Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Για την επέτειο ίδρυσης του ΕΑΜ

ΛΕΣ ΚΑΙ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ...

"...ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΣ ΑΛΗΘΙΝΑ ΔΕΝ ΞΕΓΕΛΙΕΤΑΙ. ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΡΙΞΑΝ ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΟΝΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΗ ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ, ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ, ΕΞΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΣΑΚΑΛΙΑ:
ΜΙΣΟΣ ΑΓΡΙΟ ΚΑΙ ΑΡΝΗΣΗ ΑΠΟΛΥΤΗ!"...

("Τι είναι και τι θέλει το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο", Σεπτέμβρης 1942, συγγραφέας: Δημήτρης Γληνός)

Σεπτέμβρης 1942- Σεπτέμβρης 2012: λες και δεν έχει αλλάξει τιποτα, μόνο τα πρόσωπα πίσω από τις Μάσκες. 


Ο εχθρός πάντα ο ίδιος, είτε εξωτερικός είτε εσωτερικός. Κι οι "συνεργάτες" –δωσίλογοι, μαυρογορίτες, λαμόγια και πουλημένοι πολιτικοί– πάντα οι ίδιοι: η εξουσία και το Σύστημα σε αγαστή συλλειτουργία με τα εξωνημμένα εξαπτέρυγα και τους ερπετοειδείς διαπλεκόμενους πάσης ειδής.

Και τα θύματα επίσης, πάντα τα ίδια: η κοινωνία, ο λαός, οι αδύναμοι και οι αδικημένοι του κόσμου ετούτου. Εσύ κι εγώ, εμείς δηλαδή. Με όλες τις ευθύνες και τις αστοχίες μας, την απρονοησία και την αβελτηρία, τη μυωπία και τη διστακτικότητα που βαρύνει και την Αριστερά – τη δική μας Αριστερά. 


Γιατί άφησε τα πράγματα να φτάσουν ώς εδώ ΚΑΙ εξαιτίας των δικών της αρρυθμιών, της εσωστρέφειας και της πολυδιάσπασης, της δυστοκίας για μια ευρύτερη συναντίληψη, ριζοσπαστική, οικοαριστερή και αυθεντικά ανανεωτική ταυτόχρονα – πέρα από περιχαρακώσεις και προσωπικές ή ομαδίστικες στοχεύσεις και φιλοδοξίες (όπως δυστυχώς αποδείχτηκε και με το εξ αρχής υπονομευμένο εγχείρημα της ΔΗΜΑΡ – και όχι μόνο). 


Καιρός να αφουγκραστούμε τη ζώσα Ιστορία, και τη ζώσα και φλεγόμενη κοινωνία. Σήμερα κιόλας. Αύριο, δεν θα είναι εκεί κανείς για να μας ψέξει ή να μας συγχαρεί.

Μόνο τα ερείπια μιας χώρας που θα καπνίζουν πάνω από τα σκυμμένα κεφάλια των κατοίκων της.
Και τα παιδιά μας, που θα μας κοιτάνε απορημένα – αν όχι και με φανερή, και δικαιολογημένη, περιφρόνηση

Θέμης Δημητρακόπουλος
μέλος της Ελληνικής Οικολογικής Αριστεράς -ΕΛΟΙΚΑ

Σαμαράς: ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του Πρωθυπουργού, κ. Αντώνη Σαμαρά στο σημερινό ΒΗΜΑgazino:
  • Δέχεστε κριτική ότι κατά τη διάρκεια των 100 πρώτων ημερών δεν τηρείτε την κυριότερη προεκλογική δέσμευση που ήταν η επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Ποια είναι η απάντησή σας;
Πρώτον, η σαφής εντολή του λαού που λάβαμε ως κυβέρνηση συνεργασίας ήταν η παραμονή στο ευρώ, η παραμονή στην ευρωζώνη, η παραμονή στην Ευρώπη. Αυτή την εντολή τηρούμε.
Δεύτερον, η διαπραγμάτευση είναι διαρκής για όλα τα θέματα.
Τρίτον, τα όσα έχω πει προεκλογικά αφορούν ολόκληρη την τετραετία που είναι ο ορίζοντας αυτής της κυβέρνησης.
Η μέχρι σήμερα εξέλιξη είναι αυτή που πρέπει να είναι:
Πρώτα πρέπει να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία της χώρας που είχε τραυματιστεί. Γιατί η αξιοπιστία σου δίνει διαπραγματευτική δύναμη. Χωρίς αξιοπιστία δεν μπορείς να διαπραγματευθείς τίποτε.
Ταυτόχρονα διαχειριζόμαστε το μεγάλο και κρίσιμο θέμα του πακέτου των 11,7 δισεκατομμυρίων, ώστε να στεφθούν με επιτυχία οι διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη, να έλθει η επόμενη δόση, να επιτευχθεί η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ώστε να επιστρέψει η ρευστότητα στην ελληνική οικονομία. Που τη ζητάει, όπως η διψασμένη γη ζητάει τη βροχή…
Έτσι θα περάσουμε στο δεύτερο μεγάλο πρόταγμα μετά την παραμονή μας στο ευρώ, που είναι η ανάκαμψη της οικονομίας.

 
  • Τι είναι αυτό που μάθατε στις πρώτες 100 μέρες της πρωθυπουργίας σας;
Εκείνο που άμεσα πρέπει να κάνει ένας Πρωθυπουργός είναι να διασφαλίζει τη συνέχεια μεταξύ εκείνων που αποφασίζονται και εκείνων που γίνονται. Οφείλω να παρακολουθώ με ένα «πολιτικό μαστίγιο». Να παρακολουθώ ποιος εφαρμόζει αυτά που έχουμε πει και ποιος όχι.
  • Με μπλοκάκι ή με ipad;
Και σημειώσεις και ipad και τηλέφωνα και μνήμη και αποφασιστικότητα και ό,τι χρειάζεται για να προχωρήσουμε μπροστά…
  • Ποιο είναι το «λάθος» των πρώτων 100 ημερών που θα διορθώσετε στις επόμενες 100;
Από την πρώτη στιγμή σηκώσαμε τα μανίκια. Για παράδειγμα, η πολιτική του υπουργείου Δημοσίας τάξεως κατά της λαθρομετανάστευσης.
Αναμφίβολα, όμως, υπάρχουν αδυναμίες. Ένα πράγμα που με ενοχλεί είναι ότι στο Μέγαρο Μαξίμου δεν έχουμε τον απαιτούμενο χώρο για την παρακολούθηση, με τη συνεργασία των κατάλληλων ανθρώπων, αυτού που αποκαλώ «χρονοστοχοδιάγραμμα». Χρειάζεται ένα σύστημα συνεργατών που να παρακολουθούν την εκτέλεση των στόχων.
Μέχρι σήμερα δεν υπήρχε. Σύντομα, όμως, θα υπάρχει.
  • Αυτές τις 100 ημέρες υπάρχει ένας «ελέφαντας στο δωμάτιο» της εξουσίας και αυτός είναι το μεγάλο πακέτο περιοριστικών μέτρων, το οποίο συζητείται, αλλά ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί. Πιστεύετε ότι η διαχείριση του θέματος αυτού θα προσδιορίσει τις επόμενες 100 ημέρες;
Το πακέτο πρέπει να οριστικοποιηθεί και να ψηφιστεί μέσα σε λίγες μέρες. Η επόμενη δόση είναι απαραίτητη για την επιστροφή της ρευστότητας στην οικονομία. Δεν μπορεί να καθυστερήσει. Ακόμα και υγιείς επιχειρήσεις απειλούνται να κλείσουν. Και η ανεργία μεγαλώνει…
  • Έχετε πει ότι το προσεχές πακέτο περιοριστικών μέτρων θα είναι το τελευταίο. Πώς θα επιτευχθεί αυτός ο δύσκολος στόχος, δηλαδή να μη χρειαστούν νέα μέτρα;
Μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία σταθεροποίησης της οικονομίας και επιστρέψει η ρευστότητα, τότε θα δώσω τη μάχη από το υπουργείο Ανάπτυξης. Θα με βρίσκετε στα παραγωγικά υπουργεία…
Γιατί εκεί θα κριθούμε: Στην προσπάθεια για επιστροφή στην ανάπτυξη και μείωση της ανεργίας.
  • Προτού γίνετε πρωθυπουργός εκφράζατε την άποψη ότι η περιοριστική πολιτική θα οδηγήσει στην ενίσχυση των άκρων. Και πράγματι έτσι έγινε σε μεγάλο βαθμό. Η προσπάθεια για την ανάκαμψη είναι και το στοίχημα για την ανατροπή της πορείας αυτής;
Ναι. Ο περιορισμός της κρατικής σπατάλης είναι ήδη εντυπωσιακός, παρότι υπάρχουν περιθώρια μεγαλύτερων εξοικονομήσεων, ιδίως στην υγεία, όπου τα υλικά αγοράζονται συχνά πολύ ακριβότερα απ΄ όσο κοστίζουν στο εξωτερικό ενώ η μηχανοργάνωση των νοσοκομείων και του συστήματος υγείας δεν έχει προχωρήσει. Παράλληλα, ο τομέας των εσόδων απαιτεί τη μέγιστη προσοχή. Η πάταξη της φοροδιαφυγής παραμένει κεντρικός στόχος. Πρέπει να προωθήσουμε ιδιωτικοποιήσεις που θα ενισχύουν την ελληνική οικονομία γιατί θα προσελκύσουν σε αυτήν «ηγέτες» απ’ όλο τον κόσμο στους αντίστοιχους επιχειρηματικούς κλάδους. Χωρίς τις επενδύσεις δεν έχουμε ανάπτυξη και χωρίς ανάπτυξη δεν έχουμε νέες θέσεις εργασίας.
Για να κτυπηθεί η άνοδος των άκρων, πρέπει να λειτουργήσει η οικονομία και το κράτος. Η οικονομία δίνοντας θέσεις εργασίας, εισόδημα και ευκαιρίες. Και το κράτος προσφέροντας ασφάλεια, αίσθημα δικαίου και δίχτυ προστασίας στους ασθενέστερους. Όπου υπάρχουν αυτά, τα άκρα περιθωριοποιούνται.
  • Δίνετε την εντύπωση ότι όλα θα γίνουν πολύ γρήγορα και εύκολα και η κρίση θα είναι μια κακή ανάμνηση. Είναι τόσο απλό;
Σίγουρα τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Η Ευρώπη θα ψηφίσει Ελλάδα. Οι εταίροι θα δουν τις αλλαγές που γίνονται. Δίνουμε τα σωστά μηνύματα και αποκαθιστούμε την αξιοπιστία της χώρας.
  • Πολλοί περίμεναν ότι θα διεκδικούσατε μια μεγάλη αλλαγή, ένα game change στον τρόπο διαχείρισης της κρίσης. Θα ζητούσατε για παράδειγμα τη χρηματοδότηση των τραπεζών από την ΕΚΤ. Γιατί αυτό δεν έγινε; 
Οι διαπραγματεύσεις είναι μυστικές. Ωστόσο, το πρωτεύον είναι η αποκατάσταση της αξιοπιστίας. Όμως προσέξτε: Κάθε συνομιλία μου με ξένους ηγέτες καταλήγει μονότονα στο εξής: «Αναμένουμε την έκθεση της τρόικας»…
Επικεντρώνουμε λοιπόν εκεί την προσπάθειά μας έτσι ώστε να διαμορφώσουμε τις συνθήκες για να γίνουν και όλα τα απαιτούμενα επόμενα βήματα για την αντιμετώπιση της κρίσης. Που θα φέρουν επιτέλους το φώς στην άκρη του τούνελ… 
  • Τις τελευταίες μέρες είδαν το φώς της δημοσιότητας φήμες περί πιθανής εμπλοκής πολιτικών προσώπων σε ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Τι θα κάνετε γι’ αυτό;
Το έχω πει εδώ και καιρό. Μηδενική ανοχή στα φαινόμενα διαφθοράς. Καμιά σκιά, όλα στο φώς. Γιατί όσο αφήνουμε σκιές δεν σώζουμε μόνο τους ενόχους, σπιλώνουμε και τους αθώους. Και ασφαλώς πρέπει να διασφαλιστεί πλήρως τι είναι «φήμη» και τι αλήθεια. Τι ευσταθεί και τι όχι. Γιατί στο παρελθόν έγινε μεγάλη ζημιά από δύο νοσηρά φαινόμενα: Από αληθινά σκάνδαλα για τα οποία δεν διώχθηκε κανείς. Αλλά και από τεράστιο θόρυβο για σκάνδαλα που αποδείχθηκαν… ανύπαρκτα στο τέλος! Και μη ξεχνάτε, ότι ο καλύτερος τρόπος να αποκρυβεί ένα σκάνδαλο είναι να εφευρεθεί ένα ψευτο-σκάνδαλο και να πέσει όλη η προσοχή της κοινής γνώμης στο δεύτερο. Και ο πιο συνηθισμένος τρόπος να προστατευθούν οι ένοχοι είναι να κυνηγηθούν αθώοι.
Γι’ αυτό λέω, όλα στο φώς και αμέσως. Για να αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια.
  • Κάποιοι λένε ότι κινδυνεύει η δημοκρατική ομαλότητα. Συμμερίζεστε αυτό την ανησυχία;
Η δημοκρατία δεν κινδυνεύει μόνον από τους εχθρούς της, αλλά, κυρίως, από την ολιγωρία όσων την προασπίζονται!
Σας λέω λοιπόν, ότι είναι χρέος μας να προασπιστούμε τη δημοκρατική ομαλότητα από κάθε ακραία συμπεριφορά.
Είναι καθήκον μας να υπερασπιζόμαστε τη νομιμότητα από κάθε παρανομία. Είτε από «κουκουλοφόρους», είτε από «τάγματα εφόδου».
Εδώ έγιναν πολλές «εκπτώσεις» στο παρελθόν. Κι αυτό πληρώνουμε τώρα. Εκείνο που μπορώ να σας πω, είναι ότι τέρμα οι εκπτώσεις στην παρανομία.
Τέρμα οι παρωπίδες στο ποιος παρανομεί και ποιος ωφελείται.
Τέρμα στις μικροπολιτικές σκοπιμότητες, όταν παραβιάζεται η δημοκρατική νομιμότητα.
Τέρμα σε όλα αυτά που για πολλά χρόνια δηλητηρίαζαν την ομαλότητα και έδωσαν χώρο στα άκρα να αναπτυχθούν.
Η δημοκρατία δεν είναι μια λέξη που την επικαλούμαστε όταν θιγόμαστε εμείς οι ίδιοι μόνο. Προστατεύει όλους! Κι εμάς και τους αντιπάλους μας…
Γι’ αυτό πρέπει να την παίρνουμε σοβαρά και να τη σεβόμαστε.
Κι αυτό είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε.

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

Η ομιλία του εκπαιδευτικού Λευτέρη Γείτονα στο αντάμωμα του Συλλόγου Ηπειρωτών Ελληνικού ''Το Ζάλογγο''

Η ομιλία του εκπαιδευτικού και ιδιοκτήτη των ''Εκπαιδευτήρια ΓΕΙΤΟΝΑ'', Ηπειρώτη Λευτέρη Γείτονα στο αντάμωμα του Συλλόγου Ηπειρωτών Ελληνικού ''Το Ζάλογγο'' το Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012:

"Ευχαριστώ εκ βαθέων το Διοικητικό Συμβούλιο που με προσκάλεσε στο σημερινό Ηπειρώτικο Πανηγύρι.
Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον Πρόεδρο Βαγγέλη Βάσσιο που με συνδέουν δεσμοί οικογενειακής φιλίας και αγάπης από τα παιδικά μου χρόνια και τη γραμματέα κυρία Βασιλική Κοματσέλη που με εμπιστεύτηκαν για έναν σύντομο χαιρετισμό.
Κι αναρωτιέμαι: Πόσο σύντομος μπορεί να είναι κανείς όταν θέλει να μιλήσει σε Ηπειρώτες για την Ήπειρο.
Υποσχέθηκα όμως ότι θα απευθύνω σύντομο χαιρετισμό και θα κρατήσω το λόγο μου.
Το σημερινό Ηπειρώτικο πανηγύρι αποτελεί μια δυνατή υπενθύμιση για τους μεγάλους και τελετουργική μύηση για τη νέα γενιά μας στα ιερά και όσια της Ηπειρώτικης παράδοσης.
Σήμερα παιδιά και μεγάλοι, που κουβαλούν μέσα τους την παράδοση θα βιώσουν την έννοια του Συλλογικού μέτρου, του συλλογικού ρυθμού, της συλλογικής αρμονίας. Αυτή η συλλογική αρμονία για να επιτευχθεί προϋποθέτει υψηλό βαθμό αυτοσυγκέντρωσης, πειθαρχίας και δυναμικής για την κατάργηση του «εγώ» και την καθιέρωση του «εμείς». Αυτή η κατάργηση του «εγώ» και η καθιέρωση του «εμείς» αποτελεί για τον τόπο μας με την κρίση που περνά, την αναγωγική κλίμακα με τη βοήθεια της οποίας θα ανυψώσουμε τους εαυτούς μας από τη φθορά της δυσπιστίας, την παγίδα της απληστίας, την απαίτηση της ευκολίας και της νοοτροπίας να γίνονται και να προσαρμόζονται όλα στις δικές μας ανάγκες, στη δική μας βολή.
Με την κατάργηση του «εγώ» και την καθιέρωση του «εμείς» θα περάσουμε από το διχασμό στον εξιλασμό, όπως εύστοχα παρατήρησε τελευταία ο καθηγητής Βασίλης Καραποστόλης.
Σήμερα στο πανηγύρι μας, οι μεγάλοι που συμμετέχουν στα χορευτικά μαθαίνουν και εγχαράσσουν στα παιδιά μας τους ρυθμούς της Ηπείρου. Τα λούζουν με τα βότανα της λαϊκής μουσικής παράδοσης και τους περνούν με μαγικό τρόπο τα ένζυμα μιας τελετουργίας, που δεν έχουν την ευκαιρία να προσλάβουν και να βιώσουν στον κοινωνικό περίγυρο μέσα στον οποίο ζουν και στο τεχνολογικό περιβάλλον που τα ορίζει.
Η χάρις και η λιτή, η δωρική ομορφιά που θα αναδειχθεί απόψε από τις χορευτικές κινήσεις των παιδιών και των μεγάλων αποτελεί το πρώτο βήμα για να εισέλθουν τα παιδιά στο στοχασμό της ανταποδοτικότητας, πάνω στην οποία στηρίζεται η αρμονία του Σύμπαντος κόσμου. Και θυμηθείτε όσοι γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στην Ήπειρο ότι η ανταποδοτικότητα ήταν ο θεμέλιος λίθος του πολιτισμού μας, η απαρχή του πλούτου μας.
Και για του λόγου το αληθές, ακούστε μια σύντομη ιστορία από το Ριζοβούνι της Πρέβεζας στον καιρό της πείνας, το χειμώνα του '41.
Ένας πατέρας φτάνει στο σπίτι του Μήτσιου Βαγγέλη και του εξομολογείται ότι δεν έχει ψωμί για τα παιδιά του. Ο Μήτσιο Βαγγέλης του είπε να περιμένει. Σε λίγο βγήκε από το χαμηλό πέτρινο σπιτάκι με μισό τσουβάλι αλεύρι. Το άλλο μισό το κράτησε για τα δικά του παιδιά. Όταν η κυρά Βάγια είδε μισή τη σάκαινα τον ρώτησε τι έγινε τ' αλεύρι. Το δώσα στον ......... γιατί δεν είχε ψωμί για τα παιδιά του. Η κυρά Βάγια του λέει: Καλά μωρ' άνθρωπέ μου θα μας πεθάνουν τα παιδιά από την πείνα. Αχ γυναίκα της απαντά: Αν πεθάνουν τα παιδιά του γείτονά μας από την πείνα τι αξία έχει η ζωή των δικών μας παιδιών. Ο Μητσιο Βαγγέλης ήταν ο πατέρας του Προέδρου μας Βαγγέλη Βάσσιου. Οι άνθρωποι αυτοί δούλευαν μαζί, όργωναν τη γη, έσπερναν, θέριζαν το σιτάρι, έβοσκαν τα πρόβατα τους μαζί, μοιράζονταν το χάραμα και τη δύση. Χόρευαν στις γιορτές και τη Λαμπρή μαζί. Άνθρωποι που δουλεύουν και χορεύουν μαζί δένονται, συναρμόζονται, νοιώθουν βαθιά ο ένας τον άλλον.
Με το χορό λοιπόν συντελείται η μύηση των ανθρώπων στη συλλογική αρμονία. Αυτή η συλλογική αρμονία είναι το ίδιο σημαντική με τη μύηση στην αρμονία και την αλληλουχία των αριθμών που πίστευαν οι Πυθαγόρειοι.
Ο χορός αποτελεί ιερή και κοινωνική λειτουργία. Ενώνει τον άνθρωπο με το διπλανό του. Ενώνει το άτομο με την πραγματικότητα του σύμπαντος. Αν βάλουμε μια συντροφιά Ελλήνων να κουβεντιάσουν σε μια πλατεία ενός χωριού θα μαλώσουν. Αν τους ρωτήσεις το πρωί: Τι πάθατε χθες το βράδυ ; Θα απαντήσουν : «΄Ηρθαμε σε λόγια».
Αν στην ίδια συντροφιά στήσετε χοροστάσι , θα χορεύει αγαπημένα ως το πρωί.
«Ο λόγος διχάζει. Ο χορός ενώνει». Ο ΄Ομηρος στην Ιλιάδα αναφέρει : «ωρχεύνι, αλλήλων επί καρπώ χείρας έχοντες». Χορεύουν κρατώντας ο ένας τους καρπούς των χεριών του άλλου.


Κυρίες και Κύριοι

Με το σημερινό χοροστάσι ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ «ΤΟ ΖΑΛΟΓΓΟ» επιχειρεί τη μύηση των παιδιών τόσο στην Ηπειρώτικη Παράδοση, όσο και στη διαιώνιση αυτής της παράδοσης.
Από το στόμα του παππού μου του παπαγιώργη Γείτονα μου παραδόθηκε ο παρακάτω στοχασμός :
«Δούλευε σαν να μην έχεις ανάγκη από λεφτά, για να'ναι γλέντι η δουλειά, να'ναι χορού μεθύσι.
Αγάπα σαν να μην πληγώθηκες ποτέ.
Χόρευε σαν να μη σε βλέπει κανένας .»
Χίλιο'ς καλωσορίσατε Φίλοι κι αγαπημένοι.
Στο χοροστάσι που'ρθατε,
Χαρείτε να χαρούμε.
Κι όταν σας σύρουν στο χορό καθόλου μην ντραπείτε. Ελάτε να χορέψουμε να ευχαριστηθούμε, ελάτε να χορέψουμε να ελευθερωθούμε ".

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ


O Eλευθέριος Γείτονας γεννήθηκε στον ΄Αγιο Σπυρίδωνα ΄Αρτας το 1942. Πήρε το πτυχίο του δασκάλου με άριστα από το Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς.

Είναι παντρεμένος με την Χειμαρριώτισα Αγγελική Ανέστη. Έχει 2 παιδιά και 4 εγγόνια.
Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στην Ιδιωτική Εκπαίδευση το 1964.
Το 1973 συνιδρύει (με τον Χρήστο Γείτονα, την Αικατερίνη Κωστέα και την Αγγελική Γείτονα) τα Εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα στην Παλλήνη Αττικής.
Το 1995 συνιδρύει με την οικογένειά του τα Εκπαιδευτήρια Γείτονα στη Βάρη Αττικής.
Υπηρετεί την Ιδιωτική Εκπαίδευση επί 48 χρόνια ως δάσκαλος αλλά και ως δημιουργός εκπαιδευτικών προγραμμάτων για την Α/βάθμια και Β/βάθμια Εκπαίδευση στην Ελλάδα. Είναι εμπνευστής του Ολοήμερου Σχολείου (Εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα το 1973) και ο πρώτος που εφάρμοσε στην Ελλάδα Προγράμματα Βιωματικής Μάθησης για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Είναι:
· Ιδρυτικό μέλος της (μη κερδοσκοπικής) Εταιρείας Παιδείας και Πολιτισμού ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ.
· Αντιπρόεδρος του Ομίλου Φίλων του Μουσείου Γλυπτών Θεόδωρου Παπαγιάννη.
· Ιδρυτικό μέλος των Φίλων του Αρχαιολογικού Χώρου Νικόπολης
· Μέλος της Λέσχης Επιχειρηματικότητας (μη κερδοσκοπικού Οργανισμού)
· Μέλος του Δ.Σ. της PROBANK LEASING Α.Ε.
Άρθρα του, εκπαιδευτικού και πολιτιστικού περιεχομένου, έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες.
Έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις του σε Συνέδρια και Ημερίδες για θέματα εκπαιδευτικού, πολιτιστικού και σύγχρονου γενικότερα προβληματισμού.
Έχει δημοσιεύσει: Έκθεση και Γραμματική στο Δημοτικό, Εκδ. Ρώντα, Αγωγής Εγκόλπιον, Εκδ. Child Servises, Aπ' τις Μηλιές στην Τσαγκαράδα, Εκδ. Εντελέχεια, Πάθος Παιδαγωγίας, Εκδ. Εκπ/ρια Γείτονα.

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Απάντηση του Ιωάννη Δ. Μιχελογιαννάκη σε κ. Πρετεντέρη, κ. Οικονόμου και σε όλα τα μέλη της Δημοκρατικής Αριστεράς

Ο κύριος Πρετεντέρης πρώτη φορά, με το άρθρο του «ωραίο μου πλυντήριο» στην Εφημερίδα τα Νέα, με κατηγόρησε ότι ψήφισα τα δύο μνημόνια και του απάντησα με επιστολή ότι αδίκως κατηγορήθηκα ότι δήθεν ξεπλένομαι διότι δεν έχω ψηφίσει ούτε το πρώτο ούτε το δεύτερο μνημόνιο. Χθες για δεύτερη φορά στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Mega και ενώ είχα δώσει συνέντευξη πλήρως αιτιολογημένη για τις θέσεις που τόσο καιρό υποστηρίζω, διάλεξε την λέξη καλάζνικοφ, κατηγορώντας με ότι δήθεν βάζω μπουρλότο στην Δημοκρατία, το οποίο θεωρώ απαράδεκτο λόγο της ιστορίας μου. Για τρίτη φορά με απαξίωσε λέγοντας με «ο δήθεν» κάνοντας τρεις φορές λάθος το όνομα μου. Δεν σεβάστηκε ότι διαγράφηκα από το ΠΑΣΟΚ για τα ίδια που υποστηρίζω σήμερα και ότι κατέβηκα με την κίνηση των τεσσάρων ανεξάρτητων (Αμοιρίδης, Θεοδωρίδης, Παπαμανώλης, Μιχελογιαννάκης) συνεργαζόμενος με την ΔΗΜ.ΑΡ και ο νομός Ηρακλείου με τίμησε εκλέγοντας με πρώτο σε ψήφους πανελλαδικά με την ΔΗΜ.ΑΡ. Σίγουρα με ξέρουν περισσότερο στο Ηράκλειο από εκείνον.

Το αυτό σκηνικό δυστυχώς επαναλήφτηκε με τον κύριο Οικονόμου στην πρωινή του εκπομπή στο Σκαϊ, που απαξιωτικά είπε ότι χρειάζομαι βοήθεια (γιατρός είμαι κ. Οικονόμου και θα γνώριζα αν χρειάζομαι ή όχι) και μάλιστα στο τέλος του ρεπορτάζ του, διατύπωσε το ίδιο με εμένα, ότι δηλαδή η εφαρμογή των μέτρων θα φέρει το απόλυτο χάος. Και ερωτώ πια είναι η διαφορά μεταξύ του απόλυτου χάους και της λέξης καλάζνικοφ.

Όσο αφορά το κόμμα μου, υπενθυμίζω πρώτον, την προγραμματική συμφωνία. 
  1. «Έτσι, ο τελικός δημοσιονομικός στόχος μπορεί να επιτευχθεί χωρίς επί πλέον περικοπή μισθών και συντάξεων ή του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, αλλά με την περιστολή της σπατάλης και την στοχευμένη καταπολέμηση της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας, καθώς και μέσα από τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις του κράτους και του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
  2. Επέκταση του επιδόματος ανεργίας για ένα ακόμα χρόνο (1+1) από κοινοτικούς πόρους.
  3. Επέκταση του επιδόματος ανεργίας και σε μη μισθωτούς (αυτο-απασχολούμενους, επιτηδευματίες κλπ.) που έχασαν τις δουλειές τους, εφ’ όσον πληρούν εισοδηματικά κριτήρια (επίσης από κοινοτικούς πόρους).
  4. Σταδιακή αύξηση του αφορολόγητου ορίου στους ευρωπαϊκούς μέσους όρους στα πλαίσια του Εθνικού Φορολογικού Συστήματος με κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης, ιδιαίτερα για τους μισθωτούς (συμπεριλαμβανομένων και των συμβάσεων έργου που υποκρύπτουν συμβάσεις εργασίας) και τους συνταξιούχους.
  5. Αποκατάσταση αδικιών (χαμηλοσυνταξιούχοι, πολυτεκνικά επιδόματα κλπ.) με άμεσα δημοσιονομικά ισοδύναμα.
  6. Όχι απολύσεις στο δημόσιο.
  7. Γενική επιδίωξη, όχι άλλες μειώσεις μισθών και συντάξεων, όχι άλλοι φόροι
  8. Αγροτική Τράπεζα Επανακεφαλαιοποίηση και εξυγίανσή της. Διαφύλαξη του χαρτοφυλακίου υποθηκών αγροτικής γης.»
Υπενθυμίζω δεύτερον, την συνέντευξη του Δημήτρη Χατζησωκράτη στο στην Χρ. Κοραή, Realnews, στις 12/08/2012.

«Επειδή, οργιάζουν τα σενάρια και η μετρολογία, θεωρώ υποχρέωσή μας πλέον να αναδείξουμε βασικά σημεία τα οποία επιμένουμε ότι δεν πρέπει να ξεπεραστούν. Εξηγούμαι: η αύξηση από τα 65 στα 67 του ορίου συνταξιοδότησης, οι περικοπές στις συντάξεις του ΟΓΑ, η μείωση του ΕΚΑΣ, οι μειώσεις στις συντάξεις από 1400 ευρώ και κάτω, η μείωση των δώρων των δημοσίων υπαλλήλων, η κατάργηση ειδικής παροχής μητρότητας, η αύξηση κατά 20% των εισιτηρίων στους συγκοινωνιακούς φορείς. Και βεβαίως η καταφυγή με οποιονδήποτε τρόπο στην εφεδρεία, που εντελώς ξαφνικά, προέκυψε τη βδομάδα αυτή.»

Υπενθυμίζω τρίτον, το άρθρο Ασημίνας Ξηροτύρη στις 20 Αυγούστου 2012 στον Αγγελιοφόρο της Κυριακής με τίτλο «Σταθερός, προοδευτικός και εγγυητικός θα είναι ο ρόλος της ΔΗΜΑΡ για την υπέρβαση της κρίσης, με την οικονομία ζωντανή κοινωνία όρθια»

«Αναδεικνύουμε ότι τα βασικά σημεία τα οποία δεν πρέπει να ξεπεραστούν από τα μέτρα είναι π.χ. η αύξηση από τα 65 στα 67 του ορίου συνταξιοδότησης, οι περικοπές στις συντάξεις του ΟΓΑ, η μείωση του ΕΚΑΣ, οι μειώσεις στις συντάξεις από 1400 ευρώ και κάτω, η μείωση των δώρων των δημοσίων υπαλλήλων, η κατάργηση ειδικής παροχής μητρότητας, η αύξηση κατά 20% των εισιτηρίων στους συγκοινωνιακούς φορείς και αι βεβαίως η καταφυγή με οποιονδήποτε τρόπο στην εφεδρεία.»

Δυστυχώς σήμερα ακούγεται ότι έκλεισαν :
  1. κατάργηση δώρων δημοσίων υπαλλήλων
  2. Κατάργηση δώρων κυρίων και επικουρικών συντάξεων.
  3. Αύξηση χρόνου συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67.
  4. Μείωση στα ειδικά μισθολόγια 6% στους στρατιωτικούς.
  5. Εφεδρεία, δηλαδή απόλυση.
  6. Ελάττωση φαρμακευτικής δαπάνης.
  7. Μείωση προνοιακών επιδομάτων.
  8. Κατάργηση τους ΕΚΑΣ σε όσους είναι κάτω των 64ρων ετών .
  9. Κατάργηση επιδόματος νεφροπαθών .
  10. Αύξηση εισιτηρίων κατά 25%.
  11. Φορολόγηση αγροτών.
  12. Κατάργηση εποχικών επιδομάτων.
  13. Ψαλίδισμα αυτοτελών πόρων της τοπικής αυτοδιοίκησης .
  14. Ελάττωση επενδυτικών πόρων στην τοπική αυτοδιοίκηση .



Από τα παραπάνω φαίνεται :
Καμία κόκκινη γραμμή του προγράμματος και της προγραμματικής συμφωνία δεν σεβάστηκαν.
Το πρώτο πακέτο ισοδυνάμων του Φώτη Κουβέλη 4 δις δεν εισακούστηκε.
Το δεύτερο πακέτο ισοδυνάμων Κουβέλη 2,5 δις πάλι δεν εισακούστηκε.
Απαξίωση της ρήτρας ισοδυνάμων και μάλιστα αντικατάσταση της με ποινική ρήτρα, δηλαδή λύτρα .
Ο Πραξικοπηματικός τρόπος που κατεβαίνουν στην βουλή με ένα άρθρο που λυγίζει και εκβιάζει τον βουλευτή0.



Κύριε Πρετέντερη, κύριε Οικονόμου, σεβαστά μέλη της ΔΗΜ.ΑΡ.

Εγώ απειλώ την δημοκρατία ;

Εγώ χρειάζομαι βοήθεια ;

Εγώ είμαι ασυνεπής με το πρόγραμμα που εκλέχτηκα και με την απαίτηση μου να εφαρμοστή η προγραμματική συμφωνία ;



Όχι κύριοι δεν άλλαξα εγώ άλλοι άλλαξαν.





Ιωάννης Δ. Μιχελογιαννάκης

Βουλευτής ΔΗΜ.ΑΡ Ν. Ηρακλείου

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ


Προς τον Πρόεδρο της Βουλής
κ. Ευάγγελο Μεϊμαράκη

Προστάτεψε τον εαυτό σου, τη Βουλή και την Δημοκρατία!
Αγαπητέ κ. Πρόεδρε,
Με το θάρρος της πολύχρονης γνωριμίας και φιλίας μας και τους αναρίθμητους κοινούς πολιτικούς και παραταξιακούς αγώνες που μας ενώνουν, επίτρεψέ μου να σου εκφράσω κάποιες έντιμες και ειλικρινείς σκέψεις, όχι δια του (πάσης φύσεως) «ψιθύρου», αλλά δημόσια και ανοικτά, όπως αισθάνομαι ότι ταιριάζει σε γεγονότα τόσο σημαντικά που μπορούν να πλήξουν καίρια την Δημοκρατία μας, σε μια τόσο δύσκολη και πολυσύνθετη εποχή, όσο αυτή που ζούμε.

Σχεδόν εμβρόντητος πληροφορήθηκα και εγώ, όπως όλος ο λαός, την ανάμειξη του ονόματός σου σε μια υπόθεση «μαύρου» χρήματος, διαστάσεων μαμούθ, σύμφωνα με τα καταγγελλόμενα και τα καταμαρτυρόμενα. Και από την πρώτη στιγμή, δημοσίως και πάλι, τόνισα πως τα όσα καταγγέλλονται – ανεξάρτητα από το εάν ευσταθούν ή όχι – απειλούν να πλήξουν την θεσμική θέση που κατέχεις και κατά συνέπεια, το σύνολο του πολιτικού κόσμου της χώρας και την ίδια την Βουλή. Γι’ αυτό και εμπιστευόμενος την αποδεδειγμένη ευθυκρισία σου, δήλωσα ότι η μόνη ευθεία «απάντηση» πρέπει να είναι η προσφυγή στη Δικαιοσύνη αλλά και η παραίτησή σου από το αξίωμα του Προέδρου, ώστε να αποσυνδεθεί η δύσοσμη αυτή υπόθεση από τον θεσμό και να μπορέσεις να διεκδικήσεις την αθωότητά σου χωρίς κανένας να πιστεύει ότι θέλεις να οχυρωθείς πίσω από την υψηλή θέση που κατέχεις, με την ψήφο της Βουλής.

Με ικανοποίηση πληροφορήθηκα χθες, την άμεση αντίδρασή σου και την επίσκεψη στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, όπου ζήτησες την ταχεία διερεύνηση της συγκεκριμένης υπόθεσης. Ωστόσο, έκπληξη και απορία μου προκάλεσε η απόφασή σου να «αναστείλεις» την ιδιότητά σου, ζητώντας από τους Αντιπροέδρους της Βουλής να σε αναπληρώσουν μέχρι να τελεσιδκήσει η υπόθεση. Γιατί δεν γνωρίζω να υπάρχει καμία συνταγματική, νομοθετική ή άλλου είδους (π.χ. Κανονισμός Βουλής), πρόβλεψη για κάτι τέτοιο.

Αγαπητέ μου Πρόεδρε, το λέω ευθέως, ο Πρόεδρος της Βουλής δεν μπορεί να τελεί «εν υπνώσει» ή να βρίσκεται σε «αδράνεια». Και αν αυτό συμβεί, άραγε πόσο διάστημα θα διαρκέσει; Δύο εβδομάδες, δύο μήνες ή δύο χρόνια; Επίσης, όμως, κατ’ αυτό τον τρόπο δεν ικανοποιείται το παλλαϊκό αίτημα για καθαρές λύσεις και καθαρές κουβέντες από τον πολιτικό κόσμο της χώρας. Και εν πάση περιπτώσει, θέτοντας τον εαυτό σου σε αυτή την ιδιότυπη «διαθεσιμότητα», αισθάνομαι πως υποβιβάζεις έντονα την προσωπικότητά σου και τον θεσμό που εκπροσωπείς. Σε «διαθεσιμότητα» μπορεί να τεθεί ένας υπάλληλος ή ο διορισμένος προϊστάμενος κάποιας υπηρεσίας, αλλά όχι ο Πρόεδρος της Βουλής, ο τρίτος τη τάξει θεσμικός παράγοντας της Ελλάδας, ο εκλεγμένος από τους 300 εκπροσώπους του λαού!

Έχω την εντύπωση πως αυτή τη φορά έπεσες θύμα κακών συμβούλων ή κακών «υπηρετών» και θλίβομαι. Όπως θλίβομαι και για το γεγονός ότι κανένας εκ των πολιτικών αρχηγών - με πρώτους, τον Πρωθυπουργό και τους άλλους δύο συγκυβερνώντες - δεν βρήκαν ακόμα το θάρρος ή το καθαρό μυαλό να σε συμβουλεύσουν για την μόνη ορθή και καθαρή λύση. Και αυτή δεν είναι άλλη από την παραίτηση.

Σου απευθύνω εγώ λοιπόν, ένας παλιός και πολύ γνώριμος συνοδοιπόρος, την ύστατη έκκληση: Προστάτευσε τον εαυτό σου, τη Βουλή και τη Δημοκρατία! Παραιτήσου από την θέση του Προέδρου της Βουλής και εσύ, μόνος σου, φέρε τον φάκελο της υπόθεσης στη Βουλή, ζητώντας από τους βουλευτές την πλήρη διερεύνηση της υπόθεσης, παράλληλα με τη Δικαιοσύνη. Μόνο έτσι, θα απομακρύνεις από τον πολιτικό κόσμο της χώρας τη νέα βαριά σκιά και έχεις τη δυνατότητα να μετατρέψεις αυτή την «περιπέτεια» σε θρίαμβο της αλήθειας και της Δικαιοσύνης, αλλά και σε δικό σου θρίαμβο.

Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης που εγώ γνώρισα υπήρξε πάντοτε ένα ασυμβίβαστο παλικάρι πρώτης γραμμής. Και τώρα, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης των τόσο πολλών και τόσο δύσκολων πολιτικών αγώνων δεν πρέπει να δώσει σε κανέναν το δικαίωμα να πιστέψει ότι θέλει να καλυφθεί πίσω από την κορυφαία θεσμική του ιδιότητα. Ούτε να επιτρέψει ένα μεγάλο ανάθεμα να πέσει πάνω από τον πολιτικό κόσμο ή πολύ περισσότερο, να δώσει το παραμικρό περιθώριο σε εκείνους που ενδεχομένως θέλουν να δημιουργήσουν μεγάλα ρήγματα στο πολίτευμα και στην ίδια την χώρα.

Έχεις την μεγάλη ευκαιρία να μετατρέψεις την «λάσπη» σε «χρυσάφι». Γιατί, εφόσον αποδειχθεί η αθωότητά σου χωρίς καμία παρένθεση και κανένα «ναι μεν αλλά», , τότε θα έχεις μετατραπεί σε σημαιοφόρο της κάθαρσης που τόσο ανάγκη έχει ο λαός και η πατρίδα. Τότε και μόνον τότε, θα ξέρουν όλοι πως το αξίωμα του Προέδρου της Βουλής το τίμησες όσο λίγοι και… το αξίζεις όσο λίγοι. Τότε θα έχεις αποδείξει πως «δεν είναι όλοι ίδιοι» και πως υπάρχουν ακόμα Πολιτικοί!

Μετά τιμής

Νίκος Ι. Νικολόπουλος
Βουλευτής Αχαίας

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Suddeutsche Zeitung: «Η Ελλάδα θα χρειαστεί άλλα δύο χρόνια και 30 δισ. ευρώ!»

«Η Ελλάδα θα χρειαστεί επιπλέον 30 δισεκατομμύρια ευρώ και άλλα δύο χρόνια για να ορθοποδήσει», αναφέρει δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Sueddeutsche Zeitung. Μάλιστα αφήνει «ανοιχτό» και το εάν θα εκταμιευθεί η επόμενη δόση του πακέτου στήριξης.

Η εφημερίδα, επικαλούμενη πήγες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υποστηρίζει πως είναι αμφίβολο εάν η Ελλάδα καταφέρει να επιστρέψει στις αγορές το 2020, ενώ οι δανειακές ανάγκες της θα ανέλθουν σε 30 δισεκατομμύρια.

Επιπρόσθετα τονίζεται ότι η χώρα θα εξακολουθήσει να εξαρτάται από την εξωτερική βοήθεια και μετά το 2014 και επισημαίνει ότι η Διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία συναντάται αύριο στο Βερολίνο με την Άγγελα Μέρκελ, έχει ζητήσει να δοθεί περισσότερος χρόνος στην Ελλάδα, με την ανάληψη από την Ευρώπη του κόστους που συνεπάγεται αυτή η χρονική μετατόπιση. 

Στο ίδιο άρθρο αναφέρεται και το ενδεχόμενο να αποχωρήσει το ΔΝΤ από την τρόικα, εφόσον η Ελλάδα δεν μπορεί να τηρήσει τα ισχύοντα χρονοδιαγράμματα.

Επικαλούμενη μαρτυρίες τριών κεντρικών τραπεζιτών, η γερμανική εφημερίδα επισημαίνει ότι αιτίες της «τρύπας» θεωρούνται η υστέρηση των 10 δισεκατομμυρίων που προέκυψε με την έναρξη του δεύτερου προγράμματος, η μη τήρηση των δεσμεύσεων στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, κυρίως στις ιδιωτικοποιήσεις και στο φορολογικό  και η ύφεση που οδηγεί σε μείωση των κρατικών εσόδων και σε αύξηση της ανεργίας.

Στο δημοσίευμα επισημαίνεται ότι αν και οι κυβερνήσεις των χωρών της Ευρωζώνης επιθυμούν την παραμονή της Ελλάδας στο κοινό νόμισμα, διστάζουν να διαθέσουν τους απαραίτητους επιπλέον πόρους, φοβούμενες τις αντιδράσεις των πολιτών τους.

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

«Τι σημαίνει διεύρυνση της Αριστεράς»

Τελευταία ακούγεται τόσο στο χώρο του Κέντρου, της Κεντροαριστεράς, όσο και στο χώρο της Αριστεράς, η λέξη διεύρυνση.

Διεύρυνση ακριβώς σημαίνει ότι αυξάνω σε εύρος και επεκτείνομαι σε μεγαλύτερο πολιτικό χώρο.

Το ερώτημα όμως είναι: επεκτείνομαι σε στελέχη ή με την κοινωνία;

Διότι, είναι εύλογα τα ερωτήματα:
  1. τι εκφράζουν τα στελέχη;
  2. τι γνώμη έχει η κοινωνία για αυτά;
  3. έχουν κάτι καινούριο να δώσουν;
  4. έχουν ή όχι ευθύνες για το σήμερα;
Η διεύρυνση, για να γίνει σωστά, πρέπει πρώτα να υπάρχει διείσδυση, που σημαίνει ότι προχωρούμε σε βάθος και ότι επιβαλλόμεθα σε έναν χώρο μέσω των ιδεών μας. Σημαίνει επίσης διήθηση, που είναι κάθετη διαδικασία, η οποία αν τυχόν δεν γίνει με αυστηρούς ταξικούς χαρακτήρες και στόχους, θυμίζει καρκίνο, δηλαδή θάνατο.

Άρα η διεύρυνση θέλει ξεκάθαρη ιδεολογία, ξεκάθαρους στόχους, ξεκάθαρους συμμάχους, ξεκάθαρη διαδικασία.

Διότι, διαφορετικά, έχουμε διάπραξη διολίσθησης, που σημαίνει καθοδική πορεία και που έχω τη διαίσθηση ότι αν δεν γίνει σωστά θα έχουμε διάρρηξη αρχών και θέσεων, δηλαδή παραβίαση και τέλος.

Ιωάννης Δ. Μιχελογιαννάκης
Βουλευτής ΔΗΜ.ΑΡ Ν. Ηρακλείου

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Η αγανάκτηση της Σίας Κοσιώνη: «Λυπούμαι δεν θα κάνω σε κανέναν την χάρη»

Η Σία Κοσιώνη γράφει για την Χρυσή Αυγή, τα επεισόδια που συμβαίνουν κατά καιρούς εκφράζει ελεύθερα την γνώμη της!

«Είχε περάσει λίγη ώρα από το ιστορικό τηλεοπτικό μπουκέτο στη Λιάνα Κανέλλη. Δεν είχα προλάβει να βγω από το ραδιοφωνικό στούντιο και χτύπησε το τηλέφωνό μου. Στην άλλη άκρη, άνθρωπος του στενού οικογενειακού μου περιβάλλοντος, σε κατάσταση ημι-υστερίας- με κατσάδιαζε που τα είχα ρίξει «χοντρά» στους Χρυσαυγίτες. «Τι είναι αυτά που λες; Δε φοβάσαι; Μην τυχόν και το ξανακάνεις και σε βρούμε πουθενά...» Η αντίδρασή μου ήταν έντονη και κατηγορηματική.
Εδώ και καιρό, φίλοι και γνωστοί μου περιγράφουν πώς συγγενείς ή φίλοι τους ζήτησαν και έλαβαν τη βοήθεια της Χρυσής Αυγής για μία σειρά από ζητήματα. Μου ζητούν, όμως, να μην πω τίποτα, μην τυχόν και βρουν κανένα μπελά κι αυτοί και οι δικοί τους.
Προ ολίγων ημερών συνάδελφός μου, μου περιέγραφε πώς γνωστός του υποδύθηκε μέλος της Χρυσής Αυγής για να φοβερίσει κάποιον που χρωστούσε χρήματα στην αδελφή του. Με παρακάλεσε να μην το αναφέρω πουθενά, μην τυχόν και μπλέξει κανείς.
Χθες, άνθρωπος την κρίση του οποίου εμπιστεύομαι απόλυτα, με αποθάρρυνε από το να μοιραστώ δημοσίως μία μικρή, γλυκιά ιστορία, της οποίας έτυχε να είμαι πρωταγωνίστρια. «Θα σου την πέσουνε», μου είπε. Και, δυστυχώς, ίσως έχει δίκιο.
Αποφάσισα, όμως, να μην τον ακούσω και να σας τη διηγηθώ. Όχι γιατί νιώθω ότι έκανα κάτι σπουδαίο, ούτε επειδή από την ιστορία αυτή μπορεί κανείς να βγάλει γενικά συμπεράσματα, αλλά επειδή πιστεύω βαθιά, πως όταν αρχίσω να φοβάμαι, θα έχω ηττηθεί.
Και για έναν άλλο λόγο. Επειδή μέσα σε λίγες ώρες έζησα ένα στόρι που συνέτριψε τους φασιστικούς αφορισμούς και τις επικίνδυνες γενικεύσεις που ακούω να εκστομίζονται τον τελευταίο καιρό.
Οδηγούσα, λοιπόν για να πάω στη δουλειά. Στο ραδιοφωνικό αέρα δύο συνάδελφοι προσπαθούσαν να στριμώξουν έναν βουλευτή της Χρυσής Αυγής που με περισσή άνεση έδινε πρωτόγνωρες ερμηνείες στους ελληνικούς νόμους, σκορπώντας άφθονο ρατσιστικό δηλητήριο στα ερτζιανά.
Σε μια στροφή βλέπω κάτι να πέφτει από την τσέπη ενός άνδρα που οδηγούσε ένα παπί. Του κορνάρω. Πού να καταλάβει; Βλέπω ότι με παίρνει να σταματήσω, ανοίγω την πόρτα και το μαζεύω. Είναι ένα κινητό. Φθηνό και παλιάς τεχνολογίας. Πατάω γκάζι να τον προλάβω, αλλά κολλάω στην κίνηση και αυτός γίνεται καπνός.
Λίγη ώρα αργότερα αρχίζω να το περιεργάζομαι. Με το που ανοίγω το μενού, αντιλαμβάνομαι ότι ανήκει σε αλλοδαπό. Αφγανό; Πακιστανό; Κάτι τέτοιο. Αποφασίζω να ασχοληθώ μαζί του αργότερα γιατί βιάζομαι. Θεωρώ αυτονόητο πως, σε όποιον και αν ανήκει, καθήκον μου είναι να το επιστρέψω. Τι σημασία έχει τίνος είναι και από πού είναι;
Όταν το ξαναέπιασα στα χέρια μου λίγες ώρες μετά, βρήκα δεκάδες αναπάντητες κλήσεις. Μεταξύ τους κάμποσες κλήσεις από έναν Ρασίντ. Καλώ πίσω. Ευτυχώς μιλάει καλά ελληνικά.
Του εξηγώ τι έχει συμβεί κι εκείνος μου λέει ότι είναι φίλος του κατόχου και ότι είχε ανησυχήσει φοβερά που δεν τον έβρισκε από το πρωί. Να μην μακρηγορώ, ο Ρασίντ μου εξήγησε πού θα βρω το φίλο του τον Μαχάλ. Δεν το σκέφτηκα καθόλου. Πήρα το αυτοκίνητο, τον αναζήτησα εκεί που μου είπε ο Ρασίντ και τον βρήκα.
Πακιστανός. Εργαζόμενος ή ιδιοκτήτης -δεν κατάλαβα- μίας μικρής επιχείρησης σε κεντρικό δρόμο του Πειραιά. Ο Μαχάλ έμοιαζε να μην το πιστεύει. Με ευχαρίστησε αμέτρητες φορές και με πίεζε να δεχτώ ως δώρο τη συσκευή, αφού αυτό που τον ένοιαζε ήταν μόνο η κάρτα SIM με τις επαφές του. Αφού δε δέχτηκα άρχισε να με πιέζει να πάρω κάτι από το μαγαζί. Επέμεινα στην άρνησή μου. Αφού είδε και αποείδε, μου είπε, αν ποτέ μπορεί να μου φανεί κάπου χρήσιμος να μη διστάσω να του το ζητήσω.
Τι λέει αυτή η ιστοριούλα;
Τίποτα σπουδαίο.
Ότι μαζί με τους κακούς Μαχάλ, υπάρχουν και καλοί Μαχάλ.
Ότι μαζί με τους παράνομους Μαχάλ, υπάρχουν και νόμιμοι Μαχάλ.
Και ότι δε φταίει ο καλός Μαχάλ για όλους τους κακούς Μαχάλ, ούτε φταίει που γέμισε η Ελλάδα παράνομους καλούς και κακούς Μαχάλ.
Στην εποχή της ανθοφορίας της Χρυσής Αυγής, ο Μαχάλ πρέπει να φοβάται που είναι Μαχάλ κι εγώ να φοβάμαι που μιλάω για το Μαχάλ.
Λυπάμαι, αλλά δε θα κάνω σε κανέναν τη χάρη.
Δεν το δέχομαι, αλλά κατανοώ γιατί κάποιοι αποφασίζουν να λύσουν τα προβλήματά τους διά της Χρυσής Αυγής.
Δεν το δέχομαι, αλλά αντιλαμβάνομαι πώς η αγανάκτηση απέναντι στην ανεπαρκή πολιτεία έχει κάνει πολλούς να ευλογούν τις πρακτικές και τις μεθόδους της.
Επιτρέψτε μου όμως να μη φοβάμαι κιόλας να δηλώσω ανοιχτά την απέχθειά μου. Μαζί και τη βαθιά μου ανησυχία πως αν συνεχίσουμε έτσι, πολύ σύντομα ο φόβος θα χτυπήσει τις πόρτες και των χειροκροτητών και των απαθών.
Το ότι επί δεκαετίες επιτρέψαμε σε κάποιους να τραυματίσουν τη Δημοκρατία, δε σημαίνει ότι θα αφήσουμε τώρα κάποιους άλλους να την αποτελειώσουν».
Πηγή: aixmi

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Τσούκαλης για αποκατάσταση των ζημιών στην Αθήνα: "Στις ρωγμές του κράτους το παρακράτος δολοφονεί"

Ομιλία Νίκου Τσούκαλη στη Βουλή στη συζήτηση με θέμα «Κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου - Λήψη μέτρων για την άμεση αποκατάσταση των ζημιών που προκλήθηκαν από τα γεγονότα της 12ης Φεβρουαρίου στο κέντρο των Αθηνών»:

"Στις ρωγμές του κράτους το παρακράτος δολοφονεί". Αυτές οι ρωγμές δυστυχώς έγιναν χάσματα. Είναι καθήκον όλων των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου αυτά τα χαλάσματα να τα καλύψουν.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πλέον το παιχνίδι έχει αρχίσει να χοντραίνει και θα ήθελα να απευθύνω έκκληση και εγώ και η Δημοκρατική Αριστερά -φαντάζομαι ότι είναι έκκληση όλων των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου- όταν διατυπώνονται σ’ αυτήν εδώ την Αίθουσα τέτοια «χαριτωμένα» περιπαικτικά σχόλια, που έχουν να κάνουν με την ίδια τη λειτουργία της Δικαιοσύνης, να μην ακούγονται γελάκια. Είναι πολύ σοβαρή η κατάσταση.

Πρέπει, επιτέλους, να συνειδητοποιήσουμε σ’ αυτήν εδώ την Αίθουσα, το κορυφαίο πολιτειακό όργανο της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, ότι όλοι οι ολοκληρωτισμοί στην πολιτική ιστορία ήρθαν ως επιστέγασμα του πλήρους εκχυδαϊσμού όλων των θεσμών και κυρίως αυτής εδώ της Αίθουσας, των κοινοβουλίων δηλαδή. Το Κοινοβούλιο, όμως, είναι ξένο προς αυτές τις αντιλήψεις.

Μια προβιά έχουν φορέσει κάποιοι, προκειμένου να λειτουργήσουν εδώ. Είπα στην Επιτροπή Δεοντολογίας, η δημοκρατία είναι ανεκτική, είναι μεγαλόψυχη, πρέπει να είναι και άτεγκτη. Για να επιτελέσει το καθήκον της πρέπει να κάνει κάτι παρά πολύ βασικό και αυτή την περίοδο πρέπει να το κάνουμε εμείς εδώ. Πρέπει να κάνουμε την πραγματική αυτοκριτική. Να ενδοσκοπήσουμε ποια ήταν εκείνα τα στρουθία που εκκόλαψαν το αυγό του φιδιού. Ποιοι είναι; Εμείς. Το πολιτικό σύστημα. Το φαύλο κλεπτοκρατικό πελατειακό σύστημα. Έχουμε τη διάθεση να κάνουμε αυτή τη συζήτηση; Και επειδή θέλω ακόμη να πιστεύω ότι ανήκω στο χώρο της Αριστεράς και επειδή το θέμα αυτό συζητείται στην Αριστερά διαχρονικά και υπάρχουν και ιστορικές καταγραφές, βιβλία ηγετών της Αριστεράς για το θέμα αυτό, κάποια στιγμή θα τα επαναφέρουμε και αυτά στη μνήμη μας; Θα θυμηθούμε, παραδείγματος χάρη, σύντροφοι της από εδώ πλευράς, ποια ήταν η στάση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας, πριν ακόμα αναλάβει την εξουσία ο Χίτλερ; Δεν ήταν εχθρός το εθνικό σοσιαλιστικό κόμμα. Το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ήταν ο κύριος εχθρός τότε.

Ήταν η αντιπαράθεση. Και προέκυψε σαν τέρας μπροστά μας εκείνο το καθεστώς. Ας κάνουμε, λοιπόν, την αυτοκριτική μας και ας διαμορφώσουμε τη νέα κουλτούρα, γιατί αυτά που συζητούμε σήμερα εδώ και θα συνεχίσουμε να συζητάμε, είναι οι βασικές αρχές του Διαφωτισμού που κάποια στιγμή πρέπει να τις αποκτήσουμε. Και επειδή η υποκρισία περισσεύει, δεν θέλω να πω πολύ περισσότερα, θέλω να χρησιμοποιήσω το Σύνταγμα αυτής εδώ της χώρας. Και θα απευθυνθώ στην από εκεί πλευρά για το Σύνταγμα, επειδή το επικαλούνται όλοι. Εκτός Συντάγματος η λειτουργία της Χρυσής Αυγής, απολύτως.

Άρθρο 5 του Συντάγματος: «Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας κ.λπ.». Καθένας. Δεν λέει Έλληνας πολίτης. Ο καθένας που βρίσκεται σ’ αυτή εδώ τη χώρα, έχει δικαίωμα να το κάνει.

Παράγραφος 2: «Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων». Έχει καμία σχέση με τα ρατσιστικά παραληρήματα που ακούμε ή με τα πογκρόμ που παρακολουθούμε στις τηλεοράσεις αυτή η διάταξη του Συντάγματος;

Παράγραφος 5. «Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής του ταυτότητας». Έχει καμία σχέση αυτή εδώ η παράγραφος με τις απόψεις ότι κανένας μετανάστης δεν μπορεί να τύχει ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ή ότι δεν πρέπει να προστατεύεται η αξιοπρέπειά του;

Άρθρο 9. «Η κατοικία του καθενός είναι άσυλο». Δεν χρειάζεται να επεκταθώ.

Σας λέω απλώς ότι αν εξαιρέσουμε το άρθρο 4, όπου αναφέρεται «Έλληνας» όλα τα άρθρα του Συντάγματος αναφέρονται σε ανθρώπους και στο «καθένας». Αλήθεια, είναι συμβατή με τις απόψεις της Χρυσής Αυγής η αναφορά παραδείγματος χάρη, στις διεθνείς συμβάσεις, στην οικουμενική διαχείριση για τα δικαιώματα του ανθρώπου, για τη φυλετική ισότητα, για την ανεξιθρησκία, όλα αυτά που ακούστηκαν για μουσουλμάνους και οτιδήποτε τέτοιο;

Είναι προφανές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι όλες οι λειτουργίες και δράσεις της Χρυσής Αυγής είναι εκτός Συντάγματος. Ας πάψουν, λοιπόν, κάποιοι να επικαλούνται το Σύνταγμα προκειμένου να δικαιολογήσουν τη συμπεριφορά τους. Είναι εκτός.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σ’ αυτήν εδώ τη χώρα δυστυχώς απλώς και μόνο η νομιμοποίηση της πολιτικής βίας είναι ένα παρακλάδι των εξελίξεων και των καταστάσεων που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα. Η νομιμοποίηση της πολιτικής βίας και γενικότερα της βίας είναι το όπλο που έχουν κάποιες ομάδες, κυρίως μειοψηφίες προκειμένου να καλύψουν δυστυχώς τον κατακερματισμό της ίδιας της κοινωνίας.

Ακούστηκαν πάρα πολλά σ’ αυτή εδώ την Αίθουσα σχετικά με τις πλατείες που ήταν γεμάτες κάποτε. Όσοι από εμάς παρακολουθούσαμε αυτές τις πλατείες, γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά τι σήμαιναν οι πλατείες της δεκαετίας του ’60 ή αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας. Μόνο και μόνο η παρουσία του κόσμου, η σιωπηλή αλλά εύγλωττη παρουσία του κόσμου ήταν ικανή να ρίξει κυβερνήσεις.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ: Ποια σιωπηλή; Πριν τη δικτατορία σιωπηλές;

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Συγκεντρώσεις, κύριε Βούτση, χωρίς πανό και χωρίς ντουντούκες. Οι μεγάλες προεκλογικές συγκεντρώσεις της δεκαετίας του ’60. Το γνωρίζετε πάρα πολύ καλά. Θέλετε να διορθώσω; Όχι βίαιες.

Η έλλειψη αυτής της μαζικότητας, η οποία επακολούθησε δυστυχώς την κατακερματισμένη κοινωνία, προκάλεσε την ανάγκη προκειμένου να ακουστούν φωνές μειοψηφιών που δεν μπορούσαν να ακουστούν αλλιώς, με αποτέλεσμα να έχει νομιμοποιηθεί η βία σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Αυτή η έκφανση της κοινωνικής και πολιτικής βίας διαμόρφωσε έναν ιδιότυπο μιθριδατισμό που λίγο-πολύ άλλαξε την αντίληψη και τη φιλοσοφία της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας και των Ελλήνων πολιτών με αποτέλεσμα τέτοια φαινόμενα να θεωρούνται φυσιολογικά και ως νόμιμα προκειμένου να διαμορφώνουν τέτοιες συνθήκες.

Άκουσα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τον εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής να αναφέρεται στη βία ως μαμή της ιστορίας. Έχω την εντύπωση ότι δεν έχει πλήρη γνώση πώς εκφράζεται και αιτιολογείται αυτή η βία ως γενεσιουργός αιτία των ιστορικών γεγονότων και της εξέλιξης. Προφανώς δεν αναφέρεται σ’ αυτή τη βία. Προφανώς αναφέρεται στη βία της γέννησης του καινούργιου, που είναι αποτέλεσμα συλλογικών, μαζικών εξεγέρσεων και όχι στη βία την οποία βιώνουμε. Μην εκχυδαΐζουμε αυτή τη βία την οποία λίγο-πολύ όλοι την έχουμε ανάγκη, ο καθένας από τη δική του πλευρά προκειμένου να προοδεύουν οι κοινωνίες.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η μεταπολιτευτική Ελλάδα διαμορφώθηκε στο εξής δίπολο. Από τη μία πλευρά ήταν ο εχθρός λαός. Δηλαδή το κράτος πάντα αντιμετώπιζε το λαό και τους πολίτες ως εχθρό και από την πλευρά του λαού αντιμετωπιζόταν το κράτος ως δυνάστης. Αυτός ο ιδιότυπος εμφύλιος ο οποίος αναπτυσσόταν σε όλα τα μέτωπα, δυστυχώς διαμόρφωσε αυτή την κοινωνία την κατακερματισμένη, αυτή την κοινωνία του πελατειακού συστήματος, των ιδιωτών. Χάθηκε κάθε τι συλλογικό, κάθε τι ομαδικό, κάθε τι που θα μπορούσε να κινητοποιήσει την κοινωνία. Έτσι φτάσαμε στο σημείο κηρύγματα σαν αυτά της Χρυσής Αυγής που ακούμε, δυστυχώς να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος.

Μου έρχεται στη μνήμη ένα από τα ωραιότερα γκράφιτι που έχω δει στην οδό Πανεπιστημίου. Δεν θεωρώ ότι το έγραψε κάποιος αναρχικός. Το γκράφιτι έλεγε: «Στις ρωγμές του κράτους το παρακράτος δολοφονεί». Αυτές οι ρωγμές δυστυχώς έγιναν χάσματα.

Είναι καθήκον όλων των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου αυτά τα χαλάσματα να τα καλύψουν, γι' αυτό ακριβώς και προτείναμε ως Δημοκρατική Αριστερά στην Επιτροπή Δεοντολογίας ότι το πολιτικό σχέδιο που πρέπει να αναπτυχθεί προκειμένου να εξαλείψει όλα εκείνα τα φαινόμενα, όλα εκείνα τα αίτια που γεννούν το παρακράτος, γεννούν τα κόμματα σαν τη Χρυσή Αυγή πρέπει να είναι στοιχείο της λειτουργίας όλων των κομμάτων. Προτείναμε η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας να διατυπώσει ολοκληρωμένη πρόταση πολιτικού σχεδίου, ούτως ώστε οι δράσεις να περιλαμβάνουν όλες τις εξουσίες, όλη τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και συγχρόνως να αναλάβουμε δράσεις ανάκτησης της συλλογικής μνήμης, γιατί ουαί και αλίμονο αν η συλλογική μνήμη χαθεί εντελώς από αυτόν τον τόπο.

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

WSJ: Ποιος θα «θυσιαστεί» για την Ελλάδα;

Διαμάχη έχει ξεσπάσει στους κόλπους των διεθνών πιστωτών της Ελλάδας για το ποιός θα αναλάβει την παροχή της απαραίτητης οικονομικής βοήθειας προκειμένου να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να χρεοκοπήσει η χώρα, αναφέρει  σε σημερινό της δημοσίευμα η εφημερίδα Wall Street Journal.

Οπως τονίζεται στο δημοσίευμα οι πιστωτές θα πρέπει να διαπραγματευθούν για το ποιός «θα θυσιαστεί» για να σώσει την Αθήνα από την χρεοκοπία, καθώς η έκθεση των ελεγκτών της τρόικας τον Οκτώβριο θα δείξει πόσο μεγάλο είναι το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας, για το οποίο οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι ήδη εκτιμούν ότι θα είναι αρκετά μεγάλο για να το διαχειριστεί μόνη της η ελληνική πλευρά.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, αυτό σημαίνει ότι το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης, όπως η Γερμανία, θα πρέπει να διαπραγματευθούν ως προς το ποιος θα κάνει τις επώδυνες παραχωρήσεις, ώστε να ελαφρύνει το βάρος του ελληνικού χρέους. Αυτό θα «προστατεύσει» την Ελλάδα από την χρεοκοπία που θα διώξει την χώρα από το ευρώ και θα προκαλέσει οικονομικό πανικό σε ολόκληρη την ευρωζώνη.

«Οπως παραδέχονται ευρωπαίοι αξιωματούχοι«το ελληνικό σχέδιο διάσωσης ύψους 173 δισ.ευρώ το οποίο συμφωνήθηκε με την Αθήνα τον περασμένο Μάρτιο- το δεύτερο πρόγραμμα στήριξης που συμφωνείται με την Ελλάδα- εμφανίζει σοβαρές αποκλίσεις», προσθέτει το δημοσίευμα.

Υπάρχουν διάφορα σενάρια για την Ελλάδα. Ορισμένοι αξιωματούχοι θα ήθελαν να παραταθεί η λήξη των ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ ή να δεσμευτεί η Τράπεζα για την αγορά νέων ομολόγων με την λήξη των παλιών. Ωστόσο, αυτό το σενάριο συναντά την σθεναρή αντίσταση αξιωματούχων της ΕΚΤ, οι οποίοι θεωρούν ότι ισοδυναμεί με παράνομη χρηματοδότηση κρατικού χρέους από την Κεντρική Τράπεζα, συνεχίζει η WSJ. Η ΕΚΤ αντιμετωπίζει ήδη έντονες αντιδράσεις, ειδικότερα από την Bundesbak, λόγω της πρόσφατης απόφασής της για αγορά ιταλικών και ισπανικών ομολόγων, και οι πιθανότητες να επιδείξει μεγαλύτερη ευελιξία είναι ελάχιστες, αναφέρει η εφημερίδα.

Το δεύτερο σενάριο, σύμφωνα με την WSJ, είναι να ασκηθούν πιέσεις στο ΔΝΤ να καθυστερήσει η αποπληρωμή των δόσεων, προκειμένου να διευκολυνθούν οι ταμειακές ανάγκες της Ελλάδας για τα επόμενα λίγα χρόνια. Παρόλα αυτά το ΔΝΤ ήδη εμφανίζεται να απορρίπτει το σενάριο αυτό, καθώς εξαντλείται η υπομονή του λόγω της έκθεσής του στο ριψοκίνδυνο ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης.

Ενα τρίτο σενάριο είναι να καλύψει η Αθήνα το κενό μέσα από την πώληση ομολόγων σε ιδιώτες επενδυτές, όπως οι τράπεζες. Η περίπτωση αυτή, ωστόσο, απορρίπτεται καθώς σύμφωνα με την εφημερίδα η ζήτηση είναι χαμηλή, λόγω των επιτοκίων.

«Ενα από τα σενάρια που συζητούνται είναι η διαγραφή κάποιων από τα 53 δισ. ευρώ που δόθηκαν με τη μορφή διμερών δανείων από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στην Αθήνα κατά το πρώτο πρόγραμμα διάσωσης τον Μάιο του 2010. Γερμανία και Γαλλία ωστόσο δεν επιθυμούν να προχωρήσουν σε ένα τόσο μεγάλο βήμα», επισημαίνει το δημοσίευμα.

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Guardian: Η Ελλάδα ξεπουλάει

«Σε δύσκολους καιρούς είναι ώρα να πουληθούν τα ασημικά της οικογένειας», γράφει η βρετανική εφημερίδα The Guardian, αναφερόμενη στο «ξεπούλημα» όπως το χαρακτηρίζει στο οποίο επιδίδεται η Ελλάδα... 

«Η Ελλάδα ανακοίνωσε ότι θα πουλήσει όλα αυτά που δεν θα της λείψουν-και στην περίπτωση της εν λόγω χώρας που πνίγεται στα χρέη, αυτό σημαίνει την πώληση νησιών, ανακτόρων, ακινήτων-φιλέτων, μαρίνων, αεροδρομίων, δρόμων, της κρατικής εταιρείας φυσικού αερίου, του ΟΠΑΠ, των ταχυδρομείων», γράφει η Guardian, προσθέτοντας ότι χθες έγινε γνωστό πως οι πωλήσεις θα αφορούν και ακίνητα στο εξωτερικό, αρχής γενομένης όπως επισημαίνει, από το βικτοριανό κτίριο που ήταν κάποτε η κατοικία του Έλληνα πρόξενου στο Λονδίνο.

Τα νέα για το ξεπούλημα προέκυψαν μια μέρα αφότου ο υπουργός οικονομικών αποκάλυψε αυτό που φοβούνταν οι περισσότεροι Έλληνες, αλλά δεν είχε ποτέ ειπωθεί επισήμως: ότι με το εθνικό εισόδημα να προβλέπεται να πέσει 25% μέχρι το 2014, η οικονομία τους δεν συρρικνώνεται απλώς, αλλά γλιστρά σε μια ύφεση σαν εκείνη της δεκαετίας του ΄30.

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

Είναι δίκαιες οι απολύσεις στο δημόσιο ;

Του ΚΩΣΤΑ ΧΑΪΝΑ
Στελέχους της ΔΗΜ.ΑΡ.
 
Όσο είναι και στον ιδιωτικό τομέα, τόσο δίκαιες είναι και οι απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Έτσι θα απαντούσα αν με ρώταγε κάποιος. Είναι οι απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα δίκαιες ; Ποια είναι η απάντηση στο ερώτημα αυτό ; Για τον ιδιωτικό υπάλληλο που απολύθηκε, λίγο σημασία έχει η απάντησή του οποιοδήποτε. Και όποιος έχει δουλέψει στον ιδιωτικό τομέα καταλαβαίνει πολύ καλά τι σημαίνει μια απόλυση. Γιατί πέρα από το βιοποριστικό πρόβλημα που είναι το κυρίαρχο μετά την απόλυση, οι επιπτώσεις στην προσωπικότητα του ατόμου που απολύεται είναι ανεξερεύνητες και εν πολλοίς άγνωστες για όσους δεν έχουμε ζήσει αυτά τα συναισθήματα. Μέχρι σήμερα όμως μόνο ο απολυμένος του ιδιωτικού τομέα έχει νιώσει και έχει βιώσει τέτοιες καταστάσεις. Πολύ κοντά είναι και ο ελεύθερος επαγγελματίας και ο επιχειρηματίας που υποχρεώνεται να κλείσει την επιχείρησή του γιατί δεν «βγαίνει». Ίσως, όχι με δική του ευθύνη. Να μην μιλήσουμε για τα χιλιάδες νέα παιδιά με τα πολλά και εξειδικευμένα προσόντα, που δεν έχουν ακόμη ενταχθεί στην παραγωγή και μαραζώνουν σε κάποια συνοικία της πόλης ή σε κάποιο χωριό της επαρχίας, ζώντας μια ψευδαίσθηση της ζωής από το χαρτζιλίκι του πατέρα ή του παππού και της γιαγιάς.

              Έτσι λοιπόν στον ιδιωτικό τομέα σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, οι άνεργοι το 2ο τρίμηνο του 2012 έφτασαν στον αριθμό του 1.168.761 άτομα και τον τελευταίο χρόνο κάθε μέρα 1.000 άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους. Ένας στους δύο νέους μέχρι 24 χρονών είναι άνεργος. Και μιλάμε για τα επίσημα νούμερα. Σκεφτείτε όλους εκείνους που δεν έχουν γραφτεί στους καταλόγους της ανεργίας για διάφορους λόγους και υπολογίστε το πραγματικό ύψος της ανεργίας στην Ελλάδα. Αυτούς τους ανθρώπους ποιος άραγε τους νοιάζεται εκτός από τους δικούς τους ανθρώπους, οι οποίοι αποτελούν το μοναδικό τους στήριγμα ; Και τα στοιχεία αυτά θα επιδεινώνονται όσο συνεχίζεται η ύφεση την οποία πληρώνει σταθερά μόνο ο ιδιωτικός τομέας τα τελευταία τρία χρόνια.

              Αντίθετα, εδώ και δεκαετίες τροφοδοτείται ασταμάτητα ένας δημόσιος τομέας από κομματικές στρατιές. Οι διαδικασίες μέσω ΑΣΕΠ μπορεί να διασφάλιζαν κάποια αξιοκρατία, δεν διασφάλιζαν όμως ότι οι προσλήψεις αυτές κάλυπταν πραγματικές ανάγκες του Κράτους. Γιατί η απόφαση για προσλήψεις είτε μέσω ΑΣΕΠ είτε εκτός, ήταν απόφαση του πολιτικού συστήματος που κυρίως ήθελε να καλύψει τις πελατειακές του ανάγκες κυρίως και δευτερευόντως ανάγκες του Κράτους. Κάθε πολιτικός με την εκλογή του είχε ως πρώτη αποστολή το βόλεμα των ημετέρων. Αυτό αποτελούσε βασική προϋπόθεση της επανεκλογής του. Το σύστημα εξωράιζε τον δημόσιο τομέα, δίνοντας συνεχώς πρόσθετες παροχές και προνόμια, (σε σχέση πάντα με τις δυνατότητες της οικονομίας μας και τα έσοδα του Κράτους αλλά και σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα), ώστε κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να εθίσει την κοινωνία και τους πολίτες σε ένα μοναδικό όνειρο. Το βόλεμα στο δημόσιο. Γενιές ολόκληρες γαλουχήθηκαν με αυτό το όνειρο. Μια θέση στο δημόσιο! Το όνειρο και η πραγμάτωσή του βόλευε τους πάντες. Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης, δημιουργούσε μια σταθερή πελατεία και κατάφερνε έτσι να διαιωνίζει την εξουσία του. Από την άλλη, διαχρονικά και σταθερά δημιουργήθηκαν πολύπλοκοι και ισχυροί δεσμοί εξάρτησης της κοινωνίας από τον κρατικό τομέα, μετατρέποντας την σε μεγάλο βαθμό σε μια κρατικοδίαιτη κοινωνία.

              Τώρα αν δεν υπήρχαν τα απαραίτητα έσοδα για να μπορεί να συντηρηθεί αυτό το Κράτος, λίγη σημασία είχε για τους Κυβερνητικούς ιθύνοντες από τη μεταπολίτευση μέχρι και πρόσφατα. Μπορεί κατά καιρούς κάποιοι να ψέλλιζαν κάποια μισόλογα, ή κάποιοι άλλοι να προσπαθούσαν να πάρουν κάποια μέτρα περιορισμού του Κράτους. Μάταιος κόπος. Απέναντί τους ορθωνόταν ένα τεράστιο μέτωπο που κάλυπτε οριζόντια  όλο το κατεστημένο πολιτικό και συνδικαλιστικό σύστημα. Μην τολμήσετε να πειράξετε το Κράτος μας, το δημιούργημά μας. Όποιος τολμούσε να πάρει κάποια μέτρα εξορθολογισμού του κρατικού μηχανισμού, αμέσως του κόλλαγαν την ταμπέλα του νεοφιλελεύθερου και είτε δεν επανεκλεγόταν, είτε εξοβελιζόταν από το πολιτικό σύστημα. Όποιος μίλαγε για μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, για αξιολόγηση, για άρση της μονιμότητας και άλλα παρεμφερή, δεν υπήρχε περίπτωση να επανεκλεγεί βουλευτής. Και έτσι η ζωή συνεχιζόταν για δεκαετίες. Ο αριθμός των κρατικών υπαλλήλων συνεχώς μεγάλωνε. Εάν δεν υπήρχε οργανική θέση για τον νεοπροσλαμβανόμενο δεν είχε σημασία. Άλλαζαν το οργανόγραμμα και δημιουργούσαν νέα θέση. Εάν δεν είχε υπηρεσία να τον απασχολήσει δεν είχε σημασία. Έφτιαχναν νέα υπηρεσία ή νέο οργανισμό. Εάν δεν είχε κτίριο για να στεγάσει την υπηρεσία αυτή και πάλι δεν είχε σημασία. Μίσθωναν νέο κτήριο! Για τα λεφτά ποιος νοιαζόταν. Λεφτά υπήρχαν, όπως λέει και το γνωστό απόφθεγμα. Ε, και αν δεν υπήρχαν στα ταμεία του Κράτους, αφού τα έσοδα δεν έφταναν για να πληρώνονται μισθοί και συντάξεις, τότε απλά δανειζόμασταν

Λίγα χρόνια πριν, φτάσαμε να έχουμε έλλειμμα πάνω από 25 δις. ευρώ σε ένα χρόνο και κανένας δεν βγήκε να πει κάτι στον ελληνικό λαό. Είτε από τη συμπολίτευση είτε από την αντιπολίτευση, εκτός από μεμονωμένες φωνές. Ακόμη και σήμερα θεωρώ ότι το πολιτικό σύστημα δεν έχει πει όλη την αλήθεια στον ελληνικό λαό, εκτός ξαναλέω από κάποιες εξαιρέσεις. Γι αυτό ακόμη σε μεγάλο βαθμό, κυριαρχούν οι θεωρίες συνομωσίας. Οι κακοί ξένοι, οι γερμανοί που θέλουν να μας εκμεταλλευτούν και άλλα ηχηρά. Βολεύει θαυμάσια το κατεστημένο να ρίχνει τις ευθύνες στους ξένους. Γιατί η αλήθεια σε πολλούς από το πολιτικό σύστημα θα τους υποχρεώσει να «κρυφτούν», γιατί είναι πρωταγωνιστές στη διόγκωση του χρέους και του ελλείμματος του Κράτους. Η ουσία λοιπόν είναι ότι το ελληνικό κράτος διαχρονικά από τη μεταπολίτευση δανειζόταν για να καλύψει πρωτογενείς ανάγκες και κανείς δεν μιλούσε εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις. Και η εξήγηση είναι ότι όλη αυτή η κατάσταση με τον υπερδανεισμό του Κράτους τους βόλευε όλους, αφού είχε διασφαλιστεί μια υπερκαταναλωτική ευδαιμονία και μια ανάπτυξη, που όμως στηριζόταν σε δανεικά.

Και φτάσαμε στη σημείο μηδέν. Οι περίφημες αγορές δάνειζαν πλέον με δυσβάστακτα επιτόκια, το Κράτος δεν είχε να πληρώσει, όχι μόνο τους τόκους και τα χρεολύσια από τα δάνεια που είχε πάρει, αλλά και για βασικές του ανάγκες. Τα υπόλοιπα είναι πολύ πρόσφατα. Υποχρεώθηκε η χώρα να ζητήσει βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να υπογράψει τα απανωτά μνημόνια για τη δημοσιονομική προσαρμογή της. Και αυτό το ερώτημα είναι πλέον καθημερινό από τότε. Ποιες περικοπές πρέπει να γίνουν από το Κράτος, ώστε να μηδενίσουμε το έλλειμμα ή τέλος πάντων να το κάνουμε υποφερτό ; Από την παιδεία, την υγεία, την άμυνα, τους μισθούς, τις συντάξεις ; Κανείς δεν θέλει να του περικόψουν τίποτα. Και δικαιολογημένα σε ένα βαθμό οι αντιδράσεις. Ιδιαίτερα για τους χαμηλοσυνταξιούχους. Τα ασφαλιστικά ταμεία είναι ελλειμματικά. Δεν είναι σε θέση να καλύψουν όχι τις συντάξεις, αλλά ακόμη και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ασφαλισμένων τους από τους οποίους κάθε μήνα παρακρατούνται καθόλου ευκαταφρόνητα ποσά. Από την άλλη τεράστια ποσά χάνονται στις δαιδαλώδεις διαδρομές του φαρμάκου  και κανένας δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει.

Τελευταία μπήκε στη συζήτηση και το θέμα των απολύσεων των δημοσίων υπαλλήλων. Σχεδόν ομόφωνα το πολιτικό σύστημα συμφώνησε να μην αγγίξουν το θέμα, εκτός από κάποιες μεμονωμένες φωνές. Όμως το πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε σήμερα, δεν είναι αν αυτή τη στιγμή απαιτείται να απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι, εάν π.χ. ο αριθμός των αποχωρήσεων για συνταξιοδότηση είναι μεγαλύτερος απ’ αυτόν που απαιτείται. Το πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε σήμερα είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα με το Κράτος και τους λειτουργούς του, σε μόνιμη και σταθερή βάση. Κατά την γνώμη μου μία είναι η απάντηση, ανεξαρτήτως μνημονίου και τρόϊκας για να δημιουργήσουμε κάποιες προϋποθέσεις ενός καλύτερου Κράτους, που είναι το ζητούμενο. Να καθιερώσουμε άμεσα την διαδικασία της αξιολόγησης και την άρση της μονιμότητας. Ανεξαρτήτως μνημονίου το επαναλαμβάνω. Προτάσεις που λένε να απολύονται όσοι υπάλληλοι ανήκουν σε οργανισμούς που κλείνουν τις θεωρώ ισοπεδωτικές. Η μοναδική λύση είναι η αξιολόγηση σε μόνιμη και σταθερή βάση όλων. Όπως γίνεται στον ιδιωτικό τομέα, όπου η αξιολόγηση είναι τακτική και σχεδόν καθημερινή. Αυτό έπρεπε να είναι ρουτίνα εδώ και χρόνια και για το δημόσιο τομέα, όπως γίνεται σε όλα τα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη. Όμως εδώ είναι βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε, που λέει και ο ποιητής. Εδώ το κομματικό σύστημα δεν το ενδιέφερε να είχε κράτος που θα σέβεται το πολίτη. Εδώ ήθελε κομματικούς πελατειακούς στρατούς. Γι αυτό και δεν τόλμησε να καθιερώσει την αξιολόγηση στο δημόσιο. Γι αυτό ακόμη και τα πειθαρχικά συμβούλια αποτελούνται ακόμη και σήμερα – γιατί ακόμη ο νέος νόμος δεν έχει εφαρμοστεί- από ημετέρους και δεν πείραζαν κανέναν. Τι και αν είσαι αποδεδειγμένα καταχραστής του δημόσιου χρήματος. Κανένας δεν σε πειράζει. (Τουλάχιστον μέχρι σήμερα, αναμένουμε να δούμε τη συνέχεια). Όλοι μας έχουμε εμπειρία από τις «ευγενείς» υπηρεσίες υπαλλήλων του ΙΚΑ, της πολεοδομίας και τόσων άλλων υπηρεσιών του Κράτους, που βλέπουν τον πολίτη σαν κάποιον που του χαλάει την ησυχία του, ή ως θύμα. Με εξαιρέσεις φυσικά. Υπάρχουν και υπάλληλοι, υπόδειγμα, οι οποίοι όμως χάνονται μέσα στην απέραντη μετριότητα του δημοσίου. Ο ασυνείδητος λειτουργός ξέρει πολύ καλά ότι κανένας δεν θα τον ενοχλήσει. Ο πολίτης είναι αδύναμος απέναντί του. Όμως εάν αλλάξει το σύστημα, ο πολίτης θα έχει σημαντική συμμετοχή σε ένα ολοκληρωμένο σύστημα αξιολόγησης των δημόσιων υπηρεσιών και των λειτουργών τους. Και τότε και ο δημόσιος λειτουργός θα υποχρεωθεί να αναλάβει τις ευθύνες του. Θα ξέρει ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίζει τον πολίτη ως ενοχλητικό. Θα συνειδητοποιεί καθημερινά ότι είναι «υπηρέτης» του. Ότι πληρώνεται από τον πολίτη και θα πρέπει να του παρέχει ολοκληρωμένες και ποιοτικές υπηρεσίες. Θα επιδιώκει πλέον να γίνεται συνεχώς καλύτερος και πιο ενημερωμένος. Θα έχει κίνητρα να παρακολουθεί συστηματικά τις αλλαγές των νόμων, να μελετάει, να ενημερώνεται, να καταθέτει ο ίδιος προτάσεις για βελτιώσεις, να συμμετέχει στις απαραίτητες αλλαγές και βελτιώσεις της υπηρεσίας. Θα γίνει δημόσιος λειτουργός, όπως πραγματικά πρέπει να είναι. Θα γίνεται καλύτερος άνθρωπος τελικά. 

Ναι, λοιπόν μόνο μέσα από τέτοιες διαδικασίες αξιολόγησης υπηρεσιών και υπαλλήλων να χτίσουμε ένα νέο Κράτος. Ανεξαρτήτως μνημονίου και απαιτήσεων της τρόϊκας. Να κάνουμε ένα νέο Κράτος, δημοκρατικό, σύγχρονο, ευρωπαϊκό, γιατί έτσι πρέπει και όχι γιατί κάποιοι άλλοι μας το επιβάλλουν. Μόνο έτσι θα έχει σημασία για μας, για την κοινωνία μας. Σ’αυτό το νέο Κράτος ο κάθε ευσυνείδητος δημόσιος λειτουργός θα πρέπει να είναι και διασφαλισμένος και καλοπληρωμένος. Να τελειώσουν οι ισοπεδωτικές αντιλήψεις. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι και ούτε η προσφορά τους είναι ίδια, άσχετα εάν έχουν τα ίδια τυπικά προσόντα. Να υπάρχουν ποσοτικά και ποιοτικά κριτήρια για την συνολική αξιολόγηση του κάθε υπαλλήλου. Η αξιολόγηση δεν πρέπει να είναι κάποια διαγωνιστική διαδικασία γνώσεων. Ούτε απλά μια τιμωρητική διαδικασία. Θα πρέπει να αποτελεί μια διαρκής διαδικασία εξέτασης και αξιολόγησης της προσφοράς του καθένα. Η αξιολόγηση πρέπει να είναι εσωτερική και εξωτερική για κάθε υπηρεσία και για κάθε υπάλληλο. Βασικό συστατικό στοιχείο της η αυτό-αξιολόγηση και η αξιολόγηση από τον πολίτη. Όλο αυτό το σύστημα με ασφαλιστικές δικλείδες, θα μπορεί να διασφαλίσει την αντικειμενικότητα και την διαφάνεια σε όλες τις φάσεις της αξιολόγησης, η οποία τονίζουμε δεν θα είναι κάποια διαδικασία που θα διαρκεί μια μέρα και τελειώσαμε, αλλά μια συνεχής και μόνιμη διαδικασία. Και οι αμοιβές του κάθε υπαλλήλου, θα πρέπει να συνδεθούν με την διαδικασία της αξιολόγησης του. Να αμείβονται και να εξελίσσονται οι υπάλληλοι ανάλογα με την προσφορά τους. Και όλα αυτά μόνο ένα ολοκληρωμένο και αντικειμενικό σύστημα αξιολόγησης υπηρεσιών και υπαλλήλων μπορεί να διασφαλίσει. Αυτοί που δεν θέλουν την αξιολόγηση, στη πραγματικότητα την φοβούνται. Κρύβονται πίσω από διάφορες θεωρίες, αλλά στην ουσία φοβούνται τη δική τους ανεπάρκεια.

Κάποιος θα πει, μα αν αρχίσουν να απολύονται και δημόσιοι υπάλληλοι, η κατανάλωση θα πέσει, η ύφεση θα βαθύνει. Φαύλος κύκλος ; Όχι. Η λύση δεν είναι να έχουμε ένα Κράτος που η συντήρησή του μπορεί να γίνει, μόνο με δανεικά. Αυτό πρέπει να σταματήσει εδώ και τώρα. Ασφαλώς πρέπει να δούμε τι θα γίνει με τους υπαλλήλους που θα αξιολογηθούν αρνητικά. Σε πρώτη φάση να τους δίνεται η δυνατότητα μιας δεύτερης ευκαιρίας, με μετάταξη σε υπηρεσίες που το Κράτος έχει ανάγκη. Σε δεύτερη φάση με οικονομικά κίνητρα για ένα νέο ξεκίνημα. Το Κράτος πρέπει να έχει την ίδια φροντίδα για απολυμένους είτε του ιδιωτικού είτε του δημόσιου τομέα.

Η αξιολόγηση των δημόσιων υπηρεσιών και των υπαλλήλων είναι μια από τις μεγάλες προκλήσεις για το σημερινό πολιτικό σύστημα, είτε συμπολιτευόμενο είτε αντιπολιτευόμενο. Αλλά και για τους ίδιους τους δημόσιους υπαλλήλους και την ίδια τη κοινωνία. Και όσες δυνάμεις πολεμάνε σήμερα την αξιολόγηση, χαρακτηρίζοντάς την μνημονιακή πολιτική χαϊδεύοντας αυτιά, αύριο αυτός ο λαϊκισμός τους θα γίνει μπούμερανγκ για τους ίδιους, εάν θελήσουν ποτέ να αναλάβουν μεγαλύτερες ευθύνες. Όσο συνεχίζουμε να θεωρούμε τις μεταρρυθμίσεις -και η αξιολόγηση είναι μια από τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν- κακό που μας επιβάλλεται από το μνημόνιο και όχι μια απαραίτητη μεταρρύθμιση για την οικοδόμηση ενός σύγχρονου δημοκρατικού Κράτους, τόσο το πολιτικό σύστημα θα κρύβεται πίσω από την τρόϊκα και δεν θα γίνεται τίποτα τελικά.


Χαλκίδα 15-9-2012
Κώστας Χαϊνάς 

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Κουβέλης: "Θα εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια ώστε να γίνουν αποδεκτές οι προτάσεις μας"

"Θα εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια ώστε να γίνουν αποδεκτές οι προτάσεις μας, που είναι γνωστές", τονίζει σε συνέντευξη του ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης στην εφημερίδα «Τύπος της Κυριακής» και τον δημοσιογράφο Γιώργο Μελιγγώνη

Ερ: Η τρόικα εμφανίζει σκληρό πρόσωπο και φαίνεται να απορρίπτει τα ισοδύναμα μέτρα. Κύριε πρόεδρε, αν δεν εισακουσθεί καμία από τις προτάσεις σας και εισαχθεί προς ψήφιση η σκληρή εκδοχή των μέτρων (απολύσεις στο Δημόσιο, αύξηση ορίου ηλικίας κ.α.), υπάρχει περίπτωση να καταψηφίσετε τα μέτρα;

Απ: Την ώρα που δίνουμε τη μάχη της διαπραγμάτευσης, θα ήταν τουλάχιστον λάθος να λέμε τι θα κάνουμε αν δεν συμβεί το ένα ή το άλλο. Από τη δική μας πλευρά θα εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια ώστε να γίνουν αποδεκτές οι προτάσεις μας, που είναι γνωστές.

Ερ: Εδώ και καιρό, εσείς προσωπικά, αλλά και στελέχη της ΔΗΜΑΡ, διαβεβαιώνατε ότι, αφ’ ης στιγμής έχετε επιλέξει στάση ευθύνης, δε θα ρίξετε την κυβέρνηση. Όμως, τα τελευταία 24ωρα, διαμηνύετε ότι «η ΔΗΜΑΡ δεν είναι δεδομένη». Ούτε η στήριξή σας στην κυβέρνηση είναι δεδομένη, κ.πρόεδρε;

Απ: Δεδομένη είναι η πολιτική μας επιλογή  να βγει η χώρα από την κρίση με την κοινωνία όρθια. Προϋπόθεση για να επιτευχθούν αυτά είναι να διατηρηθεί η συνοχή της κυβέρνησης και να παραμείνει η χώρα στο ευρώ. Εμείς για αυτά παλεύουμε και για αυτά θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε.

Ερ: Εκτός της παραμονής της χώρας στο ευρώ, ποιες άλλες «κόκκινες γραμμές» έχει η ΔΗΜΑΡ;

Απ: Η σωτηρία της χώρας και της κοινωνίας η οποία περνάει μέσα από την παραμονή μας στο ευρώ και την ευρωζώνη. Οι θέσεις μας και οι προτάσεις μας είναι γνωστές και έχουν δημόσια κατατεθεί.

Ερ: Τουλάχιστον δύο βουλευτές σας, οι κκ. Βουδούρης και Μιχελογιαννάκης, έχουν αφήσει να εννοηθεί ότι θα καταψηφίσουν όσα μέτρα εκφεύγουν της προγραμματικής συμφωνίας. Ωστόσο, στο καταστατικό της ΔΗΜΑΡ δεν υπάρχει η έννοια των διαγραφών. Μπορεί, λοιπόν, κάποιος βουλευτής, να καταψηφίσει και να παραμένει βουλευτής της ΔΗΜΑΡ;

Απ: Ας μην σπεύδουμε να προδικάσουμε τη στάση των βουλευτών της ΔΗΜΑΡ. Από κει και πέρα εμείς ούτε διαγράφουμε ούτε λέμε ότι κάποιος βουλευτής με την ψήφο του «έθεσε εαυτόν εκτός κόμματος».  Είναι θέμα του κάθε βουλευτή αν διαφωνεί με μια κορυφαία επιλογή του κόμματος, ο ίδιος να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του με το κόμμα.

Ερ: Πώς, αλήθεια, θα ψηφίσουν σκληρά μέτρα οι βουλευτές σας χωρίς την «απειλή» της κομματικής πειθαρχίας;

Απ: Σε κανέναν δεν αρέσουν τα μέτρα αυτά. Ωστόσο όλοι μας ξέρουμε ότι χωρίς το πακέτο των μέτρων η χώρα δεν θα λάβει τα 31,5 δις ευρώ και θα τεθεί σε κίνδυνο η παραμονή μας στο ευρώ. Κάτι τέτοιο θα σημαίνει χάος και χρεοκοπία, με το «κόστος» να είναι ακόμα μεγαλύτερο για τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα.

Ερ: Φαντάζομαι, κύριε πρόεδρε, ότι δεν αμφιβάλλετε πως τα σχεδιαζόμενα μέτρα θα εντείνουν την ύφεση. Κατόπιν τούτου, βλέπετε φως στο τούνελ της οικονομίας και της κοινωνίας;

Απ: Βλέπετε το ποτήρι μισοάδειο.  Διασφαλίζοντας την παραμονή στο ευρώ, σε συνδυασμό με την αναπτυξιακή πολιτική που θα φέρει και χρήματα στην αγορά και εξασφαλίζοντας την επιμήκυνση της δημοσιονομικής πολιτικής και τις αλλαγές στους επαχθείς όρους του μνημονίου, θα πετύχουμε την αναθέρμανση της οικονομίας, τη μείωση της ανεργίας και τον περιορισμό της ύφεσης.

Ερ: Συμμερίζεστε τις αιτιάσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ κατά του Μαξίμου για «συμπεριφορές μονοκομματικής κυβέρνησης»; Έχετε εκφράσει παράπονα και ενστάσεις στον πρωθυπουργό για τη λειτουργία της κυβέρνησης;

Απ: Είναι λογικό σε μια κυβέρνηση που στηρίζεται από τρία κόμματα να υπάρχουν προβλήματα τόσο στο συντονισμό όσο και στη λειτουργία. Το ζητούμενο είναι να αντιληφθούν όλοι ότι πρόκειται για μία συγκυβέρνηση και όχι για μια μονοκομματική κυβέρνηση. Αν το καταλάβουμε όλοι αυτό τότε θα βοηθηθεί περισσότερο το κυβερνητικό έργο.

Ερ: Έχει ανοίξει η συζήτηση για ανασχηματισμό αμέσως μετά την ψήφιση και τη λήψη των μέτρων. Εσείς έχετε βαθμολογήσει υπουργούς «κάτω από τη βάση»;

Απ: Είναι πολύ νωρίς να κριθεί η απόδοση των υπουργών και βεβαίως το μόνο που δεν χρειάζεται η κυβέρνηση στην παρούσα φάση είναι η συζήτηση για την αλλαγή του κυβερνητικού σχήματος.

Ερ: Υπάρχουν σενάρια που θέλουν εσάς και τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να αναλαμβάνετε θέσεις αντιπροέδρων στην κυβέρνηση μετά τα μέτρα και την εκταμίευση της δόσης. Σας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο;

Απ: Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να πετύχει η πολιτική εξόδου της χώρας από την κρίση και να σταματήσει ο τεμαχισμός της κοινωνίας.

Ερ: Με δεδομένο ότι η προγραμματική συμφωνία έχει, κατά κοινή ομολογία, παραβιαστεί, ποιο είναι το συνεκτικό στοιχείο της κυβέρνησης; Μπορεί αυτή να πορευθεί ως τις ευρωεκλογές του 2014;

Απ: Θα σας έλεγα ότι υπάρχουν αποκλίσεις σε επιμέρους θέματα. Αυτές, όμως, δεν αποτελούν επιλογή της κυβέρνησης και πολύ περισσότερο της ΔΗΜΑΡ, αλλά προκύπτουν από την ίδια την πραγματικότητα, η οποία διαρκώς μεταβάλλεται μετά τις εκλογές του Ιουνίου.  Ανεξάρτητα από το πακέτο των μέτρων, είναι επιτακτική ανάγκη να δρομολογηθεί το στρατηγικό πλαίσιο ανάκαμψης της οικονομίας, με την υλοποίηση του σχεδίου ανάπτυξης της χώρας. Παράλληλα με αυτά πρέπει να προωθηθούν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Σε ό,τι αφορά στο χρόνο της κυβέρνησης, είναι αυτός που προβλέπεται από το Σύνταγμα.

Ερ: Είστε ικανοποιημένος από τη στάση της κυβέρνησης ως προς την αντιμετώπιση των «ταγμάτων εφόδου» της Χρυσής Αυγής;

Απ: Ο νόμος πρέπει να εφαρμοστεί. Δεν μπορεί κανένας να υποκαθιστά το κράτος. Και το κράτος πρέπει να είναι παρόν. Η ουσιαστική δημοκρατική πολιτική είναι εκείνη που ακυρώνει πράξεις και ενέργειες που θέλουν να εκφασίσουν την κοινωνία και το δημόσιο βίο της χώρας.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...