Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Για ένα Ουράνιο Τόξο της Αριστερής, Σοσιαλιστικής και Πράσινης Μεταρρύθμισης

Γράφει ο
ΘΕΜΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ


Σήμερα, στην καθημαγμένη χώρα μας, οι δυνάμεις της Μεταρρύθμισης με αριστερό, προοδευτικό και πράσινο/οικολογικό πρόσημο βρίσκονται διάσπαρτες σε διάφορους κομματικούς –και μη– χώρους. Απέναντι στην πρωτόγνωρη λαίλαπα μιας αντιδραστικής, αντιλαϊκής και εν τέλει αδιέξοδης πολιτικής, απέναντι σε μια ανυπόληπτη όσο και αδίστακτη κυβέρνηση, μια κυβέρνηση των καθημερινών αυτοκτονιών και της κατάλυσης κάθε έννοιας κοινωνικού ιστού, οι προοδευτικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις πασχίζουν να αντισταθούν, καθεμιά από το δικό της μετερίζι, αλλά δυσκολεύονται να αποκτήσουν και να πείσουν το μεγάλο εκείνο ακροατήριο, την κρίσιμη μάζα που είναι αναγκαία για να πιάσει ο σπόρος της αλλαγής και της ανατροπής του υφιστάμενου διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, για να γίνει εφικτή ριζική, συνειδητή αναθεώρηση του καταναλωτικού κοινωνικού μοντέλου των τελευταίων δεκαετιών. Μια προφανής αιτία αυτής της πολιτικής αφλογιστίας είναι και ο κατακερματισμός αυτών των συγγενικών δυνάμεων, κατακερματισμός που οφείλεται, βεβαίως, σε υπαρκτές διαφορές αντίληψης και πρακτικών, αλλά άλλο τόσο και στη δυσπιστία που πηγάζει κυρίως από τραυματικές εμπειρίες του πρόσφατου και απώτερου παρελθόντος.

Όμως η σημερινή συγκυρία επιβάλλει την όσο το δυνατό ευρύτερη συμπαράταξη και σύμπραξη των δυνάμεων της Αριστερής Μεταρρύθμισης, της Πολιτικής Οικολογίας και της Προοδευτικής Σοσιαλδημοκρατίας. Ο καθένας που λογαριάζει τον εαυτό του μέτοχο αυτού του χώρου οφείλει να σταθμίσει τις προτεραιότητες και να ζυγιάσει τα πράγματα.

Από τη μεριά μου, καταθέτω τις προτεραιότητες που πιστεύω ότι μπορούν να εξασφαλίσουν μια κατ’ αρχήν βάση για συζήτηση:

Οι τρεις βασικοί άξονες για μια κοινή πολιτική/εκλογική πλατφόρμα της Μεταρρυθμιστικής Αριστεράς, της Πολιτικής Οικολογίας και του προοδευτικού Σοσιαλιστικού χώρου:

– Ευρωπαϊκός Προσανατολισμός: παραμονή στην Ευρωζώνη, όχι με όρους και μεταχείριση επαίτη αλλά με status ισότιμου εταίρου.

– Σάρωμα και εκ βάθρων αναδιοργάνωση του παρακμασμένου πολιτικού συστήματος – πλήρης αναθεώρηση των σχέσεων κράτους και κομμάτων και των προνομίων του πολιτικού προσωπικού, απλή αναλογική, συνταγματική κατοχύρωση ενός νέου πολιτικού συστήματος, απαλλαγμένου από πελατειακές αντιλήψεις και πάσης μορφής δουλείες.

– Πολιτικές εξόδου από την κρίση με προοδευτικό, αριστερό και οικολογικό πρόσημο – η κρίση ως ευκαιρία για ριζική αλλαγή μοντέλου της κοινωνίας και της καθημερινότητας όλων μας.

Οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που, δυνητικά, θα μπορούσαν να συμμαχήσουν στην παραπάνω βάση, κινούνται στον ευρύτερο κεντροαριστερό, σοσιαλιστικό και οικολογικό χώρο που ξεκινάει από τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ (χωρίς φυσικά να αποκλείει τις όποιες εγκλωβισμένες στο σημερινό, νεοφιλελεύθερο με το στανιό ΠΑΣΟΚ, προοδευτικές δυνάμεις) και φτάνει ως τη Δημοκρατική Αριστερά και τον ΣΥΝ – περνώντας από τους ανένταχτους, και είναι πολλοί, της μη κομματικής Αριστεράς, αλλά και τον πολύ σημαντικό χώρο της πολιτικής οικολογίας, είτε ως κομματικής έκφρασης (Οικολόγοι Πράσινοι) είτε ως αυτόνομων, κυρίως τοπικής εμβέλειας, οικολογικών οργανώσεων πολιτών (Σημείωση: δεν γίνεται καμιά αναφορά στο ΚΚΕ, γιατί το ίδιο έχει επιλέξει να κινείται σε ένα παράλληλο σύμπαν που δύσκολα επικοινωνεί με την καθ’ ημάς πραγματικότητα).

Οι κατά καιρούς αποχωρούντες από το ΠΑΣΟΚ συνιστούν διακριτές, οπωσδήποτε, εκφάνσεις της σοσιαλδημοκρατίας, ο χώρος της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς εκφράζεται κύρια –αλλά όχι μόνο– από τη Δημοκρατική Αριστερά, ενώ και ο ΣΥΝ, απαλλαγμένος, εννοείται, από αριστερίστικες ιδεοληψίες, αποτελεί σίγουρα μια δημιουργική δύναμη για την υπόθεση της αριστερής μεταρρύθμισης. Όσο για το χώρο της πολιτικής οικολογίας, το ζητούμενο είναι να «πρασινίσει» όλη η Μεταρρυθμιστική Αριστερά και ο σοσιαλιστικός προοδευτικός χώρος.

Σε ένα τέτοιο σχήμα, ένα Ουράνιο Τόξο για τη Μεταρρύθμιση και τον Σοσιαλισμό με αριστερό και οικολογικό πρόσημο, όπου ο καθένας μπορεί να διατηρεί το διακριτό του χρώμα πλάι στα χρώματα των άλλων, δεν έχει νόημα η συζήτηση για πρωτοκαθεδρίες, ιδεολογική καθαρότητα, κομματικές καταγωγές και πολιτικές ευθύνες του παρελθόντος. Ο ιδεολογικός και κομματικός πουριτανισμός σε μια τόσο κρίσιμη εποχή είναι παράγοντας συντήρησης και εντέλει οπισθοδρόμησης, η κομματική περιχαράκωση βλάπτει σοβαρά την κοινωνική και πολιτική υγεία της Αριστεράς.

Επίσης είναι άνευ ουσίας η απαίτηση για μεταρρυθμιστικά διαπιστευτήρια – και μάλιστα στη βάση της προσωπικής διαδρομής και της «ιστορίας» ενός εκάστου. Έτσι κι αλλιώς τα λάθη όλων είναι πολλά και γνωστά και δεν συμψηφίζονται ούτε ακυρώνονται. Όμως αυτό που σίγουρα δεν χρειάζεται σήμερα είναι ο στείρος λαϊκισμός, οι ανέξοδες, εκτονωτικές μεν αλλά εντελώς ατελέσφορες, αριστερίστικες ρητορείες, οι επικλήσεις «ένοχων» ή– το αντίθετο, αλλά εξίσου αδιέξοδο– «ένδοξων» παρελθόντων, η αλαζονική μονοπώληση της «αλήθειας», όποια κι αν είναι αυτή: αριστερή μεταρρύθμιση, πολιτική οικολογία, σοσιαλισμός με προοδευτικό πρόσημο.

Οι ζωντανές και υγιείς δυνάμεις της Μεταρρυθμιστικής Αριστεράς, της Αριστερής Σοσιαλδημοκρατίας και της Πολιτικής Οικολογίας, τόσο οι οργανωμένες σε κομματικά μορφώματα όσο και οι ανένταχτοι –είτε από συνειδητή επιλογή είτε από εύλογη δυσπιστία απέναντι σε ό,τι συναποτελεί το παρακμασμένο πολιτικό σύστημα της χώρας– προοδευτικοί πολίτες, έχουν μια (τελευταία;) ευκαιρία για να υψώσουν ένα πολιτικό και κοινωνικό τείχος στη συντελούμενη, και επερχόμενη, νεοσυντηρητική λαίλαπα. Να βγουν μαχητικά και μετωπικά απέναντι στην κάθε λογής αντιμεταρρυθμιστική συντήρηση: το εκφυλισμένο, ημιπαράλυτο νεοφιλελεύθερης κοπής ΠΑΣΟΚ, τη ρεβανσιστική Νέα Δημοκρατία του Δικτύου 21, που επιχειρεί και σε ιδεολογικό επίπεδο την αναβίωση ενός επικίνδυνου εθνολαγνικού επαρχιωτισμού ξεχασμένων, έτσι νομίζαμε, δεκαετιών, την καλυπτόμενη με φύλλο συκής ακροδεξιά του ΛΑ.Ο.Σ, την ξεκάθαρα φασιστική Χρυσή Αυγή (ως πότε «νόμιμο» κόμμα;). Αλλά και να καταδείξουν με δημιουργικές προτάσεις και δράσεις πολιτισμού και κοινωνικής αλληλεγγύης τα τραγικά αδιέξοδα όχι μόνον του πολιτικού συστήματος αλλά και της κοινωνίας μας γενικότερα. Και, το πιο σημαντικό για την Αριστερά της Μεταρρύθμισης: να αδράξει την πολύπλευρη, συστημική κρίση ως ευκαιρία για τη ριζική ανατροπή του μοντέλου κοινωνίας το οποίο βιώσαμε τις τελευταίες δεκαετίες, αυτού του νοσηρού μοντέλου ενός αδιέξοδου καταναλωτισμού και μιας «δανεικής», αχρείαστης και ανεξέλεγκτης ανάπτυξης που βιάζει ασύστολα το αστικό και φυσικό περιβάλλον, παραμορφώνει και διαστρεβλώνει τις ανάγκες μας, και υποθηκεύει με ανυπολόγιστες συνέπειες το μέλλον των ερχόμενων γενιών – και, βέβαια, το δικό μας παρόν– με τίμημα όχι μόνο την οικονομική και κοινωνική κατάρρευση αλλά και τον ίδιο τον ψυχισμό μας.

Οι καιροί ου μενετοί. Τα εγχειρήματα που υπερβαίνουν τη λογική του δικού μας «πολιτικού μαγαζιού» φαντάζουν δύσκολα, αν όχι ανυπέρβλητα, στην εποχή μας – την εποχή της κατάτμησης του συλλογικού κοινωνικού υποκειμένου…

Είναι μια πρόκληση, και μια πρόσκληση ταυτόχρονα, γι’ αυτή την Αριστερά που θέλει να λέγεται Δημοκρατική και Μεταρρυθμιστική – όπου κι αν βρίσκεται.

Ο εχθρός είναι ante portas – αν δεν έχει παραβιάσει κιόλας τις πύλες. Και είναι, σίγουρα, εκτός Αριστεράς…


Θέμης Δημητρακόπουλος Γραμματέας της Οργάνωσης Οικολογίας, Μέλος της  Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς       

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Κουβέλης: " Το κύρος του ελληνικού κοινοβουλίου πρέπει να αποκατασταθεί!"

Άρθρο του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, στον ιστότοπο www.protagon.gr για το θέμα της βουλευτικής αποζημίωσης και των «προνομίων» των βουλευτών

Οι Έλληνες βουλευτές είναι βουλευτές μιας χώρας που η κοινωνία της δεινοπαθεί. Η βουλευτική αποζημίωση και τα προνόμια των βουλευτών είναι άμεσα συνδεδεμένα με τον ανορθόδοξο, στρεβλό τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος. Είναι αυτονόητο ότι οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν πρωταρχική επιδίωξη την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, πρέπει να καταθέσουν ολοκληρωμένες προτάσεις όχι μόνο για τις αποζημιώσεις και τα προνόμια, αλλά και για το ρόλο τόσο του βουλευτή, όσο και συνολικότερα του κοινοβουλίου. Συγκριτικά στοιχεία σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης αποδεικνύουν ότι το κόστος, οι δαπάνες ανά βουλευτή είναι αρκετά μεγαλύτερες από τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και μάλιστα χώρες με ιδιαίτερα αναπτυγμένους κοινοβουλευτικούς θεσμούς. Το γεγονός αυτό της αναντιστοιχίας των βουλευτικών προνομίων σε συνδυασμό με τo ελλιπές πλαίσιο “πόθεν έσχες” έχουν προκαλέσει δικαιολογημένη αγανάκτηση.

Κατά συνέπεια πρέπει να μειωθεί αποφασιστικά η βουλευτική αποζημίωση, όπως έχει συμβεί με τους μισθούς όλων όσοι πληρώνονται από το δημόσιο. Είναι επιτακτική ανάγκη να καταργηθεί η αποζημίωση για τη συμμετοχή των βουλευτών στις επιτροπές της βουλής. Αποτελεί πρόκληση για τους πολίτες και την κοινωνία η λεγόμενη διπλή σύνταξη και πρέπει να καταργηθεί. Οι βουλευτές πρέπει να συνταξιοδοτούνται όπως όλοι οι έλληνες πολίτες, μόνο από τον επαγγελματικό ασφαλιστικό τους φορέα.

Επίσης δραστική πρέπει να είναι η περικοπή της κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα. Την ώρα που η κοινωνία στενάζει δεν μπορεί να μοιράζει η πολιτεία αρκετά εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία των κομμάτων, χωρίς, μάλιστα, να γνωρίζει κανείς, πλην ελαχίστων, πώς αξιοποιούνται αυτά τα χρήματα.

Είναι προφανές ότι οι αλλαγές αυτές δεν θα επιλύσουν το δημοσιονομικό προβλήματα της χώρας, ούτε αποτελούν πανάκεια για την αντιμετώπιση της κρίσης. Έχουν, όμως, έντονο το συμβολισμό για μια κοινωνία που στενάζει από τα βάρη. Θα δείξουμε στην πράξη σε όλη την κοινωνία ότι οι έλληνες βουλευτές δεν αποτελούν μια ξεχωριστή και «καλοφυλαγμένη νησίδα» σε μια χώρα που βουλιάζει.

Στην κατεύθυνση αυτή οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς δεν προτίθενται να κάνουν χρήση των «προνομίων» τους. Αντιθέτως θα αναλάβουμε μια μεγάλη πρωτοβουλία με συλλογή υπογραφών βουλευτών προκειμένου να προχωρήσουν άμεσα όλα όσα προτείνουμε.

Το κύρος του ελληνικού κοινοβουλίου πρέπει να αποκατασταθεί!

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Είναι όντως περιφερειακή υπερδύναμη η Τουρκία;

Του Δρα Άριστου Αριστοτέλους
τέως Βουλευτή
Ειδικού σε θέματα άμυνας και στρατηγικής

Η προσπάθεια χαρακτηρισμού ενός κράτους ως υπερδύναμη, μεγάλη δύναμη ή μεσαία δύναμη σε παγκόσμια κλίμακα υπεισέρχεται σε ένα πεδίο όπου τα σύνορα είναι κάπως ασαφή και οι ορισμοί συζητήσιμοι. Παρά ταύτα η Τουρκία δεν έχει καμία σχέση με οποιεσδήποτε από τις κατηγορίες αυτές και η αναφορά σ’ αυτή ως «περιφερειακή υπερδύναμη» δεν συνάδει με τις πραγματικότητες.

Βέβαια λίγοι θα αμφέβαλλαν ότι οι ΗΠΑ μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης είναι σήμερα η μόνη υπερδύναμη – με τα ασυγκρίτως μεγάλα πυρηνικά και συμβατικά στρατιωτικά μέσα, τo πολιτικό και οικονομικό της εκτόπισμα, ηγέτιδα του ΝΑΤΟ, με την άπιαστη διαστημική τεχνολογία, με ικανότητες να προβάλει ισχύ και να επηρεάσει γεγονότα σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη. Ούτε θα διαφωνούσαν ότι η Ρωσική Ομοσπονδία, διάδοχος και κληρονόμος του τι απέμεινε από τη σοβιετική υπερδύναμη, είναι μεγάλη δύναμη - αν και μερικοί θα την χαρακτήριζαν και μεσαία δύναμη.

Η μεσαία δύναμη δεν είναι ούτε υπερδύναμη, ούτε μεγάλη δύναμη, αλλά μια τρίτης κατηγορίας δύναμη, με σημαντικά ερείσματα ισχύος και μεγάλη ή μέτρια επιρροή στα διεθνή δρώμενα, όπως η Βρετανία, η Γαλλία, η Κίνα, η Γερμανία και η Ιαπωνία, παρόλο που ορισμένοι θα τις αποκαλούσαν και μεγάλες δυνάμεις.

Η Τουρκία δεν διαθέτει τέτοιας έκτασης ερείσματα ισχύος – πόρους, τεχνολογία, στρατιωτικές ικανότητες - που θα την κατέτασσαν στην κατηγορία αυτή. Από την άλλη μια σειρά γεγονότων τα τελευταία χρόνια αύξησαν τις δυνατότητες και την αυτοπεποίθηση της για άσκηση εξωστρεφούς πολιτικής και μεγαλύτερης επιρροής σε διεθνή θέματα που αφορούν κυρίως τη γύρω περιοχή. Τέτοια γεγονότα ήταν η εξασφάλιση καθεστώτος υπό ένταξης χώρας στην Ε.Ε., οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, η εσωτερική σταθερότητα, η αλματώδης οικονομική ανάπτυξη, η διείσδυση της σε διεθνείς αγορές, η μετατροπή της σε κέντρο διέλευσης αγωγών πετρελαίου, η αυξημένη σημασία της στρατηγικής της θέσης και οι προσβάσεις της σε τουρκόφωνες δημοκρατίες.

Όλα αυτά, συν το γεγονός ότι διαθέτει το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ – όχι όμως στην περιοχή - την καθιστούν γενικά αξιόλογη δύναμη και σημαντική τοπική δύναμη με μεγαλύτερες ίσως προοπτικές για το μέλλον. Δεν μπορεί όμως να θεωρηθεί «περιφερειακή υπερδύναμη» γιατί δεν έχει καθολική και συντριπτική υπεροχή έναντι όλων των άλλων χωρών στην περιοχή. Βέβαια υπάρχουν πιθανότητες περαιτέρω ενίσχυσής της στο προβλεπτό μέλλον ως συνεπακόλουθο οικονομικών επιδόσεων, αλλά η φιλοδοξία για αναβίωσης της οθωμανικής επιρροής φαίνεται να αποτελεί εν πολλοίς άπιαστο όνειρο γιατί απλώνει το χέρι της εκεί που δεν φτάνει.

Πέραν τούτων η Τουρκία έχει να αντιμετωπίσει και σοβαρές προκλήσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό, όπως το θέμα της τροποποίησης του συντάγματος, το Κουρδικό, την πολύ ανησυχητική γι αυτήν κατάσταση στη Συρία και στο Ιράκ κ.α. Πρόκειται για ζητήματα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στην τουρκική κυβέρνηση, καθώς και στις προσπάθειες της να προβληθεί ως ηγέτιδα δύναμη και να εδραιώσει την επιρροή της στην περιοχή. Με αυτά βέβαια ουδόλως υπονοείται οποιαδήποτε υποτίμηση της σημασίας, των ικανοτήτων και των προοπτικών της Τουρκίας ως περιφερειακή δύναμη ή αναστολή στον προβληματισμό για την αντιμετώπισή της.
 
--------
Ο Άριστος Αριστοτέλους είναι ιδρυτής και διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Στρατηγικών Μελετών. Διετέλεσε Βουλευτής Λεμεσού του ΑΚΕΛ Αριστερά – Νέες Δυνάμεις και Μέλος των Επιτροπών Παρακολούθησης Αναπτυξιακών Έργων και Ελέγχου Δημοσίων Δαπανών, Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Άμυνας και Νομικών. Είναι Ανώτερος Επιστημονικός Συνεργάτης του Πανεπιστημίου Λευκωσίας και διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Συνεργατικού Ταμιευτηρίου Λεμεσού,καθώς και Πρόεδρος του Κυπριακού Πρακτορείου Ειδήσεων. Σπούδασε Οικονομικά (Λονδίνο). Έκανε μεταπτυχιακά σε θέματα Διοίκησης(ΜΙΜ Λευκωσία), Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης (Bradford), Στρατηγικές Σπουδές (Aberdeen)και αναγορεύτηκε σε διδάκτορα του Τμήματος Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι ειδικός σε θέματα άμυνας και στρατηγικής. Εισήγαγε και ανάπτυξε την έννοια της σύγχρονης στρατηγικής στην Ελλάδα και τη Στρατηγική της Αποτροπής στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων και αναρίθμητων άρθρων και μελετών επί θεμάτων άμυνας, διοίκησης, οικονομικών, στρατηγικής και εξωτερικής πολιτικής και συμμετείχε ως ομιλητής σε μεγάλο αριθμό συνεδρίων και σεμιναρίων.

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Γ. Κώτσαλος: “Να γίνουν οι ασφαλιστικές εταιρείες ισότιμοι φορείς της επαγγελματικής ασφάλισης ”

Την αναγνώριση των ασφαλιστικών εταιρειών νομοθετικά ως ισότιμων φορέων στην επαγγελματική ασφάλιση ζήτησε ο Γιώργος Κώτσαλος, Πρόεδρος της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος και διευθύνων Σύμβουλος της INTERAMERICAN, κατά την ομιλία του στο πρώτο Συνέδριο Labor & Insurance, που οργάνωσε της Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου το Ελληνο-Αμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο με θέμα “Η Επαγγελματική Ασφάλιση και οι προοπτικές της στο σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον” .

Το πλήρες κείμενο της ομιλίας έχει ως εξής:

Αποτελεί κοινό τόπο στην αντίληψη όχι μόνο των ειδικών αναλυτών, αλλά και των απλών πολιτών, ότι η βαθειά οικονομική κρίση και ύφεση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα, πλήττει άμεσα το λεγόμενο κράτος πρόνοιας, που γίνεται με ταχύτατους ρυθμούς όλο και πιο “λίγο”. Το κράτος πρόνοιας επιβεβαιώνεται, κυρίως, μέσα από την κοινωνική ασφάλιση και καθρεφτίζεται στην κοινωνική συνοχή. Συνεπώς, έχοντας την εικόνα των ραγδαίων εξελίξεων που σημειώνονται στην κοινωνική ασφάλιση, αντιλαμβανόμαστε όλοι τί σημαίνει για την ελληνική κοινωνία λιγότερο κράτος πρόνοιας.

Όπως γνωρίζετε, το συνταξιοδοτικό ήλθε στο προσκήνιο αρχικά με το ζήτημα της εναρμόνισης των ορίων ηλικίας για τον εργάσιμο βίο στη χώρα μας με τα ευρωπαϊκά όρια, καθώς καμμία ευρωπαϊκή χώρα και πολύ περισσότερο η Ελλάδα δεν μπορεί, πλέον, να χρηματοδοτεί απόμαχους της εργασίας στα 60 χρόνια τους. Και βέβαια, με το μεσοπρόθεσμο αλλά και βάσει των τελευταίων ανακοινώσεων, βλέπουμε τη δραματική συρρίκνωση των συντάξεων στη βασική, τις επικουρικές, στο εφάπαξ. Δεν είναι υπερβολικοί οι τίτλοι στον Τύπο, που αναφέρονται σε “σφαγή των συντάξεων”. Και πέρα από τα αλλεπάλληλα και κλιμακούμενα μέτρα που ανακοινώνονται, διερωτάται ο καθένας πώς θα συνεχίσει να χρηματοδοτείται το σύστημα, έως πότε θα αντέχουν τα Ταμεία να πληρώνουν μέσω του εξωτερικού ή εσωτερικού δανεισμού, της ρευστοποίησης των περιουσιακών τους στοιχείων κ.λπ. Παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε σε ό,τι αφορά την κοινωνική ασφάλιση τί σημαίνει λιγότερο κράτος πρόνοιας και στην υγεία - αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας σήμερα. Απλώς το επισημαίνω, γιατί η συμπληρωματικότητα που διεκδικεί μέσα από αυτές τις εξελίξεις η ασφαλιστική βιομηχανία “βλέπει” και την υγεία, όπου το δημόσιο σύστημα είναι προφανέστατα ανεπαρκές και προβληματικό.

Όμως, για να επιστρέψω στο πρακτικό μέρος του συνταξιοδοτικού ζητήματος, πρέπει να θυμηθώ ότι καμμία κυβερνητική απόπειρα μεταρρύθμισης έως σήμερα δεν κατάφερε να το επιλύσει στη χώρα μας. Όχι μόνο γιατί η εκάστοτε κυβέρνηση που το προσπάθησε, “ώδινεν όρος και έτεκε μυν”, σκοντάφτοντας στον πολιτικό καιροσκοπισμό και ολιγωρώντας, αλλά και επειδή αγνοήθηκε παντελώς η ασφαλιστική βιομηχανία στην αναζήτηση ενός μοντέλου συμπληρωματικής ασφάλισης. Όμως, αυτή η συμπληρωματικότητα έχει δώσει διεξόδους σε όλες τις αναπτυγμένες ευρωπαϊκές κοινωνίες και οικονομίες.

Στην Ευρώπη, ο λεγόμενος δεύτερος πυλώνας της επικουρικής σύνταξης μέσα από την επαγγελματική ασφάλιση βρίσκεται στα σύνορα της κοινωνικής και ιδιωτικής ασφάλισης. Τα προγράμματα επαγγελματικής ασφάλισης έχουν χαρακτηριστικά κοινωνικής ασφάλισης, ενώ οι φορείς που τα λειτουργούν είναι ιδιωτικοί. Υφίσταται κοινοτική οδηγία που δίνει το πλαίσιο της επαγγελματικής ασφάλισης αλλά και της εποπτείας, ώστε να διασφαλίζονται αυτά τα προγράμματα. Το πλαίσιο αυτό προβλέπει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά για τα προγράμματα επαγγελματικής ασφάλισης (για καταγγελία σύμβασης, δικαιούχους, ηλικία συνταξιοδότησης, παροχές, τρόπο εξαγοράς κ.λπ.), αλλά και διαδικασίες και υποχρεώσεις για τον ιδιωτικό φορέα που τα λειτουργεί (φερεγγυότητα, εγγυητικό κεφάλαιο, τεχνικά αποθέματα, επενδυτικοί κανόνες, εσωτερικός έλεγχος, οικονομικές καταστάσεις, χρηστή διοίκηση). Πλαίσιο που έτσι κι αλλιώς μπαίνει, πλέον, για τις ασφαλιστικές εταιρείες μέσα από την οδηγία Solvency II. Στην Ευρώπη, λοιπόν, προβλέπεται η δυνατότητα να ασκούν επαγγελματικές ασφαλίσεις οι ασφαλιστικές εταιρείες. Στις ευρωπαϊκές χώρες, 83 εκατομμύρια πολίτες έχουν ενταχθεί σε φορείς επαγγελματικής ασφάλισης και έχουν επενδύσει περί τα 3,5 τρισεκατομμύρια στο δεύτερο πυλώνα.

Τί γίνεται στην Ελλάδα για την επαγγελματική ασφάλιση; Από το 2002 υπάρχει ένα νομοθετικό πλαίσιο, ο νόμος 3029, που δεν λειτούργησε ποτέ αποτελεσματικά. Γραφειοκρατικός, με αγκυλώσεις, με κατώτατο όριο ασφαλιζομένων ομάδων τα 100 άτομα, όταν οι συντριπτικά περισσότερες επιχειρήσεις στην Ελλάδα απασχολούν λιγότερα από 100 άτομα. Νόμος που ταυτίζει τα ασφαλιστικά προγράμματα με τους φορείς οι οποίοι τα διαχειρίζονται και τα ονομάζει επαγγελματικά ταμεία, αποκλείοντας από τη διαχείριση τις ασφαλιστικές εταιρείες. Στην INTERAMERICAN είχαμε την εμπειρία της περιπέτειας για τη σύσταση ενός Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης για τους υπαλλήλους, που μας πήρε δύο χρόνια. Δεν θα συνιστούσαμε αυτή την εμπειρία σε καμμία επιχείρηση. Άλλωστε, γι΄αυτό τον λόγο τέτοια Ταμεία συστάθηκαν από το 2002 έως σήμερα μόλις 9. Και φυσικά, ας μην αναφερθούμε σε φορολογικά κίνητρα, που δεν υπάρχουν σε νόμο γι΄ αυτά τα επαγγελματικά ταμεία.

Τί χρειάζεται να γίνει για να λειτουργήσει στον τόπο μας επιτέλους η επαγγελματική ασφάλιση; Χρειάζεται απλότητα στον σχεδιασμό και την εφαρμογή, με ταυτόχρονη αναγνώριση των ασφαλιστικών εταιρειών, που πρέπει να είναι ισότιμοι φορείς επαγγελματικής ασφάλισης. Η σημερινή αξιόπιστη εποπτεία και οι αυστηροί κανόνες φερεγγυότητας για την ασφαλιστική αγορά, αίρουν κάθε επιφύλαξη που θα μπορούσε να υπάρξει για την υπεύθυνη ανταπόκριση των ασφαλιστικών εταιρειών.

Στο καθοδικό “σπιράλ” ύφεσης - χρέους που χαρακτηρίζει τη σημερινή ελληνική κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα, αλλά και στην κρίση δημοσίου χρέους πίσω από το οποίο βρίσκεται η δημογραφική γήρανση ως ένας από τους κύριους καθοριστικούς παράγοντες, υπάρχει στο κέντρο της δίνης όχι μόνο ο συνταξιούχος αλλά και κάθε σημερινός εργαζόμενος, κάθε ηλικίας. Δεν χωράει άλλη αναστολή. Πρέπει να ληφθούν τώρα αποφασιστικά μέτρα για ένα λειτουργικό δεύτερο πυλώνα, που θα μπορέσει να συνεισφέρει στην ανακοπή της ελεύθερης πτώσης η οποία έχει ξεκινήσει για τις συντάξεις και για το βιοτικό επίπεδο στις συντάξιμες ηλικίες.

Από το σημερινό συνέδριο πρέπει να βγεί κάτι παρωθητικό και αισιόδοξο. Να ολοκληρωθεί με την ιδέα ότι υπάρχουν οι λύσεις που θα ανοίξουν κάποια πόρτα στο αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει το ασφαλιστικό στην Ελλάδα. Και βέβαια, να αναδειχθεί ο συμπληρωματικός ρόλος που μπορούν να αναλάβουν οι ασφαλιστικές εταιρείες στον δεύτερο πυλώνα, αφού αποτελεί πανευρωπαϊκό μοναδικό φαινόμενο αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα. Να είναι, δηλαδή, δεύτερος πυλώνας τα πολλά επικουρικά ταμεία που έχει το ίδιο το κοινωνικό σύστημα ασφάλισης, τα οποία επικουρικά αντιμετωπίζουν το ίδιο αξεπέραστο πρόβλημα βιωσιμότητας που έχουν και τα κύρια ταμεία.
Με αυτές τις σκέψεις, χαιρετίζω το ενδιαφέρον που προκάλεσε το συνέδριο και την πρωτοβουλία που ανέλαβε, σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές για τον τρόπο μας και την κοινωνία, το ΕλληνοΑμερικανικό Επιμελητήριο για την οργάνωση της σημερινής εκδήλωσης.

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Κώδικας…ατιμίας

Είναι προφανές πως η ασυδοσία είχε αρχή αλλά δεν έχει τέλος γι αυτήν την κυβέρνηση ..

Την ώρα που η χώρα βράζει στο καζάνι της ανέχειας και της ανασφάλειας , οι κομματικές συνειδήσεις και επιταγές των στελεχών της κυβέρνησης είναι πάνω από την Ελλάδα και το λαό της..

Το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει την πολιτική της δεκαετίας του ’80 και επιμένει στο κομματικό κράτος, κάνοντας σημαία (και με τη βούλα προεδρικού διατάγματος περνώντας το στα ψιλά γράμματα), τις ρουσφετολογικές μεταθέσεις .

Καταργεί εν μια νυκτί τον Κώδικα Μεταθέσεων των Αστυνομικών(τον οποίο οι ίδιοι είχαν θεσπίσει το 96!!) , κάτι που συνιστά κατάφορη παραβίαση της συνταγματικότητας και των εργασιακών δικαιωμάτων των αστυνομικών υπάλληλων , ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων από το Σωματείο που προσφεύγει στο ΣτΕ για δικαίωση.

Τι κι αν καταγγέλλουν οι αστυνομικοί , ότι η κατάργηση βασικών κοινωνικών, οικονομικών, εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων δεν έχει προηγούμενο ..

Τι κι αν ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ λέει στην ουσία ότι τον έπιασαν στον ύπνο..

Στων κουφών την πόρτα….

Από τη μια στραγγίζουν όλη την Ελλάδα με δυσβάστακτους φόρους κι από την άλλη χρυσώνουν το χάπι των ημετέρων … Το γνωστό σύστημα ΠΑΣΟΚ καλά κρατεί επί τριάντα και πλέον χρόνια…

Νατάσα Ράγιου
Αν. Γραμματέας Γυναικείων Θεμάτων Ν.Δ.
τ. βουλευτής Αχαΐας

Λ.Αυγενάκης: «Ο λαός να επιβάλει τη συναίνεση των φιλοευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων σε μία κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας»


Σημεία τοποθέτησης του Λευτέρη Αυγενάκη στην Ολομέλεια της Βουλής...«Μοναδική λύση αποτελούν οι εκλογές, με τις οποίες ο λαός θα εκφραστεί και θα δώσει ισχυρή εντολή και ισχυρή πολιτική νομιμοποίηση για το σχηματισμό μιας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας», τόνισε από το βήμα της Βουλής ο Βουλευτής Ηρακλείου της ΔΗ.ΣΥ., Λευτέρης Αυγενάκης, στο πλαίσιο της τοποθέτησής του την Τρίτη, 13 Σεπτεμβρίου, επί του νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών με τίτλο: «Ενισχυμένα μέτρα εποπτείας και εξυγίανσης των Πιστωτικών Ιδρυμάτων – Ρύθμιση θεμάτων χρηματοπιστωτικού χαρακτήρα – Κύρωση της Σύμβασης – Πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και των τροποποιήσεών της και άλλες διατάξεις». Επίσης, αναφέρθηκε το διακύβευμα των ημερών, ζητώντας από την κυβέρνησης και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό να πει την αλήθεια στους πολίτες για τις πραγματικές πολιτικές εξελίξεις.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ κ. ΑΥΓΕΝΑΚΗ:
«(…) Η πλήρης παράλυση και η πρωτοφανής αναποτελεσματικότητα της Κυβέρνησης δεν καθιστά καθόλου σίγουρη την υπερψήφιση της θετικής Συμφωνίας της 21ης Ιουλίου, από τα Ευρωπαϊκά Κοινοβούλια, πράγμα που απευχόμαστε ως Δημοκρατική Συμμαχία και εργαζόμαστε για την αποτροπή αυτού του ενδεχομένου.

(…) για ακόμη μία φορά βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν, στο χείλος του γκρεμού. Παρά ταύτα, η Κυβέρνηση φαίνεται να μην έχει αντιληφθεί πλήρως την κρισιμότητα των περιστάσεων διότι συνεχίζει να σπάει ρεκόρ σε ραθυμία, σε αναποφασιστικότητα, σε ατολμία αλλά και σε προχειρότητα. Βρίσκεται κυριολεκτικά σε πανικό και σε αλλεπάλληλες τηλεδιασκέψεις προσπαθεί να σώσει την κατάσταση και να δικαιολογήσει όλα όσα δεν έκαναν μήνες τώρα.

Κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εμπαίζετε τους πολίτες και κρύβετε την αλήθεια. Τη μια στιγμή μας ενημερώνετε ότι τα ταμεία είναι άδεια και ότι τα λεφτά επαρκούν για λίγες εβδομάδες, ενώ την άλλη στιγμή μας διαβεβαιώνετε ότι η χώρα δεν θα αφεθεί στην τύχη της, δεν θα πτωχεύσει και θα παραμείνει στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης και εντός της ευρωζώνης.

Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στη συνέντευξη του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ. Ο ίδιος μέσα σε λίγα λεπτά παρουσιάστηκε από τρομακτικός έως πλήρως καθησυχαστικός. Δεν πρέπει, όμως, να απατόμαστε. Το διακύβευμα των ημερών τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο είναι τεράστιο.

Μέσα σε αυτές τις δραματικές συνθήκες ο ιδιωτικός τομέας ασφυκτιά. Ο πρωτογενής τομέας σε όλη τη χώρα υποφέρει. Οι αγρότες μας μένουν χωρίς ενισχύσεις και χωρίς ουσιαστική στήριξη. Οι επιχειρήσεις σε όλη τη χώρα κλείνουν η μία μετά την άλλη. Καθημερινά ολοένα και περισσότεροι συμπολίτες μας προστίθενται στις μακρές λίστες των ανέργων. Κάθε μέρα νέοι άνθρωποι γεμάτοι όνειρα και ελπίδες μεταναστεύουν για το εξωτερικό. Ήδη η προοπτικής της οικονομικής ανάκαμψης ακόμα και εντός του 2012 απομακρύνεται, κάτι που οι ίδιοι βεβαιώνατε λίγους μήνες πριν.

Αποτελεί, λοιπόν, απαίτηση του λαού η Κυβέρνηση, που έχει την πλήρη ευθύνη για τη διακυβέρνηση της χώρας, να μας πει με κάθε ειλικρίνεια τί πραγματικά συμβαίνει. Δεν μπορεί η Κυβέρνηση να ξεζουμίζει τον ελληνικό λαό με φόρους και με νέους φόρους επειδή η ίδια είναι ανίκανη να ενεργοποιήσει και να ενδυναμώσει τον κρατικό εισπρακτικό μηχανισμό. Δεν μπορεί να τσεκουρώσει κατά 10% το προσωπικό σε εκατό υπηρεσίες και οργανισμούς της χώρας χωρίς αξιολόγηση, χωρίς να κρίνει το έργο τους και χωρίς φυσικά να λαμβάνει υπόψη την προσφορά τους.

Δεν είναι στην ίδια κατηγορία το ΙΤΕ Ηρακλείου με όλους τους οργανισμούς «φαντάσματα», που όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν. Δεν μπορεί να σχεδιάζει ο κ. Βενιζέλος αυτή την ώρα που μιλάμε νέα επίπονα εισπρακτικά μέτρα, τη στιγμή που η Κυβέρνηση σας δεν ήταν και δεν είναι ικανή να κάνει εγκαίρως τη δουλειά της και να περικόψει τις δαπάνες.

Εμείς ως Δημοκρατική Συμμαχία από αυτό εδώ το Βήμα τονίζουμε ότι η Κυβέρνηση μπροστά σε αυτές τις δραματικές εξελίξεις οφείλει να πει σε όλους τους πολίτες την καθαρή αλήθεια. Οφείλει να απαντήσει ξεκάθαρα στα καίρια ζητήματα και ερωτήματα που θέτουν καθημερινά εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες.

Τι πραγματικά συμβαίνει; Ποια είναι τα πραγματικά γεγονότα; Ποια είναι η πραγματική εξέλιξη των πραγμάτων, κύριε Παπανδρέου, κύριοι Υπουργοί, κύριοι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ;

Δεν αναζητούμε μεσοβέζικες διπλωματικές απαντήσεις και μισόλογα. Απαιτούμε κύριοι να μάθουμε την αλήθεια και μόνο την αλήθεια, κάτι που είναι ξεκάθαρη υποχρέωση της Κυβέρνησης και των μελών αυτής. Το ίδιο το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης οφείλουν να γνωρίζουν.

Πάνω απ’ όλα ποια είναι τα σενάρια για το μέλλον της χώρας μας που υπάρχουν στο τραπέζι, εάν υπάρχουν, και τι θα συμβεί εάν επαληθευτούν τα σενάρια που ακούμε εντός και εκτός της χώρας μας και εντός και εκτός της Ευρώπης.

Απαιτούμε την αλήθεια. Σε αυτές τις κρίσιμες ώρες ο λαός ζητά ξεκάθαρες απαντήσεις. Έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση να γνωρίζει την πραγματικότητα όποια και αν είναι αυτή.

(…) είναι γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα έχει χάσει την αξιοπιστία του στα μάτια των πολιτών. Οι εταίροι και οι δανειστές μας έχουν χάσει την αξιοπιστία τους στην Κυβέρνηση, αλλά και την Αξιωματική Αντιπολίτευση. Εξανεμίστηκε η αξιοπιστία του Πρωθυπουργού και χάθηκε η αξιοπιστία του Υπουργού Οικονομικών πριν καν δημιουργηθεί. Απόδειξη γι’ αυτό υπάρχει. Είναι το αποτέλεσμα της συνεδρίασης του Ecofin και του Eurogroup στην Πολωνία. Απόδειξη είναι και το ασφυκτικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί με τις διαπραγματεύσεις μέσω τηλεδιασκέψεων. Οι Ευρωπαίοι δεν πείθονται πλέον από τις ανακοινώσεις και τις καλές, ομολογουμένως, προθέσεις σας. Θέλουν απτά αποτελέσματα, πιο ουσιαστικά, μόνιμα μέτρα για τη μείωση των δαπανών.

Από την άλλη, μηδενική παραμένει η αξιοπιστία του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, του κ. Σαμαρά, που συνεχίζει να υπόσχεται θαυματουργικές, ουτοπικές λύσεις, τύπου ΖΑΠΠΕΙΟ ΙΙ, μένοντας πλήρως αποκομμένος από την Ευρώπη και λέγοντας εντελώς ανεύθυνα σε όλους αυτό που θέλουν να ακούσουν. Ακόμη και στην ομιλία του στη ΔΕΘ ο κ. Σαμαράς μίλησε εκτός τόπου και χρόνου, σαν να μην έχει αντιληφθεί σε ποια εποχή ζει. Φαίνεται σαν να έχει μείνει στην παραγωγική περίοδο του 1990, όπως πολύ εύστοχα σήμερα του γράφουν στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». Πέρυσι υποσχέθηκε να μηδενίσει το έλλειμμα σε δεκαοκτώ μήνες χωρίς θυσίες. Φέτος μας είπε ο κ. Σαμαράς ότι θα το διπλασιάσει σε δεκαοκτώ μέρες, μοιράζοντας υποσχέσεις πάνω από 20 δισεκατομμύρια ευρώ για αυξήσεις δαπανών και μείωση εσόδων. Ακραίος και αναίσχυντος λαϊκισμός.

Μπήκα στη διαδικασία -κάντε το, σας παρακαλώ και σας προκαλώ- να συγκρίνω τα δύο κείμενα των ομιλιών του κ. Σαμαρά προχθές και του κ. Παπανδρέου δύο χρόνια πριν, τότε ως Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως. Βρήκα ειλικρινά ελάχιστες διαφορές. Βασικό συστατικό; Ο λαϊκισμός. Κοινός τόπος; Ο στόχος να κερδίσουμε την καρέκλα με όποιο κόστος, με θύμα τους Έλληνες πολίτες.

Δυστυχώς, είναι φανερό ότι τα δύο παλαιά μεγάλα Κόμματα επιμένουν να μη στέκονται στο ύψος των περιστάσεων και παρόλο που είμαστε στο χείλος του γκρεμού, επιμένουμε να μην μπορούμε να κάνουμε αυτό που πρέπει, αυτό που από την πρώτη στιγμή η Δημοκρατική Συμμαχία έθεσε υπεύθυνα, αλλά και ξεκάθαρα ως βασική προτεραιότητα, μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, προτάσσοντας το εθνικό και όχι το κομματικό συμφέρον.

Τώρα, φίλες και φίλοι, προέχει η Ελλάδα και όχι τα Κόμματα, διότι εάν συνεχίσουμε να καθυστερούμε όλα όσα πρέπει να γίνουν, το μέλλον της χώρας μας εν συνόλω διαγράφεται δυσοίωνο. Διότι όλοι είμαστε στο ίδιο πλοίο και όλοι μαζί θα βυθιστούμε.

Σε αυτές τις ύστατες ώρες με αυτά τα δεδομένα στο πολιτικό προσκήνιο, μοναδική λύση αποτελούν οι εκλογές. Ο λαός πρέπει να εκφραστεί και να δώσει ισχυρή εντολή και ισχυρή πολιτική νομιμοποίηση. Μόνο αυτός μπορεί να επιβάλει τη συναίνεση των φιλοευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων και θα το κάνει, πέρα από τους όποιους εκβιασμούς ακούστηκαν στη Θεσσαλονίκη μερικές μέρες πριν. Διότι, επαναλαμβάνω ότι μονόδρομος για τη σωτηρία της χώρας μας παραμένει ο σχηματισμός κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας.

Στην Κρήτη λέμε ότι στο ζόρι απάνω δίνουμε τα χέρια, ενώνουμε δυνάμεις και ρίχνουμε γροθιά στον αντίπαλο. Αυτή τη στιγμή ο αντίπαλος δεν είναι μέσα στη χώρα. Είναι εκτός χώρας. Έχουμε υποχρέωση να παλέψουμε όλοι μαζί ή τουλάχιστον όσοι πιστεύουμε στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας.»

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Έντεκα αλήθειες και δυο απορίες…

Γράφει η 
Νατάσα Ράγιου
---Τι έχουν τα έρημα και ψοφάνε ..  Και τι δεν έχουν : Αυξήσεις φόρων,  περικοπές φοροαπαλλαγών και εκπτώσεων, μεγαλύτερα τεκμήρια  για σπίτια, αυτοκίνητα,  αύξηση συντελεστών φόρου ακινήτων , αυξήσεις εισφορών εργαζομένων και εργοδοτών, μειώσεις αποδοχών,  φόρους σε όλα τα εισοδήματα , αύξηση σε ασφάλιστρα, τέλη ταξινόμησης, τιμολογίων ΔΕΗ ,εισιτηρίων , εισφορών για αγρότες,  περικοπές επιδομάτων,  εφάπαξ φόροι , κεφαλικού φόρους, φόρους επιτηδεύματος, ημιυπαίθριων ,αυθαιρέτων,  αύξηση ΛΑΦΚΑ, πλαφόν συντάξεων …
και στο τέλος …ΛΕΦΤΑ (ΔΕΝ) ΥΠΑΡΧΟΥΝ !
---Μετά την τελευταία ανάσα που πρόεκυψε από την τηλεδιάσκεψη (κάτι μεταξύ φιλιού της ζωής και του Ιούδα), η Ελλάδα παραμένει «αναπόσπαστο μέλος της ευρωζώνης αρκεί να τηρήσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει έναντι των δανειστών της τρόικας»(άντε πάλι απ την αρχή..) Διότι πώς να φύγουμε από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώνουμε τα προϊόντα των συμπαικτών..(Στην Ελλάδα π.χ. δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. Ευρώ
---Έκπληκτοι οι τροϊκανοί παρακολουθούν επί μήνες την αναποτελεσματικότητα των πιο σκληρών μέτρων που εφαρμόστηκαν ποτέ στην Ελλάδα.
Η τρόικα  το ‘πιασε απ την αρχή το υπονοούμενο: Το μόνο που πιθανόν να λειτουργήσει μ αυτήν την κυβέρνηση είναι να της βάζεις το μαχαίρι στο λαιμό..  Λίγο πριν από κάθε δόση λοιπόν, βγαίνουν απειλητικά τα μαχαίρια και βουρ η πανικόβλητη κυβέρνηση σε μισθωτούς, συνταξιούχους,  ό,τι  περπατάει,  ό,τι κουνιέται κι ό,τι είναι ..ακίνητο.
---Ακόμα κι αν γίνει η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και οι ιδιωτικοποιήσεις,  ΔΕΝ πρόκειται να εξυγιανθούν τα δημόσια οικονομικά.
Ακόμα κι αν ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα,  ΔΕΝ θα συμβάλλουν ουσιαστικά στην ανάπτυξη. Ο ιδιωτικός τομέας,  ο μόνος που παράγει σ αυτή τη χώρα, έχει αποσυρθεί.. Γιατί τον τσάκισαν. Και οι Έλληνες του  εξωτερικού, που επί δεκαετίες δεν μπορούσαν να επενδύσουν στην χώρα τους γιατί  τους  έδιωχνε το αλλοπρόσαλλο φορολογικό σύστημα  και οι νόμοι που άλλαζαν ανά δεύτερη ημέρα, «ματώνουν» παρακολουθώντας την κατάντια της Ελλάδας τους, απ έξω..
----Η Ελλάδα πληρώνει σήμερα τα σπασμένα ενός ανάδελφου έθνους, το οποίο έχτισε στα χρόνια της Μεταπολίτευσης το ΠΑΣΟΚ. Τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου γέμιζε τις τσέπες των Ελλήνων με δανεικά, υποθηκεύοντας, αργά και σταθερά,  την οικονομία της χώρας για τις επόμενες γενιές. «Πάρε κόσμε για να συνεχίζεις να με ψηφίζεις όσο ζω κι έχει ο Θεός..» Το χειρότερο όμως που έκανε είναι ότι «φύτεψε» στο μυαλό του Έλληνα τη λαμογιά (μπορείς να βγάζεις λεφτά και με άλλους τρόπους, κάτσε να σου δείξω..)
 Ταυτόχρονα πληρώνουμε την πολιτική κερδοσκοπίας με τη «φήμη» περί χρεοκοπίας της Ελλάδας, από ξένους ηγέτες και οικονομικά συμφέροντα.

--- Έχουμε έναν πρωθυπουργό αιχμάλωτο κι εκβιαστή ταυτόχρονα. Αιχμάλωτο στα ίδια του τα αδιέξοδα (δεν τηρεί χρονοδιαγράμματα, δεν συγκρατεί τα ελλείμματα, δεν προχωρά σε ιδιωτικοποιήσεις, δεν μειώνει τον δημόσιο τομέα, δεν κάνει επενδύσεις,  δεν, δεν…)  που μέχρι πριν λίγο εκβίαζε με πρόωρες εκλογές ή  με το δίλλημα: «κι άλλα μέτρα η χρεοκοπία» . Τώρα δεν θέλεις εκλογές γιατί γνωρίζει ότι θα χτυπήσει το καμπανάκι του πολιτικού του τέλους.
Την ίδια ώρα το ΠΑΣΟΚ αμφισβητεί τον αρχηγό του. Πλαγίως, ευθέως, φωναχτά, ψιθυριστά. Με τα σενάρια κυβερνητικής συνεργασίας που κυκλοφορούν δεξιά κι αριστερά , τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ «πυροβολούν» τον Γιώργο Παπανδρέου. Είτε ηθελημένα είτε αθέλητα..

 ---Στον εσωτερικό τους διαλογισμό (πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ   ) φάνηκε ότι όλοι φταίνε εκτός από την κυβέρνηση:  Φταίει η παγκοσμιοποίηση,  ο καπιταλισμός, η Νέα Δημοκρατία , η τρύπα του όζοντος και ίσως και ο Μέγας Αλέξανδρος.. Κατά τα άλλα, η υποκρισία καλά κρατεί σε όλα τα μέτωπα.
 Π.χ. βάζουν φερετζέ στη λέξη απόλυση και την βαφτίζουν «εργασιακή εφεδρεία»..

---Η Τουρκία θέλει κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας  και θέλει τον έλεγχο των πετρελαίων στην Ανατολική Μεσόγειο. Κι ενώ υπάρχει πλέον αρνητικό κλίμα γι αυτήν από πλευράς Ουάσινγκτον, η Ελλάδα δεν ασχολείται καν με το θέμα..
---Η επιλογή  του «κανένα» ως ιδανικού πρωθυπουργού  εξυπηρετεί εκείνους που ποντάρουν στη διαιώνιση του χάους , και  δεν θέλουν τις «καθαρές λύσεις» στην Ελλάδα της κρίσης. «Δεν θέλω κανέναν, δεν πάω να ψηφίσω... Αλλά διαδηλώνω στις πλατείες εναντίον εκείνων που εξελέγησαν χωρίς εγώ  να πάω να ψηφίσω.. Και φυσικά δεν φταίω εγώ..» Γιατί  εμείς δεν έχουμε καμία ευθύνη ποτέ , μονό κριτική ξέρουμε να κάνουμε..


---Ο Κώστας Καραμανλής ήταν στόχος υποκλοπών και παρακολουθήσεων όταν εφάρμοζε πολιτική που δεν άρεσε στις ΗΠΑ. Διότι οι ΗΠΑ δεν μπορούσαν να επιβάλουν τα «θέλω» τους στον  πρώην πρωθυπουργό. Αλλά εμείς εδώ στα Βαλκάνια έχουμε μια καθυστέρηση στην εμπέδωση των αυτονόητων ..

---Ο Αντώνης Σαμαράς με αφετηρία το Ζάππειο, με σοβαρότητα και σαφήνεια και συνέπεια ,  θα προτείνει στη Θεσσαλονίκη ένα  ρεαλιστικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση . Χωρίς να τάζει και χωρίς το μανδύα του Μεσσία . Ένα πρόγραμμα επαναδιαπραγμάτευσης  και αποτελεσματικής διαχείρισης της κρίσης, το οποίο ΔΕΝ μπορεί να πετύχει χωρίς αυτοδύναμη κυβέρνηση.

---Ως πότε  το ΠΑΣΟΚ θα επενδύει στο φόβο και στην ανασφάλεια των Ελλήνων;;
----Πόσο κοστίζει να πάρεις πίσω καμιά πεντακοσαριά χιλιάδες ρουσφέτια, ψεύτικες αναπηρικές συντάξεις π.χ. ;;
 
                                                             
Έντεκα  αλήθειες και δυο απορίες…

---Τι έχουν τα έρημα και ψοφάνε ..  Και τι δεν έχουν : Αυξήσεις φόρων,  περικοπές φοροαπαλλαγών και εκπτώσεων, μεγαλύτερα τεκμήρια  για σπίτια, αυτοκίνητα,  αύξηση συντελεστών φόρου ακινήτων , αυξήσεις εισφορών εργαζομένων και εργοδοτών, μειώσεις αποδοχών,  φόρους σε όλα τα εισοδήματα , αύξηση σε ασφάλιστρα, τέλη ταξινόμησης, τιμολογίων ΔΕΗ ,εισιτηρίων , εισφορών για αγρότες,  περικοπές επιδομάτων,  εφάπαξ φόροι , κεφαλικού φόρους, φόρους επιτηδεύματος, ημιυπαίθριων ,αυθαιρέτων,  αύξηση ΛΑΦΚΑ, πλαφόν συντάξεων …
και στο τέλος …ΛΕΦΤΑ (ΔΕΝ) ΥΠΑΡΧΟΥΝ !
---Μετά την τελευταία ανάσα που πρόεκυψε από την τηλεδιάσκεψη (κάτι μεταξύ φιλιού της ζωής και του Ιούδα), η Ελλάδα παραμένει «αναπόσπαστο μέλος της ευρωζώνης αρκεί να τηρήσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει έναντι των δανειστών της τρόικας»(άντε πάλι απ την αρχή..) Διότι πώς να φύγουμε από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώνουμε τα προϊόντα των συμπαικτών..(Στην Ελλάδα π.χ. δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. Ευρώ
---Έκπληκτοι οι τροϊκανοί παρακολουθούν επί μήνες την αναποτελεσματικότητα των πιο σκληρών μέτρων που εφαρμόστηκαν ποτέ στην Ελλάδα.
Η τρόικα  το ‘πιασε απ την αρχή το υπονοούμενο: Το μόνο που πιθανόν να λειτουργήσει μ αυτήν την κυβέρνηση είναι να της βάζεις το μαχαίρι στο λαιμό..  Λίγο πριν από κάθε δόση λοιπόν, βγαίνουν απειλητικά τα μαχαίρια και βουρ η πανικόβλητη κυβέρνηση σε μισθωτούς, συνταξιούχους,  ό,τι  περπατάει,  ό,τι κουνιέται κι ό,τι είναι ..ακίνητο.
---Ακόμα κι αν γίνει η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και οι ιδιωτικοποιήσεις,  ΔΕΝ πρόκειται να εξυγιανθούν τα δημόσια οικονομικά.
Ακόμα κι αν ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα,  ΔΕΝ θα συμβάλλουν ουσιαστικά στην ανάπτυξη. Ο ιδιωτικός τομέας,  ο μόνος που παράγει σ αυτή τη χώρα, έχει αποσυρθεί.. Γιατί τον τσάκισαν. Και οι Έλληνες του  εξωτερικού, που επί δεκαετίες δεν μπορούσαν να επενδύσουν στην χώρα τους γιατί  τους  έδιωχνε το αλλοπρόσαλλο φορολογικό σύστημα  και οι νόμοι που άλλαζαν ανά δεύτερη ημέρα, «ματώνουν» παρακολουθώντας την κατάντια της Ελλάδας τους, απ έξω..
----Η Ελλάδα πληρώνει σήμερα τα σπασμένα ενός ανάδελφου έθνους, το οποίο έχτισε στα χρόνια της Μεταπολίτευσης το ΠΑΣΟΚ. Τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου γέμιζε τις τσέπες των Ελλήνων με δανεικά, υποθηκεύοντας, αργά και σταθερά,  την οικονομία της χώρας για τις επόμενες γενιές. «Πάρε κόσμε για να συνεχίζεις να με ψηφίζεις όσο ζω κι έχει ο Θεός..» Το χειρότερο όμως που έκανε είναι ότι «φύτεψε» στο μυαλό του Έλληνα τη λαμογιά (μπορείς να βγάζεις λεφτά και με άλλους τρόπους, κάτσε να σου δείξω..)
 Ταυτόχρονα πληρώνουμε την πολιτική κερδοσκοπίας με τη «φήμη» περί χρεοκοπίας της Ελλάδας, από ξένους ηγέτες και οικονομικά συμφέροντα.

--- Έχουμε έναν πρωθυπουργό αιχμάλωτο κι εκβιαστή ταυτόχρονα. Αιχμάλωτο στα ίδια του τα αδιέξοδα (δεν τηρεί χρονοδιαγράμματα, δεν συγκρατεί τα ελλείμματα, δεν προχωρά σε ιδιωτικοποιήσεις, δεν μειώνει τον δημόσιο τομέα, δεν κάνει επενδύσεις,  δεν, δεν…)  που μέχρι πριν λίγο εκβίαζε με πρόωρες εκλογές ή  με το δίλλημα: «κι άλλα μέτρα η χρεοκοπία» . Τώρα δεν θέλεις εκλογές γιατί γνωρίζει ότι θα χτυπήσει το καμπανάκι του πολιτικού του τέλους.
Την ίδια ώρα το ΠΑΣΟΚ αμφισβητεί τον αρχηγό του. Πλαγίως, ευθέως, φωναχτά, ψιθυριστά. Με τα σενάρια κυβερνητικής συνεργασίας που κυκλοφορούν δεξιά κι αριστερά , τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ «πυροβολούν» τον Γιώργο Παπανδρέου. Είτε ηθελημένα είτε αθέλητα..

 ---Στον εσωτερικό τους διαλογισμό (πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ   ) φάνηκε ότι όλοι φταίνε εκτός από την κυβέρνηση:  Φταίει η παγκοσμιοποίηση,  ο καπιταλισμός, η Νέα Δημοκρατία , η τρύπα του όζοντος και ίσως και ο Μέγας Αλέξανδρος.. Κατά τα άλλα, η υποκρισία καλά κρατεί σε όλα τα μέτωπα.
 Π.χ. βάζουν φερετζέ στη λέξη απόλυση και την βαφτίζουν «εργασιακή εφεδρεία»..

---Η Τουρκία θέλει κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας  και θέλει τον έλεγχο των πετρελαίων στην Ανατολική Μεσόγειο. Κι ενώ υπάρχει πλέον αρνητικό κλίμα γι αυτήν από πλευράς Ουάσινγκτον, η Ελλάδα δεν ασχολείται καν με το θέμα..
---Η επιλογή  του «κανένα» ως ιδανικού πρωθυπουργού  εξυπηρετεί εκείνους που ποντάρουν στη διαιώνιση του χάους , και  δεν θέλουν τις «καθαρές λύσεις» στην Ελλάδα της κρίσης. «Δεν θέλω κανέναν, δεν πάω να ψηφίσω... Αλλά διαδηλώνω στις πλατείες εναντίον εκείνων που εξελέγησαν χωρίς εγώ  να πάω να ψηφίσω.. Και φυσικά δεν φταίω εγώ..» Γιατί  εμείς δεν έχουμε καμία ευθύνη ποτέ , μονό κριτική ξέρουμε να κάνουμε..


---Ο Κώστας Καραμανλής ήταν στόχος υποκλοπών και παρακολουθήσεων όταν εφάρμοζε πολιτική που δεν άρεσε στις ΗΠΑ. Διότι οι ΗΠΑ δεν μπορούσαν να επιβάλουν τα «θέλω» τους στον  πρώην πρωθυπουργό. Αλλά εμείς εδώ στα Βαλκάνια έχουμε μια καθυστέρηση στην εμπέδωση των αυτονόητων ..

---Ο Αντώνης Σαμαράς με αφετηρία το Ζάππειο, με σοβαρότητα και σαφήνεια και συνέπεια ,  θα προτείνει στη Θεσσαλονίκη ένα  ρεαλιστικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση . Χωρίς να τάζει και χωρίς το μανδύα του Μεσσία . Ένα πρόγραμμα επαναδιαπραγμάτευσης  και αποτελεσματικής διαχείρισης της κρίσης, το οποίο ΔΕΝ μπορεί να πετύχει χωρίς αυτοδύναμη κυβέρνηση.

---Ως πότε  το ΠΑΣΟΚ θα επενδύει στο φόβο και στην ανασφάλεια των Ελλήνων;;
----Πόσο κοστίζει να πάρεις πίσω καμιά πεντακοσαριά χιλιάδες ρουσφέτια, ψεύτικες αναπηρικές συντάξεις π.χ. ;;
 
                                                               Νατάσα Ράγιου
                                                     Αν. Γραμματέας Γυναικείων  Θεμάτων Ν.Δ
                                                     π. βουλευτής Αχαΐας                                                      
Enhanced by Zemanta

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Συνέντευξη του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, στη ΔΕΘ


Πριν από ένα χρόνο, από αυτή την αίθουσα της ΔΕΘ, παρουσίασα τις απόψεις του κόμματός μας για την... οικονομία και την κοινωνία σε μια δύσκολη και κρίσιμη περίοδο. Ο Ελληνικός λαός βάδιζε τότε τα πρώτα βήματα της μεγάλης δοκιμασίας στην οποία είχε εισέλθει, με την υπογραφή του Μνημονίου από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

2. Όσα αισιόδοξα μηνύματα και αν προσπάθησε να δώσει ο πρωθυπουργός στο κόμμα του και στους πολίτες της χώρας με την ευκαιρία της 37ης επετείου της 3ης του Σεπτέμβρη, καθώς και με τις ομιλίες του στην ΔΕΘ για τα δύο χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, η πραγματικότητα είναι τόσο κραυγαλέα και τόσο πείσμων και οι επιπτώσεις της διακυβέρνησης τόσο χειροπιαστές για τους Έλληνες πολίτες, που δεν μπορούν με κανένα τρόπο να εξωραϊστούν. Επισημάναμε αμέσως ότι είναι δοκιμασμένη μέθοδος η φυγή προς τα μπρος με υποσχέσεις, αλλά όταν επαναλαμβάνεται σε κάθε κρίσιμη στιγμή, όταν δεν έχει καμιά επαφή με το παρόν που βοά, τότε καμιά ζωντανή δύναμη της ελληνικής κοινωνίας δεν μπορεί να κινητοποιήσει. Βεβαίως το Σάββατο και την Κυριακή επεφύλαξαν, πρωθυπουργός και κυβέρνηση, κάθε μέρα και μία «έκπληξη» στην ελληνική κοινωνία. Η ευχή του κ. πρωθυπουργού: «Να μην υπάρχει οικογένεια χωρίς τουλάχιστον έναν εργαζόμενο, να μην υπάρχει οικογένεια χωρίς εισόδημα» πάγωσε το πανελλήνιο. Σημαίνει την πλήρη αποδοχή και συμβιβασμό ότι η ανεργία θα φτάσει σε εφιαλτικά νούμερα. Για να έλθει χθές, σύσσωμη η κυβέρνηση, να ομολογήσει την αποτυχία του προγράμματός της για δημοσιονομική προσαρμογή με την προσθήκη ενός νέου νέου μέτρου στα προηγούμενα νέα μέτρα για την φορολογία στα ακίνητα και το σημαντικότερο για τη δημόσια δραματική ομολογία της αποτυχίας τους ότι ο μόνος εισπρακτικός φερέγγυος μηχανισμός του ελληνικού κράτους εν έτει 2011 είναι η ΔΕΗ!

3. Υπογραμμίζαμε πέρσι και υπογραμμίζουμε και σήμερα: Το Μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση, όσο και το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο και ο νόμος εφαρμογής του δεν μπορούν να υλοποιηθούν γιατί οι παραδοχές τους και οι κεντρικές επιλογές τους στηρίζονται σε μια διαφορετική πραγματικότητα από αυτήν της Ελλάδας του 2010 και 2011. Οι αλλεπάλληλες ρυθμίσεις, μέτρα και εξαγγελίες που γίνονταν πριν τους ελέγχους και για την καταβολή των δόσεων του δανείου, δεν μπορούσαν να υλοποιηθούν, όπως η κυβέρνηση είχε συμφωνήσει. Ή ήταν λάθος και δεν γίνονταν ή δεν τις ενέτασσε σε ένα σχεδιασμό.

4. Η κυβέρνηση αναδεικνύεται καθημερινά κατώτερη των περιστάσεων. Δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση. Η χώρα βρίσκεται σε ένα φαύλο κύκλο διαρκούς υποτίμησης και επαναφοράς του κινδύνου χρεοκοπίας. Η κυβέρνηση αφού εφάρμοσε τις προβλεπόμενες από το Μνημόνιο περικοπές, δεν προώθησε τις αποδεκτές και αναγκαίες αλλαγές, που θα συνέβαλαν ουσιαστικά στη βελτίωση της κατάστασης, όπως:

· στα έσοδα, να χτυπήσει τη φοροδιαφυγή,
· στις δαπάνες, να καταπολεμήσει τη σπατάλη και να αλλάξει τους όρους προμηθειών,
· στην ανάπτυξη, να αξιοποιήσει τους πόρους του ΕΣΠΑ,
· στη ρευστότητα της αγοράς, να φθάσουν στις επιχειρήσεις οι χρηματοδοτήσεις που έδινε στις τράπεζες,
· στην απόδοση του δημόσιου τομέα, να πετύχει την αναδιοργάνωση και την αύξηση του παραγόμενου έργου,
· στις τιμές των προϊόντων, να καταπολεμήσει τις υπερτιμολογήσεις των καρτέλ.

Έτσι, η συνταγή του Μνημονίου και η αδυναμία προώθησης των αυτονόητων αλλαγών, έχουν οδηγήσει τη χώρα και πάλι σε κρίσιμη κατάσταση.

5. Η σημερινή κατάσταση δείχνει αδιέξοδη: Η ύφεση φέτος θα είναι βαθύτερη από την αναμενόμενη. Βιώνουμε ένα δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας.
Το έλλειμμα του Κρατικού Προϋπολογισμού διογκώνεται.
Το πρωτογενές έλλειμμα διευρύνεται.
Τα έσοδα καταρρέουν και οι πρωτογενείς δαπάνες αυξάνονται.
Συσσωρεύονται ληξιπρόθεσμες οφειλές, που επιδεινώνουν τη δραματική έλλειψη ρευστότητας του ιδιωτικού τομέα.
Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων βουλιάζει.
Η ανεργία καταγράφει εφιαλτικά ποσοστά. Ένα εκατομμύριο οι άνεργοι ως το τέλος του χρόνου και η ανεργία θα ανεβεί στο 22% ως το τέλος του 2012.
Μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν συνεχώς και οι επαγγελματίες βρίσκονται σε απόγνωση.
Τα ασφαλιστικά ταμεία, μήνα τον μήνα, προσπαθούν να καλύψουν υποχρεώσεις.
Οι εργασιακές σχέσεις σε συνεχή αποδιάρθρωση.
Οι μισθοί, όπου καταβάλλονται, αγγίζουν μέχρι τώρα τη μείωση του 40%.
Το Δίχτυ κοινωνικής προστασίας παραμένει ανύπαρκτο.
Οι Δήμοι βρίσκονται σε πλήρη αδυναμία παροχής υπηρεσιών και οι Περιφέρειες είναι παντελώς αδύναμες να λειτουργήσουν.
Το περιβάλλον, ως τελευταίος συγγενής, απαξιώνεται καθολικά και θυσιάζεται ποικιλοτρόπως στο κυνήγι των εσόδων.

6. Με τις εξαγγελίες του, ο Πρωθυπουργός επιχείρησε μια έντονη επικοινωνιακή διαχείριση ενός πραγματικού ζητήματος. Της ανάγκης αναπτυξιακής προοπτικής της χώρας. Όλες οι κοινωνικές οργανώσεις, οι φορείς ζητούν ανάπτυξη. Γι αυτήν λοιπόν αποφάσισαν να μιλήσουν κατά κόρον. Το επιχείρησε φυσικά και πέρυσι.

Σήμερα όμως, δυστυχώς, τα αποτελέσματα καταγράφουν την πραγματικότητα: Μόλις πριν από πέντε ημέρες το World Economic Forum, στην Παγκόσμια Έκθεση Ανταγωνιστικότητας 2011 – 2012, μετατόπιζε για το 2010 την Ελλάδα άλλες 7 θέσεις πιο πίσω (στην 90η θέση από τις 142 χώρες που εξετάζει), όταν στον 5ο χρόνο του ΕΣΠΑ (Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς) ο συντελεστής απορρόφησης του συνόλου των προγραμμάτων και των Ταμείων ήταν στο 19,5%. Την ίδια ώρα που η κ. Μέρκελ στην Γερμανική Βουλή μας μέμφεται ότι υπάρχουν χρήματα, αλλά η Ελλάδα έχει απορροφήσει μόνο το 30% των διαθεσίμων στα διαρθρωτικά ταμεία και στο ταμείο συνοχής! Δεν ξεχνάμε ότι ο περίφημος νέος νόμος για το Fast Track είναι σε ισχύ από τον προηγούμενο Δεκέμβρη και μόνο 4 επιχειρήσεις έχουν ενταχθεί!

7. Οι πολίτες, που με υψηλό αίσθημα κοινωνικής ευθύνης επιζητούν τις πραγματικές αλλαγές και τη διόρθωση των κακώς κειμένων, οδηγούνται στην απογοήτευση, αφού οι θυσίες τους πάνε χαμένες και η κατάσταση διαρκώς χειροτερεύει, χωρίς να φαίνεται φώς στο τούνελ. Κυριαρχεί ένα γενικευμένο κλίμα απαισιοδοξίας.

8. Με αίσθηση ευθύνης προσερχόμαστε σήμερα στη ΔΕΘ και απευθυνόμαστε στους έλληνες πολίτες, για να παρουσιάσουμε τις δικές μας προτάσεις.

1. ΕΘΝΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ Η ΑΝΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Επιλογή μας είναι, χωρίς αμφισημίες, η παραμονή στην ευρωζώνη και στην Ε.Ε., ανεξάρτητα από τους πολιτικούς συσχετισμούς που επικρατούν σε αυτήν. Μέσα στην Ε.Ε. πρέπει να δώσουμε τη δύσκολη μάχη της δημοσιονομικής εξυγίανσης, της ανασυγκρότησης του δημόσιου τομέα, της επαναθεμελίωσης της οικονομίας και της δημιουργίας μιας Ελλάδας που θα βρίσκεται σε τροχιά πραγματικής σύγκλισης με τις ισχυρές χώρες. Η επιμονή μας αυτή αφορά την επιδίωξη που έχουμε για μια Ελλάδα υψηλής απόδοσης σε επίπεδο οικονομικό - παραγωγικό, λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών και διασφάλισης δικαιωμάτων. Όχι μια Ελλάδα, ερειπωμένη οικονομικά και κοινωνικά, στην περιφέρεια της Ε.Ε.

Αυτός ο εθνικός στόχος συνδυάζεται με τον αγώνα για την αλλαγή της πολιτικής στην Ε.Ε. ώστε :

-να προωθηθεί μια νέα μεγάλη ρύθμιση που θα συμπεριλαμβάνει διαδικασίες ελέγχου και μείωσης επιρροής του συμπλέγματος χρηματαγορών, μεγάλων τραπεζών και πολυεθνικών.

-να αντικατασταθεί η περιοριστική οικονομική λογική που πνίγει την ανάπτυξη και να επανασχεδιαστεί το ευρωπαϊκό μοντέλο με μια πολιτική αειφόρου ανάπτυξης που επικεντρώνει στην απασχόληση και την κοινωνική συνοχή

-να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, η συνοχή των κρατών μελών και η συνανάπτυξη.

Για να προωθηθούν τέτοιες πολιτικές είναι αναγκαίος - περισσότερο από κάθε προηγούμενη περίοδο – ο συντονισμός των οικονομικών πολιτικών. Όχι μόνον ο συντονισμός και μάλιστα όχι με όρους γενικής καθιέρωσης της γερμανικής περιοριστικής πολιτικής των τελευταίων χρονών. Αυτό που χρειάζεται είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που διεκδικούν ή απεργάζονται κύκλοι και οικονομικά συμφέροντα. Όχι η βαθμιαία μετατροπή της Ε.Ε. και η επάνοδος σε ζώνη ελεύθερων συναλλαγών ή η σύσφιξη του σκληρού πυρήνα των βόρειων χωρών, ή η κυκλοφορία ευρώ δύο ταχυτήτων. Αντιθέτως, μια Ε.Ε. πολιτικά ενοποιημένη σε βηματισμό προς ομοσπονδιοποίηση, που θα πηγαίνει πέραν της δημοσιονομικής και οικονομικής εντολής και θα περιλαμβάνει κοινή ασφάλεια, ενέργεια, μετανάστευση, περιβαλλοντική και εξωτερική πολιτική. Με αποφασιστικό ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου και των άλλων δημοκρατικών θεσμών.

2. ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Έχουμε σταθερό τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό μας και πιστεύουμε ότι αυτός είναι χρήσιμος και αναγκαίος για τη χώρα μας. Όχι ως χώρα που αναζητά διαρκώς ωφελιμιστικές ενισχύσεις ή και ελεημοσύνη, αλλά ως εταίρος της κοινής μεγάλης προσπάθειας για την ανανέωση των δημοκρατικών και κοινωνικών κατακτήσεων. Διεκδικούμε την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση. Θεωρούμε καταστροφικούς τους πολιτικούς δισταγμούς για τη διασφάλιση των όρων εφαρμογής της απόφασης της Συνόδου Κορυφής του Ιουλίου. Όσο υπάρχει καθυστέρηση τόσο παρατείνεται η ανασφάλεια, αφού δεν υπάρχει εγγυημένη χρηματοδότηση, παρατείνεται το κλίμα αποεπένδυσης στην πραγματική οικονομία, δυσχεραίνεται η πρόσβαση σε ρευστότητα και ανατροφοδοτείται η ύφεση. Ήταν μέγα λάθος το προσχέδιο συμφωνίας της κυβέρνησης με τη Φινλανδία για τις εγγυήσεις, διότι ήταν αναμενόμενο ότι θα ακολουθούσε αντίστοιχη απαίτηση από άλλες χώρες και θα δημιουργούνταν εμπλοκές στη συμμετοχή του ΔΝΤ. Η διευκρίνιση της απόφασης της 21ης Ιουλίου για το δεύτερο πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα πρέπει με κατηγορηματικό τρόπο να απορρίπτει την απαίτηση των εγγυήσεων. Ταυτόχρονα θεωρούμε ότι πρέπει να καταβληθούν όλες οι αναγκαίες προσπάθειες για να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων, με διασφάλιση ότι θα παρασχεθούν επαρκείς πόροι για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών ώστε να αποφευχθεί το πιστωτικό πνίξιμο της αγοράς. Πρέπει να υπάρξει μια ολοκληρωμένη και άμεση πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης, πανευρωπαϊκού χαρακτήρα και μεγάλης ισχύος. Μια τέτοια λύση θα πρέπει να περιλαμβάνει την έκδοση ευρωομόλογου για τη χρηματοδότηση ενός ευρωπαϊκού σχεδίου επενδύσεων, την ενίσχυση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, τη δημιουργία μηχανισμού κοινής διαχείρισης του χρέους με τη μεταφορά μέρους του χρέους στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και σε κάθε περίπτωση την ταχεία συγκρότηση των σταθεροποιητικών μηχανισμών, που εντός του 2012 πρέπει να αποτελούν Ευρωπαϊκό Ταμείο.

Πριν από την εκπόνηση του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου, πρότεινα δημόσια στην κυβέρνηση να προσέλθει στα όργανα της Ε.Ε. και με ένα συγκεκριμένο αίτημα - πρόταση: με ένα πενταετές, συνολικό και συγκεκριμένο αναπτυξιακό πρόγραμμα επενδυτικών δραστηριοτήτων, ενδεικτικώς της τάξης των 20-30 δισ. Ευρώ, και να ζητήσει τη χρηματοδότησή του από τους μηχανισμούς της Ε.Ε. Η Ε.Ε. θα μπορούσε να οργανώσει την επενδυτική πρωτοβουλία για την αναπτυξιακή ώθηση της οικονομίας με τη σύμπραξη του προϋπολογισμού, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕ) και ειδικών μηχανισμών, όπως τα επενδυτικά ομόλογα. Μια τέτοια πρωτοβουλία θα μπορούσε να έχει καλύτερα αποτελέσματα για τη χώρα και την Ε.Ε. Πιστεύω ότι αυτή η πρόταση και σήμερα έχει την επικαιρότητά της και τον ρεαλισμό της.

3. ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΠΑΝΑΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΤΑΙΡΟΥΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ ΣΤΗ ΧΩΡΑ

Ταυτόχρονα με την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη θεωρούμε ότι είναι όρος, εκ των ων ουκ άνευ, η ανάπτυξη στο εσωτερικό της χώρας μιας τεράστιας κινητοποίησης ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για να προωθηθούν αλλαγές που θα άρουν τα κακώς κείμενα. Σήμερα, το πολιτικό σκηνικό είναι εγκλωβισμένο μεταξύ της αποδοχής του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου, με προαναγγελθείσα την αναποτελεσματικότητά του και της πλήρους απόρριψης των αναγκαίων ρυθμίσεων και μέτρων για να αποφευχθεί η χρεοκοπία και να υπάρξει κοινωνικά συντεταγμένη διέξοδος από την κρίση.

Δεν είναι διατηρήσιμη μια οικονομία στηριζόμενη στο δανεισμό, τις ενισχύσεις της Ε.Ε. και την πώληση του δημόσιου πλούτου για την κάλυψη τρεχουσών υποχρεώσεων πληρωμών. Δεν υπάρχει διέξοδος με τη διατήρηση αναποτελεσματικού δημόσιου τομέα, χειραγωγημένης αγοράς, συντεχνιακών ρυθμίσεων, δημοκρατικών ελλειμμάτων και νοοτροπίας υποτίμησης της παραγωγής και της εργασίας.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ κρίνει εξαιρετικά επείγουσα την ανάγκη να εφαρμοστούν αλλαγές στην ακολουθούμενη οικονομική και κοινωνική πολιτική που θα στοχεύουν:

-στην αντιστροφή της ύφεσης, μέσα από την υλοποίηση μιας αναπτυξιακής πορείας, που θα τονώνει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, θα δημιουργεί απασχόληση, θα αυξάνει τα εισοδήματα, θα διασφαλίζει την αειφορία των πόρων, την προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής

- στη δίκαιη κατανομή των βαρών της κρίσης
-στην ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης
(με εγγύηση στα χειμαζόμενα στρώματα τη μελλοντική ανταπόδοση).

Η έξοδος από την κρίση περνάει μέσα από την δημοσιονομική εξυγίανση, την αποφυγή της χρεοκοπίας του δημοσίου και της κατάρρευσης της οικονομίας. Διακανονισμοί και θετικότερες λύσεις για την αναδιαπραγμάτευση του χρέους με τους εταίρους της Ε.Ε. μπορούν να προκύψουν όταν η χώρα με τις ακολουθούμενες πολιτικές της αποδεικνύει ότι μπορεί να θέσει τα ελλείμματα υπό έλεγχο. Όταν υλοποιεί πολιτικές που πείθουν ότι βαδίζουν προς την κατεύθυνση αυτή. Έτσι θα μπορεί η χώρα να στοχεύει και να διεκδικεί σταθερή λύση για το ελληνικό πρόβλημα, που δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική. Δηλαδή, διακανονισμό του χρέους σε διακρατικό / κοινοτικό επίπεδο. Προϋπόθεση για την πολιτική λύση είναι η πολιτική σύμπλευση με την Ε.Ε. Οι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης για τη μείωση του ελλείμματος δεν έχουν τα στοιχεία της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δίκαιης κατανομής των βαρών και τα μέτρα που παίρνει είναι σε τελευταία ανάλυση αναποτελεσματικά. Πρέπει να προωθηθούν λύσεις, που θα λαμβάνουν υπόψη τους περιορισμούς της κρίσης, αλλά θα κινούνται σε διαφορετική κατεύθυνση από τις επιλογές πολιτικών για την υλοποίηση του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου, θα απαντούν στον κίνδυνο της χρεοκοπίας και θα αντιμετωπίζουν τα διαρθρωτικά προβλήματα μέσα από την προώθηση δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων. Μεταρρυθμίσεων που θα ανοίξουν νέα ατζέντα προοδευτικών αλλαγών και ανόρθωσης της χώρας, θα προκαλέσουν ρήξεις με το «μονόδρομο» νεοφιλελευθέρων λογικών αλλά και με τις διάχυτες νοοτροπίες χαμηλής απόδοσης, μειωμένης κοινωνικής ευθύνης, ατομικού σφετερισμού του δημόσιου χώρου και κλοπής των αγαθών μελλοντικών γενεών. Η μεταρρύθμιση του πλαισίου άσκησης των δραστηριοτήτων του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας είναι σήμερα πιο επείγουσα παρά ποτέ. Αφενός, για τη δημοσιονομική εξυγίανση κατά την περίοδο της κρίσης, με τους λιγότερους δυνατούς κραδασμούς για την κοινωνία και τη διατήρηση των ωφελημάτων μετά την κρίση. Αφετέρου, για την απελευθέρωση των κοινωνικών δυνάμεων που ασφυκτιούν κάτω από το βάρος του πελατειακού κράτους.

-Σε ό,τι αφορά την περιστολή των δαπανών του δημοσίου: αυτή υπονομεύεται από το γεγονός ότι επί δύο ολόκληρα έτη δεν έχει πραγματοποιηθεί η αναδιάρθρωση φορέων με καταργήσεις και συνενώσεις οργανισμών και επιτροπών, που δεν προσφέρουν έργο, αλλά ιδρύθηκαν απλώς για την εξυπηρέτηση της κομματικής πελατείας των δύο κομμάτων εξουσίας.

Έχουμε ταχθεί υπέρ της απαλλαγής από όσες επιχειρήσεις του δημοσίου δεν συντρέχει λόγος να βρίσκονται στον έλεγχό του, μετά από κατά περίπτωση αντιμετώπιση και με διαφανείς διαδικασίες. Έχουμε ταχθεί υπέρ της διατήρησης, με κυρίαρχη την παρουσία του Ελληνικού Δημοσίου, εκείνων των επιχειρήσεων, που είναι δημοσίου συμφέροντος και υπηρετούν κοινωνικό αγαθό.

Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι με το μέτρο της εργασιακής εφεδρείας. Θα οδηγήσει σε απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και θα τροφοδοτήσει περαιτέρω την ανεργία. Υποστηρίζουμε ότι η αντιμετώπιση του ζητήματος του πλεονάζοντος προσωπικού πρέπει να γίνει μόνο και αποκλειστικά με μετατάξεις. Απαιτούμε τη λήξη των αργομισθιών και των κερδών που δεν αντιστοιχούν σε προσφορά.

Το μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων πρέπει να είναι ενιαίο. Το ενιαίο μισθολόγιο σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να οδηγήσει στην περαιτέρω μείωση των αποδοχών των εργαζομένων, με το δεδομένο ότι τα δυο προηγούμενα χρόνια έχουν περικοπεί οι αποδοχές τους σε ποσοστό περίπου 40%. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει βέβαια να αντιμετωπιστούν μισθολογικές ακρότητες και προνόμια του παρελθόντος, όπου υπάρχουν. Το ενιαίο μισθολόγιο να υλοποιηθεί σε δύο στάδια, ώστε να υποβοηθά την πολιτική των μετατάξεων και των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων.

Ζητούμε την αναστολή κάθε παραγγελίας νέων οπλικών συστημάτων, μέχρις ότου η χώρα αρχίσει να δημιουργεί ικανοποιητικά πρωτογενή πλεονάσματα. Έγκριση μόνο των απαραίτητων δαπανών για την αύξηση της διαθεσιμότητας των υπαρχόντων οπλικών συστημάτων. Αναμόρφωση όλου του συστήματος προμηθειών στις ένοπλες δυνάμεις για τον αποκλεισμό μεσαζόντων και τον περιορισμό κάθε σπατάλης.

Η επιλογή δημόσιων έργων να γίνεται με κριτήριο την αναπτυξιακή τους στόχευση, τις εξωτερικές οικονομίες και τη μόχλευση. Τα δημόσια έργα και οι δημόσιες προμήθειες να δημοπρατούνται υπό την εποπτεία μικτών επιτροπών βουλευτών, δικαστικών και πολιτών που θα ορίζονται με κλήρωση.

Θεωρούμε απαραίτητο τον αυστηρό έλεγχο του διαχρονικού σκανδάλου της υγείας με διττή επιδίωξη: Να εντοπιστούν και εξαλειφθούν όλες οι υπερτιμολογήσεις φαρμάκων και υλικών, αλλά και να δοθεί η δυνατότητα στα ασφαλιστικά ταμεία να ανακτήσουν ένα μέρος από τα κλοπιμαία. Σε ό,τι αφορά την αύξηση των δημοσίων εσόδων, κατευθυντήρια θέση μας είναι η διεύρυνση της φορολογικής βάσης με δραστική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, της φοροαποφυγής, της φοροκλοπής και της εισφοροδιαφυγής. Θεωρούμε εντελώς λαθεμένη την αποδυνάμωση του συστήματος των αποδείξεων εξαιτίας των λαθεμένων και πάλι κυβερνητικών υπολογισμών

Υποστηρίζουμε:
· την τιμαριθμική αναπροσαρμογή των φορολογικών κλιμακίων και τη διατήρηση του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ για όλα τα φυσικά πρόσωπα.
· την αύξηση της συμμετοχής άμεσων φόρων στα δημόσια έσοδα, τη μείωση των έμμεσων φόρων στα είδη λαϊκής κατανάλωσης και την ουσιαστική φορολόγηση του πλούτου.

Προτείνουμε την αναδιάρθρωση του ΦΠΑ με μείωση των συντελεστών 23, 13 και 6,5% αντίστοιχα σε 20, 10 και 5%, την ένταξη στην κατηγορία του 5% των βασικών καταναλωτικών αγαθών, καθώς και τη θέσπιση συντελεστή 40% για είδη πολυτελείας. Ζητήσαμε τουλάχιστον να ανασταλεί το μέτρο της επιβολής του 23% στα είδη εστίασης, μέχρις ότου υπάρξει οριστική κατάληξη στο νέο φορολογικό εθνικό σχέδιο. Η επιβολή αυτού του Φ.Π.Α. αυτονόητα θα οδηγήσει σε κλείσιμο επιχειρήσεων και ανεργία. Η κοινωνία δεν αντέχει να πληρώνει συνεχώς το αλαλούμ των κυβερνητικών αποφάσεων.

Έχουμε καταθέσει δημόσια τις προτάσεις μας για:
· τον εντοπισμό και φορολόγηση καταθέσεων Ελλήνων πολιτών σε τράπεζες στην αλλοδαπή.
· τον έλεγχο των καταθέσεων που η προέλευσή τους δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.
· Τη θέσπιση νόμου που θα υποχρεώνει όλους τους δημόσιους υπαλλήλους και τους ιδιοκτήτες μεγάλης ακίνητης περιουσίας να δηλώνουν τη συμμετοχή τους σε εξωχώριες (offshore) εταιρείες και να υπάρξει επιβολή αντίστοιχου φόρου.
· τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας και την κατάργηση της φοροαπαλλαγής των εμπορικών συναλλαγών τους.
· τον αυστηρό έλεγχο του ροής πετρελαίου από τα διυλιστήρια ως τους βιομηχανικούς και ατομικούς χρήστες, ώστε να περιοριστεί δραστικά το λαθρεμπόριο καυσίμων.
· τη δραστική αντιμετώπιση του παραεμπορίου.

Από την πρώτη στιγμή ταχθήκαμε υπέρ της αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου. Η καταγραφή και η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας με διαφάνεια και ρήτρα περιβαλλοντικής προστασίας, αποτελεί μια επιλογή ορθολογισμού, αλλά και δικαιοσύνης, ιδίως στις σημερινές δραματικές συνθήκες.

4. ΝΕΟ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ.
Έχουμε κατά καιρούς παρουσιάσει τις προγραμματικές μας θέσεις για ζητήματα που αφορούν όλους τους τομείς της ανάπτυξης. Από το βήμα αυτό θα θέλαμε να επικεντρώσουμε την προσοχή μας σε ορισμένες σημαντικές επιλογές που για τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ επείγουν για την ελληνική οικονομία και κοινωνία του 2011.

1. Στην περίοδο που διανύουμε, για μια ακόμη φορά η χώρα αντιμετωπίζει την προοπτική περισσότερης γκρίζας και μαύρης ανάπτυξης, αντί της επαγγελίας για πράσινη ανάπτυξη. Κυριαρχεί δηλαδή η επέλαση της λογικής του fast track, του ίδιου δηλαδή καταστροφικού μοντέλου που κατέστησε την Ελλάδα μία από τις χώρες με τα οξύτερα περιβαλλοντικά προβλήματα στην Ε.Ε. και επεκτείνεται η νομιμοποίηση μεγάλων και μικρών εγκλημάτων ΥΠΕΞΑΙΡΕΣΗΣ του δημόσιου πλούτου και των πολύτιμων κοινών αγαθών από τους πάντοτε καραδοκούντες παραβάτες της νομιμότητας.

Θα επιμένουμε σταθερά, ότι το δόγμα «το περιβάλλον κοστίζει» πρέπει να αντικατασταθεί από την αντίληψη η «προστασία του περιβάλλοντος συμφέρει». Η «πράσινη πολιτική» δεν προωθείται απλά με εκθέσεις ιδεών. Απαιτεί συγκεκριμένες επιλογές, προτεραιότητες και μέτρα. Η υιοθέτηση της άποψης «φτηνή ανάπτυξη», της οποίας τα αποτελέσματα βαραίνουν στο παρόν και στο μέλλον, έχει εξαντλήσει τα όριά της. Το πρότυπο της υπερεκμετάλλευσης έως και εξάντλησης του φυσικού, ιστορικού και κοινωνικού κεφαλαίου της χώρας, της μετατροπής του σε αντικείμενο αγοραπωλησίας και σε ανέξοδο στοιχείο παραγωγής εισοδήματος, καθώς και η αναπαραγωγή αυτού του προτύπου δεν είναι μόνο τεχνικά αδύνατη αλλά και ανεπιθύμητη. Πρέπει να επιδιωχθεί στοχευμένα η ανάπτυξη, που δίνει έμφαση στην ποιότητα, στη δημιουργική και κοινωνικά ελεγχόμενη αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, που ενσωματώνει εκ των προτέρων την προστασία του περιβάλλοντος.

Έχουμε ακλόνητη την πεποίθηση ότι η ανάγκη για «πράσινη στροφή» της οικονομίας δεν έρχεται σε μια λανθασμένη χρονική στιγμή. Αντίθετα, είναι μια ώριμη δυνατότητα για τον κόσμο της οικονομίας και έχει πολύ μεγάλη κοινωνική αποδοχή. Σήμερα, παρά τη μεγάλη συζήτηση, η στροφή στις ΑΠΕ καρκινοβατεί, με μεγάλους κινδύνους υστέρησης στις υποχρεώσεις της χώρας στα θέματα της κλιματικής αλλαγής, γεγονός που και οικονομικούς κινδύνους συνεπάγεται και εντείνει την εξάρτηση της χώρας από τις συμβατικές πηγές ενέργειας και εγκλωβίζει τις ενεργειακές επιλογές της χώρας.

Οι εξαγγελίες του ΥΠΕΚΑ για τη δήθεν άμεση προώθηση των ΑΠΕ, με την παράκαμψη και στην ουσία με την κατάργηση των διαδικασιών περιβαλλοντικής αδειοδότησης, απειλούν να μετατρέψουν, οτιδήποτε γλιτώσει από την απέραντη χωματερή των επόμενων γενιών αυθαιρέτων, σε εγκαταστάσεις ΑΠΕ, ακόμη και μέσα στην καρδιά ευαίσθητων ορεινών δασικών και νησιωτικών οικοσυστημάτων, ακόμη και μέσα στις περιοχές NATURA.

Για την μεγιστοποίηση των ωφελημάτων και τον εξορθολογισμό των τιμολογίων από τις ΑΠΕ, η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει άμεσα τις διαδικασίες έκδοσης Πράσινων Πιστοποιητικών. Εκμεταλλευόμενη τη γεωγραφική της θέση, αλλά και συντασσόμενη με τις σχετικές προβλέψεις της συμφωνίας του Kyoto, η Ελλάδα μπορεί σε σύντομο χρονικό διάστημα να κάνει πραγματικότητα την ανάδειξή της σε ενεργειακό κόμβο, όχι μόνον ως διαμετακομιστής αλλά και ως ενεργός παράγων σε όλα τα επίπεδα. Πέραν της εγχώριας προστιθέμενης αξίας, τόσο το συνολικό κόστος εισαγωγής ενέργειας θα μειωθεί, όσο και τα ωφελήματα από τις εξαγωγές θα αυξηθούν.

Το δεύτερο σχετίζεται με τη διαχείριση των αποβλήτων. Η παραγωγή απορριμμάτων –σήμερα πάνω από 6 εκατ. τόνους το χρόνο -, αναδεικνύει, τώρα και τα αμέσως προσεχή χρόνια, μεγάλο πεδίο επενδυτικών ευκαιριών εφαρμογής σύγχρονων τεχνολογιών και καινοτομιών που μπορεί να δώσουν ολοκληρωμένες λύσεις σε υποτομείς όπως η ανακύκλωση, η κομποστοποίηση, η κατασκευή μονάδων μηχανικής επεξεργασίας και ΧΥΤΥ και η διαχείριση των νοσοκομειακών και τοξικών αποβλήτων.

2. Το ΕΣΠΑ, αποτελεί μοναδική δυνατότητα χρηματοδότησης αναπτυξιακών έργων και βασικό πόρο που συνεισφέρει στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων την κρίσιμη αυτή περίοδο για τη χώρα μας, τις επιχειρήσεις και τους πολίτες. Έχει ανάγκη μιας μεγάλης ώθησης και επιτάχυνσης.

Κρίσιμη παράμετρος είναι να εισαχθεί σε όλη τη γραμμή του μετώπου μια όχι μόνο τυπικά νόμιμη απορρόφηση και διαχείριση των πόρων, αλλά μια ορθολογική σχέση κόστους – οφέλους ώστε να βελτιωθεί η κοινωνική ωφέλεια. Ταυτόχρονα είναι απαραίτητη η ύπαρξη μιας διαρκούς διαδικασίας αξιολόγησης και επανασχεδιασμού παρεμβάσεων ώστε να βελτιώνονται τα αποτελέσματα τους. Το ΕΣΠΑ είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να χρησιμοποιείται επανειλημμένα για επικοινωνιακούς λόγους.

Ό,τι και να ισχυρίζεται και να παρουσιάζει η ηγεσία του ΥΠΑΝ με ποσοτικούς δείκτες, αποφεύγοντας τα πραγματικά μεγέθη, δεν μπορεί να αποκρυφτεί ότι στόχος προβλεπόμενος για το 1ο εξάμηνο του 2011 ήταν η απορρόφηση 1, 104 δις Ευρώ, ενώ το αντίστοιχο αίτημα χρηματοδότησης από το ΥΠΑΝ που έχει υποβληθεί είναι 530 εκατ. Ευρώ!

Το πιο σημαντικό όμως που δεν αναφέρει η κυβέρνηση είναι τι γίνεται με τα μεγάλα έργα. Αυτά που θα δώσουν πραγματικά έναν άλλο αέρα στην επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας και στην προώθηση της ανάπτυξης. Εμείς γνωρίζουμε ότι δεν έχει γίνει τίποτα καινούργιο που να μας κάνει αισιόδοξους ότι θα επανεκκινήσουν και θα είναι ολοκληρωμένα στο τέλος της προγραμματικής περιόδου. Εκτός από τα γνωστά και ονοματισμένα έργα, η ερώτηση είναι τι γίνεται με τα νέα έργα. Υπάρχουν ώριμα νέα έργα; Πού είναι αυτά; Τι κάνει η κυβέρνηση για να τα ωριμάσει;

Η ένταξη έργων στο ΕΣΠΑ δε σημαίνει και υλοποίηση. Υπάρχουν πολλοί τομείς που η παρούσα κυβέρνηση δείχνει ως να είναι συνέχεια της προηγούμενης κυβέρνησης. Με πολιτικά κακό σχεδιασμό, χαλαρούς ρυθμούς στη λήψη αποφάσεων, αλλά όχι εφαρμογή τους σε κρίσιμους τομείς και απόθεση του όλου ζητήματος στις Διαχειριστικές Επιτροπές, η απόδοση βαίνει μειούμενη.

Σημαντικοί τομείς παραμένουν σε στασιμότητα. Στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Ανθρώπινου δυναμικού ενώ υπάρχουν πιστοποιημένοι φορείς κατάρτισης, που θα μπορούσαν να αναλάβουν το έργο, για 2 χρόνια δεν έχει γίνει μια ώρα κατάρτισης, ενώ εδώ και 3 χρόνια λιμνάζουν διαγωνισμοί για πιστοποιημένα προγράμματα κατάρτισης στον τομέα της πληροφορικής και για προγράμματα για άτομα ειδικών κοινωνικών ομάδων. Στην απόκτηση εργασιακής εμπειρίας με τα 5μηνα μέσω των ΟΤΑ έμπλεξαν απαράδεκτα διαδικασίες ΜΚΟ που δικαιολογημένα προκαλούν επιφυλάξεις και αντιδράσεις σε σχέση με την αντικειμενικότητα και τη διαφάνεια.

3. Ο στοχευμένος αναπροσανατολισμός παραγωγής και υπηρεσιών είναι μονόδρομος.

Τα τελευταία χρόνια η χώρα έχει ένα υπέρογκο έλλειμμα του ισοζυγίου συναλλαγών και του εμπορικού ισοζυγίου(σταθερά αρνητική πρωτιά στην ΕΕ). Το έλλειμμα αυτό αντανακλά δομικά προβλήματα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Το πρόβλημα εξακολουθεί να είναι οξύ παρά την εμφάνιση την τελευταία περίοδο μιας σχετικής αύξησης των εξαγωγών.

Είναι αναγκαίες οι επιλογές, που να εστιάζονται στον εντοπισμό των τομέων παραγωγικής δραστηριότητας που είναι σε θέση να αποτελέσουν πόλους ανάπτυξης για τη χώρα ή εστίες συγκριτικού πλεονεκτήματος μέσω παραγωγικών και τεχνολογικών εξειδικεύσεων που ταυτόχρονα θα σέβονται το περιβάλλον. Να στηριχθούν στοχευμένα μικρές νέες εξωστρεφείς επιχειρήσεις. Να προβλεφθούν γενναίες επενδύσεις στην παιδεία, στην επιστημονική έρευνα, στην στήριξη της απασχόλησης, στη σταθερή και ποιοτική εργασία και με ικανοποιητικούς μισθούς.

Η παραγωγική και αναπτυξιακή διαδικασία δεν μπορεί να στηρίζεται στην αποσάρθρωση των εργασιακών δικαιωμάτων, στην περικοπή της αμοιβής εργασίας. Είναι προσχηματικό και υποκριτικό να καταστρέφεται το δικαίωμα των εργαζομένων στην αμοιβή εργασίας, στο όνομα της ανάπτυξης, όταν μεταπολεμικά στον ευρωπαϊκό χώρο δεν υπάρχει ιστορική συσχέτιση μεταξύ της ανάπτυξης, του εργατικού κόστους και του ύψους παραγωγής.

Πρέπει να στηριχθεί η επιχειρηματικότητα, να αρθούν οι κυριότεροι παράγοντες που αποτρέπουν την πραγματοποίηση επενδύσεων (γραφειοκρατία, διαφθορά, απουσία σταθερού θεσμικού και φορολογικού πλαισίου και, σε ορισμένους τομείς, έλλειψη υψηλής ειδίκευσης προσωπικού). Να θεσπισθούν κίνητρα για παραγωγικές επενδύσεις σε τομείς τεχνολογικής αιχμής, καινοτομίας και ποιότητας, που θα έχουν και την μέριμνα για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Η χώρα πρέπει να διασφαλίσει τη χρηματοδότηση, να αναλάβει πρωτοβουλίες για τη βελτίωση της ψυχολογίας στην αγορά. Να σχεδιάσει και να διασφαλίσει τις αναγκαίες υποδομές. Να συνδράμει νέες και καινοτόμες μεθόδους οργάνωσης αλληλέγγυων και συμμετοχικών επιχειρήσεων. Να ενθαρρύνει τις ομάδες παραγωγών και της συλλογικής επιχειρηματικής δράσης των νέων, που μπορούν να επινοούν και να προσφέρουν νέα προϊόντα, ικανά να κερδίσουν μια θέση στις διεθνείς αγορές. Να δώσει έμφαση στη δικτύωση, στις εφαρμογές της πληροφορικής, στις καλές πρακτικές, στα νέα προϊόντα, στις νέες μεθόδους και τεχνικές παραγωγής και διανομής.

Η στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, πρέπει να αποτελεί καθημερινή κρατική μέριμνα με:
· την ενίσχυση για απρόσκοπτη ροή της χρηματοδότησής τους,
· τη νομοθετική κατάργηση των καταχρηστικών πρακτικών και χρεώσεων των τραπεζών,
· την οργάνωση και τον έλεγχο του τομέα παροχής υπηρεσιών,
· τησυλλογική συμμετοχή τους στις κρατικές προμήθειες,
· την αντιμετώπιση των καρτέλ στην αγορά.

Σημαντικές χρηματοδοτήσεις και υποστηρικτικοί μηχανισμοί πρέπει να στραφούν από το ΕΣΠΑ, στο πλαίσιο ενός σχεδίου τόσο Περιφερειακού όσο και Τομεακού, στην ενίσχυση του εξαγωγικού προσανατολισμού και στη βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων.

4. Υποστηρίζουμε τη ριζική αναδιάρθρωση του τρέχοντος και μελλοντικού Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης με μεταφορά/ενίσχυση των πόρων του για τον εκσυγχρονισμό της γεωργίας, των μεταποιητικών μονάδων, αλλά και των δικτύων εμπορίου και διακίνησης αγροτικών αγαθών, ώστε να προωθηθούν κατά προτεραιότητα οι επενδύσεις, η καινοτομία, τα νέα παραγωγικά συστήματα, η αποτελεσματική προστασία του αγροτικού περιβάλλοντος.

Θεωρούμε πρωταρχική την κρατική μέριμνα για την οργάνωση και ανάπτυξη στοχευμένης πολιτικής γης, με σαφή καθορισμό των χρήσεων γης σε όλη την επικράτεια, με στόχο τη διατήρηση της αγροτικής γης και την περιβαλλοντική της προστασία.

Υποστηρίζουμε:

· Την Προώθηση συνεργασιών ( ανταλλαγή μετοχών- στρατηγικοί επενδυτές), μεταξύ αγροτικών συνεταιρισμών και ιδιωτικών επιχειρήσεων, που χρησιμοποιούν τα προϊόντα τους ως πρώτες ύλες.

· Τη στοχευμένη ενίσχυση επενδύσεων νέων εναλλακτικών καλλιεργειών σε δυναμικά βιολογικά προϊόντα διατροφής, εξειδικευμένα προϊόντα θεραπευτικής και καλλυντικών, που έχουν διεθνή ζήτηση.

· Τη μείωση της εξάρτησης από γεωργικές εισαγωγές και αύξηση της αυτάρκειας. (Είναι όνειδος η εισαγωγή... ελαιόλαδου από τη Γερμανία αξίας 1,5 εκατομμυρίων ευρώ που εισήγαγε το 2010 η χώρα μας, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ). Απαιτείται σε κάθε περίπτωση η στροφή προς την παραγωγή κτηνοτροφικών προϊόντων όπου η χώρα μας είναι έντονα ελλειμματική.

· Την παραχώρηση καλλιεργήσιμων γαιών του δημοσίου έναντι συμβολικού τιμήματος κυρίως σε ακτήμονες αγρότες, για τη δημιουργία νέων παραγωγικών μονάδων, η οποία όμως δεν θα έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα εάν δεν συνδεθεί με τα κατάλληλα κριτήρια επιλογής των δικαιούχων. Πρέπει να επιδιωχθεί η καλλιέργεια ειδών με εξαγωγικό προσανατολισμό στις νέες αυτές εκτάσεις, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις συμβολής της γεωργίας στην αντιμετώπιση της κρίσης και της ανεργίας.

· Την επιδίωξη της πολυλειτουργικότητας της υπαίθρου, με έμφαση στην προστασία και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στον αγροτικό τομέα, την περιφερειακή ισορροπία, την εξωστρέφεια της αγροτικής παραγωγής, την ενίσχυση των συνεργιών με άλλες πολιτικές (περιβάλλοντος, διαρθρωτικές, τουρισμού, μικρο-μεσαίες επιχειρήσεις, εμπορίου, καταναλωτή κλπ).

· Την αποτροπή με αντικίνητρα των αλόγιστων αλλαγών, κυρίως σε γη υψηλής παραγωγικότητας για καλλιέργεια βιοκαυσίμων και εγκατάσταση φωτοβολταϊκών

Την εκπόνηση ειδικών προγραμμάτων έργων υποδομής, όπως αναδασμοί, αρδευτικά, οδοποιίας που θα συμβάλλουν στη μείωση του κόστους παραγωγής.

· Την ενθάρρυνση, με κίνητρα, της συνεργασίας, επικοινωνίας, αλληλεπίδρασης παραγωγών –καταναλωτών και των αντίστοιχων οργανώσεών τους για ομαλότερη και βελτιωμένη παραγωγή προς όφελος και των δύο πλευρών.

· Την Εκπόνηση ειδικών προγραμμάτων έργων υποδομής, όπως αναδασμοί, αρδευτικά, οδοποιίας που θα συμβάλλουν στη μείωση του κόστους παραγωγής.

5. Αποτελεί πρώτη προτεραιότητα ο σχεδιασμός της ανάπτυξης, διαχείρισης και προβολής του Τουρισμού, ώστε να αντιμετωπιστούν οι πάγιες αδυναμίες του όπως η αυξημένη εποχικότητα, η ασφυκτική εξάρτηση από τον οργανωμένο παραθεριστικό τουρισμό (πακέτα χαμηλού κόστους, all inclusive), η προώθηση και διαφήμιση εναλλακτικών μορφών τουρισμού, που δεν βασίζονται στα συγκριτικά πλεονεκτήματα του προορισμού και για τις οποίες δεν υφίσταται οργανωμένο "προϊόν", οι διαδοχικές καμπάνιες προβολής που δεν έχουν διάρκεια και συνέχεια κ.ο.κ. Με δυό λόγια, παρά το γεγονός ότι ο Τουρισμός αναπτύσσεται ή/και αποκαθίσταται στον αυτόματο πιλότο όταν βιώνει κρίσεις πρέπει να θέσουμε ένα τέρμα στην ερασιτεχνική αντιμετώπισή του.

