Γιατί «Δημοκρατική Αριστερά».

Του Βαγγέλη Αγγέλου 

Στελέχους της ΔΗΜΑΡ Εύβοιας

Δεν χρειάζεται νομίζω κι εγώ να περιγράψω την δεινή και ζοφερή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Την βιώνουν και την γνωρίζουν καλά όλοι σχεδόν οι Έλληνες κι ανάμεσά τους κι εμείς οι Ευβοείς, που, λόγω της προ πολλού αποβιομηχάνισης και ανεργίας της περιοχής μας, είχαμε ήδη ξεκινήσει τον «κατηφορικό δρόμο». 

Στις περιγραφές και την ελεεινολογία, ειδικεύονται άλλοι, είτε για να σπείρουν την ηττοπάθεια και να ενισχύσουν την αποδοχή του «μοιραίου» και των τετελεσμένων, είτε για να υποδαυλίσουν αδιέξοδες εκτονώσεις, που θα τροφοδοτήσουν ιδιοτελή ή και απατηλά πολιτικά σχέδια. 

Όμως, η κρίση δεν μας προέκυψε ως φυσικό φαινόμενο ή ως θεομηνία. 

Αν αφήσουμε για λίγο έξω την διεθνή διάσταση της κρίσης και τις αιτίες της, η Ελληνική κρίση έχει και ταυτότητα και υπογραφή, έχει και υπαίτιους και πολιτικές ευθύνες. 

Και δεν αναφέρομαι τόσο στην λίγο πριν και μετά το μνημόνιο εποχή, όπου την καταστροφική αμεριμνησία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ακολούθησε ο μνημονιακός πανικός και η παραλυσία, η επίθεση «επί δικαίων και αδίκων» και η απελπισμένη προσπάθεια διάσωσης του διεφθαρμένου πελατειακού συστήματος και του δικομματικού πολιτικού σκηνικού, όσο στα όσα προηγήθηκαν και συντελέστηκαν στη χώρα κατά τις προηγούμενες δεκαετίες. \

Τις χαμένες δεκαετίες, που με κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στο τιμόνι της χώρας, εδραιώθηκε και γιγαντώθηκε η στρεβλή οικονομία των «ημετέρων, «κολλητών» και προμηθευτών του Δημοσίου σε βάρος της όποιας υγιούς κι εξωστρεφούς επιχειρηματικότητας, παρέλυσε η κρατική μηχανή υπό το βάρος του κομματισμού, της ευνοιοκρατίας, της διαφθοράς, της έλλειψης αξιοκρατίας και εκσυγχρονισμού, κατασπαταλήθηκαν αναποτελεσματικά και ροκανίστηκαν από τα γνωστά τρωκτικά οι Κοινοτικοί πόροι και οι επιδοτήσεις, ιδιωτικοποιήθηκαν ακόμα περισσότερο τα δημόσια αγαθά της Παιδείας και της Υγείας, νοθεύτηκε η Δημοκρατία από την ανάμειξή της με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα και την ποδηγέτησή της από «νταβατζίδικα» ΜΜΕ, μετατράπηκαν οι πολίτες σε εγωπαθείς ιδιώτες καταναλωτές βομβαρδισμένοι απ’ το life style μιας επίπλαστης ευδαιμονίας και.... ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. 

Δεν θα πρωτοτυπήσω λέγοντας ότι, η χώρα βρίσκεται σε οριακή κατάσταση και ότι η όποια διέξοδος πρέπει να είναι, πρώτ’  απ’ όλα, πολιτική. 

Οι πολίτες, δεν έχουμε πια την πολυτέλεια της αποχής, της εκ του μακρόθεν θέασης των σχεδιασμών που αφορούν το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας ή των επιλογών με κριτήρια προσωπικού βολέματος, της ανάθεσης της τύχης μας σ’ αυτούς που αποδεδειγμένα τα θαλάσσωσαν, ούτε σ’ αυτούς που αρέσκονται να κάθονται απ’ έξω και να παριστάνουν τους εθνικούς ή λαϊκούς εισαγγελείς με τις καταγγελίες τους. 

Επειδή πιστεύω ότι: Η Αριστερά δεν υπάρχει μόνο για να της κλέβουν οι άλλοι και να της μαγαρίζουν τα οράματα και τα συνθήματα, για να οργανώνει αντιστάσεις και διαμαρτυρίες στα δύσκολα αλλά την ώρα των εκλογών να πληρώνονται αυτοί που θα προκαλέσουν τις επόμενες διαμαρτυρίες και αντιστάσεις, για να βρίσκει ιδέες, προτάσεις και διεξόδους που θα υλοποιούν άλλοι,

γι’ αυτούς και πολλούς άλλους λόγους κι έχοντας συμμετάσχει από τα νεανικά μου χρόνια κι έχοντας παρακολουθήσει και στηρίξει την πορεία και την περιπέτεια της Ανανεωτικής Αριστεράς,

στήριξα και στηρίζω, συμμετείχα και συμμετέχω κι εγώ απ’ την αρχή, στο δύσκολο εγχείρημα της «Δημοκρατικής Αριστεράς» του Φώτη Κουβέλη, με την θέληση και την αισιοδοξία, να ταράξουμε την τελματωμένη πολιτική ζωή, να χτίσουμε την Αριστερά της ευθύνης και των προτάσεων και να συμβάλλουμε στην μετατόπιση του άξονα της πολιτικής ζωής σε πιο αριστερή και προοδευτική κατεύθυνση, για μια βιώσιμη, αναπτυξιακή και δίκαιη διέξοδο απ’ τα σημερινά αδιέξοδα.