"...ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΣ ΑΛΗΘΙΝΑ ΔΕΝ ΞΕΓΕΛΙΕΤΑΙ. ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΡΙΞΑΝ ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΟΝΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΗ ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ, ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ, ΕΞΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΣΑΚΑΛΙΑ:
ΜΙΣΟΣ ΑΓΡΙΟ ΚΑΙ ΑΡΝΗΣΗ ΑΠΟΛΥΤΗ!"...
("Τι είναι και τι θέλει το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο", Σεπτέμβρης 1942, συγγραφέας: Δημήτρης Γληνός)
Σεπτέμβρης 1942- Σεπτέμβρης 2012: λες και δεν έχει αλλάξει τιποτα, μόνο τα πρόσωπα πίσω από τις Μάσκες.
Ο εχθρός πάντα ο ίδιος, είτε εξωτερικός είτε εσωτερικός. Κι οι "συνεργάτες" –δωσίλογοι, μαυρογορίτες, λαμόγια και πουλημένοι πολιτικοί– πάντα οι ίδιοι: η εξουσία και το Σύστημα σε αγαστή συλλειτουργία με τα εξωνημμένα εξαπτέρυγα και τους ερπετοειδείς διαπλεκόμενους πάσης ειδής.
Και τα θύματα επίσης, πάντα τα ίδια: η κοινωνία, ο λαός, οι αδύναμοι και οι αδικημένοι του κόσμου ετούτου. Εσύ κι εγώ, εμείς δηλαδή. Με όλες τις ευθύνες και τις αστοχίες μας, την απρονοησία και την αβελτηρία, τη μυωπία και τη διστακτικότητα που βαρύνει και την Αριστερά – τη δική μας Αριστερά.
Γιατί άφησε τα πράγματα να φτάσουν ώς εδώ ΚΑΙ εξαιτίας των δικών της αρρυθμιών, της εσωστρέφειας και της πολυδιάσπασης, της δυστοκίας για μια ευρύτερη συναντίληψη, ριζοσπαστική, οικοαριστερή και αυθεντικά ανανεωτική ταυτόχρονα – πέρα από περιχαρακώσεις και προσωπικές ή ομαδίστικες στοχεύσεις και φιλοδοξίες (όπως δυστυχώς αποδείχτηκε και με το εξ αρχής υπονομευμένο εγχείρημα της ΔΗΜΑΡ – και όχι μόνο).
Καιρός να αφουγκραστούμε τη ζώσα Ιστορία, και τη ζώσα και φλεγόμενη κοινωνία. Σήμερα κιόλας. Αύριο, δεν θα είναι εκεί κανείς για να μας ψέξει ή να μας συγχαρεί.
Μόνο τα ερείπια μιας χώρας που θα καπνίζουν πάνω από τα σκυμμένα κεφάλια των κατοίκων της.
Και τα παιδιά μας, που θα μας κοιτάνε απορημένα – αν όχι και με φανερή, και δικαιολογημένη, περιφρόνηση
Θέμης Δημητρακόπουλος
μέλος της Ελληνικής Οικολογικής Αριστεράς -ΕΛΟΙΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας !