Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΡΓΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΡΕΟΝΤΕΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ...

 [και μια Αριστερή-Πατριωτική πρόταση για την καθιέρωση του εορτασμού της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ από τους Ναζί, στις 12 Οκτωβρίου, αντί του ανιστόρητου εορτασμού της ΚΗΡΥΞΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (28 Οκτ.)]

Του  ΘΕΜΗ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Κανείς αληθινός δημοκράτης δεν θα ήθελε να συμβούν αυτά που συνέβησαν σήμερα στις παρελάσεις, σε όλη τη χώρα – κανείς, υπό κανονικές συνθήκες εννοείται…

Όμως σήμερα οι συνθήκες είναι, ολοφάνερα, έκτακτες. Κι οι συμβολισμοί, καθεστωτικοί και άλλοι, χάνουν μοιραία το κύρος και την άλω που τους περιβάλλει, καταρρέουν κενοί περιεχομένου όταν η αδικία κι η κοροϊδία περισσεύουν – και μάλιστα από τη μεριά εκείνων που οφείλουν πάνω απ' όλους να υπερασπίζονται τα σύμβολα και το ιστορικό τους περιεχόμενο: τους πολιτικούς ταγούς.

Συνεπώς, η έκρηξη οργής χιλιάδων πολιτών σχεδόν σε όλες τις μεγάλες πόλεις όπου έγιναν, ή δεν έγιναν τελικά, παρελάσεις, δεν σηκώνει αντιμετώπιση του στυλ: "απόπειρα εκτροπής", "φασίζουσες μειοψηφίες", "φαιοκόκκινο μπλοκ", "υποκινούμενες ενέργειες" κι όλες αυτές τις καθεστωτικές πομφόλυγες που προσπαθούν, μάταια, να μασκαρέψουν το βλογιοκομμένο πρόσωπο μιας ευτελισμένης εξουσίας, να κρύψουν τις πομπές ενός παρακμασμένου πολιτικού προσωπικού και να χώσουν κάτω απ' το χαλί τις τεράστιες, εγκληματικές ευθύνες του συστήματος διακυβέρνησης του τόπου τις τελευταίες δεκαετίες, στο όνομα, τάχα μου, της προάσπισης της συνταγματικής τάξης (από ποιους και ενάντια σε ποιους;…).

Οι ιστορικές μνήμες, όσο κι αν αλλοιωμένες από τις κυρίαρχες ιδεολογίες, δεν έχουν μονάχα μία όψη, αυτή της επίσημης καθεστωτικής κουλτούρας με τις εξέδρες των «επισήμων», τους πολιτικούς δεκάρικους, τις φανφάρες, τις παρελάσεις και τα στρατά: έχουν και την άλλη, τη μουλωχτή αλλά πάντα παρούσα όψη της ζώσας Ιστορίας, της ανατρεπτικής, υπόγειας κοινωνικής συνείδησης που συνδέει το χτες με το σήμερα και πυροδοτεί τις προσδοκίες για το αύριο. Και όπως είναι φυσικό, στις έκτακτες, εκβιαστικές συνθήκες που βιώνουμε στις μέρες μας, αυτές οι δυο όψεις συγκρούονται αναπόφευκτα...

Καταθέτω μια πρόταση-τομή, μια αληθινά αριστερή-πατριωτική πρόταση: εθνική εορτή να λογίζεται στο εξής η ημέρα ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ (12 Οκτωβρίου) κι όχι η ημέρα ΚΗΡΥΞΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (28 Οκτωβρίου) (σημείωση: όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, ως εθνική εορτή έχουν καθιερώσει την ημέρα Απελευθέρωσης από τις κατοχικές δυνάμεις του Άξονα...).

Εύκολα αντιλαμβανόμαστε σήμερα, ότι η νικήτρια παράταξη του Εμφυλίου καβάτζωσε τον εορτασμό του «Όχι» ενός δικτάτορα γέννημα-θρέμμα της Δεξιάς, ενός "όχι" που επέβαλαν στην Ελλάδα οι διαμορφούμενες τότε διεθνείς συγκυρίες, συμμαχίες και αναδιατάξεις στον ευρωπαϊκό χώρο και όχι βέβαια η, ανύπαρκτη, εναντίωση του δικτατορικού καθεστώτος στον ιταλικό φασισμό – και τον γερμανικό ναζισμό στη συνέχεια.

Αντίθετα, ο συμβολισμός μιας εθνικής εορτής της Απελευθέρωσης της Αθήνας (και κατά συνέπεια της χώρας) από τους Ναζί, θα αναδείκνυε την αληθινή Αντίσταση των Ελλήνων, με αιχμή φυσικά το ΕΑΜ, οι δυνάμεις του οποίου εισήλθαν πανηγυρικά και με συντριπτική λαϊκή υποστήριξη στην πρωτεύουσα, μετά τη φυγή των στρατευμάτων Κατοχής. Αυτήν ακριβώς την Αντίσταση που θέλησαν να κρύψουν και να παραχαράξουν οι νικητές του Εμφυλίου (χωρίς να παραγνωρίζεται και η, επιεικώς, ατυχής διαχείριση της ιστορικής μνήμης κι από την πλευρά των ηττημένων).

Αυτή την πρόταση δεν την άκουσα, δυστυχώς, ούτε κι εφέτος από κανένα αριστερό κόμμα, από καμιά αριστερή νεολαία. Κι ωστόσο θα ήταν μια ανατρεπτική παρέμβαση, μια γενναία τομή ενάντια στην ιστορική λοβοτομή που υφιστάμεθα ως έθνος και ως κοινωνία πολιτών τα τελευταία 200 χρόνια της ύπαρξης του νεοελληνικού κράτους.

Και του χρόνου, με περισσότερη Δημοκρατία – και λιγότερη υποκρισία!

ΘΕΜΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Πρόληψη-αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών στο θαλάσσιο χώρο της Μεσογείου από διαρροή πετρελαίου ή φυσικού αερίου.

Στην 2η Διαρκή Επιτροπή Οικονομικής, Κοινωνικής και Περιβαλλοντικής Συνεργασίας, στην Ειδική Ομάδα Εργασίας για το Περιβάλλον μίλησε ο Έλληνας εκπρόσωπος κ. Νικ. Νικολόπουλος και αναφέρθηκε στην πρόληψη -αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών στο θαλάσσιο χώρο της Μεσογείου από διαρροή πετρελαίου ή φυσικού αερίου. 

Το κείμενο της ομιλίας του:

Η τεράστια οικολογική αλλά και η οικονομική καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικού είναι αυτό που πάσει θυσία πρέπει να αποφευχθεί στον Μεσογειακό χώρο.

Προσπαθούμε να αντλήσουμε διδάγματα και να ενσωματώσουμε γνώσεις από αυτή την τραγική εμπειρία.

Η Μεσόγειος θάλασσα είναι μια ημίκλειστη θαλάσσια λεκάνη που παρεμβάλλεται μεταξύ Β. Αφρικής μέσης Ανατολής και Ν. Ευρώπης και έχει πληθυσμό 150 εκ. που διπλασιάζεται την τουριστική περίοδο.

Ο κομβικός της ρόλος έχει ως αποτέλεσμα την διέλευση καθημερινώς χιλιάδων πλοίων.

Επίσης δεν ξεχνούμε ότι η ίδια η Μεσόγειος είναι περιοχή παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Κάθε χρόνο διακινούνται στη Μεσόγειο 400 εκατ. τόνοι πετρελαίου που αντιπροσωπεύει περίπου το 30% της συνολικής ποσότητας πετρελαιοειδών που διακινούνται μέσω θαλάσσης με 25 ναυτιλιακά ατυχήματα το χρόνο.

Από αυτά τα μισά προκαλούν πετρελαιοκηλίδες και ένα 15% αυτών υπερβαίνει τους 700 τόνους.

Η ακτογραμμή της Μεσογείου διαθέτει πλήθος εγκαταστάσεων παραλαβής, αποθήκευσης, μεταφόρτωσης και επεξεργασίας κάθε είδους αγαθών και διαθέτει 500 λιμάνια.

Υπάρχουν 60 διυλιστήρια.

Η έρευνα για νέες πηγές ενέργειας περιπλέκει περαιτέρω την κατάσταση και ενδέχεται να βρεθούμε αντιμέτωποι με δυσάρεστα περιστατικά.

Με άλλα λόγια πολλές από τις νέες γεωτρήσεις εκτελούνται σε συνθήκες παρόμοιες με αυτές του Deepwater Horizon, κόλπου του Μεξικού.

Ενώ έχουν ξεκινήσει ή αρχίζουν νέες έρευνες στις ζώνες της Μάλτας και της Κύπρου.

Επίσης, αντίστοιχες έρευνες πολλές από τις οποίες έχουν οδηγήσει σε εξόρυξη κοιτασμάτων διενεργούνται στα ανοικτά των ακτών της Αλγερίας, την Κροατίας, της Αιγύπτου, του Ισραήλ, της Λιβύης, της Τυνησίας, της Τουρκίας.

Ένας σημαντικός παράγοντας ικανός να προκαλέσει μεγάλης έκτασης καταστροφή λόγω διαρροής πετρελαιοειδών στη Μεσόγειο είναι η σεισμική της δραστηριότητα.

Η Μεσόγειος είναι μια κλειστή θάλασσα.

Κάθε φυσικό φαινόμενο μεγάλης ισχύος και κλίμακας που γίνεται σε αυτή την περιοχή αμέσως γίνεται αισθητό σχεδόν σε όλη την παράκτια μεσογειακή λεκάνη.

Η σεισμική δραστηριότητα όμως έχει και συνεπακόλουθους κινδύνους.

Τις τραγικές επιπτώσεις των τσουνάμι πολύ πρόσφατα γνωρίσαμε στην Ιαπωνία.

Σκεφτείτε τι θα συνέβαινε στους λαούς των χωρών μας εάν στις περιοχές της Τουρκίας -όπου έγιναν φοβεροί σεισμοί- λειτουργούσε ως πυρηνικό εργοστάσιο.

Ένα πυρηνικό ατύχημα τι θα σήμαινε;

Εκφράζονται ανησυχίες σχετικά με τις εξελίξεις που επηρεάζουν άμεσα την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου που γειτνιάζει με την περιοχή του Ακούγιου, όπως επίσης η ύπαρξη ισχυρών ανέμων, θαλασσίων συμβάντων, ως στοιχεία που μεγιστοποιούν την πιθανότητα καταστροφής, όχι μόνο στην περίπτωση ενός ισχυρού σεισμού, αλλά ακόμα και στην περίπτωση ενός άλλου πυρηνικού ατυχήματος.

Έχει υπολογισθεί ότι σε μια πιθανή κατολίσθηση από το ηφαίστειο της Αίτνας θα δημιουργηθεί τσουνάμι που θα φθάσει σε ύψος περίπου 40 μέτρων κοντά στην Καλαβρία, και θα προκαλέσει κύματα 9 έως 13 μέτρα κατά μήκος των ακτών της Ελλάδας και της Λιβύης, και 2 έως 4 μέτρα στις περιοχές της Αιγύπτου και της Συρίας.

Δε θα είναι η πρώτη φορά που θα συμβεί ένα τέτοιο φαινόμενο, γι’ αυτό το λόγο αυτό το σενάριο θεωρείται πιθανό.

Πριν από 8000 χρόνια, μια τεράστια ηφαιστειακή κατολίσθηση στα ανοικτά του ηφαιστείου της Αίτνας, εδώ στη Σικελία, προκάλεσε τσουνάμι που κατέστρεψε την ανατολική ακτή της Μεσογείου.

Η Μεσόγειος ιστορικά συνδέει, αλλά και χωρίζει λαούς και πολιτισμούς.

Στις ακτές της ευδοκίμησαν διαφορετικές θρησκείες, διαφορετικά πολιτικά συστήματα διαφορετικοί πολιτισμοί και διαφορετικοί λαοί.

Η παρούσα Συνέλευση είναι ένα καλό παράδειγμα αλλά και μια έμπρακτη απόδειξη της βούλησης όλων μας για στενότερη και πιο ουσιαστική συνεργασία των λαών μας.

Βεβαίως ακόμα δεν έχουν εξομαλυνθεί όλα τα εμπόδια αλλά και έχουμε την βούληση να τα ξεπεράσουμε και εργαζόμαστε προς αυτή την κατεύθυνση.

Θεωρώ λοιπόν δεδομένη την καλή διάθεση και προθυμία όλων μας για συνεργασία πολύ δε περισσότερο λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτή η συνεργασία έχει ως στόχο να διαφυλάξει την ουσιαστική ποιότητα της ζωής μας, που συνδέεται άμεσα με τον ευλογημένο τόπο στον οποίο έχουμε όλοι την τύχη να ζούμε.

Στην συνεργασία αυτή θα έχουμε πιστεύω και σημαντική βοήθεια από έγκυρες και υπεύθυνες οργανώσεις πολιτών, όπως οι περιβαλλοντικές οργανώσεις.

Έχουμε ένα νομικό πλαίσιο για την ασφάλεια (άντληση, λειτουργία, αποθήκευση και μεταφορά)

Έχουμε κάνει την σύγκριση των νομικών, γεωπολιτικών, γεωφυσικών και κλιματολογικών παραγόντων του Κόλπου του Μεξικού με τους αντίστοιχους της Μεσογείου.

Εμείς στη Μεσόγειο πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους ταχείας αντίδρασης σε περίπτωση παρόμοιων συμβάντων καθώς και τα τεχνολογικά μέσα.

Ποιες είναι οι πιθανές αιτίες πρόκλησης μιας οικολογικής καταστροφής από διαρροή πετρελαιοειδών στη Μεσόγειο;

Δυστυχώς είναι πολλές.

Π.χ. διαρροή από χερσαίες εγκαταστάσεις.

Υπολογίζεται ότι μόνο από ατυχήματα κατά την διαδικασία φόρτωσης – εκφόρτωσης από τα 60 διυλιστήρια στις ακτές της διαρρέουν κάθε χρόνο κατά μέσο όρο 20.000 τόνοι πετρελαιοειδών.

Από ναυτικά ατυχήματα και απορρίψεις καταλοίπων από πλοία:

Κατά μέσο όρο κάθε χρόνο στη Μεσόγειο συμβαίνουν περίπου 25 θαλάσσια ατυχήματα.

Από οποιοδήποτε αιτία σε υπεράκτια εγκατάσταση άντλησης πετρελαίου.

Όμως οι πιθανότητες αυξάνονται.

Ενδεικτικά αναφέρουμε την πλωτή εξέδρα που είναι στη φάση της κατασκευής ανοικτά της Λιβύης.

Η εξόρυξη θα γίνεται από βάθος 1700 έως 1900 μέτρα και προφανώς θα χρησιμοποιηθεί τεχνολογία ανάλογη με αυτή στον Κόλπο του Μεξικού όπου η ίδια εταιρεία αντλούσε από 1700 μέτρα βάθος.

Σε αυτά τα βάθη λόγω και της τεράστιας υδροστατικής πίεσης γίνεται τεχνικά εξαιρετικά δύσκολη η επισκευή τυχόν βλάβης, ή το κλείσιμο ενός ρήγματος απ’ όπου διαρρέει πετρέλαιο.


Σε περίπτωση ατυχήματος στην εγκατάσταση αυτή μπορούμε να φανταστούμε τον αντίκτυπο στις ακτές των άλλων χωρών της περιοχής;


Σύμφωνα με την ιταλική οικονομική εφημερίδα «24 Ore», η ελληνική ακτογραμμή και ειδικότερα οι ακτές της νότιας Πελοποννήσου (640 χλμ.), αλλά και οι ακτές της Κρήτης (644 χλμ.) βρίσκονται εντός τους βεληνεκούς.

Κοντά βρίσκονται και οι ακτές της Τυνησίας, της Μάλτας και της Ιταλίας, οι οποίες επίσης θα απειληθούν.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι στην περίπτωση αυτή η Μεσόγειος θα μετατρεπόταν σε νεκρή θάλασσα.

Αναμφισβήτητα κάθε χώρα έχει συμφέρον να διατηρήσει την εγχώρια παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου, για λόγους ασφάλειας του ενεργειακού εφοδιασμού, καθώς και για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας και των επιχειρηματικών ευκαιριών της οικονομίας της.

Μολονότι δεν είναι δυνατόν να εξαλειφθούν πλήρως οι κίνδυνοι από τις περισσότερες ανθρώπινες δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένου και του κλάδου της υπεράκτιας εκμετάλλευσης κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, πρέπει να κατοχυρώνεται η ασφάλεια και η ακεραιότητα των εργασιών και η μέγιστη προστασία των πολιτών και του περιβάλλοντος.

Απαιτείται καταρχήν επανεξέταση όλων των υπαρχόντων σχεδίων και στενή πολύπλευρη συνεργασία των χωρών της Μεσογείου για να έχουμε ελπίδες να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά παρόμοια γεγονότα.

Με αυτό το πνεύμα ήδη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εντόπισε τον Ιούλιο του 2010 πέντε βασικούς τομείς όπου απαιτείται δράση για να διατηρηθούν τα αξιόπιστα επίπεδα ασφάλειας και περιβαλλοντικής προστασίας της ΕΕ:
  • διεξοδικές διαδικασίες αδειοδότησης,
  • βελτιωμένοι έλεγχοι από τις δημόσιες αρχές,
  • αντιμετώπιση των κενών της εφαρμοστέας νομοθεσίας,
  • ενισχυμένη αντιμετώπιση καταστροφών από την ΕΕ και
  • διεθνής συνεργασία για την προώθηση της ασφάλειας στην ανοικτή θάλασσα και των ικανοτήτων αντιμετώπισης σε όλη την υφήλιο.
Σε αυτή την προσπάθεια, την αναγκαιότητα της οποίας οι Μεσογειακές χώρες έχουν ήδη διαγνώσει, συμμετέχουμε όλοι.

Πιστεύουμε ότι η βελτίωση της ασφάλειας των πολιτών και η προστασία του περιβάλλοντος αποτελούν κοινωνικά δικαιώματα και δεν επιτρέπεται να εξαρτώνται αποκλειστικώς από τη διακριτική πρωτοβουλία του κλάδου και την αυτορρύθμιση.

Αντιθέτως θεωρούμε ότι ο κλάδος θα πρέπει να υπόκειται σε καθεστώς στοχοθεσίας το οποίο ελέγχεται διαρκώς από Ανεξάρτητη Αρχή Επαλήθευσης.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η υφιστάμενη ύπαρξη σημαντικών διαφορών στις Εθνικές Νομοθεσίες και τα Κανονιστικά πλαίσια λειτουργίας του κυκλώματος παραγωγής -διακίνησης- επεξεργασίας των πετρελαιοειδών ακυρώνουν κάθε ουσιαστική προσπάθεια προς την σωστή κατεύθυνση.

Λείπουν αποτελεσματικοί μηχανισμοί επιβολής τους.

Είναι σημαντικό οι εθνικές διαδικασίες αδειοδότησης σε όλα τα κράτη να αναθεωρηθούν ώστε να αντικατοπτρίζουν αναγνωρισμένες βέλτιστες πρακτικές και να συμπεριλαμβάνουν τις κοινές υποχρεώσεις για την ασφάλεια, την υγεία και την περιβαλλοντική απόδοση, τη διαχείριση κινδύνων και την ανεξάρτητη επαλήθευση.

Τα υφιστάμενα μέσα χρηματοοικονομικής ασφάλειας πρέπει να αξιολογηθούν σε σχέση με τα οικονομικά ανώτατα όρια και ενδεχομένως να είναι σκόπιμο να συμπληρωθούν με άλλα μέσα κάλυψης κίνδυνου.

Πέραν της ενοποίησης κριτηρίων και διαδικασιών επιβάλλεται και η ενοποίηση των προδιαγραφών και διαδικασιών ελέγχου, προληπτικών και κατασταλτικών, εφαρμογής των κοινών κανόνων.

Οι έλεγχοι θα πρέπει να ακολουθούν ένα συμφωνημένο «Πανμεσογειακό πρωτόκολλο» διαδικασίας και σημείων ελέγχου.

Προκειμένου δε να διασφαλισθεί ότι ο κλάδος των πετρελαιοειδών θα τηρεί με συνέπεια σε όλες του τις δραστηριότητες καλές και ασφαλείς πρακτικές θα μπορούσαν να θεσπιστούν υποχρεώσεις για επιχειρήσεις με έδρα στην ΕΕ και τις λοιπές Μεσογειακές χώρες.

Ανάλογη συνεργασία και συντονισμός θα πρέπει να υπάρξει και στην αντιμετώπιση των περιστατικών ρύπανσης.

Σημαντικό βήμα θα είναι η επανενεργοποίηση, της διαδικασίας για τη θέση σε ισχύ του πρωτοκόλλου καταπολέμησης της ρύπανσης από υπεράκτιες δραστηριότητες στη Μεσόγειο.

Κάποιες χώρες μέλη της ΡΑΜ δεν έχουν επικυρώσει ακόμα τη Διεθνή Σύμβαση του 1990 για την ετοιμότητα, αντιμετώπιση & συνεργασία, ούτε το πρωτόκολλο του 2002 για τη συνεργασία για τη πρόληψη της ρύπανσης από τα πλοία και σε περιπτώσεις Εκτάκτου Ανάγκης και την καταπολέμηση της ρύπανσης στη Μεσόγειο (πρωτόκολλο πρόληψης & έκτακτης ανάγκης), αλλά ούτε και το υπεράκτιο πρωτόκολλο του 1994, το οποίο, κατά συνέπεια, δεν έχει τεθεί ακόμα σε ισχύ.

Σκόπιμο και απαραίτητο είναι να υπενθυμίσω ότι στην Ε.Ε. ισχύει η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει».

Έχει εκτιμηθεί ότι η αρχή αυτή αποθαρρύνουν την υποτίμηση των κινδύνων ή την υπονόμευση των μέτρων ασφαλείας από τους φορείς εκμετάλλευσης.

Καθώς επίσης η λήψη πρόσθετων χρηματοοικονομικών εγγυήσεων.

Τέλος, ας συμφωνήσουμε πως η ΡΑΜ θα πρέπει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διάδοση των εθελοντικών αντισταθμιστικών συστημάτων σε χώρες εντός και εκτός ΕΕ.

Όπως ο σύλλογος περί ευθύνης υπεράκτιας ρύπανσης (OPOL), ο οποίος δημιουργήθηκε σε εθελοντική βάση.

Για να προσφέρει εγγυήσεις σε περιπτώσεις όπου ο υπαίτιος αδυνατεί να καλύψει το κόστος αποζημίωσης, μέσω ενός συστήματος όπου άλλοι εταίροι (μέλη του OPOL) συμφωνούν να συνεισφέρουν οικονομικά, μέχρις ενός συγκεκριμένου ύψους δαπάνης προκειμένου να καλυφθεί το υπόλοιπο κόστος.

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Άξονες για την βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη

Του Βασίλη Οικονόμου*

Η πολιτική κίνηση «Ελεύθεροι Πολίτες» έχει ως στόχο να συνεργαστεί με τις Δημοκρατικές και Προοδευτικές Δυνάμεις της κοινωνίας, της Αριστεράς και της Οικολογίας με σκοπό να κατατεθεί το συντομότερο δυνατό η εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης μέσα από την Ανασυγκροτημένη και Ενωμένη Κεντροαριστερά, ώστε να υπάρξει η Θετική Διέξοδος από την κρίση. Στα πλαίσια αυτά παραθέτω κάποιες σκέψεις για τους άξονες στους οποίους πρέπει να κινηθεί η οικονομική πολιτική της χώρας ώστε να καταλήξουμε σε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς και σε οικονομική ανάπτυξη της οποίας όμως τα θετικά αποτελέσματα θα διαχέονται κατά τρόπο δίκαιο σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.

Η Πλεονασματική οικονομία λοιπόν μπορεί να προκύψει μόνο όταν:
  • - Είναι πλεονασματικοί οι οικογενειακοί και ατομικοί προϋπολογισμοί, με παράλληλη εξασφάλιση, ότι τα πλεονάσματα του δημοσίου δεν χάνονται σε περίεργες επενδύσεις και μίζες της διαπλοκής.
  • - Είναι υγιές το πολιτικό σύστημα, με απόλυτο σεβασμό στους δημοκρατικούς κανόνες και θεσμούς, με λογοδοσία και με σαφή διάκριση των λειτουργιών του δημοκρατικού πολιτεύματος.
  • - Οι κυβερνητικές πολιτικές είναι απολύτως νομιμοποιημένες δημοκρατικά, με πλήρη γνώση και έγκριση των πολιτών.
  • - Το οικονομικό μοντέλο στηρίζει και στηρίζεται στην εθνική παραγωγή και την αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων της χώρας. Στον επιτελικό ρόλο του κράτους και στην τόνωση της υγιούς αγοράς, χωρίς μονοπωλιακές και ολιγοπωλιακές στρεβλώσεις. Στην καθαρή λειτουργία του επιχειρείν και στην εξασφάλιση απασχόλησης, με εγγυημένα δικαιώματα.
  • - Σταθερό φορολογικό σύστημα που διασφαλίζει την κοινωνική δικαιοσύνη μέσω της κατανομής των βαρών αναλογικά σε όλες τις κοινωνικές τάξεις
  • - Η εθνική οικονομική και κοινωνική προσπάθεια στηρίζεται σε στέρεα βάθρα παιδείας και καινοτομίας, σε όλους τους τομείς.
  • - Ένα σύγχρονο σύστημα υγείας καλύπτει όλους τους πολίτες, που άλλωστε το πληρώνουν. Και λειτουργεί ευρύ και σταθερό δίχτυ κοινωνικής προστασίας, για όσους πάσχουν, όσους έχουν ειδικές ανάγκες, τους ηλικιωμένους και την οικογένεια.
Είναι σαφές σήμερα σε όλους αυτό που έλεγα από το Μάιο του 2010, ότι δηλαδή πρέπει να γίνει δραστική μείωση του εξωτερικού χρέους με τη μέθοδο haircut σε ύψος που να το καθιστούν βιώσιμο. Η εκτίμησή μου με βάση τα δεδομένα που μας αποκαλύπτουν οι διεθνείς εκθέσεις είναι ότι για να είναι το χρέος βιώσιμο πρέπει να γίνει ένα κούρεμα της τάξης του 50 – 60%. Αυτό βέβαια από μόνο του δεν είναι λύση. Είναι όμως προϋπόθεση. Ταυτόχρονα οφείλουμε να προστατέψουμε το εισόδημα των πολιτών, να περιφρουρήσουμε τις θέσεις εργασίας και τις εργασιακές σχέσεις, ώστε να είναι δυνατή η κατανάλωση στην χώρα και να υπάρχουν κατά συνέπεια πηγές εσόδων για το κράτος. Να αποφασίσουμε άμεσα τον τρόπο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και να δημιουργήσουμε με θεσμικές παρεμβάσεις τις προϋποθέσεις ανάπτυξης. Κατά τη γνώμη μου 5 είναι οι κύριοι τομείς ανάπτυξης όπου μπορούμε να επενδύσουμε και να δημιουργήσουμε βιώσιμη οικονομία:
Α) Πολιτισμός – Τουρισμός, ο συνδυασμός των δύο αυτών τομέων μπορεί να φέρνει εισοδήματα 12 μήνες το χρόνο και να αξιοποιηθεί το σύνολο των δυνατοτήτων της χώρας (πολιτισμικός, χειμερινός, συνεδριακός, αθλητικός, ιατρικός, θρησκευτικός)
Β) Εμπόριο – Ναυτιλία, να αξιοποιήσουμε την θέση της χώρας μας ως πύλη εισόδου εμπορευμάτων και διαμετακομιστικού εμπορίου, να βρούμε τον τρόπο επιστροφής των ελληνόκτητων πλοίων σε ελληνική σημαία και να φορολογούνται δίκαια τα εισοδήματα που προκύπτουν από την ναυτιλία, να στηρίξουμε την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και να δημιουργήσουμε σταθερό φορολογικό πλαίσιο δίκαιο και ανταγωνιστικό
Γ) Μεσογειακή Διατροφή – Ποιοτικά Αγροτικά Προϊόντα – Ονομασία Προέλευσης, οι δυνατότητες αγροτικής παραγωγής στη χώρα μας λόγω και του κλίματος είναι τεράστιες και αν συνδυαστούν με την συνιστώμενη παγκοσμίως μεσογειακή διατροφή μπορούν να αναδείξουν τα ελληνικά προϊόντα και να προσελκύσουν νέες αγορές, διαδικασία που απαιτεί και την επένδυση σε προϊόντα ονομασίας προέλευσης.
Δ) Νέες τεχνολογίες και ενέργεια, κλάδος που μπορεί να αναπτυχθεί ιδιαίτερα στην χώρα μας καθώς οι νέες τεχνολογίες δεν απαιτούν μεγάλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις ούτε δυσπρόσιτες πρώτες ύλες ενώ η εκμετάλλευση των φυσικών πλεονεκτημάτων της χώρας μπορούν να παρέχουν τεράστια ενέργεια (ήλιος αέρας)
Ε) Παιδεία, η επένδυση στην παιδεία είναι απαραίτητη προκειμένου να μπορέσει η χώρα να ξεπεράσει την οικονομική κρίση. Καμία επένδυση δεν πρόκειται να γίνει εάν δεν υπάρχει το απαραίτητο και με τις κατάλληλες δεξιότητες ανθρώπινο δυναμικό, γεγονός που απαιτεί την ύπαρξη δημοσίων και δωρεάν δομών, αξιόπιστων και ικανών να αναδείξουν τις δημιουργικές δυνάμεις της νέας γενιάς

Οι «Ελεύθεροι Πολίτες» θα εξειδικεύσουμε τις προτάσεις μας για να είναι σε όλους σαφές το πλαίσιο που προτείνουμε. Το ζητούμενο είναι η δυναμική και παραγωγική οικονομική πολιτική και οι 5 αυτοί άξονες μπορούν να αποτελέσουν τα θεμέλια μιας ισχυρής και μη εξαρτώμενης εθνικής οικονομίας. Ακόμα και σε αυτές τις συνθήκες μπορούμε να κάνουμε πολλά εάν ορίσουμε προτεραιότητες και θέσουμε τα πράγματα σε ρεαλιστικές βάσεις. Δεν αρκεί απλά να μειώσουμε το εξωτερικό χρέος και να συζητάμε κάθε μέρα πόσους νέους φόρους θα επιβάλλουμε ώστε να πληρωθούν οι δανειστές, ούτε βέβαια υπάρχει περίπτωση να μπούμε σε τροχιά οικονομικής ανάπτυξης με την συμπίεση των εισοδημάτων και την διάλυση της μεσαίας τάξης. Τα πλούσια κράτη και οι υγιείς οικονομίες δεν δημιουργούνται μέσα από την διάλυση του κοινωνικού κράτους ούτε μέσα από τη φτωχοποίηση του λαού.

*Βασίλης Οικονόμου
Ανεξάρτητος Βουλευτής Αττικής
(Ελεύθεροι Πολίτες)


logia-starata.blogspot.com

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Λυκούδης: Η ΔΗΜΑΡ υποστηρίζει την ανάγκη στρατηγικής σύμπλευσης της σύγχρονης αριστεράς με τον χώρο της πολιτικής οικολογίας

Χαιρετισμός του γραμματέα  της Κεντρικής  Επιτροπής της  Δημοκρατικής Αριστεράς, Σπύρου Λυκούδη, στο  συνέδριο των Οικολόγων  Πράσινων Αγαπητοί φίλοι και φίλες , σας φέρνω το θερμό χαιρετισμό της Κ.Ε της Δημοκρατικής Αριστεράς και του προέδρου του κόμματός μας, Φώτη Κουβέλη και εύχομαι κάθε επιτυχία στο συνέδριό σας.

Το Συνέδριό σας συγκαλείται σε μια κρίσιμη περίοδο, την κρισιμότερη περίοδο που έχει περάσει η χώρα στις μεταπολεμικές δεκαετίες.

Αγαπητές φίλες και φίλοι

Ύστερα από 24 μήνες διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, μετά από 19 μήνες από την υπογραφή της δανειακής σύμβασης με την ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ, μετά τον καταιγισμό μέτρων για εφαρμογή του Μνημονίου και των επικαιροποιήσεών του, αλλά και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου και των εκτελεστικών νόμων, που ενσκήπτουν με ρυθμό πυροβόλου, η χώρα μας αντιμετωπίζει έκρηξη ύφεσης, πληθωρισμού, συρρίκνωσης και οπισθοδρόμησης της παραγωγικής βάσης και έχει εμπλακεί σε ένα φαύλο κύκλο αλληλοδιαδόχων μέτρων, χωρίς να διαφαίνεται ο δρόμος εξόδου από την κρίση και προ πάντων με μια κοινωνία όρθια. Η ανεργία παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις, η ακρίβεια γιγαντώνεται, τα συστήματα διαπλοκής, γραφειοκρατίας και διαφθοράς παραμένουν κυρίαρχα, δομές και θεσμοί καταρρέουν, εργασιακά δικαιώματα σαρώνονται, επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη, η αγορά έχει στεγνώσει από ρευστότητα, το κράτος έχει κηρύξει, πέρα από τα τεχνικά της αποπληρωμής του χρέους προς διεθνείς ομολογιούχους του, μια ιδιότυπη στάση πληρωμών, ο ελληνικός λαός βρίσκεται σε απόγνωση.

Με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, μαζί και με το πολυνομοσχέδιο που υπερψηφίστηκε χθες, διέξοδος από την πολύπλευρη κρίση όχι μόνον δεν διαφαίνεται, αλλά η χώρα είναι σήμερα αντιμέτωπη με τον άμεσο κίνδυνο πλήρους κατάρρευσης, όσο και αν καταβάλλονται εργώδεις προσπάθειες που προσπαθούν να πείσουν για το αντίθετο.

Θέλω να τονίσω ότι για εμάς την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, το Δημόσιο Έλλειμμα, το Χρέος, η δυνατότητα Δανεισμού και οι όροι του Δανεισμού δεν είναι προβλήματα που αφορούν το απρόσωπο Κράτος, αλλά είναι προβλήματα που αφορούν πρωτίστως τους ανθρώπους, τους εργαζομένους, τους δοκιμαζόμενους ανέργους, τους νέους που χάνουν από τα μάτια τους την ελπίδα για το αύριο. Γνωρίζουμε βεβαίως πως η πραγματικότητα είναι σύνθετη, οι ανέξοδες κραυγές άχρηστες και τα μεγάλα λόγια κούφια. Εμείς η Δημοκρατική Αριστερά δεν εκφραζόμαστε από την άποψη, όσο χειρότερα τόσο καλύτερα, δεν επενδύουμε στη καταστροφή της χώρας και δεν πιστεύουμε πως μπορεί να γεννηθεί ούτε η παραμικρή ελπίδα πάνω σε ερείπια.

Η χώρα και η κοινωνία χρειάζονται αλλαγή στις πολιτικές και εκείνο που προέχει είναι η προάσπιση της κοινωνικής συνοχής και η εκκίνηση της αναπτυξιακής διαδικασίας. Χρειάζονται άρα νέες δυνάμεις στο προσκήνιο και νέες ριζοσπαστικές προτάσεις.

Επιμένουμε ότι υπάρχουν πολιτικές που ανοίγουν το δρόμο για δημοκρατική και συντεταγμένη διέξοδο από τη σημερινή κρίση. Με επιλογές και πραγμάτωση όλων εκείνων των ώριμων μεταρρυθμίσεων που δεν μπορούμε και δεν πρέπει να αναβάλλουμε άλλο. Ελαχιστοποιώντας τις αναπόφευκτες επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Κατανέμοντας δίκαια τα βάρη. Προετοιμάζοντας μια Ελλάδα δημιουργίας και προόδου, με ισονομία και κοινωνική συνοχή.

Είναι σήμερα επομένως περισσότερο αναγκαίο από ποτέ οι ζωντανές σύγχρονες και πολιτικά τολμηρές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας να αποκτήσουν κοινούς βηματισμούς.

Η ΔΗΜΑΡ έχει βαθειά την πεποίθηση, ενσωματωμένη στον πυρήνα της συγκρότησής της, ότι η σύγχρονη Αριστερά και η Οικολογία ως δυνάμεις σφαιρικού μετασχηματισμού δεν είναι πλέον δυνατό να λειτουργήσουν σε απόσταση. Μαζί μπορούν να συνθέσουν ένα καινούριο όραμα μια προγραμματική καινοτομία για τον κόσμο και τις σύγχρονες κοινωνίες. Αυτό σημαίνει βαθιές αλλαγές στον τρόπο σκέψης και δράσης, στα οράματα, στις αξίες, στις προτάσεις.

Έχουμε επίγνωση των ορίων τα οποία η στενή ταξική οπτική θέτει στην ανάλυση των μεγάλων σύγχρονων οικουμενικών προβλημάτων. Η ΔΗΜΑΡ αναζητά να φωτίσει τα προβλήματα αυτά πέρα από την ομπρέλα του καθολικού «οικονομισμού» της παραδοσιακής αριστερής σκέψης. Πιστεύει ότι το αδιέξοδο συνεχές κυνήγι της αυξημένης διεκδίκησης και της μεγέθυνσης φτωχαίνει την ποιότητα της ζωής, προάγει τον παραγωγισμό και όχι την παραγωγή, απομυζά τους φυσικούς πόρους υπονομεύοντας ή και ακυρώνοντας κάθε δυνατότητα αειφορίας, εχθρεύεται την φύση, καθηλώνει την ανάπτυξη σε μη δημιουργικά πεδία, απονευρώνει την πολιτική διεκδίκηση από αιτήματα που εμπλουτίζουν τα ποιοτικά στοιχεία της ζωής, όσα δηλαδή έχουν δημιουργικό, πνευματικό, πολιτισμικό περιεχόμενο. Ας αναγνωρίσουμε επιτέλους τη φύση ως αυταξία και ως υποκείμενο του δικαίου.

Με αυτές τις σκέψεις θέλω να σας δηλώσω με απόλυτη ειλικρίνεια ότι η ΔΗΜΑΡ υποστηρίζει την ανάγκη στρατηγικής σύμπλευσης της σύγχρονης αριστεράς με τον χώρο της πολιτικής οικολογίας και εύχεται και ελπίζει να συναντηθούμε με το κόμμα σας σε κοινές προσπάθειες.

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Ανανέωση της Πολιτικής με υλικά κατεδαφίσεων (κοινώς μπάζα) γίνεται;

Τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι παρεμβάσεις, εκκλήσεις, νουθεσίες, υποδείξεις, δριμύτατες κριτικές (αλλά σπάνια αυτοκριτικές) από πρωταγωνιστές του πολιτικού γίγνεσθαι της χώρας, ανθρώπους που έχουν διαδραματίσει καίριο ρόλο στην πορεία των πολιτικών πραγμάτων και φέρουν συλλογικές όσο και προσωπικές ευθύνες για τον ολοκληρωτικό εκτροχιασμό του τόπου και τον οικονομικό, κοινωνικό, οικολογικό και, φυσικά, πολιτικό ζόφο που βιώνουμε σήμερα (και θα βιώνουμε για πολλά χρόνια ακόμη…).

Μια στιγμή… Πού ήταν όλοι αυτοί, τόσα χρόνια; Τι δουλειά κάνανε; Σε ποιες κυβερνήσεις, και σε ποια αντιπολίτευση, συμμετείχαν; Σε ποια κόμματα παίζανε πρώτο βιολί; Με ποιους συντρώγανε, σύντροφε Πάγκαλε, με ποιους μεγαλόσχημους ήταν εργολαβικά παρακοιμώμενοι; Με ποια κομματικά/κρατικά φέουδα συναγελάζονταν, με ποιους συνδικαλιστές τους οποίους σήμερα καθυβρίζουν και δαιμονοποιούν, βγάζανε αναμνηστικές φωτογραφίες προς εκλογική και άλλη χρήση, πολλές φορές πάνω στα κάγκελα της «εξέγερσης» (ενάντια πάντα στο αντίπαλο κυβερνών κόμμα, μην παρεξηγηθούμε κιόλας…); Για το πάρτι των ατελείωτων ημιεπίσημων προμηθειών (λέγε-με-μίζα) με τα λεφτά των φορολογουμένων (όσων πλήρωναν και πληρώνουν, γιατί τους άλλους δεν τους ακούμπησαν ποτέ…) –και με τα δανεικά, βεβαίως– δεν έχουν ακούσει τίποτα; Ή μήπως είναι απ’ αυτά τα πάρτι που κάποια στιγμή, μπουχτισμένος, λες (εσύ, ο σοβαρός, ο έντιμος πολιτικός!): «το πάρτι σας είναι αισχρό, παίρνω την κιλότα μου και φεύγω!»…

Αν δεν το ’χουμε χάσει τελείως ακόμη, αν δεν έχουμε υποστεί συλλογικό αλτσχάιμερ, αν δεν ζούμε σε άλλη χώρα τόσα χρόνια, πρέπει να μπορέσουμε επιτέλους να αντικρίσουμε την πραγματικότητα: αν δεν σαρωθεί συλλήβδην το υπάρχον πολιτικό σύστημα, συλλήβδην όμως –έστω και με τον κίνδυνο να καούν μαζί με τα ξερά και τα χλωρά– αν δεν αλλάξουν, ριζικά και καταλυτικά, πρόσωπα, ηγεσίες, πολιτικοί φορείς, δεν πρόκειται ν’ αλλάξει ουσιαστικά το βλογιοκομμένο πρόσωπο της σημερινής πολιτικής εξουσίας. Και κάθε φορά, θα πρέπει να διαλέγουμε ανάμεσα στα ίδια ξανά-μανά δοκιμασμένα και φθαρμένα, πολυφορεμένα και χιλιομπαλωμένα πολιτικά ράκη.

Θα πέσει, λοιπόν, οσονούπω αυτή η χείριστη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, αυτό είναι πιο σίγουρο κι απ’ το ότι ο ήλιος θα φανεί αύριο πρωί απ’ την Ανατολή: εντάξει! Και λοιπόν; Θα ’ρθει μήπως να μας σώσει –ποιος;– ο Αντ. Σαμαράς και το Δίκτυο [18]21, μαζί με τα στελέχη της Συγγρού...; Καλά, από πού ψώνιζε αυτός τόσα χρόνια; Κι αυτός άμοιρος του εγκλήματος, δεν έβλεπε τίποτα να ’ρχεται καταπάνω μας, μέτοχος ων της διακυβέρνησης Κ.Κ. του Βου; Αυτός που υπόσχεται πως θα τα αλλάξει όλα, κατάφερε μήπως, να αλλάξει το στοιχειώδες προαπαιτούμενο: τον εαυτό του;

Ή μήπως κάποιοι, ένθεν κι ένθεν, θεωρούν πως με “εκσυγχρονιστικές”, “μεταρρυθμιστικές”, “πατριωτικές” και κάθε λογής παρθενορραφές απαλλάσσονται για τα όργια όπου συμμετείχαν (ή, έστω, έπαιρναν μάτι…) στο, πρόσφατο και λιγότερο πρόσφατο, παρελθόν; Και κάποια στιγμή, οι ίδιοι αυτοί θα εμφανιστούν, πιθανότατα, σαν έτοιμοι από καιρό, να συνεργαστούν με τον «κομματικό εχθρό», για το καλό της πατρίδας...

Αστεία πράγματα, της πλάκας σενάρια με εφιαλτικές προοπτικές.

Αλλά ας φανταστούμε, μια στιγμή, την επόμενη Βουλή με νέα και άγνωστα πρόσωπα –και κανέναν από τους σημερινούς 300 εκεί (ναι, ξέρω, τα χλωρά μαζί με τα ξερά…)– χωρίς την «απαιτούμενη πολιτική εμπειρία» (τρομάρα μας!...) χωρίς… γόνιμο παρελθόν σε τηλεοπτικά παράθυρα και στα «είμαστε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα» ξεκατινιάσματα… Με νέους πολιτικούς φορείς, με βουλευτές-συνειδητούς πολίτες κι όχι υποτακτικούς χειροκροτητές, να αρθρώνουν έναν άλλο, ζωντανό, ζουμερό λόγο, με την έγνοια για την κοινωνία και τη χώρα –κι όχι για την κομματική και ατομική πολιτική επιβίωση– παρούσα, αυτή και μόνο, σε κάθε σκέψη και δράση.

Μια Βουλή που θα θεσπίσει πάραυτα τις αναγκαίες ριζικές προσαρμογές στους κανόνες του δημοκρατικού πολιτικού παιγνίου: δραστικός περιορισμός των συνεχόμενων θητειών σε δημόσια αξιώματα, κατάργηση βουλευτικών προνομίων και της ασυλίας, πάγιο και αναλογικότερο εκλογικό σύστημα, ριζική αναθεώρηση και έλεγχος της κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων… Για μια πολιτική που θα ασκείται και θα υπηρετείται από συνειδητούς πολίτες, κι όχι από τους γυμνασμένους επαγγελματίες της κομματικής καμαρίλας ή τους πρόθυμους διαμεσολαβητές μιας διαπλεκόμενης εξουσίας.

Χαμογελάτε, έστω αμυδρά (αν όχι ειρωνικά);…

Υπερβολές; Πιθανόν, αν και στην εξτρίμ κατάσταση που βρισκόμαστε τίποτα πια δεν φαντάζει υπερβολικό. Ουτοπία; Όσο πειθόμαστε –ή μας πείθουν, το ίδιο κάνει– να το βλέπουμε έτσι, ναι, ουτοπία! Όσο εξακολουθούμε να εθιζόμαστε και δεν πασχίζουμε να αποτοξινωθούμε από ένα πολιτικό σύστημα που βασίστηκε για δεκαετίες στο αξίωμα «μαζί τα φάγαμε» και σε τακτικές «τούκα πρώτος» και «πάρ’ τα όλα», είναι βέβαιο ότι το απολύτως παρακμιακό, ευτελισμένο, ανάπηρο και ατελέσφορο πολιτικό προσωπικό της χώρας θα πορεύεται για όσο καιρό αντέχει, με αβαρίες και απώλειες, ενδεχομένως, αλλά κρατώντας τον όποιο έλεγχο (όποιον, δλδ., θα έχει απομείνει στο καθεστώς οιονεί αποικιοκρατικής εποπτείας που θα επιβληθεί στη χώρα) – και μεταμφιεσμένο σε κάτι-άλλο-που-δεν-θα-είναι, εννοείται.

Ναι, ξέρω… Δεν περιμένω αύριο κιόλας να γίνουν όλα αυτά – που θα ’πρεπε να είχαν γίνει από προχτές. Αλλά αν κάτι μπορεί να γίνει, αν κάτι μπορεί να κινηθεί, σίγουρα δεν θα προέλθει από τα φθαρμένα, κατεδαφιστέα υλικά του παρελθόντος μας. Και σίγουρα, οι πολιτικοί μας ηγήτορες και βασικοί υπεύθυνοι της οριζόντιας και κάθετης χρεοκοπίας μας, αν θέλουν να προσφέρουν μια ύστατη, κυριολεκτικά της τελευταίας στιγμής, υπηρεσία στην κοινωνία και στον τόπο, δεν έχουν άλλο δρόμο απ’ αυτόν της απόσυρσης.

Αν εξακολουθήσουν να ορέγονται την εξουσία (ουπς! τη σωτηρία μας…), ίσως να καταφέρουν να την κρατήσουν για λίγο ακόμη, όμως το τίμημα για τον τόπο αλλά και για τους ίδιους θα γίνει ακόμη πιο βαρύ, σχεδόν ασήκωτο…

Θέμης Δημητρακόπουλος

alem269@otenet.gr

Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Koινό άρθρο Διαμαντοπούλου-Λοβέρδου-Ραγκούση

Από συνέντευξη με την Άννα Διαμαντοπούλου.Image via WikipediaΠαραθέτουμε σημερινό άρθρο που έδωσαν στη δημοσιότητα η Υπ.Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, ο Υπ.Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος και ο Υπ.Υποδομών Γιάννης Ραγκούσης:


Στη μεγάλη οικονομική κρίση που βιώνουμε, συναθροίζονται πολλές προϋπάρχουσες «υπο–κρίσεις», με βασικότερη όλων το συντεχνιασμό και την εκτεταμένη, αλλά και ιδιότυπη, ανομία, σε όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής. Για δεκαετίες, μια σειρά αποφάσεων, επιλογών, κατευθύνσεων, προτεραιοτήτων και ιεραρχήσεων δεν υπήρξαν προϊόν δημοκρατικής σύνθεσης στην υπηρεσία του συλλογικού συμφέροντος. Αντίθετα,  επρόκειτο για ωμή επιβολή του κορπορατισμού, όπως εκφραζόταν μέσα από την πρακτική δυναμικών μειοψηφιών.  
 
Ομάδες πίεσης επιδίωκαν, με το «έτσι θέλω», την εξυπηρέτηση των συμφερόντων συγκεκριμένων τμημάτων της κοινωνίας και διαμόρφωναν, με την ανοχή ή και την εύνοια του πολιτικού συστήματος, στα μέτρα τους τη δημόσια πολιτική. Το υψηλό κόστος αυτών των αποφάσεων για το κοινωνικό σύνολο δεν το προσμετρούσε κανένας, διότι η μεγάλη πλειοψηφία παρέμενε σιωπηλή,  αφού πρόσκαιρα υπήρχαν τα περιθώρια του ανεξέλεγκτου δανεισμού και το πολιτικό σύστημα έκλεινε εύκολες και πάντως εκλογικά προσοδοφόρες συμφωνίες, χωρίς φυσικά κανένα σχεδιασμό, αλλά και την οποιαδήποτε συνείδηση των συνεπειών. 
 
Μέσα από τέτοιου είδους κοινωνικο-πολιτικές διεργασίες, και με τη λογική «τα θέλουμε όλα δικά Κοινή σύσκεψη Υπουργών Παιδείας & ΥγείαςImage by AnnaDiamantopoulou via Flickrμας», φθάσαμε στην περιφρόνηση κάθε έννοιας Δικαιοσύνης και δημόσιου συμφέροντος και στη de facto επιβολή του κανόνα: κατάληψη στο σχολείο, και ενίοτε καταστροφή του, κατάληψη στο πανεπιστήμιο, διακοπή της λειτουργίας των μέσων μεταφοράς, της αποκομιδής των σκουπιδιών και προσβολή της δημόσιας υγείας, κατάληψη δημόσιων κτηρίων, ακόμη και υπουργείων, αποκλεισμοί λιμανιών και αεροδρομίων, και κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου, πράξεις και απειλές ακόμη και κατά της ζωής.  Το σημαντικότερο όλων δε είναι, πως αυτή η εξαιρετικά αντιδημοκρατική και αντικοινωνική «κουλτούρα» και συμπεριφορά, επενδύθηκε με το μανδύα του προοδευτισμού και της επαναστατικότητας, για να κρύψει το πραγματικό πρόσωπο του συντεχνιακού συμφέροντος. Βαφτίστηκε «κοινωνία» η κάθε συντεχνία, ενώ στην πραγματικότητα οι κοινωνοί καλούνταν να πληρώσουν τα αιτήματα των συντεχνιών, που μόνιμα και σταθερά γίνονταν δεκτά. Οι λέξεις, λοιπόν, έχασαν το νόημά τους και επιλογές με υψηλό κοινωνικό κόστος εμφανίζονταν μέσα σε αυτό το ιδιότυπο «matrix» ως «κοινωνικές κατακτήσεις», ενώ στην πραγματικότητα η χώρα απλά δανειζόταν και αργά ή γρήγορα θα πλήρωνε «τα σπασμένα». Ευθύνες για αυτή την κατάσταση έχουμε όλοι! 
 
 Giannis Ragousis, Minister for the Interior, D...Image via WikipediaΉρθε, όμως, τώρα η ώρα της πληρωμής αλόγιστων «κατακτήσεων» και αλόγιστων εκλογικών νικών, στη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Το τίμημα είναι πολύ βαρύ. Παρ’ όλα αυτά, οι πολιτικοσυνδικαλιστικές συστοιχίες που αναπτύχθηκαν με βάση το νόμο του «τυφλού τσαμπουκά» και της «ψευδο-αρχής» πως κερδίζει όποιος εκβιάζει πιέζοντας τους άλλους συμπολίτες του (π.χ. με την οικονομική καταστροφή του εμπορίου στο κέντρο της Αθήνας), εξακολουθούν να συμπεριφέρονται σαν να μην συνέβη τίποτα. Ακόμη δηλαδή και σήμερα, που η Ελλάδα αγωνίζεται να μην γονατίσει, εκδηλώνονται αδικαιολόγητες και ακραίες συμπεριφορές, οι οποίες κάποιες φορές στρέφονται ανοικτά και κατά της Δημοκρατίας. Μάλιστα, δεν παραλείφθηκε, ακόμη μία φορά,  να ακουστούν έως και αιτήματα για προνομιακή-πελατειακή μονιμοποίηση συμβασιούχων, με την καθολική σχεδόν στήριξη της αντιπολίτευσης. Υπάρχει, όμως, σήμερα μια ποιοτική και ελπιδοφόρος διαφορά. Κάποιες φορές, ακόμη λίγες, η πλειοψηφία δεν παραμένει σιωπηλή, αλλά παίρνει την κατάσταση στα χέρια της. Δημιουργούν εύλογες ελπίδες τα ανοιχτά πανεπιστήμια, τα ανοικτά σχολεία και τα ανοικτά νοσοκομεία, κόντρα στις σκοπιμότητες των αποφάσεων για καταλήψεις, οι γενναίες δημόσιες παρεμβάσεις ορισμένων ανθρώπων του πνεύματος, καθώς και η στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, που αποδοκίμασε ανοιχτά τις απαράδεκτες κινητοποιήσεις του Αυγούστου, οι οποίες στράφηκαν εναντίον του μόχθου των εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων στο τομέα του τουρισμού. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τους πολίτες της Ρόδου που άνοιξαν το λιμάνι με λουλούδια στα χέρια. Οι πολίτες τον Αύγουστο απαίτησαν, κυριολεκτικά, η κυβέρνηση να μην κάνει πίσω -όπως γινόταν τις τελευταίες δεκαετίες- αλλά να εφαρμόσει τις πολιτικές της. Αυτές, συνεπώς, οι περιπτώσεις αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα της αφύπνισης της κοινωνίας και της αλλαγής της νοοτροπίας της. Κι όσο τη θέση του «δεν βαριέσαι» παίρνει η συμμετοχή στην υπεράσπιση του δικαιώματος πχ. για μάθηση, για παροχή υπηρεσιών υγείας και προστασία της δημόσιας υγείας, καθώς και για την ελεύθερη και ανεμπόδιστη κυκλοφορία των ανθρώπων, τόσο οι ελπίδες θα αυξάνονται.
Μια κοινωνία που αγωνιά και αναζητεί δημιουργικές διεξόδους από την κρίση, προφανώς και δεν μπορεί  να τα φορτώνει όλα στην αστυνομία και τους εισαγγελείς. Καμιά εισαγγελική ή αστυνομική ενέργεια δεν μπορεί να υποκαταστήσει την κοινωνική αυτενέργεια. Η μία δραστηριότητα, άλλωστε, συμπληρώνει και στηρίζει την άλλη. Η μεν κοινωνία έχει υποχρέωση να υπερασπιστεί τον εαυτό της από κάθε επιβολή ιδεολογικών, κομματικών ή συντεχνιακών συμφερόντων, οι δε δημοκρατικά νομιμοποιημένες κρατικές λειτουργίες έχουν την υποχρέωση να ανταποκριθούν στο κοινωνικό αίτημα για την τήρηση της νομιμότητας. Δίχως τη στήριξη των πολιτών η λειτουργία του κράτους θα συκοφαντηθεί ως αυταρχική και, πάντως, θα έχει περιορισμένη αποδοτικότητα. Και δίχως το κράτος και τις λειτουργίες του, η κοινωνία των πολιτών δεν θα είχε νόημα, όποια γνώμη κι αν πλειοψηφούσε σε αυτήν.
Η  βουβή κοινωνία και οι φορείς των κρατικών λειτουργιών που έκαναν πως δεν βλέπουν, πρέπει να περάσουν οριστικά στο παρελθόν. Η απειλή της οικονομικής χρεωκοπίας ήρθε ως αποτέλεσμα της χρεωκοπίας των όρων πολιτικής και κοινωνικής συμβίωσης, που επιβλήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες και μας έσυραν ως εδώ.  Η αυτογνωσία και η αυτοκριτική είναι αναγκαία, αλλά όχι ικανή προϋπόθεση για την αντιστροφή της  πορείας. Πρέπει, λοιπόν, να δράσουμε αμέσως.
Σήμερα έχει καταστεί σαφές, πως ή θα βουλιάξουμε όλοι μαζί ή θα σωθούμε όλοι μαζί. Αυτοί που επιδίδονται σε άνομες συμπεριφορές, όποιο άλλοθι κι αν χρησιμοποιούν, στην πραγματικότητα  διεκδικούν σωσίβια μόνο για τους εαυτούς τους και λένε σε όλους τους υπόλοιπους να πάνε να πνιγούν. Πως θα χαρακτηριζόταν όποιος τη στιγμή ενός πραγματικού ναυαγίου έκανε κάτι αντίστοιχο; Η απάντηση δεν θέλει δεύτερη σκέψη. Με άλλα λόγια, ο συντεχνιασμός, η δημαγωγία, ο λαϊκισμός κάποιων ΜΜΕ, η ανομία, η κοινωνική ανευθυνότητα και το πατριωτικό έλλειμμα ορισμένων εχόντων και κατεχόντων, που σαρώνουν κάθε έννοια Δικαιοσύνης, δεν είναι απλά εκφράσεις ανευθυνότητας, αλλά προκλητική επίδειξη ανηθικότητας. Και ως πρόκληση τέτοιας μορφής αρχίζουν να αντιμετωπίζονται από μια κοινωνία των πολιτών, που ξαναβρίσκει τη φωνή της, καθώς και από μία συντεταγμένη Δημοκρατία, που ξαναβρίσκει τον αυτοσεβασμό της.
Οι τρεις υπουργοί οι οποίοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο, λόγω των αρμοδιοτήτων μας που αφορούν βασικούς τομείς του δημόσιου χώρου, βιώνουμε κάθε μέρα, με μεγάλη ένταση, τα φαινόμενα που εδώ καταγράφουμε. Πάρα πολλές φορές, αλλά και σήμερα, αντιλαμβανόμαστε πως ορισμένοι σπρώχνουν τα πράγματα πέραν των ορίων, για να γίνει μακελειό. Πιστεύοντας, πως η Δημοκρατία δεν θα τολμήσει και, συνεπώς, θα κάνουν και πάλι το δικό τους.  Οι Έλληνες πολίτες, όμως, γνωρίζουν πως τα δύο χρόνια που πέρασαν δόθηκαν με επιτυχία μάχες για σοβαρές διαρθρωτικές αλλαγές και για τον περιορισμό της κακοδιοίκησης και της σπατάλης. Οι φορείς των πελατειακών σχέσεων και οι εκπρόσωποι του συντεχνιασμού υποχώρησαν. Η πλειοψηφία των πολιτών στήριξε με ένταση τις αλλαγές που έγιναν και δεν παρασύρθηκε από τους δημαγωγούς. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες σήμερα αποτελούν  την πρώτη γενιά μετά τον εμφύλιο πόλεμο, που σηκώνει μόνη της τα βάρη της χώρας και δεν τα μεταφέρει στις επόμενες γενιές. Με άλλες λέξεις, οι σύγχρονοι Έλληνες αντιμετωπίζουν καταπρόσωπα το χρέος και τα ελλείμματα της χώρας.
Κατανοούμε απόλυτα τις τεράστιες αλλαγές στη ζωή του κάθε πολίτη και τα προβλήματα που δημιουργεί η οικονομική κρίση στα δημόσια αγαθά. Παιδεία, Υγεία, Δημόσιες Μεταφορές αποτελούν τον πυρήνα της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης, τον οποίο, μέσα στις δραματικές αυτές περιστάσεις, θα πρέπει να υπερασπιστούμε. Δυστυχώς, όμως, για να βγούμε στο κοινωνικό ξέφωτο του μέλλοντος, πρέπει να περάσουμε τις οδύνες του παρόντος. Κοινωνική ευαισθησία σήμερα, σημαίνει να πατήσουμε γκάζι και όχι φρένο,  έτσι ώστε να βγούμε το συντομότερο από την κρίση και να επιστρέψουμε στην ευημερία. Οι αναστολές, οι δισταγμοί, οι καθυστερήσεις και οι παλινδρομήσεις τελικά στρέφονται εναντίον των πολιτών. Γιατί κρατούν την κοινωνία και την οικονομία καθηλωμένες στο τέλμα της κρίσης, της ύφεσης και της διευρυνόμενης φτώχειας. Εχθροί της κοινωνίας σήμερα είναι η δημαγωγία, ο λαϊκισμός, η ατιμωρησία, ο συντεχνιασμός, και οι καθυστερήσεις.
 
Η ελληνική πολιτεία, άρα τόσο το κράτος όσο και η κοινωνία, θα βρει και πάλι τον εαυτό της. Θα καταφέρει να ξαναβρεί αυτό που έχασε, δηλαδή την κλασική για τις προηγμένες χώρες δυνατότητα να συνδυάζονται αρμονικά οι κοινωνικές διαμαρτυρίες και συγκρούσεις, με τη λειτουργία των κλασικών τομέων της κοινωνικής ζωής και του κράτους. Η προσπάθεια, όμως, πρέπει να συνεχιστεί από όλους και με μεγαλύτερη ένταση. Και βέβαια, πέραν από τις αναμφισβήτητες επιτυχίες σε διαρθρωτικές αλλαγές και στο δημοσιονομικό εξορθολογισμό υπήρξαν λάθη, παραλείψεις και κυρίως καθυστερήσεις. Οι καθυστερήσεις αυτές μας ταλαιπώρησαν και δεν υπάρχει πια καμία πολυτέλεια να τις ανεχτούμε. Ο συντεχνιασμός είναι ο αντίπαλος. Όπως αντίπαλοι είναι και όσοι αντιδρούν χλιαρά και για το «θεαθήναι».
Πρέπει να γίνει σαφές σε όλους, πως η Ελλάδα δεν μπορεί να προχωρήσει δίχως Δικαιοσύνη, εξορθολογισμό των δημοσιονομικών της και χωρίς τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Η πορεία προς αυτούς τους στόχους ξεκίνησε και θα ολοκληρωθεί. Τις οδύνες της, βέβαια, κανείς δεν θα μπορέσει να αποφύγει. Άρα, όποιος σήμερα συνεχίζει να σπέρνει ανέμους  ή να κάνει πως δεν βλέπει, αύριο θα θερίσει θύελλες και θα σαρωθεί. Η διακοπή της λειτουργίας του κράτους, στις πιο ευαίσθητες πτυχές του, αποτελεί απόπειρα άμεσης επιδείνωσης των συνθηκών και υπονόμευση του αγώνα που διεξάγει η χώρα και οι πολίτες της. Αυτή την ακύρωση του κράτους και των προσπαθειών της χώρας, στις σημερινές τραγικές περιστάσεις, δεν πρέπει να την επιτρέψουμε. Το Έθνος και η Πατρίδα αυτή τη στιγμή έχουν ανάγκη από Πολιτική και Κοινωνική Συμφιλίωση, ταχύτατη υλοποίηση των δεσμεύσεων και των μεταρρυθμίσεων και προστασία της Δημοκρατίας. Ή θα τα κάνουμε όλα μαζί ή μας περιμένει συμφορά.
Ο αγώνας που πρέπει να δώσουμε είναι δύσκολος, πρωτόγνωρος και η διαδρομή θα γίνει σε κακοτράχαλο δρόμο. Οφείλουμε να είμαστε, όμως, όλοι αποφασισμένοι για να σπάσουμε τώρα, χωρίς καμία καθυστέρηση, όλα ή έστω τα περισσότερα μεταπολιτευτικά κακώς κείμενα και, οπωσδήποτε, τις λογικές που φέρνουν την Ελληνική Δημοκρατία να φαίνεται και να είναι αδύναμη. Δεν μας επιτρέπεται να κάνουμε πίσω, δεν έχουμε δικαίωμα να υποχωρούμε. Και σε ό,τι αφορά τις κρίσιμες επόμενες ημέρες, όλα τα μέλη και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ πρέπει να δώσουμε ενωμένοι τις δύσκολες μάχες τόσο στη Βουλή όσο και στην κοινωνία και με την ενότητά μας αυτή να εξοπλίσουμε τον πρωθυπουργό, που θα διαπραγματευτεί την τελική και οριστική λύση για τη χώρα μας στο πλαίσιο της Ε.Ε.
Enhanced by Zemanta

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Κουβέλης για λίστα φοροφυγάδων: Ποιοί τους ανέχονταν ;

Toποθέτηση του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς , Φώτη Κουβέλη, κατά τη διάρκεια της επίκαιρης ερώτησης που κατέθεσε προς τον υπουργό Οικονομικών με αντικείμενο τη «λίστα» με τις ληξιπρόθεσμες φορολογικές οφειλές

Κατατέθηκαν για πολλοστή φορά, για 14ή φορά από το 2009, φορολογικές ρυθμίσεις. Παρόλα αυτά και πέρα από τις ανισότητες και τις αδικίες που είναι υπαρκτές σε σχέση με τα όσα προωθούνται, σε βάρος ιδιαίτερα των αδύναμων στρωμάτων της χώρας, υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα: γιατί προέκυψε και πώς προκύπτει η φοροδιαφυγή. Αν δεν αντιμετωπιστεί αυτό το ζήτημα ,είναι βέβαιο ότι συνεχώς θα μιλάμε για τη μεγάλη πληγή της φοροδιαφυγής μαζί με την παραοικονομία, η οποία εξακολουθεί να λυμαίνεται το 30% του ΑΕΠ, αλλά και της διαφθοράς, η οποία, με επίσημα στοιχεία, κατέχει το 8% του ΑΕΠ.

Με βάση τη λίστα που έχετε δώσει, υπάρχουν 1513 ΕΠΕ με οφειλές 7.541 δις ευρώ. Έχουμε 752 ομόρρυθμες εταιρίες να χρωστάνε 1 δις 615 εκ ευρώ. Έχουμε 26 αθλητικές εταιρίες να χρωστάνε 291 εκ ευρώ και ο χορός καλά κρατεί. Το μεγάλο θέμα είναι ποιοι έλεγξαν αυτές τις δραστηριότητες και ποιοι τις ανέχονταν με αποτέλεσμα να έχουν γεννηθεί αυτές οι τεράστιες οφειλές. Αποδεικνύεται ότι δεν υπήρξε καμία παρέμβαση των ελεγκτικών μηχανισμών. Άραγε αυτοί οι μηχανισμοί ελέγχονταν, ελέγχονται, θα ελεγχθούν, θα παρέμβει επιτέλους ένας εισαγγελέας και αναφέρομαι στους μεγαλοφειλέτες που έπαιρναν και πιστοποιητικά φορολογικής ενημερότητας;

Δεν αναφέρομαι στους οφειλέτες με μικρά ποσά, δεν αναφέρομαι σε αυτούς που έχουν καταθέσεις που αποτελούν το προϊόν ενός τίμιου μόχθου. Αναφέρομαι σε όλους εκείνους οι οποίοι έχουν τεράστια ποσά, κατατεθειμένα σε ελληνικές ή ξένες τράπεζες, σε πλήρη αναντιστοιχία προς όλα εκείνα που έχουν δηλώσει. Έχουμε, επίσης, αυτή τη μάστιγα της φοροδιαφυγής, η οποία δεν παρήχθη σε πολιτικό κενό, γεννήθηκε με την ανοχή, την υπόθαλψη ελεγκτικών μηχανισμών, δηλαδή με την ανοχή του ίδιου του κράτους και των κυβερνήσεων.

Από την άλλη έχουμε ένα ματωμένο λαό, έχουμε ένα λαό που φορτώνεται με βάρη που δεν μπορεί να αντέξει. Η κυβέρνηση έχει βρει τη σταθερή πηγή εσόδων: Υστέρηση φορολογικών εσόδων από τη μία, περικοπή μισθών, αποδοχών, κοινωνικών δαπανών και συντάξεων από την άλλη.

Συνεπώς τίθεται το ερώτημα γιατί γεννήθηκε η φοροδιαφυγή, με ποιες πολιτικές ευθύνες, τι θα κάνετε για αυτή τη φοροδιαφυγή και αν επιτέλους θα ελέγξετε όλους εκείνους που εμπλέκονται σε ένα σύστημα κάλυψης όλων εκείνων που έκλεβαν φόρους και φοροδιέφυγαν.

Εάν αυτά δεν αντιμετωπιστούν, τότε δεν θα υπάρξει η αντιμετώπιση του εγκλήματος της φοροδιαφυγής.

Αποσπάσματα δευτερολογίας του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτη Κουβέλη
Είμαστε αντίθετοι, είμαστε απέναντι στη φοροδιαφυγή. Εγώ προσωπικά κάλεσα την κυβέρνηση να μην εγκαταλείψει το λεγόμενο κίνημα των αποδείξεων. Να εξορθολογιστεί, να διασφαλιστούν όλα εκείνα τα στοιχεία και τα μεγέθη που θα το καταστήσουν αποτελεσματικό και δίκαιο.

Μακριά από τη Δημοκρατική Αριστερά η οποιαδήποτε ανοχή σε οποιαδήποτε φοροδιαφυγή και φοροκλοπή. Δεν μπορεί σταθερά ένα φορολογικό σύστημα να είναι προσανατολισμένο για να επιβαρύνει τους οικονομικά αδύνατους. Διότι τότε ρηγματώνεται η σχέση εμπιστοσύνης του πολίτη προς το φορολογικό σύστημα και εντέλει προς την Πολιτεία. Γιατί δεν θεσπίζετε κύριε Υπουργέ ένα φορολογικό πόθεν έσχες; Να ελεγχθούν όλες οι καταθέσεις σε ελληνικές τράπεζες, σε τράπεζες του εξωτερικού και να αντιστοιχηθούν με τι ο καθένας δήλωνε όλα αυτά τα χρόνια και πώς προκύπτει η ικανότητά του να έχει τεράστιες καταθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Ντόρα: Γιατί δεν προχώρησαν άμεσα στην πώληση του ΟΤΕ πριν πέσει η τιμή και χάσουν 300 εκατ. ευρώ;

Συνέντευξη έδωσε η ΝΤΟΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ, Πρόεδρος της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ στο BHMA FM  και στην εκπομπή των Β. ΧΙΩΤΗ ΚΑΙ Ν. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ.


Παραθέτουμε τα κυριότερα σημεία της συνέντευξης:

Για την κατάσταση της οικονομίας:
Δικαιούμαι να μιλήσω, διότι είμαι σε ανοιχτή γραμμή με τους Ευρωπαίους συνεχώς. Δεν είμαι ο πολιτικός που έκοψε τις γέφυρες προς την Ευρώπη ούτε ο πολιτικός που θα λαϊκίσει λέγοντας διάφορες αηδίες περί «τετάρτου Ράιχ» ή όλα αυτά που ακούγονται από ανεγκέφαλους σ’ αυτή τη χώρα. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από την ευρωπαϊκή στήριξη για την επόμενη δεκαετία. Αν υπάρχει άλλος οργανισμός που είναι διατεθειμένος να βοηθήσει την Ελλάδα; Δεν υπάρχει. Από εκεί και πέρα, όμως, στις συζητήσεις πριν από δύο χρόνια μάς είπαν να περικόψουμε δαπάνες. Εμείς, αντί να τις περικόψουμε, τις αυξήσαμε και από εκεί και πέρα ερχόμαστε τώρα πλέον που το μαχαίρι μπήκε στο κόκαλο και επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο της ισοπεδωτικής ενιαίας λογικής. Είναι έγκλημα, πώς να το κάνουμε; Διότι ο κ. Πάγκαλος απέτυχε να κόψει τους οργανισμούς του, διότι αποτύχαμε να κόψουμε το πάρτι στην υγεία, διότι αποτύχαμε να περικόψουμε περιττές δαπάνες, διότι διαβάζω τώρα για μυστικά κονδύλια. Έχω διαχειριστεί ως υπουργός Εξωτερικών μυστικά κονδύλια και είναι τρέλα. Έδωσα τα μισά πίσω στον κ. Παπανδρέου τον περασμένο Νοέμβριο. Ποιος ο λόγος να αυξήσει τα μυστικά κονδύλια; Δεν τον καταλαβαίνω.

Για τη δική της στάση:
Εδώ διαγράφηκα από τη Ν.Δ. Δεν επέτρεψα ποτέ στον εαυτό μου να μπει στη λογική του λαϊκισμού. Όταν ξεκινάς πριν από δύο χρόνια, δεν υπήρχε λόγος να μην προχωρήσεις. Θα σας πω τρία παραδείγματα: γιατί δεν προχώρησαν άμεσα στην πώληση του ΟΤΕ πριν πέσει η τιμή και χάσουν 300 εκατ. ευρώ; Γιατί – και το είπα χθες στον κ. Ρέππα – λένε ότι δεν ενδιαφέρεται κανείς για τα τρένα; Λάθος... Γιατί, αντί να προχωρήσουν σωστά και να αποκρατικοποιήσουν τη ΔΕΠΑ τα τελευταία δύο χρόνια, οι τιμές έφτασαν στον πάτο; Δεν το καταλαβαίνω. Γιατί πρέπει να διαλυθεί η οικονομία, να μην μπορεί να αντεπεξέλθει ο πολίτης στο μηνιάτικό του, ώστε να προχωρήσει (η κυβέρνηση) και να έχει προσφορές (για τις αποκρατικοποιήσεις);

Για το αν θα στηρίξει το άρθρο 37 του πολυνομοσχεδίου:
Θα το δω. Θα δω πώς θα είναι το άρθρο 37. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχουν προνομιούχοι και μη προνομιούχοι Έλληνες στη φάση αυτή. Το ξέρετε ότι είναι αρχή μου και δεν πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει εξαίρεση για τους τραπεζικούς πχ υπαλλήλους σε σχέση με άλλους υπαλλήλους σ’ αυτή τη χώρα. Είναι ένα πλέγμα διατάξεων για τις οποίες ο κ. Βενιζέλος είπε χθες ότι θέλει να τις δει προς συζήτηση. Θα τοποθετηθώ όταν δω ποια θα είναι η τελική μορφή του άρθρου.
Δεν λέω εξαρχής όχι, για έναν απλό λόγο: δεν ζω στο Παρίσι. Έχω απόλυτη αίσθηση τι γίνεται σήμερα.

Για την αποφυλάκιση των κατηγορουμένων για τη συμμετοχή στον «Επαναστατικό Αγώνα»:
Ένιωσα οργή και βαθιά απογοήτευση. Και αν θέλετε να είμαστε και τελείως ξεκάθαροι, καμία μα καμία δημοκρατική χώρα στην οποία θα συνέβαινε αυτό δεν θα είχε άμεσο αποτέλεσμα την παραίτηση του υπουργού Δικαιοσύνης. Είναι αδιανόητο.

Για το αν υποστηρίζει ότι θα έπρεπε να παραιτηθεί ο υπουργός Δικαιοσύνης:
Συμπαθώ ιδιαιτέρως τον κ. Παπαϊωάννου, ο οποίος έχει και τη λιγότερη ευθύνη, δεδομένου ότι είναι τρεις μήνες υπουργός. Αλλά υπάρχουν δύο υπουργοί που πέρασαν από το υπουργείο, εκείνος και ο κ. Καστανίδης, οι οποίοι δεν αντελήφθησαν ότι πέρασε το 18μηνο για κάποιους που υπάρχει κατηγορία δολοφονιών και η σύλληψή τους θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία της ΕΛΑΣ και σήμερα είναι ελεύθεροι και δεν τρέχει τίποτα σ’ αυτή τη χώρα.

Για τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν τη Δημοκρατική Συμμαχία εκτός Βουλής:
Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν αυτό, αλλά δεν πρόκειται να τσακωθώ με τα νούμερα. Υπάρχει μια πολύ μεγάλη δυσκολία σήμερα να αναλύσεις μια κοινωνία που κατά το 60% δεν σου απαντά. Τα νούμερα δείχνουν ότι η Ν.Δ., παρά την απόλυτη κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, δεν έχει τη δύναμη να φτάσει σε επίπεδα για μια αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αυτό λέω. Η Δημοκρατική Συμμαχία θα είναι η έκπληξη των δημοσκόπων και των αναλυτών, διότι έχει ένα διακριτό πολιτικό λόγο και από τη Ν.Δ. και από τον ΛΑΟΣ. Είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς ακριβώς τι εννοεί ο κ. Καρατζαφέρης, που χθες μας έλεγε ότι θα μας σώσει η Ρωσία. Εάν επρόκειτο, όμως, να προσχωρήσω και εγώ στο χώρο του λαϊκισμού, δεν θα είναι νόημα η ύπαρξή μου.

Για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών και το χρόνο που τις προσδιορίζει η ίδια:
Έκανα μια πρόταση να υπάρξει άμεση σύγκληση του τέως Συμβουλίου Δημοκρατίας από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, δηλαδή να πάνε οι πολιτικοί αρχηγοί με τους τρεις τελευταίους πρώην πρωθυπουργούς που έχουν μια εμπειρία και από την ώρα που η χώρα καταρρέει και αυτό που συζητούν στην Ευρώπη είναι οι τελικές αποφάσεις για την Ελλάδα. Δεν προχώρησε, διότι ο μεν κ. Παπανδρέου δεν θέλει να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον κ. Σημίτη και περισσότερο ο κ. Σαμαράς με τον κ. Καραμανλή και τον κ. Μητσοτάκη, δεν το συζητάμε. Αυτό δείχνει ότι η χώρα έχει μια πολιτική ηγεσία που είναι άξια της τύχης της. Είναι κατώτερη των περιστάσεων και φοβάμαι ότι μαζί με την κατάρρευση του γενικότερου συστήματος θα πάμε πραγματικά σε εκλογές και το αποτέλεσμα τότε θα είναι για την οικονομία να επιβληθεί μια κυβέρνηση συνεργασίας.

Για το αν θα συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας:
Προσωπική φιλοδοξία δεν έχω καμία. Είμαι έτοιμη, όμως, να στηρίξω οποιαδήποτε κυβέρνηση έχει ένα πρόγραμμα και ένα σχέδιο.

Για το αν θα συμμετείχε σ’ αυτήν, ακόμη και αν πρωθυπουργός ήταν ο κ. Σαμαράς:
Βεβαίως, αλίμονο. Οποιαδήποτε κυβέρνηση έχει ένα σχέδιο. Φτάνει αυτό το σχέδιο να είναι ρεαλιστικό. Με τρομάζει περισσότερο από όλα η έλλειψη σχεδίου που παρουσιάζεται σήμερα. Δεν υπάρχει σχέδιο για τη χώρα. Η μεν Ν.Δ. δεν έχει συνομιλητές διότι ό,τι έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα τής έχουν πει ότι αυξάνει το έλλειμμα αντί να το μειώνει, το δε ΠΑΣΟΚ κάνει μια προσπάθεια – ένα μέρος της κυβέρνησης, διότι ένα άλλο απλώς λουφάρει – και καταλήγει σε σπασμωδικά μέτρα, ακριβώς διότι επί δύο χρόνια δεν έχει προετοιμάσει το σχέδιο.

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Οι θέσεις και προτάσεις της Δημοκρατικής Συμμαχίας για την αναδιάρθρωση του ΕΣΥ

ΚΑΤΕΘΕΣΕ Ο Λ. ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ
Τις βασικές θέσεις και προτάσεις της Δημοκρατικής Συμμαχίας αναφορικά με το νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης με τίτλο «Ανασυγκρότηση Φορέων Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Κέντρα Αποκατάστασης, Αναδιάρθρωση Ε.Σ.Υ. και άλλες διατάξεις», κατέθεσε το βράδυ της Τρίτης, 11 Οκτωβρίου, από το βήμα της Ολομέλειας ο Βουλευτής Ηρακλείου της ΔΗ.ΣΥ., Λευτέρης Αυγενάκης, ξεκαθαρίζοντας ότι η Συμμαχία στηρίζει κάθε νομοθετική πρωτοβουλία που συμβάλλει στη μείωση του κράτους, αλλά και την ουσιαστική περικοπή των δημοσίων δαπανών.

Ταυτόχρονα όμως, τόνισε ότι «η μείωση των δαπανών και η συγχώνευση φορέων δεν πρέπει να συνεπάγεται αναγκαστικά με την ουσιαστική και δραματική πτώση της ποιότητας της παρεχόμενης περίθαλψης και της εξυπηρέτησης των πολιτών».

Ολόκληρη η τοποθέτηση του Βουλευτή βρίσκεται στο σύνδεσμό:

http://www.youtube.com/watch?v=EKaQws3mMSM

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ Λ. ΑΥΓΕΝΑΚΗ:

«(…) Βασική θέση της Δημοκρατικής Συμμαχίας είναι η μείωση του κράτους, αλλά και η ουσιαστική περικοπή των δημοσίων δαπανών, που αποτελεί και επιτακτική ανάγκη και επιτακτική προτεραιότητα. Από αυτήν την άποψη το παρόν σχέδιο νόμου έχει αναμφισβήτητα θετικά στοιχεία.

Η αναδιοργάνωση του συστήματος κοινωνικής φροντίδας με τη σωστή και προετοιμασμένη συγχώνευση σε όλη την επικράτεια δημοσίων φορέων πρόνοιας, η επίτευξη οικονομιών κλίμακας, η μείωση της γραφειοκρατίας, η διεκπεραίωση ομοίων εργασιών με ταχύτερες διαδικασίες, αλλά και η καλύτερη δυνατή αξιοποίηση του υπάρχοντος προσωπικού και των πόρων του συστήματος είναι θεμιτοί αλλά και σωστοί στόχοι. Ωστόσο, υπογραμμίζουμε ότι η μείωση των δαπανών και η συγχώνευση φορέων δεν πρέπει να συνεπάγεται αναγκαστικά με την ουσιαστική και δραματική πτώση της ποιότητας της παρεχόμενης περίθαλψης και της εξυπηρέτησης των πολιτών.

Αντίστοιχα, δεν είναι προτεραιότητα η μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης σε βάρος της ποιότητας των υπηρεσιών υγείας που παρέχονται προς τους ασφαλισμένους. Ως εκ τούτου επισημαίνουμε ότι πρέπει να υπάρξει ορθολογική κατανομή και στη συγχώνευση των δομών όχι με μοναδικό κριτήριο τη μείωση του λειτουργικού κόστους, αλλά και με βάση τη δυνατότητα παροχής ποιοτικών υπηρεσιών για την εξυπηρέτηση των πολιτών. Η συγχώνευση πρέπει να γίνει με σαφές πλάνο και σχέδιο και με εκ των προτέρων γνωστούς όρους, αλλά και προϋποθέσεις, διαφορετικά θα δημιουργήσει επιπρόσθετα προβλήματα και κυρίως θα προκαλέσει δυσλειτουργία.

Η Δημοκρατική Συμμαχία συμφωνεί με την ένταξη των ΚΑΦΚΑ και των ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ στο ΕΣΥ, αλλά και με τη συγκρότηση για πρώτη φορά σε ολόκληρη την επικράτεια εθνικού συστήματος φυσικής και ιατρικής αποκατάστασης. Ωστόσο, επιτρέψτε μου να σημειώσω ότι η ενσωμάτωση των γιατρών των ΚΑΦΚΑ και των ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ στο ΕΣΥ οφείλει να συνοδευτεί με την υιοθέτηση ίδιων κανόνων και γι’ αυτούς ώστε να ισχύουν για όλους οι ίδιες βαθμίδες. Δεν μπορεί να έχουμε γιατρούς στο ίδιο νοσοκομείο με δυο μέτρα και δυο σταθμά.

Ως θετική παρέμβαση θεωρούμε, επίσης, την καθιέρωση των ιδιωτικών μονάδων ημερήσιας νοσηλείας στο πλαίσιο των διαρθρωτικών αλλαγών στον τρόπο παροχής νοσοκομειακής περίθαλψης που πραγματοποιείται διεθνώς και της αναζήτησης εναλλακτικών δομών νοσηλείας. Περιμένουμε, βεβαίως, το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα με το οποίο θα καθοριστούν οι όροι και οι προδιαγραφές για την ίδρυση και λειτουργία των ιδιωτικών μονάδων ημερήσιας νοσηλείας, αλλά και τη σχετική ΚΥΑ, με την οποία θα προβλεφθεί η σύναψη συμβάσεων με ασφαλιστικούς οργανισμούς και η κοστολόγηση των ιατρικών πράξεων.

Πάγια θέση της Δημοκρατικής Συμμαχίας είναι ότι δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα από την ενεργή συμμετοχή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στον τομέα της υγείας. Αντιθέτως, μόνο κέρδη έχουμε να αποκομίσουμε και μάλιστα σε όλα τα επίπεδα, αλλά κυρίως στο επίπεδο των υπηρεσιών νοσηλείας».

Επιτρέψτε μου, όμως, και μια αναφορά στα νέα κλειστά ενοποιημένα νοσήλια που εφαρμόζονται εδώ και λίγες εβδομάδες.

Δυστυχώς, η προχειρότητα που διακατέχει για ακόμα μία φορά την Κυβέρνηση έχει ως θύματα και πάλι τους ασθενείς, καθώς τα λάθη των ρυθμίσεων σε αρκετές περιπτώσεις είναι κραυγαλέα. Υπενθυμίζω ότι σύμφωνα με την εγκύκλιο του Υπουργείου σας, όλες οι νοσοκομειακές μονάδες του ΕΣΥ οφείλουν να υποβάλλουν τιμολόγια προς όλα τα ασφαλιστικά ταμεία των παρασχεθέντων νοσοκομειακών υπηρεσιών τους χρησιμοποιώντας τα κλειστά ενοποιημένα νοσήλια ώστε οι ασθενείς πρέπει να παίρνουν αναγκαστικά εξιτήριο όταν ξεπερνούν τις ημέρες νοσηλείας που προβλέπουν οι νέοι κανόνες, τα πρωτόκολλα, αλλά και τα τιμολόγια του Υπουργείου.

Σημειώστε ότι κατά περιπτώσεις τα νέα κλειστά νοσήλια προβλέπουν ελάχιστες ημέρες νοσηλείας σε σχέση με τη ρεαλιστική εικόνα των ασθενειών, αλλά και την ιατρική πρακτική με απόκλιση ακόμα και 100%. Συμφωνώ ότι για μια απλή ασθένεια μπορεί να προβλέπεται μια ημέρα νοσηλείας, όμως, στην πράξη –εσείς οι γιατροί μπορεί να το γνωρίζετε πολύ καλύτερα- μπορεί ο ασθενής να χρειάζεται να παραμείνει περισσότερο στο νοσοκομείο εξαιτίας και άλλων προβλημάτων. Παρά ταύτα, οι γιατροί είναι υποχρεωμένοι με την εγκύκλιό σας ακόμη και να δώσουν εξιτήριο σε περίπτωση που ο ασθενής χρειαστεί να παραμείνει περισσότερο.

Ως εκ τούτου, κύριοι Υπουργοί της Κυβέρνησης, οφείλετε να εξετάσετε άμεσα τις δυσλειτουργίες που καταγράφονται ήδη από την εφαρμογή των κλειστών ενοποιημένων νοσηλίων και να διορθώσετε συγκεκριμένες διατάξεις της σχετικής εγκυκλίου, προκειμένου να μην μείνουν στο δρόμο ασθενείς που ενδεχομένως έχουν ανάγκη για επιπλέον ημέρες νοσηλείας, καθώς είναι δεδομένο ότι δεν είναι σε θέση να πληρώσουν οι ίδιοι τα έξοδα της νοσηλείας τους ή πιθανόν τα δικά τους ασφαλιστικά ταμεία.

Επίσης, σχετικά με τη λειτουργία του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας, επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω ότι υπάρχουν σοβαρές και εν πολλοίς δικαιολογημένες ενστάσεις από την ιατρική κοινότητα, αλλά και από σημαντική μερίδα των ασφαλισμένων. Η Δημοκρατική Συμμαχία επαναλαμβάνει ότι πρέπει να διορθώσετε τις όποιες στρεβλώσεις δημιουργούνται από τη λειτουργία του Οργανισμού κι εκεί βεβαίως θα μας βρείτε υποστηρικτές. Διαφορετικά, ο ΕΟΠΥΥ θα αποδειχθεί θνησιγενής, μια και βασίζεται αποκλειστικά στη μείωση των δαπανών, αγνοεί το ποιοτικό στοιχείο και αποκλείει τη συντριπτική πλειοψηφία των γιατρών που επί δεκαετίες ήταν στην υπηρεσία του πολίτη και οι οποίοι εξακολουθούν να παραμένουν απλήρωτοι εδώ και δύο χρόνια και το γνωρίζετε πολύ καλά.

Η θέση μας, επίσης, είναι ότι οφείλετε να εξετάσετε την εφαρμογή της αρχής της κατά πράξη και κατά περίπτωση πληρωμής των γιατρών συμβεβλημένων με τον ΕΟΠΥΥ. Εξίσου χρήσιμο είναι να υπάρχει εν δυνάμει ένταξη στον Οργανισμό όλων των γιατρών όχι μόνο ορισμένων που θα εργάζονται με αντιμισθία, όπως επίσης να υπάρχει και έλεγχος στον αριθμό των επισκέψεων που δικαιούνται οι ασθενείς. Γνωρίζει η ιατρική κοινότητα και γνωρίζουν –είμαι βέβαιος- και οι σύμβουλοί σας, κύριοι Υπουργοί, πόσες ιατρικές επισκέψεις δικαιούνται ή δικαιολογούνται ανά ασθενή κατά περίπτωση.

Επίσης, πρόταση της Δημοκρατικής Συμμαχίας είναι να ενσωματωθούν στην ιατρική επίσκεψη και οι συμπληρωματικές παρακλινικές εξετάσεις, ενσωμάτωση που όχι μόνο θα επιτρέψει τη μείωση των δαπανών, αλλά θα έχει και οικονομικά οφέλη και για τους ασθενείς.
Και κλείνοντας, επιτρέψτε μου μία κουβέντα για την τροπολογία που είναι άσχετη με το θέμα που συζητούμε σήμερα και αναφέρεται στο ζήτημα της λειτουργίας των ΑΕΙ, αρμοδιότητας του Υπουργείου Παιδείας. Επιτρέψτε μου να θυμίσω ότι και η Δημοκρατική Συμμαχία και άλλα Κόμματα συμφώνησαν για πρώτη φορά για την ανάγκη αναδιάρθρωσης του πλαισίου λειτουργίας των ΑΕΙ και των ΤΕΙ της χώρας μας. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι η ευθεία σύγκρουση της Υπουργού με τους Πρυτάνεις και η σχεδόν εκβιαστική επιβολή για την έναρξη εφαρμογής του νόμου δεν ωφελεί αυτήν την ώρα κανέναν μα κανέναν. Σίγουρα δεν ωφελεί την ακαδημαϊκή κοινότητα και σίγουρα η όποια ευθεία και ανοικτή σύγκρουση δεν συμβάλλει στην ταχύτερη εφαρμογή του νόμου που ψηφίσαμε άπαντες εδώ μέσα.

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

«Ακριβώς ό,τι… δεν χρειάζεται η χώρα!»

ΟΜΙΛΙΑ Ν. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΤΟΜΕΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΣ Ν.Δ. ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

Τη βεβαιότητα πως το νέο πολυνομοσχέδιο που φέρνει προς ψήφιση η κυβέρνηση και το οποίο αφορά τα νέα φορολογικά μέτρα και παράλληλα, ρυθμίσεις για τη δημόσια διοίκηση (ενιαίο μισθολόγιο, βαθμολόγιο, κλπ), είναι αντίθετο με την προσπάθεια εξόδου της χώρας από τη κρίση, και ως εκ τούτου αναποτελεσματικό, διατύπωσε ο Τομεάρχης Εργασίας της Ν.Δ., βουλευτς Αχαΐας, Νίκος Ι. Νικολόπουλος, μιλώντας το απόγευμα της Δευτέρας στην έκτακτη ολομέλεια του Τομέα Εργασίας του κόμματος.

Ο κ. Νικολόπουλος επεσήμανε πως αφού τα τελευταία δύο χρόνια, η κυβέρνηση δεν κατάφερε να υλοποιήσει ούτε μια αποκρατικοποίηση, δεν πέτυχε την αξιοποίηση ούτε ενός ακινήτου της δημόσιας περιουσίας, δεν συγκράτησε της προσλήψεις αλλά διόρισε πάνω από 25.000 νέους υπαλλήλους και… πέτυχε να διατηρήσει το έλλειμμα στα επίπεδα εισόδου στο Μηχανισμό Στήριξης (8,5%), προχωράει σε εσπευσμένη λήψη πολύ σκληρών, αντικοινωνικών και αντιοικονομικών μέτρων.

«Το πολυνομοσχέδιο είναι μνημείο ωραιοποίησης μιας νομοθετικής πρωτοβουλίας που στοχεύει στην δραστική μείωση των μισθών των υπαλλήλων του Δημοσίου και του Ευρύτερου Δημόσιου Τομέα, στην αποδιοργάνωση της Δημόσιας Διοίκησης, στην φορολογική αφαίμαξη κυρίως των πολύ χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων και στην επιδείνωση της λειτουργίας της αγοράς εργασίας»τόνισε ο κ. Νικολόπουλος, ο οποίος αναφέρθηκε σε «πόλεμο» που έχει ξεκινήσει η κυβέρνηση κατά των δημοσίων υπαλλήλων και σε αποθέωση του «κοινωνικού αυτοματισμού», ο οποίος στοχεύει να φέρει τον δημόσιο απέναντι στον ιδιωτικό τομέα και την μία επαγγελματική ομάδα απέναντι στην άλλη.

Κεφάλαιο – κεφάλαιο, ο Τομεάρχης Εργασίας της Ν.Δ. παρουσίασε και ανέλυσε το πολύνομοσχέδιο, το οποίο μεταξύ άλλων προβλέπει νέο «ψαλίδι» 20% στις συντάξεις πάνω από 1.000 ευρώ, αλλά και στις επικουρικές συντάξεις και στο εφάπαξ.

Επίσης, χαρακτήρισε «σύστημα για την επανίδρυση του πασοκικού κομματικού κράτους» το νέο βαθμολόγιο στο Δημόσιο, το οποίο προβλέπει ως βασικό κριτήριο την προϋπηρεσία (το 36% των υπηρετούντων υπαλλήλων διορίστηκε την περίοδο 1981-1989), την απαξίωση των υπαλλήλων ΠΕ υψηλών προσόντων και την πλήρη παντοδυναμία των – κομματοκρατούμενων – υπηρεσιακών συμβουλίων. «Το νέο μισθολόγιο βαθμολόγιο, εάν μελετηθεί στην ουσία του, ουσιαστικά πριμοδοτεί το εισόδημα της «γενιάς του 83», αφού είναι η μόνη κατηγορία υπαλλήλων η οποία στις περισσότερες των περιπτώσεων αυξάνει τις αποδοχές της σε σχέση με όλους τους υπολοίπους υπαλλήλους οι οποίοι υπόκεινται σε σημαντικές μειώσεις. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι υπάλληλοι ΔΕ & ΥΕ σε καθαρές αμοιβές προσεγγίζουν πλέον τις αμοιβές της συλλογικής σύμβασης και ενδεχομένως κατεβαίνουν και κάτω από αυτές, ενώ σειρά συναδέλφων απλοί ΠΕ (μέσω ΑΣΕΠ) βλέπουν το εισόδημά τους να καταρρέει» σημείωσε ο κ. Νικολόπουλος.

«Παρανοική» χαρακτήρισε ο κ. Νικολόπουλος και την κατάργηση των οργανικών θέσεων όσων εισέρχονται σε προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα. Ο στόχος, επεσήμανε, είναι να μην μπορούν οι εισερχόμενοι στην εργασιακή εφεδρεία να αναζητήσουν θέση απασχόλησης! «Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν. Πετιούνται και πάλι με οριζόντιες διατάξεις, χωρίς κριτήρια, άνθρωποι που μπορεί να κατέχουν μεγάλη τεχνογνωσία λόγω της πολύχρονης εμπειρίας τους» τόνισε.

Σε ό,τι αφορά τις ρυθμίσεις των συλλογικών διαπραγματεύσεων, ο Τομεάρχης Εργασίας της Ν.Δ. υπογράμμισε πως με τις παραγράφους 5, 6 και 7 του άρθρου 37 ουσιαστικά καταργούνται οι κλαδικές συμβάσεις. «Παράλληλα, προετοιμάζουν το έδαφος για την …κατάργηση των συλλογικών οργάνων εργοδοτών όπως η ΕΣΕΕ και η ΓΣΕΒΕΕ αφού οι εργοδότες που ανήκουν σε αυτές δεν θα έχουν πλέον κίνητρο συμμετοχής, αφού οι κλαδικές συμβάσεις συνιστούσαν μεγάλο μέρος της δράσης τους. Οπότε αποδεικνύεται ότι η όλη συζήτηση με την τρόικα για κατάργηση του κατώτατου μισθού ήταν στημένο κόλπο για να φύγει η συζήτηση από το θέμα των κλαδικών συμβάσεων και εύκολα να αποδομηθούν» συμπλήρωσε.

Τέλος, ο κ. Νικολόπουλος τόνισε πως η Ελλάδα διαθέτει την παγκόσμια πρωτοτυπία να φορολογεί, όχι απλά τους φτωχούς αλλά και τους ακραία φτωχούς. Με το όριο της φτώχειας να είναι γύρω στα 7000 ευρώ ο φτωχός θα πρέπει να πληρώσει φόρο 200 ευρώ! Επίσης, πρόσθεσε πως το νέο φορολογικό σύστημα – έκτρωμα, φορολογεί υπέρμετρα όσους έχουν παιδιά και «τιμωρεί» τους πολύτεκνους, ενώ τόνισε πως το μάξιμουμ της φορολογικής επιβάρυνσης εντοπίζεται για όσους έχουν εισοδήματα γύρω στις 30.000 ευρώ, δηλαδή «καταστρέφει» τη μεσαία τάξη.

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Ηθικό και πολιτικό χρέος όλων των Βουλευτών σήμερα είναι να τιμήσουμε τον όρκο μας, υπηρετώντας το Έθνος και το Σύνταγμα της Ελλάδος

Προσθήκη λεζάντας
Άρθρο του Λευτέρη Αυγενάκη στην εφημερίδα «Η Καθημερινή»

Το τραγικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν οδηγηθεί ο Λαός και η χώρα μας δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολεμική ιστορία. Αυτό είναι κάτι που το αναγνωρίζουμε όλοι. Μέσα σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες, εμείς πρώτοι, οι βουλευτές, ως εκπρόσωποι του Λαού, πρέπει να φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων, να αναλάβουμε το μέρος της ευθύνης που μας αναλογεί και να διαφυλάξουμε το κύρος των θεσμών.

Τέτοιες κρίσιμες μέρες και ώρες είναι απαράδεκτο να ευτελίζουμε εμείς πρώτοι τους θεσμούς με επικοινωνιακά τεχνάσματα, να εμφανιζόμαστε στο βήμα της Βουλής με καρβέλια ψωμί ή γάλατα ή να ασκούμε κριτική με χαρακτηρισμούς όπως «γομάρια», «ψεύτες» ή «απατεώνες» ή άλλες βαριές φράσεις. Εμείς, οι Βουλευτές, δεν τιμούμε την εμπιστοσύνη των πολιτών, όταν ορισμένοι συνάδελφοι του κυβερνώντος κόμματος εμφανίζονται στα κανάλια τη μία μέρα ως «αντάρτες» και διατυμπανίζουν ότι θα καταψηφίσουν τα όποια νέα μέτρα της κυβέρνησης με όποιο κόστος, ενώ την αμέσως επόμενη να πειθαρχούν πειθήνια στην όποια κομματική γραμμή και υπερψηφίζουν την όποια σερβιρισμένη απόφαση.

Αντίστοιχα, δεν τιμούν την εμπιστοσύνη των πολιτών όσοι συνάδελφοι από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διαφωνούν κάθετα με τον εκβιασμό του κ. Σαμαρά που θέλει να εγκλωβίσει τη χώρα σε συνεχείς και αλλεπάλληλες εκλογές. Να διαμορφώνουν μάλιστα μια φιλελεύθερη πτέρυγα και να παίρνουν σαφείς αποστάσεις από την ιδεολογική μετατόπιση της νέας ΝΔ, αλλά από την άλλη, να πειθαρχούν και να υπακούν σαν καλοί στρατιώτες στις «επιταγές» της κομματικής γραμμής. Παρόλο που μπορεί να ασφυκτιούν μέσα σε αυτήν. Αντάρτες του γλυκού νερού, όσοι συμφωνούν με μια Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, αλλά κάνουν πίσω στο όνομα της κομματικής υποταγής.

Σε αυτές τις κρίσιμες ώρες, έχουμε το υπέρτατο χρέος απέναντι στο Έθνος, στον Ελληνικό Λαό και στους πολίτες που μας εξέλεξαν, να πάρουμε εμείς τις πρωτοβουλίες που δεν παίρνουν όσοι υποχρεούνται να τις πάρουν. Όλοι όσοι πρέπει, αλλά δεν θέλουν, δεν μπορούν, φοβούνται το πολιτικό κόστος, βάζουν το Κόμμα πάνω από την Πατρίδα.

Είναι ευθύνη μας να ζητήσουμε από την Κυβέρνηση να ενημερώσει με κάθε λεπτομέρεια, ειλικρινά και υπεύθυνα την Εθνική αντιπροσωπεία και τον Ελληνικό Λαό, για την πραγματική κατάσταση της Χώρας. Χωρίς μισόλογα και χωρίς υπερβολές. Μόνο την αλήθεια, αλλά όλη την αλήθεια.

Επιπλέον, το Προεδρείο της Βουλής οφείλει να συγκαλέσει επειγόντως και «ατύπως», συζήτηση προ ημερησίας διατάξεως, στην οποία θα λάβουν το λόγο μόνο Βουλευτές, και να οργανωθεί στη Βουλή μια ημερίδα με προσκεκλημένους Έλληνες και ξένους επιφανείς οικονομολόγους, που θα κατατοπίσουν όλους μας, χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες και προκαταλήψεις, για τις πραγματικές επιπτώσεις στο παρόν και το μέλλον των μέτρων της Κυβέρνησης και της Τρόικας και των διαφόρων «σεναρίων» που έρχονται στο προσκήνιο.

Τρίτον, και εξίσου σημαντικό, πρέπει να πιέσουμε ενεργότερα τον Πρωθυπουργό και τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να συγκροτήσουν το συντομότερο Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας με εξωκοινοβουλευτικό πρωθυπουργό κοινής αποδοχής, και τη συμμετοχή ή τη στήριξη και όσων άλλων Κομμάτων συμφωνήσουν. Εάν δεν συμφωνήσουν σ’ αυτό τα δύο Κόμματα, να συμφωνήσουν τουλάχιστον να προκηρυχθούν εκλογές, αμέσως μετά την ψήφιση του Προϋπολογισμού. Εάν ούτε σε αυτό συμφωνήσουν, να δεσμευτεί μια ευρεία διακομματική ομάδα βουλευτών να δημιουργήσει τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την άμεση προκήρυξη εκλογών.

Αυτή τη δύσκολη ώρα πρέπει να φανούμε αντάξιοι της εντολής που μας έχουν εμπιστευθεί οι συμπολίτες μας, να τιμήσουμε τον όρκο που δώσαμε στο Σύνταγμα και το Έθνος. Όταν λέμε ότι οφείλουμε «να αρθούμε στο ύψος των δραματικών περιστάσεων», πρέπει να έχουμε το ηθικό και πολιτικό χρέος, έχουμε την Ευθύνη να βρούμε τους πρακτικούς τρόπους για να το κάνουμε!
 

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Ν. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ: «Η Ελλάδα μπορεί να σωθεί και χωρίς να πεθάνουν οι Έλληνες!»

Την ανάγκη να υπάρξει ριζική αλλαγή της οικονομικής πολιτικής που ακολουθείται, επανέλαβε ο βουλευτής Αχαίας Νίκος Νικολόπουλος, κατηγορώντας την κυβέρνηση πως με τα νέα μέτρα που λαμβάνει δείχνει ότι δεν κατανοεί τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, ενώ δεν παρέλειψε να δώσει το περιεχόμενο της επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου και να αποκαλύψει ότι: «Επιτέλους μετά δύο χρόνια τώρα στην τρόικα έχουν αρχίσει και καταλαβαίνουν….»|

Ο Τομεάρχης Εργασίας της ΝΔ δεν απέφυγε να μιλήσει για τα «δύσκολα». : «Τώρα η λύση είναι η δραστική μείωση του δημόσιου τομέα, ο περιορισμός της σπατάλης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Η στροφή στον ιδιωτικό τομέα με ελάφρυνση φόρων στις επιχειρήσεις, ανάπτυξη με λιγότερη γραφειοκρατία για να μπορεί η πολιτεία να κινηθεί πιο άνετα και να δώσει κίνητρα στον ιδιωτικό τομέα για να μπορούν να γίνουν οι επενδύσεις.

Για όλα αυτά είπε: «Χρειάζεται πολιτική βούληση και όχι ωραία λόγια, τίποτα δεν γίνεται δια μαγείας. Με δυο λόγια, στροφή στον ιδιωτικό τομέα με διαφάνεια για να μπορέσει η οικονομία να κινηθεί και να σταματήσει η λάθος συνταγή των φόρων που δεν μας βγάζει πουθενά».

Απευθυνόμενος προς τους εργαζόμενους της περιοχής ο Τομεάρχης Εργασίας της ΝΔ, είπε: «Η πόρτα του «εργασιακού μεσαίωνα» έχει ανοίξει. Θέλοντας και μη, οι Έλληνες εξωθούνται να τη διαβούν.

Δυστυχώς ο Πρωθυπουργός του μνημονίου ονειρεύεται μια «κινεζοποιημένη αγορά εργασίας». Η κυβερνώσα σοσιαλιστική παράταξη ανέλαβε με τον συνδικαλιστή υπουργό εργασίας να το κάνει πολιτική πράξη; Αλήθεια αναρωτιέμαι τέτοιες επενδύσεις θέλουν να προσελκύσουν άραγε οι ξένοι δανειστές μας;

Ο κ. Νικολόπουλος απηύθυνε αυστηρή δημόσια προειδοποίηση προς «άπαντες» λέγοντας :

«Αν αποδεχθούμε «λύσεις» που καμία σχέση δεν έχουν με τον φιλελευθερισμό -ο οποίος ως ιδεολογία και πρακτική εξασφάλισε στην Ευρώπη, την πιο μακρά ειρηνική περίοδο της ιστορίας και την πρόοδο των λαών της- τότε ν είστε σίγουροι ότι η κατάρρευσή της δήθεν σοσιαλιστικής κυβέρνησης δεν θα αργήσει να επέλθει».

Στην Ελλάδα και σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες «χύθηκε πολύ αίμα» για να υπάρξει στοιχειώδης κοινωνική δικαιοσύνη. Εμείς στην ΝΔ επιμένουμε ότι απαιτείται μια ισορροπία.

Μόνον έτσι θα διασφαλιστεί η κοινωνική συνοχή και ειρήνη.

Μόνον έτσι θα συνεχίσει να υπάρχει μία κοινωνία αλληλεγγύης και ανθρωπιάς».

Ο Τομεάρχης Εργασίας της Ν.Δ. εξαπέλυσε επίθεση στην κυβέρνηση την οποία και κατηγόρησε πως ενώ «χιλιάδες εργαζόμενους πετάει στο σκουπιδοτενεκέ και στον καιάδα ταυτόχρονα, διευρύνει το κράτος ιδρύοντας πάνω από 70 Γενικές Γραμματείες, Διευθύνσεις και Αρχές, ενώ συστήνει θέσεις και διορίζει χιλιάδες «ημετέρους» με διαβλητές διαδικασίες»

Ο κ. Νικολόπουλος με μελανά χρώματα περιέγραψε επίσης και τις συνέπειες που υφίστανται οι πολίτες από την ενεργοποίηση του νόμου που επιτρέπει την κατάσχεση μισθών και συντάξεων όταν υπάρχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο. Ο Βουλευτής Αχαίας τόνισε:

«Με δεδομένη τη μηδενική ρευστότητα στην αγορά δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις οικονομικών μονάδων, επιχειρήσεων ή και νοικοκυριών που, παρ’ ότι χαρακτηρίζονται από υγιή θεμελιώδη στοιχεία, στην παρούσα φάση αδυνατούν να εξοφλήσουν στο ακέραιο τις οφειλές τους. Η αθέτηση υποχρεώσεων από δικούς τους οφειλέτες, σε συνδυασμό με την πιστωτική ασφυξία και την καταβαράθρωση της ζήτησης, επηρεάζει καταλυτικά τη δυνατότητα εξόφλησης των υποχρεώσεων».

Δεν παρέλειψε δε, να θυμίσει ότι: «Στην παρούσα φάση θα ήταν λάθος να αγνοηθεί η συμβολή ορισμένων επιχειρήσεων στην παραγωγική διαδικασία και τη διατήρηση των θέσεων απασχόλησης και να υποχρεωθούν σε μαζικές απολύσεις ή αναστολή λειτουργίας ώστε να εξοφληθούν τα χρέη που έχουν προς το Ελληνικό Δημόσιο».

Ο κ. Νικολόπουλος με λόγο ευθύνης τόνισε: «Με τα μέτρα τα οποία αποφάσισε το Υπουργικό Συμβούλιο είναι σαφές πως η χώρα οδηγείται στον γκρεμό, καθώς πλέον οι πολίτες δεν αντέχουν τη φοροεισπρακτική λογική του ΠΑΣΟΚ. Πέραν όμως των άλλων, είναι σαφές πως η κυβέρνηση όχι μόνο δεν διαπραγματεύεται με την Τρόικα αλλά με τις καθυστερήσεις και τις αστοχίες της αναγκάζεται να λαμβάνει ολοένα και σκληρότερα μέτρα για να καλύψει τα λάθη του παρελθόντος.

Σήμερα κλείνει δύο χρόνια η αμνημόνευτη κυβέρνηση του μνημονίου και «βάζει κερασάκι στην τούρτα» των γενεθλίων της χιλιάδες απολύσεις. Όμως, ενώ αν πριν ένα χρόνο είχε προχωρήσει σε συγχωνεύσεις φορέων και οργανισμών ή είχε κάνει έστω μια σοβαρή αποκρατικοποίηση τα πράγματα δεν θα είχαν οδηγηθεί εδώ που φτάσαμε σήμερα.

Ε, λοιπόν, στα δύο χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, η λογική μας έχει δοκιμαστεί πολλές φορές, αλλά όσο προχωράει το πράγμα, γίνεται … ανυπόφορο και επικίνδυνο για τη χώρα.

Μια ματιά λίγο πιο προσεκτική στα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση σε συνάρτηση με το προσχέδιο προϋπολογισμού του 2012 είναι αρκετή για να … βγεί από τα ρούχα του και ο τελευταίος αισιόδοξος σε αυτή τη χώρα!

Η απόφαση της κυβέρνησης να εξασφαλίσει τουλάχιστον 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ από την περικοπή των φορολογικών απαλλαγών θα φανεί στην τσέπη μας μέσα από το εκκαθαριστικό της επόμενης χρονιάς.

Η κυβέρνηση αδυνατώντας επί δύο χρόνια να συλλάβει τη φοροδιαφυγή και να περιορίσει την κρατική σπατάλη, προσθέτει νέα μέτρα, οδηγώντας τους πολίτες στην εξαθλίωση. Θέτει τεκμήρια διαβίωσης για ανύπαρκτα οικογενειακά εισοδήματα.

Το μικρότερο κράτος και οι λιγότεροι φόροι είναι προαπαιτούμενα για να μπει η χώρα σε ρυθμούς ανάπτυξης και να βγει μια ώρα πιο γρήγορα από την κρίση».

Τελειώνοντας ο Αχαιός πολιτικός αναφέρθηκε και στις αισιόδοξες ευρωπαϊκές λύσεις που μπορούν να δώσουν την ελπιδοφόρα προοπτική τονίζοντας στους συγκεντρωμένους κατοίκους της περιοχής : «Προσωπικά θα σας εξομολογηθώ ότι είμαι με αυτούς που πιστεύουν ακόμη περισσότερο ότι η λύση θα έρθει από τις τομές και ρήξεις που θα κάνουμε εμείς εδώ στην πατρίδα μας αλλά και από την μεγάλη κοινή μας «πατρίδα» την Ευρώπη. Με την έκδοση του ευρωομολόγου, όπως δύο χρόνια επίμονα προτείνει ο Αντώνης Σαμαράς, με την έκδοση του ενεργειακού ή ειδικού σκοπού ομολόγου και άλλων παρεμφερών λύσεων που ωριμάζουν.

Τα γεγονότα δείχνουν πως έχει ξεκινήσει η διαδικασία περαιτέρω ενοποίησης της Ευρώπης. Ανοίγει πλέον σαφώς ο διάλογος για να έλθουμε πιο κοντά σε ένα σχήμα, που θα μοιάζει, νομίζω, με ενιαίο «κράτος», τουλάχιστον όσον αφορά τα οικονομικά του. Για τούτο πιστεύω εξαγγέλλεται με τόσο δυνατή φωνή πως η Ελλάδα είναι μέσα στο ευρώ «για πάντα» και πως η Γερμανία ωφελείται περισσότερο εντός παρά εκτός της ευρωζώνης.

Η δημοσιονομική πολιτική θα μπορούσε έτσι να οριστεί από την ευρωζώνη στο σύνολό της. Οι τράπεζες θα χρειαστούν ασφαλώς αναγκαστική «αναδιάρθρωση των κεφαλαίων τους», με χρήση των κοινών πόρων από τοEFSF.

Αυτό θα είναι καθοριστικής σημασίας αφού στην συνέχεια αυτές οι τράπεζες θα έχουν την υποχρέωση να χορηγούν δάνεια σύμφωνα με τις οδηγίες της ΕΚΤ, η οποία με τη σειρά της θα αναλάβει τον ρόλο του σούπερ ρυθμιστή ολόκληρου του τραπεζικού συστήματος της ευρωζώνης. Τέλος, σε ένα τέτοιο σενάριο η ΕΚΤ θα παρέχει την απαραίτητη ρευστότητα στις τράπεζες, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσουν ελλείμματα.

Αλλά αυτό με τη σειρά του θα απαιτήσει από τις ισχυρές χώρες να δεχθούν την αρχή πως αυτές οι χώρες θα είναι σε θέση και θα θελήσουν να προβούν σε πολύ μεγάλες δημοσιονομικές και νομισματικές μεταβιβάσεις προς την περιφέρεια.. Είμαι σίγουρος ότι αν το είχαν πράξει πιο νωρίς, η κρίση θα είχε ήδη λυθεί».

Ο Βουλευτής Αχαίας Ν. Νικολόπουλος υπογράμμισε λίγο πριν τελειώσει την τοποθέτηση του : «Η ΝΔ δημοσκοπικά έχει ένα ξεκάθαρο προβάδισμα και έχει μία σαφέστατη, θα έλεγα, αυξητική τάση. Και να είστε βέβαιοι ότι οι τάσεις αυτές θα εκδηλωθούν πολύ εντονότερα όταν έρθει η ώρα τη κάλπης. Και γιατί το λέω αυτό:

Γιατί ο κόσμος θέλει καθαρές λύσεις. Ο κόσμος θέλει να κυβερνηθεί. Ο κόσμος θέλει να κυβερνηθεί από μία κυβέρνηση που κρατάει το τιμόνι σταθερά. Η σταθερότητα είναι η προϋπόθεση μιας αποτελεσματικής διακυβέρνησης της χώρας. Και το πιστεύω αυτό ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης για τον κόσμο».

Και κατέληξε: «Η δική μας, η συγκεκριμένη ιδεολογία, ο κοινωνικός φιλελευθερισμός κινείται σε αυτό το κοινωνικό πλαίσιο μέσα από μία άποψη φιλελεύθερη ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση για να αλλάξουμε τα πράγματα, αρκεί να απελευθερώσουμε τους εαυτούς μας, να συντρίψουμε τον κακό μας εαυτό, να νικήσουμε εκείνα τα οποία μας κρατάνε στην παρακμή. Αυτά είναι τα μεγάλα ζητούμενα.

"Το βάρος της υποκρισίας και της καχυποψίας στην πολιτική"


Του Δημήτρη Ζαφειριάδη
Εκπρόσωπος Δημοκρατικής Συμμαχίας


Το πολιτικό σύστημα, ( θεσμοί, κόμματα και  πρόσωπα) έχουν απαξιωθεί στη συνείδηση της κοινωνίας. Στην κοινωνία υπάρχει οργή και θυμός για την πολιτική, τους πρωταγωνιστές και τους εκφραστές του πολιτικού κόσμου.


Με πρώτο σύμπτωμα οι αντιπολιτικές συμπεριφορές να αποκτούν δυναμική και ισχυρή φωνή. Να γίνονται πολιτικό ρεύμα και να διαμορφώνουν ατζέντα. Και ένα βασικό θέμα αυτής είναι  τα προνόμια των βουλευτών, το κόστος λειτουργίας της δημοκρατίας, τις υλικές απολαβές των 300.

Είναι προφανές ότι, είτε  μέσα από μια λογική ηθικής στάσης είτε μέσα από τον εκδικητικό μηχανισμό του «κοινωνικού αυτοματισμού»,  όλο και πιο συχνά στη δημόσια συζήτηση επανέρχεται η αντίληψη ότι δεν μπορεί η εθνική αντιπροσωπεία να περικόπτει τα εισοδήματα των Ελλήνων χωρίς να θίγει τα δικά της.

Μερίδα  του πολιτικού κόσμου, με θετικές πρωτοβουλίες,  ανταποκρίνεται. Αντιδρά και ανακοινώνει ότι παραιτείται από τις πρόσθετες αμοιβές για τη συμμετοχή των επιτροπών, ανακοινώνει ότι επιστρέφει το αυτοκίνητο που του παραχωρεί το κράτος, ανακοινώνει πρωτοβουλίες. Και άλλοι υιοθετούν αντίστοιχες επιλογές χωρίς ανακοινώσεις.

Έχει αξία αυτή η συμπεριφορά και δεν πρέπει να μηδενίζεται. Η αλήθεια είναι όμως ότι τα οικονομικά αποτελέσματα , αν αυτός είναι ο στόχος  είναι περιορισμένα.  Το πρωτεύων όμως είναι να υπάρξει μια ουσιαστική μεταρρύθμιση με μεγάλες θεσμικές αλλαγές  για τα θέματα διαφάνειας και διαφθοράς , για το  ρόλο του βουλευτή, για το πλαίσιο των σχέσεων κομμάτων και βουλευτών με τα διάφορα κέντρα εξουσίας,  για το πολιτικό  χρήμα.

Η Δημοκρατική Συμμαχία πιστεύει  ότι βασικό μέλημα όλων πρέπει να είναι ο πολιτικός κόσμος να ανακτήσει το ηθικό πλεονέκτημα στα ζητήματα διαφάνειας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μπει ένα τέλος στο νοσηρό κλίμα που έχει δημιουργηθεί για τα οικονομικά των κομμάτων και των δημοσίων προσώπων. Για να γίνει αυτό χρειάζονται αποφάσεις, τώρα.

Βασικός άξονας αυτής  της αλλαγής  είναι οι αναγκαίες συνταγματικές αλλαγές για τις οποίες έχει δεσμευτεί η Δημοκρατική Συμμαχία.  Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να εκλέγεται άμεσα από το λαό, ώστε  το πολίτευμά μας  να αποκτήσει ισορροπία και να περιοριστεί ο συγκεντρωτισμός του πρωθυπουργοκεντρικού μοντέλου. Άμεση ψήφιση της μείωσης των βουλευτών από 300 σε 200. Κατάργηση της δυνατότητας πρόωρης διάλυσης της Βουλής με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού πριν ολοκληρωθεί η τετραετία. Κατάργηση του άρθρου 86 του Συντάγματος «περί ευθύνης υπουργών» και της ασυλίας των βουλευτών. Οι υπουργοί ελέγχονται και δικάζονται, όπως κάθε πολίτης, από την τακτική δικαιοσύνη.

Δεύτερος άξονας είναι η ονομαστικοποίηση και δημοσιοποίηση όλων των εσόδων και εξόδων των πολιτικών κομμάτων. Χωρίς πλασματικούς περιορισμούς που οδηγούν στην καταστρατήγηση, στην υποκρισία και στην αδιαφάνεια. Αλλά και χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση. Η δημοσίευση θα πρέπει να γίνεται άμεσα και στο διαδίκτυο, ώστε όλα τα στοιχεία να είναι προσβάσιμα για κάθε πολίτη, ανά πάσα στιγμή.

Τρίτος άξονας είναι  η μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς τα πολιτικά κόμματα.  Το 2010, χρονιά κρίσης,  όλα τα κόμματα εισέπραξαν  48,8 εκατομμύρια ευρώ. Το 2011 χρονιά βαθιάς ύφεσης, τα πολιτικά κόμματα εισέπραξαν το πρώτο τρίμηνο 13,5 εκατομμύρια ευρώ, που σημαίνει ότι σε όλο το έτος θα πλησιάσουν ξανά τα 50 εκατομμύρια.  Αυτή η ροή δημόσιου χρήματος,  δεδομένου ότι τα κόμματα είναι υπερδανεισμένα από το τραπεζικό σύστημα με 250 εκατομμύρια ευρώ, πρέπει να σταματήσει. Παράλληλα πρέπει τώρα με τροπολογία να σταματήσει αμέσως ο δανεισμός των πολιτικών κομμάτων από τις  τράπεζες με εγγύηση τις μελλοντικές χρηματοδοτήσεις πέραν αυτής της βουλευτικής περιόδου. Και τέλος ,  να γίνει  πλήρης εκκαθάριση των χρηματοδοτήσεων και του δανεισμού όλων των κομμάτων που συμμετείχαν στις εκλογές την τελευταία δεκαπενταετία.

Τέταρτος  άξονας, να ανοίξουμε το δρόμο στη διαφάνεια και να  καθιερώσουμε τακτικούς ετήσιους προληπτικούς ελέγχους  των περιουσιακών στοιχείων και των αντίστοιχων μεταβολών, για βουλευτές, κομματικά στελέχη, εκπροσώπους  στην Τοπική Αυτοδιοίκηση όλων των κομμάτων. Όλοι όσοι εκλέγονται ή συμμετέχουν σε ψηφοδέλτια, πρέπει όχι μόνο να δηλώνουν, αλλά και να τεκμηριώνουν επαρκώς το πόθεν έσχες τους. Ο έλεγχος θα ανατεθεί σε ανεξάρτητο, διεθνή ελεγκτικό Οίκο, ώστε να διασφαλίζεται πλήρης διαφάνεια και αντικειμενικότητα στη διαδικασία και στα αποτελέσματα.

Πέμπτος,  να επανασχεδιασθεί  όλο το οικονομικό πλαίσιο των αποδοχών, αποζημιώσεων, παροχών προς τους βουλευτές. Να εξεταστεί  από μηδενική βάση το ύψος της βουλευτικής αποζημίωσης και το σύνολο των σχετικών παροχών. Γνώμονας θα πρέπει να είναι η σημερινή οικονομική θέση της χώρας σε συνδυασμό με την ανάγκη να κρατήσουμε ανοικτό το δρόμο για να είναι οι βουλευτές ανεξάρτητοι, ελεύθεροι και αδέσμευτοι από συμφέροντα, μικρά και μεγάλα.

Αυτό το είναι ένα  πλαίσιο  αλλαγών που απαιτούν  ευρύτερη συναίνεση και συμφωνία στην κοινωνία και μεταξύ όλων των κομμάτων, προκειμένου να απαλλαγεί η  πολιτική μας ζωή από το βάρος της υποκρισίας και  της καχυποψίας.


 http://briefingnews.gr

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Ο τέως πρωθυπουργός και όψιμος μάντης κακών κ. Κ. Σημίτης και το πολιτικό αλτσχάιμερ…

(μια κάπως ανευλαβής προσέγγιση στο άρθρο του τέως πρωθυπουργού στην Καθημερινή, με τον όντως αποκαλυπτικό τίτλο, Το σύνδρομο της στρουθοκαμήλου)

Γράφει ο
Θέμης Δημητρακόπουλος


…Και ξαφνικά, την ώρα που τα υπουργικά συμβούλια δίνουν και παίρνουν και το σασπένς στην κοινωνία καλά κρατεί, η τρόικα δείχνει τα αληθινά της δόντια, οι διεθνείς Κασσάνδρες προφητεύουν την επερχόμενη καταστροφή, η πλειονότητα των οικονομικών αναλυτών προεξοφλεί τη χρεοκοπία, με τον ένα ή άλλο τρόπο, της ελληνικής οικονομίας, και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας αλληλοτρώγονται και πελαγοδρομούν, «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ…», που θα ’λεγε κι ο ποιητής –χωρίς πυξίδα και σωστά ζυγιασμένο έρμα στο καράβι, που θα ’λεγε κι ένας επαρκής καπετάνιος– να σου και ο τέως πρωθυπουργός, ο κ. Κ. Σημίτης, σε ένα άρθρο του που λίγο-πολύ μας προειδοποιεί ότι έρχεται η συντέλεια αν δεν εφαρμόσουμε κατά γράμμα τα διαμειφθέντα και συμφωνηθέντα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι… Το αν έχουν έτσι τα πράγματα, ή όχι, είναι στην κρίση του καθενός να το εκτιμήσει. Κάποια άλλα πράγματα, όμως, δεν επιδέχονται αντιρρήσεις. Επειδή, βλέπετε, η πραγματικότητα είναι πάντα ξεροκέφαλη…

Αλλά ας δούμε μερικά απ’ αυτά που μας λέει ο τέως πρωθυπουργός:

«Η ελεγχόμενη χρεοκοπία συνεπάγεται την οικειοθελή αναστολή της συμμετοχής της χώρας που χρεοκοπεί στην Ευρωζώνη…[]… Το ευρώ θα έχανε αμέσως αξία απέναντι στο δολάριο ή τη λίρα με αποτέλεσμα τη φυγή των επενδυτών προς άλλα νομίσματα. Η Ευρωζώνη θα εγκατέλειπε τη φιλοδοξία να είναι μια από τις πιο ισχυρές και ανταγωνιστικές οικονομίες. Η Γερμανία, η Γαλλία αλλά και άλλες χώρες δεν είναι διατεθειμένες να υποστούν μια τέτοια εξέλιξη. Θα αντιδράσουν σκληρά σε όσους δανείστηκαν τεράστια ποσά χωρίς να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους», μας προειδοποιεί, ωραία και καλά ως εδώ, αν και κάπως τρομολαγνικά, ο κ. Κ. Σημίτης, λησμονώντας ωστόσο να μας πληροφορήσει ότι ήταν ο ίδιος που παρέλαβε, το 1996, την εξουσία με δημόσιο χρέος περί τα 100 δις ευρώ και παρέδωσε, το 2004, με χρέος περί τα 180 δις ευρώ (αφαιρουμένων των λαθροχειριών τύπου Goldman Sachs, εννοείται, για να μην ξεχνάμε και τα πολιτικά «κόλπα» της οκταετίας Σημίτη προς κοροϊδία των σεβαστών, κατά τ’ άλλα, εταίρων μας…) Μήπως τα «τεράστια δανεικά» και η «αθέτηση των υποχρεώσεων», για να μην μιλήσουμε για τη συνειδητή εξαπάτηση της ΕΕ, τον αφορούν, έστω και λιγάκι;

Και παρακάτω, αποφαίνεται δίκην ζοφερού τελεσιγράφου:

«Το αργότερο το 2014 λοιπόν θα κριθεί το μέλλον της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Ο χρόνος που μας μένει για να αποφύγουμε την έξωση είναι το πολύ τρία περίπου χρόνια και με την προϋπόθεση ότι δεν θα συμβεί στο μεταξύ κάποιο ατύχημα». Αλλά δε μας λέει τίποτα ο όψιμος μάντης κακών κ. Κ. Σημίτης για τα «ατυχήματα» της δικής του πρωθυπουργικής θητείας, όπως το «ατύχημα» της φούσκας του χρηματιστηρίου, ας πούμε, όπου εξέχοντες υπουργοί του, αν όχι κι ο ίδιος, προέτρεπαν τους πολίτες να επενδύσουν τις οικονομίες τους στην, αλήστου μνήμης, Σοφοκλέους… Ή για τα «ατυχήματα» τύπου Μαντέλη, Τσουκάτου, και λοιπών εκλεκτών «εκσυγχρονιστών» της προσωπικής του αυλής των θαυμάτων. Εκτός αν θεωρεί ότι «καθάρισε» με τη δήλωσή του μετά την κυνική παραδοχή Μαντέλη για τις μίζες από τη Siemens: «Θλίβομαι και εξοργίζομαι επειδή τέτοιες πράξεις εκκολάφτηκαν κατά την διάρκεια της κυβερνητικής θητείας του ΠΑΣΟΚ 1996-2004. Πράξεις που προσβάλλουν το αίσθημα δικαίου της κοινωνίας, αμαυρώνουν το έργο της τότε κυβέρνησης και τις προσπάθειες όλων όσων εργάσθηκαν και προσέφεραν για μια καλύτερη Ελλάδα» (εδώ ταιριάζει το γαρ πολύ της θλίψεως…, που λέει και το τραγούδι!) Ή μήπως ξεχνιέται ότι κορυφαίος ιεροφάντης του υπουργικού του συμβουλίου, επικεφαλής των υπουργείων Άμυνας αλλά και Ανάπτυξης, χρημάτισε ο παραπεμφθείς, από την ελληνική Βουλή, για «ύποπτες διαδικασίες» –διάβαζε, «ατυχήματα»– σε εξοπλιστικά προγράμματα Άκης Τσοχατζόπουλος;… Και τι να πει κανείς για το μέγα «ατύχημα» των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, των αγώνων της μίζας, της λαμογιάς, της ντόπας και της κονόμας, των αγώνων των τυφλών, αδιαφανών αναθέσεων σε ημετέρους, που η δική του διακυβέρνηση δρομολόγησε, διακηρύσσοντας δεξιά κι αριστερά την αναπτυξιακή λογική μιας Ολυμπιάδας που θα έπρεπε να μας κάνει εθνικά υπερήφανους και οικονομικά υπεραισιόδοξους, αλλά τελικά μας άφησε με υπέρογκα χρέη, μισοερειπωμένες κι εγκαταλειμμένες εγκαταστάσεις και την… απορία: πού πήγε τόσο χρήμα; Και άλλα πολλά «ατυχήματα», βεβαίως, από τα κουκουλωμένα σκάνδαλα της Μονής Τοπλού και της υπόθεσης Στέγκου μέχρι τα ανυπολόγιστα δις που φαγώθηκαν για τη σύνταξη του μηδέποτε συνταχθέντος Εθνικού Κτηματολογίου…

«Δεν μας ταιριάζει το σύνδρομο της στρουθοκαμήλου που κρύβει το πρόσωπό της γιατί δεν αντέχει να βλέπει την πραγματικότητα. Ας δούμε με ειλικρίνεια και αυτογνωσία την κατάσταση», λέει κλείνοντας το άρθρο του στην Καθημερινή ο τέως πρωθυπουργός. Σωστά! Γι’ αυτό ο πρώτος που θα όφειλε να απαλλαγεί απ’ αυτό το σύνδρομο, θα έπρεπε να ήταν ο ίδιος. Να κοιτάξει επιτέλους κατάματα την πραγματικότητα της οκταετούς διακυβέρνησής του χωρίς ωραιοποιήσεις, χωρίς μισόλογα, χωρίς ευφημισμούς, χωρίς στρουθοκαμηλισμούς. Να παραδεχθεί τα λάθη, τις παραλείψεις, τη διαφθορά, τα μπρος-πίσω, τη συνδιαλλαγή με το πελατειακό κομματικό κράτος, τις υπόγειες διαδρομές και συμφωνίες, την πολιτική αγυρτεία, όλα αυτά που προετοίμασαν, δυστυχώς, το δρόμο για τον πλήρη εκτροχιασμό επί κυβερνήσεως του… άοκνου Κ. Καραμανλή του Β΄ και, τελικά, την οικονομική, κοινωνική, κι όχι μόνο, εξουθένωση του ελληνικού λαού επί της κυβερνήσεως των καθημερινών αυτοκτονιών, του έτερου «σοσιαλιστή», Γ.Α. Παπανδρέου.

Επειδή λοιπόν αρνούμαστε, κάποιοι από εμάς τελοσπάντων, να υποκύψουμε στο σύνδρομο του «πολιτικού αλτσχάιμερ», επειδή δεν αντιλαμβανόμαστε την πολιτική ως αποκομμένη κατά το δοκούν συγκυρία αλλά ως ιστορικό συνεχές, επειδή έχουμε πλήρη αντίληψη της κρισιμότητας της κατάστασης και των αδιεξόδων της χώρας, θα περιμέναμε από τον κ. Κ. Σημίτη, εκτός από τις, όψιμες οπωσδήποτε, συμβουλές του προς το έθνος, να αναλάβει με παρρησία τις ευθύνες της δικής του διακυβέρνησης, να τις συνδέσει με γενναιότητα με τις μετέπειτα δυσμενέστατες εξελίξεις και να συμμετάσχει, αν το επιθυμεί ειλικρινά –ως απλός, συνειδητός πολίτης, εννοείται–, ενεργά και εκ του σύνεγγυς στον αγώνα για τη σωτηρία της ελληνικής κοινωνίας, στη βάση ενός σχεδίου με προοδευτικό και ευρωπαϊκό οπωσδήποτε πρόσημο, ενός σχεδίου προσανατολισμένου στη σωτηρία των ανθρώπων κι όχι βασικά των τραπεζών και του καταρρέοντος πολιτικού/πελατειακού συστήματος.

Εκτός αν προτιμά το ρόλο ενός ακόμη «μπαμπούλα», σε ένα λίγο-πολύ οργανωμένο σχέδιο εκφοβισμού και ποδηγέτησης της κοινωνίας –«να είστε καλά παιδιά, αλλιώς…»– ώστε να καμφθούν όχι μόνο οι όποιες αντιστάσεις, αλλά και να ωριμάσει μια ομαδική ψυχολογία παραίτησης από τις όποιες διεκδικήσεις, αλλά και από τα εργασιακά και κοινωνικά, με πολύχρονους και δύσκολους αγώνες, κεκτημένα, μια ψυχολογία «μουγκής» αποδοχής των όποιων αποφάσεων των διεθνών (και εγχώριων) διευθυντικών πολιτικών και χρηματοοικονομικών ελίτ.

Και κάτι τελευταίο: αν κάποιοι έχουν αρχίσει να φαντασιώνονται, εν είδει σεναρίων, κυβερνήσεις εθνικής ενότητας, οικουμενικές ή τεχνοκρατικές ή όπως αλλιώς πείτε τις, με επικεφαλής τέως πρωθυπουργούς του δικομματισμού, νουνεχείς και αδιάφθορους και αμέτοχους της εθνικής μας κατρακύλας, ας μελετήσουν λίγο καλύτερα την πρόσφατη ελληνική ιστορία, χωρίς κομματικές, παραταξιακές ή άλλης λογής παρωπίδες.

Γιατί το πολιτικό αλτσχάιμερ βλάπτει σοβαρά τη χώρα, τους πολίτες της και, εντέλει, την ίδια την ιστορική αλήθεια που μας στοιχειώνει…


Θέμης Δημητρακόπουλος

Γραμματέας της Οργάνωσης Οικολογίας –Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς
Enhanced by Zemanta

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...