Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Γ. Παπανδρέου: Δεν θα υπογράψουμε νέο μνημόνιο

«Ο Αντ. Σαμαράς αμαυρώνει τις προσπάθειές μας - Η Αριστερά εθελοτυφλεί»

Η Ελλάδα δεν συζητά επαναδιαπραγμάτευση του χρέους της και δεν θα χρειαστεί να υπογράψει νέο μνημόνιο με την τρόικα μετά το 2013, δήλωσε ο Γιώργος Παπανδρέου σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Real News. Ο πρωθυπουργός ζήτησε για ακόμη μία φορά «ψήφο ευθύνης» από τους πολίτες στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου.
 
"Οι πολίτες με ξέρουν καλά και γνωρίζουν ότι δεν συνηθίζω να μπλοφάρω", είπε για το ενδεχόμενο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες εφόσον κρίνει ότι η χώρα οδεύει προς αδιέξοδο. Παράλληλα, χαρακτήρισε "αστεία πράγματα" τα σενάρια ότι σχεδιάζει να "δραπετεύσει" από τα προβλήματα και την πρωθυπουργία.
"Έδωσα και δίνω όλο μου τον εαυτό για να αποφύγει η χώρα τη χρεοκοπία [...] είμαι έτοιμος να με ξανακρίνουν οι πολίτες αν χρειαστεί", σημείωσε.
Όσον αφορά στις πληροφορίες που φέρουν την τρόικα να βάζει βέτο για τη διεξαγωγή εκλογών, τόνισε ότι "εμείς αποφασίζουμε για τις δημοκρατικές μας διαδικασίες και όχι άλλοι".
"Δεν χρειάζεται νέο μνημόνιο"
Ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε δύσκολο αλλά ρεαλιστικό το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής. Υποστήριξε πως αν συνεχιστεί η εφαρμογή του, "χωρίς παλινωδίες και πισωγυρίσματα", το 2013 η Ελλάδα θα είναι μία χώρα όπως όλες και θα μπορεί να δανείζεται από τις αγορές. "Δεν υπάρχει πιθανότητα νέου μνημονίου, απλούστατα γιατί δεν χρειάζεται νέο μνημόνιο", είπε.
"Δεν συζητάμε τέτοιο ενδεχόμενο", ήταν η απάντησή του για τα σενάρια αναδιάρθρωσης του χρέους. Πρόκειται για σενάρια που διακινούν όσοι επένδυσαν στη χρεοκοπία της Ελλάδας, πρόσθεσε.
Όσον αφορά στις θυσίες των πολιτών, ο Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε ότι κάθε βήμα σταθεροποίησης της χώρας θα προσφέρει μεγαλύτερο περιθώριο για τη βελτίωση της θέσης όσων "έβαλαν πλάτη" για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο. Πρόσθεσε, όμως, ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να επαναφέρει "αθέμιτα προνόμια και σκανδαλώδεις ρυθμίσεις".
"Η διαμαρτυρία για τη διαμαρτυρία δεν θα απελευθερώσει τη χώρα"
Ερωτηθείς για τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, ο πρωθυπουργός υποστήριξε ότι η "διαμαρτυρία για τη διαμαρτυρία" δεν πρόκειται ούτε να απελευθερώσει τη χώρα από επιτηρήσεις, ούτε να την απεξαρτήσει από δάνειες δυνάμεις.Πρόσθεσε ότι εκείνοι που θα κληθούν να εφαρμόσουν τον "Καλλικράτη" πρέπει πιστεύουν στο θεσμό, να μπορούν να σηκώσουν το βάρος και να έχουν αποδείξει ότι μπορούν να δουλέψουν με πάθος.
"Ο Αντ. Σαμαράς αμαυρώνει τις προσπάθειές μας - Η Αριστερά εθελοτυφλεί"
Άσκησε σκληρή κριτική στη Νέα Δημοκρατία και στον Αντώνη Σαμαρά προσωπικά, λέγοντας ότι κάνει τα πάντα για να αμαυρώσει τις "πατριωτικές" προσπάθειες των Ελλήνων, την ώρα που οι θυσίες πιάνουν τόπο. Δεν προσφέρει -είπε- σε έναν κοινό αγώνα, στον οποίο θα περίμενε να είναι συμμέτοχος.
Ο Γ. Παπανδρέου πρόσθεσε ότι ο νυν πρόεδρος της Ν.Δ. όχι απλώς καλύπτει, αλλά ταυτίζεται απολύτως πια με τον Κώστα Καραμανλή, ενώ εκτίμησε ότι δεν πείθει με τους λόγους και τις πράξεις του τους πολίτες.
Εμφανίστηκε αποφασισμένος να προχωρήσει στη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την Οικονομία, λέγοντας ότι η κυβέρνηση οφείλει να διερευνήσει τι συνέβη.
Αναφορικά με την απόδοση ευθυνών στις υποθέσεις που βρίσκονται ήδη υπό διερεύνηση, υπογράμμισε ότι "τώρα είναι η σειρά των δικαστικών λειτουργών να ανταποκριθούν κι αυτοί στην προσπάθεια". Και πρόσθεσε: "Αυτή η προσπάθεια θα αποδώσει".
Για την Αριστερά -ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ- είπε ότι εθελοτυφλεί μπροστά στα προβλήματα και επιδεικνύει στείρα άρνηση της πραγματικότητας και κάθε συνεργασίας. "Ένα κράτος πελατειακό και πολλές φορές αυταρχικό έχει φετίχ για την παραδοσιακή Αριστερά  και την έχει εγκλωβίσει σε μικροσυμφέροντα συντεχνιών", ανέφερε.
"Κάποιοι φωνάζουν για ανάπτυξη, αλλά δαιμονοποιούν κάθε προσπάθεια να φέρουμε επενδύσεις", πρόσθεσε.
Για το Γ. Καρατζαφέρη, τέλος, ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι τον εξέπληξε θετικά η στάση του απέναντι στο ενδεχόμενο χρεοκοπίας της χώρας, αν και τους χωρίζουν "καθοριστικής σημασίας πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές".

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Bild: «Με απάτη η Ελλάδα πήρε το Ευρώ»

«Έτσι μας παγίδευσαν οι Έλληνες» αναφέρει η εφημερίδα για την ένταξή μας στην ευρωζώνη
Με πρωτοσέλιδο τίτλο «Η Bild αποκαλύπτει! Το Ευρω-ψέμα. Έτσι μας παγίδευσαν οι Έλληνες» η εφημερίδα περιγράφει στο πλαίσιο έρευνας την πορεία της Ελλάδας προς την ευρωζώνη.
Στη σελίδα που δημοσιεύεται το άρθρο ο τίτλος είναι: «Μυστικά έγγραφα: Ελλάδα. Πώς η Αθήνα πήρε με απάτες το ευρώ», ενώ στο τίζερ υπογραμμίζεται πως «η Bild έκανε έρευνες στην Αθήνα, στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες, μίλησε με εμπλεκόμενους, βρήκε απόρρητα έγγραφα: Οι Έλληνες είπαν ψέματα – και όλοι οι άλλοι τα δέχτηκαν».
Το ρεπορτάζ -που υπογράφουν δέκα δημοσιογράφοι της εφημερίδας- ξεκινά από τα μέσα της δεκαετίας του 90 και με μια στιχομυθία μεταξύ των τότε υπουργών Οικονομικών της Γερμανίας και της Ελλάδας Τέο Βάιγκελ και Γιάννου Παπαντωνίου σε σύνοδο του Ecofin. Το θέμα που συζητείται είναι το ντιζάιν του νέου νομίσματος, όπου ο κ. Παπαντωνίου φέρεται να λέει: «Απαιτώ να αναγράφεται στα χαρτονομίσματα το ευρώ και στα ελληνικά». Και ο κ. Βάιγκελ φέρεται να του απαντά: «Δεν τίθεται καν προς συζήτηση. Δεν μπορείτε να ενταχθείτε στην ευρωζώνη και πιθανότατα δεν θα ενταχθείτε ποτέ». «Κι όμως ο Τέο Βάιγκελ επλανάτο», παρατηρεί η εφημερίδα που αρχίζει να εξιστορεί την ιστορία της ελληνικής ένταξης στην ΟΝΕ. «Απόρρητα ντοκουμέντα και νέα στοιχεία καταδεικνύουν ότι πρόκειται για την ιστορία ενός εξ αρχής στημένου παιγνιδιού», επισημαίνει η Bild.
«Υπήρχε το κίνητρο, υπήρχε η ευκαιρία και υπήρχαν τα μέσα»
Κατηγορηματικά αντίθετος στην ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ φέρεται να ήταν ο Τέο ΒάιγκελBildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift:  Κατηγορηματικά αντίθετος στην ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ φέρεται να ήταν ο Τέο Βάιγκελ«Είναι η ιστορία μιας πλάνης με συνέπειες: Ότι δήθεν μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα, ό,τι και να κάνει, δεν θα μπορούσε ποτέ να θέσει σε κίνδυνο το ευρώ… Κι όμως δέκα χρόνια μετά από την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ, την άνοιξη του 2010, το ευρώ βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης, εξαιτίας της Ελλάδας.
Πώς φτάσαμε εκεί, διερωτάται η εφημερίδα, διακρίνοντας όλα τα συστατικά ενός αστυνομικού μυθιστορήματος: Υπήρχε το κίνητρο, υπήρχε η ευκαιρία και υπήρχαν τα μέσα.
Δισεκατομμύρια έρευσαν για να σωθεί η Ελλάδα, για να σωθεί το ευρώ. Σήμερα ένας από τους καλύτερους γνώστες της ΕΕ στην κορυφή της ιεραρχίας του γερμανικού ΥΠΕΞ δηλώνει ως εκπρόσωπος πολλών πολιτικών του Βερολίνου και των Βρυξελλών: «Το μεγαλύτερο λάθος μας ήταν να εντάξουμε την Ελλάδα στο ευρώ».
Όσον αφορά την ένταξη των Ελλήνων «πρόκειται για πολιτική απόφαση», γράφουν τα εμπιστευτικά έγγραφα του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, που έχει στη διάθεσή της η Bild. «Πολιτική απόφαση» σημαίνει στην υπηρεσιακή διάλεκτο ότι «η ηγεσία θέλει έτσι και η σκληρή πραγματικότητα δεν μετράει».
Αυτό σημαίνει ότι ούτε για ένα λεπτό δεν χωρούσε αμφισβήτηση πώς η Ελλάδα θα πάρει το ευρώ.… Άλλοι μαγείρευαν τα στοιχεία και άλλοι επέτρεπαν να γίνεται αυτό. Σήμερα όλοι προτιμούν να σιωπούν.

«Η Ελλάδα δεν πληροί κανένα από τα κριτήρια ένταξης»
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift:  Σύμφωνα με την Bild, η ιστορία αρχίζει με ένα ξερό «όχι» στην ένταξη της Ελλάδας, το Σάββατο 2 Μαΐου 1998, οπότε οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ συνεδρίαζαν σε έκτακτη σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες Η Ελλάδα δεν ανήκει αρχικά στον κύκλο των εκλεκτών που θα υιοθετήσουν το κοινό νόμισμα. Και σύμφωνα με το τελικό ανακοινωθέν της συνόδου, «Η Ελλάδα δεν πληροί κανένα από τα κριτήρια ένταξης». Ως προς τον πληθωρισμό, το έλλειμμα, το συνολικό χρέος και το ύψος των επιτοκίων, η μικρή χώρα απέχει παρασάγγες από τα προδιαγεγραμμένα πρότυπα.
Μέχρι τα μεσάνυχτα της 2ας Μαΐου η πρωθυπουργοί συνομιλούν για να καταλήξουν στην επιλογή του πρώτου προέδρου της ΕΚΤ. «Ήταν μια ασυνήθιστα σκληρή διαπραγμάτευση», θα δηλώσει στη συνέχεια ο καγκελάριος Χέλμουτ Κολ. Για την Ελλάδα δεν μιλάει κανείς.Ένας από το τραπέζι δεν προσέχει πια τι συζητείται για τον πρόεδρο της ΕΚΤ: Ο Κωνσταντίνος Σημίτης, από το 1996 πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Κώστας Σημίτης Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift:  Ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Κώστας Σημίτης Πρόκειται για μια ταπείνωση για την Ελλάδα του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Η χώρα του κόπηκε στις εξετάσεις για την εισαγωγή στην ΟΝΕ. Κι όμως όταν οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων ποζάρουν για την καθιερωμένη φωτογραφία της συνόδου, ο ομιλών απταίστως τη γερμανική Σημίτης χαμογελά πιο πλατιά από όλους τους άλλους. Λες και η χώρα του είχε περάσει με έπαινο τις εξετάσεις. Παρά τις αντιδράσεις των υπουργών Οικονομικών οι Έλληνες είχαν καταφέρει να περάσουν το όνομα ευρώ στα χαρτονομίσματα και στα ελληνικά. Ο κατοπινός νικητής του διεθνούς διαγωνισμού, ο βιεννέζος γραφίστας χαρτονομισμάτων Ρόμπερτ Καλίνα, τηρεί αυτές τις προδιαγραφές, μολονότι η Ελλάδα καταρχήν δεν συμπεριλαμβάνεται στα κράτη του ευρώ. Ο Σημίτης γνωρίζει πόσο σημαντικό πολιτικό μήνυμα είναι αυτό».
Στην συνέχεια η εφημερίδα αναφέρει ότι με την κάλυψη των άλλων χωρών το 1998 η Ελλάδα ξεκίνησε μια κούρσα για να μπει στην ΟΝΕ μέχρι το 2002.
Τότε τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο Β της Αθήνας, υποστηρίζει η Bild. Έπρεπε σε διάστημα 18 μηνών να βελτιωθούν ριζικά οι δείκτες του πληθωρισμού, του ελλείμματος και του δημοσίου χρέους. Κάτι τέτοιο είναι κανονικά αδύνατο, παρατηρεί η εφημερίδα.
Αλλά οι Έλληνες είχαν ελευθερία κινήσεων στα στοιχεία τους. Μείωσαν κατά εκατοντάδες εκατομμύρια το έλλειμμα για παράδειγμα των δημόσιων νοσοκομείων. Τεράστιες δαπάνες για εξοπλισμούς εξαφανίστηκαν δια της δημιουργικής λογιστικής, λογαριασμοί γραμμένοι με το χέρι διορθώθηκαν ή εξαφανίστηκαν. Είχε σημάνει η ώρα του Γιάννη Στουρνάρα. Είναι ο σημαντικότερος άνθρωπος όταν πρόκειται για αριθμούς», καταλήγει η εφημερίδα παραπέμποντας για τη συνέχεια στο αυριανό φύλλο.
Πηγή Deutsche welle

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Πρώτη η Ελλάδα στη διαφθορά στην ΕΕ

Στην 78η θέση της παγκόσμιας κατάταξης ως προς το δείκτη αντίληψης της διαφθοράς «έπεσε» φέτος η Ελλάδα από την 71η  που ήταν το 2009, σύμφωνα με τη σχετική λίστα που έδωσε την Τρίτη στη δημοσιότητα στο Βερολίνο η μη κυβερνητική οργάνωση Διεθνής Διαφάνεια.
Η Ελλάδα, που βρίσκεται στην τελευταία θέση από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υποχώρησε στην κατάταξη μετά τη φετινή δημοσιονομική κρίση, με τη χώρα μας να έχει δείκτη προσδιορισμού της διαφθοράς στους οργανισμούς, όμοιους με την Κίνα, το Λεσότο και την Κολομβία.
Οι χώρες που επλήγησαν περισσότερο από την παγκόσμια οικονομική κρίση, όπως η ΗΠΑ, η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ουγγαρία, είδαν την εμπιστοσύνη στους δημόσιους οργανισμούς να αποδυναμώνεται, σύμφωνα με την έκθεση της μη κυβερνητικής οργάνωσης (ΜΚΟ), Διεθνής Διαφάνεια (TI).
Η Διεθνής Διαφάνεια κάλεσε τα μέλη της G20, της Ομάδας των 20 ανεπτυγμένων βιομηχανικά κρατών και των αναδυόμενων οικονομιών του πλανήτη να αντιμετωπίσουν τη διαφθορά ως επακόλουθο της οικονομικής κρίσης, με τη δημοσιοποίηση του Δείκτη Αντίληψης της Διαφθοράς της Διεθνούς Διαφάνειας. 
Η Ουγκέτ Λαμπέλ, η πρόεδρος της Διεθνούς Διαφάνειας εξήρε τις προσπάθειες της Ομάδας των 20 για τις «ισχυρές δεσμεύσεις στη διαφάνεια και την ακεραιότητα ενόψει της συνόδου κορυφής της G20 το Νοέμβριο στη Σεούλ».«Αλλά η ίδια η διαδικασία της μεταρρύθμισης πρέπει να επιταχυνθεί», είπε η Λαμπέλ.

Η Ουγγαρία και η Ιταλία έπεσαν και οι δύο τέσσερις θέσεις, στην 50η και στην 67η θέση αντίστοιχα. Οι ΗΠΑ έπεσαν στην 22η θέση στο 2010 από τη 19η που ήταν πέρυσι. Ο δείκτης προσδιορισμού της διαφθοράς υπολογίζεται από 13 διαφορετικές εξειδικευμένες και επιχειρηματικές έρευνες που ρωτούν διευθύνοντες συμβούλους, εμπειρογνώμονες και δημοσιογράφους μεταξύ άλλων για το πόσο εκτεταμένη είναι η διαφθορά και πόσο διαδεδομένη θεωρείται η δωροδοκία σε μια συγκεκριμένη χώρα. 
Σύμφωνα με την έκθεση, από τις 36 χώρες που έχουν υπογράψει τη συνθήκη κατά της διαφθοράς του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), οι 20 παρουσίασαν πλημμελή τήρηση ή μη εφαρμογή των κανονισμών. «Τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν ότι απαιτούνται μεγαλύτερες προσπάθειες για την ενίσχυση της ορθής διακυβέρνησης στον κόσμο», εξηγεί η Λαμπέλ.
«Είναι απαράδεκτο να δεχόμαστε ότι η διαφθορά εξακολουθεί να υπάρχει. Πολλοί άνθρωποι πτωχοί και ευάλωτοι συνεχίζουν να υποφέρουν από τις συνέπειες αυτές. Πρέπει να υπάρξει μια αυστηρότερη εφαρμογή των κανονισμών και των ισχύοντων Νόμων», πρόσθεσε. Για την Εντα Μίλερ, την επικεφαλής της Διεθνούς Διαφάνειας στη Γερμανία, η διεθνής κατάσταση είναι «πολύ ανησυχητική». «Η ανάγκη για τη διεθνή κοινότητα να εδραιώσει  αξιόπιστες κυβερνητικές δομές στις χώρες, έχει αθετηθεί».
«Αυτό είναι τουλάχιστον εξίσου σημαντικό με τη διάθεση δισεκατομμυρίων ως αρωγή στην ανάπτυξη», πρόσθεσε.  Στην κορυφή της λίστας η Δανία, η Νέα Ζηλανδία και η Σιγκαπούρη έχουν το χαμηλότερο δείκτη διαφθοράς. Στον αντίποδα, με τον υψηλότερο δείκτη διαφθοράς είναι η Σομαλία στην 178η θέση, ενώ ακριβώς πριν από αυτήν είναι η Μιανμάρ, το Αφγανιστάν και το Ιράκ.
Στην 154η θέση είναι η Ρωσία, σε χειρότερη θέση από το Ιράν, τη Ζιμπάμπουε και το Μεξικό. Η Αϊτή προκάλεσε την έκπληξη ανεβαίνοντας στην 146η θέση από την 168η που ήταν πέρυσι, πιθανώς ως αποτέλεσμα της οργάνωσης της χώρας στις προσπάθειες διάσωσης επιζώντων μετά τον καταστροφικό σεισμό.
Το Κουβέιτ επίσης βελτίωσε τις επιδόσεις του στην καταπολέμηση της διαφθοράς καταλαμβάνοντας την 54η θέση μαζί με τη Νότια Αφρική από την 66η που ήταν πέρυσι, μετά τις πολιτικές αλλαγές μεταξύ των οποίων η εκλογή γυναικών στο κοινοβούλιο, που άρχισαν να εφαρμόζονται το 2009.
Ο δείκτης προσδιορισμού της διαφθοράς αποτελεί ένα χρήσιμο δείκτη για τη σημερινή κακοδιαχείριση. Η μείωση του βαθμού επίδοσης (κατά της διαφθοράς) μιας χώρας και συνεπώς της θέσης της στην κατάταξη μπορεί επίσης να αποκαλύπτει ότι η διαφθορά δεν καταγράφεται,  όπως συνέβη με τις οικονομικές δραστηριότητες που αποκαλύφθηκαν από την παγκόσμια οικονομική κρίση. 
«Αυτός ο δείκτης δεν μετρά τη διαφθορά γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταμετρηθεί αντικειμενικά ένα φαινόμενο που εκ φύσεως καλύπτεται», επισημαίνει ο Φρανσουά Βαλεριάν της Διεθνούς Διαφάνειας. Σχεδόν τα τρία τέταρτα των χωρών, αρχίζοντας από εκείνες που είναι σε πόλεμο όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν, θεωρούνται ως ιδιαίτερα διεφθαρμένες, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας.
Η ΜΚΟ προειδοποιεί επίσης τις κυβερνήσεις ότι η διαφθορά επιβαρύνει τις προσπάθειές τους για την ενίσχυση των χρηματαγορών, την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη και την εξάλειψη της φτώχειας.  Στις 178 χώρες που εξέτασε η Διεθνής Διαφάνεια, σχεδόν τα τρία τέταρτα παρουσιάζουν δείκτη εμπιστοσύνης χαμηλότερο του μέσου όρου.

Ο σχετικός πίνακας παγκόσμιας κατάταξης 2010 για τη Διαφθορά, που έδωσε την Τρίτη στη δημοσιότητα στο Βερολίνο η μη κυβερνητική οργάνωση Διεθνής Διαφάνεια. Ο δείκτης ξεκινά από το 10 για μια χώρα που θεωρείται «καθαρή» και φθάνει στο μηδέν για μια χώρα που θεωρείται ότι πλήττεται από τη διαφθορά.
1. Δανία 9,3
-. Νέα Ζηλανδία 9,3
-. Σιγκαπούρη 9,3
4. Φινλανδία  9,2
-. Σουηδία 9,2
6. Καναδάς 8,9
7. Ολλανδία 8,8
8. Αυστραλία 8,7
-. Ελβετία 8,7
10. Νορβηγία 8,6
11. Ισλανδία  8,5
-. Λουξεμβούργο  8,5
13. Χονγκ Κονγκ 8,4
14. Ιρλανδία  8,0
15. Γερμανία  7,9
-. Αυστρία  7,9
Στην 20η θέση βρίσκεται η Βρετανία με δείκτη 7,6, οι ΗΠΑ και το Βέλγιο στην 22η θέση με δείκτη 7,1 ενώ η Γαλλία στην 25η θέση με δείκτη 6,8.
Η ΜΚΟ που δημοσιεύεται την ετήσια λίστα της από το 1995 υπογραμμίζει ότι ορισμένες χώρες , εκ των οποίων το Μπουτάν, η Χιλή, ο ισημερινός, η FYROM η Γκάμπια, η Αιτή, η Τζαμάικα, το Κουβέιτ και το Κατάρ βελτίωσαν τις επιδόσεις τους κατά της διαφθοράς από το 2009.
Αντίθετα η Δημοκρατία της Τσεχίας, η Ελλάδα, η Ουγγαρία, η Ιταλία, η Μαδαγασκάρη, ο Νίγηρας και οι ΗΠΑ θεωρούνται πιο διεφθαρμένες σε σχέση με πέρυσι.
164. Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό  2,0
-. Γουινέα-Κόνακρι  2,0
-. Κιργιστάν 2,0
-. Βενεζουέλα 2,0
168. Αγκόλα  1,9
-. Ισημερινή Γουινέα  1,9
170. Μπουρούντι  1,8
171. Τσαντ 1,7
172. Ουζμπεκιστάν 1,6
-. Σουδάν 1,6
-. Τουρκμενιστάν 1,6
175. Ιράκ 1,5
176. Αφγανιστάν 1,4
-. Μιανμάρ 1,4
178. Σομαλία 1,1

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

ΕΝΙΣΧΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΕΠΠΑ ΕΝΙΣΧΥΕΤΑΙ KAI Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ


Παρέμβαση από τον βουλευτή του ΑΚΕΛ Άριστο Αριστοτέλους

"Οι λαοί μας δεν θα ήθελαν να εμπλακούν σε περιπέτειες ή ιμπεριαλιστικές εκστατείες ή επιχειρήσεις που ξεφεύγουν από το πνεύμα, το γράμμα και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών" . Αυτά υπογράμμισε ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Άριστος Αριστοτέλους τονίζοντας τη σημασία του δημοκρατικού ελέγχου της Ευρωπαίκής Ασφάλειας και Πολιτικής Άμυνας, που ήταν το θέμα της ημερησίας διάταξης κατά την απογευματινή σύνοδο των εκπροσώπων των κοινοβουλίων των χωρών μελών της Ε.Ε χθες στις Βρυξέλλες.

Πιο αναλυτικά http://aristosaristotelous.blogspot.com

Ολες οι επιχειρήσεις στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας θα πρέπει να γίνονται στο πλαίσιο των αρχών και αξιών των Ηνωμένων Εθνών, δήλωσε ο βουλευτής Αριστος Αριστοτέλους ενώπιον της Διάσκεψης των Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων των Κοινοβουλίων της ΕΕ (COSAC) στις Βρυξέλλες.

Σε παρέμβασή του στη συζήτηση του θέματος του κοινοβουλευτικού ελέγχου της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας, ο κ. Αριστοτέλους ανέφερε ότι τα εθνικά κοινοβούλια και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχουν σημαντικό ρόλο να διαδραματίσουν στον τομέα του δημοκρατικού ελέγχου των δραστηριοτήτων των κρατών μελών στο συγκεκριμένο τομέα, γιατί αφορά σε κρίσιμα θέματα ειρήνης, ασφάλειας και επιβίωσης.

Μίλησε επίσης για την ανάγκη ύπαρξης θεσμών και εργαλείων τα οποία να διασφαλίζουν τη συστηματικότητα, την αποτελεσματικότητα και την ποιότητα του ελέγχου ο οποίος θα διεξάγεται τόσο στο ευρωπαϊκό όσο και στο διακοινοβουλευτικό και εθνικό επίπεδο.

Ο Κύπριος βουλευτής σημείωσε ότι χρειάζεται να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός, ο οποίος να οργανώσει και να διασφαλίσει τον έλεγχο του συγκεκριμένου τομέα, στο κοινοτικό και στο διακοινοβουλευτικό επίπεδο, αλλά και να γίνονται τακτικές συναντήσεις κοινοβουλευτικών επί του θέματος οι οποίες να επιτρέπουν την υιοθέτηση σχετικών εκθέσεων και απόψεων/συστάσεων σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Εφόσον, είπε, η Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας παραμένει μια διακρατική δραστηριότητα, η διακοινοβουλευτική παρακολούθηση και ο έλεγχος σε ευρωπαϊκό αλλά και εθνικό επίπεδο παραμένουν επιβεβλημένες διαδικασίες.

Ο κ. Αριστοτέλους σημείωσε ότι οποιαδήποτε μορφή συνεργασίας και αν υιοθετηθεί θα πρέπει να διασφαλίζει τη διαφάνεια των δράσεων, είτε αυτές αφορούν στον έλεγχο των πολιτικών είτε στην αποδέσμευση σχετικών κονδυλίων.

Αναφέρθηκε δε στην παράλληλη δραστηριοποίηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η οποία, όπως είπε, είναι όχι μόνο θεμιτή, αλλά και αναγκαία, λόγω της εξειδίκευσής του στην ευρωπαϊκή διάσταση των πολιτικών αυτών και της συνεχούς συνεργασίας του με τους αρμόδιους φορείς και θεσμούς στο ευρωπαϊκό επίπεδο.

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Τον καιρό που οι τράπεζες έκαναν πεζοδρόμιο...

Της Τζένης Κ.

Πριν από μερικά χρόνια οι τράπεζες συμπεριφέρονταν ως κοινά λιγούρια. Ήτανε σαβουροφάγες. Καμάκια αισχίστου είδους. Ενοχλούσαν με αλλεπάλληλες κλήσεις στο σπίτι και στη δουλειά τις πιο περίεργες ώρες. Έβρισκες τα ίχνη τους στη συσκευή σου κι αναρωτιόσουνα πότε εξελέγης βουλευτής και δεν το θυμάσαι. Γιατί μόνο ένας βουλευτής έχει τόση ζήτηση από άγνωστους ανθρώπους. Σε ξυπνούσαν αξημέρωτα. Σε σήκωναν απ’ το τραπέζι. Διέκοπταν ιερόσυλα τη μεταμεσημβρινή σου σιέστα. Καλούσαν επίμονα την ώρα που μιλούσες για τα προσωπικά σου ή για δουλειές και σ’ έκαναν ν’ αναρωτιέσαι αν υπάρχει περίπτωση να επιμένει κάποιος τόσο πολύ εν ώρα call waiting χωρίς να τίθεται θέμα ζωής και θανάτου. Άπαξ και σ’ είχαν πιάσει μία φορά κορόιδο και σ’ είχαν, ήθελες δεν ήθελες, αναγκάσει να πληρώνεις το λογαριασμό του κινητού ή του ίντερνετ μέσω κάποιας μπάσταρδης πιστωτικής τους, σου έστελναν επιστολές για να σ’ ευχαριστήσουν για την άψογη συνεργασία μαζί σου και για να σου ανακοινώσουν ότι προτίθενται να ανεβάσουν το πιστωτικό όριο κάποιας δευτερεύουσας προεγκεκριμένης κάρτας, τον πιστωτικό χαρακτήρα της οποίας δε θα σκεφτόσουνα ποτέ να επικαλεστείς. Ταχυδρομούσαν επίσης προτυπωμένες επιταγές με ποσά κάμποσων μηδενικών που εμφανίζονταν έτοιμα να διατεθούν για την ικανοποίηση των καταναλωτικών σου φαντασιώσεων, μόνο και μόνο με την επίδειξη της αστυνομικής σου ταυτότητας. Ήξερες ότι το εισόδημά σου δε δικαιολογεί αυτή τη γαλαντομία αλλά κανείς δεν ενδιαφερόταν τότε για εχέγγυα. Η τράπεζα σε ποθούσε έτσι όπως ήσουνα. Με το φουστανάκι που φορούσες.

Παράλληλα έτρεχε στα μέσα και η διαφήμιση. Πολλή διαφήμιση. Χρήμα για σκότωμα. Χρήμα για υπεράνω κοινωνικών τάξεων πολυτέλεια. Χρήμα αντιρατσιστικό. Για κάθε υπαλληλάκο. Για κάθε εμποράκο. Τα τμήματα «Χορηγήσεων» στα συνοικιακά καταστήματα είχαν θαφτεί σε βουνά από φακέλους συμβάσεων. Οι υπάλληλοι χαμογελούσαν πολύ πιο γλυκά απ’ όσο ταιριάζει σε κάποιον που έρχεται να ζητήσει και όχι να καταθέσει …αλλά αυτό δε σε έβαζε τότε σε υποψίες. Όλοι το ίδιο κάνανε. Κι έπειτα οι τράπεζες κερδίζουν περισσότερα από τα δάνεια, παρά απ’ τις καταθέσεις, λόγω των τόκων, έλεγες στον εαυτό σου κι η ατάκα αυτή έλυνε κάθε απορία σου για τους τεμενάδες των πιστωτικών ιδρυμάτων. Άσε που αισθανόσουνα πολύς. Κάποιο ταλέντο είχες, κάποιο επιχειρηματικό έρμα που μόνο αυτοί το είχαν δει.

Οι πλέον υποχρεωτικές, οι πλέον «ας πάει και παλιάμπελο» τράπεζες μάλιστα, ήταν εκείνες των ξένων συμφερόντων. Για κάθε συναλλαγή, σου ενέκριναν τρία ακόμα πλαστικά. Το ένα για το τάδε πολυκατάστημα. Το άλλο για το δείνα. Και να! τα δωρεάν πάγια και να! οι πόντοι που ανέβαιναν όσο κατέβαινε το πιστωτικό υπόλοιπο. Επειδή μάλιστα τέτοια μπαξίσια δεν σου είχαν ματαξανακάνει ούτε συγγενείς α’ βαθμού, αισθανόσουνα υποχρεωμένος και δεχόσουνα να σου «καθίσουνε», ανάμεσα στα υπόλοιπα, και μία ασφάλεια ζωής, μια ασφάλεια υγείας, μια ασφάλεια ανασφάλειας κλπ… Το όλον, ένας μισθός λογαριασμοί…

Οι τράπεζες ξένων συμφερόντων ειδικά, συντέλεσαν στην υπερχρέωση των νοικοκυριών, όσο και οι κυβερνήσεις στην υπερχρέωση της χώρας.

Πάνω που άρχισες να συνειδητοποιείς τι έγινε, οι πρώην πόρνες το γύρισαν σε χαμηλοβλεπούσες αρσακειάδες. Κατάλαβαν ξαφνικά, από το 2008 και μετά, ότι είχανε μπλέξει με τύπους αφερέγγυους κι είπαν να γίνουν πιο εκλεκτικές. Υποδιπλασίασαν τα πιστωτικά όρια, αυστηροποίησαν τα κριτήρια και μέχρι τα μέσα του 2011 υπολογίζεται ότι θα κυκλοφορούν 1.000.000 λιγότερες πιστωτικές στην αγορά. Τους παλιούς τους πελάτες ούτε που τους αναγνωρίζουν πια. Με δυο ημέρες καθυστέρηση, εντεταλμένος υπάλληλος σηκώνει το ακουστικό και με αποικιοκρατικό τόνο προειδοποιεί για τα χειρότερα. Ούτε νέες προτάσεις ούτε υποσχέσεις ούτε διευκολύνσεις πια. Το σύνθημα είναι «πλήρωνε για να τελειώνουμε». Κι αν κάποιος είναι –από το υστέρημά του- καλοπληρωτής εξακολουθεί να δέχεται τηλεφωνήματα. Όχι όμως για να δανειστεί αυτή τη φορά αλλά για να δεσμευτεί. Για να γίνει συνδρομητής σε προγράμματα, για να έχει ενημέρωση μέσω του κινητού για την πορεία του λογαριασμού του για να ανοίξει έναν ακόμα λογαριασμό.

Η περίοδος μεταξύ 1995 και 2008 πρέπει να βαρύνει το ιστορικό της σχέσης μας με τις τράπεζες ως «η περίοδος του πεζοδρομίου…» . Δεν πρέπει να την ξεχάσουμε ποτέ. Όσο κι αν καλογερεύουν τώρα οι Μαγδαληνές της τσέπης μας, υπάρχει και κείνο το ρητό που λέει: μία φορά π…… για πάντα, π ……

Οι Γερμανοί μας απειλούν με αποπομπή απ' το ευρώ!


Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Μια πρωτοφανή απειλή εκτοξεύει πλέον η Γερμανία προς την Ελλάδα αν δεν σταματήσει να πιέζει την Ευρωζώνη για χρονική αναδιάρθρωση του χρέους: Θα μας βγάλουν, όπως ανεπισήμως διεμήνυσαν στην ελληνική κυβέρνηση, για ένα διάστημα από το ευρώ. Μα, είναι δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο εφ’ όσον δεν υπάρχει διαδικασία που να προβλέπει έξοδο μιας χώρας από την Ευρωζώνη; Έλα ντε!
Η απειλή όντως διατυπώνεται. Γιατί όμως; Ας πάρουμε τα πράγματα με μια σειρά για να καταλάβουμε σε πόσο περίπλοκα παιχνίδια έχει μπει ακόμη μια φορά η κυβερνησάρα μας δημιουργώντας πραγματική ανησυχία όχι μόνο για το αν ξέρει τι κάνει, αλλά και για το αν οι νέες επιλογές της μπορεί να μας κοστίσουν και πάλι πολύ ακριβά...
Είναι γνωστό στους αναγνώστες μας, από δημοσιεύματα τόσο στο «Π» όσο και στην ιστοσελίδα του (δείτε και το σημερινό αποκαλυπτικό ρεπορτάζ στις σελίδες 10-11 της εφημερίδας), ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει αναλάβει έναν ρόλο περίπου... «πολιορκητικού κριού» σε σχέση με την Ευρωζώνη, σε πλήρηευθυγράμμιση με το ΔΝΤ.
Ταυτιζόμενη πλήρως με τις επιλογές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το τελευταίο διάστημα έχει αποδυθεί σε ένα είδος «εκβιασμού» προς τις χώρες της ζώνης του ευρώ διεκδικώντας παράταση στην αποπληρωμή του δανείου των 110 δισ. ευρώ, το οποίο έχει λάβει στο πλαίσιο του «μηχανισμού στήριξης». Κύριο μοχλό πίεσης εκ μέρους της κυβέρνησης αποτελεί η διακηρυγμένη επιθυμία του Νομισματικού Ταμείου να προχωρήσει σε «επιμήκυνση» αποπληρωμής για το δικό του μέρος του δανείου αυτού.
Όπως είδαμε τις προηγούμενες μέρες, ύστερα από αρκετή προετοιμασία τόσο στο διεθνές όσο και στο ελληνικό πεδίο, με διαρροές εδώ και πολύ καιρό, ο ίδιος ο Ντομινίκ Στρος - Καν δήλωσε κατόπιν συνάντησής του με τον Γ. Παπακωνσταντίνου στην Ουάσιγκτον: «Εάν οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν να κάνουν κάτι (στο θέμα της παράτασης αποπληρωμής του χρέους), φυσικά θα κάνουμε κι εμείς το ίδιο».
Ο Γ. Παπακωνσταντίνου από την πλευρά του ευθυγραμμίστηκε δηλώνοντας ότι γίνεται «άτυπη συζήτηση»για παράταση του Μνημονίου «ως επιβράβευση των προσπαθειών μας και όχι γιατί αποτύχαμε στους στόχους». Προκαλώντας όμως την αντίδραση των ευρωκρατών, οι οποίοι τον διαψεύδουν.
Ο υπουργός επί των Οικονομικών δηλαδή παραπέμπει στο κλίμα των ημερών λίγο πριν από την ανακοίνωση Παπανδρέου στο Καστελόριζο ότι η Ελλάδα προσφεύγει στον «μηχανισμό στήριξης». Δηλαδή... στο ΔΝΤ, για το οποίο τότε πολλοί – όχι εμείς πάντως... – πίστευαν ότι η προοπτική να κάνει κουμάντο στον ευρωπαϊκό «μηχανισμό στήριξης» ήταν αδιανόητη επειδή... δεν το προέβλεπε η Συνθήκη της Λισσαβώνας.
Έκτοτε πολύ νερό κύλησε στ’ αυλάκι και τώρα η Ελλάδα – με τη στήριξη των αγορών και τα spread να κατηφορίζουν σε έναν βαθμό – πιέζει την Ευρώπη επιζητώντας αυτό που προαναφέραμε: μια «επιμήκυνση» του χρέους, όπως την ονομάζουν οι «δικοί μας».
 Η αδυναμία
Ένα δεδομένο είναι ότι η Ελλάδα καταφανώς αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις ανάγκες εξυπηρέτησης των δανειακών της υποχρεώσεων τα επόμενα λίγα χρόνια, καθώς στη διάρκεια της τριετούς επιτήρησης το χρέος θα ανέβει στο 150% του ελληνικού ΑΕΠ. Ειδικότερα, όμως, σε ό,τι αφορά τις υποχρεώσεις των επόμενων ετών, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα δημοσιευμένα στοιχεία, η εικόνα είναι η εξής:
● Το 2011 λήγουν ομόλογα αξίας 35,3 δισ. ευρώ (η Ελλάδα μέσω του «μηχανισμού στήριξης» θα λάβει 40 δισ.).
● Το 2012 λήγουν ομόλογα 40,5 δισ. ευρώ (η Ελλάδα μέσω του «μηχανισμού» θα λάβει 24 δισ. ευρώ και ενώ θα εκδώσει ομόλογα 35 δισ.).
● Το 2013 λήγουν ομόλογα 34,1 δισ. ευρώ αλλά και δάνεια 6,2 δισ. από τον «μηχανισμό» (σύνολο 40,3 δισ.). Η «βοήθεια» από τον «μηχανισμό» θα είναι μόνο 8 δισ.
● Το 2014 λήγουν ομόλογα 40,6 δισ. ευρώ και δάνεια του «μηχανισμού» 28,6 δισ., ενώ θα έχει λήξει η παροχή κονδυλίων από τον «μηχανισμό». Άρα η Ελλάδα θα πρέπει να δανειστεί κάπου 70 δισ. ευρώ, χωρίς να υπολογίζονται τα ελλείμματα.
● Το 2015 λήγουν ομόλογα 36,8 δισ. ευρώ και δάνεια από τον «μηχανισμό» 38,9 δισ. ευρώ. Σύνολο δανειακών αναγκών πάνω από 75 δισ., χωρίς... «στήριξη».
Σε ό,τι αφορά τους τόκους αποπληρωμής του χρέους, η κατάσταση θα είναι δραματική:
● Το 2010. εκτιμάται ότι θα κυμανθούν σε 12,9 δισ. ευρώ (5,6% του ΑΕΠ).
● Το 2011 αυξάνονται κατά 2 δισ. και διαμορφώνονται σε 14,9 δισ. ευρώ (6,6% του ΑΕΠ).
● Το 2012 φτάνουν τα 17,1 δισ. ευρώ (7,5% του ΑΕΠ).
● Το 2013 γίνονται 18,9 δισ. ευρώ (8,1% του ΑΕΠ).
● Το 2014 θα φτάσουν τα 19,94 δισ. ευρώ (8,2% του ΑΕΠ).
Με όλα αυτά ως δεδομένα συνυπολογίστε τη διαφαινόμενη ύφεση, αλλά και το ότι η χώρα είναι ήδη πλήρως δεσμευμένη από τους δανειστές και επιτηρητές της, έχοντας παραιτηθεί οικειοθελώς ακόμη και από τη δυνατότητά της να αμυνθεί στα δικαστήρια.
Το πολιτικό πρόβλημα, λοιπόν, για την κυβέρνηση, κατόπιν τούτων, εστιάζεται στο ότι, με μια οικονομία και μια κοινωνία να βαδίζουν όχι βεβαίως προς τα... σκανδιναβικά μοντέλα που υποσχόταν προεκλογικά ο πρωθυπουργός, αλλά προς την αφρικανοποίηση και ίσως τη διάλυση, η κυβέρνηση βλέπει ότι είναι εξαιρετικά πιθανό να μην μακροημερεύσει.
Ανάλογους φόβους εκφράζει δημοσίως και το ΔΝΤ, το οποίο ψάχνεται για εκλογές στην Ελλάδα μέσα στο 2011, μόλις δύο χρόνια μετά τον εκλογικό θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ, ανησυχώντας ότι, ύστερα απ’ αυτό το όριο, η πολιτική επιβίωση των σημερινών συνεργατών του είναι εξαιρετικά αμφίβολη.

Η πρόταση
Ως εκ τούτου η «λύση» που βλέπει ο Ευρωπαίος (και... σοσιαλιστής) Ντομινίκ Στρος Καν και την προτείνει στον... ομοϊδεάτη του Γιώργο Παπανδρέου είναι να ζητηθεί από την Ευρώπη, η οποία άλλωστε κατέχει το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους, αυτή την περίφημη «επιμήκυνση».
Αν μάλιστα είναι απολύτως ακριβές το χθεσινό ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας, τότε ο Στρος Καν προσφέρει μεν παραπάνω χρόνο, και μάλιστα μια δεκαετία, αλλά για μια εκ νέου χρηματοδότηση και την υποτιθέμενη «υπέρβαση» του ελληνικού αδιεξόδου «δείχνει» τον μεγάλο «μηχανισμό στήριξης» της Ευρώπης των 750 δισ. Εδώ όμως αρχίζουν τα δύσκολα:
1. Κατ’ αρχάς οι Ευρωπαίοι δεν έχουν καμιά διάθεση να ενεργοποιήσουν τον μεγάλο μηχανισμό και ήδηαποτρέπουν με κάθε θυσία τις άλλες προβληματικές χώρες της Ευρώπης (Ιρλανδία και Πορτογαλία κατά πρώτο λόγο) από το ενδεχόμενο να προσφύγουν σε αυτόν. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι, χωρίς διαθέσιμα κεφάλαια για τη χρηματοδότηση του «μηχανισμού» αυτού, θα αναγκαστούν να προσφύγουν στις «αγορές» για δανεισμό επιτρέποντας στη διεθνή κερδοσκοπία να κάνει ξέφρενο πάρτι.
2. Όταν ήδη η Σλοβακία αρνείται να καταβάλει ακόμη και την πρώτη δόση από τη συμμετοχή της στον συμφωνηθέντα «μηχανισμό» των 110 δισ. για την Ελλάδα, ενώ και άλλες χώρες εμφανίζονται εξ ίσου δυσκοίλιες, ακούγεται πολύ δύσκολο το ενδεχόμενο να χορηγηθούν περαιτέρω κονδύλια «στήριξης» στην Ελλάδα.
3. Μπορεί οι Financial Times Deutschland να παροτρύνουν τους Γερμανούς λέγοντάς τους ότι η επιμήκυνση της ελληνικής αποπληρωμής – συνοδευόμενη από νέα αυξημένα επιτόκια – θα σημαίνει και επιμήκυνση των κερδών από την ελληνική αδυναμία, αλλά η Γερμανία τα έχει στυλώσει κανονικά και αρνείται να συναινέσει.
Μάλιστα, όπως μας μεταφέρει η αξιόπιστη φίλη μας, η Κουκίδα, στην Ε.Ε. επικρατεί μεγάλοςαναβρασμός για τις δηλώσεις του Στρος - Καν περί παράτασης αποπληρωμής του ελληνικού δανείου. Άλλωστε στην έδρα της Ε.Ε. γνωρίζουν τις πραγματικές προθέσεις του ΔΝΤ, που συμπυκνώνονται στην επιδίωξη να ενεργοποιηθεί ο «μηχανισμός» των 750 δισ. ευρώ, ο οποίος αποτελεί άλλωστε τον Δούρειο Ίππο προκειμένου να παραχωρηθεί ακόμη μεγαλύτερο γήπεδο στο ΔΝΤ, το οποίο συμμετέχει σ’ αυτό το «πακέτο» κατά το ένα τρίτο και βιάζεται να αναδειχθεί σε παγκοσμίου βεληνεκούς δανειοδότη.
 Η απειλή
Ως εκ τούτου, σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες της Κουκίδας, η Γερμανία διεμήνυσε στην κυβέρνησή μας ότι δεν πρόκειται να συναινέσει ούτε στην παράταση αλλά ούτε σε οποιαδήποτε διμερή συμφωνίατου ΔΝΤ με χώρα της Ευρωζώνης. Εάν μάλιστα η Ελλάδα επιχειρήσει κάτι τέτοιο, τότε η Ντόιτσλαντ θα εισηγηθεί προσωρινή έξοδό μας από τη ζώνη του ευρώ και επανένταξή μας μόλις αποχωρήσει το Ταμείο από τη χώρα. Δηλαδή σε πάρα πολλά χρόνια – και αν...
Η Γερμανία όμως δεν σταματάει εκεί. Έτριξε τα δόντια στην Ελλάδα, δείχνοντας με κάθε τρόπο τη δυσαρέσκειά της για την απροκάλυπτη σύμπλευση κυβέρνησης και ΔΝΤ, διά στόματος του ισχυρού κεντρικού τραπεζίτη της Μπούντεσμπανκ (και πιθανού νέου προέδρου της ΕΚΤ) Άξελ Βέμπερ.
Χθες ο Βέμπερ δήλωσε ξεκάθαρα ότι η ΕΚΤ πρέπει να σταματήσει να αγοράζει κυβερνητικά ομόλογα. Κοινώς, μας λένε να μαζευτούμε και να πάψουμε να απειλούμε εμμέσως την Ευρώπη, διότι, εάν θέλει, η Γερμανία μπορεί να επιβάλει την γνώμη της στην ΕΚΤ. Εάν, λοιπόν, σταματήσει η Ευρωτράπεζα να μας ξελασπώνει (ως κράτος, αλλά και ως τράπεζες, οι οποίες κυριολεκτικά αιμοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με ενέχυρο τα ελληνικά κρατικά ομόλογα), θα έρθει η επίσημη πτώχευση μια ώρα γρηγορότερα...
Γιατί όμως η Γερμανία απειλεί την Ελλάδα με προσωρινή αποπομπή της από το ευρώ, όταν είναι γνωστό ότι μια τέτοια έξοδος δεν προβλέπεται από τη «Βίβλο» της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Η πρώτη αυθόρμητη απάντηση είναι ότι πρόκειται για μια απειλή που απλώς υποδηλώνει ότι η Γερμανία δεν έχει καμιά απολύτως διάθεση να ρισκάρει για χάρη της Ελλάδας, όταν μάλιστα αυτή συντονίζεται απολύτως με το υπερατλαντικό κέντρο.
Ίσως δηλαδή να είναι πολύ πιο ρεαλιστική και εφαρμόσιμη – αν και όχι χωρίς κινδύνους – η απειλή του Βέμπερ, επίδοξου διαδόχου του Τρισέ, ότι η στρόφιγγα της ΕΚΤ για τις ελληνικές τράπεζες μπορεί και να κλείσει για την Ελλάδα επιταχύνοντας δραματικές εξελίξεις.
Από την άλλη, βεβαίως, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι, παρά την ευρωσυνθήκη, μια πολιτική«συμφωνία κυρίων» (με τρομακτικό ρίσκο όμως για τη συνοχή και τη μακροημέρευση της Ευρωζώνης) θα μπορούσε πράγματι να επιτρέψει μια «προσωρινή» έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ ή, ίσως, την υιοθέτηση ενός «ειδικού νομισματικού καθεστώτος» για τη χώρα μας.
Ας μην ξεχνάμε σ’ αυτό το σημείο, προσπαθώντας να ανιχνεύσουμε τα πιθανά σενάρια, ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ – και το συνακόλουθο πολιτικό χτύπημα εις βάρος και του ενιαίου νομίσματος και της συνοχής της Ευρωζώνης – υπήρξε εξ αρχής η επιδίωξη του ΔΝΤ, όπως πολλές φορές έχουμε γράψει παραθέτοντας και τα σχετικά επιχειρήματα του Ταμείου.
Το άνοιγμα αυτής της... Κερκόπορτας αναζητούν και οι περίφημες «αγορές», οι οποίες συχνά προφητεύουν ότι «είναι πολύ πιθανή η προσωρινή έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη», όπως άλλωστε είπε και κορυφαίος επενδυτής παγκόσμιου βεληνεκούς μετά τη συνάντηση που είχε με τον Παπακωνσταντίνου στη Νέα Υόρκη. Είναι λοιπόν ένα θέμα το αν η Ευρωζώνη θα μπορέσει – και για πόσο – να αντισταθεί στη συντονισμένη πίεση. Και ένα δεύτερο είναι αν η Ελλάδα έχει την πολυτέλεια να συνεχίσει να αποτελεί την αιχμή του δόρατος σε τέτοιες επιδιώξεις.
 Το ερώτημα
Ύστερα απ’ όλα αυτά, τα οποία αποτυπώνουν σε έναν βαθμό την παγκόσμια και ειδικότερα την ευρωπαϊκή πολιτική και οικονομική ρευστότητα, ευλόγως μπορούμε να αναρωτηθούμε αν η κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία βιάστηκε να αφοπλίσει πλήρως και να παραδώσει τη χώρα στην τρόικα και το ΔΝΤ, έχει συναίσθηση της ολισθηρότητας του δρόμου πάνω στον οποίο βαδίζει.
Ας μας συγχωρεί η χάρη τους, αλλά το παιχνίδι στο οποίο έχουν μπλέξει τη χώρα και τον λαό τηςυπερβαίνει κατά πολύ τις πάμπτωχες δυνατότητές τους να το διαχειριστούν έστω και στοιχειωδώς. Αν έχουν καταφέρει να μας μπλέξουν σε τέτοιο μπάχαλο, χωρίς μάλιστα να είναι ορατό κάποιο κέρδος για μια κοινωνία που εξοντώνεται με διαρκώς επιταχυνόμενο ρυθμό, τότε πράγματι θα πρέπει να ανησυχούμε – και πολύ σοβαρά μάλιστα...

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...