Κορυφαία όλων είναι η δήλωση του κ. Πάνου Καμμένου για την ΕΡΤ: «Οι δυνάμεις κατοχής κατέλαβαν το ραδιομέγαρο. Ο,τι μεταδίδεται από εδώ και πέρα είναι προπαγάνδα της τρόικας, μην τους πιστεύετε». Αλλά και οι υπόλοιπες δηλώσεις του αντιπολιτευτικού τόξου είχαν απερίγραπτες «χαριτωμενιές». Θα σταθούμε σε εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ που λέει ότι η κυβέρνηση «εντελώς παράνομα, έγραψε μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της δημόσιας τηλεόρασης και της δημοκρατίας στον τόπο μας. Ο λαός μας θα σταθεί απέναντι στην κατάλυση της νομιμότητας, στην υπονόμευση της δημοκρατίας... Απαιτούμε την άμεση αποχώρηση των αστυνομικών δυνάμεων από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ και την παράδοσή του στους εργαζόμενους της».
Το τελευταίο περί παράδοσης στους εργαζόμενους ακούγεται όμορφα, αλλά προϋποθέτει σχέσεις ιδιοκτησίας. Ανήκει το κτίριο στους πέντε που βρέθηκαν το πρωί της επέμβασης, ή στους 2.600 που κάποτε δούλευαν εκεί; Ή μήπως ανήκει στον ελληνικό λαό, που το πλήρωσε; Κι αν το ραδιομέγαρο ανήκει στους εργαζόμενους του, τότε ο ραδιοσταθμός «Στο Κόκκινο» ή η «Αυγή» σε ποιον ανήκει;
Βεβαίως σε μια ευνομούμενη δημοκρατία τα δημόσια Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης θα έπρεπε να λειτουργούν αυτοτελώς, υπό την εποπτεία ανεξάρτητων της κυβέρνησης Συμβουλίων. Θα έπρεπε να λειτουργούν χωρίς δηλαδή τους διορισμούς και τις παρεμβάσεις του κ. Σίμωνα Κεδίκογλου και των προκατόχων του. Ελπίζουμε ότι εκεί θα καταλήξουν οι προσπάθειες της ΝΕΡΙΤ, αλλά επειδή οι κρατικοπαρεμβατικοί πειρασμοί είναι πάντα μεγάλοι ας κρατάμε μικρό καλάθι.
Εδώ είμαστε και θα δούμε τα αποτελέσματα της προσπάθειας, αλλά σε σχέση με το ραδιομέγαρο τι έπρεπε να γίνει; Ανεξαρτήτως των χειρισμών του Ιουνίου -που εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκαν ατυχείς- υπήρχε μια περίεργη κατάσταση, που αν μη τι άλλο κόστιζε πολλά. Η Δημόσια Τηλεόραση λειτουργούσε με μισθωμένο εξοπλισμό, ενώ τα αγορασμένα από τους φορολογούμενους μηχανήματα, είναι στα κτίρια υπό κατάληψη. Έχοντας μπροστά και την προεδρία της Ε.Ε. το κόστος θα γινόταν δυσβάστακτο και θα το πλήρωναν οι Έλληνες φορολογούμενοι πιθανότατα με κάποιο επιπλέον χαράτσι.
Καθένας μπορεί να ψέξει τους χειρισμούς της κυβέρνησης για την ΕΡΤ. Είναι μια θεμιτή -κι ας είναι εκ των υστέρων- κριτική. Οι χειρισμοί όμως επιβραβεύονται ή τιμωρούνται πολιτικά. Οι κραυγές περί χούντας, αντιδημοκρατικών εκτροπών κ.λ.π. σε ό,τι αφορά την επέμβαση των δικαστικών και αστυνομικών αρχών στο ραδιομέγαρο είναι οι γνωστές υπερβολές που έχουν πλημμυρίσει τον δημόσιο διάλογο. Στο κάτω κάτω της γραφής την περίοδο της Χούντας κανείς δεν μπορούσε να κάνει πρόταση μομφής στην κυβέρνηση, όπως έκανε τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το θέμα της δημόσιας εν Ελλάδι τηλεόρασης κάπως έπρεπε να προχωρήσει. Δεν τα κατάφερε με τον λογικό τρόπο (λόγω σφοδρών αντιδράσεων από τους συνδικαλιστές) ο κ. Ηλίας Μόσσιαλος. Αναγκαστικά τώρα κάτι πρέπει να γίνει έστω με εμπόδια, ΜΑΤ, μομφές και ιαχές. Το θέμα είναι ότι οι πολιτικές δυνάμεις αντί να αντιμάχονται την πραγματικότητα πρέπει να βρουν τρόπο διασφάλισης της ανεξαρτησίας της Δημόσιας Τηλεόρασης από την εκάστοτε κυβέρνηση. Αν πραγματικά ενδιαφέρονται για την ενημέρωση του λαού και την ποιότητα της δημοκρατίας μας.
kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας !