Ενας Γερμανός γράφει…"Αν ήμουν Ελληνας"

Εκπληκτικό άρθρο του Gabor Steingart, αρχισυντάκτη της γερμανικής οικονομικής εφημερίδας «Handelsblatt». Το εξαίρετο αυτό δημοσίευμα πιστώνεται στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»: Όταν σ’ έχουν προσκαλέσει στον τόπο τους οι φίλοι σου, θα ήθελες φεύγοντας...
να μπορέσεις να πεις ότι «ήταν πολύ όμορφα» και πως εντυπωσιάστηκες απ’ όσα είδες. Δυστυχώς, για τα είκοσι μέλη της ερευνητικής ομάδας της Handlesblatt που επισκέφτηκαν την Ελλάδα. προκειμένου να συλλέξουν πληροφορίες γύρω από το επίκεντρο της κρίσης, στάθηκε αδύνατο να κοιτάξουν πίσω κατά τρόπο ευχάριστο. Αναμφίβολα, τις τελευταίες μέρες συναντήσαμε γενναίους Έλληνες, που αντιμάχονται την κρίση – μια κρίση που είναι πιο δυνατή απ’ αυτούς.

Παρά ταύτα, η κυρίαρχη αίσθηση ήταν διαφορετική: Είχαμε έρθει σε μια εξουθενωμένη χώρα, μια χώρα που κουβαλάει στις πλάτες ένα διπλό βάρος – εκείνο του τεράστιου χρέους για το οποίο ευθύνεται η ίδια και εκείνο μιας πολιτικής διάσωσης από πλευράς της Ευρώπης, που κάνει τα πράγματα χειρότερα.

Τα αποτελέσματα που έχουν πετύχει οι «σωτήρες» της Ελλάδας είναι αποκαρδιωτικά: Η παραγωγή μειώνεται, η ανεργία διογκώνεται και οι νέοι ονειρεύονται μια ζωή στο εξωτερικό. Ένα τέτοιο βουνό χρέους δεν μπορεί να πέσει όταν η οικονομική ισχύς συρρικνώνεται.

Εν ολίγοις, κανείς δεν κάνει μυς όταν πεθαίνει της πείνας. Αν ήμουν από την Ελλάδα, θα είχα αρχικά καταθέσει μήνυση για πρόκληση σοβαρού τραυματισμού εις βάρος των «σωτήρων» μου και στη συνέχεια θα πήγαινα στο Σύνταγμα, προκειμένου να διαμαρτυρηθώ ενάντια σε μια πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης, που το μόνο που κάνει είναι να επιδεινώνει την κρίση.

Η δίνη περιστρέφεται ολοένα και πιο γρήγορα, τραβώντας τη χώρα προς τα κάτω. Η συμφωνία για το «κούρεμα» του χρέους ναι μεν θα επιβραδύνει την αποσύνθεση της Ελλάδας, αλλά δεν θα την αποτρέψει.

Κατ’ αρχάς, το «κούρεμα» ήρθε με καθυστέρηση ενός έτους. Αν μια τέτοια απόφαση είχε ληφθεί πέρυσι, το σημερινό χρέος της Ελλάδας θα κυμαινόταν κάτω του 100% της οικονομικής ισχύος της χώρας.

Όπως έχουν τα πράγματα πλέον, ωστόσο, η Ελλάδα δεν θα έχει πρόσβαση στις διεθνείς αγορές δανεισμού στο ορατό, τουλάχιστον, μέλλον. Η κατάσταση περιπλέκεται περαιτέρω από το γεγονός ότι το 1/3 των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου ελέγχεται από τους ίδιους τους Έλληνες – τα 74 δισ. ανήκουν στις τράπεζες και άρα στους αποταμιευτές τους και τα 26 δισ. στα ασφαλιστικά ταμεία και άρα στους δικαιούχους τους.

Εν μια νυκτί, οι Έλληνες έγιναν κατά πολύ φτωχότεροι.

Η θεραπεία που επεβλήθη στην Ελλάδα θυμίζει εκείνη που δοκίμασε το μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, Τζέφρεϊ Σακς και τα Παιδιά από το Σικάγο, στη Ρωσία: Βεβιασμένη απορρύθμιση, βιαστικές ιδιωτικοποιήσεις και περικοπές κοινωνικών παροχών. Έτσι δημιουργήθηκε ο καπιταλισμός της Άγριας Δύσης σε μια χώρα που μέχρι σήμερα παραμένει διαιρεμένη μεταξύ δισεκατομμυριούχων και φτωχών. Ο Σακς, ο οποίος έγινε γνωστός ως ο «Δρ. Σοκ», ζήτησε αργότερα συγγνώμη από τον ρωσικό λαό. Τον ρόλο του «Δρ. Σοκ» έχουν σήμερα αναλάβει οι πολυάριθμοι σωτήρες της Ελλάδας στις Βρυξέλλες, στο Παρίσι και στο Βερολίνο.

Αν εμείς είχαμε συμπεριφερθεί στα αδέλφια στην πρώην ανατολική Γερμανία όπως οι Ευρωπαίοι συμπεριφέρονται στους Έλληνες σήμερα, θα οδηγούσαν ακόμα Trabant και θα εξακολουθούσαν να περιμένουν τις μπανάνες. Όσα κάναμε σωστά για τους πολίτες της πρώην Ανατολικής Γερμανίας -από τη διαγραφή των χρεών των επιχειρήσεών τους μέχρι τις μισθολογικές αυξήσεις-, κάνουμε σήμερα λάθος στην περίπτωση της Ελλάδας.

Τα διαβολικά αποτελέσματα του προγράμματος της Ευρώπης για τη διάλυση του Νότου είναι πλέον ορατά στο αστικό τοπίο της Αθήνας. Οι τοξικομανείς πληθαίνουν, όπως και οι ιερόδουλες, τα εμπορικά καταστήματα κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο και οι εξαγριωμένοι πολίτες πολλαπλασιάζονται. Ακόμα πιο επικίνδυνα, όμως, είναι όσα δεν φαίνονται. Αν ήμουν από την Ελλάδα θα ανησυχούσα

Τριτοβάθμια ή …τριτοκοσμική εκπαίδευση;;

Ποια είναι η κατάσταση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση μετά την 4η Οκτωβρίου 2009 ;;

Με βάση τα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών οι εγγεγραμμένες πληρωμές του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων επί κυβερνήσεως Ν.Δ. για τον Πανεπιστημιακό Τομέα διαμορφώθηκαν ως εξής: οικονομικό έτος 2007, 993.489.458,81 €, οικονομικό έτος 2008 , 1.026.563.003,34€ ενώ για το οικονομικό έτος 2009, 1.055.136.538,73€. Μεσολαβούν οι εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009 και η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ καταβάλλει για το 2010, 910.277.410,89 €, για το 2011, 890.431.510,00 €, ενώ για το 2012 έχουν προϋπολογισθεί 869.056.000,00 €, άρα τα κονδύλια θα είναι μικρότερα.

Η μείωση των κρατικών δαπανών για τον Πανεπιστημιακό Τομέα ανέρχεται στα 186 εκατομμυρίων € και ο μέσος μισθός όλων των κατηγοριών προσωπικού του πανεπιστημίου βρίσκεται σήμερα στα επίπεδα των αρχών του 2007.

Κι αν οι μειώσεις μισθών είναι φυσικό επακόλουθο μιας κρίσης που μαστίζει όλη τη χώρα, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, τι κάνει προκειμένου να προωθήσει τους σχεδιασμούς της: Ασχολείται συστηματικά με το να απαξιώνει τόσο το εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο του δημοσίου Πανεπιστημίου όσο και το διοικητικό έργο των νομίμως εκλεγμένων πρυτανικών αρχών, παρουσιάζοντας, σε κάθε ευκαιρία, τα πανεπιστήμια ως κέντρα διαφθοράς και πελατειακών σχέσεων, αφήνοντας ουσιαστικά θέματα της ανώτατης παιδείας να λιμνάζουν.

Απόδειξη της ανυπαρξίας πολιτικής βούλησης για την επίλυση των προβλημάτων των ΑΕΙ αποτελεί η αδυναμία εφαρμογής του Ν. 4009/2011. Αντί να αναθέσουν την εφαρμογή του στα νομίμως εκλεγμένα θεσμικά όργανα διοίκησης των ΑΕΙ (πρυτανικές αρχές και σύγκλητο), την ανέθεσαν σε επιτροπές τις οποίες όρισαν απ’ ευθείας, με την αρμοδιότητα να εκλέξουν το πρώτο συμβούλιο διοίκησης των ΑΕΙ όπως προβλέπεται από το νέο νόμο. Τα κριτήρια επιλογής όσων απαρτίζουν τις επιτροπές αυτές παραμένουν αδιευκρίνιστα…

Ταυτόχρονα διαπιστώνεται ανικανότητα υποστήριξης αυτών των επιτροπών όπως φαίνεται να το δηλώνουν και τα ίδια τα μέλη της επιτροπής του Πανεπιστημίου Πατρών στην – απαράδεκτου ύφους και μη συνάδουσα με τα ακαδημαϊκά ήθη – επιστολή την οποία απέστειλαν στο σύνολο του διδακτικού προσωπικού, ζητώντας – κατά τα πρότυπα του κυρίου Παπανδρέου προφανώς – δημοψήφισμα υποστήριξής της.

Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί έχει προκαλέσει διαμαρτυρίες και βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, όπως του Κώστα Καρτάλη, ο οποίος αναφέρει στην προσωπική του ιστοσελίδα ««Με δυσαρεστεί η πόλωση που έχει δημιουργηθεί αυτή τη στιγμή μεταξύ πανεπιστημιακών και υπουργείου Παιδείας. Είναι σίγουρα μια πόλωση που δεν ευνοεί το δημόσιο πανεπιστήμιο. Χρειάζονται πρωτοβουλίες για να εκτονωθεί. Ωστόσο είναι μια πόλωση που είχε προβλεφθεί καθώς είχε εγκαίρως επισημανθεί ότι υπάρχουν στον νέο Νόμο διατάξεις που κινούνται στο όριο της αποδοχής, όπως για παράδειγμα αυτή με την οποία καταργούνται οι εκλεγμένες πρυτανικές αρχές πριν ολοκληρώσουν τις θητείες τους.»

Παρ’ όλα ταύτα, το Υπουργείο αντί να ασχοληθεί με την ικανότητα (ή ανικανότητα) των επιτροπών που το ίδιο όρισε για την υλοποίηση του νέου νόμου, εκβιάζει εμμέσως τα ΑΕΙ χορηγώντας μόνο δωδεκατημόρια του εγκεκριμένου για το 2012 προϋπολογισμού έως ότου εφαρμόσουν το νέο νόμο...

Όσο για τους διορισμούς νέων μελών ΔΕΠ… Αυτή τη στιγμή εκκρεμούν διορισμοί μελών που έχουν εκλεγεί από τις αρχές του 2010, γεγονός που αν το συνδυάσεις με μαζικές συνταξιοδοτήσεις, έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα λειτουργίας σε μεγάλο αριθμό Τμημάτων…


Νατάσα Ράγιου
Αν. Γραμματέας Γυναικείων Θεμάτων Ν.Δ π. βουλευτής Αχαΐας

Γ. Πανούσης: «Τόσα χρόνια ήταν κι ο λαός στο κόλπο...»

 Συνέντευξη στην  Ευαγγελία Κακλειδάκη/metro

Ο πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Θράκης, καθηγητής Εγκληματολογίας και υποψήφιος βουλευτής με τη Δημοκρατική Αριστερά, Γιάννης Πανούσης, μίλησε για την πολιτική και κοινωνική κατάσταση της χώρας, απαντώντας και στο δίλημμα που ετίθετο: «Μνημόνιο ή πτώχευση». Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στους λόγους για τους οποίους οδηγηθήκαμε μέχρι εδώ, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Η μεταπολίτευση έφερε μια αίσθηση μιας Δημοκρατίας και κοινωνίας χωρίς όρια. Πρέπει να ξανασυμφωνήσουμε πώς ζούμε μαζί. Πώς ζούμε μεταξύ μας. Με ποιους όρους ζούμε».  

Παρατηρείται μία ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες. Έτσι δεν είναι;

Ναι οι αριθμοί ποσοτικά λένε ότι έχουμε αύξηση όχι σε όλα τα εγκλήματα αλλά γενικά έχουμε αυξητικές τάσεις και στις διαρρήξεις στις κλοπές. Καινούρια εγκλήματα ας πούμε κλοπές από ναούς δεν είχαμε στο παρελθόν. Επιθέσεις μέσα στα σπίτια με τους ένοικους μέσα. Διεύρυνση των επιθέσεων σε βενζινάδικα στο δρόμο κτλ. Όλα αυτά έχουν μία σχέση με το ζήτημα το ιδιοκτησιακό, το περιουσιακό.

Εγώ δεν το συνδέω ευθέως με την οικονομική κρίση. Δεν παίρνει ένα καλάσνικοφ κάποιος ο οποίος απολύθηκε να πάει σε ένα σπίτι να βιάσει μία γυναίκα για να πάρει το κομπόδεμα. Αλλά ποσοτικά έχουμε αύξηση. Τώρα το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει σε αυτή τη χώρα ένα Ινστιτούτο εγκληματικής πολιτικής.

Προχθές ο υφυπουργός δικαιοσύνης είπε ότι θα το βάλουν στο πολυνομοσχέδιο. Δεκαπέντε χρόνια τώρα ζητάμε ένα Ινστιτούτο που να μετράει σωστά ποσοτικά για να μπορείς να κάνεις αντεγκληματική πολιτική. Παράδειγμα θα μου πείτε ότι αυξηθήκανε κατά 5% οι φόνοι. Δεν μου λέει τίποτα αυτό. Γιατί αυτοί οι φόνοι μπορεί να είναι ενδοοικογενειακή βία, ξεκαθάρισμα λογαριασμών, συμβόλαιο θανάτου, τυχαίο γεγονός, έγκλημα πάθους.

Αν δεν ξέρω λοιπόν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αν είναι 20, 35 ή 40 χρονών ο δράστης ή το θύμα έχει σημασία. Έχουμε αριθμούς που μας δίνει η γενική αστυνομική διεύθυνση αττικής. Άρα λοιπόν αν δεν γίνει αυτό το Ινστιτούτο για να βλέπουμε τη δυναμική τη φορά τις σχέσεις, τις συνθέσεις πώς θα κάνεις αντεγκληματική πολιτική. Γενικώς λέμε ότι ανέβηκε το έγκλημα. Ωραία γενικώς ανέβηκε. Πώς θα το αντιμετωπίσουμε. Άρα μας χρειάζεται αυτό, τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά.

Το έγκλημα όπως αναφέρατε και εσείς έχει σκληρύνει στις μέρες μας. Πού οφείλεται αυτό;

Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα όχι η ποσοτική αύξηση. Διότι εδώ έχουμε μία άσκοπη, σαδιστική, άχρηστη βία. Άρα λοιπόν εδώ έχουμε ένα βασικό πρόβλημα. Αν είναι ένα πολιτισμικό γεγονός η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής ή αν είναι εισαγόμενο.

Αν εμείς οι ίδιοι οι Έλληνες, και έχει σημασία αυτό γιατί ντρέπονται να το πούνε πολλοί, έχουμε μπει σε αυτή τη λογική ότι τι αξίζει μία ζωή μωρέ τι έγινε, τρέχει τίποτα ή αυτό είναι παράγωγο των ανθρώπων που έχουν ζήσει άσχημα στις πατρίδες τους αλλά που ήρθαν εδώ σκέπτονται να συμψηφίζουν.

Αυτή την ιστορία να την τελειώσουμε κάποια στιγμή στην Ελλάδα, ότι αυτή η βία η άμετρη, η άσκοπη ότι με 27 ριπές σκότωσαν έναν περιπτερά που με τον υποκόπανο θα του είχαν πάρει ότι ήθελαν να του πάρουνε. Δεν είναι ελληνικής προέλευσης. Δεν τολμούν να το πούνε πολλοί. Είναι εισαγόμενο. Ακόμα και σε ζητήματα εγκληματικότητας άγρια στην Ελλάδα κάποιοι κανόνες υπάρχουν.

Δεν σκοτώνουν την ημέρα του γάμου, της κηδείας. Αυτά έχουν έλθει από αλλού αλλά δεν δεχόμαστε να το δούμε έτσι γιατί θεωρούμε ότι θα μας πουν ρατσιστές. Δεν είναι αλήθεια αυτό. Δεν είμαστε ρατσιστές επειδή καταγράφουμε τα γεγονότα.

Αυτή η αντιαξία ότι η ζωή δεν αξίζει τίποτα και ο άνθρωπος είναι ένα τίποτα, ένα αντικείμενο το οποίο θέλουμε, να κλέψουμε, να βιάσουμε και να το πετάξουμε δεν συζητιέται στην Ελλάδα. Φοβούμαστε να το συζητήσουμε, να το χειριστούμε και αυτό είναι που θα πληρώσουμε ακριβά.

Έχει ωστόσο δημιουργηθεί ένα ρεύμα πολιτών που κατηγορούν τους μετανάστες για την αύξηση του εγκλήματος όπως είπατε και εσείς. Τελικά για όλα φταίνε οι μετανάστες;

Όχι δεν είναι αλήθεια αυτό. Πρέπει να ισορροπήσουμε. Και πρέπει να ισορροπήσουμε στο εξής πράγμα. Είναι άλλο πράγμα το κοινωνικό φαινόμενο μετανάστευση που για λόγους πολέμου, δικτατοριών, μεθαύριο οικολογικούς. Προσπαθούν να βρουν καλύτερη μοίρα. Άλο ο μοναχικός μετανάστης ο οποίος μπορεί κάτω από ορισμένες συνθήκες να κάνει ένα έγκλημα όπως θα έκανε και ένας Έλληνας. Είναι άλλο τα κυκλώματα των μεταναστών τα οποία εκτός από τα εγκλήματα των υπολοίπων, κάνουν εγκλήματα και στους ίδιους τους μετανάστες. Δηλαδή καταπιέζουν και τους δικούς τους.

Είναι άλλο το οργανωμένο έγκλημα οι μαφίες είναι πολυεθνικές εταιρείες δεν έχει σημασία ποιος είναι ο αρχηγός και ποιος είναι ο εκτελεστής. Σε μερικά είδη εγκλήματος έχουν υπεραντιπροσώπευση αλλά αυτή η υπεραντιπροσώπευση πρέπει να δούμε αν είναι του ατομικού μετανάστη ή αν είναι μιας μαφίας. Άρα υπάρχει συμμετοχή σε ορισμένα εγκλήματα είναι αυξημένη συμμετοχή αλλά δεν νομίζω ότι σήμερα θα μπορούμε να συζητάμε ότι για την εγκληματικότητα στη χώρα μας φταίνε οι μετανάστες οι οποίοι έχουν συνδυαστεί με την ντόπια, εγχώρια εγκληματικότητα. Έχουν φτιάξει συμμορίες και έχουν ενιαίες δράσεις.

Για τη μείωση του φαινομένου εσείς τι θα προτείνατε;

Η μείωση του φαινομένου θα πρέπει να αρχίσει καταρχήν από το πως συμβαίνουν. Δηλαδή ένα τρόπο προάσπισης, προστασίας, προφύλαξης των συνόρων μας. Πώς ελέγχονται. Δηλαδή μία μορφή αστυνόμευσης. Δηλαδή πως ελέγχεται κάποιος που μπήκε παρανόμως και πώς επαναπροωθείται.

Ένα δεύτερο στάδιο είναι πώς εντάσσονται αυτοί που πρέπει να ενταχθούν; Αυτό που κάναμε άσχημα είναι ότι τους αφήσαμε να μαζευτούν όλοι στο κέντρο της Αθήνας με ευθύνη και των Ελλήνων, των ιδιοκτητών. Άρα έχουν θυματοποιηθεί και αυτοί πολλές φορές και από εμάς. Γενικά έχει περάσει το πρώτο κύμα φοβίας για τους μετανάστες τους Βαλκάνιους και έχουμε περάσει σε ένα δεύτερο που έχει να κάνει με τους Μουσουλμάνους. Όπου εκεί γίνεται ένας συνδυασμός του μουσουλμανικού στοιχείου φονταμενταλισμού και τρομοκρατίας από τη μια μεριά και ως στοιχείου Τουρκίας ως χώρα “εχθρικής”. Εκεί είμαστε τώρα δεν κυνηγάμε τους Αλβανούς, κυνηγάμε τους Αυγανούς, τους Πακιστανούς κτλ.

Οι φυλακές του Κορυδαλλού και της Χαλκίδας δήλωσαν αδυναμία να δεχτούν νέους κρατούμενους. Πώς μπορεί να λυθεί αυτό το πρόβλημα;

Όλες οι φυλακές βρίσκονται σε αδυναμία απλώς αυτές το γράψανε. Αν δει κανένας τις καταστάσεις θα δει ότι όλες έχουν υπερπληθυσμό. Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα δεν είναι να κάνουμε καινούριες φυλακές. Πρέπει να κάνουμε φυλακές που να επικρατούν καλύτερες συνθήκες. Στη φυλακή μπαίνει κάποιος επειδή τιμωρήθηκε δεν μπαίνει για να τιμωρηθεί. Δεν μπορείς να του αφαιρέσεις και άλλα δικαιώματα. Δηλαδή την αξιοπρέπειά του, τα δικαιώματά του κτλ.

Του αφαιρείς την ελευθερία διότι με το έγκλημά του έσπασε το κοινωνικό συμβόλαιο, τιμωρήθηκε και μπήκε στη φυλακή. Αλλά δεν μπήκε στη φυλακή για να μην έχει να φάει, να κρυώνει, για να βασανίζεται. Βασανισμούς δεν έχουμε αλλά έχουμε ταπεινωτική μεταχείριση αν θέλετε ή κατά βάση μες στο συμφυρμό το κράτος δεν έχει τη δυνατότητα να ελέγξει ορισμένα πράγματα. Αρά η λογική κάνε άλλες φυλακές κλπ είναι λογική μόνο ως επίπεδο των συνθηκών διαβίωσης να είναι καλύτερες φυλακές.

Αλλά για να μπορέσεις να δεις τι συμβαίνει μέσα στις φυλακές πρέπει να ξεκινήσεις από αυτούς που παραβιάζουν το νόμο και μπαίνουν σε αυτό το σύστημα πρέπει να δούμε τι ποινές βάζουν σε αυτή τη χώρα. Οι ποινές είναι μεγάλες. Είναι μεγάλες γιατί και οι αντιλήψεις μας είναι τέτοιες. Δηλαδή ένας δικαστής νιώθει πιο άνετα να βάλει δέκα χρόνια για κάποιον που έπρεπε να φάει πέντε. Γιατί βάζοντας δέκα θεωρεί ότι δεν θα φανεί ύποπτος ότι ανήκει σε κύκλωμα παραδικαστικό. Ο αυστηρός δικαστής αποκλείεται να κατηγορηθεί ότι τα πιασε.

Έχουμε 60-65% υποτροπή στη χώρα. Χίλιους θα βγάλεις 650 θα σου ξανάλθουνε. Συν αυτοί που θα σου έλθουν έτσι και αλλιώς.

Οι νέες έρευνες λένε ότι 60% δεν θέλουν να φύγουν από τη φυλακή επειδή είναι άποροι. Δεν έχουν να φάνε. Γιατί πολλοί πιστεύουν ότι στις φυλακές είναι κάποιος με λεφτά και κινητά.

Έχει και τέτοιους αλλά κατά βάση είναι άποροι. Στην Ελλάδα την ίδια ώρα που όλοι “κλαίνε” για την υπερφόρτωση των φυλακών την ίδια ώρα όταν λες να βάλουν το ηλεκτρονικό βραχιόλι σου λένε για ατομικές ελευθερίες. Δηλαδή προτιμάς να τον έχει μέσα να συμφύεται με τον οποιοδήποτε πλαϊνό ο οποίος μπορεί να είναι οτιδήποτε και η οικογένειά του να διαλύεται και να σαπίζει στο σύστημα παρά να του βάλεις ηλεκτρονικό βραχιόλι.

Τι είναι το ηλεκτρονικό βραχιόλι;

Ηλεκτρονικό βραχιόλι είναι το ηλεκτρονικό σύστημα που σου βάζουν στο πόδι και έχει ρυθμιστεί έτσι ώστε να επιτρέπει την κίνησή σου. Δηλαδή να μη σου επιτρέπει να φύγεις πάνω από ένα χιλιόμετρο, να φύγεις έξω από το σπίτι σου. Είχανε βάλει και στον Στρος Καν. Άρα λοιπόν είσαι έξω είσαι ελεύθερος κάνεις τη δουλείας σου, έχεις τη γυναίκα σου, τα παιδιά σου δεν είσαι μέσα στο μπουντρούμι. Η κοινωφελής εργασία. Πιάνει και δεν πιάνει.

Η τμηματική έκτιση της ποινής. Δηλαδή αντί να κάνεις ένα μήνα μέσα κάνεις 10 Σαββατοκύριακα, τις άλλες μέρες είσαι έξω. Υπάρχουν θεσμοί. Δεν τους λειτουργούμε. Τους μαζεύουμε όλους στη φυλακή.

Να έρθουμε λίγο και στα σημεία των καιρών. Η φτώχεια είναι βία;

Ότι προσβάλει τα ανθρώπινα δικαιώματα και η φτώχεια προσβάλει το μίνιμουμ της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, δηλαδή πρέπει να δούμε ότι στον 21 αιώνα πρέπει κάποια δικαιώματα να είναι ασυμπίεστα. Τροφή, στέγη, υγεία, δουλειά, ασφάλιση. Έχεις ένα μίνιμουμ και λες ένας άνθρωπος θα έπρεπε, μπορεί να έχει μία στέγη ενός δωματίου αλλά έχει μία στέγη. Δυστυχώς αυτά όλα έχουν τεθεί σε αμφισβήτηση. Άρα λοιπόν η φτώχεια, μάλιστα πάμε για απόλυτη φτώχια δεν λέμε για σχετική φτώχια πάει να πει να μην έχεις να ζήσεις, να φας. Όταν λέμε εξαθλίωση, μπαίνεις μέσα στον σκουπιδοτενεκέ.

Ένας φτωχός μπορεί να είναι φτωχός με την έννοια ότι έχει 500 ευρώ, στριμώχνεται αλλά έχει ένα σπίτι. Εδώ πάμε στην εξαθλίωση. Είναι πραγματικά θέμα ανθρώπινων δικαιωμάτων. Δεν είναι κοινωνικός αποκλεισμός μόνο, ότι δεν μπορείς να ζήσεις ως άνθρωπος. Δεν μπορείς να ζήσεις στην εποχή σου. Να πας ένα σινεμά, να πας μια βόλτα. Δεν είσαι άνθρωπος. Χάνεις και την ιδιότητα του ανθρώπου κάποια στιγμή. Δεν είναι αυτό ανθρώπινο είδος, πλάσμα.

Πράγματι είναι θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τώρα το πως η φτώχεια δημιουργείται, πως τη διαχειριζόμαστε είναι ένα άλλο ζήτημα. Ο φτωχός δεν είναι ένας άνθρωπος με λιγότερα χρήματα. Είναι ένας άλλος άνθρωπος. Δηλαδή πέφτει και σε μία χαμηλή αυτοεκτίμηση. Δεν πιστεύει πια στον εαυτό του. Ο κόσμος των θεωρεί λειτουργικό απόβλητο. Δεν μπορούμε να δημιουργούμε κοινωνίες τέτοιων πραγμάτων. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι με περισσότερα ή λιγότερα λεφτά αλλά δεν μπορούμε να μιλάμε για μία κοινωνία των πλουσίων και των αποβρασμάτων, δεν γίνεται έτσι. Θα συγκρουστούν κάποια στιγμή.

Αυτοί που οδηγούν ολόκληρους λαούς στην εξαθλίωση μπορούν να τιμωρηθούν;

Αυτό τώρα πάει στην πολιτική. Είναι ένα κομμάτι της πολιτικής. Πως λειτουργεί ο καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός, είναι ένα κομμάτι της πολιτικής. Αλλά όπως ξέρετε ο νικητής ποτέ δεν δικάζεται. Ο ηττημένος πάντα δικάζεται. Άρα λοιπόν περίπτωση ένα σύστημα καπιταλισμού που λειτουργεί τόσα χρόνια και με το χρήμα και με τα όπλα και με τη διαφθορά και με ό,τι άλο φαντάζεται κανένας πολύ δύσκολα θα καθίσει σε ένα σκαμνί. Αυτός καθίζει τους άλλους στα σκαμνιά. Αν οι λαοί κατάφερναν να ανατρέψουν αυτή την καταπίεση είναι ζήτημα ποια πολιτικής και όχι εγκληματολογίας.

Μία εγκληματική πράξη δικαιολογεί μία άλλη εγκληματική πράξη;

Στο συμβολικό επίπεδο θα μπορούσαμε να σκεφτούμε διάφορα πράγματα. Ανάμεσα στην πολιτική απειθαρχία και την πολιτική ανυπακοή. Εξαιρούμε την ένοπλη βία. Δηλαδή εγώ θεωρώ ότι η ένοπλη βία είναι κομμάτι της δημοκρατίας μας. Πας στον μπακάλη του λες ένα κιλό ρύζι, σου δίνει μία σακούλα, του λες ζύγισε το, σου λέει 800 γραμμάρια.

“Γιατί με κλέβεις;” Σου λέει “εδώ κλέβει η Siemens εμένα βρήκες να κατηγορήσεις;” Αυτή η ιδέα του συμψηφισμού με ατομικές παράνομες πράξεις δεν με βρίσκει καθόλου σύμφωνο. Τη Siemens και οποιαδήποτε διαφορά υπάρχει πρέπει να την πολεμήσουμε, τους δράστες να τους οδηγήσουμε στη δικαιοσύνη, στην απαξία. Δεν είναι ανάγκη να τους πας στη φυλακή. Και μόνο ότι περπατάς στο δρόμο και τους φτύνεις είναι αρκετή η τιμωρία τους.

Γίνονται δηλώσεις καθημερινά από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και ενίοτε και από τα ελληνικά πλέον ότι φοβούνται μία βίαιη επανάσταση των Ελλήνων. Εσείς με την πείρα σας το βλέπετε αυτό;

Επανάσταση σημαίνει διάφορα πράγματα. Όχι μόνο για επανάσταση, για μια απλή κινητοποίηση θες πολιτικό υποκείμενο. Είδατε πως δεν περπάτησε ιδιαίτερα το θέμα της Πλατείας του Συντάγματος των Αγανακτισμένων. Πήγε πήγε και σταμάτησε κάποια στιγμή. Κάποια στιγμή δεν έχεις στρατηγική. Θέλει πολιτικό υποκείμενο, θέλει σχέδιο, θέλει που το πας, ποιο είναι το όραμά σου. Θέλει λαϊκή στήριξη. Θέλει διάφορα πράγματα. Να μαζευτούμε 100 αγανακτισμένοι να φωνάζουμε, καλό είναι.

Εγώ είμαι υπέρ να βγει ο κόσμος στο δρόμο. Άλλο αυτό και άλλο να μιλάμε για κοινωνικές εξεγέρσεις που μιλάγαν το2008 ότι ήταν κοινωνική εξέγερση τότε. Ήταν κοινωνική οργή, θυμός, δικαιολογημένος, και ωραίο πράγμα να είναι 100000-200000 στο δρόμο. Λες ωραία αυτό το πράγμα που πάει; Αφού δεν ξέρουμε που πάει σιγά σιγά μαζεύεται.

Η προσωπική σας θέση για τη μνημονιακή πολιτική και για το μνημόνιο γενικότερα;

Εγώ είμαι αντιθέτος. Αντίθετος για πάρα πολλούς λόγους. Καταγγέλλω αυτό που δημιούργησαν γιατί το ζήτημα που πήγαινε η οικονομική κατάσταση ήταν γνωστό εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Κάναμε πως δεν το βλέπαμε. Εκεί ήταν και ο λαός στο κόλπο και δεν άκουγε αυτούς που λέγανε, όχι ότι τα φάγαμε μαζί, αλλά προσέξτε που πάμε. Και όχι μόνο οικονομικά, και στους θεσμούς και στα πάντα, προσέξτε που πάμε. Όχι περνάγαμε καλά, ωραίας. Ήλθε λοιπόν η κρίση.

Πάνω στην κρίση είπαμε το 2008 ότι δεν μας αφορά. Το 2009 είπαμε θα τη γλυτώσουμε. Το 2010 είπαμε ότι ο Θεός είναι Έλληνας, έχω ακούσει διάφορα τέτοια. Το 2011 καταλάβαμε τι έγινε και το 2012 το καταλάβαμε καλύτερα από όλους. Θέλω να πω ότι και ως λαός δεν πιστέψαμε και η πολιτική ηγεσία το πέταξε κάτω από το χαλί και η διαχείριση ήταν η χειρότερη δυνατή. Το μνημόνιο νομίζω ότι κάποια κυρία το έγραψε και κάποιοι το υπογράψανε χωρίς να ξέρουν καν που πάει και που θα πήγαινε, για το πρώτο λέμε τώρα.

Τώρα το νέο ξέρουν που θα πάει αλλά αυτό που δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν είναι ότι αυτοί θα φύγουν και εδώ είναι μία πάρα πολύ ωραία πράξη να πει ότι “κατά τη γνώμη μου σώζω την Ελλάδα από την άλλη μεριά έχω δημιουργήσει μεγάλες καταστροφές και με τις πράξεις μου και με τις παραλείψεις μου, υπογράφω και φεύγω.

” Γιατί αυτή η ιστορία καταγγέλλω το μνημόνιο ενώ είμαι υπουργός, καταγγέλλω τη κυβέρνηση αλλά είμαι υποψήφιος. Πλέον έχουν ξεπεράσει τα όρια της λογικής. Αυτοί οι μονόδρομοι ότι χωρίς το μνημόνιο θα πεθαίναμε, ότι μόνο μνημόνιο μπορούμε να έχουμε ή μόνο αυτό έπρεπε να είναι το μνημόνιο. Ήδη είχε αποτύχει από μόνο του αφού το λένε οι ίδιοι.

Έμενε με εκπλήσσει η έλλειψη του ενστίκτου αυτοσυντήρησης των πολιτικών. Οι πολιτικοί παλιά έβρισκαν έναν τρόπο να γλυτώνουν. Τώρα δεν βλέπουν ότι δεν γλυτώνουν, αυτό με εντυπωσιάζει.

Έχει τεθεί το ζήτημα μνημόνιο η πτώχευση.

Εγώ γενικά είμαι κατά των μονόδρομων. Ακόμα και αν έχεις φτάσει στο χείλος του γκρεμού ποτέ δεν έχεις μία λύση. Το ερώτημα είναι ποιος κάθεται σοβαρά έξω από πολιτικάντικα, κομματικά, φοβικά, συμψηφιστικά, ότι σύνδρομο θέλετε, κατασκοπευτικά όλα αυτά που διακινούνται αυτές τις μέρες στα μίντια ποιος έχει καθίσει να πει ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα και ποιες είναι οι πιθανές λύσεις.

Ξεχνάω την Τρόικα εγώ ως Έλληνα έχω μια στρατηγική επιβίωσης. Αυτό είναι το πρόβλημα ας αφήσουμε αυτόν που το έκανε. Ποιες είναι οι πιθανές λύσεις; Ποια είναι η διπλωματία; Ποια η εξωτερική πολιτική; Ποιοι είναι οι σύμμαχοί μας. Τίποτα από αυτά δεν ακούμε. Ακούμε κάτι 80% θα έχουμε μείωση των μισθών αν πάμε στη δραχμή. Διάφορες κορόνες. Αν είσαι σοβαρό κράτος μαζεύεις δέκα σοβαρούς οικονομολόγους και τα βάζεις όλα κάτω.

Στη χειρότερη περίπτωση θα έπρεπε να είχαμε ετοιμάσει εμείς ως κράτος ένα μηχανισμό μιας ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Μια εξωτερική πολιτική. Πώς γίνεται να μας βρίζουν όλοι οι λαοί του κόσμου, να έχουμε φαινόμενα ξενοφοβίες για τους Έλληνες. Δηλαδή αν είσαι Έλληνας δε σου μιλάω. Αντιδράσεις τέτοιες. Να μη μπορεί ένας έμπορος να πάρει από το εξωτερικό πρώτη ύλη και του λένε να τα πληρώσεις όλα γιατί είστε απατεώνες. Αυτά δεν φτιαχτήκαν σε μία μέρα. Αφήσαμε και φτιαχτήκανε και τώρα οι ίδιοι που τα φτιάξανε πάνε να φανούν σωτήρες. Αμ δε γίνονται αυτά.

Παρά ταύτα το παίζουν το χαρτί. Εγώ σε μονοδρόμους δεν πιστεύω. Πιστεύω ότι μία χώρα πρέπει να έχει στρατηγική. Σχέδιο εθνικής διάσωσης. Ακόμα και αν πας στη δραχμή θα πας στη δραχμή συντεταγμένα. Δεν θα πας με φοβίες. Ξέρετε τι φοβάμαι; Σε λίγο θα είμαστε μέσα στο ευρώ με συνθήκες δραχμής.

Νομίζω ότι το 2013 θα βγούμε έτσι και αλλιώς από το ευρώ. Κάτι θα γίνει δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι αυτή η κατάσταση. Σου λέει και κάποιος να ‘ρθει κάποιος αξιόπιστος να σου πει αν έχεις δύο σπίτια δώσε μου το ένα. Θα πεις πάρε το αλλά να ξέρεις ότι σε πέντε χρόνια θα βγούμε. Θα το δίνανε. Αυτό το πράγμα το βάζω το βγάζω, δεν φταίω εγώ, φταίνε οι άλλοι δεν περπατάει.

Μιλήστε μου για τα πολιτικά σας σχέδια.

Τα πολιτικά μου σχέδια. Εγώ είμαι πασοκογενής. Έφυγα από το ΠΑΣΟΚ σχετικά νωρίς για τους δικούς μου προσωπικούς λόγους και πριν 18 μήνες όταν δημιουργήθηκε η Δημοκρατική Αριστερά με τον Φώτη τον Κουβέλη εντάχθηκα σε αυτή. Είμαι στην Εκτελεστική Επιτροπή της Δημοκρατικής Αριστεράς και κατά πάσα πιθανότητα θα είμαι υποψήφιος στην Α΄Αθήνας με τη Δημοκρατική Αριστερά. Θεωρώ τόλμημα ένα κομμάτι της αριστεράς να λέει ότι είναι κυβερνώσα αριστερά δηλαδή ότι δε λέει για έναν άλλο παράδεισο που θα γίνει κάποτε αλλά θα πάρω τις ευθύνες μου τώρα.

Με την αριστερά έχεις αυτό το πρόβλημα. Λες μυρίζουν τα σκουπίδια και σου λέει αν δεν ήταν ο καπιταλισμός...Κάνει θεωρία ενώ πρέπει να βγάλεις τα σκουπίδια από μπροστά. Δεν θέλω να με σώσει στον Παράδεισο, θέλω να με σώσει σήμερα. Αν δεν βγω πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της η αριστερά αν αυτά που λέει γίνονται και αν ξέρει ότι μπορεί να τα κάνει. Αυτή η ελπίδα ένα κόμμα με έντιμους ανθρώπους, όχι ότι οι άλλοι είναι ανέντιμοι, ότι δεν έχουν διαπλεκεί, προτείνει τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό και την ευθύνη και το δημόσιο συμφέρον έχει ενδιαφέρον εξού και ο κόσμος το αγκαλιάζει.

Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις βγαίνετε δεύτερο κόμμα. Πώς νιώθετε;

Εγώ δεν το κοιτάω αυτό, κοιτάω το χαμόγελο του κόσμου.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι η Δημοκρατική Αριστερά αποτελεί δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ. Τι απάντηση δίνετε σε αυτό;

Όταν το ΠΑΣΟΚ έχει 8% και εμείς έχουμε 18% πώς μπορεί να είσαι ουρά αυτοουνού που έχει 8%; Αυτό μπορεί να ίσχυε στην αρχή, που δεν ίσχυε, αλλά είχε μία λογική να το πει κάποιος. Ποιο δεκανίκι πιανού ΠΑΣΟΚ καταρχήν; Για να 'σαι δεκανίκι πρέπει να είσαι λιγότερο και εγώ είμαι περισσότερο. Δέυτερο πρέπει να υπάρχει το άλλο. Το ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή ποιο είναι ο Βενιζέλος είναι, ο Παπανδρέου είναι, ο Παπουτσής είναι;

Μία περίπτωση που συνεργαστεί το ΠΑΣΟΚ με τη Δημοκρατική Αριστερά εσείς τι θα κάνετε;

Να το συζητήσουμε αυτό όταν δούμε ποιους θα φέρει στη βουλή ο ελληνικός λαός. Με ποιες συνθήκες θα κατέβει το ΠΑΣΟΚ ή ό,τι άλλο φτιαχτεί. Εγώ πιστεύω ότι θα φτιαχτούν κόμματα.

Τι αποτέλεσμα θα έχουν και τι προγραμματικές συγκλίσεις μπορείς να κάνεις. Εμείς είμαστε υπέρ της αναδιάταξης του σοσιαλδημοκρατικού αριστερού χώρου το ξαναφτιάξουμε αυτό το πράγμα γιατί διαλύθηκε και από εκεί και πέρα το να πει κανένας ότι εγώ θα μπω σε μία κυβέρνηση του ψ ή του χ δεν έχει κανένα νόημα αυτή τη στιγμή γιατί είναι όλα ρευστά. Εδώ κινείται το υπέδαφος ολόκληρο.

Είστε αισιόδοξος για το μέλλον της χώρας;

Ως άνθρωπος είμαι αισιόδοξος. Ως πολίτης φοβάμαι ότι η οικονομική κρίση δεν μας έχει αλλάξει το αξιακό μας σύστημα και αυτό με φοβίζει πάρα πολύ. Έχουμε στριμωχτεί οικονομικά όμως μουντζώνουμε με τον ίδιο τρόπο, ξεγελάμε με τον ίδιο τρόπο τον άλλον, παρκάρουμε με τον ίδιο τρόπο. Έχουμε τα ίδια αξιακά χαρακτηριστικά που είχαμε και πριν την κρίση. Αυτό με τρομάζει. Δηλαδή αν αύριο μας τα χαρίσουν όλα και φύγουμε από το οικονομικό πρόβλημα.

Θα πάψουν να αντιγράφουν οι μαθητές, θα πάψουν τα πελατειακά συστήματα; Θα πάψουμε να μουντζώνουμε; Αυτό είναι πρωτοτυπία σε όλο τον κόσμο να μουντζώνουμε το διπλανό μας. Θα πάψουμε να τα κάνουμε όλα αυτά; Αν δεν πάψουμε θα πάει να πει ότι είμαστε ένας λαός που θέλει να ζήσει με έναν συγκεκριμένο τρόπο.

Και πώς θα πάψουμε να τα κάνουμε αυτά;
Η μεταπολίτευση έφερε μία αίσθηση μίας δημοκρατίας και κοινωνίας χωρίς όρια. Πρέπει να ξανασυμφωνήσουμε πως ζούμε μαζί. Πώς ζούμε μεταξύ μας. Με ποιους όρους ζούμε.

Είναι αργά για «λαϊκίστικα» δάκρυα κ. Βενιζέλο

Σε  εσάς προσωπικά κύριε  Υπουργέ των Οικονομικών  τα έλεγα!

Αλλά φυσικά, εγώ τι είμαι για να μου δώσετε σημασία και να με ακούσετε;

Μια απλή Βουλευτής που κουβαλάει όλο το άγος από την οργή του κόσμου για τη διαχρονική πολιτική σπατάλη. Τι άλλο είμαι, παρά μία από τους Βουλευτές - και δη τους νέους Βουλευτές - και μάλιστα με βαριά ένσημα στον ιδιωτικό τομέα από την εργασία μου για να δώσετε, όταν έπρεπε, σημασία στις προτάσεις μου; 

Να σας  θυμίσω για μία ακόμη φορά τι είχα πει από το βήμα της Βουλής από τις αρχές Δεκέμβρη:

«…Στην Ελλάδα έχουμε σαράντα εννέα Υπουργούς, δύο Αντιπροέδρους. Μην πούμε πόσο στοιχίζουν όλοι αυτοί. Συνοδευτικά, κρατικά αυτοκίνητα, βενζίνες πληρωμένες από το φορολογούμενο, σε αντίθεση με τους Βουλευτές, που ορθώς πληρώνουμε εμείς τη βενζίνη. Επτακόσιες χιλιάδες ευρώ μόνο το τεθωρακισμένο ενός από τους Αντιπροέδρους, την ίδια στιγμή που στην Πορτογαλία οι Υπουργοί είναι έντεκα και στην Ιταλία δεκαέξι…».

Είχα μάλιστα τονίσει, ως παράδειγμα για την αναγκαιότητα εξορθολογισμού, εν γένει, των Κρατικών δαπανών μια προσωπική εμπειρία από την εποχή που ήμουν απλώς δημοσιογράφος, «…Θυμάμαι κ. Υπουργέ πως ο Αλ Γκορ, Αντιπρόεδρος της αμερικανικής Κυβέρνησης επί Κλίντον, μιλώντας το 2007 στο Μέγαρο Μουσικής είχε πει κάτι εντυπωσιακό! Ότι, με το που έπαψε να είναι Αντιπρόεδρος στην Κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, πήρε το αυτοκίνητό του και τη γυναίκα του και πήγε εκδρομή, που αυτό σημαίνει ότι εδώ και τώρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όλα τα των πρώην, πρώην, πρώην, προνόμια καταργούνται. Να τα ακούει ο κ. Βενιζέλος! Όλα τα πρώην, πρώην, πρώην προνόμια και νυν, των χηρών και των ορφανών του πολιτικού συστήματος καταργούνται!»

Αυτά –  όπως και άλλα πολλά για την  περιστολή των κρατικών, εν γένει, δαπανών- τα είπα, πριν φθάσουμε στην δραματική κατάσταση του «ΝΑΙ» για να σωθεί η χώρα από μία χρεοκοπία.

Και… ο νοών νοείτω.

ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΙΠΙΛΗ

Βουλευτής της Ν.Δ.

H Μυρωδιά της αστυνομικής καταστολής είναι πάντα ίδια: ΧΗΜΙΚΗ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ

Γράφει ο
ΘΕΜΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ*

Για ακόμη μια φορά, στη χτεσινή μεγαλειώδη διαδήλωση της 12ης Φεβρουαρίου, οι εκατοντάδες χιλιάδες ειρηνικοί πολίτες που εκφράσαμε την εναντίωσή μας στα μέτρα που θα επιφέρουν τη σίγουρη περαιτέρω εξαθλίωση της ζωής μας και την υποθήκευση του μέλλοντος της πατρίδας μας και των μελλοντικών γενεών, υποστήκαμε την αδικαιολόγητη, αδίστακτη και εγκληματική επίθεση των δυνάμεων καταστολής, προφανώς εκτελούντων εντολές της κυβέρνησης Παπαδήμου για εκκένωση της Πλατείας Συντάγματος, προκειμένου να μην περάσει εικόνα πολιορκούμενης Βουλής στις τηλεοπτικές οθόνες απανταχού του κόσμου – και βέβαια για τρομοκράτηση και καταπτόηση του φρονήματος μας ως ελεύθερα σκεπτόμενων δημοκρατικών πολιτών.

Η στάση της αστυνομίας και της κυβέρνησης βαρύνεται ακόμη περισσότερο εξαιτίας της ασύδοτης, εξωφρενικής χρήσης χημικών –απόδειξη της βαρβαρότητας, το γεγονός ότι οι δυνάμεις καταστολής «ξέμειναν» από πολεμοφόδια κάποια στιγμή– χημικών που περιέχουν ιδιαίτερα βλαπτικές για την ανθρώπινη αλλά και τη δημόσια υγεία ουσίες (τα συγκεκριμένα χημικά παραμένουν ενεργά μέχρι και δύο μήνες, αν απορροφηθούν από πορώδεις επιφάνειες, όπως τοίχοι ή άσφαλτος. Σε μακροχρόνια έκθεση μπορεί να προκαλέσουν καρκινογένεση, γενετικές μεταλλάξεις και ανωμαλίες, ακόμη και θάνατο, αν χρησιμοποιηθούν σε κλειστούς χώρους όπως πχ. οι υπόγειοι σταθμοί του μετρό, στοές…) Η χρήση των χημικών όπλων που περιέχουν την επικίνδυνη ουσία CS έχει καταγγελθεί και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο [European Parliament, «Crowd Control techniques: An appraisal of technologies for political control)», Λουξεμβούργο, Ιούνιος 2000, ΡΕ 168.394/FinSt.)]

Σημειωτέον ότι οι αδίστακτοι πραιτωριανοί-διεκπεραιωτές των κυβερνητικών εντολών, δεν δίσταζαν να ρίχνουν χημικά ακόμη και μες σε καταστήματα και καφέ της περιοχής του κέντρου όπου πολίτες καταφεύγαμε για να γλιτώσουμε από την εσκεμμένη μανία τους – την ίδια στιγμή που η πόλη παραδινόταν ανοχύρωτη στις φλόγες της παράνοιας και της εξαλλοσύνης.

Δεν είμαστε διατεθειμένοι, ως Έλληνες προοδευτικοί πολίτες, να ανεχόμαστε τέτοιου είδους συμπεριφορές από τον οποιονδήποτε. Πολύ περισσότερο από την αστυνομία της χώρας που καθήκον της είναι η προστασία κι όχι η κακοποίηση πολιτών – και μάλιστα ειρηνικών διαδηλωτών.
Η κυβέρνηση ας αναλάβει τις ευθύνες της: υπάρχουν όρια στις αντοχές μας, κι έχουν ήδη ξεπεραστεί…

*Γραμματέας της Οργάνωσης Οικολογίας της Δημοκρατικής Αριστεράς – μέλος της Κεντρικής Επιτροπής

Σου φωνάζω, μ΄ακούς;

Του ΔΗΜ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ
Πρ. ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΧΑΛΚΙΔΑΣ
Στελέχους της ΔΗΜΑΡ

Είναι προφανές πως ζούμε "ιστορικές" στιγμές, πως ζούμε την πιο "δραματική" περίοδο, μετά τη μεταπολίτευση, και γι΄αυτό οφείλουμε -άπαντες-, να πάρουμε ξεκάθαρη θέση.

Έχουμε χρέος και καθήκον να επιλέξουμε "πλευρά". Να επιλέξουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε.

Να απαντήσουμε με πλήρη σαφήνεια, στο ερώτημα τί αποδεχόμαστε και τι απορρίπτουμε. Να θέσει ο καθένας μας, τις δικές του κόκκινες γραμμές.

Να αποφασίσουμε αν αποδεχόμαστε ή απορρίπτουμε τη νέα δανειακή σύμβαση, που μας "προσφέρουν" οι εταίροι μας!

Αν αποδεχόμαστε τον κυνικό εκβιασμό τους. Αν αποδεχόμαστε την "άνευ όρων παράδοση" της χώρας μας.

Αν αποδεχόμαστε τις βάρβαρες επιλογές της τρόικας, που όχι μόνο διαλύουν το κοινωνικό κράτος, τις εργασιακές σχέσεις και τη μισθωτή εργασία στη χώρα μας, αλλά ναρκοθετούν ακόμα κι αυτή την ίδια την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Η προσωπική μου άποψη αλλά και η πολιτική θέση της ΔΗΜ.ΑΡ. είναι ότι η δανειακή σύμβαση, που προωθείται για ψήφιση στη βουλή είναι απαράδεκτη.

Τα δυσβάσταχτα μέτρα που προβλέπει, εξοντώνουν τους οικονομικά αδύναμους και οδηγούν την ελληνική οικονομία σε περαιτέρω ύφεση.

Δεν έχει καμία αναπτυξιακή προοπτική και κυρίως διαμορφώνει συνθήκες εξαθλίωσης της κοινωνίας.

Αυτή η "προσφορά", αυτή η "βοήθεια", δεν γίνεται αποδεκτή από την ελληνική κοινωνία.

Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες απορρίπτουν τη σύμβαση και απαιτούν το ίδιο και από τους εκπροσώπους τους.

Ας τους δείξουμε με τη συμμετοχή μας, ότι είμαστε αποφασισμένοι να το πετύχουμε.

Στην πιο κρίση καμπή της μεταπολιτευτικής ιστορίας της χώρας, η παρέμβαση των κοινωνικών δυνάμεων με μαζικές και ειρηνικές διαδηλώσεις είναι απολύτως αναγκαία.

Η φωνή του κόσμου της εργασίας, των ανέργων, των συνταξιούχων, που βλέπουν εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα δεκαετιών να συνθλίβονται, θα ακουστεί δυνατά εντός και εκτός των "τειχών":
ΟΧΙ ΣΤΗ ΣΥΜΒΑΣΗ - ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ- ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ.

ΕΣΥ.. τι λες ;;;

Το Ε.Σ.Υ καταρρέει με τον πλέον επίσημο και παταγώδη τρόπο..
Τα νοσοκομεία με μεγάλη δυσκολία εφημερεύουν, λόγω έλλειψης ανθρώπινου δυναμικού και υγειονομικού υλικού… Ειδικευόμενοι  παθολόγοι κάνουν εφημερία αντί των καρδιολόγων ..
Ο ιατρικός κόσμος υπογραμμίζει τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει το Σύστημα Υγείας με κυρίαρχο την έλλειψη ιατρικού προσωπικού, ιδιαίτερα στη περιφέρεια, γεγονός που επιφέρει σοβαρές δυσλειτουργίες. Οι διακομιδές των ασθενών είναι άκρως επικίνδυνες πλέον γιατί συνοδεύονται από προσωπικό του νοσοκομείου αντί για γιατρούς σε μη επανδρωμένα ασθενοφόρα. Άρα, αν έχεις τύχη διάβαινε, σε μια χώρα που η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία της είναι εκρηκτική, ειδικότερα σε αυτά της περιφέρειας, εξαιτίας των χιλιάδων κενών ιατρικών θέσεων, που μαζί με τις συνταξιοδοτήσεις, φτάνουν περίπου τις 6.500…
Σύσσωμοι οι γιατροί αντιτίθενται στον ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΣΤΗΚΑΝ τα Αυστραλιανά Κλειστά Ενοποιημένα Νοσήλια (ΚΕΝ), μια που δεν υπήρξε καμία προσαρμογή στα ελληνικά νοσοκομειακά δεδομένα.                 Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ  είχε αποτέλεσμα την εκτίναξη του κόστους, το οποίο θα κληθούν να πληρώσουν τα ασφαλιστικά ταμεία και οι ίδιοι οι ασφαλισμένοι. Πρόσφατα ο Υπουργός επισκέφθηκε την Γερμανία για να μελετήσει τον από δεκαετίας τρόπο εφαρμογής των εκεί ΚΕΝ.
  Σύμφωνα με τα στοιχεία των νοσοκομειακών γιατρών, τα οποία επιβεβαίωσε και γι αυτό ανέστειλε την εφαρμογή τους, στη τελευταία σύσκεψη των ΔΙΟΙΚΗΤΩΝ ΤΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ ο Υπουργός, η εφαρμογή του νέου μέτρου είχε ως αποτέλεσμα τον τριπλασιασμό του κόστους νοσηλείας. Σημειώνουμε ότι στις συμβεβλημένες ιδιωτικές κλινικές με τα Ταμεία το κάθε ΚΕΝ κοστολογούταν αυξημένο κατά 20%...
ΠΟΥ  ΧΑΘΗΚΕ ο δημιουργικός διάλογος για την Υγεία;
ΓΙΑΤΙ περάσαμε σ έναν θλιβερό μονόλογο του εκάστοτε Υπουργού που νομοθετεί με τη σιγουριά που του παραχωρεί η καρέκλα του γραφείου του και οι προτάσεις των αυλικών ;;
Οι διορισμένοι απ τη γραμματεία του ΥΠ. ΥΓΕΙΑΣ , ακόμα κι αν έχουν τη θέληση, σε τι ποσοστό είναι γιατροί η τουλάχιστον  έχουν γνώση των θεμάτων Υγείας ;;
  H προχειρότητα με την οποία νομοθετεί η ηγεσία του υπουργείου Υγείας σε θέματα σημαντικά είναι μνημειώδης... Δυστυχώς, τα όποια θετικά σημεία απαξιώνονται από άρθρα τα οποία εξυπηρετούν συμφέροντα ομάδων…
 Οι κ. Λοβέρδος, Βενιζέλος και Κουτρουμάνης θα πρέπει να απαντήσουν δημόσια στο πως θα μπορεί να παρέχεται ποιοτική, ασφαλής και αξιοπρεπής περίθαλψη στους ασθενείς, όταν οι μονάδες του ΙΚΑ , π.χ.  δεν προμηθεύονται αντιδραστήρια, με τους ασφαλισμένους να στερούνται ακόμα και την δυνατότητα μιας απλής εξέτασης αίματος…
Υ.Γ : Αυτά προέκυψαν από τη συζήτηση μου με τον Βασίλη Νοτιά, ειδικευόμενο παιδίατρο. Κι όταν τον ρώτησα τι βλέπει να γίνεται,  κούνησε το κεφάλι  κι έφυγε βιαστικά να πάει να αγοράσει δικά του  γάντια γιατί δεν είχαν  στο νοσοκομείο…. 

Νατάσα Ράγιου
Αν. Γραμματέας Γυναικείων Θεμάτων Ν.Δ π. βουλευτής Αχαΐας

ΟΙ ΔΙΑΥΛΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΑΣ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΝΟΙΧΤΟΙ!*

Του Θέμη Δημητρακόπουλου

Κι αν ακόμη η ενότητα της Μεγάλης Δημοκρατικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν είναι, δυστυχώς, εφικτή την παρούσα στιγμή –δεν θα αναλύσω εδώ τους λογούς και τις αίτιες– αυτό που προέχει είναι να μείνουν ανοικτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας.

Προπάντων στη βάση, στον κόσμο που αγωνία και πάσχει και ελπίζει σε μια ενωτική, προοδευτική διέξοδο από τον προδιαγεγραμμένο μαρασμό, και εντέλει θάνατο, της ελληνικής κοινωνίας· δυσοίωνη εξέλιξη που μας "εξασφαλίζουν" τα νέα ανθρωποκτόνα μέτρα των "σωτήρων" μας, σε συνδυασμό με τα προηγούμενα.

Και για τούτο, επιβάλλεται να πέσουν οι τόνοι της όποιας αντιπαράθεσής, τόσο ανάμεσα στους κομματικά ενταγμένους και τους "οπαδούς" – όσο και σε ηγετικό επίπεδο. Φτάνουν πια οι ένθεν και ένθεν αιτιάσεις και ενοχοποιήσεις, οι κραυγές και οι ψίθυροι.

Ας καταλάβουμε ότι το 2012 δεν είναι 2009 ή 2010– ότι απέχουν έτη φωτός μεταξύ τους. Ας αφουγκραστούμε το ζοφερό παρόν και ας προετοιμαστούμε για ένα ακόμη πιο δύσκολο μέλλον που έρχεται καλπάζοντας.

Και ο κοινός παρονομαστής, σίγουρα θα βρεθεί κάποια στιγμή. Η Αριστερά είναι ένα πλατύ, δυνατό ποτάμι – σήμερα τα νερά του μπορεί να έχουν θολώσει απ' την αντάρα των καιρών, όμως όσοι κι όσες καθόμαστε στις δυο του όχθες, αδιάφορο σε ποια, κάποια στιγμή θα πέσουμε να κολυμπήσουμε όλοι μαζί, έχοντας κατά νου τον πόθο μας γι' αυτή την κοινωνία, γι' αυτή την πατρίδα που μας αξίζει, σε εμάς και τα παιδιά μας.

Θέμης Δημητρακόπουλος
μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς
(*με αφορμή το ενωτικό κάλεσμα που απεύθυνε σήμερα ο Δημήτρης Παπαδημούλης)

Η διαχείριση της δημοσκοπικής έκρηξης της ΔΗΜ. ΑΡ. και η κρίση του πολιτικού συστήματος

Tου Παναγιώτη Δημητρακά*

• Το πολιτικό κομματικό σύστημα καταρρέει με επίκεντρο την ελεύθερη πτώση του ΠΑ.ΣΟ.Κ , όπως εκφράζεται σε όλες τις μετρήσεις. Μαζί του καταρρέει και ο δικομματισμός ως σύστημα εναλλαγής κυβερνήσεων και συγκοινωνούντων δοχείων των ψηφοφόρων των δύο κομμάτων, δηλαδή οι απώλειες του ενός κόμματος, να είναι κέρδη του άλλου. Οι απώλειες του ΠΑ.ΣΟ.Κ. διαρρέουν πλέον συντριπτικά προς απροσδιόριστη ψήφο και προς τα αριστερά, πρωτίστως στη ΔΗΜ.ΑΡ.
• Η πλήρης όμως ήττα του δικομματισμού είναι η αποτυχία του στόχου αυτοδυναμίας της Ν.Δ. και αυτό είναι δυνατό διότι και η Ν.Δ. παρουσιάζει χαμηλό ποσοστό συσπείρωσης των εκλογέων της του 2009 και αντιφάσεις στην πολιτική της.

Η ΔΗΜ.ΑΡ. οφείλει να αναδείξει ότι το αποτυχών πολιτικό σύστημα είχε δύο πυλώνες συνυπεύθυνους και ότι δεν μπορεί να αποτελέσει λύση η Ν.Δ., χωρίς καμία αυτοκριτική για την «συνεισφορά της» στο πελατειακό κράτος, στο έλλειμμα και στο χρέος. Όπως δεν αποτελεί λύση το παιχνίδι της δημαγωγικής αντιπολίτευσης – συμπολίτευσης, που επιχειρεί ο κ. Σαμαράς, αλλά χρειάζεται ένα ρεαλιστικό σχέδιο διάσωσης και ανάκαμψης της χώρας με επίκεντρο την παραγωγή και την εργασία.

• Για πρώτη φορά, οι τρεις εκδοχές της αριστεράς, ΚΚΕ, ΣΥ.ΡΙΖ.Α, Δ.Α., αθροιζόμενες είναι η πρώτη δύναμη στην πρόθεση ψήφου. Εξ αυτού, ο Πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προτείνει τη σύμπραξη της Αριστεράς ως πολιτική λύση. Είναι όμως φανερό ότι οι δυνάμεις αυτές δεν αθροίζονται πολιτικά. Η ΔΗΜ.ΑΡ. είναι για την αλλαγή της πολιτικής της Ε.Ε. για την παραμονή της χώρας μας εντός της ευροζώνης και την αποφυγή της πτώχευσης. Σε αντίθετη κατεύθυνση κινείται το ΚΚΕ και οι μισές δυνάμεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Πρακτικά ο Πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν έχει επιτύχει τη στρατηγική ενότητα, ούτε εντός των γραμμών του. Επομένως, η πρόταση δεν έχει κανένα ρεαλισμό. Αυτό δεν αποκλείει την κοινή δράση για αποτροπή αρνητικών μέτρων και επιμέρους λύσεων κάποιων προβλημάτων. Όμως, ακόμη και αυτή η δυνατότητα αποτρέπεται από ανεδαφικές τακτικές και εξωπραγματικά αιτήματα.

Είναι φανερό ότι δεν μπορεί να συγκροτηθεί καμία ενότητα της αριστεράς και εναλλακτική λύση χωρίς προγραμματική βάση και την προγραμματική βάση που εμείς προτείνουμε είναι ο αριστερός ευρωπαϊσμός, οι βαθιές μεταρρυθμίσεις του πολιτικού συστήματος, της δημόσιας διοίκησης και του παραγωγικού μοντέλου.

• Η δημοσκοπική έκρηξη της ΔΗΜ.ΑΡ. και η σύνθεσή της πρόθεσης ψήφου προέρχεται βάσει μιας εκ των μετρήσεων:

-1,5% από το ΣΥ.ΡΙΖ.Α, ψηφοφόρους που εκπροσωπούσαμε, 3% από ένα κόσμο που δεν ψήφισαν ή δεν ψήφισαν τα παρακάτω κόμματα στις προηγούμενες εκλογές, 0,25% από Οικολόγους, 5,75% από ΠΑ.ΣΟ.Κ., 1,20% από Ν.Δ., 0,30% από ΛΑ.Ο.Σ.. Σύνολο 12%.

Είναι φανερό ότι, η πολύπλευρη κρίση, οικονομική και κοινωνική, καθώς και τα αδιέξοδα της εφαρμοσμένης πολιτικής, ωθούν τις δυνάμεις αυτές, κύρια τις προερχόμενες από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. προς τη ΔΗΜ.ΑΡ. Δεν πρόκειται για μια «βουβή» δημοσκοπική έκρηξη, αλλά για γεγονός που εκφράζεται καθημερινά με δηλώσεις εντάξεων στο κόμμα, στα ψηφοδέλτια, και υποστήριξης μας στις εκλογές, ιδιαίτερα από το χώρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ανένταχτων.

• Η υποδοχή αυτών των δυνάμεων και η διαχείριση αυτού του ρεύματος, είναι το πρώτιστο πολιτικό καθήκον, καθώς και η έκφρασή του, προγραμματικά, εκλογικά, με τη συμμετοχή στα ψηφοδέλτιά μας των καλύτερων, που το σηματοδοτούν και με εντάξεις και συσπειρώσεις δυνάμεων στο κόμμα και γύρω από το κόμμα. Πρόκειται για μία κυοφορούμενη συμμαχία με επίκεντρο το κόμμα μας και στα πλαίσια της πολιτικής μας για την ανασυγκρότηση του δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου.
• Προϋποθέσεις πραγματοποίησής της είναι:

• Η συγκεκριμενοποίηση του εκλογικού μας προγράμματος στον άξονα, όχι χρεωκοπία της χώρας, εντός του ΕΥΡΩ και της Ε.Ε., και αναδεικνύοντας πολιτικές αλλαγής της λιτότητας και της ύφεσης στην Ε.Ε. και τη χώρα, αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, των αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων του δημοσίου και του πολιτικού συστήματος διακυβέρνησης της χώρας.
• Η Συνάντηση με αυτές τις δυνάμεις με ποίκιλες μορφές, όχι μόνο σε επίπεδο κορυφαίων, αλλά και απλών ανθρώπων, από κάτω μέχρι πάνω. Είναι άμεσο καθήκον, ακόμη και η υπόδειξη διαμόρφωσης ομάδων πρωτοβουλίας υποστήριξης της ΔΗΜ.ΑΡ. .
• Δεν μπορεί να εκφραστεί αυτή η δημοσκοπική έκρηξη σε ψήφο, αν δε βρεθούν να τη σηματοδοτήσουν συγκεκριμένα πρόσωπα και στα ψηφοδέλτια. Απαιτείται η διεύρυνση των ψηφοδελτίων με συνεργαζόμενους αυτού του ρεύματος.
• Το φαινόμενο τροφοδότησε μια εσωτερική συζήτηση για την διαχείρισή του, όπου εκφράστηκαν και φοβίες για την αλλοίωση του χαρακτήρα του κόμματος.

Δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Το κόμμα μας αν και νεοσύστατο, διαθέτει ώριμες δυνάμεις να διαμορφώσει ψηφοδέλτια εξισορροπημένης έκφρασης των δυνάμεών μας και των δυνάμεων που στρέφονται προς εμάς. Διαθέτει την ικανότητα πέρα από την προγραμματική πολιτική συμφωνία στο εκλογικό μας πρόγραμμα, να εντάξει στα ψηφοδέλτια τους ανθρώπους εκείνους, που έχουν μια πορεία που δεν προκαλεί το κοινό αίσθημα και δεν θίγει την ηθική υπόσταση της πολιτικής μας με διαφθορά και πελατειακές σχέσεις.

Φυσικά δεν είναι εύκολο το εγχείρημα, να μην μας διαφεύγει ότι θα επιχειρηθεί, όσο και αν έχει περιορισμένα περιθώρια, η ανασύνταξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και δεν πρέπει να το βοηθήσουμε με την στάση μας.

• Απαιτείται η υπέρβαση των αντιλήψεων κόμματος «παρέας», συναισθηματικής ιδιοκτησίας, διότι κάποιοι έχουμε πορεία 40ετίας σ’ αυτές τις απόψεις, κόμματος πολιτισμικής ταύτισης με την γενιά μας.

• Απαιτείται η ανάπτυξη της πρωτοβουλίας των μελών και των στελεχών αφού τα όργανα θα έχουν προσδιορίσει την πολιτική κατεύθυνση και το σχέδιο δράσης.

Θεσσαλονίκη, 8/2/2012

*Μέλος της Πολιτικής Επιτροπής Θεσσαλονικής της ΔΗΜΑΡ

«Αν αυτό που έκανε τώρα ο Σαμαράς, το έκανε από την αρχή ο Παπανδρέου, η Ελλάδα δεν θα ήταν σήμερα σε αυτά τα χάλια…»

ΔΗΛΩΣΕΙΣ  ΤΟΥ ΤΟΜΕΑΡΧΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΣ Ν.Δ.  Ν. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

«Αν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε φροντίσει, ευθύς εξαρχής, να ξενυχτήσει και να ταλαιπωρήσει την τρόικα, είχε ξεσκονίσει τόσο αναλυτικά το πρώτο μνημόνιο και είχε διαπραγματευτεί ουσιαστικά, θέτοντας και ουσιαστικές «κόκκινες γραμμές» και αντιπροτάσεις, η Ελλάδα δεν θα είχε φτάσει στα σημερινά χάλια».

Αυτό τόνισε μεταξύ άλλων ο Τομεάρχης Εργασίας της Νέας Δημοκρατίας και Βουλευτής  Αχαΐας, Νίκος Ι. Νικολόπουλος, μιλώντας το πρωί της Πέμπτης σε μέσα ενημέρωσης της Αθήνας και της Πάτρας, σημειώνοντας πως για πρώτη φορά φάνηκε τι σημαίνει διαπραγμάτευση και πόσο καταλυτικό ρόλο μπορεί να διαδραματίσει μια υπεύθυνη και στοχευμένη ελληνική στάση.

«Αυτή τη φορά ο Σαμαράς έκανε την διαφορά. Τις προηγούμενες, οι κ.κ. Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλος έκλειναν τις συμφωνίες εν ριπή οφθαλμού και ψήφιζαν τα μνημόνια με κλειστά μάτια, για να αποδειχθεί εκ των υστέρων πως… ούτε οι υπουργοί της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ δεν τα είχαν διαβάσει» πρόσθεσε ο Αχαιός πολιτικός, προσθέτοντας πως για πρώτη φορά, οι δανειστές βρήκαν απέναντί τους έναν πολιτικό ηγέτη που δεν δέχτηκε τη «συνταγή» αδιαμαρτύρητα, που μίλησε ευθαρσώς για τα υφεσιακά μέτρα, που έθεσε «κόκκινες γραμμές» και ανάγκασε τη τρόικα σε πολλές υποχωρήσεις και αναθεωρήσεις.

«Το μεγάλο πρόβλημα της χώρας αυτή τη στιγμή λέγεται “διετία ΠΑΣΟΚ”» επεσήμανε ο Τομεάρχης Εργασίας της Ν.Δ. σημειώνοντας πως η πρωτοφανής αφερεγγυότητα των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, η αδράνεια που επέδειξαν και η παντελής ανικανότητά τους, μετέτρεψαν την Ελλάδα και τους πολιτικούς εκπροσώπους της σε παντελώς αναξιόπιστους. Αποκαλύπτοντας, μάλιστα, λεπτομέρειες της διαπραγμάτευσης, το βράδυ της Τετάρτης, ο κ. Νικολόπουλος ανέφερε πόσες φορές ο Α. Σαμαράς συνάντηση «τοίχο δυσπιστίας» των δανειστών. «Φτάσαμε στα έσχατα επίπεδα αναξιοπρέπειας και αναξιοπιστίας, εξαιτίας του “αρχιτέκτονα του χάους”, κ. Παπανδρέου. Και αυτό χρεώνεται σήμερα και στον Σαμαρά. Είναι άδικο. Και για τον Σαμαρά, όσο και πολύ περισσότερο για τον ελληνικό λαό, ο οποίος επί δύο χρόνια πληρώνει το μάρμαρο. Όμως έτσι είναι και πρέπει ο Αντώνης Σαμαράς, καθώς και όσοι είμαστε δίπλα του, να το παλέψουμε κι αυτό. Και θα το παλέψουμε…» τόνισε ο κ. Νικολόπουλος.

* «Δεν είναι μόνο οι συντάξεις, πέτυχε πολλά ο Σαμαράς…»

Αναφερόμενος  στη συμφωνία, στην «εμμονή για  τις συντάξεις» και την διαφορά των 300 εκ. ευρώ, ο κ. Νικολόπουλος τα χαρακτήρισε όλα αυτά «παραμορφωτική προπαγάνδα του συστήματος ΠΑΣΟΚ». Πιο συγκεκριμένα, ανέφερε:

«Μην πέφτετε  στην παγίδα της πράσινης λαίλαπας…  Σκεφτείτε μόνο, πως τις προηγούμενες μέρες όλα τα πρωτοσέλιδα έγραφαν για τον 13^ο και 14^ο μισθό. Ε, λοιπόν, δεν υπάρχει τέτοιο θέμα! Έφυγε από την μέση μετά την αντίδραση του Αντώνη Σαμαρά. Ο Σαμαράς δεν διαπραγματεύτηκε μόνο τις συντάξεις. Πέτυχε να μην κοπούν, ο 13^ος και 14^ος μισθός. Πέτυχε να μην υπάρξει θέμα αύξησης των αντικειμενικών αξιών. Πέτυχε να μην κοπούν τα πολυτεκνικά επιδόματα. Πέτυχε, για πρώτη φορά, να υπάρξουν μέτρα μη μισθολογικού κόστους, όπως η μείωση των εργοδοτικών εισφορών. Και φυσικά, διαπραγματεύτηκε σκληρά για τις συντάξεις. Και όχι μόνο τις επικουρικές… Γιατί, στη Ν.Δ. πιστεύουμε πως δεν υπάρχει πιο ανάλγητο μέτρο από το να κόβεις αυτά που δικαιούται αυτός που πλήρωσε μια ζωή. Και τέλος, διαπραγματεύτηκε σκληρά για τον κατώτατο μισθό. Αλλά έπεσε πάνω σε «τοίχο». Μας ζητούσαν τρόπους, αφενός να καλυφθεί το κόστος και αφετέρου, να τονωθεί η αγορά εργασίας ειδικά των νέων. Συμφωνούμε και εμείς πως πρέπει να βρεθούν τρόποι να μπουν περισσότεροι νέοι στην αγορά εργασίας, Διαφωνούμε με την μείωση των μισθών για όλους. Σε κάθε αντιπρότασή μας όμως, συναντούσαμε δυσπιστία. Και… έναν διαλυμένο παραγωγικό ιστό ο οποίος δεν μπορεί να εγγυηθεί άμεση ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα. Στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης λοιπόν, δεχτήκαμε πράγματα και τους αναγκάσαμε να δεχτούν πολλά κι αυτοί. Και δέχτηκαν κι άλλα, που θα φανούν στο κείμενο της τελικής συμφωνίας…» 

* «Αν ο Σαμαράς έλεγε όχι σε όλα, θα γελάγαμε για λίγο αλλά θα κλαίγαμε για πολύ!»

Τέλος, απαντώντας σε ερωτήσεις, γιατί ο Α. Σαμαράς  δεν είπε «όχι» συνολικά στο σχέδιο, καθώς προβλέπει νέα βάρη για τον λαό, ο κ. Νικολόπουλος υπογράμμισε χαρακτηριστικά: «Αν ο Σαμαράς έλεγε όχι, θα γελάγαμε για λίγο αλλά θα κλαίγαμε για πολύ». Και εξηγώντας, τόνισε: «Για μερικές ώρες θα τραγουδούσαμε θούριους και θα λέγαμε ωραίες πατριωτικές κουβέντες, αλλά αν η χώρα οδηγείτο σε άτακτη χρεοκοπία, ποιός θα σταματούσε τις ορδές των φοβισμένων πολιτών που θα έτρεχαν στις τράπεζες να αποσύρουν τις καταθέσεις τους και θα άδειαζαν τα ράφια των σούπερ μάρκετ, σε μια χώρα που δεν έχει ούτε καν επάρκεια σιτηρών, δηλαδή για να φάει ψωμί;»

«Όποιος με ευκολία λέει πως προτιμάει την  χρεοκοπία, ή δεν καταλαβαίνει ή  λαϊκίζει επικίνδυνα! Και είναι αυτοί, που μετά τους πανηγυρισμούς, θα ζητούσαν την κεφαλή του Σαμαρά επί πίνακι, όταν ο μισθός του μεροκαματιάρη δεν θα έφτανε ούτε για να αγοράσει το γάλα των παιδιών του και οι καταθέσεις του μικροκαταθέτη θα έκαναν φτερά» τόνισε ο κ. Νικολόπουλος, καταλήγοντας πως η ευθύνη του Σαμαρά είναι «να μαζέψει τα συντρίμμια και να ξαναστήσει τη χώρα. Όχι να διαλύσει και τα συντρίμμια…».

* «Δεν εγκαταλείπουμε τις θέσεις μας αλλά και δεν θα επιτρέψουμε να μπει η Ελλάδα στον σκουπιδοτενεκέ της Ευρώπης»

Καταλήγοντας, ο κ. Νικολόπουλος υπογράμμισε πως  η Νέας Δημοκρατία, ως μεγάλη και  υπεύθυνη παράταξη, δεν εγκαταλείπει τις θέσεις της αλλά και δεν θα επιτρέψει να μπει η Ελλάδα στον «σκουπιδοτενεκέ» της Ευρώπης: «Ήμασταν οι πρώτοι που είπαμε όχι στο μνημόνιο. Οι πρώτοι που μιλήσαμε για λάθος συνταγή και για τον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Οι πρώτοι που προβλέψαμε τα διαδοχικά αδιέξοδα. Και οι πρώτοι που καταθέσαμε εναλλακτικές προτάσεις. Συνεχίζουμε με βάση τα πιστεύω μας. Δεν εγκαταλείπουμε τις ιδέες μας και τους στόχους μας. Δεν παραιτούμαστε των επιδιώξεών μας. Είναι σαφές πως εμείς, στη Ν.Δ. δεν θέλουμε μια ανυπόληπτη και γονατισμένη Ελλάδα έναντι των δανειστών, αλλά δεν θέλουμε και μια περιθωριοποιημένη Ελλάδα. Και είμαι βέβαιος πως οι πολίτες, καταλαβαίνουν ότι από εδώ και πέρα, και πολύ περισσότερο από τη στιγμή που θα μας αναθέσουν την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας, θέτουμε σε εφαρμογή το σχέδιο για επανεκκίνηση της οικονομίας και αναγέννηση της πατρίδας. Δεν είναι εύκολο. Το έργο θα είναι τιτάνιο και φυσικά, απαιτεί θυσίες. Ένα όμως υποσχόμαστε: Πως από εδώ και πέρα οι θυσίες δεν θα είναι άσκοπες. Μέρα με την μέρα θα κερδίζουμε το στοίχημα. Και όλοι θα το βλέπουν».

Η Δημοκρατική Αριστερά – φορέας διεξόδου και ελπίδας

Του Κώστα Κουτρούκη*

H ΔΗ.ΜΑ.Ρ συμπληρώνει 1,5 χρόνο παρουσίας στην πολίτικη ζωή του τόπου. Οι μέχρι σήμερα παρεμβάσεις της ,αυτό το κρίσιμο για την χώρα αλλά και τους πολίτες διάστημα,που συμπίπτει με την πρωτόγνωρη και βαθύτατη οικονομική κρίση θεωρούνται κατ αρχή θετικές. Γεγονός που επιβεβαιώνει την αναγκαιότητα δημιουργίας της.Τόσο στο επίπεδο των διακηρύξεων,του ύφους και του ήθους του εκφερόμενου πολιτικού λόγου,αλλά και της ουσίας των παρεμβάσεων,δημιουργεί νέα πολιτικά δεδομένα στο νέο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται.

Την στιγμή που το υπάρχον μεταπολιτευτικό σύστημα του δικομματισμού, καταρρέει υπό το βάρος των ίδιων του των αδιέξοδων, που οδήγησαν στην χρεοκοπία της χώρας. Ακόμη και την ύστατη αυτή στιγμή ,που οδηγούμαστε στην εξαθλίωση , αδυνατεί να ξεπεράσει τον λαϊκισμό,την υποκρισία και ν αναλάβει τις ιστορικές του ευθύνες του.

Το ανίκανο πολιτικό σύστημα ,που με τις ευλογίες του δημιουργήθηκε μια αντιπαραγωγική,καταναλωτική κοινωνία ,που μετάτρεψε την δημοσιονομική κρίση σε γενικευμένη κρίση της ελληνικής κοινωνίας ,σε κρίση θεσμών,κρίση πολιτισμική,κρίση προσανατολισμού,κρίση καθημερινής επιβίωσης,βυθίζεται στην ολοκληρωτική απαξίωση .Ταυτόχρονα η ΔΗ.ΜΑ.Ρ. διευρύνει το ακροατήριο της και κερδίζει την συμπάθεια των πολιτών.

Η ΔΗ.ΜΑ.Ρ. για να μετατρέψει την διαφαινόμενη συμπάθεια των πολιτών σε σταθερή σχέση εμπιστοσύνης οφείλει να κινηθεί στους επόμενους άξονες

1. Να επιβεβαιώνει συνεχώς τον σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό της. Ειδικότερα σε μια περίοδο που για πρώτη φορά,μετά από δεκαετίες,ο ευρωπαϊκή κατεύθυνση της χώρας ,στην συνείδηση των πολιτών, εμφανίζει δείγματα υποχώρησης.Είναι επιτακτικό να απαιτούμε μια Ευρώπη,που θα προχωρήσει πέρα από την νομισματική τόσο στην Οικονομική όσο και στην Πολιτική της Ολοκλήρωση. Μια Ε.Ε. με ενιαίο προϋπολογισμό,που τα πλεονάσματα του Βορρά δεν θα είναι ελλείμματα του Νότου,με διεύρυνση των δημοκρατικών θεσμών , με ενιαία αμυντικό σύστημα ,μια κοινωνική Ευρώπη αντάξια των προσδοκιών των λαών της αλλά και της ιστορίας της.

2. Να ξεπεράσει τα συμπλέγματα της παραδοσιακής αριστεράς,όπως το Όχι σε όλα,την στείρας καταγγελτικής αντιπολίτευσης,της πρόσδεσης στον μικρόκοσμο του πάλαι ποτέ ΚΚΕ εσωτ., του φόβου ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών. Με συγκεκριμένες προγραμματικές θέσεις και προτάσεις να θέτει το αίτημα της ανασυγκρότησης του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της οικολογίας,της εκπόνησης προγράμματος κυβερνητικής συνεργασίας,που θ απαντά,στην διαφαινόμενη μετεκλογική επανάληψη του «μεγάλου» συνασπισμού ΝΔ –ΠΑΣΟΚ αλλά και κάθε σκέψης μετάθεσης των εκλογών.

3. Να κρατήσει ανοιχτό μέτωπο στην ακροδεξιά,που μετά την νομιμοποίηση της, μέσω της συμμετοχή της στην κυβέρνηση Παπαδημου,και εκμεταλλευόμενη τα φαινόμενα ξενοφοβίας που δημιουργούν η οικονομική ανέχεια κι η κοινωνική ανασφάλεια, δείχνει διεκδικεί την συμμετοχή της στις μελλοντικές εξελίξεις ακόμη και μέσω των πιο ακραίων εκφράσεων της

4. Να οικοδομήσει μια νέα οργανωτική σχέση με τους πολίτες,μέσω διαδικασιών συγκρότησης ενός ανοιχτού κόμματος. Ενός πολιτικού φορέα,που ξεπερνώντας τις συγκεντρωτικές «παλαιολιθικές» οργανωτικές δομές ,θα βασίζεται στην συμμετοχή μελών και φίλων,στην αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων,στα ελάχιστα αναγκαία επίπεδα εσωτερικής ιεραρχίας, στην κατάργηση και την αναπαραγωγή συντεχνιακών δομών και διακρίσεων ,στην εναλλαγή των στελεχών,στην συνεχή επαφή με την κοινωνία καταργώντας τα οποία στεγανά. Ενός σύγχρονου πολιτικού οργανισμού που θ αφουγκράζεται και θα οικοδομεί σχέσεις εμπιστοσύνης με τους πολίτες.

5. Στον χώρο του μαζικού κινήματος , αντί του κρατικού – κομματικού συνδικαλισμού,που οδήγησε στα σημερινά αδιέξοδα ,να προτάξει ένα νέο συνδικαλιστικό μοντέλο που θα εγγυάται τον σεβασμό της αυτονομίας των μαζικών χώρων αλλά και την σύνδεση των εργαζομένων με τους ανέργους.
6. Στις επερχόμενες εκλογές να μετατρέψουμε τα ψηφοδέλτια μας σε ψηφοδέλτια ευρείας συνεργασίας των δυνάμεων που αποδεσμεύονται τόσο από το ΠΑΣΟΚ κι άλλους χώρους της Αριστεράς ,αλλά ταυτόχρονα ν’ αποφύγουμε να τα μετατρέψουμε σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ,διασφαλίζοντας τις προϋποθέσεις που αφορούν το ύφος και το ήθος των υποψήφιων, την προσφορά τους, τόσο στην υπόθεση συγκρότησης της ΔΗ.ΜΑ.Ρ. όσο και των πολιτικών απόψεων για την ανασυγκρότηση του ευρύτερου χώρου της ανανεωτικής αριστεράς,του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της οικολογίας.

Η Δημοκρατική Αριστερά μπορεί ν αποτελέσει τον πολιτικό φορέα διεξόδου κι ελπίδας,για την χώρα., εξαρτάται αποκλειστικά απ όλους εμάς.

*Μέλος Πολιτικής Επιτροπής Θες/νικης της ΔΗ.ΜΑ.Ρ.

Κλείνει μια άδικη συμφωνία, χωρίς σοβαρές αντιπροτάσεις που πληρώνει πάλι κυρίως ο ιδιωτικός τομέας

ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ, ΑΝ ΔΕΝ ΒΕΛΤΙΩΘΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ 

Ο ευρωβουλευτής και  υπεύθυνος του  Τομέα Οικονομίας της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Θόδωρος Σκυλακάκης, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Κλείνει  σήμερα ουσιαστικά μια  διαπραγμάτευση χωρίς  σοβαρές αντιπροτάσεις, η οποία καταλήγει σε μια συμφωνία που δεν πρόκειται να σταθεροποιήσει την ελληνική οικονομία και επιβάλλεται στη χώρα μας, καθώς δεν υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο που να αποφεύγει την άτακτη χρεοκοπία. Ωστόσο αυτό δεν αναιρεί τις σοβαρές επιπτώσεις σε βάρος της χώρας και των πολιτών της, αλλά και τις τεράστιες ευθύνες  των πολιτικών πρωταγωνιστών.  Διότι καταλήγουμε σε ένα αποτέλεσμα, που είναι βαθύτατα άδικο κοινωνικά, οικονομικά ατελέσφορο και πολιτικά επικίνδυνο. Ένα αποτέλεσμα που σηματοδοτεί επίσης την αδιαφορία της τρόικας για την ουσιαστική δικαιοσύνη και την κοινωνική συνοχή και υπονομεύει έτσι την ίδια την Ευρωπαϊκή ιδέα στην Ελλάδα.
Φτάσαμε εδώ προπαντός  εξ αιτίας του λαϊκισμού  του ελληνικού  πολιτικού συστήματος που ξόδευε χωρίς  να έχει, υποσχόταν  χωρίς να σκέπτεται και διόριζε χωρίς να νοιάζεται. Του λαϊκισμού που ως σαράκι καταστρέφει την Ελλάδα και μας έχει οδηγήσει στη σημερινή άθλια κατάσταση και στην ακόμα χειρότερη πορεία που θα ακολουθήσει αν δεν υπάρξει μια πραγματική εθνική αφύπνιση.
Αν ολοκληρωθεί  και με την περικοπή των τελευταίων 300 εκ. Ευρώ η συμφωνία αποφεύγουμε την άτακτη χρεοκοπία της χώρας, η οποία με δεδομένο το βαθιά ελλειμματικό εξωτερικό ισοζύγιο θα ισοδυναμούσε με οικονομικό Αρμαγεδδώνα, που θα παρέσυρε άμεσα ό,τι έχει απομείνει από την ελληνική οικονομία στο βάραθρο. Πρέπει όμως να προσπαθήσουμε στη συνέχεια πάση θυσία να την βελτιώσουμε. Δεσμευόμενοι για την πολύ ταχύτερη προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών και εξασφαλίζοντας τη βοήθεια της Ευρώπης για τη φορολογική ανακούφιση του ιδιωτικού τομέα, για μέτρα αποφόρτισης της κοινωνικής έντασης και για την προώθηση ενός μαζικού σχεδίου επενδύσεων στην Ελλάδα.
Εμείς που από την αρχή είμαστε ειλικρινείς και δεν είπαμε στον κόσμο παραμύθια, έχουμε διατηρήσει μια στοιχειώδη αξιοπιστία στην Ευρώπη και θα την αξιοποιήσουμε δίνοντας τη μάχη για να επιτύχουμε ότι είναι δυνατόν να επιτευχθεί.

Την πληρώνουν πάλι ο  ιδιωτικός τομέας, οι έντιμοι και  οι συνεπείς
Το συντριπτικό  βάρος της προσαρμογής ρίχνεται και πάλι στον ιδιωτικό τομέα και  μάλιστα στους φτωχότερους και φορολογικά εντιμότερους. Αφού το κράτος με τις απερίγραπτες σπατάλες του, την παροιμιώδη ανικανότητά του και την εκτεταμένη διαφθορά, μας οδήγησε στη χρεοκοπία και στην καταρράκωση της ανταγωνιστικότητάς μας, υποχρέωσε τον ιδιωτικό τομέα να ρίξει στον Καιάδα της ανεργίας 600 χιλιάδες ανθρώπους, τον στραγγάλισε φορολογικά και τώρα του ζητά να φάει τις σάρκες του, ανατρέποντας όλες τις υφιστάμενες συμφωνίες μεταξύ εργαζομένων και επιχειρήσεων, αντί να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα με τη μείωση του κόστους του κράτους για τον ιδιωτικό τομέα. Όσο όμως το κράτος συνεχίζει να είναι τεράστιο και αντιπαραγωγικό, όσο οι πελατειακές σχέσεις και η διαφθορά διαιωνίζονται (εις βάρος και των πολλών εντίμων και παραγωγικών υπαλλήλων που ηρωικά παλεύουν και στον δημόσιο τομέα), καμία οικονομική πολιτική δεν έχει ελπίδα επιτυχίας.
Τα  κόμματα που μας  οδήγησαν εδώ προτίμησαν τους πελάτες τους
Τα κόμματα που  έκαναν τη διαπραγμάτευση δέχθηκαν παθητικά την συντριπτική πλειοψηφία των  όρων της τρόικας και ενδιαφέρθηκαν προπαντός για το επικοινωνιακό θέατρο και την εκλογική τους επιβίωση, χωρίς να κάνουν καμία σοβαρή αντιπρόταση από πλευράς διαρθρωτικών αλλαγών, γιατί:

• Οι διαρθρωτικές αλλαγές θίγουν τους στενούς κομματικούς τους πελάτες στο δημόσιο και τις συντεχνίες, τους οποίους αγωνίζονται να προστατεύσουν.
• Δεν είχαν προετοιμάσει ούτε ασχοληθεί ποτέ σοβαρά με τις διαρθρωτικές αλλαγές στα δύο χρόνια που μεσολάβησαν (αποδείχθηκε τώρα τι είδους ανέκδοτα για ιθαγενείς ήταν τα διάφορα «Ζάππεια» και οι «επαναδιαπραγματευσεις», που αποδείχτηκαν συνέχεια του «λεφτά υπάρχουν» και πώς οι επιδοτήσεις εκατομμυρίων των κομματικών ινστιτούτων πήγαιναν για ρουσφέτια και όχι για σοβαρή επιστημονική δουλειά).
• Είχαν φροντίσει, με την ανικανότητα και το λαϊκισμό που τους διακρίνει, να χάσουν τελείως την αξιοπιστία τους στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα να κάνουν τη διαπραγμάτευση με τους χειρότερους δυνατούς όρους, χωρίς καμία σοβαρή διεθνή βοήθεια ή συμπαράσταση.

Οι  τεράστιες ευθύνες  της τρόικας
Η ίδια η τρόικα, η  οποία φέρει τεράστια ευθύνη για όσα συνέβησαν, επέμεινε στην ίδια απαράδεκτη τακτική. Για να πετύχει κάποιους στόχους –που δεν το κατορθώνει γιατί ακόμα δεν έχει καταλάβει πώς λειτουργεί η Ελλάδα- συμβιβάζεται με την υπερφορολόγηση, το τεράστιο κράτος, τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή και ακολουθεί το δρόμο των οριζόντιων περικοπών, που είναι βαθιά κοινωνικά άδικος, καταστρέφοντας την εικόνα της Ευρώπης στην Ελλάδα και την πολιτική αποδοχή του συγκεκριμένου προγράμματος. Είναι αντιληπτό γιατί τα κόμματα που έκαναν τα ρουσφέτια και τις χαριστικές ρυθμίσεις δεν θέλουν να αποκαλυφθούν οι πομπές τους. Γιατί όμως η τρόικα δεν ζήτησε δύο χρόνια τώρα να αποκαλυφθούν με αντικειμενικές μελέτες και καταγραφές ποιοι έδωσαν συντάξεις και απαλλαγές σε ψευτοαναπήρους και ποιοι τις πήραν, ποιοι έκλεβαν τις συντάξεις των νεκρών, ποιοι λεηλάτησαν τον τομέα της υγείας, υπερσυνταγογραφώντας και υπερτιμολογώντας φάρμακα, εξετάσεις και ιατρικά υλικά, ποιοι εξασφάλισαν τεράστιες συντάξεις χωρίς εισφορές, ποιοι μπήκαν με μέσο στο δημόσιο χωρίς να το αξίζουν, ποιοι πληρώνονταν με μισθούς διπλούς και τρίδιπλους, από αυτούς που υπήρχαν για την αντίστοιχη δουλειά στην αγορά, ώστε τώρα να κληθούν αυτοί να πληρώσουν πρώτα το μάρμαρο και όχι να την πληρώνουν πάντα πρώτοι όσοι δεν έφταιξαν σε τίποτε; Ένα τόσο μονομερές και άδικο πρόγραμμα δεν μπορεί να έχει ούτε ουσιαστικό αποτέλεσμα αφού ανάπτυξη, με τη διατήρηση του τεράστιου κράτους, της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς δεν πρόκειται να υπάρξει, ούτε βέβαια πρόκειται να διασφαλιστεί έτσι η κοινωνική συνοχή.
Το  σαράκι του λαϊκισμού συνεχίζει να μας καταστρέφει
Τεράστιες ευθύνες όμως γιατί φτάσαμε εδώ έχουν και τα πάσης φύσεως όργανα του λαϊκισμού στην πολιτική και τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία τρέφονται πολιτικά από την απόγνωση και τον πόνο του κόσμου και έχουν φροντίσει ώστε στην Ελλάδα να μην μπορεί να γίνει καμία σοβαρή συζήτηση για το μέλλον της χώρας. Τα κόμματα της αριστεράς αντί να ενδιαφέρονται για τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου, είτε λένε γενικότητες και δεν παρουσιάζουν ολοκληρωμένες και σοβαρές προτάσεις (ΔΗΜΑΡ), είτε προτείνουν ευθέως την συνταγή της απόλυτης καταστροφής (ΚΚΕ), είτε κάνουν προτάσεις από άλλο πλανήτη, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που είχε τη «μεγαλοφυή» ιδέα να μας δώσουν 130 δις οι ξένοι και να τα ξοδέψουμε ελευθέρως, χωρίς να τους πληρώνουμε επιτόκια, χρεολύσια κ.λπ. για τρία χρόνια «και μετά βλέπουμε…».
Για τη λειτουργία του  κράτους, την αναγέννηση του ιδιωτικού  τομέα, την καταπολέμηση της διαφθοράς, την  ουσιαστική κοινωνική  δικαιοσύνη καμία  σοβαρή ενασχόληση. Μόνο συνθήματα και επαναστατική γυμναστική, με τη συνδρομή κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών, που είναι ανίκανοι να διαπραγματευτούν και προσφεύγουν σε ανέξοδες απεργιακές κινητοποιήσεις. Κοινός στόχος όλων να επωφεληθούν σε ψήφους από την κατάσταση αδιαφορώντας αν αυτό οδηγεί στην καταστροφή της χώρας, την οποία κάποιοι αντιμετωπίζουν ως αναγκαίο κακό για να ξεκινήσει από την Αθήνα η νέα Οκτωβριανή επανάσταση.
Αντίστοιχα καταστροφική είναι και η συμπεριφορά πολλών στα ΜΜΕ, που χωρίς ίχνος αυτοκριτικής για τη δική τους συνεισφορά στην καταστροφή (τι είδους έλεγχο άσκησαν στην εξουσία τα τελευταία τριάντα χρόνια της ασωτίας, της κραιπάλης και της διαφθοράς), τώρα προσπαθούν να αποσπάσουν μερικά ψιχία επιπλέον κυκλοφορίας και ακροαματικότητας ακολουθώντας την δοκιμασμένη συνταγή της υπερπροβολής των πιο ακραίων θέσεων και απόψεων, που οδηγεί την κοινή γνώμη σε πλήρη σύγχυση και επιτείνει το πολιτικό και (τελικά) και το οικονομικό αδιέξοδο.

Χωρίς εναλλακτικές
Την κυριαρχία του  λαϊκισμού την πληρώνει δυστυχώς πάρα πολύ ακριβά ο ελληνικός λαός. Έχουμε χάσει την πλειοψηφία της κοινής γνώμης στην Ευρώπη, που αποτελεί τον βασικό μας σύμμαχο και χρηματοδότη και η οποία αντιμετωπίζει το ελληνικό πολιτικό σύστημα ως τελείως αναξιόπιστο. Η έξοδος από το ευρώ θα καταλήξει σε οικονομική και κοινωνική καταστροφή, αφού το νόμισμα μιας χρεοκοπημένης χώρας, που εξακολουθεί ταυτόχρονα να έχει 29 δις έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, θα είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένο και θα παρασύρει ό,τι έχει απομείνει από την ελληνική οικονομία στο βάραθρο. Αντίστοιχες συνέπειες θα έχει και η άτακτη χρεοκοπία εντός του ευρώ, με διακοπή της στήριξης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Ο αγώνας τώρα αρχίζει
Δυστυχώς  δεν έχουμε άλλη εναλλακτική  εκτός από την  κακή  αυτή συμφωνία, την οποία θα προσπαθήσουμε στη συνέχεια πάση θυσία να την βελτιώσουμε, πείθοντας την Ευρώπη με την πολύ ταχύτερη προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών, να συμφωνήσει στη φορολογική ανακούφιση του ιδιωτικού τομέα, σε μέτρα αποφόρτισης της κοινωνικής έντασης και στην προώθηση ενός μαζικού σχεδίου επενδύσεων στην Ελλάδα. Η προσπάθεια ξεκίνησε ήδη από τη δική μας πλευρά στην τελευταία συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου των Φιλελευθέρων που έγινε στην Αθήνα (6-7 Φεβρουαρίου), το οποίο ομόθυμα κατέληξε ότι το πρόγραμμα που συμφωνήθηκε δεν αρκεί για την σωτηρία της ελληνικής οικονομίας. Χθες η Ομάδα των Φιλελευθέρων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η οποία συνεδρίασε με θέμα την ελληνική κρίση, κατάληξε σε αντίστοιχα συμπεράσματα. Ο αγώνας τώρα ξεκινά. Είναι αγώνας με επιχειρήματα, με θέσεις, με διάλογο με τους έξω. Όχι με κραυγές και σλόγκαν για εσωτερική κατανάλωση. Αυτά τα πληρώσαμε, τα πληρώνουμε και θα συνεχίσουμε να τα πληρώνουμε ακριβά, μέχρι ο ελληνικός λαός να πάρει την απόφαση να εξοστρακίσει το λαϊκισμό, πολιτικό και μιντιακό, από την ελληνική δημόσια ζωή.
Αφύπνιση  του λαού ή διολίσθηση τύπου Βαϊμάρης
Στη δύσκολη αυτή στιγμή οι ευθύνες όλων μας είναι  τεράστιες. Η αφύπνιση του ελληνικού λαού και η απόρριψη των πολιτικών σχηματισμών που θα επιλέξουν να συνεχίσουν τις φαύλες πολιτικές του λαϊκισμού είναι ζωτικής σημασίας. Ιδίως σε μια περίοδο που αυξάνεται η επιρροή ακραίων πολιτικών δυνάμεων που χρησιμοποιούν τη βία εις βάρος συνανθρώπων μας (είναι παράδοξο πόσο ανεκτικά στην παράνομη βία από την ακροδεξιά ή την ακροαριστερά είναι τα ίδια ΜΜΕ,  την ίδια στιγμή που –ορθώς- εξετάζουν με εξονυχιστική αυστηρότητα τη χρήση της νόμιμης βίας του κράτους). Η αποσύνθεση του πολιτικού συστήματος κινδυνεύει να αποκτήσει χαρακτηριστικά Δημοκρατίας Βαϊμάρης, γιατί αντί να προωθείται η ανασύνθεσή του στη βάση της λογικής και του ορθολογισμού και της υπεράσπισης της συνταγματικής και κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, προωθείται ένα αντιπολιτικό κλίμα (αποχή αντί συμμετοχή, συνολική καταδίκη της πολιτικής με την εφαρμογή της ολοκληρωτικής έννοιας της συλλογικής ευθύνης «οι τριακόσιοι φταίνε» και όχι αναζήτηση των ατομικών ευθυνών του καθενός), που επιφυλάσσει ακόμα μεγαλύτερες περιπέτειες για τον τόπο και δυστυχία για τον λαό.
Την απάντηση σε όλα  αυτά μπορεί να δώσει μόνο ο ίδιος ο λαός. Αυτός μόνο μπορεί να αποτρέψει την επικείμενη καταστροφή και να εξασφαλίσει ότι οι θυσίες του θα πιάσουν τόπο και θα θέσουν τις βάσεις για την αναγέννηση της Ελλάδας.»

ΥΓΕΙΑ: Το πάρτυ σπατάλης συνεχίζεται ξεδιάντροπα…

Πότε και πώς θα σταματήσει επιτέλους το πάρτι απίστευτης σπατάλης στο χώρο της υγείας;

ΚΑΙΝΕ την Ελλάδα οι διαπιστώσεις της έκθεσης HEALTH DATA 2010, του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, που έδωσε στη δημοσιότητα η Π.Ο.Σ.Ι.Π.Υ. (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ) την 17-01-2012. Μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι :

• -Είμαστε η τρίτη χώρα στον κόσμο σε αριθμό μαγνητικών τομογραφιών κατ΄ αναλογία πληθυσμού, μετά τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία…
• -Η πέμπτη χώρα στους αξονικούς τομογράφους μετά τις ΗΠΑ, Ιαπωνία, Αυστραλία και Νότια Κορέα…
• -Είμαστε, κατά κεφαλήν, οι πρώτοι στον κόσμο στην χρήση μαγνητικών τομογραφιών με 98,1 ανά 1000 κατοίκους με μέσο όρο του ΟΟΣΑ 47,7 ανά 1000 κατοίκους. Σύμφωνα με την έκθεση έγιναν στην Ελλάδα 1.000.000 μαγνητικές τομογραφίες(!!), έναντι 540.000 που έπρεπε να γίνουν..
• -Είμαστε κατά κεφαλήν οι πρώτοι στον κόσμο με 320,9 αξονικές τομογραφίες ανά 1000 κατοίκους, όταν δεύτερη η Αμερική έχει 227,8, τρίτο το Βέλγιο έχει 182,6 και ο Καναδάς μόνο 103,5…
• Πρακτικά ένας στους τρείς έκανε αξονική τομογραφία και πραγματοποιήθηκαν συνολικά 3.200.000 τέτοιες εξετάσεις στην χώρα μας…
• -Το συνολικό κόστος του κρατικού προϋπολογισμού, σύμφωνα με την έκθεση, είναι για τις αξονικές τομογραφίες 224.000.000 και για τις μαγνητικές 236.000.000. Συνολικά 460.000.000 ευρώ…

Η οξεία δημοσιονομική κρίση που βυθίζει τη χώρα αντανακλάται και στους προϋπολογισμούς των κλάδων υγείας των Ταμείων Κοινωνικής Ασφάλισης.

Η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα έχει προσδιορίσει αυθαίρετα και τον προϋπολογισμό του πρόχειρα στημένου ταμείου -γίγας, μια και αφορά 9,5 εκατ. ασφαλισμένους, του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. (ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΕΡΟΘΑΛΨΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΥΓΕΙΑΣ).

Αρκεί μόνο η λήψη μέτρων για τον εξορθολογισμό των δαπανών υπηρεσιών υγείας, προκειμένου να περιορισθεί το παραπάνω περιγραφόμενο πάρτυ στον χώρο υγείας; Σίγουρα ΟΧΙ.


Κύριοι αρμόδιοι(;;) της Υγείας

Στην πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας χρειάζεται:
Άμεση εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου συστήματος ηλεκτρονικής συνταγογράφησης όχι μόνο φαρμάκων αλλά και ιατρικών πράξεων καθώς και των εργαστηριακών εξετάσεων.

Παράλληλα άμεση εφαρμογή των πρωτοκόλλων συνταγογράφησης του ΕΟΦ αλλά και συνταγογράφηση των δραστικών ουσιών των φαρμάκων.
Διασφάλιση της ποιότητας αλλά και της ασφάλειας των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας από όλους τους παρόχους υγείας (πότε αλήθεια μέχρι σήμερα η ελληνική πολιτεία ασχολήθηκε σοβαρά και υπεύθυνα με αυτά τα θέματα που αφορούν τους ασθενείς ασφαλισμένους ;;;)
Η παροχή στους ασθενείς – ασφαλισμένους της απαραίτητης και αναγκαίας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης προληπτικά, διαγνωστικά, θεραπευτικά είναι υποχρέωση και καθήκον της πολιτείας.

Δεν νοείται, σε συνθήκες οξείας οικονομικής κρίσης, οι πολίτες – ασφαλισμένοι που έχουν πληρώσει διαχρονικά τις εισφορές τους στα Ταμεία, να μην έχουν κάλυψη για τις ιατροφαρμακευτικές τους ανάγκες.

Στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας είναι απαραίτητο :

-Να μειωθούν η υπέρμετρη σπατάλη και η αναποτελεσματικότητα των παροχών

-να ενισχυθούν η διαφάνεια και η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας

-Να προασπισθούν οι παροχές υγείας προς τους πολίτες

Έχετε αντιληφθεί ότι πρέπει να θωρακισθεί, ιδιαίτερα, η υγεία οικονομικά αδυνάτων ομάδων, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τα επιδημιολογικά και νοσολογικά δεδομένα της οικονομικής κρίσης;;

Εκτός αν θέλετε να ξεκάνετε τον κοσμάκη προ κειμένου να πιάσετε τα νούμερα που θέλει η Τρόικα στο χώρο της Υγείας…

ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ή ασχολούμαστε με το μείζον θέμα του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ ;;…….

Νατάσα Ράγιου
Αν. Γραμματέας Γυναικείων Θεμάτων Ν.Δ π. βουλευτής Αχαΐας

Σχολιάζοντας τις πιέσεις της τρόικας για τα μέτρα.

Του ΔΗΜ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ
Πρ. ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΧΑΛΚΙΔΑΣ
Στελέχους της ΔΗΜΑΡ

Η ελληνική κοινωνία -στη συντριπτική της πλειοψηφία- αρνείται να δεχθεί τα εκβιαστικά διλήμματα που τίθενται από την πλευρά της τρόικας αναφορικά:

* με την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού,
* τις περαιτέρω μειώσεις μισθών και συντάξεων,
* τις απολύσεις, και προσδοκούν από την ελληνική κυβέρνηση να "ορθώσει ανάστημα", αναζητώντας και προτείνοντας τα ισοδύναμα μέτρα.

Οι Έλληνες πολίτες γνωρίζουν, γιατί είναι αποδεδειγμένο, ότι η ανταγωνιστικότητα μιας χώρας δεν ενισχύεται από τις μειώσεις στους μισθούς,

αλλά από τις δημόσιες επενδύσεις, την ανασυγκρότηση της παραγωγικής μηχανής, τις μεταρρυθμίσεις στο χώρο της δημόσιας διοίκησης.

Η προσπάθεια εξίσωσης των μισθών μας, με εκείνους που ισχύουν σε άλλες βαλκανικές χώρες δεν μπορεί να είναι η βάση της ανταγωνιστικότητας μας,

ούτε και να αποτελεί το δήθεν καθοριστικό δομικό στοιχείο ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας!!!

Η ελληνική κυβέρνηση έχει καθήκον να χαράξει ε π ι τ έ λ ο υ ς τις κόκκινες γραμμές!