Του Κώστα Χαϊνά
Υποψήφιου της ΔΗΜΑΡ
Πορευόμαστε προς τις εκλογές της 6ης
Μαίου σε ένα σκηνικό σύγχυσης και απροσδιοριστίας ως προς την επόμενη
μέρα. Όλες οι δημοσκοπήσεις μέχρι σήμερα προβλέπουν την είσοδο στη βουλή
οκτώ έως δέκα κομμάτων και την σημαντική συρρίκνωση των δύο κομμάτων
του δικομματισμού. Κατ’αρχήν η εν δυνάμει κατάρρευση του πολιτικού σκηνικού της μεταπολίτευσης, αποτελεί κατά τη γνώμη μου μια πολύ θετική εξέλιξη, εάν γίνει και πραγματικότητα. Εάν οι εκλογές της 6ης Μαίου ανοίξουν το δρόμο για Κυβερνήσεις προοδευτικής συνεργασίας, θα αποτελέσει επίσης μια θετική εξέλιξη για τη χώρα. Επίσης θα είναι θετικό γιατί θα αρχίσουμε όλοι να εμπεδώνουμε την κουλτούρα της συνεργασίας, να μην βλέπουμε μόνο τον κάθε ξεχωριστό μικρόκοσμό μας και να ξεφεύγουμε
από τη μονολιθικότητα και την αλαζονεία των μονοκομματικών
«απολυταρχικών» Κυβερνήσεων, που πέρα από όλα τα δεινά που συσσώρευσαν, στηρίζονταν σε ένα καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα, που έρχεται ο λαός με την ψήφο του να καταρρίψει.
Και δεν μιλάω βέβαια για Κυβερνήσεις συνεργασίας τύπου Παπαδήμου, γιατί
αυτές οι Κυβερνήσεις δεν έχουν κανένα προγραμματικό βάθος και καμιά
προοπτική. Μια εξέλιξη μη αυτοδυναμίας του δικομματισμού, θα αποτελέσει την αφετηρία μιας νέας αναδιάταξης και αναδιάρθρωσης του πολιτικού σκηνικού, και η έναρξη μιας νέας εκπροσώπησης και αντιστοίχησης των κοινωνικών δυνάμεων στις σημερινές και στις υπό διαμόρφωση νέες πολιτικές δυνάμεις. Και
ταυτόχρονα την δημιουργία προϋποθέσεων μιας εναλλακτικής προοδευτικής
διακυβέρνησης σε αντιδιαστολή με την άλλη επιλογή που εν δυνάμει
υπάρχει, μιας συντηρητικής διακυβέρνησης.
Όμως, σε διάφορα κέντρα δεν αρέσουν αυτές οι εξελίξεις και με κάθε τρόπο προσπαθούν να τις αποτρέψουν και με τον μπαμπούλα της α-Κυβερνησίας να φοβίσουν τους πολίτες και να τους εξαναγκάσουν,
να επανέλθουν στο μαντρί του δικομματισμού. Και αυτές τις μέρες μέχρι
και την ημέρα των εκλογών αισθάνομαι ότι θα κάνουν ότι περνάει από το
χέρι τους με κάθε μέσο και τρόπο, θεμιτό και αθέμιτο για να εκβιάσουν τους πολίτες, για να τους επαναφέρουν στην τάξη.
Ασφαλώς το θέμα α-Κυβερνησία είναι ένα πρόβλημα υπαρκτό και με πραγματική βάση. Είναι υπαρκτό γιατί στη χώρα μας έχουμε δαιμονοποιήσει λίγο τις συνεργασίες, τις διαβουλεύσεις, τους συμβιβασμούς, τις συνθέσεις και γενικά δυσκολευόμαστε να συνεννοηθούμε και να συνεργασθούμε με διαφορετικούς ανθρώπους, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για διαφορετικά πολιτικά κόμματα. Η ουσία όμως είναι ότι κανένας δεν μπορεί να αδιαφορεί για την επόμενη μέρα των εκλογών και να σφυρίζει αδιάφορα. Ιδιαίτερα οι δυνάμεις της ανανεωτικής και δημοκρατικής αριστεράς δεν μπορεί να παρακολουθούν αμέτοχες να διατυπώνονται διάφορα σενάρια και κινδυνολογίες για τις μετεκλογικές εξελίξεις περί α-Κυβερνησίας, πιάνοντας από τώρα στασίδι στην ασφαλή θέση της αντιπολίτευσης, αποφεύγοντας να μιλήσουν συγκεκριμένα, πως θα συμβάλλουν στην διαμόρφωση Κυβερνητικών σχημάτων συνεργασίας, ως απάντηση στις θεωρίες περί α-Κυβερνησίας.
Όχι ότι η θέση της προγραμματικής αντιπολίτευσης δεν είναι χρήσιμη για
τη χώρα. Ίσα – ίσα, αλλά πρώτα απ’όλα πρέπει να εξαντληθούν όλες οι
δυνατότητες μιας χρήσιμης συμβολής της αριστεράς στα εν δυνάμει
Κυβερνητικά σχήματα που μπορούν να προκύψουν μετεκλογικά. Με ενεργητική
συμμετοχή στις απαραίτητες πολιτικές διεργασίες, μπροστά στη κοινωνία
και με την κοινωνία, να συμβάλλει στην διαμόρφωση εναλλακτικών, δημοκρατικών, προοδευτικών Κυβερνητικών λύσεων. Και αυτό πρέπει να το πούμε καθαρά και ξάστερα από σήμερα. Χωρίς να αγωνιούμε για κάποιες μελλοντικές υπουργικές καρέκλες, θα πρέπει σήμερα θαρραλέα και ρεαλιστικά να τοποθετηθούμε
με σαφήνεια στο πρόβλημα των Κυβερνητικών εναλλακτικών λύσεων που
μπορούν να διαμορφωθούν προς όφελος της κοινωνίας των πολιτών, προς
όφελος της χώρας και των δυνάμεων της εργασίας.
Αυτό
είναι κλειδί για να αποτύχουν οι προσπάθειες εκφοβισμού περί
α-Κυβερνησίας. Κατά πόσο δηλαδή η ανανεωτική και δημοκρατική αριστερά και ειδικά η Δημοκρατική Αριστερά, θα
πείσει σήμερα τους πολίτες ότι θα συμβάλει με όλες τις δυνάμεις της,
ώστε μετεκλογικά να προκύψει μια εναλλακτική κυβερνητική λύση που θα
στηρίζεται σε όλες τις δημοκρατικές, προοδευτικές, οικολογικές και αριστερές δυνάμεις της χώρας, που σήμερα υπάρχουν ή που θα διαμορφωθούν μετεκλογικά, οι οποίες βέβαια θα μπορέσουν ή θα υποχρεωθούν από τον κόσμο τους να υπερβούν απολυτότητες, δογματισμούς
και άγονες καταγγελίες και να καθίσουν στο τραπέζι του διαλόγου ώστε να
προκύψει μια προοδευτική, δημοκρατική εναλλακτική Κυβερνητική λύση,
εφόσον ασφαλώς υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις, δηλαδή η
πλειοψηφία της βουλής που θα προκύψει από τις εκλογές της 6ης Μαίου.
Η συμβολή αυτή μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Όπως για παράδειγμα στην διαμόρφωση ενός ελάχιστου κοινού προγραμματικού πλαισίου και στην επιλογή αξιόπιστων, άφθαρτων και φερέγγυων πολιτικών προσώπων, που δεν θα βαρύνονται από τις αμαρτίες του παρελθόντος. Αυτό δεν σημαίνει σώνει και καλά υπουργικά χαρτοφυλάκια, μπορεί να είναι ανοχή ή κριτική στήριξη ενός Κυβερνητικού σχήματος. Μπορεί ακόμη και να συμμετάσχει σε ένα Κυβερνητικό σχήμα, εφόσον υπάρξουν οι προϋποθέσεις συμμετοχής της, δηλαδή το προγραμματικό πλαίσιο, οι αξιόπιστες πολιτικές και τα φερέγγυα πρόσωπα, χωρίς να φοβάται μήπως και μολυνθεί από καμιά αρρώστια Κυβερνητισμού.
Οι πολίτες στις εκλογές αυτές δεν θέλουν απλά να διαμαρτυρηθούν, ούτε απλά να καταδικάσουν. Θέλουν να τα κάνουν και αυτά, σίγουρα, αλλά ταυτόχρονα ψηφίζουν κυρίως για να αναδείξουν Κυβέρνηση. Η ανανεωτική και δημοκρατική αριστερά και ειδικά η Δημοκρατική Αριστερά, θα πείσει σήμερα τους πολίτες, ότι είναι μια υπεύθυνη δύναμη, όταν δεν θα αρνηθεί να μιλήσει θαρραλέα για τις μετεκλογικές εξελίξεις και για την ειλικρινή συμβολή της σε κυβερνητικά σχήματα συνεργασίας προοδευτικής κατεύθυνσης με ευρωπαϊκή προοπτική.
Πάντως,
το κριτήριο για τη συνάντηση των δυνάμεων αυτών δεν μπορεί να είναι
κάποιο αντι-μνημονιακό πιστοποιητικό και μόνο. Για παράδειγμα ένας
γνήσιος εκπρόσωπος του αντι-μνημονιακού μετώπου είναι το κόμμα του κ.
Καμμένου ή η «Χρυσή Αυγή». Με καμιά όμως από τις δύο αυτές δυνάμεις δεν
μπορείς να συνεργαστείς για τις αναγκαίες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις
που έχει ανάγκη η χώρα, γιατί απλά δεν τις θέλουν.
Κάποιος καλοπροαίρετος θα ρωτήσει, και ποιες είναι αυτές οι δημοκρατικές, προοδευτικές, αριστερές και οικολογικές δυνάμεις που θα συνεργαστούν για μια εναλλακτική Κυβερνητική λύση και που βρίσκονται σήμερα ; Είναι αλήθεια ότι εάν προσπαθήσουμε να τις εντοπίσουμε με βάση το κλασσικό σχήμα αριστερά – δεξιά θα δυσκολευτούμε λίγο.
Γιατί τέτοιες δυνάμεις με διάθεση και θέσεις να αλλάξουν τα πράγματα
στη χώρα μας σε προοδευτική κατεύθυνση είναι όχι μόνο στην αριστερή
πλευρά του πολιτικού φάσματος, αλλά θα βρούμε και πολλές τέτοιες
δυνάμεις στο πραγματικά δημοκρατικό φιλελεύθερο τμήμα, ιδιαίτερα στο κοινωνικό επίπεδο. Πολλές προτάσεις για την δημοκρατική αναδιοργάνωση του Κράτους, την διαφάνεια, τον χωρισμό εκκλησίας και Κράτους, σημαντικές δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που έχουν καθυστερήσει στη χώρα μας και θυμίζουν τριτοκοσμική χώρα,
θα μπορούσαν να υποστηριχθούν όχι μόνο από τις δυνάμεις της αριστεράς
αλλά και από δυνάμεις που βρίσκονται ακόμη και στο δημοκρατικό
φιλελεύθερο φάσμα. Και αυτό προκύπτει όχι από κάποιο βολονταρισμό, αλλά από την ανάλυση του χαρακτήρα των ζητούμενων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η χώρα.
Και συνεχίζει να ρωτάει απλά ο καλοπροαίρετος πολίτης, με ποιους συγκεκριμένα θα μπορούσε να συνεργασθεί η αριστερά για τον σχηματισμό αυτής της δημοκρατικής, προοδευτικής Κυβέρνησης; Με όλες εκείνες τις δυνάμεις που θα συμφωνήσουν σε ένα συγκεκριμένο προγραμματικό πλαίσιο,
όπως αναφέρθηκε προηγούμενα. Οι δυνάμεις αυτές είτε έχουν δημιουργηθεί
σήμερα, είτε θα δημιουργηθούν στην πορεία, μετά την κατάρρευση του
δικομματισμού. Η επόμενη μέρα των εκλογών, εάν οι δυνάμεις του δικομματισμού έχουν υποστεί μια σοβαρή ήττα και δεν μπορέσουν να συγκροτήσουν Κυβέρνηση, μεμονωμένα ή συνεργαζόμενες, θα είναι πολύ διαφορετική. Ο πολιτικός χρόνος μιας τέτοιας ανατροπής είναι τεράστιος και συμπυκνωμένος, με την έννοια ότι σε μια στιγμή αλλάζουν τα πάντα, ενώ σε άλλες συνθήκες θα χρειαζόμασταν δεκαετίες. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονται ενταγμένες ή είναι ανέντακτες σήμερα, θα δουν τα πράγματα με βάση τα νέα δεδομένα. Οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Κανένας δεν θα μείνει αδιάφορος. Έτσι λοιπόν, με την δυναμική που θα έχουμε από μια τέτοια εξέλιξη, θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις συνάντησης όλων των δημοκρατικών, προοδευτικών, μεταρρυθμιστικών, σοσιαλδημοκρατικών, ανανεωτικών, οικολογικών, αριστερών δυνάμεων, όπου και αν βρίσκονται σήμερα, γιατί τα
δεδομένα που θα δημιουργηθούν μετά τις εκλογές με κατεδαφισμένο το
δικομματισμό θα είναι πολύ διαφορετικά από αυτά πριν τις εκλογές.
Σ’αυτό το τοπίο που θα δημιουργηθεί μετεκλογικά, η Δημοκρατική Αριστερά, ως μια νέα μεγάλη και ισχυρή δύναμη, θα μπορέσει να διαδραματίσει τον καταλυτικό της ρόλο. Να συμβάλλει καθοριστικά σε μια νέα συνάντηση αυτών των δυνάμεων. Και να ανοίξει ένας άλλος δημοκρατικός, προοδευτικός δρόμος για τη χώρα, με σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Και με μια αριστερά πρωταγωνιστή των εξελίξεων. Μιας αριστεράς που δεν θα πετροβολάει απλά το σύστημα, που δεν θα φοβάται να αναλάβει τις ευθύνες που τις αναλογούν ακόμη και από Κυβερνητικές θέσεις. Μιας αριστεράς που θέλει να αλλάξει τα πράγματα, σήμερα !
Χαλκίδα 26-4-2012
Κώστας Χαϊνάς
Μαθηματικός - Αναλυτής
Οικονομολόγος - Μελετητής
Ms'c Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Υπ. Διδάκτορας Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Υποψήφιος βουλευτής Εύβοιας με τη Δημοκρατική Αριστερά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας !