Του ΚΩΣΤΑ ΧΑΪΝΑ
Υποψήφιου της ΔΗΜΑΡ
στην ΕΥΒΟΙΑ
Πριν
λίγες μέρες ακούσαμε τον Πρόεδρο του Συνασπισμού να προτείνει στο ΚΚΕ
και στην Δημοκρατική Αριστερά συνεργασία στις μονοεδρικές και στην
συνέχεια συνεχίζοντας την επίθεση «ενότητας», τους καλεί να συνεργαστούν μετεκλογικά για ένα νέο Συνασπισμό εξουσίας της αριστεράς, με πυρήνα -έστω- το ΣΥΡΙΖΑ.
Κατ’αρχήν η πρόταση για συνεργασία των κομμάτων της αριστεράς ακούγεται πραγματικά ωραία στ’αυτιά κάθε καλοπροαίρετου.
Και μάλλον εάν υπήρχαν οι προϋποθέσεις μια τέτοιας συνεργασίας δεν
νομίζω ότι θα υπήρχε κάποιος που θα μπορούσε να την αρνηθεί. Γιατί το
θέμα δεν είναι οι μονοεδρικές. Εάν υπήρχαν οι προϋποθέσεις η συνεργασία
θα ήταν καθολική. Αλλά σήμερα δεν υπάρχουν τέτοιες προϋποθέσεις. Γι αυτό και δεν βρήκε αποδέκτες η πρόταση συνεργασίας των τριών κομμάτων της αριστεράς.
Και
ποιες είναι οι προϋποθέσεις θα ρωτήσει κάποιος καλοπροαίρετος. Θα
απαντούσα πολύ συνοπτικά ότι οι προϋποθέσεις συνδέονται με κάποιες κοινές προγραμματικές θέσεις στα βασικότερα θέματα της πολιτικής συγκυρίας. Οι οποίες όμως σήμερα δεν υπάρχουν. Και ας αναφέρουμε δύο κατά τη γνώμη μου, πιο σημαντικές στρατηγικές διαφορές που έχουν τα τρία κόμματα.
Η πρώτη βασική διαφορά που διαπερνά ως κόκκινη κλωστή την ουσία των στρατηγικών διαφορών στις πολιτικές τους, είναι η Ευρώπη, το ευρώ, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Και αυτές οι διαφορές δεν διαπερνούν μόνο τα τρία κόμματα, αλλά ακόμα και το ίδιο το σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αν κάποιος ρίξει μια ματιά στις θέσεις των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα της Ευρώπης, θα διαπιστώσει αμέσως τις διαφορετικές Στρατηγικές που έχει η κάθε συνιστώσα του στο θέμα του ευρώ, της ευρωζώνης και γενικά της Ευρωπαϊκής προοπτικής. Πραγματικά είναι να αναρωτιέται κανείς τι είναι εκείνο που κάνει να είναι μαζί στο ΣΥΡΙΖΑ π.χ. η ΚΟΕ ή το «Μέτωπο ΑΑ» και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, με τόσο σημαντικές διαφορές σε Στρατηγικά θέματα, όπως είναι η Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας ; Κάποιοι κακοπροαίρετοι δίνουν την εξήγηση της κρατικής χρηματοδότησης. Αλλά ας δούμε τα ουσιαστικά θέματα που συνδέονται με τις διαφορές αυτές των τριών κομμάτων. Το ΚΚΕ έχει τελείως αντίθετη Στρατηγική όσον αφορά το θέμα της Ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, σε σχέση με το ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και τη Δημοκρατική Αριστερά. Σε
ποια βάση λοιπόν θα γίνει αυτή η συνεργασία ; Τι ακριβώς θα λέει αυτή η
«συμμαχία» της Αριστεράς για το θέμα του ευρώ και της ευρωπαϊκής
προοπτικής ; Τι θα λένε για τα θέματα της δημοκρατικής Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ; Ας
πούμε λοιπόν ότι τα τρία κόμματα τα «βρίσκουν» και πάνε στις
μονοεδρικές μαζί ή αν θέλετε σε όλη την επικράτεια και στο βήμα μιας
μεγάλης συγκέντρωσης βρίσκονται και οι τρεις εκπρόσωποι. Μπορείτε να
καταλάβετε τη σύγχυση που θα δημιουργηθεί στο ακροατήριο, όταν θα ακούσουν τους εκπροσώπους των τριών να διατυπώνουν όχι απλά διαφορετικές, αλλά αντίθετες απόψεις για θεμελιώδη ζητήματα, όπως για παράδειγμα είναι το θέμα του ευρώ και της Ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας ;
Το δεύτερο μεγάλο θέμα των Στρατηγικών διαφορών της Δημοκρατικής Αριστεράς με το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το ΚΚΕ, είναι το πρόβλημα των αναγκαίων δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων,
που είναι αναγκαίες σήμερα για τη χώρα. Η Δημοκρατική Αριστερά θέτει ως
ζητήματα άμεσης προτεραιότητας τις μεταρρυθμίσεις αυτές για τις οποίες
όμως ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ δεν αναφέρονται
σχεδόν καθόλου. Η ανάλυση που κάνει η Δημοκρατική Αριστερά αναδεικνύει
μια σειρά κεφαλαιώδη ζητήματα που συνδέονται με τις παθογένειες του
πελατειακού συστήματος που οικοδόμησαν οι δύο πρωταγωνιστές του
δικομματισμού από τη μεταπολίτευση έως σήμερα. Όπως το ξερίζωμα του πελατειακού κομματικού συστήματος και της ανομίας, η δημοκρατική μεταρρύθμιση και ο περιορισμός του κράτους, η αξιοκρατία ως βασική αρχή λειτουργίας των δημόσιων υποθέσεων και θεσμών, η αξιολόγηση των δημόσιων λειτουργών και των δημόσιων υπηρεσιών, για να αναφέρω ορισμένες από τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη σήμερα η χώρα. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές είναι προτεραιότητες εκ των ων ουκ άνευ, για τη Δημοκρατική Αριστερά, ανεξαρτήτως μνημονίου και δανειακών συμβάσεων. Ψάχνω απεγνωσμένα να διαβάσω έστω κάποια μικρή αναφορά στις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ γύρω από τα θέματα αυτά, αλλά δυστυχώς δεν βρίσκω τίποτα ή σχεδόν τίποτα, πέρα από γενικολογίες και καταγγελίες. Γιατί ; Ίσως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ δεν τα θεωρούν σοβαρά προβλήματα για να ασχοληθούν μαζί τους. Ίσως γιατί δεν έχουν ξεφύγει καθόλου σχεδόν από τον πάλαι ποτέ κρατισμό της παραδοσιακής αριστεράς, που θεωρεί ότι όλα τα σοβαρά προβλήματα της οικονομίας και της κοινωνίας λύνονται μέσω της κρατικοποίησης των πάντων. Ίσως γιατί, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ το πρόβλημα της χώρας είναι το μνημόνιο και μόνο το μνημόνιο και όχι οι δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις της χώρας. Το δε ΚΚΕ θεωρεί ότι τα προβλήματα θα λυθούν μόνο όταν θα έρθει η λαϊκή εξουσία. Η Δημοκρατική Αριστερά όμως έχει διαφορετική προσέγγιση. Θεωρεί ότι το πρόβλημα της χώρας εκτός από το μνημόνιο, είναι και οι
δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα άμεσα. Για να το
πούμε απλά, αν κάποιος μας χάριζε το χρέος και η χώρα δεν αλλάξει, δεν
υλοποιήσει άμεσα τις αναγκαίες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις σε πολύ λίγα
χρόνια θα βρεθούμε στο ίδιο σημείο. Από
μόνος του ο αντι-μνημονιακός αγώνας δεν λέει και πολλά πράγματα.
Αντι-μνημονιακό αγώνα ας πούμε κάνει και ο κος Καμμένος, αλλά αν ψάξεις
λίγο πιο μέσα στις θέσεις του, θα ανακαλύψεις ένα παλιομοδίτικο συντηρητισμό και έναν άκρατο εθνικισμό. Να μην μιλήσουμε για τη «Χρυσή Αυγή». Άρα όσα αντι-μνημονιακά πιστοποιητικά και να διαθέτεις δεν λέει και πολλά πράγματα, όσον αφορά την ουσία των πολιτικών που έχει ανάγκη η χώρα.
Τα τρία κόμματα λοιπόν της αριστεράς, για τα οποία κάποιοι κόπτονται για την έλλειψη συνεργασίας τους,- παρακολουθούμε ακόμη και απολογητές του δικομματισμού να ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα για τη μη ενότητα της αριστεράς - έχουν τεράστιες Στρατηγικές διαφορές σε βασικά προβλήματα της χώρας, που δεν μπορούν να αγνοηθούν από κανένα. Η
όποια συνεργασία μπορεί να προκύψει μόνο με προγραμματικές συγκλίσεις
μέσω της βασανιστικής διαδικασίας της σύνθεσης, με την προϋπόθεση ότι
όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη ενός διαλόγου έχουν ανοικτά τ’αυτιά τους και
δεν θεωρούν τους εαυτούς τους γνώστες της απόλυτης αλήθειας. Γι αυτό και η Δημοκρατική Αριστερά αντί να μιλάει για ανέφικτες λύσεις εξουσίας της αριστεράς, προτείνει ως εναλλακτική Κυβερνητική λύση μετά τις εκλογές, απέναντι στις λεγόμενες αυτοδύναμες λύσεις ή στη συγκυβέρνηση του δικομματισμού, μια ρεαλιστική πρόταση. Τη συνάντηση όλων των δημοκρατικών, προοδευτικών, αριστερών και οικολογικών δυνάμεων, σε ένα κοινό προγραμματικό πλαίσιο δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων και αλλαγών που έχει ανάγκη η χώρα, που θα διασφαλίζει φερέγγυες πολιτικές και αξιόπιστα πρόσωπα.
Ο καθένας λοιπόν
καταλαβαίνει πολύ καλά ότι δεν υπάρχουν σήμερα οι προγραμματικές
προϋποθέσεις συνεργασίας των τριών κομμάτων. Άρα εκείνο που συμπεραίνει κάποιος είναι ότι μοναδικός στόχος όσων καταθέτουν προτάσεις συνεργασίας σήμερα, είναι για να «στριμώξει» τους άλλους και να επωφεληθεί εκλογικά από την «άρνησή» τους και όχι γιατί θεωρεί σήμερα τη συνεργασία των τριών κομμάτων ρεαλιστική και πραγματοποιήσιμη.
Και ποιος έχει δίκιο τελικά θα ρωτήσει κάποιος πολίτης που πραγματικά αγωνιά για την αριστερά ; Κανένας δεν μπορεί να το αποδείξει αυτό σήμερα θα του απαντούσα.
Ο καθένας μπορεί να καταθέσει τα επιχειρήματά του και να κρίνουν οι
πολίτες. Αυτά είναι πολιτικά ερωτήματα και απαντώνται πολιτικά. Και οι
εκλογές είναι ένας τρόπος για να απαντήσει ο ίδιος ο λαός. Ας αφήσουμε
λοιπόν τον ίδιο το λαό να απαντήσει. Και η ζωή θα δείξει.
Χαλκίδα 18-4-2012
Κώστας Χαϊνάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας !