Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

«Οι εσωκομματικές εκλογές Γραμματέα, το κόμμα, η κοινωνία κι Εμείς»

Γράφει ο Λευτέρης Αυγενάκης,

Βουλευτής της Ν.Δ.

Έντονη αναμένεται να είναι αυτή η εβδομάδα λόγω εσωκομματικών εξελίξεων καθώς, η Πολιτική Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας θα εκλέξει τον Γραμματέα του κόμματος.

Ενώ οι ενδιαφερόμενοι έχουν καταθέσει υποψηφιότητες και όλα μοιάζουν σαν μια μαγική διαδικασία, κατά την οποία ‘τα σύγχρονα πολιτικά κόμματα’ δείχνουν να έχουν εκδημοκρατιστεί και τα διευρυμένα όργανά τους, π.χ. η Πολιτική Επιτροπή, να εκλέγουν τις διοικήσεις τους, διακρίνω μία προβληματική: μου θυμίζουν όλα αυτά τα primaries των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, όπου ο Υποψήφιος με την καλύτερη εμφάνιση θα έχει υψηλότερο ποσοστό δημοτικότητας και συνεπώς πιο εύκολη νίκη στην εν λόγω Πολιτεία.

Το ζητούμενο, για όλους μας δεν είναι ποιος θα εκλεγεί. Θα πρέπει να ξεφύγουμε από τον προσωποπαγή χαρακτήρα των κομματικών σχηματισμών και να εισέλθουμε στην εποχή των πολιτικών επιλογών. Σημασία δεν έχει ποιος θα χάσει ή θα κερδίσει, σημασία έχει αυτός που θα κερδίσει να μπορέσει να διαχωρίσει το κόμμα από την Κυβέρνηση, να προασπίσει με σθένος τις ουσιαστικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στο κράτος, την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, την δημιουργία και την διεύρυνση του «ανοιχτού κόμματος» με ολοένα και μεγαλύτερη συμμετοχή του πολίτη σε αυτό, την ενίσχυση των τομέων πολιτικής ευθύνης και γενικότερα τη διασφάλιση της λειτουργίας ενός τέτοιου τύπου κόμματος που θα είναι ανοιχτό στην κοινωνία, θα αποφασίζει και θα λογοδοτεί εν ονόματι αυτής και θα χαράσσει την πολιτική γραμμή της Κυβέρνησης, έχοντας πάντα διαβουλευθεί με τους αρμόδιους φορείς. Το «εμείς» δεν θα πρέπει να επικεντρώνεται σε μια στενή κομματική βάση αλλά σε μία ευρεία συναίνεση κοινωνίας-κόμματος.

Όπως, επίσης, τα ρήματα «νοιάζομαι», «προσφέρω», «υπηρετώ και αγαπώ τη χώρα, τον τόπο, το κόμμα» δεν θα πρέπει να υφίσταντο μόνο σε επίπεδο προεκλογικής ρητορικής, αλλά να αποτελούν τη σημαία των έργων μας και των αξιών που πρεσβεύουμε. Είναι ωραίο κάθε φορά που καλούμαστε να συμμετέχουμε σ’ οποιαδήποτε κομματική ή εκλογική διαδικασία να επικαλούμαστε «τα έργα». Σημασία δεν έχει μόνο να επικαλείσαι αλλά και να τα πράττεις. Και γι’ αυτό μας κρίνει σήμερα αυστηρά ολόκληρος ο ελληνικός λαός.

Τα λάθη του παρελθόντος πρέπει να μας υποδείξουν πως θα απαλλαγούμε από παλιές, κομματικές νοοτροπίες και πως θα αποτελέσουμε έναν αξιόπιστο, πολιτικό φορέα, ικανό να διαχειριστεί την οικονομική, κοινωνική, εργασιακή, πολιτική, ηθική κρίση της εποχής μας και να προτείνει λύσεις και μεθόδους συλλογικής αντιμετώπισης. Το φορτίο της Κυβέρνησης είναι ιδιαίτερα μεγάλο και επικεντρώνεται λόγω της πολιτικής κατάστασης σε συνεχείς συνομιλίες με την Τρόικα. Σ’ αυτό το σημείο το κόμμα θα πρέπει να σταθμίσει τις ισορροπίες και να αποτελέσει τον δίαυλο παραγωγής πολιτικών στο εσωτερικό.

Η εκλογή του Γραμματέα του κόμματος και η νέα σύνθεση του κόμματος σε κάθε επίπεδο, από πάνω προς τα κάτω και αντίθετα, αποτελούν στη σημερινή συγκυρία, την αρχή και το τέλος της ιστορίας μας. Γιατί, στις εκλογές της 17ης Ιούνη, το εκλογικό σώμα μας εμπιστεύτηκε την διακυβέρνηση της χώρας, ωστόσο, εάν χάσουμε στην πορεία το ιδεολογικό στίγμα του « Κοινωνικού Φιλελευθερισμού» τότε σίγουρα, ο λαός θα μας γυρίσει την πλάτη.

Τα δίκαια 11 δις.

Άρθρο του Βουλευτή Ιωάννη Δ. Μιχελογιαννάκη.

Αρκετά έχουν ακουστεί όσον αφορά την υπάρχουσα αντίδραση για τα άδικα μέτρα, τονίζοντας ότι δεν υπάρχουν ούτε συγκεκριμένες προτάσεις, ούτε το δια ταύτα. Στην παθογένεια του ελληνικού κράτους καταθέτω σκέψεις που δεν είναι μόνο προτάσεις για ισοδύναμα αλλά και εθνική ανάγκη.

Καπνός

Το 9% των φορολογικών εσόδων της χώρας προέρχεται από την φορολόγηση καπνού. Η Ελλάδα καταλαμβάνει την 7η θέση σε λαθρεμπόριο τσιγάρων. Ο καπνός είναι η περισσότερο λαθραία διακινούμενη νόμιμη ουσία στον κόσμο. Το 11,6% όλων των τσιγάρων είναι λαθραία. Υπάρχουν τρία είδη λαθρεμπορίας τσιγάρων, η παράνομη μεταφορά χωρίς φόρο, η παράνομη αγορά χωρίς τελωνείο και παράνομη κατασκευή. Η αιμορραγία στα φορολογικά έσοδα εκτιμάται στα 500 εκ.

Υγεία.

Το 2% του υπολογίζεται ότι αποτελεί η παραοικονομία στην υγεία αφαιρώντας από το ελληνικό κράτος έσοδα από φόρους που πλησιάζουν τα 5 δις. Το φάρμακο αποτελεί το 20% των συνολικών δαπανών και το υπόλοιπο 80% αποτελεί υπηρεσίες. Η μείωση στις τιμές των φαρμάκων επέφερε στα ασφαλιστικά ταμεία 750 εκατ. Ευρώ και μείωσε την φαρμακευτική δαπάνη στα νοσοκομεία κατά 100 εκτ. Ευρώ. Αυτά τα 850 εκ. είναι πολύ μικρό ποσό έναντι των 5 δις.

Παιδεία

Η Ελλάδα συμπεριλαμβάνεται στις χώρες όπου οι περισσότεροι από το 50% των μαθητών κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί στο 18,6% του οικογενειακού προϋπολογισμού και στο 20% του κρατικού προϋπολογισμού για την παιδεία δηλαδή 1 δις ευρώ περίπου.

Καύσιμα

Το 20% του πετρελαίου που πωλείται ως κίνησης είναι νοθευμένο με θέρμανσης ή ναυτιλίας, ενώ το 1% έως 2% των πωλήσεων βενζινών είναι νοθευμένες με συστατικά που δεν έχουν ΕΦΚ ή από εικονικές αφορολόγητες εισαγωγές. Η εκτιμώμενη δασμοδιαφυγή είναι 400 εκατομμύρια ευρώ από το πετρέλαιο και 100 εκατομμύρια ευρώ από την βενζίνη, σύνολο 500 εκατομμύρια ευρώ.

Ανεργία

Το κόστος της ανεργίας διακρίνεται στο μετρήσιμο και στο μη μετρήσιμο (κοινωνικό κόστος ανεργίας διάρρηξη κοινωνικής συνοχής). Η ανεργία όμως εμπεριέχει και έμμεσο κόστος όπως κόστος ευκαιρίας ή εναλλακτικό κόστος, οι πόροι δηλαδή που χάνει το κράτος από μειωμένες εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία αφού ούτε οι άνεργοι αλλά ούτε και οι δυνητικοί εργοδότες τους καταβάλλουν εισφορές. Σύμφωνα Ε.Σ.Ε.Ε. αυτό ξεπερνά τα 4 δις.

Από τα παραπάνω φαίνεται ότι, τα 500 εκατομμύρια ευρώ από τον καπνό, τα 5 δις από την υγεία, το 1 δις από την παιδεία, τα 500 εκατομμύρια ευρώ από τα καύσιμα και τα 4 δις από την ανεργία, συμπληρώνουν τα περιβόητα 11 δις.

Οφείλουν τα κόμματα της κυβέρνησης ευθύνης, αφού παραδώσουν στους ξένους την πραγματική εικόνα της ελληνικής οικονομίας όσον αφορά τα παραπάνω, να τους πείσουν με οποιοδήποτε κόστος, ότι έχουν την βούληση να τα θεραπεύσουν. Αυτό αποτελεί το ζητούμενο της κοινωνικής δικαιοσύνης, που είναι δυστυχώς μονόδρομος για να μην επέλθει κοινωνική εξέγερση.

Ιωάννης Δ. Μιχελογιαννάκης

Βουλευτής ΔΗΜ.ΑΡ Ν. Ηρακλείου

ΔΗΜΑΡ - Λυκούδης: "Θα πιέσουμε όσο μπορούμε να μην υπάρξουν ευρείες αποκλίσεις από την προγραμματική συμφωνία"

"Θα υπάρξει παρέκκλιση στο πρόγραμμα (Σ.Σ. προγραμματική συμφωνία συγκρότησης της κυβέρνησης) και θα υπάρξουν μέτρα με τα οποία η Δημοκρατική Αριστερά και επί της ουσίας και τυπικά θα διαφωνεί. Θαλλά από εκεί και πέρα θα ήθελα να σας πω με μεγάλη ειλικρίνεια ότι πολλές φορές η πραγματικότητα συγκρούεται με τις συνεννοήσεις και τις απόψεις που είχαμε διαμορφώσει. Εμείς βεβαίως ως Δημοκρατική Αριστερά θα αντιδράσουμε σε μέτρα που δεν είμαστε σύμφωνοι. Πάντως πρέπει να επαναλάβω κάτι που έχουμε πει πολλές φορές εμείς στη Δημοκρατική Αριστερά, ότι υπέρτερη αξία σε αυτή τη φάση είναι να διατηρήσουμε τη χώρα στην ευρωζώνη, να προσπαθήσουμε να πετύχει η μεγάλη και πολύ δύσκολη προσπάθεια που γίνεται. Και υπό αυτή την έννοια θα είμαστε πάρα πολύ προσεχτικοί, στον τρόπο με τον οποίο θα αποκρούσουμε μέτρα με τα οποία δεν συμφωνούμε".

Αυτό τόνισε στη Συνέντευξη του στο ραδιοφωνικό σταθμό Real 97,8 και στη δημοσιογράφο Κάτια Μακρή ο Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς και βουλευτής Επικρατείας της Δημοκρατικής Αριστεράς , Σπύρος Λυκούδης.

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης: 

Ερώτηση:  Θα υπάρξει παρέκκλιση από την προγραμματική συμφωνία συγκρότησης της κυβέρνησης;
Απάντηση: Νομίζω ότι θα υπάρξει παρέκκλιση στο πρόγραμμα και ότι θα υπάρξουν μέτρα με τα οποία η Δημοκρατική Αριστερά και επί της ουσίας και τυπικά θα διαφωνεί. Θα πιέσουμε όσο μπορούμε να μην υπάρξουν ευρείες αποκλίσεις αλλά από εκεί και πέρα θα ήθελα να σας πω με μεγάλη ειλικρίνεια ότι πολλές φορές η πραγματικότητα συγκρούεται με τις συνεννοήσεις και τις απόψεις που είχαμε διαμορφώσει. Εμείς βεβαίως ως Δημοκρατική Αριστερά θα αντιδράσουμε σε μέτρα που δεν είμαστε σύμφωνοι. Πάντως πρέπει να επαναλάβω κάτι που έχουμε πει πολλές φορές εμείς στη Δημοκρατική Αριστερά, ότι υπέρτερη αξία σε αυτή τη φάση είναι να διατηρήσουμε τη χώρα στην ευρωζώνη, να προσπαθήσουμε να πετύχει η μεγάλη και πολύ δύσκολη προσπάθεια που γίνεται. Και υπό αυτή την έννοια θα είμαστε πάρα πολύ προσεχτικοί, στον τρόπο με τον οποίο θα αποκρούσουμε μέτρα με τα οποία δεν συμφωνούμε.
Ερώτηση: Αυτό που λέτε δημιουργεί πολλά ερωτήματα. Έχει μία ουσία, εγώ καταλαβαίνω ότι δεν θα ρίξετε την κυβέρνηση, δεν θα αποχωρήσετε δηλαδή από τον κυβερνητικό σχηματισμό.
Απάντηση: Δεν θα προχωρήσουμε στη δημιουργία κυβερνητικής κρίσης.
Ερώτηση: Όταν λέτε ωστόσο ότι θα αντιδράσετε, ποια θα είναι αυτή η αντίδραση από τη στιγμή που θα ψηφίσετε τα μέτρα;
Απάντηση: Περιμένετε να έρθει εκείνη η στιγμή που θα δούμε τα μέτρα. Θα σας θυμίσω π.χ. την κατηγορηματική αντίδραση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, στο θέμα της εφεδρείας όπως ήταν έτοιμη να εφαρμοστεί. Και νομίζω ότι με την μεθοδευμένη προσπάθεια που κάναμε να πείσουμε τους κυβερνητικούς συνομιλητές μας, πάρα πολλά πράγματα άλλαξαν.
Ερώτηση: Κύριε Λυκούδη, η μετονομασία της εφεδρείας, σε κάτι άλλο γιατί περί αυτού πρόκειται, δεν θα λέγεται εφεδρεία αλλά κάπως αλλιώς νομίζω ότι δεν αλλάζει την ουσία. Χιλιάδες άνθρωποι θα φύγουν από το δημόσιο.
Απάντηση: Να μου επιτρέψετε να μη συμφωνήσω με αυτό που λέτε. Η οριζόντια εφεδρεία έτσι όπως εφαρμόστηκε, που έθεσε εκτός δημοσίου ικανότατους ανθρώπους και δεν συνεισέφερε οικονομικά, δεν έχει καμία σχέση με την πρόταση να υπάρξουν συνταξιοδοτική ωρίμανση, μετατάξεις, μετακινήσεις, αξιολογήσεις κλπ. Ασφαλώς δεν γίνεται μια ευρέος χαρακτήρα ανατροπή αυτής της κατεύθυνσης αλλά με δεδομένο, ότι η παρέμβαση στο δημόσιο πρέπει να υπάρξει αφού το ομολογούν οι πάντες, η εφαρμογή με ηπιότερο χαρακτήρα αυτής παρέμβασης έχει μια αξία.
Ερώτηση: Για τα ειδικά μισθολόγια αντιδράτε γενικά;  Ή σε συγκριμένες κατηγορίες;
Απάντηση: Ρωτάτε ένα πολιτικό στέλεχος της Αριστεράς. Και σας λέω κατηγορηματικά αστυνομικός που είναι στο δρόμο με τα 650 € δεν αντέχει  μείωση. Είναι άδικη κοινωνικά, είναι άδικη πολιτικά, από άποψη ανθρωπιστικής προσέγγισης, από κάθε άποψη.
Ερώτηση: Δηλαδή αντιδράτε για τα σώματα ασφαλείας να υποθέσω.
Απάντηση:  Το έφερα ως παράδειγμα κ. Μακρή γιατί υπάρχει ένα ζήτημα.
Ερώτηση:  Για τους πανεπιστημιακούς, τους δικαστικούς, τους γιατρούς του ΕΣΥ;
Απάντηση: Μια κατηγορία εργαζομένων που έχει εισοδήματα 60.000  - 65.000 € τον χρόνο ας προσπαθήσει και αυτή να μετάσχει στην μεγάλη εθνική προσπάθεια.  Δεν είναι το ίδιο με τον αστυφύλακα των 600 €.
Ερώτηση: Φοβάστε ότι μέσα στην Κοινοβουλευτική σας ομάδα, θα υπάρξουν αντιδράσεις κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας;. Έχουμε ακούσει ήδη τον κ. Οδυσσέα Βουδούρη, έχουμε ακούσει τον κ. Μιχελογιαννάκη, «ΠΑΣΟΚογενείς» βουλευτές που έχουν μεταφερθεί στη ΔΗΜΑΡ. Πιστεύετε ότι θα υπάρξει μία γενικευμένη αντίδραση;
Απάντηση: Δεν θέλω να κάνω προφήτη, ούτε τον απόλυτο φύλακα της συνοχής της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. Κάθε βουλευτής έχει τη δική του αντίληψη, έχει τη δική του προσέγγιση όμως νομίζω  ότι η Δημοκρατική Αριστερά, η Κοινοβουλευτική Ομάδα θα αντιμετωπίσει  αυτό το εξαιρετικά δύσκολο θέμα, βεβαίως με τις ευαισθησίες που έχουν όλοι αλλά και με δεδομένο ότι η πατρίδα μας, η χώρα μας περνάει δύσκολες στιγμές και οφείλουμε όλοι να είμαστε σε κάποιο ύψος ευθύνης. Δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω. Αντιλαμβάνεστε τι λέω.
Ερώτηση: Θα τεθεί θέμα, κομματικής πειθαρχίας;
Απάντηση:  Ο δικός μας ο χώρος δεν λειτουργεί…
Ερώτηση:  Με αυτή την κουλτούρα, αλλά δεν ξέρεις ποτέ..
Απάντηση: Νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε μία σοβαρή συζήτηση ως βουλευτές – πολιτικά στελέχη και όχι ως πολιτευόμενοι.
Ερώτηση: Ο κ. Σκανδαλίδης σε συνέντευξή του στην Real news, είπε ότι πρέπει να τεθεί θέμα ψήφου εμπιστοσύνης  της κυβέρνησης για την πορεία των μέτρων. Είναι ενδιαφέρουσα πρόταση;
Απάντηση:  Έχει ενδιαφέρον ως πρόταση αφού κατατίθεται από ένα κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Όμως  επειδή βρίσκομαι στη συνεδρίαση μιας επιτροπής της Βουλής σχετικά με το θέμα υποδοχής των μεταναστών, δεν ξέρω τι έχει πει ο κ. Βενιζέλος για αυτό το θέμα σήμερα.
Ερώτηση: Ο κ. Βενιζέλος άσκησε κριτική στον κ. Σαμαρά, γιατί δεν έθεσε σθεναρότερα  το θέμα επαναδιαπραγμάτευσης και της επιμήκυνσης που είναι καθοριστικής σημασίας. Θα ήθελα το σχόλιο σας. Υπάρχει καθυστέρηση, χάθηκε επικοινωνιακός  χρόνος και έπρεπε να τεθεί σθεναρότερα το θέμα της επιμήκυνσης;
Απάντηση:  Συνολικότερα έχουμε μια διακυβέρνηση, το τελευταίο διάστημα και όχι μόνο επί Σαμαρά, που έχει καθυστερήσει σε πάρα πολλά πράγματα. Τώρα το θέμα της επιμήκυνσης είναι προτιμότερο να το θέσει αφού έχει αποκατασταθεί σε όποια περιθώρια έχει, η αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό. Θα μου επιτρέψετε να αφήσουμε να κρίνουμε την πορεία της κυβέρνησης σε αυτή τη φάση αφού πρώτα γίνει η αυριανή συνάντηση. Εγώ θέλω να έχω ακριβή και πλήρη ενημέρωση από τον πρόεδρο του κόμματός μας μετά την αυριανή συνάντηση με τον κ. Σαμαρά.  Θέλω να είμαι πλήρως ενημερωμένος. Δεν μου αρέσει ως στέλεχος της Αριστεράς να σχολιάζω απλώς, θέλω να έχω πολιτική άποψη.

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

Οι δύο Στρατηγικές και το μεγάλο δίλημμα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ

Του ΚΩΣΤΑ ΧΑΪΝΑ
Στελέχους της ΔΗΜ.ΑΡ.

Παρακολουθώντας καθημερινά τις δηλώσεις του επίσημου ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, αλλά και στελεχών του χώρου, θα διαπιστώσεις πολύ εύκολα ότι ισορροπούν ανάμεσα σε δύο στρατηγικές. 

      Η μία είναι αυτή που επίσημα υποστηρίχθηκε από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά και η οποία συνεχίζει να υποστηρίζει και μετεκλογικά, επίσημα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Η βασική λογική αυτής της στρατηγικής είναι ότι η παραμονή στην Ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θεωρείται ότι είναι εκ των ων ουκ άνευ. Διαφωνεί με τη συνταγή του μνημονίου και θέλει να την αντικαταστήσει με κάποια άλλη πολιτική, μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις με τους δανειστές και συμμάχους μας. (Αυτή η πολιτική βέβαια είναι λίγο θολή αλλά δεν έχει σημασία). Βέβαια για να καταλήξουν στην θέση αυτή διολίσθησαν σιγά-σιγά, από τις σκληρές θέσεις περί επαχθούς χρέους και τοκογλύφων, από το μονομερές «κούρεμα» του χρέους, πέρασαν σε ηπιότερες προσεγγίσεις, όπως η μονομερής καταγγελία του μνημονίου και τέλος προσχώρησαν στην άποψη, ότι απλά θα αλλάξουν το μνημόνιο μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις. Διαβάστε το σχόλιο του ΣΥΡΙΖΑ για τη συνάντηση Σαμαρά με Μέρκελ και Ολάντ. «Ο κ. Σαμαράς δεν ζήτησε και δεν πήρε τίποτα από Μέρκελ και Ολάντ, παρόλο που τα έδωσε όλα…».
http://www.ant1online.gr/Politics/Parties/Pages/20128/b0582737-4891-41ac-a77b-0ad4168ca1fc.aspx. Στην ουσία όμως ο ΣΥΡΙΖΑ, με την δήλωση του αυτή προσχωρεί στην πράξη, στην πολιτική της επαναδιαπραγμάτευσης. Απλά αμφισβητεί τα οφέλη που αποκόμισε ο Σαμαράς, τα οποία τα θεωρεί μηδαμινά. Ο ΣΥΡΙΖΑ τι θα έκανε για να πάρει περισσότερα ή τέλος πάντων αυτά που θέλει και ποια είναι αυτά δεν μας τα λέει για να κρίνουν και οι πολίτες.
     
 Η δεύτερη στρατηγική η οποία συνυπάρχει μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, σε βασικές δυνάμεις του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, αλλά και σε συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, είναι η εξής : Πρέπει να πούμε την αλήθεια στον ελληνικό λαό, ότι δεν υπάρχει καμιά προοπτική λύσης του προβλήματος του χρέους της χώρας εντός της ευρωζώνης, χρειάζεται άμεση παύση πληρωμών, μονομερές «κούρεμα» του μεγαλύτερου τμήματος του χρέους, επιστροφή στο εθνικό νόμισμα και σχεδίαση ενός εθνικού προγράμματος ανάπτυξης. Η ουσία αυτής της πολιτικής εκφράστηκε κυρίως από το ΚΚΕ και από κάποιες άλλες εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις στις τελευταίες εκλογές και δεν βρήκε ιδιαίτερη ανταπόκριση στο εκλογικό σώμα. Το θέμα είναι ότι η πολιτική αυτή –η οποία αντικειμενικά εκφράζει μια άλλη προσέγγιση για την πορεία  της χώρας καθόλα σεβαστή- εκφράζεται από σοβαρά στελέχη του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (Π.Λαφαζάνης κ.ά.) και από άλλες δυνάμεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες ούτε μπορούν να υποτιμηθούν, ούτε να περιθωριοποιηθούν, ούτε θα σιωπήσουν.
    
  Αυτές οι δύο στρατηγικές, συνυπάρχουν οριζοντίως και καθέτως στις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο στα ηγετικά κλιμάκια, αλλά και στην βάση του, στους ψηφοφόρους του. Είναι και η αιτία της πανσπερμίας των απόψεων των στελεχών του, για τα θέματα που προκύπτουν στην πολιτική καθημερινότητα (Δηλώσεις στελεχών για επιστροφή στη δραχμή, περίπτωση Ύδρας κ.λ.π.). Αυτό είναι και το μεγάλο δράμα της ηγεσίας του, αφού θα πρέπει χωρίς να χάνει το ριζοσπαστισμό του, ταυτόχρονα να δικαιολογείται για την συστημικότητά του. Εντός ευρώ, εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, εντός συστήματος δηλαδή, σε ένα ακροατήριο που τον ψήφισε κυρίως γιαυτό, αλλά και σε ένα παραδοσιακό τμήμα της αριστεράς που έχει τραφεί χρόνια τώρα με πιο αντισυστημικά συνθήματα.
      
Το  δίλημμα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλο. Όσο ακολουθούν την πρώτη στρατηγική και αυτό θα διαπιστώνεται στην καθημερινή πολιτική αντιπαράθεση, δικαιώνουν ουσιαστικά τη Δημοκρατική Αριστερά. Που υποστηρίζει από την αρχή χωρίς υπερβολές και επαναστατικά λόγια, ότι κόκκινη γραμμή είναι η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη και την αναγκαιότητα μιας πολιτικής άμεσων δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων και αλλαγών, ανεξαρτήτως μνημονίου και μιας επαναδιαπραγμάτευσης με τους δανειστές μας για το χρέος και το έλλειμμα. Και αυτό ουσιαστικά κάνει η Κυβέρνηση συνεργασίας σήμερα, ανεξάρτητα εάν διαφωνεί κάποιος με τους ρυθμούς, την ένταση, τις μορφές και τους τρόπους επαναδιαπραγμάτευσης που ακολουθεί. Κάποιος άλλος βέβαια, θα έλεγε ότι σοφά κινείται η Κυβέρνηση, γιατί ίσως μια άλλη τακτική, που θα φαινόταν πιο «επαναστατική» και πιο διεκδικητική απέναντι στους συμμάχους και δανειστές μας, να έφερνε αντίθετα αποτελέσματα. Και αυτό για τον απλούστατο λόγο, ότι σήμερα η χώρας μας, είναι ασυνεπής με πολλούς όρους της συμφωνίας της με τους εταίρους και δανειστές μας. Και αυτοί από την πλευρά τους δεν θα μπορούσαν να πουν κάτι διαφορετικό : Υλοποιείστε τα συμφωνηθέντα ή τέλος πάντων ένα σημαντικό μέρος τους και μετά ελάτε να συζητήσουμε ότι θέλετε. Ανεξάρτητα όμως απ’αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αναφωνεί σήμερα θριαμβευτικά ότι δεν πήρε τίποτα η Ελλάδα από τη Μέρκελ και τον Ολάντ, στην ουσία όμως ομολογεί, ότι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος πολιτικής για τη χώρα μας είναι η διαπραγμάτευση με τους συμμάχους μας και δανειστές μας, εντός ευρωπαϊκού πλαισίου και εντός ευρωζώνης. Αυτό είναι η ουσία, τα άλλα είναι για να δικαιολογεί την πολιτική του προς τους ψηφοφόρους του.
     
 Αντικειμενικά αυτά τα θέματα θα απασχολήσουν ιδιαίτερα  την επόμενη περίοδο τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, μπροστά και στις διαδικασίες ενοποίησης του χώρου. Του ευχόμαστε το καλύτερο, αλλά όσο και καλές προθέσεις να έχει ο οποιοσδήποτε, η σημερινή πραγματικότητα συμβίωσης δύο αντίθετων πολιτικών στρατηγικών στο ίδιο κόμμα δεν μπορεί να πάει πολύ μακριά.

Χαλκίδα 26-8-2012
Κώστας  Χαϊνάς
Enhanced by Zemanta

Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

Άμεση είσπραξη χρημάτων χωρίς νέα μέτρα.

Άρθρο του Βουλευτή Ιωάννη Δ. Μιχελογιαννάκη.


Τα οποιαδήποτε νέα μέτρα θα είναι δυσβάστακτα για τον έλληνα.

Στις συναντήσεις με Γιούνκερ, Μέρκελ και Ολάντ, όλοι αναφέρθηκαν στο ότι δεν είναι δυνατόν να πληρώνουν πλέον οι ίδιοι και οι ίδιοι.

Με τις δυο παρακάτω προτάσεις, λύνεται άμεσα το πρόβλημα, αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση.

Είναι δεδομένο ότι στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη φοροδιαφυγή, τόσο στην άμεση, όσο και στην έμμεση φορολογία και ειδικότερα στο Φ.Π.Α. Δεδομένο είναι επίσης, ότι η φοροδιαφυγή είναι κατά πολύ μεγαλύτερη στα πολύ μεγάλα εισοδήματα, με αποτέλεσμα να κλονίζεται η αρχή της οριζόντιας και της κάθετης φορολογικής ισότητας.

Η απώλεια εσόδων από Φ.Π.Α., οφείλεται στην μη έκδοση αποδείξεων ή τιμολογίων, στην χρήση εικονικών στοιχείων, στην υποβολή ανακριβών δηλώσεων, στην μη υποβολή δηλώσεων και στην αδυναμία του φοροελεγκτικού μηχανισμού να προβεί σε διασταυρώσεις.

Η φοροδιαφυγή λοιπόν, μπορεί να αποτελέσει την βάση επίλυσης του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας, ενός προβλήματος, του όποιου η επίλυση δεν θα επιτευχτεί με την εκ νέου επιβολή φόρων όπως υπολογίζουν ορισμένοι.

Το Ινστιτούτο Οικονομικών και Φορολογικών Μελετών, το Κ.Ε.Π.Ε. και ο πρώην αντιπρόεδρος της βουλής Γρηγόρης Νιώτης, έχουν κάνει πρόταση για ένα ηλεκτρονικό πρόγραμμα, άμεσης και ταυτόχρονης είσπραξης του Φ.Π.Α. με τις συναλλαγές. Η λειτουργία του συγκεκριμένου προγράμματος, βασίζεται στην καθιέρωση χωριστού λογαριασμού Φ.Π.Α. εμπόρων, από όπου το γενικό λογιστήριο του κράτους θα εισπράττει άμεσα ποσοστό του Φ.Π.Α. μέσω λογισμικού προγράμματος, το οποίο θα κληθούν να ενσωματώσουν - εφαρμόσουν οι τράπεζες, για τον αυτόματο διαχωρισμό του Φ.Π.Α. από το υπόλοιπο ποσό εισπράξεων. Την υλοποίηση του συγκεκριμένου προγράμματος, θα αναλάβουν οι εταιρίες που διαχειρίζονται πιστωτικές ή χρεωστικές κάρτες.

Στην ουσία δηλαδή, προτείνεται η θέσπιση υποχρεωτικής ηλεκτρονικής συναλλαγής, με την χρησιμοποίηση χρεωστικών καρτών αντί μετρητών, σε κάθε συναλλαγή που αφορά ποσά 300 ευρώ και κάτω. Τα ποσά από την αύξηση των εσόδων θα κατευθυνθούν ως αντιστάθμισμα στις μειώσεις μισθών και συντάξεων. Ενώ τα επιπλέον ωφέλει προς τον πολίτη, θα είναι, η μείωση του Φ.Π.Α. κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες και η συμμετοχή του σε αυτόματη μηνιαία κλήρωση, με χρηματικό έπαθλο, το οποίο θα πιστώνεται αυτόματα στην χρεωστική του κάρτα.

Όσον αφορά, τους όψιμους αντιρρησίες για την αποτελεσματικότητα του συγκεκριμένου προγράμματος, αξίζει να σημειωθεί, ότι έχει εφαρμοστεί σε Βόρεια Κορέα, Αργεντινή και Αμερική με επιτυχία.

Άρα, όταν η απώλεια εσόδων από Φ.Π.Α. στη χώρα μας υπολογίζεται στα 12 δις και η ηλεκτρονική συναλλαγή αντιστοιχεί μόνο στο 9%, καταλαβαίνουμε το άμεσο εισπρακτικό όφελος για το κράτος και μάλιστα, χωρίς νέες επιβαρύνσεις, προς τους ήδη δυσανάλογα επιβαρυμένους πολίτες του.

Είναι σε όλους γνωστό, ότι την τελευταία δεκαετία έχουν φύγει περισσότερα από 200 δις ευρώ στο εξωτερικό, με τα 80 δις να έχουν φύγει μόλις την τελευταία διετία. Κατά την διετία 2009 - 2010 κατατέθηκαν στην βουλή 3.500 ονόματα με καταθέσεις στο εξωτερικό, εκ των οποίων, μετά από έρευνες και διασταυρώσεις ΣΔΟΕ και Εφορίας, διαπιστώθηκε ότι η μεγάλη πλειοψηφία έχει καταθέσεις από 1 έως 15 εκατομμύρια ευρώ καθώς επίσης και ότι έχουν δηλωμένα λιγότερα από αυτά που έπρεπε. Με δεδομένο επίσης, ότι το 2011 έγινε από την Ελληνική Βουλή άρση του τραπεζικού απορρήτου, ο πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής έκανε και σε αυτόν τον τομέα συγκεκριμένη πρόταση.

Σύμφωνα με την πρόταση αυτή, θα πρέπει άμεσα, όλες οι Ελληνικές Τράπεζες να δώσουν στην δημοσιότητα όλα τα ονόματα που έβγαλαν χρήματα πάνω από 100.000 ευρώ την τελευταία δωδεκαετία. Η αναφορά στην δωδεκαετία γίνεται, καθώς οι φορολογικές απαιτήσεις του δημοσίου παραμένουν «ζωντανές» μόνο για δώδεκα χρόνια. Εν συνεχεία, τα στοιχεία αυτά θα δοθούν στο ΚΕΠΥΟ το οποίο θα μας δώσει ακριβώς τα δηλωθέντα των εν λόγω καταθετών. Με τον τρόπο αυτό θα ελέγξουμε αν τα χρήματα του εξωτερικού είναι νόμιμα φορολογημένα ή όχι.

Στην περίπτωση που οι κάτοχοι των συγκεκριμένων καταθέσεων θελήσουν να γυρίσουν εθελοντικά τα χρήματα, να φορολογηθεί μόνο το 20% με την προϋπόθεση να κλειστούν στις Ελληνικές Τράπεζες για μια 5ετία. Διαφορετικά, θα φορολογηθούν βάσει νόμου με το 45% συν τις όποιες νόμιμες προσαυξήσεις. Οι οποίες, να είστε βέβαιοι, ότι ανεβάζουν το ποσοστό φορολογίας αρκετά.

Οι παραπάνω προτάσεις είναι σίγουρο ότι θα αποδώσουν. Η προσυπογραφεί τους, ήδη, από βουλευτές ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημα.

Αν θέλουμε, ο Σαμαράς δεν μπορεί να πει όχι .

Ιωάννης Δ. Μιχελογιαννάκης

Βουλευτής ΔΗΜ.ΑΡ Ν. Ηρακλείου

Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

Κουβέλης: Η επαναδιαπραγμάτευση άρχισε από την πρώτη ημέρα

"Η επαναδιαπραγμάτευση άρχισε από την πρώτη ημέρα. Για αυτό και οι αντιδράσεις που βλέπετε από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους σε χώρες του Βορρά. Μια ματιά όμως στον τύπο της Γερμανίας την τελευταία βδομάδα θα σας πείσει ότι και εκεί αντιλαμβάνονται ότι είναι προς το συμφέρον και της Γερμανίας και συνολικά της Ευρώπης η παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη και αρχίζει μια κάποια μεταστροφή του αρνητικού κλίματος. Σε αυτό είμαι βέβαιος ότι θα συμβάλλει το ταξίδι του πρωθυπουργού. Η μεταστροφή αυτή θα επιταχύνεται και θα πάρει πρακτική μορφή όσο και εμείς ανταποκρινόμαστε στις υποχρεώσεις μας. Ουσιαστικά πρόκειται για παράλληλη διαδικασία'.

Απόσπασμα από τη σημερινή συνέντευξη του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτη Κουβέλη στην εφημερίδα "Ημερησία"

Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της συνέντευξης:

ΕΡ: Κύριε πρόεδρε. Το πακέτο των μέτρων για την εξοικονόμηση των 11,5 δισ. είναι μάλλον δεδομένο ότι θα παρεκκλίνει σε κάποια από τα μέτρα του, από το πλαίσιο της προγραμματικής συμφωνίας των τριών κομμάτων. Θεωρείτε πως θα μπορούσε να αποφευχθεί κάτι τέτοιο;
ΑΠ: Προσπαθούμε και σε μεγάλο βαθμό το πετυχαίνουμε να κινηθούμε μέσα στο πλαίσιο της προγραμματικής συμφωνίας και ταυτοχρόνως να εξασφαλίσουμε το μείζον που είναι η παραμονή της χώρας στο ευρώ. Το τελικό αποτέλεσμα θα δείτε ότι είναι ικανοποιητικό, παίρνοντας βέβαια πάντα υπόψη την πολύ δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα και το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι συγκεκριμένη εναλλακτική πρόταση απλώς δεν υφίσταται.

ΕΡ: Τη Δευτέρα εκφράσατε εκ νέου τη διαφωνία σας με την εφαρμογή του μέτρου της εφεδρείας, ακόμη και στους υπό κατάργηση ή συγχώνευση οργανισμούς. Πως διαφορετικά θα μπορούσε, κατά την άποψή σας, να ικανοποιηθεί η δέσμευσή μας για μείωση του κόστους λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης
ΑΠ: Το ότι η εφεδρεία είχε εξελιχθεί σε φιάσκο δεν ήταν δική μου μόνο διαπίστωση. Δεν είχαμε κανένα λόγο να εφαρμόσουμε ένα μέτρο αναποτελεσματικό από κάθε άποψη. Η ρύθμιση στην οποία κατέληξαν οι κ. Μανιτάκης και Στουρνάρας δίνει απάντηση στο ερώτημα σας. Προσπαθούμε όσο γίνεται οι δύσκολες λύσεις να είναι και δίκαιες.

ΕΡ: Υπάρχουν “κόκκινες” γραμμές της ΔΗΜΑΡ για το ύψος των μισθών και των συντάξεων που δεν πρέπει να περικοπούν εκ νέου;

ΑΠ: Θα προστατέψουμε τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους. Και η καλύτερη προστασία για τους οικονομικά ασθενέστερους είναι η παραμονή της χώρας στο ευρώ . Αυτή είναι η κόκκινη γραμμή μας. Γιατί αν η χώρα επιστρέψει στην δραχμή αυτοί πρωτίστως και κυρίως θα υποφέρουν. Οι οικονομικά ισχυροί θα βρουν τον τρόπο να τα καταφέρουν. Απορώ που αυτή την απλή αλήθεια δεν τη καταλαβαίνουν άνθρωποι που μιλάνε στο όνομα της Αριστεράς και όλο και πιο ανοικτά ερωτοτροπούν με την επιστροφή στη δραχμή.

ΕΡ: Με τα ταξίδια του πρωθυπουργού σε Βερολίνο και Παρίσι φαίνεται να ανοίγει ένας κύκλος πολιτικής διαπραγμάτευσης προκειμένου να πειστούν οι δανειστές μας για τις προθέσεις της κυβέρνησης και να τεθεί αργότερα το ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης. Συμφωνείτε κατ΄ αρχήν με τον σχεδιασμό αυτό; Πόσο αισιόδοξος είστε ότι τελικά θα μας δοθεί η διετής επιμήκυνση που ζητάμε;

ΑΠ: Η επαναδιαπραγμάτευση άρχισε από την πρώτη ημέρα. Για αυτό και οι αντιδράσεις που βλέπετε από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους σε χώρες του Βορρά. Μια ματιά όμως στον τύπο της Γερμανίας την τελευταία βδομάδα θα σας πείσει ότι και εκεί αντιλαμβάνονται ότι είναι προς το συμφέρον και της Γερμανίας και συνολικά της Ευρώπης η παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη και αρχίζει μια κάποια μεταστροφή του αρνητικού κλίματος. Σε αυτό είμαι βέβαιος ότι θα συμβάλλει το ταξίδι του πρωθυπουργού. Η μεταστροφή αυτή θα επιταχύνεται και θα πάρει πρακτική μορφή όσο και εμείς ανταποκρινόμαστε στις υποχρεώσεις μας. Ουσιαστικά πρόκειται για παράλληλη διαδικασία.

ΕΡ: Εφ΄ όσον θα τεθεί και επισήμως το ζήτημα της επιμήκυνσης, δεν θα ήταν λογικό να περιμέναμε την πολιτική απόφαση της Συνόδου Κορυφής ώστε αν ήταν θετική να επιμεριστεί σε τέσσερα και όχι σε δύο χρόνια το πακέτο των 11,5 δισ.;

ΑΠ: Ο μαξιμαλισμός έχει αποδειχθεί κακός σύμβουλος. Το ίδιο τα πολλά «αν», οι μπλόφες και τα παράλογα ρίσκα. Ας κατοχυρώσουμε τα δυο χρόνια επιμήκυνσης, ας προχωρήσουμε στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στις οποίες θα έπρεπε να προχωρήσουμε ανεξαρτήτως μνημονίου και τα πράγματα θα πάρουν τον δρόμο τους. Κανείς δεν θα μας κάνει δώρα, η αλληλεγγύη που απαιτούμε θα δοθεί έναντι και της δικής μας θετικής στάσης. Έτσι προχωράει η Ευρώπη και αυτή θα είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους από ακραίους δεξιούς και εθνικιστικούς κύκλους στην Ευρώπη απεργάζονται τη διάλυση της ευρωζώνης και χρησιμοποιούν ως βολικό πρόσχημα και όχημα την χώρα μας.

ΕΡ: Προεκλογικά, αλλά και στην προγραμματική συμφωνία, μιλούσατε για αναδιαπραγμάτευση των επαχθών όρων του Μνημονίου και σταδιακή απαγκίστρωση από αυτό. Σήμερα η επιμήκυνση τείνει να εξελιχθεί σε μοναδικό στόχο διαπραγμάτευσης. Με τα σημερινά δεδομένα θεωρείτε εφικτή μια συνολική επαναδιαπραγμάτευση; Πότε και ποιους άλλους όρους σκοπεύετε να θέσετε σ΄ αυτή τη διαδικασία.

ΑΠ: Προεκλογικά η ΔΗΜΑΡ μίλησε για σταδιακή απαγκίστρωση από τους δυσμενείς όρους του μνημονίου. Προσέξαμε πολύ τα λόγια μας, κάθε λέξη έχει την σημασία της. Καθόλου τυχαία προτάξαμε το σταδιακή γιατί εμείς δεν είμαστε λαϊκιστές που μοιράζουν εκ του ασφαλούς υποσχέσεις τις οποίες γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να υλοποιήσουν. Για αυτό εξ άλλου κάποιοι σχεδόν πανηγύριζαν που έμειναν στην αντιπολίτευση και δεν βρέθηκαν στη «δυσάρεστη» θέση να πρέπει να υπερασπίσουν στην πράξη – και όχι στα λόγια – το προεκλογικό τους πρόγραμμα. Σε αυτούς λοιπόν που ανακάλυψαν τώρα τα αγαθά της επαναδιαπραγμάτευσης, ενώ προεκλογικά μας μιλούσαν για μονομερή καταγγελία του μνημονίου αλλά και σε εκείνους που ειλικρινά αγωνιούν και ερωτούν απαντώ ως εξής : όλα θα γίνουν στο χρόνο τους, γρήγορα αλλά όχι βιαστικά με γνώμονα πάντα το συμφέρον του τόπου.

ΕΡ: Το κυοφορούμενο πακέτο μέτρων προκαλεί, πέραν των άλλων αντιδράσεις και στο εσωτερικό του κόμματός σας με κάποιους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ να σας ζητούν δημοσίως να καταγγείλετε την αθέτηση της προγραμματικής συμφωνίας και να αποσύρεται την στήριξή σας από την κυβέρνηση. Πως αντιμετωπίζεται αυτές τις “προτροπές”. Είστε διατεθειμένος να στηρίξετε έως το τέλος την κυβέρνηση και τις επιλογές του κ. Σαμαρά;

ΑΠ: Είμαστε ένα δημοκρατικό κόμμα της Αριστεράς, είμαστε ότι λέει ο τίτλος μας και το αποδείξαμε αυτή την κρίσιμη περίοδο. Σε διήμερη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής αποφασίσαμε την συμμετοχή μας στην κυβέρνηση, σε νέα συνεδρίαση τον Ιούλιο με ψήφους 94 υπερ, 1 κατά και 5 λευκά εγκρίθηκε η ακολουθούμενη πορεία. Και ξέρετε καλά ότι στο δικό μας χώρο όταν διαφωνούν για κάτι δεν διστάζουν να το πουν και να δράσουν ανάλογα. Κάθε διαφορετική άποψη είναι σεβαστή είτε αυτή προέρχεται από βουλευτή είτε από στέλεχος του κόμματος. Πάνω από όλους και όλα είναι η συλλογική μας απόφαση. Και αυτή είναι ότι στηρίζουμε την κυβέρνηση όχι ως ελεγκτές, αλλά ως συνδιαμορφωτές της γραμμής της. Συμμετέχουμε σε ένα πρωτόγνωρο πείραμα μιας κυβέρνησης τρικομματικής συνεργασίας σε μια χώρα που δεν έχει κουλτούρα συνεργασιών. Θα την αποκτήσει και σε αυτό θα συμβάλλουμε και εμείς. Και θα συμβάλλουμε επιμένοντας και όχι αναχωρώντας.

ΕΡ: Κύριε Πρόεδρε, γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα πως υπάρχουν κάποιοι στα... αριστερά σας που περιμένουν εναγωνίως να αποτύχει των στόχων της κυβέρνησης, προκειμένου να καταγγείλουν εσάς προσωπικά και τη ΔΗΜΑΡ για αθέτηση των προεκλογικών σας δεσμεύσεων και να επιχειρήσουν την άλωση του χώρου σας. Φοβάστε μια τέτοια εξέλιξη;

ΑΠ: Και μετά τις 6 Μαΐου κάποιοι νόμιζαν ότι η ΔΗΜΑΡ θα γίνει παρακολούθημα του ΣΥΡΙΖΑ. Διαψεύστηκαν και πάλι θα διαψευστούν οι προσδοκίες τους. Όχι δεν φοβάμαι μια τέτοια εξέλιξη. Ο κόσμος που μας στήριξε στις τελευταίες εκλογές – σε ποσοστό μάλιστα 45% διαφορετικός από εκείνον της 6ης Μαΐου - μας έδωσε εντολή να δώσουμε κυβερνητική λύση με βάση ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα. Δεν μας είπε να μπούμε στην κυβέρνηση, να ρίξουμε μια ματιά και να φύγουμε. Αυτός ο κόσμος είναι σήμερα η δύναμη και η ασπίδα της ΔΗΜΑΡ και σας λέω ότι σήμερα είναι περισσότερος από εκείνον που προτίμησε την δική μας κάλπη.

ΕΡ: Αν η κυβέρνηση αυτή αποτύχει στους στόχους της, ποια πιστεύετε ότι θα είναι η επόμενη ημέρα για την Αριστερά; Κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ και “ναυάγιο” της προσπάθειας που ξεκινήσατε για την ανασυγκρότηση του ευρύτερου σοσιαλιστικού χώρου;

ΑΠ: Αν αυτή η κυβέρνηση αποτύχει να φοβάστε την επόμενη ημέρα για τον τόπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κυριαρχήσει ιδεολογικά και προγραμματικά γιατί ο λόγος του είναι αναχρονιστικός. Χαϊδεύει αυτιά, αλλά δεν συνεγείρει συνειδήσεις. Σκεφτείτε αν για ένα μικρό – αλλά πάντως σοβαρό θέμα – όπως το αν πρέπει να πάει το ΣΔΟΕ στην Ύδρα έχει τρεις ανεπίσημες και καμία επίσημη θέση, τι θα γίνει σε άλλα σοβαρότερα θέματα. Συγκεντρώνοντας με τον λαϊκίστικο λόγο του ψήφους και από την αντισυστημική δεξαμενή και από την πιο βαθειά συστημική βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπος με αυτή την ανώμαλη και μη διαχειρίσιμη κατάσταση που συνεχώς θα επιδεινώνεται .Όσο θα προκύπτουν σύνθετα προβλήματα οι δύο εκλογικές ψυχές του θα συγκρούονται όλο και πιο φανερά. Η εμπειρία και η Ιστορία διδάσκει ότι σε συνθήκες ανεξέλεγκτης κρίσης ο ακροδεξιός λαϊκισμός είναι ο πιο επίφοβος. Επωφελείται γιατί ποντάρει στον εθνικισμό ενώ έχει εύπεπτες απλουστευτικές λύσεις με την στοχοποίηση του ξένου και διαφορετικού. Και όσο η Ευρώπη δεν προχωράει αποφασιστικά στην πολιτική ενοποίηση της, που θα ενισχύσει τα δημοκρατικά της χαρακτηριστικά, ο κίνδυνος από τα ακροδεξιά εθνικιστικά κόμματα θα μεγαλώνει. Χωρίς ίχνος πολιτικής αυταρέσκειας σας λέω ότι μια σημαντική ασφαλιστική δικλείδα για την Αριστερά και τη Δημοκρατία στη χώρα μας είναι η ενίσχυση της ΔΗΜΑΡ.

ΕΡ: Μια και θίξατε το θέμα έχουμε αύξηση της εγκληματικότητας, των ρατσιστικών επιθέσεων και προσπάθειες αντιμετώπισης του μεταναστευτικού που προκάλεσαν ποικίλα και αντικρουόμενα σχόλια. Εσείς τι γνώμη έχετε;

ΑΠ: Να ξεκινήσω από το τελευταίο. Θα θυμάστε ότι προεκλογικά με απόλυτη σαφήνεια είχα διατυπώσει την άποψη ότι δεν υπάρχει εύκολη λύση για το μεταναστευτικό αλλά ότι δεν είναι και λύση να αφήνουμε το πρόβλημα να σαπίζει. Ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει χώρα υποδοχής όλων των «κολασμένων της γης» γιατί κινδυνεύει η κοινωνική συνοχή. Άρα θα στηρίξουμε κάθε μέτρο που στο πλαίσιο του νόμου και με την απαράβατη τήρηση των αρχών του ανθρωπισμού θα συμβάλει στην εκτόνωση του προβλήματος μέχρις ότου με την απαραίτητη συνεργασία της ΕΕ προχωρήσουμε σε συνολικότερη αντιμετώπιση. Για την εγκληματικότητα δεν μπορεί να υπάρχει δεύτερη γνώμη. Το έγκλημα είναι έγκλημα όποιο χρώμα και αν έχει το δέρμα του θύτη η του θύματος, όποια «πολιτική» δικαιολογία και αν επικαλείται. Η μόνη απάντηση μιας ευνομούμενης κοινωνίας είναι η εφαρμογή του νόμου από τα όργανα της πολιτείας. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο. Και η πολιτεία οφείλει να έχει πολιτική και φυλετική αχρωματοψία , αλλιώς δημιουργείται μέγα πρόβλημα. Τα ρατσιστικά εγκλήματα είναι τα χειρότερα για τα οποία δεν μπορεί να υπάρξει ίχνος ελαφρυντικού. Το θύμα επιλέγεται επειδή είναι διαφορετικός και μόνο για αυτό τον λόγο. Κάποιοι είναι φανερό ότι υποκαθιστούν το κράτος και με εγκληματικές ενέργειες προσπαθούν να «λύσουν» κοινωνικά προβλήματα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό και κάθε ολιγωρία των διωκτικών αρχών σε αυτόν τον τομέα είναι απαράδεκτη.

ΕΡ: Αν η κυβέρνηση πετύχει τους στόχους της και καθώς θα έχει εμπεδωθεί μια κουλτούρα συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, εκτιμάται ότι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για μια γενικότερη συνεργασία μεταξύ της ΔΗΜΑΡ, του ΠΑΣΟΚ και ενδεχομένως κάποιων ακόμη δυνάμεων της σοσιαλιστικής αριστεράς;

ΑΠ: Θυμίζω ότι η ΔΗΜΑΡ έχει εδώ και καιρό επισημάνει την ανάγκη συσπείρωσης των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας, της πολιτικής οικολογίας, όλων των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων. Αυτό είναι το ζητούμενο και όχι η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.
Από κει και πέρα το θέμα είναι να δημιουργηθεί κοινή προγραμματική βάση και αυτό απαιτεί διαδικασίες διαλόγου. Θα βρούμε την φόρμα που θα επιτρέπει αυτή η συζήτηση να είναι ουσιαστική, χωρίς να εγείρει υποψίες για ηγεμονισμούς και να αποκλείσει τις γνωστές παθογένειες που τόσες φορές στο παρελθόν ακύρωσαν τέτοιες προσπάθειες. Και σε αυτό το θέμα όλα θα γίνουν στο χρόνο τους.

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

Βασικό μέλημα μας η προστασία της αποταμίευσης και της παρακαταθήκης.

Άρθρο του Βουλευτή της ΔΗΜ.ΑΡ. 
Ιωάννη Δ. Μιχελογιαννάκη.

Λίγα χρόνια μετά την ίδρυση της Τράπεζας Κρήτης, αποφασίζεται από Κρητική Πολιτεία η ίδρυση ενός ακόμα πιστωτικού ιδρύματος στο νησί. Στις 10 Δεκεμβρίου 1900 υπογράφεται από τον Ύπατο Αρμοστή της Κρητικής Πολιτείας, ο νόμος περί ίδρυσης του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Έτσι το 1902 έχουμε την επίσημη έναρξη των εργασιών του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, το 1909 επεκτείνει τις δραστηριότητες και στην υπόλοιπη Ελλάδα και το 1914-1915 μεταφέρει την έδρα του στην Αθήνα. Στην συνέχεια το 2002 η εταιρική μορφή του μετατρέπεται σε Ανώνυμη Εταιρία, το 2006 του χορηγείται άδεια λειτουργίας πιστωτικού ιδρύματος και εισάγεται στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών. Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο έπαιξε σημαντικό ρόλο την περίοδο του μεσοπολέμου στην χρηματοδότηση δημοσίων έργων και προσπάθησε να εμπεδώσει την έννοια αποταμίευση στου έλληνες.

Σήμερα το Τ.Τ έχει ύψος ενεργητικού 13,1 δις με 145 υποκαταστήματα σε όλη την Ελλάδα και 840 συνεργαζόμενα καταστήματα ΕΛΤΑ. Το ελληνικό Δημόσιο είναι μέτοχος στο 34% ενώ η εξάρτηση του από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Τράπεζα Ελλάδος είναι η μικρότερη από της άλλες τράπεζες. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο δεν έχει επιβαρύνει ποτέ το Ελληνικό Δημόσιο και την τελευταία πενταετία το Ελληνικό Δημόσιο έχει εισπράξει πάνω από 3 δις.

Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο πριν το PSI ήταν το πρώτο στην Ελλάδα και το τρίτο στην Ευρώπη σε κεφαλαιακή επάρκεια ενώ με το κούρεμα των Ελληνικών ομολόγων υπέστη ζημιά 3 δις ευρώ.

Τα παραπάνω σημαίνουν ένα και μόνο ένα, προσοχή στην αποταμίευση.

Πριν το 1919, προβλέπονταν περιπτώσεις στις οποίες ήταν υποχρεωτική η παρακατάθεση στο δημόσιο ταμείο, χρηματικών κεφαλαίων ή αξιών, με σκοπό την προστασία του παρακαταθέτη και εκείνου στον οποίο γινόταν η παρακατάθεση. Αυτή την διαφύλαξη της δημόσιας παρακατάθεσης ανέλαβε το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων το οποίο ιδρύθηκε το 1839. Μέχρι το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δανειοδοτεί έδρα ύδρευσης, αποξήρανσης, οδοποιίας, κατασκευή λιμένων, στρατώνων και σχολείων. Από το λήξη του πολέμου έως τις αρχές του ’80 ασκεί την ταμειακή υπηρεσία των δήμων, κοινοτήτων, νομαρχιών και άλλων ταμείων, χορηγεί δάνεια σε δημόσιους υπαλλήλους για τις στεγαστικές του ανάγκες. Τις δεκαετίες ΄80 – ’90 προωθεί την τοπική ανάπτυξη, αναλαμβάνει την οικονομική διαχείριση, του πρώτου και δεύτερου αναπτυξιακού προγράμματος, της τοπικής αυτοδιοίκησης και συνάπτει δάνεια με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα Επενδύσεων τα οποία μεταβιβάζει στους δήμους. Επίσης, αποκτά μετοχές των Τραπεζών, Ελλάδος, Ιονικής, Εθνικής, Εμπορικής, Αττικής και άλλων.

Ρίχνοντας μια ματιά στα οικονομικά μεγέθη του, βλέπουμε ένα σύνολο ενεργητικού – παθητικού 6,6 δις το 2010 και καθαρά κέρδη 81 εκατομμύρια ευρώ.

Τα παραπάνω σημαίνουν ένα και μόνο ένα, προσοχή στην Παρακαταθήκη.

Η θέση της Δημοκρατικής Αριστεράς, είναι το χρηματοοικονομικό σύστημα, να υπηρετεί την πραγματική οικονομία και τις ανάγκες της κοινωνίας. Το Ελληνικό Δημόσιο, να προστατεύει την περιουσία, να διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας και να αντιμετωπίζει την κάθε μορφή απομείωσης και απαξίωσης. Είναι σημαντικό το Τραπεζικό Σύστημα να είναι υγειές πόσο μάλλον όταν συσχετίζεται με τους ιστορικούς όρους της αποταμίευσης και της παρακαταθήκης.


Ιωάννης Δ. Μιχελογιαννάκης

Βουλευτής ΔΗΜ.ΑΡ Ν. Ηρακλείου

Εκλεισε ,τα δύο χρόνια εφαρμογής , ο Νόμος, για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά

Γράφει η Ιωάννα Μελάκη

Κλείνει πλέον, δύο χρόνια εφαρμογής, ο Νόμος 3869/2010. "Περί υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων και Επιχειρήσεων.. και άλλες διατάξεις " ένας νόμος που καθιερώθηκε ως ο Νόμος. που προσφέρει την "ανάσα" στους χρεωμένους στις Τράπεζες, Έλληνες πολίτες, ο γνωστός ευρύτερα Νόμος ,για τα "υπερχρεωμένα νοικοκυριά" και εμείς ως νόμιμος εξουσιοδοτημένος Φορέας εφαρμογής αυτού, ως ΄Ενωση Καταναλωτών ¨Κρήτης , να δηλώνουμε παρόντες, θέλοντας να μιλήσουμε γιαυτόν , χωρίς περιστολές και ευχολόγια, καθαρά και δημόσια και να αποτυπώσουμε τα συν και τα μείον αυτού . με την μέχρι σήμερα εμπειρία μας αλλά και ευλάβια και να καλέσουμε τους δανειολήπτες να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία, χρησιμοποιώντας τον άφοβα, καθώς οι Τράπεζες ελάχιστες φορές χρησιμοποιούν ανθρώπινη γλώσσα και την συμπεριφορά που επιβάλλεται στους ανθρώπους και όχι σε μηχανές..Εκείνο που με "το χέρι στην καρδιά" λέμε , είναι ότι ο εν λόγο νόμος, ήρθε στην κατάλληλη χρονική στιγμή, ήρθε όχι για να επιβάλλει την πτώχευση στους ήδη υπερχρεωμένους πολίτες σε διάφορες Τράπεζες, όπως συνηθίζουν να μονολογούν οι Τράπεζες στους πελάτες τους, αλλά ήρθε αφού πέρασε από " σαρράντα κύματα" του Οικονομικού, ντόπιου και ξένου εταιρικού συστήματος, να δώσει την ζητούμενη "ανάσα" σε κάτι πρωτόγνωρο (όρια πτώχευσης) που συνέβη στους ΄Ελληνες πολίτες, στην Ελληνική κοινωνία. ΄Ηρθε, την εποχή που η Χώρα μας, βυθίστηκε επίσημα στην ύφεση, μ ε τους πολίτες της να βιώνουν απολύσεις, μειώσεις μισθών, ακρίβεια, πολιτική αστάθεια, με τα πιστωτικά Ιδρύματα, να απαιτούν την χθεσινή πίστωση πίσω, εκβιαστικά, μονόπλευρα ετσιθελικά ,επιστρατεύοντας "εφιαλτικές μεθόδους" ανεπίτρεπτα τεχνάσματα ,ήρθε την εποχή που η θηλιά του χρέους , πίεζε ασφυκτικά τους δανειζομένους από τους πιστωτές τους. .Εμείς λέμε : Ευτυχώς που θεσμοθετήθηκε ¨αυτός ο Νόμος, ευτυχώς που ερμηνεύτει ως πρέπει, από τους ΄Ελληνες δικαστές, ευτυχώς που υπάρχει στα χέρια της κοινωνίας σήμερα , για το καλό της.Η δική μας εμπειρία ,μας λέει ότι Ο νόμος "για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά δίνει τη δυνατότητα κυρίως σε όσους έχουν υψηλά χρέη, χαμηλά εισοδήματα και δε διαθέτουν ακίνητη περιουσία, να "κερδίσουν" τις τράπεζες, σβήνοντας μάλιστα έως και το 100% της οφειλής τους".
Επίσης, λέμε ότι, είναι σωτήριο εργαλείο στους άνεργους, στους συνταξιούχους με χαμηλό εισόδημα, στους ανάπηρους ,στους νέους , και γενικά σε εκείνους που οδηγήθηκαν στην υπερχρέωση, χωρίς να έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν, να ξεχρεώσουν έστω και μερικώς, αλλά και να βιώσουν ακόμα,αλλά και εξυπηρετεί και εκείνους, που είδαν να μειώνεται ή να ισοπεδώνεται το εισόδημά τους, που χθες είχαν την δυνατότητα να εξυπηρετήσουν το δάνειο τους , και σήμερα βρίσκονται είτε σε μερική είτε σε ολική αδυναμία εξυπηρέτησης αυτού, βρισκόμενοι σε πραγματική και όχι εικονική αδυναμία.Ο εν λόγω νόμος τους αφήνει ελεύθερους προτάσσοντας το οικονομικό τους "προφίλ" με στοιχεία να αιτήσουν την ρύθμιση που θα ικανοποιεί το δικό τους "μπορώ" και όχι το "θέλω" των Πιστωτών.
Η ΄Ενωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, προσπαθεί να κρατήσει την Οικονομική Ισορροπία στην Αγορά, δεν έχει αντίπαλο τα διάφορα Πιστωτικά ιδρύματα, που πράττουν νόμιμα , δεν παράγει αντιδικία , στρέφοντας αδίκως βέλη μένους σαυτά, ικανοποιώντας άδικα αιτήματα των καταναλωτών, συμμετέχει ως μεσολαβών Φορέας για την εύρεση βατούς αμφίρροπης δίκαιης λύσης, και πάντα για την προστασία των δικαιωμάτων των καταναλωτών μελών της.
Είναι αυστηρή και προς τα μέλη της (Καταναλωτές- Δανειολήπτες) ζητώντας τους να είναι ειλικρινείς με αποτυπωμένα στοιχεία δικαιωμάτων διεκδίκησης μα προπάντων:
α}Να εμπιστευτούν το Νόμο 3869/2010 "Υπερχρεωμένα νοικοκυριά"
β)Να στραφούν σε ένα Εξουσιοδοτημένο από τον ίδιο το Νόμο Φορέα , και να αιτήσουν την συνδρομή του, για την ένταξή τους στον Νόμο και
γ)Να κλείσουν τα αυτιά τους στους "επιτήδειους' που προσφέρουν εξυπηρέτηση, με το "αζημίωτο"

Ιωάννα Μελάκη
¨Πρόεδρος της ΄Ενωσης Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

Νικολόπουλος: «Μία ακόμη έκπληξη. Μία ακόμα διάψευση από τον Αντ. Σαμαρά»

Με αφορμή την κατάθεση ερώτησης προς τον Πρωθυπουργό και τους αρμόδιους Υπουργούς σχετικά με τον νόμο της ιθαγένειας (Ραγκούση) και γενικότερα το μεταναστευτικό  ο Νεοδημοκράτης Βουλευτής Νίκος Νικολόπουλος, παραχώρησε σήμερα το πρωί συνέντευξη προς τα ΜΜΕ.  

Απαντώντας  σε σχετικές ερωτήσεις ο Ν. Νικολόπουλος μεταξύ άλλων είπε :
«Η πρώτη δέσμευση που ανέλαβε η ΝΔ και ο Αντ. Σαμαράς από το βήμα της Βουλής ήταν η κατάργηση του Νόμου Ραγκούση.
Σας θυμίζω ότι ήταν ο πρώτος νόμος που ψήφισε η Κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου για την αυτόματη Ελληνοποίηση λαθραίων μεταναστών, μέσω της αυτόματης παροχής ιθαγένειας, με μοναδικό κριτήριο την πάροδο πενταετίας από τη γέννηση του λαθρομετανάστη στην Ελλάδα είτε την εξαετή φοίτησή του ελληνικό σχολείο, ασχέτως τόπου γέννησης.
Σε εκείνη την πρώτη συνεδρίαση της Βουλής όλοι οι αρμόδιοι Τομεάρχες της ΝΔ που πήραμε τον λόγο αλλά και μέσω ανακοινώσεων και δηλώσεων, καταδικάσαμε και καταψηφίσαμε όπως και σύσσωμη η Κοινοβουλευτική Ομάδα το νόμο».
Στην  συνέχεια ο τ. Υφυπουργός  ερωτώμενος για το τι έλεγε η προεκλογική υπόσχεση που δεν ετηρήθη είπε: «Στα πρακτικά της Βουλής αλλά στην επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος υπάρχουν οι διατυπωθείσες πολύ σκληρές εκφράσεις πολιτικής αποδοκιμασίας. Εκεί όποιος επιθυμεί θα διαβάσει και θα παρακολουθήσει τα video, τις δεσμεύσεις και τις προσφιλείς εκφράσεις του Αντ. Σαμαρά.
Σας μεταφέρω ενδεικτικώς :
«Ο νόμος αυτός για την αυτόματη Ελληνοποίηση λαθραίων μεταναστών μετατρέπει την χώρα σε ξέφραγο αμπέλι» και
«Στέλνει το λάθος μήνυμα στους παράνομους λαθρομετανάστες αλλά και στα κυκλώματα διακίνησης. Κάνει την Ελλάδα ένα εύκολο τόπο εισόδου, παραμονής και βεβαίως εύκολης νομιμοποίησης».
 
«Και σωστά» είπε ο Ν. Νικολόπουλος πως : «επεσήμανε τότε ο σημερινός Πρωθυπουργός, αφού δια της λαθραίας εισόδου και της γέννησης ή της εξασφάλισης εγγράφου γέννησης στην Ελλάδα, η Ελληνοποίηση έγινε ζήτημα χρόνου».
Ο Αχαιός Βουλευτής χαρακτήρισε «Κορωνίδα» των προγραμματικών δεσμεύσεων της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ η άμεση και πλήρης κατάργηση του Νόμου Ραγκούση.
«Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός» όπως είπε εμφαντικά ο Ν. Νικολόπουλος «ενώπιον πολυπληθούς πολιτικού ακροατηρίου στην πόλη της  Πάτρας, στις 30.4.2012, ανέφερε χαρακτηριστικά «Πρώτη απόφαση της κυβέρνησής μας θα είναι να καταργήσουμε το νόμο Ραγκούση. Και θα το κάνουμε».
Στην  ερώτηση : «Μα κ. Νικολόπουλε είστε παλιός Βουλευτής, αλήθεια τι σας έκανε να πιστεύετε ότι θα τηρήσει ο Α. Σαμαράς αυτή την υπόσχεση
Ο Νεοδημοκράτης Βουλευτής Αχαίας καθαρά και ξάστερα απάντησε:
«Προσωπικά είχα εδραία την πεποίθηση, ότι επειδή γύρω από την παροχή ιθαγένειας διακυβεύονται ζητήματα ύψιστου εθνικού συμφέροντος, επειδή δεν απαιτείται κάποια ιδιαίτερη νομοτεχνική επεξεργασία, επειδή ο Πρωθυπουργός είχε εμπράκτως στο παρελθόν επιδείξει πολύ μεγάλη ευαισθησία για τα εθνικά ζητήματα αλλά και επειδή υπήρχαν λόγοι πολύ ισχυρής πολιτικής σημειολογίας, πίστεψα πως το πρώτο νομοσχέδιο της Κυβέρνησης, που αμέσως μετά τις εκλογές θα εισαγόταν στη Βουλή με ένα και μοναδικό άρθρο θα ήταν η «κατάργηση του νόμου Ραγκούση».
Ακόμα ο τ. Υφυπουργός Εργασίας, όπως συνηθίζει με κοφτερό λόγο να τοποθετείται με αφοπλιστική ειλικρίνεια απάντησε: «Μια ακόμη έκπληξη. Μια ακόμη διάψευση. Μέσα στον καταιγισμό της οικονομικής πραγματικότητας και των επικείμενων μέτρων οικονομικής εξόντωσης, πέρασαν στα ψιλά και δεν έγιναν ευρέως αντιληπτά δημοσιεύματα (τα οποία δεν διαψεύσθηκαν) ότι αμέσως μετά τις εκλογές υπήρξε υπαναχώρηση του Αντ. Σαμαρά και ότι θυσίασε την προγραμματική αυτή δέσμευση.
Τούτο συνέβη, στο πλαίσιο  του πακέτου συμφωνίας, με τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, οι οποίες τάσσονται υπέρ της διατήρησης του νόμου και έκανε πίσω για να στηρίξουν την Πρωθυπουργία»!!!
Ο Ν. Νικολόπουλος κατέληξε καταγγέλοντας ότι : «Η ηγεσία για ακόμη μία φορά, χωρίς διαβούλευση με τους Βουλευτές, χωρίς να απευθυνθεί στους πολίτες, και στα καταστατικά της  όργανα της ΝΔ απεμπολεί μία θεμελιώδη προγραμματική δέσμευση σε ένα ζήτημα υψίστης εθνικής σημασίας και ετοιμάζεται να νομοθετήσει ημίμετρα, αφού η Ελλάδα θα συνεχίζει να αποτελεί την χώρα μαγνήτη για λαθραίους μετανάστες, που τόσο εύστοχα κατήγγειλε μέχρι τις εκλογές ο Αντ. Σαμαράς.
Ωστόσο, ακόμα αν με ευκολία  μπορεί να περιφρονείται  η κομματική βάση, τα όργανα και οι ψηφοφόροι, πως είναι δυνατό με την ίδια εξίσου ευκολία να αγνοούνται οι αποφάσεις ανωτάτων δικαστηρίων, οι οποίες στάθηκαν έως τώρα στο θέμα αυτό στο ύψος των περιστάσεων και διέγνωσαν την αντίθεση του νόμου αυτού προς το Σύνταγμα».
Προκειμένου δε, να στοιχειοθετήσει τις απαντήσεις ο Νεοδημοκράτης Βουλευτής του παρουσίασε την εξής απόφαση :
«Το Συμβούλιο της Επικρατείας με την υπ’ αριθμ. 350/2011 παραπεμπτική στην Ολομέλειά του -απόφαση «μνημείο»-, με συντριπτική πλειοψηφία, έδωσε πραγματικά στοιχειώδη μαθήματα πατριδογνωσίας και εθνικής ευθύνης στην ανεύθυνη και πολιτικά και ιστορικά αναλφάβητη πολιτική ηγεσία των Παπανδρέου-Ραγκούση, η οποία την ιθαγένεια, από νομικό δεσμό κράτους-πολίτη, την είχε αναγορεύσει σε «δικαίωμα ιθαγένειας των αλλοδαπών».
Ο Ν. Νικολόπουλος έβαλε κλείνοντας την συνέντευξη, τα πιο κάτω ερωτήματα στα οποία περιμένει να απαντήσει ο Πρωθυπουργός ειδάλλως θα υποχρεωθεί ο Αντ. Σαμαράς να το κάνει μέσα στην Βουλή, όπως ο κοινοβουλευτικός έλεγχος του επιτάσσει.
- Γιατί  και με ποιου την ευθύνη αμέσως μετά τις εκλογές  αναιρέθηκαν οι προγραμματικές μας δεσμεύσεις;
- Γιατί  δεν εφαρμόστηκε η δέσμευση  του ίδιου του Πρωθυπουργού  ότι «πρώτη απόφαση της κυβέρνησής  του θα είναι η κατάργηση  του νόμου Ραγκούση».
- Αληθεύει ότι η Κυβέρνηση προσανατολίζεται στην τροποποίηση του νόμου Ραγκούση, προβλέποντας την αύξηση του απαιτούμενου χρόνου παραμονής στην Ελλάδα ή της φοίτησης σε ελληνικά σχολεία, δηλαδή χωρίς να αλλάζει η φιλοσοφία του νόμου Ραγκούση,
- Γιατί οι αρμόδιες υπηρεσίες εξακολουθούν να εκδίδουν καθημερινά, υπό μορφή βιομηχανίας, χιλιάδες αποφάσεις Ελληνοποίησης μεταναστών, με βάση τον κριθέντα ως αντισυνταγματικό νόμο Ραγκούση;

ΔΗΜΑΡ - Λυκούδης: Οι ενστάσεις και οι διαφωνίες πρέπει να έχουν ένα «δια ταύτα»

Συνέντευξη του Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής  και βουλευτή Επικρατείας της Δημοκρατικής Αριστεράς, Σπύρου Λυκούδη, στο ραδιοφωνικό σταθμό   Alpha 989 .  

Για τις «κόκκινες  γραμμές» της Δημοκρατικής Αριστεράς:
      Το  κόμμα μας έχει υπογράψει κι έχει συμφωνήσει με τους άλλους δύο εταίρους της κυβέρνησης ένα κείμενο προγραμματικής σύγκλισης για να συγκροτήσουμε την κυβέρνηση. Σ’ αυτό το πρόγραμμα ήταν δεδομένο ότι δεν θα υπάρξει οριζόντια περικοπή μισθών και συντάξεων, δεν θα υπάρξουν απολύσεις και ότι  θα μπούμε σε προτάσεις αναπτυξιακού χαρακτήρα. Έχω την εντύπωση- θέλω να είμαι ειλικρινής,  δεν μπορώ να κρύψω τίποτα γιατί δεν χρειάζεται να κρύβουμε τίποτα-  χωρίς βεβαίως ακόμη να έχουμε μπροστά μας το πακέτο των μέτρων, ότι είναι πιθανό να υπάρξουν παρεκκλίσεις στην  προγραμματική συμφωνία. Μπορεί να υπάρξουν μέτρα που η ΔΗΜΑΡ θα είναι επί της ουσίας και τυπικά αντίθετη. 

Τι  θα κάνει η ΔΗΜΑΡ  στην πιθανότητα μείωσης  των συντάξεων:
      Όπως  αντιδράσαμε στο θέμα της εφεδρείας.  Κάτι που αποδεικνύει και τη χρησιμότητα της Δημοκρατικής Αριστεράς.  Θα αντιδράσουμε ή και θα «αντισταθούμε» σε μέτρα τα οποία θεωρούμε ότι δεν είναι σύμφωνα με τις δικές μας κοινωνικές ευαισθησίες. Θέλω, όμως, να προσθέσω όντας  επίσης απολύτως ειλικρινής. Με δεδομένες αυτές τις αντιρρήσεις , τις αντιστάσεις, τις επιφυλάξεις μας, οι οποίες θα είναι καθημερινές και μαχόμενες , υπάρχει, ωστόσο,  μια υπέρτερη αξία. Να μην  κινδυνεύσει η συνολική προσπάθεια που γίνεται τώρα. Να μην υπάρξει πολιτική κρίση στη χώρα. Γιατί, κατά την ταπεινή μας γνώμη, άλλος δρόμος δεν υπάρχει.

Εάν οι αλλαγές στην εφεδρεία θα είναι μόνο για  τους τύπους:
      Αυτή  είναι μία προσέγγιση από δυνάμεις με τις οποίες εμείς δεν συμφωνούμε και οι οποίες θα αντιδρούσαν με τον ίδιο τρόπο σε κάθε μέτρο που θα λαμβάναμε, ακόμη και θετικό. Δηλαδή αν υπάρξει έναντι της εφεδρείας, που ήταν οριζόντια, που ήταν «φιάσκο», όπως είπε και ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, αν υπάρξει συνταξιοδοτική ωρίμανση,  αξιολόγηση και μετατάξεις, αυτό  δεν είναι κάτι τελείως διαφορετικό, για  ένα Δημόσιο που χρειάζεται παρεμβάσεις; Εκτός αν κανείς πιστεύει ότι δεν χρειάζεται στο Δημόσιο καμιά  παρέμβαση. Εμείς θα κάνουμε προσπάθεια να υπάρξει  μια διαδικασία διαφανής και τίμια. Εάν ξεκινάμε με δεδομένο ότι το επί δεκαετίες σάπιο πολιτικό σύστημα θα συνεχίσει να είναι τέτοιο, δεν θα γίνει καμία παρέμβαση και  δεν θα βγάλουμε άκρη. Την απόλυση 150.000 υπαλλήλων την αρνούμαστε,  γιατί θα ανοίξει ακόμα περισσότερο το χορό των ανέργων στην Ελλάδα.

Για πιθανές αντιδράσεις  εντός της ΔΗΜΑΡ, για τις απόψεις Οδ. Βουδούρη:
      Σέβομαι απολύτως οποιαδήποτε άποψη όπως  και τη διαφορετικότητα των απόψεων. Αλλά μια προσωπική γνώμη δεν  αλλάζει τη συνολική εικόνα του κόμματος. Ποτέ δεν θα κατηγορούσα π.χ. συνολικά τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ο κ. Λαφαζάνης είπε ότι η χρεωκοπία είναι καλό πράγμα. Οπότε δεν μπαίνω ποτέ στη διαδικασία να κατακρίνω τις διαφορετικές απόψεις. Απλώς τις αποκρούω με επιχειρήματα, αν δεν τις θεωρώ σωστές. Στο δικό μας το κόμμα οι διαφορετικές απόψεις είναι ανεκτές και  η συντροφικότητά μας δεδομένη. Αλλά θέλω να ακούω και το «δια ταύτα». Οι ενστάσεις και οι διαφωνίες πρέπει να έχουν ένα «δια ταύτα». Εγώ, όταν κάνω  διαπιστώσεις, έχω κι ένα «δια ταύτα». Όλοι συμφωνούμε ότι δεν πρέπει να υπάρξουν δυσάρεστα μέτρα.  Εγώ όμως δηλώνω στο «δια ταύτα» ότι δεν μπορούν να οδηγήσουν τη ΔΗΜΑΡ στην κατεύθυνση κυβερνητικής και πολιτικής κρίσης, γιατί θα είναι επικίνδυνο για τη χώρα. Σ΄ αυτό το «δια ταύτα» υπάρχει άλλη άποψη;  Δεν την έχω ακούσει!

Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

Για μια Δημοκρατική Επανάσταση τώρα !

Με τους πολίτες και την κοινωνία πρωταγωνιστές.

Του Κώστα Χαϊνά 
Στελέχους της ΔΗΜΑΡ

Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών του Ιουνίου διαμορφώθηκε και το γνωστό μετεκλογικό σκηνικό. Κυβέρνηση εθνικής ανάγκης τριών κομμάτων από ένα ευρύ πολιτικό φάσμα. Στόχος να σωθεί η χώρα από την άτακτη χρεοκοπία. Όμως για να σωθεί η χώρα δεν αρκούν απλά κάποια μέτρα λιτότητας. Απαιτείται να συγκρουσθούμε με ελλείμματα και παθογένειες δεκαετιών, απόρροια των πολιτικών που ασκήθηκαν διαχρονικά. Πελατειακό σύστημα, κομματοκρατία, κρατικοδίαιτη οικονομία, χρεοκοπημένα ασφαλιστικά ταμεία, κλεπτοκρατία, φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή και άλλες ελληνικές πρωτιές. Όμως η Κυβέρνηση δεν έχει χρόνο. Το πραγματικό πρόβλημα της χώρας δεν είναι η επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής. Ας πούμε ότι την παίρνουμε την επιμήκυνση. Και όχι μόνο την επιμήκυνση, αλλά μας κουρεύουν και 100 δις. από το χρέος της χώρας. Λύνουμε οριστικά το πρόβλημα του χρέους και του ελλείμματος ; Όχι βέβαια. Απλά μεταθέτουμε για λίγο το πρόβλημά μας. Παίρνουμε μια ανάσα. 

Το κύριο όμως είναι να αντιμετωπίσουμε τις αιτίες που γεννούν το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα. Και αυτές οι αιτίες είναι εδώ, μπροστά μας, καθημερινά σκοντάφτουμε πάνω τους και δεν λέμε να τις αντιμετωπίσουμε. Γιατί πονάνε κάποιους, ίσως αρκετούς. Γιατί θα θιχτούν πολλοί που αντιδρούν. Και έτσι έχουμε ακινησία. Εάν θέλουμε να δικαιολογηθούμε για τη φοροδιαφυγή λέμε. Σιγά να μην σωθεί το Κράτος από μένα! Και δεν κόβουμε ή δεν ζητάμε απόδειξη. Ή δεν δηλώνουμε τα πραγματικά μας εισοδήματα ή δεν καταγγέλλουμε τον υπάλληλο που απαιτεί το κάτι τις, για να κάνει τη δουλειά του! Ή όταν λέμε το γνωστό νεοελληνικό απόφθεγμα, να πληρώσουν πρώτα οι πλούσιοι. Ασφαλώς να πληρώσουν οι πλούσιοι, αλλά εάν δεν πληρώσουμε και οι υπόλοιποι το Κράτος θα χρεοκοπήσει. Ναι, θα πονέσουμε, αλλά να πονέσουμε ξέροντας ότι κάνουμε το σωστό και το δίκαιο. Και ότι δεν πληρώνουμε μόνο εμείς αλλά όλοι, με δίκαιο όμως τρόπο. Έχω την αίσθηση ότι μετά από τρία χρόνια που ζούμε ως κοινωνία αυτή τη τραγωδία της εν δυνάμει χρεοκοπίας, αυτό θέλουν να δουν οι πολίτες σήμερα. Πρώτον, ότι οι θυσίες τους δεν πάνε χαμένες και δεύτερον ότι είναι δίκαιες. Γιατί το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αν πρέπει να περικόψουμε τα 11,6 δις. ευρώ. Έχουν καταλάβει πλέον οι πολίτες ότι, δεν μας φταίνε κάποιοι κακοί ξένοι γιατί εμείς έχουμε δημοσιονομικό έλλειμμα. Και επίσης έχουν καταλάβει ότι αυτό, αντιμετωπίζεται μόνο με περικοπές κρατικών σπαταλών και με αύξηση των εσόδων. Απλά αυτές οι περικοπές θέλουν να είναι όσο πιο δίκαιες γίνεται. Επίσης καταλαβαίνουν καθημερινά όλο και περισσότερο, ότι πρέπει να εξαλείψουμε τις αιτίες που δημιουργούν τα ελλείμματα. Και κάθε ολιγωρία και καθυστέρηση θα την πληρώνουμε όλο και πιο ακριβά ως κοινωνία, με μόνιμους αδικημένους τους πιο αδύνατους. Δηλαδή, με περισσότερους ανέργους, με φτωχότερους συνταξιούχους, με περισσότερες κλειστές επιχειρήσεις, με χειρότερα σχολεία και νοσοκομεία, με χειρότερους δείκτες σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής μας ζωής.
 
Αυτό γίνεται τρία χρόνια τώρα από το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Οι κυρίαρχες δυνάμεις αποφεύγουν συστηματικά τη σύγκρουση με τις παθογένειες και τα κατεστημένα συμφέροντα του συστήματος. Κρυμμένες πίσω από την τρόϊκα, τη Μέρκελ και επικαλούμενες διάφορες θεωρίες συνομωσίας, προσπαθούν συστηματικά να μας πείσουν ότι οι αναγκαίες αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις είναι απαίτηση των δανειστών μας και όχι αναγκαιότητες αλλαγής της δικής μας πραγματικότητας. Το περιουσιολόγιο  για παράδειγμα, μια αναγκαία μεταρρύθμιση η οποία έπρεπε να είχαμε θεσπίσει εδώ και δεκαετίες, όπως έχουν κάνει όλα τα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη, αποτελεί μια από τις βασικές μεταρρυθμίσεις που προβλέπονται από το μνημόνιο! Δηλαδή, αυτοί οι κακοί ξένοι που το μόνο που έχουν στο μυαλό τους σύμφωνα με ορισμένους είναι να κερδοσκοπούν σε βάρος της Ελλάδας, μας υποχρεώνουν να υλοποιήσουμε το περιουσιολόγιο, ως όριο της συνέχισης του δανεισμού μας! Τόση ανικανότητα από την πλευρά του πολιτικού μας συστήματος ; Όχι βέβαια ! Απλά οι δυνάμεις που κερδοσκοπούν σε μια Ελλάδα που υπολείπεται σε συστήματα δημοκρατικού ελέγχου, αντιστέκονται με λύσσα σε κάθε αλλαγή που τους δημιουργεί προβλήματα στην συνέχιση της κερδοσκοπίας τους. Παρακολουθείστε ένα δελτίο ειδήσεων και θα διαπιστώσετε ότι σχεδόν όλα τα κανάλια συστηματικά προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλες οι απαιτούμενες αλλαγές εκπορεύονται από την τρόϊκα! Όλα τα μέτρα αποτελούν απαιτήσεις της τρόϊκας ! 

Η αστική τάξη της χώρας μας διαχρονικά μια φοβική τάξη, αφού στα δύσκολα απευθυνόταν σχεδόν πάντα στους συμμάχους μας, πέρα από τις μεμονωμένες προσπάθειες κάποιων μεγάλων ηγετών, δεν μπόρεσε από την επανάσταση μέχρι και σήμερα, να ηγηθεί και να εμπνεύσει στον ελληνικό λαό, ένα εθνικό σχέδιο οικοδόμησης ενός σύγχρονου δημοκρατικού ευρωπαϊκού Κράτους. Όπως έγινε σε όλα τα ευρωπαϊκά Κράτη τα τελευταία διακόσια χρόνια. Ακόμη και στα χρόνια από την μεταπολίτευση του 1974 μέχρι σήμερα, μετά την περιπέτεια της επταετίας, παρά το γεγονός ότι η περίοδος αυτή αποτελεί την καλύτερη περίοδο αστικής δημοκρατίας που γευτήκαμε ως κοινωνία από την ύπαρξη του ελληνικού Κράτους, ουσιαστικά δεν προχώρησε σε ριζικές δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που θα βάθαιναν τη δημοκρατία, την διαφάνεια, τον κοινωνικό έλεγχο, τη δικαιοσύνη, δεν προχώρησε στην καθιέρωση των απαιτούμενων αστικών δημοκρατικών θεσμών, όχι γιατί δεν ήξερε, αλλά γιατί δεν ήθελε. Ή αδιαφορούσε γιατί αυτό που την ενδιέφερε ήταν να συγκεντρώνει εύκολα πλούτο, τον οποίο μάλιστα τις περισσότερες φορές τον διοχέτευσε στο εξωτερικό. Όταν δεν συμμετείχαν κάποια τμήματά της στα πάρτι της κρατικής διαφθοράς, τότε είτε τα ενθάρρυνε, είτε έκανε τα στραβά μάτια. Και έτσι τα φαινόμενα της διαφθοράς γιγαντώνονταν χρόνο με το χρόνο, μετασχηματιζόμενα σε απόλυτο καθεστώς. Το ίδιο περίπου κάνει εδώ και περίπου τρία χρόνια. Παρακολουθώντας τη χώρα να βουλιάζει κάθε μέρα όλο και περισσότερο, ουσιαστικά βγάζει την ουρά της απ’έξω και περιμένει και πάλι στους ξένους να μας σώσουν. Εάν εξαιρέσουμε κάποια παραγωγικά τμήματα της αστικής τάξης και κάποια τμήματα της διανόησης που προσπαθούν να αρθρώσουν έναν εθνικό ορθολογικό δημοκρατικό λόγο, ενισχύοντας σήμερα την προσπάθεια της Κυβέρνησης συνεργασίας, η υπόλοιπη αστική τάξη είναι απούσα, κρύβεται πίσω από το μνημόνιο και την τρόϊκα. Έτσι αντικειμενικά στην εθνική αυτή προσπάθεια μιας δημοκρατικής επανάστασης που έχει ανάγκη η χώρα, δημιουργείται ένα κενό ηγεσίας εκ μέρους της ουσιαστικά απούσας αστικής τάξης. Έτσι, υποχρεωτικά το κενό αυτό της ηγεσίας –που αντικειμενικά ανήκε στην αστική τάξη της χώρας- έρχονται να καλύψουν σήμερα κάποιες προοδευτικές κοινωνικές δυνάμεις από τον χώρο της εργασίας, της διανόησης και από τα μεσαία φιλελεύθερα αστικά στρώματα. Αυτές τις κοινωνικές δυνάμεις κυρίως εκφράζει σήμερα η Κυβερνητική συνεργασία, που σε πολιτικό επίπεδο αποτελείται από δυνάμεις της δημοκρατικής αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας και της φιλελεύθερης κεντροδεξιάς. 

Για την συγκρότηση αυτής της Κυβέρνησης συνεργασίας, επήλθε ένας δεύτερος ιστορικός συμβιβασμός. Ο πρώτος έγινε το 1989 με τη συνεργασία της ενιαίας τότε αριστεράς με την κεντροδεξιά. Ο στόχος τότε, η κάθαρση του πολιτικού συστήματος από σωρεία σκανδάλων που είχαν δημιουργηθεί και η οικοδόμηση θεσμών διαφάνειας, δημοκρατικού ελέγχου και δικαιοσύνης. Στόχος σήμερα η σωτηρία της χώρας από τη χρεοκοπία και η οικοδόμηση θεσμών ενός σύγχρονου δημοκρατικού ευρωπαϊκού Κράτους. Τότε υπήρχε μια λαϊκίστικη σοσιαλδημοκρατία η οποία πολέμησε με λύσσα τη συγκρότηση της Κυβέρνησης συνεργασίας, με αποτέλεσμα να ακυρωθεί το πείραμα μόλις τρεις μήνες μετά την συγκρότηση της. Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει τι θα μπορούσε να είχε γίνει τότε, εάν η Κυβέρνηση συνεργασίας του 1989 ή η Οικουμενική στην συνέχεια είχε περισσότερο χρόνο στην διάθεσή της και οι πολιτικές δυνάμεις είχαν μεγαλύτερη κατανόηση και κουλτούρα συνεργασίας, αλλά και μεγαλύτερη έφεση στις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Ίσως η χώρα να είχε μια άλλη πορεία και δεν φτάναμε στη σημερινή αδιέξοδη κατάσταση. Αλλά δυστυχώς με ευθύνη κυρίως της λαϊκίστικης σοσιαλδημοκρατίας, αυτός ο πρώτος ιστορικός συμβιβασμός, η συνεργασία δηλαδή της αριστεράς με την κεντροδεξιά δεν απέδωσε τους καρπούς που ίσως μπορούσαμε να είχαμε πάρει τότε, ως πολιτικό σύστημα και ως κοινωνία. 

Η αριστερά τότε ενωμένη μέσα από τον ενιαίο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και κάτω από μια φωτισμένη ηγεσία, έδωσε τις καλύτερες δυνάμεις της για την επιτυχία του πειράματος αυτού, καταλαβαίνοντας ότι δεν έπρεπε να είναι απούσα από μια εθνική προσπάθεια. Σήμερα δυστυχώς, μόνο ένα κομμάτι της αριστεράς, κατανόησε την αναγκαιότητα ενός νέου ιστορικού συμβιβασμού. Και της αναγκαιότητας της χώρας να προχωρήσει σε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που χρόνια τώρα βάλτωναν, γιατί κάποια συμφέροντα τις εμπόδιζαν να προχωρήσουν. Έτσι μπροστά στον κίνδυνο μιας χρεοκοπίας, η Δημοκρατική Αριστερά, παίρνει μια ιστορική πρωτοβουλία, δυσανάλογη με την πολιτική της επιρροή και γίνεται ο καταλύτης της συγκρότησης της νέας Κυβέρνησης Εθνικής Ευθύνης. Παρά το γεγονός ότι δεν συμφωνεί με όλα τα πρόσωπα αυτής της Κυβέρνησης. Ακόμη και αν δεν συμφωνεί με κάποιες επί μέρους πλευρές της πολιτικής της. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο που οι εξελίξεις τρέχουν με την ταχύτητα του φωτός, οι συνθήκες την υποχρεώνουν να μετατραπεί σε δύναμη που δεν χάνει το κύριο, που είναι η σωτηρία της χώρας από τη χρεοκοπία και η υλοποίηση των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάει ούτε λεπτό ότι είναι η δύναμη που δίνει την απαραίτητη ουσιαστική πολιτική νομιμοποίηση στην Κυβέρνηση αυτή, για να προχωρήσει. Οι ρόλοι αλλάζουν. Τον ρόλο της λαϊκίστικης σοσιαλδημοκρατίας απέναντι στην Κυβέρνηση συνεργασίας του 1989, τον έχει σήμερα η λαϊκίστικη αριστερά απέναντι στην Κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης.

Απέναντί στις δυνάμεις αυτές που στηρίζουν σήμερα την προσπάθεια της χώρας, σε κοινωνικό επίπεδο βρίσκονται οι πιο λαϊκίστικες, εθνικιστικές και συντηρητικές δυνάμεις της εργασίας, του μικροαστικού και του αστικού χώρου. Και κυρίως εκείνες οι κοινωνικές δυνάμεις που έχουν όφελος από τη διαιώνιση της κατάστασης που επικρατούσε από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, δηλαδή από την ακινησία και την ακύρωση των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων. Αυτές οι δυνάμεις εκφράζονται σήμερα μέσα από τα κόμματα που απαρτίζουν το τόξο της αντιπολίτευσης, που διασχίζει σχεδόν όλο το κλασσικό πολιτικό φάσμα. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και σε επίπεδο ύφους και φρασεολογίας ο αντιπολιτευτικός λόγος αυτών των δυνάμεων σχεδόν είναι ο ίδιος. Αν διαβάσει κάποιος τις ανακοινώσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης πάνω σε θέματα που συνδέονται με τα μέτρα και τις αλλαγές της Κυβέρνησης, θα διαπιστώσει μια πλήρη ταύτιση. Ίσως σε ένα θέμα που υπάρχουν κάποιες διαφορές είναι η παράνομη μετανάστευση. Στα υπόλοιπα θέματα κυριαρχεί η φρασεολογία, περί υποταγής της Κυβέρνησης στις επιταγές της τρόϊκας και των δανειστών μας που κερδοσκοπούν σε βάρος της Ελλάδας, που απειλείται η εθνική μας κυριαρχία από τις ευρωπαϊκές συνθήκες και τα μνημόνια. Για την ουσία των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων καμιά κουβέντα. Και έτσι ο ανορθολογισμός, ο λαϊκισμός και οι θεωρίες συνομωσίας γίνονται τα βασικά εργαλεία ερμηνείας της κρίσης, των αιτιών και των μέτρων αντιμετώπισής της. 

Ασφαλώς υπάρχουν και υγιείς κοινωνικές δυνάμεις της εργασίας, των ανέργων, της διανόησης, που ακολουθούν έστω και συγκυριακά τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Είτε γιατί έχουν μιαν άλλη θεώρηση στα πράγματα, είτε γιατί θέλουν να εκφράσουν όσο γίνεται πιο ριζοσπαστικά την αντίθεσή τους στα κόμματα εξουσίας που έχουν την κύρια ευθύνη για τα σημερινά αδιέξοδα της χώρας. Και εύλογα ίσως αναρωτιούνται οι πιο καλοπροαίρετοι απ’αυτούς –και τους κατανοώ-, πως είναι δυνατόν σήμερα να συνεργάζεσαι για να λύσεις το πρόβλημα της χώρας με τις δυνάμεις που ευθύνονται για την δημιουργία του! Και εκ πρώτης όψεως φαίνεται να έχουν δίκιο! Μακροπρόθεσμα όμως και αυτές οι δυνάμεις θα συνειδητοποιούν - και αφού βεβαίως προχωρήσει το Κυβερνητικό έργο για τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις- ότι, μόνο έτσι μπορείς να αλλάξεις κάποια πράγματα στη χώρα. Όταν δημιουργείς μεγάλες συμμαχίες ανάλογες με την κρισιμότητα αλλά και το μέγεθος των προβλημάτων που καλείσαι να αντιμετωπίσεις. Και δεν είναι ταμπού η συνεργασία της αριστεράς με τη δημοκρατική δεξιά για το καλό της χώρας. Μάλιστα κάποιες στιγμές επιβάλλεται, όπως αυτό έχει καταγραφεί και ιστορικά. Και έχεις καλύτερα αποτελέσματα όταν καθιστάς συνυπεύθυνους για την επίλυση χρόνιων προβλημάτων και αυτούς που με την πολιτική τους συνέβαλλαν στην διαιώνισή τους. Γιατί έτσι έχεις τις μικρότερες αντιστάσεις. Γιατί έτσι τους υποχρεώνεις να απομονώνουν ακόμη και δικές τους δυνάμεις που αποτελούν εμπόδια των απαραίτητων διαρθρωτικών αλλαγών (π.χ.«Λυμπερόπουλος»)

Όμως για να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά ο λαϊκισμός και οι θεωρίες συνομωσίας, χρειάζεται να ορθωθεί ένα πραγματικό δημοκρατικό μέτωπο, όλων εκείνων των δημοκρατικών, φιλελεύθερων και προοδευτικών δυνάμεων, που με την ουσιαστική και ενεργή συμμετοχή των πολιτών και της κοινωνίας, θα στηρίξουν την υλοποίηση ενός πλαισίου μεταρρυθμιστικών ρήξεων και δημοκρατικών αλλαγών, συστατικά στοιχεία μιας πραγματικής Δημοκρατικής Επανάστασης. Εάν η Κυβέρνηση δεν αντιμετωπίσει τα προβλήματα σήμερα με τέτοια διάθεση ρήξεων, τότε αμφιβάλλουμε εάν θα πετύχει τον σκοπό της συγκρότησής της. Εάν κάποιοι υπουργοί ή στελέχη της, συμμετέχουν στην Κυβέρνηση αυτή, απλά για να διαιωνίσουν ή να εξισορροπήσουν μια κατάσταση, χωρίς να κάνουν τίποτα ή δεν έχουν καμιά διάθεση ρήξεων με τα κατεστημένα συμφέροντα, το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να παραιτηθούν άμεσα. Αλλιώς θα απαιτήσει η ίδια η κοινωνία να παραιτηθούν.


Χαλκίδα 19-8-2012
Κώστας Χαϊνάς
http://kostasxainas.blogspot.

com

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...