Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Κουβέλης: Το πολιτικό μέλλον της ΔΗΜΑΡ επιδιώκουμε να συμβαδίζει με ένα καλύτερο μέλλον για τον τόπο

 Συνέντευξη του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» και το δημοσιογράφο Γιάννη Αντύπα

1.Μετά από πολλά χρόνια έχουμε κυβέρνηση με άρωμα αριστεράς: κυβερνώσα αριστερά ή μνημονιακή αριστερά, όπως σας κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ; 
Μια σοβαρή, ριζοσπαστική και πάνω από όλα σύγχρονη Αριστερά δεν μπορεί παρά να είναι και κυβερνώσα. Θα μπορούσαμε και εμείς να κρυφτούμε στην βολική θαλπωρή της αντιπολίτευσης αλλά ο τόπος είναι σε δύσκολή θέση και το συμφέρον της χώρας και των οικονομικά αδύναμων επιβάλλει την στάση που ακολουθήσαμε. Τα περί μνημονιακής αριστεράς τα αντιπαρέρχομαι. Εμείς δεν ψηφίσαμε, ούτε θέλαμε τα μνημόνια. Αλλά δεν μπορούμε και να παρακολουθούμε αδιάφοροι την χώρα να γλιστράει έξω από την ΕΕ και το ευρώ. Ούτε βέβαια με μια ανεύθυνη στάση να σιγοντάρουμε μια τέτοια καταστροφική εξέλιξη.

2, Συμφωνείτε με όσους λένε ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει επενδύσει το πολιτικό του μέλλον στην αποτυχία της κυβέρνησης και στην επιστροφή της χώρας στη δραχμή;
Εγώ, σε αντίθεση με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία κάθε λίγο και λιγάκι εξαπολύει επιθέσεις στην ΔΗΜΑΡ και σε εμένα προσωπικά, δεν θα τους ακολουθήσω σε αυτόν τον εύκολο αλλά ολισθηρό δρόμο. Δεν θα κάνω χαρακτηρισμούς ούτε θα κατατάξω τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτούς που συνειδητά επιδιώκουν την επιστροφή στην δραχμή. Εμείς το πολιτικό μέλλον της ΔΗΜΑΡ επιδιώκουμε να συμβαδίζει με ένα καλύτερο μέλλον για τον τόπο και κυρίως για αυτούς που σηκώνουν τεράστια βάρη, τους πολίτες και τους εργαζόμενους δηλαδή που έχουν κατ’ εξοχήν ανάγκη μια υπεύθυνη Αριστερά.

3. Τι πιθανότητες δίνετε να συμβεί αυτό; Αλήθεια, πως είναι οι σχέσεις μας με τους κυβερνητικούς εταίρους;
Κάνουμε ότι μπορούμε ακριβώς για να μην συμβεί αυτό. Αυτός είναι ο βασικός λόγος που αναλάβαμε ευθύνες πολύ παραπάνω από όσες μας έδινε το εκλογικό μας ποσοστό. Έχω πει κατ’ επανάληψη ότι ο κίνδυνος χρεοκοπίας της χώρας δεν έχει απομακρυνθεί. Αυτό θα γίνει μόλις σταθεροποιήσουμε την οικονομία και αρχίσουμε να ανεβαίνουμε το πρώτο σκαλοπάτι στην σκάλα της ανάπτυξης. Δεν έχουν νόημα τα μεγάλα λόγια ούτε οι φόβοι που μεγεθύνουν υπαρκτούς κινδύνους και καταλήγουν σε κινδυνολογία. Οι σχέσεις μας με τους άλλους κυβερνητικούς ετέρους είναι αυτές που είναι λογικό να υπάρχουν σε μια συνεργατική κυβέρνηση. Προφανώς στην πορεία θα προκύψουν προβλήματα, αλλά αυτά δεν λείψανε και στις δήθεν πανίσχυρες μονοκομματικές κυβερνήσεις. Ακριβώς το αντίθετο συνέβη. Είναι βέβαια νωρίς ακόμα, αλλά μπορώ να σας πω ότι κατακτούμε ένα ικανοποιητικό επίπεδο συνεννόησης. Η ΔΗΜΑΡ προσέρχεται σε αυτήν την μεγάλη προσπάθεια με καθαρά χαρτιά και χωρίς δεύτερες σκέψεις. Και νομίζω ότι αυτόν τον σταθεροποιητικό της ρόλο της τον αναγνωρίζουν οι πολίτες.

4. Η αντιπολίτευση λέει πως ο κύριος Σαμαράς την ξέχασε την επαναδιαπραγμάτευση.
Να επισημάνω καταρχάς ότι είναι θετικό που δείχνουν τόση αγωνία για την τύχη της επαναδιαπραγμάτευσης όσοι προεκλογικά την χλεύαζαν και μιλούσαν για μονομερή καταγγελία του μνημονίου με τις γνωστές συνέπειες. Η επαναδιαπραγμάτευση είναι μέσα στην προγραμματική συμφωνία που θα εφαρμοστεί στο ακέραιο. Να θυμίσω ότι εμείς λέγαμε προεκλογικά πως επιδιώκουμε την σταδιακή απαγκίστρωση από τους δυσμενείς όρους του μνημονίου. Επειδή δεν μας αρέσει να κοροϊδεύουμε τους πολίτες τονίζαμε το «σταδιακή». Όλοι ξέρουμε τις δυσκολίες. Ούτε τους καλούς μαθητές θα κάνουμε απέναντι στους εταίρους μας ούτε όμως και κείνους που μόνο απαιτούν και δεν συμβάλλουν με την στάση τους στην προώθηση μιας λύσης. Όλα θα γίνουν στο χρόνο τους. 
Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε είναι ότι με δεδομένη την ύφεση ,με δεδομένη την οικονομική κατάσταση του τόπου , χρειάζεται η αναδιαπραγμάτευση προκειμένου να φύγουν οι επαχθείς όροι του μνημονίου και βεβαίως να διεκδικηθεί σε πρώτη φάση, άμεσα και χωρίς καθυστέρηση, η χρονική επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής. Από μόνο του, όμως, αυτό δεν φτάνει. Πρέπει να διεκδικηθεί η αναδιαπραγμάτευση στη βάση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου , και αυτό το σχέδιο καταρτίζεται , αυτό το σχέδιο θα προωθηθεί. Χρειάζεται ταυτόχρονα να υπάρξει και η πολιτική της ανάπτυξης , να υπάρξει διεύρυνση του πρωτογενούς τομέα , να υπάρξει η λειτουργία μιας οικονομίας η οποία σήμερα δεν υφίσταται.


5.Τι περιμένετε από την αυριανή συνάντηση των πολιτικών αρχηγών; Θα υπάρξουν και νέα μέτρα;
Η οικονομική πραγματικότητα είναι εξαιρετικά δύσκολη, αλλά και η κοινωνία δεν αντέχει άλλο να ματώνει. Αγωνιζόμαστε να βρούμε λύσεις και παρεμβάσεις οι οποίες θα είναι δίκαιες.Διεκδικούμε ταυτόχρονα τη χρονική επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής και επιδιώκουμε, στο μείζον πολιτικό επίπεδο της Ευρώπης, τη συνολικότερη αναδιαπραγμάτευση της σύμβασης.

6. Εσείς έχετε καταλάβει που το πάει η Γερμανία;
Είναι προφανές ότι μέσα στο γερμανικό κυβερνητικό συνασπισμό υπάρχουν δυνάμεις που δεν αντιλαμβάνονται τις μακροπρόθεσμες συνέπειες που θα έχει για την ΕΕ, το ευρώ και την ίδια την Γερμανία μια έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Όμως και μέσα στο κόμμα της κυρίας Μέρκελ και κυρίως στους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους υπάρχει απόλυτη αντίθεση σε μια τέτοια ανεύθυνη προς όλους στάση. Να θυμίσω μόνο τη μνημειώδη τοποθέτηση του Χέλμουτ Σμίτ. Εξάλλου παρά την αναμφίβολα ισχυρή της θέση η Γερμανία δεν είναι μόνη της στην Ευρώπη. Η παρουσία του Ολάντ είναι ήδη αισθητή. Να έχουμε πάντα κατά νου ότι και οι άλλες χώρες έχουν κοινή γνώμη που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στο που πηγαίνουν τα χρήματα των φορολογουμένων. Επίσης ότι και εκεί ανθεί το είδος των λαϊκιστών πολιτικών που φορτώνουν τα πάντα στους άλλους, εν προκειμένω στους Έλληνες. Για αυτό – και αυτό μας το τονίζουν και οι πιο φιλικοί προς εμάς από τους εταίρους μας – οφείλουμε και εμείς να κάνουμε τα βήματα που πρέπει. Και είμαι βέβαιος ότι τότε και παράταση της δημοσιονομικής προσαρμογής θα πετύχουμε και άλλα που θα χαλαρώσουν την πίεση πάνω στην χώρα.

7. Που αποδίδετε τα σενάρια για έξοδο της χώρας από το ευρώ;
Το βασικό είναι ότι υπάρχουν δυνάμεις που ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι την ΕΕ και το ευρώ Αυτές ξέρουν ότι μια ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα αρχίσει να ξηλώνει το πουλόβερ. Για αυτό και πιέζουν με κάθε τρόπο προς αυτήν την κατεύθυνση. Μέσα στην Ευρώπη οι εθνικιστικές αντιλήψεις και τα λαϊκίστικα κόμματα σπρώχνουν αντικειμενικά προς αυτήν την κατεύθυνση και καλλιεργούν στη δική τους κοινή γνώμη την εντύπωση ότι μια τέτοια εξέλιξη θα έχει περιορισμένες συνέπειες. Εμείς πρέπει να αντιμετωπίσουμε με ταχύτητα και υπευθυνότητα αυτήν την επίθεση. Να την καταγγείλουμε, αλλά πρωτίστως να κινηθούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να αποδείξουμε ότι έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η παραμονή στην ευρωζώνη συνεπάγεται δικαιώματα και υποχρεώσεις.

8.Οι δικές μας ευθύνες ποιες είναι; Οι δανειστές μας κατηγορούν ότι δεν κάνουμε μεταρρυθμίσεις. Κατηγορούν τις κυβερνήσεις πως προστατεύουν το κράτος.
Προφανώς υπάρχουν και δικές μας ευθύνες και δεν έχει νόημα να τις βάζουμε κάτω από το χαλί. Ευθύνες και διαχρονικές που σωρεύτηκαν, ευθύνες και για τα δύο τελευταία χρόνια. Οι δανειστές μας όμως δεν πρέπει να ξεχνάνε ότι είναι και εταίροι μας και πρέπει να έχουν κατά νου και τη έννοια της αλληλεγγύης πάνω και στην οποία οικοδομήθηκε η ενιαία Ευρώπη. Ταυτοχρόνως βεβαίως και εμείς οφείλουμε να προχωρήσουμε στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις , πράγμα που έπρεπε να κάνουμε ανεξαρτήτως μνημονίου. Η διαμόρφωση ενός σύγχρονου, αποτελεσματικού και για αυτό μη πελατειακού κράτους είναι προτεραιότητα τόσο για την κυβέρνηση όσο και για την σύγχρονη Αριστερά. Ένα κράτος Λεβιάθαν δεν είναι στην δική μας αντίληψη. Ούτε βέβαια ένα ανύπαρκτο κράτος. 

9. Βλέπετε κοινωνική έκρηξη;
Αν η Ευρώπη ως σύνολο δεν δώσει πειστικές απαντήσεις στην πολύπλευρη κρίση που βιώνει αυτό δεν μπορεί να αποκλειστεί. Και οι χώρες του Νότου και προφανώς η Ελλάδα έχουν υψηλό βαθμό κινδύνου. Λέω κινδύνου γιατί σε αντίθεση με άλλους, που νομίζουν ότι από μια κοινωνική έκρηξη θα έρθει πιο κοντά ένα φωτεινό μέλλον, εγώ πιστεύω ότι η κοινωνική αναταραχή εξυπηρετεί ευθέως τις πιο συντηρητικές και σκοταδιστικές δυνάμεις, σε τελευταία ανάλυση την ακροδεξιά. Για αυτό θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση, να επανέλθει η ελπίδα και η αυτοπεποίθηση στους πολίτες.

10. Θα αντέξει η ΔΗΜΑΡ τα κυβερνητικά βάρη; Έχουν γίνει ήδη κάποιες αποχωρήσεις από το κόμμα.
Κάναμε ένα τεράστιο βήμα ευθύνης. Παρ’ ότι ήταν σε ευθεία γραμμή με την προεκλογική μας δέσμευση που ήταν «Εντολή για λύση» παρά ταύτα ήταν ένα δύσκολο βήμα που ορισμένοι νόμιζαν ότι δεν θα είχαμε τη δύναμη να κάνουμε. Η Αριστερά είναι – μην το ξεχνάμε αυτό –συνηθισμένη στην ασφάλεια της αντιπολίτευσης. Εμείς την σπάσαμε αυτήν την «παράδοση» που βέβαια περιόριζε και τους ορίζοντες της ίδιας της Αριστεράς. Πήραμε όλες μας τις αποφάσεις μέσα από ανοικτές και εξαντλητικές δημοκρατικές διαδικασίες και με πολύ μεγάλες πλειοψηφίες που επιβεβαιώθηκαν και στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ. Δεν πρόκειται για τυπική συμφωνία ή συμφωνία ρουτίνας. Όλοι ξέρουν ότι τέτοιες συμφωνίες δεν υπάρχουν στη ΔΗΜΑΡ. Πρόκειται για ουσιαστική συμφωνία, για ώριμη αντιμετώπιση. Όλο το κόμμα έχει ανασκουμπωθεί γιατί ξέρει ότι επιτυχία της κυβέρνησης θα είναι και επιτυχία για τη ΔΗΜΑΡ και πρωτίστως βέβαια για τον τόπο. Θα ήθελα σε αυτήν την προσπάθεια να πάρουν μέρος όλοι, αλλά δεν μπορούμε να υποχρεώσουμε κάποιον να κάνει κάτι που δεν το πιστεύει. Η ΔΗΜΑΡ όχι μόνο θα αντέξει αλλά θα βγει και δυναμωμένη.

11. Σε ποια περίπτωση θα φύγετε από την κυβέρνηση;  
Μπήκαμε στην κυβέρνηση για να μείνουμε και να δουλέψουμε, για να συνδιαμορφώσουμε την πολιτική της. Μπήκαμε για τα δύσκολα και με πλήρη επίγνωση των κινδύνων που περνάει η χώρα. Έχουμε τόση δουλειά μπροστά μας που δεν έχουμε καιρό για να σκεφτούμε άλλα πράγματα και υποθετικές καταστάσεις.

12. Το ΠΑΣΟΚ θέλει να μιλήσει μαζί σας για την ανασύνθεση της αριστεράς. Μπορεί να δούμε στην Ελλάδα να «μεγαλώνει» μια Ελιά; 
Η υπόθεση της συγκρότησης του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της δημοκρατικής σοσιαλιστικής αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας είναι προτεραιότητα μας. Παράλληλα με την ενίσχυση και την διεύρυνση της ΔΗΜΑΡ θα πάρουμε όλες τις αναγκαίες πρωτοβουλίες προς αυτήν την κατεύθυνση. Όλα θα γίνουν στην ώρα τους και πρέπει να είναι αποτέλεσμα όχι κινήσεων τακτικής και εντυπωσιασμού, αλλά ουσιαστικής όσμωσης. Πρώτα πρέπει να κατοχυρώσουμε ένα χώρο ελεύθερου και ουσιαστικού διαλόγου. Το τι ακριβώς θα ανθίσει θα το βρούμε στην πορεία.

13. Θα ζητήσετε να αλλάξει ο εκλογικός νόμος;
Είναι γνωστό ότι εμείς είμαστε υπέρ της απλής αναλογικής. Δεν είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου μέσα στην προγραμματική συμφωνία γιατί είναι ένα σημείο που υπάρχει διαφορετική προσέγγιση ανάμεσα στα τρία κόμματα.

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Το γράμμα του Τσακνή στη Βούλα Παπαχρήστου

«Βούλα παιδί μου!
Επίτρεψέ μου αρχικά, αυτή την προσφώνηση, γιατί ηλικιακά και μόνο θα μπορούσες να ήσουν. Ο δεύτερος γιος μου άλλωστε, γυμναστής και αθλητής ανήκει κι αυτός στην...
ΑΕΚ όπως κι εσύ. Εσύ στο τριπλούν, εκείνος στο Handball.

Ξέρω επομένως, από πρώτο χέρι και τους κόπους και τον ιδρώτα και τις στερήσεις και την αυτοπειθαρχία, που επιτάσσει τρόπον τινά, ο λεγόμενος επαγγελματικός αθλητισμός.

Καμαρώνω για τις νίκες σας και συμπάσχω με τις λεγόμενες αποτυχίες ή ήττες σας. Μα πάνω απ' όλα, σας βλέπω σαν παιδιά μου. Όλους σας. Τι ωραίος αυτός ο συναγωνισμός, (το πρώτο συνθετικό της λέξης, δίνει μέγιστη σημασία στο δεύτερο, τον αγώνα-αν με εννοείς) τι ωραία η επιβράβευση των κόπων και τι μεγαλείο η προσπάθεια για υπέρβαση των ατομικών σας ορίων.

Είναι σα να σε ξέρω. Ακούω τον Αναστάση (το γιο μου) να μού λέει «κατέβασα ρολά σήμερα πατέρα» (τερματοφύλακας γαρ) και είναι σαν να ακούω να λες στο δικό σου, «πάτησα τέλεια στο πρώτο μου βήμα μπαμπά.»

Να γυρίζεις στο σπίτι «φορτωμένη» με τον προπονητή σου και να μη μιλιέσαι, ή να έχεις να διηγηθείς κάτι καινούριο απ' την έτσι κι αλλιώς κοπιαστική σου μέρα.

Όπως γνωρίζω καλά, και την ανάγκη σου να αποφορτιστείς με το αγόρι ή τους φίλους σου. Μετρημένη όμως πάντα, γιατί αύριο, θα πάρεις τον αθλητικό σάκο σου και θα πρέπει στις 8 να είσαι εκεί, όπως κάθε μέρα. Να γυρίσεις, να συμμαζέψεις τα κομμάτια σου, να λύσεις τις όποιες εκκρεμότητές σου, γιατί και το απόγευμα σε περιμένει η δεύτερη προπόνηση.

Τα ξέρω σού λέω...
Θα σου πω και κάτι άλλο. Η πολιτική μου τοποθέτηση είναι δηλωμένη και γνωστή. Ανήκω στην Αριστερά, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Καταλαβαίνεις λοιπόν, όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται, πως τις ίδιες πολιτικές πεποιθήσεις, προσπαθώ να εμπνεύσω στα τέσσερα παιδιά μου. Ο τρόπος της ζωής μου και η καθημερινή μου συμπεριφορά θα τους πείσει όμως, κι όχι τα λόγια και οι θεωρίες.

Πολλές φορές, σ' αυτό το άγιο και λυτρωτικό μεσημεριανό τραπέζι, ακούγονται τα νέα της μέρας του καθένα και συνήθως τα μικρότερα, έχουν να διηγηθούν ένα αστείο ή ένα ανέκδοτο απ' το σχολείο. Κι οι μεγάλοι δεν πάνε πίσω. Δεν ξέρω γιατί, το υποθέτω μάλλον, όταν πρόκειται για «μαύρα» ή ρατσιστικά ανέκδοτα, ζητούν άδεια! Πάντα τη δίνω βέβαια, για να υπάρξει αφορμή για κουβέντα εκ των υστέρων και άλλα τα «εγκρίνουμε» ως έξυπνα και άλλα, απλώς ως χαζά.

Να φανταστείς, αυτό που ανάρτησες στο face book, το είχα ακούσει μια μέρα πριν. Κάποιοι γέλασαν, κάποιοι όχι. Δεν έχει σημασία. Όταν ήσουν πιο μικρή,. τα «μαύρα» ανέκδοτα με τη μικρή Ελενίτσα που πεθαίνει, έδιναν κι έπαιρναν. Με τον Αλβανό επίσης...

Παιδί είσαι και κάτι που σού φάνηκε έξυπνο, να το μοιραστείς θέλησες με τους φίλους σου στο φατσοβιβλίο. Κι από δω ξεκινάει το πρόβλημα. Στα μάτια πολλών, υποκριτών ή μη, που ξεπλένουν την ανεπάρκειά τους στη διαπαιδαγώγηση τη νέας γενιάς, παύεις να είσαι ένα νέο έως και αφελές (με την πιο καλή έννοια του όρου) κορίτσι. Γίνεσαι πρέσβειρα του ελληνικού αθλητισμού, γίνεσαι πολιτικό πρόσωπο, γίνεσαι τάχα ο ταχυδρόμος μιας ανεπίδοτης επιστολής στους απανταχού λακέδες των διοργανωτών, των έτσι κι αλλιώς εμπορευματοποιημένων Ολυμπιακών αγώνων. Στην πυρά λοιπόν. Μ' αυτόν τον τρόπο οι ιεροεξεταστές ξεπλένουν τις αμαρτίες τους και κοιμούνται ήσυχοι, μια και έπραξαν το καθήκον τους...

Ποιοι; Αυτοί οι ίδιοι που εξαπολύουν καθημερινά πογκρόμ διώξεων και συλλήψεων αδιακρίτως; Αυτοί που φτιάχνουν στρατόπεδα συγκέντρωσης για να μαντρώσουν την ανθρώπινη δυστυχία; Αυτοί που ανέχονται τους ξυλοδαρμούς και τα μαχαιρώματα των αλλοδαπών και καλλιεργούν το μίσος στη διαφορετικότητα; Έτσι είναι μάτια μου.

Ακόμα- ακόμα και στην περίπτωση που υιοθετούσες αυτό το με ή χωρίς εισαγωγικά αστείο, πάλι δεν φταις εσύ. Αυτοί που φταίνε μετατρέπονται σε εισαγγελείς για να αποσείσουν από πάνω τους τον εγκληματικό ρόλο της στρεβλής διαπαιδαγώγησης των αθλητών σε όλους τους τομείς: «Φα' την», «σκίσε την αράπισσα», «λιώσε τη σχιστομάτα». Τα ξέρεις...

Ζήτησες συγγνώμη. Εμένα με έπεισες. Δεν ξέρω κι ούτε με νοιάζει να μου δείξεις την πολιτική σου ταυτότητα. Δέχτηκες πως έκανες μια αστοχία, πως επέδειξες αφέλεια, άγνοια. Δεν είσαι πολιτικό πρόσωπο, παιδί είσαι. Δικό μου παιδί, δικό μας.

Πήρες το μάθημα: Άλλο μια ιδιωτική κουβέντα κι άλλο μια δημόσια δήλωση. Μετράνε αλλιώς. Έτσι είναι. Υποψιάζομαι όμως πως δεν το εννοούσες. Έλα όμως που κάποιοι θέλουν να κρυφτούν πίσω σου και να πουλήσουν εκ του ασφαλούς, τάχα δημοκρατικές ευαισθησίες, τάχα καθωσπρεπισμό και τάχα Ολυμπιακό πνεύμα...

Να συνεχίσεις με πείσμα και αγάπη σ' αυτό που κάνεις. Παραδέχτηκες το λάθος σου, ενώ κάποιοι άλλοι συνεχίζουν να εγκληματούν σε βάρος ενός ολόκληρου λαού με τις πιο ρατσιστικές ταξικές επιθέσεις.

Ένας πατέρας ονόματι
Διονύσης Τσακνής»

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Περιβαλλοντική αειφορία και πράσινη επιχειρηματικότητα: Αλλάζοντας το παράδειγμα

Του Στάθη Κουρνιώτη
Μέλους της Ν.Ε. Εύβοιας της ΔΗΜΑΡ

Η έξοδος της χώρας από την κρίση απαιτεί το σχεδιασμό και την υλοποίηση ενός νέου παραγωγικού προτύπου. Ειδικά ο σχεδιασμός αποτελεί μια υποχρέωση του κεντρικού κράτους και δεν μπορεί να γίνει από την αγορά με κάποιο είδος «αυτορύθμισης». Δύο βασικά συστατικά του νέου παραγωγικού μοντέλου πρέπει να είναι η περιβαλλοντική αειφορία της οικονομίας και η πράσινη επιχειρηματικότητα.

Η εξασφάλισης της περιβαλλοντικής αειφορίας της οικονομίας αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα της Ευρωπαϊκής στρατηγικής για την ανάπτυξη, όπως πολλές φορές έχει εκφραστεί σε επίσημες συνθήκες, αποφάσεις και ανακοινώσεις των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως, θεωρητικά τουλάχιστο, πρέπει να αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα και του ελληνικού παραγωγικού μοντέλου. Η στρατηγική αυτή υλοποιείται μέσω ενός εκτεταμένου κανονιστικού πλαισίου που υιοθετείται υποχρεωτικά και στην ελληνική νομοθεσία. Ζητήματα όπως η περιβαλλοντική αδειοδότηση, η απαίτηση εισαγωγής των ΑΠΕ στο ενεργειακό σύστημα, η συμμετοχή σε διεθνείς συνθήκες για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών, οι προδιαγραφές για τη διαχείριση των αστικών λυμάτων και των στερεών αποβλήτων, η απαίτηση για ορθολογική διαχείριση των υδατικών πόρων, κλπ έχουν εισαχθεί ως αποτέλεσμα της ακολουθούμενης στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή η στρατηγική έχει οδηγήσει σε μια πολιτική οριζόντιας εισαγωγής του περιβάλλοντος στο σύνολο των υπόλοιπων πολιτικών της Ευρ. Ένωσης, με ρητά διατυπωμένο στόχο την αποσύνδεση (decoupling) της οικονομικής μεγέθυνσης από τις περιβαλλοντικές πιέσεις και, τελικά, τη μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος της Ευρωπαϊκής οικονομίας.

Η πολιτική απόφαση της στροφής της Ευρωπαϊκής οικονομίας σε ένα περιβαλλοντικά αειφόρο παραγωγικό μοντέλο υλοποιείται όχι μόνο μέσω της υιοθέτησης ενός συγκεκριμένου νομικού πλαισίου αλλά και μέσω της κατευθυνόμενης χρηματοδότησης σχετικών έργων υποδομής που απαιτούνται για την εφαρμογή του νομικού πλαισίου, αλλά και της χρηματοδότησης για την ενθάρρυνση της έρευνας και της καινοτομίας που συνδέονται με τεχνολογίες και τεχνικές που προάγουν την αειφορία. Ειδικά στην Ελλάδα, σχεδόν το σύνολο των περιβαλλοντικών υποδομών της χώρας, περιλαμβανομένων όλων των εγκαταστάσεων επεξεργασίας λυμάτων και όλων των υποδομών που σχετίζονται με τη διαχείριση των αστικών απορριμμάτων, έχει χρηματοδοτηθεί μέσω των Ευρωπαϊκών χρηματοδοτικών μηχανισμών, όπως το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο. Το ίδιο ισχύει και για δράσεις και έργα που βρίσκονται στην «διεπιφάνεια» του περιβάλλοντος και κάποιου άλλου οικονομικού (ή μη) τομέα όπως είναι οι μεταφορές, όπου η Ε.Ε. έχει χρηματοδοτήσει την κατασκευή όλων των αστικών δικτύων μέσων μαζικής μεταφοράς και του πολιτισμού όπου επίσης χρηματοδοτούνται έργα και δράσεις για τη βελτίωση του αστικού περιβάλλοντος μέσω της προστασίας και της ανάδειξης μνημείων της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Οι παραπάνω χρηματοδοτήσεις γίνονται μέσω του ΕΣΠΑ (παλαιότερα των ΚΠΣ). Ωστόσο, η χρηματοδότηση για την αειφορία της παραγωγής γίνεται και άμεσα από την Ε.Ε. και αφορά τη χρηματοδότηση της καινοτομίας μέσω π.χ. προγραμμάτων LIFE, τα οποία εμπλέκουν υπηρεσίες του κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης με ερευνητικά ιδρύματα και επιχειρήσεις με στόχο την ανάπτυξη καινοτόμων, πιλοτικών προϊόντων και υπηρεσιών που προωθούν την αειφορία.

Ωστόσο, η κυρίαρχη αντίληψη στην Ελλάδα για την αειφορία στην παραγωγή, διαφέρει σημαντικά σε σχέση με την Ευρωπαϊκή. Συνήθως η περιβαλλοντική αειφορία της οικονομίας δεν αποτελεί κεντρικό σημείο αναφοράς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της απόκλισης της ελληνικής αντίληψης είναι η επί σειρά ετών άρνηση των ελληνικών κυβερνήσεων να δημιουργήσουν ένα υπουργείο περιβάλλοντος καθώς η ανάγνωση της ανάγκης δημιουργίας υποδομών εστιαζόταν κυρίως στην έννοια του δημόσιου έργου και πολύ λιγότερο στο αποτέλεσμα που θα έπρεπε να έχει αυτό στο περιβάλλον. Ακόμη και σε καθαρά τεχνοκρατικά έγγραφα διεκπεραίωσης των Κοινοτικών χρηματοδοτήσεων, φαίνεται πως η αντίληψη της κατασκευής υπερισχύει της έννοιας του περιβάλλοντος και της αειφορίας. Έτσι, συνήθως οι δείκτες που επιλέγονται για να περιγράψουν την πορεία ολοκλήρωσης μιας περιβαλλοντικής υποδομής αναφέρονται σε κυβικά τσιμέντου, τόνους χάλυβα ή αριθμό κτιρίων και σχεδόν ποτέ σε περιβαλλοντικές παραμέτρους όπως, για παράδειγμα, ρυπαντικό φορτίο, βαθμός απομάκρυνσης, ποσοστό ανακύκλωσης, κλπ. Επιπλέον, η αειφορία νοείται κυρίως ως υποχρέωση και λιγότερο ως ευκαιρία. Για παράδειγμα, η ελληνική μεταποίηση αντιμετώπισε τη συμμετοχή της στην εμπορία δικαιωμάτων εκπομπών ως μια δυνητική απειλή για τα οικονομικά της. Μάλιστα, κάποιοι κλαδικοί φορείς προσπάθησαν να διεκδικήσουν δικαστικά την εξαίρεσή τους από το σύστημα, μη αποδεχόμενοι την εσωτερίκευση του κόστους των κλιματικών αλλαγών στην παραγωγή τους. Ωστόσο, η εφαρμογή του συστήματος εμπορίας ρύπων αποδείχθηκε η μόνη ευκαιρία για πολλές μικροβιομηχανίες δομικών υλικών για να κρατηθούν στη ζωή εν μέσω της οικονομικής κρίσης, καθώς μπορούσαν να πουλούν στο εξωτερικό δικαιώματα ρύπανσης που τους είχαν εκχωρηθεί δωρεάν και δεν είχαν χρησιμοποιήσει λόγω της μείωσης της παραγωγής τους. Επίσης, ελάχιστες ελληνικές μεταποιητικές επιχειρήσεις κατόρθωσαν μέχρι σήμερα να ενσωματώσουν αποτελεσματικά την περιβαλλοντική παράμετρο στην ποιότητά τους και στο marketing. Χαρακτηριστικές αναφορές είναι ο πολύ μικρός αριθμός ελληνικών εταιριών που έχουν πιστοποιηθεί με EMAS, το ευρωπαϊκό πρότυπο περιβαλλοντικής διαχείρισης ή έχουν λάβει ecolabel για τα προϊόντα τους (με εξαίρεση ίσως τους κλάδους των στρωμάτων και των χρωμάτων που, ωστόσο, έχουν πολύ μικρή βαρύτητα στο σύνολο της μεταποίησης).

Το δεύτερο απαιτούμενο συστατικό για το σχεδιασμό ενός νέου παραγωγικού μοντέλου είναι η μεγέθυνση της πράσινης παραγωγής. Αυτό το συστατικό ουσιαστικά θα έπρεπε να προκύπτει ως η απάντηση της αγοράς στην πολιτική αντίληψη της αειφορίας. Τουλάχιστο αυτό συμβαίνει στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και έξω από την Ευρώπη σε χώρες όπως η Ιαπωνία και ο Καναδάς. Με άλλα λόγια, αν η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης (άρα και της Ελλάδας) είναι η στροφή προς την αειφορία, οι αγορές θα πρέπει, λαμβάνοντας το μήνυμα, να στραφούν στην παραγωγή προϊόντων και στην παροχή υπηρεσιών που εξυπηρετούν ακριβώς το σκοπό αυτό. Αυτό είναι ιδιαίτερα φανερό στον κλάδο παραγωγής εξοπλισμού για ενεργειακές βιομηχανίες. Οι ευρωπαϊκές εταιρίες είναι παγκόσμιοι ηγέτες στην παραγωγή ανεμογεννητριών και εξοπλισμού συμπαραγωγής ηλεκτρισμού και θερμότητας. Αλλά και σε άλλους τομείς που προέκυψαν ως ανάγκη για την εφαρμογή της νομοθεσίας, όπως τεχνολογίες αντιρύπανσης, λογισμικό περιβαλλοντικής διαχείρισης και ανάλυσης κύκλου ζωής, κλπ. Στην Ελλάδα δεν έγινε δυνατό να αναπτυχθούν αντίστοιχοι κλάδοι παραγωγής περιβαλλοντικών τεχνολογιών παρά μόνο περιθωριακά. Η μεταποίηση στην Ελλάδα στηρίζεται στους κλασσικούς κλάδους του μετάλλου, των μη μεταλλικών ορυκτών και δομικών υλικών, της διύλισης πετρελαίου και των τροφίμων. Οι εταιρίες παροχής υπηρεσιών που σχετίζονται με το περιβάλλον (μελέτες, χημικά εργαστήρια, φορείς περιβαλλοντικής πιστοποίησης, κλπ) είτε δεν μπόρεσαν να αναπτυχθούν είτε αναπτύχθηκαν μόνο ως κρατικοδίαιτες εταιρίες που αναλαμβάνουν σχετικές μελέτες για το κράτος. Αυτό είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι η ιδιωτική αγορά είναι σχεδόν ανύπαρκτη και, το κυριότερο, στηρίζεται στην λειτουργία ενός εν πολλοίς διεφθαρμένου δημόσιου συστήματος αδειοδότησης και περιβαλλοντικού ελέγχου. Σε ένα άλλο παράδειγμα, την τελευταία δεκαετία έχουν αυξηθεί ραγδαία τα χρηματοπιστωτικά προϊόντα που σχετίζονται με το περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένων των αγορών άνθρακα, πιστοποιητικών καθαρής ενέργειας, αμοιβαίων κεφαλαίων που επενδύουν σε «πράσινα» έργα και παραγώγων χρηματιστηριακών προϊόντων που σχετίζονται με τις περιβαλλοντικές επιδόσεις των εταιριών που συμμετέχουν στη διαμόρφωση χρηματιστηριακών δεικτών. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει τίποτα αντίστοιχο, ούτε θεωρήθηκε ποτέ ότι θα μπορούσε να υπάρξει. Το πιο …προωθημένο ελληνικό χρηματοπιστωτικό προϊόν είναι τα πράσινα δάνεια για την αγορά φωτοβολταϊκών. Μια ακόμη ένδειξη της καθυστέρησης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος να υιοθετήσει νέα πρότυπα. Βέβαια, αυτή η επιλογή είναι, εν μέρει τουλάχιστο, συνειδητή καθώς το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα είχε (τουλάχιστο πριν ενσκήψει η κρίση) εξασφαλισμένα κέρδη από την τυπική λιανική αγορά, δεδομένης της δυνατότητάς του να την καθοδηγεί και να απολαμβάνει ένα σημαντικά μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους σε σχέση με τα αντίστοιχα συστήματα σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης.

Το πιο χαρακτηριστικό αδυναμίας δημιουργίας μιας πράσινης αγοράς, αποτελεί ο ίδιος ο κλάδος του τουρισμού. Κοινή συνισταμένη όλων των αναλύσεων για τον τουρισμό αποτελεί το γεγονός ότι το τουριστικό προϊόν της χώρας είναι ο ήλιος και η θάλασσα. Δηλαδή, το τουριστικό προϊόν της χώρας είναι το περιβάλλον της. Ωστόσο, επί δεκαετίες τώρα το τμήμα αυτό του περιβάλλοντος που θεωρείται τουριστικό προϊόν, καταστρέφεται συστηματικά. Αρκεί κανείς να δει τις πολεοδομικές αυθαιρεσίες σε όλες τις τουριστικές περιοχές της χώρας και να διαβάσει τις καταγραφές για τα εκατοντάδες χιλιάδες παράνομα κτίρια σε αιγιαλούς, αρχαιολογικούς χώρους, δασικές περιοχές και προστατευόμενα φυσικά οικοσυστήματα. Δηλαδή, η τουριστική επιχειρηματικότητα όχι μόνο δεν κατάφερε να διασφαλίσει ότι μπορεί να διαθέσει περισσότερο από το προϊόν που ζητάνε οι πελάτες της αλλά συστηματικά υπονομεύει τη δυνατότητά της να συνεχίσει να παρέχει υπηρεσίες αντίστοιχης ποιότητας και στο μέλλον. Ο τουρισμός δεν μπορεί να δει το φυσικό περιβάλλον ως ένα προϊόν το οποίο πρέπει να το διαχειριστεί αειφορικά προκειμένου να αυξήσει την ποιότητα και επομένως την αξία των υπηρεσιών που παράγει.

Επιπροσθέτως, ο τουρισμός δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να συνδεθεί αποτελεσματικά με τον, παραδοσιακό για την Ελλάδα, τομέα της αγροτικής παραγωγής και να αυξήσει την προστιθέμενη αξία και των δύο προσφέροντας στους πελάτες του με ένα συστηματικό τρόπο προϊόντα βιολογικής καλλιέργειας, ΠΟΠ, τοπικές ποικιλίες λαχανικών και φρούτων, κλπ. Αντίθετα, στον κλάδο της τουριστικής εστίασης προωθούνται κατά προτεραιότητα βιομηχανοποιημένα τρόφιμα με ιδιαίτερα υψηλό περιβαλλοντικό και ενεργειακό αποτύπωμα.

Τελικά, ο λόγος που η ελληνική οικονομία δεν δέχθηκε ως κυρίαρχη στρατηγική την περιβαλλοντική αειφορία και δεν ανέπτυξε τομείς της πράσινης επιχειρηματικότητας είναι ότι έχει δομηθεί έτσι ώστε μέχρι πρόσφατα τη συνέφερε να λειτουργεί με αυτό τον τρόπο. Βέβαια, το συμφέρον αυτό στην πραγματικότητα είναι μόνο εκείνων που είχαν «τοποθετηθεί» στην οικονομία με τέτοιο τρόπο ώστε να κερδίζουν από τον τρόπο λειτουργίας της, οι οποίοι στη συνέχεια «αγόραζαν» κοινωνική συναίνεση διαχέοντας ένα τμήμα των κερδών τους. Και τελικά καταρρεύσαμε, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο.

Η Ευρωπαϊκή στρατηγική είναι δεδομένη. Είναι μάλλον απίθανο να μπορέσει μια χώρα που όχι μόνο συμμετέχει στην Ε.Ε. αλλά και στην Ευρωζώνη, να διατηρήσει την ευμάρεια της κοινωνίας της αποκλίνοντας από αυτή τη στρατηγική. Επομένως, η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει το παράδειγμα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει αυτόματα από την αγορά. Μπορεί να γίνει μόνο με σχεδιασμό από το κράτος. Δυστυχώς για μας, ακόμη και αν το αποφασίζαμε, δεν μπορούμε να μεταφέρουμε στην Ελλάδα αυτούσιο ένα παράδειγμα οικονομίας που έχει προσανατολιστεί στην αειφορία, όπως οι σκανδιναβικές που πολύ συχνά τις αναφέρουμε ως πρότυπα. Μπορούμε ωστόσο, να ξεκινήσουμε δημιουργώντας τις δομές εκείνες που θα κάνουν την περιβαλλοντική αειφορία περισσότερο ελκυστική και θα δώσουν μια ευκαιρία στην πράσινη επιχειρηματικότητα. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά.

Η χρήση των φυσικών πόρων θα πρέπει να κοστολογείται ορθολογικά, λαμβάνοντας υπόψη την αειφορική τους διαχείριση. Αυτό πρέπει να ισχύει, για παράδειγμα, για το νερό ύδρευσης και άρδευσης και για την ενέργεια. Αντίστοιχα, η διαχείριση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τη λειτουργία της κοινωνίας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη διαχείριση των αστικών απορριμμάτων, πρέπει να γίνεται επιστημονικά και οικονομικά ορθολογικά. Αυτό, βέβαια, δεν συνάδει πάντα με ό,τι θεωρούμε πολιτικά ορθολογικό καθώς συχνά αντικαθιστούμε την έννοια του πολιτικά ορθού με την έννοια του εκλογικά ωφέλιμου. Οι περιβαλλοντικές παρανομίες πρέπει να αποτρέπονται και όταν αυτό δεν είναι δυνατό, να εφαρμόζονται οι νόμοι, να τιμωρούνται οι ένοχοι και η περιοχή να αποκαθίσταται στην αρχική κατάσταση. Οι χρήσεις γης πρέπει να καθορίζονται. Ο καθορισμός αυτός πρέπει να γίνεται με διαδικασίες διαφανείς που, ωστόσο, θα διαρκούν λιγότερο από μια γενιά.

Το σημαντικότερο από όλα είναι ταυτόχρονα το πιο βαρετό και αυτονόητο. Η περιβαλλοντική αειφορία της οικονομίας δεν αποτελεί θέμα μιας μεγαλοπρεπούς επανάστασης που θα γίνει για το σκοπό αυτό αλλά, αποτελεί θέμα εφαρμογής των νόμων που ήδη έχουμε και αποκατάστασης της αίσθησης του δικαίου. Πρωτίστως για το κράτος αλλά και για κάθε πολίτη χωριστά.



Στάθης Κουρνιώτης

23/7/2012

Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

Απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς

Ολοκληρώθηκαν οι διήμερες εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ με αντικείμενο την αποτίμηση των δυο εκλογικών αναμετρήσεων και τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις. Με ευρύτατη πλειοψηφία(1 κατά, 5 λευκά) εγκρίθηκε η Πολιτική Απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής. Το κείμενο της Απόφασης έχει ως εξής:

Εκτίμηση εκλογικού αποτελέσματος

Η Δημοκρατική Αριστερά έδωσε με επιτυχία τη μάχη των δύο συνεχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων, άντεξε στην πόλωση και πέτυχε ένα ικανοποιητικό εκλογικό αποτέλεσμα.

Οι πρώτες εκλογές έδειξαν ότι η πλειοψηφία των πολιτών επέλεξε μέσα από την κάλπη να εκφράσει οργή, αγανάκτηση και διάθεση τιμωρίας των κυβερνώντων και του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης, που οδήγησαν τη χώρα στην κρίση.

Αντίθετα, οι δεύτερες εκλογές ανέδειξαν την επιθυμία των πολιτών να κυβερνηθεί η χώρα και να υπάρξουν αλλαγές στις ασκούμενες πολιτικές για την υπέρβαση της κρίσης. Η πλειοψηφία επέλεξε οι αλλαγές αυτές να προωθηθούν με αποφασιστικό κριτήριο την προάσπιση του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας και την παραμονή στη ζώνη του ευρώ.

Η ΔΗΜΑΡ έδωσε μία κρίσιμη μάχη για τη διαμόρφωση της τρίτης λύσης, την αναδιαπραγμάτευση και τη σταδιακή απαγκίστρωση από τους επαχθείς όρους του μνημονίου με ταυτόχρονη προώθηση δομικών μεταρρυθμίσεων στην οικονομία, στο κράτος και το πολιτικό σύστημα. Στις δεύτερες εκλογές, με το σύνθημα «εντολή για λύση» και με βάση το προγραμματικό πλαίσιο των 7 σημείων συνέβαλε στη δημιουργία των προϋποθέσεων για τη συγκρότηση της κυβέρνησης εθνικής συνευθύνης.

Η συμμετοχή στην Κυβέρνηση

Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση έγινε με στόχο την αποφυγή της χρεοκοπίας και την προώθηση της εξόδου από την κρίση, στη βάση ενός προγράμματος εθνικής συνεννόησης. Σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές το παρόν και το μέλλον της χώρας εξαρτώνται και από τη θετική συμβολή της Αριστεράς.

Η ΔΗΜΑΡ δεν παραγνωρίζει τη διάκριση αριστεράς – δεξιάς και δεν λησμονεί τις πολιτικές διαφορές της με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Με τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση επιδιώκει να αξιοποιήσει τη δυναμική που προέκυψε από το εκλογικό αποτέλεσμα και την ανάγκη για ευρύτατη πολιτική συνεννόηση, ώστε να αναθεωρηθούν οι μέχρι τώρα ασκούμενες πολιτικές και να ανοίξει ένας νέος δρόμος αντιμετώπισης της κρίσης με οικονομική αποτελεσματικότητα, συντεταγμένη οικονομική - κοινωνική προσαρμογή και δίκαιο επιμερισμό των βαρών.

Θεμέλιος λίθος αυτής της προσπάθειας είναι η προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων που αποτυπώνει σε μεγάλο βαθμό μια σύνθεση πολιτικών με έντονη και συγκεκριμένη την παρουσία των προγραμματικών θέσεων της ΔΗΜΑΡ.

Η κυβέρνηση καλείται να αντιμετωπίσει επείγοντα ζητήματα. Να εργαστεί για την επαναφορά του προγράμματος προσαρμογής σε ένα κοινά αποδεκτό πλαίσιο αναφοράς με τους εταίρους. Ταυτόχρονα να ξεκινήσει τη διαδικασία αναδιαπραγμάτευσης με βασικούς άξονες:

τη χρονική επιμήκυνση, την αλλαγή του χαρακτήρα της δημοσιονομικής πολιτικής, την αντικατάσταση της πολιτικής της λιτότητας με μια αναπτυξιακή πολιτική, την υπεράσπιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των εργασιακών δικαιωμάτων που πλήττονται βαρύτατα, καθώς και την άρση των αδικιών στα εργασιακά και κοινωνικά ζητήματα.

Οι άξονες αυτοί αποτελούν μέρος ενός νέου εθνικού σχεδίου ανόρθωσης, ανάπτυξης και δημοσιονομικής προσαρμογής στο πλαίσιο μιας ευρωπαϊκής προοπτικής, το οποίο είναι υπό κατάρτιση και θα τεθεί σε διαπραγμάτευση με τους εταίρους στο αμέσως επόμενο διάστημα.

Άμεσα πρέπει να διασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρξουν νέα οριζόντια μέτρα μέσα στο 2012 και αντιθέτως να επιχειρηθεί η ανακούφιση των οικονομικά ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων και των ανέργων. Επιπλέον πρέπει να διεκδικηθεί η άμεση συνέχιση της χρηματοδότησης για να υπάρξει η αναγκαία ρευστότητα και η αναθέρμανση της αγοράς. Η εξοικονόμηση πόρων ύψους 11,5 δις για τα επόμενα έτη πρέπει να αναζητηθεί πρωτίστως σε μέτρα περιστολής της σπατάλης, πάταξης της διαφθοράς και καταπολέμησης της φοροδιαφυγής.

Η ΔΗΜΑΡ στις νέες συνθήκες

Στις νέες συνθήκες η λειτουργία του κόμματος πρέπει να διασφαλίζει:

- Την πληροφόρηση για το σύνολο των στοιχείων της υφιστάμενης κατάστασης σε κάθε τομέα του κράτους, της οικονομίας και γενικά των δραστηριοτήτων που έχουν σχέση με την κυβερνητική πολιτική.

- Την παρέμβαση με συγκεκριμένες, τεκμηριωμένες και ρεαλιστικές προτάσεις στα κεντρικά ζητήματα που απασχολούν τη χώρα αλλά και στο σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής.

- Τη διάχυση προτάσεων στο σύνολο των μελών μας αλλά και στην κοινωνία με πολιτικές πρωτοβουλίες.

- Τη διατύπωση προτάσεων στους κατά περίπτωση αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες και στα κόμματα της κυβερνητικής συνεργασίας.

- Τη συμμετοχή μας στο σχεδιασμό και την επιλογή πολιτικών με τις άλλες δυνάμεις και την επίτευξη συνθέσεων.

- Την άμεση παρακολούθηση του κυβερνητικού έργου, την ανατροφοδότηση από την εφαρμογή πολιτικών και γενικότερα από τη διακομματική συνεργασία.

- Τη συνέχιση της προσπάθειας για την εμβάθυνση και τον εμπλουτισμό της προγραμματικής σύγκλισης.

Οργανωτικά μέτρα για την επίτευξη των παραπάνω στόχων είναι τα εξής:

- Ανασυγκρότηση των θεματικών τομέων του κόμματος και κάλυψη όλων των πεδίων της κυβερνητικής πολιτικής με τη δημιουργία νέων τομέων ή ομάδων εργασίας, σε συνεργασία με τους αντίστοιχους υπεύθυνους από την κοινοβουλευτική ομάδα.

- Δημόσια πρόσκληση για συμμετοχή στους τομείς και τις ομάδες εργασίας στελεχών, μελών και φίλων του κόμματος.

- Δραστηριοποίηση των τομέων στην επεξεργασία θέσεων και διαβούλευση με τους συμμετέχοντες στην κυβέρνηση αλλά και με τους κοινωνικούς φορείς.

Για την πληρέστερη και αποτελεσματικότερη λειτουργία του κόμματος και των οργανώσεών του, για τον καλύτερο συντονισμό όλων των δυνάμεών του σε πανελλαδικό επίπεδο, θα παρθούν τα κατάλληλα μέτρα, ύστερα και από συζήτηση με τις οργανώσεις και τους υπευθύνους.

Όσον αφορά στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού επιδιώκουμε να αξιοποιούνται άτομα με γνώσεις και ικανότητες στο συγκεκριμένο κάθε φορά αντικείμενο, με όρους αξιοκρατίας και διαφάνειας και όχι με κριτήρια κομματικής τοποθέτησης.

Το κόμμα μας διαμορφώνει μία νέα πολική πραγματικότητα, την αριστερά του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Διαμορφώνει την υπεύθυνη αριστερά, την αριστερά που πολιτεύεται και κυβερνά με ένα και μόνο κριτήριο: το συμφέρον της χώρας και της κοινωνίας. Αυτήν την αριστερά μπορούμε σήμερα από πιο δυναμική θέση να την προωθήσουμε, να την αναδείξουμε, να την πλατύνουμε.

Η ΔΗΜΑΡ ενισχύοντας και εμβαθύνοντας τον αυτόνομο πολιτικό της λόγο, αλλά και συγχρόνως προωθώντας τη διεύρυνσή της με δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της οικολογίας θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις.

Σε αυτές τις δύσκολες ώρες για τη χώρα, η ΔΗΜΑΡ καλεί τον κόσμο της αριστεράς, όλους τους Έλληνες πολίτες να συμβάλουν εποικοδομητικά για να προχωρήσει η χώρα προς τα εμπρός, για να γυρίσουμε σελίδα, για ένα καλύτερο μέλλον.

Ζητούμενο η διατύπωση και η υλοποίηση ενός Εθνικού Σχεδίου Ανόρθωσης της Χώρας

Του Κώστα Χαϊνά
Στελέχους της ΔΗΜΑΡ

Σχηματίσθηκε η Κυβέρνηση Εθνικής Συνεννόησης με τη Δημοκρατική Αριστερά συνδετικό κρίκο του Κυβερνητικού σχήματος, σε ρόλο καταλύτη και εγγυητή. Μια Δημοκρατική Αριστερά που παρόλο το 6,25% του εκλογικού σώματος, το ειδικό βάρος της αποδεικνύεται καθοριστικό για τη δημιουργία και κυρίως για την προοπτική του Κυβερνητικού σχήματος.

Και γιατί δεν σχηματίσθηκε Κυβέρνηση το Μάιο και πήγαμε σε εκλογές τον Ιούνιο

Γιατί οι πολιτικοί συσχετισμοί του Μαΐου δεν είναι ίδιοι με αυτούς του Ιουνίου. Τα τρία κόμματα που συγκρότησαν την Κυβέρνηση από 38,14% τον Μάιο συγκέντρωσαν 48,20% τον Ιούνιο. Άλλη η πολιτική νομιμοποίηση του Ιουνίου και άλλη του Μαΐου. Και αυτό δεν μπορούσε να μην το πάρει υπόψη της η Δημοκρατική Αριστερά. Και γι αυτό από την πρώτη στιγμή συμφώνησε να συγκροτηθεί Κυβέρνηση συνεργασίας και δεν περίμενε να φανεί τάχα το αδιέξοδο και από ανάγκη να συγκροτηθεί με την παρέμβαση του προέδρου της Δημοκρατίας κάποια Κυβέρνηση συνεργασίας. Η αποφασιστική της στάση την πρώτη μέρα κιόλας της διερευνητικής διαδικασίας από το πρώτο κόμμα, η Δημοκρατική Αριστερά ανταποκρίθηκε δείχνοντας στην κοινωνία ότι υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που δεν φοβούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Ας έδινε μόνο ψήφο ανοχής στη Κυβέρνηση η Δημοκρατική Αριστερά ώστε σε περίπτωση αποτυχίας να μην δεχθεί το πολιτικό κόστος.

Με την ψήφο ανοχής τι θα κατάφερνε η Δημοκρατική Αριστερά ; Άντε κάποιους ψήφους παραπάνω στη Βουλή. Δεν θα είχε καμιά επιρροή στο Κυβερνητικό προγραμματικό πλαίσιο που βρίσκεται σε θετική κατεύθυνση. Καμιά φωνή και έκφραση στη συγκρότηση του Κυβερνητικού σχήματος. Σήμερα όμως έχει εξασφαλίσει μια κάποια παρουσία, ίσως όχι όπως θα ήθελε, αλλά έχει κάποια φωνή που μπορεί να επηρεάσει κάποιες αποφάσεις. Μια ψήφος ανοχής θα ήταν μια αδύνατη ψήφος που θα άρχιζε και θα τελείωνε στην ψηφοφορία για το ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση. Σήμερα όμως με την συμμετοχή της στην Κυβέρνηση έχει ήδη αναλάβει συγκεκριμένες ευθύνες και στο μέλλον δεν αποκλείεται να αναλάβει και περισσότερες. Η θεωρία περί πολιτικού κόστους είναι γι αυτούς που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα ή αυτοί που δεν θέλουν να κάνουν τίποτα. Η παρουσία της Δημοκρατικής Αριστεράς στην Κυβέρνηση είναι αυτή που κάνει τη διαφορά και δίνει εκείνο το ειδικό βάρος σε σχέση με τις παλαιότερες Κυβερνήσεις.

Μα πως μπορεί να συνεργάζεται η Δημοκρατική Αριστερά με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τις δυνάμεις που έχουν τις κύριες ευθύνες για τα σημερινά αδιέξοδα της χώρας ; Μπορούν από μέρος του προβλήματος να γίνουν μέρος της λύσης ;

Ναι, είναι αλήθεια ότι αυτά τα δύο κόμματα διαχρονικά έχουν τις κύριες ευθύνες για την συσσώρευση των σημερινών προβλημάτων της χώρας μέσα από την 38χρονη διακυβέρνηση της χώρας από τα ίδια. Κατάφεραν με τις πολιτικές τους όλα αυτά τα χρόνια να δημιουργήσουν ένα σπάταλο, κομματοκρατούμενο και πελατειακό κράτος, κρατικοδίαιτες συντεχνίες, αδιαφάνεια, αναξιοκρατία και τόσα άλλα, ων ουκ εστίν αριθμός. Και εδώ είναι η πρόκληση. Ο λαός τον Ιούνη τους αφαιρεί την αυτοδυναμία και τους δίνει εντολή για αλλαγή πορείας, μέσα από Κυβερνήσεις συνεργασίας. Την επόμενη μέρα από τις εκλογές τα δύο κόμματα δεν είναι τα ίδια με την προηγούμενη. Οι ηγέτες τους δεν μπορεί να παραμένουν ίδιοι. Οι ραγδαίες ανακατατάξεις του πολιτικού σκηνικού μετά τα αποτελέσματα των εκλογών, πυροδότησαν διεργασίες και αλλαγές στη φυσιογνωμία των κομμάτων που υπό κανονικές συνθήκες θα απαιτούσαν χρόνια ολόκληρα. Ασφαλώς δεν είναι και τόσο εύκολο να αλλάξουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αυτόματα, από τη μια μέρα στην άλλη. Όμως η ίδια η πραγματικότητα τα υποχρεώνει να δουν με άλλο μάτι τα πράγματα. Δεν έχουν αυτοδυναμία. Υποχρεώνονται να έχουν Κυβερνητικούς συνεταίρους και προγραμματικές συμφωνίες. Αναγκάζονται να κάνουν συναντήσεις κορυφής και να συζητούν για συναινετικές λύσεις στα διάφορα προβλήματα. Υποχρεώνονται να μοιράζονται την Κυβερνητική εξουσία με άλλους εταίρους. Έ, όλα αυτά δεν είναι και λίγα. Ύστερα η πίεση της ίδιας της πραγματικότητας υποχρεώνει τις ηγεσίες να γίνονται πιο ρεαλιστικές. Τα περιθώρια για άλλες αναβολές σε μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στο Κράτος έχουν περιοριστεί δραματικά. Ο πολιτικός χρόνος έχει συμπυκνωθεί τρομακτικά. Καταλαβαίνουν όλοι (ή σχεδόν όλοι) πλέον ότι η αποτυχία της Κυβέρνησης δεν θα είναι απλά μια αποτυχία των ίδιων αλλά αποτυχία της χώρας. Από την άλλη τα προβλήματα της χώρας είναι τέτοια που μόνο μέσα από παρόμοιες πλατιές συνεργασίες μπορεί να δρομολογηθούν κάποιες λύσεις. Μονοκομματικές λύσεις δεν υπάρχουν. Το ζητούμενο σήμερα, που είναι ο μετασχηματισμός του Κράτους σε ένα σύγχρονο, δημοκρατικό, ευρωπαϊκό Κράτος είτε θα γίνει με την Κυβέρνηση συνεργασίας είτε δεν θα γίνει ποτέ και θα έχουμε πισωγύρισμα κοινωνικό και πολιτικό. Τουλάχιστον στην φάση αυτή δεν έχουμε περισσότερες επιλογές.

Γιατί το ζητούμενο σήμερα δεν είναι απλά μια επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου αλλά η σχεδίαση και υλοποίηση ενός Εθνικού Σχεδίου Ανόρθωσης στα πλαίσια μιας ευρωπαϊκής προοπτικής.

Ναι, δεν είναι δυνατόν να σπαταλάμε το πολιτικό κεφάλαιο αυτής της Κυβέρνησης, μόνο στο αν θα επαναδιαπραγματευθούμε και πότε, το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση. Θα το κάνουμε και αυτό εν καιρό. Το κυρίαρχο όμως σήμερα δεν είναι αυτό. Είναι οι μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα. Και δεν μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω από το μνημόνιο, όπως έκαναν οι προηγούμενες Κυβερνήσεις και δεν έκαναν ουσιαστικά τίποτα. Δεν μας φταίει το μνημόνιο γιατί έχουμε τεράστια φοροδιαφυγή. Δεν μας φταίει το μνημόνιο γιατί δαπανούμε περισσότερα από όσα εισπράττουμε ως Κράτος. Δεν μας φταίει το μνημόνιο για το πελατειακό σύστημα, ούτε για τις κομματικοκρατικοδίαιτες συντεχνίες, την έλλειψη αξιολόγησης και αξιοκρατίας στο δημόσιο τομέα. Δεν μας φταίει το μνημόνιο γιατί δεν έχουμε περιουσιολόγιο. Δεν μας φταίει το μνημόνιο γιατί στο χώρο του φαρμάκου είχε στηθεί ένα μεγάλο πάρτι από τις φαρμακοβιομηχανίες, τους ενδιάμεσους και τις κρατικοδίαιτες συντεχνίες σε βάρος των Ταμείων και των ασφαλισμένων. Πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε για το ένα ή για το άλλο θέμα γιατί μας το επιβάλλει το μνημόνιο. Πρέπει να μιλάμε πλέον τι έχει πραγματικά ανάγκη ο τόπος και η κοινωνία. Ποιες αλλαγές και ποιες μεταρρυθμίσεις συγκεκριμένα πρέπει να γίνουν σε κάθε τομέα του Κράτους; Τι πρέπει να καταργήσουμε και τι να περιορίσουμε; Ποιοι οργανισμοί χρειάζονται  και ποιοί πρέπει να κλείσουν. Τι δημόσιο τομέα χρειαζόμαστε; Ποια πρέπει να είναι τα νέα οργανογράμματα; Πόσους υπαλλήλους χρειαζόμαστε. Τι μετατάξεις και τις μεταβολές χρειάζονται; Ποιες αποκρατικοποιήσεις είναι απαραίτητες και πως; Και όλα αυτά να τα κάνουμε πράξη. Όχι γιατί μας το επιβάλλει κάποιο μνημόνιο, αλλά γιατί τα έχουμε εμείς ανάγκη. Και ας ονομάσουμε αυτό το μεγάλο εγχείρημα Εθνικό Σχέδιο Ανόρθωσης. Και τότε δεν θα χρειαζόμαστε κανέναν μνημόνιο. Και θα έχουμε αποκαταστήσει και τις σχέσεις μας με τους εταίρους μας και ίσως να έχουμε δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για περαιτέρω αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας μας στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τότε θα έχουμε πραγματική απαγκίστρωση από το μνημόνιο.

Θα το επιχειρήσουμε το εγχείρημα ; Νομίζω ότι δεν έχουμε και πολλά περιθώρια να μην το κάνουμε. Αυτή άλλωστε είναι και η μεγάλη πρόκληση για τη Κυβέρνηση συνεργασίας, για τα κόμματα που την αποτελούν και ειδικότερα για τη Δημοκρατική Αριστερά με το ειδικό βάρος που έχει αποκτήσει στην Κυβέρνηση αλλά και στην κοινωνία.

 
Κώστας Χαϊνάς
Χαλκίδα 21-7-2012

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

Κανάλια ή υγεία; Διαλέξτε...

Tου Πασχου Mανδραβελη / kathimerini.gr

Εχει ένα δίκιο ο κ. Βαγγέλης Μεϊμαράκης που κρίνει το Κανάλι της Βουλής αναγκαίο και δεν θέλει να το κλείσει. Κοστίζει κάτι τις (4 εκατ. κάθε χρόνο), αλλά επηρεάζει τις ψυχές των ανθρώπων, που θα ’λεγε και ο κ. Ευριπίδης Στυλιανίδης: τις εξευγενίζει αφού χρησιμοποιεί όλα τα φωνήεντα για να μην ανησυχεί ο κ. Βύρων Πολύδωρας. Αλλά, πάλι, και ένας ελληνικός διαστημικός σταθμός είναι εξαιρετικά αναγκαίος. Μην το γελάμε· η επένδυση στη διαστημική θα είχε επιστημονικά, γεωπολιτικά, οικονομικά, αμυντικά κ.λπ. πλεονεκτήματα για το έθνος. Επομένως, υπό την ίδια έννοια και ο ελληνικός Mir είναι αναγκαίος. Γιατί δεν τον ξεκινάμε; «Δεν έχουμε τα λεφτά», θα αποκριθούν κάποιοι. Σάμπως μας περισσεύουν για τέσσερα κρατικά κανάλια; Κι όμως εμείς επιμένουμε. Θέλουμε, ως κασιδιάρηδες, τέσσερα μαργαριτάρια στη σκούφια μας: και ΕΤ1, και ΝΕΤ, και ΕΤ3 και Κανάλι της Βουλής. Εξάλλου, τα λεφτά δεν ήταν ποτέ ζήτημα σ’ αυτή τη χώρα. Εδώ κάναμε τους πιο ακριβούς Ολυμπιακούς του κόσμου, σε ένα ψωροδιαστημικό σταθμό θα κολλήσουμε;

Η συζήτηση περί αναγκών που περιφέρεται στα διυπουργικά είναι ατελέσφορη. Κάθε δαπάνη του κράτους είναι αναγκαία. Ακόμη κι εκείνη που γίνεται μόνο και μόνο να κάθονται κάποιοι υπάλληλοι· ξέρετε τώρα: «πέφτουν λεφτά στην αγορά, δουλεύουν τα μαγαζιά κ.τ.λ., κ.τ.λ., κ.τ.λ.» Μέχρι και ο Εθνικός Σταθμός Καταμέτρησης Κάπρων, που έκλεισε η προηγούμενη κυβέρνηση, κάλυπτε ανάγκες. Ξέρετε πόσοι κάπροι κυκλοφορούν στη χώρα; Αμέτρητοι, πια...

Εχουν τα δίκια τους, λοιπόν, οι υπουργοί που δεν μπορούν να περικόψουν δαπάνες. Οταν η συζήτηση γίνεται εκτός του πλαισίου «τόσα έχουμε, τόσα μπορούμε να ξοδέψουμε», όλα είναι αναγκαία· επηρεάζουν δεν επηρεάζουν τις ανθρώπινες ψυχές. Συνεπώς, και ένας διαστημικός σταθμός πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα της κυβέρνησης και ίσως μια αποστολή στον Αρη.

Αν όμως η συζήτηση φύγει από το πλαίσιο του φαντασιακού «λεφτά υπάρχουν» και γίνει ρεαλιστική, π.χ. «κανάλια ή υγεία;», τότε... αναγκαστικά ιεραρχούμε τα πιο αναγκαία και περικόπτουμε τα υπόλοιπα. Ετσι γίνεται και στην πραγματική ζωή· κάθε μέρα κάνουμε επιλογές. Πολλοί μπορεί να θεωρούν αναγκαίο ένα Σαββατοκύριακο στη Μύκονο, αλλά μετράνε τα λεφτά τους και δεν πάνε. Αλλοι πάλι έχουν πραγματική ανάγκη για ένα καρβέλι ψωμί, αλλά με 23% ΦΠΑ τους έρχεται ακριβό. Απ’ αυτόν τον ΦΠΑ ακόμη και οι άνεργοι πληρώνουν τα «αναγκαία» κανάλια της Βουλής κι άλλες δαπάνες που επηρεάζουν τις ψυχές των Ελλήνων.

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

«Αν μας αντέξει η σκηνή θα φανεί στο χειροκρότημα»….

Άρθρο του ΝΙΚΟΥ Ι. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Βουλευτή Αχαΐας 

Όταν είσαι σταθερός στους βασικούς προσανατολισμούς σου…
Όταν “ουκ ήλθες διακονηθήναι αλλά διακονήσαι”..
Όταν προσφέρεις την πολιτική φιλοδοξία και τη βόλεψη σου, «λύτρον» υπέρ των αδυνάτων...
Όταν λειτουργείς με την επίγνωση του χρέους προς την πατρίδα και την συνείδησή σου...
Όταν δεν ενυπάρχει μέσα σου η οξεία διάθεση αποφυγής του συμβιβασμού, με το εφήμερο αξίωμα που αυτό υπαγορεύει ως κανόνα συμπεριφοράς...
Όταν δεν θέλεις να πειστεί κανείς από τα επιχειρήματα ή τις πράξεις σου γιατί δεν παριστάνεις τον οδηγό άλλων...
Όταν πιστεύεις πως ο καθένας μόνος του έχει την υποχρέωση, να πείσει τον εαυτό του και πρέπει μόνος του να πάρει τις δικές του αποφάσεις και τον δικό του δρόμο να επιλέξει…..

Τότε ναι, είσαι σίγουρος -όπως και εγώ είμαι- ότι καθημερινά γύρω σου, όσο και αν στροβιλίζουν ισχυροί άνεμοι, όσο και αν προσπαθούν κάποιοι να σε ρίξουν κάτω, θα υπάρχουν πάντα πολλοί συνοδίτες που θα απλώνουν χέρι φιλίας και θα βάζουν «πλάτη» συμπαράστασης στα ΔΥΣΚΟΛΑ…..
Αυτές τις μέρες της “αυτοαπομόνωσης μου”, πολλοί που δεν θέλουν να λιποτακτήσουν από τις αρχές και τις δεσμεύσεις μας, παίρνουν θέση σε αυτή την πυριφλεγή εποχή, χωρίς προσωπική ιδιοτέλεια ή μικροπολιτική υστεροβουλία.
Δεν θα σταθώ  στην κρισιμότητα των περιστάσεων, ούτε θα αναφερθώ στις τεράστιες δυσκολίες και τις επείγουσες προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά στη νέα κυβέρνηση.
Θα εκφράσω μόνο την αίσθηση που έχω, ότι μέχρι τώρα βρεθήκαμε μέσα στην φουρτούνα με ένα αδύναμο καράβι, στο οποίο όμως «ανοίξαμε και τρύπες» νομίζοντας πως έτσι θα φύγουν τα νερά που έμπαζε.
Αυτό όμως, αποδείχτηκε ένα τραγικό λάθος.
Το καράβι «έμπασε ακόμα περισσότερα νερά» και βυθίστηκε ακόμα περισσότερο, κινδυνεύοντας να ανατραπεί και να χαθεί μέσα στην μεγάλη καταιγίδα.
Τώρα λοιπόν, καλούμαστε να βουλώσουμε τις τρύπες, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.  Όλοι μαζί να καταφέρουμε να οδηγήσουμε το καράβι σε ασφαλές λιμάνι για να το επισκευάσουμε ή καλύτερα, να το ανακατασκευάσουμε και να το μετατρέψουμε σε ένα γερό πλεούμενο «παντός καιρού».

Η Κυβέρνηση του Αν. Σαμαρά δεν μπορεί να αποτύχει.
Όλοι μαζί, δώσαμε σκληρό αγώνα για να έχει η Ελλάδα μία αποτελεσματική κυβέρνηση που θα  λύσει την «θηλιά» από το λαιμό των Ελληνίδων και των Ελλήνων.
Ο Αν. Σαμαράς μπορεί και πρέπει να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον για όλους μας, με την Ελλάδα στον πυρήνα και όχι στο περιθώριο της Ευρώπης!
Αυτά, άλλωστε τα λέγαμε και πριν τις εκλογές, τα λέω και τώρα.
Όπως έλεγα και εγώ μαζί με τον Αν. Σαμαρά, μα και με όλη την ΝΔ,  ότι «υπάρχει τρόπος να αλλάξει προς το καλύτερο το μνημόνιο και να διορθωθούν οι στρεβλώσεις και οι αδικίες».
Και το λέω και τώρα!
Γι’ αυτό και τονίζω πως όποιος πραγματικά αγαπάει τη Νέα Δημοκρατία, πρέπει να τηρήσει πιστά την λαϊκή εντολή για επαναδιαπραγμάτευση και για την εξάλειψη και των υφεσιακών μέτρων.

Αυτή είναι η εντολή που μας έδωσε ο Ελληνικός λαός.
Αυτή είναι η επιθυμία του, όπως φάνηκε στην κάλπη της 17ης Ιουνίου.
Αυτή είναι η δική μας μεγάλη ευθύνη, για την επιτυχία ή την αποτυχία της οποίας θα κριθούμε δίκαια από τον ελληνικό λαό.
Οι πράξεις και οι αποφάσεις άλλωστε των πολιτικών, πάντα, κρίνονται σε δύο χρόνους.
Πρώτα στον παρόντα χρόνο, αλλά πολύ πιο ψύχραιμα και σωστά, σε μελλοντικό χρόνο.

Ο δεύτερος και όχι ο πρώτος χρόνος, είναι συνήθως ο πιο σημαντικός στην πολιτική, η οποία ως τέχνη του εφικτού παράγει αποτελέσματα.
Κάποια, μπορεί να φαίνονται άμεσα.
Κάποια άλλα όμως, τα περισσότερα, φαίνονται στο μέλλον.
Για τούτο και η άποψη μου, μένει απαράλλαχτη μέχρι τώρα. Τα εργασιακά, ασφαλιστικά και τα κοινωνικά ζητήματα δεν μπορούν να περιμένουν.
Πέραν τούτου όμως έχει δικαίωμα ένας πολιτικός, άλλα να λέει προεκλογικά και άλλα να λέει όταν  έλθει στην «εξουσία»;
Είναι ένα ερώτημα που αγγίζει πολλούς από εμάς και σε όλα τα κόμματα;
«ΕΔΩ στα ΔΥΣΚΟΛΑ», κρατάμε το λόγο μας : «όχι περαιτέρω μειώσεις μισθών και συντάξεων …..»
ΕΔΩ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ το εννοώ και το πιστεύω.
Και δύσκολα, πολύ δύσκολα, περνάει σήμερα ο λαός, χωρίς να φταίει!
Η κυβέρνηση, ακόμα και αν περνάει δύσκολα, γι’ αυτό είναι.
Ακριβώς πρέπει να περνάει εκείνη πιο δύσκολα, διευκολύνοντας τον λαό.
Αυτό θέλουν οι πολίτες και εγώ, κυρίως από την ιστορική παράταξη του κοινωνικού φιλελευθερισμού.
Μια παράταξη που δημιουργήθηκε σε πολύ δύσκολες εποχές φέρνοντας το φως της ελπίδας στον λαό και την πατρίδα.
Δουλεύοντας από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Με το αυτί και το μάτι μας, πάντα καρφωμένο στην πραγματική κοινωνία.
Με την αγωνία για τον Έλληνα άνεργο, τον εργάτη που αναρωτιέται για το αύριο, τον επιχειρηματία που παλεύει να διατηρήσει την επιχείρησή του, τον γονιό που ξαγρυπνά για το μέλλον των παιδιών του.
Και… «αν μας αντέξει η σκηνή θα φανεί στο χειροκρότημα, που λέει και το τραγούδι».
Δεν ξεχνούμε ότι ο καθένας μας προσδιορίζεται από την πολιτική περπατησιά του, από την προσωπική διαδρομή του, από το  αχνάρι που αφήνει στο πέρασμα του….

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Ο πολιτισμός της κοινής ησυχίας

 Tου Πασχου Μανδραβελη /ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ο Πολ Μακάρτνεϊ και ο Μπρους Σπρίνγκστιν είναι δύο από τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας ροκ σκηνής. Τραγουδούσαν μαζί, ενώπιον χιλιάδων θεατών, το περασμένο Σάββατο στο Χάιντ Παρκ του Λονδίνου. Μέχρι στις 10.40 μ.μ., όταν ξαφνικά τους έκοψαν το ρεύμα. Σύμφωνα με το συμβόλαιο παραχώρησης αυτού του δημόσιου χώρου, η συναυλία έπρεπε να τελειώσει στις 10.15 μ.μ. και οι δύο ροκ σταρ -ίσως κάνοντας χρήση του προνομίου της δημοσιότητας που απολαμβάνουν- παρέτειναν αυτό που για κάποιους άλλους θεωρείται ηχορύπανση. Τότε παρενέβη η διοργανώτρια εταιρεία για να τιμήσει το συμβόλαιο που υπέγραψε με την πόλη του Λονδίνου, το οποίο ανέφερε ρητά ότι το αργότερο 10.30 μ.μ. αρχίζουν οι ώρες κοινής ησυχίας. Και έβγαλαν τα μικρόφωνα από την πρίζα.
Φυσικά, υπήρξαν αντιδράσεις: «Από πότε έγινε η Βρετανία αστυνομικό κράτος;», έγραψε στο twitter ο κιθαρίστας της συναυλίας. Ακόμη και ο ιδιόμορφος δήμαρχος του Λονδίνου κ. Μπόρις Τζόνσον δήλωσε την επομένη «αν με ρωτούσαν, θα έλεγα “για όνομα του Θεού! Αφήστε τους να τζαμάρουν”». Μέχρις εκεί, όμως. Δεν κάηκε τίποτε και ούτε εκδηλώθηκε η «ιερή αγανάκτηση» που θα κυριαρχούσε στα ελληνικά δελτία ειδήσεων αν διακοπτόταν π.χ. κατά τον ίδιο τρόπο μια συναυλία του κ. Μίλτου Πασχαλίδη.

Bruce Springsteen
Bruce Springsteen (Photo credit: Lord_Henry)
Προς το παρόν, δεν είδαμε στον αγγλικό Τύπο τίτλους όπως «Φίμωσαν τον Πολ Μακάρτνεϊ και τον Μπρους Σπρίνγκστιν» και δεν διαβάσαμε ρεπορτάζ του στυλ «στην εποχή του Μνημονίου, ούτε η διασκέδαση επιτρέπεται στους Ελληνες». Δεν ακούσαμε δηλώσεις ότι η διακοπή της συναυλίας αποτελεί το πρώτο βήμα ενός καταχθόνιου σχεδίου για να σβήσει ο πολιτισμός στη Βρετανία, ο οποίος, ως γνωστόν, είναι «ανατρεπτικός» και πάντα είναι ο πρώτος στόχος για να υποταχθούν οι μάζες. Το ’χε πει και ο... Κίσιγκερ, άλλωστε.

Αντιθέτως, στην Ελλάδα θα βλέπαμε δευτεροκλασάτους τραγουδιστές στην τηλεόραση να σχίζουν τα ιμάτιά τους για το «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας», για τις «μαύρες μέρες που σηματοδοτεί αυτό το συμβάν», για τη «λογοκρισία που επιβάλλεται με πρόσχημα τις ώρες κοινής ησυχίας»· κι ας τελειώνουν οι συναυλίες στις δύο το πρωί, αντί στις δέκα και μισή το βράδυ. Κάποιοι θα έλεγαν «και η χούντα ήθελε ησυχία, μαζί με τάξη κι ασφάλεια» και δώσ’ του τα συνθήματα «η Χούντα δεν τελείωσε το ’73...». Κάποιοι θα θυμούνταν τους αρχαίους ημών προγόνους -«στη χώρα όπου γεννήθηκε ο πολιτισμός, φτάσαμε σε σημείο να κλείνουν τα μικρόφωνα των καλλιτεχνών. Αλλά τι μπορεί να περιμένει κάποιος από μια κυβέρνηση που έκοψε τις συντάξεις...». Κάποιοι θα θυμούνταν τις αγνές παραδόσεις του έθνους σύμφωνα με τις οποίες το γλέντι κρατάει στα μπουζούκια μέχρι τα ξημερώματα, ενώ άλλοι θα ξεκινούσαν τους συμψηφισμούς, «ναι, αλλά δεν πήγαν να διακόψουν τη συναυλία του τάδε ή του δείνα».

Την επόμενη μέρα, σίγουρα θα υπήρχε κάποιο αφιέρωμα με έντυπες τις παραπάνω δηλώσεις και τίτλο «Ησυχία ή πολιτισμός;», λες και η τήρηση των κανόνων και των συμβολαίων είναι δείγμα βαρβαρότητας. Φυσικά, ανάμεσα στις ανακοινώσεις όλων των κομμάτων που θα καταδίκαζαν το «έγκλημα κατά του πολιτισμού» θα ξεχώριζε εκείνη της ΓΕΝΟΠ που θα υποσχόταν ότι αν κάποιος τολμήσει να ξανακάνει το ίδιο, τεχνικοί του συνδικάτου θα είναι παρόντες για να ξανασυνδέσουν το ρεύμα...
Enhanced by Zemanta

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Κουβέλης: Ο ΣΥΡΙΖΑ κερδοσκοπούσε εκλογικά με την άμεση καταγγελία του μνημονίου και τώρα κόπτεται για την επαναδιαπραγμάτευση.

Συνέντευξη του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, στην εφημερίδα Real News και το δημοσιογράφο Βασίλη Σκουρή

ΕΡ: Κύριε Πρόεδρε, γιατί όχι επαναδιαπραγμάτευση πακέτο τώρα; Αντί δηλαδή για επαναφορά του προγράμματος και μετά επαναδιαπραγμάτευση και επιμήκυνση;

ΑΠ: Ό,τι ακριβώς είχαμε πει προεκλογικά εφαρμόζουμε και μετεκλογικά.
Μιλούσαμε για σταδιακή απαγκίστρωση από το μνημόνιο και βήμα – βήμα
επαναδιαπραγμάτευση. Στις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή είπα ότι «η
επαναδιαπραγμάτευση δεν θα γίνει σε μια στιγμή, στην πρώτη σύνοδο κορυφής ή στην πρώτη επίσκεψη της τρόικα. Θα είναι συνεχής και επίπονη διιαδικασία». Τώρα από κάποιους εφευρέθηκε το «πακέττο».Το «πακέτο»,όμως,επί της ουσίας ισοδυναμεί με καταγγελία του μνημονίου. Αυτό το είχαμε αποκλείσει.

ΕΡ: Το προγραμματικό πλαίσιο εξακολουθεί να ισχύει ακόμα και εκεί που
υπερβαίνει το Μνημόνιο; Και μη μου πείτε σε βάθος τετραετίας, καθώς πολύ
δύσκολα θα πιστέψει κάποιος πως αυτή η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία;


ΑΠ: Η κυβέρνηση παρά τις δυσκολίες – μάλλον εξ αιτίας και αυτών των δυσκολιών – ξεκινάει για να εξαντλήσει την τετραετία . Τα προβλήματα θα αρχίσουν να επιλύονται αμέσως και, σε βάθος χρόνου, πιστεύω ότι ένας μεγάλος αριθμός από τις χρόνιες παθογένειες θα έχει αντιμετωπιστεί. Ναι, όπου μπορούμε θα υπερβούμε το μνημόνιο. Όσο πιο αξιόπιστοι και αποτελεσματικοί γινόμαστε, τόσο πιο εφικτή θα είναι η υπέρβαση.

ΕΡ: Με τους χειρισμούς του κ. Στουρνάρα και την πολιτική του είστε
ικανοποιημένος; Γιατί ο κ. Βενιζέλος όντως έθεσε θέμα, ανεξαρτήτως αν μετά
επιχείρησε να κλείσει το θέμα…


ΑΠ: Ο κ. Στουρνάρας έχει την εμπιστοσύνη όλων μας. Προφανώς και την δική
μου, χωρίς αστερίσκους. Μόνο μια ενωμένη κυβέρνηση στη βάση του κοινού
προγράμματος μπορεί να είναι αποτελεσματική.

ΕΡ: Με τον κ. Σαμαρά και τον κ. Βενιζέλο θα συναντηθείτε και την άλλη εβδομάδα. Όντως συγκροτείτε «τρόικα εσωτερικού»; Και τι ακριβώς θα είναι η Ομάδα Διαπραγμάτευσης;

ΑΠ: Θα συναντιόμαστε , όσο πρέπει και όταν πρέπει για να βοηθήσουμε
την τρικομματική κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης να προχωρήσει γρήγορα και
απερίσπαστη. Ιδίως τώρα στην αρχή αυτό επιβάλλεται. Δεν με νοιάζει πως θα
ονομάσουν την συνάντηση μας. Αρκετές εξυπνάδες ακούσαμε στο πρόσφατο
παρελθόν και μετά δεν ήξεραν πώς να ανακαλέσουν. Στην Εθνική Ομάδα
διαπραγμάτευσης ελπίζω ότι θα δεχθεί να συμμετάσχει και η αντιπολίτευση, τώρα που ανακάλυψε, έστω όψιμα, την χρησιμότητα της διαπραγμάτευσης και εγκατέλειψε τη ρητορική της μονομέρειας. Η Ομάδα Διαπραγμάτευσης θα πλαισιώνεται από τους πολιτικούς αρχηγούς, όταν η διαπραγμάτευση απαιτεί συζητήσεις στο κορυφαίο πολιτικό επίπεδο με την Ε.Ε. , αλλά θα στελεχώνεται από εμπειρογνώμονες. Το κομβικό σημείο στη διαπραγμάτευση είναι η επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής, όπως το έχω αναδείξει όχι μόνο πριν από τις εκλογές, αλλά πολύ ενωρίτερα. Η επιμήκυνση επιφέρει και πρόσθετη χρηματοδότηση. Όσοι τώρα όψιμα ανακάλυψαν και την αξία της επιμήκυνσης και αναφέρομαι στην αντιπολίτευση, πρέπει να γνωρίζουν ότι θα κληθούν θεσμικά να τοποθετηθούν υπεύθυνα και για τα δύο-επιμήκυνση και χρηματοδότηση.

ΕΡ: Τον κ. Σαμαρά και τον κ. Βενιζέλο τους θεωρείτε απολύτως ειλικρινείς στη
συνεργασία σας; Ή εκτιμάτε ότι υπάρχουν και δεύτερες σκέψεις στο μυαλό τους, όπως λέγεται κυρίως για τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ;


ΑΠ: Στην πολιτική της Δημοκρατικής Αριστεράς δε ταιριάζει η δίκη προθέσεων.
Δίνουμε προτεραιότητα στις συμφωνίες-το κοινό πλαίσιο- και στην πρακτική
εφαρμογής του κοινού προγράμματος.. Εμείς με σαφήνεια έχουμε πει ότι δεν έχουμε ούτε δεύτερες ούτε τρίτες σκέψεις πάρα μόνο μία: Η επιτυχία της κυβέρνησης θα είναι επιτυχία της χώρας, και επιτυχία της Δημοκρατικής Αριστεράς και, προφανώς, και των άλλων κομμάτων. Σε μια πολυκομματική συνεργασία, που πρώτη φορά γίνεται, προφανώς θα προκύψουν και κάποια προβλήματα. Πάντως πιστεύω ότι θα είναι λιγότερα και άλλης τάξης από εκείνα που παρέλυαν τις μονοκομματικές κυβερνήσεις. Και σε κάθε περίπτωση θα προσπαθούμε άμεσα να τα επιλύουμε.

ΕΡ: Η ΔΗΜΑΡ συμφωνεί με όλες τις ιδιωτικοποιήσεις; Π. χ. τη ΔΕΗ;

ΑΠ: Η ΔΗΜΑΡ συμφωνεί με ό,τι περιέχεται στην προγραμματική συμφωνία των
3 κομμάτων. Το ερώτημα δεν είναι αν συμφωνούμε εμείς να περάσουν τα πάντα στον Ιδιωτικό τομέα. Η απάντηση είναι εύκολη : Προφανώς και δεν συμφωνούμε. Το κρίσιμο ερώτημα πρέπει να απευθυνθεί σε όσους ισχυρίζονται ότι είναι υπέρ της μικτής οικονομίας και έχουν εγκαταλείψει τον κρατισμό : Ας μας πουν μια αποκρατικοποίηση στην οποία συμφωνούν. Γιατί πχ το Ελληνικό να ρημάζει μαζί με τα Ολυμπιακά ακίνητα. Δεν μπορούν να αξιοποιηθούν; Για τη ΔΕΗ προηγείται η ολοκλήρωση ρύθμισης της αγοράς ενέργειας και η ισχυροποίηση του εποπτικού ρόλου της ΡΑΕ. Με σαφήνεια έχουμε περιγράψει τη διαδικασία στο κοινό πλαίσιο.Το παραθέτω : «Διαδικασία αποκρατικοποιήσεων
– εγγυήσεις διαφάνειας.
-Σύνδεση με την ανάπτυξη και όχι μόνο με εισπρακτικούς στόχους.
-Δημιουργία θεσμικού πλαισίου για τις ρυθμιστικές αρχές
- Διατήρηση της κυριότητας του κράτους στα δίκτυα και αξιοποίηση του θεσμού των συμβάσεων παραχώρησης για βασικές υποδομές».

ΕΡ: Και με το νόμο Ραγκούση; Θα δεχθείτε αλλαγές στον πυρήνα του;

ΑΠ: Αλλαγές που δεν θα θίγουν την φιλοσοφία του και θα τον καθιστούν πιο
λειτουργικό θα τις συζητήσουμε στη διακομματική Επιτροπή. Το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης θα το αντιμετωπίσουμε χωρίς ιδεοληψίες ως πρόβλημα, η λύση του οποίου είναι επιτακτική για την κοινωνική συνοχή. Θα βρούμε λύση με όρους κοινωνίας χωρίς να υποχωρήσουμε σε ρατσιστικές και ξενοφοβικές αντιλήψεις. Ήδη η αντίδραση και των Ανεξ.Ελλήνων και της Χρυσής Αυγής δείχνουν ότι το κοινό πλαίσιο των τριών κομμάτων είναι σαφώς σε προοδευτική και δημοκρατική κατεύθυνση.

ΕΡ: Ο ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, σας επιτίθεται προσωπικά. Σας χαρακτηρίζει «βασιλικότερο του βασιλέως» ή και «σαμαρικότερο του Σαμαρά»…

ΑΠ: Θα έχετε παρατηρήσει ότι δεν ασχολούμαι με τους χαρακτηρισμούς που κατά καιρούς εκτοξεύει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Προτιμώ να ασχολούμαι με την ουσία της πολιτικής. Εξ άλλου δεν είναι η ΔΗΜΑΡ που αλλάζει την πολιτική της . Ζητούσε εντολή για λύση και για επαναδιαπραγμάτευση για σταδιακή απαγκίστρωση από το μνημόνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ κερδοσκοπούσε εκλογικά με την άμεση καταγγελία του μνημονίου και τώρα κόπτεται για την επαναδιαπραγμάτευση. Τους καλωσορίσαμε στην πραγματικότητα και τους υποδείξαμε να ολοκληρώσουν το βήμα τους. Αφού εγκατέλειψαν την ρητορική της καταγγελίας, να ενισχύουν τώρα της
διαπραγματευτική δύναμη της χώρας , όχι να την υπονομεύουν.

ΕΡ: Θα ανταποκριθείτε στις προτάσεις της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ για διάλογο με στόχο την ανασύνθεση της κεντροαριστεράς;

ΑΠ: Η υπόθεση της συγκρότησης του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, της Ευρωαριστεράς και της Πολιτικής Οικολογίας είναι κάτι που υπερβαίνει κατά πολύ μια συνάντηση κορυφής ΔΗΜΑΡ – ΠΑΣΟΚ. Απαιτούνται σοβαρά και μετρημένα βήματα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και όχι βιαστικές και αγχώδεις κινήσεις εντυπωσιασμού που θα βλάψουν αντί να προωθήσουν την σοβαρή αυτή υπόθεση. Η συγκρότηση του τρίτου πόλου δεν πρέπει να συγχέεται με διαδικασίες ανασύστασης ενός κομματικού φορέα, ούτε να γίνεται με το άγχος εκλογικών σκοπιμοτήτων και αναζήτησης εκλογικών σχημάτων.

"Πόλεμος" γλωσσολόγων για φωνήεντα και διφθόγγους της ελληνικής γλώσσας

Εκατό σαράντα καθηγητές Πανεπιστημίου, εξειδικευμένοι στην ελληνική γλώσσα υπογράφουν αναλυτικό κείμενο για το θόρυβο που έχει ξεσηκωθεί σχετικά με τους φθόγγους και τα φωνήεντα της γλώσσας μας. Αφορμή είναι ένα κείμενο που υπογράφεται από μία δασκάλα δημοτικού σχολείου της Ραφήνας , για το βιβλίο της Γραμματικής της Ε΄ και ΣΤ΄ τάξεις του δημοτικού.
Στο κείμενο αυτό, όπως σημειώνουν οι 140 γλωσσολόγοι, με τον τίτλο «Η ελληνική γλώσσα πρέπει να μείνει ανέπαφη» η κ. Χρυσού κατηγορεί τους συγγραφείς του εγχειριδίου ότι καταργούν από την ελληνική γλώσσα τα φωνήεντα ήτα, ύψιλον και ωμέγα, καθώς και τα σύμφωνα ξι και ψι, ενώ προσθέτουν τον (κατά τη γνώμη της) «δίφθογγο» ου καθώς και τα δίψηφα μπ, ντ και γκ.
Οι ειδικοί επιστήμονες, αναφέρονται στις απόψεις της δασκάλας χαρακτηρίζοντας τις, ως παρανόηση βασικών κανόνων της γραμματικής της Νέας Ελληνικής Γλώσσας και το όλο ζήτημα ανησυχητικό διότι, όπως λένε , αποπροσανατολίζει δασκάλους γονείς και μαθητές.

Ακολουθεί συνημμένη η επιστολή των γλωσσολόγων και οι υπογραφές τους.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

Τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες μιας μαζικής επίθεσης εναντίον του νέου σχολικού εγχειριδίου γραμματικής για το δημοτικό σχολείο, με τον τίτλο «Γραμματική Ε΄ και Στ΄ Δημοτικού» (το οποίο διανέμεται στα σχολεία της χώρας από τον Νοέμβριο του 2011), και των συγγραφέων του. Με αστραπιαία ταχύτητα εκατοντάδες ιστότοποι στο διαδίκτυο έσπευσαν να αναπαραγάγουν και να διαδώσουν ένα κείμενο πολεμικής το οποίο υπογράφεται από την κ. Μαρία Χρυσού, δασκάλα στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Ραφήνας, και αναρτήθηκε την 28η Ιουνίου 2012 στον ιστότοπο του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Αλέξανδρος Δελμούζος» [http://www.syllogosdelmouzos.gr/index.php/2011-12-19-06-58-25/572-1].
Στο κείμενο αυτό, με τον τίτλο «Η ελληνική γλώσσα πρέπει να μείνει ανέπαφη» η κ. Χρυσού κατηγορεί τους συγγραφείς του εγχειριδίου ότι καταργούν από την ελληνική γλώσσα τα φωνήεντα ήτα, ύψιλον και ωμέγα, καθώς και τα σύμφωνα ξι και ψι, ενώ προσθέτουν τον (κατά τη γνώμη της) «δίφθογγο» ου καθώς και τα δίψηφα μπ, ντ και γκ. Υποστηρίζει επίσης ότι η επιλογή αυτή αποτελεί απόκλιση από την «προγενέστερη γραμματική του Μαν. Τριανταφυλλίδη» καθώς συνιστά «αλλαγή της κλασσικής γραμματικής σε φωνητική γραμματική». Υποθέτει ότι είτε το βιβλίο αυτό «εκδόθηκε χωρίς τον ενδελεχή έλεγχο, και ως εκ τούτου, εκ παραδρομής δημοσιοποιήθηκε κάποια πρόταση κάποιου ανθέλληνα φιλόλογου» είτε στο εγχειρίδιο «εσκεμμένα [..] πάρθηκε η απόφαση ενός ακόμα βιασμού της ελληνικής γλώσσας». Κλείνει μάλιστα το άρθρο της συνδέοντας, δίχως αιτιολόγηση, την υποτιθέμενη αφαίρεση γραμμάτων από την ελληνική γλώσσα με την «εθνική εξολόθρευση», την προσπάθεια μερικών «να θυσιάσουμε την γλώσσα μας για να μοιάσουμε στους Δυτικούς, για να γίνουμε αρεστοί από αυτούς» και προσθέτοντας ότι η χρήση του μονοτονικού συστήματος γραφής «έφερε την δυσλεξία στην πρώτη θέση των μαθησιακών δυσκολιών, εξαιτίας της ελλείψεως βασικών κανόνων γραμματικής και τονισμού». Υποστηρίζει, τέλος, ότι τα φωνήεντα «ενυπάρχουν στο DNA μας από την αρχή της υπάρξεως μας στον πλανήτη» και ότι «το κάθε γράμμα μας έχει την βαρύτητά του, ο κάθε φθόγγος έχει την μουσικότητα του, και ο κάθε τόνος είχε την αξία του».
Αρχικά, ως επιστημονική κοινότητα αποφασίσαμε να μην αντιδράσουμε, καθώς εκλάβαμε το παραπάνω κείμενο ως ένα από τα συνήθη διαδικτυακά ευτράπελα. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι το άρθρο ήταν γνήσιο και ότι μια δασκάλα σε ελληνικό σχολείο θα παρανοούσε βασικούς κανόνες της γραμματικής της Νέας Ελληνικής. Πολύ δε περισσότερο, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι η παρανόηση αυτή θα κατέληγε σε τέτοια σφοδρή επίθεση.
Γρήγορα, όμως, παρατηρήσαμε ότι το κείμενο άρχισε να αναδημοσιεύεται σε πολυάριθμους ιστοτόπους, διανθισμένο με πληθώρα ανακριβειών, όπως το ψεύδος ότι ο Σύλλογος «Αλέξανδρος Δελμούζος» διεξάγει ψηφοφορία με σκοπό την απόσυρση του εγχειριδίου γραμματικής και ότι τάχα το κείμενο της κ. Χρυσού αποτελεί κείμενο διαμαρτυρίας του ίδιου του Συλλόγου. Προς τιμήν του ο Σύλλογος έσπευσε να διαψεύσει τις ανακρίβειες αυτές (στις 4 Ιουλίου 2012, http://www.syllogosdelmouzos.gr/index.php/2011-12-11-10-32-12/2011-12-11-10-39-57/584-q-q), οι οποίες όμως αναπαράγονται ακόμα από την πλειονότητα των ιστοτόπων που αναδημοσιεύουν το κείμενο της κ. Χρυσού.
Το ζήτημα που έχει προκύψει είναι ανησυχητικό για δύο λόγους:
(α) Γιατί αποπροσανατολίζει δασκάλους, γονείς και μαθητές, με τους πιο ψύχραιμους εκ των οποίων να μη γνωρίζουν πλέον τι πρέπει να διδάξουν ή τι απ' όσα έχουν διδαχθεί ανταποκρίνονται στην αλήθεια.
(β) Γιατί είναι ανησυχητικό με πόση ευκολία και ταχύτητα διαδόθηκε το άρθρο αυτό και πως έσπευσαν τόσοι συμπολίτες μας να το πιστέψουν άκριτα φτάνοντας να δηλώσουν τον αποτροπιασμό τους για το υποτιθέμενο έγκλημα εναντίον της γλώσσας μας. Κάποιοι πίστεψαν στα σοβαρά ότι το σχολικό εγχειρίδιο της γραμματικής δεν περιλαμβάνει τα γράμματα ύψιλον, ωμέγα, ήτα κ.τ.λ. 'Αλλοι πήραν τοις μετρητοίς την απειλή ότι το νέο σχολικό εγχειρίδιο αλλάζει την ιστορική ορθογραφία της Ελληνικής σε «φωνητική ορθογραφία». 'Αλλοι έσπευσαν να δηλώσουν ότι είτε θα απαγορεύσουν στα παιδιά τους να παραλάβουν το εγχειρίδιο είτε θα το κάψουν είτε δεν θα στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο! Ορισμένοι προσπάθησαν να εξηγήσουν τα αυτονόητα αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Η συκοφαντική επίθεση κατά του βιβλίου συνεχίστηκε και μάλιστα διογκώθηκε καθώς οι ανυπόστατες κατηγορίες της κ. Χρυσού αναδημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες πανελλαδικής κυκλοφορίας, ενώ ήδη αποτελούν αντικείμενο συζήτησης σε τηλεοπτικά δίκτυα.
Ως γλωσσολόγοι, επιστημονικά ειδικότεροι και αρμοδιότεροι για τα ζητήματα γλώσσας και γλωσσικής εκπαίδευσης, και ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι οφείλουμε να πάρουμε θέση και να εξηγήσουμε γιατί οι κατηγορίες τις οποίες εξαπολύει η κ. Χρυσού κατά των συγγραφέων του εγχειριδίου «Γραμματική Ε΄ και Στ΄ Δημοτικού» είναι παντελώς εσφαλμένες και ανυπόστατες. Η πρωτοβουλία μας αυτή δεν έχει συντεχνιακό χαρακτήρα αλλά τη θεωρήσαμε επιβεβλημένη, όταν μια επιστημονικά ανυπόστατη καταγγελία μετατρέπεται τόσο άκριτα σε επιστημονικό μανιφέστο και οδηγεί χιλιάδες συμπατριώτες μας σε παράλογα συμπεράσματα. Είναι τραγικό το ότι πολυάριθμοι επιμελητές ιστοτόπων αλλά και δημοσιογράφοι των Μ.Μ.Ε. έσπευσαν να αναπαραγάγουν μία φήμη, ενδεχομένως γοητευμένοι από την τρομολαγνική της παρουσίαση και τα προσδοκώμενα οφέλη ακρόασης, τηλεθέασης και ανάγνωσης.
Ας δούμε λοιπόν ποια είναι η αλήθεια για τα καταγγελλόμενα, σύμφωνα με τις επιστημονικές αρχές της γλωσσολογίας:
Α) Η συντάκτρια του κειμένου με τον τίτλο «Η ελληνική γλώσσα πρέπει να μείνει ανέπαφη» συγχέει τους φθόγγους (τους γλωσσικούς ήχους με τους οποίους εκφωνούνται/προφέρονται οι λέξεις στις διάφορες γλώσσες του κόσμου) με τα γράμματα (τα γραπτά σύμβολα που αναπαριστούν τους φθόγγους στον γραπτό λόγο). Δεν παρατηρεί, λοιπόν, ότι στη σελ. 36 της γραμματικής εμφανίζονται οι φθόγγοι της Ελληνικής γλώσσας (ή, για να είμαστε ακριβείς, τα φωνήματά της, βλ. υποσ. 1 σελ. 34 του βιβλίου) και όχι τα γράμματά της (το αλφάβητό της). Επομένως, τα [α], [ε], [ι], [ο], [ου], εντός αγκυλών και με σαφώς διακριτή γραμματοσειρά (όπως οι συγγραφείς του εγχειριδίου ρητά δηλώνουν στην υποσ. 2 της σελ. 34, πράγμα που φαίνεται, τουλάχιστον, να παραβλέπει η συντάκτρια του άρθρου) είναι οι πέντε φωνηεντικοί φθόγγοι της Νέας Ελληνικής, τα πέντε φωνήεντα της γλώσσας, δηλαδή, καθώς ο όρος φωνήεν είναι όρος που αποδίδεται σε στοιχεία του προφορικού λόγου (τους φθόγγους) και όχι στα γράμματα. Η αναγνώριση των 5 αυτών φωνηέντων ως των μοναδικών φωνηέντων της Νέας Ελληνικής βεβαίως και δεν αποτελεί καινοτομία της νέας γραμματικής, αντίθετα με όσα υποστηρίζει η κ. Χρυσού. Τα ίδια 5 φωνήεντα αναγνωρίζει και η μεγάλη γραμματική Τριανταφυλλίδη από το 1941 αλλά και οι σχολικές γραμματικές Τριανταφυλλίδη και Τσολάκη (απλώς στις σχολικές δεν δηλώνεται ρητά ο αριθμός των φωνηεντικών φθόγγων, συνάγεται όμως από τους ορισμούς). Τα ίδια 5 φωνήεντα αναγνωρίζουν ως φωνήεντα της Νέας Ελληνικής οι ειδικοί γλωσσολόγοι, και ιδιαίτερα οι φωνητικοί και φωνολόγοι, που μελετούν τη Νέα Ελληνική. Επομένως, είναι σαφές ότι το σύμβολο [ο] για τους συγγραφείς του βιβλίου είναι ο φθόγγος που στην Νέα Ελληνική γράφεται με τα γράμματα όμικρον ή ωμέγα. Το σύμβολο [ου] στη σελίδα 36 είναι ο φθόγγος ο οποίος στη γραφή αναπαρίσταται με τον συνδυασμό των γραμμάτων όμικρον και ύψιλον. Το ίδιο ισχύει και για τα σύμφωνα. Το γράμμα «ξ» δεν παριστάνει έναν μόνο φθόγγο, αλλά το συμφωνικό σύμπλεγμα δύο φθόγγων, του [κ] και του [σ], γι' αυτό και οι συγγραφείς δεν συμπεριέλαβαν το σημάδι [ξ] στη «χαρτοσακούλα» της σελ. 36. Αντίστροφα, ο συνδυασμός των γραμμάτων «μι» και «πι» στην Ελληνική γλώσσα χρησιμοποιείται για να αποδώσει έναν και μόνο φθόγγο, τον φθόγγο [μπ]. Το ίδιο ισχύει και για τους φθόγγους [ντ], [γκ], καθένας από τους οποίους αποδίδεται με δίψηφο γράφημα στον γραπτό λόγο.
Β) Στο άρθρο εσφαλμένα και παραπλανητικά υποστηρίζεται ότι «τα φωνήεντα η, υ, ω έχουν καταργηθεί». Τα γράμματα της γλώσσας μας παρουσιάζονται στην υποενότητα «3.2. Γράμματα». Στη σελ. 39 παρουσιάζεται το αλφάβητο ενώ η αντιστοιχία φθόγγων γραμμάτων δίνεται στον πίνακα της σελ. 40. Εκεί βλέπουμε ότι τα πέντε (5) φωνήεντα, οι φθόγγοι [α], [ε], [ι], [ο], [ου] αποδίδονται στον γραπτό λόγο με τα γνωστά μας επτά (7) γράμματα, το άλφα, το έψιλον, το ήτα, το γιώτα, το ύψιλον, το όμικρον και το ωμέγα (και τους συνδυασμούς τους). Αντίστοιχα, βλέπουμε και τα γράμματα που αναπαριστούν τα σύμφωνα της Νέας Ελληνικής. Απολύτως τίποτα το διαφορετικό απ' αυτά ακριβώς που υπήρχαν και στις παλιότερες σχολικές γραμματικές, εκτός από το ότι οι συγγραφείς, πολύ ορθά, δεν ονομάζουν και τα γράμματα σύμφωνα και φωνήεντα. Ωστόσο, κανένα γράμμα δεν λείπει και καμία προτροπή για φωνητική ορθογραφία δεν γίνεται προς τους χρήστες του εγχειριδίου. Μάλιστα οποιοσδήποτε ξεφυλλίσει το βιβλίο θα δει ότι από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα του ακολουθείται κατά γράμμα (αν μας επιτρέπεται το λογοπαίγνιο…) η παραδοσιακή ιστορική ορθογραφία. Από το εγχειρίδιο δεν λείπει κανένα ήτα, κανένα ύψιλον, κανένα ξι, κανένα ωμέγα. 'Αρα δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβόμαστε.
Γ) Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι σε αναπαραγωγές του άρθρου της κ. Χρυσού στο διαδίκτυο απομονώνεται επιλεκτικά από τις προηγούμενες και τις επόμενες σελίδες η σελίδα 36 του βιβλίου, όπου γίνεται η παρουσίαση των φθόγγων, με σκοπό να δημιουργηθεί η παραπλανητική εντύπωση ότι τα απεικονιζόμενα σύμβολα στις δύο «χαρτοσακούλες» του σκίτσου είναι γράμματα και, επομένως, ότι τα ήτα, ωμέγα, γιώτα, ξι και ψι έχουν καταργηθεί από το ελληνικό αλφάβητο. Οι εν λόγω αναδημοσιεύσεις αποσιωπούν το γεγονός ότι η σελίδα αυτή ανήκει στην υποενότητα «3.1. Φθόγγοι» και ότι στις προηγούμενες σελίδες οι συγγραφείς ρητά εξηγούν ότι τα στοιχεία μέσα στις αγκύλες είναι φθόγγοι (δηλαδή ήχοι) και όχι γράμματα. Συνεπώς, η εκστρατεία αυτή για την παραπληροφόρηση και τρομοκράτηση δασκάλων, γονέων και μαθητών βασίζεται σε χαλκευμένα στοιχεία.
Δ) Θα μπορούσαμε να επεκταθούμε περισσότερο και να εξηγήσουμε ότι η διάκριση των συμφώνων (των λεγόμενων συμφωνικών φθόγγων) σε τριβόμενα, κλειστά κ.τ.λ. είναι διάκριση κατά τον τρόπο άρθρωσης και, επομένως, ριζικά διαφορετική από τη διάκριση κατά τον τόπο ή το σημείο άρθρωσης, η οποία μάς δίνει κατηγορίες όπως «οδοντικά», «χειλοδοντικά» κ.τ.λ. και -επομένως- η ειρωνική παρατήρηση της κ. Χρυσού στη σελ. 6 του άρθρου «Τα χειλικά, οδοντικά και λαρυγγικά σύμφωνα ενώθηκαν, ανακατεύθηκαν και ξαναχωρίστηκαν όπως βόλευε τους συγγραφείς σε τριβόμενα και κλειστά!» φανερώνει και πάλι παρανόηση για βασικές αρχές της γλωσσολογίας που διδάσκονται σε όλα τα παιδαγωγικά και φιλολογικά τμήματα των πανεπιστημίων. Επίσης, θα μπορούσαμε να διατυπώσουμε σειρά επιστημονικών επιχειρημάτων που αποδεικνύουν ότι οι γλωσσικοί μύθοι τους οποίους δείχνει να προσυπογράφει η συντάκτρια του κειμένου (περί δυσλεξίας λόγω μονοτονικού, περί μουσικότητας των φθόγγων, περί της Ελληνικής ως μη συμβατικής γλώσσας, περί της Ελληνικής ως αρχαιότερης γλώσσας όλων των λαών του κόσμου κ.ά.) δεν είναι παρά εθνικά επικίνδυνοι μύθοι που δεν ευσταθούν επιστημονικά.
Δεν θα σχολιάσουμε καν τις θέσεις της συντάκτριας του κειμένου περί κινδύνων που διατρέχει η Ελληνική από την απώλεια της ετυμολογίας λόγω της χρήσης της φωνητικής ορθογραφίας. Κανείς δεν υποστήριξε τη χρήση της φωνητικής ορθογραφίας ούτε την απλοποίηση της ιστορικής ορθογραφίας στο συγκεκριμένο εγχειρίδιο. Η παρουσίαση των φθόγγων στη νέα σχολική γραμματική δεν είναι δυνατόν να εκληφθεί κατά κανένα τρόπο ως προτροπή σε αλλαγή του αλφαβήτου, καθώς το αλφάβητο παρουσιάζεται αυτούσιο και με αναλυτικό τρόπο. Η δε παρουσίαση των φθόγγων στη γραμματική δεν συνιστά καινοτομία• τους φθόγγους τους παρουσίαζαν (ξεκινούσαν μάλιστα από αυτούς και μετά πήγαιναν στα γράμματα) και οι προηγούμενες σχολικές γραμματικές. Οι κατηγορίες, λοιπόν, θεωρούμε ότι είναι παντελώς αβάσιμες και ίσως σκόπιμα κινδυνολογικές και διχαστικές σε μια δύσκολη χρονική συγκυρία για τη χώρα μας και τον λαό της.
*******
Για τους παραπάνω λόγους, ως ειδικοί επιστήμονες στον τομέα της γλωσσολογίας και πανεπιστημιακοί δάσκαλοι
Αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατόν μια εκπαιδευτικός που δεν παραδέχεται στοιχειώδεις αρχές της γλωσσικής επιστήμης, όπως είναι η διαφορά μεταξύ ήχων και γραμμάτων, βασιζόμενη σε παρανοήσεις και αβάσιμα συμπεράσματα να αμφισβητεί την εγκυρότητα ενός διδακτικού εγχειριδίου, που έχει εγκριθεί από τους αρμόδιους φορείς της Πολιτείας και αποτελεί έργο ειδικών επιστημόνων και το οποίο, ως δασκάλα, καλείται να διδάξει.
Θεωρούμε θλιβερό το γεγονός ότι ένα άρθρο με τόσο φτωχά, εσφαλμένα και αντιεπιστημονικά επιχειρήματα αναπαράγεται και να διαδίδεται άκριτα στο διαδίκτυο και στα Μ.Μ.Ε. και αναγορεύεται σε μείζον θέμα συζήτησης.
Επιβεβαιώνουμε την πέραν πάσης αμφιβολίας επιστημονικά ορθή παρουσίαση των φωνηέντων της Νέας Ελληνικής στο νέο εγχειρίδιο. Ναι, κανένας γλωσσολόγος δεν αμφιβάλλει ότι η Νέα Ελληνική έχει 5 φωνήεντα, τους φθόγγους [α], [ε], [ι], [ο], [ου], οι οποίοι στον γραπτό λόγο αναπαρίστανται με τα επτά γράμματα της αλφαβήτου άλφα, έψιλον, ήτα, γιώτα, ύψιλον, όμικρον, ωμέγα και τους συνδυασμούς των γραμμάτων αυτών ως διψήφων.
Καταδικάζουμε την ανάρμοστη στοχοποίηση και διαπόμπευση των συναδέλφων στο διαδίκτυο και την κατασυκοφάντηση του επιστημονικού τους έργου με ανυπόστατες κατηγορίες.
Ζητάμε, όπως γίνεται σε κάθε πολιτισμένη χώρα, η κρίση ενός επιστημονικού έργου ή μιας επιστημονικής άποψης ή ενός επιστημονικού ζητήματος να γίνεται με βάση τεκμηριωμένες μεθόδους και αληθή επιχειρήματα από τους ειδικούς στην οικεία επιστήμη. Έτσι λοιπόν, όπως για μια ασθένεια συμβουλευόμαστε τον «γιατρό», για τον σεισμό τον «σεισμολόγο», για ένα νομικό ζήτημα τον «δικηγόρο», για μια γεωργική καλλιέργεια τον «γεωπόνο», για ζητήματα γλώσσας και γλωσσικής εκπαίδευσης, παρά το γλωσσικό μας αισθητήριο, είναι σκόπιμο να συμβουλευόμαστε τον «γλωσσολόγο».

Υπογραφές
1.     Ελένη Αγαθοπούλου, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
2.     Γεωργία Αγγουράκη, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Κύπρου
3.     Αγγελική Αθανασιάδου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
4.     'Αρτεμις Αλεξιάδου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Στουτγκάρδης
5.     Θεοδώρα Αλεξοπούλου, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια Πανεπιστημίου Cambridge
6.     Έλενα Αναγνωστοπούλου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Κρήτης
7.     'Αννα Αναστασιάδη-Συμεωνίδη, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
8.     Γιώργος Ανδρουλάκης, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
9.     Γιάννης Ανδρουτσόπουλος, γλωσσολόγος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αμβούργου
10.    Ελένη Αντωνοπούλου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
11.    Σπύρος Αρμοστή, γλωσσολόγος, Ερευνητής Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου
12.    Αργύρης Αρχάκης, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών
13.    Ευγενία Βασιλάκη, γλωσσολόγος, Λέκτορας Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
14.    Σοφία Βασιλάκη, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια INALCO
15.    Σπυριδούλα Βαρλοκώστα, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
16.    Ιωάννης Βελούδης, γλωσσολόγος, Καθηγητής Α.Π.Θ.
17.    Ράνια Βοσκάκη, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
18.    Ζωή Γαβριηλίδου, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Δ.Π.Θ.
19.    Ιωάννης Γαλαντόμος, γλωσσολόγος, Λέκτορας (υπό διορισμό) Πανεπιστημίου Αιγαίου
20.    Θανάσης Γεωργακόπουλος, γλωσσολόγος, Επισκέπτης Ερευνητής Humboldt Universität
21.    Έφη Γεωργαλά, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια Πανεπιστημίου Γενεύης
22.    Μαριάνθη Γεωργαλλίδου, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αιγαίου
23.    Γεώργιος Γιαννάκης, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής Α.Π.Θ.
24.    Αναστασία Γιαννακίδου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Σικάγο
25.    Γιαννούλα Γιαννουλοπούλου, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
26.    Διονύσης Γούτσος, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής Ε.Κ.Π.Α.
27.    Έλενα Γρίβα, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας
28.    Ρέα Δελβερούδη, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
29.    Βασιλική Δενδρινού, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
30.    Ελεωνόρα Δημελά, γλωσσολόγος, Διδάκτορας Πανεπιστημίου Πατρών
31.    Μαρία Δημητρακοπούλου, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας
32.    Πέτρος Διατσέντος, γλωσσολόγος, Ερευνητής ATER, Πανεπιστήμιο Στρασβούργου
33.    Αγγελική Ευθυμίου, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Δ.Π.Θ.
34.    David Holton, γλωσσολόγος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Cambridge
35.    Ειρήνη Θεοδωροπούλου, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Qatar
36.    Μαρία Θεοδωροπούλου, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
37.    Ευαγγελία Θωμαδάκη, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Δ.Π.Θ.
38.    Δήμητρα Θεοφανοπούλου-Κοντού, γλωσσολόγος, Ομότιμη Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
39.    Μαρία Ιακώβου, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
40.    Σαβίνα Ιατρίδου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια M.I.T.
41.    Brian D. Joseph, γλωσσολόγος, Διακεκριμένος Καθηγητής, The Ohio State University
42.    Εύβοια Καϊναδά, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Διδάσκουσα Τ.Ε.Ι. Πατρών
43.    Μάρω Κακριδή-Φερράρι, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
44.    Αλέξης Καλοκαιρινός, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης
45.    Κωνσταντίνος Κακαρίκος, γλωσσολόγος, Διδάκτορας Ε.Κ.Π.Α.
46.    Σταύρος Καμαρούδης, γλωσσολόγος, Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας
47.    Κώστας Κανάκης, γλωσσολόγος, Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου
48.    Ιωάννα Κάππα, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Κρήτης
49.    Ελένη Καραντζόλα, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αιγαίου
50.    Πέτρος Καρατσαρέας, γλωσσολόγος, Διδάκτορας Πανεπιστημίου Cambridge
51.    Ρεγγίνα Καρούσου-Φωκά, γλωσσολόγος, Λέκτορας Πανεπιστημίου Cambridge
52.    Μαριλένα Καρυολαίμου, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Κύπρου
53.    Δήμητρα Κατή, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
54.    Γεωργία Κατσιμαλή, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Κρήτης
55.    Μαριάννα Κατσογιάννου, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Κύπρου
56.    Γεωργία Κατσούδα, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια Γ΄, Ακαδημία Αθηνών
57.    Αξιώτης Κεχαγιάς, γλωσσολόγος, Διδάκτορας/Ερευνητής University College London
58.    Μαριάννα Κονδύλη, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Πατρών
59.    Βάλια Κορδώνη, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Saarland
60.    Σταυρούλα Κούστα, γλωσσολόγος, Διδάκτορας Πανεπιστημίου Cambridge
61.    Ελίζα Κουτούπη-Κητή, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
62.    Δημήτριος Κουτσογιάννης, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής Α.Π.Θ.
63.    Σταματία Κουτσουλέλου, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
64.    Δήμητρα Λαζαρίδου-Χατζηγώγα, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια Queen Mary University of London
65.    Σοφία Λαμπροπούλου, γλωσσολόγος, Λέκτορας Πανεπιστημίου Λίβερπουλ
66.    Χρυσούλα Λασκαράτου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
67.    'Αγγελος Λέγγερης, γλωσσολόγος, Ερευνητής Α.Π.Θ.
68.    Winfried Lechner, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής Ε.Κ.Π.Α.
69.    Μαρίκα Λεκάκου, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
70.    Peter Mackridge, γλωσσολόγος, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Οξφόρδης
71.    Μαριάνθη Μακρή-Τσιλιπάκου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
72.    Χριστίνα Μανουηλίδου, γλωσσολόγος, Λέκτορας Πανεπιστημίου Πατρών
73.    Θεόδωρος Μαρίνης, γλωσσολόγος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Reading
74.    Γεώργιος Μαρκόπουλος, γλωσσολόγος, Επίκουρος Καθηγητής Ε.Κ.Π.Α.
75.    Θοδωρής Μαρκόπουλος, γλωσσολόγος, Λέκτορας (υπό διορισμό) Πανεπιστημίου Πατρών
76.    Βασιλική Μάρκου, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια Κ.Ε.Γ.
77.    Σοφία Μαρμαρίδου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
78.    Μαρία Μαστροπαύλου, γλωσσολόγος, Λέκτορας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
79.    Δημήτρης Μαυρέας, γλωσσολόγος, Διδάκτορας Γλωσσολογίας Ε.Κ.Π.Α.
80.    Δήμητρα Μελισσαροπούλου, γλωσσολόγος, Διδάσκουσα Πανεπιστημίου Πατρών & Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου
81.    Jason Merchant, γλωσσολόγος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Σικάγο
82.    Γιώργος Μικρός, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής Ε.Κ.Π.Α.
83.    Δημήτρης Μιχελιουδάκης, γλωσσολόγος, Διδάκτορας Πανεπιστημίου Cambridge
84.    Αμαλία Μόζερ, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
85.    Σπύρος Μοσχονάς, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής Ε.Κ.Π.Α.
86.    Ευδοκία Μπαλάση, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
87.    Μαρία Μπαλτατζάνη, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
88.    Σπυριδούλα Μπέλλα, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
89.    Θεόδωρος Μωυσιάδης, γλωσσολόγος, Ερευνητής, Κέντρο Λεξικολογίας
90.    Tώνια Νενοπούλου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια, Α.Π.Θ.
91.    Βασιλική Νικηφορίδου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
92.    Κατερίνα Νικολαΐδου, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
93.    Καλομοίρα Νικολού, γλωσσολόγος, Λέκτορας (υπό διορισμό) Πανεπιστημίου Αιγαίου
94.    Κώστας Δ. Ντίνας, γλωσσολόγος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας
95.    Γιώργος Ι. Ξυδόπουλος, γλωσσολόγος, Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών
96.    Δέσποινα Παπαδοπούλου, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
97.    Δημήτρης Παπαζαχαρίου, γλωσσολόγος, Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών
98.    Γεώργιος Παπαναστασίου, γλωσσολόγος, Επίκουρος Καθηγητής Α.Π.Θ. & Διευθυντής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών
99.    Φοίβος Παναγιωτίδης, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου Κύπρου
100.  'Αννα Παναγιώτου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Κύπρου
101.  Ελένη Παναρέτου, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
102.  Νίκος Παντελίδης, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής Ε.Κ.Π.Α.
103.  Ευάγγελος Β. Πετρούνιας, γλωσσολόγος, Ομότιμος Καθηγητής Α.Π.Θ.
104.  Περικλής Πολίτης, γλωσσολόγος, Επίκουρος Καθηγητής, Α.Π.Θ.
105.  Απόστολος Πούλιος, γλωσσολόγος, Διδάκτορας Α.Π.Θ.
106.  Μαρία Πουλοπούλου, γλωσσολόγος, Ε.Ε.ΔΙ.Π. Πανεπιστημίου Κρήτης
107.  Όλγα Προφίλη, γλωσσολόγος, Διδάκτορας Πανεπιστημίου της Grenoble
108.  Αγγελική Ράλλη, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Πατρών
109.  Ανθή Ρεβυθιάδου, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
110.  'Αννα Ρούσσου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Πατρών
111.  Ειρήνη Σανουδάκη, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια Πανεπιστημίου Bangor
112.  Σωτηρία Σβώρου, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια San Jose State University
113.  Ευστάθιος Σελίμης, γλωσσολόγος, Επιστ. Συνεργάτης ΑΤΕΙ Καλαμάτας, Διδάσκων Ε.Κ.Π.Α. & Ερευνητής Κ.Ε.Γ.
114.  Μαρία Σηφιανού, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α
115.  Γιώργος Σπαθάς, γλωσσολόγος, Ερευνητής Πανεπιστημίου Στουτγκάρδης
116.  Βασίλειος Σπυρόπουλος, γλωσσολόγος, Λέκτορας Ε.Κ.Π.Α.
117.  Αναστασία Στάμου, γλωσσολόγος, Λέκτορας Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας
118.  'Αννα Σφακιανάκη, γλωσσολόγος, Διδάκτορας Α.Π.Θ.
119.  Αλέξανδρος Τάντος, γλωσσολόγος, Λέκτορας (υπό διορισμό) Α.Π.Θ.
120.  Μαρίνα Τερκουράφη, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Illinois at Urbana-Champaign
121.  Αρχόντω Τερζή, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Τ.Ε.Ι. Πάτρας
122.  Μαρίνα Τζακώστα, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Κρήτης
123.  Δήμητρα Τζανιδάκη-Kreps, γλωσσολόγος, Διδάσκουσα Πανεπιστημίου Reading
124.  Νίνα Τοπιντζή, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Λειψίας
125.  Αναστάσιος Τσαγγαλίδης, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής Α.Π.Θ.
126.  Ιάνθη Μαρία Τσιμπλή, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
127.  Σταυρούλα Τσιπλάκου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου
128.  Αγγελική Τσόκογλου, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
129.  Συμεών Τσολακίδης, γλωσσολόγος, Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Frederick
130.  Γιώργος Τσούλας, γλωσσολόγος, Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστήμιου York
131.  Σάββας Τσοχατζίδης, γλωσσολόγος, Καθηγητής Α.Π.Θ.
132.  Κατερίνα Φραντζή, γλωσσολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αιγαίου
133.  Γεωργία Φωτιάδου, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια Α.Π.Θ.
134.  Ανθή Χαϊδά, γλωσσολόγος, Ερευνήτρια Ε.Κ.Π.Α.
135.  Χριστόφορος Χαραλαμπάκης, γλωσσολόγος, Καθηγητής Ε.Κ.Π.Α.
136.  Σωφρόνης Χατζησαββίδης, γλωσσολόγος, Καθηγητής Α.Π.Θ.
137.  Δέσποινα Χειλά-Μαρκοπούλου, γλωσσολόγος, Ομότιμη Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
138.  Μαρία Χονδρογιάννη, γλωσσολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Westminster
139.  Μάριος Χρύσου, γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής Ε.Κ.Π.Α.
140.  Αγγελική Ψάλτου-Joycey, γλωσσολόγος, Καθηγήτρια Α.Π.Θ. & Πρόεδρος Ελληνικής Εταιρίας Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...