Η χώρα μπορεί να βρίσκεται σε κρίση, όλα να καταρρέουν, το σύστημα να κλονίζεται, να γίνεται γενικά της Αποκάλυψης, αλλά το δίχως άλλο συντηρεί τα καλύτερα μυαλά. Σαΐνια κανονικά της ανάλυσης (της βαθυστόχαστης), της αντικειμενικής πραγματικότητας (της οποίας κατέχουν την αποκλειστικότητα), απόστολοι της μιας και μόνης αλήθειας και προφήτες διαπρύσιοι της επανάστασης. Μιλάμε για τσαμπιόνια κανονικά!
Όταν η χώρα συναλλάσσεται με την Κίνα, οι σοφοί «προοδευτικοί» του τόπου διαμαρτύρονται για ξεπούλημα, όταν πάλι δεν συναλλάσσεται, οι ίδιοι «σοφοί» φωνασκούν γιατί δεν προσέτρεξε στην Κίνα να λάβει το περίφημο (και ανέξοδο;) δάνειο. Από την άλλη, όταν μας κλείνουν την πόρτα οι Αμερικάνοι, «ανησυχούν» για την πολιτική μας που είναι απαξιωμένη, για το ότι δεν μας λογαριάζουν και δεν μας έχουν ούτε για μια πρόσκληση στον Λευκό Οίκο.
Όταν πάλι μας καλούν και μας ανοίγουν τις πόρτες, είμαστε δωσίλογοι, ξεπουλάμε τη χώρα, είμαστε γενικά αμερικανόδουλοι.
Όταν η Τουρκία κάνει κινήσεις στη διεθνή σκακιέρα και παίρνει θέσεις μέσω συμμαχιών, εμείς «κοιμόμαστε», και αυτό στηλιτεύεται από τους άσους της «προοδευτικής» διεθνούς διπλωματίας.
Όταν όμως η χώρα συνομιλεί με άλλες χώρες στο όνομα της διεθνούς διπλωματίας, γίνεται δάκτυλος των σιωνιστών και των δυνάμεων του σκότους, εχθρός της παγκόσμιας ειρήνης και ό,τι βάλει ο διαταραγμένος από την πολλή γνώση «προοδευτικός» νους…
Ακόμα, όταν δεν γίνονται επενδύσεις, όλοι μιλούν και επικαλούνται την ανάπτυξη, τις θέσεις εργασίας, την καταπολέμηση της ανεργίας και ένα σωρό ιερατικές μεγαλοστομίες.
Όταν η χώρα τολμήσει να σχεδιάσει μια επένδυση, ο πρωθυπουργός γίνεται μεσίτης, πλασιέ… Είναι τόσο ευφάνταστοι αυτοί οι «προοδευτικοί», που έχουν ήδη βγάλει – πάντα καταστροφικά για τη χώρα – συμπεράσματα, πριν καν δημοσιοποιηθούν οι όροι των συμφωνιών…
Από την άλλη, σκέφτομαι μήπως, αντί της Αμερικής, ο – έτσι κι αλλιώς αμερικανόδουλος – πρωθυπουργός αν αποφάσιζε να συνάψει σχέσεις με τη Μεγάλη Σοσιαλιστική Λαϊκή Λιβυκή Αραβική Τζαμαχιρία (έκανε μια επίσκεψη ήδη), με τη Βόριο Κορέα, για παράδειγμα (ιδέες ρίχνω), με τους Ταλιμπάν, με τους Τουπαμάρος, με το Φωτεινό Μονοπάτι, με την περίπτωση του Περού; Δεν ξέρω...
Ας σοβαρευτούμε όμως. Πρέπει κάποτε να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να μονοπωλούμε τον λόγο και τη λογική, τις μεγάλες αλήθειες και τις συνταγές για τη σωτηρία του κόσμου: αυτό το κάνουν τα θρησκευτικά συστήματα και οι ολοκληρωτισμοί (κι όπου το εφάρμοσαν, τα αποτελέσματα προκάλεσαν στους λαούς φρίκη και αποτροπιασμό). Ας σεβόμαστε και την… άλλη αντικειμενική πραγματικότητα καμιά φορά!
Έτσι κι αλλιώς όλοι είμαστε κατά των μονοπωλίων!
ΥΓ.: Πολύ θα ήθελα να γνωρίζω αν, μέσα στην παραληρηματική επιστημονική τους βεβαιότητα, όλοι αυτοί που μηδενίσουν με επαγγελματική ευσυνειδησία κάθε ενέργεια του επάρατου συστήματος, έχουν αναλαμπές για να σκεφτούν τι θα συνέβαινε στη χώρα… αν εφαρμόζονταν οι… βεβαιότητές τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας !