Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

O Μίκης Θεοδωράκης επιτίθεται σε όσους θέλουν πόλεμο με τη Συρία: Τι να περιμένεις από τους άγριους με τη γραβάτα.

Με άρθρο του ο Μίκης Θεοδωράκης μιλά για τον επικείμενο πόλεμο στη Συρία, επιτίθεται σε εκείνους που θέλουν να τον ξεκινήσουν, τους «άγριους με τη γραβάτα» και θυμάται τις συζητήσεις του με τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας, Φρανσουά Μιττεράν, όταν τον φιλοξενούσε στο σπίτι του στο Βραχάτι.
Το άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη στα Επίκαιρα:

Τα τύμπανα πολέμου ηχούν και πάλι στη Μέση Ανατολή. Νέος στόχος η Συρία.

Το έχουμε, νομίζω, πει. Κάθε τόσο πρέπει να γίνεται και ένας πόλεμος για να κρατηθεί το επίπεδο ζωής στις χώρες που στηρίζουν την κοινωνική τους ανάπτυξη στην εξαγωγή του μαύρου θανάτου.

Κάποτε ο πρόεδρος Μιττεράν μου εκμυστηρεύθηκε ότι εάν δεν πουλήσουν όπλα, θα πέσει κάθετα το επίπεδο της ζωής στην Γαλλία. Και όταν λέμε «όπλα», πρόσθεσε, εννοούμε μεγάλα, χοντρά, ακριβά, όπως αεροπλάνα, υποβρύχια, τανκς, πυραύλους και φυσικά σφαίρες, εκατομμύρια σφαίρες.

- Και χημικά; τον ρώτησα, γιατί ήξερα.

- Αυτό δεν μπορώ να το πω, μου απάντησε με το γνωστό γαλατικό του ειρωνικό μειδίαμα. Αφού αυτός ο ίδιος είχε φροντίσει να σώσει τον γιο μου βάζοντάς τον στο μοναδικό στον κόσμο υπερσύγχρονο «διαστημικό» στρατιωτικό νοσοκομείο του Παρισιού που ήταν παράρτημα του εργαστηρίου παραγωγής χημικών, που τότε εφοδίαζαν τον Σαντάμ με αυτά, στον πόλεμο κατά του Ιράν. Τα χημικά εξόντωναν τους Ιρανούς και όσους δεν πέθαιναν «όπως θα έπρεπε» αλλά είχαν βαρειά εγκαύματα τους έφερναν σ' αυτό το νοσοκομείο για να τους εξετάσουν βασικά οι επιστήμονες που έφτιαχναν τα χημικά και να διαπιστώνουν ποιο σφάλμα έκαναν στο κοκταίηλ των χημικών και έζησαν οι τραυματίες αυτοί ενώ κανονικά «έπρεπε» να πεθάνουν... Έτσι μ' αυτόν τον «ανθρωπιστικό» τρόπο -γιατί παράλληλα οι γιατροί βελτίωναν τις μεθόδους θεραπείας εγκαυμάτων- οι χημικοί των εργαστηρίων του μαύρου θανάτου βελτίωναν τις επιδόσεις τους! Σκέφτομαι την ικανοποίηση των επιστημόνων θανάτου όπου γης από το τελευταίο τους κατόρθωμα, τα εκατοντάδες παιδάκια στη Συρία, για να κρατηθεί ψηλά το επίπεδο ζωής ενός ακόμα προπύργιου της Δημοκρατίας και της υπεράσπισης της Ασφάλειας και της Ειρήνης σε περιοχή με υπανάπτυκτους λαούς.

- Μ.Θ. Και γιατί, κύριε Πρόεδρε, αντί να πουλάτε θάνατο δεν φροντίζετε να πουλάτε ειρήνη; Αντί για σφαίρες τρόφιμα, αντί για πυραύλους ψυγεία, αντί για κανόνια αυτοκίνητα, τηλεοράσεις, έπιπλα, σχολεία, βιβλία, ρούχα, αρώματα! Οι πόλεμοι δεν γίνονται μόνο για τα κέρδη;

- Φ. ΜΙΤ. Γίνονται για να παταχθεί η τρομοκρατία, οι εθνικισμοί, οι φανατισμοί

- Μ.Θ. Κι εσείς τι είσθε; Χωροφύλακες;

- Φ. ΜΙΤ. Ποιοι εμείς; Το Συμβούλιο Ασφαλείας αποφασίζει.

- Μ.Θ. Το λέτε σοβαρά; Αφού υπάρχουν χώρες που δεν συμφωνούν.

- Φ.ΜΙΤ. Τότε απευθυνόμαστε στον ΟΗΕ, στην πλειοψηφία των Εθνών.

- Μ.Θ. Κορέα, Βιετνάμ, Αφρική, Νότια Αμερική... Μόνο αυτοί οι λαοί είναι άτακτοι;
Υπανάπτυκτοι; Κακοί; Κι αυτό το λέτε αυτό εσείς, ένας Γάλλος που έζησε από πρώτο χέρι την καλωσύνη, την Ανάπτυξη και την Τάξη της Χιτλερικής Γερμανίας... Υπάρχει τάχα ένας λαός σε όλο τον υπανάπτυκτο κόσμο που να έχει φτάσει την βαρβαρότητα και την κτηνωδία στα επίπεδα αυτής της ευρωπαϊκής χώρας;

Ήταν τότε που φιλοξενούσα τον Πρόεδρο της Γαλλίας στο σπίτι μου στο Βραχάτι. Όπως ξέρετε, ποτέ δεν αναφέρθηκα στις προσωπικές μας συζητήσεις, γιατί έτσι έπρεπε να κάνω. Πέρασαν όμως πολλά χρόνια και πιστεύω ότι αυτά τα λόγια που αποκαλύπτω, δεν θίγουν τη μνήμη του μεγάλου φίλου.

Μου δίνουν όμως το έναυσμα για να προχωρήσω σε ορισμένες σκέψεις με αφορμή τους πολέμους που σχεδόν κάθε χρόνο κάνουν εδώ κι εκεί οι ίδιες πάντα χώρες: ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Ισραήλ και η Γερμανία να ακολουθεί προσεκτικά. Τι το κοινό έχουν; Έχουν πολλά. Όμως εγώ θα αναφερθώ στο γεγονός ότι οι πολεμικές τους βιομηχανίες μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου άρχισαν να παίρνουν ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο στο σύνολο των παραγωγικών σχέσεων και δυνάμεων και επομένως και στους εθνικούς προϋπολογισμούς αυτών των κρατών, σε σημείο που, όπως το είπε κι ο Μιττεράν, να εξαρτάται το επίπεδο ζωής της χώρας από τα κέρδη της εξαγωγής του μαύρου θανάτου.

Όμως αυτή η τεράστια σημασία των πολεμικών βιομηχανιών στη ζωή ενός έθνους δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στα οικονομικά πλαίσια. Διότι διαβρώνει με πολλούς τρόπους ολόκληρη την κοινωνία. Και κυρίως ψυχολογικούς, ιδεολογικούς, πολιτικούς και φυσικά στρατιωτικούς. Τα εκατομμύρια εργάτες στις πολεμικές βιομηχανίες, οι οικογένειές τους, το κοινωνικό περιβάλλον στις μικρές πόλεις, όπου υπάρχουν πολεμικά εργοστάσια. Οι στρατιωτικοί που η ψυχολογία τους ανεβαίνει με το αίσθημα της δύναμης, της ανωτερότητας, της εθνικής ισχύος, της βίας που ξεπερνά τα όρια κάθε ελέγχου και γίνεται ανεξέλεγκτη, ατιμώρητη, κυριαρχική. Και φυσικά αυτή η αλλαγή της ψυχολογίας δεν περιορίζεται στους στρατιωτικούς αλλά διαχέεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και κυρίως στα ΜΜΕ και τους επιστήμονες. Επίσης τα οικονομικά οφέλη δεν περιορίζονται στους λίγους επί κεφαλής. Διαχέονται και αυτά σε όλη την κοινωνία. Όσο για τα κρατικά οφέλη, με τους φόρους πηγαίνουν προς τους κοινωνικούς τομείς της Πρόνοιας, Υγείας, Παιδείας και Έρευνας. Έτσι τελικά πίσω από κάθε δολλάριο και κάθε ευρώ του κάθε πολίτη υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των όπλων που κατασκευάζουν οι «πολιτισμένοι» για να εξοντώσουν τους «απολίτιστους», εισπράττοντας από τους θανάτους και τις καταστροφές τους κολοσσιαία κέρδη, ώστε να ζουν άνετα και πολιτισμένα και να δίνουν αφ' υψηλού μαθήματα σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλες παρλαπίπες.

Συμπέρασμα: Από μια τέτοια κοινωνία αγρίων με γραβάτα, τι μπορεί κανείς να περιμένει; Η διαφορά μας εμάς των Ελλήνων από τους Ιρακινούς και τους Σύριους είναι γεωγραφικού χαρακτήρα, γιατί είμαστε πιο κοντά στα έθνη των «πολιτισμένων». Αν μας καίγανε ζωντανούς, όπως ετοιμάζονται να κάνουν τώρα με την Συρία, η οσμή των κρεάτων που καίγονται, ίσως έφτανε ως τη μύτη τους και αυτό είναι ενοχλητικό. Υπάρχουν άλλοι τρόποι για υπανάπτυκτους που κατά λάθος έγιναν Ευρωπαίοι. Εξ ίσου κερδοφόροι. 40 δισεκατομμύρια ευρώ κέρδισαν οι Γερμανοί από τη δική μας κρίση και από την κρίση των άλλων υπανάπτυκτων του Νότου...
Enhanced by Zemanta

Εκκλησία και κράτος: ο εναγκαλισμός καλά κρατεί

Αρθρο του ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Ευβοίας

Θεσμοθετείται αυτή την εβδομάδα η ίδρυση, με Κοινή Απόφαση των υπουργών Οικονομικών και Παιδείας, ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «Εταιρεία Αξιοποίησης Ακίνητης Εκκλησιαστικής Περιουσίας Α.Ε.» (ΕΑΑΕΠ).

Η διάρκειά της θα είναι 99 χρόνια και στο μετοχικό της κεφάλαιο των 300.000 ευρώ θα συμμετέχουν, κατά 50% έκαστος, το ελληνικό Δημόσιο και η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών.

Αποκλειστικός σκοπός της ΕΑΕΑΠ Α.Ε. θα είναι η αξιοποίηση και διαχείριση των ακινήτων, επί των οποίων η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών διατηρεί δικαιώματα κυριότητας ή ασκεί τη διοίκηση και τη διαχείριση η ίδια ή νομικά πρόσωπα και φορείς που υπάγονται στη δικαιοδοσία της. Επίσης θα παρέχεται η δυνατότητα περιέλευσης στην εταιρεία και άλλων ακινήτων επί των οποίων ασκούν τη διοίκηση και διαχείριση και άλλα νομικά πρόσωπα (Μητροπόλεις, Μονές, Αποστολική Διακονία κ.ά.). Δηλαδή στην ΕΑΕΑΠ Α.Ε. περιέρχεται το σύνολο των ακινήτων που ο ευρύτερος χώρος της Εκκλησίας της Ελλάδος κατέχει ή θεωρεί ότι κατέχει ανάλογα δικαιώματα.

Στην κοινή ανακοίνωσή τους για τη συμφωνία το γραφείο του πρωθυπουργού και η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών ανέφεραν μεταξύ άλλων: «Σε συνέχεια της σχετικής πρότασης του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου -η οποία έχει διατυπωθεί και τεθεί υπ' όψιν της πολιτείας ήδη από τον Οκτώβριο του 2009- αποφάσισαν να προχωρήσουν άμεσα.

»Πρόκειται για μία κοινωνική σύμπραξη στο ανώτατο θεσμικό επίπεδο με μοναδικό σκοπό την ανακούφιση των σκληρά δοκιμαζόμενων συνανθρώπων μας και την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής».

Πριν από την υλοποίηση της απόφασης πρέπει όμως:

α) να ξεκαθαριστεί ποια είναι η περιουσία που η Εκκλησία κατέχει δικαιώματα τέτοιας αξιοποίησης, και

β) να συμφωνήσουν τα συμβαλλόμενα μέρη για τον τρόπο κάλυψης του κόστους λειτουργίας της Εκκλησίας.

Η πρώτη απόπειρα, μεταπολιτευτικά, προσέγγισης της εκκλησιαστικής περιουσίας έγινε με το νόμο 1700/87 του αείμνηστου Αντώνη Τρίτση, αλλά την επομένη της ψήφισής του τον κατέστησε ανενεργό ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου. Είκοσι χρόνια αργότερα ο τόπος μας ταλαιπωρήθηκε από το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, που κι αυτό κατέληξε σε μια οδυνηρή συνέπεια γιατί δεν αποδόθηκαν ευθύνες, χάθηκε η λίμνη Βιστονίδα, αλλά κυρίως γιατί τα χρυσόβουλα αναγνωρίστηκαν και από την πολιτεία ως ακλόνητα στοιχεία για την κατοχύρωση δικαιωμάτων κυριότητας επί ακίνητης περιουσίας.

Μάλιστα δε στη συνάντηση του 2011 του τότε «τσάρου της Οικονομίας» και σημερινού προέδρου του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλη Βενιζέλου με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο συμφωνήθηκε να συσταθεί μια επιτροπή που θα καταγράψει, δηλαδή θα «αποδώσει» στην Εκκλησία, τη διακατεχόμενη από την ίδια περιουσία. Δεν έγινε γνωστό αν συστήθηκε τελικά αυτή η επιτροπή, αλλά το σίγουρο είναι ότι ο υπουργός Οικονομικών και ο Αρχιεπίσκοπος συμφώνησαν για την απόδοση στην Εκκλησία της κυριότητας 2.000.000 στρεμμάτων, διακατεχόμενων από αυτή εκτάσεων, πράγμα που δένει και με την τωρινή απόφαση. Κι έτσι με τη σύσταση της ΕΑΕΑΠ Α.Ε. η Εκκλησία αφ' ενός διασφαλίζει περισσότερα έσοδα και αφ' ετέρου (και αυτό είναι το κυρίαρχο) κατοχυρώνει την κυριότητά της σε όλα τα ακίνητα.

Η αναγνώριση αυτή δημιουργεί νέα δεδομένα για τη νομιμοποίηση διεκδικήσεων και άλλων εκατομμυρίων στρεμμάτων από φυσικά και νομικά πρόσωπα εις βάρος της δημόσιας περιουσίας και μάλιστα ενδέχεται να οδηγήσει και στην κατάργηση του τεκμηρίου κυριότητας του Δημοσίου. Αλήθεια, γιατί βιάζεται η κυβέρνηση να προχωρήσει σε μια τέτοια διαδικασία, όταν βρίσκεται σε εξέλιξη η κατάρτιση του Εθνικού Κτηματολογίου;

Για να μη δρομολογήσει και η ΕΑΕΑΠ Α.Ε. της Εκκλησίας διαδικασίες ξεπουλήματος π.χ. μακροχρόνιες μισθώσεις ανάλογες αυτές του ΤΑΙΠΕΔ αλλά και για να ελαφρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός από το βάρος του κόστους της μισθοδοσίας του προσωπικού της Εκκλησίας, ας ξεκινήσει τη λειτουργία της η εταιρεία με την κάλυψη αυτών των δαπανών και αν υπάρξουν περισσότερα έσοδα από την ορθολογική αξιοποίηση τότε μπορεί η ίδια να διευρύνει το κοινωνικό της έργο.

Μια τέτοια λειτουργία της ΕΑΕΑΠ Α.Ε. είναι σίγουρο ότι θα προσφέρει μεγαλύτερη ανακούφιση για τον Ελληνα πολίτη από το αντίστοιχο κοινωνικό έργο, γιατί θα ελαφρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός από τις σχετικές δαπάνες αλλά και γιατί θα αρχίσει να υλοποιείται ο διαχωρισμός κράτους και Εκκλησίας.

Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

Spiegel: Ανίκανη η Αθήνα να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις χωρίς την πίεση της Τρόικας

Logo of Der Spiegel.
Logo of Der Spiegel. (Photo credit: Wikipedia)

Το γερμανικό περιοδικό υποστηρίζει ότι η απειλή διακοπής της χρηματοδότησης είναι το μόνο «όπλο» των δανειστών, όταν συνομιλούν με την ελληνική πολιτική εξουσία

Το γεγονός ότι, οι Έλληνες πολιτικοί λειτουργούν καλύτερα και προωθούν τις μεταρρυθμίσεις, μόνο υπό την απειλή της Τρόικας για διακοπή της χρηματοδότησης από τους Ευρωπαίους δανειστές, υπογραμμίζει εκ νέου το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel.

Σε ένα άρθρο που... σφάζει με το βαμβάκι τους Έλληνες πολιτικούς, το περιοδικό υποστηρίζει ότι, ουσιαστικά, είναι ανίκανοι να προωθήσουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στη χώρα, δίχως να υπάρχει πίεση από τους Ευρωπαίους εταίρους.

«Είναι τόσο προφανές ότι η Ελλάδα χρειάζεται μεταρρυθμίσεις, όσο και το γεγονός πως η πολιτική της σκηνή είναι ανίκανη να τις πραγματοποιήσει, χωρίς πιέσεις από το εξωτερικό. Η πίεση αυτή αποδίδει, μόνο όταν τους δίνουμε τη βοήθεια τμηματικά. Γιατί οι Ελληνες πολιτικοί να μπορούν να επιβάλουν δημοσιονομική πειθαρχία ή να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις, όταν ξέρουν ότι μπορούν να υπολογίζουν στην απεριόριστη πίστωση από το εξωτερικό; Η απειλή της παύσης πληρωμών είναι το μόνο όπλο της Τρόικας, όταν επισκέπτεται την Αθήνα» αναφέρεται χαρακτηριστικά στο δημοσίευμα.

Μάλιστα, το Spiegel δεν εξαιρεί από την κριτική του ούτε τον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, για τον οποίο αναφέρει ότι, όταν απευθύνεται στο εσωτερικό της χώρας, «διαφωνεί με τις μειώσεις στον προϋπολογισμό και υποστηρίζει πως τις επιβάλλει η ΕΕ».

Το γερμανικό περιοδικό γράφει, τέλος, πως οι λαοί της Γερμανίας, της Φινλανδίας και της Ολλανδίας «αναγκάζονται να ρισκάρουν δισεκατομμύρια για τους Ελληνες, τους Πορτογάλους και τους Ιρλανδούς», χωρίς ωστόσο να υπάρχει μια ισχυρή πολιτική στην ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Enhanced by Zemanta

Börsen Zeitung: "Επινοητικός και ευφάνταστος ο Στουρνάρας"

Η Tagesspiegel του Βερολίνου επιχιερηματολογεί υπέρ της ορθότητας της παρέμβασης Σόιμπλε ότι η Ελλάδα θα πάρει νέα βοήθεια του χρόνου. «Δικαίως η ευρωδιασώστες θέλουν με κάθε τρόπο να αποφύγουν την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη» σημειώνει.


 «Ο κίνδυνος διαφυγής κεφαλαίων που θα ακολουθούσε και σε άλλες χώρες που έχουν υπογράψει μνημόνια θα μπορούσε να οδηγήσει σε χάος ολόκληρη την ευρωζώνη. Γι’ αυτό και επείγει αναδιατύπωση της πολιτικής αντιμετώπισης της κρίσης. Ήδη το 1/3 του ελληνικού πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας. Είναι και ο λόγος που η χώρα δεν χρειάζεται δάνεια, αλλά πραγματική βοήθεια και ένα πρόγραμμα, που θα φέρει επενδύσεις και προοπτικές. Όσο καιρό δεν έχει επιβεβαιωθεί ότι οι επενδύσεις τους σήμερα σε ευρώ, δεν θα μετατραπούν αύριο σε δραχμές, δεν πρόκειται να γίνουν επενδύσεις. Προτεραιότητα είναι η απομάκρυνση αυτής της αβεβαιότητας» καταλήγει η γερμανική εφημερίδα.

Ως «επινοητικό και ευφάνταστο» χαρακτηρίζει η εφημερίδα Börsen Zeitung τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών μετά τα όσα είπε χθες στην εφημερίδα Handelsblatt. Και κάνει τις παρατηρήσεις του ως προς το σημείο ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.



"Δεν θα το επέτρεπαν εταίροι"

«Η ιδέα αναδρομικής μείωσης του τεράστιου ελληνικού χρέους από τον ESM ηχεί απλοϊκή. Επειδή όμως οι Ιρλανδοί και οι Ισπανοί ζητούν το ίδιο, η ευρωζώνη είναι υποχρεωμένη σε ίση μεταχείριση. Το αποτέλεσμα θα ήταν να «φύγουν» αναδρομικά πολλά δισ. ευρώ από τα ταμεία . Κάτι τέτοιο όμως δεν θα το επέτρεπαν, ούτε οι Γερμανοί, ούτε οι Φιλανδοί ή οι Αυστριακοί» υπογραμμίζει ο σχολιαστής.

«Κρίση; Ποια κρίση»; Είναι ο τίτλος σχολίου στην εφημερίδα Stadt – Anzeiger της Κολωνίας. Ο σχολιαστής είναι τη άποψης ότι με την Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει προεκλογική εκστρατεία κατά της Μέρκελ. «Το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και οι Πράσινοι ξέρουν ότι το θέμα του ευρώ δεν ενδείκνυται γιατί οι βουλευτές τους στήριξαν με συνέπεια την ευρωπαϊκή πολιτική της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Γι’ αυτό προσπαθούν να υποδαυλίσουν δυσαρέσκεια με αποτυχίες της κυβέρνησης σε θέματα κοινωνικής πολιτικής. Η Μέρκελ δεν χρειάζεται να φοβάται ιδιαίτερα μια «ελληνική αλλαγή» στον προεκλογικό αγώνα. Και εμφανίζεται περισσότερο ως καλή διαχειρίστρια της κρίσης αποφεύγοντας να εξηγήσει γιατί χρειάζεται να παρέμβει και πάλι» σημειώνει ο σχολιαστής.



Πηγή: Deutsche Welle
Enhanced by Zemanta

Russia Today: Στην Ελλάδα έγινε ένα πείραμα που απέτυχε- Πρέπει να βγει από το ευρώ για να σωθεί η επόμενη γενιά


English: Russia Today logo
English: Russia Today logo (Photo credit: Wikipedia)
Σε άρθρο του Patrick Young στο Russia Today, με τίτλο «Το χρέος του Σισύφου: Το κώμα στο οποίο βρίσκεται η ελληνική οικονομία είναι ένα πολιτικό πείραμα που πήγε στραβά», γίνεται λόγος για την λιτότητα η οποία « καταστρέφει το ελεύθερο κομμάτι της ελληνικής οικονομίας, αφήνοντας την κυβέρνηση πιο δυσλειτουργική παρά ποτέ», ενώ το δημοσίευμα αναφέρεται και στο ενδεχόμενο νέο πακέτο, χαρακτηρίζοντας το «καταστροφή».

Ωστόσο, το γεγονός το οποίο σοκάρει περισσότερα σύμφωνα με το δημοσίευμα, δεν είναι το νέο πακέτο, αλλά το ότι «έπειτα από έξι χρόνια βαθιάς ύφεσης, έχει απομείνει κάτι που μοιάζει με οικονομία για να διασωθεί».

Ο Young προσθέτει, πως η ΕΕ είναι τόσο απελπισμένη να διατηρήσει το νόμισμά της, που δεν είναι παρά μια απάτη, ώστε εξετάζει να δώσει για τη διάσωση της Ελλάδας κοινοτικά κονδύλια, κάτι που σημαίνει ότι η Βρετανία και η Σουηδία θα πληρώσουν για το «ευρω-φιάσκο», παρότι ουδέποτε το υιοθέτησαν.

«Η Ελλάδα βρίσκεται στην άβυσσο της οικονομικής καταδίκης. Ανόητοι, διεφθαρμένοι πολιτικοί ξόδεψαν όλα τα χρήματα και η σημερινή γενιά (που σε μεγάλο βαθμό έχει μεταφέρει το δικό της πλούτο στο εξωτερικό), δεν έχει την ικανότητα να αναμορφώσει το κράτος. Οι πραγματιστές παρατηρητές τάχθηκαν υπέρ της χρεοκοπίας πριν από χρόνια, αλλά η ελληνική κυβέρνηση υπέκυψε στις πιέσεις της ΕΕ, επιμένοντας πεισματικά να παραμείνει στο ευρώ», λέει ο Young.

Στη συνέχεια, το δημοσίευμα παίρνει σαφή θέση υπέρ της εξόδου από το ευρώ, την οποία χαρακτηρίζει δύσκολη μεν αλλά αναγκαία, ενώ υποστηρίζει πως οι δοκιμασίες στις οποίες έχει επιβληθεί ο ελληνικός λαός τα τελευταία έξι χρόνια, είναι «ένα άστοχο πολιτικό πείραμα, είναι κάτι που δεν αξίζει να ζήσει κανείς για ένα μήνα και σίγουρα όχι για έξι χρόνια».

Ο Young κλείνει την παρέμβαση του υποστηρίζοντας πως «το ευρώ παραμένει υπό τεχνητή υποστήριξη ζωής» και υποστηρίζει πως η Ελλάδα ζει το μύθο του Σίσυφου, καθώς είναι «καταδικασμένη να σπρώχνει ένα βράχο στο λόφο έως την αιωνιότητα. Και κάθε φορά που πλησιάζει στην κορυφή, ο βράχος κυλά προς τα πίσω. Αργά ή γρήγορα, αυτή η τρέλα πρέπει να τελειώσει. Δεν θα είναι κάτι όμορφο, αλλά τουλάχιστον ένα τέτοιο ρήγμα θα επιτρέψει την επιστροφή στη διατηρήσιμη ανάπτυξη, σε αντίθεση με μια χαμένη γενιά».

Enhanced by Zemanta

Μιχελογιαννάκης: Θα προσπαθήσουμε να προφυλάξουμε το ΣΥΡΙΖΑ από μελλοντικές απώλειες, γιατί πάθαμε και μάθαμε

Ομιλία  του βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Μιχελογιαννάκη στο ξενοδοχείο Τιτάνια στην δημοσιοποίηση  της τάσης «Σοσιαλιστική Τάση»  στο ΣΥΡΙΖΑ. 

Από την αρχή στηρίξαμε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κόμμα μελών και όχι συνιστωσών. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι ένα ενιαίο, πολυτασικό, πλουραλιστικό, ανοιχτό στην ύπαρξη ιδεολογικών και αξιακών  ευαισθησιών, κόμμα.

Ο πλουραλισμός των απόψεων και η ελεύθερη έκφραση γνώμης είναι δικαίωμα και υποχρέωση όλων μας. Στη βάση αυτή, σύμφωνα με το άρθρο 21 του νέου καταστατικού, ιδρύουμε σήμερα την «Σοσιαλιστική Τάση».

Είμαστε μια  μη συγκυριακή συλλογικότητα. Έχουμε κοινό ιδεολογικό προσανατολισμό και ήμαστε μακριά από αρχηγικές φιλοδοξίες και από την δημιουργία ενός νέου προϊόντος. Γινόμαστε μίγμα, το οποίο κρατά τις ιδιότητες των αρχικών συστατικών του, καθώς εδώ δεν μιλάμε για χημική ένωση αλλά για ένωση ανθρώπων.

Δεν υιοθετούμε την έννοια του πολυτασικού κόμματος,  με την κυριαρχία του «και αυτό και αυτό».

Δεν υιοθετούμε την λογική του κόμματος Super market, με την κυριαρχία του «είτε αυτό, είτε αυτό».

Δεν υιοθετούμε λογικές μονολιθικότητας και αποκλεισμών.

Είμαστε μια διακριτή ιδεολογική τάση, που παλεύουμε να κατακτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνο το επίπεδο της οργανικής σύνδεσής του με το πολιτικό του ακροατήριο, που θα του δώσει την πολιτική δυνατότητα της αυριανής κυβέρνησης.

Αποδοκιμάζουμε τον εσωκομματικό ηγεμονισμό, τον δυναστισμό, την απολιτικοποίηση του κόμματος και την αποθέσμιση των εσωτερικών διαδικασιών.

Κυρίες και κύριοι,

Δεν είναι τυχαία η ημέρα γέννησης της Σοσιαλιστικής Τάσης. Γεννιέται μια ημέρα που :

  • Είμαστε υπερήφανοι για την ιστορία της Ελλάδας. Σαν σήμερα κερδίσαμε την Μάχη των Πλαταιών υπό των Παυσανία, το 497 πχ.
  • Διεκδικούμε τον Διεθνισμό με ταυτότητα τον εξελληνισμό του. Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Κομφούκιος, το 551 πχ, εξελληνισμένη προσωπικότητα.
  • Αντιλαμβανόμαστε ότι δεν πέρασε από εμάς ο διαφωτισμός και η αναγέννηση αλλά παλεύουμε για αυτά σε θέματα παιδείας. Σαν σήμερα το 1577 πεθαίνει ο Ιταλός ζωγράφος Τιτσιάνο (Βετσέλι),  πατέρας της αναγέννησης.
  • Διεκδικούμε τα δικαιώματα μας. Σαν σήμερα το 1789 η Γαλλική Εθνοσυνέλευσή υιοθετεί την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του ανθρώπου. Όπως επίσης σαν σήμερα το 1660, λόγω σύγκρουσης με τον βασιλιά, καίγονται στο Λονδίνο τα βιβλία του φιλοσόφου John Milton.
  • Είμαστε υπέρ του φιλελληνισμού. Σαν σήμερα το 1813 χάνει ο Αλέξανδρος Υψηλάντης το δεξί του χέρι.
  • Είμαστε φιλειρηνικοί. Σαν σήμερα το 1949 πέφτει ο Γράμμος και έχουμε το τέλος του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα.
  • Είμαστε πραγματικοί αναλυτές της Ιστορίας. Δεν υπήρξε συνωστισμός, σαν σήμερα το 1922 τα τελευταία ελληνικά τμήματα εγκαταλείπουν την Σμύρνη.
  • Είμαστε διεκδικητικοί. Σαν σήμερα το 1952 η Γερμανία πληρώνει 3 δις γερμανικά μάρκα, πολεμικές αποζημιώσεις στο Ισραήλ. Όπως επίσης σαν σήμερα το 1994, το καθεστώς Ντεκτάς ανακαλεί την   ομοσπονδιακή λύση του Κυπριακού.
  • Είμαστε υπέρ της πατριωτικής αριστεράς και θεωρούμε κορύφωση ιστορική το ΕΛΑΣ. Σαν σήμερα το 1905, γεννιέται ο Άρης Βελουχιώτης.
  • Σεβόμαστε την Ορθοδοξία. Σήμερα ανήμερα του Αγίου Φανουρίου, παραδοσιακά,  φτιάχνουμε Φανουρόπιτα ως ευχαριστήριά προσφορά προς τον Άγιο και ως ένα είδος προληπτικής αίτησης βοήθειας για μελλοντικές απώλειες. 

Εμείς κυρίες και κύριοι θα προσπαθήσουμε  να  προφυλάξουμε το ΣΥΡΙΖΑ από μελλοντικές απώλειες, γιατί πάθαμε και μάθαμε.          

Ιωάννης Μιχελογιαννάκης

Βουλευτής Ηρακλείου  ΣΥΡΙΖΑ

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

Γκρεγκ Πάλαστ: «Η Ελλάδα είναι θύμα εγκλήματος»


Με ρωτάτε εάν πρέπει να πηδήξετε έξω από ένα κτήριο που καίγεται; Ε, ναι λοιπόν, να πηδήξετε, γιατί θα καείτε. Και ο Ισημερινός σάς δείχνει το δρόμο… 

Γιατί το ευρώ έχει ήδη εγκαταλείψει την Ελλάδα. Πιστέψτε με, δεν θέλετε να είστε στην Ευρωζώνη», δηλώνει ο Γκρεγκ Πάλαστ, που μιλά αποκλειστικά στην «Κ.Ε.» για τη νέα διεθνή οικονομική τάξη, η οποία χρησιμοποίησε επιτυχώς το κοινό νόμισμα για να αλώσει το ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος και να κάνει τους πλουσίους πλουσιότερους. Ο Αμερικανός δημοσιογράφος-ερευνητής, με αποκλειστικά ρεπορτάζ και έρευνες που προκαλούν τριγμούς, υποστηρίζει ότι οι λαοί που χρησιμοποιούν το ευρώ και υποφέρουν από τη λιτότητα είναι όλοι «Ελληνες».

* Η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων πιστεύει ότι πίσω από τα προγράμματα λιτότητας υπάρχει συνωμοσία εξόντωσης των Ελλήνων και του ελληνικού πολιτισμού. Τι δείχνουν οι έρευνές σας; – Αυτή η πεποίθηση ή εντύπωση των Ελλήνων μεταφράζεται ψυχολογικά από τον Φρόιντ, που την αποκαλεί «υπεροψία της μικρής διαφοράς», δηλαδή την τάση των ανθρώπων να πιστεύουν ότι είναι ξεχωριστοί και γι’ αυτό καταδιώκονται. Αυτή η θεωρία όμως είναι ανόητη. Εχω μια άλλη: όλοι όσοι χρησιμοποιούν το ευρώ είναι «Ελληνες». Είναι, δηλαδή, στόχοι της οικονομικής κατάρρευσης. Ολα τα κράτη που υποφέρουν υπό τη διοίκηση των φανατικών της λιτότητας κυβερνήσεων είναι «Ελλάδες» – όπως και οι ιδιοκτησίες τους… Είναι προγραμματισμένο να κλαπούν μέσω της ιδιωτικοποίησης. Δεν υπάρχει τίποτε ιδιαίτερο στις κακοποιήσεις που ζει η ελληνική οικονομία, ούτε και στο έγκλημα που διαπράττεται στην Ελλάδα. Απλώς είστε ο πρώτος στόχος μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση – μια μικρή, ευάλωτη χώρα με ελκυστικά «περιουσιακά στοιχεία» για… κλοπή.

Ρατσισμός * Υποστηρίζετε ότι η Ελλάδα είναι η σκηνή ενός εγκλήματος, ποιος όμως είναι ο δολοφόνος; – Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι Ελληνες παρουσιάζονται ως τεμπέληδες που πίνουν ούζο στον ήλιο, δανείζονται πάρα πολλά και δουλεύουν πολύ λίγο. Γι’ αυτό και η οικονομία τους κατέρρευσε. Πόσο λάθος ισχυρισμός… Στοιχεία από τον ΟΟΣΑ (από το 2000 έως το 2012), τα οποία και χρησιμοποιώ στο άρθρο μου στο περιοδικό VICE, με τίτλο «My Big Fat Greek Minister», αποδεικνύουν ότι οι Ελληνες εργάζονται κατά μέσο όρο 619 ώρες το χρόνο περισσότερες από τους Γερμανούς, τους Αγγλους και τους Αμερικανούς.

Δυστυχώς, το πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι Ελληνες ηγέτες συμφωνούν με αυτή τη ρατσιστική προσέγγιση, που προωθείται από την «ισχυρή γερμανική φυλή». Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο πρώην υπουργός Θεόδωρος Πάγκαλος… Η αλήθεια όμως είναι μία: η Ελλάδα είναι θύμα εγκλήματος που διαπράχθηκε σε δύο πράξεις. Η πρώτη πράξη ξεκίνησε όταν η διεθνής οικονομική τάξη αποφάσισε την «εφεύρεση» του ευρώ ως οχήματος για την εφαρμογή των σκληρών οικονομικών θεωριών των Τόμας Φρίντμαν, Μίλτον Φρίντμαν, Τζόσεφ Σούμπετερ και του Ρόμπερτ Μούντελ, που πίστευαν στη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου μέσω της «δημιουργικής καταστροφής». Μέχρι τώρα βλέπουμε μόνο την καταστροφή. Στην Ελλάδα, η πρώτη πράξη του εγκλήματος ξεκίνησε το 2002 με τα κρυφά παιχνίδια παραγώγων συναλλάγματος, που έπαιξαν τα δύο μεγάλα κόμματα με τη συνεργασία της Goldman Sachs, μια τρελή ταχυδακτυλουργία ώστε οι ελληνικές κυβερνήσεις να προσποιηθούν ότι το έλλειμμα της χώρας δεν ξεπερνούσε το 3% του ΑΕΠ.

«Το Ορνεο» Η δεύτερη πράξη του οικονομικού εγκλήματος, που αποτελείωσε την Ελλάδα, ήταν η επίθεση που δέχθηκε το ελληνικό υπουργείο Οικονομίας από τον Αμερικανό μεγαλοεπενδυτή Πολ Σίνγκερ, τον άνθρωπο που είναι γνωστός ως «Το Ορνεο», γιατί παρουσιάζεται σε χώρες με προβληματικές οικονομίες, αγοράζει από τη δευτερογενή αγορά ομόλογα σε εξευτελιστική τιμή και μέσω δικαστικών προσφυγών απαιτεί την αποπληρωμή τους στο ακέραιο. *

Η ελληνική κυβέρνηση προωθεί την ιδιωτικοποίηση ως κινητήριο μοχλό της ανάκαμψης. Καθώς έχετε εξετάσει τις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης στη Λατινική Αμερική, στο τέλος του τούνελ υπάρχει φως ή κι άλλο τούνελ; – Οταν ο βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης οικονομολόγος Τζο Στίγκλιτς ήταν επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας, μου είπε ότι άλλαξε τον όρο «ιδιωτικοποίηση» σε «μιζο-ποίηση». Οι ιδιωτικοποιήσεις, μου είχε πει ο Στίγκλιτς, σχετίζονται απόλυτα με δωροδοκίες, πληρωμές σε πολιτικούς, σε μεσάζοντες και στους συνεργάτες τους. Η ιδιωτικοποίηση «πουλιέται» στο λαό ως το μέσο σωτηρίας. Ομως η αλήθεια είναι άλλη. Για παράδειγμα: Εάν πουλήσετε τη δημόσια εταιρεία ύδρευσης, πάλι θα χρειάζεστε νερό. Τώρα, όμως, θα πρέπει να πληρώνετε ιδιοκτήτες που χρεώνουν περισσότερο. Ακόμη και εάν οι νέοι ιδιοκτήτες είναι τίμιοι, δεν μπορείς να εξοικονομήσεις χρήματα. Το ΔΝΤ εξανάγκασε την Αργεντινή να πουλήσει το σύστημα ύδρευσης του Μπουένος Αϊρες στην Enron. Η Enron αύξησε τις τιμές στο νερό κατά 400% και στη συνέχεια, επειδή μειώθηκε κατακόρυφα το προσωπικό (κίνηση εξορθολογισμού, όπως την αποκάλεσε), το νερό μολύνθηκε και μετά η παροχή διακόπηκε. Αυτό το μοτίβο επαναλαμβάνεται σε ιδιωτικοποιήσεις σε όλο τον κόσμο. Δεν έχω βρει καμία εξαίρεση.

Τα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές, με τον μεγιστάνα Μπόμπολα να έχει πάρει τη μερίδα του λέοντος στη συμφωνία, μυρίζουν όπως μια… τυπική συμφωνία ιδιωτικοποίησης. Ο εταίρος του Μπόμπολα, η καναδική Eldorado Gold, ανήκει στις εταιρείες που ελέγχουν την αγορά χρυσού διεθνώς. Η συνήθης πρακτική τους είναι να περιμένουν μέχρι να βρεθεί κάποια χώρα σε πολύ αδύναμη θέση, έτσι ώστε να αναγκαστεί να δώσει τον χρυσό της σε εξευτελιστική τιμή. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Κανένας δεν αποκτά μεταλλεία χωρίς να δωροδοκήσει. Δεν ιδιωτικοποιούν, σας κλέβουν τον χρυσό!

Οι πλούσιοι πλουσιότεροι * Η τρόικα και βλέπει τις επιπτώσεις του προγράμματός της στην Ελλάδα και έχει παραδεχθεί «λάθη» της. Γιατί, λοιπόν, δεν διαφοροποιείται η πολιτική της; – Δεν είμαστε αντιμέτωποι με πολιτικές που είναι σωστές ή λάθος. Είμαστε αντιμέτωποι με πολιτικές που έχουν μοναδικό στόχο να κάνουν ακόμη πιο πλούσιους αυτούς που είναι ήδη πλουσιότεροι από σένα και μένα. Η πολιτική αυτή δεν θα αλλάξει όσο δημιουργούνται υπερκέρδη για τον κ. Μπόμπολα, τον Αμερικανό μεγιστάνα Πολ Σίνγκερ, και όσο υπάρχουν ελληνικά περιουσιακά στοιχεία που μπορούν να αγοράσουν οι Γερμανοί.

* Υιοθετεί η Ευρώπη ολοένα και περισσότερο δύο ταχύτητες: φτωχός Νότος, πλούσιος Βορράς; Ποιος είναι ο ρόλος της Γερμανίας στη δράση του ΔΝΤ; – Είχα μια ασύλληπτη συζήτηση με τον συνάδελφο οικονομολόγο Ρόμπερτ Μούντελ, τον «πατέρα» του ευρώ. Μου ξεκαθάρισε ότι το ευρώ δεν δημιουργήθηκε ως ισχυρό νόμισμα για να βοηθήσει την Ευρώπη να ανταγωνιστεί τις ΗΠΑ, αλλά για να καταστρέψει το ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος, ξεκινώντας με τη διάλυση των συνδικάτων, καθώς και για την προώθηση ιδιωτικοποιήσεων. Η ιδέα του ευρώ -μου είπε- είναι να «πάρουμε την οικονομική και δημοσιονομική πολιτική από τα Κοινοβούλια», περιορίζοντας δηλαδή το δημοκρατικό έλεγχο στα οικονομικά προϊόντα. Αυτή η πορεία επέτρεψε στη… φιλελευθεροποίηση να αποτελεί σήμερα το μόνο οικονομικό εργαλείο. Εκτίμησα την ειλικρίνειά του. Ως οικονομολόγος ο Μούντελ δεν είχε τη δύναμη να εφαρμόσει την αρρωστημένη φαντασίωσή του.

Γι’ αυτό χρειαζόταν μια ελίτ, ενισχυμένη από τη Γερμανία, για να προσελκύσει τα ευρωπαϊκά κράτη σε αυτή τη νομισματική παγίδα. Μπορεί να μιλάω για νέα γερμανική κατοχή στην Ελλάδα, αλλά θέλω να υπογραμμίσω ότι ο μέσος Γερμανός δεν επωφελείται από την κατάσταση της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και των άλλων στοχοποιημένων κρατών. Ο πραγματικός μισθός του μέσου Γερμανού επίσης πέφτει. Δεν πιστεύω ότι η Ευρώπη αντέχει και θα αντέξει δύο ταχύτητες. Είναι αλήθεια ότι η Σουηδία, η Ολλανδία και η Γερμανία, που θα έπρεπε να έχουν τη δική τους νομισματική ένωση, επωφελούνται από την «τεχνητά» υψηλή συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ στο Νότο. Ομως, πρέπει να καταλάβουμε ότι η καταστροφή του Νότου τελικά θα πληγώσει και τον Βορρά. Οι μισθοί στη Γερμανία συνεχίζουν να πέφτουν, η Γαλλία αιμορραγεί και η Αγγλία αυτοπληγώνεται με την εφαρμογή ενός ανόητου προγράμματος λιτότητας.

* Γράφετε στα άρθρα σας ότι δεν καταλαβαίνετε γιατί οι Ελληνες αφήνουν τον εαυτό τους να πεθάνει. Ποια είναι η εναλλακτική; – Πραγματικά είναι τρελό! Καταλαβαίνω την κούραση και την απογοήτευση και ότι μερικοί άνθρωποι κυριολεκτικά πεινάνε, αισθάνονται αβοήθητοι και απελπισμένοι. Αλλά δεν πρέπει να τα παρατήσετε. Η εναλλακτική για την Ελλάδα είναι… ο Ισημερινός. Ο πρόεδρός του Ραφαέλ Κορέα, καθηγητής Οικονομικών, είναι πολύ καλά εκπαιδευμένος και μορφωμένος για να πέφτει θύμα και να γίνεται αντικείμενο κοροϊδίας από οικονομικές βλακείες.

Είπε στα όρνεα, στο ΔΝΤ, στην Παγκόσμια Τράπεζα, στο αμερικανικό υπουργείο Οικονομίας και στα υπόλοιπα αρπακτικά της οικονομίας να πάνε στο διάολο. Το τραγούδι που χρησιμοποίησε στην προεκλογική του εκστρατεία «We’re not gonna take it anymore» τα λέει όλα. Ο Κορέα αρνήθηκε να πληρώσει τα αρπακτικά που έχουν το ξένο χρέος. Υποστηρίζει ότι τα χρέη που δημιουργήθηκαν από τους εγκληματίες-τραπεζίτες δεν αποτελούν ευθύνη του λαού του. Ο Κορέα απέρριψε κατηγορηματικά τα παρανοϊκά προγράμματα λιτότητας του ΔΝΤ. Αντιθέτως, αύξησε τον προϋπολογισμό του για την εκπαίδευση και την υγεία. Αρνήθηκε τα προγράμματα ιδιωτικοποίησης, γιατί δεν ήθελε να αφήσει κανέναν να κλέψει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας του.

Καλωσόρισε στον Ισημερινό τους μετανάστες και τη διασπορά που είχε φύγει αναζητώντας καλύτερο μέλλον. Αντιμετώπισε απειλές δολοφονίας και απαγωγής, αλλά δεν έκανε πίσω, και τώρα ο Ισημερινός από την κρίση έχει εκτοξευθεί στην εκρηκτική ανάπτυξη. Γι’ αυτό σας λέω, Ελληνες, σκεφτείτε ότι και οι ΗΠΑ «αποσκίρτησαν» από τον πρώτο Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου -τη Βρετανική Αυτοκρατορία- και δεν κατέρρευσαν, επειδή ανακήρυξαν την οικονομική τους ανεξαρτησία.

8 βήματα * Θεωρητικά ακούγεται βιώσιμο, πρακτικά όμως ποιος είναι ο δρόμος για την αντιστροφή του κλίματος στην Ελλάδα; – Η Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψει το ευρώ, γιατί το ευρώ εγκατέλειψε την Ελλάδα. Είδαμε την Αργεντινή να εγκαταλείπει το αμερικανικό δολάριο και ο ουρανός παρέμεινε στη θέση του. Η Ελλάδα είναι ήδη κατεστραμμένη. Με ρωτάτε, δηλαδή, εάν είναι καλή ιδέα να πηδήξετε έξω από ένα κτήριο που καίγεται; Πραγματικά είναι λογικό να ανησυχείτε για το τι θα συμβεί όταν πηδήξετε, αλλά εάν μείνετε μέσα, θα καείτε ζωντανοί. Δυστυχώς, η Ελλάδα περίμενε πολύ και άργησε να κάνει την απόδραση, όμως ακόμη και τώρα είναι αναγκαίο να εγκαταλείψετε το ευρώ.

Θα με ρωτήσετε πώς, το ξέρω και σας δίνω ένα ένα τα βήματα: 1. Γυρίστε στη δραχμή, ως μοναδικό επίσημο νόμισμα της Ελλάδας. 2. Ολα τα χρέη -κρατικά και μη- να αποπληρώνονται σε δραχμές, με ισοτιμία ένα προς ένα. 3. Η κυβέρνηση και οι επιχειρήσεις πρέπει να πληρώσουν άμεσα όλο το ξένο χρέος σε αυτό το νόμισμα (δραχμή). 4. Εάν ξένοι πιστωτές, ειδικά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, κινηθούν για να κατασχέσουν ελληνικά περιουσιακά στοιχεία στο εξωτερικό, η ελληνική κυβέρνηση να κατασχέσει ξένα περιουσιακά στοιχεία στην Ελλάδα, επιστρέφοντας την ιδιοκτησία της χώρας στους Ελληνες. 5. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας, πριν από την αλλαγή (νομίσματος), προχωρήστε σε εμπορικές συμφωνίες ανταλλαγής προϊόντων με τη Βραζιλία, το Βιετνάμ και άλλες ισχυρές οικονομίες που δεν χρησιμοποιούν το ευρώ. Γνωρίζω προσωπικά τον πρόεδρο της Βενεζουέλας Νικολάς Μαντούρο, και είμαι σίγουρος ότι ενδιαφέρεται για πετρελαϊκές συμφωνίες με την Ελλάδα. 6. Προετοιμαστείτε για αναταραχές, που θα διαρκέσουν περίπου έξι μήνες. Ομως, καθώς η χώρα βρίσκεται σε αναταραχή τέσσερα χρόνια τώρα, έχετε την εμπειρία για να το αντιμετωπίσετε. 7. Προετοιμαστείτε για την οικονομική ανάπτυξη που θα ακολουθήσει. 8. Προετοιμαστείτε, γιατί η τρόικα θα σας παρακαλά για νέα συμφωνία. Εξετάστε την με ψυχραιμία και λογική και ενεργήστε με τόλμη.

* Ζούμε σε… δημοκρατία σε τιμή ευκαιρίας; Κατά τη διάρκεια του 2012, με εξαίρεση την Αραβική Ανοιξη, αναλυτές εκτιμούσαν (λανθασμένα, όπως αποδεικνύεται τώρα) ότι οι μαζικές κινητοποιήσεις και οι λαϊκές εξεγέρσεις έχουν πεθάνει. Πιστεύετε ότι θα συνεχίσουν μέχρι να εφευρεθεί εκ νέου η ιδέα και η ουσία της πολιτικής; – Δυστυχώς, η Αραβική Ανοιξη εξελίχθηκε σε Αραβικό Καλοκαίρι Διακοπών… Ολα τα έθνη που ζουν τον οικονομικό τρόμο της λιτότητας υποφέρουν, γιατί οι πληθυσμοί αισθάνονται ηττημένοι και αδύναμοι. Γι’ αυτό και απαιτούνται χαρισματικοί ηγέτες. Οταν οι ηγέτες κάνουν τη διαφορά, όπως ο Κορέα, ο Τσάβες, η Κίρχνερ, οι λαοί και πάλι θα αισθανθούν δυνατοί.

Who is who

Συνδυάζοντας τις πτυχές του πολύπλευρου εαυτού του (οικονομολόγος, συγγραφέας, δημοσιογράφος-ερευνητής), ο Γκρεγκ Πάλαστ συνεργάζεται με τα πιο ισχυρά ειδησεογραφικά δίκτυα στον κόσμο, παρουσιάζοντας αποκλειστικά ερευνητικά ρεπορτάζ (κυρίως αποκαλύψεις στο χώρο της διεθνούς πολιτικής και οικονομίας), που προκαλούν σεισμούς. Γνωστός πολέμιος της εταιρικής διαφθοράς, της οικονομικής ελίτ, του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και της κυβερνητικής αναλγησίας, ο Πάλαστ έγινε γνωστός στο ευρύ διεθνές κοινό με το βιβλίο του «The best Democracy money can buy» (κυκλοφορεί στα ελληνικά με τίτλο «Δημοκρατία σε τιμή ευκαιρίας», εκδ. «Σύγχρονοι Ορίζοντες»), στο οποίο -μεταξύ άλλων- αποκαλύπτει τη διαδικασία νοθείας με την οποία η οικογένεια Μπους κατάφερε να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα στην Καλιφόρνια, κερδίζοντας έτσι την προεδρία των ΗΠΑ.

Στο τελευταίο του βιβλίο, με τίτλο «Vultures’ Picnic» (θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά το φθινόπωρο από τον εκδοτικό οίκο «Λιβάνης», με τίτλο «Το πικνίκ των ορνέων»), ο Πάλαστ επιστρέφει στο αγαπημένο του θέμα: το ρόλο των πολυεθνικών εταιρειών και οργανισμών στον έλεγχο του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η έρευνά του για το «Πικνίκ των ορνέων» τον έφερε στην Ελλάδα, η οποία -όπως υποστηρίζει- μετατράπηκε σε τόπο… εγκλήματος, λόγω της δράσης της Goldman Sachs, αλλά και της στάσης της Ευρωζώνης.

Μην περιμένετε ότι η νίκη της Μέρκελ θα αλλάξει το παιγνίδι, γράφουν οι Financial Times


Σύμφωνα με την εφημερίδα, οι πολιτικές της επόμενης γερμανικής κυβέρνησης δεν θα είναι πολύ διαφορετικές από τις σημερινές - Όλες οι αποφάσεις στην Ευρώπη, όπως το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους έχουν παγώσει, εν αναμονή της νέας κυβέρνησης του Βερολίνου, σύμφωνα με τους FT

«Μην περιμένετε μια νίκη της Μέρκελ να αλλάξει το παιχνίδι στην Ευρώπη». Με αυτό τον τίτλο δημοσίευμα των Financial Times αναφέρεται εκτενώς στις επικείμενες γερμανικές εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου, που -όπως πολλοί σχολιάζουν- θα είναι κρίσιμες και για τις αποφάσεις που θα ληφθούν για την Ελλάδα.

Η βρετανική εφημερίδα, ακόμη, υπογραμμίζει πως όλες οι σημαντικές αποφάσεις στην Ευρώπη έχουν αναβληθεί, μέχρι να παρουσιαστεί η νέα κυβέρνηση του Βερολίνου. Βέβαια, όπως γράφει ο Quentin Peel, «οι πολιτικές της επόμενης γερμανικής κυβέρνησης δεν θα είναι πολύ διαφορετικές από τις σημερινές».

«Σπανίως οι γερμανικές εκλογές  τραβούσαν τόσο πολύ την διεθνή προσοχή. Ο κόσμος παρακολουθεί και περιμένει, ενώ αυτή η αναμονή γίνεται η "λέξη-κλειδί". Στην Ευρώπη ειδικά, όλα τα είδη των αποφάσεων -από την οριστικοποίηση της τραπεζικής ένωσης έως τη συζήτηση για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους- φαίνεται να έχουν καθυστερήσει έως ότου η πολιτική σύνθεση της επόμενης κυβέρνησης του Βερολίνου γίνει γνωστή», σχολιάζουν οι Financial Times.

Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα δύο είναι τα τινά: Είτε επανεκλογή της Άνγκελα Μέρκελ, όπου σε αυτήν την περίπτωση, η Γερμανίδα καγκελάριος φαίνεται πως θα είναι πιο γενναιόδωρη απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους της, είτε εξαναγκαστική συμμετοχή της Μέρκελ σε ευρύ κυβερνητικό συνασπισμό μαζί με τους Σοσιαλδημοκράτες, κάτι που αναμένεται ούτε λίγο ούτε πολύ να έχει το ίδιο αποτέλεσμα.

«Και οι δύο υποθέσεις μπορεί να αποδειχθούν λανθασμένες. Παρά τη δημοτικότητα της, η Μέρκελ ίσως καταλήξει να έχει πολύ λιγότερα περιθώρια χειρισμών μετά τις εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου από ό,τι σήμερα», υπογραμμίζουν οι FT.

Όπως εκτιμά, πάντως, η βρετανική εφημερίδα, οι πολυαναμενόμενες γερμανικές εκλογές δε θα κρύβουν δυσάρεστες εκπλήξεις για την Άνγκελα Μέρκελ. καθώς τα ποσοστά της στις δημοσκοπήσεις παραμένουν αμετάβλητα κατά τους τελευταίους μήνες ενώ και η Γερμανία δε φαίνεται να έχει διάθεση αλλαγής.  Άλλωστε, βάσει των τελευταίων δημοσκοπήσεων, η Μέρκελ κατέχει ποσοστό 63% έναντι 29% του Πέερ Στάινμπρουκ, του υποψήφιου των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) για την καγκελαρία

Βέβαια, και το SPD γνωρίζει ότι δε μπορεί «χτυπήσει» την Μέρκελ ως προς την ευρωπαϊκή της πολιτική, διότι έχει επιτεύξει ισορροπία ανάμεσα στον φιλο-ευρωπαϊσμό και στην υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων, κάτι με το οποίο φαίνεται να συμφωνούν οι περισσότεροι Γερμανοί ψηφοφόροι, σχολιάζουν, μεταξύ άλλων οι Financial Times.  
Enhanced by Zemanta

Frankfurter Allgemeine Zeitung: Η Ελλάδα παλεύει με τις μεταρρυθμίσεις και ο Σαμαράς χορηγεί προνόμια στους εφοπλιστές


Για τις μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα και για το νέο πακέτο διάσωσης αναφέρεται η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung, η οποία επισημαίνει πως την ίδια στιγμή που τα μέτρα «βαραίνουν» τον ελληνικό λαό, οι εφοπλιστές απολαμβάνουν προνόμια από την ελληνική κυβέρνηση.

Στο δημοσίευμα της η FAZ, υποστηρίζει πως οι Ελληνες εφοπλιστές απολαμβάνουν φορολογικά προνόμια από τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος όπως υποστηρίζει το άρθρο, «ήρθε σε συμφωνία τον Ιούλιο με τους εφοπλιστές, οι οποίοι τα επόμενα χρόνια θα πληρώνουν διπλάσιους φόρους αντί των σημερινών 140 εκ. ευρώ ετησίως. Όπως και σε άλλες χώρες της ΕΕ, οι εφοπλιστές στην Ελλάδα απολαμβάνουν φορολογικά προνόμια, γιατί τα πλοία φορολογούνται συνολικά για το τονάζ, με αποτέλεσμα η τελική επιβάρυνση να είναι μικρή».

Ωστόσο σύμφωνα με το δημοσίευμα, υπάρχει σοβαρός λόγος που οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι προσεκτικές απέναντι στους εφοπλιστές, καθώς «απασχολούν 45.000 εργαζόμενους, με καλές αμοιβές, ενώ παράγουν σχεδόν το ήμισυ του πλεονάσματος στο ισοζύγιο άδηλων πόρων».


Enhanced by Zemanta

Hλίας Κανέλης: Αστυνομικοί μεταφέρουν τις βαλίτσες του Αλέξη Τσίπρα στις διακοπές, δεν το πιστεύω...


Την περασμένη εβδομάδα, ο Αλέξης Τσίπρας έβγαλε λόγο στην Κέρκυρα. Πριν όμως δώσει το στίγμα του κόμματός του, είχε προλάβει να κάνει ινκόγκνιτο τις διακοπές του με τη σύζυγό του, τα παιδιά του και με μερικούς άλλους, στο Ιόνιο, γράφει ο γνωστός δημοσιογράφος Ηλίας Κανέλλης σε άρθρο του στο protagon.

Στο άρθρο του ο Ηλίας Κανέλλης αναφέρεται στις διακοπές του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στους Αντίπαξους και γράφει:

Στο ρεπορτάζ μαθαίνουμε ότι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ήταν απλός, καθημερινός, στις διακοπές του. Δεν βγαίνανε ούτε στις ταβέρνες, ψωνίζανε από το μπακάλικο και μαγείρευαν στο σπίτι. Κάνανε εκδρομές και με μια βάρκα που τους είχαν παραχωρήσει. Άμα είσαι αρχηγός κόμματος, σου παραχωρούνε τελικά ευκολότερα διάφορα.

Στο σαλόνι της εφημερίδας όπου δημοσιεύεται το ρεπορτάζ των ινκόγκνιτο διακοπών, υπάρχει φωτογραφία θαλάσσιου ταξί της εταιρείας Fasoulias Lines, ίδιο με εκείνα με τα οποία μετακινούνταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν και τρεις μεγαλύτερες φωτογραφίες, στις οποίες εμφανίζεται η κυρία Περιστέρα Μπαζιάνα, σύζυγος του προέδρου, με τα παιδιά του ζεύγους, το ένα στην αγκαλιά της και το άλλο να το κρατάει απ' το χέρι, την ώρα που το καράβι έχει φτάσει στην Κέρκυρα. Εμφανίζεται και ο Αλέξης Τσίπρας με καπελάκι, μαύρα γυαλιά, κόκκινο μπλουζάκι και «μπανάνα» στη μέση για να βάζει τα χρειώδη – πορτοφόλι, φαντάζομαι, τα εισιτήρια, τσιγάρα και αναπτήρα αν καπνίζει... Τρεις κύριοι συνοδεύουν το ζεύγος, ο ένας με πράσινο μπλουζάκι, οι άλλοι με πουκάμισα, κι είναι φορτωμένοι βαλίτσες. Η λεζάντα γράφει ότι «άντρες της ασφάλειας του Αλέξη Τσίπρα μεταφέρουν τις βαλίτσες από την προβλήτα στα αυτοκίνητα που τους περίμεναν». Και σε άλλη λεζάντα, γράφει ότι, την κυρία Τσίπρα, «ακολουθεί κατά πόδας άνδρας της ασφάλειας με τις αποσκευές».

Δεν μπορώ να το πιστέψω. Είμαι βέβαιος ότι η λεζάντα κάνει λάθος, είμαι βέβαιος ότι πρόκειται για αφιερωμένους συντρόφους του αρχηγού. Διότι αν είναι σωστή η άλλη εκδοχή, μιλάμε για μεγάλη ανατροπή. Αλλά από πότε οι άντρες της ασφάλειας έπαψαν να είναι «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι», κατά τη συνήθη προσαγόρευση των αστυνομικών από τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ στις διαδηλώσεις; Κι αν όντως είναι αστυνομικοί αυτοί που κουβαλάνε τις βαλίτσες του αρχηγού (που δεν το πιστεύω, αλλά...) είναι σωστό; Δηλαδή, δεν είναι φρουροί του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά αχθοφόροι του; Και ως εκ τούτου, αν είναι όντως αστυνομικοί, το στοίχημα θα διασκευαστεί, από τον θερμό Σεπτέμβρη που αναμένουμε μέχρι νεωτέρας, σε «μπάτσοι-γουρούνια-ορντινάντσες»;

Υ.Γ.: Στο ίδιο ρεπορτάζ, μαθαίνουμε ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατέλυσε στην πέτρινη βίλα ενός φίλου του επιχειρηματία. Προφανώς είναι από τους ελάχιστους επιχειρηματίες που δεν είναι καπιταλιστής. Προχώρα ακάθεκτος, πρόεδρε.

Αρθρο στο protagon.gr


Enhanced by Zemanta

Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

Επαναθεμελίωση της Κεντροαριστεράς

Του Θόδωρου Τσίκα *  

Ολοένα και περισσότερο κερδίζει έδαφος η άποψη ότι, είναι αναγκαίο να οδηγηθούμε στην απαρχή διεργασιών βαθιάς αναμόχλευσης του δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου, της ανανεωμένης σοσιαλδημοκρατίας και της ευρωπαϊστικής Κεντροαριστεράς. Στην εκκίνηση μιας διαδικασίας επανιδρυτικού χαρακτήρα, ανασύστασης και ανασύνταξης των σύγχρονων προοδευτικών δυνάμεων της χώρας σε νέα βάση.

Είναι βεβαίως απαραίτητο, οι κινήσεις που θα γίνουν, να αφορούν τις δυνάμεις που σήμερα είναι οργανωμένες στο ΠΑΣΟΚ. Αλλά, αυτό δεν αρκεί. Θα ήταν χρήσιμο να αγκαλιάσει αυτές τις πρωτοβουλίες κάθε πολίτης και συλλογικό σχήμα, από το φιλελεύθερο Κέντρο ως την δημοκρατική και οικολογική Αριστερά, που ενδιαφέρεται για τους ίδιους στόχους. Επίσης είναι σημαντικό, ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας να αξιοποιήσουν τη δυνατότητα έτσι ώστε να συμβάλουν σε μια αφετηρία αναγέννησης της δημοκρατικής – προοδευτικής παράταξης.

Μέσα από αυτές τις διαδικασίες πρέπει, αφενός μεν, να αξιοποιηθούν θετικές κατακτήσεις που προήλθαν από μεταρρυθμιστική πνοή και σύγχρονες τομές και, αφετέρου, να απορριφθούν αναχρονιστικές αντιλήψεις, αλαζονικές συμπεριφορές και «καθεστωτικές» πρακτικές. Οι διεργασίες αυτές μπορούν να ωθήσουν σε ένα κίνημα ανανέωσης, ριζικών αλλαγών και νεωτερισμών, σε τολμηρές επιλογές και προγραμματική ευρηματικότητα, καθώς και στη διαμόρφωση συνεκτικού πολιτικού σχεδίου για μια νέα προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας. Κυρίως, όμως, απαιτείται να οδηγήσουν σε μια προγραμματική, ηθική και αξιακή επαναθεμελίωση του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Παράταξης και της ευρύτερης Κεντροαριστεράς.

Το ζήτημα δεν είναι να εφεύρουμε -μόνο- μια νέα οργανωτική φόρμα, που απλώς θα αθροίσει έτοιμες δυνάμεις. Η ανασυγκρότηση πρέπει να είναι το πείραμα μιας στρατηγικής στροφής. Μια πρωτότυπη προσπάθεια ανασύνθεσης και σύγκλισης, που απαιτεί αλλά και διευκολύνει την ιστορική αυτογνωσία και την αυτο-μεταρρύθμιση των δυνάμεων που θα συμμετάσχουν. Είναι μια υπόθεση που θα απαιτήσει προσφορά χρόνου, πνευματικό μόχθο και θαρραλέες πολιτικές πρωτοβουλίες.

* Ο Θόδωρος Τσίκας είναι πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ

Σάββατο 24 Αυγούστου 2013

Μανδραβέλης κατά Λαφαζάνη: Μήπως να μπαίνει η αστυνομία στις καταλήψεις όταν ξυπνούν οι μπάχαλοι;

Πυρά κατά του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτη Λαφαζάνη για τις δηλώσεις του πως η αστυνομία λειτούργησε σαν «κλέφτης» όταν έκανε επέμβαση το πρωί στην κατάληψη του Πολυτεχνείου εξαπολύει ο δημοσιογράφος Πάσχος Μαναδραβέλης, ο οποίος χαρακτηρίζει «κλέφτες», όλους όσους «στερούν με το ''έτσι γουστάρω'' από την ακαδημαϊκή κοινότητα τους χώρους της».

Σε άρθρο του στην εφημερίδα «Καθημερίνη» με τίτλο «Οι σαν ''κλέφτες'' και οι ''σαν ιδιοκτήτες''», ο γνωστός δημοσιογράφος επιτίθεται στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ για την κριτική που άσκησε στην ΕΛ.ΑΣ μετά την επέμβαση των αστυνομικών στην κατάληψη του Πολυτεχνείου όπου ανέφερε: «Δεν ήξερα ότι η αστυνομία μπορεί να λειτουργεί και ως κλέφτης σε αυτή τη χώρα. Να πηγαίνει χαράματα το πρωί και να εισβάλλει στο Πολυτεχνείο».

Σε απάντηση του, ο κ. Μανδραβέλης δηλώνει: «Ακόμη κι αν συμφωνήσουμε ότι η Αστυνομία πρέπει να έχει ωράριο και ότι η κατάλληλη ώρα για να μη ''λειτουργεί η αστυνομία ως κλέφτης'' είναι το μεσημέρι, ''τότε που πεινούν οι εργαζόμενοι και ξυπνούν οι μπάχαλοι'', τίθεται το ερώτημα της στάσης του κ. Λαφαζάνη σε πιθανές συγκρούσεις. Δεν θα κατήγγειλε την ''αστυνομική βαρβαρότητα;''».

Συνεχίζοντας, ο κ. Μανδραβέλης αναφέρεται και στο θέμα των καταλήψεων, επισημαίνοντας πως από τη στιγμή που το Πολυτεχνείο είναι δημόσιος χώρος, «σαν κλέφτες» χαρακτηρίζονται «εκείνοι που στερούν με το ''έτσι γουστάρω'' από την ακαδημαϊκή κοινότητα τους χώρους της».

Ολόκληρο το άρθρο του κ. Μανδραβέλη:

«Σύμφωνοι! Δεν βρέθηκαν μέσα στο ιστορικό κτίριο του Πολυτεχνείου πυρομαχικά πυροβόλων όπλων. Ενας μεγάλος άδειος κάλυκας μόνο και είναι απορίας άξιον πώς διέφυγε από τη μανία ανακύκλωσης όσων συχνάζουν σ' αυτά τα στέκια· σε άλλες εφόδους βρέθηκαν εκατοντάδες άδεια μπουκάλια μπίρας, τα οποία, όπως μας είπαν τότε, ήταν για ανακύκλωση. Οι βαριοπούλες, όμως, και τα στειλιάρια τι δουλειά είχαν σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα; Χρειάζονταν για το μάθημα αντοχής υλικών, όπως σάρκασε ο καλός συνάδελφος Δημήτρης Χατζόπουλος («Τα Νέα» 22.8.2013); Και τα κράνη που βρίσκονται κατά δεκάδες σε κάθε τέτοιο στέκι κοστίζουν πολλά λεφτά· η τιμή τους ξεκινάει από 150 ευρώ. Σε τι χρησιμεύουν αποθηκευμένα, αντί να τα χρησιμοποιούν όσοι οδηγούν μοτοσικλέτες;

Ενδιαφέρον, όμως, έχει η τοποθέτηση του Παναγιώτη Λαφαζάνη για την προχθεσινή επιχείρηση της αστυνομίας και διά της οποίας έληξε μια τριακονταετής (!) κατάληψη χώρων στο κτίριο Γκίνη του Πολυτεχνείου. «Δεν ήξερα ότι η αστυνομία μπορεί να λειτουργεί και ως κλέφτης σε αυτή τη χώρα. Να πηγαίνει χαράματα το πρωί και να εισβάλλει στο Πολυτεχνείο», είπε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη κι αν συμφωνήσουμε ότι η Αστυνομία πρέπει να έχει ωράριο και ότι η κατάλληλη ώρα για να μη «λειτουργεί η αστυνομία ως κλέφτης» είναι το μεσημέρι, «τότε που πεινούν οι εργαζόμενοι και ξυπνούν οι μπάχαλοι», τίθεται το ερώτημα της στάσης του κ. Λαφαζάνη σε πιθανές συγκρούσεις. Δεν θα κατήγγελλε την «αστυνομική βαρβαρότητα»;

Αλλά εκτός της οργουελιανής αντιστροφής του νοήματος που κάνει ο κ. Λαφαζάνης χρησιμοποιώντας τον όρο «κλέφτης» για τις δικαστικές και διωκτικές αρχές, υπάρχει και μια άλλη άρρητη παραδοχή. Η ειδοποιός διαφορά των κλεφτών από τους υπόλοιπους δεν είναι ότι «δουλεύουν» τη νύχτα ή τα χαράματα. Το βασικό τους χαρακτηριστικό είναι ότι μπουκάρουν σε ιδιωτικούς ή δημόσιους χώρους τρίτων και αρπάζουν περιουσία τρίτων. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι το εξής: Οι χώροι του Πολυτεχνείου σε ποιον ανήκουν; Δηλαδή, η έννοια «σαν κλέφτης» προϋποθέτει την έννοια «σαν ιδιοκτησία». Οι συγκεκριμένοι χώροι ήταν κάτι «σαν ιδιοκτησία» εκείνων που τους κατέλαβαν; Μπορεί μετά τριάντα χρόνια κατάληψης να μπαίνει και ζήτημα χρησικτησίας. Αλλά ακόμη κι αυτό χρειάζεται δικαστική απόφαση. Μέχρι τότε, «σαν κλέφτες» είναι εκείνοι που στερούν με το «έτσι γουστάρω» από την ακαδημαϊκή κοινότητα τους χώρους της».


Enhanced by Zemanta

Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013

Λαπαβίτσας: H επόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς πρέπει να αντιμετωπίσει την καμμένη γη με ψυχραιμία

Σε άρθρο του στο προσωπικό του μπλογκ με τίτλο «Η υπονόμευση του ελληνικού παραγωγικού ιστού», ο οικονομολόγος Κώστας Λαπαβίτσας αναφέρει πως το 2010 η Ελλάδα αντιμετώπισε ένα στρατηγικό δίλημμα: «παραμονή στην ΟΝΕ και συνακόλουθη 'εσωτερική υποτίμηση', ή έξοδο από την ΟΝΕ με άρνηση πληρωμής του χρέους», με αποτέλεσμα να προκριθεί η καταστροφική -κατά τον κ. Λαπαβίτσα- πρώτη επιλογή.

Συνεχίζοντας, ο γνωστός οικονομολόγος αποτιμά τις συνέπειες των Μνημονίων και της παραμονής της χώρας στο ευρώ, τονίζοντας πως από το 2008 μέχρι και σήμερα, ο βιομηχανικός ιστός της χώρας έχει καταστραφεί. «Αν πάρουμε τη βιομηχανική παραγωγή του 2005 ως βάση, με τιμή 100, τα στοιχεία δείχνουν ότι από το 2000 μέχρι το 2007, δηλαδή την περίοδο των υποτιθέμενων παχιών αγελάδων, η βιομηχανία λίμνασε, σχεδόν χωρίς καμία απόκλιση από το 100. Από το 2008 και μετά εμφανίστηκε ταχύτατη μείωση, για να πέσουμε περίπου στο 70 το πρώτο εξάμηνο του 2013. Δηλαδή η Ελλάδα έχει χάσει σχεδόν το 30% της ήδη χαμηλής βιομηχανικής της παραγωγής, ενώ περίπου το 20% της απώλειας οφείλεται στην 'εσωτερική υποτίμηση'».

Τα αίτια που σύμφωνα με τον κ. Λαπαβίτσα προκάλεσαν την καταστροφή της βιομηχανικής ανάπτυξης στην Ελλάδα, είναι «η κατάρρευση της τελικής ζήτησης λόγω της συντριβής μισθών και συντάξεων, η κατάρρευση των ιδιωτικών και δημόσιων επενδύσεων, η κατάρρευση της τραπεζικής πίστωσης και ρευστότητας, η αδυναμία εξυπηρέτησης επιχειρηματικού δανεισμού, η εξαφάνιση της εμπορικής πίστης, η απόλυτη ανασφάλεια και η δυσπιστία. Η 'εσωτερική υποτίμηση' ήταν πραγματική πυρκαγιά που κατέκαψε το βιομηχανικό κορμό της χώρας», σημειώνει.

Παράλληλα, παραθέτει και τις δικές του μεταρρυθμιστικές προτάσεις για να αναπτυχθεί ο δευτερογενής τομέα και να έρθει ανάπτυξη στην Ελλάδα, κάτι που σύμφωνα με το κείμενο του, δεν γίνεται αποκρατικοποιήσεις και ξένες επενδύσεις, αλλά «με δημόσια παρέμβαση στο πεδίο της τεχνολογίας, νέους μηχανισμούς μακροχρόνιας πίστωσης για παραγωγικούς σκοπούς, εκτενείς δημόσιες επενδύσεις και στοχευμένη παρέμβαση στο χώρο της παιδείας. Θα χρειαστεί επίσης νέα σχέση του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα που σημειώνει πολύ μέτριες επιδόσεις για δεκαετίες. Αυτές είναι οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα και όχι η κωμωδία που παίζεται σήμερα».

Κλείνοντας, καλεί την επόμενη κυβέρνηση η οποία όπως υποστηρίζει θα είναι αυτή της Αριστεράς, «να αντιμετωπίσει την καμένη γη με ψυχραιμία και χωρίς καμία ιδεοληψία περί ΟΝΕ. Είναι η μόνη ελπίδα για τη χώρα».

Το άρθρο του κ. Λαπαβίτσα:

Η υπονόμευση του ελληνικού παραγωγικού ιστού

Την άνοιξη του 2010 η Ελλάδα αντιμετώπισε ένα στρατηγικό δίλημμα: παραμονή στην ΟΝΕ και συνακόλουθη 'εσωτερική υποτίμηση', ή έξοδο από την ΟΝΕ με άρνηση πληρωμής του χρέους. Χωρίς ουσιαστική συζήτηση και με εντυπωσιακή σύμπνοια όλων των πολιτικών κομμάτων – μη σας μπερδεύουν οι μετέπειτα φραστικές κορώνες, αριστερές και δεξιές – η χώρα μπήκε στον πρώτο δρόμο. Η καταστροφή που ακολούθησε επιβεβαιώνει ότι έγινε ιστορικό σφάλμα που θα έχει μακροχρόνιες επιπτώσεις.

Τι θα γίνει όμως από δω και πέρα αν η Ελλάδα συνεχίσει στο ίδιο δρόμο; Μια απάντηση μας δίνει η κατάσταση του βιομηχανικού ιστού της χώρας μετά από τρία χρόνια 'εσωτερικής υποτίμησης'. Αν πάρουμε τη βιομηχανική παραγωγή του 2005 ως βάση, με τιμή 100, τα στοιχεία δείχνουν ότι από το 2000 μέχρι το 2007, δηλαδή την περίοδο των υποτιθέμενων παχιών αγελάδων, η βιομηχανία λίμνασε, σχεδόν χωρίς καμία απόκλιση από το 100. Από το 2008 και μετά εμφανίστηκε ταχύτατη μείωση, για να πέσουμε περίπου στο 70 το πρώτο εξάμηνο του 2013. Δηλαδή η Ελλάδα έχει χάσει σχεδόν το 30% της ήδη χαμηλής βιομηχανικής της παραγωγής, ενώ περίπου το 20% της απώλειας οφείλεται στην 'εσωτερική υποτίμηση'.

Τα αίτια δεν είναι δύσκολο να βρεθούν: κατάρρευση της τελικής ζήτησης λόγω της συντριβής μισθών και συντάξεων, κατάρρευση των ιδιωτικών και δημόσιων επενδύσεων, κατάρρευση της τραπεζικής πίστωσης και ρευστότητας, αδυναμία εξυπηρέτησης επιχειρηματικού δανεισμού, εξαφάνιση της εμπορικής πίστης, απόλυτη ανασφάλεια και δυσπιστία. Η 'εσωτερική υποτίμηση' ήταν πραγματική πυρκαγιά που κατέκαψε το βιομηχανικό κορμό της χώρας.

Υπάρχουν ορισμένοι που κάνουν μια πρωτόλεια ανάγνωση του Καρλ Μαρξ, ή του μεγάλου Αυστριακού οικονομολόγου Γιόζεφ Αλόις Σουμπέτερ, και ισχυρίζονται ότι η πυρκαγιά ήταν φυσική απόρροια του καπιταλιστικού χαρακτήρα της οικονομίας. Πιστεύουν ότι πρόκειται για 'δημιουργική καταστροφή', ή για βίαιη απαξίωση του κεφαλαίου, έτσι ώστε οι υγιείς επιχειρήσεις που απομένουν να ξεκινήσουν μια νέα δυναμική περίοδο συσσώρευσης. Κάτι παρόμοιο ισχυρίζεται και η κυβέρνηση που βαφτίζει 'εξυγίανση' την καταστροφή. Όποιος λέει τέτοια καταλαβαίνει πολύ λίγα από Μαρξ και Σουμπέτερ, κι ακόμη λιγότερα από τις σύγχρονες οικονομίες.

Στις μεγάλες καπιταλιστικές κρίσεις είναι κανόνας να καίγονται τα χλωρά μαζί με τα ξερά, να υπάρχει δηλαδή απώλεια και υγιούς παραγωγικού δυναμικού. Στην ελληνική κρίση που καθορίστηκε από το παράλογο πλαίσιο της ΟΝΕ, όπου η Ελλάδα δεν είχε καμία δυνατότητα ανεξάρτητης δημοσιονομικής και νομισματικής παρέμβασης, ενώ οι τράπεζες βρέθηκαν επί ξύλου κρεμάμενες, η πυρκαγιά κατέφαγε ότι βρήκε μπροστά της. Δεν υπήρχε απολύτως καμία 'νομοτέλεια' στην κατάρρευση της βιομηχανικής παραγωγής. Η 'εσωτερική υποτίμηση' προκάλεσε ζημία στον παραγωγικό ιστό που πολύ δύσκολα θα αντιστραφεί.

Οι εξ επαγγέλματος υποστηρικτές της τρόικας έχουν ήδη αρχίσει να ισχυρίζονται ότι τα χειρότερα πέρασαν, νέοι ορίζοντες ανοίγονται και καινούργιες δραστηριότητες εμφανίζονται, ιδίως στη γεωργία. Με την πτώση των μισθών και τις προσδοκώμενες ξένες επενδύσεις, το ελληνικό δαιμόνιο θα κάνει και πάλι θαύματα. Η εικόνα αυτή θα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν για κλάματα. Η σωτηρία της Ελλάδας θα έρθει από τα γεωργικά προϊόντα που οι εξ ανατολών γείτονες θα αξιοποιούν στις ανθούσες βιομηχανίες τους, καθώς και από τις ξένες επενδύσεις που θα κάνουν Γερμανοί, Άραβες και Κινέζοι ...

Καμία οικονομία του μεγέθους της ελληνικής δε μπορεί να έχει καλές προοπτικές ανάπτυξης χωρίς ισχυρό δευτερογενή τομέα, ο οποίος φυσικά δε θα προκύψει μέσω χαμηλών μισθών, αποκρατικοποιήσεων και ξένων επενδύσεων. Για να αντιμετωπιστεί η βιομηχανική καταστροφή που προκάλεσε η 'εσωτερική υποτίμηση' θα χρειαστεί δημόσια παρέμβαση στο πεδίο της τεχνολογίας, νέοι μηχανισμοί μακροχρόνιας πίστωσης για παραγωγικούς σκοπούς, εκτενείς δημόσιες επενδύσεις και στοχευμένη παρέμβαση στο χώρο της παιδείας. Θα χρειαστεί επίσης νέα σχέση του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα που σημειώνει πολύ μέτριες επιδόσεις για δεκαετίες. Αυτές είναι οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα και όχι η κωμωδία που παίζεται σήμερα.

Κάποια ανάκαμψη της βιομηχανικής παραγωγής φυσικά θα υπάρξει όταν η ύφεση φτάσει στο τέλος της. Τα στοιχεία του Ιουνίου 2013, για παράδειγμα, είναι ενθαρρυντικά. Αποκλείεται όμως να έχει δυναμισμό και διάρκεια, αν δεν ξεφύγουμε από τα νύχια της τρόικας. Όπως και δεν θα υπάρξει δυναμική παραγωγική ανάκαμψη αν δεν τεθεί ξανά επί τάπητος και με σοβαρότητα το θέμα της συμμετοχής μας στην ΟΝΕ. Η εξωτερική υποτίμηση θα άρει την πίεση στους μισθούς και θα δώσει νέα πνοή στο δευτερογενή τομέα διευκολύνοντας σε πρώτη φάση την ανάκτηση της εγχώριας αγοράς και πιο μεσοπρόθεσμα την παραγωγική αναδιάρθρωση.

Μετά από τρία χρόνια 'εσωτερικής υποτίμησης' το δίλημμα του 2010 δεν εξέλιπε αλλά εμφανίζεται με πολύ πιο σκληρούς όρους ακριβώς γιατί η οικονομία είναι γονατισμένη. Η παρούσα κυβέρνηση είναι ανίκανη να ακολουθήσει οποιαδήποτε άλλη πορεία. Η επόμενη κυβέρνηση, που μάλλον θα είναι της Αριστεράς, θα πρέπει να αντιμετωπίσει την καμένη γη με ψυχραιμία και χωρίς καμία ιδεοληψία περί ΟΝΕ. Είναι η μόνη ελπίδα για τη χώρα.


Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

Mediterranean Quarterly: Η Ουάσινγκτον στηρίζει κυβέρνηση Σαμαρά

Την εκτίμηση πως η Ουάσιγκτον θα στηρίξει την ελληνική κυβέρνηση εξέφρασε ο αρχισυντάκτης του αμερικανικού περιοδικού «Mediterranean Quarterly». Ο Κωνσταντίνος Παγίδας επεσήμανε πως ο Αντώνης Σαμαράς πέτυχε όλους τους στόχους του, κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ, ενώ αναφέρθηκε και στη «φράση κλειδί» που δείχνει την καλή διάθεση του Μπαράκ Ομπάμα απέναντι στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ο κ. Παγίδας σε συνέντευξή του στην Ελληνική Υπηρεσία της «Φωνής της Αμερικής», ο Ελληνας πρωθυπουργός ενίσχυσε τη θέση της κυβέρνησής του, απέσπασε στήριξη για μια αναπτυξιακή προσέγγιση στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης από τις ΗΠΑ και παρουσίασε την Ελλάδα σαν σταθεροποιητικό παράγοντα στην ευρύτερη περιοχή.

«Η Ουάσιγκτον θα υποστηρίξει σθεναρά την κυβέρνηση Σαμαρά, γιατί υπάρχουν αμφιβολίες για τις εναλλακτικές λύσεις, ή γιατί υπάρχουν ανησυχίες για τις αξίες των άλλων», τόνισε ο κ. Παγίδας.

Ο ίδιος τόνισε πως μία από τις «φράσεις κλειδί» στις κοινές δηλώσεις που έκαναν οι δύο ηγέτες, ήταν η αναφορά του Μπαράκ Ομπάμα στο «μεγάλο ταλέντο του ελληνικού λαού».

Σύμφωνα με τον κ. Παγίδα, «εμείς, εδώ στις ΗΠΑ, ξέρουμε ότι η Ελλάδα διαθέτει υψηλά εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό» και «ο πρωθυπουργός της Ελλάδας ήρθε εδώ και κατάφερε να πείσει πολλούς ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη για επενδύσεις και ότι διαθέτει εργατικό δυναμικό με υψηλή μόρφωση και εξειδίκευση και αυτό αντικατοπτρίστηκε στις δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου».

Κυριακή 18 Αυγούστου 2013

Βενιζέλος: Μπαίνουμε στην τελική ευθεία για έξοδο από την κρίση

«Ο Σεπτέμβριος πρέπει να σηματοδοτήσει την είσοδο στην τελική ευθεία για την οριστική έξοδο από την κρίση», γράφει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, σε άρθρο του στην εφημερίδα «Έθνος της Κυριακής».
Σας παραθέτουμε ολόκληρο το άρθρο του κ. Βενιζέλου:

"Ο Σεπτέμβριος και η ΔΕΘ ταυτίζονται στη συλλογική συνείδηση με την εξαγγελία της οικονομικής πολιτικής της νέας περιόδου. Φέτος όμως – μετά έξι χρόνια κρίσης και τριάμισι χρόνια σκληρών προσπαθειών για την ανάσχεση και την υπέρβασή της – ο Σεπτέμβριος πρέπει να σηματοδοτήσει κάτι πολύ σημαντικότερο: Την είσοδο στην τελική ευθεία για την οριστική έξοδο από την κρίση. Τη σταδιακή, αλλά οριστική έξοδο από το Μνημόνιο, που αποτυπώνει μία συνεχόμενη, σκληρή αλλά άνιση διαπραγμάτευση με τους εταίρους και πιστωτές μας μέσω της περιβόητης τρόικας που τους εκπροσωπεί. Για να το πετύχουμε, όμως, αυτό πρέπει να συσπειρώσουμε όλες τις δημιουργικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας γύρω από το δικό μας «εθνικό μνημόνιο», γύρω από το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης που ξανακάνει την Ελλάδα αυτοδύναμη και ουσιαστικά ισότιμη μέσα στην Ευρώπη.

Η προγραμματική συμφωνία των δύο κυβερνητικών εταίρων θέλουμε να συνιστά το πολιτικό πλαίσιο αυτού του εθνικού σχεδίου, πρώτη προϋπόθεση του οποίου είναι η πολιτική σταθερότητα.

Ούτε υπήρχε, ούτε υπάρχει άλλος, καλύτερος, ασφαλέστερος και ευκολότερος δρόμος με δεδομένες τις αντιλήψεις – πολιτικά συντηρητικές και οικονομικά νεοφιλελεύθερες – που κυριαρχούσαν και κυριαρχούν στην Ευρώπη. Ούτε υπήρχε όμως, ούτε υπάρχει γήπεδο καλύτερο για την Ελλάδα από το ευρωπαϊκό.

Ο φετινός Σεπτέμβρης σηματοδοτεί, άλλωστε, και την ουσιαστική έναρξη της προεκλογικής περιόδου για την ανάδειξη του νέου ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και του νέου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Οι λαοί της Ευρώπης κρατούν στα χέρια τους το κλειδί των ευρωπαϊκών εξελίξεων. Την απάντηση στο ερώτημα αν η Ευρώπη μπορεί να σχεδιάσει με πιο έξυπνο, δίκαιο, ισορροπημένο και διορατικό τρόπο το μέλλον της. Μία απάντηση που πρέπει να είναι θετική.

Αυτή, όμως, δεν μπορεί να τη δώσει κανείς με παλιοκαιρίσιες δημαγωγίες, κραυγαλέες αντιφάσεις και υποσχέσεις για επιστροφή σε ένα ευχάριστο αλλά αδιέξοδο παρελθόν.

Η κρίση μάς έφερε αντιμέτωπους με μία πικρή αλήθεια που κρύβαμε στη χώρα μας επιμελώς. Τώρα αυτήν την αλήθεια κανείς δεν μπορεί να την αποφύγει. Η οριστική έξοδος από την κρίση είναι και αναγκαία και εφικτή, το πρώτο δε στοιχείο που περιλαμβάνει είναι η διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής και η αποκατάσταση αδικιών που έγιναν πάνω στη μάχη της εθνικής επιβίωσης.

Ο μεγαλύτερος αντίπαλος στην προσπάθεια αυτή είναι n κοινή επιλογή σχεδόν όλης της αντιπολίτευσης να επενδύσει πολιτικά στο σενάριο της οικονομικής καταστροφής, της κοινωνικής διάλυσης, της θεσμικής αποδιοργάνωσης και της εθνικής ταπείνωσης. Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια. Κάθε καλή είδηση, κάθε ίχνος προοπτικής τούς ενοχλεί και τους εκνευρίζει πολιτικά. Δεν αποδέχονται ένα ελάχιστο πλαίσιο εθνικής συναίνεσης. Αυτό είναι, όμως, το πρώτο που χρειαζόμαστε για την πατρίδα μας.

Το ΠΑΣΟΚ, που σήκωσε εξαρχής ένα τεράστιο ιστορικό βάρος και πίκρανε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνικής του βάσης για να αποτραπούν πολύ χειρότερες εξελίξεις, έχει πλήρη συνείδηση της πολυεπίπεδης προσπάθειας που πρέπει και πάλι να κάνει:

-Για την πολιτική σταθερότητα, την κοινωνική σύνοψη και την εθνική ενότητα.

-Για να διεξαχθεί με τη μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία η τελευταία φάση της διαπραγμάτευσης με στόχο τη στήριξη της ανάπτυξης και της απασχόλησης, την ανάσχεση της ανεργίας, τη βιωσιμότητα όχι μόνο του χρέους αλλά της εθνικής οικονομίας συνολικά.

-Προφανώς χωρίς νέα δημοσιονομικά μέτρα που δεν αντέχει κανείς.

-Προφανώς με ουσιαστικά μέτρα προστασίας των πιο αδύναμων. Δεν αρκεί, όμως, ούτε το ΠΑΣΟΚ, που έχει πάντα το βλέμμα του στραμμένο στην ευρύτερη Κεντροαριστερά της ευθύνης, ούτε η κυβέρνηση συνεργασίας, οι κοινοβουλευτικές ομάδες της οποίας κρατούν στους ώμους τους την εθνική υπόθεση. Πρέπει να κινητοποιηθούν όλες οι δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας. Και η αντιπολίτευση να πάψει να επενδύει στην προσδοκία της καταστροφής. Ο Σεπτέμβριος έρχεται με μεγάλες αξιώσεις από όλους μας".

Πηγή: Έθνος της Κυριακής
Enhanced by Zemanta

Αβραμόπουλος: Νέος γεωπολιτικός ρόλος για την Ελλάδα

«Παρά την παρατεταμένη διάρκεια της κρίσης στην Ευρωζώνη, η χώρα μας επανέρχεται στο γεωπολιτικό της περιβάλλον, διεκδικώντας με αξιώσεις και πειστικά επιχειρήματα νέο ρόλο, αφήνοντας πίσω την απομόνωση στην οποία τα τελευταία χρόνια την οδήγησε η εσωστρέφεια και η ιδιαίτερα αρνητική της ψυχολογία», σημειώνει ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Δημήτρης Αβραμόπουλος.

Σε άρθρο του στην εφημερίδα «Καθημερινή της Κυριακής» ο κ. Αβραμόπουλος τονίζει ότι «η κυβέρνηση Σαμαρά ξαναδίνει στη χώρα τον γεωπολιτικό της ρόλο, σε μια στιγμή που η ευρύτερη περιοχή μας εισέρχεται σε αβέβαιη και επικίνδυνη τροχιά».

«Ο επαναπροσδιορισμός της στρατηγικής σχέσης της χώρας μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, αποτέλεσμα πρωτοβουλίας της ελληνικής διπλωματίας τον χρόνο που πέρασε, έρχεται να ενισχύσει τη στρατηγική της Ελλάδας και να της ανοίξει και πάλι τον διεθνή της ορίζοντα.

Η νέα εποχή στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις συμπίπτει με τη δύσκολη, αλλά αναγκαία αναζήτηση κοινής γραμμής πλεύσης, ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ε.Ε., όχι μόνο για την ταχύτερη έξοδο από την οικονομική κρίση, αλλά και για την κοινή αντιμετώπιση όλων των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η Δύση. Σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η αναζωογόνηση της διατλαντικής σχέσης προβάλλει ως μονόδρομη επιλογή και για τις δύο πλευρές.

Τόσο στο πλαίσιο της Ατλαντικής Συμμαχίας, όσο και της Ευρώπης, η χώρα μας αποτελούσε πάντοτε προγεφύρωμα των χωρών της νοτιοανατολικής Ευρώπης προς την Ευρώπη, συνάμα και έναν ισχυρό πόλο σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή. Διαδραμάτιζε δε σταθεροποιητικό περιφερειακό ρόλο καθ' όλη τη διάρκεια της περιόδου ανάμεσα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, έχοντας αποκτήσει ακόμα πιο ενισχυμένη παρουσία με την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Την ίδια εποχή, κρατούσε ζωντανές τις σχέσεις της με όλες τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου και σε αρκετές περιπτώσεις ανελάμβανε πρωτοβουλίες, με σκοπό την προσέγγιση κρατών σε αντιπαράθεση μεταξύ τους.

Είναι αξιοσημείωτο, ότι οι γειτονικές χώρες έβλεπαν την Ελλάδα ως την πόρτα προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και ως υπόδειγμα σύγχρονης δημοκρατίας, ανάπτυξης και προόδου.

Η εμφάνιση του ζητήματος των Σκοπίων και σειρά εξελίξεων που δεν έφεραν αποτέλεσμα, όπως και η στάση της χώρας μας την περίοδο της κατάρρευσης της Γιουγκοσλαβίας, αποδυνάμωσαν την επιρροή μας στην περιοχή.

Θετικά, ωστόσο, αξιολογείται η προσέγγιση με τη γειτονική Τουρκία, με την οποία, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρξε ουσιαστική πρόοδος στις διπλωματικές και πολιτικές σχέσεις μαζί της, το κλίμα έχει βελτιωθεί. Ένα μίνιμουμ κλίμα εμπιστοσύνης, ανάμεσα στην Αθήνα και στην Άγκυρα μειώνει τον κίνδυνο απρόβλεπτων περιπλοκών.

Η κυβέρνηση Σαμαρά ξαναδίνει στη χώρα τον γεωπολιτικό της ρόλο, σε μια στιγμή που η ευρύτερη περιοχή μας εισέρχεται σε αβέβαιη και επικίνδυνη τροχιά.

Οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, η απομυθοποίηση της αποκαλούμενης Αραβικής Άνοιξης με την παρατηρούμενη αστάθεια στο εσωτερικό των χωρών αυτών, με κορυφαία περίπτωση τις δραματικές εξελίξεις στην Αίγυπτο, η αποτελμάτωση και ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, οι κοινωνικοί κλυδωνισμοί στην Τουρκία, έχουν διαμορφώσει ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο και ασταθές πολιτικό τοπίο, με πρόβλεψη για γενικότερη αστάθεια, με παράλληλη έξαρση του ισλαμικού φονταμενταλισμού, αλλά και εθνοτικές συγκρούσεις, που προαναγγέλλουν ιδιαίτερα δυσμενείς εξελίξεις, όχι μόνον για την περιοχή, αλλά και για την Ευρώπη.

Την ίδια στιγμή η Ευρωζώνη κινδυνεύει από κοινωνική αστάθεια, που μπορεί να προκληθεί από τις κοινωνικές αντιδράσεις στον ευρωπαϊκό Νότο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική και πολιτική συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τον δε τελευταίο καιρό ξαναγίνεται συζήτηση για μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων, που όμως θα γύριζε την Ευρώπη πίσω, αντί για μια δυναμική κίνηση εξόδου προς τα εμπρός, με κοινή απόφαση όλων για ολοκλήρωση της πολιτικής της ενοποίησης, προϋπόθεση για κοινές πολιτικές που μπορούν να οδηγήσουν και πάλι στην οικονομική σταθερότητα και την ανάπτυξη.

Σε αυτό το τοπίο, η Ελλάδα, αφού πρώτη αυτή εισέπραξε την παγκόσμια κατακραυγή, επέτυχε το τελευταίο διάστημα να ανατρέψει το κλίμα και καλείται τώρα να επιχειρήσει την επιστροφή της στο διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον, με στρατηγική και στοχεύσεις, αλλά και με πειστικότητα επιχειρημάτων και θέσεων.

Αυτόν τον νέο γεωπολιτικό σταθερό και σταθεροποιητικό ρόλο της χώρας μας αναδεικνύουμε στις σχέσεις μας, τόσον με τις γειτονικές χώρες όσο και με την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, χωρίς να απομακρυνόμαστε από την παραδοσιακή πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική μας και τους στόχους μας στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή μας και στον κόσμο.

Και όλα δείχνουν ότι το επιτυγχάνουμε.

Είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω προσωπικά την αναβάθμιση του αμερικανικού ενδιαφέροντος για την Ελλάδα στις επισκέψεις μου στις ΗΠΑ: πριν από ενάμιση περίπου χρόνο στην Ουάσιγκτον όπου τέθηκε το πρώτο πλαίσιο αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας- ΗΠΑ με τον Λεό Πανέτα, αλλά και λίγους μήνες αργότερα με τη Χίλαρι Κλίντον, όπως επίσης και στις συνομιλίες μου με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ Τζον Κέρι, και βέβαια στη χάραξη και υιοθέτηση ενός Οδικού Χάρτη στην πρόσφατη συνάντησή μου με τον Αμερικανό υπουργό Εθνικής Αμύνης Τσακ Χέιγκελ, στην αμερικανική πρωτεύουσα.

Η προ ημερών επιτυχής επίσκεψη του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά στις ΗΠΑ και οι συνομιλίες του με τον πρόεδρο Ομπάμα, επισφράγισαν με επιτυχία αυτήν τη στρατηγική επαναπροσδιορισμού των ελληνοαμερικανικών σχέσεων.

Σε αυτή τη νέα σχέση συμπίπτουν κοινοί στόχοι, τους οποίους ορίζουν οι άξονες: πολιτική σταθερότητα, κοινωνική συνοχή, ανάπτυξη και αμυντική συνεργασία, τόσο διμερώς όσο και στο πλαίσιο της Ατλαντικής Συμμαχίας. Με παρεμβάσεις στο όνομα της ειρήνης, της σταθερότητας της ασφάλειας και της δημοκρατίας, με την αξιοποίηση ενεργειακών πηγών πλούτου και συναντίληψη γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών δεδομένων.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής αντιλαμβάνονται τη σημασία της οικονομικής σταθερότητας της Ευρώπης και τους κινδύνους που διατρέχουν τη δική τους οικονομία οι όποιες αρνητικές επιπτώσεις στην Ευρωζώνη. Το ίδιο αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που εγκυμονεί η γενικευμένη πολιτική αστάθεια στην Ανατολική Μεσόγειο. Και στα δύο αυτά πεδία, η Ελλάδα είναι έτοιμη και αποφασισμένη να συμβάλει εποικοδομητικά.

Η χώρα μας, παρά και πέρα από την κρίση, διαθέτει ένα από τα πιο αξιόπιστα αμυντικά συστήματα στην Ευρώπη, η δε γεωπολιτική της θέση στην καρδιά της ευρύτερης γειτονιάς, την καθιστά αξιόλογο στρατηγικό παίκτη.

Ένας ρόλος που αναβαθμίστηκε τους τελευταίους μήνες με το άνοιγμα νέων ενεργειακών διαδρομών προς την Ευρώπη, όπως ο TAP. Αυτήν τη δυνατότητα καλείται να αξιοποιήσει με βασική της αρχή την έντιμη διπλωματία και με στρατηγική, που στην πρόβλεψή της να κινείται πέραν, μετά και μακριά από την οικονομική κρίση.

Βασική προϋπόθεση, ωστόσο, είναι η δημιουργία ενός εσωτερικού κλίματος πολιτικής συναντίληψης και κατ' επέκταση συνεννόησης, ώστε η στρατηγική αυτή να θεμελιωθεί σε ισχυρές βάσεις και να αποφευχθεί πάση θυσία η έκθεσή της σε αμφισβήτηση ή ακόμα και ακύρωση από τις όποιες εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις.

Η Ελλάδα αυτόν τον καιρό, περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται σταθερές που θα της επιτρέψουν να αντεπεξέλθει των δυσκολιών και να υπερβεί την τόσο επικίνδυνη για την κοινωνική της συνοχή και την ανάπτυξή της, οικονομική και κοινωνική κρίση.

Μια βασική σταθερά αυτής της στρατηγικής εξόδου από την κρίση αλλά και επιστροφής στο γεωστρατηγικό της περιβάλλον είναι η νέα σχέση της με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και η πιο εποικοδομητική συμβολή της στη συλλογική προσπάθεια των ευρωπαϊκών χωρών για την επίτευξη της απαραίτητης για την επιβίωση της Ευρώπης κοινωνικής σταθερότητας, πολιτικής ενότητας και ανάπτυξης.

Και η ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από την 1η Ιανουαρίου του 2014, συνιστά μια ευκαιρία ολικής επαναφοράς της Ελλάδας στο γεωστρατηγικό προσκήνιο, αλλά και ουσιαστικής συμβολής της στην αναζωογόνηση της Διατλαντικής Συμμαχίας, που ιστορικά αποτελούσε έναν σταθερό άξονα συνεργασίας, αλλά και ενιαίο μέτωπο για την αντιμετώπιση και υπέρβαση κρίσεων και απειλών για την παγκόσμια κοινωνία».

Παρασκευή 16 Αυγούστου 2013

Iνστιτούτο Bruegel: «Μην πανηγυρίζετε το τέλος της ύφεσης»

Ο καθηγητής Γκούντραμ Βολφ βάζει φρένο σε πιθανούς πανηγυρισμούς της ευρωζώνης για τα νέα στοιχεία της Eurostat που δείχνουν βελτίωση της οικονομίας - Σε υψηλά επίπεδα η ανεργία κυρίως σε Ισπανία και Ελλάδα

Τα στοιχεία της Eurostat δείχνουν βελτίωση της οικονομίας στην ευρωζώνη. Ωστόσο ο επικεφαλής του ινστιτούτου Bruegel, Γκούντραμ Βολφ υποστηρίζει ότι «δεν υπάρχει λόγος για πανηγυρισμούς». Κάποιοι σπεύδουν να προδικάσουν το τέλος της ύφεσης. Αλλά ο καθηγητής Γκούντραμ Βολφ, μιλώντας στην Deutsche Welle, υποστηρίζει ότι θα ήταν μάλλον πρόωρη μία παρόμοια πρόβλεψη. «Ασφαλώς τα τελευταία στοιχεία αποτελούν θετική έκπληξη, ιδιαίτερα τα στοιχεία από τη Γερμανία και τη Γαλλία, ενώ και η Πορτογαλία παρουσιάζει θετική εξέλιξη στο δεύτερο τρίμηνο.

Σύμφωνα με τη Eurostat, στο δεύτερο τρίμηνο του 2013 η οικονομία των 17 κρατών-μελών της ευρωζώνης είχε αναπτυχθεί με ρυθμό 0,3% σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του έτους. Επιπλέον καταγράφονται θετικά πρόσημα στον δείκτη επιχειρηματικής εμπιστοσύνης και άλλα συναφή μεγέθη. Κάποιοι σπεύδουν να προδικάσουν το τέλος της ύφεσης. Αλλά ο καθηγητής Γκούντραμ Βολφ, μιλώντας στην Deutsche Welle, υποστηρίζει ότι θα ήταν μάλλον πρόωρη μία παρόμοια πρόβλεψη. «Ασφαλώς τα τελευταία στοιχεία αποτελούν θετική έκπληξη, ιδιαίτερα τα στοιχεία από τη Γερμανία και τη Γαλλία, ενώ και η Πορτογαλία παρουσιάζει θετική εξέλιξη στο δεύτερο τρίμηνο. Θα ήθελα ωστόσο να προειδοποιήσω τους πάντες να μην σπεύσουν να πανηγυρίσουν από τώρα. Ακόμη υπάρχουν σημαντικά προβλήματα και αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε πολλή δουλειά στους επόμενους μήνες και στα επόμενα χρόνια».

Η μελλοντική ατζέντα περιλαμβάνει μεταρρυθμίσεις στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης, επισημαίνει ο Γκούντραμ Βολφ. «Ασφαλώς η φορολογική μεταρρύθμιση για τις επιχειρήσεις στη Γαλλία αξιολογείται θετικά. Κατά τη γνώμη μου ωστόσο δεν αρκεί, για να αποκαταστήσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Xρειάζονται να γίνουν πολλά ακόμα και κυρίως η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος-κάτι πολύ σημαντικό μακροπρόθεσμα για τα δημόσια οικονομικά της χώρας».

Αγωνία για την ανεργία

Παρά τα όποια θετικά στοιχεία της Eurostat, η ανεργία παραμένει σε υψηλά επίπεδα σε πολλές χώρες της ευρωζώνης και ιδιαίτερα στην Ελλάδα και στην Ισπανία. Ωστόσο για το 2014 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει ανάπτυξη γύρω στο 1,2%. Θα μπορούσαν αυτοί οι ρυθμοί ανάπτυξης να συμβάλλουν στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας; Ο καθηγητής Βολφ φαίνεται απαισιόδοξος: «Όχι αυτοί οι ρυθμοί ανάπτυξης ασφαλώς δεν επαρκούν για να αντιστρέψουν την εικόνα στην αγορά εργασίας. Ιδιαίτερα στη νότια Ευρώπη, η κατάσταση θα παραμείνει ως έχει και του χρόνου. Θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος μέχρι να δούμε βελτίωση».

Η Γερμανία παραμένει ατμομηχανή ανάπτυξης, ωστόσο οι δικές της επιδόσεις δεν αρκούν για να αντιστρέψουν το κλίμα. Εάν οι Γερμανοί ήθελαν από μόνοι τους να ανεβάσουν το συνολικό επίπεδο ανάπτυξης στην ευρωζώνη, τότε θα έπρεπε οι δικοί τους ρυθμοί ανάπτυξης να φτάσουν το 5%, συμπεριλαμβανομένου έστω του πληθωρισμού, υπολογίζει ο επικεφαλής του φημισμένου ινστιτούτου Bruegel των Βρυξελλών. «Η Γερμανία είναι η ατμομηχανή της οικονομίας με τα υψηλότερα ποσοστά ανάπτυξης, αλλά και στη Γερμανία οι δείκτες αυτοί δεν επαρκούν για να στηρίξουν την ανάπτυξη σε όλη την ευρωζώνη».

Στάση αναμονής για την Ελλάδα

Συγκεχυμένη παραμένει η κατάσταση στην Ελλάδα: θετικά στοιχεία ανακοινώνονται κατά περιόδους, ωστόσο η γενική εικόνα δείχνει συνεχή μείωση του ΑΕΠ, αν και τον τελευταίο καιρό η μείωση εμφανίζεται μάλλον μικρότερη από το αναμενόμενο. Ο Γκούντραμ Βολφ θεωρεί ότι είναι πρόωρο να βγουν συμπεράσματα: «Το ΑΕΠ είναι κατά τι λιγότερο συρρικνωμένο σε σχέση με την αρχική πρόβλεψη. Διερωτάται κανείς μήπως πρόκειται περί στατιστικού λάθους ή αν πράγματι έχουμε τα πρώτα αισιόδοξα σημάδια από την ελληνική οικονομία. Προς το παρόν διστάζω να μιλήσω για αντιστροφή του κλίματος. Η κατάσταση παραμένει δραματική, η ύφεση φτάνει το 4%», λέει ο επικεφαλής του ινστιτούτου Bruegel στην Deutsche Welle.

Αν όχι και στην Ελλάδα, τουλάχιστον στην υπόλοιπη ευρω-ζώνη υπάρχουν κάποιες θετικές ενδείξεις. Σχεδόν με λυρική διάθεση οι ειδικοί κάνουν λόγο για το «τρυφερό άνθος της ανάπτυξης» που πρέπει με κάθε τρόπο να προστατευθεί. Αλλά πώς θα γίνει αυτό; Κάποιοι επιμένουν κυρίως σε δομικές μεταρρυθμίσεις της οικονομίας και στην εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών, ενώ άλλοι στις δημόσιες επενδύσεις, που θα λειτουργούσαν ως σπινθήρας για την ανάπτυξη. Ο Γκούντραμ Βολφ δίνει προτεραιότητα στις μεταρρυθμίσεις που ακόμη εκκρεμούν σε χώρες της νότιας Ευρώπης, αλλά την ίδια στιγμή βλέπει την ανάγκη για πιο ενεργό ρόλο της Γερμανίας στο κομμάτι των δημοσίων επενδύσεων: «Σήμερα έχουμε στη Γερμανία ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά δημοσίων επενδύσεων σε ολόκληρη την ΕΕ, κάτι που προκαλεί έκπληξη, αν αναλογιστούμε πόσο φθηνό είναι το χρήμα στη χώρα αυτή. Μάλιστα, η έλλειψη δημοσίων επενδύσεων είναι ιδιαίτερα αισθητή σε περιοχές, όπως η παλαιά βιομηχανική κοιλάδα του Ρουρ. Θα πρότεινα λοιπόν στη Γερμανία να κάνει περισσότερα σε αυτόν τον τομέα».
Enhanced by Zemanta

Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013

«Οι νέοι μας ελπίδα της Ελλάδος»

Υπό Αιδεσιμολ. Δημητρίου Λυμπεροπούλου.
Εφημερίου  Ιερού Ναού Προφήτου Ηλιού Τριπόλεως

          12 Αυγούστου. Παγκόσμια ημέρα της Νεολαίας. Γιορτάζουν οι νέοι μας. Τα παιδιά μας. Να έχουν υγείαν αμετάπτωτον, να γιορτάζουν πάντα.

     Εδώ όμως οφείλω να εστιάσω την προσοχή μου και να καταχωρήσω στο παρόν κείμενον, τα βιώματα και τις αγωνίες των νέων της Ελλάδος.

     Πάντοτε διαχρονικά τα λόγια του ποιητή μας. «Η Ελλάδα μας λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την δόξα τραβά».

     «Να όμως και οι απεγνωσμένες φωνές των νέων μας. S.O.S. Ξυπνήστε. Γιατί σε λίγο θα είναι πιο πολύ αργά ακόμη και για δάκρυα… Αναζητείστε την διέξοδο από το αδιέξοδο στις ρίζες της φυλής μας, στην θρησκεία, στην Πατρίδα, στην οικογένεια, στην χριστιανική ανωτερότητα, στα αγνά έθιμα του λαού μας. Πάψτε να μιμήσθε τους ξένους. Δεν έχουμε ανάγκη να αντιγράφουμε ξένα ήθη και έθιμα. Αυτή η ξενομανία μας έφαγε. Ας γυρίσουμε στην απλότητα και αγνότητα της Ελληνικής ζωής. Στην ομορφιά της ψυχής του ορθόδοξου λαού μας.

Βοηθήστε εμάς τους νέους και τις νέες. «ΠΝΙΓΟΜΑΣΤΕ».

      Όντως συγκινητικά τα λόγια βγαλμένα μέσα από τα μύχια της ψυχής των νέων μας.

     Είναι μεγάλη και αδίρητος η ανάγκη να ζεστάνει κανείς τις παγωμένες καρδιές, να διαλύσει τα θλιβερά σκοτάδια που την κυκλώνουν. Να μοιραστεί την αγωνία των νέων μας, να γίνει ένα μαζί τους, να πονέσει μαζί τους, να χαρεί μαζί τους. Να τους δώσει καινούργιον αέρα να αναπνεύσουν, μακριά από τον  μολυσμένο αέρα μιας ασφυκτικής κοινωνίας. Να τους ελευθερώσει από τις κακές σκέψεις που τους ταλαιπωρούν. Να τους χαράξει έναν καινούργιο τρόπο ζωής, μακριά από την ξεφτισμένη σημερινή κοινωνία. Να τους ανοίξει διάπλατα τα μάτια για να γνωρίσει το αληθινό από το ψεύτικο. Το όμορφο από το άσχημο της ζωής. Να τους δώσει φτερά να πετάξουν ψηλά. Να ζήσουν κοντά στο Χριστό. Να μην τους φοβίζουν οι καταστάσεις.

     Δώστε νέοι μας την ψυχή σας στον Χριστό και εις την Εκκλησία.

     Νέοι μας.

          Όταν απουσιάζει η αγάπη από τις καρδιές, αλλοιώνονται οι ηθικές αξίες και προβάλλουν πολλοί απειλητικοί κίνδυνοι.

          Όταν δεν ανθίζει η πνευματική ζωή και δεν αγγίζει τις ψυχές Θεία ακτινοβολία, το κακό παίρνει διαστάσεις.

          Όταν απουσιάζει το οξυγόνο του ουρανού τότε είναι το μεγαλύτερο δράμα. Πνίγεται ο άνθρωπος μέσα στην τρικυμία της ψυχής του και υποφέρει. Τότε δυστυχώς έρχεται η ψυχική ασθένεια που θα είναι μεγαλύτερη από τη σωματική.

     Η λάμψη της αγάπης έχει την δύναμιν να εμπνέει και να γλυκαίνει τη ζωή.

     Πρέπει λοιπόν να αναζητούμε το φως και τη χαρά του Ιησού Χριστού και να νοιώθουμε την απέραντη στοργή Του, να μας δίνει δύναμη και ανακούφιση.

     Η Ελλάδα μας πληγωμένη γιατί έτσι το θέλουν οι δήθεν ισχυροί της γης. Θέλουν να εξοντώσουν τον πολιτισμόν μας, να αφανίσουν τα ιδανικά μας. Πολιτισμόν χιλιετιών. Μια Ελλάδα που έδωσε τα φώτα από των αρχαιοτάτων χρόνον εις όλον τον γνωστόν τότε κόσμον. Είναι ο μόνος τρόπς γι’ αυτούς να μας πληγώσουν, αλλά όμως δεν θα μας εξαφανίσουν, γιατί κρατάμε γερά στην ψυχή μας τις εικόνες της Ιστορίας μας.

          Ο έξυπνος τούτος λαός, ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ λαός, ο ψυχόπονος που άντεξε αιώνες την σκλαβιά, και στάθηκε όρθιος, προστατεύοντας μέσα στον κόρφο του την γλώσσα του που την κατακρεουργούνε, την ιστορίαν του που του την κλέβουνε, και την εξαφανίζουν, την τέχνη του που την αρπάζουν, την θρησκείαν του που ζητούν να την απαλείψουν, και τέλος την πατρίδα του που καραδοκούν να την κατακτήσουν, δεν γονατίζει.

          Στην θύμισή μου, ήλθαν εκείνα τα απεχθή λόγια του Υπουργού των Εξωτερικών των Η.Π.Α. HENRY KISSINGER, ότι εάν θέλετε να εξοντώσετε την Ελλάδα, να την κτυπήσετε σε τρία καίρια σημεία. Στην Θρησκεία – στην γλώσσα – στην Ιστορία.

          Δυστυχώς αυτά τα αποτρόπαια λόγια του ανθέλληνα KISSINGER, έρχονται πολέμιοι ενάντια της δοξασμένης μας Ελλάδος, και τα επεξεργάζονται παντιοτρόπως και ποικιλοτρόπως, νομίζοντας ότι θα κατορθώσουν το ακατόρθωτον.

          Ο Έλληνας όμως πατριώτης κρατά γερά. Περιμένει η σπίθα να γίνει φλόγα, να κάψει την καρδιά του, και να ξεσηκωθεί.

          Είναι οι νέοι μας. Τα παιδιά μας που αντέχουν γιατί μέσα στην ψυχή τους, υπάρχει η φωνή που τους προστάζει με αγάπη, να μην λυγίσουν και να μην απογοητευθούν.

          Είναι τα παιδιά μας, που μέσα τους, στις φλέβες τους ρέει αίμα, αίμα ελληνικό. Τα παιδιά μας, που ποτέ δεν θα υποστείλουν την Σημαία του ΓΕΝΟΥΣ μας, το χιλιοτραγουδισμένο και ιερό αυτό πανί, το λάβαρο της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, κάτω από το οποίον ορκίστηκαν τα φλογερά παλικάρια το 1821, για τον μεγάλο αγώνα της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ, για την αποτίναξη του Τουρκικού ζυγού.

          Τα γενναία εκείνα παλικάρια μας, που όταν τα πρόσταξε η ΜΑΝΑ μας ΕΛΛΑΔΑ, έδιναν το αγωνιστικό τους παρόν με πίστη στο Θεό, και αγάπη για την Πατρίδα, μη φειδόμενα κόπων και θυσιών ευκλεώς αγωνισάμενα και ηρωικώς πεσόντα. Των παλληκαριών μας των οποίων «οι τύμβοι των οστέων αυτών τα όρια της Πατρίδος γης φυλάττουσι, και τα τίμια αυτών αίματα της Ελευθερίας ημών τον δένδρον αρδεύουσιν».

          Κοντολαγίς και θα βγει ο αυγερινός, για να γεννηθεί η μέρα, να γεννηθούνε τα όνειρα, να γεννηθεί η ελπίδα, να κρατηθεί στην ζωή τούτος ο τόπος, ο βασανισμένος, που του έτυχε τέτοια κακομοιριά από τους κρατούντες.

          Εδώ μου έρχονται στο νου τα μεστά εκείνα λόγια του μεγάλου Φιλέλληνα Λόρδου Βύρωνα που έλεγε:

«Πέστε μου τα ιδανικά της νεολαίας σας, και θα σας πω το μέλλον της χώρας σας.

          Ευρωπαίος Φιλόσοφος μας δίνει το νόημα της υπάρξεως του νέου. Οι άνθρωποι μεγαλώνουν, και τούτο πνευματικά, όταν εμπνέονται από ένα μεγάλο ιδανικό, όταν δηλαδή ατενίζουν πλατιούς ορίζοντες. Δεν είναι δύσκολη η θυσία του εαυτού μας, και δεν υπάρχει πιο ωραία περιπέτεια, και πιο επικίνδυνη από την ανανέωση του σύγχρονου ανθρώπου.

          Η κοινωνία μας δυστυχώς στην σημερινή της διαδρομή κληροδοτεί στην νεότητα, πίκρες, απογοητεύσεις, υποκρισία, βία, αβεβαιότητα, χάος, και γενικά μια απαξίωση θρησκείας, ιστορίας και πολιτισμού. Θέλει την νεολαία μας πραγματικά πιόνια, να άγονται και να φέρονται σύμφωνα με τις προσταγές των ανθελλήνων και άθρησκων ιδεολόγων. Δεκαετίες πριν οι διδάσκοντες και διδασκόμενοι εμφορούντο από τας σωτηρίους αρχάς της φυλής μας «ΘΡΗΣΚΕΙΑ – ΠΑΤΡΙΔΑ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ».

          Σήμερα όμως δυστυχώς που έχουν πληθυνθεί οι λεγόμενοι νεωτερισταί, ή άτομα της κουλτούρας, ιδιοτελώς- σκοπίμως, ή άθελά των, έχουν καταντήσει ως επί το πλείστον όργανα των σκοτεινών δυνάμεων, και δεν διστάζουν να αμβλύνουν  την πίστιν εις τας ανεκτιμήτους αξίας. Θρησκεία – Πατρίδα – Οικογένεια, χαρακτηρίζοντας αυτάς ως ‘‘σκουριασμένας ιδέας’’ και εις αυτούς που πιστεύουν εις αυτάς γραφικούς, ρατσιστάς, και εθνικιστάς.

          Υπάρχει όμως και η μαγιά, κρυμμένη και η ποιότητα που πρέπει να αντιδράσει. Υπάρχει η πνευματική δεξαμενή που οφείλομεν να θρέψωμεν το πνεύμα μας με εκλεκτό υλικό, να το ταΐσουμε όπως έλεγε ο Νίκος Καζαντζάκης «με μπουκιές από λιονταρίσιο μυαλό», τονίζοντας ότι : «μάθε να σπας τα σύνορα του ανθρώπου».

          Αγαπητά μας παιδιά,

          Νειάτα δημιουργίας. Νέοι μας. Νέος, που σημαίνει το όμορφον, το ωραίον, το ανθρώπινον. Χρειάζεται όμως μια αυτοσυγκράτισις για να ζήσετε και να ζήσωμεν όλοι μαζί στα πλούσια, στα ορθά, τα Χριστιανικά, και να μην γίνομε ευάλωτοι σε κάθε είδους δέλεαρ, ικανόν να μας αποσπάση από την ευθείαν οδόν, και να μας οδηγήσει στο σκότος. Στην σύγχυση, και τέλος εις την απώλειαν.

          Προσοχή λοιπόν μην μας και σας εξαπατήσουν σκοτεινές δυνάμεις, που σκοπόν έχουν την αλλοίωσιν, την στρέβλωσιν του Ηθικού Νόμου, και μη μας καταστήσουν πρόβατα απολωλότα, χωρίς ποιμένα και οδηγόν.

          Νέοι μας.

          Μέσα στον ενιαυτόν υπάρχουν τέσσερις περίοδοι που λέγονται εποχές. Είναι τα χρονικά διαστήματα το κάθε ένα με τα δικά του χαρακτηριστικά. Υπάρχει όμως και ένας ξενόφερτος όρος που λέγεται NEW EPOCH, που σημαίνει κάτι το ξεχωριστό, κάτι το μοντέρνο, κάτι που έρχεται να αποδείξει, κάτι το πρωτόγνωρο – ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ. Όταν έχει την σωστή κατεύθυνση, καλώς έχει, όταν όμως αρχίζουν οι πειραματισμοί, οι αναζητήσεις, χωρίς πολλές φορές με την λογικήν του ανθρώπου, πέρα από την ηθικήν, που αποτελεί τον φραγμόν για την μη εισδοχήν, κάτι το άγνωστο, που πολλές φορές επιφυλάσσει παγίδες, τότε είναι δυνατόν να οδηγήσει τον άνθρωπο στον όλεθρο και εις αυτόν τούτον τον θάνατον.

          Χρειάζεται λοιπόν μεγάλη προσοχή, σε αυτήν την νεοεποχίστικην περίοδον, για να μην αλλοιώσουν τον κοινωνικόν ιστόν, και καταστούν ψεγάδια στο ‘‘κοινωνικόν γίγνεσθαι’’.

          Ζούμε σε μια εποχή που η επιστήμη έχει φτάσει στον κολοφώνα της δόξας της. Παρ’ όλες όμως τις προόδους της επιστήμης, παρ’ όλα τα τεχνικά και ηλεκτρονικά επιτεύγματα, ο άνθρωπος είναι μικρός και μετέωρος, όταν στηρίζεται «σε ανθρώπινες μόνον δυνάμεις».

          Εμπρός λοιπόν νέοι μας αυθόρμητα να φθάσετε στις πηγές της ζωής. Τολμήστε να κάνετε κάτι που δεν κάνουν οι άλλοι. Αρχίστε να δημιουργείτε, γιατί η δημιουργία είναι άθλημα. Γιατί κάθε άθλημα είναι αγώνισμα. Αγωνιστείτε γερά και τολμηρά. Ζήστε την ορθή ελευθερία.

          Διδαχθείτε από το παρελθόν και το παρόν, για να γίνετε όχι απλώς καλύτεροι από εμάς, αλλά ικανοί να διακόψετε την κατολίσθησιν της χώρας μας από την παρακμή.

          «Γιατί τα νειάτα είναι πλασμένα για τον ηρωισμό». Λόγια ευρωπαίου φιλοσόφου. Ο δικός μας Ελευθέριος Βενιζέλος το μεγάλο εκείνο πολιτικό ανάστημα είχε τονίσει λέγοντας : «Αλοίμονον στην χώρα που δεν διαθέτει επαναστατημένα Νειάτα».Νέος, που θα πει να μην κοιμάται αγκαλιά με την ήττα.

          Νέοι μας. Προτιμήσατε την τραχεία ανηφορική, και δύσκολη οδό, και να σκέπτεστε πάντοτε ελληνικά.

          «Θέλω να είμαι ωραίο δείγμα Έλληνος. Να ο σκοπός μιας ζωής». Αυτά έλεγε ο Ίων Δραγούμης.

          Νέοι μας. Εσείς είστε η ελπίδα της Μάνας μας Ελλάδος. Ο δυναμισμός σας να γίνει η χειρουργική επέμβασις, και να καθαρίσει την κοινωνία μας από τα δηλητηριασμένα σάπια αποστήματα που την έχουν μολύνει, και τείνει να πάθει γάγγραινα.

          Να γνωρίζετε ότι η τύχη ενός έθνους εξαρτάται από τις ιδέες που έχουν οι νέοι ως συνεχιστές της ζωής.

          Αντισταθείτε λοιπόν με φιλότιμο, με απόλυτη προσοχή, με σύνεση, με μεθοδικότητα, με ελληνική ορθόδοξη λεβεντιά, με τη φλόγα να καίει στη καρδιά σας για μια επανάσταση πνευματική, για μια καλύτερη κοινωνία. Έτσι θα σας καμαρώνουμε και θα σας χαιρόμαστε.

          Εσείς που θα μπορείτε να βλέπετε τόσον με τα μάτια του σώματος, όσον και με τα πνευματικά σας μάτια, πίσω από την ομίχλη της ανθρωπότητος, κοιτάζοντας το ακέραιον, το γνήσιον, το αδιάβλητον.  

            Με τέτοιες λοιπόν αρχές, θα έχομεν ισορροπημένους πολίτες της Ελληνικής πολιτείας, και της Ευρωπαϊκής Κοινοπολιτείας που δεν θα έχουν ανάγκη να καταφεύγουν σε υποκατάστατα για την απόκτησιν των προηγμένων «δώρων», ούτε θα προσφεύγουν σε ψυχοφθόρα και σωματοκτόνα μέσα και κέντρα, για την κατάκτησιν παραδεισένιων κολάσεων ή χαρώνειων παραδείσων, ενώ συγχρόνως θα είναι απηλλαγμένοι και απελευθερωμένοι, από ανώμαλες και επιθετικές αντικοινοτικές και αντικοινωνικές τάσεις και πράξεις.

          Να πως λοιπόν θα έχομεν την ισορροπίαν, η οποία είναι τόσον βασική δια την διαμόρφωσιν ενός όσον τον δυνατόν καλύτερου κόσμου. Με το να δώσωμεν την πνευματικήν τροφήν εις τας ψυχάς των νέων ως επί το πλείστον που τα νοσηρά συνθήματα της συγχρόνου καταναλωτικής και ευδαινονιστικής κοινωνίας, η αλλοτρίωσις του ήθους, και η ποικίλη κρίσις της εποχής μας μειώνουν το ενδιαφέρον και οδηγούν σχεδόν στην απομάκρυνσιν των νέων από την Εκκλησίαν. Βεβαίως ως μέλη της Εκκλησίας δεν πτοούμεθα και δεν δειλιάζομεν εναντίον των δυσκολιών και των αντιξοοτήτων που κάθε φορά η κοινωνική πραγματικότητα παρουσιάζει, διότι « ου γαρ έδωκεν υμίν ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως, αγάπης και σωφρονισμού».

          Η Εκκλησία μας, καλεί τους νέους να συνεχίζουν με ζήλον τις σπουδές τους, και να μην αφήσουν τα οράματά τους να μαραθούν, Οι νέοι μας αποτελούν αναμφισβήτητα το πιο λαμπρό, το πιο αξιαγάπητο, το πιο ιερό θα έλεγα κομμάτι της κοινωνίας μας, το οποίο κατέχει και πρέπει να κατέχει κυρίαρχη θέση στην καρδιά της Εκκλησίας. Αυτοί συγκροτούν την ελπίδα αυτού του τόπου, το πιο αυθεντικό, αληθινό και πλέον ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας μας. Σήμερα επιβάλλεται να στοχασθούμε ερευνητικά αναζητώντας τους νέους μας. Χρειάζεται να εγκαταλείψωμεν για λίγο τους θώκους και τις έδρες μας, και να κατηφορίσουμε στα γνώριμα στέκια των νέων μας, ιχνηλάτες των ανέκφραστων πόθων και των ανεκπλήρωτων ονείρων τους. Πολλοί νέοι στην σημερινήν εποχήν, στην ανάγκη κάπου να ακουμπήσουν, και κάπως να εκφρασθούν, γαντζώνονται πρόχειρα πάνω σε ιδεολογίες και φιλοσοφίες που φαντάζουν σαν πανάκεια στην δυστυχία του κόσμου, αλλά που τελικά τους απογοητεύουν οικτρά, με αποτέλεσμα είτε να κλεισθούν ερμητικά στον εαυτό τους, και να συμβιβαστούν στην μοναξιά, είτε να στραφούν στον αναρχισμό, τη βία, που κινούν σε αντικοινωνικές πράξεις. Οι νέοι πολλές φορές αρνούνται το δικαίωμα να είμαστε οδηγοί τους στον δρόμο που εμείς βαδίζουμε. Μιλάμε αλλά δεν μας ακούν. Ενίοτε και να μας μυκτηρίζουν. Είναι καιρός λοιπόν να αλλάξουμε πορεία πλεύσης και να γίνωμε συνοδοιπόροι τους. Να αναγεννηθούμε ως πρόσωπα και βιώσωμε τον Χριστιανισμό, γιατί τότε θα αλλάξωμε την πορεία του κόσμου, και οι νέοι μας θα γνωρίσουν την εμπειρία της πίστεως που ανοίγει δρόμους για κοινωνικές κατακτήσεις.

          Οι εκπαιδευτικοί μας με αγάπη Χριστού και πνεύμα θυσίας πρέπει να πλησιάσουν τους νέους, να συζητήσουν μαζί τους και να αποκαλύψουν με ειλικρίνεια και πιστότητα την χριστιανική αλήθεια. Επίσης οι κληρικοί να ανασκουμπωθούν προκειμένου να διαπλάσουν και να αναγεννήσουν την ανθρώπινη ψυχή. Οι άμβωνες να γεμίσουν, και οι ιεροκήρυκες με το εύλαλον στόμα τους, να ενσταλλάξουν στις διψασμένες ψυχές των ανθρώπων τον Θείον Λόγον και να σπείρουν τις χριστιανικές αλήθειες. Η Εκκλησία μας παρά τις όποιες δικές της αστοχίες και αντινομίες, παραμένει ο μόνος αυθεντικός χώρος που διαθέτει πρότυπα, όραμα ζωής και ικανό οπλοστάσιο, ώστε οι νέοι μας να οπλισθούν και να εξέλθουν πανέτοιμοι στον κοινωνικό στίβο και να νικήσουν. Θέλει τους νέους μας αληθινούς επαναστάτες με την καλή έννοια του όρου, στα κακώς κείμενα της σημερινής κοινωνίας, ασυμβίβαστους με τον εκτραχηλισμό και την διαφθορά, γενναίους και αποφασισμένος να κερδίσουν, και να κατευνάσουν τα αχθηφόρα κύματα της συγχρόνου κοινωνίας, που υψώνωνται απειλητικά και προκλητικά μπροστά τους.

          Εμπιστευτείτε λοιπόν νέοι μας τον Χριστό, αγαπήστε την Εκκλησία, ανταποκριθείτε με εμπιστοσύνη στο κάλεσμά της, που γίνεται με ειλικρίνεια και άδολη αγάπη. Η εκκλησία μας θα σταθεί δίπλα σας με πιστότητα, με υπομονή και επιμονή και με αγάπη τέτοια, που μόνο μια μάνα διαθέτει για τα παιδιά της. Δώστε λοιπόν τα χέρια σας και με μπροστάρη τον Χριστό, να πορευθούμε μαζί τον ανηφορικό και τραχύ και απαγορευτικό πολλές φορές – για τις ευαισθησίες σας – δρόμο της ζωής. Χρειάζεται τώρα να γίνει η σύσφιξις των σχέσεων της εκκλησίας με τους νέους, τώρα που η γενιά μας αυτή μέλλει να διαχειρισθεί τις τύχες του Ελληνισμού και της Εκκλησίας σε μια Ευρώπη χωρίς όραμα και ψυχή. Σε μια Ευρώπη που βρίσκεται στις ημέρες μας ενώπιον σημαντικών εξελίξεων και κρίσιμων ερωτημάτων.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...