Ένας σχεδιασμός μιας πολιτικής μεσοπρόθεσμης απόδοσης για τον Τουρισμό πρέπει πρωταρχικά να περιλαμβάνει την άμεση σύνδεσή του με τις ανάγκες προστασίας του περιβάλλοντος. Εδώ πρέπει να αναφέρεται σε έργα βελτίωσης του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής στις τουριστικές περιοχές, σαφής καθορισμός χρήσεων γης και αυστηρών όρων δόμησης για τουριστικές εγκαταστάσεις, τήρηση των ορίων της φέρουσας ικανότητας των περιοχών, προτεραιότητα στην ανάπτυξη όσων εναλλακτικών μορφών τουρισμού έχουν περιορισμένο περιβαλλοντικό κόστος, απαγόρευση της τουριστικής δόμησης στις ήδη κορεσμένες τουριστικές περιοχές.

6. Υποστηρίζουμε ότι απαιτείται εθνική στρατηγική για την αναδιάρθρωση του τραπεζικού τομέα.

Υποστηρίζουμε σταθερά τη συγκρότηση ισχυρού τραπεζικού δημόσιου πυλώνα. Και τούτο για λόγους δημόσιου συμφέροντος, στην κατεύθυνση ανταγωνιστικής πίεσης στις ιδιωτικές τράπεζες στο μέτωπο των επιτοκίων και της ρευστότητας καθώς και της διοχέτευσης μέρους της αποταμίευσης στη χρηματοδότηση αναπτυξιακών προτεραιοτήτων. Ο πυλώνας αυτός θα μπορούσε να προκύψει από τη σύμπραξη Εθνικής, ΑΤΕ, Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων. Θα πρέπει να συνδυάζει ταυτόχρονα μέτρα εξυγίανσης και ανταγωνιστικότητα στον εθνικό και διεθνή χώρο.

Επί ένα χρόνο καλούμε συνεχώς την κυβέρνηση να ενημερώσει με σαφήνεια για τις επιλογές της και τις διαδικασίες που προτίθεται να ακολουθήσει. Ο ελληνικός τραπεζικός κλάδος έχει ανάγκη συγχωνεύσεων ώστε να αποκτήσει το κρίσιμο μέγεθος που θα του επιτρέψει να διατηρήσει την παρουσία του, με σκοπό να διασφαλίσει την αναγκαία ρευστότητα, ώστε να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στις πιέσεις της οικονομικής κρίσης, για χρηματοδότηση αναπτυξιακών έργων και επιχειρήσεων και στην τόνωση της πραγματικής αγοράς που στηρίζει τις θέσεις εργασίας.

Επισημαίνουμε την ανάγκη να ληφθούν μέτρα που θα αποτρέπουν αποφασιστικά παρενέργειες από ολιγοπωλειακές καταστάσεις και συμπεριφορές, καθώς και με την ιδιαίτερη φροντίδα να διασφαλιστούν οι θέσεις απασχόλησης.

6. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
Είναι αναγκαίος ο επαναπροσανατολισμός του συστήματος κοινωνικής προστασίας. Χρειάζονται αποτελεσματικά μέτρα στήριξης των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων.
Αποτελεί το μείζον πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, η πολλαπλώς τεμαχισμένη κοινωνία της.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ τάσσεται υπέρ ενός κοινωνικού κράτους ικανού, αποτελεσματικού και ευαίσθητου στις διαφορετικές ταυτότητες των πολιτών. Στο πλαίσιο αυτό διεκδικούμε ένα νέο κοινωνικό κράτος δικαίου χωρίς ευνοημένους και αποκλεισμένους, χωρίς προνομιούχους και ξεχασμένους, χωρίς ευγενή και λαϊκά ταμεία, με ίσα κοινωνικά δικαιώματα για όλους και όλες. Αποτελεσματικό, ώστε να μειώνει τη φτώχεια και να αναδιανέμει πόρους όχι οριζόντια, αλλά με επιλεκτικότητα, εκεί που υπάρχει ανάγκη, αντί να αναπαράγει τις κοινωνικές ανισότητες.

Είμαστε βαθύτατα πεπεισμένοι ότι κανένα σύστημα κοινωνικής προστασίας δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά ως δίχτυ ασφαλείας ενάντια στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό χωρίς ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, που να συνδυάζει την οικονομική ενίσχυση των ευπαθέστερων ομάδων του πληθυσμού με την κατάρτιση ατομικών σχεδίων δράσης, στοχεύοντας στην επιστροφή στην απασχόληση και στην κοινωνική επανένταξη των δικαιούχων.

7.Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ «ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ» ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ
Η νεολαία της χώρας είναι αυτή που κατεξοχήν δοκιμάζεται, ακολουθώντας τους δρόμους της ανεργίας, της μετανάστευσης και της εργασιακής επισφάλειας. Είναι μια γενιά που εισέρχεται στην κρίση και καλείται να διαχειριστεί τη ζωή της με τα νέα δεδομένα: περικοπές θέσεων, περικοπές μισθών, περικοπές ελπίδων.

Η νεολαία είναι το «μεγάλο θύμα της κρίσης». Υπό αυτές τις συνθήκες, η νέα γενιά, φορτωμένη με γνώσεις και εξοικειωμένη στις νέες τεχνολογίες, βλέπει τον κόσμο διαφορετικά και βιώνει καθημερινά την αδικία της ανισοκατανομής.

Καμιά μεταρρύθμιση δεν μπορεί να προχωρήσει αν δεν έχει δίπλα της τους νέους ανθρώπους.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ θα αναλάβει πρωτοβουλίες και θα στηρίξει συμπράξεις σε περιφέρειες, δήμους, φορείς και σχήματα κοινωνικής ευθύνης που θα ενισχύσουν τη νεολαία, έτσι ώστε να είναι πρωταγωνιστής των μεταρρυθμιστικών εγχειρημάτων.

8. ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ, ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Το πολιτικό σύστημα της χώρας μας είναι πλήρως απαξιωμένο στη συνείδηση των πολιτών, ανίκανο να ανταποκριθεί στις επείγουσες ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Σ' αυτές τις προσδοκίες των πολιτών οφείλει να απαντά μια σύγχρονη και ουσιαστική μεταρρύθμιση, που θα γίνει με όρους πολιτικούς και όχι ψευδεπίγραφους και επικοινωνιακούς (opengov κλπ.) ή και μερικής ή επιλεκτικής εφαρμογής (Πρόγραμμα ΔΙΑΥΓΕΙΑ).

Οι άξονες μιας τέτοιας προσπάθειας δεν μπορεί παρά να είναι η θεσμική σαφήνεια (ούτε γραφειοκρατία, ούτε απλώς απρόσωπο management), η θεσμική διαφάνεια, και η θεσμικά κατοχυρωμένη δημόσια λογοδοσία του δημοσίου.
-Ένα δημοκρατικό κράτος, αποκεντρωμένο, με μια ισχυρή αυτοδιοίκηση και των δύο βαθμών, με πόρους και αρμοδιότητες, στην υπηρεσία του πολίτη και της κοινωνίας, αποτελεί την κεντρική επιλογή της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.

Στη Δημόσια Διοίκηση, μεταξύ άλλων, προωθούμε:

· τον δραστικό περιορισμό της κρατικής γραφειοκρατίας που αυτονομείται από την κοινωνία και την καταδυναστεύει,
· την εξάλειψη της διαφθοράς και διαπλοκής,
· την αντιμετώπιση της σπατάλης,
· την ορθολογική κατανομή προσωπικού μέσα από τη διαδικασία των μετατάξεων,
· τον οργανωτικό και τεχνολογικό εκσυγχρονισμό,
· την ηλεκτρονική διακυβέρνηση.
· Νέο αυστηρότερο πειθαρχικό δίκαιο. Την αποκατάσταση της ενιαίας δομής και ιεραρχίας, με θέσπιση αξιοκρατικών κριτηρίων στην επιλογή και προαγωγή του προσωπικού σε όλες τις βαθμίδες.
· την εισαγωγή διαδικασιών εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης των υπηρεσιών και του προσωπικού.
· τη θεσμοθέτηση της λογοδοσίας και της διαφάνειας.
· την ουσιαστική εφαρμογή του «πόθεν έσχες».
· τον κοινοβουλευτικό και κοινωνικό έλεγχο της λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης.

Στις Δημόσιες Επιχειρήσεις υπογραμμίζουμε την αναγκαιότητα ενός σχεδίου αναδιάρθρωσης και προοπτικής για κάθε ΔΕΚΟ χωριστά, στο οποίο θα εντάσσεται και η αντιμετώπιση των όποιων ακροτήτων, και των μισθολογικών.

Υποστηρίζουμε ότι, σε κάθε περίπτωση, οι φυσικοί πόροι αποτελούν δημόσια περιουσία και οι κεντρικές υποδομές πρέπει να είναι υπό δημόσιο έλεγχο.

Όσες επιχειρήσεις παραμείνουν υπό δημόσιο έλεγχο πρέπει να εξυγιανθούν και να εκσυγχρονιστούν (κατάργηση συντεχνιακών προνομίων, έλεγχος προμηθειών, αποκατάσταση αξιοκρατίας και διαφάνειας). Δημόσιες επιχειρήσεις, που δεν είναι μείζονος κοινωνικής σημασίας και δημόσιας ωφέλειας και δεν χρησιμεύουν ως σημαντικός αναπτυξιακός μοχλός, δεν υπάρχει λόγος να παραμένουν στην ιδιοκτησία του δημοσίου.

- Διεκδικούμε τη διαμόρφωση δημοκρατικών πολιτικών θεσμών με άμεσα μέτρα, όπως:
εκδημοκρατισμός της λειτουργίας και πλήρης διαφάνεια, με έλεγχο από ανεξάρτητη αρχή, στα οικονομικά των κομμάτων και περαιτέρω μείωση της κρατικής οικονομικής επιχορήγησής τους.

αυστηρός περιορισμός της βουλευτικής ασυλίας μόνο για πράξεις που ανήκουν στον πυρήνα της πολιτικής λειτουργίας του βουλευτή. Ουσιαστικοποίηση και αυστηροποίηση του «πόθεν έσχες» των βουλευτών, των συγγενικών τους προσώπων, των υπαλλήλων τους, καθώς και των υπαλλήλων της Βουλής, με έμφαση στο «πόθεν».

Δραστική μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης και κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης. Μείωση του προσωπικού, των εν γένει λειτουργικών εξόδων, τη δημοσιοποίηση όλων των πράξεων και την πλήρη διαφάνεια στα οικονομικά της Βουλής και των βουλευτών.

Καθιέρωση του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής και ανάλογα μέτρα για την αντιμετώπιση του «μαύρου» πολιτικού χρήματος. Αναδρομικό έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων όσων διετέλεσαν πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, διοικητές και διευθύνοντες σύμβουλοι οργανισμών του δημοσίου, μέλη επιτροπών ανάθεσης δημόσιων έργων και δημόσιων προμηθειών καθώς και των συζύγων και των συγγενών τους από το 1981 μέχρι σήμερα.

Έλεγχο, όλων των μεταβιβάσεων ακινήτων που πραγματοποιήθηκαν, προς συζύγους και συγγενείς, για να αποκαλυφθούν πράξεις απόκρυψης παράνομου πλούτου. Δήμευση περιουσιακών στοιχείων που μεταβιβάστηκαν γιατί η προέλευσή τους δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.

Ειδικός νόμος που θα καθιστά την απιστία σε βάρος του Δημοσίου και τη φοροκλοπή διαρκή εγκλήματα χωρίς παραγραφή, και θα θεσπίζει την αυτόματη άρση φορολογικού και τραπεζικού απορρήτου όλων όσοι διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα ή συμμετείχαν στην ανάθεση έργων ή προμηθειών.

--Θεωρούμε πρωταρχικής σημασίας τη μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης, με την ανάδειξη της ηγεσίας της από τους ίδιους τους δικαστές, για να παύσει να διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση και να υπηρετηθεί η ουσιαστική ανεξαρτησία της. Επιβάλλεται η επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης και η αντιμετώπιση της πολυνομίας.

ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΥΤΕΡΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ.
Μέσα στις δραματικές συνθήκες της οικονομικής κρίσης, της ρευστοποίησης της κοινωνίας, της αμφισβήτησης του σημερινού παρηκμασμένου πολιτικού συστήματος καταγράφεται παντού η αναγκαιότητα για ένα νέο πολιτικό σύστημα με την ανάδειξη νέων πολιτικών υποκειμένων.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ θεωρεί ότι την αφορά ευθέως η ανταπόκριση σ΄αυτή την αναγκαιότητα. Για τον ευρύτερο δημοκρατικό προοδευτικό χώρο διατυπώνουμε στην ελληνική κοινωνία ένα πολιτικό σχέδιο ανασυγκρότησης του δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου.

Ο χώρος του σοσιαλισμού, του ριζοσπαστικού μεταρρυθμισμού, παραμένει σήμερα χωρίς γνήσια έκφραση και εκπροσώπηση. Η μετακίνηση του ΠΑΣΟΚ σε θέσεις του οικονομικού φιλελευθερισμού και η μετακίνηση των άλλων δυνάμεων της Αριστεράς σε παλαιοκομμουνιστικές και αντιευρωπαϊκές θέσεις, παίρνοντας διαζύγιο από την ουσιαστική , προοδευτική διαχείριση των σύγχρονων προβλημάτων, δημιουργεί ένα μεγάλο πολιτικό κενό.

Αναδεικνύουμε την ανάγκη για την ανασυγκρότηση του δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου.
Απευθυνόμαστε στους πολίτες του ευρύτερου χώρου της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, και του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της πολιτικής οικολογίας, σε όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις ενταγμένες σήμερα σε σχηματισμούς ή ανένταχτες, σε όλους τους προοδευτικούς πολίτες. Τους καλούμε να οικοδομήσουμε σχέσεις διαλόγου, ανταλλαγής απόψεων, ανοιχτής πολιτικής επικοινωνίας.

Να αναθερμάνουμε την ελπίδα για τη χώρα, για τη κοινωνία, για το δημοκρατικό σοσιαλισμό.
Μπορούμε να πετύχουμε την ανασυγκρότηση και ανασύνθεση ενός πολιτικού χώρου ο οποίος θα καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις.

Γνωρίζουμε τις διαφορές, τις δυσκολίες, τις υποκειμενικές δεσμεύσεις. Είναι όμως επείγουσα ανάγκη η σοσιαλιστική δημοκρατική Αριστερά να γίνει φορέας πολιτικών ανακατατάξεων, πέρα από το συντηρητικό νεοφιλελεύθερο περιβάλλον, τις αδιέξοδες και αντικοινωνικές επιλογές του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος, υπέρ ενός προγράμματος ριζοσπαστικών μεταρρυθμιστικών αλλαγών, καθώς και πέρα από τη ρητορική μιας Αριστεράς που με ταχύτητα επιστρέφει στο παρελθόν.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ θα εργαστεί αποφασιστικά γι’αυτό το πολιτικό σχέδιο με βάση προγραμματικές συμφωνίες, κοινή δράση στα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα και αναζήτηση ενός νέου μεταρρυθμιστικού ορίζοντα για το μέλλον της χώρας.

Για τη μετακίνηση της πολιτικής από τη συντηρητική θέση που σήμερα βρίσκεται προς ουσιαστικά προοδευτική κατεύθυνση.

Εκείνο που σήμερα προέχει, είναι η αλλαγή του περιεχομένου της ασκούμενης πολιτικής, η οποία σήμερα καταγράφεται αδιέξοδη.

Πρόωρες εκλογές είναι ενδεχόμενο να προκύψουν ως το αποτέλεσμα της πολιτικής που ασκείται, με δεδομένα τα αδιέξοδα της ελληνικής κοινωνίας.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ είναι σε πλήρη ετοιμότητα, όποτε και αν γίνουν οι εκλογές.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...