Δεν δίνουμε δεκάρα στο Γερμανιστάν ! Τελεία και παύλα

Του ΚΩΣΤΑ ΧΑΪΝΑ

Στελέχους της ΔΗΜ.ΑΡ.

(Μια ιστορία* που μου μετέφερε ένας φίλος)

Βρισκόμαστε στο έτος 2012 στη χώρα του Ελλαδιστάν, μια από τις πιο πλούσιες και ισχυρές χώρες του κόσμου και το σοβαρό θέμα που απασχολεί το κοινοβούλιο της, είναι η έγκριση του νέου δανεισμού προς το Γερμανιστάν, μιας πολύ μικρής και φτωχής χώρας συμμάχου και εταίρου στην Ένωση των Ευρώπουλων, αλλά με πλούσιους κατοίκους (όπως λένε οι διεθνείς στατιστικές κατά μέσο όρο). Και αν ήταν μόνο αυτό. Η κα Λαγκαρντού Γενική Διευθύντρια του Παγκόσμιου Ταμείου έχει εντολή από τις πιο μεγάλες χώρες του κόσμου να «κουρέψουν» το χρέος του Γερμανιστάν, γιατί το μέγεθός του, τους δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στις οικονομίες τους. Και ποιος καλείται να πληρώσει τα σπασμένα του «κουρέματος» του χρέους του Γερμανιστάν ; Μα ασφαλώς το Ελλαδιστάν, ως η πιο πλούσια και ισχυρή χώρα της Ένωσης των Ευρώπουλων και κάποιες άλλες χώρες του πλούσιου Νότου. Άντε να πείσεις τώρα το Κοινοβούλιο του Ελλαδιστάν να χορηγήσει νέα δάνεια για τρίτη φορά στο Γερμανιστάν και να μην σε πάρουν με τις πέτρες. Και το κυριότερο τους πολίτες του Ελλαδιστάν, που τους έχουνε τρελάνει στη φορολογία, πότε για δάνεια στο Γερμανιστάν, πότε για δάνεια στο Ιρλανδιστάν, πότε για δάνεια στο Πορτογαλιστάν, πότε για τις τράπεζες του Ισπανιστάν, πότε για τα αναπτυξιακά προγράμματα και πότε για τον προϋπολογισμό της Ένωσης των Ευρώπουλων. Και να έχεις τώρα και τη Λαγκαρντού να έχει στηλώσει τα πόδια (είναι και ψηλή η άτιμη) και να σου λέει στο οικονομικό συμβούλιο της Ένωσης των Ευρώπουλων : Εδώ και τώρα «κούρεμα» του χρέους του Γερμανιστάν, γιατί διαφορετικά σας κλειδώνω στο δωμάτιο και δεν σας αφήνω να πάτε σπίτια σας, μέχρι να το κάνετε! Και να είχαμε μόνο αυτό. Μόλις ειπώθηκε στο Συμβούλιο, ότι εκτός από νέο δάνειο στο Γερμανιστάν, θα μειώσουν και τα επιτόκια στα παλιά του δάνεια, ξεσηκώθηκαν όλες οι χώρες του φτωχού Βορρά (Ιρλανδιστάν, Πορτογαλιστάν, Ισπανιστάν, Ιταλιστάν) και ζήτησαν και αυτές μείωση επιτοκίων στα δικά τους δάνεια. Όχι κορόϊδα είναι. Να «κουρεύουν» το χρέος του Γερμανιστάν (δηλαδή να έχουν να παίρνουν λιγότερα απ’αυτά που έχουν δανείσει στο Γερμανιστάν), να του δίνουν νέα δάνεια  και να του μειώνουν και τα επιτόκια στα παλιά δάνεια (με λεφτά που αυτές έχουν δανειστεί με μεγαλύτερα επιτόκια). Τρέλα! Αλήθεια σκέφτονται, τι είμαστε εμείς ως χώρες, τα αποπαίδια της Ένωσης και το Γερμανιστάν το καλομαθημένο της ; Το Ελλαδιστάν είχε στριμωχτεί πραγματικά. Τι να πρωτοπρολάβει να πληρώσει για να κρατήσει ζωντανή την Ένωση των Ευρώπουλων, που τη θέλει βέβαια ζωντανή, γιατί δεν κερδίζει και λίγα με τις εξαγωγές της σ’αυτές, χωρίς δασμούς και εμπόδια.

Πως εξελίχθηκαν τόσο άσχημα τα πράγματα αναρωτιέται κάθε φιλήσυχος άνθρωπος; Να σας εξηγήσω. Κάποια στιγμή στο Γερμανιστάν, ένας τύπος που του άρεσε, εκτός από το γυμναστήριο, να κάνει κανό τις νύχτες και τις μέρες ποδήλατο, που όταν του έμπλεκε η αλυσίδα κατάφερνε να την ξεμπλοκάρει εν κινήσει, εκτός από κάποιες φορές που του έπιανε το χέρι και έτρεχε στα Νοσοκομεία, κατάφερε να βγει Πρωθυπουργός του Γερμανιστάν με βέρα στο δεξί και του ξέφυγε χωρίς να το καταλάβει ένα μυστικό που το ήξεραν βέβαια όλοι, αλλά καμώνονταν πως δεν το ήξεραν και το κυριότερο, κανένας δεν το έλεγε φωναχτά. Το μυστικό ήταν ότι το έλλειμμα της χώρας είχε φτάσει στο 15% του ΑΕΠ, ενώ κανονικά έπρεπε να ήταν κάτω από 3%, σύμφωνα με τους κανόνες της Ένωσης των Ευρώπουλων. Με τέτοια κόλπα βέβαια μπήκε το Γερμανιστάν στην Ένωση, αλλά τέλος πάντων, περασμένα ξεχασμένα. Αυτός το είπε φωναχτά. Το κατάλαβε, δεν το κατάλαβε δεν παίρνω όρκο. Πάντως κατάφερε και έκανε άνω κάτω την Ένωση των Ευρώπουλων και όλες τις χώρες της υφηλίου. Αυτός ο τύπος ήταν γιος, ενός πολύ μεγάλου ηγέτη που είχε πρωταγωνιστήσει στο ασύδοτο παρελθόν της χώρας ως Πρωθυπουργός, αφού είχε ως δόγμα το «Τσοβόλα δώστα όλα». Δηλαδή κάθε φορά που φτιαχνότανε ο τύπος, μοίραζε σταθερά δεξιά και αριστερά ότι είχε και δεν είχε το θησαυροφυλάκιο της χώρας. Λοιπόν έτσι και γιουβέτσι, η χώρα καταχρεώθηκε και έφτασε σήμερα να εκλιπαρεί για κάποια ευρώπουλα για να πληρώσει όχι τα δανεικά, αλλά μισθούς και συντάξεις. Γιατί όλα τα χρόνια, μόλις δυσκολευότανε να πληρώσει τα επιδόματα και τους μισθούς στους κρατικούς υπαλλήλους, που συνεχώς ανέβαιναν χωρίς να ανεβαίνει ταυτόχρονα και η παραγωγικότητα της χώρας, δανειζόταν. Γιατί πέρα από αυτό, το κομματικό σύστημα προσλάμβανε συνεχώς πελάτες στο Κράτος (υπαλλήλους ήθελα να πω) εκτός ΑΣΕΠ, όλο και περισσότερους, δικά του παιδιά ήταν άλλωστε, ώστε εκεί που χρειάζονταν ένας για μια δουλειά να τη μοιράζονται τρεις, έτσι για να μην κουράζονται πολύ, όπως μας διαβεβαίωσε και ο Μίστερ Χούφτελος του Ελλαδιστάν. Τα δανεικά να είναι καλά. Άσχετα αν η χώρα εισήγαγε τα περισσότερα είδη διατροφής της. Οι αγρότες της (ευτυχώς όχι όλοι), περιμένοντας τις επιδοτήσεις, εκτός από πρέφα στα καφενεία, προσλάμβαναν ανασφάλιστους αλβανούς, πακιστανούς και άλλους αντιπαθείς ξένους για να καλλιεργούν τα χωράφια τους, που κατά τα άλλα μας κλέβουν τα μεροκάματα σύμφωνα με τη «Χρυσή Νύχτα». Αντί λοιπόν να σπέρνουν τα χωράφια τους, τους λέγανε να βάλλουνε  φωτοβολταϊκά, όταν δεν κλείνανε τους δρόμους κάθε Φλεβάρη (που δεν είχανε και πολλές δουλειές), για να πάρουν κανένα επιπλέον επίδομα από την Ένωση των Ευρώπουλων. Άσχετα αν όλα αυτά τα χρόνια μπήκαν στο Γερμανιστάν πάνω από 100 δισ. ευρώπουλα, από τα τέσσερα κοινοτικά πλαίσια στήριξης, τα οποία κυρίως σκορπίστηκαν σε ημέτερους κρατικοδίαιτους επιχειρηματικούς ομίλους (ευτυχώς δεν είναι όλοι οι επιχειρηματίες κρατικοδίαιτοι) και σε άλλα σαϊνια της διαπλοκής, οι οποίοι φτιάχνανε έναν δρόμο ο οποίος κόστιζε ο κούκος αϊδόνι που λέει και ο λαός του Ελλαδιστάν. Εντάξει δεν ήταν έτσι ακριβώς, αλλά περίπου έτσι.

Η πολιτική και κοινωνική κατάσταση στο Ελλαδιστάν είναι πολύ τεταμένη. Το αίτημα για δανειοδότηση του Γερμανιστάν έρχεται στο Κοινοβούλιο της χώρας για 3^η φορά. Οι βουλευτές αλλά και οι  όλοι οι πολίτες του Ελλαδιστάν έχουν αγανακτήσει με τους Γερμανιστάνους. Τους έχουν δανείσει μέχρι σήμερα δύο φορές με χαμηλό επιτόκιο και τώρα έρχονται και αντί να τους πούνε πότε θα τους επιστρέψουν τα δανεικά, τους ζητάνε νέα δάνεια και τους λένε μάλιστα να τους χαρίσουν και αυτά που τους χρωστάνε, γιατί είναι ωραίοι, γιατί κάποιοι πρόγονοί τους ήταν πολύ έξυπνοι, γιατί κάποιοι πρόγονοί μας τους είχαν πάρει κάτι δανεικά και δεν τα έδωσαν πίσω, γιατί τους είχαν κάνει και πολλές ζημιές και άλλα σοβαρά, αλλά και αστεία. Η πρόταση του Πρωθυπουργού του Ελλαδιστάν, του κου Σαμαράνου, είναι να δοθεί η χρηματοδότηση προς την σύμμαχο χώρα και μάλιστα με ευνοϊκό επιτόκιο, γιατί ο λαός του Γερμανιστάν όπως λέει, υποφέρει εδώ και τρία χρόνια εξ αιτίας της κρίσης. Ο αρχηγός όμως της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Ελλαδιστάν, διαφωνεί κάθετα. «Δεν είναι δυνατόν τρία χρόνια τώρα, οι Γερμανιστάνοι να έχουν υπογράψει τρία μνημόνια και να μην έχουν κάνει τίποτα, να μην έχουν εφαρμόσει κανένα μέτρο από αυτά που δεσμεύτηκαν», ωρύεται. Που να ακούσεις τους άλλους αρχηγούς της αντιπολίτευσης. Ο Καϊμμενούλης αρχηγός των «Ανεξάρτητων Ελληνισταράδων», ζητάει εκτός από το μην δώσουμε ούτε ένα ευρώ, να βάλουμε την Μερκελού την αρχηγό του Γερμανιστάν να κάνει 1 εκατομμύριο κάμψεις. Να μην πω για την απαίτηση του αρχηγού της «Χρυσής Νύχτας», να κλείσουμε όλη την ηγεσία του Γερμανιστάν σε θάλαμο αερίων! Η αντιπολίτευση, στην συζήτηση για την χορήγηση του νέου δανείου προς το Γερμανιστάν, συνεχίζει την σκληρή τακτική της. «Δεσμευτήκανε ότι θα κυνηγήσουν τους φοροφυγάδες και αυτοί εξαφανίζουν τις λίστες που τους δίνουμε, είπαν θα ανοίξουν τα επαγγέλματα, αλλά ούτε τους ταξιτζήδες δεν καταφέρανε να απελευθερώσουν από τα δεσμά τους», καταγγέλλει στο κοινοβούλιο ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. «Να μην πούμε για σοβαρότερα θέματα, όπως το περιουσιολόγιο, η αξιολόγηση, η αξιοκρατία, η ηλεκτρονική συνταγογράφιση, οι ηλεκτρονικές προμήθειες, η ενοποίηση των φορέων υγείας και άλλα πολύ σοβαρά θέματα που προβλέπονται από τα μνημόνια που έχουν υπογράψει και αυτοί δεν έκαναν τίποτα, δεν τήρησαν τίποτα», βροντοφωνάζει. «Ούτε τους 16 μισθούς των κομματικών τους παιδιών, των υπαλλήλων της Βουλής τους δεν μπόρεσαν να καταργήσουν, θα εφαρμόσουν τα μνημόνια; Αυτοί μόνο οριζόντιες περικοπές στους χαμηλοσυνταξιούχους και στους μισθοσυντήρητους της χώρας τους είναι ικανοί να κάνουν», συνεχίζει ακάθεκτος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Ελλαδιστάν. Τα μνημόνια να σας θυμίσω, τα έχει επιβάλλει το συμβούλιο της Ένωσης των Ευρώπουλων, μαζί με το Ταμείο της κας Λαγκαρντού, για να διορθωθούν οι παράλογες καταστάσεις που είχαν επικρατήσει στο Γερμανιστάν, τα τελευταία περίπου σαράντα χρόνια, που κυβερνά ο δικομματισμός. «Όλες αυτές οι παράλογες καταστάσεις», κατήγγειλε με στεντόρεια φωνή ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης,«ήταν αποτέλεσμα των πολιτικών που είχαν ασκήσει όλες οι Κυβερνήσεις με την ανοχή όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης, αφού κανένας δεν αντιδρούσε, όταν μοίραζαν λεφτά χωρίς να είναι δικά τους, όταν δίνανε πλασματικές υπερωρίες και επιδόματα έγκαιρης προσέλευσης για να καλοπιάνουν τα δικά τους τα παιδιά του δημοσίου και να τους μετατρέπουν σε κομματικούς πελάτες, όταν δίνανε σύνταξη σε πεθαμένους, όταν δίνανε σύνταξη τυφλότητας σε ανθρώπους που είχαν τα μάτια τους δεκατέσσερα» και άλλα τρελά που έγραψε και ένας τρελαμένος τελευταία ο κος Παγκαλαίος, ο οποίος κατά λάθος είπε το περίφημο «τα φάγαμε όλοι μαζί», ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων, κυρίως από αυτούς που τα είχαν φάει χοντρά. (Αυτοί που δεν «έφαγαν» τίποτα δεν μιλάνε γιατί μάλλον είναι μειοψηφία). «Συγκεκριμένα», είπε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, «οι Κυβερνήσεις αυτές, αντί να μαζεύουν φόρους από τους πολίτες τους, κοροϊδεύανε τις διεθνείς αρχές με ψεύτικα στοιχεία και έτσι καταφέρνανε να παίρνουν δάνεια δεξιά και αριστερά και να τα μοιράζουν πάλι δεξιά και αριστερά, με αποτέλεσμα όλοι να είναι ευχαριστημένοι. Συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι. Και πέρναγαν αυτοί καλά και εμείς χειρότερα… Έ, όχι κύριε Πρωθυπουργέ, δεν πρέπει να δώσουμε σ’αυτούς τους απατεώνες άλλα λεφτά. Διαφωνώ κάθετα και θα καταψηφίσω κάθε πρότασή σας για νέα δανειοδότηση του Γερμανιστάν. Τελεία και παύλα».

Για την αντιγραφή

Κώστας Χαϊνάς

Χαλκίδα 22-11-2012

*Η ιστορία δεν έχει καμιά σχέση με τη πραγματικότητα που ζούμε