«Αν μας αντέξει η σκηνή θα φανεί στο χειροκρότημα»….

Άρθρο του ΝΙΚΟΥ Ι. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Βουλευτή Αχαΐας 

Όταν είσαι σταθερός στους βασικούς προσανατολισμούς σου…

Όταν “ουκ ήλθες διακονηθήναι αλλά διακονήσαι”..

Όταν προσφέρεις την πολιτική φιλοδοξία και τη βόλεψη σου, «λύτρον» υπέρ των αδυνάτων...
Όταν λειτουργείς με την επίγνωση του χρέους προς την πατρίδα και την συνείδησή σου...
Όταν δεν ενυπάρχει μέσα σου η οξεία διάθεση αποφυγής του συμβιβασμού, με το εφήμερο αξίωμα που αυτό υπαγορεύει ως κανόνα συμπεριφοράς...

Όταν δεν θέλεις να πειστεί κανείς από τα επιχειρήματα ή τις πράξεις σου γιατί δεν παριστάνεις τον οδηγό άλλων...

Όταν πιστεύεις πως ο καθένας μόνος του έχει την υποχρέωση, να πείσει τον εαυτό του και πρέπει μόνος του να πάρει τις δικές του αποφάσεις και τον δικό του δρόμο να επιλέξει…..

Τότε ναι, είσαι σίγουρος -όπως και εγώ είμαι- ότι καθημερινά γύρω σου, όσο και αν στροβιλίζουν ισχυροί άνεμοι, όσο και αν προσπαθούν κάποιοι να σε ρίξουν κάτω, θα υπάρχουν πάντα πολλοί συνοδίτες που θα απλώνουν χέρι φιλίας και θα βάζουν «πλάτη» συμπαράστασης στα ΔΥΣΚΟΛΑ…..

Αυτές τις μέρες της “αυτοαπομόνωσης μου”, πολλοί που δεν θέλουν να λιποτακτήσουν από τις αρχές και τις δεσμεύσεις μας, παίρνουν θέση σε αυτή την πυριφλεγή εποχή, χωρίς προσωπική ιδιοτέλεια ή μικροπολιτική υστεροβουλία.

Δεν θα σταθώ  στην κρισιμότητα των περιστάσεων, ούτε θα αναφερθώ στις τεράστιες δυσκολίες και τις επείγουσες προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά στη νέα κυβέρνηση.

Θα εκφράσω μόνο την αίσθηση που έχω, ότι μέχρι τώρα βρεθήκαμε μέσα στην φουρτούνα με ένα αδύναμο καράβι, στο οποίο όμως «ανοίξαμε και τρύπες» νομίζοντας πως έτσι θα φύγουν τα νερά που έμπαζε.

Αυτό όμως, αποδείχτηκε ένα τραγικό λάθος.

Το καράβι «έμπασε ακόμα περισσότερα νερά» και βυθίστηκε ακόμα περισσότερο, κινδυνεύοντας να ανατραπεί και να χαθεί μέσα στην μεγάλη καταιγίδα.

Τώρα λοιπόν, καλούμαστε να βουλώσουμε τις τρύπες, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.  Όλοι μαζί να καταφέρουμε να οδηγήσουμε το καράβι σε ασφαλές λιμάνι για να το επισκευάσουμε ή καλύτερα, να το ανακατασκευάσουμε και να το μετατρέψουμε σε ένα γερό πλεούμενο «παντός καιρού».

Η Κυβέρνηση του Αν. Σαμαρά δεν μπορεί να αποτύχει.

Όλοι μαζί, δώσαμε σκληρό αγώνα για να έχει η Ελλάδα μία αποτελεσματική κυβέρνηση που θα  λύσει την «θηλιά» από το λαιμό των Ελληνίδων και των Ελλήνων.

Ο Αν. Σαμαράς μπορεί και πρέπει να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον για όλους μας, με την Ελλάδα στον πυρήνα και όχι στο περιθώριο της Ευρώπης!

Αυτά, άλλωστε τα λέγαμε και πριν τις εκλογές, τα λέω και τώρα.

Όπως έλεγα και εγώ μαζί με τον Αν. Σαμαρά, μα και με όλη την ΝΔ,  ότι «υπάρχει τρόπος να αλλάξει προς το καλύτερο το μνημόνιο και να διορθωθούν οι στρεβλώσεις και οι αδικίες».

Και το λέω και τώρα!

Γι’ αυτό και τονίζω πως όποιος πραγματικά αγαπάει τη Νέα Δημοκρατία, πρέπει να τηρήσει πιστά την λαϊκή εντολή για επαναδιαπραγμάτευση και για την εξάλειψη και των υφεσιακών μέτρων.

Αυτή είναι η εντολή που μας έδωσε ο Ελληνικός λαός.

Αυτή είναι η επιθυμία του, όπως φάνηκε στην κάλπη της 17ης Ιουνίου.

Αυτή είναι η δική μας μεγάλη ευθύνη, για την επιτυχία ή την αποτυχία της οποίας θα κριθούμε δίκαια από τον ελληνικό λαό.

Οι πράξεις και οι αποφάσεις άλλωστε των πολιτικών, πάντα, κρίνονται σε δύο χρόνους.

Πρώτα στον παρόντα χρόνο, αλλά πολύ πιο ψύχραιμα και σωστά, σε μελλοντικό χρόνο.

Ο δεύτερος και όχι ο πρώτος χρόνος, είναι συνήθως ο πιο σημαντικός στην πολιτική, η οποία ως τέχνη του εφικτού παράγει αποτελέσματα.

Κάποια, μπορεί να φαίνονται άμεσα.

Κάποια άλλα όμως, τα περισσότερα, φαίνονται στο μέλλον.

Για τούτο και η άποψη μου, μένει απαράλλαχτη μέχρι τώρα. Τα εργασιακά, ασφαλιστικά και τα κοινωνικά ζητήματα δεν μπορούν να περιμένουν.

Πέραν τούτου όμως έχει δικαίωμα ένας πολιτικός, άλλα να λέει προεκλογικά και άλλα να λέει όταν  έλθει στην «εξουσία»;

Είναι ένα ερώτημα που αγγίζει πολλούς από εμάς και σε όλα τα κόμματα;

«ΕΔΩ στα ΔΥΣΚΟΛΑ», κρατάμε το λόγο μας : «όχι περαιτέρω μειώσεις μισθών και συντάξεων …..»

ΕΔΩ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ το εννοώ και το πιστεύω.

Και δύσκολα, πολύ δύσκολα, περνάει σήμερα ο λαός, χωρίς να φταίει!

Η κυβέρνηση, ακόμα και αν περνάει δύσκολα, γι’ αυτό είναι.

Ακριβώς πρέπει να περνάει εκείνη πιο δύσκολα, διευκολύνοντας τον λαό.

Αυτό θέλουν οι πολίτες και εγώ, κυρίως από την ιστορική παράταξη του κοινωνικού φιλελευθερισμού.

Μια παράταξη που δημιουργήθηκε σε πολύ δύσκολες εποχές φέρνοντας το φως της ελπίδας στον λαό και την πατρίδα.

Δουλεύοντας από το πρωί μέχρι το βράδυ.

Με το αυτί και το μάτι μας, πάντα καρφωμένο στην πραγματική κοινωνία.

Με την αγωνία για τον Έλληνα άνεργο, τον εργάτη που αναρωτιέται για το αύριο, τον επιχειρηματία που παλεύει να διατηρήσει την επιχείρησή του, τον γονιό που ξαγρυπνά για το μέλλον των παιδιών του.

Και… «αν μας αντέξει η σκηνή θα φανεί στο χειροκρότημα, που λέει και το τραγούδι».

Δεν ξεχνούμε ότι ο καθένας μας προσδιορίζεται από την πολιτική περπατησιά του, από την προσωπική διαδρομή του, από το  αχνάρι που αφήνει στο πέρασμα του….