Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Φασισμός δεν είναι μόνο η λογική να σκοτώνεις. Είναι ΚΥΡΙΩΣ να σκοτώνεις τη λογική.


Γράφει ο
Μιχαηλίδης Δημήτρης

Ορισμός του κόμματος εν Ελλάδι… Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται, διότι εκεί υπάρχουσιν άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν. Αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία, μεθ’ ης πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα: να τρέφωνται δαπάνη του δημοσίου.

Αν υπήρχε λεξικόν της νεοελληνικής γλώσσης, νομίζομεν ότι ο ορισμός της λέξεως κόμμα ήθελεν είναι ο ακόλουθος: «Ομάς ανθρώπων ειδότων ν’ αναγιγνώσκωσι και ν’ ανορθογραφώσιν, εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες, ενούμενοι υπό ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν’ αναβιβάσωσιν αυτόν διά παντός μέσου εις την έδραν Πρωθυπουργού, ίνα παράσχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι».

Τοιούτου όντος του προορισμού των κομμάτων, το έργον παντός εν τη εξουσία αγαθού κομματάρχου περιορίζεται εις το διανέμειν μετά τινος ευσυνειδησίας τον επιούσιον άρτον εις τους οπαδούς του, φράσσων τα ώτα και την καρδίαν του εις τους ωρυγμούς των έξωθεν πεινώντων. Τοιούτον επάγγελμα μετέρχονται εναλλάξ από τριακονταετίας οι πολιτικοί ημών τροφοδόται, αγωνιζόμενος έκαστος ως καλός ποιμήν προς συμφορωτέραν υπέρ της αγέλης του λύσιν του μόνου παρ’ ημίν πολιτικού ζητήματος: Τις δηλαδή πρέπει να τρώγη και τις να νηστεύη και επί πόσον χρόνον να τρώγη ή να νηστεύη. Εμμανουήλ Ροΐδης (τότε …)

Αρνήθηκε να υπηρετήσει την θητεία του στη χώρα καταγωγής του, όπου και διαμένει, επειδή έχει αποκτήσει ξένη (Κολομβιανή) υπηκοότητα. 1. Απελαύνεται από την χώρα. 2. Του στερούνται τα πολιτικά δικαιώματα. 3. Πληρώνει 14.000 δρχ. στη χώρα αυτή και…. 4. Γίνεται Πρόεδρος Τμήματος Οικονομικών Επιστημών Πανεπιστημίου Αθηνών, Υπουργός Αναπλ. Εθνικής Οικονομίας (1982-1985), Διοικητής Εμπορικής Τράπεζας (1981-1982), Πρόεδρος Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας-Τεχνολογίας (1979-1981), Δ/ντης Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών(2001 έως σήμερα). (μήπως είναι ο Κ. Βαϊτσος?)

Αρνήθηκε να υπηρετήσει την θητεία του στη χώρα καταγωγής. 1. Στιγματίζεται ως φυγόστρατος. 2. Δεν του επιτρέπεται να εργαστεί στο δημόσιο. 3. Δεν του επιτρέπεται η κατοχή όπλου. 4. Πληρώνει για να μην υπηρετήσει 29.000δρχ. 5. ΓίνεταιΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΜΥΝΗΣ και έχει υπό τις εντολές του ολόκληρο το στράτευμα & κάνει συμφωνίες αγορών πολεμικού υλικού πολλών εκατομμυρίων. (μήπως είναι ο Α.Τσοχατζόπουλος?)

Αρνήθηκε να υπηρετήσει την θητεία του στη χώρα του προφασιζόμενος τον επικίνδυνο τρελό ώστε να τον βάλουν Ι-5 για βαριά ψυχικά νοσήματα με τάσεις αυτοκτονίας; 1.Οδηγείται σε ψυχιατρική κλινική. 2. Δεν του δίνεται άδεια οδήγησης. 3. Δεν του επιτρέπεται να αποκτήσει άδεια οπλοφορίας/οπλοκατοχής. 4. Γίνεται ο πιο καλοπληρωμένος δημοσιογράφος της Ελλάδος, οδηγεί πανάκριβα JEEP, απέκτησε όπλο χωρίς (προφανώς) χαρτί ψυχιάτρου. (μήπως είναι ο Μ. Τριανταφυλλόπουλος?)

Αρνήθηκε να υπηρετήσει την θητεία του στη χώρα του παριστάνοντας τον τρελό; 1.Εισάγεται σε κλινική για θεραπεία. 2. Δεν μπορεί να εργαστεί στο δημόσιο. 3. Δεν μπορεί να καταλάβει υπεύθυνη διοικητική θέση οπουδήποτε. 4. Γίνεται ΥΠΟΥΡΓΟΣΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Ως υπουργός, υποχρέωσε (δια νόμου) να πληρώνουν όλοι όσοι έχουν στο κατάστημα τους ακόμη και ένα ... ραδιόφωνο, εκτός από την ΑΕΠΙ και την Ένωση Μουσικοσυνθετών Ελλάδος. Διπλό χαράτσι! (μήπως είναι ο Θ.Μικρούτσικος?)

Αλλά εγώ πιστεύω σε αυτά που με έμαθε η μαμά & ο μπαμπάς, με δίδαξαν οι (τότε) δάσκαλοι που πίστευαν στην Ελλάδα και την κοινωνία (και όχι μόνο στο χρήμα), βίωσα τον Κώδικα Ηθικής των Προσκόπων, και είμαι ακόμα στην Ελλάδα, πιστεύοντας ότι οι κάτω των 40 ίσως να μπορέσουν να φέρουν μια νέα δυνατότητα στην Ελλάδα, τώρα που χάθηκε η εμπιστοσύνη στο χρηματοπιστωτικό τραπεζικό σύστημα και αυτοαπαξιώθηκαν οι πολιτικοί.

Ίσως οι τοπικές κοινωνίες πολιτών να είναι μια ακόμα ελπίδα …

Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Παρέμβαση του "Forum για την Ελλάδα" για τη μεταρρύθμιση στις μεταφορές.

Παρέμβαση έκανε το "Forum για την Ελλάδα" και με ανακοίνωσή του παίρνει θέση για τη μεταρρύθμιση στις μεταφορές.

"Στο Forum για την Ελλάδα από την πρώτη στιγμή έχουμε ξεκαθαρίσει ότι βασικός μας στόχος είναι η κατάθεση προτάσεων και η ανάληψη πρωτοβουλιών που θα οδηγήσουν σε ένα σαρωτικό σχέδιο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων με στόχο να βάλουν την αγορά, αλλά και την Ελλάδα σε κίνηση. Ταυτόχρονα κεντρική μας προτεραιότητα είναι η διαφύλαξη της κοινωνικής ενότητας και αλληλεγγύης, έτσι ώστε να μην επιτρέψουμε στην κρίση να οδηγήσει την μια κοινωνική ή επαγγελματική ομάδα να στρέφεται κατά της άλλης.

Τα όσα παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες στον κλάδο της αγοράς των οδικών μεταφορών, μόνο σε τριτοκοσμική χώρα παραπέμπουν.

Οι πολίτες ταλαιπωρούνται και οι όποιες προσπάθειες λειτουργίας της αγοράς υπονομεύονται.

• Ο τουρισμός, οι εξαγωγές, το εμπόριο δέχονται ένα ακόμη χτύπημα που επιδεινώνει το ήδη δυσμενές περιβάλλον μέσα στο οποίο λειτουργούν την τελευταία περίοδο.

• Η κυβέρνηση με τη πάγια τακτική της να αποδίδει τα πάντα στη τρόικα και το μνημόνιο, και να μην επιχειρηματολογεί θετικά υπέρ των αναγκαίων για την ελληνική οικονομία αλλαγών αμφιταλαντεύτηκε για πολύ καιρό χάνοντας πολύτιμο χρόνο μεταξύ μιας «ψευτοαπελευθέρωσης» και μιας ουσιαστικής παρέμβασης στη συγκεκριμένη αγορά. Όταν κατέληξε να κάνει το δεύτερο προχώρησε χωρίς φαντασία και χωρίς κίνητρα που θα οδηγούσαν σε αντιστάθμιση των προνομίων που θα έχαναν, κυρίως οι νεότεροι ιδιοκτήτες φορτηγών και βυτιοφόρων.

• Οι ιδιοκτήτες φορτηγών και βυτιοφόρων που εργάζονται όλα αυτά τα χρόνια σε συνθήκες προστατευόμενης αγοράς και με ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση, δίνουν μάχες οπισθοφυλακής. Όσο και αν ισχυρίζονται ότι αιφνιδιάζονται δεν μπορεί να αποκλείουν αεροδρόμια και λιμάνια να μπλοκάρουν τα διυλιστήρια να βάζουν εμπόδια στις εθνικές οδούς, να προκαλούν προβλήματα σε ολόκληρη την υπόλοιπη αγορά αλλά και την ελληνική κοινωνία στο σύνολο της.

• Οι πολίτες αναγκάζονται να σχηματίζουν ουρές χιλιομέτρων έξω από τα βενζινάδικά και προμηθεύονται καύσιμα με το «δελτίο», λες και βρισκόμαστε σε συνθήκες κατοχής ή πολέμου

Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο.
Η θέση μας είναι απλή και σαφής:
Το άνοιγμα της αγοράς πρέπει να προχωρήσει ταχύτατα σε όλα τα κλειστά επαγγέλματα.
Ιδιαίτερα σε ό, τι αφορά στις οδικές μεταφορές, αρκεί να επισημάνει κανείς ότι:

● παντού στην Ευρώπη ο καθένας μπορεί να ενοικιάσει με φτηνό κόστος ένα φορτηγό για να κάνει τις μεταφορές του. Στην Ελλάδα είναι υποχρεωμένος να πληρώσει και το αντίστοιχο χαράτσι

● στον υπόλοιπο κόσμο επιχειρηματίες της αγοράς μπορούν με απλές διαδικασίες και με μικρό- ανταγωνιστικό- κόστος να αποκτήσουν οχήματα μεταφοράς (πχ πρατηριούχοι). Στην Ελλάδα αυτό είναι απαγορευτικό

● ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη και στις ΗΠΑ προκειμένου να κάνει κάποιος μια μετακόμιση πληρώνει 100- 200 ευρώ, στην Ελλάδα απαιτούνται 600 - 800

Τα οφέλη από την απελευθέρωση της συγκεκριμένης αγοράς θα είναι άμεσα και προφανή. Θα υπάρξουν νέες θέσεις απασχόλησης, το κόστος για τις επιχειρήσεις θα μειωθεί και οι πιθανότητες να πέσουν οι τιμές καταναλωτή θα μεγιστοποιηθούν, και επιπλέον δημιουργούνται οι συνθήκες για να επενδύσουν οι επαγγελματίες του κλάδου σε εξελιγμένες τεχνολογίες.

Χωρίς μισόλογα, αστερίσκους και υποσημειώσεις είμαστε υπέρ του ανοίγματος της συγκεκριμένης αγοράς, όχι γιατί μας το ζητά η τρόικα ή γιατί μας το επιβάλλει το μνημόνιο αλλά γιατί στην κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα, βασικό ζητούμενο είναι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας στην οικονομία και τις επιχειρήσεις. Και Ανταγωνιστικότητα με στρεβλώσεις και κλειστά επαγγέλματα δεν μπορεί να υπάρξει".

Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

Αλέξη, πες αλεύρι...


Από το Μαρικάκι
Κι εκεί που τελευταία είχε κάπως σιγήσει κάνοντας τους πρώην συντρόφους της Κουμουνδούρου να μην τον υπολογίζουν προς ώρας ως αντίπαλο την έριξε τη βόμβα οΑλαβάνος, για μια ακόμη φορά. Υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου!
Η υποψηφιότητα βέβαια δεν είναι επίσημη αλλά σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα του Βήματος από το οποίο πληροφορούμαστε το γεγονός «όλα δείχνουν ότι ο κύβος ερρίφθη και οι οριστικές αποφάσεις του πρώην προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ληφθεί, παρά τη διστακτικότητα με την οποία εφέρετο να αντιμετωπίζει τις επίμονες προτάσεις που δεχόταν εδώ και μήνες από τους συνοδοιπόρους του στο πλαίσιο του Μετώπου Ανατροπής και Αλληλεγγύης, στο οποίο ωστόσο θα επιδιώξει να μην περιοριστεί».
Αν η υποψηφιότητα επισημοποιηθεί και αποδειχθεί ότι δεν είναι απλώς μια κίνηση για τη μέτρηση αντιδράσεων στο πλαίσιο των έντονων διεργασιών σε όλο το φάσμα της αριστεράς, τότε ... «χαιρετίσματα»! Τότε τα νέα για τον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως για τον ΣΥΝ δεν είναι καλά, εκτός κι αν η Κουμουνδούρου έδινε το «πράσινο φως» για επίσημη στήριξη του τέως αρχηγού, κίνηση που και «ενωτική» θα ήτανε και θα αιφνιδίαζε τον Αλαβάνο... Εξάλλου, σύμφωνα με τον Τσίπρα, τέτοιες ώρες «δεν περισσεύει κανείς».
Η Κουμουνδούρου και ο Τσίπρας, που θεωρούσαν τον Αλαβάνο εκτός «παιχνιδιού», φέρονται σε παραζάλη διεργασιών με αντικείμενο το πρόσωπο που θα στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ στην περιφέρεια Αττικής. Την προτίμησή τους συγκεντρώνει η ιδέα για πρόσωπο προερχόμενο από το «σοσιαλιστικό χώρο» σύμφωνα με την προσεκτική διατύπωση των στελεχών του ΣΥΝ η οποία επί της ουσίας παραπέμπει σε πρόσωπα από το ΠΑΣΟΚ που έχουν ανοιχτά διαφοροποιηθεί ή εναντιωθεί στο Μνημόνιο. Κατ’ άλλους αυτό το πρόσωπο έχει βρέθει και ζυμώνει την υποψηφιότητα και στον δικό του χώρο, κατ’ άλλους δεν υπάρχει ακόμη κατάληξη. Στην ονοματολογία του τελευταίου διαστήματος έχουν «παίξει» από τους τρεις βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος που ανεξαρτητοποιήθηκαν (Σακοράφα,ΔημαράςΟικονόμου) έως τον σημερινό πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ Σπύρο Παπασπύρο και τονΑλέξη Μητρόπουλο, εργατολόγο και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, χωρίς καμία περίπτωση να επιβεβαιώνεται. Από την Κουμουνδούρου μιλούν για όνομα που θα κάνει την έκπληξη και δεν σκοπεύουν λένε να το μαρτυρήσουν πριν το τρίτο δεκαήμερο του Αυγούστου, προς αποφυγήν παρενεργειών. Την ίδια ώρα αυτή η διαθεσιμότητα για ευρύτερες συνεργασίες προκαλεί «συγκλίσεις» ή «καραμπόλες» στους δήμους με τη Δημοκρατική Αριστερά του Κουβέλη, η οποία επίσης «ψάχνεται» για συνεργασίες με ΠΑΣΟΚ, Οικολόγους Πράσινους και ΣΥΝ αλλά όχι με τον ΣΥΡΙΖΑ (Θου κύριε...).
Ωστόσο ο Αλαβάνος τώρα τους βάζει δύσκολα, γιατί αν ακολουθήσουν χωριστούς δρόμους με το ίδιο ζητούμενο, δηλαδή να εκφράσουν ένα ευρύ μέτωπο δυνάμεων που θα υπερβαίνειτην ιστορική αριστερά και θα απλώνεται ως τις παρυφές του σοσιαλιστικού χώρου στήνοντας γέφυρες για να περάσει το ευρύ ρεύμα των απογοητευμένων ψηφοφόρων και μελών του ΠΑΣΟΚ (λες και δεν ήξεραν το δρόμο άμα ήθελαν) κατά δώθε μεριά, τότε ο ανταγωνισμός στην πρώτη και πολυπληθέστερη περιφέρεια της χώρας είναι δεδομένος και θα επαναφέρει τον διχασμό εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτή την περίπτωση, δεν ξέρουμε αν ο «δημοψηφισματικός» χαρακτήρας των εκλογών απέναντι στο Μνημόνιο και την πολιτική κυβέρνησης - τρόικας θα αποδειχθεί τραγωδίαπρωτίστως για την αριστερά.... Οι διεργασίες προφανώς θα συνεχιστούν και το μεγαλύτερο μέρος του Αυγούστου. Ας τους φωτίσει ο Θεός, ο Μαρξ, ο Λένιν και δεν ξέρω γω ποιος άλλος.

Σάββατο 24 Ιουλίου 2010

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ «Είμαστε η Αριστερά της ευθύνης»

Με εξαίρεση τους τρεις μεγάλους δήμους της χώρας, ανοιχτό αφήνει για τους υπόλοιπους το ενδεχόμενο συνεργασιών με ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ στις επικείμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης, με συνέντευξή του στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τον Πειραιά «δεν θα θελήσουμε να συνδέσουμε, λέει, την αυτοδιοικητική μας παρουσία με σχήματα που είναι δυνατόν να επιτρέψουν να διατυπωθούν απόψεις ότι ετεροκαθοριζόμαστε πολιτικά».
Επισημαίνει ότι η Αριστερά δεν είναι φύσει ταγμένη να βρίσκεται στο περιθώριο της πολιτικής ζωής και να μη θέλει να επηρεάζει το περιεχόμενο της διακυβέρνησης της χώρας και το περιεχόμενο της κυβερνητικής εξουσίας. Προσθέτει όμως ότι σήμερα δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για συγκλίσεις σε κεντρικό επίπεδο.
«Θέλουμε να εκφράσουμε μια Αριστερά της ευθύνης», υπογραμμίζει. Μια Αριστερά που «να αγωνίζεται με συγκεκριμένες θέσεις για να δίνει λύσεις στα προβλήματα της χώρας. Λύσεις προοπτικής χωρίς να κλείνεται στις "ασφαλείς" απαντήσεις των περασμένων δεκαετιών».
Δώστε μου το στίγμα του νέου κόμματος. Τι καινούργιο φιλοδοξεί να φέρει η Δημοκρατική Αριστερά;
«Με την ίδρυση της Δημοκρατικής Αριστεράς διεκδικούμε τη σύγχρονη, δημοκρατική, ευρωπαϊστική, μεταρρυθμιστική και οικολογική Αριστερά. Φιλοδοξούμε οι προσδιορισμοί αυτοί με τον προγραμματικό μας λόγο, τις παρεμβάσεις μας και κυρίως τις πρωτοβουλίες και τη δράση μας, να αναγνωρίζονται αμέσως και ευθέως από την κοινωνία.
Θέλουμε να εκφράσουμε μια Αριστερά της ευθύνης, να συσπειρώσουμε δυνάμεις της εργασίας, ζωντανές δυνάμεις, που διεκδικούν να βελτιώσουν τη θέση τους σε μια κοινωνία που τεμαχίζεται και αλλάζει.
Σήμερα ανακαθορίζονται οι κοινωνικοί συσχετισμοί και αυτός ο ανακαθορισμός αναζητεί την πολιτική του έκφραση. Με δεδομένη αυτή την παραδοχή, επιλέξαμε να υπηρετήσουμε τη δημοκρατική Αριστερά που θέλει μέσα σε αυτόν τον ανακαθορισμό των κοινωνικών δυνάμεων να αγωνίζεται με συγκεκριμένες θέσεις για να δίνει λύσεις στα προβλήματα της χώρας. Λύσεις προοπτικής, χωρίς να κλείνεται στις "ασφαλείς" απαντήσεις των περασμένων δεκαετιών. Μας αφορά η δυναμική θεώρηση των πραγμάτων και κυρίως η διεκδίκηση νέων κατανομών της πολιτικής και κοινωνικής ισχύος προς όφελος των εργαζομένων.
Οι πολιτικές μας παρεμβάσεις και επιλογές νοούνται από θέση ευθύνης για την πορεία της χώρας, με πλήρη απόρριψη της πολιτικής που καλλιεργεί καταστροφικά αδιέξοδα και συντείνει στη χαοτική χρεοκοπία.
Οι κοινωνικοί αγώνες αποκτούν προοπτική και δύναμη όταν χαράσσουν διεξόδους και βαθιές αλλαγές στο σημερινό κράτος και την οικονομία. Δεν είναι δυνατόν αυτές οι αλλαγές να στηρίζονται στον κρατισμό, στον δογματισμό, στην αυταρχική κομματική εξουσία και ουσιαστικά να επαναφέρουν διαδικασίες ή να συντηρούν στοιχεία πολιτικής που μπορεί, αν δεν υπάρξει πλήρης αντιμετώπιση του ζητήματος, να αναστηλώσουν και το πελατειακό κράτος το οποίο αποτέλεσε το δυναμικό στοιχείο ενός άναρχου νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα ο οποίος δημιούργησε τις μεγάλες κοινωνικές ανισότητες».
Επιχειρείτε να «φωτογραφίσετε» κάποιες πολιτικές δυνάμεις με αυτό που μου λέτε;
«Δεν φωτογραφίζω. Προσδιορίζω τη δική μας Αριστερά, τη Δημοκρατική Αριστερά και πιστεύω ότι αυτή η πολιτική είναι διακριτή, ξεκάθαρη και βεβαίως διακρίνεται και από άλλες πολιτικές επιλογές άλλων δυνάμεων».
Πολλοί προβληματίζονται για το εάν πράγματι υπάρχει ανάγκη ή και χώρος για ένα νέο αριστερό κόμμα στην ήδη κατακερματισμένη Αριστερά.
«Ο πολυκερματισμός της Αριστεράς είναι ένα υπαρκτό ζήτημα και πρέπει να αντιμετωπίζεται αλλά η ενότητα της Αριστεράς δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται γενικόλογα και αφηρημένα. Υπάρχουν μεγάλες διαφορές και στο επίπεδο των στρατηγικών στόχων και στο επίπεδο της καθημερινά ασκούμενης πολιτικής. Ηδη με αυτά που προανέφερα έχω προσδιορίσει πολλές από τις διαφορές που συνιστούν τους διαφορετικούς δρόμους της Αριστεράς στην ευρύτητα του όρου».
Είπατε τις προάλλες ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ένας πρόσφορος χώρος συμμαχιών και συνθέσεων. Θα συνεργαστείτε στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές με το ΠΑΣΟΚ ή τον ΣΥΡΙΖΑ;
«Η διοικητική μεταρρύθμιση με το όνομα "Καλλικράτης" συντήρησε σε πολύ μεγάλο βαθμό τη συγκεντρωτική κεντρική διοικητική δομή με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά δυσχερής ο δρόμος για την ουσιαστική αποκέντρωση και την επίσης ουσιαστική περιφερειακή συγκρότηση του κράτους.
Στόχος μας είναι η νίκη των ιδεών της ουσιαστικής αποκέντρωσης και η επικράτηση των δυνάμεων που μπορούν να υπερασπιστούν και να προωθήσουν αυτές τις περιφέρειες και τις περιφερειακές επιλογές μέσα από φερέγγυους συνδυασμούς και πρόσωπα. Αρα για εμάς, βασικό γνώμονα αποτελούν οι εκτιμήσεις και οι επιλογές των τοπικών αυτοδιοικητικών κινήσεων με σταθερή διεκδίκηση την υπεράσπιση του δημόσιου και κυρίως του κοινωνικού χαρακτήρα των ΟΤΑ.
Απορρίπτουμε τις λογικές της κομματικής καταγραφής. Θα αναζητήσουμε, ευθέως απαντώ στο ερώτημά σου, σχήματα που διασφαλίζουν τις πιο πλατιές συνεργασίες με προγραμματικές συμφωνίες και φερέγγυα πρόσωπα.
Τώρα, σε ό,τι αφορά την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τον Πειραιά, στις τρεις μεγάλες πόλεις θα έπρεπε να αναζητηθεί ένας κοινός τόπος προκειμένου να αναδειχθεί επί της ουσίας η κοινωνική και δημοκρατική διάσταση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης».
Κοινός τόπος με ποιους;
«Προς κάθε κατεύθυνση. Θεωρώ όμως ότι η δική μας πολιτική, η δική μας τακτική θα κινηθεί σε πλατιές συμμαχίες κυρίως προς τον χώρο της πολιτικής οικολογίας και ανένταχτους πολίτες και δεν θα θελήσουμε σε αυτές τις τρεις μεγάλες πόλεις να συνδέσουμε την αυτοδιοικητική μας παρουσία με σχήματα που είναι δυνατόν να επιτρέψουν να διατυπωθούν απόψεις ότι ετεροκαθοριζόμαστε πολιτικά».
Εχουν γίνει βήματα προσέγγισης με τους Οικολόγους Πράσινους;
«Τις επόμενες ημέρες θα πραγματοποιηθούν δύο συναντήσεις με τους Οικολόγους Πράσινους. Αναζητούμε, χωρίς καμιά διάθεση ηγεμονίας ο ένας πάνω στον άλλον, να βρούμε τον κοινό τόπο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση».
Θα επιδιώξετε στο μέλλον συμμαχίες σε κεντρικό επίπεδο;
«Η Δημοκρατική Αριστερά πιστεύει ότι η Αριστερά δεν είναι φύσει ταγμένη να βρίσκεται στο περιθώριο της πολιτικής ζωής και να μη θέλει να επηρεάζει το περιεχόμενο της διακυβέρνησης της χώρας και το περιεχόμενο της κυβερνητικής εξουσίας.
Επίσης, η Δημοκρατική Αριστερά πιστεύει ότι οι συγκλίσεις είναι αναγκαίες προκειμένου να μετατοπίζεται η πολιτική ζωή από τη συντηρητική θέση που σήμερα βρίσκεται προς μια ουσιαστικά προοδευτική κατεύθυνση προφανέστατα προς όφελς της κοινωνίας και της χώρας. Ομως, οι συγκλίσεις δεν παράγουν κανένα αποτέλεσμα όταν δεν στηρίζονται σε συγκεκριμένες προγραμματικές δεσμεύσεις και σε φερέγγυες πρακτικές που είναι δυνατόν, στον βαθμό που υπάρχουν οι προγραμματικές συμφωνίες και δεσμεύσεις, να μετατρέπουν αυτές τις συμφωνίες σε ένα επίσης καθημερινό πολιτικό αποτέλεσμα προς όφελος των πολιτών και για την ουσιαστική προοδευτική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Αυτές οι προϋποθέσεις σήμερα δεν υπάρχουν. Αν θα διαμορφωθούν, είναι άλλης τάξεως ζήτημα».
Νέοι ασφαλιστικοί νόμοι, ανατροπές στον εργασιακό βίο και στις συντάξεις. Τα χαμηλά και μεσαία οικονομικά στρώματα πλήττονται ανελέητα. Τι αντιπροτείνετε απέναντι στις πολιτικές της κυβέρνησης και της «τρόικας»;
«Θεωρούμε ότι η παρουσία του ΔΝΤ θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.
Σήμερα, στη βάση του απαράδεκτου Μνημονίου που εμείς καταψηφίσαμε έχουμε μερικές συγκεκριμένες κυβερνητικές επιλογές: Οι ρυθμίσεις της κυβέρνησης για τις εργασιακές σχέσεις είναι απαράδεκτες. Πέρα από την αντισυνταγματικότητά τους, καταστρέφουν τον προστατευτικό ιστό της εργασίας και υποτάσσουν τους εργαζομένους στις διαθέσεις της εργοδοσίας. Και, κυρίως, δεν μπορούν να δικαιολογηθούν ότι εντάσσονται στην αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους και του ελλείμματος.
Για το Ασφαλιστικό έχουμε μιλήσει πολλές φορές. Το σύστημα που επέβαλε η κυβέρνηση ανατρέπει βίαια (ιδιαίτερα για ευαίσθητες κατηγορίες πολιτών όπως οι γυναίκες-μητέρες) ασφαλιστικά δικαιώματα των πολιτών και κυρίως στερεί το δικαίωμα στη σύνταξη για τις επόμενες γενεές. Δεν υπερασπιζόμαστε ρυθμίσεις του παρελθόντος που ανορθολογικά και με πελατειακή στόχευση θεσπίστηκαν. Υπερασπιζόμαστε ρυθμίσεις που υπηρετούν ένα δίκαιο και βιώσιμο κοινωνικό Ασφαλιστικό που αναγνωρίζει και σέβεται το δικαίωμα των πολιτών.
Δεν προχώρησε η κυβέρνηση στην ενοποίηση των Ταμείων ούτε στη δημιουργία όπως θα έπρεπε ενός ανεπτυγμένου μηχανισμού για την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής και της εισφοροαπαλλαγής αλλά και της ανασφάλιστης εργασίας. Την ίδια ώρα κατήργησε, ενώ δεν θα έπρεπε, την τριμερή χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος. Ανατρέποντας έτσι την έννοια της κοινωνικής ασφάλισης, ανοίγει τον δρόμο για τη μετατροπή της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης σε ατομική-ιδιωτική».
Πώς βλέπετε τα ποσοστά που δίνουν οι δημοσκοπήσεις στο κόμμα σας;
«Αυτά που καταγράφονται δεν είναι αποθαρρυντικά. Εχουμε τρεις δημοσκοπήσεις με ποσοστά 5,9%, 3,5% και 2%. Με σύνεση και εξαιρετικά μεγάλη προσοχή αξιολογώ τις δημοσκοπήσεις που αποτελούν μια καταγραφή τη δεδομένη στιγμή. Γνωρίζουμε ότι η παρουσία ενός κόμματος δεν εξασφαλίζεται από τις όποιες δημοσκοπήσεις και από τις όποιες ενθαρρύνσεις του πρώτου καιρού. Θέλει δουλειά, θέλει εξειδικευμένη προγραμματική θέση, θέλει εξειδικευμένη πολιτική δράση στα συγκεκριμένα ζητήματα που απασχολούν και βασανίζουν την ελληνική κοινωνία. Θέλουμε σε κάθε περίπτωση να είμαστε μια πολιτική δύναμη, μια Αριστερά της ευθύνης, που δεν γενικολογεί και δεν θέλει να εξασφαλίζει την πολιτική της παρουσία ούτε με έναν αριστερότροπο λαϊκισμό αλλά ούτε με έναν αριστερισμό».
Πώς θα επιτευχθεί η εσωκομματική δημοκρατία στο κόμμα σας;
«Αναφορικά με την οργανωτική συγκρότηση της Δημοκρατικής Αριστεράς θεωρούμε αναγκαίο να επανεξετάσουμε τη σχέση μέλους - κόμματος. Οι γνωστές παραδοσιακές κομματικές οργανώσεις οι οποίες τοπικά αναφέρονται δεν είναι εκ των ων ουκ άνευ. Θα μπορούσαμε, ενδεικτικά μιλάω, να κινηθούμε στην κατεύθυνση οργανώσεων πανελλαδικού χαρακτήρα με θεματικό αντικείμενο. Θεωρώ πάντως ότι το οργανωτικό μας σχήμα θα εξασφαλίζει τη δυνατότητα συνδιαμόρφωσης των πολιτικών επιλογών μέσα από διαδικασίες μιας συνεχούς αμφίδρομης επικοινωνίας κυρίως του κόμματός μας με την κοινωνία».

Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

«Κινούμενη άμμος» οι Δημοτικές εκλογές για υποψήφιους και κόμματα

Του Επικοινωνιολόγου Θανάση Παπαμιχαήλ
Επίσημα η προεκλογική εκστρατεία των υποψηφίων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ξεκινάει δύο μήνες πριν την ημερομηνία των εκλογών.Ανεπίσημα ξεκινούσε για τους περισσότερους ένα χρόνο πριν και για κάποιους την επομένη των τελευταίων εκλογών, θέλοντας να εκμεταλλευτούν όλα τα οφέλη της πολιτικής επικοινωνίας, που για να αποδώσει χρειάζεται αρκετό χρόνο και όχι μερικές εβδομάδες πριν από τις εκλογές. Αυτά σε άλλους καιρούς. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου η προεκλογική εκστρατεία πολλών υποψηφίων δεν έχει ακόμη ξεκινήσει και ίσως αργήσει. Ο λόγος απλός και γνωστός. Ο νέος νόμος του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ που άλλαξε τα δεδομένα. Και την χωροταξία των δήμων και την ανθρωπογεωργαφία των υποψηφίων. Στην κυριολεξία έχει μετατραπεί το προεκλογικό τοπίο σε «κινούμενη άμμο» για τους υποψήφιους που πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί λόγω των νέων ιδιαιτεροτήτων που θα επηρεάσουν την έκβαση της εκλογικής μάχης.
Οι ιδιαιτερότητες:
1. Με τη νέα χωροταξία οι δήμοι μεγάλωσαν, λιγόστεψαν και οι υποψήφιοι πλήθυναν. Εκλεκτές και λίγες οι Πηνελόπες, πολυάριθμοι οι μνηστήρες!
2. Η δίχως προηγούμενο καθυστέρηση των στηρίξεων/ χρισμάτων από τα δύο μεγάλα κόμματα έχει δημιουργήσει ανεπανάληπτο κομφούζιο τόσο ανάμεσα στους υποψήφιους όσο και στις τοπικές κοινωνίες. Το αποτέλεσμα; Ανεξάρτητες υποψηφιότητες και αντάρτες υποψήφιοι που δεν αρέσκονται να περιμένουν τις αποφάσεις των κομμάτων τους αλλά και έχοντας αφουγκραστεί σωστά την απαξίωση του κόσμου προς τους πολιτικούς κατεβαίνουν ως ανεξάρτητοι. Αποτάσσουν εθελοντικά το βαρίδι του χρίσματος, μη ρισκάροντας να πάνε στον «πάτο» μαζί με το κόμμα!
3. Η χωροταξική γιγάντωση των δήμων φοβίζει πολλούς υποψήφιους για τα χρήματα που πρέπει να δαπανηθούν για μια αξιοπρεπή προεκλογική εκστρατεία. Οι μέρες είναι δύσκολες και τα οικονομικά πολλών υποψηφίων περιορισμένα.
4. Ακατόρθωτη έως και αδύνατη θα είναι για πολλούς υποψηφίους η κατάρτιση ψηφοδελτίων του συνδυασμού τους λόγω του μεγάλου αριθμού ατόμων που πρέπει να περιλαμβάνει το δημοτικό ψηφοδέλτιο αλλά και τα τοπικά. Υπάρχει δήμος που αν υπάρξουν 5 διαφορετικοί συνδυασμοί θα πρέπει να μπουν στα ψηφοδέλτια πάνω από 700 άτομα. Μια μικρή κωμόπολη στα ψηφοδέλτια ενός δήμου!
5. Αβέβαιη και προβληματική κρίνεται η συμπεριφορά που θα κρατήσουν οι υποψήφιοι συνδυασμοί οι οποίοι δεν θα περάσουν στις επαναληπτικές εκλογές της δεύτερης Κυριακής. Θα ακολουθήσουν την γραμμή κομματικής στήριξης ή θα υπακούσουν σε άλλα κελεύσματα; Ποια στρατηγική θα ακολουθήσουν τα μικρότερα κόμματα, τα υπό εκκόλαψη και ποιες αντιπαροχές θα δοθούν;
6. Και ένα μεγάλο «αγκάθι» για υποψήφιους Περιφερειάρχες «κομματικά χρισμένους» στο μεγαλύτερο ποσοστό των υποψηφίων. Σε ένα θολό εκλογικό τοπίο με υποψήφιους Δημάρχους χρισμένους, ανεξάρτητους και αντάρτες πως θα διαχειριστούν την υποψηφιότητα τους, ποιούς θα ικανοποιήσουν για να έχουν τη στήριξη τους; Κι ακόμη περισσότερο για να μην δυσκολέψουν την εκλογή τους αν πάνε σε δεύτερη Κυριακή; Ένα ακόμη πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν οι υποψήφιοι Περιφερειάρχες είναι η έλλειψη ικανών αυτοδιοικητικών στελεχών για την κάλυψη των αναγκών των ψηφοδελτίων τους. Ήδη πολλά από τα έμπειρα και καταξιωμένα αυτοδιοικητικά στελέχη προτιμούν να ασχοληθούν με τον πρώτο βαθμό Αυτοδιοίκησης, τους Δήμους.
7. Είθισται οι εκλογές της Αυτοδιοίκησης να στέλνουν πάντα πολιτικό μήνυμα προς την εκάστοτε κυβέρνηση. Όμως με τις νέες πολιτικές συνθήκες που επικρατούν, ίσως στείλουν οι πολίτες με την αυτοδιοικητική τους ψήφο πολλαπλά πολιτικά μηνύματα στα κόμματα και παράλληλα έχουμε παράπλευρες απώλειες άξιων υποψηφίων!

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Παπανδρέου: Στην Ευρώπη δεν χρειαζόμαστε λιτότητα, αλλά περισσότερη υπευθυνότητ

George Papandreou Minister of Foreign Affairs ...Image via Wikipedia
Στην Ευρώπη δεν χρειαζόμαστε λιτότητα, αλλά περισσότερη υπευθυνότητα στη διακυβέρνηση και συντονισμό, επισημαίνει σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Foreign Policy» ο Πρωθυπουργός. Αυτό θα σταθεροποιήσει την Ευρωζώνη, εκτιμά ο κ. Παπανδρέου, αλλά παράλληλα «πρέπει να ακολουθήσουμε μια πορεία εμβάθυνσης της ολοκλήρωσής μας, αλλιώς, υπάρχει κίνδυνος να γυρίσουμε πίσω, σε πιο εθνικιστικές, πιο εγωκεντρικές πολιτικές, σε μεγαλύτερη ανασφάλεια, εύκολη απόδοση στερεοτύπων και αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων ανάμεσά μας».
Ερωτηθείς εξάλλου για τα σκληρά μέτρα που ελήφθησαν στο πλαίσιο του μηχανισμού στήριξης, ο κ. Παπανδρέου υποστηρίζει πως αν η αντίδραση των αγορών δεν ήταν τόσο βίαιη -σχετικά με το ύψος του ελληνικού χρέου - η κυβέρνηση θα είχε περισσότερο χρόνο να προβεί στις απαραίτητες αλλαγές, με λιγότερο οδυνηρό τρόπο και λιγότερο δραστικά μέτρα.
Όσο για το βαθμό ανταπόκρισης του λαού στην προσπάθεια της κυβέρνησης, ο Γ.Παπανδρέου ήταν σαφής: «Πρέπει να δείξουμε ότι η κυβέρνηση ενεργεί υπεύθυνα... Όταν θα αρχίζει να βλέπει ο κόσμος ότι όλοι πληρώνουν αυτά που οφείλουν, θα νιώθει ότι υπάρχει συλλογική ευθύνη».


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του Πρωθυπουργού στο περιοδικό «Foreign Policy» και το δημοσιογράφο Benjamin Pauker.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είπατε ότι η χώρα σας «αγωνίζεται για την επιβίωσή της». Και οι βίαιες διαμαρτυρίες στους δρόμους της Αθήνας φάνηκαν να το επιβεβαιώνουν αυτό για κάποιο διάστημα. Αλλά τα πράγματα φαίνεται να ησύχασαν κάπως, παρά την ψήφιση της επίμαχης μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού. Πού βρίσκεται τώρα η Ελλάδα;

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πράγματι, υπήρξαν κάποιες εκδηλώσεις, ακόμα και βίας, όμως, παρά το γεγονός ότι το ενδιαφέρον των ΜΜΕ επικεντρώνεται σε αυτές, θα έλεγα ότι αποτελούν εξαίρεση. Προφανώς, η κατάσταση είναι δύσκολη και οι άνθρωποι είναι δυσαρεστημένοι. Θα έλεγα, όμως, ότι η μεγάλη πλειοψηφία του λαού αντιλαμβάνεται ότι έπρεπε να γίνουν αυτές οι αλλαγές, οι οποίες είχαν καθυστερήσει πολύ στη χώρα μας, προκειμένου να καταστεί πιο αξιόπιστο το σύστημα διακυβέρνησης και πιο διαφανής η λειτουργία της χώρας. Πρέπει όλοι να αναλάβουμε τις ατομικές μας ευθύνες απέναντι στη χώρα.

Νομίζω ότι το αίσθημα αυτό έχει επικρατήσει σαφώς, έστω και αν έγιναν διαδηλώσεις - που είναι κατανοητό. Σημαντική μερίδα των πολιτών καλούνται να αναλάβουν το βάρος, παρότι δεν ευθύνονται για την κρίση. Η κρίση οφείλεται στην κακή διαχείριση και διακυβέρνηση των τελευταίων έξι ετών, στην έλλειψη διαφάνειας, στην κηδεμονία και τις πελατειακές σχέσεις, ακόμη και στη διαφθορά. Και όλα αυτά εντάθηκαν από την διεθνή οικονομική κρίση.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Γεννηθήκατε και σπουδάσατε, κατά κύριο λόγο, στις ΗΠΑ. Πολλοί δε από τους στενότερους συμβούλους σας είναι Αμερικανοί. Πιστεύετε ότι το αμερικανικό καπιταλιστικό μοντέλο ευθύνεται, σε κάποιο βαθμό, για την κρίση που αντιμετωπίζουν σήμερα η Ευρώπη και η Ελλάδα;

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Είναι προφανές ότι τα προβλήματα ξεκίνησαν στον χρηματοπιστωτικό τομέα, με τη διοχέτευση στην αγορά δομημένων ομόλογων και ειδικών προϊόντων, που ήταν απλά μια απάτη, παρόλο που είχαν αξιολόγηση 3 «Α». Νομίζω ότι βλέπουμε πια, ότι οι αγορές μπορεί να κάνουν λάθος και δεν πρέπει να τις λατρεύουμε σαν θεούς. Πρέπει να δούμε τώρα πώς θα τις αξιοποιήσουμε, ώστε να βοηθήσουν τις οικονομίες και τις κοινωνίες μας. Αλλά αυτό είναι πάλι θέμα κακής διακυβέρνησης. Γιατί δεν υπήρξε ρύθμιση; Γιατί δεν υπήρξε διαφάνεια;

Και όλα αυτά δεν έγιναν μόνο στο εσωτερικό των ΗΠΑ, αλλά παντού στον κόσμο. Επλήγη και η Ευρώπη, η οποία αγόρασε τόσα πολλά τοξικά ομόλογα. Επλήγησαν και οι αναπτυσσόμενες χώρες και λιγότερο οι αναδυόμενες αγορές. Αυτό δείχνει, όμως, ότι απαιτείται πολύ περισσότερη συντονισμένη δράση στον κόσμο και περισσότερη παγκόσμια διακυβέρνηση. Το G-20 μπορεί να μην είναι ο καλύτερος θεσμός, αλλά το γεγονός ότι γίνεται μια προσπάθεια τώρα για τον συντονισμό της δράσης είναι, πιστεύω, σημαντικό, υπό τον όρο ότι θα προχωρήσουμε σε εφαρμογή και δεν θα μείνουμε απλώς στις δηλώσεις.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ορισμένοι αναλυτές, μεταξύ των οποίων και ο Nouriel Roubini, ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να αντιμετωπίζει μια μη βιώσιμη σχέση χρέους προς ΑΕΠ και ότι τα δάνεια στήριξης και τα μέτρα λιτότητας απλώς καθυστερούν την αναπόφευκτη αναδιαπραγμάτευση του χρέους - με μια λέξη, τη χρεοκοπία. Γιατί να μην εξοφλήσετε το χρέος, να τιμωρήσετε τους θεσμικούς επενδυτές, που για τόσο καιρό υποτιμούσαν τους κινδύνους και οι οποίοι ωφελήθηκαν, επιβάλλοντας οικονομική πειθαρχία στον δημόσιο τομέα;

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Υπήρχαν δύο επιλογές - η μία ήταν η στάση πληρωμών και η άλλη να μην κηρύξουμε στάση πληρωμών, αλλά να ακολουθήσουμε άλλη οδό. Αυτή τη δεύτερη λύση επιλέξαμε, λοιπόν - όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχουν πολλά αρνητικά σημεία στη στάση πληρωμών. Θα πλήττονταν οι τράπεζές μας, όχι μόνο οι δικές μας, αλλά και οι ευρωπαϊκές. Αυτό θα είχε, επίσης, ως αποτέλεσμα τη μετάδοση των προβλημάτων σε άλλες χώρες, πράγμα που θα δημιουργούσε μια σαφώς χειρότερη κατάσταση.

Έχουμε αυτό τον σημαντικό μηχανισμό στήριξης με τα δάνεια, που πρέπει να αποπληρώσουμε, δάνεια όμως με καλύτερα επιτόκια από αυτά που θα παίρναμε τότε στην αγορά. Αυτό μας έδωσε τον χρόνο να προβούμε στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Δεύτερον, έχουμε το πρόβλημα της εκτεταμένης σκιώδους οικονομίας, της παράνομης οικονομίας αν θέλετε, της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς κ.λπ., που θεωρώ ότι μπορούν επίσης να αλλοιώσουν τις προοπτικές της Ελλάδας. Όλα αυτά θα χρειαστούν κάποιο χρόνο για να διορθωθούν, αλλά είμαστε αποφασισμένοι να τα αλλάξουμε. Η Κυβέρνησή μου, παραδείγματος χάρη, έχει περάσει τώρα νομοθεσία για απόλυτη διαφάνεια σε όλες τις υπογραφές του δημόσιου τομέα, με την ανάρτηση όλο και περισσότερων εσόδων από τη φορολογική μεταρρύθμιση και συμβάσεων, στο Διαδίκτυο. Έτσι, τα πράγματα θα είναι πιο διαφανή και, με τον τρόπο αυτό, πιστεύω, ότι θα αποκαλυφθεί η σκιώδης οικονομία, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα ισχυρό αίσθημα εμπιστοσύνης, ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το μακροπρόθεσμο χρέος.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σε προσωπικό επίπεδο, τι σημαίνει να ηγείται κανείς αυτής της χώρας, σε περίοδο κρίσης; Φαντάζομαι ότι δεν μπορούσατε να προβλέψετε τη σοβαρότητα των προβλημάτων, όταν αναλάβατε ως Κυβέρνηση.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρώτα απ’ όλα, ξέραμε ότι υπήρχαν προβλήματα, χρόνια προβλήματα, και είχαμε μάλιστα επισημάνει τη φύση τους πριν από τις εκλογές ακόμα. Είχαμε πει ότι δεν λειτουργούσε σωστά η χώρα μας. Υπήρχε έλλειψη διαφάνειας, πολλά χρήματα που χάνονταν, που σπαταλούνταν μέσα από την τεράστια γραφειοκρατία, το πελατειακό σύστημα, την κηδεμονία, τη χρήση για λάθος σκοπούς και, βεβαίως, υπήρχε και το πρόβλημα του χρηματισμού. Ξέραμε ότι τα πράγματα αυτά έπρεπε να αλλάξουν και, αλλάζοντάς τα, θα κάναμε την οικονομία μας πιο αποτελεσματική και ανταγωνιστική, ειδικότερα στον δημόσιο τομέα.

Δεν νομίζω ότι κανείς περίμενε την σχεδόν βίαιη αντίδραση των αγορών, καθώς περνούσε ο καιρός. Αν η αντίδραση των αγορών δεν ήταν τόσο βίαιη - σχετικά με το ύψος του ελληνικού χρέους - πιστεύω ότι θα είχαμε περισσότερο χρόνο να κάνουμε αυτές τις αλλαγές, με λιγότερο οδυνηρό τρόπο, με λιγότερο δραστικά μέτρα. Όλα αυτά, προφανώς, έχουν πλήξει ορισμένα από τα πλουσιότερα μέλη της κοινωνίας, αλλά και εκείνα της μεσαίας τάξης, καθώς και τους φτωχούς, οι οποίοι πρέπει να αποζημιωθούν, με διάφορους τρόπους.

Ένα άλλο μάθημα είναι ότι είμαστε μια μικρή χώρα και, οι αγορές, κυρίως οι αγορές παραγώγων, μπορούν να παίζουν με τις χώρες και τις κυβερνήσεις και με κάθε πολιτική που εφαρμόζουμε. Παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια πρώτη θετική αντίδραση από τις αγορές, λίγες μέρες αργότερα, κάποιος αναλυτής, μια δήλωση, ένας τραπεζίτης, ή κάποιος που έπαιζε στις αγορές παραγώγων, άλλαξε αυτή την θετική αντίδραση και την μετέστρεψε. Μπορεί να επικρατήσει μια ψυχολογία στις αγορές, που δεν είναι ορθολογική και μπορεί να μεταβληθεί σε ψυχολογία του όχλου, η οποία μπορεί να κινηθεί προς μια - φαινομενικά - θετική κατεύθυνση, δημιουργώντας φούσκες, ή προς μια αρνητική κατεύθυνση, με καταστροφικές συνέπειες για τις χώρες.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σπουδάστε κοινωνιολογία ως φοιτητής στο Amherst College και κατόπιν ως υποψήφιος για Μasters στο London School of Economics. Πώς σας βοήθησαν οι σπουδές σας, η κατάρτισή σας σε θέματα κοινωνιολογίας, στην αντιμετώπιση της κρίσης;

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Βλέπω ότι υπάρχουν πολλές συζητήσεις τώρα μεταξύ οικονομολόγων, ακόμα και στις Ηνωμένες Πολιτείες, με τόση πολλή εποικοδομητική ανταλλαγή στη φιλελεύθερη παιδεία και, κατά κάποιο τρόπο, αυτό για μένα είναι παράδοξο. Αυτό που έχω εκτιμήσει στις ΗΠΑ, είναι το γεγονός ότι, μπορεί κανείς να έχει φιλελεύθερη παιδεία, με μια ευρύτατη προσέγγιση σε πολλά διαφορετικά πράγματα και να μάθει από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Οι οικονομολόγοι ανακαλύπτουν τώρα το «πνεύμα των ζώων», ανακαλύπτουν την ψυχολογία, ανακαλύπτουν την κοινωνιολογία, για να ερμηνεύσουν συμπεριφορές που δεν είναι εξατομικευμένες, εγωκεντρικές, ιδιοτελείς, ορθολογικές ψυχολογίες, τύπου αγοράς. Δεν είμαστε τόσο αφελείς, ούτε είμαστε υπολογιστές, για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε αυτά τα μαθηματικά μοντέλα που ελέγχουν τη ζωή μας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ο πατέρας σας φυλακίστηκε δυο φορές και ο παππούς σας έξι. Εξορίστηκαν. Πώς επηρέασαν οι αγώνες τους τον δικό σας αγώνα για το μέλλον της Ελλάδας;

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Η εμπειρία μου είναι ουσιαστικά μια ελληνική εμπειρία - ζωή στο εξωτερικό, διασπορά, εξόριστος, πρόσφυγας, εμπειρία από δικτατορίες, φυλάκιση, διωγμός. Όλα αυτά είναι πράγματα που τα έχει βιώσει κάποιο μέλος σχεδόν κάθε ελληνικής οικογένειας. Κάτι που ακούτε στην Ελλάδα είναι «ναι, υπάρχει κρίση, αλλά έχουμε περάσει και στο παρελθόν από δύσκολες στιγμές. Ας συσπειρωθούμε και ας την ξεπεράσουμε».

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πιστεύετε ότι ο Ελληνικός λαός νιώθει, όμως, ότι το όλο θέμα βρίσκεται έξω από τον δικό του έλεγχο; Μιλήσατε για εκείνες τις ευρύτερες δυνάμεις που παρεμβαίνουν.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Αυτή είναι μια παράδοξη κατάσταση, που τη ζούμε σε όλο τον κόσμο. Βέβαια, αυτό που κάνουμε, όσο γίνεται πιο συστηματικά, είναι να δίνουμε στους πολίτες την αίσθηση ότι, ελέγχουμε την κατάσταση, ότι αντιμετωπίζουμε αυτή την κρίση.

Υπήρξε μια στιγμή σχεδόν τρόμου, όταν μας τρομοκρατούσαν καθημερινά οι αγορές, όταν μας έλεγαν ο ελληνικός και ο διεθνής Τύπος και όλοι οι «γκουρού» της οικονομίας, ότι θα χάσετε τα χρήματά σας, τα ευρώ σας, τις οικονομίες σας, θα γίνει καταστροφή κ.λπ. Χρειάστηκε λοιπόν να κινηθούμε μέσα σε ένα τέτοιο ψυχολογικό κλίμα. Ήταν πολύ δύσκολο, ασφαλώς, αλλά αυτό περίμεναν από εμάς οι άνθρωποι, τόσο από εμένα, όσο και από την Κυβέρνησή μου και, γενικά, αυτό περιμένουν από τους ηγέτες στη χώρα, να χαράξουν μια σταθερή πορεία.

Επειδή όμως τα προβλήματα αυτά είναι παγκόσμια, επειδή είναι αλληλένδετα, οι άνθρωποι νιώθουν ανήμποροι, και αυτό είναι πρόβλημα σε όλο τον κόσμο. Και αυτό το αίσθημα της αδυναμίας δημιουργεί μεγαλύτερη ανασφάλεια, μεγαλύτερη δυσπιστία στους πολιτικούς θεσμούς, που μπορεί να κυμαίνεται από την απάθεια στη βία, από τον ριζοσπαστισμό στον λαϊκισμό. Αυτό είναι ένα βαθιά δημοκρατικό ερώτημα: πώς εξασφαλίζουμε ότι οι δημοκρατικές δομές μας θα λειτουργούν σε έναν κόσμο τόσο αλληλένδετο; Και όμως, σε ό,τι αφορά τη διακυβέρνηση, παραμένουμε ακόμα σε εθνική και όχι σε διεθνή βάση. Πώς αντιμετωπίζουμε τα θέματα αυτά; Αυτή θα είναι η ουσία των προβλημάτων του πλανήτη μας, τους επόμενους μήνες και χρόνια.

Όταν χτύπησε η τραπεζική κρίση, όλοι ακούσαμε για αριθμούς, που ούτε τους είχαμε ποτέ ονειρευτεί - δισεκατομμύρια και τρισεκατομμύρια. Υπάρχουν οι φορολογικοί παράδεισοι, οι κινήσεις κεφαλαίων, που μπορεί να είναι πολύ γρήγορες και ανεξέλεγκτες, και οι χώρες μπορεί να βρεθούν εκτεθειμένες. Αλλά αυτό ισχύει και για το περιβάλλον, για τις πανδημίες, για τους πρόσφυγες, τις επικοινωνίες. Όλα αυτά προσφέρουν τεράστιες δυνατότητες, αλλά μπορεί επίσης να μην ελέγχονται και να γίνουν επικίνδυνα.

Πρέπει να βρούμε μια παγκόσμια διακυβέρνηση και πρέπει να στηρίζεται πάνω σε κοινές αξίες, στις οποίες να συμφωνούμε - δημοκρατικές αξίες. Και αυτή, πιστεύω, ότι θα είναι μια μεγάλη πρόκληση.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πιστεύετε ότι η απάντηση είναι οι πολυμερείς, διεθνείς Οργανισμοί; Ή χρειάζεται ακόμη να ηγούνται ισχυρά έθνη;

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Νομίζω ότι χρειαζόμαστε χώρες που θα ηγούνται, δημιουργώντας όμως ένα πιο πολυμερές σύστημα. Εδώ μπορεί να αποδειχθούν χρήσιμες οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση, για να εντάξουν χώρες, όπως η Κίνα ή άλλες αναδυόμενες χώρες, σε πολυμερείς Οργανισμούς. Ωστόσο, κάποιες φορές, ηγέτιδες χώρες, μεγάλες χώρες όπως οι ΗΠΑ, θέλουν να ηγούνται, αλλά δεν επιθυμούν, κατ’ ανάγκη, να περιορίζονται από αυτούς τους πολυμερείς Οργανισμούς. Εδώ, λοιπόν, υπάρχει ένα δίλημμα.

Η ενίσχυση της περιφερειακής συνεργασίας είναι ιδιαίτερα σημαντική, επειδή αυτός είναι ένας τρόπος να εξασφαλιστεί η εκπροσώπηση διαφόρων περιοχών του κόσμου, με οργανωμένο τρόπο. Και η Ε.Ε. αποτελεί, πιστεύω, ένα τέτοιο μοντέλο, ένα μοντέλο ειρήνης. Και θα μπορούσε να αποτελέσει και μοντέλο για μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, με την έννοια δηλαδή ότι είμαστε κυρίαρχα έθνη, που παραχωρούν μέρος της κυριαρχίας τους σε ένα ανώτερο όργανο, με ειρηνικό τρόπο. Είμαστε διαφορετικές χώρες, με διαφορετικές γλώσσες, διαφορετικούς πολιτισμούς, και βρήκαμε τον τρόπο να συνεργαζόμαστε μεταξύ μας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τι θα λέγατε στους πολίτες της Γερμανίας, της Γαλλίας και των άλλων χωρών της Ε.Ε., που παραπονιούνται ότι θα αναλάβουν μεγαλύτερο φορολογικό βάρος, λόγω των προβλημάτων της Ελλάδας;

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Θα τους έλεγα ότι αν υπάρξει φορολογικό βάρος, αυτό δεν θα οφείλεται στην Ελλάδα. Εμείς θα εξοφλήσουμε τα δάνεια αυτά, με υψηλότερο επιτόκιο και, έτσι, οι χώρες αυτές θα κερδίσουν χρήματα από εμάς, αν όλα πάνε καλά - και ελπίζουμε ότι θα πάνε καλά.

Θα έλεγα όμως ότι, στην Ευρώπη, δεν χρειαζόμαστε λιτότητα, δεν είναι η κατάλληλη λέξη. Χρειαζόμαστε περισσότερη υπευθυνότητα στη διακυβέρνηση. Γι’ αυτό, θέλουμε να κάνουμε τις κυβερνήσεις και τα συνταξιοδοτικά μας συστήματα πιο αποτελεσματικά. Χρειαζόμαστε επίσης ανάπτυξη, επενδύσεις στην παιδεία, στην καινοτομία και την πράσινη ενέργεια και πρέπει, επίσης, να πατάξουμε τη φοροδιαφυγή, όχι μόνο από τους πολίτες, αλλά και από τον χρηματοπιστωτικό τομέα. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι κάτι το ανεκτό σε μια Δημοκρατία. Τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να πάνε στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, στη δημιουργία υποδομών, μιας πιο πράσινης οικονομίας κ.λπ.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ένα από τα συνθήματα της προεκλογικής σας εκστρατείας ήταν «σηκώστε τα μανίκια». Με έξι γενικές απεργίες τις τελευταίες εβδομάδες, τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας να κλείνουν τα αεροδρόμια και τους αγρότες να κλείνουν τα σύνορα, πώς σκοπεύετε να πείσετε τον Ελληνικό λαό να σηκώσει τα μανίκια του;

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Αυτές είναι μεγάλες προκλήσεις και, προφανώς, δεν αντιμετωπίζονται εύκολα. Πρώτα απ’ όλα, πιστεύω ότι πρέπει να δείξουμε ότι η Κυβέρνηση ενεργεί υπεύθυνα. Αυτό θα έχει θετική απήχηση. Όταν θα αρχίζει να βλέπει ο κόσμος ότι όλοι πληρώνουν αυτά που οφείλουν, θα νιώθει ότι υπάρχει συλλογική ευθύνη, ένα αίσθημα που είχε χαθεί.

Ένα από τα πράγματα που συζητήθηκαν είναι πόσο τεμπέληδες είναι οι Έλληνες εργαζόμενοι. Κοίταξα, όμως, τις στατιστικές του ΟΟΣΑ και, μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, έχουμε τον υψηλότερο αριθμό ωρών εργασίας, τον πρώτο στην Ευρώπη - όχι τον δεύτερο, τον πρώτο. Τον υψηλότερο αριθμό ωρών εργασίας στην Ευρώπη. Στη δεύτερη θέση βρίσκεται η Ουγγαρία και στην τρίτη η Τσεχία. Η Γαλλία και η Γερμανία είναι πολύ πιο κάτω. Είμαστε λοιπόν ένα παραγωγικό έθνος, ανεξάρτητα από όλα τα στερεότυπα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ατενίζοντας τα επόμενα πέντε, δέκα χρόνια, τι βλέπετε για την Ευρώπη; Θα εξακολουθήσει να αναπτύσσεται η Ευρωζώνη; Θα εντάξει νέα μέλη η Ε.Ε.; Πριν από πέντε χρόνια, πιστεύαμε ότι η Τουρκία θα ήταν ήδη μέλος της Ε.Ε.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Αυτό που μας έδειξε η παρούσα κρίση ήταν ότι χρειαζόμαστε περισσότερη, όχι λιγότερη Ευρώπη. Βλέπω επίσης ότι, όσο περισσότερο συντονισμένοι είμαστε, τόσο ταχύτερα μπορούμε να αντιδράσουμε στις κρίσεις. Υπήρξαμε πολύ γρήγοροι, για τα ευρωπαϊκά πρότυπα, όχι όμως αρκετά γρήγοροι για τα πρότυπα των αγορών, με αποτέλεσμα η κρίση να γίνει σχεδόν μεταδοτική.

Όταν όμως αποφασίσαμε παρέμβαση στις αγορές με αυτό το πακέτο διάσωσης, όχι μόνο με το ελληνικό πακέτο, αλλά και με το ευρύτερο, τότε τα πράγματα ηρέμησαν αμέσως. Όχι απόλυτα, αλλά υπήρξε αποτελεσματικό. Γι’ αυτό, χρειαζόμαστε περισσότερο συντονισμό για τη διακυβέρνηση και τις αναπτυξιακές στρατηγικές. Πιστεύω ότι αυτό θα σταθεροποιήσει την Ευρωζώνη, με έναν τρόπο που θα την καταστήσει πιο ελκυστική. Και υπάρχουν ακόμη χώρες που θέλουν να ενταχθούν στην Ευρωζώνη - πρόσφατα, εντάχθηκε η Εσθονία - είναι λοιπόν σημαντικό. Πρέπει όμως να ακολουθήσουμε μια πορεία εμβάθυνσης της ολοκλήρωσής μας. Αλλιώς, υπάρχει κίνδυνος να γυρίσουμε πίσω, σε πιο εθνικιστικές, πιο εγωκεντρικές πολιτικές, σε μεγαλύτερη ανασφάλεια, εύκολη απόδοση στερεοτύπων και αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων ανάμεσά μας. Και αυτό θεωρώ ότι θα ήταν πολύ λυπηρό, μετά από όλα αυτά που καταφέραμε να πετύχουμε στην Ευρώπη, τις τελευταίες δεκαετίες.
Enhanced by Zemanta

Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΙΣΧΥΣ

Οι οικονομικοί κύκλοι σε Ευρώπη και Αμερική παρακολουθούν με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον την άνοδο της τουρκικής οικονομίας και την είσοδό της σε ένα νέο γκρουπ αναπτυσσόμενων χωρών.

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Βιετνάμ, Ινδονησία, Τουρκία, Κολομβία, Νότιος Αφρική και Αίγυπτος είναι, κατά τους διεθνείς χρηματιστηριακούς κύκλους, οι χώρες που την προσεχή δεκαετία θα παρουσιάσουν οικονομική ανάπτυξη αντίστοιχη με αυτήν της Κίνας, της Ινδίας, της Βραζιλίας και της Ρωσίας σήμερα. Έτσι, δίπλα στις χώρες BRIC αγγλιστί, θα προστεθούν και οι χώρες CIVETS –και οι τελευταίες εκτιμάται ότι θα προσφέρουν στους επενδυτές μεγάλες ευκαιρίες, αρκεί να πάρουν θέσεις από τώρα. Αυτή την εκτίμηση κάνουν και οι αγορές, που βλέπουν την τουρκική οικονομία ως ένα καλό στοίχημα για όσους μπορούν να αναλάβουν μικρούς κινδύνους.

Όπως αναφέρει στο Business Week ο οικονομολόγος-αναλυτής Αμπντουλαχ Καρατάς, στέλεχος της Natixis στο Μανχάτταν, το τουρκικό χρέος έχει αναβαθμιστεί, την ώρα που η Ελλάδα τελεί υπό επιτήρηση, γιατί αυτό υπαγορεύουν τα μεγέθη της χώρας. Το τουρκικό έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, ως ποσοστό του ΑΕΠ βρίσκεται μόλις στο 2%, σε σύγκριση με 5% για τις ΗΠΑ και 15% για την Ελλάδα. Μεγάλο μέρος της πίστωσης προορίζεται για εξαγωγές της Τουρκίας, οι οποίες αυξήθηκαν, από 36 δισεκατ. δολλάρια στα τέλη του 2002, σε 135 δισεκατ. δολλάρια στα τέλη του 2008 –το ποσό αυτό μειώθηκε το 2009 σε 102 δισεκατ. δολλάρια, ένα πολύ καλό αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση, λαμβάνοντας υπ’ όψη την παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση.

Στην νέα Τουρκία, γράφει ο Α. Καρατάς, μία διαρκής προσπάθεια για την καθιέρωση της κοινωνικής υπεροχής έναντι των γραφειοκρατικών οργάνων είναι σε εξέλιξη. Έχουν θεσπιστεί μεγάλες μεταρρυθμίσεις με στόχο την ενίσχυση του κράτους δικαίου και την αύξηση του οικονομικού ανταγωνισμού και της διαφάνειας. Παρά τις βραχυπρόθεσμες προκλήσεις, η επιβολή των δικαιωμάτων ιδιωτικής ιδιοκτησίας και μία ανταγωνιστική και δυναμική οικονομία είναι στην διαδικασία πράγματωσης.

Μεγάλο μέρος της ανόδου της Τουρκίας, προσθέτει ο Α.Καρατάς, ήταν η συντονισμένη προσπάθεια να απαλύνει τις σχέσεις και να ενισχύσει το εμπόριο με τους γείτονές της, κοντά και μακρυά. Η Τουρκία έχει σημαντική αύξηση του όγκου των συναλλαγών με την Ασία, την Αφρική και την Μέση Ανατολή, καθώς και με την Ρωσία, προκειμένου να αντισταθμίσει μία απότομη πτώση με μία Ευρώπη που είναι σε ύφεση. Η τουρκική οικονομία αναπτύχθηκε, από την 26η μεγαλύτερη στον κόσμο το 2002, στην 17η μεγαλύτερη πέρυσι, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα. Επίσης, η Τουρκία διέφυγε τα χειρότερα της πιστωτικής κρίσης χάρη στους αυστηρούς δημοσιονομικούς κανονισμούς. Θεσπισμένοι και εποπτευόμενοι από τις τουρκικές κρατικές υπηρεσίες, οι κανονισμοί διασφάλισαν ότι ο τουρκικός τραπεζικός τομέας είχε πάρα πολύ καλή κεφαλαιοποίηση. Κατά την διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, όταν οι τράπεζες από την Γουώλ Στρητ μέχρι την ηπειρωτική Ευρώπη απαιτούσαν τεράστιες ενέσεις ρευστότητας από τα κράτη υποδοχής τους, οι τουρκικές τράπεζες δεν χρειάστηκαν ούτε σεντ από την κυβέρνηση. Επιπλέον, οι ρυθμιστικοί οργανισμοί έχουν πραγματική δύναμη, με την δυνατότητα να κατηγορήσουν προσωπικά τις διοικήσεις για τις αποτυχίες των τραπεζών, να κατασχέσουν την προσωπική τους περιουσία και άλλα επιχειρηματικά συμφέροντα για να ξεπληρώσουν το χρέος.

Ο αναλυτής της Natixis τονίζει επίσης ότι, ισχυρισμοί πως η ιστορία της Ελλάδας σηματοδοτεί την αγγελία θανάτου του ευρωπαϊκού σχεδίου, δεν λαμβάνουν υπ’όψιν βασικές γεωπολιτικές παραμέτρους. Εάν δεν υπήρχε η προστατευτική ομπρέλα πο προσφέρεται από την ΕΕ, η ελληνική οικονομία πιθανόν θα είχε καταρρεύσει μέχρι τώρα. Χάρη στην ΕΕ, η δημοκρατία και το κράτος δικαίου παραμένουν αδιαμφισβήτητα. Όμως, οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιταλία θα πρέπει να συμφωνήσουν στην απότομη μείωση των συνταξιοδοτικών προγραμμάτων τους και άλλων παροχών. Δεδομένης της έντονα κρατικιστικής φύσης αυτών των χωρών, αυτή η διαδικασία θα είναι αργή. Εδώ, η ΕΕ μπορεί να μάθει πολλά από την εμπειρία της Τουρκίας, η οποία μεταρρύθμισε την οικονομία της που βασίζονταν σε ένα κράτος ληθαργικό, σε μία δυναμική, ανταγωνιστική σε παγκόσμιο επίπεδο.

Τελικά, αυτή η δοκιμή μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για μία βαθύτερη ένωση μεταξύ των χωρών μελών. Λαμβάνοντας πιο σοβαρά την αίτηση της Τουρκίας για είσοδο στην ΕΕ, παρουσιάζεται μία ευκαιρία για την ΕΕ να εμβαθύνει τους δεσμούς μεταξύ των χωρών μελών και να καταστεί πιο σημαντικός παίκτης στην παγκόσμια οικονομική σκηνή. Μπαίνουμε σε μία εποχή όπου οι οικονομίες των αναδυομένων αγορών μεταμορφώνονται σε πολύ πιο σοβαρές επενδυτικές ευκαιρίες σε σχέση με ορισμένες αναπτυγμένες οικονομίες. Η παλιά, τακτοποιημένη ταξινόμηση δίνει χώρο σε μία πιο περίπλοκη, πολυπολική παγκόσμια οικονομική τάξη, η οποία οδηγείται από την οικονομική και την δημογραφική κατάσταση χωρών όπως η Τουρκία, η Ινδία και η Βραζιλία.

Με την Τουρκία στην ΕΕ, οι χώρες σε όλα τα Βαλκάνια θα είναι σε θέση να μειώσουν εύκολα το έλλειμμά τους με περικοπές στις αμυντικές δαπάνες. Η Ελλάδα δαπάνησε περίπου 9,7 δισεκατ. δολλάρια για την άμυνα το 2008, σε σύγκριση με 8,8 δισεκατ. δολλάρια ετησίως το 2006 και το 2007. Η Τουρκία δαπάνησε περίπου 11,7 δισεκατ. δολλάρια για την άμυνα το 2008, λιγότερα από τα 13 δισεκατ. δολλάρια το 2006. Επικεντρώνοντας τους πόρους και τα κεφάλαια περισσότερο προς την κατεύθυνση της εκπαίδευσης και των επενδύσεων σε τεχνολογία και υποδομές, ολόκληρη η περιοχή μπορεί να καταστεί περισσότερο ανταγωνιστική σε παγκόσμιο οικονομικό τοπίο.

Ο σχετικά νέος, μορφωμένος και δυναμικός πληθυσμός της Τουρκίας θα αποτελέσει κινητήρια δύναμη της ανάπτυξης της ευρωπαϊκής οικονομίας σε μία περίοδο ανησυχίας και αβεβαιότητας στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές. Με την οικονομική της δύναμη πολύ λιγότερο σημαντική σήμερα από ό,τι ήταν πριν μία δεκαετία, η δημογραφία θα διαδραματίζει ολοένα και σημαντικότερο ρόλο στον καθορισμό της θέσης της ΕΕ. Αν η ΕΕ θέλει να παραμείνει ανταγωνιστική σε παγκόσμιο επίπεδο έναντι της Κίνας ή της Ινδίας –για να μην αναφέρουμε την διατήρηση της θέσης της έναντι του αμερικανικού ανταγωνισμού–, τότε η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ αποτελεί αναπόσπαστο μέρος αυτής της στρατηγικής.

Αυτά επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ο Α.Καρατάς, τονίζοντας ότι θα ήταν ευχής έργον η ΕΕ να ανοίξει τις πόρτες της στην Τουρκία. Μία Τουρκία που αναβαθμίζεται ραγδαία και από γεωπολιτικής πλευράς και, με μία ισχυρή οικονομία, θα είναι ο ισχυρός περιφερειακός παίκτης στην περιοχή μας.

Η χώρα χρειάζεται όραμα

Της
ΦΕΒΡΩΝΙΑΣ ΠΑΤΡΙΑΝΑΚΟΥ
Πρώην βουλευτού Επικρατείας
Πρώην γραμματέως Πολιτικού Σχεδιασμού ΝΔ

Διαβάζοντας το βιβλίο της διάσημης  καναδέζας συγγραφέως Naomi Klein το «Δόγμα του Σοκ», είχα τη βεβαιότητα ότι και ο ελληνικός λαός τους τελευταίους μήνες είναι υποκείμενο μιας εκτεταμένης, δοκιμασμένης κι απολύτως ελεγχόμενης ψυχολογικής πίεσης με στόχο τον αποπροσανατολισμό του και τη δημιουργία εθνικών και κοινωνικών ανατροπών κάτω από την επήρεια του συνεπαγόμενου σοκ.
Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα σε ελάχιστους μήνες οδηγηθήκαμε, κατά δήλωση του ίδιου του πρωθυπουργού της χώρας, σε «εκχώρηση μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας», στη βίαιη ανατροπή των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, στη δραματική περικοπή μισθών και συντάξεων, στη μετάβαση από την γενιά των 700€ στη γενιά των 500€ και μάλιστα με αλαζονική επίκληση, από βήματος της Βουλής, της λαϊκής συναίνεσης από τον ίδιο τον κ. Γ. Παπανδρέου.
Ούτε είναι παράδοξο ότι ο λαός μας παρακολουθεί αμήχανος την μετάβαση από την πολιτική στην οικονομετρία, χωρίς να παίρνει απαντήσεις στα βασικά του ερωτήματα όσον αφορά την κρίση και την έξοδο από αυτή: γιατί, πότε, με ποιο σχέδιο, με ποια προοπτική, τι μπορώ να περιμένω για την πατρίδα μου, τη ζωή μου, τη ζωή των παιδιών μου.
Αντιθέτως, προξενεί γενικευμένη ανασφάλεια το γεγονός ότι σήμερα το σύνολο του πολιτικού προσωπικού του κυβερνώντος κόμματος αδυνατεί να δώσει οποιαδήποτε πειστική απάντηση για τους στόχους, το όραμα και την προοπτική μας ως λαού και ως χώρας. Χρησιμοποιούν την εισβολή του ΔΝΤ (που οι ίδιοι προκάλεσαν), ως πρόσχημα για να αιτιολογήσουν όλες τις αποφάσεις τους.
Σε πλήρη αντιδιαστολή με τη σημερινή αστάθεια και ρευστότητα, το όραμα του Κώστα Καραμανλή για τη χώρα ήταν σαφές. Η γεωστρατηγική της θέση ως σημείο επαφής τριών ηπείρων επέβαλε να βγει από την ενεργειακή της απομόνωση και να μετατραπεί σε κόμβο ενέργειας, μεταφορών και τηλεπικοινωνιών. Αυτονόητη αναπτυξιακή αιχμή αποτελούσαν ο τουρισμός και η ναυτιλία με αναγκαίο υπόβαθρο τον πολιτισμό, την παιδεία και την βιώσιμη ανάπτυξη.
Ανεξάρτητα πόσοι κατενόησαν, αποδέχθηκαν ή και στήριξαν με συνέπεια το όραμα αυτό, όλες οι ακολουθούμενες στρατηγικές υπηρετούσαν τους παραπάνω στόχους. Ο στόχος μιας χώρας με ισχυρή κοινωνική συνοχή, δημοκρατική λειτουργία χωρίς διακρίσεις και ταυτόχρονα εθνικά υπερήφανης, οδήγησε στα μεγάλα ΟΧΙ αλλά και στην καταβολή του αναγκαίου τιμήματος.
Μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου, οι κορυφαίες ενεργειακές επιλογές της χώρας ακυρώθηκαν. Οι αγωγοί Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη και South Stream εγκαταλείφθηκαν ενώ το ίδιο χρονικό διάστημα η γειτονική Τουρκία έχει υπογράψει με τη Ρωσία πολλαπλές ενεργειακές συμφωνίες, μεγάλης γεωστρατηγικής και οικονομικής σημασίας.
Ο τουρισμός και η ναυτιλία με την κατάργηση των αντίστοιχων υπουργείων υπέστησαν βαρύτατο πλήγμα και ουσίας και σημειολογίας. Η παιδεία με τη σημειολογική κατάργηση της λέξης «εθνική» μεταλλάσσεται σε πολυπολιτισμική εκπαίδευση με τα συνεπαγόμενα  αποτελέσματα.
Η κοινωνική συνοχή θρυμματίζεται και το προνοιακό κράτος καταρρέει. Οι νέοι, οι υπερήλικες, τα άτομα με αναπηρίες, οι οικονομικά ασθενέστεροι πληρώνουν το τίμημα της πολιτικής του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και πρωθυπουργού της χώρας. Η δημοκρατική λειτουργία υπονομεύεται με επιλεκτικές μαζικές απολύσεις νέων  εργαζομένων.
 Αυτό που ζητούν οι πολίτες από το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι να ξεκαθαρίσει με τρόπο αδιαμφισβήτητο: Ποιο είναι το σχέδιο εξόδου από την κρίση, με ποιο κόστος, με ποιον τρόπο, με ποιες θυσίες. Ποιο είναι το όραμα της χώρας και ποιοι οι μεσοπρόθεσμοι και μακροπρόθεσμοι στρατηγικοί στόχοι της.
Θέλουμε να γνωρίζουμε τι μέλλον επιφυλάσσει η χώρα στις επόμενες γενιές. Θέλουμε να γνωρίζουμε εάν κάθε κυβέρνηση θα αυτοσχεδιάζει αλλάζοντας τους στρατηγικούς στόχους ακόμη κι αν έχει καταβληθεί το τίμημα των επιλογών.
Οι έλληνες πολίτες οφείλουν να απαιτήσουν από τα πολιτικά κόμματα και τις ηγεσίες τους να συνεννοηθούν για τις κορυφαίες επιλογές της χώρας. Συναίνεση και συνεννόηση δεν σημαίνει συγκυβέρνηση, δεν σημαίνει ιδεολογική αφυδάτωση, σημαίνει λαός και έθνος με προοπτική, με δύναμη, με υπόσταση, με ελπιδοφόρο μέλλον.
Μέσα στα κόμματα υπάρχουν δυναμικές πλειοψηφίες που μπορούν να επιβάλλουν την ατζέντα της εθνικής στρατηγικής συνεννόησης. Αν δεν τις γνωρίζουμε πρέπει να τις ανακαλύψουμε.  Η απαξίωση της πολιτικής δεν σημαίνει κατάργηση των κομμάτων με την υφιστάμενη μορφή τους, όπως κάποιοι συστηματικά υπαγορεύουν. Σημαίνει τη μετεξέλιξη τους δίνοντας οργανική υπόσταση, φωνή και δημοκρατική συλλογικότητα σε όσους παλεύουν μέσα σ’ αυτά πιστεύοντας στην άσκηση σύγχρονης πραγματικής πολιτικής.
Μέσα από αυτή την προσέγγιση, το κομβικό σημείο της Νέας Μεταπολίτευσης, όπως αυτή ορίζεται  από τη ΝΔ και τον πρόεδρό της  Α. Σαμαρά, είναι πρώτα απ’ όλα συναίνεση και συλλογικότητα.

«Επανεκκίνηση» υπό δοκιμή

Την ώρα που η φρεσκοψηφισμένη ταφόπλακα στο ασφαλιστικό – εργασιακό αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση υπερπηδά τα εμπόδια με άνεση, δεν πα να λεν οι δημοσκοπήσεις ότι η πλειονότητα πιστεύει ότι με το Μμνημόνιο «στραβά αρμενίζουμε» και την ώρα που η ΓΣΕΕ υπογράφει με τον ΣΕΒ κατ’ όνομα «αυξήσεις» και συμπληρώνοντας «εξωμνημονιακά» το έργο κυβέρνησης – τρόικας στον αγώνα τους για την ακύρωση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων της τελευταίας 35ετίας, είναι φανερό ότι «έχουν πάρει φωτιά τα μπατζάκια μας». Και βάλε, καίγεται το σπίτι μας, είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι. Η φύση πάντως συντονιζόμενη με την κατάσταση παραίδεται στις πρώτες σφοδρές πυρκαγιές του καλοκαιριού.
Την ώρα αυτή λοιπόν, που η βαρβαρότητα υπογραμμίζεται και από την, αναμενόμενη για όσους παρακολουθούν στενά, εκδήλωση ενεργειών ανακατάταξης στη τραπεζική σκακιέρα, σε βάρος πάντοτε του λαού, την ώρα αυτή στον ΣΥΡΙΖΑ αποφασίζουν να σοβαρευτούν.
Είτε φοβήθηκαν το παραπάνω σκηνικό, προϊόν και της δικής τους ανεπάρκειας και ανετοιμότητας να δουν μακρύτερα και να θέσουν φραγμούς έγκαιρα, είτε το απροσδιόριστο ακόμα γκελ των Κουβέληδων στην κοινωνία (τα ΜΜΕ κάνουν ό,τι μπορούν, αλλά να που οι δημοσκοπήσεις τους κατεβάζουν ήδη από το 6% στο 2%), είτε το ενδεχόμενο να σμπαραλιαστούν πλήρως από τις εσωτερικές συγκρούσεις οδηγούμενοι σε κάθε άλλο παρά ηρωϊκή έξοδο, αποφάσισαν να το κρατήσουν το μαγαζί όρθιο και να βάλουν στην άκρη τα «προσωπικά» τους προς χάριν του κοινού αγώνα απέναντι στις πολιτικές του Μνημονίου.
Παρά τις όποιες καλές προθέσεις, η «νεα πολιτική συμφωνία» του ΣΥΡΙΖΑ όμως θα είναι «υπό δοκιμή» ( για να χρησιμοποιήσουμε παλιότερη έκφραση ενός εκ των πρωταγωνιστών της κρίσης του σχήματος) μέχρι να αποδειχτεί ότι οι σεχταρισμοί, οι φραξιονισμοί, οι έχθρες και όλα τα σχετικά έχουν πράγματι παραμεριστεί σε αναζήτηση όχι κοινής δράσης απλώς, αλλά κοινής και συγκροτημένης απάντησης ως προς τη λύση διεξόδου. Αν το ξήλωμα του Μνημονίου απαιτεί κατ’αρχάς μιαν απάντηση στο ζήτημα του χρέους, η βεντάλια των απόψεων στον ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το θέμα είναι ένα ερώτημα αν μπορεί να κλείσει σε μία συγκεκριμένη και πλήρως επεξεργασμένη θέση...
Άλλο επαναδιαπραγμάτευση χρέους, άλλο διαγραφή του χρέους, άλλο μονομερής στάση πληρωμών, άλλο άρνηση χρέους, άλλο η αντιμετώπιση του ζητήματος με ευρώ κι άλλο με έξοδο από το ευρώ και πάει λέγοντας (δεν είμαστε και οικονομολόγοι). Άραγε σ’αυτό το ζήτημα μπορούν να βρουν μια κοινή και υπεύθυνη απάντηση ή θα συνεχίσει να λέει ο καθένας το δικό του μέσα από τα διάφορα «παραμάγαζα» εντός και παραπλεύρως του ΣΥΡΙΖΑ;
http://www.topontiki.gr/

Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

Προστασία περιβάλλοτος και προστασία της υγείας.

Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Υπουργός Υγείας κ...Image via Wikipedia
Με  επιστολή του πρός  τήνΥπουργό υγείας κα  Μ. Ξενογιαννακοπούλου, που κοινοποιεί και στον κ.  Αντ. Δημόπουλο, Γεν. Γραμματέα  Δημ.  Υγείας  ο κ.
Ξενοφών  Καραγεωργίου, Τέως  Διοικητής  Γενικού  Νοσοκομείου  Θηβών
τονίζει ότι "Η  προστασία  τού  Περιβάλλοντος  είναι  καί  δική  σας  υπόθεση ενώ η  προστασία  τής  Υγείας  όμως  είναι  αποκλειστική  σας ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ"

Στην επιστολή αναφέρονται  τα εξής:    "Πρό  ολίγων  ημερών  ο  Δήμαρχος  Θηβαίων  κ. Νικ. Σβίγγος  απηύθυνε  στό  Υπουργείο  επιστολή  διαμαρτυρίας  γιά  τήν  αδικαιολόγητη  καθυστέρηση  πού  επιδεικνύετε  στήν  περιβαλλοντική  αδειοδότηση  τού  Γεν. Νοσοκομείου  Θηβών. 
    Στό  προαύλειο  τού  Γ. Ν. Θηβών  λειτουργεί  σταθμός  βιολογικού  καθαρισμού. Από  αυτόν  τά  λύματα  εξερχόμενα  δέν  κατευθύνονται  στήν  Μονάδα  Βιολογικού  Καθαρισμού  τού  Δήμου  Θηβαίων, πού  ευρίσκεται  σέ  μία  απόσταση  περίπου  800  μέτρων. Καί  αυτό  γιατί  δέν  υπάρχει  κατασκευασμένος  αγωγός, πού  νά  μεταφέρει  τά  επεξεργασμένα  λύματα, από  τό  Γ.Ν.Θηβών  εκεί. Τά  επεξεργασμένα, από  τόν  σταθμό  βιολ. καθαρισμού  τού  Γ.Ν. Θηβών, λύματα  διατίθενται  επιφανειακά  στό  έδαφος (σέ  παρακείμενο  ρέμα, τό  οποίο  από  απόσταση  κάποιος  αντιλαμβάνεται  λόγω  τού  υπερτροφισμού  τών  θάμνων  εκατέρωθεν  τής  κοίτης  του...)
     Τό  ιστορικό  τού  θέματος  είναι  τό  ακόλουθο :
1.      Οι  προδιαγραφές  τού  νέου  νοσοκομείου  Θηβών  χρηματοδοτήθηκαν  από  τήν  Κυβέρνηση  Μητσοτάκη (περί  τό  1993). Τότε, από  όσο  γνωρίζω, δέν  ήταν  υποχρεωτική  η  ύπαρξη  περιβαλλοντικής  μελέτης, έγινε  όμως  μερικά  χρόνια  αργότερα, καί  πάντως  πρίν  τήν  είσοδο  στό  2000.
2.      Καμμία  αρχή (ούτε  τό  Υπουργείο  Υγείας, ούτε  η  ΔΕΠΑΝΟΜ, ούτε  τό  Υπουργείο  Περιβάλλοντος) δέν  ενδιαφέρθηκε  νά  εκπονηθεί  αυτή  η  αναγκαία  μελέτη.
3.      Παρά  τό  γεγονός  ότι  τό  νέο  νοσοκομείο  θά  ήταν  στίς  παρυφές  τού  υδροφόρου  ορίζοντα  τής  Ε.ΥΔ.Α.Π.
4.      Τό  έργο  παραδόθηκε  σέ  χρήση  τόν  Αύγουστο  τού  2003, χωρίς  κατασκευασμένο  αγωγό  μεταφοράς  τών  επεξεργασμένων  λυμάτων  του  πρός  τήν  πλησίον  ευρισκομένη  Μονάδα  Βιολογικού  Καθαρισμού  τού  Δήμου  Θηβαίων.
5.      Ανέλαβα  Διοικητής  τόν  Σεπτέμβριο  τού  2004, καί  αμέσως  διεπίστωσα  τήν  ανάγκη,
·         Αφενός  κατασκευής  αυτού  τού  κακώς  ελλείποντος  αγωγού, καί,
·         Τής  κατασκευής  εσωνοσοκομειακού  δικτύου  αγωγών  φυσικού  αερίου, πού
Α. καί  θεαματική  μείωση  τού  κόστους  λειτουργίας  θά  απέφερε,
Β. αλλά  καί  τεράστια  περιβαλλοντική  ωφέλεια  μονίμως  θά  προκαλούσε  αφετέρου.
6.      Σέ  σύσκεψη  μέ  τόν  τότε  Υφυπουργό  κ. Γιαννόπουλο  συζητήθηκαν  αυτές  οι  2  πολύ  σπουδαίες  παρεμβάσεις, καί  αποφασίσθηκε  η  αντιμετώπισή  τους.
7.      Η  υπάρχουσα  νομοθεσία  δέν  επιτρέπει  δαπάνη  Νοσοκομείου  γιά  έργο  πού  θά  εκτελεσθεί  εκτός  τών  ορίων  του.
8.      ΄Ετσι, ο  τότε  Υπουργός  κ. Κακλαμάνης  αποδέχθηκε  τήν  χρηματοδότηση  τού  δικτύου  αγωγών  φυσικού  αερίου  καί  τό  ενέταξε  αμέσως  στό  πρόγραμμα  επενδύσεων  τού  Υπουργείου (πήραμε, καί  λιμνάζουν  εδώ  καί  ~ 5  χρόνια, 164.500  ευρώ...) Σέ  συνεννόησή  μου  μέ  τήν  Δημόσια  Επιχείρηση  Φυσικού  Αερίου  αυτή  κατεσκεύασε  δίκτυο  μέχρι  τόν  αυλόγυρο  τού  νοσοκομείου, αλλά  φεύ  λείπει  αυτό  τό  εσωνοσοκομειακό  δίκτυο  γιατί  εδώ  καί  πάμπολλους  μήνες  η  υπόθεση  έχει  κολλήσει, μού  λένε, στήν  Νομαρχία  Βοιωτίας.
Αλήθεια, ποιά  εποπτεία  ασκούν  οι  υπηρεσίες  τού  Υπουργείου  Υγείας  στίς  εκκρεμείς  υποθέσεις ?
Παρακαλώ  σημειώστε  πώς  στά  3,5  χρόνια  στήν  θέση  τού  Δκτού  τού  Γ.Ν.Θηβών  πολλές  φορές  προσέτρεξα  στήν  βοήθεια  τής  Τεχνικής  Υπηρεσίας  τής  Νομαρχίας  καί  ποτέ  δέν  είχα  τήν  παραμικρή  βοήθεια !
Πάμπολλες  φορές  πίεζα  τήν  Υπηρεσία  αυτή  νά  προβεί  στήν  σύνταξη  τού  Πρωτοκόλλου  Οριστικής  Παραλαβής  τής  β΄ φάσεως  τού  κτηρίου  τού  Γ.Ν. Θηβών, πού  ενώ  είχε  επιβληθεί  πραξικοπηματικά  η  λειτουργία  του  από  τήν  Κυβέρνηση  τού (εκσυγχρονιστή  κατά  τά  άλλα...) κ. Σημίτη  τόν  Αύγουστο  τού  2003, δέν  υπήρχε,  έως  τό  τέλος  τού  2008  τουλάχιστον !!! Απίστευτο, αλλά  αληθινό  γιά  τήν  Ελλάδα  πού  δομήθηκε  όλα  τά  τελευταία  χρόνια...
9.      Δέν  ήταν  καί  δέν  είναι  δυνατή  η  χρηματοδότηση  τού  εξωνοσοκομειακού  έργου  τού  αγωγού  μεταφοράς  τών  λυμάτων... Γιά  αυτό  θά  πρέπει  νά  βρεθεί  κάποια  νομική  φόρμουλα, αρκεί  θέληση  νά  υπάρχει  μεταξύ  τών  συναρμοδίων  Υπουργείων & Υπηρεσιών. ΄Η  χρηματοδότηση  από  κονδύλια  εκτός  Υπουργείου  Υγείας !
10.   Ο  κ. Σβίγγος  ενδιαφέρθηκε  από  τήν  αρχή  τής  αναδείξεώς  του  στήν  θέση  τού  Δημάρχου  γιά  τήν  επίλυση  τού  προβλήματος. Κάναμε  σύσκεψη  καί  τό  εξετάσαμε  σέ  όλες  τίς  διαστάσεις  του. Η  Δημοτική  Επιχείρηση  Υδρεύσεως  μελέτησε  όλα  τά  αρχιτεκτονικά  σχέδιά  μας  καί  αποπειράθηκε  νά  επιτύχει  τήν  έναρξη  διαδικασίας  τού  έργου  χωρίς  τήν  ύπαρξη  περιβαλλοντικής  μελέτης, γιά  εξοικονόμηση  πολυτίμου  χρόνου.
11.   Αυτό  απορρίφθηκε  στά  μέσα  Φεβρουαρίου  τού  2008. ΄Ετσι, πρότεινα  στό  Διοικ. Συμβούλιο  τού  Γ.Ν. Θηβών  τήν  χρηματοδότηση  Μελέτης  Περιβαλλοντικών  Επιπτώσεων  Λυμάτων. ΄Εγινε  ομόφωνα  δεκτή  η  πρόταση  αυτή  στίς  21. 02. 2008.
12.  Η  Μελέτη  αυτή  είναι  διαθέσιμη  εδώ  καί  καιρό, αλλά  παρά  τά  χρόνια  πού  πέρασαν, δέν  είναι  διαθέσιμη  η  χρηματοδότηση  τού  αναγκαίου  έργου! Πού  στήν  αφετηρία  της  υπεύθυνο  είναι  τό  Υπουργείο  Υγείας.
13.  Ορθότατα  ο  κ. Δήμαρχος  σάς  κατηγορεί  γιά  υπαναχώρηση  από  τά  συμφωνηθέντα  σέ  σύσκεψη  τής  03. 02. 2010, γιά  προώθηση  επιλύσεως  τού  θέματος.
14.  Είναι  νά  απορεί  κανείς  γιατί  η  αρμόδια  υπηρεσία  τού  Υπουργείου  Υγείας  απευθύνθηκε, όπως  μού  είπε  ο  κ. Δήμαρχος  πρό  ημερών, στό  Υπουργείο  Περιβάλλοντος  γιά  τήν  έκδοση  Υγειονομικής  Διατάξεως  επί  τού  θέματος. Είναι  η  πλέον  αρμοδία  γιά  αυτό, καί  η  πρός  άλλη  κατεύθυνση  διατύπωση  αιτήματος,
-          Καί  αδικαιολόγητη  καθυστέρηση  προκαλεί,
-          Καί  βέβαια  σύγχυση  καί  αλληλεπικάλυψη  αρμοδιοτήτων.
     Σάς  παρακαλώ  καί  εγώ  μέ  τήν  σειρά  μου  νά  κάνετε  δεκτή  τήν  πρόταση  τού  κ. Δημάρχου  γιά  διασταλτική  ερμηνεία  ή  τροποποίηση  τής  Υ. Δ. Α 5 / 2280 / 1983, χωρίς  ενδοιασμούς  καί  τό  ταχύτερον  δυνατόν  μάλιστα.
     Παραμένω  στήν  διάθεσή  σας, γιά  οτιδήποτε  κρίνετε  σκόπιμο".

Ξενοφών  Καραγεωργίου, Χρυσ. Σμύρνης  184, Βύρωνας, 16232,
Τέως  Διοικητής  Γενικού  Νοσοκομείου  Θηβών
Enhanced by Zemanta

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...