Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Ομιλία του Φώτη Κουβέλη, στην εκδήλωση της ΔΗΜΑΡ για το πολιτικό σύστημα

Το πλήρες κείμενο της Ομιλία του  Φώτη Κουβέλη, στην εκδήλωση της ΔΗΜΑΡ  για το πολιτικό σύστημα έχει ως εξής:


Η σημερινή μας εκδήλωση ανοίγει έναν κύκλο παρεμβάσεων  της Δημοκρατικής Αριστεράς που  φιλοδοξεί να στρέψει το δημόσιο  διάλογο σε κρίσιμα και σημαντικά  θέματα. Στα μείζονα. Σήμερα είναι αναγκαία η προώθηση ενός πλέγματος αλλαγών σε όλο το πολιτικό σύστημα. Αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που είναι πλέον ώριμες και εφικτές.

Παίρνω τον λόγο μετά από μια  σειρά διακριμένων επιστημόνων  και διανοουμένων με βαθιά γνώση  στα θέματα που συζητούμε σήμερα. Ο καθένας τους ανέλυσε κρίσιμους τομείς του πολιτικού συστήματος και κατέγραψε όψεις της λύσης.
Η ελληνική κρίση, μπορεί να εκφράστηκε ως οικονομική κρίση, αλλά είναι βαθύτατα πολιτική, θεσμική, συστημική. Το πολιτικό σύστημα δημιούργησε το πελατειακό κράτος, ιδιοποιήθηκε τη δημόσια διοίκηση, οδήγησε τη χώρα στο τέλμα της διαφθοράς και διαμόρφωσε ένα κατακερματισμένο κράτος ανίκανο να υλοποιήσει δημόσιες πολιτικές. Ένα κράτος πεδίο διεκδίκησης και άκριτης ενσωμάτωσης ατομικών και συντεχνιακών αιτημάτων σε βάρος του γενικού συμφέροντος. Για αυτό μια στρατηγική εξόδου από την κρίση οφείλει να απαντήσει πειστικά στο πρόβλημα του πολιτικού συστήματος.
Ο στόχος της εξόδου από την κρίση  συνδυάζεται άρρηκτα με τη διαμόρφωση μιας νέας θεσμικής πραγματικότητας. Αλλάζοντας το πολιτικό σύστημα θα σπάσουμε τον κρίκο της κακοδαιμονίας και απελευθερώνουμε τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας.
Λαμβάνοντας υπόψη τις σημαντικές εισηγήσεις των ομιλητών, θέλω εκ μέρους της ΔΗΜΑΡ να καταθέσω τους προβληματισμούς και τις προτάσεις μας.

Πρώτον: Εξυγίανση  του πολιτικού συστήματος / διαφάνεια  παντού
Ο έλεγχος των οικονομικών των  πολιτικών και των στελεχών του  δημόσιου τομέα που διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα πρέπει να προχωρήσει, αξιοποιώντας το θεσμικό πλαίσιο που υπάρχει και δίνει μεγάλες δυνατότητες. Ο έλεγχος αυτός πρέπει να είναι αναδρομικός και να οδηγήσει  στη δήμευση περιουσιών για όσους τα περιουσιακά τους στοιχεία δεν δικαιολογούνται από τα νόμιμα εισοδήματά τους.
Είναι αναγκαία η αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου περί ευθύνης υπουργών και η υπαγωγή των περιπτώσεων οικονομικών εγκλημάτων υπουργών στις διατάξεις του νόμου για τους καταχραστές του Δημοσίου και της καταπολέμησης του ξεπλύματος μαύρου χρήματος. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αποκλείεται η συντομότερη παραγραφή από αυτήν που ισχύει για όλους τους Έλληνες πολίτες. Είναι προφανές δε ότι πρέπει να καταργηθούν οι ρυθμίσεις του άρθρου 86 του Συντάγματος. Η δε βουλευτική ασυλία πρέπει να αφορά αποκλειστικώς στην άσκηση των κοινοβουλευτικών – πολιτικών τους καθηκόντων.

Δεύτερον: Εκλογικό σύστημα – εκλογικός νόμος
Ακούσαμε τους καθηγητές κ. Νικολακόπουλο  και κ. Κοντιάδη, που αναφέρθηκαν  στο ζήτημα του εκλογικού συστήματος. Υπενθυμίζουμε ότι θα πραγματοποιήσουμε  ξεχωριστή εκδήλωση του κόμματος για το θέμα αυτό.
 Έχουμε ταχθεί  υπέρ της καθιέρωσης της απλής  αναλογικής ώστε να αποτυπώνεται  πιστά στο κοινοβούλιο η βούληση  του εκλογικού σώματος. Υποστηρίζουμε  την κατάργηση του μπόνους  των 50 εδρών. Αυτό παραμορφώνει  την λαϊκή βούληση.

Τρίτον: Χρηματοδότηση  των κομμάτων – διαφάνεια – κόστος πολιτικού συστήματος
Ακούσαμε τους καθηγητές κ. Αλιβιζάτο  και κ. Κοντιάδη, που αναφέρθηκαν  στο ζήτημα της διαφάνειας της  χρηματοδότησης των κομμάτων και  του πολιτικού προσωπικού.
Όλοι ξέρουν ότι έχουμε υποστηρίξει  τη γενναία μείωση της κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων και γενικά τη μείωση του κόστους του πολιτικού συστήματος.
Έχουμε υποστηρίξει  τη μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης. Πέραν των μειώσεων που ήδη  έχουν γίνει υποστηρίζουμε την  κατάργηση της αποζημίωσης των  βουλευτών για την συμμετοχή τους στις επιτροπές της Βουλής, των προνομιακών ρυθμίσεων στη φορολογία των βουλευτών και της βουλευτικής σύνταξης.
Η συνταξιοδότηση των βουλευτών να γίνεται μόνον  από τον οικείο επαγγελματικό  ασφαλιστικό τους φορέα.

Τέταρτον: Σχέσεις ΜΜΕ και πολιτικής
Η σχέση των ΜΜΕ με το πολιτικό σύστημα είναι κορυφαίο ζήτημα αξιοπιστίας  και διαφάνειας. Είναι απαραίτητη η δημιουργία θεσμικού πλαισίου που  θα ρυθμίζει τα ζητήματα των ΜΜΕ  και τις αδειοδοτήσεις. Η δημόσια  τηλεόραση πρέπει να είναι ανεξάρτητη, να  ελέγχεται και να λογοδοτεί στην Επιτροπή θεσμών και διαφάνειας της Βουλής, η οποία θα διορίζει και τα εκτελεστικά όργανα της διοίκησής της.


Πέμπτον: Δημόσια  διοίκηση
Ακούσαμε τον καθηγητή κ. Σωτηρέλλη και τη Συνήγορο του  Πολίτη κ. Σπανού για την αλλαγή του διοικητικού συστήματος. Πράγματι, η μεταρρύθμιση του κράτους, η απόκρουση της πελατειακής λογικής, της διασύνδεσης με ιδιωτικά συμφέροντα αποτελεί αναγκαίο στοιχείο για μια αποτελεσματική και χρηστή διοίκηση.
Οι λογικές που θεωρούν το κράτος ως κομματικό λάφυρο πρέπει να αποκλειστούν.
Η χώρα χρειάζεται ένα  κράτος αξιόπιστο, σύγχρονο, παραγωγικό και αποτελεσματικό. Ένα κράτος δημοκρατικό, αποκεντρωμένο, στην υπηρεσία του πολίτη και της κοινωνίας .
Η Διοικητική Μεταρρύθμιση που προωθείται με στόχο την ανασυγκρότηση του Δημοσίου, την αξιολόγηση και την ορθολογική κατανομή του προσωπικού μέσα από την κινητικότητα, είναι απάντηση και λύση των προβλημάτων που καθηλώνουν τη δημόσια διοίκηση.
Η οικονομική κρίση επέτεινε τις αδυναμίες της Δημόσιας Διοίκησης, κυρίως σε σχέση με την ανταπόκριση στις υπηρεσίες προς τους πολίτες. Είναι απαραίτητη η προώθηση των μεταρρυθμίσεων σε πολλούς τομείς, με χαρακτηριστικούς αυτούς της κοινωνικής προστασίας και της υγείας. Κρίσιμο ζήτημα όμως είναι οι μεταρρυθμίσεις να οδηγούν στην αντιμετώπιση των συστημάτων διαφθοράς που λυμαίνονται τους δημόσιους πόρους και όχι στη μεταφορά του κόστους στους πολίτες με υποβάθμιση των υπηρεσιών. Και εδώ πρέπει να γίνουν πολλά συγκεκριμένα βήματα.
Ιδιαίτερη βαρύτητα αποδίδουμε στην ενίσχυση των Ανεξάρτητων Αρχών. Η πολιτική, οργανωτική, λειτουργική και οικονομική ανεξαρτησία τους είναι αναγκαία και αδιαμφισβήτητη. Πέραν του ρόλου τους ως εγγυητών των δικαιωμάτων, θα κληθούν να ρυθμίσουν επαρκώς νέα πεδία δραστηριοτήτων.
Ο δημόσιος διάλογος για  τη αλλαγή του πολιτικού συστήματος πρέπει κατά τη γνώμη μας να αναπτυχθεί ταυτόχρονα σε δύο επίπεδα. Το πρώτο  εντός του σημερινού συντάγματος  από τον κοινό νομοθέτη, όπου ανήκουν  τα περισσότερα από όσα είπα προηγουμένως. Το δεύτερο επίπεδο για όσα απαιτούν συνταγματική αναθεώρηση.
Η αναθεώρηση του Συντάγματος  απαιτεί ευρύτερες και προωθητικές  συνθέσεις.

Ζητήματα που θεωρούμε ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν είναι :
  • Σαφής διάκριση εξουσιών. Αλλαγές στις υπερεξουσίες του πρωθυπουργού και της εκτελεστικής εξουσίας. Αλλαγές στον τρόπο εκλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης. Διακριτός ρόλος εκκλησίας-κράτους. Ουσιαστικότερος ρόλος της Βουλής.
  • Ρυθμίσεις για τη δημοσιονομική διαχείριση, τη διαδικασία σύνταξης προϋπολογισμού και ελέγχου της εκτέλεσής του,  που θα εξασφαλίζουν τον έλεγχο της αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας.
  • Καθιέρωση της απλής αναλογικής ως σταθερού εκλογικού συστήματος. Διεύρυνση των συμμετοχικών διαδικασιών με δημοψηφίσματα και ενθάρρυνση της νομοθετικής πρωτοβουλίας από τους πολίτες.
  • Κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Ανακαθορισμός της ρύθμισης που αφορά στην ασυλία των βουλευτών.

Κλείνοντας αυτή την  πρώτη παρέμβαση της Δημοκρατικής Αριστεράς θέλω να εκφράσω την  πεποίθησή μου πως η αλλαγή του πολιτικού συστήματος είναι ζήτημα που αφορά εξ΄ορισμού την κοινωνία. Μόνον εάν οι αλλαγές γίνουν κτήμα της κοινωνίας και ικανοποιήσουν το εκπεφρασμένο αίτημά της για ριζικές αλλαγές θα αναζωογονήσουν την δημόσια σφαίρα και την πολιτική ζωή.
Το πολιτικό σύστημα  δεν θα εξυγιανθεί μόνο μέσα από θεσμικές αλλαγές αν δεν υπάρξουν πράξεις που θα δείχνουν αναστροφή πορείας σε κρίσιμα θέματα. Πυγμή σε ό,τι παραβιάζει το δημόσιο συμφέρον. Να προχωρήσει ο έλεγχος του «πόθεν έσχες». Να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή. Να εξαλειφθούν τα κυκλώματα διαφθοράς στις δημόσιες συμβάσεις και στις δημόσιες δαπάνες.
Πολλές φορές η ιστορία  έχει δείξει πως, σε περιόδους κρίσης, εμφανίζονται αυταρχικές επιλογές. Εμείς, στον αντίποδα, διεκδικούμε τη διεύρυνση  της δημοκρατίας, την ισχυροποίηση των θεσμών, την αναδιάταξη της διοίκησης, την προστασία των δικαιωμάτων.
Αυτή είναι η δική μας πρόταση και διεκδίκηση.

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Οι κραυγές αγωνίας των αγροτών, κραυγές αγωνίας της χώρας (*)

Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Βουλευτής Εύβοιας, Υπεύθυνος τομέα Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

Ο κόσμος της υπαίθρου αυτές τις ημέρες βρίσκεται σε ένταση και βαθύτατη ανησυχία όχι μόνο γιατί μειώνεται το εισόδημά του, αλλά και γιατί βλέπει να μην υπηρετούνται οι προοπτικές της αγροτικής οικονομίας, που ο ίδιος πιστεύει αλλά και το πολιτικό προσωπικό διαρκώς του επαναλαμβάνει, ότι μπορεί να αποτελέσει την ατμομηχανή της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της χώρας.


Αποτελεί κοινή αντίληψη πλέον ότι η υποτίμηση της αγροτικής δραστηριότητας έχει οδηγήσει την παραδοσιακά αγροτική Ελλάδα σε αιμορραγικά εισαγωγική χώρα τροφίμων και την αγροτική της γη σε πλήρη εγκατάλειψη. Αρκεί να αναφερθεί ότι το έλλειμμα του ισοζυγίου αγροτικών προϊόντων (κυρίως διατροφικών) ξεπερνά σήμερα τα 3 δισ. ευρώ, ενώ την ίδια στιγμή περισσότερα από 5 εκατομμύρια στρέμματα παραγωγικής γης οδηγούνται σε ερημοποίηση.

Παρά την οικονομική κρίση που διευρύνει και οξύνει τα χρόνια προβλήματα της υπαίθρου, η χώρα μας εξακολουθεί να διατηρεί ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στην παραγωγή πρόβειου γάλακτος, ελαιολάδου, ελιάς, κρόκου, ροδάκινων, πορτοκαλιών, αρωματικών φυτών και άλλων προϊόντων. Ομως η υποχρηματοδότηση της αγροτικής παραγωγής σε συνδυασμό με τη ραγδαία αύξηση του κόστους πρώτων υλών και εφοδίων συντελούν στη μείωσή της, που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε επισιτιστική κρίση τη χώρα μας.

Για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο που θα στοχεύει στην εφαρμογή κλαδικών πολιτικών, με ιδιαίτερη προσοχή στην επάρκεια του διατροφικού τομέα και στην επαναφορά της παραγωγής παραδοσιακών αγαθών και προϊόντων. Μια τέτοια πολιτική προϋποθέτει τη σύνταξη και υλοποίηση ενός ρεαλιστικού αγροτικού χωροταξικού σχεδίου κατά Περιφέρεια και Περιφερειακή Ενότητα. Ολοι οι Ελληνες παραγωγοί ξέρουν τι μπορούν να καλλιεργήσουν και σε ποια προϊόντα υπερτερεί η περιοχή τους, αυτό που τους λείπει είναι η εξειδικευμένη στήριξη. Ενα εξειδικευμένο, για παράδειγμα, πρόγραμμα στήριξης του αγροτοδιατροφικού τομέα, που θα διασφαλίζει την επάρκειά μας σε τρόφιμα, την ερχόμενη περίοδο που προβλέπεται ελλειμματική τόσο στην Ευρώπη όσο και σ' όλο τον κόσμο, απαιτεί:

Την άμεση αντιμετώπιση των προβλημάτων προμήθειας εφοδίων και ζωοτροφών για τη στήριξη των μικροκαλλιεργητών και κυρίως των κτηνοτρόφων, που αποτελούν τους βασικούς προμηθευτές διατροφικών προϊόντων.

Τη λήψη μέτρων βελτίωσης και εξορθολογισμού της εμπορικής διαχείρισης των αγροτικών προϊόντων, για να ελαχιστοποιηθούν το κόστος και η διαδρομή των προϊόντων από το χωράφι του παραγωγού στο τραπέζι του καταναλωτή.

Τη στήριξη των μεταποιητικών δραστηριοτήτων του διατροφικού τομέα.

Βασικές παράμετροι για να προχωρήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα είναι η επίλυση δύο κύριων προβλημάτων του χώρου, του πιστωτικού και του συνεργατικού.

Οταν όμως ο αγρότης βλέπει τον προϋπολογισμό του 2013 να μειώνει τις δαπάνες του για τον αγροτικό χώρο κατά 21%, ενώ ταυτόχρονα αφαιρεί περί τα 2 δισ. ευρώ (δηλαδή τα 2/3 των ενισχύσεων) από το μειούμενο κάθε χρόνο εισόδημά του, τη γη και την περιουσία του, μετά τη διάλυση και το ξεπούλημα της ΑΤΕ, να παραδίδονται στα χέρια της Τράπεζας Πειραιώς και του εκκαθαριστή, και την παραγωγή του να γίνεται εργαλείο πλουτισμού των κυκλωμάτων του χώρου σε βάρος τόσο του ίδιου όσο και του καταναλωτή, είναι επόμενο να αντιδρά και να κινητοποιείται.

Δε μπορούν να λυθούν τα προβλήματα με την κυβέρνηση απλό παρατηρητή κι ούτε βέβαια με τα ευχολόγια και τις επικοινωνιακές πολιτικές της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

(*) Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία 29/01/2013

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Κάποιες σκέψεις για το Περιφερειακό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού


Του ΚΩΣΤΑ ΧΑΪΝΑ
Στελέχους της ΔΗΜΑΡ


(Το κείμενο είναι τα βασικά  σημεία της παρέμβασης μου  στη σύσκεψη του Περιφερειακού  Συμβουλίου Στερεάς Ελλάδας για  το Περιφερειακό Πλαίσιο Χωροταξικού  Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης,  την Πέμπτη 25-1-2013)

1.Διαπιστώνεται μέσα από τη συζήτηση ένα βασικό έλλειμμα που συνδέεται με αυτό που λέμε «περιφερειακή συνείδηση». Το νέο θεσμικό πλαίσιο που εφαρμόστηκε πριν δύο χρόνια για τη νέα δομή της αυτοδιοίκησης, έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα αλλά και περιορισμούς. Για παράδειγμα το δίπολο που εμφανίσθηκε σε κάποιες τοποθετήσεις, ως αντιπαράθεση Λαμίας – Χαλκίδας, μπορεί να βασίζεται σε κάποια υπαρκτά προβλήματα, δεν αποτελεί όμως την ουσία του προβλήματος της περιφερειακής αυτοδιοίκησης. Το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται στην ανάγκη ολοκλήρωσης των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων που χρειάζονται να γίνουν στο θεσμό της περιφερειακής αυτοδιοίκησης, ώστε να μπορέσει να παίξει τον πραγματικό της ρόλο ως αυτοδιοίκηση της περιφέρειας και όχι ως ένας απλός διαχειριστής και ενδιάμεσος της Κρατικής εξουσίας και της τοπικής αυτοδιοίκησης α’ βαθμού. Για παράδειγμα, δεν είναι δυνατόν σήμερα απλά να συζητά και αργότερα να γνωμοδοτεί το Περιφερειακό Συμβούλιο, το Περιφερειακό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού για την Στερεά Ελλάδα και η τελική απόφαση να ανήκει στην κεντρική εξουσία. Δηλαδή τι είδους περιφερειακή αυτοδιοίκηση υφίσταται, εάν δεν μπορεί να συζητήσει και να αποφασίσει το Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού της Περιφέρειάς του; Ασφαλώς παίρνοντας υπόψη τις γενικότερες κατευθύνσεις του Γενικού Χωροταξικού Σχεδίου της χώρας. Είναι αστείο όμως ότι, ακόμη και για ένα μικρό αγροτικό δρόμο της περιφέρειας, σήμερα αποφασίζει η κεντρική εξουσία. Άρα χρειάζονται συμπληρωματικές, συγκεκριμένες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου, που θα αναβαθμίζουν περαιτέρω την περιφερειακή αυτοδιοίκηση, θα αναβαθμίζουν τον ρόλο του περιφερειακού συμβούλου και θα παραχωρούν όχι μόνο τις αναγκαίες αρμοδιότητες που σήμερα συνεχίζουν να παραμένουν αρμοδιότητα της κεντρικής εξουσίας, αλλά και τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στο ρόλο μιας πραγματικής αυτό-κυβέρνησης της περιφέρειας. Ένα δεύτερο έλλειμμα είναι η συμμετοχή της αυτοδιοίκησης α’ βαθμού, αλλά και της ίδιας της κοινωνίας στη συζήτηση αυτή. Ο περιορισμός της συζήτησης σε ένα μικρό σύνολο «ειδικών» δεν βοηθά να εμπεδωθεί αυτό που λέμε «περιφερειακή συνείδηση» και θα συνεχίζουμε να κυνηγάμε ανεμόμυλους για το ποιος είναι «ριγμένος» στο δίπολο Χαλκίδα – Λαμία.

2.Ένα δεύτερο θέμα είναι αυτό που αναφέρεται στον τίτλο της μελέτης της σημερινής συζήτησης. Μιλάμε για το Περιφερειακό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης. Δεν αρκεί σήμερα να μιλάμε απλά για αειφορία στους τίτλους των θεμάτων και να δημιουργούμε την εντύπωση ότι ξεμπερδέψαμε με την βιωσιμότητα της επιδιωκόμενης ανάπτυξης. Τα θέματα της αειφορίας χρειάζεται να ενσωματώνονται οριζόντια και εγκάρσια σε όλες τις προβλεπόμενες κατευθύνσεις και δράσεις οποιασδήποτε αναπτυξιακής κατεύθυνσης και πρωτοβουλίας. Και κυρίως χρειάζεται να υπάρχει ο υποχρεωτικός ιστορικός απολογισμός των στρατηγικών που εφαρμόστηκαν στο παρελθόν και αυτά πρέπει να αποτυπώνονται σε κάθε μελέτη που θέλει να εκτιμήσει το προηγούμενο Περιφερειακό Πλαίσιο, πως και που εφαρμόσθηκε, ποιες ήταν οι επιπτώσεις, τα θετικά και τα αρνητικά στο περιβάλλον και στην κοινωνία γενικότερα. Χωρίς τέτοια αποτίμηση κάθε συζήτηση για το νέο χωροταξικό πλαίσιο είναι άνευ ουσίας. Για παράδειγμα δεν πρέπει να αποτιμήσουμε τι ακριβώς έγινε στην περιοχή του Ασωπού και της Μεσσαπίας και είχαμε αυτή την μεγάλη περιβαλλοντική καταστροφή στον υδροφόρο ορίζοντα ; Ποιοι ήταν οι παράγοντες που επέδρασαν στην περιβαλλοντική κατάρρευση ; Γιατί αφήσαμε να διαιωνίζεται αυτή η άτυπη βιομηχανική συγκέντρωση, χωρίς τις αναγκαίες υποδομές και χωρίς κυρίως αυτό - να παρθούν έστω και εκ των υστέρων - κάποια δραστικά μέτρα επανόρθωσης της καταστροφής; Και δεν μπορούμε πλέον να βαδίζουμε με το δόγμα ότι κάθε βιομηχανική ανάπτυξη έχει και το ανάλογο κόστος. Γιατί έχει αποδειχθεί πλέον ότι μπορεί να έχουμε και ανάπτυξη και ταυτόχρονα να διασφαλίζουμε την αειφορία και την βιωσιμότητα. Αρκεί να υπάρχουν οι απαραίτητες πολιτικές και η βούληση για εφαρμογή της νομοθεσίας. Και δυστυχώς στις συγκεκριμένες περιπτώσεις δεν υπήρξε ούτε το ένα ούτε το άλλο.

3.Ένα άλλο θέμα συνδέεται με τις νέες κατευθύνσεις που ορίζονται από τη μελέτη και αφορούν την Αναπτυξιακή Στρατηγική της Περιφέρειάς μας και ποιοι τομείς χρειάζεται να ενισχυθούν αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της κάθε περιοχής. Και στο σημείο αυτό εκτιμώ ότι δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες προσεγγίσεις και επεξεργασίες με αποτέλεσμα είτε να μην αναδεικνύονται οι δυνατότητες της κάθε περιοχής, είτε οι προτεινόμενες αναπτυξιακές κατευθύνσεις να μην είναι συμβατές με την φυσιογνωμία της κάθε περιοχής και αυτό που ονομάζουμε «φέρουσα ικανότητα» όσον αφορά το περιβαλλοντικό βάρος. Θα σημειώσω δύο παραδείγματα από την περιφερειακή ενότητα της Εύβοιας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αντίστοιχα παραδείγματα δεν θα μπορούσαμε ένα σημειώσουμε από την υπόλοιπη περιφέρεια και τα οποία κάποιοι δήμαρχοι τα ανέδειξαν στην σημερινή συζήτηση :

Α) Η περίπτωση της ανάδειξης του λιμανιού της Κύμης. Προϋπόθεση όμως για να μπορέσει η Κύμη να αποτελέσει την ανατολική πύλη όχι μόνο της Περιφέρειας αλλά και της χώρας είναι η κατασκευή του διαμήκη άξονα Χαλκίδας – Κύμης, με την παράλληλη ανάπτυξη του σιδηροδρομικού δικτύου, αλλά και της νέας νομαρχιακής υποθαλάσσιας ζεύξης στο στενό Μπούρτζι – Αυλίδα, σύνδεση όμως για την οποία δεν ακούσαμε τίποτα.

Β) Η περίπτωση της ΒΙ.ΠΕ. (Βιομηχανική Περιοχή) της Βορειοκεντρικής Εύβοιας και του αναπτυξιακού χαρακτήρα της περιοχής. Ενώ η μελέτη αναφέρει σε πολλά σημεία τα στρατηγικά πλεονεκτήματα της περιοχής που συνδέονται, με τα ανενεργή σήμερα μεταλλευτικά του αποθέματα σε λευκόλιθο και την ήπια αγροτική και τουριστική της ανάπτυξη, εμβόλιμα παρουσιάζει την διαδικασία για την δημιουργία ΒΙΠΕ (Επιχειρηματικό Πάρκο τύπου Α, δηλαδή υψηλής όχλησης) και μιας γιγάντιας θερμοηλεκτρικής μονάδας φυσικού αερίου 1160 MW, τρεις φορές πιο μεγάλη απ’αυτήν του Αλιβερίου, του βασικού ενεργειακού Κέντρου της Εύβοιας! Η μελέτη όμως δεν τεκμηριώνει πουθενά γιατί παρουσιάζει (αν δεν εισηγείται), μια τέτοια βίαιη μεταβολή του αναπτυξιακού χαρακτήρα της περιοχής, αναφέροντας μάλιστα και λανθασμένες πληροφορίες, ότι σήμερα υφίσταται καθετοποιημένη μονάδα επεξεργασίας του λευκόλιθου στο Μαντούδι, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι όλες οι μεταλλευτικές εργασίες στο Μαντούδι έχουν σταματήσει εδώ και δεκαπέντε περίπου χρόνια! Είναι γνωστό ότι οι κάτοικοι της περιοχής δεν έχουν αντίρρηση για την ανάπτυξη της μεταλλευτικής δραστηριότητας, ακόμη και μια μονάδα φυσικού αερίου των παραγωγικών δυνατοτήτων αυτών του Αλιβερίου, θα μπορούσε να είναι συμβατή με την αναπτυξιακή  φέρουσα ικανότητα της περιοχής, αλλά αυτή η γιγάντια μονάδα ανατρέπει στην κυριολεξία την εικόνα της περιοχής και θα έχει επιπτώσεις όχι μόνο στην Βόρεια Εύβοια, από το Μαντούδι έως τα Λουτρά της Αιδηψού, αλλά σε όλη την Εύβοια. Όμως για τις δραστηριότητες αυτές αρκεί ένα Βιομηχανικό Πάρκο τύπου Β, δηλαδή μεσαίας όχλησης και όχι ΒΙ.ΠΕ.. Και όλα αυτά τη στιγμή που δεν υπάρχει καμιά πληροφόρηση για το είδος των βιομηχανικών δραστηριοτήτων που θα υποδεχθεί ο προγραμματιζόμενος υποδοχέας (ΒΙ.ΠΕ.) και άλλων προβλημάτων, όπως η μεταφορά της παραγόμενης ενέργειας και άλλα σοβαρά θέματα. Κάτοικοι της περιοχής είναι ανήσυχοι για τις εξελίξεις και σας έχουν καταθέσει ήδη σχετικό υπόμνημα το οποίο σας καταθέτω και σήμερα.

Συμπερασματικά θα έλεγα  ότι η συζήτηση για το Περιφερειακό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης, να αποτελέσει την αφορμή μιας μεγάλης συζήτησης μέσα στην κοινωνία και με την κοινωνία, με την συμμετοχή όλων των Δήμων, των κοινωνικών και των επιστημονικών φορέων και ασφαλώς του Περιφερειακού Συμβουλίου, για το ποια ανάπτυξη θέλουμε και ποιες προτεραιότητες θα θέσουμε για την κάθε περιοχή.


Χαλκίδα 25-1-2013

Κώστας Χαϊνάς

xainas@gmail.com

http://kostasxainas.blogspot.com

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Ο Νίκος Μιχαλόπουλος γράφει: Το δικό μου “Made in Greece”

Δύο διαφορετικές Ελλάδες πέρασαν μπροστά από τα μάτια μας το βράδυ της Πέμπτης μέσα από τις εκπομπές του κυρίου Θεοδωράκη και του κυρίου Σρόιτερ.
Η πρώτη ήταν η Ελλάδα της χλίδας, των μεγάλων επιχειρήσεων, των μεγάλων χρεών και εντέλει των μικρών κελιών.

Η δεύτερη ήταν η Ελλάδα των μικρών σπιτιών, των μικρών αυλών, των σβησμένων φώτων και από ό,τι φαίνεται των μεγάλων ονείρων.

Στην πρώτη ένας εκ των ‘’Πρωταγωνιστών’’, όπως δηλώνει και ο τίτλος της εκπομπής, ο κύριος Λάκης Γαβαλάς, έχοντας στερηθεί την άνεση των μεγάλων σπιτιών σε Κολωνάκι και Μύκονο, που απέπνεαν ατμόσφαιρα μεγάλων πάρτυ, των εντυπωσιακών γραφείων, που κραύγαζαν δύναμη, επιτυχία και ευρωστία, την πολυτέλεια της έστω και παλιάς Rolls Royce, που υπέγραφε status και την κομψότητα της Κelly bag, που από την πρώτη της κατασκευή μάλλον φτιάχτηκε για να κρύβει υποψίες και γεγονότα (η Γκρέις την πρωτοκράτησε στο εξώφυλλο παγκόσμιου περιοδικού, για να κρύψει την εγκυμοσύνη της) αποφάσισε να μας δώσει την τελειωτική βολή σε μια μέρα που η βουλή των Ελλήνων προσπαθούσε να στείλει στον Εισαγγελέα δύο Πρωθυπουργούς και δύο Υπουργούς Οικονομικών.

Ο Λάκης δηλώνει, πως είναι το’’ made in Greece’’, το πρόσωπο δηλαδή της χώρας μας στο εξωτερικό, η ταυτότητά της και ο αντιπρόσωπός της, η εικόνα που μας χαρακτηρίζει, η αίσθηση αναβάθμισης, εξέλιξης και σύγχρονου προφίλ, ο τύπος του ανθρώπου, που άδικα στιγματίζεται ως ‘’φοροφυγάς’’, ενώ είναι απλά ‘’φοροφειλέτης’’ και που μετράει την δύναμή του μέσα από τα φοβισμένα μάτια των άλλων γειτόνων φοροφειλετών επίσης Ντιν, Νταν, Ντον, Ντόλτσων και Καμπανών, που έτρεμαν, μήπως κάτι στα πάρτυ τους και στα δανεικά γιωτ τους δεν ικανοποιούσε τον απαιτητικό Λάκη.

Και εκεί, που νόμιζα, πως αυτό που γινόταν στην βουλή με πλήγωνε και με υποτιμούσε, ήρθε αυτό το ‘’made in Greece’’ και με ισοπέδωσε. Και στην προσπάθεια να συνέλθω, γιατί ο Κορυδαλλός μου έπεφτε και λίγο μακριά, για να ορμήξω, ήρθε το κοριτσάκι στο ρεπορτάζ του κυρίου Σρόιτερ από την λιγότερο προνομιούχα Αθήνα, αλλά το ίδιο vintage, φαντάζομαι κατά Λάκη, που προσπαθεί να διαβάσει στο φως ενός κεριού, αφού έχουν κόψει το φως στο σπίτι των άνεργων γονιών της, που τρέχει στην γειτονιά, προκειμένου να βρει έναν υπολογιστή, για να κάνει τις σχολικές της εργασίες κάνοντας φαντάζομαι τον Λάκη να απορεί, γιατί δεν ανοίγει το IPad της, που ονειρεύεται να γίνει αρχιτέκτονας και να χτίσει έναν καλύτερο κόσμο και με επαναφέρει σ’ ένα άλλο ‘’made in Greece’’, που για κάποιους λόγους με κάνει πιο περήφανο. Όχι γιατί υπάρχει – η ύπαρξή του με εξοργίζει – αλλά γιατί με κάνει και μένα να ονειρεύομαι και ενώ η Βουλή συνεχίζει να διχάζεται ανάμεσα σε σωτήρες και σε προδότες, ανάμεσα σε ηγέτες και καταδότες, εγώ αισθάνομαι, πως για αυτή την Ελλάδα αξίζει να τρέχω, να διαβάζω, να γράφω, να διδάσκω, να γυμνάζομαι, να αγωνίζομαι, να σηκώνω την σημαία, όπου μπορώ, κι ας μην είναι της ποιότητας, της σύνθεσης και του design του Λάκη, που αγόραζε δύο ευρώ τα ρούχα των collection του από κάποιο άτυχο, μικρό και παρακατιανό βιοτέχνη, που ποτέ δεν πλήρωσε, αλλά φέσωσε με 154.000 ευρώ, κατά το ίδιο το ρεπορτάζ, για να πουλήσει αμέσως μετά στις υπερχλιδάτες boutiques του με 100πλάσια τιμή και που αυτό το άχρηστο, διαλυμένο, βαλκάνιο κράτος των παιδιών χωρίς φως στα σπίτια τους, που ούτε για γκαρσόνια δεν θα έκαναν στα πάρτυ του, τόλμησε να κλείσει στην φυλακή, στερώντας την τριτοκοσμική χώρα μου από αυτό το μοναδικό ‘’made in Greece’’, που πρεσβεύει ο ίδιος και ευτυχώς όχι το κοριτσάκι χωρίς φως.

Και εκεί που κάνω τρομερή προσπάθεια να συναρμολογήσω στο μυαλό μου την εικόνα του δικού μου ‘’made in Greece’’, το παζλ δείχνει να συμπληρώνεται μέσα από την Ελλάδα του Λάκη, την Ελλάδα της Βουλής που ξεσκίζεται και την Ελλάδα του κοριτσιού χωρίς φως.

Η πρώτη μας οδήγησε στην δεύτερη, που κόντεψε να πνίξει την τρίτη, που όμως δείχνει να αντιστέκεται, όσο έχει ακόμα εκείνο το μικρό φως του κεριού της και την αξιοπρέπεια ενός άλλου ‘’made in Greece’’ και που θα με κάνει πάντα να αισθάνομαι σαν εκείνο το παιδάκι του παραμυθιού, που βρέθηκε στο δωμάτιο με τα τέσσερα κεριά. Ένα παιδί μόνο του και φοβισμένο από το σκοτάδι. Μοναδική του δύναμη και ελάχιστο θάρρος παρέμεναν τέσσερα κεριά, μικρά και αδύναμα που έκαιγαν σε κάποια γωνιά. Το παιδί δεν ήξερε τι να κάνει και πλησίασε τα κεριά, για να ζητήσει την βοήθειά τους και να τους ζητήσει να δυναμώσουν τις φλόγες τους, ώστε να μην φοβάται στο σκοτάδι.

‘’Σας παρακαλώ πέστε μου τι μπορώ να κάνω για να σας κρατήσω ζωντανά κοντά μου.’’

Και τότε το πρώτο κεράκι μίλησε.

Το παιδάκι αμέσως έσκυψε κοντά του και το ρώτησε το όνομά του και το κεράκι απάντησε:

‘’Εμένα με λένε Αξιοπρέπεια και δεν βρίσκω τον λόγο να συνεχίζω να προσπαθώ να κρατηθώ στη ζωή, αφού οι άνθρωποι δεν μου δίνουν πια καμία σημασία και με περιφρονούν’’ κι έτσι όπως ξεστόμισε τις τελευταίες του κουβέντες, λες και ένα απαλό αεράκι πέρασε από πάνω του, έσβησε.

Το παιδάκι αμέσως έτρεξε στο διπλανό του και του είπε:

‘’Κεράκι, σε παρακαλώ πες μου τ ’όνομά σου και τι μπορώ να κάνω για σένα.’’

Και το κεράκι με ξεψυχισμένη φωνή απάντησε:

‘’Eμένα με λένε Τιμιότητα και δυστυχώς δεν προλαβαίνεις να κάνεις τίποτα για μένα, γιατί εδώ και πάρα πολύ καιρό οι άνθρωποι με πληγώνουν και μου δείχνουν, ότι δεν με θέλουν πια κοντά τους’’ κι έτσι όπως με δυσκολία έλεγε τα λόγια του, έχοντας χάσει όλη του την δύναμη, έσβησε.

Το παιδάκι τρομαγμένο πια για τα καλά, βλέποντας το σκοτάδι να απλώνεται όλο και περισσότερο, έτρεξε στο επόμενο κεράκι.

‘’Κεράκι σε παρακαλώ μην σβήσεις. Πες μου τ ‘όνομά σου και μείνε κοντά μου’’

Το κεράκι αν και έτοιμο να σβήσει, βρήκε την τελευταία του σταγόνα δύναμης και απάντησε:

Τι κρίμα που συναντιόμαστε τώρα, που είμαι τόσο αδύναμο. Εμένα με λένε Σεβασμό και απ’ ότι φαίνεται οι άνθρωποι δεν με χρειάζονται πια, αφού δεν δείχνουν και σεβασμό, ούτε στους άλλους, ούτε στον κόσμο γύρω τους, ούτε και στον ίδιο τους τον εαυτό. ΄Ετσι κι εγώ αποφάσισα να τους αφήσω ήσυχους από την παρουσία μου και χωρίς το παιδάκι να προλάβει να πει ούτε μια κουβέντα, η φλόγα από το κεράκι στη στιγμή χάθηκε.

Και καθώς το σκοτάδι πια απλώθηκε για τα καλά στο δωμάτιο, μια τελευταία φωνούλα αδύναμη αλλά χαρακτηριστική ακούστηκε από το τέταρτο κεράκι:

‘’Παιδάκι έλα κοντά μου και μην φοβάσαι, εγώ δεν θα σε αφήσω μόνο σου.’’

Το παιδάκι έτρεξε κοντά του και ξαφνιασμένο από την μοναδική αισιόδοξη κουβέντα, που για πρώτη φορά μέσα στο σκοτάδι άκουγε, ρώτησε αμέσως να μάθει, ποιος ήταν αυτός, που τον καλούσε κοντά του.

‘’Εγώ είμαι η Ελπίδα’’, είπε το κεράκι, ‘’και όσο είμαι κοντά σου μην φοβάσαι τίποτα, γιατί αν εσύ το θέλεις, όχι μόνο δεν θα σβήσω, αλλά μαζί θα μπορέσουμε να ξανανάψουμε και όλα τα προηγούμενα σβησμένα κεριά.’’

Απ’ ό,τι φαίνεται Λάκη μάλλον θα τα καταφέρουμε να ξανανάψουμε τα κεριά της δικής μας Ελλάδας κι ας μην είναι στηριγμένα σε κηροπήγια Baccarat, αλλά σε απλά γυαλάκια, που αν σπάσουν ξανακολλάνε, ενώ τα πρώτα διαλύονται σε χιλιάδες μικρά κομμάτια, που γυαλίζουν βέβαια, αλλά δεν παύει να είναι μόνο κομμάτια.

Nίκος Μιχαλόπουλος
Συγγραφέας Παιδικών βιβλίων    Εκπαιδευτικός
Αθλητής-Μέλος του μεγαλύτερου αθλητικού και φιλανθρωπικού ιδρύματος στον κόσμο, του LAUREUS SPORT FOR GOOD FOUNDATION, που χρησιμοποιεί τον αθλητισμό ως μέσο για θετικές κοινωνικές αλλαγές.

Enhanced by Zemanta

Η Παιδεία σήμερα…. Προβλήματα και προοπτικές…


Το «πορτοφόλι» και το portfolio… δύο όψεις του ιδίου πράγματος…
Δώσε και σε μένα, κύριε Μανάβη της πλατείας Κάνιγγος, ένα «Μάστερ»!!!
Αν είσαι στο «κόλπο», εξαφανίζεσαι μερικούς μήνες και λες ότι ήσουν στην Αγγλία, ή στο «Χάρβαρντ»!
Αγόρασε και εσύ ένα «χαρτί», είναι εφικτό! Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι αυτοί που αγόρασαν το «χαρτί», προσπαθούν να φανούν καλύτεροι και από τους έχοντας σοβαρά πτυχία με γνώση…
Το Νέο Σχολείο και η δήθεν αξιολόγηση: Αν έχεις χρήματα δεν χρειάζεσαι την γνώση!
Απίστευτο: Πληρώνεις σεμινάρια για την νέο-φασιστική Μέθοδο projects.
«Πτυχία» ή σεμινάρια πουλάνε και ιδρύματα του εξωτερικού (προσφέρουν μάλιστα δίπλωμα και …  εξ’ αποστάσεως ακόμα και μεταπτυχιακά δίνονται από την πλατεία Κάνιγγος… της Αγγλίας) , αλλά και ιδιωτικά κολλέγια, Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών κλπ.... Αν είσαι στο «κόλπο» εξαφανίζεσαι μερικούς μήνες και λες ότι ήσουν στην Αγγλία, ή στο «Χάρβαρντ»!
Το «έλα να δεις», γίνεται σε πολλά σχολεία, όπου πολλοί «ψωνισμένοι» Διευθυντές απειλούν και εκβιάζουν καθηγητές, ότι δήθεν θα τους «αξιολογήσουν», άρα θα τους κάνουν αρνητική έκθεση. Άλλοι ζητάτε πιστοποιητικά κομματικής νομιμοφροσύνης και άλλοι δωράκι, μίζα, ό,τι έχεις να δώσει κανείς.
Απίστευτο: Σε μια νύχτα οι Διευθυντές θα αποκτήσουν υπεράνθρωπες ιδιότητες, θα γίνουν παντογνώστες και θα αξιολογήσουν τους καθηγητές, που μπορεί να έχουν και πιο πολλά προσόντα και από τους ίδιους! Στο κόλπο του εκβιασμού – αξιολόγησης μητέρες που συνεργάζονται με τη Διεύθυνση – μαζί τα τρώνε - για να βγάλουμε προβληματικό τον δημοκράτη καθηγητή,  κλπ.,
Οι δύστυχοι της υπόθεσης είναι οι «Σχολικοί Σύμβουλοι», που αναγκάζονται οι «καημένοι να βγουν από τα γραφεία τους στα σχολεία, μεταλαμπαδεύοντας την αγραμματοσύνη και στους υπόλοιπους!
Πουλώντας δήθεν κατάρτιση στους εκπαιδευτικούς, ενώ ταυτόχρονα τους αφήνεις «τυφλούς»!
Να ένα κρούσμα: Σε αναζήτηση πηγών χρηματοδότησης και σε απόλυτη συμφωνία με τη «νέα» αντίληψη για το ρόλο που πρέπει να επιτελέσουν τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, παρέχει σεμινάρια επί πληρωμή σε εκπαιδευτικούς, για να εφαρμόσουν πτυχές του «νέου σχολείου».
Συγκεκριμένα,  καλούνται εκπαιδευτικοί να πληρώσουν 230 ευρώ,  για πολλούς το ένα τρίτο του μισθού τους, για να «αγοράσουν» ένα τίτλο, χωρίς καμιά επίσημη αντιστοιχία, στην «Μεθοδολογία και εφαρμογή των projects (σχέδια εργασίας) στην εκπαίδευση». Είναι μια έμμεση πληρωμή αυτών που θα κρίνουν και θα αξιολογήσουν! Με άλλα λόγια αν δεν περάσεις από το μανάβικο τίτλων που έστησαν οι δήθεν αξιολογητές δεν θα έχεις καλό βαθμό στην δήθεν αξιολόγηση!
Αυτό είναι το μέλλον που επιφυλάσσουν για τους εκπαιδευτικούς! Ένα τυφλό κυνήγι «τίτλων» και «προσόντων» (με το αζημίωτο βέβαια). που θα τους «εξασφαλίσει» μόρια, στην επικείμενη αξιολόγηση,
Σήμερα ο εκπαιδευτικός πληρώνει για να μάθει να κάνει projects, ενώ θεωρητικά τα έχει διδαχτεί. Αύριο ίσως για μια άλλη πλευρά του νέου σχολείου της αγοράς, π.χ. πληρώνοντας τον «Διευθυντή, γλύφοντάς τον ή ξαπλώνοντας μαζί του,  ρουφιανεύοντας τους συναδέλφους σου ανεβαίνεις πιο εύκολα στην δήθεν αξιολόγηση!.
Μετατρέπουν με αυτό τον τρόπο την αξιοπρέπεια των καθηγητών σε δουλικότητα και την επιμόρφωση του εκπαιδευτικού σε ατομική του ευθύνη.
Όποιος διαθέτει την οικονομική δυνατότητα, αγοράζει «προσόντα» και εμπλουτίζει τον ατομικό του φάκελο (portfolio), αφού δεν έχουν «εξετάσεις»! Άρα αφού πλήρωσες δηλ. με το που εμφανίστηκες στο ταμείο να και ένας τίτλος. Είναι «καινοτόμος», συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις του «νέου σχολείου», αποκτά προβάδισμα, έναντι του ανταγωνιστή του. Αυτό διαφημίζουν άλλωστε τα ΑΕΙ, που με το κιλό πουλάνε στην αγορά τα διάφορα «επιμορφωτικά πακέτα» και «σεμινάρια».
Η επιλογή της θεματολογίας μόνο τυχαία δεν είναι. Ό, τι προωθεί το νέο σχολείο της αγοράς, είναι καινοτόμο, σύγχρονο, προοδευτικό, άρα πουλιέται! Ο θάνατός σου, η ζωή μου!
Το σεμινάριο δεν απευθύνεται αποκλειστικά σε εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά και σε φοιτητές! Δηλαδή, τα ΑΕΙ μετατρέπονται σε μαγαζιά, που αντί να μορφώνουν ολόπλευρα και δωρεάν τους φοιτητές, διασπούνε τον ενιαίο χαρακτήρα της γνώσης και τον πουλάνε με το κομμάτι!
Τέτοια σεμινάρια έχουν φυτρώσει ένα σωρό ένα σωρό τα τελευταία χρόνια (όπως το σεμινάριο των 400 ωρών στην ειδική αγωγή, που εξασφάλιζε στον κάτοχο δυνατότητα πρόσληψης σαν αναπληρωτής σε ΣΜΕΑ) .
Ο κατάλογος των ΑΕΙ που παρέχουν κατάρτιση επί πληρωμή διευρύνεται. Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου ξεκίνησε εξ αποστάσεως «σχολή γονέων» με δίδακτρα αρκετών εκατοντάδων ευρώ, το Πανεπιστήμιο Αθήνας δραστηριοποιείται στο χώρο της κατάρτισης μέσω του Κέντρου Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης και Επιμόρφωσης (ΚΕΚ - ΕΚΠΑ). Απ’ όλα έχει ο μπαξές!
Αντίστοιχα «πτυχία» ή σεμινάρια πουλάνε και ιδρύματα του εξωτερικού (προσφέρουν μάλιστα δίπλωμα και …  εξ’ αποστάσεως ακόμα και μεταπτυχιακά δίνονται από την πλατεία Κάνιγγος της Αγγλίας) , αλλά και ιδιωτικά κολλέγια, Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών κλπ....
Μάλιστα, με την ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/2005 στο εθνικό δίκαιο (ΦΕΚ 87733/ΙΑ /19 Αυγούστου 2011, με τίτλο «Όροι και διαδικασία διενέργειας αντισταθμιστικών μέτρων σύμφωνα με το π.δ. 38/2010 για το επάγγελμα του εκπαιδευτικού Πρωτοβάθμιας ή Δευτεροβάθμιας Eκπαίδευσης»), τα «πτυχία» αυτά προσφέρουν πλέον ισότιμα επαγγελματικά δικαιώματα.
Δηλαδή, ένας απόφοιτος ιδιωτικού κολλεγίου στην Ελλάδα, που συνεργάζεται με ίδρυμα της Ε.Ε. (franchise),  μπορεί να αποκτήσει δικαίωμα να δώσει ΑΣΕΠ, ώστε να διοριστεί σαν δάσκαλος ή να προσληφθεί σαν αναπληρωτής! Αρμόδιο για την όλη διαδικασία ορίζεται από το Υπουργείο Παιδείας το Συμβούλιο Αναγνώρισης Επαγγελματικών Προσόντων (ΣΑΕΠ), στο οποίο συμμετέχει και η ΟΛΜΕ.
Οι εξελίξεις αυτές μόνο τυχαίες δεν είναι. Αποτελούν εφαρμογή της στρατηγικής της Ε.Ε., για τη δημιουργία του ενιαίου χώρου ανώτατης εκπαίδευσης, όπως αυτός καθορίστηκε από τις συνθήκη της Μπολόνια, για τη διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα της γνώσης και την αποσύνδεση πτυχίου-επαγγέλματος. Ουσιαστικά, για τη δημιουργία της πανευρωπαϊκής αγοράς ανώτατης εκπαίδευσης, που ο ανταγωνισμός και οι ανάγκες του κεφαλαίου θα καθορίζουν το τι και το πώς θα διδάσκεται
Με την δήθεν «αξιολόγηση» το 25%των εκπαιδευτικών θα βγουν δήθεν  «τρελοί» το υπόλοιπο 25% ανίκανοι για διδασκαλία, το υπόλοιπο 50% θα αυτό-υπονομευτεί, για το ποιος είναι ο καλύτερος αναγνώστης του «Πατάκη» και οι μόνες που θα απομείνουν στην εκπαίδευση θα είναι οι πρώην αεροσυνοδοί της Ολυμπιακής, που έχουν μεταταχθεί στην εκπαίδευση και κάνουν «θαύματα» στα υψηλά γραφεία…
Καλούμε τους συναδέλφους σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης να καταδικάσουν την πολιτική της απαξίωσης της γνώσης  και όσους την στηρίζουν. Όλοι μαζί, εκπαιδευτικοί, φοιτητές, εργαζόμενοι να παλέψουμε για αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, για Ενιαία Ανώτατη Δημοκρατική Εκπαίδευση.
Υπάρχει Ελπίδα. Αντισταθείτε!
Δρ Κουτσούκος Αναστάσιος
Πρόεδρος Ελληνοδιεθνής Μ.Κ.Ο.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...