Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

Ι. Γεωργούλιας: Για να επενδύσεις στην Ελλάδα δίνεις μάχη

Οι επενδύσεις και η προσέλκυσή τους αποτελεί προτεραιότητα της κυβέρνησης –με βάση τουλάχιστον τις εξαγγελίες, αλλά και το νόμο του “fast track”. Η πραγματικότητα όμως παραμένει διαφορετική, μια που επενδυτικά σχέδια από ιδιώτες παραμένουν στις καλένδες, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα τιθασευτεί το γραφειοκρατικό τέρας του δημοσίου και θα λάβουν το «πράσινο» φως.

Το ερώτημα που γεννάται σύμφωνα με τον ο Δρ. Ιωάννη Χ. Γεωργούλια, πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο του Δικτύου Ιδιωτικών Πολυκλινικών Ελλάδος και Κέντρων Αποκατάστασης (ΔΙΠΕΚΑ) είναι εντέλει εάν η χώρα μας διώχνει τους επενδυτές και αντί να κυνηγά το fast track, λειτουργεί και ενδυναμώνει το slow track, δοκιμάζοντας τις αντοχές των επενδυτών που ήδη έχουν έρθει στη χώρα μας.

Συνέντευξη στη Ρόη Χάικου  capital.gr 

- Κύριε Γεωργούλια, εκπροσωπείτε έναν μεγάλο επενδυτικό όμιλο από το εξωτερικό ο οποίος ήδη έχει επενδύσει στη χώρα μας, και οι επενδύσεις του είναι σε εξέλιξη. Πιστεύετε πως θα συνεχίσουν οι επενδύσεις του Ομίλου στη χώρα μας;

Δυστυχώς, μόνο σαν ειρωνεία μπορεί να ακουστεί η προοπτική για περαιτέρω επενδύσεις, ειδικά μετά τα πρόσφατα στοιχεία της World Bank, σύμφωνα με τα οποία η χώρα μας βρίσκεται στην 109η θέση (από 183 κράτη συνολικά), υποχωρώντας μάλιστα κατά 12 θέσεις αναφορικά με τη διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας.

- Μετά την ανακοίνωση του fast track από τον πρωθυπουργό δεν θα περίμενε κανείς να δοθεί μια ώθηση στο επενδυτικό ενδιαφέρον από το εξωτερικό;

Δυστυχώς το fast-track φαίνεται να έχει μείνει μόνο στα λόγια. Ειδικά μάλιστα εάν αναλογιστεί κανείς την πολυπλοκότητα των διαδικασιών, και τα συνεχή εμπόδια που αντιμετωπίζει κανείς για την ίδρυση μιας νέας επιχείρησης, ενώ άλλες χώρες τρέχουν. Πέρα λοιπόν από εξαγγελίες, χρειάζονται εφαρμογή, οδηγίες, έλεγχος, και αποτέλεσμα, αλλιώς κινδυνεύουμε να χάσουμε ακόμα και αυτά που ήταν προγραμματισμένα.

- Μιλάτε από την προσωπική σας εμπειρία...

Εδώ και δύο χρόνια 50 εκατ. ευρώ περιμένουν να επενδυθούν, και να προσφέρουν εργασία σε 400 άτομα, αλλά έχουν κολλήσει στο δρόμο. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στην ίδρυση της Γενικής Ιδιωτικής Κλινικής, 150 κλινών και του Κέντρου Αποκατάστασης και Αποθεραπείας, 50 κλινών, στα Γιάννενα (Πολυκλινική Ιωαννίνων).

- Πού βρίσκεται σήμερα η διαδικασία αυτή;

Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι η υπόθεση ξεκίνησε ομαλά το Νοέμβριο του 2008 με την αγορά του οικοπέδου και τη συνήθη διαδικασία αδειοδότησης, η οποία απαιτεί μια σειρά από βεβαιώσεις από διάφορους φορείς. Όταν λοιπόν η διαδικασία ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο του 2009, έγινε η κατάλληλη αίτηση στο Υπουργείο Υγείας, με τις ανάλογες υποβολές σε 3 υπεύθυνες επιτροπές. Το Σεπτέμβριο του 2009, έγινε υποβολή μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου στην Περιφέρεια Ηπείρου.

Μετά η υπόθεση «κόλλησε». Ο τότε περιφερειάρχης προφασιζόμενος τις εκλογές (ευρωεκλογές αρχικά και στη συνέχεια τις βουλευτικές), δεν υπέγραφε την τελική, και οριστική έγκριση καταλληλότητας του οικοπέδου. Αυτή η άρνηση, είχε ως αποτέλεσμα την καθυστέρηση της διαδικασίας για περίπου 10 μήνες!

Τον Ιανουάριο του 2010 λοιπόν, ο νέος περιφερειάρχης, με μια διάθεση «καινοτομίας» αναρωτήθηκε μήπως η Πολυκλινική είναι ίδρυμα κοινωφελούς χρήσης, για να εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, οπότε έπρεπε πέρα από το Υπουργείο Υγείας, να στραφούμε στο ΥΠΕΧΩΔΕ, και να μπούμε σε μια νέα διαδικασία μελετών και διαδικασιών. Λες και πρώτη φορά δημιουργείται ιδιωτικός φορέας παροχής Υπηρεσιών Υγείας στη χώρα μας.

- Υπό αυτά τα δεδομένα, θεωρείτε πως οι ξένοι έχουν λόγο να επενδύσουν στη χώρα μας και πώς αντιμετωπίζουν οι δικοί σας επενδυτές την περιπέτειά σας στα Γιάννενα;

Τα προβλήματα που προκαλεί η γραφειοκρατία σίγουρα δεν μπορούν να ενθαρρύνουν επενδυτικό ενδιαφέρον για τη χώρα... Στο δικό μας παράδειγμα, δύο χρόνια μετά την έναρξη της διαδικασίας, και ακόμη δεν φαίνεται φως στο τούνελ. Αντιθέτως όπως έχει τώρα η κατάσταση, φαίνεται ότι θα κοστίσει επιπλέον χρόνο και τρέξιμο με γραφειοκρατικές διαδικασίες, ώστε κάποια στιγμή να βγει άκρη. Πώς μπορούμε λοιπόν να εξηγήσουμε την κατάσταση στους ξένους επενδυτές που είχαν αποφασίσει να επενδύσουν 50 εκατ. ευρώ στο εν λόγω έργο και δεν το βλέπουν να προχωρά; Όταν οι ίδιοι μάλιστα είδαν 2 ανάλογα έργα, τις Πολυκλινικές Τριπόλεως και Λαμίας, να ολοκληρώνονται σε 8 και 10 μήνες (χρονικό διάστημα που ήδη τους φαίνεται αρκετά μεγάλο, όταν ανάλογα έργα στο εξωτερικό προχωρούν σε πολύ μικρότερα χρονικά διαστήματα). Μάλιστα λόγω των απανωτών γραφειοκρατικών κωλυμάτων έχουν δημιουργηθεί νέα προβλήματα και στη λειτουργία των υπαρχουσών κλινικών.
Βλέποντας την κατάσταση  ο ξένος επενδυτής –όπως οποιοσδήποτε άλλωστε– δυσανασχετεί.

- Από την δική σας προσπάθεια να επενδύσετε στον τομέα της υγείας στη χώρα μας, και δη στην περιφέρεια, ποιο είναι εντέλει το συμπέρασμα;

Δεν θα έλεγα ότι μετανιώνω, γιατί πιστεύω πως είναι απαραίτητη η ανάπτυξη και της περιφέρειας. Στη χώρα μας δυστυχώς δεν επαρκούν τα κέντρα υγείας και αποθεραπείας για το σύνολο του πληθυσμού της επαρχίας και της περιφέρειας. Ο κόσμος πηγαίνει σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ενώ πολλοί, ειδικά για αποθεραπεία ταξιδεύουν ακόμη και στο εξωτερικό. Η ανάπτυξη σύγχρονων μονάδων, είναι λοιπόν πολύ σημαντική από άποψη κοινωνικής πρόνοιας αλλά και λόγω του ότι δημιουργεί υποδομές, θέσεις εργασίας κλπ.

Όταν όμως η ανάπτυξη αυτή καθυστερεί με όλο αυτό τον γραφειοκρατικό κυκεώνα, σίγουρα αποθαρρύνεται ο οποιοσδήποτε επενδυτής.

- Η υγεία στην Ελλάδα βρίσκεται σε μια σημαντική καμπή. Ποιος ο ρόλος για το δίκτυο ιδιωτικών πολυκλινικών και ποια τα σχέδιά σας για το μέλλον;

Η ανάπτυξη του δικτύου πολυκλινικών είναι απαραίτητη για την παροχή εξελιγμένων υπηρεσιών υγείας στην περιφέρεια. Υπάρχουν ευκαιρίες για ιδιωτική νοσηλεία. Παρά την κρίση, σε πρόσφατη μελέτη, είδαμε μια αυξητική τάση στο ποσοστό του οικογενειακού προϋπολογισμού που αφιερώνεται σε υπηρεσίες υγείας και ακόμη ειδικότερα στον ιδιωτικό τομέα. Η ανάπτυξη υποδομών υψηλού επιπέδου, σε συνδυασμό με στελέχωση με εξειδικευμένο προσωπικό μας διαφοροποιεί από τον ανταγωνισμό, και πιστεύουμε πως θα δώσει γερό «πάτημα» στις περιοχές όπου έχουμε φυσική παρουσία.

- Πλην της μονάδας που θέλετε να δημιουργήσετε στα Γιάννενα, τι άλλο προβλέπει το επενδυτικό σας πλάνο;

Εκτός των Ιωαννίνων προγραμματίζουμε την ανάπτυξη μιας πολυκλινικής στην Χαλκίδα, ενώ τα μελλοντικά μας σχέδια περιλαμβάνουν και την ανάπτυξη 2 επιπλέον πολυκλινικών. Επίσης προγραμματίζουμε την εξαγορά 2 κλινικών στην Αθήνα –κίνηση που πιστεύουμε πως θα μας ενισχύσει σημαντικά όσον αφορά το branding του ομίλου.

- Πώς βλέπετε να εξελίσσεται η θέση των ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας τα επόμενα χρόνια, και ιδιαίτερα όσο διαρκεί η κρίση;

Κάθε κρίση κρύβει και κάποιες ευκαιρίες. Ήδη με την πρόσφατη (18/12) Δημόσια Διαβούλευση για το Σχέδιο Νόμου «Διαρθρωτικές αλλαγές στο σύστημα υγείας και άλλες διατάξεις» βλέπουμε μια τάση για περαιτέρω περικοπή εξόδων στον Δημόσιο Τομέα. Η τάση αυτή πιστεύουμε πως σε ορισμένες περιστάσεις θα ευνοήσει τον Ιδιωτικό Τομέα.

Τα προβλήματα του Δημόσιου τομέα Υγείας, σε συνδυασμό με την υπάρχουσα κρίση, μπορούν να αντιμετωπιστούν με την περαιτέρω ανάπτυξη του Ιδιωτικού Τομέα Υγείας στην χώρα μας, δημιουργώντας ένα υγιές ανταγωνιστικό περιβάλλον, το οποίο θα συμβάλει σημαντικά στην βελτίωση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας, στην μείωση του κόστους για τον ασθενή αλλά και στην συνολική μείωση της Δημόσιας δαπάνης για τον τομέα της υγείας.

Ήδη μετά την πρόσφατη συνάντηση του Υπουργού Υγείας με φορείς από τον κλάδο ανακοινώθηκε ότι ρευστό δεν υπάρχει και στη συνέχεια προτάθηκε η ανάληψη ευθύνης δημοσίων νοσοκομείων και κέντρων αποκατάστασης (ΚΑΦΚΑ) από ιδιωτικούς φορείς.

Μπορεί λοιπόν όπως δήλωσε ο Υπουργός, αυτή τη στιγμή να μην υπάρχουν χρήματα, αλλά από την άλλη «τούβλα και κτίρια» προς αξιοποίηση υπάρχουν όπως ανέφερε σχετικά ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου κ. Δημόπουλος.

Εμείς ως Δίκτυο Ιδιωτικών Πολυκλινικών Ελλάδος & Κέντρων Αποκατάστασης είμαστε διατεθειμένοι να διευκολύνουμε την κυβέρνηση, και να της αφαιρέσουμε το κοινωνικό-πολιτικό κόστος που θα είχαν δράσεις άμεσου περιορισμού κόστους, με την ενεργή συμμετοχή μας σε αυτή την πρωτοβουλία. Έτσι, προτείνουμε στο υπουργείο να αναλάβουμε την ευθύνη για τη διαχείριση λειτουργίας και εξόδων δημοσίων νοσοκομείων και κέντρων αποκατάστασης.



Πηγή:www.capital.gr
Enhanced by Zemanta

Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Τα… καλικαντζαράκια την πέφτουν στον Σαμαρά

thumb
Τα καλικαντζαράκια των Χριστουγέννων δεν φαίνεται να απασχολούν με τη... δράση τους τον πρόεδρο της Ν.Δ. όσο τον απασχολούν τα πολιτικά καλικαντζαράκια, που εμφανίζονται κάθε τόσο μέσα και έξω από το κόμμα του θέτοντας θέματα που τον κάνουν να δυσφορεί.

Ένα τέτοιο θέμα είναι και αυτό της λεγόμενης Κεντροδεξιάς, το οποίο κατά καιρούς επαναφέρουν στελέχη της Ν.Δ. με ή χωρίς λόγο.

Μάλιστα λίγο πριν από τον εσωκομματικό ανασχηματισμό που πρόκειται να κάνει ο Αντώνης Σαμαράς πολλά στελέχη τού κόμματος επανέρχονται σε αυτό, λέγοντας ότι το καινούργιο άτυπο Υπουργικό Συμβούλιο που θα προκύψει θα πρέπει να έχει στόχο και την επανένωση της Κεντροδεξιάς.

Τι σημαίνει αυτό; Άλλοι λένε ότι με τις πολιτικές του θέσεις και τη φρασεολογία του θα πρέπει να εκφράζει και το κομμάτι που φλερτάρει με την Ντόρα, ενώ άλλοι σημείωναν ότι δεν θα πρέπει να αφήσει απέξω τους ψηφοφόρους του ΛΑΟΣ, όσο κι αν ο πρόεδρός του είναι επιθετικός εναντίον του Σαμαρά.

Γάμος όμως χωρίς τη νύφη και τον γαμπρό δεν γίνεται. «Ο πρόεδρος δεν πιστεύει στην περίφημη επανένωση της Κεντροδεξιάς μέσα από προσεγγίσεις που συνήθως πέφτουν στο κενό και δηλώσεις καλών προθέσεων», έλεγε στενός συνεργάτης του Σαμαρά. «Η Ν.Δ. είναι ένα παραδοσιακό κόμμα με συγκεκριμένη ιδεολογία και ακόμα πιο σαφή πολιτική πρακτική. Η Κεντροδεξιά στην Ελλάδα δεν έχει την κουλτούρα της Αριστεράς, που μπορεί να αποδεχθεί διάφορες απόψεις και τάσεις στους κόλπους της».

Συρρίκνωση

Εάν έρθει πάντως η περίφημη επανένωση της Κεντροδεξιάς αυτό θα γίνει μέσα από τη συρρίκνωση των κομμάτων της Μπακογιάννη και του Καρατζαφέρη. Φυσικά για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει η Ν.Δ. να έχει παρουσιάσει στους δεξιούς ψηφοφόρους ένα προφίλ κόμματος που μπορεί να ασκήσει εξουσία.Οι ίδιοι άνθρωποι έλεγαν ότι «εκτός του κόμματος του Καρατζαφέρη, που, όταν δημιουργήθηκε, εξέφρασε κάτι συγκεκριμένο, κανένα άλλο κόμμα απ’ αυτά που δημιουργήθηκαν μέσα από τη Ν.Δ. δεν κατόρθωσε να επιβιώσει.

Ούτε το κόμμα του Κωστή Στεφανόπουλου μακροημέρευσε, ούτε του ίδιου του Σαμαρά, αλλά ούτε και του Αβραμόπουλου. «Η Δεξιά και η Κεντροδεξιά στην Ελλάδα δεν έχουν την κουλτούρα της πολυδιάσπασης», σημείωναν τα στελέχη της Ν.Δ. «Ο δεξιός ψηφοφόρος ψηφίζει το κόμμα του για να το δει να κυβερνάει».Οι συνεργάτες του προέδρου της Ν.Δ. πιστεύουν μάλιστα ότι πίσω από την επαναφορά της συζήτησης για την Κεντροδεξιά κρύβεται το στρατόπεδο Καραμανλή, που ποτέ δεν έπαψε να ακολουθεί τις απόψεις περί Κεντροδεξιάς, υποστηρίζοντας ούτε λίγο ούτε πολύ την πολιτική που είχε χαράξει όλα τα χρόνια της διακυβέρνησής της ο ίδιος ο Καραμανλής.Αναφέρονταν μάλιστα στις πρόσφατες δηλώσεις του Γιάννη Λούλη, στενού συνεργάτη του Κ. Καραμανλή, ο οποίος, μιλώντας στο κρατικό ραδιόφωνο, είπε:«Θα έλεγα ότι μαζί με την περίοδο Αβέρωφ, ο οποίος είναι ο μέντορας του κυρίου Σαμαρά, αυτή είναι η δεξιότερη στροφή που έχει κάνει η Ν.Δ.».

Μίλησε ακόμα για «εθνικοπατριωτική σταυροφορία κατά του μνημονίου» και προέβλεψε ότι «η Κεντροδεξιά θα περάσει μεγάλη κρίση».Η απάντηση σε όλα αυτά ήρθε και από τα πλέον επίσημα χείλη της Ν.Δ. Μιλώντας στην παρουσίαση του βιβλίου του προέδρου του ΕΛΚ ο Σαμαράς είπε:«Κάποια στιγμή έγιναν της μόδας κάποιες αντιλήψεις που υποστήριζαν τον “ιδεολογικό αφοπλισμό” της παράταξής μας, ότι τάχα δεν χρειάζονται οι ιδέες μας, αρκεί να πλησιάζουμε τον “μέσον όρο” των εκάστοτε δημοφιλών απόψεων. Ότι τάχα δεν χρειάζεται να πολιτευόμαστε με αρχές και αξίες, αρκεί να παρακολουθούμε τις εκάστοτε δημοσκοπήσεις. Ότι δήθεν δεν χρειάζεται να αφουγκραζόμαστε την κοινωνία και να έχουμε ανοικτό διάλογο μαζί της, αρκεί να μετράμε την επιρροή μας με σφυγμομετρήσεις. Η ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά κέρδισε τη μάχη των ιδεών και την κέρδισε επειδή την έδωσε και όχι επειδή αφοπλίστηκε ιδεολογικά».


Συναίνεση α λα καρτ στην κυβέρνηση


Ωραία όλα αυτά τα ιδεολογικά, αλλά καλού - κακού ο πρόεδρος της Ν.Δ. φαίνεται πως έχει αποφασίσει να κάνει πέρα το... αταλάντευτο αντιμνημονιακό προφίλ του δίνοντας στην κυβέρνηση συναίνεση α λα καρτ. Μια συναίνεση που δεν θα του δημιουργεί πρόβλημα, αλλά και θα δείχνει τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό πως κάνει ό,τι μπορεί για να ξεπεράσει η χώρα την κρίση.Για παράδειγμα, στα θέματα που αφορούν την παιδεία (εκτός των αλλαγών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση), την υγεία, τον πολιτισμό, το περιβάλλον, αλλά και τις ρυθμίσεις που θα πρέπει να προωθηθούν για την απονομή δικαιοσύνης και την εναρμόνιση του καταστατικού χάρτη της χώρας με το ευρωπαϊκό δίκαιο η Ν.Δ. εμφανίζεται έτοιμη να συζητήσει τις οποίες αλλαγές προωθήσει η κυβέρνηση.Τάσσεται ακόμα υπέρ της υλοποίησης των διαρθρωτικών αλλαγών, οι οποίες όμως δεν θα πρέπει να γίνουν εξ αιτίας των όρων που έχει επιβάλει το μνημόνιο, αλλά διότι οι περισσότερες απ’ αυτές έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και πολλά χρόνια.

Επιπλέον ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντιλαμβάνεται ότι η ενίσχυση της αξιοπιστίας του κόμματός του κατακτιέται όχι μόνο από την όποια σταδιακή επιβεβαίωση των θέσεών του, αλλά και από τη δυνατότητα της Ν.Δ. να διατυπώσει μία ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση, η οποία θα πείθει ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.Αυτό ήταν άλλωστε το σκεπτικό με το οποίο πήρε προ ημερών την απόφαση να υπερψηφίσει η Ν.Δ. τις διατάξεις του πολυνομοσχεδίου για τις εργασιακές σχέσεις που αφορούσαν αλλαγές και μειώσεις μισθών στις ΔΕΚΟ.

«Ναι επί της αρχής» λέει η αξιωματική αντιπολίτευση και στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, το οποίο βρίσκεται αυτή την περίοδο στην αιχμή της πολιτικής αντιπαράθεσης.

Όπως εξηγούν συνεργάτες του, η Ν.Δ. διαφωνεί κάθετα – και δεν πρόκειται να αλλάξει στάση – με την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση για να πετύχει τη δημοσιονομική προσαρμογή, καθώς εγκλωβίζει τη χώρα στην ύφεση, και στο ζήτημα της εσωτερικής υποτίμησης. Επιμένει επίσης ότι θα πρέπει η Ελλάδα να ελέγξει τη δυναμική του χρέους με την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας.Αλλά και στις διαρθρωτικές αλλαγές η αξιωματική αντιπολίτευση εμφανίζεται πιο συγκαταβατική.

«Το άγχος του Παπανδρέου να προσεγγίσει στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να ενημερώσει τον Σαμαρά για το ευρωομόλογο και την επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου δείχνει την πολύ δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται ο πρωθυπουργός», λένε στελέχη της Ρηγίλλης, τα οποία συνδέουν τις τελευταίες κινήσεις του πρωθυπουργού με τις μεγάλες αντιδράσεις που εσχάτως σημειώνονται στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.


Κοινό πεδίο



Και τα ευρωπαϊκά θέματα φαίνεται να αποτελούν κοινό πεδίο για ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Ο Σαμαράς τάσσεται υπέρ της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του δανείου, την οποία θεωρεί επιβεβλημένη, διότι η αρχική πρόβλεψη της σύμβασης ήταν μη ρεαλιστική. Όπως και ο Γ. Παπανδρέου, ο αρχηγός της Ν.Δ. στηρίζει την πρόταση για έκδοση ευρωομολόγων, προκειμένου να στηριχθούν έναντι των αγορών κράτη όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία, που επιθυμούν να εξέλθουν από την επιτήρηση της τρόικας.

Ο πρόεδρος της Ν.Δ. ωστόσο τάσσεται κατηγορηματικά εναντίον της συμμετοχής ιδιωτών, ακόμη και σε ποσοστό 5 τοις χιλίοις, καθώς θεωρεί ότι μία τέτοια εξέλιξη θα μεγεθύνει τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα των χωρών που βιώνουν κρίση.Ακόμα, όπως φάνηκε και από τη χθεσινή ομιλία του στη Βουλή, ο αρχηγός της Ν.Δ. θεωρεί χωρίς νόημα και όφελος την πρωτοβουλία του πρωθυπουργού για τη διενέργεια δημοψηφίσματος ως μέσου πίεσης προς την Ε.Ε. Και αυτό διότι αφενός για να έχει μία ισχύ πρέπει να διενεργηθεί σε τουλάχιστον επτά χώρες και αφετέρου διότι δεν είναι δεσμευτικό.Παρ’ ότι η συνταγματική αναθεώρηση αφορά το 2013 και οι όποιες αλλαγές θα ψηφιστούν το 2017, ο Σαμαράς θεωρεί ιδιαίτερα σημαντική την απόφαση του πρωθυπουργού να κάνει δεκτή την πρόταση της Ν.Δ. για την αλλαγή του καταστατικού χάρτη της χώρας. Στη Ρηγίλλης πιστεύουν ότι στο συγκεκριμένο θέμα μπορεί να υπάρξει η απαραίτητη συναίνεση των δύο μεγάλων κομμάτων ώστε να υπάρξουν επαναστατικές αλλαγές.Στελέχη της αναφέρονται μάλιστα στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον περασμένο Μάιο, όπου και συμφωνήθηκε να υπάρξουν αλλαγές στον νόμο περί ευθύνης υπουργών.

Όπως ήδη έχει γράψει το «Ποντίκι», η Ν.Δ. μελετά σειρά προτάσεων, όπως για παράδειγμα την άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό και όχι από τη Βουλή και με αυξημένες αρμοδιότητες, τη θέσπιση πρωθυπουργικής θητείας στα 8 χρόνια, τη μείωση του αριθμού των βουλευτών από 300 που είναι σήμερα σε 200, αλλά και την αύξηση του ορίου που ισχύει σήμερα για συνταξιοδότηση των βουλευτών.

Δηλώνει αισιόδοξος


Ο Αντ. Σαμαράς είναι κατηγορηματικά αντίθετος σε οποιαδήποτε προοπτική αλλαγών στην κατεύθυνση της απελευθέρωσης των απολύσεων στο δημόσιο. Αντιθέτως, δηλώνει αισιόδοξος ότι θα βρεθούν πεδία συναίνεσης με την κυβέρνηση στην παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό, το περιβάλλον, αλλά και στις ρυθμίσεις που θα πρέπει να προωθηθούν για την απονομή δικαιοσύνης και την εναρμόνιση του καταστατικού χάρτη της χώρας με το ευρωπαϊκό δίκαιο.Σε ό,τι αφορά, πάντως, τις αλλαγές που δρομολογεί αυτή την περίοδο η κυβέρνηση στον χώρο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η Νέα Δημοκρατία δεν φαίνεται διατεθειμένη να συμφωνήσει.

topontiki

Εξεταστικές επιτροπές.. Ας μιλήσουμε επιτέλους!


Δυστυχώς, όπως δείχνουν τα πράγματα, η σύσταση των εξεταστικών επιτροπών από το κυβερνών κόμμα, ήταν αποτέλεσμα μιας απολύτως κατευθυνόμενης και ελεγχόμενης προσπάθειας με σκοπό να αναπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη αλλά κυριότερα να αποπροσανατολιστεί η εξωτερική πολιτική της χώρας με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στην ηθική και την οικονομική πτώχευση.

Έτσι λοιπόν, με όπλα τα χαλκευμένα, ανακριβή και παραποιημένα στοιχεία που έντεχνα και οργανωμένα διοχετεύθηκαν μέσω των ΜΜΕ, δημιούργησαν - δια της καθημερινής πλύσης εγκεφάλου - ένα κλίμα οξύτατης πολιτικής αντιπαράθεσης με απώτερο σκοπό - μέσω του ευτελισμού του πολιτικού συστήματος της χώρας - να καταστήσουν την Ελλάδα υπάκουο εκτελεστή των όποιων οδηγιών, παραλύοντας τις άμυνες που θα μπορούσε να αντιτάξει. Όλα έγιναν πιο εύκολα με την ποινικοποίηση και την υποβάθμιση της πολιτικής ζωής και των πολιτικών και κυρίως με την παρεμπόδιση ανάμιξης στα κοινά σημαντικών στελεχών του ενεργού πολιτικά πληθυσμού. Και οι τρεις καλοσχεδιασμένες εξεταστικές επιτροπές - σκευωρίες στρέφονται εναντίον όλης της κοινωνίας και όχι μόνο εναντίον της συγκεκριμένης πολιτικής παράταξης και των στελεχών της και των ,ουκ ολίγων, πολιτών και επιχειρηματιών που, σε πολλές περιπτώσεις, αδίκως στοχοποιήθηκαν.

Πάρετε για παράδειγμα την εξεταστική επιτροπή για την υπόθεση των ομολόγων, όπου οι εμπνευστές της αξιολόγησαν ορθά τη δυνατότητα μετατροπής του Κοινοβουλίου σε πεδίο αντιπαράθεσης των θνησιγενών ελληνικών τραπεζών με τις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες και επενδυτικές εταιρείες και τους εδώ εκπροσώπους τους. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της επιτροπής αυτής? Πέραν της άδικης στοχοποίησης ανθρώπων και εταιρειών, οι οποίες έκαναν τη δουλειά τους στην συγκεκριμένη συναλλαγή του ομολόγου με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που γίνεται και στις υπόλοιπες χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου, το ουσιαστικό αποτέλεσμα της πορείας της υπόθεσης αυτής που κατέληξε στην εξεταστική επιτροπή, ήταν να καταστεί η χώρα αδύναμη στο να δανειστεί χρήματα. Διότι με τη δημοσιότητα που έλαβε η υπόθεση αυτή εκτός συνόρων, δεν νομίζω πως υπάρχει σήμερα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα ή επενδυτική εταιρεία του εξωτερικού η οποία θα διακινδύνευε να διασυρθεί το όνομά της αναλαμβάνοντας αντίστοιχη έκδοση ομολόγου για την χώρα μας. Ή και αν βρεθεί κάποια εταιρεία, ίδρυμα ή οργανισμός να το κάνει, να είστε σίγουροι πως θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά – όπως και συμβαίνει σήμερα…
 
με τιμή,
Γιώργος Παπαθεοδώρου

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Συνέντευξη Παπανδρέου στο περιοδικό Νewsweek «Αυτή τη στιγμή ο κόσμος βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας»

Ο κ. Γ. Παπανδρέου, στη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό Νewsweek, αξιοποίησε την ευκαιρία για να δείξει ότι έχει επίγνωση των δυσκολιών που περνά ο ελληνικός λαός . «Αυτή τη στιγμή ο κόσμος βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Τα δραστικά μέτρα μας είναι ακόμη πολύ πρόσφατα και ο κόσμος αισθάνεται το βάρος», επισήμανε. Πρόσθεσε επίσης ότι οι μεταρρυθμίσεις χρειάζονται χρόνο για να εφαρμοστούν και να αποδώσουν. «Ήδη έχουμε μια μικρή αλλά σημαντική αύξηση των εξαγωγών φέτος. Οι ελληνικές εταιρίες αρχίζουν να γίνονται περισσότερο ανταγωνιστικές και προσανατολίζονται στις διεθνείς αγορές. Διευκολύνουμε πολύ τη δυνατότητα να ιδρύσει κανείς επιχείρηση και αναμένουμε έντονη επιχειρηματική δραστηριότητα από τη νέα γενιά μας. Έχουμε επίσης δεσμεύσεις από σημαντικούς ξένους επενδυτές», υπογράμμισε.
Αναγνώρισε επίσης ότι είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει στην κοινωνία ένα αίσθημα δικαιοσύνης για τα μέτρα. «Αν η μεταρρύθμιση δεν είναι δίκαιη, τότε θα υπάρξει φυσικά μεγάλη αντίσταση. Αλλάξαμε το φορολογικό σύστημα και επιβαρύναμε περισσότερο τους πιο εύπορους. Καταπολεμούμε τη χρόνια πάθησή μας, τη φοροδιαφυγή, χρησιμοποιώντας, για παράδειγμα, δορυφορικές φωτογραφίες ώστε να δούμε ποιος έχει ακίνητη περιουσία που δεν είναι δηλωμένη. Έχουμε κατονομάσει και εκθέσει δημοσίως μερικούς επιφανείς φοροφυγάδες και σχεδιάζουμε να δημοσιοποιήσουμε όλες τις φορολογικές δηλώσεις στο διαδίκτυο», δήλωσε.

Ο πρωθυπουργός ανέφερε ακόμα: Τη δραστική μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, που όπως είπε ήταν απολύτως κρίσιμη για την επιβράδυνση του ρυθμού αύξησης του χρέους. Τη μάχη υπέρ της διαφένειας. Την προοπτική της απελευθέρωσης όλων των κλειστών επαγγελμάτων, «από εταιρίες φορτηγών μέχρι φαρμακεία, όπου καρτέλ και μονοπώλια διατηρούν τις τιμές υψηλές, την ποιότητα της εξυπηρέτησης χαμηλή και επιπλέον βρίσκονται υπό τόσο ασφυκτικό έλεγχο, ώστε οι νέοι δεν έχουν πρόσβαση για εργασία σε αυτούς τους τομείς». Τον νόμο fast-track που θα εξαλείψει πολλά επίπεδα γραφειοκρατίας για νέες, διεθνείς και εγχώριες επενδύσεις. Την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που θα αποδεσμεύσει τα πανεπιστήμια και τα σχολεία από τον κεντρικό έλεγχο. «Έχουμε δωρεάν εκπαίδευση αλλά θα χρησιμοποιήσουμε ένα σύστημα χρηματοδότησης, ώστε τα πανεπιστήμια να συναγωνίζονται για φοιτητές», είπε.
Η επιτυχής μεταρρύθμιση δεν έχει να κάνει μόνο με τις αγορές, απάντησε στην ερώτηση για το αν υπάρχει κάτι που μπορούν να διδαχθούν άλλες χώρες από τη μεταρρύθμιση της Ελλάδας. «Οι αγορές είναι μέρος της, αλλά ίσως περισσότερο, το ζητούμενο είναι η καλή διακυβέρνηση, η αλλαγή της δομής της κυβέρνησης, ώστε να καταστεί περισσότερο διαφανής, ικανή και αποτελεσματική».

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Κουβέλης: 15 προτάσεις για την οικονομική κατάσταση της χώρας και 5 προτάσεις για την ευρωπαϊκή και διεθνή πορεία

Με ομιλία -παρέμβαση του ο Πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. Φώτης Κουβέλης κάνει 15 προτάσεις για την οικονομική κατάσταση της χώρας και 5 προτάσεις για την ευρωπαϊκή και διεθνή πορεία


Στην αποψινή συγκέντρωση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ στο θέατρο Γκλόρια με ομιλητή τον Φώτη Κουβέλη, παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων:

Ο ιστορικός ηγέτης της ανανεωτικής αριστεράς Λεωνίδας Κύρκος. Οι ανεξάρτητοι βουλευτές Γιάννης Δημαράς και Βασίλης Οικονόμου. Οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς Θανάσης Λεβέντης και Νίκος Τσούκαλης. Ο πρώην βουλευτής Πέτρος Κουναλάκης, ο αγωνιστής του Σοσιαλιστικού χώρου Αντώνης Καρράς, ο τραγουδοποιός Μπάμπης Τσέρτος, ο συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης, ο δημοσιογράφο Σοφιανός Χρυσοστομίδης, ο πρώην πρόεδρος της Διεθνούς Αμνηστίας Κωστής Παπαϊωάννου, ο δημοσιογράφος Μάκης Γιομπαζολιάς. Χαιρετισμό απέστειλε από την Φλώρινα όπου περιοδεύει ο βουλευτής της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Γρ. Ψαριανός.

Ο Φ. Κουβέλης κατέθεσε μια δέσμη άμεσων και μακροπρόθεσμων προτάσεων αναφερόμενος αφενός στο επίπεδο των μέτρων για την αναπτυξιακή επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας και αφετέρου σε όσα επιβάλλεται να αλλάξουν στο ευρωπαϊκό και διεθνές πλαίσιο:
 
Η αντιμετώπιση και η υπέρβαση της κρίσης για την Ελλάδα θα κριθεί σε τρία μέτωπα:
-στην αποφυγή της χρεοκοπίας του δημοσίου που θα την πληρώσουν δραματικά όλοι, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι.
-στην ανατροπή της άδικης κατανομής των βαρών σε βάρος των αδύνατων στρωμάτων
-στην υλοποίηση μιας αναπτυξιακής πορείας οικολογικής και βιώσιμης έξω από το πελατειακό σύστημα και υπέρ των πολιτών.


Η ΔΗ.ΜΑΡ προτείνει:
1.Eπαναπροσανατολισμό του συστήματος κοινωνικής προστασίας για την ανακούφιση όσων πλήττονται από την κρίση με επίδομα ανεργίας για όλους τους μακροχρόνια άνεργους, ενιαίο επίδομα παιδιού για όλες τις οικογένειες, επιδότηση ενοικίου για όλους τους ενοικιαστές χαμηλού εισοδήματος και την εφαρμογή ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. 

2.Ριζικές αλλαγές στην ελληνική περιβαλλοντική νομοθεσία για την προστασία του εγχώριου και παγκόσμιου οικολογικού συστήματος. Η πράσινη στροφή της οικονομίας είναι μια ώριμη δυνατότητα για τον κόσμο της οικονομίας και επιπλέον έχει πολύ μεγάλη κοινωνική αποδοχή. Η προοπτική μίας απελευθερωμένης και λειτουργικής αγοράς ενέργειας θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως ευκαιρία. 

3.Ανταλλαγή μονάδων μεταξύ ΔΕΗ και αξιόπιστων ηλεκτροπαραγωγών, υπό την προϋπόθεση ύπαρξης αυστηρού χρονοδιαγράμματος απεξάρτησης της χώρας από το λιγνίτη και με ταυτόχρονο πρόγραμμα οικονομικοκοινωνικής και αναπτυξιακής αναπροσαρμογής των περιοχών εκμετάλλευσης του λιγνίτη. Διασφάλιση της αποκλειστικής ιδιοκτησίας του Δημοσίου στους   μεγάλους Υδροηλεκτρικούς Σταθμούς και της απρόσκοπτης ανάπτυξης των ΑΠΕ, εφαρμόζοντας κατ’ ελάχιστον τα προβλεπόμενα στο ‘ΕΣΔΑΠΕ’, καθώς και τον αναπτυξιακό χαρακτήρα του ενεργειακού μας μοντέλου με τη δημιουργία δεκάδων χιλιάδων νέων πράσινων θέσεων εργασίας. Παροχή ισχυρών φορολογικών κινήτρων για εξοικονόμηση ενέργειας στα κτίρια.  

4.Ανάπτυξη ενός εναλλακτικού πόλου οικονομικής δραστηριότητας, της Πράσινης Κοινωνικής Οικονομίας, δηλαδή έναν χώρο της οικονομίας που βρίσκεται ανάμεσα στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα της που παράγουν κοινωνικό και ατομικό όφελος.  

5.Βαθιά τομή στο χώρο του δημόσιου τομέα, με νέο ρόλο των απαραίτητων δημόσιων επιχειρήσεων. Οι προτάσεις για  κατάργηση ή και ενοποίηση Οργανισμών κινούνται σε θετική κατεύθυνση. Οι αναδιαρθρώσεις αλλά και τα νέα επιχειρησιακά σχέδια των μεγάλων Δημοσίων επιχειρήσεων πρέπει να προχωρήσουν. Αυτές δεν είναι δυνατόν να εξαντλούνται μόνο και μάλιστα εκ των προτέρων σε μειώσεις μισθών και προσωπικού, που και αυτές οφείλουν να αντιμετωπισθούν. Χωρίς όμως ένα  σαφή, διαφανή, ενιαίο (όχι διεσπαρμένο σε διάφορες υπηρεσίες και Υπουργεία) και αποτελεσματικό ελεγκτικό μηχανισμό, οποιαδήποτε πολιτική, ακόμη και καλών προθέσεων, ακυρώνεται. Πλήρη μηχανοργάνωση και επιβολή του διπλογραφικού συστήματος σε όλο τον δημόσιο τομέα για στοιχειώδη λειτουργία και έλεγχο. Τασσόμαστε υπέρ ενός ενιαίου, εξορθολογισμένου μισθολογίου, στο οποίο θα πρέπει να ενσωματωθούν τα επιδόματα.  

6.Δημοκρατική φορολογική μεταρρύθμιση με αναλογική και προοδευτική συμβολή όλων των πολιτών που να περιλαμβάνει και τον αρνητικό φόρο για νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος. Επανεξέταση του συνόλου των φορολογικών ελαφρύνσεων από μηδενική βάση, ενίσχυση των φορολογικών μηχανισμών για τη μείωση της παραοικονομίας και της απώλειας εσόδων από φόρους που δεν εισπράττονται. Εξοικονόμηση πόρων μέσα από τον περιορισμό στο ελάχιστο του τερατώδους μηχανισμού μεταφοράς εισοδημάτων υπό τη μορφή κινήτρων, επιδοτήσεων, επιχορηγήσεων και φοροαπαλλαγών. Ιδιαίτερες περιοχές αναζήτησης πόρων η φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, η εκκλησιαστική και μοναστηριακή περιουσία και οι φοροαπαλλαγμένες εμπορικές συναλλαγές τους. 

7.Ενίσχυση του αναπτυξιακού ρόλου του προϋπολογισμού και αναπροσαρμογή του ΕΣΠΑ, αύξηση της απορροφητικότητάς του, με εφαρμογή συστημάτων αξιολόγησης της αναπτυξιακής και της κοινωνικής αποτελεσματικότητας των δαπανών. 

8.Περαιτέρω μείωση στις αμυντικές δαπάνες με ενίσχυση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, για τη μείωση της εξάρτησης της χώρας μας από τους μεγάλους κατασκευαστές σύγχρονων οπλικών συστημάτων, αλλά και για τη δημιουργία ενός πεδίου εφαρμογής καινοτομιών.  

9.Αντιμετώπιση του υπέρογκου ελλείμματος του ισοζυγίου συναλλαγών και του εμπορικού ισοζυγίου(σταθερά αρνητική πρωτιά στην ΕΕ.) Η χώρα παράγει προϊόντα και υπηρεσίες που δεν καταναλώνονται ούτε στο εσωτερικό και αντιθέτως εισάγει συνεχώς άλλα ή ομοειδή. Αυτό σημαίνει είτε λαθεμένες επιλογές παραγωγικών προτύπων είτε υψηλό κόστος παραγωγής. Η χώρα οφείλει να στηρίξει την επιχειρηματικότητα, με ουσιαστική στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με ενίσχυση για απρόσκοπτη ροή της χρηματοδότησής τους, να δώσει τη μάχη της ανταγωνιστικότητας στο πεδίο της καινοτομίας και της ποιότητας των προϊόντων και των υπηρεσιών, που ενσωματώνουν τεχνολογικό προβάδισμα και υψηλή προστιθέμενη αξία. 
10.Ενίσχυση της ναυτιλίας και στροφή σε ελληνικά πληρώματα, αλλά κυρίως  ενθάρρυνση του εκσυγχρονισμού του ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου με την συμμετοχή του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου. Όταν «κτίζεται» μεγάλος αριθμός νέων πλοίων από έλληνες εφοπλιστές σε γειτονική χώρα είναι αδιανόητο να μην καταβάλλεται απολύτως στοχευμένη πρωτοβουλία για την προσέλκυσή τους στη χώρα μας. 

11.Διαμόρφωση ενός ισχυρού πυλώνα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα υπό τον έλεγχο του δημοσίου, που θα περιλαμβάνει την Εθνική, την ΑΤΕ, το ΤΤ, και το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Τη διευκόλυνση της επέκτασης του θεσμού των συνεταιριστικών τραπεζών και την ίδρυση Δημόσιας Τράπεζας ειδικού σκοπού για τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας και του Δημόσιου Χρέους. 

12.Πρωταρχική κρατική μέριμνα για χρήσεις γης στην ύπαιθρο, για εκσυγχρονισμό της γεωργίας, των μεταποιητικών μονάδων αλλά και των δικτύων εμπορίου και διακίνησης αγροτικών αγαθών, για μεταφορά πόρων στον πυλώνα της Αγροτικής Ανάπτυξης ώστε να ενισχυθούν κατά προτεραιότητα τα αγροτικά νοικοκυριά. Επιδίωξη της πολυλειτουργικότητας του αγροτικού τομέα, με έμφαση στη βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία. Εξυγίανση και πλήρης ανασυγκρότηση των αγροτικών συνεταιρισμών και οργάνωση των αγροτών σε ομάδες παραγωγών. 

13.Πλήρη και αξιοπρεπή απασχόληση.  Εργασιακές σχέσεις και συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας που παρέχουν στους εργαζόμενους, Έλληνες και μετανάστες, σιγουριά και διαμορφώνουν όρους δημιουργικής και υπεύθυνης απασχόλησης. Μια πολιτική ακριβώς στον αντίποδα της πλήρους απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων που ακολουθεί η κυβέρνηση. Εγγύηση   της κοινωνικής ασφάλειας όσων διαβιούν στη χώρα μέσα από ένα ασφαλιστικό σύστημα που θα χρηματοδοτείται  σταθερά και με ενιαίους όρους  από τους εργαζόμενους, το κράτος και τους εργοδότες. 

14.Αλλαγή του βασικού προσανατολισμού στον τομέα της υγείας στην κατεύθυνση της πρόληψης και ανάπτυξης της πρωτοβάθμιας φροντίδας με ιδιαίτερη έμφαση στην αναμόρφωση του ΕΣΥ, στη δημιουργία ενός Ενιαίου Φορέα Υγείας στη γενναία χρηματοδότηση του δημόσιου συστήματος υγείας και άμβλυνση των εξωπραγματικών ιδιωτικών δαπανών.  

15.Νέα πορεία για την παιδεία για μια εκπαίδευση  που να αντιστοιχεί στις αυξημένες ανάγκες της εποχής,  των πολιτών και της χώρας με αυτόνομο μορφωτικό ρόλο του Λυκείου και ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. 

Παράλληλα με τις αναγκαίες  αναδιαρθρώσεις που  απαιτούνται στη  χώρα μας, αποφασιστικής  σημασίας είναι και  ο αγώνας για τη διαμόρφωση ευνοϊκού για τους πολίτες  ευρωπαϊκού και διεθνούς πλαισίου. Γι` αυτό η ΔΗ.ΜΑΡ προτείνει και υποστηρίζει:
1.Τη ρύθμιση και τον έλεγχο στη λειτουργία των διεθνών χρηματαγορών με συλλογική απόφαση των  G20 και των οργάνων της Ε. 

2.Την ανάγκη κοινής ευρωπαϊκής δημοσιονομικής πολιτικής, μείωσης των ανισορροπιών και κοινής πορεία ανάπτυξης της ευρωζώνης. 

3.Εμμονή στην πρόταση της ευρωπαϊκής αριστεράς για την έκδοση ευρωομολόγου και δημιουργία μηχανισμού κοινής διαχείρισης του χρέους. 

4.Μεταφορά μέρους του εθνικού χρέους στην ΕΚΤ, σύμφωνα με την πρόταση της Συνομοσπονδίας των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων που θα μπορούσε να κυμανθεί  από το 60% ως το 40% της πρότασης Γιούνκερ-Τρεμόντι. 

5.Επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους των 110 δις μέχρι το 2021, για όλο το ποσό.

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Ντόρα: "Στη δύσκολη ώρα, στην ώρα του καθήκοντος δεν πρέπει να λείψει κανείς."

"Ο προϋπολογισμός του κράτους ταυτίζεται δυστυχώς φέτος με το μέλλον της χώρας. Το κλίμα που υπάρχει στην κοινωνία είναι εξαιρετικά βαρύ για έναν πολύ απλό λόγο. Γιατί συνεχίζουν να κυριαρχούν στο πολιτικό σύστημα οι κομματικοί μικροϋπολογισμοί και δεν λέμε καθαρά στον ελληνικό λαό την πραγματικότητα, την οποία ενστικτωδώς όχι μόνο υποψιάζεται, αλλά πλέον γνωρίζει". 

Aυτό τόνισε στην ομιλία της στη Βουλή η Ντόρα Μπακογιάννη και επισήμανε: 

"Εξακολουθεί το πολιτικό σύστημα ως κυρίαρχη συμπεριφορά να προσφέρει ψεύτικες ελπίδες και λανθασμένες ή ανύπαρκτες λύσεις και να προσπαθεί να μεταθέσει αλλού τις ευθύνες.

Το ΠΑΣΟΚ, ως αντιπολίτευση πολέμησε πάντα με πάθος τις διαρθρωτικές αλλαγές που τώρα υποχρεωτικά εφαρμόζει. Για αυτό και μας οδήγησε ενσυνείδητα στο μηχανισμό στήριξης. Για να έχει την πολιτική δικαιολογία, υπό το πρόσχημα της «απώλειας εθνικής κυριαρχίας», να αναιρέσει όχι μόνο το «λεφτά υπάρχουν», αλλά και όλα όσα έλεγε και έπραττε ως κόμμα για τριάντα χρόνια.

Το σοβαρότερο πρόβλημα όμως δεν είναι οι ευθύνες του παρελθόντος, αυτές λίγο πολύ όλοι της μοιραζόμαστε, άλλοι δια πράξεων και άλλοι -όπως εγώ- κυρίως δια παραλείψεων. Το πρόβλημα είναι ότι η κυβέρνηση εφαρμόζει και σήμερα μια λανθασμένη πολιτική. Γιατί προσπαθεί να μειώσει τα ελλείμματα κυρίως μέσω της αύξησης των φορολογικών συντελεστών και όχι ρίχνοντας το βάρος στο σκέλος των δαπανών του δημόσιου τομέα, όπου κρύβονται -οι εξοργισμένοι σήμερα- κομματικοί στρατοί. Πιέζοντας με τον τρόπο αυτό υπέρογκα τον ιδιωτικό τομέα, που είναι ο μόνος που παράγει πλούτο και μπορεί να μας βγάλει από το αδιέξοδο. Πρόκειται για μια επιλογή που δεν την επέβαλλε η τρόικα, την αποφασίσατε εσείς, όπως εσείς έχετε και την ευθύνη και για την καθυστέρηση των διαρθρωτικών αλλαγών και για την προσαρμογή σε δόσεις, που αυξάνει τον συνολικό δανεισμό και διατηρεί υπαρκτό τον κίνδυνο της χρεοκοπίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2011, σε επίπεδο Γενικής Κυβέρνησης, που περιλαμβάνει και απεικονίζει τα πάντα, επιχειρείται μια προσαρμογή 2,1% του ΑΕΠ, εκ των οποίων 1,6% στα έσοδα (κυρίως με έκτακτα έσοδα) και μόλις 0,5% από τις περικοπές στις δαπάνες. Κυρίως από τις δημόσιες επενδύσεις και αυτό είναι εγκληματικό για την αναπτυξιακή διαδικασία.Η σταδιακή προσαρμογή δεν δοκιμάζει όμως μόνο τις αντοχές της οικονομίας. Το σοβαρότερο είναι ότι δοκιμάζει την κοινωνική συνοχή και την πολιτική βιωσιμότητα του προγράμματος. Οι χώρες, κύριες και κύριοι συνάδελφοι, δεν χρεοκοπούν διότι δεν μπορούν να πληρώσουν. Χρεοκοπούν όταν το πολιτικό τους σύστημα έχει τόσο απαξιωθεί ώστε δεν μπορεί πλέον να φέρει σε πέρας τις δύσκολες αποφάσεις.

Έρχομαι τώρα στην αξιωματική αντιπολίτευση. Αν η κυβέρνηση κάνει μια προσπάθεια με λάθος πολιτικές, η αξιωματική αντιπολίτευση, δέσμια του λαϊκισμού της ηγεσίας της, αποφάσισε να μην έχει οικονομική πολιτική. Δεν έχει πολιτική μείωσης των ελλειμμάτων και περιφέρει ανά την Ευρώπη εξωπραγματικές απόψεις που φέρνουν σε αμηχανία (για λόγους ευγένειας), όλους τους σοβαρούς συνομιλητές της. Εντός της χώρας συνεχίζει να φλερτάρει με τις παραμυθίες περί μηδενισμού του ελλείμματος χωρίς θυσίες. Επειδή όμως η θέση αυτή γελοιοποιήθηκε, παρουσιάζει λιγότερο προκλητικές εκδοχές της ίδιας κενής περιεχομένου πολιτικής, μαζί με την πρόσφατη ανακάλυψη περί στήριξης των διαρθρωτικών αλλαγών. Μακάρι να τις στηρίζει. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα είναι η ότι αξιωματική αντιπολίτευση δεν καταψήφισε μόνο το μνημόνιο, καταψήφισε επίσης την πιο σημαντική διαρθρωτική αλλαγή, που ήταν το ασφαλιστικό. Και ακολούθησε μια ακραία λαϊκιστική αντιμνημονιακή ρητορική, χωρίς καμία σοβαρή εναλλακτική πρόταση και προοπτική. Και αναρωτιέμαι, δεν καταλαβαίνουν οι συνάδελφοι το πολύ απλό:Ότι για να ξαναρχίσει η ανάπτυξη πρέπει να αρχίσουν και πάλι να μας δανείζουν, γιατί χωρίς λεφτά ανάπτυξη δεν υπάρχει. Σήμερα εκτός του μνημονίου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (που είναι μέρος του μνημονίου), δεν μας δανείζει κανείς. Ούτε το κράτος βρίσκει δανεικά ούτε οι τράπεζες για να χρηματοδοτήσουν τους ιδιώτες. Για να αρχίσουν πάλι να μας δανείζουν πρέπει να μειώσουμε τα ελλείμματα με περικοπές και παράλληλα να προχωρήσουμε σε βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές. Αυτό προβλέπει το μνημόνιο και οι μόνες επιλογές που έχουμε αν δεν θέλουμε να χρεοκοπήσουμε είναι η ταχύτητα, η προέλευση των περικοπών και το βάθος των διαρθρωτικών αλλαγών. Όλα τα άλλα είναι «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε».

Φοβάμαι ότι αυτά τα αυτονόητα τα καταλαβαίνουν πολύ καλά οι φίλοι και συνάδελφοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όπως όλοι μας. Απλώς σιωπούν για λόγους κομματικής επιβίωσης. Και ανέχονται λεονταρισμούς του τύπου «θα δώσω συναίνεση μόνο για μέτρα ανάκαμψης». Που είναι μια τρίτη πιο εύηχη εκδοχή του «λεφτά υπάρχουν» ή του «θα μηδενίσω το έλλειμμα χωρίς θυσίες», με ίδια ακριβώς αξία με τις δύο προηγούμενες εκδοχές.

Στην αριστερά πάλι, οι κυρίαρχες προτάσεις για την επίλυση της κρίσης κινούνται μεταξύ της χρεοκοπίας και της επιστροφής στη δραχμή και της νοσταλγίας για τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Η επαναστατική γυμναστική, με συνεχείς διαδηλώσεις, στο πλαίσιο των οποίων βρίσκουν την ευκαιρία να δράσουν βίαια και τα κάθε είδους ακραία στοιχεία, η ριζοσπαστική ρητορική και παρεμπόδιση καίριων για τη χώρα οικονομικών δραστηριοτήτων όπως ο τουρισμός, διώχνουν και τους τελευταίους εναπομείναντες επενδυτές και οδηγούν χιλιάδες εργαζομένους στην ανεργία και την εξαθλίωση.

Ο λαϊκισμός κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κατατρώγει τα σωθικά της πατρίδας και ενθαρρύνεται δυστυχώς και από πολλαπλά συμφέροντα στον χώρο των μέσων ενημέρωσης, τα οποία για να εκμεταλλευτούν τις τελευταίες ρανίδες ακροαματικότητας και τα τελευταία πακέτα εύκολου και σκοτεινής προέλευσης χρήματος, επιτείνουν την σύγχυση και την αβεβαιότητα πουλώντας στον κόσμο, την ώρα της μεγάλης δυσκολίας, παραμύθια και ακρότητες. Την ίδια στιγμή οι ύποπτες πράξεις και πρακτικές στον χώρο των ΜΜΕ κατεξοχήν εξακολουθούν να βρίσκονται στο απυρόβλητο. Μιλάμε για δίωξη της φοροδιαφυγής και του μαύρου χρήματος και για την υποχρεωτική καθιέρωση της απαγόρευσης χρήσης μετρητών μεταξύ επιχειρήσεων για πάνω από 1500 Ευρώ και παραμένει ατελέσφορη επί δύο κυβερνήσεων η υπόθεση των αγνώστου προελεύσεως 5,5 εκ. του γνωστού εκδότη και δημοσιογράφου Θ.Αναστασιάδη, που με ανεξήγητο τρόπο εμφανίστηκαν στους λογαριασμούς του και κανείς να μην θεωρεί ότι πρέπει να δώσει μια απάντηση στον ελληνικό λαό γιατί υπάρχουν δύο κατηγορίες πολιτών. Πολίτες εντός του συστήματος και πολίτες εκτός του συστήματος. Και δεν είναι μόνο αυτό κύριε υφυπουργέ, είναι ότι όλοι μας θεωρούμαστε από τους πολίτες υπαίτιοι, γιατί λένε τον φοβάστε, γι’ αυτό δεν τον κυνηγάτε, γι’ αυτό είσαστε μουγγοί στη βουλή των ελλήνων. Και σας πάω και στοίχημα ότι δεν θα υπάρχει ένας δημοσιογράφος, ο οποίος θα μεταδώσει αυτό το οποίο λέω εδώ σήμερα. Πάρα ταύτα το χρωστάμε στον ελληνικό λαό όπως χρωστάμε στον ελληνικό λαό να μην παραμείνουν στο σκοτάδι και όλες οι μεγάλες υποθέσεις που αφορούν πολιτικούς. Οι εξεταστικές επιτροπές χρησιμοποιήθηκαν απλώς ως εργαλείο πολιτικής αντιπαράθεσης και εκτόνωσης του κόσμου και δεν κατέληξαν πουθενά. Είμαστε όλοι μαζί στο τσουβάλι, γιατί κανείς δεν τιμωρείται και γιατί ακόμα και σήμερα δεν έχουμε κάνει το αυτονόητο. Να συμφωνήσουμε τώρα, όχι αύριο, τώρα, ότι οι πολιτικοί θα δικάζονται όπως ακριβώς οι απλοί πολίτες. Και επειδή θα μου πείτε ότι χρειάζεται αλλαγή του Συντάγματος, δεχτείτε την τροπολογία της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Καταθέσαμε μια τροπολογία όπου αν μη τι άλλο ο αθώος που κατηγορείται αδίκως πολύ γρήγορα θα μπορεί να αποδείξει την αθωότητά του διότι με τη θέλησή του δεν θα δεχθεί την παραγραφή. Είναι μια μικρή τροπολογία που θα διευκολύνει όμως γιατί θα λάμψει η αλήθεια.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Στο σκοτεινό αυτό περιβάλλον, ο προϋπολογισμός αυτός επιβεβαιώνει τις κυβερνητικές αδυναμίες και την επικίνδυνη επιλογή της προσαρμογής με δόσεις. Ψηφίσαμε τις περικοπές στις ΔΕΚΟ, σας επαναλαμβάνω όμως ότι ο τομέας αυτός, όπου το κομματικό κράτος ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα και ανθεί κατ’ εξοχήν η συντεχνιακή νοοτροπία και οι επαγγελματίες κομματικοί συνδικαλιστές, πρέπει να περιοριστεί αποφασιστικά με ριζικές αποκρατικοποιήσεις. Έτσι ώστε να λειτουργήσει με τους όρους και την πειθαρχία του ιδιωτικού τομέα, σε ανταγωνιστικό περιβάλλον, με το κράτος να εποπτεύει αυστηρά την παροχή κοινωνικού χαρακτήρα αγαθών και να επιδοτεί αυτά που πρέπει, όπως είναι οι αστικές συγκοινωνίες.

Δυστυχώς η κυβέρνηση δεν ακολουθεί αυτό το δρόμο, γιατί εκεί βρίσκονται τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ, αλλά και γενικότερα του κομματικού συστήματος. Θεωρεί ότι πρέπει να μείνουν στο απυρόβλητο όλοι όσοι κάποτε διορίστηκαν με κομματικά κριτήρια και προτιμά αντί αυτού να κλείνουν χιλιάδες επιχειρήσεις και να μένουν κάθε μήνα δεκάδες χιλιάδες θέσεις άνεργοι στον ιδιωτικό τομέα. Περισσότεροι από 170.000 εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα έχασαν τις δουλειές τους τελευταίους μήνες. Φαίνεται ότι προτιμά να χάνονται θέσεις παραγωγικές, χιλιάδων μικρών επιχειρηματιών και δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων που δημιουργούν πλούτο. Γιατί εκεί φαίνεται ότι βρίσκονται τα παιδιά ενός κατώτερου θεού, κατά το κομματικό μας σύστημα. Εκεί μπορεί οι άνθρωποι να απολύονται χωρίς διαδηλώσεις, χωρίς απεργίες, χωρίς να χάνουν τον ύπνο τους οι κομματάρχες, που δεν τους διόρισαν και οι επαγγελματίες συνδικαλιστές που δεν τους εκπροσωπούν. Αυτό δεν είναι πλέον ανεκτό.

Η μονόπαντη και καθυστερημένη προσαρμογή που επιχειρεί η κυβέρνηση, είναι αυτή που εμποδίζει ακόμα και την σκέψη έστω για πρόσβαση στις αγορές. Με spread στις 900 μονάδες βάσης δεν υπάρχει φως στον ορίζοντα. Για αυτό και εμείς μιλάμε για ανάγκη σαρωτικών διαρθρωτικών αλλαγών σε όλα τα επίπεδα. Κεντρική αλλαγή ο περιορισμός της έκτασης του δημοσίου τομέα, με ευρύτερη συμφωνία των πολιτικών δυνάμεων, κατά το 1/3 στην επόμενη δεκαετία, με μαζικές αποκρατικοποιήσεις και μεταφορά δραστηριοτήτων στον ιδιωτικό τομέα. Για αυτό και μιλάμε για κατάργηση της μονιμότητας των νεοπροσλαμβανόμενων υπαλλήλων, για εφαρμογή ενός ενιαίου φορολογικού συντελεστή της τάξεως του 20% στις επιχειρήσεις το ταχύτερο δυνατόν, για μαζική και αποφασιστική άρση των εμποδίων στην επιχειρηματικότητα. Για αυτό και ζητάμε δραστική αλλαγή του συνδικαλιστικού μοντέλου, με συνδικαλιστές που να εργάζονται και οικειοθελή κατάργηση των κομματικών παρατάξεων στα συνδικάτα και τα πανεπιστήμια.

Οι αλλαγές αυτές θα μας επιτρέψουν επίσης να αποκτήσουμε ξανά αξιόπιστη φωνή στο εσωτερικό της Ένωσης, όπου τα πράγματα δεν πηγαίνουν καθόλου καλά. Εκεί με την επιμονή των βορείων και προπαντός των Γερμανών καθιερώνεται πλέον ένας μόνιμος μηχανισμός στήριξης των χωρών με προβλήματα. Όμως το ευρώ παραμένει ένα υπερβολικά σκληρό νόμισμα κατάλληλο για τη γερμανική οικονομία, όχι όμως για μια ευρύτερη ευρωζώνη που εμπεριέχει χώρες με πολύ διαφορετικά οικονομικά χαρακτηριστικά. Ο νότος δέχεται τη δημοσιονομική πειθαρχία, τις βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές και τη μείωση του χρέους. Πρέπει και ο βορράς να διευκολύνει την προσαρμογή και την ανταγωνιστικότητα όλων μας, δεχόμενος ένα φθηνότερο ευρώ, που θα μας δώσει πίσω ένα μέρος της ανταγωνιστικότητάς μας.

Χρειαζόμαστε όμως σαρωτικές διαρθρωτικές αλλαγές και για έναν ακόμα λόγο. Γιατί δεν είναι δυνατόν να βιώνεται η κρίση αυτή χωρίς ένα ανεκτό δίκτυ προστασίας για τους πραγματικά κοινωνικά αδυνάτους. Γνωρίζοντας τη δημοσιονομική πραγματικότητα προτείνω μια πολύ συγκεκριμένη κοινωνική δαπάνη, με συμβολικό αλλά και ουσιαστικό χαρακτήρα. Την αύξηση του ΕΚΑΣ κατά 150 εκ. Ευρώ, που μειώθηκε κατά 145 εκ το 2010 . Η αύξηση αυτή θα καλυφθεί με περικοπές από το κονδύλι της Βουλής (10 εκ.), τα από ο κονδύλι για τη χρηματοδότηση των κομμάτων (με μείωση από τα 75 στα 55 εκ.), και με την καθιέρωση αυξημένου τέλους αλληλεγγύης στις μεγάλες συντάξεις πολιτικού χαρακτήρα για τις οποίες δεν έχουν πληρωθεί αντίστοιχες εισφορές (συντάξεις βουλευτών, ευρωβουλευτών, Γενικών Γραμματέων Υπουργείων, Διοικητών Οργανισμών και Τραπεζών κ.λπ. με απόδοση 20 εκ. ευρώ), και τέλος από την μεταφορά 100 εκ. από τον πόρο που πληρώνεται για την ΕΡΤ στον τακτικό προϋπολογισμό, με αντίστοιχες περικοπές στον αριθμό των κρατικών σταθμών. Είναι συγκεκριμένη πρόταση σαφής, και θα βοηθούσε και τους ανθρώπους που έχουν πράγματι ανάγκη αλλά και την αποφόρτιση της κοινωνικής έντασης και την αποκατάσταση της αξιοπιστίας του πολιτικού μας συστήματος. Γιατί θα έδειχνε κύριοι συνάδελφοί ότι οι εντός του συστήματος σκέφτονται και τους εκτός του συστήματος και είναι καιρός να στείλουμε το μήνυμα αυτό.

Όσο για τις δαπάνες της Βουλής, όλα όσα είπα στην προηγούμενη τοποθέτησή μου ότι δεν μειώθηκαν το 2010 και έμειναν στα 218 εκ. ευρώ, παρά το γεγονός ότι η αναθεώρηση των δαπανών του προϋπολογισμού που έγινε με την ευκαιρία του μνημονίου προέβλεπε 201 εκ., αυτά υπάρχουν στην εισηγητική έκθεση στη σελίδα 83. Αν έχετε κάνει λάθος και άλλη είναι η πραγματικότητα, παρακαλώ τον Πρόεδρο της Βουλής να ζητήσει τώρα τη διόρθωση της εισηγητικής έκθεσης στο σημείο αυτό.


Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η Ελλάδα δεν βρίσκεται, όπως κάποιοι νομίζουν υπό ξένη κατοχή. Απλώς δημιουργήσαμε μια κοινωνία εξαρτημένη από το δανεισμό και πρέπει τώρα να απεξαρτηθούμε γιατί σταμάτησαν να μας δανείζουν. Αν δεν θέλουμε το μνημόνιο και την τρόικα, δεν υπάρχει πρόβλημα. Τους ζητάμε απλώς να μην μας δώσουν την επόμενη δόση. Δεν το κάνουμε γιατί απλούστατα ξέρουμε ότι τότε θα ζήσουμε πολύ χειρότερα, με τις δικές μας δυνάμεις μόνο και χωρίς την ξένη βοήθεια, στην περίοδο της απεξάρτησης. Αντί λοιπόν να παραμυθιάζουμε εαυτούς και αλλήλους, αντί να φαντασιωνόμαστε ανύπαρκτες «κατοχές» και ανύπαρκτες «εθνικές αντιστάσεις», ας βρούμε τη δύναμη να δούμε τα πράγματα με ρεαλισμό και ορθολογισμό και να κάνουμε επιτέλους το καθήκον μας αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος.

Ο ελληνικός λαός έχει τεράστιες δυνατότητες και η χώρα έχει μέσα της δυνάμεις και προοπτικές που μπορούν όλους μας να μας εκπλήξουν στα επόμενα χρόνια. Αν αφεθεί ο ιδιωτικός τομέας να δουλέψει παραγωγικά, αν μειώσουμε το κράτος δραστικά, αν αναδείξουμε τους καλύτερους δημοσίους υπαλλήλους και τους αφήσουμε να οικοδομήσουν ξανά μια σοβαρή και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, στην οποία τα κόμματα δεν θα αναμειγνύονται, τότε θα δείτε ότι όλα όσα ζούμε σήμερα θα μοιάζουν σε λίγα χρόνια ένας κακός εφιάλτης. Μια κακή στιγμή, που το έθνος βρήκε τη δύναμη να ξεπεράσει. Ας το κάνουμε επιτέλους αυτό αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μας. Αυτή είναι η μεγάλη αλλαγή νοοτροπίας που ζητά από μας η ιστορία. Και πρέπει να ανταποκριθούμε. Ακόμα και αν ο λαός στη συνέχεια θελήσει να μας αντικαταστήσει και τους 300. Είναι καλύτερα οι τριακόσιοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να υποστούν το κόστος των δικών τους σφαλμάτων και αμαρτιών του παρελθόντος, παρά να παρασύρουμε στον όλεθρο έναν ολόκληρο λαό. Εμείς ως νέος πολιτικός χώρος έτσι θα αγωνιστούμε. Και ελπίζω ότι θα λειτουργήσουμε ως καταλύτης για να ακολουθήσουν και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Στη δύσκολη ώρα, στην ώρα του καθήκοντος δεν πρέπει να λείψει κανείς.

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

ΟΙ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ ΜΠΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

Coat of arms of Greece since 7 June 1975.Image via WikipediaΤου Αναστάσιου Στάμου-Εκπαιδευτικού
Μέλος του Δ.Σ της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Η Χώρα του Φωτός (αυτό σημαίνει Ελλάς), η φιλτάτη πατρίδα μας, το αρχετυπικό οικοδόμημα-μήτρα της Ευρώπης κατεδαφίζεται και εκποιείται, ενώ κάποιοι ένοικοι υποσκάπτουν επ’ αμοιβή νυχθημερόν ακόμα και τα θεμέλια. Δεν θέλουν να μείνει τίποτα όρθιο, που να φωτίζει, να στεγάζει, να προστατεύει τους Έλληνες από την «πρωτοφανή εισβολή των νεοβαρβάρων», κατά την έκφραση του Μ. Θεοδωράκη. Δεν ξεκίνησαν τυχαία από την Ελλάδα οι Παγκοσμιοποιητικές δυνάμεις του Χάους την κατάρρευση της Ευρώπης. Διότι γνωρίζουν καλώς τα παιδιά την μητέρα τους. Αν χαθεί η μάνα, σε ποια αγκαλιά θα προστρέξουν τα ορφανά;

Δίνουμε ύψιστο Αγώνα να κρατηθεί η μάνα Ελλάς ορθή. Παρατάσσονται οι δυνάμεις της Αρμονίας απέναντι στις δυνάμεις του Χάους. Η Ιστορία ζωντανεύει και πάλι. Ο Ηράκλειτος ωσεί παρών. «Πόλεμος πάντων πατήρ», οπότε «επικρατέειν ή απόλυσθαι». Ή θα επικρατήσουμε, ή θα χαθούμε! Το στρατηγικό μυαλό του Μίκη μας εφιστά την προσοχή: «Αυτή την φορά δεν ήρθαν με ακόντια και σπαθιά που τρυπούν τις σάρκες, αλλά με μεθόδους που παραλύουν τη σκέψη και υποτάσσουν τις ψυχές»…


Πρόσφατα, ο Βέλγος πρόεδρος της Ε.Ε. Βαν Ρομπάι (Σεούλ, σύνοδος G20, 11-11-2010) διαβεβαίωσε, ότι πλέον: «Νation states are dead» (τα έθνη-κράτη επί τέλους πέθαναν)! Ο Άγγλος Ευρωβουλευτής Νίγκελ Φάρατζ απαντά καταλλήλως στο βρωμόσκυλο: Who do you think you are? (ποιός νομίζεις ρε πως είσαι;) ...Τί ξέρουν οι Βέλγοι από έθνος; Και ο δικός μας Έλληνας, εραστής της αιώνιας Ελλάδας ως και ημείς, ο Μίκης Θεοδωράκης, προειδοποιεί: «Αυτές οι ορατές και αόρατες δυνάμεις, έχουν αιχμαλωτίσει την πλειοψηφία του λαού μας …έως ότου προκύψει ένας άλλος λαός, που ουσιαστικά θα καγχάζει για το παρελθόν του»! Οι αιχμάλωτοι δεν αντιδρούν, μόνον οι ελεύθεροι… Η μάχη άνιση, όπως πάντα...

ΠΗΓΗ: ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ.
Enhanced by Zemanta

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Όσο περνά ο καιρός, όσο περισσότερο τα εσωτερικά και εθνικά μας θέματα οξύνονται, όσο περισσότερο η πείνα απλώνεται σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα, όσο η ανεργία καλπάζει, όσο τα ρολά των καταστημάτων κατεβαίνουν, όσο η φορολογία αποτελεί το μόνο μέσο άσκησης της οικονομικής πολιτικής, όσο η υγεία, η παιδεία θα αποδεκατίζουν τη ζωή των Ελλήνων, όσο περισσότερο το έγκλημα θ΄ απλώνεται, όσο θα προχωρεί η εσκεμμένη αποσύνθεση των Ενόπλων Δυνάμεων και της αστυνομίας, όσο περισσότερο αποδεκατίζεται και διαφθείρεται η Δικαιοσύνη, όσο περισσότερο αφυδατώνεται η λειτουργία των θεσμών της πολιτείας και της κοινωνίας, όσο περισσότερο κάποιοι ελάχιστοι δημοσιογράφοι τολμούν ν' ασκήσουν έστω και βελούδινη κριτική στην αμαρτωλή εξουσία, όσο περισσότερο η δημοσιογραφία πλησιάζει στην αποκάλυψη των πελώριων σκανδάλων του διεφθαρμένου πολιτικού κόσμου και όσο περισσότερο τρίζουν τα θεμέλια του χυδαίου πολιτικού συστήματος, τόσο περισσότερο το πρόστυχο κράτος, με τους κάθε λογής υποταγμένους και διατεταγμένους μηχανισμούς του, επιτίθεται κατά της κριτικής και της ελευθερίας του λόγου.
Όταν το φίδι ξεψυχεί βγάζει το δηλητήριό του και τότε το κράτος κάνει την κακόμορφη παρουσία του αποπειραμένο να ισοπεδώσει τα πάντα: Σύνταγμα -νόμους- ηθική- κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα και ιδιαίτερα την ελευθερία του λόγου και την κριτική που αποτελούν το οξυγόνο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
Όταν το κράτος, στην εναγώγια προσπάθειά του να υπάρξει, αναγκάζεται να βγάλει την πρόστυχη μάσκα του, τότε αναδύεται η ολοκληρωτική του αντίληψη και πρακτική. Γίνεται καταπιεστής γαντζωμένος στη χυδαία προπαγάνδα και στον θάνατο της κριτικής.
Τότε, για την πραγμάτωση αυτών των σκοπών και τη διάσωσή τους το κράτος, δηλαδή η πολιτική εξουσία, επιστρατεύει τα διάφορα έμμισθα δεκανίκια του, τα οποία έστησε ως κουρδιστά πορτοκάλια μέσα στους κόλπους της κοινωνίας και ονόμασε θεσμούς και Ανεξάρτητες Αρχές! Επειδή, λοιπόν, ετούτο το δήθεν πολιτικό σύστημα -στην πραγματικότητα πρόκειται για ιδιωτικοποιημένη και διεφθαρμένη εξουσία- διήνυσε τον αμαρτωλό του βίο προχωρεί στο τελευταίο βήμα: Στην κατάλυση του Συντάγματος και ειδικότερα του άρθρου 14, το οποίο κατοχυρώνει την ελευθερία της γνώμης και απαγορεύει την λογοκρισία.
Πρόκειται για την πιο επικίνδυνη παραβίαση, η οποία μετατρέπει τη σφαδάζουσα Ελλάδα και τους γογγισμούς των Ελλήνων σε απέραντο νεκροταφείο, με νεκροθάφτη το ΕΣΡ, το οποίο επελαύνει κατά πάσης ελευθέρας κριτικής και φωνής, τόσο σπάνιας εξάλλου.
Πρόκειται για τη δήθεν ανεξάρτητη Αρχή, η οποία στο όνομα μιας υποκριτικής σεμνοτυφίας στην εκφορά του πολιτικολόγου και της κριτικής εξοντώνει κάθε αντίθετη φωνή από την εξουσία με την επιβολή αστρονομικών προστίμων στα Μ.Μ.Ε.
Έτσι, παραμένει εντελώς παρθένο το έδαφος για την βασιλεία της κρατικής προπαγάνδας, την καταθλιπτική δύναμη της οποίας υπογράμμιζε ο αρχιπροπαγανδιστής του Γ΄ Ράιχ, ο διαβόητος Γ. Γκαίμπελς, λέγοντας: «Οι άνθρωποι δεν είναι τίποτα περισσότερο απ' ό,τι η πέτρα για τον γλύπτη» και ότι «ο ηγέτης και οι μάζες αποτελούν τόσο μικρό πρόβλημα, όσο και ο ζωγράφος με το χρώμα». Έλεγε ακόμη: «Με την προπαγάνδα πήραμε την εξουσία -εννοεί ο Χίτλερ- με την προπαγάνδα θα την κρατήσουμε» (βλ. Ε. Φρομ: «Ο φόβος μπροστά στην ελευθερία», εκδ. «Μπουκουμάνη», Αθήνα, σελ. 248).Εκεί, οδηγούν τελικά οι πράξεις και παραλείψεις του λογοκτόνου ΕΣΡ, το οποίο αποπειράται να κατοχυρώσει το μονοπώλιο των εξουσιαστικών ιδεών και της κρατικής πολιτικής κουλτούρας, οικοδομώντας ένα πολιτικό και πνευματικό νάρθηκα, στον οποίο περικλείεται η ατομικότητα και η ομοιομορφία της σκέψης και της δράσης, την οποία είχε καταδικάσει ο Κ. Μάρξ λέγοντας: «Μονολιθικότητα στη σκέψη και στη δράση δεν σημαίνει τίποτα άλλο από τυφλή πίστη και πειθαρχία πτωμάτων » (βλ. το άρθρο μου: «Ο πολιτικό λόγος στην Ελλάδα», στην «Καθημερινή», της 18-2-1988).

Έτσι, πάνω στο πτώμα της Ελλάδας προστίθεται και το πτώμα της σιωπής και της πειθαρχίας του λόγου, με την οποία ανασκολοπίζεται η θεμελιώδης ανθρώπινη και πολιτική διανοητική λειτουργία της διαφωνίας, για την αναγκαιότητα της οποίας ο αείμνηστος Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και ογκόλιθος της πολιτικής επιστήμης Γ. Βλάχος έγραφε και τα εξής, αναλύοντας και ερμηνεύοντας τον ορισμό του Αριστοτέλους για τον πολίτη: «Πολίτης δ' ουδέν ορίζεται μάλλον ή του μετέχειν κρίσεως και αρχής»: «Συμμετοχή σημαίνει: Εκδήλωση στον ύψιστο βαθμό, της ελεύθερης προσωπικότητας του πολίτη. Περιλαμβάνει μαζί την αφοσίωση και την πίστη προς την κοινή πατρίδα αλλά το απόλυτο δικαίωμα ελεύθερης κρίσεως, επικρίσεως και αμφισβητήσεως, δικαίωμα με το οποίο είναι συνυφασμένη η ελευθερία του λόγου αλλά και η υποχρέωση του διαλόγου».

Συνεχίζοντας γράφει: «Η διαλεκτική της ιστορίας γίνεται εδώ βίωμα της καθημερινής ζωής, οι άνθρωποι «φτιάχνουν την ιστορία τους», όπως θα έλεγε ο Μαρξ, όμως την φτιάχνουν όχι σαν ανώνυμο πλήθος στα σκοτεινά υπόγεια του Ηφαίστου αλλά σαν ενεργά υποκείμενα, το καθένα από τα οποία, σαν μέλη του κυρίαρχου λαού, «μετέχει κρίσεως και αρχής» (βλ. το έργο του: «Η πολιτική σκέψη στην αρχαία Κίνα», Αθήνα 1977, σελ. 131). Συνεπώς, όταν οι εναλλασσόμενες διεφθαρμένες εξουσίες κάνουν εκκλήσεις στους ψηφοφόρους να προσέρχονται στις κάλπες και να ψηφίζουν οφείλουν να γνωρίζουν ότι οι ψηφοφόροι δεν είναι πρόβατα και η πολιτική τους συμμετοχή δεν εξαντλείται μόνο στις κάλπες αλλά έχουν όχι μόνο το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση της διατυπώσεως γνώμης, γιατί, όπως έλεγε ο Δημοσθένης, «όποιος δεν λέει αυτά που πιστεύει προδίδει την πόλη του».

Αυτός «ο υπεύθυνος πολιτικός λόγος γίνεται το μέτρο του νέου ανθρώπου (της Αθηναϊκής Δημοκρτίας) που είναι ο τελειωμένος πολιτικός άνθρωπος», του οποίου «η ελευθερία της συνειδήσεως και της εκφράσεως του στοχσμού διαχέεται προοδευτικά, απ' αυτό το ύψος, και διεισδύει σε όλες τις εκδηλώσεις της κοινωνικής ζωής». Έτσι, συνεχίζει ο Γ. Βλάχος «η ελευθερία μετατρέπεται, κατ' ακριβολογία, σε παρρησία, υποχρέωση του πολίτη, του κάθε πολίτη, να έχει ελεύθερο φρόνημα, αλλά και ταυτόχρονα, διαφάνεια σε όλες τις εκδηλώσεις και τους εθισμούς της κοινότητας». (βλ. Γ. Βλάχου «Η ιδέα του ελεύθερου ανθρώπου στη δημοκρατία των Αθηναίων. Η μαρτυρία του Δημοσθένους», εκδ «Α. Σάκκουλα, Αθήνα, 1992, σελ. 42).

Θα πρέπει να προστεθεί ότι η ελευθερία του λόγου και η υποχρέωση της εκφοράς του είχε τόσο μεγάλη σημασία στην Αθηναϊκή Δημοκρατία, ώστε ο Ευριπίδης να πει στις «Φοινικίζουσες» (392): «Μόνον ένας δαύλος δεν λέγει ό,τι σκέπτεται», αναδεικνύοντας έτσι την τεράστια σημασία του ελεύθερου φρονήματος που χαρακτηρίζει την παρρησία του λόγου .

Τέλος, ως προς αυτό το σημείο πρέπει να σημειωθεί ότι ένας βασικός πυλώνας της Αθηναϊκής Δημοκρατίας ήταν και «η πολυφωνία των πολιτικών απόψεων, μέσω της οποίας ένα θέμα επιδέχεται αμφισβήτηση, κριτική, τροποποίηση ή αναθεώρηση» (βλ. Αντωνάκου, οπ.π. σελ. 53).

Η παρρησία, λοιπόν, της γνώμης ήταν ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της πολυπόθητης ιδιότητος του Αθηναίου πολίτη, ο οποίος σπανίζει στη σύγχρονη Ελλάδα. (Για το ζήτημα αυτό βλ. τη σειρά των άρθρων μου στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Πολιτικά Θέματα», από 15-5-1992 έως και 19-6-1992, υπό το γενικό τίτλο «Η Ελλάδα χωρίς πολίτες», που γράφτηκαν για την πρώτη «Κίνηση Ενεργών Πολιτών στην Ελλάδα», η οποία πήρε τη μορφή του Σωματείου (αρ. αποφάσεως Πρωτοδ. Αθηνών 498/1994).

Στα πλαίσια αυτής της Κίνησης, συνέγραψα και τον δεκάλογο του Πολίτη, στο οποίο το σημείο 8 έλεγε: «Γίνομαι πολίτης σημαίνει ότι οπλίζομαι με κριτική σκέψη, πληροφόρηση και γνώση, στοιχεία απαραίτητα της κοινωνικής και πολιτικής προόδου και θεωρώ ότι η κριτική των δημοσίων ανδρών αποτελεί κορυφαίο καθήκον μου».

Μετά τη συνοπτική αυτή παρουσίαση του θέματος της βαρύνουσας σημασίας της ελευθερίας της γνώμης, την οποία αγωνίζεται να αποτρέψει το ΕΣΡ, με τα συνεχόμενα πρόστιμα, γίνεται φανερή η ασχετοσύνη του και η προσπάθειά του να πολτοποιήσει τους ψηφοφόρους -όχι τους πολίτες που είναι τόσο σπάνιοι στην Ελλάδα του συστήματος της σήψης.

Θα έλεγα ότι αυτό το εντεινόμενο πογκρόμ των διώξεων κατά των ελαχίστων κριτικών φωνών από το ΕΣΡ αποβλέπει στην αφυδάτωση των κριτικών ικανοτήτων των πενόμενων μαζών δια μέσου της ασυδοσίας της εξουσιαστικής προπαγάνδας των προνομιούχων τηλεοπτικών σταθμών, των οποίων οι «ενημερωτές» ή υποκαθιστούν τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ή τρομοκρατούν κάθε διαμαρτυρία των πεινασμένων επαγγελματικών κλάδων.

Αυτή την έκδηλη αντιδεοντολογική συμπεριφορά, την οποία αναγκάστηκε να καυτηριάσει προσφάτως και αυτή ακόμη η ΕΣΗΕΑ, προσπερνά το ΕΣΡ και μάλλον την προστατεύει επειδή αβαντάρει την εξουαία. Και παραμυθιάζει τις μάζες, επιβεβαιώνοντας έτσι τον Άγγλο φιλόσοφο Μ. Ράσσελ, ο οποίος τα 1940 έγραφε: «Είμαι βέβαιος, ότι δεν υπάρχουν όρια στους παραλογισμούς που είναι δυνατό να γίνουν γενικά δεκτοί με κυβερνητικές ενέργειες... Η ανακάλυψη του ότι είναι δυνατό να επηρεαστεί ο άνθρωπος με επιστημονικά μέσα (σσ. το κείμενο αυτό γράφτηκε προπολεμικά και η τηλεόραση δεν είχε κάνει την εμφάνισή της) και ότι οι κυβερνήσεις μπορούν να στρέψουν μεγάλες μάζες πληθυσμού στην κατεύθυνση που τους αρέσει, είναι μία από τις αιτίες των δεινών μας» (βλ. το έργο του «Αντιδημοφιλή Δοκίμια», εκδ. Ζαχαρόπουλος, Αθήνα,1976, σελ. 111-112).

Αυτή την ασύνορη προπαγάνδα υπέρ της κυβέρνησης, η οποία περνά μέσα από «μεγάλα» ΜΜΕ όχι μόνο την ανέχεται αλλά και την προστατεύει το «αντικείμενικό» ΕΣΡ ενώ ταυτόχρονα στέκεται με το μικροσκόπιο αναζητώντας κάποια λέξη για να επιβάλει εξοντωτικό πρόστιμο στο κανάλι ή το ραδιόφωνο το οποίο έχει την τόλμη να ασκήσει κριτική κατά της εξουσίας, ως έχει υποχρέωση.

Εν όψει του γεγονότος της καταλυτικής δύναμης της προπαγάνδας -και του εκμαυλισμού των δημοσιογράφων- γίνεται πρόδηλος η αιτία της σημερινής πολυεπίπεδης χρεοκοπίας της Ελλάδας, αφού μ΄ αυτή ο «κυρίαρχος» λαός μετατράπηκε σε «συγχισμένη αγέλη» και αφού «η προπαγάνδα στη δημοκρατία είναι ό,τι το ρόπαλο σʼ ένα ολοκληρωτικό κράτος», όπως υπογραμμίζει ο γνωστός διανοητής N. Chomky (βλ. για τη δύναμη της Προπαγάνδας και τα αποτελέσματά της Π. Παπαγαρυφάλλου «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα, εκδ. Ergo, 2002, σελ. 48 επ. όπου το κεφάλαιο «Η Προπαγάδα στην αρχαιότητα και το σύγχρονο κόσμο»).

Καταλήγοντας, θεωρώ χρήσιμο να παραθέσω μερικούς στίχους από τον «Ύμνο του πολίτη » της λογοτέχνιδας Ελευθερίας Παπαγαρυφάλλου, το οποίο στιχουργήθηκε το 1993 για την «Κίνηση Ενεργών Πολιτών».

«Πολίτη, ψυχή της πολιτείας
και κινητήρια δύναμη της ιστορίας
έξω απ΄ τα δόντια της γνώμη σου να λες
σε βασιλιάδες και κάθε λογής διαφεντευτές
Ο λόγος σου νάναι τσεκουράτος
σαν αστροπελέκι, φωτιά και φως γεμάτος
κόκκαλα να τσακίζει
γερά θεμέλια να χτίζει.
...............
Μη ξεχνάς πως ο λόγος ο αληθινός μεταμορφώνει τον κόσμο και τον σπρώχνει εμπρός, γίνεται οδηγός και φως» (βλ. την ποιητική συλλογή «Σκόρπιες Εικόνες», εκδ. «Πολιτικά Θέματα», Αθήνα 2004, σελ. 122).

Συνελόντι ειπείν -για να θυμηθούμε και λίγο την κατακρεουργημένη ελληνική γλώσσα -θα έλεγα για το ΕΣΡ: Αφήστε όλα τα λουλούδια ν' ανθίσουν. Λειτουργήστε στα πλαίσια του Συντάγματος. Καλλιεργήστε τον κριτικό έλεγχο. Σηκώστε την Ελλάδα ενισχύοντας τον θαρραλέο κριτικό λόγο, τον οποίο οφείλεται να τιμάτε. Αν δεν υπήρχαν αυτές οι ελάχιστες κριτικές φωνές έχετε χρέος να τις εφεύρετε, να τις ανακαλύψετε και να τις αναδείξετε. Εμπρός: Σηκωθείτε όρθιοι.

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Το Ισραήλ πενθεί, η Χεζμπολάχ πανηγυρίζει

image
ΤΕΛ ΑΒΙΒ - Η εκτεταμένη πυρκαγιά στο όρος Καρμελ, στα περίχωρα της Χάιφα, αποτελεί τη μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή που γνώρισε ποτέ η χώρα. Ο τραγικός θάνατος 42 ανθρώπων και η ανετοιμότητα που επέδειξαν οι ισραηλινές αρχές στην αντιμετώπιση της κρίσης έχουν προκαλέσει σωρεία επικριτικών γιά την κυβέρνηση Νετανιάχου δημοσιευμάτων. Ο ίδιος άλλωστε ο πρωθυπουργός παραδέχθηκε δημόσια ότι το Ισραήλ «δεν ήταν προετοιμασμένο» γιά το ενδεχόμενο τέτοιας φυσικής καταστροφής.


Ο αρθρογράφος της εφημερίδας «Χάαρετζ» Γιόσι Σαρίντ ξεσπαθώνει κατά της κυβέρνησης: «ο υπουργός (εσωτερικών) δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος. Συνολικά η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη. Κάθε κυβέρνηση έχει την ηγεσία της - που ήταν η ηγεσία αυτές τις μέρες;». Την ίδια στιγμή, μιλώντας στους τηλεοπτικούς σταθμούς, πολιτικοί αναλυτές εξέφραζαν

την αγωνία τους σχετικά με το κατά πόσο είναι πραγματικά έτοιμο το Ισραήλ να αντιμετωπίσει μιά πιθανή επίθεση από το βορρά.

Είναι ίσως η πρώτη φορά που ακόμη και οι δυνατότητες της πανίσχυρης στρατιωτικής μηχανής τής χώρας αμφισβητούνται. «Εάν οι ένοπλες δυνάμεις δεν κατάφεραν να φέρουν υπό τον έλεγχο τους μιά πυρκαγιά, πως θα χειριστούν μιά πιθανή συντονισμένη επίθεση από τρομοκρατικές ομάδες;» είναι ένα ερώτημα που κυριαρχεί αυτές τις ημέρες.

Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Γεντιότ Αχαρονότ», η Χεζμπολάχ δεν κρύβει την ικανοποίηση της γιά την τραγωδία στο Ισραήλ. «Η πυρκαγιά στο όρος Καρμέλ έξεφτέλισε πλήρως τις αμυντικές δυνάμεις του Ισραήλ οι οποίες δήλωναν πανέτοιμες να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε κρίση» ανάφερε το (ελεγχόμενο από τη Χεζμπολάχ) λιβανέζικο τηλεοπτικό δίκτυο Αλ Μανάρ.

Το πραγματικό ζήτημα πλέον, που προκύπτει μετά την τραγωδία, είναι η ικανότητα της κρατικής μηχανής της χώρας να αντιμετωπίσει καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, πέραν των ανθρώπινων απωλειών και της περιβαλλοντικής καταστροφής, η πύρινη κόλαση στο όρος Καρμέλ αναζωπύρωσε τις ίδιες τις υπαρξιακές ανησυχίες του Ισραήλ.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΟΤΤΑΣ
http://www.palmografos.com/permalink/7747.html

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Γερμανία: Συζητούν έξοδο χωρών από ευρώ και επιστροφή στο μάρκο!

'The Times' i 'Financial Times' destaquen en p...Image by agenciaacn via Flickrτου Νεκτάριου Β. Νώτη από το capital.gr

Με ερωτήματα, όπως «είναι εφικτή η έξοδος από το ευρώ;», «είναι η σμίκρυνση της Ευρωζώνης νομικά εφικτή;», «ποια είναι τα συν και τα πλην της επιστροφής στα εθνικά νομίσματα;», «συμφέρει ή όχι τη Γερμανία να επιστρέψει στο μάρκο;», οι γερμανικοί Financial Times και το περιοδικό Spiegel έκαναν εκτενείς αναφορές στα ενδεχόμενα διάσπασης της ζώνης του ευρώ και την επαναφορά του μάρκου στη νούμερο ένα οικονομία της Ευρώπης.

Οι FT Deutschland υποστηρίζουν ότι η ένταξη στο μηχανισμό στήριξης και της Ιρλανδίας και –πιθανότατα– και της Πορτογαλίας, δημιουργεί αμφιβολίες για το νόημα της Ευρωζώνης. Η εφημερίδα χαρακτηρίζει πολιτικά αδιανόητη την έξοδο μιας χώρας από την ΟΝΕ, καθώς η συνθήκη της Λισαβόνας προβλέπει μόνο καταγγελία της σύμβασης ένταξης από μια χώρα, αλλά όχι αποβολή αυτής από την Ένωση. Επικαλείται, μάλιστα, απόψεις πολιτικών αναλυτών, σύμφωνα με τις οποίες «δεν μπορεί να εμποδίσει κανείς ένα μέλος της Ε.Ε. να εγκαταλείψει το ευρώ. Η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα θα μπορούσε να γίνει σταδιακά. Αφού το κράτος που βγει, διακόψει την αποπληρωμή των δανειακών του υποχρεώσεων, θα μπορούσε στο εσωτερικό να πληρώνει στην ουσία τους εργαζόμενούς του –δημόσιους υπαλλήλους και επιχειρήσεις– με «φρέσκο» τυπωμένο χρήμα ή τα νέα ομόλογα, σε μορφή χρήματος. Αυτός ο τρόπος πληρωμών θα μπορούσε να επεκταθεί και στον ιδιωτικό τομέα. Κατ΄αυτό τον τρόπο θα είχε δημιουργηθεί de facto ένα παράλληλο νόμισμα, το οποίο θα διαπραγματευόταν υποτιμημένο. Αυτό το δρόμο ακολούθησε στην κρίση της Αργεντινής η επαρχία του Buenos Aires. Η τοπική κυβέρνηση εξέδωσε ομόλογα με την ονομασία Patacones, με τα οποία πλήρωσε τους δανειστές της. Γι΄ αυτό και ήταν αποδεκτά σαν μέσο πληρωμής στη συγκεκριμένη περιφέρεια».

Ο συντάκτης του άρθρου αναφέρεται συγκεκριμένα στην Ελλάδα, παραθέτοντας τα πλεονεκτήματα για τη χώρα (αύξηση ανταγωνιστικότητας μέσω υποτίμησης νομίσματος, που θα οδηγήσει σε πτώση των τιμών και αύξηση των εξαγωγών, χωρίς τις κοινωνικές εντάσεις, οι οποίες θα προκαλούνταν από τις περικοπές μισθών και συντάξεων).

Από την άλλη πλευρά, παραθέτει τα μειονεκτήματα μιας τέτοιας λύσης, κυρίως για τους δανειστές της χώρας μας, γιατί «θα έπρεπε να διαγράψουν ένα μέρος των απαιτήσεών τους. Αν μετατρέπονταν τα δάνεια από ευρώ σε δραχμές, το δανειακό βάρος θα ήταν μεγαλύτερο για την Ελλάδα. Εδώ γίνεται σαφές ότι για τράπεζες του εξωτερικού, που έχουν κρατικά ομόλογα υπερχρεωμένων χωρών της Ευρωζώνης, μια τέτοια έξοδος θα σήμαινε κατ΄ αρχήν απώλειες». Επίσης, αναλυτές υποστηρίζουν ότι η επιστροφή σε εθνικά νομίσματα θα έβλαπτε σοβαρά τις επιχειρήσεις με δανειακές υποχρεώσεις στο εξωτερικό, καθώς κάποιες εξ αυτών θα έπρεπε να αξιολογήσουν εκ νέου τις υποχρεώσεις τους και τα περιουσιακά τους στοιχεία, ενώ τα επιτόκια για νέα δάνεια θα αυξάνονταν σημαντικά, λόγω του συναλλαγματικού κινδύνου. «Αυτό, όμως, θα είχε μειονεκτήματα και για όσους θα συνέχιζαν να είναι στην Ευρωζώνη, γιατί οι επενδύσεις τους στην περιφέρεια θα έχαναν αξία».

Το περιοδικό Spiegel υποστηρίζει ότι ένταξη και της Ισπανίας στο μηχανισμό στήριξης θα σήμαινε το τέλος το ευρώ στη σημερινή του μορφή και παραθέτει δύο σενάρια:

Είτε τη δημιουργία του ευρώ του Βορρά και του ευρώ του Νότου, είτε την επιστροφή της Γερμανίας στο μάρκο και των άλλων χωρών στα εθνικά τους νομίσματα.

Αναφέρει, μάλιστα, ότι σχεδόν οι μισοί Γερμανοί επιθυμούν το παλιό τους νόμισμα και ότι φυλάνε περί τα 6,6 δισεκατομμύρια ευρώ σε μάρκα (13 δισ. μάρκα) κάτω από το στρώμα και σε σεντούκια !

Χαρακτηρίζει, πάντως, «καταστροφική» για τη Γερμανία την επιστροφή στο μάρκο, καθώς κοστίζει πολλά χρήματα η όλη διαδικασία, ενώ απαιτεί και χρόνο, ο οποίος δεν θα υπάρχει σε περίπτωση κατάρρευσης του ευρώ. Αναφέρει, επίσης, ότι οι γερμανικές εξαγωγές θα πλήττονταν σημαντικά, καθώς η ανατίμηση του γερμανικού νομίσματος θα ήταν μη ελεγχόμενη, λόγω της προτίμησης των επενδυτών σε αυτό. Η πτώση των εξαγωγών θα είχε αρνητικές συνέπειες και στην αγορά εργασίας. Εκτός αυτού, οι γερμανικές εταιρίες θα είχαν και άλλες δαπάνες δισεκατομμυρίων, γιατί «χωρίς το ευρώ θα έπρεπε να εξασφαλιστούν απέναντι στις συναλλαγματικές αυξομειώσεις. Επιπλέον, μια κατάρρευση του ευρώ ή επαναφορά στο μάρκο θα επέφερε χάος στις αγορές, γιατί όλες οι μεγάλες γερμανικές τράπεζες έχουν ομόλογα άλλων χωρών σε ευρώ. Χωρίς το κοινό νόμισμα, οι χώρες αυτές θα πλήρωναν τα χρέη τους σε δραχμές ή λίρα. Αυτό όμως θα ήταν σοβαρό πρόβλημα για τις τράπεζες, γιατί λόγω της ανατίμησης του μάρκου, θα είχαν μικρότερη αξία και η λίρα και η δραχμή. Έτσι, οι γερμανικές τράπεζες θα έπρεπε να διαγράψουν ένα μέρος των χρεών».

Ο συντάκτης του άρθρου υποστηρίζει ακόμα ότι η Ευρώπη θα έχανε σε επιρροή τόσο απέναντι στις ΗΠΑ, όσο και στην Κίνα και ότι το δολάριο θα γινόταν το αδιαφιλονίκητο νόμισμα για την παγκόσμια οικονομία.
Πηγή:www.capital.gr
Enhanced by Zemanta

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Η θανατική ποινή είναι φόνος;

Signature of Umberto Eco. Redrawn in SVG by Di...Image via WikipediaΤου Umberto Eco
" Οι κοινωνίες δεν πρέπει να σκοτώνουν τους πολίτες τους- ακόμη και τους δολοφόνους Τον περασμένο Σεπτέμβριο, στη Βιρτζίνια, η Τερέζα Λιούις εκτελέστηκε με θανατηφόρο ένεση. Ουδείς θα τιμωρηθεί για τη δολοφονία της, επειδή είχε καταδικαστεί νομίμως σε θάνατο. Είχε οργανώσει τη δολοφονία του συζύγου της και του θετού γιου της - κάτι που βεβαίως είναι αντίθετο με τον νόμο-, ενώ εκείνοι που τη σκότωσαν το έκαναν με την ευλογία των Αρχών.

Θα έπρεπε ίσως να επαναδιατυπώσουμε την Εκτη Εντολή ως εξής: «Ου φονεύσεις άνευ αδείας». Στο κάτω-κάτω, επί αιώνες λατρέψαμε τις σημαίες που έφεραν οι στρατιώτες, οι οποίοι στον πόλεμο είχαν την άδεια να σκοτώνουν, όπως ακριβώς και ο Τζέιμς Μποντ.

Και σήμερα ο ιρανός πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ έχει, σύμφωνα με πληροφορίες, ανταποκριθεί στις εκκλήσεις από τη Δύση για επιείκεια υπέρ μιας γυναίκας που φέρεται να έχει διαπράξει μοιχεία και έχει καταδικαστεί σε θάνατο διά λιθοβολισμού. Η εκτέλεση της ποινής έχει ανασταλεί, αλλά οι ιρανοί αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι παραμένει σε ισχύ λέγοντας στην πραγματικότητα: Διαμαρτύρεστε επειδή θέλουμε να σκοτώσουμε νόμιμα μια ιρανή γυναίκα, όταν εσείς σκοτώνετε νόμιμα μια Αμερικανίδα;

Μια πρώτη αντίδραση στη λογική του Αχμαντινετζάντ είναι ότι η Αμερικανίδα σχεδίασε τη δολοφονία του συζύγου της, ενώ η Ιρανή, η Σακινέχ Μοχαμάντι Αστιάνι, ήταν απλώς άπιστη στον άνδρα της. Και η Αμερικανίδα πέθανε χωρίς να πονέσει, ενώ η Ιρανή κινδυνεύει να πεθάνει με έναν άγριο τρόπο. Μια απάντηση τέτοιου είδους υποδηλώνει δύο πράγματα: ότι ενώ μια άπιστη σύζυγος θα έπρεπε να τιμωρηθεί με ένα διαζύγιο χωρίς διατροφή, είναι αποδεκτό να τιμωρείς μια δολοφόνο με τη θανατική ποινή- εφόσον ο τρόπος της εκτέλεσης δεν είναι πολύ οδυνηρός.

Αν η κρίση μας δεν ήταν τόσο νεφελώδης, θα έπρεπε ίσως να δούμε το ευρύτερο επιχείρημα: ότι ακόμη και οι δολοφόνοι δεν πρέπει να καταδικάζονται σε θάνατο, ότι οι κοινωνίες δεν πρέπει να σκοτώνουν τους πολίτες τους- ακόμη και αν η διαδικασία είναι σχετικά ανώδυνη. Πώς θα μπορούσαν οι πολίτες των δημοκρατικών χωρών να απαντήσουν στον ηγέτη μιας μάλλον μη δημοκρατικής χώρας όταν μας ζητάει να μην επικρίνουμε τη θανατική ποινή στο Ιράν- δεδομένου ότι ορισμένες δυτικές χώρες διατηρούν τη θανατική ποινή;

Η κατάσταση είναι μάλλον άχαρη και θα ήθελα να μάθω αν εκείνοι οι Δυτικοί- στους οποίους περιλαμβάνεται η πρώτη κυρία της Γαλλίας Κάρλα Μπρούνι-Σαρκοζί- που διαμαρτύρονται για τη θανατική ποινή στο Ιράν έχουν διαμαρτυρηθεί και για την ίδια ποινή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Υποψιάζομαι ότι πολλοί δεν το έχουν κάνει. Οι Δυτικοί έχουν γίνει εντελώς αναίσθητοι μπροστά στον μεγάλο αριθμό νόμιμων εκτελέσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μας προξενεί ωστόσο φρίκη η ιδέα ότι μια γυναίκα μπορεί να πεθάνει με τόσο μαρτυρικό τρόπο στο Ιράν.

Δεν είμαι απαθής μπροστά σε αυτό: Οταν μου έστειλαν να υπογράψω μια έκκληση διαμαρτυρίας για τον λιθοβολισμό της Αστιάνι, την υπέγραψα αμέσως. Την ίδια στιγμή παρέβλεψα το γεγονός ότι η Τερέζα Λιούις από τη Βιρτζίνια θα οδηγούνταν σε εκτέλεση. Εμείς στη Δύση θα είχαμε άραγε διαμαρτυρηθεί το ίδιο αν η Αστιάνι είχε καταδικαστεί σε θάνατο με θανατηφόρο ένεση; Είμαστε αγανακτισμένοι με τον λιθοβολισμό ή με την εκτέλεση όσων παραβιάζουν την Εβδομη Εντολή- «Ου μοιχεύσεις»- και όχι την Εκτη; Δεν ξέρω, αλλά είναι γεγονός ότι οι ανθρώπινες αντιδράσεις είναι συχνά ενστικτώδεις και παράλογες.

Τον περασμένο Αύγουστο έπεσα επάνω σε έναν διαδικτυακό τόπο που περιέγραφε αρκετούς τρόπους για να μαγειρέψεις μια γάτα. Είτε επρόκειτο περί αστείου είτε για κάτι σοβαρό, οι υπερασπιστές των δικαιωμάτων των ζώων από όλον τον κόσμο ξεσηκώθηκαν. Λατρεύω τις γάτες. Είναι από τα λίγα πλάσματα που δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα αφεντικά τους- αντιθέτως εκμεταλλεύονται τα αφεντικά τους με ολύμπιο κυνισμό- και η αγάπη τους για το σπίτι σκιαγραφεί μια μορφή πατριωτισμού. Ετσι θα επαναστατούσα αν μου έφερναν ένα πιάτο με γάτα ψητή. Από την άλλη πλευρά, θεωρώ τα κουνέλια το ίδιο χαριτωμένα με τις γάτες, αλλά δεν έχω κανέναν ενδοιασμό να τα φάω. Σκανδαλίζομαι που βλέπω σκυλιά να τρέχουν ελεύθερα σε κινεζικά σπίτια και να παίζουν με τα παιδιά, όταν όλοι γνωρίζουν ότι θα φαγωθούν στο τέλος της χρονιάς. Αλλά τα γουρούνια- ζώα ιδιαιτέρως ευφυή, όπως μου λένε- κυκλοφορούν στις φάρμες της Δύσης και ελάχιστοι άνθρωποι ανησυχούν για το γεγονός ότι προορίζονται για ζαμπόν. Τι μας αναγκάζει να θεωρούμε ότι ορισμένα ζώα δεν είναι για φάγωμα όταν τους δίνουμε ανθρώπινη μορφή, ενώ βρίσκουμε άλλα αξιολάτρευτα δημιουργήματα- μοσχαράκια, για παράδειγμα ή αρνάκια- εύγευστα;

Εμείς οι άνθρωποι είμαστε περίεργα πλάσματα, ικανοί να δώσουμε πολλή αγάπη αλλά και να επιδείξουμε τρομακτικό κυνισμό, έτοιμοι να προστατεύσουμε ένα χρυσόψαρο και να βράσουμε ζωντανό έναν αστακό, να συνθλίψουμε μια σαρανταποδαρούσα χωρίς τύψεις και να χαρακτηρίσουμε βάρβαρο τον φόνο μιας πεταλούδας. Ομοίως, υιοθετούμε διαφορετική στάση μπροστά σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις θανατικής ποινής- μας σκανδαλίζει η μία, ενώ κλείνουμε τα μάτια στην άλλη.

Μπαίνω καμιά φορά στον πειρασμό να συμφωνήσω με τον ρουμάνο συγγραφέα Εμίλ Μιχάι Σιοράν, ο οποίος υποστήριζε ότι η δημιουργία, από τη στιγμή που ξέφυγε από τα χέρια του Θεού, πρέπει να αφέθηκε στα χέρια ενός άλλου Δημιουργού: σε έναν αδέξιο μαστροχαλαστή, ίσως και λίγο μπεκρούλιακα, που έπιασε δουλειά έχοντας πολύ μπερδεμένες ιδέες στο μυαλό του.


Ο Ουμπέρτο Εκο είναι δοκιμιογράφος και συγγραφέας πολλών ευπώλητων βιβλίων, όπως «Το όνομα του Ρόδου», «Το εκκρεμές του Φουκώ», «Μπαουντολίνο» κτλ.
Αναδημοσίευση του άρθρου του από το Βήμα της 17/11/2010
Enhanced by Zemanta

Το πραγματικό μήνυμα των εκλογών

Tου Πασχου Μανδραβελη - «Καθημερινή»
Το πραγματικό μήνυμα αυτών των εκλογών, το κατέγραψε πριν από μερικές μέρες (16.11.2010) στο πρωτοσέλιδό της η «Καθημερινή» : «Εντολή ανανέωσης της πολιτικής». Οι πολίτες αψήφησαν τα υποδεκάμετρα με τα οποία μετρούν κάθε βράδυ στα τηλεπαράθυρα τις κομματικές επιρροές και αποφάσισαν να δοκιμάσουν νέα πρόσωπα εκτός των μικρών και μεγάλων μαντριών. Η ανανέωση της πολιτικής σκηνής, που επέβαλαν όσοι δεν ιδιωτεύουν, δείχνει ότι υπάρχει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας που αντιδρά στη σήψη και ανοίγει παράθυρα για να μπει φρέσκος αέρας στην πολιτική. Θα έχει ευεργετικά αποτελέσματα στο μέλλον.
Φυσικά, και παρά τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα των εκλογών, τα προβλήματα δεν τελείωσαν την Κυριακή. Τώρα αρχίζουν. Οι νέοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες πρέπει να σχεδιάσουν τα του οίκου τους από την αρχή. Μέχρι τώρα, η Τοπική Αυτοδιοίκηση έκρυβε όλες τις παθογένειες κάτω από το χαλί των χρημάτων που το κράτος δανειζόταν. Οι δήμαρχοι ξόδευαν αλόγιστα για φανφάρες και έργα βιτρίνας και στο τέλος, όταν δεν είχαν να πληρώσουν τα βασικά (καθαριότητα, κοινωνική προστασία κ.λπ.), ξεκινούσαν μια καμπάνια για το «ανάλγητο» κράτος που δεν δίνει τα της Αυτοδιοίκησης στην Αυτοδιοίκηση. Αυτό το επαναλαμβανόμενο παραμυθάκι τέλειωσε, διότι τέλειωσαν τα λεφτά από τις αγορές και αναγκαστικά όλοι πρέπει να συμμαζευτούν. Ακόμη και οι ανοιχτοχέρηδες της Αυτοδιοίκησης. (Σ.Σ.: είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι αυτές οι εκλογές πρέπει να ήταν οι πιο φθηνές των τελευταίων τριάντα χρόνων. Ελειψε η πολλή χαρτούρα, τα φανταχτερά εκλογικά κέντρα, τα σόου και τα πανηγύρια)
Το βασικότερο, όμως, πρόβλημα είναι ότι οι νέοι «άρχοντες» πρέπει να στήσουν τους οργανισμούς Τ.Α. από την αρχή. Δεν παραλαμβάνουν μόνο μεγάλα ελλείμματα, παραλαμβάνουν και την ανοργανωσιά του ευρύτερου δημόσιου τομέα με πλεονάζον δυναμικό, άχρηστες δομές και υποδομές. Πρέπει να φτιάξουν διπλογραφικά συστήματα για να ελέγχονται τα έσοδα και οι δαπάνες, μηχανογράφηση που θα εξοικονομεί ανθρωποώρες, συστήματα διοίκησης των άπειρων δημοτικών επιχειρήσεων κ.λπ. Θα πρέπει να κλείσουν Οργανισμούς που εξυπηρετούσαν μόνο τις δημόσιες σχέσεις των προκατόχων τους και να ρίξουν το βάρος σε άλλες υπηρεσίες που χρειάζονται στον πολίτη. Αυτό σημαίνει ανακάτεμα του τέλματος και αντίδραση των μικρών και μεγάλων κατεστημένων.
Το έργο τους δυσκολεύει για έναν ακόμη λόγο. Η μεγάλη τομή στην αυτοδιοίκηση και στο κράτος, που ονομάζεται «Καλλικράτης», είναι ένα νέο πράγμα που αναγκαστικά θα έχει τα προβλήματα έναρξης. Είναι φυσιολογικό· κάθε αλλαγή κουβαλά τις δυσλειτουργίες της. Θα υπάρχουν, πέρα από απρόθυμους μεταταγέντες υπαλλήλους, αλληλοκαλυπτόμενες αρμοδιότητες, αδιευκρίνιστες πτυχές του θεσμικού πλαισίου κ.λπ. Ολα αυτά θα έπρεπε να συζητηθούν κυρίως στην προεκλογική εκστρατεία, έτσι ώστε και διάφορα πράγματα να διευκρινιστούν, αλλά και οι πολίτες να είναι ενημερωμένοι για όσα πρέπει να επιτευχθούν. Δυστυχώς, με ευθύνη των πολιτικών αλλά και των ΜΜΕ, η συζήτηση έμεινε στο Μνημόνιο. Το πρώτο και πολλές φορές το μόνο που ερωτούνταν οι αυτοδιοικητικοί είναι «εσείς τι άποψη έχετε για το Μνημόνιο;». Είναι ένα επιπλέον έλλειμμα που αναγκαστικά θα φορτωθούν οι νέοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες.

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Financial Times: Οργή για τη στάση της Γερμανίας

 George A. Papandreou - World Economic Forum An... Η οργή των Ευρωπαίων για τη στάση της Γερμανίας ξεχειλίζει, αναφέρει σε σημερινό δημοσίευμά της η εφημερίδα Financial Times.

«Όταν ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας κ. Γιώργος Παπανδρέου εξέφρασε αυτή την εβδομάδα την απογοήτευσή του για το ότι η Γερμανία ωθεί την Ευρωζώνη στο χείλος μία νέας κρίσης χρέους, είπε δημόσια αυτό που άλλοι ανώτατοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και διπλωμάτες έλεγαν σε κατ' ιδία συζητήσεις εδώ και εβδομάδες», υπογραμμίζει η εφημερίδα.

Η κίνηση της Γερμανίδας καγκελαρίου 'Αγγελα Μέρκελ να προωθήσει, με αλλαγή της Συνθήκης της ΕΕ, έναν νέο Μηχανισμό Αντιμετώπισης Κρίσεων στην Ευρωζώνη - που θα επιβάλλει στους ιδιώτες επενδυτές να φέρουν το μεγαλύτερο κόστος μελλοντικών προγραμμάτων διάσωσης χωρών με δημοσιονομικά προβλήματα - έγινε δεκτή με δυσφορία στην περασμένη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ.

AΝΑΛΥΤΙΚΑ ΕΔΩ

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

Φασίστας γίνεσαι, δεν γεννιέσαι...

Violent confrontation between anarchists and C...Image via Wikipedia
Του Θέμη Δημητρακόπουλου*

Η -απρόσμενη(;)- εκλογική καταγραφή της φασιστικής, νεοναζιστικής ακροδεξιάς στις δημοτικές εκλογές της Κυριακής 7 Νοεμβρίου με ένα άκρως ανησυχητικό 5,3% και την εκλογή του γνωστού νεοναζί Ν. Μιχαλολιάκου στο Δημοτικό Συμβούλιο του πρώτου δήμου της χώρας, με διψήφια μάλιστα ποσοστά στο προβληματικό, από κάθε άποψη, κέντρο της Αθήνας, δεν χτυπάει απλώς το καμπανάκι: σημαίνει συναγερμό για μια ανίκανη, αδιάφορη και ουσιαστικά ηττημένη κρατική μηχανή, ανάβει κόκκινο φως για μια παραδομένη, αμήχανη, αφυδατωμένη από κάθε αλληλεγγύη και συνοχή κοινωνία - μια κοινωνία δίχως πρόσωπο και δίχως πολιτικό, και συνεπώς ανθρώπινο, έρμα.
Οι 10.000 και πλέον μαύρες ψήφοι ενός «κόμματος» που κινείται στις ακρότατες παρυφές της δημοκρατικής νομιμότητας (κατά τη γνώμη μου εγείρεται σοβαρό το συνταγματικό και πολιτικό ερώτημα: η Χρυσή Αυγή να τεθεί επιτέλους εκτός νόμου), ενός «κόμματος» που εκμεταλλεύεται μια πολύ δύσκολη, πρωτόφαντη και στενάχωρη κατάσταση στις γειτονιές του κέντρου όπου, με την ανοχή και την αδιαφορία των όποιων αρμόδιων, στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, στοιβάζονται σε συνθήκες γκέτο άλλων εποχών χιλιάδες εξαθλιωμένοι, καταδιωγμένοι, πάμφτωχοι και ανέστιοι μετανάστες -η λέξη «λαθρομετανάστες» δεν υπάρχει στο προσωπικό μου λεξιλόγιο, έτσι κι αλλιώς πρόκειται για λαθρεπιβάτες της ίδιας τους της ζωής, για δραπέτες ενός δυσβάσταχτου, αβίωτου παρελθόντος, για επαίτες ενός αβέβαιου και τις περισσότερες φορές προδιαγεγραμμένου μέλλοντος- αυτά τα 10.000 καρφιά που μπήχτηκαν στο σμπαραλιασμένο σώμα της ήδη ανάπηρης Δημοκρατίας μας, φανερώνουν αυτό που όλοι φοβόμασταν να κατονομάσουμε, αν και το βλέπαμε (και από ιστορική εμπειρία) να έρχεται: το αβγό του φιδιού έχει κιόλας εκκολαφθεί.
Αυτοί που κραύγαζαν, χρόνια τώρα, -και με την ανοχή πολλών θεσμικών, κοσμικών τε και εκκλησιαστικών- Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι (το μότο των Χρυσαυγιτών και των ποικιλώνυμων συνοδοιπόρων τους), βλέπουν τώρα την ψυχοπαθολογική εξαλλοσύνη τους να αποδίδει τους πρώτους καρπούς. Το κήρυγμα μίσους και μισαλλοδοξίας, το παραλήρημα άκριτης εθνικοφροσύνης, η μονοπώληση ενός αρρωστημένου, κομπλεξικού πατριωτισμού στη γραμμή του αλήστου μνήμης γελοίου χουντικού προτάγματος (Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών) βρίσκει ακροατήριο - και το χειρότερο, το βρίσκει σε νέους ανθρώπους, της γενιάς των (μείον) 700 ευρώ, με το φάσμα της ανεργίας και της έλλειψης κάθε κοινωνικής αλληλεγγύης να κρέμεται δαμόκλειος σπάθη πάνω από το παρόν και το μέλλον τους. Ουσιαστικά απολίτικοι και αποξενωμένοι, αυτοί οι νέοι δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε γιατί βρίσκουν εύκολο καταφύγιο στην αγκαλιά μιας νεοναζιστικής οργάνωσης που, αν μη τι άλλο, τους προσφέρει την αναγνώριση και τη συνοχή, την ψευδαίσθηση μιας θαλπωρής και μιας «οικογένειας» που ολοφάνερα στερούνται «εκεί έξω» (ακούγεται ίσως αιρετικό, όμως όλοι μας τελικά έχουμε ανάγκη από ανθρώπινη ζεστασιά, αναγνώριση -ακόμη, ακόμη και τρυφερότητα- και στην πολιτική μας ένταξη και δράση). Μόνο που αυτή η αγκαλιά, αυτό το διαστροφικό, υποκατάστατο μητρικό στήθος που θηλάζουν όλα αυτά τα απολωλότα μαύρα πρόβατα μιας κοινωνίας-κακιάς μητριάς, στάζει χολή και μίσος. Μίσος που πρέπει να εκτονωθεί και που οδηγεί αναπόφευκτα στη βία - κι ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα.
Το πολιτικό σύστημα στέκει μάλλον αμήχανο απέναντι σε μια κατάσταση που δεν ξέρει από πού και πώς να τη μαζέψει. Ιδιαίτερα από την αριστερά, θα περίμενε κανείς μια πιο υπεύθυνη, μελετημένη, δυναμική και δημιουργική παρέμβαση, πέρα από τις συμβολικές παρουσίες των επικεφαλής κάποιων αριστερών δημοτικών και περιφερειακών παρατάξεων στην πολύπαθη πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα. Τα όσα διαδραματίστηκαν εκεί, λίγο-πολύ αναμενόμενα και ασυζητητί καταδικαστέα, με τα γιαουρτώματα και τους πετροβολισμούς, μπορεί να φαντάζουν κωμικοτραγικά από μια σκοπιά, όμως φοβάμαι ότι αποτελούν προανάκρουσμα, το πρελούδιο μιας επερχόμενης «Όπερας του κακού», με πολλές πράξεις, άγνωστη διάρκεια και αβέβαιο φινάλε. Τι θα κάνει άραγε ο μαέστρος - και ο μαέστρος εν προκειμένω είναι η κοινωνία των πολιτών, όλοι εμείς δηλαδή;
Ας απαντήσει ο καθένας και η καθεμιά μας, με ειλικρίνεια και αυτοκριτική διάθεση. Ας μπει στη θέση και των μεταναστών, και των κατοίκων -η ικανότητα της «εμπάθειας» που ολοένα πιο πολύ μας λείπει- ας πασχίσει να μπει στο πετσί ακόμη κι αυτών των νέων με τα μαύρα ρούχα και τα σιδερικά στα χέρια, που νομίζουν ότι ανήκουν στην υπέρτατη φυλή του σύμπαντος (για να θυμηθούμε και την ομάδα Έψιλον, αυτούς τους εξωγήινους προγόνους των σημερινών υπερήφανων Ελληναράδων, για τους οποίους πλασάριζε, τηλεοπτικά, βιβλία γνωστός μας life-style βουλευτής...). Κι ας προσπαθήσουμε να πλησιάσουμε με περισσότερη ευαισθησία και λιγότερη επιθετικότητα τους περίοικους των «επικίνδυνων» περιοχών, ανθρώπους που μες στη δίνη μιας μίζερης, ακόμη κι εφιαλτικής καθημερινότητας, είναι πιθανόν να έδωσαν ψήφο αγανάκτησης και απόγνωσης εκεί όπου δεν έπρεπε ούτε καν να το σκέφτονταν: στη Χρυσή Αυγή, ένα «πολιτικό» και όχι μόνο μόρφωμα, που δεν μπορεί να δώσει λύσεις και διεξόδους ούτε στα δικά του, προβληματικά παιδιά...
Ποιος να το 'λεγε ότι μετά από 2.500 χρόνια από τον Χρυσό Αιώνα του Περικλή, η δύσμοιρη Αθήνα θα κινδύνευε να βιώσει τον Αιώνα του ζόφου της Χρυσής Αυγής...
Ας βάλουμε πλάτη, και νου και καρδιά, όλοι οι δημοκράτες, όλοι οι αριστεροί, για να μην συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο.

* Ο Θέμης Δημητρακόπουλος είναι μέλος της Πανελλαδικής Πολιτικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΓΗ
Enhanced by Zemanta

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...