Συν(-πλην) Αθηνά…

Της Νατάσας Ράγιου
π. βουλευτής Αχαΐας

Κανένας πολιτικός και κανένας πολίτης δεν θέλει να κλείνουν πανεπιστημιακές σχολές, ειδικά αν στη θέση τους ανοίγουν φορολογικές φυλακές. Όμως κάποτε πρέπει να μάθουμε  ότι ο κοινός νους και το συμφέρον μιας χώρας είναι πάνω απ’ το κυνήγι της ψήφου και από  το να κάνεις τον καλό σε όλους .

  Ο εξορθολογισμός που θέλει  το υπουργείο με το σχέδιο  Αθηνά, μπορεί να κινείται στη σωστή βάση, όμως είναι ηλίου φαεινότερο ότι το άνοιγμα και το κλείσιμο των σχολών προϋποθέτει  σχεδιασμό: τι ανάγκες έχει η χώρα, πού πρέπει να πάμε, τι πρέπει να πετύχουμε, τι επιστημονικό δυναμικό χρειαζόμαστε, ποιούς δείκτες (ποσοτικούς) θα παρακολουθήσουμε ώστε να βεβαιωθούμε αν οι αλλαγές οδηγούν  προς την κατεύθυνση που επιλέξαμε.

Δυστυχώς τέτοιοι δείκτες δεν φαίνεται να υπάρχουν ή τουλάχιστον δεν γνωστοποιήθηκαν.

 Παράδειγμα: ποιός ο λόγος το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο να είναι στην καρδιά της Αθήνας - στο Βοτανικό - το 2013; Δεν θα έπρεπε να είναι στην Κάτω Αχαΐα, στη  Λάρισα ή στην Αμαλιάδα; Ασφαλώς υποδομές  100 χρόνων δεν μπορούν να μεταφερθούν αλλού όταν το κράτος είναι χρεοκοπημένο. Αλλά τι νόημα έχει το Τμήμα Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων να συνενώνεται με το Πανεπιστήμιο Πατρών, αλλά να παραμένει στο Αγρίνιο;; Η «αναβάθμιση» των σπουδών στο συγκεκριμένο Τμήμα θα προέλθει από την αλλαγή της ονομασίας του Πανεπιστημίου Πατρών σε Πανεπιστήμιο Πατρών και Δυτικής Ελλάδας;;

 Και πώς εξηγείται ότι  η νέα δομή θα έχει λιγότερα  λειτουργικά έξοδα όταν θα  πρέπει ο Κοσμήτορας της ΣΘΕ  της Πάτρας να ελέγχει το προσωπικό στο Αγρίνιο; Ίσως η διοίκηση των νέων δομών να είναι τόσο αποτελεσματική, όσο αναμένεται να είναι εκείνη των προέδρων των νέων συμβουλίων των ΑΕΙ – αξιολογότατων ομολογουμένως επιστημόνων – των οποίων όμως η έδρα είναι, εκ των πραγμάτων, κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα Ιδρύματα των οποίων επίστανται...

 Τι νόημα έχει να εντάσσεται το Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών της Κοζάνης  στο ΑΠΘ το οποίο διαθέτει ίδιο ακριβώς Τμήμα και να διατηρείται στην Κοζάνη;  Άλλη μια Ελληνική πρωτοτυπία: το ίδιο ίδρυμα να διαθέτει δύο ίδια Τμήματα σε απόσταση 125 μόλις χιλιομέτρων...

Μερικά  σοβαρά  και εύλογα ερωτήματα επίσης είναι:

-Άχρηστα Τμήματα με  άχρηστα πτυχία θα οδηγήσουν θα αναβαθμιστούν πτυχία μόνο και μόνο μέσω μιας διοικητικής συνένωσης;
- Φοιτητές μεγαλύτερων ετών Τμημάτων που καταργούνται και ενσωματώνονται σε άλλα Τμήματα, ποιό πρόγραμμα σπουδών θα ακολουθήσουν; Του αρχικού τους Τμήματος ή του νέου; Ένας τεταρτοετής του παλιού Τμήματος θα πρέπει να παρακολουθήσει τα μαθήματα από το πρώτο έτος του νέου Τμήματος; Και το κόστος που θα βαρύνει τους γονείς για άλλα 4 χρόνια;
-Μέλη ΔΕΠ και διοικητικοί στα καταργούμενα Τμήματα .... που συνήθως ήταν ξαδερφοκούμπαρα διαφόρων, με τι κριτήρια θα πάρουν νέες θέσεις στα νέα Τμήματα; Μήπως η «Αθηνά» στους διοικητικούς θέλει «Καλλικράτη»;;
-Γιατί δεν εφαρμόζεται η βάση του 10 από φέτος αφού  ο στόχος είναι η αναβάθμιση της Παιδείας; Τμήματα που μένουν και είχαν π.χ. βάση το 13 θα πάνε στη βάση 8. Έτσι αναβαθμίζεται το επίπεδο σπουδών;
-Θα γίνει χρηματοδότηση με παράλληλη συγχώνευση  ή θα γίνει μια από τα ίδια όπως με τους «Καλλικρατικούς» Δήμους και  εκεί που φυτοζωούσαν σε μια σχολή 150 ανά έτος, θα φυτοζωούν 250?

-Τι θα γίνει με τις εστίες  που παραμένουν οι ίδιες, για  περισσότερους όμως φοιτητές;
-Και τελικά οι παλιές εγκαταστάσεις που κλείνουν.... θα γίνουν μπάζα ή χώροι ασύλου λαθρομεταναστών;!

  Άποψη μου  είναι ότι δεν μπορείς να  ακυρώσεις το σχέδιο στο σύνολό  του. Ίσως θα έπρεπε να είναι   πιο τολμηρό, χωρίς να προσπαθεί  να τηρήσει ανούσιες ισορροπίες και κυρίως θεσπίζοντας ΣΤΟΧΟΥΣ και ΔΕΙΚΤΕΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ τους.

  Έγινε ο κακός χαμός, και διατηρείται στην Κόρινθο το Τμήμα «Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής». Θα ήθελε κάνεις  το παιδί του ποτέ να σπουδάσει στο Τμήμα αυτό;; Να πάρει πτυχίο που θα το κάνει ειδικό… σε τι ακριβώς;; Και σώθηκε γιατί; Επειδή ιδρύθηκε από τα πρωτοπαλίκαρα του Α. Παπανδρέου και συγκαταλέγονται πρώην και νυν στελέχη του Υπουργείου Παιδείας στο διδακτικό προσωπικό του;

Είμαι η πρώτη που  θέλω, όχι μόνο να παραμείνουν οι Σχολές στο Αίγιο (όπως ο καθένας για την ιδιαίτερη πατρίδα του) αλλά και να γίνουν περισσότερες, αν οι εθνικοί στόχοι μας το απαιτούν. Η αγωνία μου για την ανάπτυξη του τόπου μου είναι μεγάλη, αναρωτιέμαι όμως   κατά πόσο, το να εξασφαλίζεται εισόδημα σε μία πόλη μέσω δημιουργίας Τμημάτων, είναι ένα μέτρο σοβιετικού τύπου. Δεν αναπτύσσεται πραγματικά μια περιοχή, αν μια μικρή μερίδα των κατοίκων νοικιάζει σε φοιτητές άθλια – συνήθως – διαμερίσματα σε εξωφρενικές τιμές ούτε επειδή θα δουλέψουν περισσότερο τα εστιατόρια και οι καφετέριες.

Το ίδιο γίνεται  και στην Πάτρα . Όταν έγινε η τρίμηνη κατάληψη το 2007 εναντίον του νόμου Γιαννάκου, καταστηματάρχες έλεγαν ότι ο τζίρος τους είχε πέσει κατά 30%. Αν το να συμβαίνει αυτό στην τρίτη πόλη της Ελλάδος, δεν είναι η επιτομή της στρεβλής ανάπτυξης, τότε πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί;

 Η Πάτρα  όπως και το Αίγιο για να  αναπτυχθούν έχουν ένα καταπληκτικό  συγκριτικό πλεονέκτημα: βρίσκονται  σε μια περιοχή που θα μπορούσε  να είναι η Καλιφόρνια της  Ελλάδος. Η ανάπτυξή τους θα έπρεπε να βασίζεται κυρίως στην παραγωγή και όχι ΜΟΝΟ στην παροχή υπηρεσιών και πολύ περισσότερο όχι μόνο στην παροχή υπηρεσιών σε φοιτητές! Η παροχή υπηρεσιών δεν δημιουργεί πλούτο, απλώς τον αναδιανέμει.

Ο προβληματισμός  πρέπει να είναι ένας : υπάρχει σχεδιασμός; Αν ναι, πού προσβλέπει; Ποιοί είναι οι μετρήσιμοι στόχοι; Πώς θα παρακολουθηθεί η απόδοση του μέτρου; Αν είχε γίνει κάτι τέτοιο την εποχή που το ΠΑΣΟΚ ίδρυε σε κάθε χωριό πανεπιστημιακό Τμήμα, θα είχε καταγραφεί η μη αποδοτικότητα αυτών των ενεργειών και θα είχε λυθεί το πρόβλημα νωρίτερα. Γιατί π.χ. το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο να μην είχε γίνει εξ αρχής σε κάποια πόλη με σημαντική γεωργική οικονομία;

 Και κυρίως γιατί, όταν ελήφθη η απόφαση το Πανεπιστήμιο Πατρών  να επεκταθεί και στις κοινωνικές, οικονομικές και φιλολογικές επιστήμες, από το 1983 μέχρι το 1999 , κάποιες από αυτές οι σχολές να μην είχαν ιδρυθεί εξ αρχής στο Αίγιο;

   Πικρή η αλήθεια  αλλά η Παιδεία θέλει χρηματοδότηση  για να κινηθεί... να αναβαθμιστεί  το επίπεδο σπουδών... να παραχθεί έρευνα... Πώς θα γίνει αυτό όταν ο τακτικός προϋπολογισμός του Πανεπιστημίου Πατρών π.χ, από 27 εκ. ευρώ το 2009, περιορίστηκε στα 15 εκ. το 2012;;

 Θέλει επίσης  τους  καθηγητές να είναι προσηλωμένοι και να μην απουσιάζουν συνεχώς με ετήσιες εκπαιδευτικές άδειες...

 Κι ίσως  το πρόβλημα, τελικά ,δεν λύνεται  από την Τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά από το δημοτικό ενώ μεγάλο θέμα είμαι και η κατάρτιση αλλά και η προθυμία των εκπαιδευτικών να υποστηρίξουν ένα νέο σύστημα..



                                                       Νατάσα Ράγιου

                                                     π. βουλευτής Αχαΐας