"Το πρώτο Συνέδριο του κόμματός μας, το πρώτο Συνέδριο της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ είναι γεγονός.
Είμαστε σήμερα όλοι και όλες ΕΔΩ!!
Αγωνιστές και αγωνίστριες του ευρύτερου χώρου της Αριστεράς, που κράτησαν για χρόνια πολλά ζωντανή τη φλόγα της ανανέωσης της, συντρόφισσες και σύντροφοι του δημοκρατικού, του σύγχρονου, του μεταρρυθμιστικού της ρεύματος. Ανένταχτοι δημοκρατικοί πολίτες που είδαν στην ίδρυση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ μια νέα ελπίδα.
Είμαστε όλοι εδώ, εκατοντάδες εκλεγμένοι αντιπρόσωποι από όλη τη χώρα, για να διαλεχθούμε, να συσκεφθούμε για τη διαμόρφωση της μελλοντικής μας πορείας. Με το Συνέδριό μας επιδιώκουμε η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, σε αντιστοίχηση με τις αγωνίες χιλιάδων δημοκρατικών και αριστερών πολιτών για το μέλλον της χώρας, να διατυπώσει πολιτικό λόγο ευθύνης και ρεαλισμού για την έξοδο από την κρίση. Να διαμορφώσει τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη συγκρότηση και ανάπτυξη του κόμματός μας σε βάσεις σύγχρονες, δημιουργικές, συλλογικές και αποτελεσματικές.
Ένα κόμμα ανοιχτό στην κοινωνία, που διαμορφώνει την πολιτική του και προωθεί τη δράση του με τους πολίτες.
Είμαστε σήμερα εδώ, μετά από δύο μήνες προσυνεδριακής πορείας του κόμματός μας. Είχαμε την ευκαιρία να παρουσιάσουμε στην ελληνική κοινωνία το κόμμα μας, όχι σαν άλλο ένα κόμμα της αριστεράς, αλλά ως ένα άλλο κόμμα της αριστεράς, καθώς και τις εναλλακτικές μας προτάσεις για τη διέξοδο από την κρίση.
Είμαστε σήμερα εδώ, μετά από εννέα μήνες λειτουργίας και δράσης του κόμματός μας, με πολύ μεγαλύτερη την αίσθηση της ευθύνης. Γιατί σε εμάς, σε αυτό το άλλο κόμμα της αριστεράς, που από την πρώτη στιγμή της παρουσίας του μίλησε για την ευθύνη έναντι της κοινωνίας και της χώρας, πολίτες, άνδρες και γυναίκες, νέοι και νέες, αριστεροί και αριστερές που συμμετείχαν ενεργά σε κόμματα της αριστεράς, πολίτες που αναφέρονται στην πολιτική οικολογία, στη αριστερή σοσιαλδημοκρατία, προοδευτικοί και ανένταχτοι αριστεροί, αλλά και πολίτες που σε προηγούμενες εκλογές είχαν ψηφίσει άλλα κόμματα, σε εμάς εναποθέτουν ελπίδες και προσδοκίες.
Δεν θα τους διαψεύσουμε. Αυτό αποτελεί υπόσχεση και παρακαταθήκη. Η ελληνική κοινωνία που συνεχώς μεταβάλλεται και ανακαθορίζει τους συσχετισμούς της, έχει ανάγκη από μια σύγχρονη, δημοκρατική, ανανεωμένη και υπεύθυνη Αριστερά.
Μια τέτοια Αριστερά θέλουμε να είμαστε και θα το πετύχουμε.
Στις 27 Ιουνίου 2010 ιδρύσαμε το κόμμα μας, τη ΔΗΜ.ΑΡ. Η ενέργειά μας αυτή ήταν μια αναγκαία πολιτική πράξη για να υπάρξει άμεση απάντηση στο ολοένα διογκούμενο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας για ριζική ανασυγκρότηση του πολιτικού πεδίου και των κομματικών φορέων της χώρας, αλλά και για να διατυπώσουμε μια ολοκληρωμένη εναλλακτική και αριστερή πολιτική πρόταση.
Η πράξη μας αυτή αποτέλεσε, ταυτόχρονα, προσπάθεια υπεράσπισης του παρελθόντος και του μέλλοντος της ανανεωτικής, δημοκρατικής και οικολογικής Αριστεράς.
Θα αποτελεί στο διηνεκές μια επιταγή για τη συμβολή στην ανασυγκρότηση της χώρας, με τις αρχές της ισότητας, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της οικολογικής και δίκαιης ανάπτυξης, της υπεράσπισης της εργασίας.
Στον πυρήνα των ανανεωτικών ιδεών μας, βρίσκεται ο δημοκρατικός σοσιαλισμός, ο αριστερός ευρωπαϊσμός, η μεταρρυθμιστική στρατηγική, ο οικολογικός πολιτισμός.
Η ΔΗΜΑΡ έχει στόχο να αναδειχθεί ως κόμμα ευθύνης για την κοινωνία, με προτάσεις και εναλλακτικό λόγο, να αμφισβητήσει το παραδοσιακό κομματικό σύστημα και το πρότυπο άσκησης και διαχείρισης της πολιτικής. Απευθύνεται και θέλει να εκφράσει πολίτες που δεν ελπίζουν ότι ένα πρωί θα ξυπνήσουν και ο κόσμος θα έχει γίνει όπως τον ονειρεύτηκαν, αλλά που διαθέτουν την αισιοδοξία της βούλησης και την επιλογή να αγωνιστούν για να αλλάξουν τα πράγματα.
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Το Συνέδριο μας συγκαλείται στο μέσον μιας συνεχιζόμενης κρίσης και μάλιστα χωρίς ορατή διέξοδο. Η πραγματικότητα είναι σκληρή.
Η οικονομική κρίση είχε και έχει εκρηκτικές διαστάσεις στη χώρα μας και ουδείς αμφισβητεί πως το Μνημόνιο και τα άδικα και σκληρά μέτρα που το συνοδεύουν έχουν οδηγήσει τα λαϊκά στρώματα σε οδυνηρή κατάσταση.
Αυτή η κρίση δεν προέκυψε τυχαία. Η γενικευμένη εμπορευματοποίηση των πάντων και η λατρεία της διαρκούς ανάπτυξης, αποκάλυψαν τα κοινωνικά και οικολογικά όρια του κόσμου. Η ταυτόχρονη έκρηξη οικονομικών, κοινωνικών και οικολογικών ανισορροπιών δεν είναι σύμπτωση, δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός, αλλά το σήμα των ορίων του σημερινού συστήματος.
Η οικονομική λογική της γρήγορης αποδοτικότητας, η μεγιστοποίηση του κέρδους των επιχειρήσεων και ο ανεξέλεγκτος ανταγωνισμός έχουν επιβληθεί στο σύνολο των κοινωνιών και έχουν υποτάξει ή επιχειρούν να υποτάξουν το σύνολο της κοινωνικής ζωής. Αυτό καταλήγει σε μια διαρκή επιδείνωση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, στη λεηλασία του πλανήτη, στην εξαφάνιση εκατομμυρίων αγροτών, στο ξεριζωμό και στην καταδίκη σε μετανάστευση όλο και περισσοτέρων ανθρώπων.
Πρόκειται για κρίση που προκαλεί η κυριαρχία της οικονομίας στο σύνολό της επί της πολιτικής, κυριαρχία την οποία ο νεοφιλελευθερισμός ως πολιτικό πρόγραμμα την έχει φέρει στα απώτατα όριά της. Η πολύπλευρη κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση είναι τα συμπτώματα της γενικευμένης κρίσης ενός μοντέλου, που ανήγαγε το οικονομικό όφελος και την άμεση αποδοτικότητα σε ουσία της λειτουργίας των κοινωνιών.
Ο αγώνας για την ανακοπή και την αντιστροφή αυτής της καταστροφικής πορείας σε εθνική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια κλίμακα δεν μπορεί να είναι υπόθεση κάποιων ειδικών. Αφορά όλους τους πολίτες επειδή αφορά την ίδια τους την ύπαρξη. Απαιτεί την ευρύτερη δυνατή συστράτευση πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων και φορέων που θέτουν ως απόλυτη προτεραιότητα τη δημοκρατία, την αλληλεγγύη, την κοινωνική δικαιοσύνη, τα δικαιώματα και το περιβάλλον, στο επίκεντρο της δράσης τους.
Η πρωτοφανής ένταση στην εκμετάλλευση της εργασίας, η αποδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους, η περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων, η επεκτεινόμενη φτώχεια μαζί με τη γενική οικολογική κρίση, για να αντιμετωπιστούν και για να υπάρξει μια διαφορετική βιώσιμη εναλλακτική πορεία, απαιτούν κατ’ ελάχιστο τη συνάντηση, τη συμπόρευση και την κοινή δράση πολιτικών δυνάμεων της δημοκρατικής Αριστεράς, της Πολιτικής Οικολογίας και του Σοσιαλιστικού χώρου, με σεβασμό της ιδιαιτερότητας, της ισοτιμίας και της αυτονομίας κάθε πολιτικού υποκειμένου.
Σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη από μια σύγχρονη δημοκρατική Αριστερά, πρωταγωνίστρια στην κατεύθυνση μεγάλων κοινωνικών, προοδευτικών συσπειρώσεων.
Η οικονομική κρίση, με την παρουσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στη χώρα, με δυσβάσταχτα και άδικα βάρη στις πλάτες των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, με αποσαθρωμένα τα εργασιακά δικαιώματα, επιβάλλει καινούργια καθήκοντα για τη σύγχρονη Αριστερά. Και αυτά τα καθήκοντα θέλουμε να τα αναλάβουμε.
Η εξέλιξη της κρίσης δεν είναι γνωστή. Θα δυναμώσουν οι δυνάμεις της εργασίας και της παραγωγής ή θα συμπιεστούν περισσότερο για την αναστήλωση του νεοφιλελευθερισμού; Τίποτε δεν έχει κριθεί. Η έκβαση εξαρτάται και από τις ενέργειες, τους αγώνες, τις πρωτοβουλίες της σύγχρονης Αριστεράς.
Γι’ αυτό χρειάζεται μια Αριστερά με τη δημοκρατία αδιαπραγμάτευτα εγγεγραμμένη στο γενετικό της υλικό, η οποία, ενώ θα κινητοποιεί με τη δύναμη των ιδεών της τους πολίτες, θα σέβεται απόλυτα τους δημοκρατικούς κανόνες. Μόνο έτσι, ως συνειδητή επιλογή της πλειοψηφίας των πολιτών για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, νοείται ο σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία.
Μια τέτοια Αριστερά δεν μπορεί παρά να είναι και η ίδια ανοιχτή, ευρύχωρη, πολυφωνική, για να μπορούν σε ένα συμμετοχικά διαμορφούμενο πλαίσιο να εκφράζονται και να συμπορεύονται όσο το δυνατό ευρύτερες δημοκρατικές, σοσιαλιστικές και οικολογικές δυνάμεις, καθώς και δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες που αναζητούν σήμερα κοινωνικές και πολιτικές διεξόδους. Πρέπει να οικοδομηθεί ένα πλατύ προοδευτικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία, ικανό να μετακινήσει την πολιτική σε ουσιαστική προοδευτική κατεύθυνση.
Θέλουμε μια Αριστερά ρηξικέλευθη και τολμηρή που δε θα βολεύεται στα εύκολα και γι’ αυτό δε θα κάνει καμία παραχώρηση ούτε στον αριστερότροπο λαϊκισμό, ούτε στον μυωπικό αριστερισμό, δε θα θεωρεί άκριτα ως δίκαιο αίτημα την υπεράσπιση κάθε κεκτημένου και δε θα χαϊδεύει συντεχνίες στο όνομα μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Μια Αριστερά που δε θα αναλώνεται σε ανέξοδο και γι’ αυτό αδιέξοδο και συντηρητικό επί της ουσίας καταγγελτισμό, αδιαφορώντας για το παρόν και το μέλλον των πολιτών και του τόπου.
Μια Αριστερά που αποστρέφεται τον πολιτικά άκριτο αντιευρωπαϊσμό, θα αναγνωρίζει τα υπαρκτά οφέλη της ευρωπαϊκής ενοποίησης και της ευρωπαϊκής ιδέας και θα προτιμά, αντί να απορρίπτει συλλήβδην, να προτείνει δημιουργικά και να διεκδικεί αγωνιστικά τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θα διαμορφώνουν ένα δημοκρατικό πλαίσιο που θα επιτρέπουν την εφαρμογή εναλλακτικών πολιτικών. Αυτή την Αριστερά συγκροτούμε, σε αυτή την Αριστερά πιστεύουμε. Θα τα καταφέρουμε. Η πορεία θα είναι δύσκολη, αλλά βέβαιη η προοπτική!
Θα λειτουργήσουμε ως καταλύτης για την επαναφορά της Αριστεράς στην πραγματικότητα μέσα από ρήξεις και συνθέσεις, που θα παράγουν μια νέα διαλεκτική σχέση ανάμεσα στον ορθό λόγο και τα αιτήματα που αφορούν στην εποχή μας και στο μέλλον, μακριά από παρελθοντικές αγκυλώσεις και στερεότυπα προηγούμενων περιόδων που δεν αντιστοιχούν στο σήμερα.
Παρατηρούμε δυστυχώς ότι η πολιτική μιας συνολικής καθήλωσης υπηρετήθηκε και συνεχίζει να υπηρετείται, παρά τη δυσαρέσκεια που έχει προκαλέσει και προκαλεί στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και σε μεγάλο μέρος των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, που είναι και τα μεγάλα θύματα αυτής της εξελισσόμενης οικονομικής κρίσης, γεγονός που αποδεικνύει την έλλειψη πολιτικής της κυβέρνησης για τις πιο ευπαθείς και πιεζόμενες ομάδες του πληθυσμού.
Οι περισσότερες κυβερνήσεις στην Ευρώπη, αλλά και όσοι διαχειρίστηκαν την εξουσία στη χώρα μας, επιμένουν με απολυτότητες ότι όλα οφείλονται στην σκληρή αναγκαιότητα των επιταγών της οικονομίας και αμφισβητούν ότι η πολιτική μπορεί να αντιστρέψει αυτή την κατάσταση. Έτσι δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι η πολιτική απαξιώνεται.
Θέλουμε να προωθήσουμε μια διαφορετική αντίληψη για την πολιτική. Εμείς υποστηρίζουμε πως η εμβάθυνση της δημοκρατίας αποτελεί σήμερα προϋπόθεση για να μπορεί η κοινωνία και οι πολίτες να καθορίζουν και να σχεδιάζουν οι ίδιοι το μέλλον τους, αντί να παραμένουν υποταγμένοι και καθοριζόμενοι από τις κυρίαρχες σήμερα οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις.
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να διαχειριζόμαστε, απλώς για να βελτιώσουμε, ένα σύστημα που αποδεικνύεται καθημερινά χρεοκοπημένο. Πρέπει να προχωρήσουμε βαθμιαία και προοδευτικά βεβαίως, αλλά οριστικά, σε ρήξη με τη λογική του, αντιπαραθέτοντας στον οικονομισμό την πολιτική βούληση. Σ’ αυτό αποβλέπουν η δράση μας και οι προτάσεις που καταθέτουμε δημόσια.
Θέλουμε να αλλάξουμε αυτό το μοντέλο που έχει εξαντλήσει τα όριά του και τα όρια της κοινωνίας. Αγωνιζόμαστε για να αλλάξουμε ριζικά τους στόχους, προς μια κοινωνία που επιδιώκει την ανάπτυξη με τον άνθρωπο στο επίκεντρο των ενδιαφερόντων της και που σέβεται και φροντίζει τους φυσικούς της πόρους.
Για να συμβεί αυτό, η δημόσια πολιτική παρέμβαση και δράση είναι απολύτως απαραίτητη, αλλά δεν θα πετύχει παρά μόνο αν στηρίζεται στη συνειδητή συμμετοχή των πολιτών, στη δράση του κινήματος για την εναλλακτική παγκοσμιοποίηση, στη δράση των συνδικάτων, στις πρωτοβουλίες και στις κινήσεις πολιτών στους τόπους που κατοικούν, στη συνολική καθημερινή στάση και συμπεριφορά όλων μας. Η κοινωνία δεν αλλάζει με διατάγματα. Η αλλαγή είναι συλλογική υπόθεση και μας αφορά όλους.
Για τη δική μας Αριστερά η δράση χωρίς την κριτική σκέψη και χωρίς πολιτικό σχέδιο είναι ανάπηρη και η κριτική σκέψη χωρίς δράση μπορεί να αλλάζει θεωρίες, αλλά κοινωνίες δεν αλλάζει.
Τις τελευταίες εβδομάδες, έχουν λάβει χώρα συνταρακτικά γεγονότα που θα αφήσουν το αποτύπωμά τους για δεκαετίες.
Αναφέρομαι, πρώτα απ΄ όλα, στο πλανητικής διαστάσεως συμβάν της καταστροφής του εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρισμού από πυρηνική ενέργεια στη Φουκουσίμα και τον εφιάλτη της ραδιενέργειας που ξαναχτύπησε την πόρτα της ανθρωπότητας, ως σκληρή και ωμή πραγματικότητα που ήδη μολύνει χιλιάδες ή και εκατομμύρια ανθρώπους, τρόφιμα και περιβάλλον.
Αναφέρομαι στις διηπειρωτικής διαστάσεως μεγάλες ανατροπές στον αραβικό κόσμο, με το μεγάλο κίνημα για τα δημοκρατικά πολιτικά δικαιώματα που διαπέρασε και διαπερνά την Τυνησία, την Αίγυπτο, το Μπαχρέιν, την Υεμένη και τη Συρία και κυρίως στον εμφύλιο σπαραγμό και αιματοχυσία που οδηγεί στη Λιβύη ο Καντάφι, καθώς και την επέμβαση των ισχυρών δυτικών δυνάμεων και του ΝΑΤΟ, μετά την απόφαση του Συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ.
Αναφέρομαι στις σημαντικές εξελίξεις στον ευρωπαϊκό χώρο, μια εικοσαετία περίπου μετά το Μάαστριχτ, όπου η ΕΕ μπροστά στην διάχυτη κρίση υποχρεώνεται να βαδίσει στο δρόμο της Οικονομικής Διακυβέρνησης, με συνεχώς αυξανόμενη τη δυσαρέσκεια των λαών της ΕΕ για το περιεχόμενο αυτής της ίδιας της οικονομικής διακυβέρνησης που δίνουν οι ηγεσίες της, που δεν είναι παρά μια Διακυβέρνηση λιτότητας, ανεργίας, αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων και μείωσης του κοινωνικού κράτους.
Οι δραματικές εξελίξεις στη Φουκουσίμα μας φέρνουν στο επίκεντρο μιας εκτεταμένης πυρηνικής καταστροφής.
Η εξελισσόμενη τραγωδία έγινε σε μια χώρα τεχνολογικά προηγμένη και κλήθηκε να την αντιμετωπίσει με μια καλά οργανωμένη κοινωνία –ίσως το μέγιστο παράδειγμα στο οποίο θα μπορούσε να κριθεί η πυρηνική τεχνολογία.
Τόσο ο σεισμός, όσο και το τσουνάμι που ακολούθησε, ήταν αναμενόμενα φυσικά φαινόμενα και άρα είχαν ενταχθεί στο σχεδιασμό αντιμετώπισής τους. Τα συμπεράσματα που μπορούμε να βγάλουμε τώρα είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι το όποιο «ανθρώπινο λάθος», αλλά η ίδια η επιλογή των πυρηνικών αντιδραστήρων.
Η αντιμετώπιση τόσο μεγάλων κινδύνων δεν μπορεί να εξαρτάται από μια «απρόβλεπτη» ανθρώπινη συμπεριφορά, αφού η πυρηνική επιλογή δεν έχει κανένα περιθώριο λάθους. Το λάθος είναι η ίδια η προσφυγή στην πυρηνική τεχνολογία.
Καλούμε την ελληνική κοινωνία, κυβέρνηση και κοινωνία των πολιτών, να κλείσουν οριστικά την πόρτα στην πυρηνική ενέργεια στη χώρα μας, αλλά και να πάρουν όλες τις πρωτοβουλίες να μην προχωρήσουν ανάλογα σχέδια σε γειτονικές χώρες.
Η πυρηνική ενέργεια είναι επικίνδυνη, ακριβή, αλλά και αχρείαστη στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Η χώρα μας και ο πλανήτης έχουν κάθε συμφέρον να στραφούν στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενεργείας και την εξοικονόμηση ενέργειας.
Έτσι, σήμερα οι κάτοικοι του πλανήτη συνειδητοποιούν ότι όλοι μας «είμαστε αναλώσιμοι» από τα εκατοντάδες πυρηνικά εργοστάσια.
Η απάντηση της προοδευτικής, οικολογικής κοινωνίας απέναντι στην εφιαλτική προοπτική για νέες Φουκουσίμα δεν μπορεί να είναι άλλη από το ότι «ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ Η ΦΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ».
Η στάση πολλών κυβερνήσεων δείχνει να αλλάζει.
Η πυρηνική ενέργεια –με όλους τους κινδύνους που εγκυμονεί– δεν αφορά μόνον τις χώρες που ήδη διαθέτουν εργοστάσια, αλλά και εκείνες που φιλοδοξούν να αποκτήσουν πυρηνικούς αντιδραστήρες: τη γειτονική μας Τουρκία, που επιμένει στην κατασκευή εργοστασίου στο σεισμογενές Ακουγιού, την Αλβανία που σχεδιάζει πυρηνικό εργοστάσιο, ακόμη και την ΠΓΔΜ που το σκέφτεται σοβαρά.
Η στάση της ελληνικής κυβέρνησης, που απορρίπτει πλήρως την πυρηνική ενέργεια και ζητεί την ακύρωση των πυρηνικών σχεδίων από τις γειτονικές μας χώρες, είναι ορθή αλλά δεν αρκεί.
Πρέπει η κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλίες στην ΕΕ, ώστε να διακοπεί δια παντός η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από πυρηνικές εγκαταστάσεις σε ευρωπαϊκό έδαφος, συμπεριλαμβανομένων και των υποψήφιων προς ένταξη χωρών.
Στην ΕΕ είναι εγκατεστημένα 143 πυρηνικά εργοστάσια. Δεν είναι δυνατόν να αρκεστούμε απλά στα τεστ αντοχής που προγραμματίζονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με νέα σενάρια καταστροφής, για να αρχίσουν από τον Ιούνιο και να δώσουν τα αποτελέσματα μέχρι τέλους του έτους. Γνωρίζουμε βεβαίως ότι οι αντιστάσεις θα είναι μεγάλες και τα συμφέροντα είναι επίσης πολύ ισχυρά. Απαιτείται γι’ αυτό πανευρωπαϊκή εγρήγορση και κινητοποίηση.
Εμείς ως ΔΗΜΑΡ, από το βήμα του 1ου Συνεδρίου μας, κάνουμε την πρόταση για μια μεγάλη, πρώτα απ΄ όλα Πανελλαδική κινητοποίηση, απευθυνόμενοι σε όλους τους πνευματικούς ανθρώπους της χώρας, τις κινήσεις πολιτών, τα συνδικάτα, τις ΜΚΟ, να προχωρήσουν σε μια μεγάλη προσπάθεια συλλογής εκατομμυρίων υπογραφών που θα ζητούν από την ΕΕ το σταμάτημα των πυρηνικών εργοστασίων και την αποτροπή εγκατάστασης νέων. Και προφανώς η πρότασή μας αυτή απευθύνεται προς όλα τα πολιτικά κόμματα.
Εμείς, ως ΔΗΜΑΡ, θα εργαστούμε με ζήλο όλο το επόμενο διάστημα στην κατεύθυνση αυτή.
Πρέπει ακόμη, στο πλαίσιο της παγκόσμιας προσπάθειας για την αποτροπή της κλιματικής αλλαγής, οι προοδευτικές, οικολογικές δυνάμεις να συνεργαστούμε στενά για την αντικατάσταση της πυρηνικής ενέργειας και για την περαιτέρω ανάπτυξη των ενεργειακών πόρων, αξιοποιώντας τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας.
Η Ελλάδα, διαθέτοντας σημαντικούς πόρους στις εναλλακτικές πηγές ενέργειας, μπορεί να συνεργασθεί με εποικοδομητικό τρόπο και με πνεύμα αλληλεγγύης με όλες τις γειτονικές χώρες για την καλύτερη δυνατή αξιοποίησή τους.
Για να υπάρχει μέλλον για τον πλανήτη, ο κόσμος οφείλει να βάλει τέλος στην πυρηνική εποχή.
Οι Αραβικοί λαοί στην περιοχή στη Νότια περιοχή της Μεσογείου βρίσκονται σε κινητοποίηση για την ανάδειξη και υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών, των ανθρώπινων, ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Χαιρετήσαμε τις λαϊκές εξεγέρσεις κατά των αυταρχικών και ανελεύθερων καθεστώτων της Τυνησίας, της Αιγύπτου, αλλά και του Μπαχρέιν και της Υεμένης. Σημειώνουμε ότι η υποστήριξη των διαδηλωτών, ήταν άμεση, καθαρή, απόλυτη. Διλήμματα, στην περίπτωση αυτή, δεν υπήρχαν στη μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου και των πολιτών της χώρας μας, αλλά και στο σύνολο των χωρών της ΕΕ.
Το ίδιο απερίφραστη ήταν και η έκφραση της συμπαράστασης στις δυνάμεις που κινήθηκαν ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς του Καντάφι. Όταν όμως τέθηκε το θέμα να βοηθηθεί η φθίνουσα επανάσταση κατά του Καντάφι, τα διλήμματα φούντωσαν. Και παρότι όλοι ξέρουν ποιος είναι στην πραγματικότητα ο Καντάφι, κι όλοι ξέρουν ότι η εκδίκησή του θα ήταν τρομερή, όπως και ο ίδιος το βροντοφώναξε, τέθηκε το ερώτημα: είναι σωστό να επέμβει η διεθνής κοινότητα στα εσωτερικά ενός κράτους, με τη νομιμότητα που της δίνει ως εκκίνηση μια απόφαση του Συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ; Να χρησιμοποιηθεί η δύναμη των μεγάλων δυτικών δυνάμεων ώστε να γείρει η πλάστιγγα προς τη μια πλευρά, ακόμα κι αν αυτή η πλευρά είναι η πλευρά του δικαίου; Και δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και δεν θέλουμε να κρύψουμε και τα σχετικά ερωτήματα: Πόσο θα κρατήσει αυτή η ιστορία; Ποιο θα είναι το αύριο της Λιβύης; Τι θα γίνει με τον δικτάτορα; Πώς θα αποφευχθεί η διχοτόμηση της χώρας; Πόσο δημοκράτες θα είναι αυτοί που θα τον διαδεχτούν;
Η ΔΗΜΑΡ αντιλαμβάνεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα του πολίτη ως παγκόσμιες και καθολικές αξίες. Στη δική μας αντίληψη, τα δικαιώματα δεν σχετικοποιούνται στη βάση γεωγραφικών περιοχών και πολιτιστικών ή θρησκευτικών παραδόσεων, ούτε η υπεράσπισή τους εξαρτάται από οικονομικά και κρατικά συμφέροντα ή από εθνικές, θρησκευτικές, ταξικές, «αντιιμπεριαλιστικές» ή άλλες σκοπιμότητες και ιδεολογίες.
Υπογραμμίσαμε από τη πρώτη στιγμή ότι η επιμονή του Καντάφι να διατηρηθεί με κάθε μέσο στην εξουσία έχει ως αποτέλεσμα το αιματοκύλισμα του λιβυκού λαού. Είναι απολύτως αναγκαία η παρέμβαση του ΟΗΕ στην κατεύθυνση της ειρηνικής επίλυσης της κρίσης, της λήξης του εμφυλίου πολέμου και της μετάβασης σε δημοκρατική ομαλότητα. Προσθέτοντας ότι, σε κάθε περίπτωση, η χώρα μας δεν πρέπει να εμπλακεί σε πολεμικές επιχειρήσεις.
Και μετά τις καταιγιστικές επιδρομές για την καταστροφή της πολεμικής μηχανής του δικτατορικού καθεστώτος, επιμείναμε στην ανάγκη πραγματικής κατάπαυσης του πυρός και αναζήτησης ειρηνικής λύσης μέσα από διαπραγματεύσεις για τη μετάβαση από τον Καντάφι σε δημοκρατική ομαλότητα.
Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει από σήμερα να αναλάβει, στο πλαίσιο της ΕΕ, πρωτοβουλίες ώστε να αναθερμανθεί η Συνθήκη της Βαρκελώνης, στο αμέσως επόμενο κρίσιμο διάστημα για τις χώρες αυτές, για να προωθηθεί κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης, συνεργασίας των χωρών του ευρωπαϊκού νότου και της αφρικανικής Μεσογείου και κυρίως στήριξής τους.
Ο μήνας που σήμερα κλείνει ήταν γεμάτος με εξελίξεις στην ΕΕ. Χαρακτηρίστηκε από την προσπάθεια των ηγεσιών της ΕΕ να δώσουν απάντηση στη δίνη των οικονομικών εξελίξεων και των κοινωνικών εκρήξεων και να αποδεχτούν, ενώ πεισματικά αρνούνταν επί 18 χρόνια, την υποχρεωτική πορεία για οικονομική διακυβέρνηση. Βεβαίως, έδωσαν το στίγμα τους στη βάση των πολιτικών και ιδεολογικών συντηρητικών θέσεων και επιλογών τους.
Εμείς, από την πρώτη στιγμή, υπογραμμίσαμε ότι οι αποφάσεις των ευρωπαίων ηγετών ήταν κατώτερες των οικονομικών και πολιτικών αναγκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η αναγκαία οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ προωθείται με συντηρητική σφραγίδα.
Η κυβέρνηση αντί να επαίρεται για τη διασφάλιση της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δις και της μείωσης του επιτοκίου, που αναμφισβήτητα είναι θετικά και εμείς το υπογραμμίσαμε, οφείλει να κατανοήσει ότι εφεξής η Ελλάδα και όλες οι οικονομικά αδύναμες χώρες της ΕΕ θα υπόκεινται σε συνεχή επιτήρηση και ασφυκτικούς περιορισμούς. Οφείλει να δει ότι η υπόθεση της προώθησης του ευρωομολόγου πήγε ξανά πολύ πίσω, οι αποφάσεις για τον μηχανισμό που ήδη λειτουργεί αναβλήθηκαν για τον Ιούνιο και άρα η πλήρης δανειακή δυνατότητα των χωρών, που βρίσκονται σε δυσκολία, παραμένει επί του παρόντος στον πάγο. Η πρόβλεψη, στο μόνιμο μηχανισμό, για ελεγχόμενη πτώχευση και αναδιάρθρωση με κόστος για τους ιδιώτες δανειστές δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε - γιατί έσπευσαν οι οίκοι αξιολόγησης να μας το υπενθυμίσουν - τί μας περιμένει και οι χώρες της περιφέρειας τι θα «πληρώνουν» με την εκτίναξη των spreads.
Η πρόταση για τη δημιουργία ενός Πανευρωπαϊκού Οργανισμού Διαχείρισης Χρέους ο οποίος θα αναλαμβάνει να εκδίδει κρατικά ομόλογα εκ μέρους των χωρών μελών της Ευρωζώνης, πρόταση και του προέδρου της ΕΚΤ Τρισέ, αποτελεί γόνιμη ιδέα που βρίσκεται σε αντιστοίχηση με την πρόταση της Συνομοσπονδίας των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, την οποία από την πρώτη στιγμή η ΔΗΜΑΡ έκανε και αφορά στη μεταφορά μέρους του εθνικού χρέους στην ΕΚΤ, για κοινή διαχείριση. Αλλά και αυτή η πρόταση έχει απορριφθεί από τη συντηρητική πλειοψηφία της ΕΕ
Για εμάς όμως το μείζον πρόβλημα είναι το «Σύμφωνο για το ευρώ» και κατακρίνουμε ευθέως την κυβέρνηση γιατί δεν έσπευσε να διαμορφώσει ευρύτερες συμμαχίες για να μην περάσει ένας νέος «κορσές» στις ευρωπαϊκές κοινωνίες και γιατί δεν ανέδειξε στις πραγματικές διαστάσεις του το γεγονός ότι οι οικονομικά αδύναμες χώρες της ΕΕ θα υπόκεινται σε συνεχή επιτήρηση και ασφυκτικούς περιορισμούς και οι λαοί της Ευρώπης σε καθεστώς διαρκούς λιτότητας.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα συνδικάτα είναι στους δρόμους σε ολόκληρη την ΕΕ. Όχι ενάντια στην Ευρώπη, αλλά ενάντια στις αποφάσεις για τη συγκεκριμένη οικονομική διακυβέρνηση, οι οποίες ενισχύουν τα μέτρα λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων, εκλαμβάνουν την αγορά εργασίας ως συνώνυμη της προσωρινότητας, προωθούν ακόμη μεγαλύτερη «ευελιξία», αποδιάρθρωση των συλλογικών συμβάσεων και των συνθηκών εργασίας, απομείωση συνολική του κοινωνικού κράτους.
Εμείς, ακριβώς επειδή, μαζί με τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, μαζί με τα συνδικάτα της ΕΕ, υπερασπιζόμαστε μια Οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ κοινωνική και αλληλέγγυα, θα αγωνιστούμε για την ανατροπή αυτών των πολιτικών και αυτού του περιεχομένου του Συμφώνου για το Ευρώ.
Η χώρα μας διανύει μια δραματική περίοδο. Τη δραματικότερη από τη μεταπολίτευση. Μαζί με άλλες χώρες της Ευρώπης, βρίσκεται σε φάση βαθιάς δημοσιονομικής κρίσης. Για την πολυεπίπεδη κρίση, επειδή ακριβώς έχουν νοιώσει τις συνέπειες στη ζωή τους, έχουν πλέον πλήρη αίσθηση και συνείδηση οι μισθωτοί του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.
Την κρίση βιώνουν δραματικά οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι, που ολοένα και περισσότερο εντάσσονται στην κατηγορία των μακροχρόνια ανέργων, οι νέοι και οι γυναίκες, οι μικρομεσαίοι και οι χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες. Η ελληνική κρίση βέβαια έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες, σε σχέση και σύγκριση με αυτή των άλλων ευρωπαϊκών χωρών και έχει αιτίες που οφείλονται στην κρίση του κοινωνικοοικονομικού προτύπου που οικοδομήθηκε στη χώρα μετά τη μεταπολίτευση.
Για την εξέλιξη αυτή, οι ευθύνες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, των αλληλοδιαδόχων κυβερνήσεων του δικομματισμού, είναι τεράστιες. Η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν ταυτίζει γενικώς τα δύο αυτά κόμματα, αλλά θεωρεί ότι και τα δύο οδήγησαν τη χώρα στο τέλμα της διαπλοκής και της διαφθοράς, της κρατικοδίαιτης ανάπτυξης ενός μη παραγωγικού ιδιωτικού τομέα, σε τεράστια ελλείμματα και υπέρογκο χρέος, καθώς και σε συνθήκες δανεισμού τριτοκοσμικών χωρών.
Η χώρα μας αντιμετωπίζει έκρηξη ύφεσης, πληθωρισμού, ανεργίας, συρρίκνωσης και τεχνολογικής οπισθοδρόμησης της παραγωγικής βάσης και έχει εμπλακεί -με ευθύνη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ - σε ένα φαύλο κύκλο αλληλοδιαδόχων μέτρων, χωρίς να διαφαίνεται ο δρόμος εξόδου από την κρίση και προ πάντων με μια κοινωνία όρθια.
Υπάρχουν ευθύνες και αποδίδονται στους πολιτικά υπεύθυνους.
Το μείζον πολιτικό ζήτημα είναι να βρίσκουμε δρόμους και να προωθούμε προτάσεις διεξόδου.
Γιατί εμείς, έχοντας καταψηφίσει το μνημόνιο, δεν αρκούμαστε στο να επαναλαμβάνουμε συνεχώς την αντιμνημονιακή μας στάση, ούτε να προστρέχουμε σε αντιμνημονιακά μέτωπα. Εμάς μας ενδιαφέρει να αναδειχθεί ότι υπάρχει και άλλος δρόμος διεξόδου από την πολύπλευρη κρίση. Η χώρα μας έχει ανάγκη από ένα χαμόγελο και μια αισιοδοξία ότι, απέναντι στους κυβερνητικούς μονόδρομους, μπορεί να υπάρξει διαφορετική πολιτική, εναλλακτική πολιτική διεξόδου από την κρίση.
Η ΔΗΜΑΡ, θεωρεί ότι το ξεπέρασμα της κρίσης, θα κριθεί σε τρία μέτωπα:
• Στην αποφυγή της χρεοκοπίας του δημοσίου και της κατάρρευσης της οικονομίας, παράλληλα με την ανεύρεση νέων δυνατοτήτων «ευρωπαϊκής σύγκλισης» στη βάση αναδιανεμητικών πολιτικών με κοινωνικό χαρακτήρα.
• Στην ανατροπή της σημερινής άδικης κατανομής των βαρών σε βάρος των αδύνατων στρωμάτων, με την αύξηση των δημοσίων εσόδων μέσα από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας και όχι μέσα από νέους έμμεσους φόρους, καθώς και με την καταπολέμηση της ακρίβειας και τον περιορισμό της δημόσιας σπατάλης. Στην προοπτική της δίκαιης κατανομής των μελλοντικών πλεονασμάτων.
• Στην υλοποίηση μιας αναπτυξιακής πορείας, που θα προωθεί την επιχειρηματικότητα, θα τονώνει την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων, με τρόπο που σέβεται τα εργασιακά δικαιώματα, θα δημιουργεί απασχόληση, θα αυξάνει τα εισοδήματα, θα διασφαλίζει την αειφορία των πόρων, την προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής. Μιας αναπτυξιακής πορείας έξω από το πελατειακό σύστημα, μέσα από την οπτική και την προστασία του δημοσίου συμφέροντος, υπέρ των πολιτών, με σεβασμό στο περιβάλλον, με εστιασμένη παρέμβαση στο κράτος, με αποκέντρωση στους θεσμούς, με προώθηση δομικών μεταρρυθμίσεων, με δυναμική συμμετοχή στο ευρωπαϊκό πλαίσιο.
Όμως πάνω απ΄ όλα, όταν η ανεργία καλπάζει και το 15% των ανέργων αποτελεί το κατώφλι, όταν τα εισοδήματα των μισθωτών υφίστανται τις δραματικές συμπιέσεις, όταν πάνω από το 25% των πολιτών ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, τότε η μέριμνα ενός κόμματος της αριστεράς δεν μπορεί να είναι άλλη από την προώθηση προτάσεων και διεκδικήσεων πρωταρχικής προτεραιότητας, που θα αποτελούν το αναγκαίο δίχτυ προστασίας.
Η ΔΗΜ.ΑΡ. ζητά επαναπροσανατολισμό του συστήματος κοινωνικής προστασίας για την ανακούφιση όσων πλήττονται από την κρίση.
Με το κείμενο των Θέσεών μας - και κατά τη διάρκεια του προσυνεδριακού μας διαλόγου - αναπτύξαμε ένα σύστημα συγκεκριμένων προτάσεων και προγραμματικών προτεραιοτήτων που εντάσσονται στο αίτημα ενός προτύπου ανάπτυξης, με γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος και την αειφορία, για την παραγωγική αναδιάρθρωση της χώρας μας, με διεύρυνση της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής. Με βάση αυτές τις επεξεργασίες μας, που συνεχώς εμπλουτίζονται, είμαστε σε θέση να αντιμετωπίζουμε και να διαμορφώνουμε τις καθημερινές μας παρεμβάσεις.
Υπάρχει κρίση του πολιτικού συστήματος. Για εμάς, τη ΔΗΜΑΡ, κρίση του πολιτικού συστήματος δεν είναι απλώς η άλλη όψη της δημοσιονομικής κρίσης που ταλανίζει τη χώρα. Συνιστά ταυτόχρονα βασική γενεσιουργό αιτία της και κύριο ανασταλτικό παράγοντα στην όποια προσπάθεια διεξόδου και ανάκαμψης.
Για τη ΔΗΜΑΡ η έξοδος από την οικονομική και κοινωνική κρίση επιβάλλει τη λήψη αποφασιστικών μέτρων για δημοσιονομική εξυγίανση και γενναίων αναπροσανατολισμών στο πρότυπο και στις προτεραιότητες της ανάπτυξης. Δεν συνιστά εφαρμογή προκατασκευασμένων συνταγών, πολύ περισσότερο «πτήση» με αυτόματο πιλότο. Είναι κατ’ εξοχήν μια πολιτική διαδικασία, που προϋποθέτει την άρση της κρίσης του πολιτικού μας συστήματος. Προϋποθέτει, δηλαδή, τον εκδημοκρατισμό και την εξυγίανση της πολιτικής ζωής και κυρίως το ριζικό αναπροσανατολισμό των στόχων και της οπτικής από την οποία απορρέει η πολιτική.
Είναι προφανές ότι χωρίς τη ριζική ανατροπή του συστήματος διαπλοκής και διαφθοράς, χωρίς την ήττα των δυνάμεων που υπηρέτησαν αυτό το σύστημα, η Ελλάδα δεν έχει μέλλον.
Η χώρα έχει ανάγκη να μπει σε νέα πορεία.
Για την αντιμετώπιση και αποτροπή των μέτρων λιτότητας, των σημερινών και αυτών που έπονται, αλλά και για την προώθηση και επιβολή αντιπροτάσεων και διεκδικήσεων και το, σημαντικότερο, για την αλλαγή αυτών των μέτρων, απαιτείται η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση των συνδικάτων και των εργαζομένων.
Εκείνο που απαιτείται, είναι η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση των δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα διάρθρωσης του συνδικαλιστικού κινήματος, χωρίς αποκλεισμούς και εξαιρέσεις.
Εμείς, ως Δημοκρατική Αριστερά, καταθέτουμε, αναδεικνύουμε και προωθούμε αγωνιστικά την υπεύθυνη και ρεαλιστική πρότασή μας για την έξοδο από την κρίση.
Θέλουμε να στηρίζουμε πρακτικές που φέρνουν την πολιτική στους πολίτες και τους πολίτες στην πολιτική. Να αφήσουμε πίσω την Ελλάδα της χρεοκοπίας και της παρακμής. Να αγωνισθούμε για την ανατροπή της πολιτικής που τεμαχίζει με ανισότητες την ελληνική κοινωνία, υποτάσσει και περιθωριοποιεί τους εργαζόμενους, τους νέους και τις νέες.
Θέλουμε να πρωτοστατούμε ουσιαστικά στους αγώνες για διαφορετικές πολιτικές, για να αλλάξουν ριζικά τα κυβερνητικά μέτρα, με στόχο τη δίκαιη κατανομή των βαρών, την αντιμετώπιση των δομικών προβλημάτων του κράτους και της διοίκησης, την υλοποίηση νέου αναπτυξιακού προτύπου, την οικολογική ανασυγκρότηση της οικονομίας, με σταθερή και αταλάντευτη αναφορά τους εργαζόμενους.
Σήμερα, η κοινωνία, προοδευτικοί πολίτες, πολίτες στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς και της οικολογίας, αριστεροί και κεντροαριστεροί, δημοκρατικοί πολίτες, αναζητούν διέξοδο από την κρίση. Διεκδικούν την πολιτική που θα προωθεί ένα νέο πρότυπο ανάπτυξης, που θα σέβεται το περιβάλλον και θα υπερασπίζεται τα κοινωνικά δικαιώματα. Η ΔΗΜΑΡ θεωρεί ότι είναι αναγκαίο να κτίζονται, περισσότερο από άλλες φορές, γέφυρες διαλόγου και κοινής δράσης με τον κόσμο αυτόν. Έτσι προσβλέπει στην οικοδόμηση ενός πλατιού προοδευτικού ρεύματος στην ελληνική κοινωνία ικανού να εμπνεύσει κοινωνικές συμμαχίες με δυνατότητες να συμβάλουν στη συγκρότηση πλειοψηφίας.
Η ΔΗΜΑΡ, στην κατεύθυνση αυτή, προωθεί μια ευρύτατη ανοικτή πρόταση διαλόγου και συνεργασίας και συμπόρευσης μέσα στα κινήματα, στα αυτοδιοικητικά σχήματα, στις κινήσεις πολιτών, στη βάση πρώτα απ΄ όλα της εγγύτητας προγραμματικών στοχεύσεων και προοπτικής, σε δυνάμεις που προέρχονται από το σοσιαλιστικό χώρο, και αναφέρονται σ’ αυτόν, σε ανένταχτους αριστερούς, προοδευτικούς και δημοκρατικούς πολίτες, σε δυνάμεις της πολιτικής οικολογίας, που θα μπορεί να προχωρήσει παραπέρα και σε προγραμματικές αναζητήσεις και σε κοινές πολιτικές πρωτοβουλίες και δράσεις.
Καλούμε όλους και όλες τους προοδευτικούς και αριστερούς πολίτες να βρεθούν στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής, για να γείρουν την πλάστιγγα και τις εξελίξεις υπέρ των εργαζομένων, γυναικών και ανδρών, των ανθρώπων της δημιουργίας, των νέων.
Διεκδικούμε την αυτοτελή δυναμική και διακριτή παρουσία μας στην κοινωνία και στην πολιτική. Διαμορφώνουμε ένα νέο κόμμα βαθύτατα δημοκρατικό, μακριά από συγκεντρωτικές και γραφειοκρατικές δομές και συμπεριφορές.
Στηριγμένη στις αρχές της δημοκρατίας, της διαφάνειας, της πολυφωνίας και της αποτελεσματικότητας, συνδυάζοντας τη συλλογικότητα με την ατομική ευθύνη στη λειτουργία και τη δράση, η ΔΗΜΑΡ επιβεβαιώνει καθημερινά την αντιστοιχία της με τα οράματα που επαγγέλλεται.
Πορευόμαστε με συνέπεια, με εμπιστοσύνη στους πολίτες.
Με τις ιδέες μας και τους αγώνες μας.
Προχωράμε με ευθύνη για την κοινωνία και τη χώρα, με τόλμη στη δράση, με ανανέωση στην πολιτική. Προχωράμε, όλες και όλοι μαζί, με τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ! "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας !