Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Κουβέλης: Ουδείς εν ενεργεία βουλευτής του ΠΑΣΟΚ μας έχει κάνει πρόταση συνεργασίας


Συνέντευξη του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, στην εφημερίδα Real News και το δημοσιογράφο Βασίλη Σκουρή

Όλα κ. Πρόεδρε δείχνουν πως την επομένη των εκλογών δεν θα υπάρξει αυτοδυναμία και θα υπάρξουν διεργασίες για κυβέρνηση συνεργασίας με τα δυο μεγάλα κόμματα.
Μια τέτοια εξέλιξη αποτελεί ενδεδειγμένη εξέλιξη για τη χώρα;

- Δεν αποκλείω το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Άλλωστε, μαζί στήριξαν και σχημάτισαν την κυβέρνηση Παπαδήμου. Μαζί δέχθηκαν και ψήφισαν τη δανειακή σύμβαση και τους εκτελεστικούς νόμους, με τους οποίους επιβάλλονται τα άνισα, δυσβάσταχτα και αναποτελεσματικά μέτρα. Τα στοιχεία αυτά μπορούν να αποτελέσουν και την κοινή πολιτική τους βάση και συμφωνία και τη συνέχεια της παρουσίας τους σε συνεργατικό κυβερνητικό σχήμα. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα αποτελέσει παραμονή της χώρας στο πλαίσιο μιας συντηρητικής και αδιέξοδης πολιτικής.

Η ΔΗΜΑΡ θα μπορούσε να συμμετάσχει σε μια τέτοια συγκυβέρνηση; Και υπό ποίες προϋποθέσεις;

- Είναι προφανές ότι η Δημοκρατική Αριστερά δεν θα μπορούσε να έχει συμμετοχή σε μια τέτοια κυβέρνηση. Η δική μας προγραμματική θέση κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Στοχεύει στη θετική αναδιάταξη του χρέους και τη δημοσιονομική προσαρμογή με την κοινωνία όρθια και την οικονομία ζωντανή. Με δίκαιη κατανομή των βαρών της κρίσης και δημοσιονομική εξυγίανση, με ισοδύναμα διαφορετικά μέτρα, με πολιτικές αντιμετώπισης της ύφεσης και προώθησης ενός νέου αναπτυξιακού μοντέλου με εξωστρέφεια, με δημιουργική σχέση δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, με ενδογενή ανάπτυξη, με σεβασμό και προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων. Με ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος.

Κάποιοι υποστηρίζουν πως ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Δημοκρατική Συμμαχία και Δημοκρατική Αριστερά αποτελούν το «κόμμα του Μνημονίου». Τι απαντάτε;

- Η Δημοκρατική Αριστερά καταψήφισε το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο, τους εφαρμοστικούς νόμους, τη δανειακή σύμβαση και όλους τους εκτελεστικούς νόμους. Καταψηφίσαμε από τη σκοπιά της αποφυγής της χρεοκοπίας, με την επιλογή της υλοποίησης άλλων συγκεκριμένων πολιτικών που θα ανατρέπουν τη σημερινή άδικη κατανομή των βαρών προσαρμογής, θα συγκροτούν ένα ενιαίο πλέγμα αντιμετώπισης των παθογενειών, χωρίς αποδόμηση των δημόσιων δομών και του κοινωνικού κράτους. Διατυπώσαμε μια διαφορετική πολιτική πρόταση αντιμετώπισης της κρίσης, που, ενώ λαμβάνει υπόψη τους περιορισμούς και τους συσχετισμούς, δεν εγκλωβίζεται σ’ αυτούς.

Δεν προτείναμε βέβαια την αναχώρηση της χώρας από την Ευρώπη και την επιστροφή στη δραχμή, όπως προτείνουν αυτοί που στρεβλώνουν σκόπιμα την πολιτική μας για να μας επιτεθούν επειδή ανησυχούν από την παρουσία της Δημοκρατικής Αριστεράς.


Δηλώσατε ότι η δανειακή σύμβαση δεσμεύει την οποιαδήποτε κυβέρνηση. Τι νόημα εν πολλοίς, τότε, έχει ποια κυβέρνηση θα είναι; Και μην πείτε περί επαναδιαπραγμάτευσης, αυτά τα έλεγε μέχρι προσφάτως και ο Α. Σαμαράς…

- Εκείνο που επανειλημμένα έχω πεί είναι ότι η δανειακή σύμβαση διαμορφώνει δεσμευτικό πλαίσιο για τη χώρα. Είπα και υποστηρίζω ταυτόχρονα ότι η αντιμετώπιση αυτού του δεσμευτικού πλαισίου μπορεί να γίνει με ισοδύναμα και αντίρροπα μέτρα και με αντισταθμίσεις που αποτελούν ρεαλιστικές και χρήσιμες διαφυγές από αυτή τη δέσμευση. Είπα, επίσης ταυτόχρονα, ότι θα υπάρξει δυνατότητα αναθεώρησης ρυθμίσεων της δανειακής σύμβασης, με το δεδομένο ότι η ίδια η εξελισσόμενη οικονομική πραγματικότητα, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης, θα την καταστήσει αναγκαία και επιβεβλημένη. Ήδη, μέσα στον ευρωπαϊκό χώρο ορθώνονται τέτοιες θέσεις, που διεκδικούν να αποκρούσουν τους υπάρχοντες συντηρητικούς πολιτικούς συσχετισμούς και να τους ανακαθορίσουν προς προοδευτική κατεύθυνση για την ουσιαστική δημοκρατική ενοποίηση της Ευρώπης.

Πάντως κ. Πρόεδρε, πώς είναι δυνατόν να αφήνετε ανοιχτό το ενδεχόμενο να συνεργαστείτε-υπό τις δικές σας προϋποθέσεις-με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και αρνείστε προεκλογική συνεργασία για μια ενωμένη Αριστερά;

- Σας μίλησα με σαφήνεια για τις «κυβερνήσεις συνεργασίας» και για το ΠΑΣΟΚ και για τη Ν.Δ. Ο κατακερματισμός των δυνάμεων της αριστεράς είναι υπαρκτό ζήτημα και αναμφισβήτητα πρέπει να αντιμετωπισθεί. Η αντιμετώπισή του, όμως, δεν μπορεί να γίνεται ερήμην ουσιαστικών και μεγάλων διαφορών, τόσο στο περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής, όσο και στο στρατηγικό στόχο. Δεν μπορεί να αποτελεί ως μόνο στοιχείο αντιμετώπισης του πολυκερματισμού της αριστεράς η αντιμνημονιακή στάση. Η απλουστευτική αντιμνημονιακή στάση δεν αποτελεί από μόνη της στοιχείο που μπορεί να οδηγήσει σε «συνασπισμό εξουσίας της αριστεράς», με δεδομένες τις υπαρκτές και μεγάλες διαφορές και αντιθέσεις για το περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής και ιδιαίτερα για την αντιμετώπιση της πολυεπίπεδης κρίσης.

Υποστηρίζω τη συμπόρευση ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων, δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού, ιδιαίτερα μέσα σε συνθήκες ρευστοποίησης της κοινωνίας και αποσύνθεσης του παλαιού κομματικού συστήματος. Η ανασύνθεση και η ανασυγκρότηση του ευρύτερου δημοκρατικού και προοδευτικού χώρου είναι αναγκαία. Η μετακίνηση του ΠΑΣΟΚ σε θέσεις οικονομικού φιλελευθερισμού και η μετακίνηση άλλων δυνάμεων της αριστεράς σε παλαιοκομμουνιστικές και αντιευρωπαϊκές θέσεις διαμορφώνουν την ανάγκη ανασυγκρότησης του σοσιαλιστικού χώρου. Η Δημοκρατική Αριστερά απευθύνεται στους πολίτες του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας, στους πολίτες της ανανεωτικής αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας, σε όλους τους προοδευτικούς πολίτες και τους καλεί σε συστράτευση για μια δημοκρατική αριστερά, φορέα πολιτικής συσπείρωσης έξω από το συντηρητικό νεοφιλελεύθερο περιβάλλον, τις πολιτικές του μνημονίου και τη ρητορική μιας αριστεράς που με ταχύτητα επιστρέφει στο παρελθόν.

Θεωρείτε την πρόταση του κ. Τσίπρα ειλικρινή ή θεωρείτε ότι εμπεριέχει προεκλογικές σκοπιμότητες;

- Ερμηνεύω την πρόταση. Δεν απευθύνεται στη Δημοκρατική Αριστερά, αλλά στην αγωνία ενός κόσμου της Αριστεράς που θέλει την ενότητά της. Αυτός όμως ο κόσμος γνωρίζει τις διαφορές και τις πολιτικές αντιθέσεις. Άλλωστε η «ειλικρίνεια» της πρότασης κρίνεται από το γεγονός ότι την ώρα που μας καλούν σε συνεργασία, την ίδια ώρα επιτίθενται στη Δημοκρατική Αριστερά.


Μήπως με τις συνεργασίες που κάνετε δίνετε δικαιώματα για διάφορες φήμες;

- Η Δημοκρατική Αριστερά υπερασπίζεται και φροντίζει τη διαφάνεια και τη σαφήνεια των επιλογών της. Δεν είμαστε «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» και δεν έχουμε βεβαίως και το «σύνδρομο του σκατζόχοιρου».

Εν ενεργεία βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που ανεξαρτητοποιήθηκαν θα συμπεριλάβετε στα ψηφοδέλτιά σας;

- Ουδείς βουλευτής εν ενεργεία μας έχει κάνει πρόταση συνεργασίας και ουδείς εν ενεργεία βουλευτής θα είναι υποψήφιος της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Enhanced by Zemanta

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Οι τρεις «ταφές» του Πέτρου Κωστόπουλου

Mέχρι κι ένα χρόνο πριν την αποκαθήλωσή του, ο βασιλιάς του λάιφ στάιλ υποκινούσε τους εργαζόμενούς του να γίνουν απεργοσπάστες, να προσπεράσουν τα απεργιακά μπλόκα, ελπίζοντας οι ίδιοι να τη βολέψουν κι ας μην πληρώθηκαν ποτέ ακόμη και γι’ αυτό το μεροκάματο.

της Αφροδίτης Πολίτη*

Ο  φυσικός θάνατος ενός  μη τηλεοπτικού πνευματικού προσώπου, για παράδειγμα ενός ποιητή, ρεμπέτη ή ζωγράφου το πολύ να γίνει ένα μονόστηλο. Όμως η ατιμωτική αποκαθήλωση του εγχώριου εκπροσώπου του λάιφ-στάιλ, όπως αποτυπώθηκε στη χρεοκοπία του πρώην εκδότη της Ιμάκο Πέτρου Κωστόπουλου, μετατράπηκε σχεδόν σε εθνικό ντιμπέιτ. Απασχόλησε την τηλεόραση, τον Τύπο και το διαδίκτυο, συζητήθηκε σε παρέες, πυροδότησε δεκάδες άρθρα και χιλιάδες σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γέννησε δακρύβρεχτες επιστολές του ίδιου του Κωστόπουλου και της συζύγου του Τζένης, που έγραψαν από μόνοι τους το συμβολικό τους επικήδειο, αντλώντας θεαματική υπεραξία ακόμα και από τον οικονομικό θάνατο της «οικογενειακής» επιχείρησης.

Όλοι έχουν μια γνώμη για το πόσο κάθαρμα, βλάχος, λαμόγιο, απατεώνας ή αντίθετα μάγκας, ξύπνιος και καραμπουζουκλής ήταν ο βολιώτης με την απαστράπτουσα οδοντοστοιχία και ο εσμός που τον εξέθρεψε. Ολοι έχουν άποψη για την πασοκίλα των ’90s, την εποχή της δανεικής χλιδής, των Πόρσε Καγιέν στο Κολωνάκι, της απενοχοποίησης της βίζιτας, το πόσο κακόγουστοι και βαρετοί ήταν τέλος πάντων όλοι αυτοί οι τόνοι ιλουστρασιόν χαρτιού με γυμνή φοτοσοπαρισμένη σάρκα, πόσο γλάστρες ήταν οι γλάστρες, πόσο μόδιστροι οι μόδιστροι και πόσο κενό το κενό. Η μετά θάνατον επιβεβαίωση της ματαιότητας μιας φούσκας καταντά ανούσια ταυτολογία, τόσο προφανής όσο η διαπίστωση ότι μετά τη δύση του ήλιου σκοτεινιάζει. Τόσο ανώφελη όσο η διαφήμιση με τον Πορτοσάλτε που ανακοινώνει ευτυχής «οχτώ και πέντε η ώρα», αφού το διασταυρώνει δυο φορές.

Πρώτος από όλους έχει γνώμη και άποψη γι’ αυτό τον προανακοινωθέντα θάνατο ο ίδιος ο αποκαθηλωμένος βασιλιάς, που προφανώς γελάει ικανοποιημένος που ο Τιτανικός του πουλάει εισιτήρια στους ιθαγενείς θεατές – που ήδη πνίγονται στα απόνερα του μεγάλου ναυαγίου. Αυτοί για τους οποίους κανείς δεν μιλάει, παρά με λίγες αράδες για «τις παράπλευρες απώλειες» ή απλώς για να πει το εξωφρενικό «σόρι αλλά δεν μπορώ να σας συμπαρασταθώ» είναι οι δεκάδες απλήρωτοι και απολυμένοι χωρίς αποζημίωση υπαλλήλοι, οι εκατοντάδες φεσωμένοι ως και με δεδουλευμένα ενός χρόνου συνεργάτες και απασχολούμενοι με δελτίο παροχής στην ήδη από καιρό παραπαίουσα αυτοκρατορία της Ιμάκο.

Όταν πέρυσι την άνοιξη ο Κωστόπουλος έκανε απολύσεις, φέρνοντας μάλιστα την αστυνομία στις συνδικαλιστικές εκπροσώπους των εργαζομένων, τα σωματεία του Τύπου κήρυξαν 24ωρη απεργία συμπαράστασης. Στην ομάδα της περιφρούρησης είδαμε τραγελαφικά φαινόμενα φοβισμένων γυναικών και αντρών να πηδάνε κάγκελα, για να δουλέψουν άλλο ένα επισφαλές και προφανώς απλήρωτο απεργοσπαστικό μεροκάματο. Είδαμε βανάκι να μεταφέρει κρυφά απεργοσπάστες, είδαμε μπράβους να τρομοκρατούν την απεργιακή περιφρούρηση, ακόμα κι έναν οδηγό φορτηγού να γκαζώνει για να πατήσει απολυμένη εργαζόμενη. Τότε ο «θείος Πέτρος», όπως τον αποκαλούσαν, έδινε συγχαρητήρια στο εργασιακό και εταιρικό ήθος των υπαλλήλων του και τους διαβεβαίωνε ότι με σκληρή δουλειά όλα θα πάνε καλά. Σήμερα, αφού τότε δεν τον πήραν με τις πέτρες,  μοιράζει ανενόχλητος φέσια, κόλυβα και χαμόγελα παίζοντας το τελευταίο δράμα μιας κακόγουστης σαπουνόπερας.

Ό,τι και να γράψουμε για το θάνατο του λάιφ στάιλ, επικήδειους ή λίβελλους, κατάρες ή απολογισμούς, τίποτα δεν πιάνει τόπο μπροστά στο θάνατο της πραγματικής ζωής, το θάνατο της εργασίας, στο θάνατο του μέλλοντος, όχι του ενός φελλού που θα επιπλεύσει όπως οι όμοιοί του, αλλά των χιλιάδων ανθρώπων που ήδη βουλιάζουν. Για τους χιλιάδες είλωτες της βιομηχανίας όχι μόνο του λάιφ στάιλ, αλλά όλης της στρεβλής ανάπτυξης που καρπώθηκε η ελληνική ελίτ τις περασμένες δεκαετίες, πατώντας στις πλάτες ελλήνων και ξένων εργατών, αξίζει όχι μόνο να θάψουμε το κακοφορμισμένο πτώμα του λάιφ στάιλ, αλλά να αναστήσουμε το φάντασμα της ελευθερίας, πέρα από καταναγκασμούς και συνταγές, λαϊφσταϊλάτης ή τεχνοκρατικής κοπτοραπτικής. Από το Nίτρο στο PSI, είναι μια φούσκα δρόμος. Όσο γελάμε με το σκάσιμο της πρώτης, μας πνίγει ήδη η μέγγενη του δεύτερου.

*Από το ΠΡΙΝ

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

ΔΗΜΑΡ - Τσούκαλης: Ποιά είναι η θέση της Κυβέρνησης απέναντι στο μαύρο άξονα Μέρκελ, Σαρκοζί;

Ομιλία του βουλευτή Αχαΐας της ΔΗΜΑΡ, Νίκου Τσούκαλη, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη βουλή για το PSI

"Είχαμε επισημάνει εξαρχής ότι δεν μπορούμε να ψηφίσουμε υπέρ της κατάληξης των διαπραγματεύσεων. Επειδή, λοιπόν, από το βήμα της βουλής ο κ. Βενιζέλος φρόντισε να αναφερθεί στη Δημοκρατική Αριστερά με την αναφορά ότι είναι και με το χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ, ότι έχει ως στρατηγικό στόχο και επιλογή την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και στο ευρώ, πλην όμως αυτό θέλει να γίνει χωρίς θυσίες. Εγώ δεν ξέρω ο κ. Βενιζέλος ποιον ακριβώς επιλέγει. Επιλέγει τον χωροφύλακα ή τον αστυφύλακα;

Πριν αναλάβει, όμως το πόστο, την ηλεκτρική καρέκλα του Υπουργού των Οικονομικών, αναρωτιέμαι ποια ήταν η άποψή του για την πορεία υλοποίησης του πρώτου μνημονίου και σε σχέση με τις κυβερνητικές πολιτικές μέχρι εκείνη τη στιγμή; Αυτό θα ήταν πάρα πολύ αποκαλυπτικό να μας το πει.

Να του θυμίσω και κάτι άλλο: Η Δημοκρατική Αριστερά από τη διακήρυξη της πέρυσι τον Ιούνιο μιλούσε για ανάγκη επώδυνων μέτρων και ριζοσπαστικών και ανατρεπτικών τομών στην ελληνική κοινωνία με μια διαφορά: Αυτά τα μέτρα τα επώδυνα ήθελε να είναι δίκαια, να κατανέμονται δίκαια στους Έλληνες πολίτες. Βεβαίως, ήθελε και ένα πρόγραμμα συγκεκριμένο σε αυτό το δύσκολο τούνελ που θα μπει το ελληνικό κράτος, η ελληνική κοινωνία και η κοινωνία να μείνει όρθια. Αυτή είναι η επιλογή της Δημοκρατικής Αριστεράς. Θέλω να πω κάτι συγκεκριμένο στον κ. Βενιζέλο: Αλήθεια η θέση του κ. Βενιζέλου και της ελληνικής Κυβέρνησης απέναντι στο μαύρο άξονα Μέρκελ, Σαρκοζί, ο οποίος άξονας καταστρέφει την Ευρώπη και ότι πιο ελπιδοφόρο έχει γεννήσει αυτή η Ήπειρος μετά τον πόλεμο, ποια είναι; Εμείς έχουμε τοποθετηθεί. Έχουμε ταχθεί στο πλευρό του κ. Ολάντ, στο πλευρό του Ντάνιελ Κον Μπετίτ και με όλους αυτούς, οι οποίοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ότι αυτός ο άξονας καταρρέει την Ευρώπη και όχι κάποια παπαγαλάκια του εξωτερικού. Θέλουμε σαφή απάντηση, ποια είναι η θέση και των κομμάτων της συγκυβέρνησης και της ελληνικής Κυβέρνησης απέναντι στην πολιτική που ασκείται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη".

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Για άλλη μια φορά λένε ότι μας σώνουν. Ποιόν κοροϊδεύουν;

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου, αναφέρει τα εξής σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις:

Το μαύρο κυβερνητικό μέτωπο, με ρυθμούς πολυβόλου και εντός ενός διαρκούς κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος, προωθεί μια νέα εποχή βαρβαρότητας με θύμα την εργαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία. Προσπαθούν στα γρήγορα και παρά την λαϊκή αντίθεση να περάσουν μέτρα διάλυσης του λαού, καταβαράθρωσης του βιοτικού επιπέδου, των μισθών και των συντάξεων, τεράστιων περικοπών στις κοινωνικές παροχές και ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου. Αυτοί είναι οι εφαρμοστικοί νόμοι που ψηφίζονται αυτό το διάστημα στη Βουλή. Τρέμουν την οργή και την αγωνιστική ανάταση των εργαζομένων και της νεολαίας αλλά ξεχνούν ότι όσους νόμους και αν περάσουν, θα ανατραπούν στους δρόμους του αγώνα.

Σε ένα φαιδρό θεατρικό σκηνικό, με ένα θίασο εκπροσώπων των ΜΜΕ και του μεγάλου κεφαλαίου, υποκρίνονται ότι σώζουν τη χώρα από την καταστροφή, εξασφαλίζοντας τη δανειακή σύμβαση. Όμως όλο και περισσότερος κόσμος καταλαβαίνει πια ότι η καταστροφή είναι η ίδια η σύμβαση, τα ίδια τα μέτρα, τα δάνεια και τα χρέη, το μόνιμο τοπίο κοινωνικού πολέμου που φτιάχνουν κυβέρνηση- Ε.Ε.- ΔΝΤ. Ότι η παύση πληρωμών, η έξοδος από το ευρώ και την Ε.Ε., όχι μόνο δεν είναι η συντέλεια του κόσμου αλλά βήματα που πρέπει να διεκδικήσει για να μπορεί να οραματίζεται ένα διαφορετικό μέλλον.

Για άλλη μια φορά λένε ότι μας σώνουν. Ή και ότι πέτυχαν μια «ιστορική νίκη» στη συμφωνία του Γιουρογκρουπ. Ποιόν κοροϊδεύουν; Κανείς δεν τους πιστεύει.

Η συμφωνία αυτή αποτελεί μια ακόμα αντιδημοκρατική και αντεργατική τομή. Πλέον απαιτείται μέχρι και αλλαγή του Συντάγματος ώστε να μετατραπεί σε νομικές χειροπέδες για να δουλεύουμε εφ’ όρου ζωής για τους τόκους και των κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου. Στην ίδια κατεύθυνση, τα δημόσια έσοδα θα μπαίνουν σε ειδικό λογαριασμό που θα αδειάζει άμεσα για πληρώνονται τόκοι. Πρώτα θα δίνουμε στους δανειστές και μετά, αν μείνει κάτι μπορεί να δώσουμε και καμιά σύνταξη. Αυτό υπέγραψαν οι «σωτήρες μας». Λένε ότι δίνουν λύση στο πρόβλημα του χρέους. Μα ακόμα και αυτοί παραδέχονται ότι μετά από 20 χρόνια κοινωνικού αφανισμού το χρέος θα βρίσκεται στα ίδια υψηλά επίπεδα με πριν λίγα χρόνια. Το δάνειο που θα δίνεται στην Ελλάδα με εξωφρενικούς όρους θα επιστραφεί σχεδόν αμέσως για τόκους και χρηματοδότηση των τραπεζών.

Η νέα ΕΕ που αρχίζει να διαμορφώνεται μεταφέρει ουσιαστικά όλη την πολιτική εξουσία στις ευρωπαϊκές τράπεζες και το κεφάλαιο. Επίσημα πλέον ο σκοπός ύπαρξης της ΕΕ δεν είναι παρά η σταθερότητα του ευρώ και η αντοχή του ευρωπαϊκού κεφαλαίου στην κρίση. Τα μέτρα δεν είναι για τη σωτηρία του λαού ή για τη μείωση του χρέους, είναι για τη σωτηρία των τραπεζών, είναι για τους «επενδυτές» και το ντόπιο κεφάλαιο που θα μπορούν να αλωνίζουν σε μια χώρα με πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, σε μια χώρα που όλη της η έκταση θα είναι ΕΟΖ.

Αυτή η ληστεία δεν είναι ο πάτος στο βαρέλι. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι μέχρι τον Ιούνη η διόγκωση του χρέους θα χρησιμοποιηθεί ως αφορμή για νέα μέτρα και εξαθλίωση μακράς διάρκειας. Αυτά θέλει να επιβάλλει με τον τρόμο, την καταστολή και την απελπισία η κυβέρνηση των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ του δοτού τραπεζίτη Παπαδήμου, με τη στήριξη ΛΑΟΣ, ΔΗΣΥ, ΔΗΜΑΡ. Για αυτό θέλει να καταργήσει τις εκλογές, αλλά και τις διαδηλώσεις και την ελευθερία γνώμης. Πάνε χέρι- χέρι με την αντιδραστική μετάλλαξη του πολιτικού συστήματος, την απώλεια κάθε στοιχείου λαϊκής κυριαρχίας.

Όμως πρέπει να ξέρουν για άλλη μια φορά ότι τα μέτρα και οι συμφωνίες δεν είναι δικές μας, δεν δεσμεύουν το λαό, θα ανατραπούν μαζί με την ανατροπή κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Μαζί με την έξοδο από την Ε.Ε. και το ευρώ.

Μόνη λύση είναι η ενίσχυση των αγώνων, με απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις διαρκείας και συγκρότηση μορφών και συλλογικοτήτων αγώνα και αλληλεγγύης. Για την ανατροπή της επίθεσης, με ένα Αγωνιστικό Μέτωπο Ρήξης και Ανατροπής και μια ισχυρή μετωπική αντικαπιταλιστική αριστερά. Για τη διεκδίκηση ενός διαφορετικού σύγχρονα σοσιαλιστικού και κομμουνιστικού μέλλοντος.

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

«Ο χρόνος που κερδίσαμε να χρησιμοποιηθεί με σώφρονα τρόπο»

O χρόνος που κέρδισε η χώρα μετά την απόφαση του Eurogroup πρέπει να χρησιμοποιηθεί με σώφρονα τρόπο και με στόχο την ανάσχεση της ύφεσης, την αναθέρμανση της πραγματικής οικονομίας και τον περιορισμό της ανεργίας, υποστήριξε ο Τομεάρχης Εργασίας της ΝΔ, βουλευτής Αχαΐας, Νίκος Ι. Νικολόπουλος, μιλώντας στη Βουλή για τον εφαρμοστικό νόμο που ακολουθεί την ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης.

Ως εισηγητής από την πλευρά της ΝΔ, ο Αχαιός πολιτικός, υπογράμμισε πως οι διαρθρωτικές αλλαγές που περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο (περιφερειακή συγκρότηση του ΕΣΥ, αναδιοργάνωση των υπουργείων Υγείας και Εργασίας, ενιαίο επικουρικό ταμείο ανάπτυξης, κλπ), κρίνονται κυρίως για την αποδοτικότητά και την αποτελεσματικότητά τους.

Υπό αυτή την έννοια, ο κ. Νικολόπουλος ανέφερε πως η αναμόρφωση των Υγειονομικών Περιφερειών και η μετατροπή του ΕΣΥ σε αυτοτελή και ενιαίο Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, είναι πρωτοβουλίες που κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση και οι οποίες μένει να κριθούν στην πράξη και να επανεξεταστούν οι όποιες «αρρυθμίες» παρουσιαστούν.

Σωστή χαρακτήρισε εξάλλου την ανάγκη εξορθολογισμού των «χαρτοφυλακίων», των Υπουργείων Υγείας και Εργασίας, ούτως ώστε, το μεν Υπουργείο Υγείας να αναλάβει όλες τις υπηρεσίες Υγείας (και αυτές που περιλαμβάνονται στο ΙΚΑ και τα άλλα ταμεία) και το δε, Υπουργείο Εργασίας να αναλάβει όλες τις υπηρεσίες Πρόνοιας και Κοινωνικής Προστασίας. Υπογράμμισε, ωστόσο, πως στο νομοσχέδιο υπάρχει μια πρόχειρη καταγραφή και πως η Νέα Δημοκρατία, τις αμέσως προσεχείς ημέρες θα παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο και αναλυτικό σχέδιο.

Σε ό,τι αφορά τις διατάξεις για το φάρμακο και τα φαρμακεία, ο κ. Νικολόπουλος, διατύπωσε τις ενστάσεις του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, επισημαίνοντας πως η μείωση της δαπάνης μόνο από τα φάρμακα είναι ετεροβαρής και θα έπρεπε, η προσπάθεια μείωσης δαπανών να υπάρξει και από άλλους τομείς της Υγείας, ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος της κοινωνικής ισοπέδωσης σε επίπεδο φαρμάκων. Επίσης, εξέφρασε μεγάλες επιφυλάξεις για την εισαγωγή γενόσημων και αντιγράφων φαρμάκων, τονίζοντας πως «δεν πρέπει να ανοίξουμε διάπλατα την πόρτα για αθρόες και ανεξέλεγκτες εισαγωγές αντιγράφων από τρίτες χώρες χωρίς εγγύηση ισοδυναμίας με τα πρωτότυπα φάρμακα των μεγάλων εταιρειών»

Τέλος, εστιάζοντας στο επίσης μεγάλο ζήτημα της ενοποίησης των Επικουρικών Ταμείων, ο Τομεάρχης Εργασίας της ΝΔ, επεσήμανε πως η παράταξη που εκπροσωπεί δεν είναι επί της αρχής αντίθετη σε ενοποιήσεις ταμείων, θεωρώντας μάλιστα πως οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έχασαν πολύτιμο χρόνο για το επόμενο «βήμα», μετά την ενοποίηση που έγινε το 2008 (νόμος Πετραλιά). Ωστόσο, ο κ Νικολόπουλος πρόσθεσε πως ούτε οι συνενώσεις, ούτε η αλλαγή του χαρακτήρα της επικουρικής ασφάλισης από αναδιανεμητική σε ανταποδοτική θα πρέπει να γίνουν με τρόπο που να ελλοχεύει κινδύνους για κατηγορίες ασφαλισμένων.

«Ο εθελοντικός χαρακτήρας των ενοποιήσεων πιθανόν να λύνει κάποια νομικά προβλήματα αλλά στην πράξη μπορεί να δημιουργήσει ένα μεγάλο ταμείο φτωχών με χαμηλές παροχές και κάποια ταμεία ΝΠΙΔ προνομιούχων» ανέφερε, επί παραδείγματι, τονίζοντας πως «η Νέα Δημοκρατία λέει ναι στην αναπλήρωση του εισοδήματος της εργασίας από επικουρική σύνταξη με τρόπο που θα μειώνει τις ανισότητες και θα αποτρέπει την φτώχεια των ηλικιωμένων». Γι’ αυτό και τόνισε πως το ζήτημα του νέου Ταμείου θα πρέπει να επανεξεταστεί πολύ σύντομα, ώστε να αρθούν οι όποιες ανισότητες.

Κλείνοντας την τοποθέτησή του, ο κ. Νικολόπουλος δήλωσε πως η ΝΔ θα ψηφίσει τον πρώτο εφαρμοστικό νόμο της νέας δανειακής σύμβασης. «Ελπίζουμε ότι παρά τον επείγοντα χαρακτήρα του Νομοσχεδίου, θα υπάρξει χρόνος για διορθώσεις και για βελτιώσεις και καλούμε τους δύο αρμόδιους Υπουργούς να εργασθούν στην κατεύθυνση της ενσωμάτωσης των θετικών προτάσεων που θα κατατεθούν έτσι ώστε ο νέος νόμος να είναι λειτουργικός και αποτελεσματικός προς όφελος των πολιτών και των Υπηρεσιών Υγείας και Κοινωνικής Ασφάλισης» συμπλήρωσε ο κ. Νικολόπουλος.
Enhanced by Zemanta

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

«Η ευθύνη των πολλών και η ευθύνη του ενός»

Άρθρο του Λευτέρη Αυγενάκη

Βουλευτή Ηρακλείου της Δημοκρατικής Συμμαχίας

«Πριν από μερικές ημέρες, ένας Υπουργός της Κυβέρνησης λοιδωρήθηκε, όταν αποκάλυψε ότι ψήφισε το πρώτο Μνημόνιο χωρίς να το διαβάσει. Έγινε βορά στα Μ.Μ.Ε., ενώ πολίτες κάθε κομματικής απόχρωσης δικαιολογημένα καταδίκασαν αυτήν την – θα λέγαμε – «ελαφρά τη καρδία» απόφαση του Υπουργού.

Το δεύτερο Μνημόνιο, αλλά και το νομοσχέδιο που το συνόδευε, κατατέθηκε στη Βουλή τα ξημερώματα της προηγούμενης Παρασκευής. Μέχρι το πρωί της Κυριακής, λίγες ώρες δηλαδή πριν από την κρίσιμη ψηφοφορία, δεν είχε μοιραστεί καν στις θυρίδες των Βουλευτών! Το ογκώδες κείμενο δεν θα μπορούσε να μελετηθεί διεξοδικά από κανέναν μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Ο θυμόσοφος λαός λέει ότι «πρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη μας», κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει για τους Υπουργούς των τελευταίων 2,5 χρόνων στην Ελλάδα…

Το Σάββατο το πρωί αναζήτησα το επίμαχο νομοσχέδιο. Δεν μπορούσα να δεχτώ να πάω στη Βουλή τη Κυριακή, χωρίς να έχω το μέγιστο χρόνο ανάλυσης αυτού του νομοθετήματος που θα άλλαζε κατά πολύ τη ζωή όλων μας. Δεν θα κρίνω τους συναδέλφους που δεν το έκαναν. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και όλοι κρινόμαστε από τον πιο αυστηρό κριτή, τον ελληνικό λαό.

Βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα αδυσώπητο και εκβιαστικό δίλημμα: Χρεοκοπία ή ένα νέο μνημόνιο. Παύση πληρωμών και μία νέα χωρίς αξία δραχμή ή νέες σκληρές θυσίες από όλους τους Έλληνες. Ευρώπη ή απομόνωση. Η απόφασή μου θα έκρινε το μέλλον γενεών. Η πολιτική μου πορεία και η ηθική μου ακεραιότητα θα στιγματιζόταν από μία λάθος κρίση.

Θα περίμενε κανείς ότι όλοι οι Βουλευτές, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης θα μοιράζονταν τις ίδιες αγωνίες με μένα. Οι περισσότεροι όντως, την ημέρα της ψηφοφορίας ήταν ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτισμένοι. Υπήρχαν όμως και εκείνοι που θεώρησαν ότι μία τέτοια μέρα δεν χρειάζεται καν να μπουν στην αίθουσα της ολομέλειας. Δεν μπήκαν καν στο κόπο να ψηφίσουν. Έβαλαν άλλη μία πέτρα στην κατάρρευση του πολιτικού μας συστήματος. Ανέδειξαν, με περισσή περιφρόνηση, μέγιστη πολιτική ανευθυνότητα. Αδικαιολόγητη κοινωνική αδιαφορία.

Οι διαγραφές, οι ανεξαρτητοποιήσεις, οι αποχές δεν σώζουν τα προσχήματα. Εν μέσω παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου, λειτουργούν μόνο επικοινωνιακά, χωρίς πολιτική ουσία. Και αυτές οι αποφάσεις θα αποτυπωθούν και στις κάλπες. Ήδη δημοσκοπικά, τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας υφίστανται τη μεγαλύτερη καθίζηση. «Μιντιακά κόλπα» δεν θα φέρουν αριθμούς…

Από τη Δευτέρα ερωτούμαι συνεχώς τι σημαίνει το «παρών».

Το ΠΑΡΩΝ σημαίνει ΟΧΙ στη χρεοκοπία. Σημαίνει ΟΧΙ στις πρακτικές του παρελθόντος που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση.

Δεν σημαίνει όμως ΝΑΙ στη διαπραγμάτευση χωρίς όρους .Δεν σημαίνει ΝΑΙ στην καταπάτηση όλων των εργασιακών κεκτημένων.

Το ΠΑΡΩΝ μας δίνει χρόνο να ανασυνταχθούμε. Να αποφύγουμε το σκόπελο της οικονομικής κατάρρευσης και να προβούμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ στις αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν τα θεμέλια του Δημοσίου και θα εξυγιάνουν την οικονομία μας.

ΝΑΙ, απαιτούνται θυσίες, ΟΧΙ όμως χωρίς αντίκρισμα.
Αισθάνομαι ιδιαίτερα υπερήφανος που ανήκω στην οικογένεια της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Ενός κόμματος που σέβεται τη διαφορετικότητα και εκτιμά την ειλικρίνεια.»
 

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

«Αφήστε τους "εξυπνάκηδες" Έλληνες να πιουν το κώνειο»

Με μεγάλη οξυδέρκεια και αρκετή δόση ειρωνείας, ο Βρετανός δημοσιογράφος Ντέιβιντ Τζάντσον απευθύνει με άρθρο γνώμης στην ιστοσελίδα της τουρκικής εφημερίδας Χουριέτ σαφές μήνυμα σε Κομισιόν, Γερμανία, ΔΝΤ, τράπεζες και διεθνή μίντια, να αφήσουν τους Έλληνες να πάρουν μια ανάσα.
Όπως γράφει χαρακτηριστικά, «οι εξυπνάκηδες Έλληνες κορόιδεψαν την ΕΕ, μάζεψαν λογαριασμούς που δεν μπορούν να αποπληρώσουν και κάνοντας τον απολογισμό της εβδομάδας, αυτό που τους αξίζει είναι μια γουλιά από το κώνειο του Σωκράτη», ενώ συμπληρώνει ότι «ναι, οι Έλληνες έβαλαν το χέρι τους πολύ βαθιά στο βάζο με τα κουλουράκια της ΕΕ. Δεν έπρεπε να το κάνουν. Τώρα το βάζο έκλεισε και τα παιδιά πρέπει να φάνε μόνο τα δικά τους λαχανικά. Αλλά όχι και να χαρακτηριστεί η Ελλάδα 'αποτυχημένο κράτος' όπως έγινε από πολλά γερμανικά μίντια».
Ο δημοσιογράφος συνεχίζει επισημαίνοντας ότι «οι πολιτικοί γενικά και ειδικά οι Ευρωπαίοι είναι κυρίαρχοι του παιχνιδιού της εξαπάτησης. Ο πρώην Σουηδός πρωθυπουργός και νυν υπουργός Εξωτερικών Καρλ Μπιλντ πιάστηκε για φοροδιαφυγή. Και ο Γερμανός πρόεδρος Κρίστιαν Γουλφ παραιτήθηκε εξαιτίας σκανδάλου που τον εμπλέκει σε απάτη ακινήτων. Η ΕΕ είναι μνημείο για απάτες, από το κόστος πολλών δισεκατομμυρίων των 'δύο πρωτευουσών' σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο μόνο και μόνο για να κατευναστούν οι Γάλλοι, μέχρι τα 50 εκατ. ευρώ που κοστίζουν ετησίως οι 100 διπλωμάτες που έχει στη δούλεψή της η βαρόνη Κάθριν Άστον (η εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής), ΟΛΟΙ εκ των οποίων παίρνουν μεγαλύτερους μισθούς από το Βρετανό υπουργό Εξωτερικών» .
«Το μικρό, βρώμικο μυστικό της Γερμανίας είναι ότι τα στεροειδή που δίνονται στις οικονομίες των 'άτακτων' αλλά με έντονη εισαγωγική δραστηριότητα χωρών του νότου, είναι αυτά που πραγματικά κινούν τους μύες της δικής της βιομηχανίας εξαγωγών», αναφέρει καυστικά ο Τζάντσον.
Και καταλήγει: «Η αλήθεια είναι ότι το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα θα μπορούσε εύκολα να είχε αποτρέψει την κρίση αν είχε κάνει τις κατάλληλες κινήσεις ώστε να διατηρήσει χαμηλά τα επιτόκια του ελληνικού χρέους πριν από 2 χρόνια. Θα μπορούσαμε ακόμα κι έτσι να τιμωρήσουμε τους Έλληνες, αλλά όχι να τους βάλουμε να πιουν το κώνειο. Αλλά όχι, η ευκαιρία για τη μεταρρύθμιση των κολάσιμων συντάξεων, τα όρια συνταξιοδότησης και το επικίνδυνο κράτος Πρόνοιας, μέσα από μια υποκινούμενη – αν όχι κατασκευασμένη – κρίση, ήταν κάτι στο οποίο δεν μπορούσαμε να αντισταθούμε. Τώρα, μπορούμε να περάσουμε το δηλητηριασμένο δισκοπότηρο στην Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία. Άλλωστε, και αυτοί είναι το ίδιο εξυπνάκηδες, με τους Έλληνες».
Διαβάστε το πρωτότυπο άρθρο εδώ

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Γαλάζιοι τυμβωρύχοι έκλεψαν το Μουσείο ΛΑΟΣ!

Αυτό το ανατριχιαστικό θέαμα των άδειων σαρκοφάγων, αντίκρισε το πρωί ο Κυριάκος Βελόπουλος μπαίνοντας στην αίθουσα παλαιοκομματικών εκθεμάτων του ΛΑΟΣ. (Digital Artwork: Μάκης Ανασιάδης)

Δύο σαρκοφάγους που περιείχαν πολύτιμα στελέχη, άδειασαν οι θρασύτατοι ληστές, που μπήκαν στα γραφεία του κόμματος και αφού εξουδετέρωσαν τον φύλακα Καρατζαφέρη, έφυγαν με την πολύτιμη λεία τους

Ο ελάχιστος χρόνος κατά τον οποίο τέθηκε εκτός λειτουργίας ο «Συναγερμός», του «Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού», ήταν αρκετός για να αφαιρεθεί ένα κομμάτι της πολιτιστικής και ιστορικής παλαιοκομματικής κληρονομιάς, ανυπολόγιστης αξίας: Ο Αδωνις Γεωργιάδης και ο Μάκης Βορίδης!

Ο ίδιος ο πρόεδρος-φύλακας Γιώργος Καρατζαφέρης, επιχείρησε να υποβιβάσει τη σημασία της κλοπής, λέγοντας ότι τα εκθέματα που κλάπηκαν, έτσι κι αλλιώς δεν ταίριαζαν με την φυσιογνωμία του κόμματος αλλά «αλλοίωναν τη γεύση». Οστόσο είναι φανερό ότι ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, έχασε ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του.  

Εν τω μεταξύ, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν την θεωρία ότι τα πολύτιμα εκθέματα του μουσείου του ΛΑΟΣ, ζωντάνεψαν χάρη σε μια παλιά κατάρα που ονομάζεται «υπουργοποίηση», με αποτέλεσμα να αποκτήσουν δική τους βούληση εκτός κομματικής γραμμής και να δραπετεύσουν από τις σαρκοφάγους τους ζητώντας εκδίκηση.

Μετά την αυτοψία στο χώρο της κλοπής, πάντως, η αστυνομία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κατά πάσα πιθανότητα, οι ληστές, εκτελούσαν παραγγελία ενός γνωστού κυκλώματος συλλογής ακροδεξιών ψήφων. Ψήφων που σε ορισμένους «μαυρογιαλούριους» κύκλους συλλεκτών, έχουν αποκτήσει αμύθητη αξία, αφού έχουν την σπάνια ιδιότητα της γέφυρας: Δηλαδή, κρατάνε ικανοποιημένο και τον μέσο αντιμνημονιακό ψηφοφόρο (κλείνοντάς του το μάτι) και τον μέσο μετριοπαθή ψηφοφόρο (κλείνοντάς του το άλλο μάτι). Ενώ ταυτόχρονα εκείνοι ψηφίζουν «ναι σε όλα» στα τυφλά, αφού έχουν και τα δύο τους μάτια κλειστά.



ΜούφαNet
Από το protagon.gr

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Ενας Γερμανός γράφει…"Αν ήμουν Ελληνας"

Εκπληκτικό άρθρο του Gabor Steingart, αρχισυντάκτη της γερμανικής οικονομικής εφημερίδας «Handelsblatt». Το εξαίρετο αυτό δημοσίευμα πιστώνεται στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»: Όταν σ’ έχουν προσκαλέσει στον τόπο τους οι φίλοι σου, θα ήθελες φεύγοντας...
να μπορέσεις να πεις ότι «ήταν πολύ όμορφα» και πως εντυπωσιάστηκες απ’ όσα είδες. Δυστυχώς, για τα είκοσι μέλη της ερευνητικής ομάδας της Handlesblatt που επισκέφτηκαν την Ελλάδα. προκειμένου να συλλέξουν πληροφορίες γύρω από το επίκεντρο της κρίσης, στάθηκε αδύνατο να κοιτάξουν πίσω κατά τρόπο ευχάριστο. Αναμφίβολα, τις τελευταίες μέρες συναντήσαμε γενναίους Έλληνες, που αντιμάχονται την κρίση – μια κρίση που είναι πιο δυνατή απ’ αυτούς.

Παρά ταύτα, η κυρίαρχη αίσθηση ήταν διαφορετική: Είχαμε έρθει σε μια εξουθενωμένη χώρα, μια χώρα που κουβαλάει στις πλάτες ένα διπλό βάρος – εκείνο του τεράστιου χρέους για το οποίο ευθύνεται η ίδια και εκείνο μιας πολιτικής διάσωσης από πλευράς της Ευρώπης, που κάνει τα πράγματα χειρότερα.

Τα αποτελέσματα που έχουν πετύχει οι «σωτήρες» της Ελλάδας είναι αποκαρδιωτικά: Η παραγωγή μειώνεται, η ανεργία διογκώνεται και οι νέοι ονειρεύονται μια ζωή στο εξωτερικό. Ένα τέτοιο βουνό χρέους δεν μπορεί να πέσει όταν η οικονομική ισχύς συρρικνώνεται.

Εν ολίγοις, κανείς δεν κάνει μυς όταν πεθαίνει της πείνας. Αν ήμουν από την Ελλάδα, θα είχα αρχικά καταθέσει μήνυση για πρόκληση σοβαρού τραυματισμού εις βάρος των «σωτήρων» μου και στη συνέχεια θα πήγαινα στο Σύνταγμα, προκειμένου να διαμαρτυρηθώ ενάντια σε μια πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης, που το μόνο που κάνει είναι να επιδεινώνει την κρίση.

Η δίνη περιστρέφεται ολοένα και πιο γρήγορα, τραβώντας τη χώρα προς τα κάτω. Η συμφωνία για το «κούρεμα» του χρέους ναι μεν θα επιβραδύνει την αποσύνθεση της Ελλάδας, αλλά δεν θα την αποτρέψει.

Κατ’ αρχάς, το «κούρεμα» ήρθε με καθυστέρηση ενός έτους. Αν μια τέτοια απόφαση είχε ληφθεί πέρυσι, το σημερινό χρέος της Ελλάδας θα κυμαινόταν κάτω του 100% της οικονομικής ισχύος της χώρας.

Όπως έχουν τα πράγματα πλέον, ωστόσο, η Ελλάδα δεν θα έχει πρόσβαση στις διεθνείς αγορές δανεισμού στο ορατό, τουλάχιστον, μέλλον. Η κατάσταση περιπλέκεται περαιτέρω από το γεγονός ότι το 1/3 των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου ελέγχεται από τους ίδιους τους Έλληνες – τα 74 δισ. ανήκουν στις τράπεζες και άρα στους αποταμιευτές τους και τα 26 δισ. στα ασφαλιστικά ταμεία και άρα στους δικαιούχους τους.

Εν μια νυκτί, οι Έλληνες έγιναν κατά πολύ φτωχότεροι.

Η θεραπεία που επεβλήθη στην Ελλάδα θυμίζει εκείνη που δοκίμασε το μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, Τζέφρεϊ Σακς και τα Παιδιά από το Σικάγο, στη Ρωσία: Βεβιασμένη απορρύθμιση, βιαστικές ιδιωτικοποιήσεις και περικοπές κοινωνικών παροχών. Έτσι δημιουργήθηκε ο καπιταλισμός της Άγριας Δύσης σε μια χώρα που μέχρι σήμερα παραμένει διαιρεμένη μεταξύ δισεκατομμυριούχων και φτωχών. Ο Σακς, ο οποίος έγινε γνωστός ως ο «Δρ. Σοκ», ζήτησε αργότερα συγγνώμη από τον ρωσικό λαό. Τον ρόλο του «Δρ. Σοκ» έχουν σήμερα αναλάβει οι πολυάριθμοι σωτήρες της Ελλάδας στις Βρυξέλλες, στο Παρίσι και στο Βερολίνο.

Αν εμείς είχαμε συμπεριφερθεί στα αδέλφια στην πρώην ανατολική Γερμανία όπως οι Ευρωπαίοι συμπεριφέρονται στους Έλληνες σήμερα, θα οδηγούσαν ακόμα Trabant και θα εξακολουθούσαν να περιμένουν τις μπανάνες. Όσα κάναμε σωστά για τους πολίτες της πρώην Ανατολικής Γερμανίας -από τη διαγραφή των χρεών των επιχειρήσεών τους μέχρι τις μισθολογικές αυξήσεις-, κάνουμε σήμερα λάθος στην περίπτωση της Ελλάδας.

Τα διαβολικά αποτελέσματα του προγράμματος της Ευρώπης για τη διάλυση του Νότου είναι πλέον ορατά στο αστικό τοπίο της Αθήνας. Οι τοξικομανείς πληθαίνουν, όπως και οι ιερόδουλες, τα εμπορικά καταστήματα κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο και οι εξαγριωμένοι πολίτες πολλαπλασιάζονται. Ακόμα πιο επικίνδυνα, όμως, είναι όσα δεν φαίνονται. Αν ήμουν από την Ελλάδα θα ανησυχούσα

Enhanced by Zemanta

Τριτοβάθμια ή …τριτοκοσμική εκπαίδευση;;

Ποια είναι η κατάσταση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση μετά την 4η Οκτωβρίου 2009 ;;

Με βάση τα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών οι εγγεγραμμένες πληρωμές του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων επί κυβερνήσεως Ν.Δ. για τον Πανεπιστημιακό Τομέα διαμορφώθηκαν ως εξής: οικονομικό έτος 2007, 993.489.458,81 €, οικονομικό έτος 2008 , 1.026.563.003,34€ ενώ για το οικονομικό έτος 2009, 1.055.136.538,73€. Μεσολαβούν οι εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009 και η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ καταβάλλει για το 2010, 910.277.410,89 €, για το 2011, 890.431.510,00 €, ενώ για το 2012 έχουν προϋπολογισθεί 869.056.000,00 €, άρα τα κονδύλια θα είναι μικρότερα.

Η μείωση των κρατικών δαπανών για τον Πανεπιστημιακό Τομέα ανέρχεται στα 186 εκατομμυρίων € και ο μέσος μισθός όλων των κατηγοριών προσωπικού του πανεπιστημίου βρίσκεται σήμερα στα επίπεδα των αρχών του 2007.

Κι αν οι μειώσεις μισθών είναι φυσικό επακόλουθο μιας κρίσης που μαστίζει όλη τη χώρα, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, τι κάνει προκειμένου να προωθήσει τους σχεδιασμούς της: Ασχολείται συστηματικά με το να απαξιώνει τόσο το εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο του δημοσίου Πανεπιστημίου όσο και το διοικητικό έργο των νομίμως εκλεγμένων πρυτανικών αρχών, παρουσιάζοντας, σε κάθε ευκαιρία, τα πανεπιστήμια ως κέντρα διαφθοράς και πελατειακών σχέσεων, αφήνοντας ουσιαστικά θέματα της ανώτατης παιδείας να λιμνάζουν.

Απόδειξη της ανυπαρξίας πολιτικής βούλησης για την επίλυση των προβλημάτων των ΑΕΙ αποτελεί η αδυναμία εφαρμογής του Ν. 4009/2011. Αντί να αναθέσουν την εφαρμογή του στα νομίμως εκλεγμένα θεσμικά όργανα διοίκησης των ΑΕΙ (πρυτανικές αρχές και σύγκλητο), την ανέθεσαν σε επιτροπές τις οποίες όρισαν απ’ ευθείας, με την αρμοδιότητα να εκλέξουν το πρώτο συμβούλιο διοίκησης των ΑΕΙ όπως προβλέπεται από το νέο νόμο. Τα κριτήρια επιλογής όσων απαρτίζουν τις επιτροπές αυτές παραμένουν αδιευκρίνιστα…

Ταυτόχρονα διαπιστώνεται ανικανότητα υποστήριξης αυτών των επιτροπών όπως φαίνεται να το δηλώνουν και τα ίδια τα μέλη της επιτροπής του Πανεπιστημίου Πατρών στην – απαράδεκτου ύφους και μη συνάδουσα με τα ακαδημαϊκά ήθη – επιστολή την οποία απέστειλαν στο σύνολο του διδακτικού προσωπικού, ζητώντας – κατά τα πρότυπα του κυρίου Παπανδρέου προφανώς – δημοψήφισμα υποστήριξής της.

Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί έχει προκαλέσει διαμαρτυρίες και βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, όπως του Κώστα Καρτάλη, ο οποίος αναφέρει στην προσωπική του ιστοσελίδα ««Με δυσαρεστεί η πόλωση που έχει δημιουργηθεί αυτή τη στιγμή μεταξύ πανεπιστημιακών και υπουργείου Παιδείας. Είναι σίγουρα μια πόλωση που δεν ευνοεί το δημόσιο πανεπιστήμιο. Χρειάζονται πρωτοβουλίες για να εκτονωθεί. Ωστόσο είναι μια πόλωση που είχε προβλεφθεί καθώς είχε εγκαίρως επισημανθεί ότι υπάρχουν στον νέο Νόμο διατάξεις που κινούνται στο όριο της αποδοχής, όπως για παράδειγμα αυτή με την οποία καταργούνται οι εκλεγμένες πρυτανικές αρχές πριν ολοκληρώσουν τις θητείες τους.»

Παρ’ όλα ταύτα, το Υπουργείο αντί να ασχοληθεί με την ικανότητα (ή ανικανότητα) των επιτροπών που το ίδιο όρισε για την υλοποίηση του νέου νόμου, εκβιάζει εμμέσως τα ΑΕΙ χορηγώντας μόνο δωδεκατημόρια του εγκεκριμένου για το 2012 προϋπολογισμού έως ότου εφαρμόσουν το νέο νόμο...

Όσο για τους διορισμούς νέων μελών ΔΕΠ… Αυτή τη στιγμή εκκρεμούν διορισμοί μελών που έχουν εκλεγεί από τις αρχές του 2010, γεγονός που αν το συνδυάσεις με μαζικές συνταξιοδοτήσεις, έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα λειτουργίας σε μεγάλο αριθμό Τμημάτων…


Νατάσα Ράγιου
Αν. Γραμματέας Γυναικείων Θεμάτων Ν.Δ π. βουλευτής Αχαΐας

Γ. Πανούσης: «Τόσα χρόνια ήταν κι ο λαός στο κόλπο...»

 Συνέντευξη στην  Ευαγγελία Κακλειδάκη/metro

Ο πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Θράκης, καθηγητής Εγκληματολογίας και υποψήφιος βουλευτής με τη Δημοκρατική Αριστερά, Γιάννης Πανούσης, μίλησε για την πολιτική και κοινωνική κατάσταση της χώρας, απαντώντας και στο δίλημμα που ετίθετο: «Μνημόνιο ή πτώχευση». Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στους λόγους για τους οποίους οδηγηθήκαμε μέχρι εδώ, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Η μεταπολίτευση έφερε μια αίσθηση μιας Δημοκρατίας και κοινωνίας χωρίς όρια. Πρέπει να ξανασυμφωνήσουμε πώς ζούμε μαζί. Πώς ζούμε μεταξύ μας. Με ποιους όρους ζούμε».  
Παρατηρείται μία ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες. Έτσι δεν είναι;
Ναι οι αριθμοί ποσοτικά λένε ότι έχουμε αύξηση όχι σε όλα τα εγκλήματα αλλά γενικά έχουμε αυξητικές τάσεις και στις διαρρήξεις στις κλοπές. Καινούρια εγκλήματα ας πούμε κλοπές από ναούς δεν είχαμε στο παρελθόν. Επιθέσεις μέσα στα σπίτια με τους ένοικους μέσα. Διεύρυνση των επιθέσεων σε βενζινάδικα στο δρόμο κτλ. Όλα αυτά έχουν μία σχέση με το ζήτημα το ιδιοκτησιακό, το περιουσιακό.
Εγώ δεν το συνδέω ευθέως με την οικονομική κρίση. Δεν παίρνει ένα καλάσνικοφ κάποιος ο οποίος απολύθηκε να πάει σε ένα σπίτι να βιάσει μία γυναίκα για να πάρει το κομπόδεμα. Αλλά ποσοτικά έχουμε αύξηση. Τώρα το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει σε αυτή τη χώρα ένα Ινστιτούτο εγκληματικής πολιτικής.
Προχθές ο υφυπουργός δικαιοσύνης είπε ότι θα το βάλουν στο πολυνομοσχέδιο. Δεκαπέντε χρόνια τώρα ζητάμε ένα Ινστιτούτο που να μετράει σωστά ποσοτικά για να μπορείς να κάνεις αντεγκληματική πολιτική. Παράδειγμα θα μου πείτε ότι αυξηθήκανε κατά 5% οι φόνοι. Δεν μου λέει τίποτα αυτό. Γιατί αυτοί οι φόνοι μπορεί να είναι ενδοοικογενειακή βία, ξεκαθάρισμα λογαριασμών, συμβόλαιο θανάτου, τυχαίο γεγονός, έγκλημα πάθους.
Αν δεν ξέρω λοιπόν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αν είναι 20, 35 ή 40 χρονών ο δράστης ή το θύμα έχει σημασία. Έχουμε αριθμούς που μας δίνει η γενική αστυνομική διεύθυνση αττικής. Άρα λοιπόν αν δεν γίνει αυτό το Ινστιτούτο για να βλέπουμε τη δυναμική τη φορά τις σχέσεις, τις συνθέσεις πώς θα κάνεις αντεγκληματική πολιτική. Γενικώς λέμε ότι ανέβηκε το έγκλημα. Ωραία γενικώς ανέβηκε. Πώς θα το αντιμετωπίσουμε. Άρα μας χρειάζεται αυτό, τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά.
Το έγκλημα όπως αναφέρατε και εσείς έχει σκληρύνει στις μέρες μας. Πού οφείλεται αυτό;
Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα όχι η ποσοτική αύξηση. Διότι εδώ έχουμε μία άσκοπη, σαδιστική, άχρηστη βία. Άρα λοιπόν εδώ έχουμε ένα βασικό πρόβλημα. Αν είναι ένα πολιτισμικό γεγονός η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής ή αν είναι εισαγόμενο.
Αν εμείς οι ίδιοι οι Έλληνες, και έχει σημασία αυτό γιατί ντρέπονται να το πούνε πολλοί, έχουμε μπει σε αυτή τη λογική ότι τι αξίζει μία ζωή μωρέ τι έγινε, τρέχει τίποτα ή αυτό είναι παράγωγο των ανθρώπων που έχουν ζήσει άσχημα στις πατρίδες τους αλλά που ήρθαν εδώ σκέπτονται να συμψηφίζουν.
Αυτή την ιστορία να την τελειώσουμε κάποια στιγμή στην Ελλάδα, ότι αυτή η βία η άμετρη, η άσκοπη ότι με 27 ριπές σκότωσαν έναν περιπτερά που με τον υποκόπανο θα του είχαν πάρει ότι ήθελαν να του πάρουνε. Δεν είναι ελληνικής προέλευσης. Δεν τολμούν να το πούνε πολλοί. Είναι εισαγόμενο. Ακόμα και σε ζητήματα εγκληματικότητας άγρια στην Ελλάδα κάποιοι κανόνες υπάρχουν.
Δεν σκοτώνουν την ημέρα του γάμου, της κηδείας. Αυτά έχουν έλθει από αλλού αλλά δεν δεχόμαστε να το δούμε έτσι γιατί θεωρούμε ότι θα μας πουν ρατσιστές. Δεν είναι αλήθεια αυτό. Δεν είμαστε ρατσιστές επειδή καταγράφουμε τα γεγονότα.
Αυτή η αντιαξία ότι η ζωή δεν αξίζει τίποτα και ο άνθρωπος είναι ένα τίποτα, ένα αντικείμενο το οποίο θέλουμε, να κλέψουμε, να βιάσουμε και να το πετάξουμε δεν συζητιέται στην Ελλάδα. Φοβούμαστε να το συζητήσουμε, να το χειριστούμε και αυτό είναι που θα πληρώσουμε ακριβά.
Έχει ωστόσο δημιουργηθεί ένα ρεύμα πολιτών που κατηγορούν τους μετανάστες για την αύξηση του εγκλήματος όπως είπατε και εσείς. Τελικά για όλα φταίνε οι μετανάστες;
Όχι δεν είναι αλήθεια αυτό. Πρέπει να ισορροπήσουμε. Και πρέπει να ισορροπήσουμε στο εξής πράγμα. Είναι άλλο πράγμα το κοινωνικό φαινόμενο μετανάστευση που για λόγους πολέμου, δικτατοριών, μεθαύριο οικολογικούς. Προσπαθούν να βρουν καλύτερη μοίρα. Άλο ο μοναχικός μετανάστης ο οποίος μπορεί κάτω από ορισμένες συνθήκες να κάνει ένα έγκλημα όπως θα έκανε και ένας Έλληνας. Είναι άλλο τα κυκλώματα των μεταναστών τα οποία εκτός από τα εγκλήματα των υπολοίπων, κάνουν εγκλήματα και στους ίδιους τους μετανάστες. Δηλαδή καταπιέζουν και τους δικούς τους.
Είναι άλλο το οργανωμένο έγκλημα οι μαφίες είναι πολυεθνικές εταιρείες δεν έχει σημασία ποιος είναι ο αρχηγός και ποιος είναι ο εκτελεστής. Σε μερικά είδη εγκλήματος έχουν υπεραντιπροσώπευση αλλά αυτή η υπεραντιπροσώπευση πρέπει να δούμε αν είναι του ατομικού μετανάστη ή αν είναι μιας μαφίας. Άρα υπάρχει συμμετοχή σε ορισμένα εγκλήματα είναι αυξημένη συμμετοχή αλλά δεν νομίζω ότι σήμερα θα μπορούμε να συζητάμε ότι για την εγκληματικότητα στη χώρα μας φταίνε οι μετανάστες οι οποίοι έχουν συνδυαστεί με την ντόπια, εγχώρια εγκληματικότητα. Έχουν φτιάξει συμμορίες και έχουν ενιαίες δράσεις.
Για τη μείωση του φαινομένου εσείς τι θα προτείνατε;
Η μείωση του φαινομένου θα πρέπει να αρχίσει καταρχήν από το πως συμβαίνουν. Δηλαδή ένα τρόπο προάσπισης, προστασίας, προφύλαξης των συνόρων μας. Πώς ελέγχονται. Δηλαδή μία μορφή αστυνόμευσης. Δηλαδή πως ελέγχεται κάποιος που μπήκε παρανόμως και πώς επαναπροωθείται.
Ένα δεύτερο στάδιο είναι πώς εντάσσονται αυτοί που πρέπει να ενταχθούν; Αυτό που κάναμε άσχημα είναι ότι τους αφήσαμε να μαζευτούν όλοι στο κέντρο της Αθήνας με ευθύνη και των Ελλήνων, των ιδιοκτητών. Άρα έχουν θυματοποιηθεί και αυτοί πολλές φορές και από εμάς. Γενικά έχει περάσει το πρώτο κύμα φοβίας για τους μετανάστες τους Βαλκάνιους και έχουμε περάσει σε ένα δεύτερο που έχει να κάνει με τους Μουσουλμάνους. Όπου εκεί γίνεται ένας συνδυασμός του μουσουλμανικού στοιχείου φονταμενταλισμού και τρομοκρατίας από τη μια μεριά και ως στοιχείου Τουρκίας ως χώρα “εχθρικής”. Εκεί είμαστε τώρα δεν κυνηγάμε τους Αλβανούς, κυνηγάμε τους Αυγανούς, τους Πακιστανούς κτλ.
Οι φυλακές του Κορυδαλλού και της Χαλκίδας δήλωσαν αδυναμία να δεχτούν νέους κρατούμενους. Πώς μπορεί να λυθεί αυτό το πρόβλημα;
Όλες οι φυλακές βρίσκονται σε αδυναμία απλώς αυτές το γράψανε. Αν δει κανένας τις καταστάσεις θα δει ότι όλες έχουν υπερπληθυσμό. Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα δεν είναι να κάνουμε καινούριες φυλακές. Πρέπει να κάνουμε φυλακές που να επικρατούν καλύτερες συνθήκες. Στη φυλακή μπαίνει κάποιος επειδή τιμωρήθηκε δεν μπαίνει για να τιμωρηθεί. Δεν μπορείς να του αφαιρέσεις και άλλα δικαιώματα. Δηλαδή την αξιοπρέπειά του, τα δικαιώματά του κτλ.
Του αφαιρείς την ελευθερία διότι με το έγκλημά του έσπασε το κοινωνικό συμβόλαιο, τιμωρήθηκε και μπήκε στη φυλακή. Αλλά δεν μπήκε στη φυλακή για να μην έχει να φάει, να κρυώνει, για να βασανίζεται. Βασανισμούς δεν έχουμε αλλά έχουμε ταπεινωτική μεταχείριση αν θέλετε ή κατά βάση μες στο συμφυρμό το κράτος δεν έχει τη δυνατότητα να ελέγξει ορισμένα πράγματα. Αρά η λογική κάνε άλλες φυλακές κλπ είναι λογική μόνο ως επίπεδο των συνθηκών διαβίωσης να είναι καλύτερες φυλακές.
Αλλά για να μπορέσεις να δεις τι συμβαίνει μέσα στις φυλακές πρέπει να ξεκινήσεις από αυτούς που παραβιάζουν το νόμο και μπαίνουν σε αυτό το σύστημα πρέπει να δούμε τι ποινές βάζουν σε αυτή τη χώρα. Οι ποινές είναι μεγάλες. Είναι μεγάλες γιατί και οι αντιλήψεις μας είναι τέτοιες. Δηλαδή ένας δικαστής νιώθει πιο άνετα να βάλει δέκα χρόνια για κάποιον που έπρεπε να φάει πέντε. Γιατί βάζοντας δέκα θεωρεί ότι δεν θα φανεί ύποπτος ότι ανήκει σε κύκλωμα παραδικαστικό. Ο αυστηρός δικαστής αποκλείεται να κατηγορηθεί ότι τα πιασε.
Έχουμε 60-65% υποτροπή στη χώρα. Χίλιους θα βγάλεις 650 θα σου ξανάλθουνε. Συν αυτοί που θα σου έλθουν έτσι και αλλιώς.
Οι νέες έρευνες λένε ότι 60% δεν θέλουν να φύγουν από τη φυλακή επειδή είναι άποροι. Δεν έχουν να φάνε. Γιατί πολλοί πιστεύουν ότι στις φυλακές είναι κάποιος με λεφτά και κινητά.
Έχει και τέτοιους αλλά κατά βάση είναι άποροι. Στην Ελλάδα την ίδια ώρα που όλοι “κλαίνε” για την υπερφόρτωση των φυλακών την ίδια ώρα όταν λες να βάλουν το ηλεκτρονικό βραχιόλι σου λένε για ατομικές ελευθερίες. Δηλαδή προτιμάς να τον έχει μέσα να συμφύεται με τον οποιοδήποτε πλαϊνό ο οποίος μπορεί να είναι οτιδήποτε και η οικογένειά του να διαλύεται και να σαπίζει στο σύστημα παρά να του βάλεις ηλεκτρονικό βραχιόλι.
Τι είναι το ηλεκτρονικό βραχιόλι;
Ηλεκτρονικό βραχιόλι είναι το ηλεκτρονικό σύστημα που σου βάζουν στο πόδι και έχει ρυθμιστεί έτσι ώστε να επιτρέπει την κίνησή σου. Δηλαδή να μη σου επιτρέπει να φύγεις πάνω από ένα χιλιόμετρο, να φύγεις έξω από το σπίτι σου. Είχανε βάλει και στον Στρος Καν. Άρα λοιπόν είσαι έξω είσαι ελεύθερος κάνεις τη δουλείας σου, έχεις τη γυναίκα σου, τα παιδιά σου δεν είσαι μέσα στο μπουντρούμι. Η κοινωφελής εργασία. Πιάνει και δεν πιάνει.
Η τμηματική έκτιση της ποινής. Δηλαδή αντί να κάνεις ένα μήνα μέσα κάνεις 10 Σαββατοκύριακα, τις άλλες μέρες είσαι έξω. Υπάρχουν θεσμοί. Δεν τους λειτουργούμε. Τους μαζεύουμε όλους στη φυλακή.
Να έρθουμε λίγο και στα σημεία των καιρών. Η φτώχεια είναι βία;
Ότι προσβάλει τα ανθρώπινα δικαιώματα και η φτώχεια προσβάλει το μίνιμουμ της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, δηλαδή πρέπει να δούμε ότι στον 21 αιώνα πρέπει κάποια δικαιώματα να είναι ασυμπίεστα. Τροφή, στέγη, υγεία, δουλειά, ασφάλιση. Έχεις ένα μίνιμουμ και λες ένας άνθρωπος θα έπρεπε, μπορεί να έχει μία στέγη ενός δωματίου αλλά έχει μία στέγη. Δυστυχώς αυτά όλα έχουν τεθεί σε αμφισβήτηση. Άρα λοιπόν η φτώχεια, μάλιστα πάμε για απόλυτη φτώχια δεν λέμε για σχετική φτώχια πάει να πει να μην έχεις να ζήσεις, να φας. Όταν λέμε εξαθλίωση, μπαίνεις μέσα στον σκουπιδοτενεκέ.
Ένας φτωχός μπορεί να είναι φτωχός με την έννοια ότι έχει 500 ευρώ, στριμώχνεται αλλά έχει ένα σπίτι. Εδώ πάμε στην εξαθλίωση. Είναι πραγματικά θέμα ανθρώπινων δικαιωμάτων. Δεν είναι κοινωνικός αποκλεισμός μόνο, ότι δεν μπορείς να ζήσεις ως άνθρωπος. Δεν μπορείς να ζήσεις στην εποχή σου. Να πας ένα σινεμά, να πας μια βόλτα. Δεν είσαι άνθρωπος. Χάνεις και την ιδιότητα του ανθρώπου κάποια στιγμή. Δεν είναι αυτό ανθρώπινο είδος, πλάσμα.
Πράγματι είναι θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τώρα το πως η φτώχεια δημιουργείται, πως τη διαχειριζόμαστε είναι ένα άλλο ζήτημα. Ο φτωχός δεν είναι ένας άνθρωπος με λιγότερα χρήματα. Είναι ένας άλλος άνθρωπος. Δηλαδή πέφτει και σε μία χαμηλή αυτοεκτίμηση. Δεν πιστεύει πια στον εαυτό του. Ο κόσμος των θεωρεί λειτουργικό απόβλητο. Δεν μπορούμε να δημιουργούμε κοινωνίες τέτοιων πραγμάτων. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι με περισσότερα ή λιγότερα λεφτά αλλά δεν μπορούμε να μιλάμε για μία κοινωνία των πλουσίων και των αποβρασμάτων, δεν γίνεται έτσι. Θα συγκρουστούν κάποια στιγμή.
Αυτοί που οδηγούν ολόκληρους λαούς στην εξαθλίωση μπορούν να τιμωρηθούν;
Αυτό τώρα πάει στην πολιτική. Είναι ένα κομμάτι της πολιτικής. Πως λειτουργεί ο καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός, είναι ένα κομμάτι της πολιτικής. Αλλά όπως ξέρετε ο νικητής ποτέ δεν δικάζεται. Ο ηττημένος πάντα δικάζεται. Άρα λοιπόν περίπτωση ένα σύστημα καπιταλισμού που λειτουργεί τόσα χρόνια και με το χρήμα και με τα όπλα και με τη διαφθορά και με ό,τι άλο φαντάζεται κανένας πολύ δύσκολα θα καθίσει σε ένα σκαμνί. Αυτός καθίζει τους άλλους στα σκαμνιά. Αν οι λαοί κατάφερναν να ανατρέψουν αυτή την καταπίεση είναι ζήτημα ποια πολιτικής και όχι εγκληματολογίας.
Μία εγκληματική πράξη δικαιολογεί μία άλλη εγκληματική πράξη;
Στο συμβολικό επίπεδο θα μπορούσαμε να σκεφτούμε διάφορα πράγματα. Ανάμεσα στην πολιτική απειθαρχία και την πολιτική ανυπακοή. Εξαιρούμε την ένοπλη βία. Δηλαδή εγώ θεωρώ ότι η ένοπλη βία είναι κομμάτι της δημοκρατίας μας. Πας στον μπακάλη του λες ένα κιλό ρύζι, σου δίνει μία σακούλα, του λες ζύγισε το, σου λέει 800 γραμμάρια.
“Γιατί με κλέβεις;” Σου λέει “εδώ κλέβει η Siemens εμένα βρήκες να κατηγορήσεις;” Αυτή η ιδέα του συμψηφισμού με ατομικές παράνομες πράξεις δεν με βρίσκει καθόλου σύμφωνο. Τη Siemens και οποιαδήποτε διαφορά υπάρχει πρέπει να την πολεμήσουμε, τους δράστες να τους οδηγήσουμε στη δικαιοσύνη, στην απαξία. Δεν είναι ανάγκη να τους πας στη φυλακή. Και μόνο ότι περπατάς στο δρόμο και τους φτύνεις είναι αρκετή η τιμωρία τους.
Γίνονται δηλώσεις καθημερινά από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και ενίοτε και από τα ελληνικά πλέον ότι φοβούνται μία βίαιη επανάσταση των Ελλήνων. Εσείς με την πείρα σας το βλέπετε αυτό;
Επανάσταση σημαίνει διάφορα πράγματα. Όχι μόνο για επανάσταση, για μια απλή κινητοποίηση θες πολιτικό υποκείμενο. Είδατε πως δεν περπάτησε ιδιαίτερα το θέμα της Πλατείας του Συντάγματος των Αγανακτισμένων. Πήγε πήγε και σταμάτησε κάποια στιγμή. Κάποια στιγμή δεν έχεις στρατηγική. Θέλει πολιτικό υποκείμενο, θέλει σχέδιο, θέλει που το πας, ποιο είναι το όραμά σου. Θέλει λαϊκή στήριξη. Θέλει διάφορα πράγματα. Να μαζευτούμε 100 αγανακτισμένοι να φωνάζουμε, καλό είναι.
Εγώ είμαι υπέρ να βγει ο κόσμος στο δρόμο. Άλλο αυτό και άλλο να μιλάμε για κοινωνικές εξεγέρσεις που μιλάγαν το2008 ότι ήταν κοινωνική εξέγερση τότε. Ήταν κοινωνική οργή, θυμός, δικαιολογημένος, και ωραίο πράγμα να είναι 100000-200000 στο δρόμο. Λες ωραία αυτό το πράγμα που πάει; Αφού δεν ξέρουμε που πάει σιγά σιγά μαζεύεται.
Η προσωπική σας θέση για τη μνημονιακή πολιτική και για το μνημόνιο γενικότερα;
Εγώ είμαι αντιθέτος. Αντίθετος για πάρα πολλούς λόγους. Καταγγέλλω αυτό που δημιούργησαν γιατί το ζήτημα που πήγαινε η οικονομική κατάσταση ήταν γνωστό εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Κάναμε πως δεν το βλέπαμε. Εκεί ήταν και ο λαός στο κόλπο και δεν άκουγε αυτούς που λέγανε, όχι ότι τα φάγαμε μαζί, αλλά προσέξτε που πάμε. Και όχι μόνο οικονομικά, και στους θεσμούς και στα πάντα, προσέξτε που πάμε. Όχι περνάγαμε καλά, ωραίας. Ήλθε λοιπόν η κρίση.
Πάνω στην κρίση είπαμε το 2008 ότι δεν μας αφορά. Το 2009 είπαμε θα τη γλυτώσουμε. Το 2010 είπαμε ότι ο Θεός είναι Έλληνας, έχω ακούσει διάφορα τέτοια. Το 2011 καταλάβαμε τι έγινε και το 2012 το καταλάβαμε καλύτερα από όλους. Θέλω να πω ότι και ως λαός δεν πιστέψαμε και η πολιτική ηγεσία το πέταξε κάτω από το χαλί και η διαχείριση ήταν η χειρότερη δυνατή. Το μνημόνιο νομίζω ότι κάποια κυρία το έγραψε και κάποιοι το υπογράψανε χωρίς να ξέρουν καν που πάει και που θα πήγαινε, για το πρώτο λέμε τώρα.
Τώρα το νέο ξέρουν που θα πάει αλλά αυτό που δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν είναι ότι αυτοί θα φύγουν και εδώ είναι μία πάρα πολύ ωραία πράξη να πει ότι “κατά τη γνώμη μου σώζω την Ελλάδα από την άλλη μεριά έχω δημιουργήσει μεγάλες καταστροφές και με τις πράξεις μου και με τις παραλείψεις μου, υπογράφω και φεύγω.
” Γιατί αυτή η ιστορία καταγγέλλω το μνημόνιο ενώ είμαι υπουργός, καταγγέλλω τη κυβέρνηση αλλά είμαι υποψήφιος. Πλέον έχουν ξεπεράσει τα όρια της λογικής. Αυτοί οι μονόδρομοι ότι χωρίς το μνημόνιο θα πεθαίναμε, ότι μόνο μνημόνιο μπορούμε να έχουμε ή μόνο αυτό έπρεπε να είναι το μνημόνιο. Ήδη είχε αποτύχει από μόνο του αφού το λένε οι ίδιοι.
Έμενε με εκπλήσσει η έλλειψη του ενστίκτου αυτοσυντήρησης των πολιτικών. Οι πολιτικοί παλιά έβρισκαν έναν τρόπο να γλυτώνουν. Τώρα δεν βλέπουν ότι δεν γλυτώνουν, αυτό με εντυπωσιάζει.
Έχει τεθεί το ζήτημα μνημόνιο η πτώχευση.
Εγώ γενικά είμαι κατά των μονόδρομων. Ακόμα και αν έχεις φτάσει στο χείλος του γκρεμού ποτέ δεν έχεις μία λύση. Το ερώτημα είναι ποιος κάθεται σοβαρά έξω από πολιτικάντικα, κομματικά, φοβικά, συμψηφιστικά, ότι σύνδρομο θέλετε, κατασκοπευτικά όλα αυτά που διακινούνται αυτές τις μέρες στα μίντια ποιος έχει καθίσει να πει ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα και ποιες είναι οι πιθανές λύσεις.
Ξεχνάω την Τρόικα εγώ ως Έλληνα έχω μια στρατηγική επιβίωσης. Αυτό είναι το πρόβλημα ας αφήσουμε αυτόν που το έκανε. Ποιες είναι οι πιθανές λύσεις; Ποια είναι η διπλωματία; Ποια η εξωτερική πολιτική; Ποιοι είναι οι σύμμαχοί μας. Τίποτα από αυτά δεν ακούμε. Ακούμε κάτι 80% θα έχουμε μείωση των μισθών αν πάμε στη δραχμή. Διάφορες κορόνες. Αν είσαι σοβαρό κράτος μαζεύεις δέκα σοβαρούς οικονομολόγους και τα βάζεις όλα κάτω.
Στη χειρότερη περίπτωση θα έπρεπε να είχαμε ετοιμάσει εμείς ως κράτος ένα μηχανισμό μιας ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Μια εξωτερική πολιτική. Πώς γίνεται να μας βρίζουν όλοι οι λαοί του κόσμου, να έχουμε φαινόμενα ξενοφοβίες για τους Έλληνες. Δηλαδή αν είσαι Έλληνας δε σου μιλάω. Αντιδράσεις τέτοιες. Να μη μπορεί ένας έμπορος να πάρει από το εξωτερικό πρώτη ύλη και του λένε να τα πληρώσεις όλα γιατί είστε απατεώνες. Αυτά δεν φτιαχτήκαν σε μία μέρα. Αφήσαμε και φτιαχτήκανε και τώρα οι ίδιοι που τα φτιάξανε πάνε να φανούν σωτήρες. Αμ δε γίνονται αυτά.
Παρά ταύτα το παίζουν το χαρτί. Εγώ σε μονοδρόμους δεν πιστεύω. Πιστεύω ότι μία χώρα πρέπει να έχει στρατηγική. Σχέδιο εθνικής διάσωσης. Ακόμα και αν πας στη δραχμή θα πας στη δραχμή συντεταγμένα. Δεν θα πας με φοβίες. Ξέρετε τι φοβάμαι; Σε λίγο θα είμαστε μέσα στο ευρώ με συνθήκες δραχμής.
Νομίζω ότι το 2013 θα βγούμε έτσι και αλλιώς από το ευρώ. Κάτι θα γίνει δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι αυτή η κατάσταση. Σου λέει και κάποιος να ‘ρθει κάποιος αξιόπιστος να σου πει αν έχεις δύο σπίτια δώσε μου το ένα. Θα πεις πάρε το αλλά να ξέρεις ότι σε πέντε χρόνια θα βγούμε. Θα το δίνανε. Αυτό το πράγμα το βάζω το βγάζω, δεν φταίω εγώ, φταίνε οι άλλοι δεν περπατάει.
Μιλήστε μου για τα πολιτικά σας σχέδια.
Τα πολιτικά μου σχέδια. Εγώ είμαι πασοκογενής. Έφυγα από το ΠΑΣΟΚ σχετικά νωρίς για τους δικούς μου προσωπικούς λόγους και πριν 18 μήνες όταν δημιουργήθηκε η Δημοκρατική Αριστερά με τον Φώτη τον Κουβέλη εντάχθηκα σε αυτή. Είμαι στην Εκτελεστική Επιτροπή της Δημοκρατικής Αριστεράς και κατά πάσα πιθανότητα θα είμαι υποψήφιος στην Α΄Αθήνας με τη Δημοκρατική Αριστερά. Θεωρώ τόλμημα ένα κομμάτι της αριστεράς να λέει ότι είναι κυβερνώσα αριστερά δηλαδή ότι δε λέει για έναν άλλο παράδεισο που θα γίνει κάποτε αλλά θα πάρω τις ευθύνες μου τώρα.
Με την αριστερά έχεις αυτό το πρόβλημα. Λες μυρίζουν τα σκουπίδια και σου λέει αν δεν ήταν ο καπιταλισμός...Κάνει θεωρία ενώ πρέπει να βγάλεις τα σκουπίδια από μπροστά. Δεν θέλω να με σώσει στον Παράδεισο, θέλω να με σώσει σήμερα. Αν δεν βγω πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της η αριστερά αν αυτά που λέει γίνονται και αν ξέρει ότι μπορεί να τα κάνει. Αυτή η ελπίδα ένα κόμμα με έντιμους ανθρώπους, όχι ότι οι άλλοι είναι ανέντιμοι, ότι δεν έχουν διαπλεκεί, προτείνει τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό και την ευθύνη και το δημόσιο συμφέρον έχει ενδιαφέρον εξού και ο κόσμος το αγκαλιάζει.
Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις βγαίνετε δεύτερο κόμμα. Πώς νιώθετε;
Εγώ δεν το κοιτάω αυτό, κοιτάω το χαμόγελο του κόσμου.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι η Δημοκρατική Αριστερά αποτελεί δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ. Τι απάντηση δίνετε σε αυτό;
Όταν το ΠΑΣΟΚ έχει 8% και εμείς έχουμε 18% πώς μπορεί να είσαι ουρά αυτοουνού που έχει 8%; Αυτό μπορεί να ίσχυε στην αρχή, που δεν ίσχυε, αλλά είχε μία λογική να το πει κάποιος. Ποιο δεκανίκι πιανού ΠΑΣΟΚ καταρχήν; Για να 'σαι δεκανίκι πρέπει να είσαι λιγότερο και εγώ είμαι περισσότερο. Δέυτερο πρέπει να υπάρχει το άλλο. Το ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή ποιο είναι ο Βενιζέλος είναι, ο Παπανδρέου είναι, ο Παπουτσής είναι;
Μία περίπτωση που συνεργαστεί το ΠΑΣΟΚ με τη Δημοκρατική Αριστερά εσείς τι θα κάνετε;
Να το συζητήσουμε αυτό όταν δούμε ποιους θα φέρει στη βουλή ο ελληνικός λαός. Με ποιες συνθήκες θα κατέβει το ΠΑΣΟΚ ή ό,τι άλλο φτιαχτεί. Εγώ πιστεύω ότι θα φτιαχτούν κόμματα.
Τι αποτέλεσμα θα έχουν και τι προγραμματικές συγκλίσεις μπορείς να κάνεις. Εμείς είμαστε υπέρ της αναδιάταξης του σοσιαλδημοκρατικού αριστερού χώρου το ξαναφτιάξουμε αυτό το πράγμα γιατί διαλύθηκε και από εκεί και πέρα το να πει κανένας ότι εγώ θα μπω σε μία κυβέρνηση του ψ ή του χ δεν έχει κανένα νόημα αυτή τη στιγμή γιατί είναι όλα ρευστά. Εδώ κινείται το υπέδαφος ολόκληρο.
Είστε αισιόδοξος για το μέλλον της χώρας;
Ως άνθρωπος είμαι αισιόδοξος. Ως πολίτης φοβάμαι ότι η οικονομική κρίση δεν μας έχει αλλάξει το αξιακό μας σύστημα και αυτό με φοβίζει πάρα πολύ. Έχουμε στριμωχτεί οικονομικά όμως μουντζώνουμε με τον ίδιο τρόπο, ξεγελάμε με τον ίδιο τρόπο τον άλλον, παρκάρουμε με τον ίδιο τρόπο. Έχουμε τα ίδια αξιακά χαρακτηριστικά που είχαμε και πριν την κρίση. Αυτό με τρομάζει. Δηλαδή αν αύριο μας τα χαρίσουν όλα και φύγουμε από το οικονομικό πρόβλημα.
Θα πάψουν να αντιγράφουν οι μαθητές, θα πάψουν τα πελατειακά συστήματα; Θα πάψουμε να μουντζώνουμε; Αυτό είναι πρωτοτυπία σε όλο τον κόσμο να μουντζώνουμε το διπλανό μας. Θα πάψουμε να τα κάνουμε όλα αυτά; Αν δεν πάψουμε θα πάει να πει ότι είμαστε ένας λαός που θέλει να ζήσει με έναν συγκεκριμένο τρόπο.
Και πώς θα πάψουμε να τα κάνουμε αυτά;
Η μεταπολίτευση έφερε μία αίσθηση μίας δημοκρατίας και κοινωνίας χωρίς όρια. Πρέπει να ξανασυμφωνήσουμε πως ζούμε μαζί. Πώς ζούμε μεταξύ μας. Με ποιους όρους ζούμε.

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Είναι αργά για «λαϊκίστικα» δάκρυα κ. Βενιζέλο

Σε  εσάς προσωπικά κύριε  Υπουργέ των Οικονομικών  τα έλεγα!
Αλλά φυσικά, εγώ τι είμαι για να μου δώσετε σημασία και να με ακούσετε;
Μια απλή Βουλευτής που κουβαλάει όλο το άγος από την οργή του κόσμου για τη διαχρονική πολιτική σπατάλη. Τι άλλο είμαι, παρά μία από τους Βουλευτές - και δη τους νέους Βουλευτές - και μάλιστα με βαριά ένσημα στον ιδιωτικό τομέα από την εργασία μου για να δώσετε, όταν έπρεπε, σημασία στις προτάσεις μου; 

Να σας  θυμίσω για μία ακόμη φορά τι είχα πει από το βήμα της Βουλής από τις αρχές Δεκέμβρη:

«…Στην Ελλάδα έχουμε σαράντα εννέα Υπουργούς, δύο Αντιπροέδρους. Μην πούμε πόσο στοιχίζουν όλοι αυτοί. Συνοδευτικά, κρατικά αυτοκίνητα, βενζίνες πληρωμένες από το φορολογούμενο, σε αντίθεση με τους Βουλευτές, που ορθώς πληρώνουμε εμείς τη βενζίνη. Επτακόσιες χιλιάδες ευρώ μόνο το τεθωρακισμένο ενός από τους Αντιπροέδρους, την ίδια στιγμή που στην Πορτογαλία οι Υπουργοί είναι έντεκα και στην Ιταλία δεκαέξι…».
Είχα μάλιστα τονίσει, ως παράδειγμα για την αναγκαιότητα εξορθολογισμού, εν γένει, των Κρατικών δαπανών μια προσωπική εμπειρία από την εποχή που ήμουν απλώς δημοσιογράφος, «…Θυμάμαι κ. Υπουργέ πως ο Αλ Γκορ, Αντιπρόεδρος της αμερικανικής Κυβέρνησης επί Κλίντον, μιλώντας το 2007 στο Μέγαρο Μουσικής είχε πει κάτι εντυπωσιακό! Ότι, με το που έπαψε να είναι Αντιπρόεδρος στην Κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, πήρε το αυτοκίνητό του και τη γυναίκα του και πήγε εκδρομή, που αυτό σημαίνει ότι εδώ και τώρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όλα τα των πρώην, πρώην, πρώην, προνόμια καταργούνται. Να τα ακούει ο κ. Βενιζέλος! Όλα τα πρώην, πρώην, πρώην προνόμια και νυν, των χηρών και των ορφανών του πολιτικού συστήματος καταργούνται!»
Αυτά –  όπως και άλλα πολλά για την  περιστολή των κρατικών, εν γένει, δαπανών- τα είπα, πριν φθάσουμε στην δραματική κατάσταση του «ΝΑΙ» για να σωθεί η χώρα από μία χρεοκοπία.
Και… ο νοών νοείτω.

ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΙΠΙΛΗ
Βουλευτής της Ν.Δ.

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

H Μυρωδιά της αστυνομικής καταστολής είναι πάντα ίδια: ΧΗΜΙΚΗ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ

Γράφει ο
ΘΕΜΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ*

Για ακόμη μια φορά, στη χτεσινή μεγαλειώδη διαδήλωση της 12ης Φεβρουαρίου, οι εκατοντάδες χιλιάδες ειρηνικοί πολίτες που εκφράσαμε την εναντίωσή μας στα μέτρα που θα επιφέρουν τη σίγουρη περαιτέρω εξαθλίωση της ζωής μας και την υποθήκευση του μέλλοντος της πατρίδας μας και των μελλοντικών γενεών, υποστήκαμε την αδικαιολόγητη, αδίστακτη και εγκληματική επίθεση των δυνάμεων καταστολής, προφανώς εκτελούντων εντολές της κυβέρνησης Παπαδήμου για εκκένωση της Πλατείας Συντάγματος, προκειμένου να μην περάσει εικόνα πολιορκούμενης Βουλής στις τηλεοπτικές οθόνες απανταχού του κόσμου – και βέβαια για τρομοκράτηση και καταπτόηση του φρονήματος μας ως ελεύθερα σκεπτόμενων δημοκρατικών πολιτών.

Η στάση της αστυνομίας και της κυβέρνησης βαρύνεται ακόμη περισσότερο εξαιτίας της ασύδοτης, εξωφρενικής χρήσης χημικών –απόδειξη της βαρβαρότητας, το γεγονός ότι οι δυνάμεις καταστολής «ξέμειναν» από πολεμοφόδια κάποια στιγμή– χημικών που περιέχουν ιδιαίτερα βλαπτικές για την ανθρώπινη αλλά και τη δημόσια υγεία ουσίες (τα συγκεκριμένα χημικά παραμένουν ενεργά μέχρι και δύο μήνες, αν απορροφηθούν από πορώδεις επιφάνειες, όπως τοίχοι ή άσφαλτος. Σε μακροχρόνια έκθεση μπορεί να προκαλέσουν καρκινογένεση, γενετικές μεταλλάξεις και ανωμαλίες, ακόμη και θάνατο, αν χρησιμοποιηθούν σε κλειστούς χώρους όπως πχ. οι υπόγειοι σταθμοί του μετρό, στοές…) Η χρήση των χημικών όπλων που περιέχουν την επικίνδυνη ουσία CS έχει καταγγελθεί και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο [European Parliament, «Crowd Control techniques: An appraisal of technologies for political control)», Λουξεμβούργο, Ιούνιος 2000, ΡΕ 168.394/FinSt.)]

Σημειωτέον ότι οι αδίστακτοι πραιτωριανοί-διεκπεραιωτές των κυβερνητικών εντολών, δεν δίσταζαν να ρίχνουν χημικά ακόμη και μες σε καταστήματα και καφέ της περιοχής του κέντρου όπου πολίτες καταφεύγαμε για να γλιτώσουμε από την εσκεμμένη μανία τους – την ίδια στιγμή που η πόλη παραδινόταν ανοχύρωτη στις φλόγες της παράνοιας και της εξαλλοσύνης.

Δεν είμαστε διατεθειμένοι, ως Έλληνες προοδευτικοί πολίτες, να ανεχόμαστε τέτοιου είδους συμπεριφορές από τον οποιονδήποτε. Πολύ περισσότερο από την αστυνομία της χώρας που καθήκον της είναι η προστασία κι όχι η κακοποίηση πολιτών – και μάλιστα ειρηνικών διαδηλωτών.
Η κυβέρνηση ας αναλάβει τις ευθύνες της: υπάρχουν όρια στις αντοχές μας, κι έχουν ήδη ξεπεραστεί…

*Γραμματέας της Οργάνωσης Οικολογίας της Δημοκρατικής Αριστεράς – μέλος της Κεντρικής Επιτροπής

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Σου φωνάζω, μ΄ακούς;


Του ΔΗΜ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ
Πρ. ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΧΑΛΚΙΔΑΣ
Στελέχους της ΔΗΜΑΡ

Είναι προφανές πως ζούμε "ιστορικές" στιγμές, πως ζούμε την πιο "δραματική" περίοδο, μετά τη μεταπολίτευση, και γι΄αυτό οφείλουμε -άπαντες-, να πάρουμε ξεκάθαρη θέση.

Έχουμε χρέος και καθήκον να επιλέξουμε "πλευρά". Να επιλέξουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε.

Να απαντήσουμε με πλήρη σαφήνεια, στο ερώτημα τί αποδεχόμαστε και τι απορρίπτουμε. Να θέσει ο καθένας μας, τις δικές του κόκκινες γραμμές.

Να αποφασίσουμε αν αποδεχόμαστε ή απορρίπτουμε τη νέα δανειακή σύμβαση, που μας "προσφέρουν" οι εταίροι μας!

Αν αποδεχόμαστε τον κυνικό εκβιασμό τους. Αν αποδεχόμαστε την "άνευ όρων παράδοση" της χώρας μας.

Αν αποδεχόμαστε τις βάρβαρες επιλογές της τρόικας, που όχι μόνο διαλύουν το κοινωνικό κράτος, τις εργασιακές σχέσεις και τη μισθωτή εργασία στη χώρα μας, αλλά ναρκοθετούν ακόμα κι αυτή την ίδια την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Η προσωπική μου άποψη αλλά και η πολιτική θέση της ΔΗΜ.ΑΡ. είναι ότι η δανειακή σύμβαση, που προωθείται για ψήφιση στη βουλή είναι απαράδεκτη.

Τα δυσβάσταχτα μέτρα που προβλέπει, εξοντώνουν τους οικονομικά αδύναμους και οδηγούν την ελληνική οικονομία σε περαιτέρω ύφεση.

Δεν έχει καμία αναπτυξιακή προοπτική και κυρίως διαμορφώνει συνθήκες εξαθλίωσης της κοινωνίας.

Αυτή η "προσφορά", αυτή η "βοήθεια", δεν γίνεται αποδεκτή από την ελληνική κοινωνία.

Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες απορρίπτουν τη σύμβαση και απαιτούν το ίδιο και από τους εκπροσώπους τους.

Ας τους δείξουμε με τη συμμετοχή μας, ότι είμαστε αποφασισμένοι να το πετύχουμε.

Στην πιο κρίση καμπή της μεταπολιτευτικής ιστορίας της χώρας, η παρέμβαση των κοινωνικών δυνάμεων με μαζικές και ειρηνικές διαδηλώσεις είναι απολύτως αναγκαία.

Η φωνή του κόσμου της εργασίας, των ανέργων, των συνταξιούχων, που βλέπουν εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα δεκαετιών να συνθλίβονται, θα ακουστεί δυνατά εντός και εκτός των "τειχών":
ΟΧΙ ΣΤΗ ΣΥΜΒΑΣΗ - ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ- ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ.

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

ΕΣΥ.. τι λες ;;;

Το Ε.Σ.Υ καταρρέει με τον πλέον επίσημο και παταγώδη τρόπο..
Τα νοσοκομεία με μεγάλη δυσκολία εφημερεύουν, λόγω έλλειψης ανθρώπινου δυναμικού και υγειονομικού υλικού… Ειδικευόμενοι  παθολόγοι κάνουν εφημερία αντί των καρδιολόγων ..
Ο ιατρικός κόσμος υπογραμμίζει τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει το Σύστημα Υγείας με κυρίαρχο την έλλειψη ιατρικού προσωπικού, ιδιαίτερα στη περιφέρεια, γεγονός που επιφέρει σοβαρές δυσλειτουργίες. Οι διακομιδές των ασθενών είναι άκρως επικίνδυνες πλέον γιατί συνοδεύονται από προσωπικό του νοσοκομείου αντί για γιατρούς σε μη επανδρωμένα ασθενοφόρα. Άρα, αν έχεις τύχη διάβαινε, σε μια χώρα που η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία της είναι εκρηκτική, ειδικότερα σε αυτά της περιφέρειας, εξαιτίας των χιλιάδων κενών ιατρικών θέσεων, που μαζί με τις συνταξιοδοτήσεις, φτάνουν περίπου τις 6.500…
Σύσσωμοι οι γιατροί αντιτίθενται στον ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΣΤΗΚΑΝ τα Αυστραλιανά Κλειστά Ενοποιημένα Νοσήλια (ΚΕΝ), μια που δεν υπήρξε καμία προσαρμογή στα ελληνικά νοσοκομειακά δεδομένα.                 Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ  είχε αποτέλεσμα την εκτίναξη του κόστους, το οποίο θα κληθούν να πληρώσουν τα ασφαλιστικά ταμεία και οι ίδιοι οι ασφαλισμένοι. Πρόσφατα ο Υπουργός επισκέφθηκε την Γερμανία για να μελετήσει τον από δεκαετίας τρόπο εφαρμογής των εκεί ΚΕΝ.
  Σύμφωνα με τα στοιχεία των νοσοκομειακών γιατρών, τα οποία επιβεβαίωσε και γι αυτό ανέστειλε την εφαρμογή τους, στη τελευταία σύσκεψη των ΔΙΟΙΚΗΤΩΝ ΤΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ ο Υπουργός, η εφαρμογή του νέου μέτρου είχε ως αποτέλεσμα τον τριπλασιασμό του κόστους νοσηλείας. Σημειώνουμε ότι στις συμβεβλημένες ιδιωτικές κλινικές με τα Ταμεία το κάθε ΚΕΝ κοστολογούταν αυξημένο κατά 20%...
ΠΟΥ  ΧΑΘΗΚΕ ο δημιουργικός διάλογος για την Υγεία;
ΓΙΑΤΙ περάσαμε σ έναν θλιβερό μονόλογο του εκάστοτε Υπουργού που νομοθετεί με τη σιγουριά που του παραχωρεί η καρέκλα του γραφείου του και οι προτάσεις των αυλικών ;;
Οι διορισμένοι απ τη γραμματεία του ΥΠ. ΥΓΕΙΑΣ , ακόμα κι αν έχουν τη θέληση, σε τι ποσοστό είναι γιατροί η τουλάχιστον  έχουν γνώση των θεμάτων Υγείας ;;
  H προχειρότητα με την οποία νομοθετεί η ηγεσία του υπουργείου Υγείας σε θέματα σημαντικά είναι μνημειώδης... Δυστυχώς, τα όποια θετικά σημεία απαξιώνονται από άρθρα τα οποία εξυπηρετούν συμφέροντα ομάδων…
 Οι κ. Λοβέρδος, Βενιζέλος και Κουτρουμάνης θα πρέπει να απαντήσουν δημόσια στο πως θα μπορεί να παρέχεται ποιοτική, ασφαλής και αξιοπρεπής περίθαλψη στους ασθενείς, όταν οι μονάδες του ΙΚΑ , π.χ.  δεν προμηθεύονται αντιδραστήρια, με τους ασφαλισμένους να στερούνται ακόμα και την δυνατότητα μιας απλής εξέτασης αίματος…
Υ.Γ : Αυτά προέκυψαν από τη συζήτηση μου με τον Βασίλη Νοτιά, ειδικευόμενο παιδίατρο. Κι όταν τον ρώτησα τι βλέπει να γίνεται,  κούνησε το κεφάλι  κι έφυγε βιαστικά να πάει να αγοράσει δικά του  γάντια γιατί δεν είχαν  στο νοσοκομείο…. 

Νατάσα Ράγιου
Αν. Γραμματέας Γυναικείων Θεμάτων Ν.Δ π. βουλευτής Αχαΐας

ΟΙ ΔΙΑΥΛΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΑΣ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΝΟΙΧΤΟΙ!*

Του Θέμη Δημητρακόπουλου

Κι αν ακόμη η ενότητα της Μεγάλης Δημοκρατικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν είναι, δυστυχώς, εφικτή την παρούσα στιγμή –δεν θα αναλύσω εδώ τους λογούς και τις αίτιες– αυτό που προέχει είναι να μείνουν ανοικτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας.

Προπάντων στη βάση, στον κόσμο που αγωνία και πάσχει και ελπίζει σε μια ενωτική, προοδευτική διέξοδο από τον προδιαγεγραμμένο μαρασμό, και εντέλει θάνατο, της ελληνικής κοινωνίας· δυσοίωνη εξέλιξη που μας "εξασφαλίζουν" τα νέα ανθρωποκτόνα μέτρα των "σωτήρων" μας, σε συνδυασμό με τα προηγούμενα.

Και για τούτο, επιβάλλεται να πέσουν οι τόνοι της όποιας αντιπαράθεσής, τόσο ανάμεσα στους κομματικά ενταγμένους και τους "οπαδούς" – όσο και σε ηγετικό επίπεδο. Φτάνουν πια οι ένθεν και ένθεν αιτιάσεις και ενοχοποιήσεις, οι κραυγές και οι ψίθυροι.

Ας καταλάβουμε ότι το 2012 δεν είναι 2009 ή 2010– ότι απέχουν έτη φωτός μεταξύ τους. Ας αφουγκραστούμε το ζοφερό παρόν και ας προετοιμαστούμε για ένα ακόμη πιο δύσκολο μέλλον που έρχεται καλπάζοντας.

Και ο κοινός παρονομαστής, σίγουρα θα βρεθεί κάποια στιγμή. Η Αριστερά είναι ένα πλατύ, δυνατό ποτάμι – σήμερα τα νερά του μπορεί να έχουν θολώσει απ' την αντάρα των καιρών, όμως όσοι κι όσες καθόμαστε στις δυο του όχθες, αδιάφορο σε ποια, κάποια στιγμή θα πέσουμε να κολυμπήσουμε όλοι μαζί, έχοντας κατά νου τον πόθο μας γι' αυτή την κοινωνία, γι' αυτή την πατρίδα που μας αξίζει, σε εμάς και τα παιδιά μας.

Θέμης Δημητρακόπουλος
μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς
(*με αφορμή το ενωτικό κάλεσμα που απεύθυνε σήμερα ο Δημήτρης Παπαδημούλης)

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

Η διαχείριση της δημοσκοπικής έκρηξης της ΔΗΜ. ΑΡ. και η κρίση του πολιτικού συστήματος

Tου Παναγιώτη Δημητρακά*
  • Το πολιτικό κομματικό σύστημα καταρρέει με επίκεντρο την ελεύθερη πτώση του ΠΑ.ΣΟ.Κ , όπως εκφράζεται σε όλες τις μετρήσεις. Μαζί του καταρρέει και ο δικομματισμός ως σύστημα εναλλαγής κυβερνήσεων και συγκοινωνούντων δοχείων των ψηφοφόρων των δύο κομμάτων, δηλαδή οι απώλειες του ενός κόμματος, να είναι κέρδη του άλλου. Οι απώλειες του ΠΑ.ΣΟ.Κ. διαρρέουν πλέον συντριπτικά προς απροσδιόριστη ψήφο και προς τα αριστερά, πρωτίστως στη ΔΗΜ.ΑΡ.
  • Η πλήρης όμως ήττα του δικομματισμού είναι η αποτυχία του στόχου αυτοδυναμίας της Ν.Δ. και αυτό είναι δυνατό διότι και η Ν.Δ. παρουσιάζει χαμηλό ποσοστό συσπείρωσης των εκλογέων της του 2009 και αντιφάσεις στην πολιτική της.
Η ΔΗΜ.ΑΡ. οφείλει να αναδείξει ότι το αποτυχών πολιτικό σύστημα είχε δύο πυλώνες συνυπεύθυνους και ότι δεν μπορεί να αποτελέσει λύση η Ν.Δ., χωρίς καμία αυτοκριτική για την «συνεισφορά της» στο πελατειακό κράτος, στο έλλειμμα και στο χρέος. Όπως δεν αποτελεί λύση το παιχνίδι της δημαγωγικής αντιπολίτευσης – συμπολίτευσης, που επιχειρεί ο κ. Σαμαράς, αλλά χρειάζεται ένα ρεαλιστικό σχέδιο διάσωσης και ανάκαμψης της χώρας με επίκεντρο την παραγωγή και την εργασία.
  • Για πρώτη φορά, οι τρεις εκδοχές της αριστεράς, ΚΚΕ, ΣΥ.ΡΙΖ.Α, Δ.Α., αθροιζόμενες είναι η πρώτη δύναμη στην πρόθεση ψήφου. Εξ αυτού, ο Πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προτείνει τη σύμπραξη της Αριστεράς ως πολιτική λύση. Είναι όμως φανερό ότι οι δυνάμεις αυτές δεν αθροίζονται πολιτικά. Η ΔΗΜ.ΑΡ. είναι για την αλλαγή της πολιτικής της Ε.Ε. για την παραμονή της χώρας μας εντός της ευροζώνης και την αποφυγή της πτώχευσης. Σε αντίθετη κατεύθυνση κινείται το ΚΚΕ και οι μισές δυνάμεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Πρακτικά ο Πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν έχει επιτύχει τη στρατηγική ενότητα, ούτε εντός των γραμμών του. Επομένως, η πρόταση δεν έχει κανένα ρεαλισμό. Αυτό δεν αποκλείει την κοινή δράση για αποτροπή αρνητικών μέτρων και επιμέρους λύσεων κάποιων προβλημάτων. Όμως, ακόμη και αυτή η δυνατότητα αποτρέπεται από ανεδαφικές τακτικές και εξωπραγματικά αιτήματα.
Είναι φανερό ότι δεν μπορεί να συγκροτηθεί καμία ενότητα της αριστεράς και εναλλακτική λύση χωρίς προγραμματική βάση και την προγραμματική βάση που εμείς προτείνουμε είναι ο αριστερός ευρωπαϊσμός, οι βαθιές μεταρρυθμίσεις του πολιτικού συστήματος, της δημόσιας διοίκησης και του παραγωγικού μοντέλου.
  • Η δημοσκοπική έκρηξη της ΔΗΜ.ΑΡ. και η σύνθεσή της πρόθεσης ψήφου προέρχεται βάσει μιας εκ των μετρήσεων:
-1,5% από το ΣΥ.ΡΙΖ.Α, ψηφοφόρους που εκπροσωπούσαμε, 3% από ένα κόσμο που δεν ψήφισαν ή δεν ψήφισαν τα παρακάτω κόμματα στις προηγούμενες εκλογές, 0,25% από Οικολόγους, 5,75% από ΠΑ.ΣΟ.Κ., 1,20% από Ν.Δ., 0,30% από ΛΑ.Ο.Σ.. Σύνολο 12%.
Είναι φανερό ότι, η πολύπλευρη κρίση, οικονομική και κοινωνική, καθώς και τα αδιέξοδα της εφαρμοσμένης πολιτικής, ωθούν τις δυνάμεις αυτές, κύρια τις προερχόμενες από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. προς τη ΔΗΜ.ΑΡ. Δεν πρόκειται για μια «βουβή» δημοσκοπική έκρηξη, αλλά για γεγονός που εκφράζεται καθημερινά με δηλώσεις εντάξεων στο κόμμα, στα ψηφοδέλτια, και υποστήριξης μας στις εκλογές, ιδιαίτερα από το χώρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ανένταχτων.
  • Η υποδοχή αυτών των δυνάμεων και η διαχείριση αυτού του ρεύματος, είναι το πρώτιστο πολιτικό καθήκον, καθώς και η έκφρασή του, προγραμματικά, εκλογικά, με τη συμμετοχή στα ψηφοδέλτιά μας των καλύτερων, που το σηματοδοτούν και με εντάξεις και συσπειρώσεις δυνάμεων στο κόμμα και γύρω από το κόμμα. Πρόκειται για μία κυοφορούμενη συμμαχία με επίκεντρο το κόμμα μας και στα πλαίσια της πολιτικής μας για την ανασυγκρότηση του δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου.
  • Προϋποθέσεις πραγματοποίησής της είναι:
  • Η συγκεκριμενοποίηση του εκλογικού μας προγράμματος στον άξονα, όχι χρεωκοπία της χώρας, εντός του ΕΥΡΩ και της Ε.Ε., και αναδεικνύοντας πολιτικές αλλαγής της λιτότητας και της ύφεσης στην Ε.Ε. και τη χώρα, αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, των αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων του δημοσίου και του πολιτικού συστήματος διακυβέρνησης της χώρας.
  • Η Συνάντηση με αυτές τις δυνάμεις με ποίκιλες μορφές, όχι μόνο σε επίπεδο κορυφαίων, αλλά και απλών ανθρώπων, από κάτω μέχρι πάνω. Είναι άμεσο καθήκον, ακόμη και η υπόδειξη διαμόρφωσης ομάδων πρωτοβουλίας υποστήριξης της ΔΗΜ.ΑΡ. .
  • Δεν μπορεί να εκφραστεί αυτή η δημοσκοπική έκρηξη σε ψήφο, αν δε βρεθούν να τη σηματοδοτήσουν συγκεκριμένα πρόσωπα και στα ψηφοδέλτια. Απαιτείται η διεύρυνση των ψηφοδελτίων με συνεργαζόμενους αυτού του ρεύματος.
  • Το φαινόμενο τροφοδότησε μια εσωτερική συζήτηση για την διαχείρισή του, όπου εκφράστηκαν και φοβίες για την αλλοίωση του χαρακτήρα του κόμματος.
Δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Το κόμμα μας αν και νεοσύστατο, διαθέτει ώριμες δυνάμεις να διαμορφώσει ψηφοδέλτια εξισορροπημένης έκφρασης των δυνάμεών μας και των δυνάμεων που στρέφονται προς εμάς. Διαθέτει την ικανότητα πέρα από την προγραμματική πολιτική συμφωνία στο εκλογικό μας πρόγραμμα, να εντάξει στα ψηφοδέλτια τους ανθρώπους εκείνους, που έχουν μια πορεία που δεν προκαλεί το κοινό αίσθημα και δεν θίγει την ηθική υπόσταση της πολιτικής μας με διαφθορά και πελατειακές σχέσεις.
Φυσικά δεν είναι εύκολο το εγχείρημα, να μην μας διαφεύγει ότι θα επιχειρηθεί, όσο και αν έχει περιορισμένα περιθώρια, η ανασύνταξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και δεν πρέπει να το βοηθήσουμε με την στάση μας.
  • Απαιτείται η υπέρβαση των αντιλήψεων κόμματος «παρέας», συναισθηματικής ιδιοκτησίας, διότι κάποιοι έχουμε πορεία 40ετίας σ’ αυτές τις απόψεις, κόμματος πολιτισμικής ταύτισης με την γενιά μας.
  • Απαιτείται η ανάπτυξη της πρωτοβουλίας των μελών και των στελεχών αφού τα όργανα θα έχουν προσδιορίσει την πολιτική κατεύθυνση και το σχέδιο δράσης.
Θεσσαλονίκη, 8/2/2012
*Μέλος της Πολιτικής Επιτροπής Θεσσαλονικής της ΔΗΜΑΡ

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...