ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

του Βαγγέλη Αγγέλου

Στελέχους της ΔΗΜΑΡ

Το βράδυ των εκλογών, στις οθόνες της τηλεόρασης, εμφανίζεται ένας χάρτης με τους Νομούς της χώρας, που ανάλογα με τα αποτελέσματα κάθε Νομού, χρωματίζεται η κάθε περιοχή με το χρώμα του κόμματος που «κατέλαβε» τον Νομό. Τα χρώματα αυτά είναι συνήθως δύο, πράσινο και μπλε, ο δε Νομός της Εύβοιας, χαρακτηρίζεται παραδοσιακά ως «πράσινος Νομός».

Το που οδήγησε το σύνολο της χώρας αυτό το «βάψιμο», το γνωρίζουμε και το πληρώνουμε όλοι. Θα νόμιζε όμως κανείς ότι, εξ’ αιτίας του γεγονότος ότι η Εύβοια είχε τις περισσότερες φορές το χρώμα των νικητών και ότι ανέδειξε πολιτικούς και πολιτικές οικογένειες «θηρία» και των δυο μεγάλων παρατάξεων, που έγιναν υπουργοί με δύναμη και τα ονόματά τους είναι ανεξίτηλα γραμμένα και στην μνήμη μας, αλλά και στα τοιχία των όποιων δημόσιων έργων με πράσινο ή μπλε χρώμα, αυτό θα είχε ως συνέπεια η Εύβοια να εμφανιζόταν σήμερα σε κάπως καλύτερη κατάσταση, σε σχέση με άλλες περιοχές της χώρας.

Γνωρίζουμε όμως ότι αυτό δεν συμβαίνει και μάλιστα σε πολλούς τομείς, όπου η δυσανεξία του Νομού μας είναι εμφανής, με χαρακτηριστικότερα ίσως παραδείγματα αυτά της ανεργίας και των δημόσιων υποδομών (πχ το οδικό δίκτυο της Εύβοιας). Η δε σύγκριση με άλλους νομούς είναι εμφανής.

Όχι ότι δεν εισέρρευσαν χρήματα στην Εύβοια. Εισέρευσαν και μάλιστα πακτωλοί, τόσο από εθνικούς πόρους, όσο κι από Ευρωπαϊκά ταμεία.

Το γιατί δεν «έπιασαν τόπο» αυτά τα χρήματα, είναι μια μεγάλη ιστορία, που τα πολλά μικρά κομμάτια της, τα γνωρίζουν οι Ευβοείς:

Υπερκοστολογημένα και αποσπασματικά δημόσια έργα, χαρισματικές πράξεις υπέρ των «ημετέρων» ψηφοφόρων που εισέπρατταν υπέρογκες αποζημιώσεις στις απαλλοτριώσεις, σε προνοιακά επιδόματα και σε κάθε λογής κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος.

Ζημιογόνες επιχειρήσεις που κρατιούνταν στην ζωή για να τρέφουν κομματικούς στρατούς που, όταν τελικά έκλεισαν, έφεραν ερήμωση κι εσωτερική μετανάστευση.

Ευρωπαϊκά σεμινάρια κατάρτισης ανέργων σε απίθανες ειδικότητες που συντηρούσαν κομματικές πελατείες.

Σκόρπισμα κρατικού χρήματος σε επιδοτήσεις ανύπαρκτων αθλητικών συλλόγων, πανηγυριών και άλλων αναποτελεσματικών δραστηριοτήτων.

Δανεικά κι αγύριστα σε πυρόπληκτους που ούτε μύρισαν την κάπνα της φωτιάς, κλπ.

Ο κατάλογος είναι μεγάλος και μοιάζει με τον τιμοκατάλογο του πελατειακού κράτους, με βάση τον οποίο, αντί για έργα υπέρ του δημοσίου συμφέροντος και της ανάπτυξης του Νομού, τα κόμματα εξουσίας μοίραζαν χρήματα στους ψηφοφόρους, με αντάλλαγμα τις ψήφους.

Ο πραγματικός λογαριασμός όμως, ήρθε τώρα με την κρίση και καλούνται να τον πληρώσουν κι όσοι δεν είχαν προσκληθεί και δεν έφαγαν σ’ αυτό το «πάρτι» και μάλιστα, κυρίως αυτοί.

Πολλοί δε από τους τότε γαλαντόμους και σκορποχέρηδες πολιτικούς-«οικοδεσπότες» εκείνων των «πάρτι», μόλις έφτασε ο «λογαριασμός», «έστριψαν» κι άλλαξαν πολιτικό στρατόπεδο και ρόλους.

Είναι προφανές λοιπόν ότι, το μοντέλο της ανάπτυξης και της διαχείρισης του δημοσίου χρήματος, που ακολούθησαν κι εμπέδωσαν τα κόμματα και οι πολιτικοί που ήθελαν να βάψουν πράσινο ή μπλε τον Νομό μας, αποδείχθηκε επωφελές για τους πολιτικούς και την στενή κομματική τους πελατεία, αλλά πανάκριβο, αναποτελεσματικό έως και καταστροφικό για όλους εμάς τους υπόλοιπους.

Πρέπει να γυρίσουμε σελίδα, πρέπει να τα’ αλλάξουμε όλα.

Η «Δημοκρατική Αριστερά» είναι αποφασισμένη να εργαστεί γι’ αυτές τις αυτονόητες αλλαγές, που θα είναι εφικτές μόνο αν κατεδαφιστεί το κομματικό-πελατειακό σύστημα, μαζί με την νοοτροπία του και τους πολιτικούς που το υπηρέτησαν.

Θα είναι εφικτές, αν πλειοψηφίσουν οι δυνάμεις που εργάστηκαν κι εργάζονται για την πολύπλευρη ανάπτυξη της χώρας, με σχέδιο, διαφανείς και δημοκρατικές διαδικασίες, σεβασμό στο περιβάλλον και το δημόσιο συμφέρον.