Βουλευτή Ηρακλείου της Δημοκρατικής Συμμαχίας
«Πριν από μερικές ημέρες, ένας Υπουργός της Κυβέρνησης λοιδωρήθηκε, όταν αποκάλυψε ότι ψήφισε το πρώτο Μνημόνιο χωρίς να το διαβάσει. Έγινε βορά στα Μ.Μ.Ε., ενώ πολίτες κάθε κομματικής απόχρωσης δικαιολογημένα καταδίκασαν αυτήν την – θα λέγαμε – «ελαφρά τη καρδία» απόφαση του Υπουργού.
Το δεύτερο Μνημόνιο, αλλά και το νομοσχέδιο που το συνόδευε, κατατέθηκε στη Βουλή τα ξημερώματα της προηγούμενης Παρασκευής. Μέχρι το πρωί της Κυριακής, λίγες ώρες δηλαδή πριν από την κρίσιμη ψηφοφορία, δεν είχε μοιραστεί καν στις θυρίδες των Βουλευτών! Το ογκώδες κείμενο δεν θα μπορούσε να μελετηθεί διεξοδικά από κανέναν μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Ο θυμόσοφος λαός λέει ότι «πρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη μας», κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει για τους Υπουργούς των τελευταίων 2,5 χρόνων στην Ελλάδα…
Το Σάββατο το πρωί αναζήτησα το επίμαχο νομοσχέδιο. Δεν μπορούσα να δεχτώ να πάω στη Βουλή τη Κυριακή, χωρίς να έχω το μέγιστο χρόνο ανάλυσης αυτού του νομοθετήματος που θα άλλαζε κατά πολύ τη ζωή όλων μας. Δεν θα κρίνω τους συναδέλφους που δεν το έκαναν. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και όλοι κρινόμαστε από τον πιο αυστηρό κριτή, τον ελληνικό λαό.
Βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα αδυσώπητο και εκβιαστικό δίλημμα: Χρεοκοπία ή ένα νέο μνημόνιο. Παύση πληρωμών και μία νέα χωρίς αξία δραχμή ή νέες σκληρές θυσίες από όλους τους Έλληνες. Ευρώπη ή απομόνωση. Η απόφασή μου θα έκρινε το μέλλον γενεών. Η πολιτική μου πορεία και η ηθική μου ακεραιότητα θα στιγματιζόταν από μία λάθος κρίση.
Θα περίμενε κανείς ότι όλοι οι Βουλευτές, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης θα μοιράζονταν τις ίδιες αγωνίες με μένα. Οι περισσότεροι όντως, την ημέρα της ψηφοφορίας ήταν ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτισμένοι. Υπήρχαν όμως και εκείνοι που θεώρησαν ότι μία τέτοια μέρα δεν χρειάζεται καν να μπουν στην αίθουσα της ολομέλειας. Δεν μπήκαν καν στο κόπο να ψηφίσουν. Έβαλαν άλλη μία πέτρα στην κατάρρευση του πολιτικού μας συστήματος. Ανέδειξαν, με περισσή περιφρόνηση, μέγιστη πολιτική ανευθυνότητα. Αδικαιολόγητη κοινωνική αδιαφορία.
Οι διαγραφές, οι ανεξαρτητοποιήσεις, οι αποχές δεν σώζουν τα προσχήματα. Εν μέσω παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου, λειτουργούν μόνο επικοινωνιακά, χωρίς πολιτική ουσία. Και αυτές οι αποφάσεις θα αποτυπωθούν και στις κάλπες. Ήδη δημοσκοπικά, τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας υφίστανται τη μεγαλύτερη καθίζηση. «Μιντιακά κόλπα» δεν θα φέρουν αριθμούς…
Από τη Δευτέρα ερωτούμαι συνεχώς τι σημαίνει το «παρών».
Το ΠΑΡΩΝ σημαίνει ΟΧΙ στη χρεοκοπία. Σημαίνει ΟΧΙ στις πρακτικές του παρελθόντος που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση.
Δεν σημαίνει όμως ΝΑΙ στη διαπραγμάτευση χωρίς όρους .Δεν σημαίνει ΝΑΙ στην καταπάτηση όλων των εργασιακών κεκτημένων.
Το ΠΑΡΩΝ μας δίνει χρόνο να ανασυνταχθούμε. Να αποφύγουμε το σκόπελο της οικονομικής κατάρρευσης και να προβούμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ στις αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν τα θεμέλια του Δημοσίου και θα εξυγιάνουν την οικονομία μας.
ΝΑΙ, απαιτούνται θυσίες, ΟΧΙ όμως χωρίς αντίκρισμα.
Αισθάνομαι ιδιαίτερα υπερήφανος που ανήκω στην οικογένεια της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Ενός κόμματος που σέβεται τη διαφορετικότητα και εκτιμά την ειλικρίνεια.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας !