Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Ο «Λαϊκός Σύνδεσμος - Χρυσή Αυγή», πρέπει να βγει εκτός νομιμότητας.

Η «Χρυσή Αυγή», αποκαλύπτεται με λάβαρο τον «Φοίνικα» της επταετίας!

Αν η «Χρυσή Αυγή» κατέβει στις εκλογές με μόνο τον όρο «Λαϊκός Σύνδεσμος». δεν θα πάρει ούτε 5%! 


Η Χρυσή Αυγή είναι δημιούργημα της κρίσης που επέβαλλαν οι Γερμανοί τραπεζίτες και αντί να καταδικάσει η Χρυσή Αυτή, τον Γερμανικό «πανγερμανισμό», αντίθετα υιοθετεί σύμβολα του Γερμανικού Ναζισμού! Αυτή η ιδεολογική αντίφαση κατατρέχει όλα τα ακροδεξιά κόμματα, που ενώ ευαγγελίζονται «Εθνική Ανεξαρτησία, Πατρίδα, θρησκεία κλπ… στην «στροφή» τα ξεχνούν και γίνονται, οι πρώτοι υπηρέτες των ξένων δυναστών του Ελληνισμού!

Ο κ. Τέντες αντί να απειλεί Εισαγγελείς και Δικαστές για την δίκαιη συνέχιση των κινητοποιήσεων τους, να κινήσει τις διαδικασίες έκπτωσης της Χρυσής Αυγής» από νόμιμο δημοκρατικό κόμμα του Κοινοβουλίου!

Όπως έχουμε τονίσει το «Χρυσή Αυγή» είναι παραπλανητικός συμβολικός όρος και δεν μπορεί να είναι νόμιμος όρος ενός Δημοκρατικού κόμματος!

Η εισαγγελία και η Δικαιοσύνη, οφείλει να διαγράψει τον όρο «Χρυσή Αυγή και να αφήσει τον όρο «Λαϊκός Σύνδεσμος». Αν η «Χρυσή Αυγή» κατέβει στις εκλογές με μόνο τον όρο «Λαϊκός Σύνδεσμος». δεν θα πάρει ούτε 5%!

Στην Κρήτη στελέχη του κόμματος της Χρυσής Αυγής, τη στιγμή που μιλούσε ο βουλευτής του κόμματος κ. Παππάς, ξεδίπλωσαν τη σημαία της 21ης Απριλίου εντός της αίθουσας που έγινε η εκδήλωση και καταχειροκροτήθηκαν. «Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να δείξουμε τα λάβαρα που έχουμε εδώ. Είναι η σημαία με τον αναδυόμενο Φοίνικα», είπε ο βουλευτής κ. Παππάς.
Πρωτοφανείς απειλές από τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Ηλία Κασιδιάρη, σε συγκέντρωση στη Χερσόνησο Κρήτης στο ξενοδοχείο Belvedere, όπου μίλησαν βουλευτές του κόμματος. «Θα τους γ... όλους. Αν θες να έχεις νεκρούς, στο λόγο μου θα έχεις νεκρούς», φώναξε σε έναν από τους επικεφαλής της αστυνομίας.

Αφορμή για τον εκνευρισμό του στάθηκε το γεγονός πως oι αστυνομικοί δεν άφησαν τον ίδιο, τους υπόλοιπους βουλευτές της Χρυσής Αυγής και τους οπαδούς του κόμματος να κινηθούν κατά των διαδηλωτών (μέλη αντιφασιστικών οργανώσεων), που βρίσκονταν έξω από το ξενοδοχείο στη Χερσόνησο.

Στη συνέχεια ο Κασιδιάρης απείλησε με μηνύσεις την αστυνομία και προσέθεσε «έρχονται και σπάνε τα αυτοκίνητα και εσείς κάθεστε και τον π... και εγώ πώς να κάνω εκδήλωση;»…

Συγκεκριμένα είπε πως «δεν μπορούν 100 άτομα να παρακωλύουν μια νόμιμη συγκέντρωση ενός εκλεγμένου κόμματος». Ο ίδιος έκανε λόγο για παράβαση καθήκοντος εκ μέρους της αστυνομίας, λέγοντας ότι θα έπρεπε να προχωρήσει σε συλλήψεις των διαδηλωτών, λέγοντας ότι δεν προχωρούσαν σε ειρηνική διαδήλωση, αλλά φορώντας κουκούλες προκάλεσαν και φθορές σε αυτοκίνητα οπαδών της Χρυσής Αυγής.

Ωστόσο στη Χερσόνησο, από νωρίς, βρέθηκαν μέλη αντιφασιστικών οργανώσεων, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση οπαδών της Χρυσής Αυγής, που βρέθηκαν μπροστά στα μπλόκα των αστυνομικών, οι οποίοι «περνούσαν από κόσκινο» όσους ζητούσαν να περάσουν.

Η Χρυσή Αυγή από το Σάββατο πραγματοποιεί περιοδεία στην Κρήτη, με πολλά παρατράγουδα... Είναι πολύ εύκολο να νικηθεί η λεγόμενη Χρυσή Αυγή, αλλά πολλοί πολίτες παρασύρονται από τα λαϊκιστικά σύμβολα και τις λαϊκιστικές τους δοξασίες.

Υπάρχει Ελπίδα. Αντισταθείτε
Δρ Κουτσούκος Αναστάσιος
www.koutsoukos-anastasios.gr

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Ομιλία Α. Μανιτάκη στην Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης


Χαίρομαι που βρίσκομαι ενώπιoν σας, ενώπιον της Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής, και έχω την ευκαιρία να σας ενημερώσω πλήρως και αναλυτικά για όλες τις πτυχές της πολιτικής που έχει χαράξει και εφαρμόζει το Υ.Δ.Μ.&Η.Δ. και για να ανταποκριθώ στο ιδιαίτερο και εύλογο ενδιαφέρον σας για το σύνολο των ζητημάτων που σχετίζονται με τις ρυθμίσεις του Προγράμματος Κινητικότητας και της ενίσχυσης της πειθαρχικής ευθύνης των υπαλλήλων του Δημοσίου όπως κατατέθηκαν και εγκρίθηκαν από το Κοινοβούλιο με το νόμο 4093/2012.

Γνωρίζω ότι η σχετική κοινοβουλευτική διαδικασία, δεδομένου του επείγοντος χαρακτήρα που είχαν τα μέτρα, δεν παρείχε τη δυνατότητα να αναπτυχθεί ουσιαστικός και σε βάθος διάλογος. Ακριβώς για αυτό το λόγο και εξ αφορμής της επιστολής που μου απηύθυνε η κα Χρυσοβελώνη - και την ευχαριστώ γι' αυτό - ανέλαβα την πρωτοβουλία να σας ενημερώσω, στο πλαίσιο αυτής της επιτροπής, καθώς αποτελεί πεποίθησή μου ότι ο διάλογος και η ενημέρωση αποτελούν απαραίτητη συνθήκη για να διαμορφώσουμε το κλίμα νηφαλιότητας και συναίνεσης που απαιτείται, για να προστατευθεί η δημόσια διοίκηση και η αναγκαία μεταρρύθμισή της.
Ξεκινώ αμέσως με την μεγάλη μας παρέμβαση, δηλαδή το Πρόγραμμα Κινητικότητας, που έχει εγείρει πλήθος ερωτημάτων και ενδεχομένως εύλογες επιφυλάξεις.
Θα πρέπει να καταστεί εξαρχής σαφές, ότι η κινητικότητα του ανθρώπινου δυναμικού στο δημόσιο τομέα αποτελεί αναπόσπαστο και λειτουργικό στοιχείο της διοικητικής μεταρρύθμισης και όχι μια ευκαιριακή και συγκυριακή πολιτική επιλογή. Άλλωστε, η κινητικότητα στο δημόσιο τομέα δεν αποτελεί κάτι το καινούριο ως έννοια. Το νομοθετικό μας πλαίσιο, ο υπαλληλικός κώδικας κλπ, προβλέπει ήδη δυνατότητες μετακίνησης υπαλλήλων (αποσπάσεις, μετατάξεις κλπ). Στην προηγούμενη όμως μορφή της η κινητικότητα δε λειτούργησε ποτέ ουσιαστικά. Παράλληλα, παγιώθηκε η πεποίθηση ότι ο δημόσιος υπάλληλος παραμένει αμετακίνητος στη θέση που διορίστηκε, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι συνολικές ανάγκες της δημόσιας διοίκησης, οι δυνατότητες των εργαζομένων, αλλά και οι κανόνες της συνετή διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού.
Δεν θα ήταν άστοχο να αναφερθώ και στο στοιχείο της νόθευσης και καταστρατήγησης στοιχειωδών κανόνων του Κράτους Δικαίου κατά την εφαρμογή των υπηρεσιακών μετακινήσεων όπως αυτές γίνονταν μέχρι πρότινος, καθώς η Διοίκηση δεν μπόρεσε να ανασχέσει τις υπαγορεύσεις του πελατειακού συστήματος. Παράλληλα, η έως τώρα επικρατούσα προσέγγιση κάλυψης των στελεχιακών αναγκών περιοριζόταν στη λύση των προσλήψεων, χωρίς συστηματικό προγραμματισμό, σαφή στοχοθεσία και συχνά στη λογική «τακτοποίησης» κομματικών ημετέρων.
Αυτό μας οδήγησε, εν μέσω κρίσης, να αναμετρηθούμε με μια διοίκηση δυσλειτουργική και αναποτελεσματική, με υπηρεσίες υπερστελεχωμένες και άλλες αντιμέτωπες με σοβαρές στελεχιακές ελλείψεις. Επιπρόσθετα, πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι λιμνάζουν ουσιαστικά αναξιοποίητοι, χωρίς να μπορούν να μετακινηθούν είτε για να καλύψουν ανάγκες της διοίκησης, είτε για να παράξουν έργο αντάξιο των προσόντων και των ικανοτήτων τους.
Όμως η κινητικότητα είναι αναγκαία και για έναν ακόμη λόγο. Με βάση τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα μας, ο δημόσιος τομέας μειώνεται και αναδιαρθρώνεται. Στο πλαίσιο αυτό, υφίσταται δραστικός περιορισμός των δυνατοτήτων μας για νέες προσλήψεις το 2013 ή πλήρης αναστολή προσλήψεων σε μια σειρά υπηρεσιών. Ταυτόχρονα, παρατηρούμε αυτή τη στιγμή μαζικότητα στις φυσιολογικές αποχωρήσεις (συνταξιοδοτήσεις) από το δημόσιο. Μόνο για το 2012 υπολογίζουμε ότι θα ξεπεράσουν τις 30.000. Είναι συνεπώς ολοφάνερο ότι οι παράγοντες αυτοί δημιουργούν κενά στελέχωσης που δύσκολα καλύπτονται.
Με αυτά τα δεδομένα και στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης, οφείλαμε να καταθέσουμε τεκμηριωμένες και πειστικές προτάσεις για να υπερβούμε ένα ακόμη εμπόδιο: την γνωστή πρόβλεψη του δεύτερου Μνημονίου για 15.000 απομακρύνσεις δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το τέλος του 2012.
Συνεπώς, η κινητικότητα που εξαρχής τέθηκε στο επίκεντρο της πολιτικής μας, κατοχυρώθηκε και στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης ως η μοναδική εφικτή διέξοδος για να πετύχουμε ταυτόχρονα δύο στόχους:
. Και να αποφύγουμε μια πολιτική αθρόων, οριζόντιων και άκριτων απολύσεων
. Και να απαντήσουμε αποφασιστικά στο πιεστικό και εύλογο αίτημα για ορθολογική διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού.

Επομένως, η κινητικότητα, ευθυγραμμισμένη με τους κανόνες του Κράτους Δικαίου, της Διοικητικής Επιστήμης και τις σύγχρονες επιταγές για μια ολοκληρωμένη προσέγγιση της διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού, μπορεί να λειτουργήσει ως πολύτιμο εργαλείο εξορθολογισμού της διοίκησης.
Α) Θα ξεκινήσω αναφερόμενος στην άμεση ενεργοποίηση του Προγράμματος Κινητικότητας για έναν ορισμένο και αντικειμενικά περιορισμένο αριθμό υπαλλήλων, συγκεκριμένων ειδικοτήτων, στην οποία με ένταση έχει εστιαστεί ο δημόσιος λόγος τις τελευταίες ημέρες. Πριν μπω στις ειδικότερες παραμέτρους, οφείλω να επισημάνω τα εξής:
Η άμεση ενεργοποίηση της κινητικότητας, η οποία ούτως ή άλλως αποτελεί εξαρχής άξονα της πολιτικής μας, προέκυψε από την ανάγκη για την ανταπόκριση στις επείγουσες συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας. Αναγνωρίζουμε ότι το πλαίσιο εφαρμογής ήταν ιδιαίτερα πιεστικό κυρίως από πλευράς χρόνου, αλλά κάναμε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό, για την εξασφάλιση της μέγιστης δυνατής ορθολογικότητας και αντικειμενικότητας της διαδικασίας.
Οι υπάλληλοι που εντάσσονται άμεσα στο Πρόγραμμα Κινητικότητας ανήκουν σε συγκεκριμένες κατηγορίες και αρχικώς τοποθετήθηκαν στις θέσεις τους χωρίς να αξιολογηθούν οι ανάγκες όλων των φορέων και να ιεραρχηθούν οι αναγκαίες προτεραιότητες. Όπως προκύπτει από τα διαθέσιμα στοιχεία, οι υπάλληλοι αυτοί μετακινούνται από υπηρεσίες κατά τεκμήριο υπερστελεχωμένες, προς άλλες που έχουν επείγουσες ανάγκες σε προσωπικό. Η στόχευσή μας είναι αυτό να συμβεί το συντομότερο δυνατό.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθεί ότι η επιλογή των συγκεκριμένων υπαλλήλων δεν ήταν αυθαίρετη ή ανορθολογική, δεδομένου ότι η επιλογή τους υπαγορεύτηκε από δύο κριτήρια:
1. Ήταν εύλογο να ξεκινήσουμε από όσους δεν είχαν κατά την είσοδό τους στο δημόσιο τομέα αξιολογηθεί ατομικά και
2. Η ειδικότητά τους (διοικητικοί υπάλληλοι) καθιστά ευκολότερη τη μετακίνησή τους καθώς δεν τίθενται ζητήματα υψηλής εξειδίκευσης
Ακούγεται ότι πολλοί από τους υπαλλήλους που εντάσσονται σε αυτό το καθεστώς μπορεί να έχουν διακριθεί για την ποιότητα των υπηρεσιών τους και για τη γενικότερη παρουσία τους στο έως τώρα εργασιακό τους περιβάλλον. Αποδεχόμενοι ότι αυτή η διαπίστωση έχει βάση, θα πρέπει να φροντίσουμε ώστε η όποια γνώση, εμπειρία και ικανότητά τους, θα διατηρηθεί εντός του δημοσίου τομέα και μάλιστα με όρους ορθολογικότερης διαχείρισης. Η ανάγκη αυτή γίνεται επιτακτικότερη ιδιαίτερα σε περιόδους όπου η δημοσιονομική πειθαρχία περιορίζει στην εισροή νέου στελεχιακού αίματος.
Εκείνο που θα πρέπει επίσης να τονίσω στο σημείο αυτό είναι ότι δεν αμφισβητείται ούτε η νομιμότητα της πρόσληψης των συγκεκριμένων υπαλλήλων, ούτε η δυνατότητά τους να προσφέρουν. Το αντίθετο. Καλούνται να προσφέρουν σε υπηρεσίες όπου έχουμε διαπιστώσει κενά που πρέπει να καλυφθούν επειγόντως. Σημειώστε ότι οι άνθρωποι αυτοί καλούνται να καλύψουν ανάγκες σε υπηρεσίες που εξυπηρετούν άμεσα τον πολίτη. Θα σας φέρω μερικά μόνο παραδείγματα:
Στην προστασία του πολίτη: Είμαστε αντιμέτωποι με πάγωμα προσλήψεων. Πρέπει λοιπόν οι ένστολοι που απασχολούνται σε διοικητικές υπηρεσίες να αντικατασταθούν, ώστε να αναλάβουν αστυνομικά καθήκοντα.
Στην Παιδεία: Πέρυσι γίνανε 12.000 έκτακτες προσλήψεις. Φέτος μπορούν να γίνουν μόνο 2.000. Πρέπει άμεσα οι εκπαιδευτικοί που καλύπτουν διοικητικές θέσεις να γυρίσουν στα σχολεία. Αλλά ακόμα και στα πανεπιστήμια. Διοικητικοί υπάλληλοι που πλεονάζουν, να βοηθήσουν τις διευθύνσεις εκπαίδευσης.
Στην Τοπική αυτοδιοίκηση που τόσος λόγος γίνεται αυτές τις ημέρες: Είμαστε αντιμέτωποι και εδώ με πάγωμα προσλήψεων υπαλλήλων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και ταυτόχρονα βλέπουμε κλειστά ΚΕΠ, δήμους με ελάχιστο προσωπικό, πολίτες να ταλαιπωρούνται.
Στην Υγεία: Υπάλληλοι που θα μπορούσαν να μεταφερθούν άμεσα στα πληρώματα του ΕΚΑΒ ως τραυματιοφορείς, ώστε να αντεπεξέρχονται σε έκτακτες ανάγκες, βρίσκονται σε γραφεία για να καλύψουν διοικητικές ανάγκες. Άλλο παράδειγμα, μόλις χθες, ο πρόεδρος του ΕΟΠΥΥ κ. Παπαγεωργόπουλος ενημέρωσε σε δραματικούς τόνους τη Βουλή ότι ο οργανισμός έχει τεράστια κενά σε διοικητικούς υπαλλήλους: κάθε διοικητικός υπάλληλος καλείται να εξυπηρετήσει 9.000 ασφαλισμένους. Ο δε αναπληρωτής υπουργός Υγείας κ. Σαλμάς έχει ήδη ζητήσει από το Υπουργείο μας την άμεση τοποθέτηση στον ΕΟΠΥΥ υπαλλήλων που εντάσσονται στο Πρόγραμμα Κινητικότητας.
Κάνουμε το προφανές και αυτονόητο. Ενισχύουμε τους κρίσιμους αυτούς τομείς με το απαραίτητο προσωπικό, αντλώντας ανθρώπινους πόρους από υπηρεσίες με λιγότερες ανάγκες. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι κρίσιμες υπηρεσίες για την ολοένα δυσκολότερη καθημερινότητα του πολίτη χρειάζονται προσωπικό ΑΜΕΣΑ. Όχι για να λειτουργήσουν καλύτερα, αλλά συχνά απλώς για να λειτουργήσουν.
Στόχος μας είναι η διαδικασία της μετακίνησής των συγκεκριμένων υπαλλήλων να ολοκληρωθεί άμεσα και με όλα τα εχέγγυα αντικειμενικότητας, μακριά από κάθε ρουσφετολογική πρακτική. Εκείνο που επιχειρείται με τη μέγιστη δυνατή προσοχή και σύνεση στην παρούσα φάση, είναι η καλύτερη δυνατή αποτύπωση και αποτίμηση των τυπικών προσόντων των συγκεκριμένων υπαλλήλων. Πρόκειται για μια επιλογή που προσφέρει ασφάλεια δικαίου, καθώς εστιάζει στα αντικειμενικώς μετρήσιμα και άμεσα διαπιστώσιμα προσόντα του υπαλλήλου. Μέριμνα ασφαλώς λαμβάνεται για τον συνυπολογισμό και άλλων παραμέτρων, με τη μορφή των λεγόμενων κοινωνικών και βιοτικών κριτηρίων, ώστε να εξασφαλιστεί μια εξισορρόπηση των τελικών αποφάσεων και να καταδειχθεί ότι υφίσταται η πρόθεση για την αντιμετώπιση του υπό μετακίνηση υπαλλήλου, πρωτίστως ως ανθρώπινου όντος και όχι ως αναλώσιμης μονάδας.
Για το λόγο αυτό, η κρίση για τις μετακινήσεις και τις νέες τοποθετήσεις των υπαλλήλων αυτών έχει τα θεσμικά εχέγγυα του Τριμελούς Συμβουλίου του άρ. 5 παρ. 3 ν. 4024/2011, που αποτελείται από εκπροσώπους του ΑΣΕΠ, του ΥΔΜΗΔ και του ΥπΟικ.
Παράλληλα, έχουμε ζητήσει και ήδη συγκεντρώνουμε τα σχετικά στοιχεία για την κάλυψη των στελεχιακών αναγκών. Διαπιστώνουμε ότι τα κενά είναι μεγάλα και η κάλυψή τους επιτακτική. Γι' αυτό είναι κρίσιμο να κατανοήσουμε όλοι, τόσο εσείς όσο και η διοίκηση, αλλά και οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των εργαζομένων ότι όσο πιο γρήγορα ολοκληρωθεί αυτό το πρώτο κύμα κινητικότητας, αφ' ενός τόσο πιο γρήγορα θα καλυφθούν επείγουσες υπηρεσιακές ανάγκες και αφ' ετέρου οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι θα απεγκλωβιστούν από το καθεστώς της διαθεσιμότητας και θα αποκατασταθεί η πρόσκαιρη μισθολογική τους υποβάθμιση.
Β) Αυτή η παρέμβαση αποτελεί ένα προοίμιο του συνολικότερου σχεδιασμού μας. Από το 2013, η κινητικότητα του προσωπικού θα αποτελεί μια παγιωμένη και πλήρως λειτουργική διοικητική πρακτική.
Η διαπίστωση των ελλειμμάτων στα οποία αναφέρθηκα νωρίτερα, πιστοποιεί με τρόπο κατηγορηματικό την ανάγκη και την ωρίμανση των συνθηκών για την πορεία της Δημόσιας Διοίκησης προς την ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης, με όρους επιστήμης και διοίκησης, προσέγγισης στη διαχείριση των ανθρώπων της.
Και επιλέγω στοχευμένα τον όρο «ανάπτυξη» γιατί είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι η ίδια η Διοίκηση, θα πρέπει να αναλάβει συνειδητά και συντεταγμένα την ευθύνη και την κυριότητα αυτής της διαδικασίας. Να διαμορφώσει ένα πλαίσιο που θα στηρίζεται στη συνέργεια του συνόλου των διοικητικών της κλιμακίων και των εργαζομένων της. Οποιαδήποτε προσέγγιση που κινείται σε λογικές άτσαλης και άκριτης εφαρμογής πρακτικών από άλλα πλαίσια, χωρίς προηγούμενη εσωτερική ζύμωση και προπαρασκευή είναι απλώς καταδικασμένη σε αποτυχία.
Γ) Η τρίτη παρέμβασή μας αφορά στη διεύρυνση της πειθαρχικής ευθύνης των δημοσίων υπαλλήλων και στον εξορθολογισμό και την αποτελεσματικότητα της πειθαρχικής διαδικασίας, προκειμένου να αποκαταστήσουμε και να διαφυλάξουμε το γόητρο της δημόσιας διοίκησης, αλλά και να προστατέψουμε τη συντριπτική πλειοψηφία των δημοσίων λειτουργών από τη φθορά μιας γενικευμένης απαξίωσης, που συμπυκνώνεται στο γνωστό αφορισμό «κανείς δεν λογοδοτεί και δεν τιμωρείται». Η σκανδαλώδης ατιμωρησία δεν μπορεί πλέον να γίνει ανεκτή.
Με τις ρυθμίσεις του ν. 4093/2012 ενισχύονται υπάρχοντες θεσμοί, και ολοκληρώνεται η προσπάθεια εκσυγχρονισμού του πειθαρχικού δικαίου. Επεκτείνεται η εφαρμογή των διατάξεων του Υπαλληλικού Κώδικα για την αυτοδίκαιη και τη δυνητική αργία σε ολόκληρο το δημόσιο τομέα.
Με την αργία επιτυγχάνεται η άμεση, προσωρινή απομάκρυνση των υπαλλήλων από την υπηρεσία, μέχρι να κριθούν οριστικά από τα αρμόδια πειθαρχικά όργανα ή δικαστήρια οι πράξεις που τους αποδίδονται. Η αργία δεν αποτελεί προκαταβολή ποινής, ούτε προοικονομεί την εξέλιξη της πειθαρχικής διαδικασίας. Αποτελεί διοικητικό μέτρο που αποβλέπει στην προστασία του θεσμικού κύρους της υπηρεσίας και του δημοσιοϋπαλληλικού λειτουργήματος και στην ανάκτηση της χαμένης εμπιστοσύνης των πολιτών προς τη δημόσια διοίκηση.
H πειθαρχική διαδικασία - που χωρεί ανεξάρτητα και αυτοτελώς από την ποινική διαδικασία - κινείται άμεσα, ώστε και η εύρυθμη λειτουργία της υπηρεσίας να αποκαθίσταται και να διασφαλίζεται το δικαίωμα του πειθαρχικώς διωκομένου υπαλλήλου για ταχεία και δίκαιη πειθαρχική κρίση.
Θα πρέπει να επισημανθεί ότι η πρόταξη του συμφέροντος της υπηρεσίας δεν σημαίνει ότι δεν ελήφθη ισόρροπη μέριμνα για την προστασία του υπαλλήλου που διώκεται πειθαρχικά. Η προστασία την οποία προέβλεπαν οι προηγούμενες ρυθμίσεις διευρύνεται με τη θεσμοθέτηση διοικητικής διαδικασίας, παράλληλα με τη δικαστική.
Προϋποθέσεις επιτυχίας του εγχειρήματος
Ας συμφωνήσουμε όλοι σε μερικές βασικές διαπιστώσεις.
Ότι, καταρχήν, δεν είναι δυνατόν οι πολίτες της χώρας να δοκιμάζονται σήμερα σκληρά από την κρίση και τις πολιτικές λιτότητας, να βαρύνονται με επαχθείς φόρους, και να βλέπουν τους δημόσιους πόρους να κατασπαταλώνται σε υπηρεσίες και δομές ανορθολογικές, δυσκίνητες και τελικά μη αποδοτικές για το κοινωνικό σύνολο.
Δεν είναι δυνατό να διαπιστώνουμε όλοι την ανορθολογική κατανομή του προσωπικού σε όλο το φάσμα του δημοσίου τομέα αλλά να μην κάνουμε αποφασιστικά βήματα για την αντιμετώπισή της.
Δεν είναι δυνατό να διαπιστώνονται επείγουσες ανάγκες στελέχωσης, σε κοινωνικά ευαίσθητες και κρίσιμες υπηρεσίες, και να μην καλύπτονται άμεσα με προσωπικό από εκεί όπου πλεονάζει.
Δεν είναι δυνατό να αρνούμαστε να εφαρμόσουμε αποτελεσματικά νόμους που ήδη υπάρχουν ώστε να απομακρυνθούν από το σώμα της διοίκησης κάποιοι διαπιστωμένα ανεπαρκείς υπάλληλοι ή να απομονωθούν άλλοι που βαρύνονται με σοβαρότατα αδικήματα, συνεχίζοντας να δυσφημούν τη συντριπτική πλειονότητα των δημόσιων λειτουργών.
Κατά συνέπεια, η ευθύνη για την επιτυχία του μεγάλου εγχειρήματος της μεταρρύθμισης της ελληνικής δημόσιας διοίκησης βαραίνει όλους: τους δημοσίους υπαλλήλους, τους συνδικαλιστικούς τους εκπροσώπους, τους πολίτες, αλλά κυρίως το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του.
Όπως όλοι -λιγότερο ή περισσότερο- έχουμε ευθύνες για τις παθογένειες και τις ανορθολογικές καταστάσεις που εκτράφηκαν στο ελληνικό δημόσιο όλα αυτά τα χρόνια, αντίστοιχα έχουμε σήμερα αυξημένη ευθύνη, και πριν από όλους το ίδιο το πολιτικό σύστημα, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, να αντιμετωπίζουμε θαρραλέα αυτές τις χρόνιες στρεβλώσεις.
Το ίδιο το σώμα της Διοίκησης θα πρέπει να ενστερνιστεί την αναγκαιότητα της κινητικότητας και να συμβάλλει συνειδητά στη λειτουργικότητα και την αποδοτικότητα των μονάδων υποδοχής, την ομαλή ένταξη των μετακινούμενων υπαλλήλων στο νέο εργασιακό τους περιβάλλον, ώστε να καταστούν άμεσα λειτουργικοί κυρίως για τον τελικό αποδέκτη των παρεχόμενων υπηρεσιών, δηλαδή τους συναλλασσόμενους έλληνες πολίτες.
Δε θα πρέπει να παραληφθεί και μια αναφορά στο γεγονός ότι σε αυτή μας την προσπάθεια φροντίζουμε να αξιοποιούμε την τεχνογνωσία και την εμπειρία που μας προσφέρουν ως έμπρακτη στήριξη οι ευρωπαίοι εταίροι μας και η Task Force - προερχόμενες ιδίως από χώρες που πρωτοπορούν στον τομέα της διοικητικής οργάνωσης όπως η Γαλλία. Ωστόσο την πολύτιμη αυτή πείρα την προσαρμόζουμε στον δικό μας σχεδιασμό, με γνώμονα τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής δημόσιας διοίκησης και το πλέγμα των περιορισμών που επιβάλλει η συγκεκριμένη συγκυρία.
Μπορούμε με τις δικές μας δυνάμεις να κάνουμε αποφασιστικά βήματα για τη διαμόρφωση μιας δημόσιας διοίκησης ευρωπαϊκού επιπέδου, που θα αποτελέσει μοχλό ανασυγκρότησης της χώρας και αποκατάστασης της ισότιμης θέσης της ανάμεσα στους ευρωπαίους εταίρους της. Τη δική τους έμπρακτη αλληλεγγύη την ζητάμε και τη χρειαζόμαστε εξίσου. Είναι αναγκαίο να αξιοποιούμε όλες τις δυνάμεις που θέλουν και μπορούν να μας συνδράμουν στην Ευρώπη. Και είναι εξίσου αναγκαίο να καλλιεργούμε την πολιτική ενότητα και συναίνεση στο εσωτερικό της χώρας για τις απαραίτητες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που ζητά η κοινωνία.
Αποδεχόμενος λοιπόν, την εύλογη κριτική στάση που μπορείτε και οφείλετε να τηρείτε απέναντι στην πολιτική που εφαρμόζεται, σας καλώ να συμβάλλετε ουσιαστικά, με προτάσεις και σε κλίμα νηφαλιότητας και συναίνεσης, ώστε να αλλάξουμε παγιωμένες νοοτροπίες χρόνων. Να εκριζώσουμε φαινόμενα πελατειακής συνδιαλλαγής, κομματοκρατίας, αλλά και ανορθολογισμού και προχειρότητας, που υπονομεύουν και δυσφημούν τη δημόσια διοίκηση και τους ανθρώπους της. Να συμβάλλετε ώστε μαζί να μετασχηματίσουμε το διοικητικό μηχανισμό. Να αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο το έμψυχο δυναμικό του και να αναδείξουμε τις δυνατότητές του. Να αναβαθμίσουμε τις παρεχόμενες υπηρεσίες του. Και κυρίως να αποδείξουμε στους πολίτες, που δοκιμάζονται σκληρά από την κρίση και τη λιτότητα, ότι οι οικονομικοί πόροι που συνεισφέρουν δεν πάνε χαμένοι, αλλά αξιοποιούνται με τον καλύτερο τρόπο για το καλό του συνόλου και για τον κάθε έναν ξεχωριστά.

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Δεν δίνουμε δεκάρα στο Γερμανιστάν ! Τελεία και παύλα


Του ΚΩΣΤΑ ΧΑΪΝΑ
Στελέχους της ΔΗΜ.ΑΡ.

(Μια ιστορία* που μου μετέφερε ένας φίλος)

Βρισκόμαστε στο έτος 2012 στη χώρα του Ελλαδιστάν, μια από τις πιο πλούσιες και ισχυρές χώρες του κόσμου και το σοβαρό θέμα που απασχολεί το κοινοβούλιο της, είναι η έγκριση του νέου δανεισμού προς το Γερμανιστάν, μιας πολύ μικρής και φτωχής χώρας συμμάχου και εταίρου στην Ένωση των Ευρώπουλων, αλλά με πλούσιους κατοίκους (όπως λένε οι διεθνείς στατιστικές κατά μέσο όρο). Και αν ήταν μόνο αυτό. Η κα Λαγκαρντού Γενική Διευθύντρια του Παγκόσμιου Ταμείου έχει εντολή από τις πιο μεγάλες χώρες του κόσμου να «κουρέψουν» το χρέος του Γερμανιστάν, γιατί το μέγεθός του, τους δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στις οικονομίες τους. Και ποιος καλείται να πληρώσει τα σπασμένα του «κουρέματος» του χρέους του Γερμανιστάν ; Μα ασφαλώς το Ελλαδιστάν, ως η πιο πλούσια και ισχυρή χώρα της Ένωσης των Ευρώπουλων και κάποιες άλλες χώρες του πλούσιου Νότου. Άντε να πείσεις τώρα το Κοινοβούλιο του Ελλαδιστάν να χορηγήσει νέα δάνεια για τρίτη φορά στο Γερμανιστάν και να μην σε πάρουν με τις πέτρες. Και το κυριότερο τους πολίτες του Ελλαδιστάν, που τους έχουνε τρελάνει στη φορολογία, πότε για δάνεια στο Γερμανιστάν, πότε για δάνεια στο Ιρλανδιστάν, πότε για δάνεια στο Πορτογαλιστάν, πότε για τις τράπεζες του Ισπανιστάν, πότε για τα αναπτυξιακά προγράμματα και πότε για τον προϋπολογισμό της Ένωσης των Ευρώπουλων. Και να έχεις τώρα και τη Λαγκαρντού να έχει στηλώσει τα πόδια (είναι και ψηλή η άτιμη) και να σου λέει στο οικονομικό συμβούλιο της Ένωσης των Ευρώπουλων : Εδώ και τώρα «κούρεμα» του χρέους του Γερμανιστάν, γιατί διαφορετικά σας κλειδώνω στο δωμάτιο και δεν σας αφήνω να πάτε σπίτια σας, μέχρι να το κάνετε! Και να είχαμε μόνο αυτό. Μόλις ειπώθηκε στο Συμβούλιο, ότι εκτός από νέο δάνειο στο Γερμανιστάν, θα μειώσουν και τα επιτόκια στα παλιά του δάνεια, ξεσηκώθηκαν όλες οι χώρες του φτωχού Βορρά (Ιρλανδιστάν, Πορτογαλιστάν, Ισπανιστάν, Ιταλιστάν) και ζήτησαν και αυτές μείωση επιτοκίων στα δικά τους δάνεια. Όχι κορόϊδα είναι. Να «κουρεύουν» το χρέος του Γερμανιστάν (δηλαδή να έχουν να παίρνουν λιγότερα απ’αυτά που έχουν δανείσει στο Γερμανιστάν), να του δίνουν νέα δάνεια  και να του μειώνουν και τα επιτόκια στα παλιά δάνεια (με λεφτά που αυτές έχουν δανειστεί με μεγαλύτερα επιτόκια). Τρέλα! Αλήθεια σκέφτονται, τι είμαστε εμείς ως χώρες, τα αποπαίδια της Ένωσης και το Γερμανιστάν το καλομαθημένο της ; Το Ελλαδιστάν είχε στριμωχτεί πραγματικά. Τι να πρωτοπρολάβει να πληρώσει για να κρατήσει ζωντανή την Ένωση των Ευρώπουλων, που τη θέλει βέβαια ζωντανή, γιατί δεν κερδίζει και λίγα με τις εξαγωγές της σ’αυτές, χωρίς δασμούς και εμπόδια.
Πως εξελίχθηκαν τόσο άσχημα τα πράγματα αναρωτιέται κάθε φιλήσυχος άνθρωπος; Να σας εξηγήσω. Κάποια στιγμή στο Γερμανιστάν, ένας τύπος που του άρεσε, εκτός από το γυμναστήριο, να κάνει κανό τις νύχτες και τις μέρες ποδήλατο, που όταν του έμπλεκε η αλυσίδα κατάφερνε να την ξεμπλοκάρει εν κινήσει, εκτός από κάποιες φορές που του έπιανε το χέρι και έτρεχε στα Νοσοκομεία, κατάφερε να βγει Πρωθυπουργός του Γερμανιστάν με βέρα στο δεξί και του ξέφυγε χωρίς να το καταλάβει ένα μυστικό που το ήξεραν βέβαια όλοι, αλλά καμώνονταν πως δεν το ήξεραν και το κυριότερο, κανένας δεν το έλεγε φωναχτά. Το μυστικό ήταν ότι το έλλειμμα της χώρας είχε φτάσει στο 15% του ΑΕΠ, ενώ κανονικά έπρεπε να ήταν κάτω από 3%, σύμφωνα με τους κανόνες της Ένωσης των Ευρώπουλων. Με τέτοια κόλπα βέβαια μπήκε το Γερμανιστάν στην Ένωση, αλλά τέλος πάντων, περασμένα ξεχασμένα. Αυτός το είπε φωναχτά. Το κατάλαβε, δεν το κατάλαβε δεν παίρνω όρκο. Πάντως κατάφερε και έκανε άνω κάτω την Ένωση των Ευρώπουλων και όλες τις χώρες της υφηλίου. Αυτός ο τύπος ήταν γιος, ενός πολύ μεγάλου ηγέτη που είχε πρωταγωνιστήσει στο ασύδοτο παρελθόν της χώρας ως Πρωθυπουργός, αφού είχε ως δόγμα το «Τσοβόλα δώστα όλα». Δηλαδή κάθε φορά που φτιαχνότανε ο τύπος, μοίραζε σταθερά δεξιά και αριστερά ότι είχε και δεν είχε το θησαυροφυλάκιο της χώρας. Λοιπόν έτσι και γιουβέτσι, η χώρα καταχρεώθηκε και έφτασε σήμερα να εκλιπαρεί για κάποια ευρώπουλα για να πληρώσει όχι τα δανεικά, αλλά μισθούς και συντάξεις. Γιατί όλα τα χρόνια, μόλις δυσκολευότανε να πληρώσει τα επιδόματα και τους μισθούς στους κρατικούς υπαλλήλους, που συνεχώς ανέβαιναν χωρίς να ανεβαίνει ταυτόχρονα και η παραγωγικότητα της χώρας, δανειζόταν. Γιατί πέρα από αυτό, το κομματικό σύστημα προσλάμβανε συνεχώς πελάτες στο Κράτος (υπαλλήλους ήθελα να πω) εκτός ΑΣΕΠ, όλο και περισσότερους, δικά του παιδιά ήταν άλλωστε, ώστε εκεί που χρειάζονταν ένας για μια δουλειά να τη μοιράζονται τρεις, έτσι για να μην κουράζονται πολύ, όπως μας διαβεβαίωσε και ο Μίστερ Χούφτελος του Ελλαδιστάν. Τα δανεικά να είναι καλά. Άσχετα αν η χώρα εισήγαγε τα περισσότερα είδη διατροφής της. Οι αγρότες της (ευτυχώς όχι όλοι), περιμένοντας τις επιδοτήσεις, εκτός από πρέφα στα καφενεία, προσλάμβαναν ανασφάλιστους αλβανούς, πακιστανούς και άλλους αντιπαθείς ξένους για να καλλιεργούν τα χωράφια τους, που κατά τα άλλα μας κλέβουν τα μεροκάματα σύμφωνα με τη «Χρυσή Νύχτα». Αντί λοιπόν να σπέρνουν τα χωράφια τους, τους λέγανε να βάλλουνε  φωτοβολταϊκά, όταν δεν κλείνανε τους δρόμους κάθε Φλεβάρη (που δεν είχανε και πολλές δουλειές), για να πάρουν κανένα επιπλέον επίδομα από την Ένωση των Ευρώπουλων. Άσχετα αν όλα αυτά τα χρόνια μπήκαν στο Γερμανιστάν πάνω από 100 δισ. ευρώπουλα, από τα τέσσερα κοινοτικά πλαίσια στήριξης, τα οποία κυρίως σκορπίστηκαν σε ημέτερους κρατικοδίαιτους επιχειρηματικούς ομίλους (ευτυχώς δεν είναι όλοι οι επιχειρηματίες κρατικοδίαιτοι) και σε άλλα σαϊνια της διαπλοκής, οι οποίοι φτιάχνανε έναν δρόμο ο οποίος κόστιζε ο κούκος αϊδόνι που λέει και ο λαός του Ελλαδιστάν. Εντάξει δεν ήταν έτσι ακριβώς, αλλά περίπου έτσι.
Η πολιτική και κοινωνική κατάσταση στο Ελλαδιστάν είναι πολύ τεταμένη. Το αίτημα για δανειοδότηση του Γερμανιστάν έρχεται στο Κοινοβούλιο της χώρας για 3η φορά. Οι βουλευτές αλλά και οι  όλοι οι πολίτες του Ελλαδιστάν έχουν αγανακτήσει με τους Γερμανιστάνους. Τους έχουν δανείσει μέχρι σήμερα δύο φορές με χαμηλό επιτόκιο και τώρα έρχονται και αντί να τους πούνε πότε θα τους επιστρέψουν τα δανεικά, τους ζητάνε νέα δάνεια και τους λένε μάλιστα να τους χαρίσουν και αυτά που τους χρωστάνε, γιατί είναι ωραίοι, γιατί κάποιοι πρόγονοί τους ήταν πολύ έξυπνοι, γιατί κάποιοι πρόγονοί μας τους είχαν πάρει κάτι δανεικά και δεν τα έδωσαν πίσω, γιατί τους είχαν κάνει και πολλές ζημιές και άλλα σοβαρά, αλλά και αστεία. Η πρόταση του Πρωθυπουργού του Ελλαδιστάν, του κου Σαμαράνου, είναι να δοθεί η χρηματοδότηση προς την σύμμαχο χώρα και μάλιστα με ευνοϊκό επιτόκιο, γιατί ο λαός του Γερμανιστάν όπως λέει, υποφέρει εδώ και τρία χρόνια εξ αιτίας της κρίσης. Ο αρχηγός όμως της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Ελλαδιστάν, διαφωνεί κάθετα. «Δεν είναι δυνατόν τρία χρόνια τώρα, οι Γερμανιστάνοι να έχουν υπογράψει τρία μνημόνια και να μην έχουν κάνει τίποτα, να μην έχουν εφαρμόσει κανένα μέτρο από αυτά που δεσμεύτηκαν», ωρύεται. Που να ακούσεις τους άλλους αρχηγούς της αντιπολίτευσης. Ο Καϊμμενούλης αρχηγός των «Ανεξάρτητων Ελληνισταράδων», ζητάει εκτός από το μην δώσουμε ούτε ένα ευρώ, να βάλουμε την Μερκελού την αρχηγό του Γερμανιστάν να κάνει 1 εκατομμύριο κάμψεις. Να μην πω για την απαίτηση του αρχηγού της «Χρυσής Νύχτας», να κλείσουμε όλη την ηγεσία του Γερμανιστάν σε θάλαμο αερίων! Η αντιπολίτευση, στην συζήτηση για την χορήγηση του νέου δανείου προς το Γερμανιστάν, συνεχίζει την σκληρή τακτική της. «Δεσμευτήκανε ότι θα κυνηγήσουν τους φοροφυγάδες και αυτοί εξαφανίζουν τις λίστες που τους δίνουμε, είπαν θα ανοίξουν τα επαγγέλματα, αλλά ούτε τους ταξιτζήδες δεν καταφέρανε να απελευθερώσουν από τα δεσμά τους», καταγγέλλει στο κοινοβούλιο ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. «Να μην πούμε για σοβαρότερα θέματα, όπως το περιουσιολόγιο, η αξιολόγηση, η αξιοκρατία, η ηλεκτρονική συνταγογράφιση, οι ηλεκτρονικές προμήθειες, η ενοποίηση των φορέων υγείας και άλλα πολύ σοβαρά θέματα που προβλέπονται από τα μνημόνια που έχουν υπογράψει και αυτοί δεν έκαναν τίποτα, δεν τήρησαν τίποτα», βροντοφωνάζει. «Ούτε τους 16 μισθούς των κομματικών τους παιδιών, των υπαλλήλων της Βουλής τους δεν μπόρεσαν να καταργήσουν, θα εφαρμόσουν τα μνημόνια; Αυτοί μόνο οριζόντιες περικοπές στους χαμηλοσυνταξιούχους και στους μισθοσυντήρητους της χώρας τους είναι ικανοί να κάνουν», συνεχίζει ακάθεκτος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Ελλαδιστάν. Τα μνημόνια να σας θυμίσω, τα έχει επιβάλλει το συμβούλιο της Ένωσης των Ευρώπουλων, μαζί με το Ταμείο της κας Λαγκαρντού, για να διορθωθούν οι παράλογες καταστάσεις που είχαν επικρατήσει στο Γερμανιστάν, τα τελευταία περίπου σαράντα χρόνια, που κυβερνά ο δικομματισμός. «Όλες αυτές οι παράλογες καταστάσεις», κατήγγειλε με στεντόρεια φωνή ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης,«ήταν αποτέλεσμα των πολιτικών που είχαν ασκήσει όλες οι Κυβερνήσεις με την ανοχή όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης, αφού κανένας δεν αντιδρούσε, όταν μοίραζαν λεφτά χωρίς να είναι δικά τους, όταν δίνανε πλασματικές υπερωρίες και επιδόματα έγκαιρης προσέλευσης για να καλοπιάνουν τα δικά τους τα παιδιά του δημοσίου και να τους μετατρέπουν σε κομματικούς πελάτες, όταν δίνανε σύνταξη σε πεθαμένους, όταν δίνανε σύνταξη τυφλότητας σε ανθρώπους που είχαν τα μάτια τους δεκατέσσερα» και άλλα τρελά που έγραψε και ένας τρελαμένος τελευταία ο κος Παγκαλαίος, ο οποίος κατά λάθος είπε το περίφημο «τα φάγαμε όλοι μαζί», ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων, κυρίως από αυτούς που τα είχαν φάει χοντρά. (Αυτοί που δεν «έφαγαν» τίποτα δεν μιλάνε γιατί μάλλον είναι μειοψηφία). «Συγκεκριμένα», είπε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, «οι Κυβερνήσεις αυτές, αντί να μαζεύουν φόρους από τους πολίτες τους, κοροϊδεύανε τις διεθνείς αρχές με ψεύτικα στοιχεία και έτσι καταφέρνανε να παίρνουν δάνεια δεξιά και αριστερά και να τα μοιράζουν πάλι δεξιά και αριστερά, με αποτέλεσμα όλοι να είναι ευχαριστημένοι. Συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι. Και πέρναγαν αυτοί καλά και εμείς χειρότερα… Έ, όχι κύριε Πρωθυπουργέ, δεν πρέπει να δώσουμε σ’αυτούς τους απατεώνες άλλα λεφτά. Διαφωνώ κάθετα και θα καταψηφίσω κάθε πρότασή σας για νέα δανειοδότηση του Γερμανιστάν. Τελεία και παύλα».

Για την αντιγραφή
Κώστας Χαϊνάς
Χαλκίδα 22-11-2012

*Η ιστορία δεν έχει καμιά σχέση με τη πραγματικότητα που ζούμε

«Τα απόνερα των νέων μέτρων είναι ο προυπολογισμός»

Άρθρο του ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Βουλευτή Αχαίας


«Τραγική και  εθνικά επιζήμια υπήρξε η επιλογή  του Α. Σαμαρά να παραδοθεί στους  δανειστές αντί να επαναδιαπραγματευτεί και να βάλει φρένο στις υφεσιακές  πολιτικές»


Ο «βασιλιάς της οβιδιακής μεταμόρφωσης» και απόλυτος υποστηρικτής των μνημονιακών πολιτικών, μετά τις 17 Ιουνίου, είναι πλέον γυμνός.

Υπόλογος απέναντι στον λαό, ακόμα  και σε εκείνους που τον στήριζαν μέχρι χθες, πιστεύοντας, ίσως, ότι πίσω από την μεταμόρφωσή του υπήρχε ένα αξιόπιστο σχέδιο.

Τώρα, αποκαλύπτεται περίτρανα πως καμία ουσιαστική πολιτική σκέψη και στρατηγική δεν υπήρξε, παρά μόνο η ακόρεστη δίψα του για εξουσία και η συνθηκολόγησή του με τα καταρρέοντα συμφέροντα.

Τώρα, αποδεικνύεται πόσο τραγική και εθνικά επιζήμια υπήρξε η επιλογή του να παραδοθεί στους δανειστές αντί να επαναδιαπραγματευτεί και να βάλει φρένο στις υφεσιακές πολιτικές, σύμφωνα και με την εντολή που πήρε από τον λαό.

Έδωσε «γη και ύδωρ» στην κ. Μέρκελ, ευελπιστώντας στην… μεγαλοψυχία της, αλλά αυτή δεν του κάνει την χάρη και ακόμα αρνείται την δόση που η χώρα θα έπρεπε να πάρει από τον περασμένο Ιούνιο.

Υποβάλλει τον λαό  στην πιο αιματηρή λιτότητα, χωρίς  να μπορεί να διασφαλίσει ούτε το προαπαιτούμενο «αντίτιμο».

Μετά από όλα αυτά, με ποια επιχειρήματα μπορεί να πείσει ότι ο προϋπολογισμός που ζήτησε να ψηφίσουμε δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνον τα «ΑΠΟΝΕΡΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΜΕΤΡΩΝ»; Ότι και να πει, ποιός τον πιστεύει πια;

Γιατί τα εκατοντάδες στελέχη της παράταξης που πρόδωσε, δεν έχουν ήδη ξεσηκωθεί, ώστε να αποδείξουν πως ακόμα εκπροσωπούν τον λαό της μεγάλης λαϊκής παράταξης που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής;

Μετά την ψηφοφορία  για το μνημόνιο ΙΙΙ δήλωσα πως  το «ματωμένο 153» συνιστά στραπάτσο  που θα μετατραπεί σε κόλαφο, αν τη Δευτέρα δεν αποφασιστεί η άμεση εκταμίευση της δόσης, και μάλιστα ολόκληρης, όπως η ίδια η κυβέρνηση υποστήριζε.

Ο κόλαφος μοιάζει πλέον βέβαιος. Και οι πύλες της κόλασης για το φθαρμένο πολιτικό και οικονομικό σύστημα εξουσίας, μόλις τώρα ανοίγουν. Η πραγματική πολιτική θα το κατατροπώσει, η πραγματική κοινωνία θα το συνθλίψει! !!

Ξηροτύρη: Επανασχεδιασμός της ακολουθούμενης πολιτικής ύφεσης και λιτότητας

Τοποθέτηση  της βουλευτού Α' Θεσσαλονίκης Ασημίνας Ξηροτύρη στη συζήτηση στη Βουλή  για τον προϋπολογισμό του 2013

Επανασχεδιασμός της ακολουθούμενης πολιτικής  ύφεσης   και λιτότητας για να μη καθηλώνεται  η ανάπτυξη και εφαρμογή της ρήτρας ισοδυνάμου και της πολιτικής διαπραγμάτευσης για να ανασάνει η κοινωνία

Στην ομιλία της επί του προϋπολογισμού 2013, η βουλευτής ΔΗΜ.ΑΡ Ασημίνα Ξηροτύρη-Αικατερινάρη τόνισε την αδήριτη ανάγκη μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής εξόδου, που υπαγορεύει τον ριζικό επανασχεδιασμό της ακολουθούμενης πολιτικής ύφεσης και λιτότητας. Μιας στρατηγικής εξόδου που πρέπει να επιμερίσει δίκαια τα βάρη, να ανανεώσει και να ανασυγκροτήσει τη χώρα θεσμικά, δημοκρατικά και να συμβάλει άμεσα στην επανεκκίνηση της αναπτυξιακής διαδικασίας, επισημαίνοντας ότι στη δυσμενέστατη εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας η συνεχιζόμενη ύφεση οφείλεται πλέον κατά κύριο λόγο στην έλλειψη της ανάπτυξης.

Η κυβέρνηση οφείλει να κινητοποιήσει όλους εκείνους τους κρατικούς μηχανισμούς για την προώθηση παρεμβάσεων και πρωτοβουλιών (αναθεώρηση ΕΣΠΑ, υλοποίηση συμφωνίας με την ΕΤΕπ, ξεμπλοκάρισμα των μεγάλων έργων, έργων και την ενίσχυση του προγράμματος Δημ. Επενδύσεων, την απλοποίηση των διαδικασιών κ.ά), για την αναπτυξιακή ανασυγκρότηση, ώστε να υπερβούμε θετικά τους στόχους που τίθενται στον προϋπολογισμό το 2013.

Ανέδειξε την βαθειά κοινωνική πρόταση της ΔΗΜΑΡ για τη ρήτρα δημοσιονομικού ισοδύναμου στα βαρύτατα μέτρα των 11,5 δις, για τα οποία παρατήρησε ότι η λήψη τους είναι εξαιρετικά εμπροσθοβαρής, γεγονός που μπορεί να ακυρώσει στη πράξη τόσο τη ρήτρα ισοδυνάμων όσο και την επέκταση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής. Ζήτησε την ουσιαστική ενσωμάτωση της πρότασης στον Προϋπολογισμό του 2013, όταν μάλιστα και ο Πρωθυπουργός πολλαπλώς αναφέρθηκε σε αυτή <ότι αποτελεί τμήμα της πολιτικής συμφωνίας>.

Τελειώνοντας της εισήγησή της, και αφού τοποθετήθηκε επί των επιμέρους θεμάτων του προϋπολογισμού, απαντώντας σε κριτική από το ΣΥΡΙΖΑ τόνισε ότι η ΔΗΜΑΡ ως μία δύναμη σταθερής πολιτικής διαχείρισης, μέσα σε δύσκολες δημοσιονομικές συνθήκες, στήριξε την Κυβέρνηση εθνικής ευθύνης με θέσεις και προτάσεις, προκειμένου να αλλάξει το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής των μνημονιακών πολιτικών και όχι να το εφαρμόσει. Η στήριξη που δίνει στη Κυβέρνηση η Δημοκρατική Αριστερά δεν είναι χωρίς αντίκρισμα· είναι υπέρ του λαού, των εργαζομένων, των πολλών και κοινωνικά αδυνάμων. Για να προσθέσει προς τις άλλες δυνάμεις να μην επιχειρούν να ταυτίσουν την εθνική ευθύνη με την πολιτική γραμμή για απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου. Αυτή η γραμμή δεν φάνηκε αποτελεσματική ούτε οικονομικά ούτε πολιτικά. Και αυτή δυστυχώς η διαπίστωση διαπερνά με ειλικρίνεια τον Προϋπολογισμό, χωρίς όμως να μπορεί να κάνει πολλά για να ξεπεραστούν οριστικά πλέον τα προβλήματα. Γι’ αυτό και η στάση της ΔΗΜ.ΑΡ ως προς τη ψήφιση του προϋπολογισμού έχει καθοριστεί με πολιτικά κριτήρια, κι αφού έχουν συνυπολογιστεί από τα αρμόδια όργανα του κόμματος αφενός τα στοιχεία του προϋπολογισμού και η αναγκαιότητα να υπάρχουν προϋποθέσεις και κυρίως η εφαρμογή της ρήτρας ισοδυνάμου και αφετέρου για να καταβληθεί από την κυβέρνηση ως σύνολο μια εργώδης προσπάθεια πρώτα απ΄ όλα για τη διασφάλιση του συνόλου της δόσης των 31,5 δις ευρώ και την αποτελεσματική διαπραγμάτευση με τους κοινοτικούς εταίρους για τη λύση της βιωσιμότητας του χρέους. Για τις αλλαγές-εξυγίανση στο πολιτικό σύστημα και την αναδιοργάνωση του κράτους. Είναι το σχέδιο και η πορεία όπως την έχουμε, από κοινού και τα τρία κόμματα, προδιαγράψει και συμφωνήσει στην Προγραμματική Συμφωνία»
Enhanced by Zemanta

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Υπάρχει εναλλακτική πολιτική πρόταση σήμερα για την αντιμετώπιση του ελλείμματος και του χρέους της χώρας ;

Του ΚΩΣΤΑ ΧΑΪΝΑ
Στελέχους της ΔΗΜ.ΑΡ.

Πέρασαν τρία περίπου χρόνια από το 2009 που η χώρα μας εισήλθε στη στενωπό της κρίσης. Στο τέλος του 2009 μας έλειπαν περίπου 25 δισ. ευρώ από τα ταμεία μας για να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Το έλλειμμα βέβαια αυτό μπορεί να ήταν από τα μεγαλύτερα της τελευταίας δεκαετίας, αλλά γενικά δεν ήταν άγνωστο σε όσους παρακολουθούσαν τα δημοσιονομικά της χώρας, παρ’ όλες τις προσπάθειες αλλοίωσης των στοιχείων που επιδίδονταν οι κρατούντες για να κοροϊδεύουν τους «κουτόφραγγους». Απλά μέχρι τότε το χρήμα στις αγορές έρεε άφθονο και ο διεθνής δανεισμός της χώρας ήταν σχετικά φτηνός. Όμως μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2007 οι αγορές «μαζεύτηκαν» και ο δανεισμός έγινε ακριβός για τη χώρα μας και με τα δημοσιονομικά δεδομένα του 2009, απαγορευτικός. Και δεν είναι τυχαίο ότι η κρίση δεν επηρέασε το ίδιο όλες τις χώρες. Η χώρα μας όπως και μια σειρά άλλοι αδύνατοι κρίκοι του συστήματος, κτυπήθηκαν περισσότερο. Ένα επιχείρημα που άκουσα είναι ότι δεν φταίει η χώρα μας για την κρίση, αφού είναι παγκόσμια και χτύπησε την πόρτα και άλλων χωρών. Ναι, ασφαλώς η κρίση έχει την παγκόσμια και ευρωπαϊκή της διάσταση, για τις οποίες δεν μπορούμε να είμαστε αδιάφοροι. Πρέπει να είμαστε παρόντες και να συμμετέχουμε στις άμεσες μελλοντικές ευρωπαϊκές διαδικασίες, που θα διαμορφώσουν τους όρους αντιμετώπισης της κρίσης και του δημόσιου χρέους της κάθε χώρας, υπέρ των λαών και των κοινωνιών. Γι αυτό είναι στρατηγικής σημασίας η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη στην προοπτική μιας δημοκρατικής ολοκλήρωσης και ομοσπονδοποίησης της. Γιατί μόνη της η χώρα μας, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει προκλήσεις με παγκόσμια διάσταση. Αυτή είναι η μια πλευρά. Η άλλη πλευρά όμως, που αποκρύπτουν τεχνηέντως κάποιοι, είναι οι ενδογενείς αιτίες που συνδέονται με την κρίση στην κάθε χώρα ξεχωριστά. Δηλαδή το πως εκδηλώνεται σε κάθε χώρα η κρίση, έχει να κάνει με το επίπεδο της οικονομίας της κάθε χώρας, με τις ασφαλιστικές δικλείδες που διαθέτει για την αντιμετώπιση έκτακτων καταστάσεων και με άλλα σημαντικά γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν μια σύγχρονη ευρωπαϊκή οικονομία και κοινωνία. Και στον τομέα αυτό η χώρα μας ήταν τελείως απροετοίμαστη. Οι πολιτικές που είχαν ασκήσει για τριάντα οκτώ χρόνια το πολιτικό σύστημα του χτεσινού δικομματισμού, είχε δημιουργήσει μια τεράστια γραφειοκρατική κρατικοδίαιτη οικονομία, με υποβαθμισμένες και καταρρέουσες παραγωγικές δομές και με ένα πελατειακό κομματοκρατούμενο δημόσιο τομέα. Αντικειμενικά λοιπόν μια χώρα με αυτά ως δεδομένα ήταν πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσει με ιδία μέσα τις προκλήσεις που δημιούργησε η κρίση. (Το ενδεχόμενο να τα  καταφέρουμε μόνοι μας, εάν ετίθετο ένα τέτοιο ερώτημα μέσω ενός δημοψηφίσματος το 2010, δεν εξετάσθηκε. Προσωπικά θα προτιμούσα, εάν η κοινωνία ήθελε και το πολιτικό σύστημα μπορούσε, να επιλέξουμε εμείς οι ίδιοι τις οδυνηρές περικοπές που απαιτούνται για την αντιμετώπιση του ελλείμματος, δεσμευόμενοι με ένα δικό μας μνημόνιο, χωρίς να χρειαστεί να απευθυνθούμε στους ευρωπαίους εταίρους μας). Έτσι η χώρα για να μπορέσει να διασφαλίσει την χρηματοδότηση των ελλειμμάτων της, απευθύνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΔΝΤ. Έτσι υπογράφεται το 1ο μνημόνιο και στην συνέχεια το 2ο και πριν λίγες μέρες το 3ο μνημόνιο. Υπάρχουν κάποια ερωτήματα εάν τότε, το 2010 δηλαδή, υπήρχε εναλλακτική λύση απέναντι στο μνημόνιο. Ίσως υπήρχαν κάποια περιθώρια κάποιων διαφοροποιήσεων, αλλά έχω τη γνώμη ότι, αφού η γενική πολιτική επιλογή ήταν η αντιμετώπιση του προβλήματος μας εντός ευρωζώνης, δεν υπήρχαν πολλά περιθώρια διαφοροποίησης. Αλλά για να μην παριστάνουμε τους εκ των υστέρων προφήτες, ας αφήσουμε την ιστορία να αποδείξει αν ήταν μονόδρομος, η επιλογή που προκρίθηκε το 2010 ή υπήρχαν καλύτερες εναλλακτικές λύσεις για τη χώρα μας, χωρίς να διακινδυνεύσουμε τη συμμετοχή μας στην ευρωζώνη. Γιατί ασφαλώς υπήρχε εναλλακτική στρατηγική τότε, όπως υπάρχει και σήμερα, δηλαδή η έξοδος από το ευρώ, η κυκλοφορία δικού μας νομίσματος και η διαχείριση του ελλείμματος και του χρέους με δική μας καθαρά ευθύνη. Το θέμα όμως είναι, ότι αυτή την εναλλακτική πολιτική στρατηγική την υποστήριζε και την υποστηρίζει σήμερα, μόνο ένα πολύ μικρό τμήμα του πολιτικού συστήματος και στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 την απέρριψε η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Άρα η συντριπτική πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας θέλει λύση για το θέμα του χρέους και τους ελλείμματος εντός της ευρωζώνης. Ίσως καταλαβαίνει, ότι κάθε άλλη επιλογή εκτός ευρωζώνης, δεν θα αποτελεί απλά μια επώδυνη επιλογή, όπως η σημερινή που ακολουθεί η χώρα μας, αλλά η συνταγή μιας ολοκληρωτικής καταστροφής.
Όμως το πρόβλημα του χρέους δεν  είναι το ίδιο με το πρόβλημα του  ελλείμματος. Κάποιοι τα συγχέουν σκόπιμα  για να δημιουργούν εντυπώσεις. Ή δεν μιλάνε καθόλου για το έλλειμμα. Το χρέος είναι ένα πρόβλημα που αφορά ασφαλώς τη χώρα μας, αφορά όμως και τις άλλες χώρες της ευρωζώνης και του κόσμου ολόκληρου, αλλά είναι ένα πρόβλημα που μπορούμε να συνυπάρχουμε μαζί του μακροπρόθεσμα αρκεί να είναι βιώσιμο. Τώρα τι σημαίνει βιώσιμο, είναι ένα άλλο θέμα. Γιατί υπάρχουν χώρες που έχουν μεγαλύτερο χρέος από το δικό μας και όμως μια χαρά δανείζονται από τις αγορές, γιατί οι οικονομίες τους έχουν στοιχεία πολύ καλύτερα από τα δικά μας. Το έλλειμμα όμως, είναι ένα πρόβλημα που το ύψος του έχει μεγάλη σημασία και δεν μπορεί να αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό κάθε ετήσιου προϋπολογισμού του Κράτους. Δεν είναι δυνατόν δηλαδή να δανειζόμαστε κάθε χρόνο για να καλύψουμε βασικές μας ανάγκες, όπως μισθούς και συντάξεις. Ένα σοβαρό Κράτος πρέπει να φροντίζει να καλύπτει τις δαπάνες του με τα έσοδα του, χωρίς δανεισμό και με το πλεόνασμα να εξοφλεί το χρέος του. Και αν δανειστούμε θα το κάνουμε όταν θέλουμε να χρηματοδοτήσουμε ένα μεγάλο επενδυτικό έργο που θα μας αποδώσει μακροπρόθεσμα. Αυτό δεν κάνουμε στο σπίτι μας, εάν δεν θέλουμε να έχουμε μπλέξιμο με τις Τράπεζες; Αν κάθε μήνα μπαίνουμε μέσα θα αναγκαζόμαστε κάθε τόσο να δανειζόμαστε με αποτέλεσμα κάποια μέρα η Τράπεζα να αρνηθεί να μας δανείσει, οπότε δεν θα έχουμε για να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες. Αυτό είναι το πρόβλημα και με τη χώρα μας. Τα έσοδά μας δεν φτάνουν να πληρώσουμε πρωτογενείς μας ανάγκες, δηλαδή μισθούς, συντάξεις και κοινωνικά επιδόματα. Οπότε για να τις καλύψουμε εφόσον τα έσοδά μας είναι δεδομένα, είτε θα δανειστούμε είτε θα τις περιορίσουμε. Ασφαλώς μακροπρόθεσμα μπορούμε να δούμε να αυξήσουμε τα έσοδα. Να πατάξουμε τη φοροδιαφυγή, να φορολογήσουμε το μαύρο χρήμα, να μην επιτρέπουμε να χάνονται λίστες Λαγκάρντ, να ολοκληρώσουμε την ηλεκτρονική συνταγογράφηση και τις ηλεκτρονικές προμήθειες του Κράτους, να καταργήσουμε προκλητικά προνόμια, όπως των καλόπαιδων υπαλλήλων της Βουλής, τη βιτρίνα του πελατειακού κομματικού μας συστήματος, να φτιάξουμε επιτέλους περιουσιολόγιο και να φορολογούνται δίκαια όλοι και άλλα πολλά που περιγράφονται στο τρέχον μνημόνιο, αλλά δυστυχώς κάποιοι σφόδρα αντιμνημονιακοί τα αρνούνται συμπαρατασσόμενοι με τις αντιστεκόμενες συντεχνίες που δεν θέλουν να χάσουν τα προνόμιά τους. Και ένας λόγος που κάποια μέτρα από τα πρόσφατα ψηφισθέντα, είναι επώδυνα και άδικα για κάποια κοινωνικά στρώματα που δοκιμάζονται σήμερα, είναι γιατί το πολιτικό σύστημα μέχρι σήμερα δεν προχώρησε στις περικοπές άδικων προνομίων σε κάποιες κρατικοδίαιτες συντεχνίες και στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις τρία χρόνια τώρα και προτιμά τις εύκολες λύσεις, δηλαδή τις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων.
Με το δεδομένο αυτό ας δούμε λοιπόν τι επιλογές έχουμε εντός της ευρωζώνης. Είχαμε επιλογή να αρνηθούμε την υπογραφή του τελευταίου μνημονίου ; Μάλλον όχι εφόσον επιλέξαμε να αντιμετωπίσουμε τη δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας εντός της ευρωζώνης. Ας δούμε όμως πρώτα όμως τι είναι ένα μνημόνιο. Είναι ένα κείμενο που συνοδεύει τη δανειακή σύμβαση που περιγράφει τα μέτρα που συμφωνούνται ανάμεσα στα δύο μέρη μετά από διαπραγματεύσεις. Δηλαδή ουσιαστικά είναι οι όροι της δανειακής σύμβασης. Κάποιοι βάζουν τα λεφτά τους και κάποιοι άλλοι τα παίρνουν και υπογράφουν μια σύμβαση με κάποιους όρους που συμφωνούνται από κοινού. Αυτό είναι το μνημόνιο. Άρα δεν υπάρχει περίπτωση να δανειστούμε χρήματα χωρίς να υπογράψουμε δανειακή σύμβαση, δηλαδή μνημόνιο. Κανένας δεν πετάει τα λεφτά του στον αέρα. Κάποιοι, όταν λένε ότι θα καταργήσουν τα μνημόνια, μάλλον εννοούν ότι θα καταργήσουν το υπογεγραμμένο μνημόνιο από τη σημερινή Κυβέρνηση και θα υπογράψουν κάποιο άλλο, που κατά τη γνώμη τους θα είναι καλύτερο για τη χώρα. Και αν είναι προδοτική –όπως λένε κάποιοι αριστεροί- η υπογραφή του νέου μνημονίου από την Κυβέρνηση, στην Κύπρο που η αριστερή Κυβέρνηση ετοιμάζεται να υπογράψει το δικό της μνημόνιο, είναι και αυτή προδοτική; Δεν μπορώ να σκεφτώ τι περισσότερο θα μπορούσαν να διεκδικήσουν που δεν το διεκδίκησε η παρούσα Κυβέρνηση. Ας πούμε ότι είχαμε τη δυνατότητα να διεκδικήσουμε περισσότερα. Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί δεν μπήκαν και αυτοί στην Κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης, αφού πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην εθνική προσπάθεια ; Γιατί προτίμησαν να μείνουν στα κεραμίδια και απλά να καταγγέλλουν τη μνημονιακή Κυβέρνηση; Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι ακολουθούν τη γνωστή συνταγή, δηλαδή αφήνουν τους άλλους να βγάλουν «το φίδι από την τρύπα», εκτιμώντας ότι έτσι θα κερδίσουν από τη δυσαρέσκεια των πολιτών για τα μέτρα. Όμως πρέπει να ξέρουν ότι οι πολίτες μπορεί στη συγκυρία να δυσανασχετούν με τα μέτρα, αλλά μακροπρόθεσμα κρίνουν και αξιολογούν τις πολιτικές δυνάμεις όχι για τις εύκολες επιλογές, αλλά κυρίως για τις δύσκολες. Και τα δύσκολα είναι σήμερα. Και κάποιοι είναι απόντες. Και αυτό θα κριθεί.
Τα επώδυνα μέτρα που περιγράφονται στο νέο μνημόνιο αφορούν την αντιμετώπιση του δικού μας ελλείμματος. Όχι της Γερμανίας ούτε της Γαλλίας. Και ήταν προτάσεις για την αντιμετώπιση του ελλείμματος. Δηλαδή για να σταματήσουμε να δανειζόμαστε. Δεν άκουσα όμως εναλλακτικές προτάσεις, από τις δυνάμεις αυτές που καταγγέλλουν το μνημόνιο. Δεν άκουσα καμιά πρόταση από όλους αυτούς που μίλησαν για αποικίες, για προτεκτοράτο, για τοκογλύφους και άλλα ηχηρά, για την αντιμετώπιση του ελλείμματος της χώρας. Όποιος παρακολούθησε τις ομιλίες στη Βουλή, όλων των αντιμνημονιακών δυνάμεων, θα παρατήρησε ότι εκτός από τις γενικόλογες αναφορές στο χρέος, δεν υπήρχε καμιά ουσιαστική αναφορά για το έλλειμμα. Το κύριο επιχείρημα των λεγόμενων αντιμνημονιακών, είναι ότι τα μέτρα επιδεινώνουν την ύφεση και αυξάνουν το χρέος. Και τι προτείνουν ; Την διαγραφή αν όχι του συνόλου του χρέους, του μεγαλύτερου μέρους του. Ακούστηκε επίσης η ανάγκη ενός σχεδίου Μάρσαλ για την Ελλάδα. Και μάλιστα επικαλούνται το ΔΝΤ και άλλους αναλυτές που προτείνουν το «κούρεμα» του χρέους της χώρας. Αυτό όμως που δεν θέλουν να καταλάβουν είναι ότι, τα μέτρα περικοπών δεν αντιμετωπίζουν το χρέος, αλλά το έλλειμμα. Γιατί εάν δεν αντιμετωπίσουμε το έλλειμμα και να μας χαρίσουν όλο το χρέος σε λίγα χρόνια, εάν δεν πάρουμε αυτές τις αλλαγές θα βρεθούμε στο ίδιο σημείο και κανένα σχέδιο Μάρσαλ δεν μας σώζει. Το χρέος είναι άλλης τάξης πρόβλημα και αντιμετωπίζεται όχι με μεγάλα λόγια, αλλά με συγκεκριμένες πολιτικές. Και εξηγούμαι. Το χρέος της χώρας δημιουργήθηκε από τον αλόγιστο δανεισμό των προηγούμενων δικών μας Κυβερνήσεων. Δεν μας υποχρέωσε η Μέρκελ για να πάρουμε δάνεια. Οι δανειστές μας, εκτός από τα ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια, είναι ευρωπαϊκά ασφαλιστικά ταμεία και στο μεγαλύτερο μέρος μετά το γνωστό μας PSI, είναι Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Πως ακούγονται στα αυτιά των ευρωπαίων πολιτών που οι Κυβερνήσεις τους μας δάνεισαν πριν λίγους μήνες και ετοιμάζονται να μας ξαναδανείσουν, τις φωνές μας περί «κουρέματος» του χρέους, δηλαδή να τους επιστρέψουμε πολύ λιγότερα χρήματα από αυτά που μας δάνεισαν ; Τι άραγε να λένε οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Ισπανοί και πολύ περισσότερο, οι πολίτες φτωχότερων χωρών της Ευρώπης που μας δάνεισαν, όπως οι Εσθονοί, οι Σλοβένοι -οι Σλοβάκοι που αποφάσισαν σχεδόν ομόφωνα να μην συμμετέχουν στον μηχανισμό στήριξης της Ελλάδας μάλλον θα επιβεβαιώναμε την επιλογή τους με τις φωνές μας αυτές- και άλλοι, όταν ακούνε ότι δεν θέλουμε να τους επιστρέψουμε αυτά που μας δάνεισαν ; Και ποιοι είμαστε εμείς που απαιτούμε μονομερώς το κούρεμα αυτών που μας δάνεισαν άλλοι λαοί ; Περισσότερο ως φωνές μπαταχτσήδων ακούγονται αυτές οι φωνές στα αυτιά των άλλων λαών που μας δάνεισαν. Το θέμα του «κουρέματος» του χρέους είναι σοβαρό θέμα και δεν αντιμετωπίζεται με λαϊκισμούς τέτοιου τύπου. Αντιμετωπίζεται στα πλαίσια και σε συνεργασία με τους εταίρους μας. Με πνεύμα αλληλεγγύης και συνεργασίας. Με ουσιαστική συμβολή στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Όχι ως μεμονωμένη απαίτηση μας που οι εταίροι μας είναι υποχρεωμένοι να υλοποιήσουν. Άρα λοιπόν το να λες ότι το χρέος μας πρέπει να «κουρευτεί», δεν αποτελεί εναλλακτική πολιτική στρατηγική για την αντιμετώπιση του ελλείμματος. Είναι μια επιλογή που δεν χρειάζεται να την ξεφωνίζεις για να καλύψεις την δική σου έλλειψη εναλλακτικής πολιτικής, παριστάνοντας ότι κάνεις προτάσεις, αλλά την κερδίζεις στην πράξη μέσα από την ειλικρινή συνεργασία με τους εταίρους και συμμάχους.

Χαλκίδα 13-11-2012
Κώστας Χαϊνάς

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Κουβέλης: Η Δημοκρατική Αριστερά θα ψηφίσει τον προϋπολογισμό.

Ομιλία του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, στη συζήτηση για τον Κρατικό Προϋπολογισμό οικονομικού έτους 2013

Συζητούμε για  τον προϋπολογισμό του 2013 μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Στην κρίσιμη  περίοδο που διανύουμε είναι  απαραίτητο, μαζί με τα όσα διεκδικούμε από τους ευρωπαίους εταίρους μας, να πετύχουμε τη μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα παρεμβάσεων στο εσωτερικό της χώρας, στο κράτος και την οικονομία. 

Ο προϋπολογισμός αποτυπώνει τη δημοσιονομική κρίση  και στοχεύει στην σταθεροποίηση. Αντιστοιχεί στους  περιορισμούς της δανειακής σύμβασης, με μεγάλη μείωση των δαπανών. Εκφράζει μια συγκεκριμένη επιλογή για την σταθεροποίηση, που στηρίζεται στον περιορισμό της εσωτερικής ζήτησης και κατανάλωσης, υπό καθεστώς  λιτότητας, που έχει κυριαρχήσει στην Ευρώπη για την αντιμετώπιση της κρίσης, περιορίζοντας  το ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος.
Έχει λοιπόν εγγενή προβλήματα για τα οποία πρέπει να επιδιωχθεί να υπάρξουν τουλάχιστον  βελτιώσεις, παρά το - γνωστό σε όλους - περιοριστικό πλαίσιο του προγράμματος προσαρμογής.

Εμείς έχουμε πει  πως αναγνωρίζουμε ότι η δανειακή σύμβαση αποτελεί δεσμευτικό πλαίσιο  για τη χώρα, το οποίο παλεύουμε  να το αλλάξουμε σταδιακά. 

Έχουμε πει ξεκάθαρα τη θέση μας ότι η σταθεροποίηση  μπορεί να επέλθει μόνο με ισχυρές  αναπτυξιακές παρεμβάσεις, στο πλαίσιο ενός ευρωπαϊκού συντονισμού, που θα βλέπει προς την οικονομική ενοποίηση και την συνανάπτυξη, μαζί με την ταχεία προώθηση διαδικασιών πολιτικής ενοποίησης. 

Με δεδομένους τους περιορισμούς,  η Δημοκρατική Αριστερά θα ψηφίσει τον Προϋπολογισμό του 2013 και θα εργαστεί για τη βέλτιστη υλοποίησή του, μέσα και από συμπληρώσεις που θα γίνουν και στη συνέχεια. 

Μπορεί όμως το πρόγραμμα  προσαρμογής να αλλάξει και αυτό να επηρεάσει θετικά τον προϋπολογισμό  του 2013;

Η αντιπαράθεση που έγινε γύρω από τα εργασιακά αφορά και αυτό το ζήτημα.  Το αν δηλαδή η τρόικα, οι εταίροι και οι δανειστές μας, αποδέχονται ότι σε ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής μπορούν να υπάρξουν αλλαγές. 

Η  επιμονή μας μέχρι το τέλος δεν ήταν μια εμμονή. Ήταν κάτι που πρέπει να κρατήσουμε ως πολιτικό μήνυμα και διεκδίκηση:  Ότι ναι, ως κράτος, αναλαμβάνουμε  την ευθύνη να προωθήσουμε ένα δύσκολο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και θα το κάνουμε. Δεν μπορούμε όμως να κάνουμε πίσω από τη θέση ότι η διαδικασία  δημοσιονομικής προσαρμογής πρέπει να  δίνει ελπίδα στους πολίτες. Ελπίδα ότι θα έχουν μερίδιο  στις ωφέλειες από τη σταθεροποίηση και την ανάπτυξη. 

Η στάση μας στα εργασιακά  παραμένει ίδια. Ο προϋπολογισμός προφανώς δεν περιλαμβάνει τα εργασιακά  θέματα, παρά μόνο ως παράθεση του περιβάλλοντος στο οποίο θα υλοποιηθεί.
Ανεξάρτητα από την  ψήφιση των αλλαγών στα εργασιακά, πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες ώστε να υπάρχει πίεση για επανατοποθέτηση  του ζητήματος στη  διαδικασία  για τον ορισμό του κατώτατου μισθού  και  ενόψει της εκπνοής της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. 

Είναι γνωστό ότι το πρόγραμμα  προσαρμογής δεν έχει τα επιθυμητά  αποτελέσματα, όχι μόνο γιατί δεν  προωθήθηκαν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, αλλά και γιατί είχε αρκετά προβληματικά στοιχεία στη δομή του. Το παραδέχονται όλοι. Ενδεικτική είναι η ομολογία του ΔΝΤ, ότι συστηματικά υποεκτιμούσε τις επιπτώσεις της λιτότητας στην οικονομική ανάπτυξη. 

Το πρόγραμμα πρέπει να αλλάξει. Η κυβέρνηση αλλά και  ευρύτερο μπλοκ πολιτικών δυνάμεων πρέπει να συμβάλλουν  στην προσπάθεια διεκδίκησης αλλαγών στο πρόγραμμα.  Διεκδίκηση που θα είναι διαρκής και δύσκολη.

Πρώτη αλλαγή που πρέπει να γίνει είναι η αλλαγή της νοοτροπίας και του  τρόπου που μας αντιμετωπίζουν οι εταίροι και οι δανειστές μας. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αφήνεται στη διελκυστίνδα των διαφορετικών προσεγγίσεων και απόψεων μεταξύ ΔΝΤ και Γερμανίας σε σχέση με τη βιωσιμότητα του χρέους. Κατανοούμε ότι υπάρχουν θέματα χειρισμών, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να υπάρξει σύνδεση της συνέχισης χρηματοδότησης με τη λήψη της συνολικής απόφασης για τη βιωσιμότητα του χρέους. Με την ψήφιση του προϋπολογισμού , αμέσως πρέπει να ζητηθεί η αποδέσμευση ολόκληρης της δόσης των 31,5 δις και των όσων προβλέπονται από το πρόγραμμα δόσεων.  

Ο προϋπολογισμός του 2013 κατατίθεται σε ένα μεταβατικό στάδιο διαπραγματεύσεων της χώρας  με την τρόικα και τους ευρωπαίους εταίρους, σε σχέση με το πρόγραμμα  δημοσιονομικής προσαρμογής και  τη βιωσιμότητα του χρέους. Η τελική κατάληξη των διαπραγματεύσεων σε θέματα όπως χρονική επιμήκυνση, αναπτυξιακή ενίσχυση και μείωση της επιβάρυνσης του χρέους,  θα επηρεάσει την τελική μορφή και την εξέλιξη του. 

Η ΔΗΜ.ΑΡ. έχει συγκεκριμένη τη θέση της για τη δημοσιονομική  προσαρμογή. Αγωνιζόμαστε να έχει κυρίως στοιχεία εξυγίανσης και εξορθολογισμού. Το πακέτο μέτρων είναι βαρύ. Θέσαμε ζητήματα που μπορούν να μειώσουν τις επιπτώσεις του, όπως : Η  χρονική επιμήκυνση.  Η ένταξη της ρήτρας αντικατάστασης μέτρων,  έτσι ώστε αν έχουμε απόδοση εσόδων να μην υλοποιούνται τα ιδιαιτέρως επαχθή μέτρα. Η παράλληλη λήψη αναπτυξιακών πρωτοβουλιών.
Η συνέχιση της  χρηματοδότησης και η επανατοποθέτηση  του ζητήματος του χρέους, ώστε να δημιουργείται ένα πλαίσιο  βιώσιμης λύσης από οικονομική και  κοινωνική άποψη, είναι αναγκαία στοιχεία μιας πολιτικής συμφωνίας με τους εταίρους.
Πρέπει να εργασθούμε για να υπάρξει :

-     η χρονική επιμήκυνση του προγράμματος προσαρμογής ώστε να αλλάξει η χρονική κατανομή των μέτρων και να υπάρχει η δυνατότητα να λειτουργήσει ουσιαστικά η ρήτρα αντικατάστασης των επαχθών μέτρων, στο βαθμό που θα έχουμε υπεραπόδοση στα έσοδα.
-     η υλοποίηση ενός προγράμματος αναπτυξιακών παρεμβάσεων ώστε να δημιουργηθούν εισοδήματα σε νέους τομείς και για νέους ανθρώπους, μέσα από την άμεση αξιοποίηση του διαθέσιμων πόρων του ΕΣΠΑ, αλλά και την ειδική χρηματοδότηση δράσεων από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
-     η βελτίωση της βιωσιμότητας των όρων εξυπηρέτησης του χρέους με μέτρα όπως:  Η μείωση επιτοκίων. Η μετακύλιση ομολόγων. Η  επιστροφή κέρδους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των κρατικών τραπεζών  από αγορά ελληνικών ομολόγων σε χαμηλότερη τιμή από την ονομαστική αξία. Η χρηματοδοτική υποστήριξη της χώρας για να οργανώσει τη σταδιακή εθελοντική εξαγορά των ομολόγων της σε χαμηλότερη τιμή από τη σημερινή ονομαστική. Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απευθείας από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης χωρίς επιβάρυνση του δημόσιου χρέους. 

Παράλληλα, πρέπει να υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, που θα εκκινήσει με τους περιορισμένους διαθέσιμους πόρους και θα επιχειρήσει τη μόχλευση τους ώστε να αποφέρει μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία. Μια αρνητική πτυχή των προϋπολογισμών των τελευταίων ετών είναι η συνεχής μείωση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων.  

Είναι αναγκαίος ο επανακαθορισμός της έννοιας της ανάπτυξης, παράλληλα με τις προσπάθειες πρόκλησής της.  Για μας, η αλλαγή του χαρακτήρα της ανάπτυξης, η απασχόληση και η οικονομική δημοκρατία είναι βασικοί στόχοι. Η ανάπτυξη, για να έχει στοιχεία διατηρησιμότητας και για να διαχυθούν οι ωφέλειες στο σύνολο της κοινωνίας, θα πρέπει να απαλλαγεί από τις παθογένειες του προηγουμένου μοντέλου.
Η σύνδεση με τη γενικότερη προσπάθεια ανασυγκρότησης της οικονομίας και του κράτους απαιτεί:
-     Διαχείριση των πόρων με διαφάνεια και δημοκρατία στο σχεδιασμό,  διαρκή διαδικασία αξιολόγησης και επανασχεδιασμού παρεμβάσεων, ώστε να βελτιώνονται τα αποτελέσματα τους και οι ωφέλειες για την κοινωνία. 
-     Eπιλογή δημόσιων έργων με κριτήριο την αναπτυξιακή τους στόχευση, τις εξωτερικές οικονομίες και τη μόχλευση.
-     Προτεραιότητα σε υποδομές και δραστηριότητες με μεγάλο εισοδηματικό πολλαπλασιαστή, που αυξάνουν την παραγωγικότητα, ενισχύουν την εξωστρέφεια και δημιουργούν μεγάλο αριθμό θέσεων εργασίας
-     Δημιουργία προϋποθέσεων περιφερειακής και τοπικής οικονομικής ανάπτυξης, με την ενίσχυση των τοπικών συμπράξεων και την υιοθέτηση στρατηγικών αξιοποίησης των τοπικών συγκριτικών πλεονεκτημάτων.
-     Ανάπτυξη μεγάλων, αλλά κυρίως πολλών χιλιάδων μικρών και μεσαίων παρεμβάσεων, με στροφή στην καινοτομία, ενίσχυση της εξωστρέφειας της μεταποίησης, άνοιγμα αγορών σε παραδοσιακούς και νέους τομείς σε συνδυασμό με την επαγγελματική κινητικότητα. Έτσι μόνο μπορεί να  υλοποιηθεί  ένα εθνικό σχέδιο μεταφοράς της δραστηριότητας σε τομείς εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.  

Τομείς προτεραιότητας πρέπει να είναι:
o       Αναβάθμιση του πρωτογενούς τομέα.
o       Αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και των ενεργειακών δυνατοτήτων.
o        Ανάπτυξη του ενιαίου συμπλέγματος τουρισμού – πολιτισμού.
o        Δημιουργία επιχειρήσεων σε τομείς γνώσης.
o        Ενίσχυση της εξωστρέφειας της μεταποίησης και την προώθηση των αναγκαίων συνεργασιών ή και συγχωνεύσεων για την αντιμετώπιση των εγγενών αδυναμιών των επιχειρήσεων μικρής κλίμακας. 

Ο προϋπολογισμός ενσωματώνει περιορισμούς αλλά και  δυνατότητες. Η πρόκληση είναι να μεγιστοποιηθεί η αξιοποίηση των  δυνατοτήτων. Αυτό  προϋποθέτει την προώθηση μεγάλων μεταρρυθμίσεων  και διαρθρωτικών αλλαγών για τον εξορθολογισμό και την εξάλειψη παθογενειών που χαρακτηρίζουν την οικονομική μας ζωή και τη δημόσια διοίκηση. Για να βγούμε από την κρίση προϋπόθεση είναι η εξυγίανση του πολιτικού συστήματος.  

Αποτελεί άμεση  προτεραιότητα, για την ανασυγκρότηση και την εξυγίανση των διαδικασιών είσπραξης εσόδων, η αύξηση των εσόδων με την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της φοροκλοπής αλλά και ο εντοπισμός της φοροδιαφυγής προηγούμενων περιόδων. Είναι ζήτημα  προτεραιότητας η αύξηση των φορολογικών εσόδων με ταυτόχρονη ελάφρυνση των εργαζόμενων, που ήδη έχουν επιβαρυνθεί πολλαπλώς. Μόνη λύση για αυτό είναι να αντιμετωπιστεί σε σταθερή βάση η φοροδιαφυγή, αλλά και η διαφθορά.  

Κρίσιμο ζήτημα πολιτικής σημασίας είναι ο τρόπος κατάρτισης και παρακολούθησης της εκτέλεσης του προϋπολογισμού. Μία απλή και αποσυνδεδεμένη από τους στόχους και τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα παρουσίαση της κατανομής κονδυλίων δεν συνιστά πλέον επιλογή. 

Η Δημοκρατική  Αριστερά είχε θέσει και θέτει  το ζήτημα της μετάβασης σε προϋπολογισμούς απόδοσης. Που σημαίνει  ορισμό στόχων ανά υπηρεσία και εξειδικευμένη κοστολόγηση της απαιτούμενης δαπάνης από τον προϋπολογισμό. Εξέταση από μηδενική βάση της σκοπιμότητας και του μεγέθους κάθε δαπάνης, με επαναπροσδιορισμό της δαπάνης ώστε να εξαλειφθούν  οι ανήθικες δαπάνες. 

Το ζήτημα αυτό είναι βαθύτατα πολιτικό. Επηρεάζει  καθοριστικά την δυνατότητα άσκησης  δημοσίων πολιτικών.
Η μετάβαση σε προϋπολογισμούς  απόδοσης, σε προϋπολογισμούς προγραμμάτων, δεν αποτελεί ανεπίκαιρη συζήτηση. Βρίσκεται στο κέντρο του ελληνικού ζητήματος. Υπάρχουν παραδείγματα χωρών, που αλλάζοντας τον τρόπο κατάρτισης του προϋπολογισμού και του οικονομικού ελέγχου, κατάφεραν να αναδιαρθρώσουν την δημόσια διοίκηση και τελικά την ποιότητα της παρεχόμενης υπηρεσίας.
Στόχοι όπως η μείωση του κόστους παροχής των υπηρεσιών, η βελτίωση του βαθμού εξυπηρέτησης των πολιτών, ο περιορισμός του απαιτούμενου χρόνου ολοκλήρωσης μιας διαδικασίας, ο περιορισμός των συναρμοδιοτήτων και η ψηφιακή παροχή των υπηρεσιών μπορούν να παρακολουθούνται αποτελεσματικά μέσα από τον προϋπολογισμό απόδοσης. 

Το έργο συνολικά  της διοικητικής μεταρρύθμισης είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το ζήτημα του προϋπολογισμού. Οι προσπάθειες που καταβάλλονται και οι σχεδιασμού που έγιναν είναι σημαντικοί.  

Ένα σημαντικό παράδειγμα, που άπτεται και αυτό του προϋπολογισμού, είναι το ζήτημα της υγείας. Η μείωση των δαπανών της υγείας είναι κομβικός στόχος. Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν την ασυδοσία που επικρατούσε στο χώρο της υγείας, όλοι οι Έλληνες αναγνωρίζουν ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Όμως υπάρχουν δύο βασικές παράμετροι. Πρώτον, η μείωση του κόστους δεν πρέπει να πλήξει την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και δεύτερον, δεν πρέπει να επιτευχθεί μετακυλώντας το κόστος στον ασθενή. Εάν στο χώρο της υγείας καταφέρουμε και αναλογικά εφαρμόσουμε τις βασικές αρχές ενός προϋπολογισμού απόδοσης, θα έχουμε τη δυνατότητα να διασφαλίσουμε ό,τι η μείωση της δημόσιας δαπάνης για την υγεία δεν θα μετατραπεί σε κόστος για τον πολίτη, ούτε σε πτώση της ποιότητας της παρεχόμενης υπηρεσίας. 

Το  ζήτημα του κοινωνικού κράτους. Περνάει  κρίση ; Ναι. Περικόπτονται υπηρεσίες; ναι. Πρέπει  να εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια αντιμετώπισης αυτών των προβλημάτων; Σίγουρα ναι! Όμως να μην κλείσουμε τα μάτια στο σχεδιαστικό λάθος του κοινωνικού μας κράτους. Να μην κλείσουμε τα μάτια στις σπατάλες, τον ανορθολογισμό. Να μην κρύψουμε την αλήθεια που ήθελε το κοινωνικό μας κράτος να ενισχύει περισσότερο του έχοντες. Να μην σπρώξουμε τις άβολες αλήθειες κάτω από το χαλί ώστε να μπορέσουν οι νέοι μας να απολαύσουν την προσφορά αυτών  που κέρδισε η γενιά μου. Να μην χρειαστεί να υπάρξουν στο μέλλον τόσο κρίσιμες  αποφάσεις όπως τώρα. 

Το  κοινωνικό κράτος είναι βασικός  πυλώνας του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου. Η επιβίωσή του όμως απαιτεί πολιτική βούληση, αλλά και δημοσιονομική ευχέρεια. Μόνο με υγιή δημοσιονομικά μπορούμε να το στηρίξουμε αποτελεσματικά. Μόνο με ορθολογική διαχείριση πόρων και ιεράρχηση αναγκών μπορούμε να το επαναθεμελιώσουμε ηθικά, αλλά και λειτουργικά. Μόνο με εκσυγχρονισμό των δομών, με έλεγχο των δαπανών μπορούμε να αξιώνουμε την αδιάλειπτη και σταθερή παρουσία ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους. Πρέπει να περάσουμε από ένα άστοχο σε ένα στοχευμένο κοινωνικό κράτος, που θα βοηθά ουσιαστικά αυτόν που πραγματικά έχει ανάγκη. 

Αυτό είναι  το πολιτικό πλαίσιο στη βάση του  οποίου η Δημοκρατική Αριστερά θα ψηφίσει τον προϋπολογισμό.
Είναι μια ψήφος  για τη  συνέχιση της προσπάθειας καθοριστικής σημασίας για τη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας, την σταθεροποίηση και την ανάκαμψη.
Είναι ένας διαρκής  αγώνας για αλλαγή και βελτίωση των  όρων της δανειακής σύμβασης. 
Για την προώθηση μεταρρυθμίσεων στο κράτος και την  οικονομία.

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Η ώρα του εφησυχασμού μας , τελείωσε . Οφείλουμε να δώσουμε μάχη, αξιοπρέπειας

Γράφει η Ιωάννα Μελάκη
Δημοσιογράφος Κοιν.Ρεπορτάζ

  ΄Οταν είσαι νέος κάνεις  όνειρα να αλλάξεις τον κόσμο, τον κόσμο που γνωρίζει ο καθένα μας, αυτόν που έχει στο μυαλό του, ή αυτόν που θέλει, δεν τον έχει, αλλά τον ονειρεύεται.
Στην συνήθη Ελληνική κοινωνία το ζητούμενο του χθεσινού ΄Ελληνα ,ήταν να σπουδάσει ,να βρει κάποια δουλειά ,σύμφωνα με τις σπουδές του, να φτιάξει οικογένεια
 να αποκτήσει ένα κεραμίδι...Γιαυτό πάσχιζε ολόκληρη η φύτρα του, βοηθώντας όλοι μαζί, αυτό το όνειρο να γίνει πραγματοποιήσιμο.Όμως,  κάποιοι άλλοι, αλλιώς σχεδίασαν  το μέλλον του Νεοέλληνα, χωρίς ηθική πυξίδα είχαν και έχουν όχι μόνο να γκρεμίσουν όνειρα, αλλά να εξαφανίσουν και την Ελπίδα του.,την σκέψη του μα προπάντων τον ίδιο.
Αλήθεια τι συμβαίνει στην Πατρίδα μας;΄Το έχουμε δει;΄έχουμε δει εμάς σε τι κατάσταση βρισκόμαστε;΄΄Εχουμε δει στο πρόσωπο του συνανθρώπου μας χαρά, έχουμε δει στην αποτυπώσει των σκέψεων του πρόγραμμα;΄΄Εχουμε καταλάβει που πάμε; Καθημερινά βουλιάζουμε  ...οικονομικά κοινωνικά αλλά και εμείς οι ίδιοι ,δεν αντέχουμε , χάνουμε τα πάντα ..αυτοκτονούμε,
 Ο λαό μας, από την μια στιγμή στην άλλη, βρέθηκε στην δύνη της φτωχοποίησης ανέτοιμος, ποιος θα χρεωθεί τα χρόνια της κοροϊδίας;΄ Σε κάθε " έγκλημα "υπάρχει και ηθικός αυτουργός μα προπάντων εκτελεστής, τον λαό μας, ποιος τον στοχοποίησε ,γιατί δεν μιλάει κάποιος;΄Που είναι οι θεσμοί;΄Σε αναμονή καταιγίδας ή άλλης φυσικής καταστροφής, γίνεται μία ενημέρωση, λαμβάνονται μέτρα επιχειρησιακά διάσωσης, γιατί η πολιτεία δεν πήρε, δεν παίρνει μέτρα;΄Δεν έχει υποχρέωση για τους πολίτες της ,μόνο οι πολίτες οι αδύναμοι πολίτες, οι πολίτες που έχουν βρει "πάτο" πρέπει και οφείλουν να σηκώσουν τα δικά της βάρη;
Ή σημερινή πραγματικότητα δείχνει ότι ο λαό μας έχει χάσει την  γη από τα πόδια του.Του έδωσαν χρήματα ,τον διέταξαν να ζει μια πλαστή πραγματικότητα, και σήμερα τον αφήνουν μόνο!!!!  Μόνο, χωρίς δουλειά  Μόνο χωρίς όνειρα,, χωρίς κοινωνικές δομές, με μοναδικό σύντροφο το κουδούνισμα του τηλεφώνου από κάποια "εισπρακτική" για να τον πιέσουν ,για να ξεφύγει, για να φουντάρει.
 Σαυτή την δύσκολη συγκυρία που βιώνει η Πατρίδα μας και όλοι εμείς, πρέπει να υπάρξει "ΦΩΣ" πρέπει να υπάρξουν άνθρωποι διαφορετικοί με αντίληψη, με ευρύτητα νόησης , χωρίς εγωκεντρισμό, χωρίς εγώ , χωρίς χθες, χωρίς παρωπίδα να κινηθούν γρήγορα , να δώσουν χέρι σωτηρίας να δώσουν ελπίδα  στους πολίτες της Χώρα μας που ζουν την ανέχεια, την φτώχεια, την κατάσχεση του σπιτιού τους  για ελάχιστα Ευρώ.
  Θλιβερές εικόνες συμπολιτών μας διαδραματίζονται σε Παγκρήτιο επίπεδο ,στον χώρο  των δικαστηρίων, όπου εκεί καθημερινά δίνουν την μάχη για να ρυθμίσουν τα χρέη τους για να σώσουν το σπίτι μας.
 Πιστεύω ως άνθρωπος  αλλά και ως μαχόμενη πολίτης, από τα κοινωνικά πόστα που ορθώνω δημόσια φωνή, ότι η ώρα του εφησυχασμού μας  τελείωσε.
  Οφείλουμε όλοι μαζί να μπούμε  στον αγώνα  και να δώσουμε μάχες   περηφάνιας , αξιοπρέπειας, δεν μας τιμά να σκύβουμε το κεφάλι,
Τρεις λέξεις με ουσία θα είναι η σημαία μας Αλληλεγγύη -Ενότητα - Αγώνας.
  Οι μέρες είναι δύσκολες, και  επικίνδυνες  προς θεού μη μεταθέτουμε ενοχές σε  συμπολίτες μας, συνοδοιπόρους μας, αλλού είναι οι ένοχοι και προφανώς τώρα δεν τους παίρνει να κρύβονται, ο λαός μας τους ξέρει και θα πρέπει αυτούς ενοχοποιήσει!!!


ΕΝΩΣΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ

ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ Α/Μ35               
Ταχ.Δ/νση:Πλ.1866  Αρ.2
Email: epkxan@gmail.com                                                         
Τηλ-Φαξ:2821092666-28210 92306

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Λυκούδης: Η Δημοκρατική Αριστερά θα υπερψηφίσει τον Προϋπολογισμό

Ομιλία του βουλευτή Επικρατείας της ΔΗΜΑΡ Σπύρου Λυκούδη, στην ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό:

Η Δημοκρατική Αριστερά θα υπερψηφίσει τον Προϋπολογισμό του 2013. Αποφασίσαμε κυρίως με πολιτικά κριτήρια. Τα επιβάλλει η πρωταρχική επιλογή μας να στηρίξουμε την κυβέρνηση και να συμμετάσχουμε στη μεγάλη εθνική προσπάθεια για τη διέξοδο από την κρίση και την παραμονή της χώρας μας στην Ευρωζώνη.

Θα προσπαθήσω να καταθέσω μερικές σκέψεις για το κατά πόσον είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε αυτά που έρχονται, που είναι τα πραγματικά δύσκολα.

Επιτρέψτε μου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να υπενθυμίσω ότι παραμένει μετέωρο, δεκαετίες τώρα, το θεμελιώδες ερώτημα «προς τα πού πορευόμαστε». Ως χώρα, ως πολιτικό σύστημα, ως Κοινοβούλιο, ως κράτος και ως κοινωνία.

Αυτό το ερώτημα, περισσότερο πιεστικό από ποτέ, ταυτίζεται σήμερα με την προσπάθεια επιβίωσής μας.

Ψηφίσαμε χθες το Πολυνομοσχέδιο. Αύριο θα κληθούμε να ψηφίσουμε τον Προϋπολογισμό. Η κυβέρνηση πήρε μια ώθηση, θα εξασφαλίσει, πιθανολογώ, και την εμπιστοσύνη του Κοινοβουλίου αύριο. Θα συνεχίσει. Προς τα πού όμως; Σε ποια κατεύθυνση; Με ποιο προορισμό;

Η επόμενη μέρα της ψήφισης μέτρων και Προϋπολογισμού θα καθορίσει το πλαίσιο διαμόρφωσης του νέου οικονομικού προτύπου της χώρας και το παραγωγικό μοντέλο, πάνω στο οποίο θα στηρίζεται.

Και συνήθως ο Προϋπολογισμός και η κριτική του επιστεγάζουν έναν πολιτικό διάλογο για τις κατευθύνσεις της Οικονομίας και τις προτεραιότητες της παραγωγής και της κοινωνίας.

Υπάρχει όμως σ΄αυτήν την αίθουσα στοιχειώδης επικοινωνία, συνθήκες και διάθεση εποικοδομητικού διαλόγου;

Μπορούμε, μετά από πέντε χρόνια ύφεσης, μεγάλης μείωσης του εθνικού προϊόντος , με την ανεργία και τη φτώχεια να καλπάζουν, μπορούμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να διαμορφώσουμε μερικά minima συναντίληψης, να συζητήσουμε τις δυνατότητες και την προοπτική της χώρας μας, επιτέλους;

Αυτό συνιστά την ευθύνη μας, την ευθύνη όλων μας.


Όμως σήμερα περισσεύουν οι τακτικισμοί. Ποιός είναι περισσότερο έτοιμος να κυβερνήσει, ποιος εντοπίζει πιο συχνά πραξικοπήματα και χούντες, ποιος ανακαλύπτει καθημερινά συνταγματικές εκτροπές, ποιος θα κολλήσει εκβιαστικά μια «δύσκολη» διάταξη στο Μνημόνιο, ώστε να ψηφιστεί αβρόχοις ποσί και ποιος θα προστατέψει περισσότερα προκλητικά κεκτημένα!

Αυτή είναι η κυρίαρχη εικόνα του Κοινοβουλίου, με πρωταγωνιστές μάλιστα εκείνους, οι οποίοι κόπτονται για την εθνική και κοινωνική αξιοπρέπεια.

Με την υπογραφή του Α΄ Μνημονίου η χώρα μας τέθηκε σε διεθνή οικονομικό έλεγχο. Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι οι δανειστές μάς επιβάλλουν μέτρα, έχουν το δικαίωμα να παρακολουθούν την εκτέλεσή τους, και τη δυνατότητα να αναστέλλουν την καταβολή των δόσεων - την έχουν ασκήσει κιόλας- εφόσον εκτιμούν ότι δεν προχωράμε.

Σημειώσαμε μεγάλα βήματα στη μείωση του ελλείμματος, άλλες όμως θετικές επιδόσεις δεν έχουμε να επιδείξουμε. Ούτε εμείς στο θέμα των μεταρρυθμίσεων και του εκσυγχρονισμού, ούτε βεβαίως η τρόικα στο θέμα του χρέους.

Κάθε χρόνο συζητούμε με ολοένα δυσμενέστερους όρους για τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα κι όμως, σ΄αυτήν την αίθουσα δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, διότι κάποιοι επιμένουν στο λαϊκισμό και στην ανέξοδη ρητορεία. Έχουμε φτάσει να θεωρούμε ξεπούλημα ακόμη και την αξιοποίηση, με τη μέθοδο της παραχώρησης για ορισμένο χρόνο, δημόσιας περιουσίας, που βρίσκεται σε άγρια εγκατάλειψη!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, διαβάζω συνεχώς ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των αγορών και την προσέλκυση επενδύσεων στη χώρα μας είναι, αφενός οι εταίροι μας να αποδείξουν καθαρά και τελεσίδικα, τη βιωσιμότητα του χρέους και επίσης, ότι αποκλείουν έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και το Ευρώ, και αφετέρου εμείς, να μπορέσουμε να συνεργαστούμε για πολιτική σταθερότητα, σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, εκμηδένιση της διαφθοράς, κράτος και δικαιοσύνη με θεσμούς λειτουργικούς και αποδοτική λειτουργία.

Αυτά αξιολογούν οι επενδυτές σε όλο τον κόσμο ως φιλικό περιβάλλον επενδύσεων. Εμείς όμως δρούμε ως να αρκούν, οι οριζόντιες δημοσιονομικές περικοπές και η απομείωση του κόστους εργασίας από τη μια μεριά, οι κραυγές και ο άκρατος λαϊκισμός από την άλλη…

Και επειδή στον ορίζοντα άλλοι δανειστές δεν φαίνονται και οι προσδοκίες από τους Τραπεζίτες της Ανατολής, τους γενναιόδωρους ομογενείς και άλλα φαιδρά κατέπεσαν, πείτε μου, σας παρακαλώ, μιας και η μόνη έννοια στην οποία ομονοούμε εδώ μέσα είναι η Ανάπτυξη, για ποια ανάπτυξη μιλούμε, με ποιο εθνικό σχέδιο, προτεραιότητες και χρονοδιάγραμμα;

Γιατί, ενώ αυτά ήσαν εξαρχής τα ζητούμενα, οι στόχοι παραμένουν θολοί και η πρόοδος μηδενική ως ελάχιστη. Υπάρχουν μάλιστα τομείς, όπως η παραοικονομία, η μαύρη εργασία, η φοροδιαφυγή και η διαφθορά, όπου το πάρτυ καλά κρατεί .

Σας ρωτώ λοιπόν, κύριε Υπουργέ των Οικονομικών, ο Προϋπολογισμός αυτός και το Πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε χθες συνιστούν αναγκαίες και ικανές συνθήκες για την επόμενη μέρα;

Εγώ λέω να αποδεχτούμε πως είναι αναγκαίες, είναι όμως και ικανές;

Και παρακαλώ να συνυπολογίσουμε ότι στη χώρα μας οι προϋπολογισμοί έχουν μακρά παράδοση χάρτινης διάστασης. Όχι μόνο τελικά μένουν στα χαρτιά, αλλά κατά κανόνα περιγράφουν ευσεβείς πόθους, όχι την πραγματικότητα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το συμπέρασμά μου είναι ότι η συνήθης διευθέτηση, οι κομματικές παραστάσεις, οι κραυγές εναντίον των δανειστών, η επίκληση των γερμανικών αποζημιώσεων, η επινόηση πραξικοπημάτων και τα συνθήματα δεν απέφεραν παρά μεγαλύτερη ανυποληψία της πολιτικής και αδιέξοδα. Δημοσιονομικά, πολιτικά και κοινωνικά. Θεωρείτε σκόπιμο να συνεχίσουμε έτσι;

Εμείς όχι!

Στη ΔΗΜΑΡ δεν αντιλαμβανόμαστε την πολιτική σαν αυθόρμητη παρτίδα τένις. Πετά ο αντίπαλος το μπαλάκι των περικοπών και των εργασιακών κι εμείς κάνουμε άλλοτε κακή απόκρουση, άλλοτε καλή υποδοχή, χωρίς στόχο, χωρίς ρυθμό, χωρίς πρωτοβουλία, χωρίς στρατηγική για το αποτέλεσμα…

Εμείς επιμένουμε: ακόμα και σήμερα, εντός του ασφυκτικού πλαισίου των απαιτήσεων της τρόικα, δεν υπάρχει άλλη επιλογή παρά να θέσουμε τα θεμέλια ενός εθνικού σχεδιασμού. Πολλώ δε μάλλον, εφόσον διαπιστώνουμε, όλοι, ότι, ενώ οι δεσμεύσεις των δανειακών συμβάσεων παραμένουν εξαιρετικά επώδυνες, εξακολουθεί να αναζητείται – και μάλιστα χωρίς βεβαιότητες- η διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους, η αναστροφή του υφεσιακού σπιράλ, και η προοπτική ανάπτυξης της οικονομίας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κάθε δεκαετία, από το 74 και μετά, οι ασκούμενες πολιτικές μεγέθυναν τις καταστροφικές επιπτώσεις του πελατειακού συστήματος στο κράτος και την κοινωνία και συρρίκνωναν ένα κομμάτι της παραγωγικής βάσης της χώρας, ακυρώνοντας τις δυνατότητες υγιούς ανάπτυξης. Πρώτα τη βιομηχανία, μετά την πρωτογενή αγροτική παραγωγή, στη συνέχεια το περιβάλλον και τον τουρισμό μας και τώρα τη βιοτεχνία και τη μεσαία τάξη.

Και σήμερα προσπαθούμε, άλλοτε επιτυχώς άλλοτε όχι, να μπαλώσουμε ένα - ένα ό,τι στραβό και παράλογο καθιερώσαμε 30 χρόνια.

Και όμως, το ξέρουμε όλοι καλά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Αν δεν εκσυγχρονιστεί η χώρα συνολικά και συντεταγμένα, αν δεν σχεδιάσουμε έναν χάρτη εθνικής πορείας, δίκαιης και συλλογικής, για τη διέξοδο από την κρίση, κανένα δάνειο και καμιά διαδήλωση δεν μας σώζει.

Αν δεν εκπονήσουμε σχέδιο διεύρυνσης της παραγωγικής βάσης της χώρας, αν δεν βρούμε τρόπο να στηρίξουμε τις δημιουργικές δυνάμεις, ώστε να παράγουν προϊόντα, να τα εξάγουν και αν εμείς, οι πολιτικοί, δεν σκεφτόμαστε τις επιλογές μας με στόχο τη διαμόρφωση εθνικής προστιθέμενης αξίας, η μάχη είναι χαμένη, όσες δόσεις κι αν εξασφαλίσουμε.

Στηρίζουμε την κυβέρνηση. Υπερψηφίζουμε τον Προϋπολογισμό, αντιλαμβανόμενοι πως υπάρχει σε εξέλιξη μια προσπάθεια σταθεροποίησης της Οικονομίας.


Αλλά ξέρετε, η διέξοδος από την κρίση θα ήταν εύκολη, αν αρκούσαν μερικές ψηφοφορίες στο Κοινοβούλιο. Αυτό που χρειάζεται είναι επεξεργασία και σχέδιο, ευρύτατες συνεργασίες, και καθημερινή εγρήγορση όχι μόνο απέναντι στα δημοσιονομικά αδιέξοδα αλλά και απέναντι στο φασισμό, την κατάχρηση των θεσμών και τη διαφθορά, το λαϊκισμό, τα στερεότυπα και απέναντι στον πολιτικό θεατρινισμό, που τελευταία, δυστυχώς, επελαύνει ακάθεκτος, διαβρωτικός, και επικίνδυνος για τους λαϊκούς αγώνες.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...