Η υπόθεση της ανασυγκρότησης μιας μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης

Γράφει ο
ΚΩΣΤΑ ΧΑΪΝΑΣ

Νομίζω κάθε καλόπιστος, δημοκρατικός, προοδευτικός άνθρωπος, χωρίς παρωπίδες και προκαταλήψεις, έκρινε και αποτίμησε τη πρωτοβουλία των 58+ ως μια θετική ενέργεια, έστω ενδιαφέρουσα, για την υπόθεση της συγκρότησης μιας μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης. Υπήρξαν καλόπιστες κριτικές για τα ελλείμματα του κειμένου και της πρωτοβουλίας, οι οποίες όμως κινήθηκαν σε θετικό, προωθητικό επίπεδο. Τέτοιες καλόπιστες κριτικές συμβάλλουν θετικά στην διόρθωση τυχόν λαθών και την κάλυψη των κενών, που σίγουρα υπάρχουν. Αρκεί να γίνονται καλόπιστα και με σεβασμό στη διαφορετικότητα. Το κλειδί νομίζω για μια συμπόρευση που πάει πολύ μακριά, διαφορετικών ανθρώπων, όπως αυτή που προβλέπεται από την πρωτοβουλία των 58 αν καρποφορήσει, είναι ο σεβασμός της διαφορετικότητας και ο δημιουργικός διάλογος και κυρίως η προωθητική σύνθεση. Ασφαλώς υπήρξαν και μεμψιμοιρίες και κακόβουλες κριτικές, από κάποιους «φίλους» και πραγματικούς αντιπάλους του εγχειρήματος. Οι οποίοι στην καλύτερη περίπτωση προσπάθησαν να την υποβαθμίσουν, να την υποτιμήσουν, και κάποιοι άλλοι να την συκοφαντήσουν. Προσωπικά έχω εκφραστεί θετικά σε μια τέτοια πρωτοβουλία. Στις σημερινές σκέψεις θέλω να θέσω κάποιους προβληματισμούς σε κάποιες καλόπιστες κριτικές στην πρωτοβουλία.


Αναφέρθηκε ότι η πρωτοβουλία δεν ασκεί κριτική στις ασκούμενες κυβερνητικές πολιτικές, που αναπαράγουν την κρίση. Ναι, είναι αλήθεια ότι το κείμενο δεν κάνει κάποια ιδιαίτερη αναφορά στις ασκούμενες κυβερνητικές πολιτικές. Όμως, είναι επίσης αλήθεια ότι και όλοι εμείς, που έχουμε τις ίδιες αγωνίες για την κοινή μας υπόθεση, τη συγκρότηση δηλαδή της δημοκρατικής παράταξης, όπως και οι άνθρωποι της πρωτοβουλίας φαντάζομαι, έχουμε διαφορετικές εκτιμήσεις για τη στήριξη της Κυβέρνησης, σ’αυτή τη δύσκολη φάση που έχει ανάγκη η χώρα μας, σταθερότητα. Για παράδειγμα, η αποχώρηση της ΔημΑρ από την Κυβέρνηση, δεν δίχασε και διχάζει ακόμη πολλούς από μας που ενδιαφερόμαστε για την υπόθεση της κοινής συμπόρευσης ; Για πολλούς ήταν λύτρωση και για κάποιους άλλους άλμα στο κενό. Νομίζω λοιπόν ότι η πρωτοβουλία, καλώς δεν ενεπλάκη σε μια τέτοια υπόθεση. Άλλωστε δεν ήταν αυτό το κύριο για την πρωτοβουλία, που αποτελεί μια πρόσκληση, που έρχεται να ενώσει και όχι να διχάσει.
Έχω όμως τη γνώμη, ότι η απουσία κριτικής για τις ασκούμενες πολιτικές δεν αποτελεί ουσιαστικό λόγο απόρριψης της πρωτοβουλίας και για τον εξής απλό λόγο. Εφόσον δεχόμαστε ότι η φάση που διανύουμε είναι μεταβατική και έκτακτη και πρέπει όλοι να συμβάλλουμε ώστε να την ξεπεράσουμε με τις λιγότερες απώλειες ως κοινωνία και ως χώρα, τότε πρέπει να δεχθούμε ότι και αυτοί που έμειναν και στηρίζουν αυτή τη Κυβέρνηση, συμπεριφέρονται υπεύθυνα. Γιατί αν είχαν και αυτοί αποχωρήσει από την Κυβέρνηση, τότε η χώρα θα είχε συρθεί σε εκλογές και δεν ξέρω και σε τι άλλες περιπέτειες με τη «Χρυσή Αυγή» προ των πυλών... Η ΔημΑρ έκρινε σωστό (για την ίδια ή για τη χώρα, ερώτημα προς διερεύνηση για τους ιστορικούς του μέλλοντος), να αποχωρήσει. Όμως για ένα χρόνο έμεινε και στήριξε αυτή τη Κυβέρνηση. Αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνούσε με όλες τις κυβερνητικές επιλογές. Αλλά όταν συνεργάζεσαι, συμβιβάζεσαι και έτσι πρέπει. Μέχρι τότε όμως η ΔημΑρ, δεν αποκλειόταν από κανέναν, ούτε και αυτοαποκλειόταν, από την κοινή υπόθεση της συγκρότησης της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης, αν και συμμετείχε στην Κυβέρνηση και είχε ευθύνη για τις ασκούμενες πολιτικές. Σήμερα, επειδή δεν συμμετέχει στην Κυβέρνηση, μπορεί να αποκλείει κάποιες άλλες δυνάμεις, για το λόγο ότι συμμετέχουν στην Κυβέρνηση ; Αν υποθέσουμε ότι δεν είχε αποχωρήσει από την Κυβέρνηση, τότε με ποιο αιτιολογικό θα απέρριπτε την πρωτοβουλία;

ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ
Όταν μιλάμε για Δημοκρατική Παράταξη μπορούμε να συμπεριλάβουμε σ’ αυτήν και το ΣΥΡΙΖΑ; Και ΝΑΙ και ΟΧΙ θα έλεγα. Διανύουμε μια μεταβατική πολιτική περίοδο, που όλα αλλάζουν. Και τα κόμματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε βγει πρώτο κόμμα και σχηματίσει Κυβέρνηση με κάποιους συμμάχους(;), είτε παραμείνει στην αντιπολίτευση, είναι υποχρεωμένο να αλλάξει. Ήδη ζούμε σήμερα μια διαρκή μετάλλαξή του προς το ρεαλιστικότερο. Η ηγεσία του καταλαβαίνει καθημερινά όλο και περισσότερο, ότι ο λαϊκισμός και οι υποσχέσεις για επαναφορά στις παλαιότερες εποχές της ευημερίας με δανεικά, μπορεί να γίνονται αποδεκτές με ενθουσιασμό από τις κάθε λογιών συντεχνίες που ονειρεύονται τα μεγαλεία του παρελθόντος, δεν έχουν όμως καμιά σχέση με την πραγματικότητα και το λαϊκισμό. Άρα, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ, ξεπεράσει το παιδικό στάδιο του λαϊκισμού του, εάν προσγειωθεί και αποδεχθεί την αναγκαιότητα της δημοκρατικής μεταρρύθμισης του Κράτους μας με αξιοκρατία και αξιολόγηση, εάν γίνει φιλικότερος στην επιχειρηματικότητα και στις επενδύσεις και εάν εμπεδώσει καλύτερα τον μονόδρομο της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, τότε γιατί δεν θα μπορούσε να είναι συνομιλητής σε ένα εγχείρημα μιας μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης ; Εντάξει –πολλά εάν- δεν λέω ότι είναι απλό θέμα. Όμως εάν δεν κάνει αυτή τη ριζική στροφή γρήγορα, κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν έχει καμιά προοπτική εξουσίας, και επίσης αυτο-αποκλείεται από το εγχείρημα της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης.

Για το ΠΑΣΟΚ
Όλα δείχνουν ότι το ΠΑΣΟΚ έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο με ότι θετικό και αρνητικό είχε η πορεία του και για ότι σημαίνει για τον καθένα. Άρα κανένας δεν πιστεύει –έχω την αίσθηση ότι και τα σημερινά του στελέχη- ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να παίξει κάποιον πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπόθεση της Δημοκρατικής Παράταξης. Άλλο θέμα είναι όμως τα μέλη και ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ. Άρα, ούτε η πρωτοβουλία αντικειμενικά, μπορεί να παίξει κάποιον ρόλο κολυμβήθρας του Σιλωάμ, για έναν «πεθαμένο» οργανισμό όπως κατηγορήθηκε από ορισμένους. Όμως, ας υποθέσουμε ως σενάριο εργασίας, ότι ο λόγος της απόρριψης της πρωτοβουλίας από ορισμένους, είναι ο φιλόδοξος και πάντα βιαστικός κος Βενιζέλος, ο οποίος και πάλι «βιάστηκε» να υποστηρίξει την πρωτοβουλία. Είναι αλήθεια ότι ο κος Βενιζέλος έχει συνδεθεί από κορυφαίες θέσεις, με τις περιόδους της μονοκρατορίας του πάλαι ποτέ δικομματισμού και των πολιτικών του, που οδήγησαν τη χώρα στα σημερινά αδιέξοδα. Έχω την αίσθηση ότι, κανένας από όσους συμμετέχουν στην πρωτοβουλία, (δεν ξέρω ακριβώς, έτσι το εισπράττω) δεν αναγνωρίζει στο πρόσωπο του κου Βενιζέλου κάποιο μελλοντικό πρωταγωνιστικό ή άλλον ρόλο, στην υπόθεση της συγκρότησης της Δημοκρατικής Παράταξης. Μάλλον αυτό είναι ξεκάθαρο και στον ίδιο, αν κρίνουμε από τις δηλώσεις του. Οπότε ποιο είναι το πρόβλημα ; Ο κόσμος και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ; Δεν νομίζω. Ο κόσμος αυτός ανήκει αντικειμενικά στο χώρο της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης και έχει κάθε δικαίωμα να συμμετέχει, αφού εδώ ανήκει αντικειμενικά.

Για την ΔημΑρ
Η Δημοκρατική Αριστερά, ένας νέος πολιτικός φορέας, που προσέφερε πολλές ελπίδες και προσδοκίες με την ίδρυσή του, σε πολλούς απογοητευμένους συμπολίτες μας. Και ενώ εδώ και πολύ καιρό έχει αναδείξει το θέμα του τρίτου πόλου, ως βασικό σημείο της Στρατηγικής της, είδε την τελευταία πρωτοβουλία των 58, με μεγάλη επιφυλακτικότητα και αμηχανία θα έλεγα. Γιατί όμως ; Το γεγονός ότι η πρωτοβουλία ανήκει σε 58 συμπολίτες μας εγνωσμένου κύρους, με τους περισσότερους από τους οποίους συμπορεύθηκε μέχρι σήμερα, όλοι θα περίμεναν ότι θα χαροποιούσε την ηγεσία του κόμματος μια τέτοια πρωτοβουλία, γιατί έδινε ένα μεγάλο στρατηγικό πλεονέκτημα στην ΔημΑρ. Να παίξει πρωταγωνιστικό και καταλυτικό ρόλο στην υπόθεση του εγχειρήματος της συγκρότησης της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης. Αντί αυτού όμως  αντιμετωπίσθηκε από την πλειοψηφία της, τουλάχιστον με επιφυλακτικότητα, «απαντώντας» με κάποιες αμφιλεγόμενες συνεργασίες με κάποια πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Όμως η πρωτοβουλία βοηθά καθοριστικά την ΔημΑρ, ώστε η υπόθεση του τρίτου πόλου, να μην υποβαθμιστεί ως μια υπόθεση απλής διεύρυνσης με κάποιους συνεργαζόμενους, ούτε να αποτελέσει κάποιο είδος τεχνικής συγκόλλησης κομμάτων και σχημάτων, χωρίς καμιά συνοχή και εμπειρία κοινής συμπόρευσης. Θα έλεγα λίγο υπερβατικά, ότι για την ΔημΑρ εφόσον δεν υπήρχε η πρωτοβουλία των 58, θα έπρεπε να την εφεύρει! Προσπαθώντας να κατανοήσω τη στάση αυτή, κάνω διάφορες λογικές πολιτικές υποθέσεις, αλλά αδυνατώ να βρω κάποιους σοβαρούς πολιτικούς λόγους απόρριψης της πρωτοβουλίας, σε κάθε περίπτωση. Όλα δείχνουν ότι πολλά θα κριθούν στην πορεία προς το Συνέδριό της, από την τελική στάση του ηγέτη της Φώτη Κουβέλη. Ο πρόεδρος του κόμματος, ο άνθρωπος που έδειξε μεγάλη γενναιότητα τον Ιούνιο του 2012, όταν οδήγησε ένα μικρό κόμμα, αλλά με μεγάλη βαρύτητα την εποχή εκείνη, σε ένα ιστορικό συμβιβασμό και έτσι συγκροτήθηκε η Κυβέρνηση εθνικής συνευθύνης και η χώρα πέρασε τον κάβο της ολικής καταστροφής και της ανοικτής χρεοκοπίας, σήμερα έχει τις δικές του αμφιβολίες για το εγχείρημα. Σ’ αυτή τη δύσκολη φάση για τη χώρα και την ΔημΑρ, εκτιμώ ότι θα δείξει την ίδια γενναιότητα. Θα συμβάλλει ώστε η ΔημΑρ, στην πορεία προς το Συνέδριο της, θα πάρει εκείνες τις ιστορικές αποφάσεις, ώστε να γίνει για άλλη μια φορά το κόμμα καταλύτης. Αυτή τη φορά για μια άλλη μεγάλη υπόθεση, τη συγκρότηση της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης.


1-11-2013
Κώστας Χαϊνάς