Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Η ΔΗΜΑΡ να το κάνει όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.- Του Γιάννη Βούλγαρη

 Του Γιάννη Βούλγαρη

Το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της κυβέρνησης είναι ότι η εθνική ανάγκη παρατεταμένης πολιτικής σταθερότητας ταυτίζεται με το κομματικό συμφέρον των δύο συνεργαζόμενων κομμάτων να κερδίσουν χρόνο, να φέρουν αποτέλεσμα, ώστε να παρουσιαστούν στο εκλογικό σώμα με αξιώσεις. Κανένας από τους δύο εταίρους δεν μπορεί να κερδίσει ρίχνοντας τον άλλον, και οι δύο έχουν ελπίδες αν παραδώσουν τη χώρα με θετικό ρυθμό ανάπτυξης και αρχινισμένες μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση, στο κοινωνικό κράτος και στο παραγωγικό μοντέλο.

Τα κριτήρια με τα οποία θα την αντιμετωπίσει ο κόσμος είναι, πρώτον, η ενεργητικότητα με την οποία θα κινηθεί για να ανακόψει την ύφεση και, δεύτερον, κάποια έστω δείγματα πρακτικής αυτοκριτικής για τις πελατειακές και αναξιοκρατικές επιλογές που το παραδοσιακό σύστημα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας έχει καθιερώσει. Για όλα αυτά χρειάζονται χρόνο.

Είναι αυτό που έδωσε η ΔΗΜΑΡ στον εαυτό της. Αρχικά συνέβαλε με γενναιοφροσύνη στη διάσωση της χώρας, κάνοντας με τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση ένα βήμα που δεν ήταν ούτε αυτονόητο ούτε εύκολο. Στο τέλος δεν άντεξε. Οχι την πίεση του εκλογικού της σώματος. Εφυγε σε μια στιγμή που οι κομματικοί συσχετισμοί έδειχναν στάσιμοι, άρα μελλοντικά παιζόμενοι. Ο μεγάλος από τα αριστερά ανταγωνιστής, ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν εμφανώς μπλοκαρισμένος χωρίς ικανότητα κινητοποίησης του κόσμου και τον ηγέτη του κουραστικά μονότονο. Από την άλλη, ο Πρωθυπουργός είχε υποχρεωθεί ήδη σε αναδίπλωση.

Τελικά, η ΔΗΜΑΡ δεν άντεξε τον εαυτό της. Αυτοεγκλωβίστηκε στον μικρόκοσμο του κόμματος, τη στιγμή που η θέση της στη γενική πολιτική σκηνή και το «λευκό» παρελθόν έδιναν τη δυνατότητα να γίνει σημείο αναφοράς ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων και ζυμώσεων. Τώρα έχει εισέλθει σε φάση υπαρξιακής αγωνίας, με εμφανή τον κίνδυνο να δει τις δυνάμεις της να σκορπίζονται. Είναι αναμενόμενο. Η συμμετοχή της στην κυβέρνηση αποτελούσε το πιο δυναμικό στοιχείο της ταυτότητάς της, ενώ την ίδια στιγμή λειτουργούσε ως φράγμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Σήμερα είναι εκτεθειμένη στη λεηλασία ενός μέρους της βάσης της. Το ότι τα στελέχη που πρωτοστάτησαν στην άτακτη φυγή από την κυβερνητική ευθύνη στέλνουν ήδη μηνύματα στον ΣΥΡΙΖΑ επιταχύνει την αποδιάρθρωση. Συντεταγμένη όμως πορεία προς τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μάλλον απίθανη στις παρούσες συνθήκες, καθώς υπάρχει ένα άλλο εξίσου αν όχι μεγαλύτερο μέρος του κοινού της, το οποίο είναι σταθερά στρατευμένο στον αριστερό ευρωπαϊσμό και στις παραδόσεις της Ανανεωτικής Αριστεράς. Η ΔΗΜΑΡ αιφνιδίασε μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της, στοιχειώδης υποχρέωσή της είναι να τηρήσει τουλάχιστον την προεκλογική υπόσχεση ότι η κοινοβουλευτική παρουσία της στοχεύει πρωτίστως να διασφαλίσει την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

Σε κάθε περίπτωση, η παραίτηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση ενισχύει την τάση προς τον δικομματισμό ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, με σημαίνουσα επίσης παρουσία της ΧΑ. Εχω υποστηρίξει και υποστηρίζω ότι θα πρόκειται για αρνητική εξέλιξη του κομματικού συστήματος ότι υπό τις παρούσες συνθήκες ο δικομματισμός ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ θα είναι εμφυλιοπολεμικός και στείρος. Πρώτον, γιατί ενθαρρύνει τα πιο αρνητικά στοιχεία των δύο παρατάξεων. Δεύτερον, γιατί αμβλύνει τις πιέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ να εξελιχθεί σε κυβερνητική δύναμη με δημοκρατικές, μεταρρυθμιστικές και ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Τρίτον, γιατί η παρουσία της ΧΑ πιέζει τη ΝΔ επί το αυταρχικότερον και τον ΣΥΡΙΖΑ, σιωπηλά, επί το «αντισυστημικότερο». Τέταρτον, γιατί το ευρωπαϊκό πλαίσιο δεν είναι σήμερα αρκετά ισχυρό ώστε να λειτουργεί ως πόλος έλξης που θα αφομοιώνει τις φυγόκεντρες τάσεις της «ελληνικής περίπτωσης». Γεγονός που καθιστά πιθανό ένα «ιστορικό ατύχημα» καθώς η διεθνής κρίση είναι ακόμα σε εξέλιξη και δεν αποκλείεται να κρύβει νέες δυσάρεστες εκπλήξεις.

Η έξοδος της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση αλλάζει τους όρους της συζήτησης για τη συσπείρωση των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της ευρείας Κεντροαριστεράς. Μέχρι πρότινος, η πτώση του ΠΑΣΟΚ έδινε την εντύπωση ότι η ΔΗΜΑΡ θα μπορούσε να αναλάβει τον ρόλο του επισπεύδοντος. Τώρα οι δυνάμεις και τα στελέχη της που δεν φιλοδοξούν να γίνουν συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, αναζητούν σημείο αναφοράς. Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί ελκτικό πόλο συσπείρωσης του χώρου μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πολύ πιθανό να ανέβει λίγο δημοσκοπικά, επιβραβευόμενο για την υπεύθυνη στάση που έδειξε στην πρόσφατη κρίση και την αποφασιστική παρέμβαση του προέδρου του. Θα ήταν όμως λάθος να παραμείνει στάσιμο.

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στο κρίσιμο σημείο όπου η κατοχή μιας ιστορικής ταμπέλας εξασφαλίζει την επιβίωση, αλλά η ίδια ταμπέλα γίνεται εμπόδιο στην ανασυγκρότηση της ευρύτερης κοινωνικής αναφοράς του. Το δίλημμα είναι κοινό για όλους, βενιζελικούς, παπανδρεϊκούς, σημιτικούς. Και για όλους ισχύει, πιστεύω, η διάγνωση ότι το ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές δεν μπορεί να κατεβεί ως ΠΑΣΟΚ. Με άλλα λόγια, η προοπτική να βρεθούν οι πολίτες του δημοκρατικού Κέντρου και του δημοκρατικού Σοσιαλισμού πρόσφυγες στην επικράτεια της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ ή άστεγοι, είναι επί θύραις.

Η κυβέρνηση λοιπόν θέλει χρόνο, η Κεντροαριστερά όμως δεν έχει χρόνο. Χρειάζεται να τρέξει. Οι τρόποι για την ανασύνθεση μιας παράταξης δεν είναι αμέτρητοι, όπως μας έχει δείξει η Ιστορία. Θα μπορούσε να γίνει γύρω από έναν αναδυόμενο ηγέτη, αλλά τέτοιος δεν φαίνεται και οι συνεχείς διαπιστώσεις της έλλειψης δεν θα επιταχύνουν την έλευσή του. Αλλοι τρόποι που προσφάτως δοκιμάστηκαν ήταν η συγκρότηση του ΣΥΝ το 1988 μέσα από τις οργανωμένες κινήσεις δύο κομμάτων (ΚΚΕ, ΚΚΕ Εσ/ΕΑΡ) υπό την επίδραση ενός διεθνούς παράγοντα (αλλαγές στο ΚΚΣΕ). Και του ΣΥΡΙΖΑ το 2002 ως πρωτοβουλία της ηγεσίας του ΣΥΝ που ήθελε να υποδηλώσει την πρόθεση αλλαγής φυσιογνωμίας της παράταξης.

Η άποψή μου, και να την πω με έναν αφορισμό, είναι «κάντε το όπως ο ΣΥΡΙΖΑ». Ορίστε δηλαδή έναν κοινό φορέα και δυνάμει εκλογικό τίτλο υπό τους οποίους μπορούν να συστεγαστούν αμέσως κόμματα, ομάδες, πρόσωπα, με τρόπο χαλαρό, σχεδόν δοκιμαστικό. Χρονικός ορίζοντας του εγχειρήματος θα είναι βεβαίως οι ευρωεκλογές με στόχο να παρουσιαστεί ένα δυνατό ψηφοδέλτιο και οι εκλογές για την Αυτοδιοίκηση με στόχο το ρίζωμα στις τοπικές κοινωνίες.

Υπάρχει κοινωνικό αντίκρισμα αυτών των διεργασιών; Και ναι και όχι. Ναι, γιατί υπάρχει μια «λανθάνουσα ζήτηση». Ενα ευρύ κοινωνικό σώμα που συνειδητά ή αυθόρμητα κατανοεί με πατριωτικούς όρους τη σημασία της σταθερής ένταξης της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, πολιτισμικά εκφράζεται από τον δημοκρατικό κανόνα και πολιτικά αποστρέφεται τον εξτρεμισμό που εκδηλώνεται από ομάδες στα άκρα του πολιτικού φάσματος. Οχι, γιατί η ζήτηση είναι ακριβώς «λανθάνουσα», δηλαδή δεν είναι κινητοποιημένη ούτε εύκολα κινητοποιήσιμη στο άμεσο μέλλον, καθόσον το ευρύ κοινωνικό σώμα ζει την περίοδο πρωτίστως ως αναγκαίο κακό, δεν έχει περάσει από τον φόβο στη νέα συνειδητοποίηση. Ναι, γιατί στην Ευρώπη αυτός ο χώρος έχει ισχυρή πολιτική - εκλογική παρουσία. Οχι, γιατί ο ίδιος χώρος έχει εδώ και καιρό μια ισχνή ιδεολογική - προγραμματική ταυτότητα.

Οι διεργασίες λοιπόν στον χώρο του δημοκρατικού Σοσιαλισμού και της ευρείας Κεντροαριστεράς έχουν επείγοντα αμυντικό χαρακτήρα, συνιστούν οργανωτική προετοιμασία ήδη ενεργοποιημένων δυνάμεων, προσβλέπουν όμως στη μελλοντική κινητοποίηση ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων για προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που θα υπερβαίνουν τις δυνατότητες της Κεντροδεξιάς και θα επιταχύνουν τις εσωτερικές διεργασίες του χώρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ στις 29/06/2013

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Σαμαράς προς Κινέζους της Cosco: «Επενδύστε σε τρένα, μεταφορές και σε άλλα λιμάνια» - ΟΛΗ Η ΟΜΙΛΙΑ

O Χαιρετισμός του Πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά στα εγκαίνια του νέου προβλήτα εμπορευματοκιβωτίων (Ικόνιο)

 Φίλε Captain Wei, Αγαπητέ κ. Πρέσβη, Κυρίες και Κύριοι,

Βρισκόμαστε εδώ αυτό το απόγευμα το τόσο όμορφο στον Πειραιά, στο Πέραμα, για να εγκαινιάσουμε την ολοκλήρωση των λιμενικών εργασιών της ανατολικής πλευράς του τρίτου προβλήτα. Αυτό είναι, άλλωστε, και μέρος των συμβατικών υποχρεώσεων της πρώτης σύμβασης παραχώρησης, που υπέγραψε ο ΟΛΠ με την Κινεζική εταιρεία COSCO. Σήμερα ολοκληρώνονται επενδύσεις άνω των 340 εκ. ευρώ από την COSCO,  χωρίς  να έχουν ακόμη- όπως σωστά είπε και ο Captain Wei- εξαντληθεί όλες οι δυνατότητες του λιμανιού μας.

Επίσης βρισκόμαστε στο μέσο των διαπραγματεύσεων μιας νέας συμφωνίας, η οποία- αν ολοκληρωθεί και εγκριθεί κι από τις αρμόδιες Κοινοτικές αρχές στην Ευρώπη- θα αφορά σε επένδυση επί πλέον 224 εκ. ευρώ από την COSCO στη δυτική πλευρά του λιμανιού. Κι αυτή θα οδηγήσει πράγματι σε 500 νέες θέσεις εργασίας μόνιμες κι άλλες 200 θέσεις εργασίας, για τα τρία χρόνια που θα διαρκέσει η κατασκευή.

Έτσι, το λιμάνι του Πειραιά μπορεί, στην πλήρη του ανάπτυξη- και μαζί με την νέα επένδυση που τώρα διαπραγματευόμαστε- να αποκτήσει δυναμικότητα 7,0 εκ. τόνων (ΤΕUS), επενδύσεις 580 εκ. ευρώ, θέσεις εργασίας που τελικά θα ξεπεράσουν τις  3000  ώστε ο Πειραιάς να συμπεριληφθεί, κ. Δήμαρχε του Πειραιά, στα 5 πρώτα λιμάνια της Ευρώπης από άποψη δυναμικότητας πηγαίνοντας προς το να γίνει το πρώτο.

Φίλες και φίλοι, η ανάπτυξη του Πειραιά τα τελευταία χρόνια μας  διδάσκει κάτι πολύ σημαντικό: όποια και αν είναι η ένταση και η μορφή της κρίσης, η απάντηση είναι να επενδύουμε σε πεδία ανταγωνιστικά και σε συμφωνία με τις μεγάλες παραγωγικές και οικονομικές ροές της εποχής μας, αλλά και του μέλλοντος. Αυτό ακριβώς έγινε στον Πειραιά από την COSCO και το Ελληνικό δημόσιο. Κι αυτή η συνεργασία πρέπει να συνεχιστεί.

Ταυτόχρονα με την επένδυση αυτή, συντελείται και μια άλλη μεγάλη αλλαγή στο λιμάνι και στη Χώρα. Το λιμάνι του Πειραιά συνδέθηκε με το τραίνο και η Ελληνική πολιτεία ολοκληρώνει με συγκεκριμένα βήματα τη στρατηγική αναβάθμισή του τραίνου. Ξαναβάζουμε  τον Πειραιά – και ολόκληρη τη χώρα – στους νέους διεθνείς εμπορικούς δρόμους, στις νέες διαδρομές των παγκόσμιων εφοδιαστικών αλυσίδων, από και προς την Ασία, από και προς τις μεγάλες Ευρωπαϊκές και Μεσογειακές αγορές. Σε λίγες μέρες θα ανακοινωθεί και η επίσημη έναρξη αποκρατικοποίησης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.

Οι Κινέζοι εταίροι μας, τόσο στην επίσκεψή μου στην Κίνα όσο και με συνεχείς αδιάλειπτες επαφές στην Ελλάδα, έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους, όπως ακούσατε και πριν από τον Captain Wei, και για άλλες επενδύσεις στη Χώρα μας πέρα από το λιμάνι του Πειραιά. Στο πρόσφατο ταξίδι μου στην Κίνα με μεγάλη ομάδα Ελλήνων επιχειρηματιών, διαπιστώσαμε όλοι, από τις πολύ ενδιαφέρουσες συνομιλίες που είχαμε με την Κινεζική ηγεσία, ότι οι δυνατότητες συνεργασίας Ελλάδας και Κίνας είναι απεριόριστες αλλά και σε διαφορετικούς τομείς της οικονομίας.

Φίλε Captain Wei, είστε αποδεδειγμένος φίλος της Χώρας μου. Αισθάνομαι ότι μαζί χτίζουμε γέφυρες φιλίας και συνεργασίας, που ανοίγουν νέους δρόμους για τους λαούς μας. Θα ήθελα, λοιπόν, κι εγώ προσωπικά, με την παρουσία μου σήμερα εδώ, να υπογραμμίσω την αποφασιστικότητα αυτής της Κυβέρνησης για την περαιτέρω ανάπτυξη και σύσφιξη των σχέσεών μας τόσο στον λιμενικό τομέα όσο και σε άλλους τομείς με μεγαλύτερη συμμετοχή της Κίνας τελικά στο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα της Κυβέρνησης. Η Ελλάδα μπορεί- εγώ λέω ότι θα γίνει- η πύλη εμπορίου Κίνας-Ευρώπης! Από το λιμάνι του Πειραιά που ξεκινήσαμε την πρώτη μας συνεργασία, σας προσκαλούμε, λοιπόν, και σε άλλες επιτυχημένες συνεργασίες στις μεταφορές, στα τραίνα, στα λιμάνια, στη ναυπηγο- επισκευή…

Είμαι βέβαιος ότι η Κίνα θα στηρίξει τη μεγάλη μεταρρύθμιση της Χώρας μας. Κι αυτό θα είναι για το κοινό συμφέρον όλων: Της Ελλάδας, της Κίνας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης…
Enhanced by Zemanta

Άρθρο της Βούλτεψη με πολλές αιχμές

Με ένα άρθρο της το οποίο αναφέρει συνεχώς την λέξη "αξιοπρέπεια" εμφανίζεται δυναμικά σήμερα η Σοφία Βούλτεψη μετά την παραίτησή της από υφυπουργός Υγείας. 

Διαβάζοντας το κείμενο, είναι εμφανές πως η κυρία Βούλτεψη δίνει την δική της απάντηση σε όσα συνέβησαν τις τελευταίες ώρες και στα σενάρια της κόντρας της με τον νέο υπουργό Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη.

Διαβάστε το άρθρο της:

"Συνηθίζουμε να επαναλαμβάνουμε – με τρόπο που πλέον κινδυνεύει να καταλήξει σε κλισέ – ότι η οικονομική κρίση που ζούμε είναι απότοκος της ηθικής κρίσης.

Δεν είναι κλισέ.

Είναι το παν.

Αξιοπρέπεια, ήθος, αυτοσεβασμός, φιλότιμο.

Δηλαδή, αγάπη για την Πατρίδα.

Είναι βέβαιο ότι αν ξαναβρούμε όλοι την αξιοπρέπειά μας, θα βρούμε και όλα τα άλλα.

Θα είναι η πιστοποίηση της κοινής προσπάθειας για χάρη του κατά Αριστοτέλη Κοινού Καλού.

Θα προχωρήσουμε μπροστά, θα δουλέψουμε όλοι μαζί, θα δημιουργήσουμε επιτέλους έσοδα για τη χώρα, θα υπηρετήσουμε πραγματικά το δημόσιο συμφέρον.

Με όπλο την αξιοπρέπειά μας, με οδηγό τη συνείδησή μας και με την καρδιά γεμάτη από ανιδιοτελή αγάπη για την πατρίδα μας και την παράταξη την οποία υπηρετούμε – ο καθένας τη δική του παράταξη, αλλά η Πατρίδα είναι δική ΜΑΣ.

Με λογισμό και μ’ όνειρο…

Πολλά είναι τα δεινά που έζησε ο λαός μας στην μακρά ιστορική του διαδρομή.

Στάθηκε όρθιος και ξεπέρασε τις δυσκολίες μόνο όταν ενωμένος ύψωνε το ανάστημά του στις δυσκολίες, όταν το «όχι» του είχε νόημα και απέβλεπε στο Κοινό Καλό, όταν έβαζε την αξιοπρέπειά του πάνω απ’ όλα.

Αυτή η ανάγκη υπάρχει και σήμερα.

Η ανάγκη για μια μεγάλη επιστροφή στην εθνική αξιοπρέπεια, που θα περάσει μέσα από την διαφύλαξη της προσωπικής αξιοπρέπειας του καθενός και της καθεμιάς…"



Πηγή άρθρου: elzoni.gr

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

Ένα βήμα εμπρός και δύο βήματα πίσω ή μια χρήσιμη εφεδρεία ;

Του ΚΩΣΤΑ ΧΑΪΝΑ
Στελέχους της ΔΗΜΑΡ

Το επεισόδιο με την  ΕΡΤ είναι μάλλον η αφορμή και  όχι η αιτία της εξόδου της  Δημοκρατικής Αριστεράς από την  Κυβέρνηση συνευθύνης. Όχι δεν  αποτέλεσε κεραυνό εν αιθρία αυτή η αιφνίδια αναχώρηση του Φώτη Κουβέλη από την τρικομματική διακυβέρνηση. Ήταν ας πούμε αντικειμενική εξέλιξη η κίνηση αυτή. Και Εξηγούμαι.

Ας θυμηθούμε ποιο ήταν το κρίσιμο διακύβευμα του Ιουνίου  του 2012 μετά τις δεύτερες εκλογές  και τα γνωστά αποτελέσματα. Περιθώρια  για τρίτες εκλογές δεν υπήρχαν, η χώρα έπρεπε να σωθεί από μια ανοικτή χρεοκοπία και η Δημοκρατική Αριστερά και ο Φώτης Κουβέλης, κάνει μια μεγαλειώδη ηγετική κίνηση, ξεπερνώντας τα γνωστά αριστερά συμπλέγματα και κόμπλεξ περί συνεργασιών με τους δεξιούς, προτείνοντας Κυβέρνηση εθνικής συνευθύνης με την Νέα Δημοκρατία του κου Σαμαρά και με το ΠΑΣΟΚ του κου Βενιζέλου. Με την κίνηση αυτή εισάγει μια νέα έννοια στο πολιτικό λεξιλόγιο, την Αριστερά της ευθύνης και των Κυβερνητικών ευθυνών. Και από τότε όλες οι δημοσκοπήσεις, έχουν το Φώτη Κουβέλη στις πρώτες θέσεις δημοφιλίας από όλους τους πολιτικούς.

Από τότε πέρασε ένας χρόνος, η χώρα ξεπέρασε τον επικίνδυνο κάβο της ανοικτής χρεοκοπίας, χωρίς ασφαλώς να έχουν εκλείψει παντελώς οι κίνδυνοι ενός ατυχούς συμβάντος. Άλλες προτεραιότητες προέκυψαν. Και πρώτα απ’όλα οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις που απαιτούνταν να γίνουν στο Κράτος, στη δημόσια διοίκηση, στην αυτοδιοίκηση, παντού. Και όχι ως μνημονιακές υποχρεώσεις, αλλά ως απαραίτητες αλλαγές για την μετεξέλιξη του Κράτους μας σε ένα κανονικό ευρωπαϊκό και σύγχρονο δημοκρατικό Κράτος. Μπορεί το μνημόνιο να προβλέπει την μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά το πρόβλημα της χώρας είναι ευρύτερο και πιο σύνθετο. Πρόκειται για μια ολική μεταρρύθμιση που κάποιοι ονομάσαμε Δημοκρατική Επανάσταση.

Στο σημείο αυτό είναι και η ουσία του προβλήματος. Το πολιτικό σύστημα –γιατί το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τη Δημοκρατική Αριστερά - και η κοινωνία ήταν και είναι ανέτοιμοι για αυτές τις μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Η εξήγηση είναι απλή. Για να γίνουν αυτές οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει το πολιτικό σύστημα να έρθει σε σύγκρουση με τα ίδια τα «παιδιά» του. Πάρτε για παράδειγμα το θέμα της ΕΡΤ. Ποιοι είναι αυτοί που κάνουν «κουμάντο» διαχρονικά στην ΕΡΤ όλα τα χρόνια ; Εκτός από κάποιες εξαιρέσεις επαγγελματιών δημοσιογράφων, δεν ήταν οι ημέτεροι των πολιτικά κυρίαρχων δυνάμεων τα τελευταία σαράντα χρόνια οι οποίοι διόριζαν τους «δικούς τους, λες και ήταν το μαγαζάκι τους; Δεν χρειάζεται τόση υποκρισία, όταν λίγες μέρες πριν την «κρίση» στην ΕΡΤ, σύσσωμη η αντιπολίτευση χαρακτήριζε την ΕΡΤ με εξαιρετικά κοσμητικά επίθετα απαξίωσης. Η απόφαση Σαμαρά για το κατέβασμα των διακοπτών της ΕΡΤ, πέρα από την άκομψη και άγαρμπη μεθόδευση, αποτελεί και την ουσία του προβλήματος. Δηλαδή η κίνηση αυτή εκπνέει και έναν πολιτικό συμβολισμό. Το πολιτικό σύστημα θέλει και μπορεί να τα βάλλει με το κατεστημένο ; Προσωπικά ομολογώ ότι τα δείγματα γραφής μέχρι σήμερα της Κυβέρνησης με έχουν πείσει ότι ούτε θέλει, ούτε μπορεί. Για να αναφέρω μόνο κάποια παραδείγματα. Ο κόκκινος Πάνος κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να μην κλείσουν κάποια άχρηστα στρατόπεδα που βρίσκονται σκορπισμένα ανά την επικράτεια. Ο κος Αρβανιτόπουλος ξέρει μόνο να υπογράφει πλασματικές υπερωρίες για τα δικά του παιδιά και να χρηματοδοτεί με χρήματα του ΕΣΠΑ κάποιες φίλιες δυνάμεις, ανύπαρκτες  μεταρρυθμίσεις τύπου σχέδιο «ΑΘΗΝΑ», όπου κάπου έκλεινε τμήματα και κάπου τα διατηρούσε λόγω ανυπέρβλητων πιέσεων ημετέρων, με τον κο Παπαθεοδώρου όμως να μην τον έχουμε ακούσει ακόμη για το τι λέει για το θέμα. Η ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων έχει βαλτώσει και η εξυγίανση του κυκλώματος του φαρμάκου πάει με βήμα σημειωτόν και για την κυρία Σκοπούλη να μην έχει πληροφορηθεί κανένας τι ακριβώς έκανε δώδεκα μήνες στην Κυβέρνηση. Ο συμπαθής κατά τα άλλα κος Ρουπακιώτης, πέρα από το αντιρατσιστικό και τον αμφιλεγόμενο χειρισμό του, έδινε την εντύπωση ή έτσι τουλάχιστον πρόβαλαν τα μέσα, ότι συνήθως ασχολιόταν με την τακτοποίηση εκκρεμοτήτων των συναδέλφων του δικηγόρων. Η φιλότιμη προσπάθεια του Κου Μανιτάκη να εκσυγχρονίσει το δημόσιο τομέα και να εισάγει την αξιολόγηση, είχε απέναντι ένα πραγματικό μέτωπο, αποτελούμενο από τη γραφειοκρατία, τους άλλους υπουργούς, τους κομματάρχες όλων των κομμάτων και τους συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ. Μίλησα για όλους τους υπουργούς της ΔΗΜΑΡ με ειλικρίνεια (ίσως κάπου να κάνω λάθος και να αδίκησα κάποιον) και περισσότερο γιατί νομίζω ότι πρέπει να βγουν να μιλήσουν, για όλα, για τις δυσκολίες, για τα εμπόδια που συνάντησαν, για τις πρωτοβουλίες που πήραν. Δεν μιλώ για άλλες ανύπαρκτες πολιτικά περιπτώσεις υπουργών, που επιβεβαιώνουν την διαπίστωση ότι αυτή η Κυβέρνηση δεν είχε προσανατολισμό, βάδιζε στα τυφλά, με μοναδικό οδηγό τις μνημονικές μας υποχρεώσεις, τις οποίες είναι σίγουρο ότι θα ξεχνούσαμε εάν η τρόικα δεν ερχόταν κάθε τόσο στη χώρα μας για να  μας τις θυμίζει.

Με λίγα λόγια η  Κυβέρνηση δεν ήθελε και μάλλον δεν μπορούσε να συγκρουστεί με κατεστημένα  συμφέροντα και να ανοίξει το δρόμο για μια άλλη πορεία της χώρας. Το βασικό πρόβλημα ήταν η έλλειψη πυξίδας. Δεν ήξερε τι ακριβώς έπρεπε ν’ αλλάξει και κυρίως πώς να τα αλλάξει. Δεν είχε επιτελείο, επεξεργασίες, σχέδιο στρατηγικής και τακτικής. Η συνάντηση των αρχηγών δεν μπορούσε να υποκαταστήσει αυτές τις αναγκαιότητες, στοιχειώδεις για τον οποιονδήποτε που αναλαμβάνει να κάνει μια δουλειά, πόσο μάλλον να κυβερνήσει τη χώρα. Και η Κυβέρνηση αυτή είχε αναλάβει να αλλάξει τη χώρα, έχοντας μια σημαντική πλειοψηφία στη Βουλή. Η προγραμματική συμφωνία όμως των τριών κομμάτων, ήταν ένα γενικόλογο κείμενο που όλους ικανοποιούσε, αλλά στην ουσία ήταν ένα κενό γράμμα, αφού δεν προσδιόριζε συγκεκριμένες προτεραιότητες, δεν έβαζε στόχους, δεν καθόριζε τις αλλαγές που θα επιχειρούσε η Κυβέρνηση συνεργασίας, ώστε και οι υπουργοί της να είχαν ένα μπούσουλα υλοποίησης. Οπότε η μόνη δύναμη που πίεζε και πιέζει για κάποιες αλλαγές, ήταν η τρόικα μέσω του μνημονίου που έχουμε υπογράψει ως χώρα. Μέσα από μια τέτοια πίεση είχαμε και την –σε ένδειξη πυγμής-, απόφαση Σαμαρά για το κλείσιμο της ΕΡΤ. Όμως δυστυχώς έτσι δεν αλλάζει ουσιαστικά το Κράτος μας. Ακόμη και οι απολύσεις να γίνουν, όπως προσδιορίζονται από το μνημόνιο από μόνες τους δεν μπορούν να φέρουν την άνοιξη. Χρειάζονται βαθύτερες αλλαγές και τομές που θα αλλάζουν νοοτροπίες, βαθιά ριζωμένες στο υποσυνείδητο του Έλληνα.

Για το Φώτη Κουβέλη θα ήθελα να πω λίγα λόγια. Έδειξε με την  απόφαση του μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012, ότι είναι ένας ηγέτης με διορατικότητα, όπως επίσης με την σταθερή παρουσία του όλους αυτούς τους μήνες στις διαβουλεύσεις, ότι αποτελούσε την σταθερά αυτής τη Κυβέρνησης. Η απόφασή του να φύγουμε από την Κυβέρνηση δεν το κρύβω ότι με ξάφνιασε. Έχω επιχειρηματολογήσει δεκάδες φορές για την αναγκαιότητα, όχι απλά στήριξης αυτής της Κυβέρνησης, αλλά πιο ενεργούς και αποφασιστικής συμμετοχής. Όμως ποτέ δεν θα δεχθώ διάφορες υποτιμητικές εκτιμήσεις και χαρακτηρισμούς που ακούστηκαν σε διάφορες αναλύσεις (έστω και καλοπροαίρετα). Ο ηγέτης στις δύσκολες στιγμές, παίρνοντας δύσκολες αποφάσεις, αναλαμβάνει και τις ευθύνες του απέναντι στην ιστορία. Και ο Φώτης Κουβέλης μας έχει δείξει ότι τις αναλαμβάνει πλήρως, με ανιδιοτέλεια και θάρρος. Μπορεί να έκανε λάθος στην συγκεκριμένη απόφασή του. Αυτό όμως θα το δείξει η ιστορία και όχι η δική μας ανάλυση.

Και τώρα τι γίνεται αναρωτιόμαστε  πολλοί από μας που στηρίξαμε αυτή την επιλογή, της Κυβερνητικής συνεργασίας. Χάθηκαν όλα μετά την έξοδο της Δημοκρατικής Αριστεράς από την Κυβέρνηση ; Έγινε άλμα στο κενό ή δύο βήματα πίσω μετά το ένα βήμα που είχε γίνει τον περασμένο Ιούνιο ; Μήπως δεν μπορούσε να σηκώσει αυτό το μεγάλο φορτίο ένα νεοσύστατο κόμμα, που δεν έχει απογαλακτιστεί ακόμη από βασικές σταθερές της παραδοσιακής αριστεράς ; Μήπως οι πιέσεις που δεχόταν η ηγεσία του κόμματος από ένα «αριστερό» ακροατήριο ήταν αφόρητες ; Μήπως δεν ταίριαζαν αυτές οι Κυβερνητικές υποχρεώσεις σε ένα κόμμα που οι βασικές του δυνάμεις έχουν μάθει να είναι συνήθως στα «κάγκελα»» ; Μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά ή κάποια από αυτά. Δεν έχει πολύ σημασία. Η απόφαση έχει ληφθεί πλέον, πάμε πιο κάτω.

Προσωπικά έχω την αίσθηση ότι απογοητεύσαμε κάποιο νέο ακροατήριο, που δεν προέρχεται υποχρεωτικά από τις δεξαμενές της παραδοσιακής αριστεράς, αλλά από κάποια νέα κοινωνικά στρώματα, χωρίς ιδιαίτερους δεσμούς με το Κράτος, πολίτες της κοινής λογικής και του ορθολογισμού, που κερδήθηκαν στις εκλογές του Ιουνίου του 2012 και μετά την απόφαση μας να αναλάβουμε Κυβερνητικές ευθύνες. Είναι όσοι πολίτες καταλάβαιναν το ειδικό βάρος που είχε η Δημοκρατική Αριστερά και ο Φώτης Κουβέλης, στην Κυβέρνηση συνεργασίας. Δεν ξέρω αν αυτή η απογοήτευση μετεξελιχθεί και σε πολιτική αποδοκιμασία στο μέλλον. Αυτό νομίζω θα εξαρτηθεί και από την πολιτική που θα ασκήσει η Δημοκρατική Αριστερά από εδώ και πέρα. Γιατί πολλοί καλοθελητές ήδη βγήκαν στα κεραμίδια και εξάγγειλαν το νέο αντιπολιτευτικό πλαίσιο της ΔΗΜΑΡ. Προσοχή λοιπόν.

Κατά τη γνώμη μου, η Δημοκρατική Αριστερά εάν θέλει  να διαδραματίσει έναν δημιουργικό  ρόλο στα πράγματα στην συνέχεια, θα πρέπει να πολιτεύεται ως να κυβερνούσε η ίδια. Με σοβαρότητα και υπευθυνότητα θα πρέπει να επεξεργασθεί θέσεις για όλα αυτά που είπαμε προηγούμενα - για ένα σύγχρονο, δημοκρατικό, ευρωπαϊκό Κράτος- και να πάρει τις αναγκαίες κοινοβουλευτικές και πολιτικές πρωτοβουλίες για να προχωρήσει η υπόθεση αυτή, χωρίς να υποκύπτει στην γοητεία του λαϊκιστικού αντιπολιτευτισμού. Δεύτερον θα πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες για την συνάντηση όλων των δημοκρατικών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων του τόπου, από τους δημοκράτες προοδευτικούς φιλελεύθερους που εγκλωβίζονται στη Νέα Δημοκρατία, έως τις λογικές, αντιλαϊκιστικές δυνάμεις της αριστεράς που έχουν εγκλωβιστεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Βλέπετε δεν χρησιμοποιώ λέξεις όπως αριστερά, κεντροαριστερά, σοσιαλδημοκρατία κ.λ.π., γιατί νομίζω ότι το νέο αφήγημα στη φάση αυτή, που χρειάζεται να επεξεργασθούμε για να εμπνευστούμε και να εμπνεύσουμε τους πολίτες, μάλλον υπερβαίνει αυτή τη παραδοσιακή κατηγοριοποίηση.





24-6-2013

Κώστας Χαϊνάς

xainas@gmail.com

http://kostasxainas.blogspot.com

Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

Συνέντευξη του Δημήτρη Κουτσούμπα στο «Βήμα της Κυριακής»

Συνέντευξη στην εφημερίδα «Βήμα της Κυριακής» παραχώρησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.
 Η συνέντευξη έχει ως εξής:
Πόσο δύσκολο είναι να αναλαμβάνει κανείς το τιμόνι ενός ιστορικού κόμματος στη θέση προσωπικοτήτων όπως ο Κορδάτος, ο Σιάντος, ο Ζαχαριάδης και ο Χαρίλαος Φλωράκης;
«Φέτος συμπληρώνονται τα 95 χρόνια. Είναι μια ηρωική πορεία θυσίας εκατοντάδων χιλιάδων μελών, στελεχών και φίλων του. Ανάμεσα σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται βέβαια οι ηγέτες που αναφέρατε αλλά και εκατοντάδες κομμουνιστές που έπαιξαν ηγετικό ρόλο αλλά ταυτόχρονα ήταν απλοί στρατιώτες στη μάχη. Πολλές φορές δεν ξέρουμε ούτε το όνομα ανθρώπων που έπεσαν στα πεδία των μαχών ή σακατεύτηκαν στις φυλακές και στις εξορίες. Ήταν μια πορεία για το καλό του λαού μας, για να νικήσει το δίκιο. Το διαφορετικό για εμάς είναι ότι η θέση του Γενικού Γραμματέα είναι μια θέση ανάμεσα στα άλλα στελέχη, στο πλαίσιο του καταμερισμού δουλειάς μέσα στο κόμμα. Φυσικά έχει την πρώτη ευθύνη αλλά πάντα στα πλαίσια της συλλογικής λειτουργίας. Ορισμένες φορές μπορεί να σε πιάνει δέος αλλά μην ξεχνάτε ότι η κάθε προσωπικότητα, το κάθε στέλεχος, δρα και είναι γέννημα της εποχής του. Για παράδειγμα, σε συνθήκες ήττας και αντεπανάστασης, από το 1991 και μετά, ήταν πολύ σημαντική η συνεισφορά της Αλέκας Παπαρήγα. Όλοι μας θεωρούσαν τελειωμένους μετά την ανατροπή της Σοβιετικής Ένωσης και τη διάσπαση του Κόμματος. Μας έλεγαν ότι είναι ζήτημα ημερών, ζήτημα μηνών. Κι όμως το Κόμμα άντεξε. Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει, στην πορεία των 95 χρόνων».
Γνωρίζετε καλά τη δομή και την οργάνωση του ΚΚΕ. Ποια πιστεύετε ότι είναι τα πλεονεκτήματα αλλά και τα μειονεκτήματα αυτού του τρόπου κομματικής οργάνωσης στη σημερινή εποχή;
«Βλέπω μόνο πλεονεκτήματα. Αντικειμενικά, όχι επειδή είμαι στη θέση του γραμματέα. Η οργάνωση του ΚΚΕ συνδέεται με το λόγο της ύπαρξής του. Το Κομμουνιστικό Κόμμα ιδρύθηκε, υπάρχει και θα υπάρχει για να μπορέσει να κάνει πράξη, όχι γενικά και αφηρημένα κάποια ιδανικά, αλλά να οδηγήσει την εργατική τάξη, το λαό, στην εξουσία για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο καπιταλισμός έχει ξεπεραστεί ιστορικά, ότι δεν έχει να δώσει τίποτε άλλο από βαρβαρότητα, εκμετάλλευση, καταπίεση των εργαζομένων και του λαού, αλλά δεν έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις ριζικής ανατροπής του από το νέο κοινωνικό σύστημα. Από αυτή την άποψη, το πώς δρα το Κόμμα, το πώς επεξεργάζεται τις θέσεις του και πως δουλεύει, είναι πλεονέκτημα για την αποστολή του. Μας λένε πολλές φορές ότι έχουν αλλάξει οι συνθήκες. Βεβαίως έχουν αλλάξει. Γι’ αυτό κι εμείς βελτιώνουμε και προσαρμόζουμε τις θέσεις μας, τη στρατηγική μας με τις αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου».
Λέτε ότι ο καπιταλισμός τελείωσε ιστορικά. Πολλοί συμφωνούν. Από την άλλη πλευρά, ο υπαρκτός σοσιαλισμός είχε τόσο σοβαρές αδυναμίες που οδήγησαν στην κατάρρευσή του.
«Μα βέβαια είχε αδυναμίες. Και όχι μόνο αυτό. Από τις ελλείψεις και τα λάθη ουσιαστικά ανατράπηκε και τέλειωσε μια μεγάλη περίοδος, που έφτασε εκεί που έφτασε, με μεγάλες κατακτήσεις και θυσίες των λαών. Και με επίδραση διεθνώς αλλά και στη χώρα μας. Μην ξεχνάτε ότι μια σειρά από κατακτήσεις οφείλονται στο γεγονός ότι υπήρχε σοσιαλιστικό σύστημα, ο καπιταλισμός αναγκαζόταν να κάνει κάποιες παροχές. Ο σοσιαλισμός, από τον προηγούμενο αιώνα έλυσε το δικαίωμα στη δουλειά για όλους, στη μόρφωση, στην υγεία, στον πολιτισμό.... έδωσε πρωτόγνωρες κατακτήσεις που εμείς ούτε στο όνειρό μας, δεν έχουμε δει.
Είχαμε όντως το αντιδραστικό πισωγύρισμα. Από το προηγούμενο Συνέδριο κάναμε τις εκτιμήσεις μας σχετικά με το σοσιαλισμό. Γιατί ανατράπηκε… θέλει αναλυτική κουβέντα και φοβάμαι ότι θα μας πάρει ώρες...  Το σοσιαλιστικό σύστημα ανατράπηκε όταν άρχισε να λύνει προβλήματα σοσιαλισμού με συνταγές καπιταλισμού».
Διατηρείτε ωστόσο σχέσεις με το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας, το οποίο έχει εγκαθιδρύσει με έναν τρόπο ένα καπιταλιστικό καθεστώς.
«Όχι με έναν τρόπο, με πολλούς τρόπους. Είναι καπιταλιστική η οικονομία της Κίνας. Δεν μας μπερδεύει το γεγονός ότι ένα κομμουνιστικό κόμμα είναι στην εξουσία. Έχουμε διμερείς σχέσεις με το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας και συζητάμε τις διαφορετικές απόψεις. Δεν κρύβουμε τις εκτιμήσεις μας. Έχουμε ανησυχήσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια για την πορεία αυτή. Δεν συμμεριζόμαστε την άποψη του ΚΚ Κίνας που λέει ότι με αυτό τον τρόπο θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη που θα τους φέρει στην οικοδόμηση των βάσεων του σοσιαλισμού. Πιστεύουμε ότι έχουν οδηγηθεί στην καπιταλιστικοποίηση. Και βέβαια, όταν έχεις σύστημα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, σε οδηγεί ακόμη και σε διεθνές επίπεδο στο να παίρνεις ενεργό μέρος στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς».
Πολλοί σας καταλογίζουν ότι το ΚΚΕ παραμένει ένα σταλινικό κόμμα. Αναλυτές συνδέουν όσα συνέβησαν στη Σοβιετική Ένωση επί Στάλιν με τη γενοκτονία του Χίτλερ. Τι απαντάτε;
«Καταρχάς, δεν μας βρίσκουν σύμφωνους όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί. Το μοναδικό παράδειγμα που αναφέρεται στη βιβλιογραφία μας αφορά στην έκφραση λενινιστικό κόμμα, που αφορά στον ιδρυτή του Κόμματος Νέου τύπου, όπως ονομάστηκε τότε κατά τη διαπάλη που είχε ξεσπάσει με το τμήμα εκείνο των εργατικών κομμάτων που αποσχίστηκε προς τη σοσιαλδημοκρατία. Με αυτή την έννοια, μιλάμε για Λενινιστικό κόμμα, από την άποψη της θεωρίας και της διδασκαλίας και το γεγονός ότι ήταν το Κόμμα του ιδρυτή του που οδήγησε στην πρώτη πετυχημένη σοσιαλιστική επανάσταση».
Σας κατηγορούν όμως ότι δεν έχετε αποκηρύξει τον Στάλιν...
«Δεν μπορείς να αποκηρύξεις την ιστορία. Ο Λένιν με τον Στάλιν τη δεκαετία του 1920 προσπαθούσαν να ανοικοδομήσουν τη σοβιετική εξουσία, είχαν να αντιμετωπίσουν εμφύλιο και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις από όλα τα καπιταλιστικά κράτη. Μέχρι και ελληνικός στρατός πήγε εκεί για να ανατραπεί η σοβιετική εξουσία. Η δεκαετία του 1920 σφραγίστηκε από αυτή την προσπάθεια της σταθεροποίησης, της νίκης της σοβιετικής εξουσίας. Αλλά γινόταν πόλεμος, συγκρούσεις, ήταν εμφύλιος πόλεμος και επιπλέον με τη συμμετοχή ξένων δυνάμεων. Η δεκαετία του 1930, που στην ηγεσία της ΕΣΣΔ βρισκόταν ο Στάλιν, χαρακτηρίζεται από την τεράστια οικονομική καπιταλιστική κρίση στο δυτικό κόσμο, από την άνοδο του φασισμού παγκοσμίως και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, από την προετοιμασία των πολέμων. Όλα αυτά την ώρα που η Σοβιετική Ένωση προσπαθούσε να οικοδομήσει το σοσιαλισμό και είχε καταφέρει να φτάσει από οικονομικής άποψης τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Αυτή τη δεκαετία έγινε δεύτερη δύναμη στον κόσμο. Κατοχυρώθηκε το ασφαλιστικό σύστημα, κατοχυρώθηκαν τα μειωμένα συντάξιμα χρόνια, βρήκε όλος ο κόσμος δουλειά, αναπτύχθηκε η βιομηχανία. Αυτά τα επιτεύγματα καθορίζουν εκείνη την περίοδο και όχι για παράδειγμα οι δίκες της Μόσχας ή παρόμοια ζητήματα που αφορούσαν την αντιμετώπιση του φασισμού και της ξένης επέμβασης, αλλά και την υπονόμευση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Και στη συνέχεια, τη δεκαετία του 1940 -μιας και αναφέρεστε στον Στάλιν- ήταν ο μεγάλος πατριωτικός πόλεμος, η αντιιμπεριαλιστική πάλη και η αντιφασιστική νίκη των λαών. Και ήταν σημαντική η συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης, του κομμουνιστικού κόμματος, του λαού της και των ηγετών της, του Στάλιν. Πως θα τα αγνοήσεις όλα αυτά και θα συμφωνήσεις με την αντίληψη που είναι έξω από κάθε ιστορική πραγματικότητα και κάθε ιστορική μνήμη των λαών και θα μιλήσεις για εξομοίωση του φασισμού με τον κομμουνισμό, ή του Χίτλερ με τον Στάλιν. Αν είναι δυνατόν. Προσβάλλεις πάνω από 20 εκατομμύρια ανθρώπους, Σοβιετικούς, και άλλους τόσους σ’ όλο τον κόσμο που πέθαιναν στα εκτελεστικά αποσπάσματα και φώναζαν ζήτω η Σοβιετική Ένωση, ζήτω ο Στάλιν, ζήτω η αντιφασιστική συμμαχία. Στερείται κάθε σοβαρότητας αυτή η άποψη».
Ο παππούς σας εκτελέστηκε από τους Ναζί. Πως νοιώθετε που υπάρχει ένα κόμμα στην ελληνική βουλή που υμνεί το ναζισμό;
«Δεν είναι προσωπικό το ζήτημα. Το θέμα είναι πώς πρέπει να νιώσει το σύνολο του ελληνικού λαού και πώς πρέπει να εκτιμήσουμε τι κόμμα είναι αυτό. Γιατί υπάρχει και η άποψη δυστυχώς ότι είναι κάτι έξω από το σύστημα, είναι κάτι περίεργο που δημιουργήθηκε τώρα, υπό ορισμένες συνθήκες. Δεν συμφωνούμε, είναι επικίνδυνη αυτή η άποψη. Η Χρυσή Αυγή -και τα ναζιστικά κόμματα και ιστορικά και διεθνώς και στη χώρα μας- είναι γέννημα θρέμμα του συστήματος. Τους αξιοποιεί το σύστημα. Όταν λέμε ότι είναι τσιράκια του συστήματος, το εννοούμε. Τους αξιοποιεί για παράδειγμα για τη θεωρία των δύο άκρων. Τους βολεύει. Για να επιτεθούν ενάντια στο εργατικό κίνημα, στην πορεία της ταξικής πάλης και σε όσους κάνουν κριτική στον καπιταλισμό, αξιοποιούν τις ακρότητες της Χρυσής Αυγής για να πουν ότι υπάρχει και το άλλο άκρο. Τους αξιοποιούν επίσης στην αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, τους ανοίγουν το δρόμο. Μας ανησυχεί το γεγονός ότι άλλα πολιτικά κόμματα δεν κάνουν αυτή την πρόβλεψη επειδή σκέφτονται μόνο ευκαιριακά απέναντι στη Χρυσή Αυγή και δεν βλέπουν ότι η προβολή, η αρνητική προβολή βεβαίως, ουσιαστικά κατοχυρώνει τη Χρυσή Αυγή, τη νομιμοποιεί, τη στιγμή που πρέπει "να βγει εκτός νόμου", όχι με κάποιον ποινικό νόμο, αλλά να βγει "εκτός νόμου" στη συνείδηση της πλειοψηφίας του λαού μας που θα εκφραστεί με δράση για την απομόνωσή της».
Παραλάβατε ένα κόμμα ιστορικό το οποίο βρίσκεται σε μια δύσκολη στροφή, πιέζεται πάρα πολύ εκλογικά, δημοσκοπικά. Βλέπετε αναλογίες με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ και το πρόβλημα που είχε τότε το ΚΚΕ;
«Βεβαίως μπορεί να βρει κανείς αναλογίες αλλά είναι και άλλες οι συνθήκες. Είναι γεγονός ότι έχει τελειώσει ο κύκλος της μεταπολίτευσης, και λόγω κρίσης, όχι μόνο, ήταν και από πριν τελειωμένος, απλώς η κρίση επιτάχυνε αυτή τη διαδικασία αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος».
Το ορόσημο για σας πότε είναι ιστορικά; Το τέλος.
«Το μνημόνιο και η κρίση επιτάχυνε αυτή τη διαδικασία που είχε ξεκινήσει από πιο πριν. Τώρα αυτές οι διαδικασίες, οι οποίες δεν έχουν ολοκληρωθεί, βρίσκονται σε εξέλιξη και θα δούμε πού θα καταλήξουν. Ακόμα δεν είναι ίσως κατασταλαγμένοι και οι ίδιοι, αυτοί που στην ουσία έχουν την εξουσία στη χώρα. Η αστική τάξη ή τμήματά της για το ποιους θα στηρίξουν περισσότερο. Και βέβαια το κύριο ζήτημα εδώ είναι ότι δεν μπορεί πλέον το πολιτικό σύστημα, όπως το είχαμε γνωρίσει σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, να ελέγχει τις αντιδράσεις στο λαό μέσα από το κλασικό δικομματικό σύστημα εναλλαγής, δηλαδή να μετατοπίζεται από τον έναν πόλο τη μια εκλογική περίοδο στον άλλο. Αυτό δεν μπορεί να γίνει πλέον με τον τρόπο που γινόταν μέχρι σήμερα γιατί δεν μπορούν να υπάρχουν και αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Δηλαδή δεν μπορεί ο ένας πόλος, το ένα κόμμα να απορροφήσει όλη τη δυσαρέσκεια, γι’ αυτό φτιάχνονται και άλλα κόμματα δορυφορικά.  Αυτό σημαίνει αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, με δύο βασικούς πόλους που μπορεί να εναλλάσσονται, αλλά δεν μπορεί να είναι από ένα κόμμα, θα είναι με κυβερνήσεις με κόμματα όπου θα υπάρχει συνεργασία. Ο ένας πόλος προφανώς θα είναι η ΝΔ με κάποια άλλα κόμματα που θα συνεργάζεται, αυτό που μπορεί να ονομάσει κάποιος κεντροδεξιά, ας το πούμε έτσι χοντρικά που λέγεται, αν και δεν πολυαρέσουν αυτοί οι όροι, και ο άλλος να είναι κάπως κεντροαριστερός πόλος που φαίνεται αυτή τη στιγμή πυρήνας να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξέρουμε βέβαια αν θα εξελιχθεί ακριβώς έτσι, ή αν θα πάρει το ΟΚ συνολικά».
Το ΠΑΣΟΚ πώς το βλέπετε ιστορικά από την άποψη της πολιτικής επιστήμης; Δηλαδή είναι ένα κόμμα που συνδέθηκε με τη μεταπολίτευση όσο κανένα άλλο.
«Τη σοσιαλδημοκρατία εννοείτε και η σοσιαλδημοκρατία αναμορφώνεται. Το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας πάει να τον παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ, τον κυρίαρχο ρόλο, και όχι το ΠΑΣΟΚ, δεν φαίνεται ότι έχει πολλά ψωμιά ακόμη ως τέτοιο κόμμα. Τώρα αν φτιαχτούν άλλα κόμματα από εκεί ή τι διεργασίες θα γίνουν, θα τις δούμε. Είναι σε εξέλιξη γι’ αυτό δεν μπορούμε να είμαστε κατηγορηματικοί».
Η Αριστερά τι περιεχόμενο μπορεί να έχει στις μέρες μας;
«Τι εννοεί ο καθένας αριστερά, "ο θεός και ψυχή του", που λένε στο χωριό μου. Άλλος το εννοεί έτσι, άλλος αλλιώς, άλλος λέει ότι είναι αριστερός και μπορεί να είναι γκαραντί δεξιός εντός εισαγωγικών πάλι όλα αυτά, στη νοοτροπία, στην αντίληψη, στη γραμμή, στη στρατηγική. Λένε, γιατί λες ότι "δεν είμαι αριστερός, εγώ νιώθω αριστερός". Μα μπορείς να νιώσεις, νιώσε και αριστερός νιώσε ό,τι θες, δεν λέμε αυτό. Ο καθένας αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει, δεν είναι εκεί το πρόβλημα, στις λέξεις. Εμείς μιλάμε ως κόμμα για την ουσία των πραγμάτων. Δηλαδή λες ότι είσαι "αριστερός", και είσαι με την ΕΕ, είσαι με το ΝΑΤΟ, είσαι με την εκμετάλλευση του εργάτη, είσαι με το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, είσαι με το να βάζεις λουκέτο στα μικρομάγαζα; Και τι στρατηγική έχεις γι’ αυτά τα ζητήματα; Τι λύσεις προτείνεις για όλα αυτά; Άρα δεν είναι το ζήτημα πως αυτοπροσδιορίζεται κάποιος αν είναι προοδευτικός, αντιδραστικός, συντηρητικός, εκσυγχρονιστής ή δεν ξέρω τι άλλο θέλει να ονομαστεί, αριστερός, δεξιός κτλ.
Ο πραγματικός διαχωρισμός είναι ταξικός. Άλλος είναι εργαζόμενος, αγρότης, επαγγελματίας και άλλος μπορεί να είναι βιομήχανος, δεν ξέρω τι, διευθυντής τραπέζης, να είναι τραπεζίτης ο ίδιος ή μέτοχος ή να είναι εφοπλιστής. Ε, πώς θα τα βάλεις όλα αυτά σε ένα λαό ή σε μια "αριστερά" ή σε μια "δεξιά"... Δεν είναι έτσι. Οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές και στην κοινωνία και στο πολιτικό σύστημα, φυσικά ως αποτέλεσμα, είναι διαφορετικές, αυτό ισχυριζόμαστε εμείς.
Το ταξικό κριτήριο  είναι αυτό που μπορεί να προφυλάξει τον εργάτη από τις τρικλοποδιές, τις παγίδες, από τις αυταπάτες, μπορεί να τον βοηθήσει να δει μπροστά του καθαρά ολοκάθαρα ποιος είναι ο ένοχος, ποια είναι η αιτία, ποιος φταίει που οι λίγοι καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν οι πολλοί...  Με βάση αυτό το κριτήριο είναι ρεαλιστική η πρόταση συμμαχιών του ΚΚΕ για τη Λαϊκή Συμμαχία που απευθύνεται, πέρα από το πως αυτοπροσδιορίζεται ο καθένας, στην πλειοψηφία του λαού που είναι εργάτες, αυτοπασχολούμενοι, αγρότες, νέοι, γυναίκες. Αυτή η Συμμαχία μπορεί σήμερα να εμποδίσει μέτρα, μπορεί ταυτόχρονα να βάλει πλώρη για την εξουσία...»
Πως κρίνετε τις πολιτικές εξελίξεις μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ και ό,τι ακολούθησε με τις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών;
«Οι όποιες διαφωνίες εκφράστηκαν μεταξύ των κομμάτων της συγκυβέρνησης δεν αφορούν την κατεύθυνση της αντιλαϊκής πολιτικής αλλά το πλασάρισμά της στο λαό. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της ΕΡΤ η διαφωνία δεν είναι αν θα γίνουν οι απολύσεις στην ΕΡΤ αλλά πως θα γίνουν αυτές οι απολύσεις. Θυμίζουμε ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ έχουν ψηφίσει δεκάδες αντιλαϊκά μέτρα και υπερασπίζονται φανατικά, όπως και η ΝΔ, τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, δηλαδή τις ιδιωτικοποιήσεις, τις απολύσεις, τη φοροληστεία, τα μέτρα που οδηγούν το λαό στη χρεοκοπία για να σωθεί το κεφάλαιο.
Η επίκληση της "νομιμότητας" και της "δημοκρατίας" στην υλοποίηση των μέτρων, που γίνεται κυρίως από τη ΔΗΜΑΡ, αλλά και το ΠΑΣΟΚ, είναι το φύλλο συκής στην αντιλαϊκή πολιτική. Η συγκυβέρνηση πιστά εφάρμοσε και θα συνεχίσει το δόγμα "νόμος και τάξη" που οδήγησε σε διώξεις, επιστρατεύσεις, κατασυκοφάντηση των λαϊκών αγώνων. Ο αυταρχισμός είναι απαραίτητο συνοδευτικό της πολιτικής που τσακίζει το λαϊκά δικαιώματα για τα συμφέροντα των μονοπωλίων.
Για το λαό που υποφέρει είναι αδιάφορο αν τα μέτρα θα υλοποιηθούν μέσα από το σημερινό κυβερνητικό σχήμα ή από ένα άλλο παρόμοιο. Καμία κυβερνητική μεταμφίεση, καμία κυβερνητική αλλαγή "εντός των τειχών" του σημερινού αντιλαϊκού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ δεν αποτελεί λύση για το λαό. Η λύση βρίσκεται στη συμπόρευση με το ΚΚΕ, στην ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας για απόκρουση των βάρβαρων μέτρων και για φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση με ριζική ανατροπή του σάπιου συστήματος».
Λέγεται ότι η Αριστερά έχασε τον πόλεμο, κυριάρχησε όμως μεταπολεμικά με το πνεύμα, με τον πολιτισμό, με τις ιδέες. Πόσο λείπουν σήμερα μεγάλες φυσιογνωμίες στο χώρο των ιδεών και του πολιτισμού και γιατί μέσα σε αυτή την κρίση που αναζητούμε μια διέξοδο δεν έχουν αναδειχθεί τέτοιες προσωπικότητες όπως υπήρχαν στα δικά σας χρόνια ή στους παλιότερους που ζήσανε τη δεκαετία του 60. Από τον Ρίτσο και τον Θεοδωράκη… μέχρι...
«Μη μας διαφεύγει, ότι οι συγκεκριμένοι που αναφέρατε δεν ήταν γενικά κι αφηρημένα κάποιες τυχαίες προσωπικότητες που ένωσαν τον κόσμο, την κοινωνία, έτσι όπως πιστεύουν σήμερα ορισμένοι. Δεν πρέπει να αποσπαστούμε από την ιστορική πραγματικότητα που λέει ότι ο Γ. Ρίτσος, για παράδειγμα, φυλακίστηκε, εξορίστηκε και βασανίστηκε. Ο Μ. Θεοδωράκης το ίδιο. Μια σειρά άλλες προσωπικότητες, του θεάτρου Κατράκης, Τζαβαλάς, Βεάκης, Καρούσος, από τη λογοτεχνία, από την επιστήμη, η Έλλη η Αλεξίου, η Ρόζα Ιμβριώτη, ο Γιάννης Ιμβριώτης, όλοι αυτοί διώχτηκαν, ο Πέτρος ο Κόκκαλης που πέθανε πρόσφυγας στο εξωτερικό, στη Λαοκρατική Γερμανία γιατί συμμετείχε από την αρχή ως στέλεχος του Κόμματος στην κυβέρνηση του βουνού, στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, ήταν κορυφή στην επιστήμη του, ως γιατρός. Αυτοί έβαλαν τη σφραγίδα τους αλλά δεν ήταν "ήρωες εθνικοί" τότε. Ήταν ήρωες του λαού, ως γνήσια παιδιά του, γιατί συμμετείχαν στην ταξική πάλη, στους αγώνες και διώχτηκαν γι’ αυτό. Άλλο ότι το έργο τους έγινε καθολικό και αναγνωρίσιμο και τους βγάζει το καπέλο ο οποιοσδήποτε. Αλλά και πάλι, κοιτάξτε να δείτε, υπάρχει μια φιλολογία ή παραφιλολογία γι’ αυτό που λέγεται ότι "κυριάρχησε η αριστερά" κλπ. Δεν είναι έτσι. Δεν συμφωνώ γιατί και η αστική τάξη, πολιτικό σύστημα και τα κόμματά της τη δεκαετία του ’60 και του ’70 και του ‘80 ενσωμάτωσαν πλευρές θεωριών, ιδεών και του έργου και αυτών των προσωπικοτήτων σε μια προσπάθεια, προβάλλοντας μάλιστα τις πιο "ανώδυνες", γι’ αυτούς, από το έργο τους, αφαιρώντας τους το ταξικό στοιχείο, το εργατικό στοιχείο, το στοιχείο της πάλης, της συμμετοχής δηλαδή στους εργατικούς αγώνες και σε όλο αυτό το κίνημα, σε μια προσπάθεια χειραγώγησης εργατικών, λαϊκών συνειδήσεων. Δεν σας κάνει εντύπωση που όλες οι εκδηλώσεις που γίνονται, εκτός από αυτές που οργανώνει το ΚΚΕ ή λαϊκές οργανώσεις, κρύβουν ότι ο Ρίτσος ήταν κομμουνιστής; Ή ότι το έργο του Ρίτσου ήταν συνδεδεμένο με την ίδια την πάλη του εργαζόμενου λαού μας, του κινήματος, της αντίστασης, του Δημοκρατικού Στρατού κτλ; Αποκρύβεται, πιάνουν επιμέρους πλευρές και σε βάρος δηλαδή της ουσίας, της τέχνης».

Πηγή: 902.gr

Οι χθεσινοί φίλοι του Κουβέλη θα γίνουν ορκισμένοι εχθροί του

Γράφει: Τάσος Παππάς
aixmi.gr

«Μα, θα ρίξεις την κυβέρνηση για το αντιρατσιστικό;», «καλά, θα φύγεις από την κυβέρνηση για την ΕΡΤ;».Όσοι τα έλεγαν αυτά -και ήταν πολλοί μέσα και έξω από το κόμμα του-στον Φώτη Κουβέλη δεν μπορούσαν να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι ο αρχηγός της ΔΗΜΑΡ θα δημιουργούσε πρόβλημα στην κυβέρνηση για ένα τόσο ασήμαντο [κατά την άποψη τους] ζήτημα. Βεβαίως, ποτέ οι ίδιοι δεν είχαν προσδιορίσει ποιο ακριβώς είναι σημαντικό θέμα, για το οποίο αξίζει να πάρεις το ρίσκο να αποσταθεροποιήσεις μια κυβέρνηση.


Δεν περίμεναν ότι θα κάνει το «απονενοημένο διάβημα» ο πολιτικός που στήριξε τα σκληρά πακέτα μέτρων, που ψήφισε τον προϋπολογισμό, που δέχθηκε -έστω και με γκρίνιες- το χαράτσι. Κι, όμως, τους διέψευσε. Προφανώς δεν ήταν μια απόφαση εν θερμώ. Από καιρό ψαχνόταν ο κ. Κουβέλης. Όσο τον έπαιρνε απέφευγε τον συγχρωτισμό με την τρόικα, έβαζε εμπόδια στις πρωτοβουλίες υπουργών της Νέας Δημοκρατίας που είχαν άρωμα ακροδεξιάς [ιθαγένεια], δοκίμαζε τις ιδεολογικές αντοχές της εκλογικής βάσης της Νέας Δημοκρατίας και των βουλευτών της με επιλογές στα όρια της πρόκλησης [αντιρατσιστικό νομοσχέδιο], διατύπωνε προκαταβολικά αντιρρήσεις για επερχόμενες ρυθμίσεις, εξέφραζε διαφωνίες κάθε φορά που το μέγαρο Μαξίμου προωθούσε πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και επιστράτευε απεργούς.

Γενικώς, συμπεριφερόταν με τη λογική της συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης. Αυτή την τακτική δεν ήταν δυνατόν να την ακολουθεί στο διηνεκές, κυρίως γιατί η ανοχή των άλλων δύο εταίρων είχε αρχίσει να εξαντλείται, αλλά και επειδή γνώριζε ότι κάθε φορά που θα ερχόταν στην επικαιρότητα θέματα που δεν θα είχαν σχέση με τα Μνημόνια, οι διαφωνίες θα εμφανίζονταν και θα απειλούσαν τη συνοχή του σχήματος. Αναζητούσε, λοιπόν, μια ισχυρή αφορμή για να ρηγματώσει το τρικομματικό μπλοκ εξουσίας. Του την έδωσαν οι ερασιτέχνες σύμβουλοι του πρωθυπουργού που τον έπεισαν να κάνει επίδειξη πυγμής και να κλείσει με μια κίνηση την ΕΡΤ.

Ο κ. Κουβέλης αμέσως άρπαξε την ευκαιρία και μετέφρασε την πρωθυπουργική οίηση ως πρόβλημα που αφορά τη λειτουργία της Δημοκρατίας. Επί της ουσίας είχε δίκιο. Ο τσαμπουκάς του πρωθυπουργού συνάντησε  τοίχο και, έτσι, ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για το πολυδιαφημισμένο μοντέλο συνεργασίας. Το αν θα δικαιωθεί  ή όχι ο κ. Κουβέλης είναι νωρίς να το πούμε. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι οι χτεσινοί φίλοι του θα γίνουν ορκισμένοι εχθροί του. Όσοι τον αποθέωναν ως σοβαρό και υπεύθυνο ηγέτη, ως τον εκπρόσωπο της «λογικής Αριστεράς», τώρα θα τον στήσουν στα πέντε βήματα και θα τον πετροβολούν. Αισθάνονται προδομένοι. Έτσι συμβαίνει καμιά φορά με τους παθιασμένους έρωτες. Μόλις η μία πλευρά κάνει κάτι «ανάρμοστο», η άλλη πλευρά περνάει από το φλογερό πάθος στο απύλωτο μίσος.

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

ΕΡΤ: Μεταρρύθμιση ναι, αυταρχισμός όχι !

ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΤΣΙΚΑ*
 Οι εξελίξεις στην ΕΡΤ, αναδεικνύουν ροπή της Ν.Δ. σε μονομερείς, αυταρχικές ενέργειες, συνδυασμένες με προσπάθειες παλινόρθωσης παλαιο-δεξιού, πελατειακού κράτους. Η αγνόηση των κυβερνητικών εταίρων ειναι προκλητική.
 
 Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μετά το 2009, πέτυχε σημαντική μείωση προσωπικού και θετικά οικονομικά αποτελέσματα για την ΕΡΤ. Έδειξε ότι υπάρχει δρόμος για δημιουργικές μεταρρυθμίσεις, χωρίς άσκοπη επίδειξη πυγμής.
 
Η τελική φάση μιας ριζικής ανασυγκρότησης το 2011, με βάση τις προτάσεις της επιτροπής Αλιβιζάτου, δεν ολοκληρώθηκε λόγω αντιδράσεων από πολλούς που διαμαρτύρονται σήμερα. Μεταξύ τους βρίσκονταν και όσοι, σήμερα στην κυβέρνηση, έκλεισαν το σήμα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Αν αυτές οι προτάσεις είχαν υλοποιηθεί, δεν θα βρισκόμασταν σήμερα σε αυτό το σημείο.

Η ΕΡΤ έχει ανάγκη εξυγίανσης και αναδιοργάνωσης. Η τυφλή άρνηση οδηγεί σε απαξίωση της. Πρέπει να προχωρήσει η ριζική μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης. Αλλά δεν είναι δυνατόν να λαμβάνονται με αυτό τον τρόπο μείζονες αποφάσεις. Η πολύτιμη κουλτούρα κυβερνήσεων συνεργασίας πρέπει να εμπεδωθεί.
 
* Ο Θόδωρος Τσίκας είναι πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Εκλογές 14 Ιουλίου 2013, η μόνη δημοκρατική λύση στο αδιέξοδο…

Η υπόθεση ΕΡΤ, πάει να «πουληθεί» ;!
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ήδη συντριβή Σαμαρά και άνοδο ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ!!
 
Γιατί ο κ. Βενιζέλος και ο κ.  Κουβέλης δεν αποσύρουν, από τώρα, την εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση της χούντας;
Αν ο Βενιζέλος δεν πάει σε εκλογές, από αύριο οι δεξιοί θα λένε εις υγείαν του Βαγγέλη!
 
Γιατί αφού οι νέες δημοσκοπήσεις δείχνουν ελεύθερη πτώση Σαμαρά ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης δεν τολμούν να διώξουν το πολιτικό πτώμα ;
Τον Σεπτέμβρη θα είναι αργά για δάκρυα κ. Βενιζέλο και κ. Κουβέλη….
Όταν ο Παπανδρέου δεν κέρδισε τις εκλογές το 2007 ο Βενιζέλος έτρεξε αμέσως στο Ζάππειο και ζήταγε Πρωθυπουργία, γιατί δεν κάνει τώρα το ίδιο, λένε οι πολίτες;
 
Η ΕΡΤ ΘΑ ΣΗΜΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
Στις 19.00 μεγάλη συναυλία των μουσικών συνόλων και της χορωδίας της ΕΡΤ στο ραδιομέγαρο. Όλοι εκεί για συμπαράσταση!
Καλούμε τον Πρόεδρο κ. Μπαράκ Ομπάμα, τον Πρόεδρο κ Φρανσουά Ολάντ και τους Ευρωπαίους ηγέτες, να άρουν την στήριξη, στον δικτατορίσκο κ. Σαμαρά τον πολιτικό υιό του κ. Αβέρωφ…
 
Έχουν χάσει την ψυχολογική υπεροχή στου Μαξίμου και περιμένουν το ΣτΕ, να δώσει μια μέση λύση…. για να αποφύγουν τις εκλογές…  και την συντριβή.
 Βαγγέλη,  προχώρα σε εκλογές, ή φύγε τώρα!
 
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ήδη συντριβή Σαμαρά και άνοδο ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ!!
Το θέμα δεν είναι, μόνο, αν κλείσει η ΕΡΤ αλλά ο δικτατορικός τρόπος που έκλεισε, γιατί με τον ίδιο τρόπο θα κλείσουν και τις άλλες εταιρείες ακόμα και τον στρατό, τα σχολεία και την αστυνομία!
 
Περιέργως ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης διστάζουν «να βάλουν γκολ σε κενή εστία»!
Η ΕΡΤ, η Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ θα σωθούνε μόνο από τις Εκλογές. Αν ο Σαμαράς ξεπεράσει τις συμπληγάδες της ΕΡΤ, - με το σωσίβιο του ΣτΕ - τότε το ΠΑΣΟΚ και Η ΔΗΜΑΡ θα χάσουν σε βάθος χρόνου!
Σοβαροί Πολιτικοί αναλυτές, που δεν πληρώνονται, κάνουν λόγο για πλήρη ανατροπή σκηνικού στις δημοσκοπήσεις και στο Μαξίμου έχει σημάνει συναγερμός.
 
Προσωπικά όταν Ελλάδα τον βουλευτή κ. Στρατούλη στο προαύλιο της ΕΡΤ, αυτόν που έδωσε εντολή στους «αγανακτισμένους», να φύγουν από το Σύνταγμα κατάλαβα ότι η υπόθεση ΕΡΤ πάει να «πουληθεί»!
 
Η ΕΡΤ μεταμορφώνεται σε ένα νέο «Πολυτεχνείο» της νέας γενιάς!
Εργαζόμενοι στην ΕΡΤ ξεδίπλωσαν ένα τεράστιο πανό σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το κλείσιμο της ραδιοφωνίας και τηλεόρασης. Τοποθέτησαν φωτογραφίες από "ιερά τέρατα" του πολιτισμού μπροστά από την Βουλή
Μια πραγματικά εντυπωσιακή διαμαρτυρία είναι σε εξέλιξη στην πλατεία Συντάγματος ακριβώς έξω από την Βουλή. Εργαζόμενοι της ΕΡΤ ξεδίπλωσαν ένα τεράστιο πανό στο οποίο γράφει: "Η ΕΡΤ δεν είναι για πούλημα".
Επίσης, οι εργαζόμενοι τοποθέτησαν φωτογραφίες από μεγάλες μορφές της λογοτεχνίας, την ποίησης, του τραγουδιού και του κινηματογράφου οι οποίοι έζησαν και ξεδίπλωσαν τα ταλέντα τους μέσα από την ελληνική ραδιοφωνία και τηλεόραση.
 
Όλοι περιμένουν το ΣτΕ. Τη Δευτέρα το απόγευμα θα αποφανθεί ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, εάν θα χορηγήσει ή όχι προσωρινή διαταγή με την οποία θα «παγώνει» προσωρινά την από 11.6.2013 απόφαση του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα για την κατάργηση της ΕΡΤ.
Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έχει προσφύγει η «Πανελλήνια Ομοσπονδίας Συλλόγων Προσωπικού Επιχειρήσεων Ραδιοφωνίας - Τηλεόρασης» (ΠΟΣΠΕΡΤ) και ο πρόεδρος της Παναγιώτης Καλφαγιάννης, και ζητούν να ακυρωθεί και ανασταλεί η επίμαχη απόφαση για κατάργηση της ΕΡΤ, όπως και να εκδοθεί προσωρινή διαταγή από τον κ. Μενουδάκο με την οποία προσωρινά να αναστέλλει την εν λόγω απόφαση μέχρι να εκδοθεί απόφαση επί του αιτήματος αναστολής της ΠΟΣΠΕΡΤ.
Σε οδυνηρή ήττα – τουλάχιστον δημοσκοπικά – φαίνεται πως εξελίσσεται η υπόθεση της ΕΡΤ για την κυβέρνηση Σαμαρά. Στο Μαξίμου δεν έκρυβαν την έκπληξή τους από την αντίδραση του κόσμου στο θέμα της δημόσιας τηλεόρασης.
 
Ο κ. Βενιζέλος,  μπορεί να ορκίσει τώρα άλλον Πρωθυπουργό, πλην του Σαμαρά. Αν τώρα ο Βενιζέλος οπισθοχωρήσει - συνθηκολογήσει…. το τρένο  της εξουσίας δεν θα ξαναγυρίσει, ποτέ! Από αύριο οι δεξιοί θα λένε εις υγείαν του Βαγγέλη. Τότε οι καταστάσεις θα αλλάξουν και  νέες δυνάμεις πολύ πιο τολμηρές θα εμφανιστούν μπροστά στην ατολμία!  Βαγγέλη προχώρα ή φύγε τώρα! Υπάρχει Ελπίδα!
    Αντισταθείτε!
    Δρ Κουτσούκος Αναστάσιος
    Πρόεδρος Ελληνοδιεθνής ΜΚΟ.
 
Υ.Γ. Προσωπικά όταν είδα τον βουλευτή κ. Στρατούλη στο προαύλιο της ΕΡΤ, αυτόν που έδωσε εντολή στους «αγανακτισμένους», να φύγουν από το Σύνταγμα κατάλαβα ότι η υπόθεση ΕΡΤ πάει να «πουληθεί»!

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

Βαρουφάκης: Με την ΕΡΤ η Ελλάδα κατέβηκε ένα ακόμη σκαλοπάτι προς την κόλαση

Ακόμη δεν μπορεί να πάρει θέση με βεβαιότητα για το αν το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ θα γίνει η «πλατεία Ταξίμ» της Ελλάδας. Το μόνο για το οποίο δηλώνει σίγουρος ο Γιάννης Βαρουφάκης είναι πως με το κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης, η Ελλάδα «κατέβηκε ένα ακόμη σκαλοπάτι στο δρόμο προς την κόλαση».

Σε κείμενο στην ιστοσελίδα του, ο οικονομολόγος περιγράφει τη νύχτα που πέρασε στην ΕΡΤ, λίγο έπειτα από τη διακοπή του προγράμματός της. Γεγονός το οποίο περιγράφει ως μία σύγχρονη πράξη ολοκληρωτισμού που αναμοχλεύει οδυνηρές αναμνήσεις για όσους μεγάλωσαν στην Ελλάδα των νεο-φασιστών συνταγματαρχών.

«Οταν η οθόνη της τηλεόρασης πάγωσε χθες το βράδυ, μία ώρα πριν από τα μεσάνυχτα, σαν κάποια απαίσια δύναμη από το υπερπέραν να είχε πατήσει το φρικτό κουμπί, ξαφνικά μεταφέρθηκα στη δεκαετία του 60' και τις αρχές του '70, όταν μία διακοπή στο ραδιοφωνικό ή τηλεοπτικό πρόγραμμα ήταν βέβαιο σημάδι ότι ένα πραξικόπημα ήταν προ των πυλών. Η μόνη διαφορά ήταν ότι χθες το βράδυ η εικόνα απλά πάγωσε, με τους δημοσιογράφους να φαίνονται ακόμη βασανιστικά κοντά στο να ολοκληρώσουν την πρότασή τους. Τουλάχιστον οι συνταγματάρχες είχαν μία καλή αίσθηση του να εμφανίζουν μία εικόνα της ελληνικής σημαίας, συνοδευόμενη από τον ήχο στρατιωτικών εμβατηρίων», γράφει ο Γιάννης Βαρουφάκης, που διηγείται πως αμέσως στράφηκε στα ιδιωτικά κανάλια, υποθέτοντας πως η είδηση για την ΕΡΤ θα καταγραφόταν και σχολιάζονταν.

«Ούτε λέξη. Σαπουνόπερες, ταινίες δεύτερης διαλογής και εκπομπές. Αυτά είχαμε μόνο. Λες και ο θάνατος της ΕΡΤ, της δημόσιας τηλεόρασης και ραδιοφωνίας δεν ήταν άξιος αναφοράς από τους εμπορικούς αντιπάλους τους. Αμέσως χτύπησε το τηλέφωνο. Ηταν μία φίλη δημοσιογράφος. «Ελα τώρα στην ΕΡΤ. Μαζεύονται χιλιάδες. Θα είναι μεγάλη νύχτα». Και πήγα.

Πράγματι, χιλιάδες μαζεύτηκαν. Και στα δύο ρεύματα της λεωφόρου μπροστά στο κτίριο διακόπηκε η κυκλοφορία καθώς ο κόσμος συγκεντρώνονταν. Μέσα στο κτίριο όλοι οι εργαζόμενοι ήταν εκεί, παρά την εντολή της αστυνομίας να εκκενώσουν την εγκατάσταση. Ολα τα στούντιο και τα συστήματα λειτουργούσαν. Μόνο το σήμα βέβαια δεν έφτανε στον έξω κόσμο, κομμένο από τεχνικούς που δούλευαν για την κυβέρνηση. Παρόλα αυτά, οι άνθρωποι της ΕΡΤ κατάφεραν να ανεβάσουν το τηλεοπτικό σήμα σε έναν εγκαταλελειμμένο αναλογικό πομπό και τουλάχιστον κάποιοι Αθηναίοι είχαν εικόνα. Σε αυτό το πλαίσιο με έμπασαν στο στούντιο, όπου μου πήραν συνέντευξη μακιγιαρισμένοι παρουσιαστές, σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα.

Τους είπα: «Νιώθω ότι έχω την ηθική εξουσία να είμαι εδώ στηρίζοντας το σκοπό σας: να επικρύνω δριμύτατα το βάρβαρο κλείσιμο της ΕΡΤ. Το λέω αυτό γιατί, όπως ξέρετε, τα αφεντικά σας στην κυβέρνηση με είχαν βάλει στη μαύρη λίστα για αυτό το σταθμό από τη στιγμή που αρνήθηκα να σιωπήσω σχετικά με τη χρεωκοπία της Ελλάδας. Αυτή η πράξη ολοκληρωτισμού ήταν το πρελούδιο από ακόμη πιο χυδαία που βιώνουμε απόψε. Προφανώς δεν είμαι ο άνθρωπος που θα πει ότι η ΕΡΤ ήταν ένας εκπληκτικός οργανισμός ακηλίδωτος από λογοκρισία, πολιτική παρέμβαση ή διαφθορά. Αλλά πιστεύω ότι είμαι ο άνθρωπος με την ηθική εξουσία να σταθώ απόψε μπροστά σας και να πω ότι, παρά τα ελαττώματά της, τρόπος ολοκληρωτισμού με τον οποίο η ΕΡΤ έκλεισε είναι ένα έγκλημα ενάντια σε όλους τους πολιτισμένους ανθρώπους, σε όλο τον κόσμο. Σκεφτείτε αυτό: Ο Ρούπερτ Μέρντοχ και οι άνθρωποι του είδους του θα είναι εκστασιασμένοι απόψε. Ποιος μπορεί να πει ότι η διάλυση της ΕΡΤ δεν θα είναι το σχέδιο που θα οδηγήσει στην ιδιωτικοποίηση του BBC, του ABC στην Αυστραλία ή του CBC στον Καναδά».

Βγήκα από το στούντιο, σε ένα άσχημο δίκτυο διαδρόμων και μετά έξω από το ίδιο το κτίριο. Βρήκα χιλιάδες ανθρώπους που είχαν συγκεντρωθεί, μαζί με τους εξαιρετικούς μουσικούς της ΕΡΤ, σε μία συγκινητική αυτοσχέδια συναυλία. Οταν έφυγα μετά από μερικές ώρες, λίγο πριν από τις 5 π.μ. περισσότεροι άνθρωποι έφταναν. Είναι αυτή η δική μας πλατεία Ταξίμ; Μόνο ο χρόνος θα δείξει. Ως τώρα το μόνο βέβαιο είναι πως η Ελλάδα κατέβηκε ένα ακόμη σκαλοπάτι στο δρόμο προς την κόλαση».

Enhanced by Zemanta

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για Δημόσια Διοίκηση και Αυτοδιοίκηση παρουσίασε ο Αλ. Τσίπρας


Σε ομιλία του στο Ναύπλιο, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Αλέξης Τσίπρας, παρουσίασε τις προτάσεις του κόμματός του για τη Δημόσια Διοίκηση και Αυτοδιοίκηση, οι οποίες βασίζονται σε τέσσερις άξονες:

«1. Ο Πρώτος Άξονας αφορά τη Δομή και τη λειτουργία του Κράτους:

Το σχέδιο μας : Αποκέντρωση του Κράτους με ισχυρή Αυτοδιοίκηση

α) Το πιο συγκεντρωτικό και αναποτελεσματικό κράτος της Ευρώπης πρέπει να αποτελέσει παρελθόν.
Στο ενιαίο διοικητικό σύστημα της χώρας πρέπει να υπάρξει μια μεγάλη μεταφορά εξουσιών, αρμοδιοτήτων και πόρων από το κέντρο προς τους περιφερειακούς και τοπικούς δημόσιους θεσμούς.
Το μέγεθος αυτής της αλλαγής να είναι τέτοιας έκτασης που θα ανατρέψει την παραδοσιακή συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους, το οποίο από το 1830 διαμορφώθηκε ως ένα γραφειοκρατικό αντιδημοκρατικό μόρφωμα που καλλιέργησε σχέσεις δυσπιστίας και αντιπαλότητας με τους πολίτες.
· Τα τρία επίπεδα διοίκησης της χώρας θα είναι ο Κεντρικός Τομέας, η Περιφέρεια και οι Δήμοι, με σαφώς προσδιορισμένες αρμοδιότητες και οικονομικά μέσα.
Η Κεντρική Διοίκηση και η Αυτοδιοίκηση ως δύο διακριτοί πόλοι του ενιαίου πολιτικού και διοικητικού συστήματος θα αποτελούν το Δημόσιο Τομέα που κοινό στόχο θα έχουν την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη. Η αντίληψη ότι όλα προγραμματίζονται και αποφασίζονται στο κέντρο και η Αυτοδιοίκηση απλά υλοποιεί ως απλό εξάρτημα, πρέπει να ανατραπεί.
Η αποκέντρωση με αποτελεσματική διοίκηση - ισχυρή Αυτοδιοίκηση, η επικουρικότητα και ο δημοκρατικός προγραμματισμός είναι τα βασικά στοιχεία της προγραμματικής μας πρότασης.

β) Η Κεντρική Διοίκηση θα επικεντρωθεί στον καθορισμό των βασικών αναπτυξιακών στόχων, στην κατάρτιση και στο συντονισμό του γενικού οικονομικού προγραμματισμού, στον εθνικό χωροταξικό σχεδιασμό, στον σχεδιασμό κατανομής επενδύσεων, στη χάραξη κατευθυντηρίων γραμμών στα θέματα οικονομικής, περιβαλλοντικής, κοινωνικής κλπ πολιτικής.
Η βασική αρχή που θα πρέπει να χαρακτηρίζει τη Δημόσια Διοίκηση (Κεντρική και Αποκεντρωμένες Υπηρεσίες) είναι μικρότερες και επιτελικά προσανατολισμένες κεντρικές διοικήσεις και πολυπληθείς τοπικές υπηρεσίες, κοντά στον πολίτη.

γ) Η Αυτοδιοίκηση θα αναδιοργανωθεί ριζικά. Οι ανάπηροι θεσμικά και οικονομικά Δήμοι και Περιφέρειες διαχειρίζονται σήμερα μόλις το 2,8% του Α.Ε.Π. και 5,6% του συνόλου των δημόσιων δαπανών έναντι 17% και 33,1% αντίστοιχα του μ.ο. της Ευρώπης των 27 (στοιχεία της Ε.Ε. 2010).
Αυτό και μόνο δείχνει την πλήρη αποτυχία των μεταρρυθμίσεων των τελευταίων δεκαετιών.
Οι Περιφέρειες θα μεταβληθούν σε βασικούς θεσμούς ανάπτυξης.
Στόχος το σύνολο του Προγράμματος Δημόσιων Επενδύσεων, πέρα των κεντρικών εθνικής εμβέλειας έργων, να υλοποιείται από τις περιφέρειες που θα πρέπει να συμμετέχουν ουσιαστικά στον γενικό δημόσιο σχεδιασμό.
Παράλληλα οι περιφέρειες θα συντονίζουν και θα συναποφασίζουν με τους Ο.Τ.Α τις παραγωγικές και κοινωνικές δράσεις της περιοχής τους.
Το ίδιο βέβαια πρέπει να συμβεί και με τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης που πρέπει στο μεγαλύτερο ποσοστό τους να τα διαχειρίζεται η αυτοδιοίκηση, όπως συμβαίνει άλλωστε στις χώρες της Ε.Ε.
Οι Δήμοι θα είναι συν-διαμορφωτές και διαχειριστές του κοινωνικού κράτους. Η τοπική πολιτική εξουσία και διοίκηση που παρεμβαίνει και απαντά αποτελεσματικά στα προβλήματα καθημερινότητας του πολίτη.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το σύνολο των τομέων που αφορούν κοινωνικές δράσεις – κοινωνική συνοχή, χωροταξία, περιβάλλον, χρήσεις γης, τοπική ανάπτυξη, σχέσεις διοικητικής μορφής δημοσίου – πολίτη, θα περάσουν στην αρμοδιότητα των Δήμων, στα πλαίσια του ενιαίου ισόρροπου εθνικού και περιφερειακού σχεδιασμού.
Για το λόγο αυτό σκοπεύουμε να καταργήσουμε τον «Καλλικράτη» και να εγκαθιδρύσουμε μια νέα αρχιτεκτονική και ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που θα προσδιορίζει με σαφήνεια τις αρμοδιότητες κάθε επιπέδου και θα προβλέπει με ακρίβεια την κατανομή των απαιτούμενων πόρων και των αντίστοιχων επενδυτικών μέσων.
Η Κυβέρνηση της Αριστεράς θα φέρει μπροστά στον ελληνικό λαό προς έγκριση μια νέα λεπτομερή μελέτη της εθνικής Επικράτειας, με στόχο οι νέοι Δήμοι που θα προτείνονται να δομούνται στη βάση οργανικών κοινωνικο-οικονομικών και πολιτιστικών ενοτήτων και να έχουν υψηλό βαθμό εσωτερικής χωρικής συνοχής.
Οι νέοι Δήμοι θα έχουν διακριτή ταυτότητα και θα είναι εύληπτες ενότητες, αναγνωρίσιμες, άμεσα προσβάσιμες και ελέγξιμες από την τοπική τους κοινωνία.
Ο σημερινός «συγκεντρωτισμός» του Καλλικράτη θα αντικατασταθεί από χωρικές ενότητες που θα αποτελούν κοινωνικά κύτταρα με πρωτογενή εξουσία, η οποία θα εκφράζεται μέσα από συμμετοχικές δομές αυτοδιεύθυνσης των τοπικών υποθέσεων.
Στην Ελλάδα ο μέσος πρωτοβάθμιος Καλλικρατικός ΟΤΑ έχει 34.780 κατοίκους και έκταση 406 τετρ.χλμ, τη στιγμή που οι αντίστοιχοι μέσοι όροι στην ΕΕ 27 είναι 5.630 κάτοικοι και 50 τετρ.χλμ περίπου.
Επομένως στόχος μας θα είναι η χωροταξική αποκλιμάκωση των ΟΤΑ, έτσι ώστε να καλυφθεί το τεράστιο σημερινό έλλειμμα πρωτογενούς δημοκρατίας που υπάρχει στη χώρα μας.

Παράλληλα θα προωθηθεί μια εσωτερική αποκέντρωση των υπηρεσιών των δύο αυτών θεσμών έτσι ώστε οι δράσεις τους να είναι δημοκρατικές και ταυτόχρονα αποτελεσματικές.
Το σημερινό γραφειοκρατικό αδιέξοδο, η θεσμική σύγχυση, οι αρμοδιότητες που πάνε και έρχονται μεταξύ Κέντρου-Περιφέρειας-Δήμων, η επικοινωνιακού τύπου δήθεν συμμετοχή της Αυτοδιοίκησης στην κατάρτιση του νέου ΕΣΠΑ (ΣΕΣ), έχουν οδηγήσει την Αυτοδιοίκηση σε αδιέξοδο.
Χρειαζόμαστε μια άμεση βαθιά δημοκρατική μεταρρύθμιση που θα αντιστρέψει εντελώς τους ρόλους μεταξύ κεντρικού κράτους και τοπικών θεσμών.

2. Ο Δεύτερος Άξονας αφορά τη Δημιουργία Κοινωνικού Κράτους – τη Παραγωγική Ανασυγκρότηση
Η δημιουργία ενός νέου Δημόσιου Τομέα θα πρέπει να συνδυαστεί με συγκεκριμένες παρεμβάσεις ενταγμένες στο πλαίσιο ανασυγκρότησης της χώρας.
· Η αποτροπή της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας και των δημόσιων κοινωφελών οργανισμών είναι πρώτη προτεραιότητα. Στη συνέχεια η αξιοποίησή τους προς όφελος της παραγωγικής ανάταξης της χώρας.
· Η ανάσχεση των ιδιωτικοποιήσεων κοινωφελών δημόσιων οργανισμών και η αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών τους θα αποτελέσει κρίσιμη καμπή στην αναστροφή της υποβάθμισης των δημοσίων υπηρεσιών.
· Η ανάπτυξη του κοινωνικού κράτους σε περίοδο οξύτατης οικονομικής κρίσης είναι κομβικής σημασίας τόσο για την πολιτική αντίληψη της Αριστεράς όσο βέβαια και για την αναγκαία, για την ανάταξη της οικονομίας, κοινωνική συνοχή.
Η επιλογή για ενίσχυση της παιδείας, της υγείας, της κοινωνικής φροντίδας με αξιοποίηση από το δημόσιο όλων των πιθανών πόρων, όπως επίσης και των δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης δεν αποσκοπεί μόνο στην ανακούφιση των πολιτών αλλά σηματοδοτεί και την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για καινούργιες μορφές κοινωνικής δράσης, για οικοδόμηση νέων κοινωνικών σχέσεων.
· Η παρέμβαση του Δημόσιου Τομέα στην Παραγωγική Ανασυγκρότηση, μπορεί να εντοπισθεί με τρείς παρεμβάσεις:
ü Με την αύξηση των φορολογικών εσόδων από τους έχοντες,
ü Με το δημόσιο έλεγχο του τραπεζικού συστήματος,
ü Με την αξιοποίηση όλων των πιθανών διαθέσιμων επενδυτικών εργαλείων (ΕΣΠΑ, Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων κ.ά.).
Όλα αυτά προσανατολισμένα στην προοπτική βιώσιμης ανάπτυξης της οικονομίας με επιλεγμένους στόχους σε συγκεκριμένους τομείς, με βασικά θεσμικά εργαλεία την Κεντρική Διοίκηση και την Αυτοδιοίκηση.

3. Ο Τρίτος Άξονας αφορά στη Δημοκρατική Αναδιάρθρωση – στην Αποτελεσματικότητα της Δημόσιας Διοίκησης

Για να λειτουργήσει αποτελεσματικά το νέο μοντέλο διοίκησης θα πρέπει να εφαρμοστούν με αποφασιστικότητα και συνέπεια μια σειρά μέτρων.
Βασικός κοινός παρονομαστής αυτών των μέτρων θα είναι, για την Κυβέρνηση της Αριστεράς, να αποδώσει και πάλι στον Δημόσιο Τομέα και στους χιλιάδες έντιμους και ικανούς ανθρώπους που τον στελεχώνουν ό,τι τους στέρησε η νεοφιλελεύθερη πολιτική της τελευταίας εικοσαετίας: την πρωτοβουλία στο σχεδιασμό, την οργάνωση, την υλοποίηση και τον έλεγχο-αξιολόγηση των κρατικών πολιτικών.
Στρατηγικός στόχος των ν/φ πολιτικών, σε ολόκληρο τον κόσμο, υπήρξε η αποδυνάμωση του δημόσιου τομέα.
Και αυτό έγινε με δύο τρόπους. Ο πρώτος ήταν η συκοφάντηση των δημοσίων υπαλλήλων και του κοινωνικού κράτους ως αντιπαραγωγικών υπολειμμάτων ενός παλιού κόσμου.
Ο δεύτερος ήταν ο σταδιακός διαχωρισμός των αρμοδιοτήτων: μεγάλα κομμάτια του σχεδιασμού κρατικών πολιτικών, ή της υλοποίησης ή και του ελέγχου αποδίδονταν στον ιδιωτικό τομέα ή στις στρατιές των ιδιωτικών συμβούλων, που κατά κυριολεξία συνιστούσαν μια δεύτερη παράλληλη δομή δίπλα στην κεντρική διοικητική δομή.
Μέσα από τον δυϊσμό αυτό επεκτεινόταν η ιδιωτικοποίηση του κράτους, ο έλεγχος των πολιτικών του από τα οικονομικά συμφέροντα, η υποβάθμιση της δημόσιας διοίκησης.
Για να ενισχυθεί ο δυισμός αυτός χρειάστηκε βεβαίως και η συνεργασία ορισμένων τομέων του δημόσιου τομέα ή ορισμένων λειτουργών, με το αζημίωτο προφανώς, εξ’ ου και η διόγκωση της διαφθοράς σε ορισμένους κρίσιμους τομείς της δημόσιας λειτουργίας.
Είναι όμως γνωστό, ότι η διαφθορά εντοπίστηκε στο δημόσιο τομέα εκεί ακριβώς όπου η δημόσια διοίκηση υποβαθμιζόταν και οι σχέσεις με τον ιδιωτικό παράγοντα γινόταν νεφελώδης.
Δεν έφταιγαν οι «κακοί δημόσιοι υπάλληλοι» προφανώς, όπως χρόνια τώρα θέλει η προπαγάνδα του συστήματος, αλλά ακριβώς η αναπηρία στην οποίαν καταδίκαζαν τον δημόσιο τομέα οι νεοφιλελεύθερες επιταγές.

Για τη δημοκρατική αναδιάρθρωση και την αποτελεσματικότητα της δημόσιας Διοίκησης, στοχεύουμε :
· Τον Απόλυτο εξοστρακισμό του κομματισμού.
Σαφής διάκριση της κυβερνητικής από τη διοικητική λειτουργία.
Διάλυση των κομματικών μηχανισμών του ρουσφετιού και των πελατειακών σχέσεων.
Δραστικός περιορισμός της στρατιάς των υψηλόβαθμων συμβούλων και των παράκεντρων εξουσίας, που παρακάμπτουν τις διοικητικές δομές του κράτους.

· Την αξιοποίηση του υπάρχοντος ανθρώπινου δυναμικού της Δημόσιας Διοίκησης.
Απόλυτη αναβάθμιση (επιστημονική, οικονομική, διοικητική, κοκ) του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, σε κεντρικό Ανεξάρτητο Στρατηγικό Σύμβουλο για την Οργάνωση και τη Στελέχωση του Κράτους σε όλα τα Επίπεδα.

Η αναβάθμιση των ρόλων των δημοσίων υπαλλήλων αποτελεί βασική θέση του ΣΥΡΙΖΑ που θα επιτευχθεί με:
Εξασφάλιση σταθερής ενιαίας μόνιμης θέσης εργασίας για τους τομείς που καλύπτουν πάγιες και διαρκεί ανάγκες και ο περιορισμός προσλήψεων συμβασιούχων για αποκλειστικές και έκτακτες ανάγκες.
Ισχυροποίηση λειτουργικά του ΑΣΕΠ-Καμία πρόσληψη εκτός ΑΣΕΠ – Καμία πρόσληψη εκτός του γνωμοδοτικού πλαισίου που θα παρέχει το Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης
Κατάλληλα και επαρκώς στελεχωμένες δημόσιες υπηρεσίες με αποκλειστικό κριτήριο τις κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες που εξυπηρετεί το διοικητικό σύστημα της χώρας
Μισθολόγιο- Βαθμολόγιο με βάση τη σταθερότητα, την απλότητα, την αναλογικότητα ανά κριτήριο (πχ χρόνος προϋπηρεσίας, τυπικά προσόντα, θέση ευθύνης).
Βασικός στόχος να δημιουργηθεί αίσθηση δικαίου που να κινητοποιεί τους εργαζόμενους
Αντικειμενικό, θωρακισμένο από παρεμβάσεις σύστημα κρίσεων για την ανάληψη θέσεων ευθύνης στο δημόσιο. χωρίς μεταβατικές – προνομιακού – τύπου παρεμβάσεις.
Θεσμοθέτηση πειθαρχικού πλαισίου απλού, δημοκρατικού με αναλογικότητα ποινών.
Διαδικασίες που εξασφαλίζουν τον άμεσο αμερόληπτο χαρακτήρα τους, με σεβασμό στους κανόνες του νομικού μας πολιτισμού.
Επαναφορά και διεύρυνση των ασφαλιστικών, εργασιακών, συλλογικών δικαιωμάτων.
Πρέπει να αντιστρέψουμε το κλίμα, να εμπιστευτούμε τους ανθρώπους που δουλεύουν στο δημόσιο τομέα. Είναι δημόσιοι λειτουργοί που με την υιοθέτηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων θα αναλάβουν καθοριστικό ρόλο στην παραγωγή- κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας.

· Την Ορθολογική οργάνωση όλων των φορέων με βάση συγκεκριμένο μακρόπνοο σχεδιασμό και με αξιοποίηση σύγχρονων μεθόδων διοίκησης.
Συγκεκριμένος και σταθερός αριθμός υπουργείων, με πλήρως αποσαφηνισμένο πλέγμα αρμοδιοτήτων και όχι με βάση τις ανάγκες τακτοποίησης του πολιτικού προσωπικού κάθε κόμματος που αναλαμβάνει την κυβέρνηση της χώρας
Σταθερή διοικητική δομή
Επαναξιολόγηση του ρόλου και της λειτουργίας κάθε υπηρεσίας και ακριβής καθορισμός του έργου που καλείται να υλοποιήσει.

· Την Ανάπτυξη των τομέων έρευνας και προγραμματισμού με την αξιοποίηση του κατάλληλου επιστημονικού δυναμικού και της διεθνούς εμπειρίας.

· Την Ενίσχυση και αναδιάρθρωση των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους.
Με επαναθεμελίωση του φορολογικού και φοροεισπρακτικού μηχανισμού.
Ουσιαστική αναδιοργάνωση και συντονισμό των ελεγκτικών οργάνων με στόχο την πάταξη της κακοδιοίκησης, της σπατάλης πόρων, της διαφθοράς.
Η Βουλή θα είναι ο θεσμός που θα διεξάγει τον τελικό συνολικό έλεγχο

Η ανατροπή του υπάρχοντος μοντέλου πρέπει να οδηγήσει στη διευκόλυνση των συναλλαγών των πολλών με το δημόσιο και τον αυξημένο έλεγχο για τους οικονομικά και πολιτικά ισχυρούς.

· Τη Θέσπιση μέτρων κοινωνικού ελέγχου και διαφάνειας στη Δημόσια Διοίκηση.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την ενεργό συμμετοχή των πολιτών και τον ουσιαστικό έλεγχο της κοινωνίας, ιδιαίτερα στην Αυτοδιοίκηση.
Η θεσμοθέτηση επιτροπών κοινωνικού ελέγχου, η ενδυνάμωση και ουσιαστική λειτουργία του θεσμού του Συνηγόρου του Πολίτη, η υποχρέωση συμμόρφωσης της Δημόσιας Διοίκησης προς τις αποφάσεις θεσμών ελέγχου και δικαστηρίων, η ενδυνάμωση του κοινοβουλευτικού ελέγχου, αποτελούν μερικά από τα προτεινόμενα μέτρα.

· Η άμεση αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών στη Διοίκηση .
Με τη σταδιακή παροχή όλων των υπηρεσιών που το δημόσιο προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο μέσω της χρήσης πληροφοριακών συστημάτων, εφόσον η φύση τους το επιτρέπει.
Η ενιαία ηλεκτρονική πλατφόρμα διασύνδεσης δημοσίων υπηρεσιών, Ο.Τ.Α., οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης, η εξυπηρέτηση των πολιτών που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις ΤΠΕ, μέσω αναβαθμισμένων δομών Κέντρων Εξυπηρέτησης Πολιτών, η ουσιαστική βελτίωση της πληροφόρησης των πολιτών, φορέων και επιχειρήσεων δια μέσου της ηλεκτρονικής πύλης «ΕΡΜΗΣ», αλλά και μέσω δομών υποδοχής και ενημέρωσης για κάθε δημόσια υπηρεσία, είναι μερικές κομβικές παρεμβάσεις που πρέπει άμεσα να υλοποιηθούν.
· Η άρση των επικαλύψεων στις αρμοδιότητες διαφόρων φορέων που δημιουργούν σύγχυση και ταλαιπωρούν τον πολίτη.
· Η κατάργηση της πολυνομίας και η απλούστευση των διαδικασιών αποτελούν καίριας σημασίας μεταρρυθμίσεις.
Το καθεστώς πολυνομίας αποτελεί το πλαίσιο για τις πάσης φύσεως αυθαιρεσίες της διοίκησης και παρεμβάσεις του πολιτικού προσωπικού στις διοικητικές λειτουργίες.
· Η αντικατάσταση των πολυάριθμων, ασαφών, αντιφατικών πολλές φορές, νομοθετικών πλαισίων με ένα σαφές, καταληπτό από όλους νομικό-διοικητικό σύστημα θα αποτελέσει μια μεγάλη μεταρρύθμιση στη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης και στις σχέσεις της με τους πολίτες.
· Μεγάλη μείωση του κόστους στέγασης των δημοσίων υπηρεσιών. Αυτό θα επιτευχθεί με το σταμάτημα της ιδιωτικοποίησης των ακινήτων του δημοσίου (εκποίηση, sale and lease back) και αξιοποίησή τους προκειμένου να στεγαστούν οι δημόσιες υπηρεσίες σε ιδιόκτητα κτίρια.

4. Τέταρτος Άξονας : η Νέα σχέση εμπιστοσύνης κράτους-πολιτών

Είναι προφανές ότι ο νέος Δημόσιος Τομέας, με τις αναγκαίες ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις, θα πρέπει να ανατρέψει τη δυσπιστία και την αντιπαλότητα δύο περίπου αιώνων των πολιτών απέναντί του.
Πρέπει να καλλιεργηθούν νέες σχέσεις εμπιστοσύνης και συνεργασίας και αυτό θα επιτευχθεί μόνο αν ο πολίτης είναι συμμέτοχος στη διοίκηση, αν μπορεί να την ελέγχει, αν είναι σίγουρος ότι η αξιοκρατία, η διαφάνεια, ο κοινωνικός χαρακτήρας του κράτους, η παροχή υψηλού επιπέδου και ολοένα πιο διευρυμένων κοινωφελών υπηρεσιών και η έλλειψη ανοχής στη διαφθορά μικρής και μεγάλης κλίμακας, είναι τα βασικά στοιχεία του.
Αν καταλάβει ότι είναι πολίτης με δικαιώματα και υποχρεώσεις και όχι πελάτης που καταναλώνει καλές ή μετρίου επιπέδου παρεχόμενες υπηρεσίες προς αυτόν.
Το κράτος που εξυπηρετεί δημοκρατικά και με κοινωνικά δίκαιο τρόπο τους πολλούς, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα την οικονομία, οι πολίτες θα το στηρίξουν.
Επομένως αυτές οι αλλαγές δεν είναι απλά υπέρ του λαού αλλά προϋποθέτουν τη συμμετοχή του ίδιου του λαού.
Βέβαια η διάψευση των ελπίδων για ουσιαστικές αλλαγές στη Δημόσια Διοίκηση και στην Αυτοδιοίκηση τα προηγούμενα 40 περίπου χρόνια παρά τις πομπώδεις εξαγγελίες έχουν μεγαλώσει τη δυσπιστία και τροφοδοτούν την αμφισβήτηση για τον Δημόσιο Τομέα.
Συναισθήματα που εκμεταλλεύονται με επιδέξιο τρόπο οι κήρυκες της υποβάθμισης του Δημοσίου και της θεοποίησης των ιδιωτικών συμφερόντων.
Εδώ όμως είναι που χρειάζεται η παρέμβαση των πολιτών, του λαού ώστε να επιβάλλει τις αναγκαίες αλλαγές.
Γιατί τελικά δε θα είναι η Αριστερά που θα φέρει τις αλλαγές, αλλά η διεκδίκηση για τις αλλαγές που θα φέρει την Αριστερή διακυβέρνηση.»

Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013

Le Monde: Γιατί επαναστατεί η Τουρκία - Η αλαζονεία Ερντογάν

Η εφημερίδα Le Monde κάνει λόγο για «Τουρκική Ανοιξη» -το αντίστοιχο της Αραβικής Ανοιξης- και παρομοιάζει την πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης με την Πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου. Σε κάθε περίπτωση, σημειώνει η έγκυρη γαλλική εφημερίδα, οι διαδηλώσεις που ξεκίνησαν από την περασμένη εβδομάδα στην κεντρική πλατεία της Κωνσταντινούπολης θα αποτελέσουν μια αλλαγή πολιτικής σελίδας στην Τουρκία.

Αφορμή το χτίσιμο ενός τζαμιού στην πλατεία

Ξεκίνησε από μια χούφτα διαδηλωτές που ήθελαν να σώσουν ένα κομμάτι δημόσιου κήπου και μεταμορφώθηκε σε μια τεράστια λαϊκή κινητοποίηση εναντίον της πολιτικής του Πρωθυπουργού ενώ συνοδεύτηκε από υπερβολικά βίαιη καταστολή των επεισοδίων από την αστυνομία.

Από την άκρα αριστερά ως τη δεξιά της πολιτικής σκακιέρας το κίνημα αποκρυσταλλώνει την αντίδραση εναντίον του πολιτικού που μονοπωλεί την εξουσία εδώ και δέκα χρόνια. Οι λαϊκοί αντιδρούν στο γεγονός ότι η θρησκεία εισέρχεται κάθε ημέρα και περισσότερο στο δημόσιο χώρο και ο Ταγίπ Ερντογάν χρησιμοποιεί αυτό το στοιχείο για να παραμείνει στην κυβέρνηση.

Με αυτό τον τρόπο σε λίγες ημέρες ο Πρωθυπουργός κατάφερε να περάσει νόμο για την απαγόρευση του αλκοόλ. Ο Σεβάν Νισανιάν, ένας Αρμένιος διανοούμενος στην Τουρκία καταδικάστηκε σε 15 μήνες φυλάκιση για «βλασφημία» εναντίον του Μωάμεθ. Και ο δήμαρχος της Αγκυρας κάλεσε τους πολίτες «να υιοθετήσουν μια συμπεριφορά αντίστοιχη με τις ηθικές αξίες».

Εξαρση της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας

Τα κόμματα της αριστεράς και της άκρας αριστεράς, οι φοιτητές καθώς και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν ήδη καταδικάσει εδώ και μήνες την καταστολή των διαδηλώσεων και τα κύματα συλλήψεων στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Οι Αλεβίτες Τούρκοι, μια φιλελεύθερη και μειονοτική πτέρυγα του Ισλάμ καταγγέλλει επίσης εδώ και μήνες συλλήψεις και διακρίσεις εις βάρος τους από το κόμμα AKP του Ερντογάν που δεν αναγνωρίζει τον θρησκευτικό πλουραλισμό.

Ολοι καταγγέλλουν με μια φωνή την αυταρχική παρέκλιση του Τούρκου Πρωθυπουργού, το βίαιο ύφος του, τα μεγαλομανή σχέδιά του με τα οποία μεταμορφώνει σταδιακά την Κωνσταντινούπολη και τη διακυβέρνηση των «κολλητών» που έχει εγκαταστήσει στην πόλη από τον καιρό που ήταν δήμαρχος, πριν από 20 χρόνια.

Στηριγμένη στη διαδικασία εισδοχής της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και σε μια μεταρρυθμιστική δυναμική η εξουσία του Ταγίπ Ερντογάν θεμελιώθηκε σταδιακά στην τουρκική κοινωνία. Ενισχύθηκε από δύο σαρωτικές εκλογικές νίκες το 2007 και το 2011 με 47% και 50% αντίστοιχα. Αυτοί οι εκλογικοί θρίαμβοι επέτρεψαν στον Ερντογάν να ξεφορτωθεί κάθε πολιτικό αντίπαλο στο εσωτερικό της τουρκικής πολιτικής. Ο στρατός, η γραφειοκρατία, η δικαιοσύνη και ο Τύπος που άλλοτε ήταν απέναντί του έγιναν σταδιακά εργαλεία στην υπηρεσία του κόμματός του και στη δική του προσωπικά.

Ο Ερντογάν με χαρακτηριστικά μονάρχη

Ετσι είδαμε τις τουρκικές τηλεοράσεις ενώ τα γεγονότα ξεσπούσαν στην πλατεία Ταξίμ να δείχνουν τον Ερντογάν σε συνέδριο για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του καπνίσματος. Την ίδια ώρα οι δυνάμεις της αστυνομίας, οι οποίες τριπλασιάστηκαν σε αριθμό από τότε που ο Ερντογάν ανήλθε στην εξουσία, έκαναν επίδειξη βίαιης καταστολής των διαδηλωτών χωρίς να ληφθεί κανένα μέτρο.

Ο Ερντογάν φιλοδοξεί να αναλάβει την προεδρία της Τουρκικής Δημοκρατίας το 2014 αφού πρώτα άλλαξε το Σύνταγμα και έστρεψε τη χώρα προς ένα προεδρικό καθεστώς. Αυτό είναι που φοβίζει την πλειοψηφία για το μέλλον.

Το κίνημα της κατσαρόλας

Εναν πρωτότυπο και θορυβώδη τρόπο βρήκαν οι κάτοικοι της Αγκυρας για να διαμαρτυρηθούν για την καταστολή των διαδηλώσεων από την αστυνομία. Από τις 9 το βράδυ της Κυριακής, οπλισμένοι με κουζινικά, οργάνωσαν ένα «κοντσέρτο για κατσαρόλες» σε πολλές συνοικίες, καταγγέλλοντας με τον τρόπο αυτό τη στάση της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

«Ηρθε η ώρα να στείλουμε τον Ερντογάν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας», φώναζε μια γυναίκα, συνοδευόμενη από τα δύο παιδιά της, στο μπαλκόνι του διαμερίσματός της στο προάστιο Τσανκάγια.

Ταγίπ παραιτήσου, φωνάζουν στην Αγκυρα

Απαντώντας της με σφυρίγματα, οι γείτονες αναβόσβηναν τα φώτα των σπιτιών τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας και φώναζαν ρυθμικά «Ταγίπ, παραιτήσου, δες πόσοι είμαστε».

Ενας νεαρός φοιτητής, υπό τα χειροκροτήματα των γονιών και των γειτόνων του, κατέβηκε στο ισόγειο της πολυκατοικίας κρατώντας την τουρκική σημαία. «Δεν γίνεται να είμαστε πια ειρηνικοί, θα μας ρίξει κι εμάς χημικά η αστυνομία;», είπε ενώ ένας γείτονας, ο Χαμντί, εξηγούσε ότι το θέμα δεν αφορά πλέον το πάρκο Γκεζί (το πάρκο της Κωνσταντινούπολης απ' όπου ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις) αλλά «έχει γίνει ένα κίνημα κατά της κυβέρνησης η οποία ανακατεύεται ολοένα και περισσότερο στην ιδιωτική μας ζωή».

Στο πλευρό του, η γυναίκα του χτυπούσε με μανία μια κουτάλα πάνω σε μια κατσαρόλα.

«Το γεγονός ότι μια κυβέρνηση εξελέγη δημοκρατικά με ποσοστό 50% δεν σημαίνει ότι έχει το δικαίωμα να κάνει ό,τι της αρέσει», σχολίασε ο Χαμντί ο οποίος διαμαρτύρεται κυρίως για τον νόμο που περιορίζει την πώληση και την κατανάλωση αλκοολούχων ποτών.

Ερντογάν: Πίνουν οι αλκοολικοί

Σε συνέντευξη που παραχώρησε νωρίτερα στο ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι Show TV ο Ερντογάν είπε ότι η απαγόρευση γίνεται για λόγους δημόσιας υγείας. «Αυτός που πίνει είναι αλκοολικός», είπε αρχικά, για να διορθώσει αμέσως μετά: «Δεν εννοώ όλον τον κόσμο αλλά αυτούς που πίνουν τακτικά».

Στους δρόμους της Αγκυρας κατέβηκαν διαδηλωτές κάθε ηλικίας. «Είμαι 63 ετών και το μόνο που θέλω είναι να υπάρξει ηρεμία σ' αυτήν την όμορφη χώρα. Ομως όταν αισθάνεται κανείς ότι ο τρόπος ζωής του απειλείται, δεν έχει άλλη επιλογή από το να διαδηλώσει, αυτό είναι όλο», εξήγησε ένας 63χρονος συνταξιούχος μηχανικός.

Το «κοντσέρο για κατσαρόλες» πάντως δεν ήταν αποκλειστικότητα της Αγκυρας. Μόλις έπεσε η νύχτα, εκκωφαντικός θόρυβος από κουζινικά άρχισε να ακούγεται και σε πολλές γειτονιές της Κωνσταντινούπολης.

Συγκρούσεις με την αστυνομία και δακρυγόνα

Η τουρκική αστυνομία χρησιμοποίησε δακρυγόνα και το βράδυ της Κυριακής για να διαλύσει πολλές χιλιάδες διαδηλωτές που είχαν συγκεντρωθεί έξω από το γραφείο του πρωθυπουργο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη.

Όπως ανέφερε ένας φωτορεπόρτερ του Γαλλικού Πρακτορείου που ήταν στο σημείο, σημειώθηκαν συγκρούσεις μεταξύ αστυνομικών και διαδηλωτών στην περιοχή που απέχει αρκετά χιλιόμετρα από την πλατεία Ταξίμ. Βίαια επεισόδια είχαν σημειωθεί στο ίδιο σημείο και κατά τη διάρκεια της νύχτας, λίγες ώρες μετά την αποχώρηση της αστυνομίας από την Ταξίμ, οπου παρέμεναν συγκεντρωμένοι χιλιάδες διαδηλωτές.

Εκτεταμένη χρήση χημικών προκειμένου να διαλύσει τους διαδηλωτές έκανε η αστυνομία και στην Αγκυρα, καθώς συνεχίζονται και στην πρωτεύουσα, για τρίτη ημέρα, οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις.

Οι αστυνομικοί επενέβησαν πολλές φορές στην κεντρική πλατεία Κιζιλάι για να εμποδίσουν περίπου χίλιους διαδηλωτές να κατευθυνθούν προς το κτίριο όπου στεγάζεται το γραφείο του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Οι δυνάμεις ασφαλείας εκτόξευσαν δακρυγόνα στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στο χώρο.

«Η αστυνομία δεν σταματά να απωθεί τους διαδηλωτές που δεν απειλούσαν κανέναν. Δυσκολευόμαστε να αναπνεύσουμε», είπε μια 27χρονη κοπέλα, η Γκιεζντέ Εζντεμίρ. Σύμφωνα με τη διαδηλώτρια, πολλοί άνθρωποι έχουν τραυματιστεί.

Διαδηλώσεις συμπαράστασης στη Γερμανία

Χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν την Κυριακή σε πόλεις της Γερμανίας διαμαρτυρόμενοι για τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση της Τουρκίας έχει διαχειριστεί, μέχρι στιγμής, την καταστολή των διαδηλώσεων στην Κωνσταντινούπολη και άλλες περιοχές της χώρας.

Στη Φρανκφούρτη περίπου 3.500 άτομα συγκεντρώθηκαν και διαδήλωσαν ειρηνικά κατά της δράσης της τουρκικής αστυνομίας σε βάρος των πολιτών που είχαν συγκεντρωθεί διαμαρτυρόμενοι για την ανέγερση, σε «πράσινη περιοχή», ενός εμπορικού κέντρου και πολυκατοικιών.

Στο Βερολίνο τουλάχιστον 600 άτομα συγκεντρώθηκαν έξω από την τουρκική πρεσβεία προκειμένου να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους προς τους Τούρκους διαδηλωτές.

Στην πόλη Εσεν, μια συγκέντρωση αρκετών εκατοντάδων διαδηλωτών οδήγησε σε συγκρούσεις, οι οποίες προκλήθηκαν από νεαρούς που κρατούσαν στα χέρια τους πανό με τον ηγέτη του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), Αμπντουλάχ Οτσαλάν, Οι αρχές επενέβησαν με σπρέι πιπεριού και ρόπαλα, ενώ οι διαδηλωτές απάντησαν με ρίψη γυάλινων μπουκαλιών κατά των αστυνομικών.

Οι γερμανικές αρχές συνέλαβαν συνολικά 9 άτομα που αντιμετωπίζουν κατηγορίες για διατάραξη της ειρήνης, αντίσταση κατά των αρχών και πρόκληση σωματικής βλάβης, ανέφεραν αξιωματούχοι της αστυνομίας.

Καταδικάζει η Διεθνής Αμνηστία

Η καταστολή των διαδηλώσεων από την τουρκική αστυνομία, είναι πράξη «πραγματικά επαίσχυντη», δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία. Σύμφωνα με αναφορές, εξαιτίας των συγκρούσεων μεταξύ των διαδηλωτών και της αστυνομίας, δύο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και τουλάχιστον 1.000 τραυματίστηκαν. «Είναι σαφές ότι η χρήση βίας από την αστυνομία οδηγείται όχι μόνο από την ανάγκη για την αντιμετώπιση της βίας –που ελάχιστες αφορμές δόθηκαν από την πλευρά των διαδηλωτών- αλλά και από την επιθυμία για αποθάρρυνση των συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας οποιουδήποτε είδους», δήλωσε ο ευρωπαίος πρόεδρος της Διεθνούς Αμνηστίας.

Η ομάδα ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατηγόρησε την αστυνομία για υπερβολική χρήση δακρυγόνων κατά των διαδηλωτών, ενώ επέρριψε ευθύνες στις αρχές ότι τα άτομα που συνελήφθησαν κρατούνταν σε περιορισμό χωρίς νερό ή φαγητό για τουλάχιστον 12 ώρες.

Η τουρκική αστυνομία συνέλαβε 939 άτομα σε περισσότερες από 48 πόλεις της χώρας, δήλωσε το Σάββατο ο υπουργός Εσωτερικών, Μουαμέρ Γκιουλέρ. Σε βίντεο που έχουν αναρτηθεί στο Διαδίκτυο, φαίνονται άοπλοι διαδηλωτές να κακομεταχειρίζονται από τους αστυνομικούς και πολλοί από αυτούς να φέρουν πληγές στο σώμα και το πρόσωπο. Ακτιβιστές ανέφεραν ότι η αστυνομία έριχνε εσκεμμένα δακρυγόνα από κοντινή απόσταση στους διαδηλωτές, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να τραυματιστούν.

Οι διαδηλώσεις κατά της κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ξεκίνησαν την Παρασκευή, όταν η καταστολή από την αστυνομία μιας ειρηνικής διαδήλωσης που είχε οργανωθεί από οικολόγους ενάντια σε ένα σχέδιο ανέγερσης κτιρίων σε «πράσινη» περιοχή της Κωνσταντινούπολης, προκάλεσε κοινωνικές αντιδράσεις, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να κλιμακωθούν οι συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας.

Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής σε αρκετές πόλεις της Τουρκίας, ακόμα και αφότου οι αρχές αποχώρησαν από την πλατεία Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολή. Χιλιάδες διαδηλωτές συνέχισαν τις διαμαρτυρίες καλώντας την κυβέρνηση Ερντογάν να παραιτηθεί. Οι αρχές χρησιμοποίησαν δακρυγόνα με σκοπό να διαλύσουν το πλήθος, αλλά ορισμένοι από τους διαδηλωτές έβαλαν φωτιά σε περιπολικό και προσπάθησαν να εισβάλουν σε ένα από τα γραφεία του Ερντογάν, ανέφεραν τα τοπικά μέσα ενημέρωσης.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός παραδέχτηκε το Σάββατο ότι ορισμένες από τις τακτικές που χρησιμοποίησαν οι αρχές, όπως η χρήση σπρέι πιπεριού, ήταν «λανθασμένες» αλλά προειδοποίησε τους διαδηλωτές ότι «εάν μαζευτούν 100.000 άτομα, εγώ θα φέρω 1 εκατομμύριο από το κόμμα μου». Ο ίδιος απέρριψε τις κατηγορίες ότι τον διέπει ένα αυταρχικό στυλ. «Αν χαρακτηρίζουν δικτάτορα έναν υπηρέτη του λαού, δεν έχω τίποτα άλλο να πω».

Η εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ενωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, Κάθριν Αστον, εξέφρασε τη λύπη της για τη «δυσανάλογη χρήση βίας» από την αστυνομία και κάλεσε όλες τις πλευρές να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση. «Πρέπει να ανοίξει ο διάλογος ώστε να βρεθεί μια ειρηνική λύση», είπε. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, χαρακτήρισε τη χρήση βίας από τους αστυνομικούς «εντελώς ακατάλληλη».


Enhanced by Zemanta

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...