«Την πιστολιά την άκουσαν όλοι, αλλά για τον φόνο δεν ξέρει κανείς τίποτα».

Της Κατερίνας Χατόλα 

 

Το τελευταίο διάστημα, η κοινή γνώμη «βομβαρδίζεται» με ειδήσεις που αφορούν αποκαλύψεις κρουσμάτων διαφθοράς του κρατικού μηχανισμού (μίζες στο Υπουργείο Ανάπτυξης, συμμορία στο ΙΚΑ Καλλιθέας), αποκαλύψεις για ύπαρξη πλήθους «μαϊμού αναπήρων» που λάμβαναν αληθινά επιδόματα, κλπ.

Μαζί με τα ρεπορτάζ για τα «κατορθώματα» και τα παράνομα αποκτήματα των αποκαλυφθέντων και συλληφθέντων, προβάλλονται και δηλώσεις ή συνεντεύξεις αρμοδίων υπουργών (εντός της αρμοδιότητας των οποίων συνέβησαν τα «παρατράγουδα»), οι οποίοι περιγράφουν, σχολιάζουν  και ελεεινολογούν την κατάσταση και απαριθμούν τα μέτρα που ελήφθησαν για «να μπει επιτέλους το μαχαίρι στο κόκκαλο». Αναμφισβήτητα, κορυφαίος στην δραματική παρουσίαση τέτοιων γεγονότων υπουργός, είναι ο κύριος Λοβέρδος, το βλέμμα και το ύφος του οποίου δεν αφήνει και πολλές αμφιβολίες στους τηλεθεατές ότι, ο άνθρωπος την έχει πάρει πολύ «επί πόνου» την όλη ιστορία.

Ωραία και διδακτικά όλ’ αυτά, όμως κάτι λείπει απ’ όλες αυτές τις ιστορίες, κάτι που, χωρίς αυτό, δεν υπάρχει λογική εξήγηση.

Δεν είναι δυνατόν, για τόσα πολλά χρόνια, τόσοι πολλοί άνθρωποι, να κλέβουν με τόσο απλό τρόπο, πολλά ή λίγα ο καθένας τους απ’ το κράτος και να μην έχουν υποπέσει στην αντίληψη και τον έλεγχο των υπηρεσιών, των ελεγκτικών μηχανισμών, της Δικαιοσύνης, των πολιτικών που κυβέρνησαν τον τόπο και της κοινωνίας ολόκληρης.

Ίσως μια – μικρή ή μεγάλη – μερίδα πολιτών, να δικαιούται να «πέφτει από τα σύννεφα» με τέτοιες αποκαλύψεις. Σε καμιά περίπτωση όμως, δεν δικαιούνται να παριστάνουν τους έκπληκτους και τους ανύποπτους, όσοι πολιτικοί κυβέρνησαν τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες.

Και το ερώτημα που αβίαστα προκύπτει, είναι: Οφείλονται όλ’ αυτά σε αμέλεια κι ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού και των πολιτικών ή μήπως υπήρχε άμεση ή έμμεση συναλλαγή του κομματικού-πελατειακού κράτους με τους ψηφοφόρους πελάτες του;

Κι επειδή άρχισαν και τοπικά να κυκλοφορούν φήμες για «μαϊμού» ιατρικά πιστοποιητικά κι επιδόματα, μιας και άρχισαν οι έρευνες, καλό είναι να φθάσουν κάποιες μέχρι το τέλος και να μάθουμε αν σε κάποιες περιοχές, κάποιοι συμπολίτες μας αποφάσισαν να ρισκάρουν περιπέτειες με τον Νόμο και να παραστήσουν τους ΑΜΕΑ για να πάρουν κάποιο επίδομα παράνομα, ή μήπως βρέθηκαν κάποιοι πολιτικοί που τους χτύπησαν φιλικά στην πλάτη και τους «πούλησαν» μια ιατρική γνωμάτευση με κρατική σφραγίδα με αντάλλαγμα την ψήφο τους;

 Όσο οι έρευνες και οι «αποκαλύψεις» δεν φτάνουν στο αναγκαίο βάθος, όσο δηλαδή μαθαίνουμε μόνο για την «πιστολιά» που ακούστηκε, τόσο δεν θα μαθαίνουμε τίποτα για τον «φόνο» και τους ενόχους.

Κι επιπλέον, δικαιούμαστε να υποπτευόμαστε αφενός ότι, ή όλη αυτή επικοινωνιακή καταιγίδα με τις μισές αλήθειες και τα μισά ψέμματα αποσκοπεί στο να μας πείσει ότι οι «ένοχοι του φόνου» είναι αυτοί που μπορούν ν’ ανατάξουν την κατάσταση του θύματος και να επανορθώσουν και, αφετέρου, ότι επιχειρείται μια μεθοδευμένη στοχοποίηση πχ όλων των ΑΜΕΑ («επί δικαίων και αδίκων», για να γίνει πιο εύπεπτη στην κοινή γνώμη, η περικοπή των ήδη περικομμένων κοινωνικών παροχών προς τα ΑΜΕΑ.