Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

Α. Λοβέρδος : δυστυχώς η δημοκρατική παράταξη δεν ειναι πια μεγάλη

Ομιλία προς τα μέλη της κεντρικής του επιτροπής πραγματοποίησε το πρωί ο Α. Λοβέρδος, ο οποίος αναφέρθηκε σε όλες τις εξελίξεις με βάση τη συγκυρία στη χώρα σε Πολιτικο, οικονομικό και κοινωνικο επίπεδο. 

Ο προεδρος της συμφωνίας για τη νέα ελλαδα, είπε μεταξυ άλλων :

Το κόμμα που με πραγματικό ηρωισμό ιδρύσαμε, κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες στις 15/4/21013, ένα κόμμα λαϊκό, ευρωπαϊκό, πατριωτικό, ριζοσπαστικό, δημοκρατικό, του Κέντου και της Κεντροαριστεράς που τοποθετήθηκε στην υπεύθυνη αντιπολίτευση, η Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα, αποτελεί πλέον πολιτική πραγματικότητα, με πολιτικές θέσεις, παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες, με πανελλήνια οργάνωση, συντεταγμένα όργανα και δημοσκοπική καταγραφή.

Μιλώ για αντίξοες συνθήκες και κυριολεκτώ: συνθήκες παρακμής για τη Δημοκρατική Παράταξη, λόγω της διαχείρισης της εξουσίας την ώρα που ξέσπασε η κρίση, αλλά και εξαιτίας των μετέπειτα χειρισμών της, που χαρακτηρίζονται από την έλλειψη στρατηγικής, συνθήκες απογοήτευσης του λαού από τα οικονομικά του προβλήματα, αλλά και από την έλλειψη ελπίδας, αλλά και συνθήκες δύσκολες ειδικότερα για μας, λόγω της έλλειψης οικονομικών πόρων που θα στήριζαν το έργο μας, ώστε να κάνουμε περιοδείες ταυτόχρονα πολλά στελέχη σε όλη την Ελλάδα,να αποκτήσουμε κάποιες στοιχειώδεις υποδομές και λίγους ανθρώπους που θα βοηθήσουν επαγγελματικά τις δραστηριότητές μας.

Δίνουμε έναν αγώνα άνισο αλλά δίκαιο, κι έχουμε θάρρος, πείσμα, πίστη, υπομονή, αγωνιστικότητα και σοβαρότητα.

Είμαστε η Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα, που παλεύει γι’ αυτό που είναι επιθυμία όλων μας, δηλαδή τη ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.

Πραγματοποιούμε σήμερα τη δεύτερη σύνοδο της Ε.Ε.Α. Και είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσω, ότι εφαρμόσαμε σχεδόν όλες τις αποφάσεις που πήραμε στην 1η σύνοδό μας, στις 29/7/2013:

πραγματοποιήσαμε σειρά περιοδειών. Ρόδος, Χανιά, Ηράκλειο Ρέθυμνο δύο φορές, Καρπενήσι, Σέρρες, Θεσσαλονίκη, Αιγίνειο Πιερίας, Βόλος, Ν.Ιωνία, Αλεξανδρούπολη, Ορεστιάδα, Σουφλί, Κατερίνη, Κίτρος Πιερίας δύο φορές, Πάτρα. Και έπεται συνέχεια, σύμφωνα με τις ανάγκες, αλλά και το περιορισμένο αλλά πεντακάθαρο κομματικό μας βαλάντιο.

Ανοίξαμε τα κεντρικά μας γραφεία στην Αθήνα και μέσα στον Οκτώβριο εγκαινιάζουμε και τα γραφεία μας στην Θεσσαλονίκη.

Το site του κόμματος είναι ο καθρέφτης μας. Το επισκέφθηκαν, πχ τον μήνα Σεπτέμβριο, 351.861 πολίτες!!!!!!!!

Ταυτοχρόνως στο site της ΡΙΚΣΣΥ, δημοσιεύονται μια σειρά από άρθρα-παρεμβάσεις, ελεύθερα, δίχως ψευτο-λογοκρισίες.

Παρεμβήκαμε αποτελεσματικά στο θέμα των πλειστηριασμών, δημιουργώντας με την τροπολογία μας μείζον πολιτικό θέμα.Και ο Πρωθυπουργός απέσυρε την πολιτική των υπουργών του!

Θέσαμε τις βασικές αρχές της ημερήσιας διάταξης για τον Δήμο της Αθήνας και ετοιμάσαμε τις θέσεις μας για τις περιφερειακές και τις δημοτικές εκλογές. Όταν ο δημόσιος διάλογος το επιτρέψει θα δημοσιοποιήσουμε τις θέσεις αυτές με συνέντευξη Τύπου.

Παρακολουθούμε την πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού, μήνα-μήνα, και δημοσιοποιήσαμε τις θέσεις μας για το πρωτογενές πλεόνασμα, στα ΜΜΕ, κατά τις περιοδείες του κλιμακίου με επικεφαλής τον Πρόεδρο του κόμματος.

Διατυπώσαμε την πιο ολοκληρωμένη και συστηματική πρόταση για την αναθεώρηση του Συντάγματος.

Πήραμε την πρωτοβουλία για την ανασυγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης.

Δώσαμε με ψυχραιμία και σοβαρότητα το στίγμα της στάσης της ελληνικής Πολιτείας απέναντι στην Χρυσή Αυγή με σειρά παρεμβάσεών μας.

Αυτά τα τρία τελευταία θέματα, δηλαδή η κατάσταση στην οικονομία, η επανασυγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης, καθώς και η ποινική δίωξη κατά της Χ.Α. κορυφαίων στελεχών της, συνθέτουν την ημερήσια διάταξη των εργασιών της Ε.Ε.Α. σήμερα, εδώ.

Πριν, όμως, αναπτύξω την εισήγηση της ΠΟΣΣ (Πολιτικής Ομάδας Στρατηγικού Σχεδιασμού) προς την ΕΕΑ για τα θέματα που μόλις αναφέρθηκαν, επιτρέψτε μου να επισημάνω και τις αδυναμίες μας , αλλά και τις παραλείψεις που υπήρξαν από τα τέλη Ιουνίου έως σήμερα.

-Ο στόχος για έναν πυρήνα ή κάποια μορφή οργανωτικής δομής ανά νομό δεν προχωρά γρήγορα. Έχουμε παντού μέλη, αλλά όχι και δομές.

-Η εκπροσώπησή μας στο δημόσιο διάλογο ανά νομό δεν έχει προχωρήσει, παρά μόνο σε ορισμένες λίγες περιπτώσεις, αλλού λόγω απειρίας των μελών μας, αλλού λόγω έλλειψης κατευθύνσεων από τα κεντρικά όργανα του κόμματος.

-Η συλλογή των συνδρομών, αλλά και η διακίνηση των κουπονιών περιορίζεται μόνο στα στελέχη του κέντρου, με περιορισμένη προς το παρόν αποδοτικότητα.

-Σταματήσαμε τη δραστηριοποίηση της ΡΙΚΣΣΥ και του πολιτικού διαλόγου μεταξύ των μελών της.

-Οι Ομάδες Πολιτικής Ευθύνης δεν δραστηριοποιούν όλα τα μέλη τους, ενώ δεν μπορούμε να συνδέσουμε τα μέλη και τους φίλους μας που ζουν στην περιφέρεια, με τη λειτουργία μας εδώ στο κέντρο.

- Καθυστερούμε στη διατύπωση των βασικών μας θέσεων για ορισμένες θεματολογικές ενότητες του προγράμματός μας. Πρέπει όμως να επιταχύνουμε την επεξεργασία των θέσεων, που θα αποτελέσουν τη βάση του προσυνεδριακού μας διαλόγου.

Προτεινόμενος χρόνος διεξαγωγής του Συνεδρίου μας, ο Φεβρουάριος του 2014.

Ι. Η Ελλάδα στο τέλος του 2013, όλα δείχνουν πως θα έχει πρωτογενές πλεόνασμα. Θα είναι περιορισμένο, αλλά πραγματικό. Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα, πως ξεπερνάμε ως χώρα τον κίνδυνο. Το πλεόνασμα όμως αυτό δεν είναι προϊόν ανάπτυξης, αλλά προκύπτει από τις θυσίες του ελληνικού λαού, καθώς και από τον εξορθολογισμό των δημοσίων δαπανών με τον περιορισμό της διαφθοράς και της σπατάλης. Το βασικό μέρος αυτής της πολύ σημαντικής αλλά και σκληρής πολιτικής παρέμβασης έγινε από το ΠΑΣΟΚ και τις κυβερνήσεις του Γ. Παπανδρέου και του Λ. Παπαδήμου. Οι πολιτικές που στήριξαν τη χώρα ήταν η βασική αιτία της παρακμής της μεταπολιτευτικής εκδοχής της Δημοκρατικής Παράταξης, που ίδρυσε το 1974 ο Α. Παπανδρέου.

Τώρα, σχετικά με το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος, η κυβέρνηση στο τέλος Αυγούστου το εμφάνισε στο ποσό των 2.9 δις Ε.

Εμείς, από τον Απρίλιο του 2013, με πολύ αναλυτικό τρόπο υποστηρίξαμε πως κάτι τέτοιο δεν προκύπτει απαό τα στοιχεία που η ίδια ή κυβέρνηση έδινε στη δημοσιότητα, αφού δεν υπολογιζόταν το ύψος των μειωμένων εσόδων, ενώ συγκρατούνταν ταμειακά οι δαπάνες.

Με την έλευση, όμως, της τρόικα, άρχισε η διαρροή δύο ειδήσεων: σύμφωνα με την πρώτη, το ύψος του πλεονάσματος υπολογιζόταν στα 385 εκατομ. Ε.,

ενώ σύμφωνα με τη δεύτερη το πλεόνασμα θα ήταν κάτι παραπάνω από 100 εκατομ. Ε.

Τελικώς δηλαδή επιβεβαιώθηκε η δική μας εκτίμηση, πως ενώ οι αριθμοί που έδινε η κυβέρνηση ήταν πραγματικοί, η εκτέλεση του προϋπολογισμού ήταν και είναι προβληματική, λόγω της τεχνητής συγκράτησης των δαπανών, δηλαδή με την μη πληρωμή οφειλών που όμως έχουν δραματική επιρροή στην πραγματική οικονομία, λόγω της στέρησης της αγοράς από ρευστότητα.

Παρ’ όλα αυτά όμως ο Πρωθυπουργός στη ΔΕΘ υποσχέθηκε παροχές. Είμαστε σε αναμονή της κίνησης των εσόδων του τελευταίου τριμήνου για να εκτιμήσουμε το ύψος του πλεονάσματος.

Ταυτοχρόνως, όμως, ενώ η χώρα σταθεροποιείται, η ύφεση και η ανεργία δεν έχουν αντιμετωπιστεί. Ακόμη κι αν τον Ιούνιο του 2014 η ύφεση μηδενιστεί , αυτό θα σημάνει πως η κατάσταση θα είναι όπως είναι σήμερα, δηλαδή απλώς δεν θα χειροτερεύσει. Οι προβλέψεις της ΤτΕ για την ανεργία το 2014, είναι δυσοίωνες. Θα είμαστε ακριβώς όπως και το 2013.

Ο αποκλεισμός εισόδου στην επιχειρηματικότητα, αλλά και η στήριξη των υφισταμένων επιχειρήσεων παρέμειναν στα λόγια.

Καταθέσαμε πρακτικές και αδάπανες προτάσεις άμεσης εφαρμογής και για τον ένα και για τον άλλο τομέα της οικονομικής ζωής, αλλά η κυβέρνηση είναι μακρυά από τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας. Διοίκηση, Δικαιοσύνη, φορολογικό σύστημα υπό την εποπτεία αυτής της κυβέρνησης ακολουθούν τη συνήθη αποτυχημένη πεπατημένη σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη.

Η επιστροφή στον πρωτογενή τομέα και στη μεταποίηση με βάση τον απαραίτητο επαναπροσανατολισμό της γεωργίας και της κτηνοτροφίας παραμένουν απλώς διακηρύξεις. Ο αρμόδιος υπουργός, ο χειρότερος των τελευταίων περιόδων στον τομέα αυτόν, δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη ούτε και τα βασικά θέματα της λειτουργίας των συνεταιρισμών.

Κι ακόμη, από την εμπειρία μας από τις περιοδείες μας, σε κάθε νομό της χώρας υπάρχουν δύο-τρία μεγάλα επενδυτικά σχέδια που τα κολλά εδώ και πάρα πολλά χρόνια η γραφειοκρατία και η κυβερνητική αναβλητικότητα.

Και η Ελλάδα κοιτά ανήμπορη κι αμήχανη τις αναπτυξιακές ευκαιρίες να περνούν.

Τέλος, η ανακεφαλαιοποίση των τραπεζών, που θα οδηγούσε σε στοχευμένη παροχή μιας κάποιας ρευστότητας στην αγορά, παρέμεινε λόγος χωρίς περιεχόμενο.
Φίλες και φίλοι ,

δεν ασκούμε απλώς κριτική. Έχουμε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις με υπευθυνότητα και με συνείδηση πως δεν είναι ώρα για δημαγωγίες και αναλήθειες, αλλά για προτάσεις με κυβερνητικό χαρακτήρα και περιεχόμενο, δηλαδή για προτάσεις άμεσης εφαρμογής.

Αυτό μας δίνει τη δύναμη αλλά και τη νομιμοποίηση να ασκούμε σοβαρή κριτική για όσα δεν γίνονται, αλλά πρέπει αμέσως να γίνουν.

Αν η παραγωγή πρωτογενούς πλεονάσματος δημιουργήσει απλώς τους όρους για επανάλειψη του κακού παρελθόντος, με την απόπειρα εξαγοράς ψηφοφόρων ενόψει ευρωεκλογών και δημοτικών εκλογών, η κυβέρνηση απλώς θα ξοδέψει τις θυσίες του ελληνικού λαού και θα υποθηκεύσει το άμεσο μέλλον μας.

Ο πρώτος στόχος που θα πρέπει να επιτευχθεί το 2014, είναι η αποκλιμάκωση της υπερφορολόγησης, που σκοτώνει την αγορά και, όπως φαίνεται να αποδεικνύεται με την αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση, αλλά και τη μετέπειτα μείωσή του, οδηγεί και σε μείωση των εσόδων του Δημοσίου. Η διατύπωση των θέσεών μας επ’ αυτού, θα γίνει τις επόμενες ημέρες, με αφορμή την κατάθεση του προϋπολογισμού.

Η κριτική μας στο κυβερνητικό έργο δεν περιορίστηκε,βέβαια, μόνο στα θέματα της οικονομίας και της ανάπτυξης. Κατευθύνθηκε σε όλους τους τομείς της κυβερνητικής δράσης και ειδικότερα σε αυτούς της παιδείας, της δημόσιας διοίκησης, της εξωτερικής πολιτικής, όπου ήμασταν πάρα πολύ προσεκτικοί στις διατυπώσεις και τον τόνο μας, για ευνόητους λόγους, της δημόσιας τάξης κλπ. Η οικονομία του χρόνου της παρούσας συνόδου της Ε.Ε.Α., δεν επιτρέπει, όμως, εκτενέστερες αναφορές στα πολύ σημαντικά αυτά θέματα.

Περνώ ,λοιπόν, αμέσως στο δεύτερο θέμα της σημερινής μας συνεδρίασης.

ΙΙ. Η Δημοκρατική Παράταξη δεν είναι πια μεγάλη. Οι πολίτες, ο κόσμος της όμως είναι εδώ. Τηρούν στάση αναμονής. Δεν τους καλύπτουν οι δημαγωγίες, τα ψεύδη, οι υποσχέσεις χωρίς νόημα. Δεν τους καλύπτουν η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ που ίσως ψήφισαν το 2012. Πολλοί πολίτες του χώρου μας σκέφτονται να μην ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές. Και οι νέοι άνθρωποι στην πλειοψηφία τους δεν ασχολούνται με την πολιτική, ή την περιφρονούν, ή στρέφονται, αφού δεν έχουν άλλη δίεξοδο, στις ψευδο-ιδεολογίες των άκρων.

Από την ίδια την ημέρα της ίδρυσής μας προτάξαμε ως στόχο μας την επανασυγκρότηση της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης.

Με αυτό το πρόταγμα οργανώσαμε τις περιφερειακές μας συνδιασκέψεις, αυτό το στόχο καταγράψαμε ως βασικό και στην πρώτη σύνοδο της Ε.Ε.Α.

Απευθυνόμαστε στο χώρο που ορίζουν οι κεντρώοι ψηφοφόροι της Ν.Δ., έως και οι σοσιαλδημοκράτες που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ.

Ξέρουμε πως η Δημοκρατική Παράταξη δεν θα ξαναγίνει μεγάλη αμέσως. Χρειάζεται πολλή πολιτική δουλειά, με βάση συγκεκριμένες πολιτικές που αφορούν την ύφεση και την ανεργία, χρειάζονται πολιτικές συγκλίσεις, αλλά και η αποκάλυψη, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, του ψεύδους που κρύβεται πίσω από το δημαγωγικό λόγο και την καλλιέργεια των ψευδαισθήσεων.

Έχουμε δρόμο μπροστά μας, αλλά πρέπει να αρχίσουμε να τον περπατάμε.

Γι’ αυτό και πήραμε την πρωτοβουλία στις 3/9/2013 και απευθυνθήκαμε σε όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα και τους βουλευτές του χώρου.

Η πρωτοβουλία μας αγκαλιάστηκε από την ΔΗΜΑΡ, εξετάζεται από ορισμένους ανεξάρτητους βουλευτές, ενώ ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν ανταποκρίθηκε.

Έως τώρα, οι αποφάσεις που έχουμε λάβει και τις οποίες σας ζητώ να εγκρίνετε είναι οι εξής:

-Δεν διαλύουμε τα κόμματά μας, αλλά αποφασίζουμε να συγκροτήσουμε ένα μέτωπο των δυνάμεων του Κέντρου, της Κεντροαριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού.

Εμείς, η Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα, θα είμαστε έντιμοι και σοβαροί στη συνεργασία μας.

Θα παλέψουμε για τη συνεργασία και ταυτοχρόνως θα αγωνιζόμαστε για να δυναμώσουμε τη δική μας φωνή.

-Βάση της Συμπαράταξης θα είναι οι θέσεις μας για τον άνθρωπο, τον πολίτη, την αντιμετώπιση της ύφεσης και της ανεργίας. Θα δώσουμε τη μάχη του εφαρμόσιμου και του συγκεκριμένου.

-Πέραν των δύο κομμάτων θα συνεχίσουμε το διάλογο με τις πολιτικές κινήσεις και τις προσωπικότητες του χώρου.

-Η δημιουργία της Συμπαράταξης θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί έως το τέλος του 2013.

-Στόχος μας να καταστούμε ο τρίτος πόλος του πολιτικού μας συστήματος και να ανατρέψουμε τη σειρά ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, Χ.Α.

Οι ακρότητες των τελευταίων ημερών απέδειξαν πόσο ανάγκη υπάρχει για το δικό μας πολιτικό χώρο.

Θα παλέψουμε για όλα αυτά εδώ και τώρα. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Αν καθυστερήσουμε τώρα και σπεύσουμε προεκλογικώς, τότε ο πολίτης θα δει στις κινήσεις μας ίχνη απόπειρας διάσωσης κινδυνευουσών πολιτικών σταδιοδρομιών κι όχι ελπιδοφόρα προσπάθεια να λύσουμε τα προβλήματα των πολιτών και της χώρας.

Δεν θα καθυστερήσουμε λοιπόν. Θα προχωρήσουμε με το δημόσιο πολιτικό μας λόγο, δίχως ίντριγκες και λοβιτούρες, ανοικτά, έντιμα και γρήγορα.

Την πολιτική αυτή διαμορφώσαμε στην ΠΟΣΣ και τη συζητούσαμε και στο πλαίσιο των Συντονιστών των Ο.Π.Ε. Σήμερα ζητάμε την έγκρισης της Ε.Ε.Α. για να προχωρήσουμε.

Πρώτη κοινή εκδήλωση με την ΔΗΜΑΡ θα οργανωθεί τώρα τον Οκτώβριο, στη Λάρισα, όπου θα ανακοινώσουμε τις θέσεις μας για τον πρωτογενή τομέα και τη μεταποίηση των προϊόντων του.

ΙΙΙ. Τις τελευταίες ημέρες σημάδεψαν τα γεγονότα που επακολούθησαν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από χέρια οπλισμένα από ναζιστικό μίσος στο Κερατσίνι.

Προσοχή, όχι σε κάποιο πλούσιο προάστιο κάποιου αστικού κέντρου, αλλά στην περιοχή που μαστίζεται από τη φτώχεια και την ανεργία.

Από την πρώτη στιγμή κρατήσαμε αποφασιστική, αλλά ψύχραιμη και σοβαρή στάση.

Πέραν της αυτονόητης καταδίκης του στυγερού εγκλήματος, καταδικάσαμε τα γεγονότα και τις πρακτικές της μισαλλοδοξίας, που καλλιεργούνταν από διάφορες πλευρές από το 2010.

Και τονίσαμε την ανάγκη να επιβληθεί η νομιμότητα με τον πιο αυστηρό τρόπο και να γίνει ό,τι είναι δυνατό για να αποκλειστούν τα αντίποινα, που θα μας οδηγήσουν σε μία πορεία βίας με τις λογικές του εμφυλίου ή του διχασμού, που με τόσο κόπο και θυσίες αφήσαμε πίσω μας.

Οι επίσημες διαρροές, ήθελαν την κυβέρνηση να δίνει τέλος στην ανοχή!!!

Προσέξτε το επιχείρημα: έκαναν τα στραβά μάτια σε διαπραττόμενα εγκλήματα, αλλά τώρα θα σταματήσουν να κάνουν.

Η απόπειρα να φλερτάρει με τη Χ.Α. η Ν.Δ. ελάμβανε τέλος και σειρά έπαιρνε η τήρηση του νόμου, αφού χάθηκε μια ανθρώπινη ζωή.

Στη συνέχεια, απαγγέλθηκαν κατηγορίες κατά της Χ. Α. ως εγκληματικής οργάνωσης που προσωποποιήθηκε σε στελέχη της, αλλά και σε βουλευτές της και στον ίδιο της τον αρχηγό.

Ζούμε για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση την ποινική δίωξη κατά στελεχών και βουλευτών ενός κοινοβουλευτικού κόμματος. Οι θέσεις που πήραμε και αναγνωρίστηκαν ως έγκυρες, ψύχραιμες και διεξοδικές συνοψίζονται στα εξής:

-Η καταδίκη του ναζισμού και του φασισμού πρέπει να είναι σαφής και απόλυτη.

-Η ποινική δίωξη των εγκλημάτων πρέπει να γίνει αμέσως, αλλά με την τήρηση των κανόνων του κράτους δικαίου.

-Η εμπιστοσύνη μας στη Δικαιοσύνη είναι πλέρια, με την υπογράμμιση πως αυτή δραστηριοποιήθηκε στο ανώτατο επίπεδό της, γρήγορα και αποτελεσματικά. Αν οι κατηγορίες που απαγγέλθηκαν ευσταθούν, αυτό θα το αποδείξει η Δικαιοσύνη και μόνο αυτή.

-Η στήριξη στη Δικαιοσύνη σημαίνει πως η εκτελεστική και η νομοθετική εξουσία αποφεύγουν να αναμειχθούν στο έργο της και πως ανάμειξη στο έργο της Δικαιοσύνης είναι τόσο οι έπαινοι, όσο και οι μομφές εναντίον της για τις αποφάσεις της.

-Η στήριξη στη Δικαιοσύνη σημαίνει,επίσης, πως πρέπει τα όργανα της εκτελεστικής εξουσίας να αποφεύγουν να προκαταλαμβάνουν τις αποφάσεις της, ή να σχολιάζουν το περιεχόμενό τους. Υπό την έννοια αυτή, οι δηλώσεις στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό της χώρας, από επίσημα χείλη για την πορεία της όλης υπόθεσης απεδείχθη μέγα λάθος.

-Η άσκηση ποινικής δίωξης κατά μελών του κοινοβουλίου και η έρευνα αν ένα κοινοβουλευτικό κόμμα συνιστά εγκληματική οργάνωση, επιβάλλει την τήρηση των κανόνων του κοινοβουλευτικού δικαίου ως αυτοί έχουν κι όχι την αλλαγή τους για να εφαρμοστούν οι απόψεις της πλειοψηφίας στην Βουλή. Αν εκ των υστέρων αλλάζουν οι κανόνες του κοινοβουλευτικού δικαίου, τότε είναι πολύ εύκολο να αρχίσουν να καλλιεργούνται υποψίες για μεροληπτική στάση τόσο της εκτελεστικής όσο και της νομοθετικής εξουσίας στην προκείμενη περίπτωση. Για μας είναι καθαρό: εκτός από τη διακοπή της χρηματοδότησης, που υπό προϋποθέσεις μπορεί να δεχτούμε στη Βουλή, για κάθε άλλη εκ των υστέρων αλλαγή του κοινοβουλευτικού δικαίου θα είμαστε αρνητικοί με το λόγο και την ψήφο μας στην Βουλή.

-Η Ελληνική Δημοκρατία τηρεί τη νομιμότητα και κανείς δεν μπορεί να την εκβιάσει ή να την αποσταθεροποιήσει.

Και θέλω σήμερα να προσθέσω και μία ακόμη εκτίμηση: οι υποψίες περί μεροληψίας θα συσπειρώσουν τις δυνάμεις της Χ.Α.

Πολλοί ακόμη στην Ελλάδα δεν έχουν συνειδητοποιήσει, πως τη Χ.Α. ενισχύουν οι πολίτες κατά βάση λόγω της ατιμωρησίας της διαφθοράς, της παράνομης μετανάστευσης, του παραεμπορίου και της έλλειψης ασφάλειας, αλλά και της δραματικής οικονομικής κατάστασης ή της απότομης μεταβολής της ποιότητας ζωής πολλών συμπατριωτών μας λόγω της κρίσης.

Φίλες και φίλοι,

Παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις μέσα σε αντίξοες συνθήκες.

Είμαστε σε καλό δρόμο.

Είμαστε στην πιο καλή στιγμή, από τη στιγμή της ίδρυσής μας.

Αγωνιζόμαστε να φτάσει το μήνυμά μας παντού. Αλλά αυτό δεν είναι εύκολο. Θέλει δουλειά και αγώνα.

Τον Δεκέμβριο θα μετρήσουμε την απήχησή μας στον ελληνικό λαό. Μας ικανοποιεί η δημοσκοπική καταγραφή μας, αλλά την θεωρούμε μόνο ως καλή αρχή.

Ας δουλέψουμε κι ας αγωνιστούμε με πίστη και αυταπάρνηση.

Ας δώσουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας σε μια προσπάθεια που σε λίγο θα αποδώσει καρπούς.

Η Ελλάδα χρειάζεται τις δυνάμεις της ευθύνης, της λογικής,

τις δυνάμεις του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς, τα πρόσφατα δραματικά γεγονότα το απέδειξαν.

Η Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα αποδεικνύεται ως μία χρήσιμη για τον τόπο πολιτική δύναμη.

Συνέντευξη του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη


Συνέντευξη του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, στο ραδιοφωνικό σταθμό «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τη δημοσιογράφο Νόνη Καραγιάννη...

Δημοσιογράφος: Πώς κρίνετε τη στάση της δικαιοσύνης;

Φ. Κουβέλης: Η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και δεν πρέπει να υπόκειται ούτε σε πολιτικούς επηρεασμούς αλλά ακόμη ούτε και σε κοινωνικούς ετεροκαθορισμούς. Και επιλέγω τις διατυπώσεις αυτές, διότι δεν μπορεί τη μία ημέρα η δικαιοσύνη να είναι καλή, διότι εναρμονίζεται με κάποιες απόψεις και την άλλη να είναι κακή. Άλλωστε, είναι πολλές φορές εύκολος ο λόγος αυτός, ο οποίος διατυπώνεται για τις δικαστικές αποφάσεις, για τις δικαστικές κρίσεις, χωρίς να έχει αξιολογήσει τα στοιχεία τα οποία έχει αξιολογήσει η ελληνική δικαιοσύνη. Κι ας έρθω στο συγκεκριμένο. Η προσωρινή κράτηση, η λεγόμενη προφυλάκιση, δεν είναι προκαταβολή ποινής. Δεν είναι η τελική κρίση του δικαστηρίου για το εάν κάποιος είναι ένοχος ή αθώος. Το γεγονός ότι κάποιοι δεν προφυλακίστηκαν, προφανώς εκρίθησαν ότι δεν είναι ύποπτοι φυγής ή ότι δεν υπάρχει το ενδεχόμενο να τελέσουν νέες εγκληματικές πράξεις. Κατά συνέπεια, ας μείνουμε σε αυτό κι ας υπερασπιστούμε την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, υπερασπιζόμενοι έτσι ταυτόχρονα και τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών, αλλά και την εφαρμογή του νόμου. Η νομιμότητα και η λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών είναι μία καίρια απάντηση σε όλους εκείνους -εν προκειμένω της Χρυσής Αυγής-, που έχουν αποφασίσει και προωθούν τον εκφασισμό της κοινωνίας και μάλιστα με εγκληματικές, βίαιες πράξεις.

Δημοσιογράφος: Σε αυτή την επιχειρηματολογία που διατυπώνετε, προσθετικά λειτουργεί ότι η δημοκρατία θα πρέπει να αμύνεται και απέναντι σε αυτές όλες τις προθέσεις, απέναντι στους αντιπάλους της. Το πολιτικό πλαίσιο στο οποίο μπορεί η δημοκρατία να αμυνθεί, ποιο μπορεί να είναι; Στην παρούσα φάση ποια μπορεί να είναι η επόμενη μέρα στην πολιτική διαχείριση αυτής της υπόθεσης που όλοι καταλαβαίνουμε πια ότι είναι μεγάλη;


Φ. Κουβέλης: Βεβαίως. Διότι εκτός από την δικαστική αντιμετώπιση, δηλαδή από την εφαρμογή του νόμου για τον έλεγχο των πράξεων, των εγκληματικών ενεργειών του ναζιστικού μορφώματος, υπάρχει αναμφισβήτητα και η ευθύνη της πολιτικής, αλλά και η δυνατότητα της κοινωνίας σε μια συμπαράταξη, τα δύο αυτά μεγέθη για να αντιμετωπίσουν αυτόν τον φασισμό που προωθεί η Χρυσή Αυγή. Εδώ χρειάζονται συγκεκριμένες πολιτικές πράξεις. Μια πολιτική πράξη δημοκρατικού καθήκοντος είναι η συμπαράταξη όλων των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων, μια δεύτερη πολιτικού χαρακτήρα πράξη είναι η αντιμετώπιση των αιτιών που γεννούν και καλλιεργούν συνθήκες μέσα στις οποίες εκκολάπτεται και αναπτύσσεται το ναζιστικό μόρφωμα. Αυτά πρέπει να γίνουν.

Δημοσιογράφος: Εκτιμάτε ότι στην παρούσα συγκυρία συζητάμε κυρίως το αποτέλεσμα και απομειώνουμε την σημασία των αιτιών εντός των οποίων διαμορφώθηκε αυτό το μόρφωμα;

Φ. Κουβέλης: Αναμφισβήτητα δεν υποτιμάται. Λέγεται, εξαγγέλλεται, εντοπίζεται ως αίτιο. Για παράδειγμα, αυτό που συμβαίνει μέσα στην κοινωνία, αλλά δεν αντιμετωπίζεται. Και κατά τούτο έχετε δίκιο, όταν χρησιμοποιείτε την έκφραση “απομείωση”.

Δημοσιογράφος: Επειδή αναφερθήκατε στα ζητήματα της κοινωνίας, η εκτίμησή σας είναι ότι υπάρχει η λογική των παραπλανημένων ψηφοφόρων;

Φ. Κουβέλης: Υπάρχουν -κατά την γνώμη μου-, δύο κατηγορίες συμπολιτών μας, οι οποίοι επέλεξαν την Χρυσή Αυγή στην προηγούμενη κάλπη των βουλευτικών εκλογών. Είναι εκείνοι οι οποίοι επέλεξαν να διαμαρτυρηθούν, να επιτεθούν στο πολιτικό σύστημα, να εκφράσουν την αγανάκτησή τους και εσφαλμένα βέβαια κατά την εκτίμησή μου προσήλθαν στην κάλπη της Χρυσής Αυγής. Να μην υποτιμήσουμε όμως την ύπαρξη στρώματος στην ελληνική κοινωνία που είναι ακροδεξιών επιλογών και φυτεύουν σε αυτή την ακροδεξιά, στην προέκταση της ναζιστικής εκδοχής, για την δήθεν πολιτική τους.

Δημοσιογράφος: Στο κομμάτι που αναφέρεστε στην παράταξη όλων των άλλων δημοκρατικών δυνάμεων, για να έρθουμε επί του πρακτέου, τη Δευτέρα έχουμε ολομέλεια. Ποια είναι τα βήματα τα οποία θα πρέπει να γίνουν και τα οποία θα μπορούν να συναντηθούν τα δημοκρατικά κόμματα;

Φ. Κουβέλης: Ένα πρώτο βήμα είναι να προσέλθουν όλες οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις στην ψήφιση, στην υπερψήφιση του αντιρατσιστικού νόμου. Διότι, εκτός από τον έντονο δημοκρατικό συμβολισμό που θα έχει αυτή η υπερψήφιση από κοινού, από όλες τις δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου, ταυτόχρονα θα έχουμε και ένα περιεχόμενο νόμου που πράγματι, στο βαθμό που θωρακίζει ένας νόμος τα πράγματα, θα λειτουργήσει ως θώρακας και αυτό. Από εκεί και έπειτα υπάρχουν τα ζητήματα της κρατικής επιχορήγησης προς τη Χρυσή Αυγή, προς τα κόμματα συνολικότερα. Εκεί πρέπει να υπάρξουν αναμφισβήτητα τροποποιήσεις και διορθώσεις....

Δημοσιογράφος: Πιστεύετε στη λογική της αναστολής της χρηματοδότησης;

Φ. Κουβέλης: Βεβαίως.

Δημοσιογράφος: Και η Δημοκρατική Αριστερά θα το στηρίξει αυτό;

Φ. Κουβέλης: Σίγουρα. Με επιμέρους παρατηρήσεις, διορθωτικές και βελτιωτικές, όχι αρνητικές επί της αρχής του συγκεκριμένου νομοθετήματος.

Δημοσιογράφος: Πιστεύετε ότι θα πρέπει να υπάρξει και αναστολή προνομίων ή βουλευτικής αποζημίωσης; και σε ποιους βουλευτές; Σε αυτούς που είναι προφυλακισμένοι; Ή σε αυτούς οι οποίοι είναι υπόδικοι, έχουν ασκηθεί εναντίον τους ποινικές διώξεις;

Φ. Κουβέλης: Εδώ διατηρώ τις επιφυλάξεις μου αναφορικά με την οριστική κρίση της δικαιοσύνης, αλλά για εκείνους που υπάρχει η έκφραση κρίσης, πρώτης κρίσης, όπως για παράδειγμα η προφυλάκιση, αναμφισβήτητα, ναι.

Δημοσιογράφος: Επειδή αναφερθήκατε στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, η Δημοκρατική Αριστερά προτίθεται να επανακαταθέσει το νομοσχέδιο που αρχικά είχε καταθέσει;

Φ. Κουβέλης: Είναι κατατεθειμένο.

Δημοσιογράφος: Να το επαναφέρει...

Φ. Κουβέλης: Ήδη το νομοθέτημα αυτό που έχει καταθέσει ως πρόταση νόμου η Δημοκρατική Αριστερά, οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς, βρίσκεται στη διαδικασία εξέλιξής του μέσα στη Βουλή. Βεβαίως ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης εχθές είπε ότι θα έρθει κάποιο άλλο νομοθέτημα. Εμείς θα επιμείνουμε και θα αναζητήσουμε να υπάρξει ο κοινός δημοκρατικός τόπος, αναφορικά και με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, με όλες μαζί τις πολιτικές δημοκρατικές δυνάμεις. Εκεί ο καθένας θα αναλάβει την ευθύνη του. Εκείνο το οποίο εγώ υποστηρίζω και καλώ, όλες τις πολιτικές δημοκρατικές δυνάμεις κι όπως εκφράζονται μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο να εγκαταλείψουν μικροκομματικούς ανταγωνισμούς και να προσέλθουν στην υπερψήφιση του συγκεκριμένου νομοθετήματος το οποίο είναι δημοκρατική υποχρέωση.

Δημοσιογράφος: Επειδή αναφερθήκατε σε μικροκομματικούς ανταγωνισμούς κύριε πρόεδρε, διακρίνετε ότι μεταξύ των δύο βασικών πόλων δηλαδή της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ, διαμορφώνεται ένα πεδίο αντιπαράθεσης δικομματικής πια, με το βλέμμα στραμμένο στο εκλογικό σώμα και όχι στην αντιμετώπιση αυτής της υπόθεσης;

Φ. Κουβέλης: Διαπιστώνεται. Κι όχι μόνο από εμένα, αλλά πιστεύω διαπιστώνεται από όλη την ελληνική κοινωνία, από το δημοκρατικό κόσμο μέσα στην ελληνική κοινωνία. Και γι αυτό όχι τυχαία, επανειλημμένα, συστηματικά επίμονα λέω ότι αυτές οι κομματικές διελκυστίνδες, αυτοί οι μικροκομματικοί υπολογισμοί... Οι διαφορές μας είναι υπαρκτές, τα κόμματα διαφωνούν μεταξύ τους, έχουν αντιπαραθέσεις, έχουν αντιθέσεις, έχουν αντιπαλότητες. Αλλά, όλα αυτά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εμποδίσουν, μπροστά στο μείζον δημοκρατικό αγαθό, να συμφωνήσουν σε ένα κοινό δημοκρατικό, πολιτικό τόπο. Είναι αναγκαίος για την απόκρουση όλης αυτής της κατάστασης η οποία έχει δημιουργηθεί και η οποία, ας το επαναλάβω, επειδή είναι μία κατάσταση πολυπαραγοντική, πολλοί παράγοντες συνετέλεσαν στο να έχουμε αυτή τη συγκεκριμένη παρουσία της ΧΑ, όλα αυτά πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Δημοσιογράφος: Επειδή λέγεται από πολλές πλευρές ότι ξεκινάμε να βαδίζουμε σε ένα νέο πολιτικό περιβάλλον από το οποίο θα προκύψουν ενδεχομένως και αλλαγές, ένα καινούργιο πολιτικό πλαίσιο. Εάν η κατάσταση που διαμορφωθεί, απαιτεί ευρύτερες συναινέσεις και σε επίπεδο κυβερνητικής πλειοψηφίας, η Δημοκρατική Αριστερά, είναι διατεθειμένη να επανεξετάσει τη στάση της που την οδήγησε εκτός αυτού του πλαισίου της κυβερνητικής πλειοψηφίας;

Φ. Κουβέλης: Το ερώτημά σας θέτει τις ίδιες αναλογίες, οι οποίες υπήρχαν όταν φύγαμε από την κυβέρνηση και για τους λόγους που συστηματικά έχω εξηγήσει. Εξαρτάται κάθε φορά, όταν θέλεις να δώσεις απάντηση στο ζήτημα της πολιτικής σταθερότητας, σε ποια βάση; Με ποιο πρόγραμμα, με ποιες συμφωνίες; Διότι για παράδειγμα η Δημοκρατική Αριστερά, δεν αποχώρησε από την κυβέρνηση επειδή το είχε επιλέξει. Η Δημοκρατική Αριστερά είχε επιλέξει να υπάρξει πολιτική σταθερότητα στη χώρα, να υπάρξει κυβέρνηση. Θυμηθείτε, ας κάνουμε μία αναδρομή στον Ιούλιο του 2012 και να δούμε τότε τι συνέβαινε. Η χώρα ήταν έτοιμη να φύγει από την Ευρωζώνη, να την διώξουν από την Ευρωζώνη και από το ευρώ. Η χώρα ήταν με το ενάμισι πόδι πάνω από τον γκρεμό και της τυπικής χρεωκοπίας. Και η όποια πολιτική ρευστότητα την εποχή εκείνη θα σήμαινε προσφυγή σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις με προφανή τη συνέπεια να περιπέσουμε σε κατάσταση πολιτικής αστάθειας και με συνέπεια και η κοινωνία να ρευστοποιηθεί. Το κάναμε από πράξη ευθύνης τότε και το κάναμε μάλιστα στη βάση μίας προγραμματικής συμφωνίας που είχαμε. Αλλά, όταν διαπιστώθηκε ότι η συμπεριφορά από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας, κυρίως από εκεί ήταν συμπεριφορά μονοκομματικής κυβέρνησης, όταν εγκατέλειπε πολλές φορές και κατέστρεφε και την προσπάθεια να αναζητηθεί και να βρεθεί ο κοινός πολιτικός τόπος, τότε πια η Δημοκρατική Αριστερά, με την ίδια ευθύνη που στήριξε κυβέρνηση το 2012, με την ίδια ευθύνη απέναντι στη χώρα και την κοινωνία αποχώρησε...

Δημοσιογράφος: Θα επιμείνω λίγο εάν τυχόν υπάρξουν και πάλι συνθήκες πολιτικής αστάθειας, να υποθέσω από την απάντησή σας ότι το πλαίσιο και ο τρόπος με τον οποίο έχετε φερθεί από τον Ιούλιο του 2012, μέχρι και ένα συγκεκριμένο χρονικό σημείο, θα είναι οδηγός και για τις επόμενες κινήσεις σας;

Φ. Κουβέλης: Για εμάς οδηγός για τις όποιες κινήσεις, για τις όποιες επιλογές είναι η υπευθυνότητα που πρέπει να επιδεικνύουμε ως μία δημοκρατική αριστερά απέναντι στη χώρα και στην κοινωνία. Ό,τι κάνουμε, το κάνουμε από θέση ευθύνης. Εμάς μας ήταν εύκολο, ας το επαναλάβω, εκείνη την εποχή ο ελληνικός λαός μας είχε εμπιστευθεί το 6,3% του εκλογικού σώματος, θα μπορούσαμε να μετακινηθούμε στα βουλευτικά έδρανα της ελάσσονος αντιπολίτευσης κι εκεί ο χώρος θα ήταν και ευρύχωρος θα ήταν και βολικός. Όμως αυτή την ευρυχωρία δεν τη θελήσαμε, γιατί είπαμε ότι εκείνο που πρέπει να υπηρετήσουμε είναι το συμφέρον του τόπου. Και προσήλθαμε για να συγκροτήσουμε και να στηρίξουμε μία κυβέρνηση εθνικής ευθύνης και πράξαμε πολλά... Άλλα διορθώσαμε, άλλα αποκρούσαμε, σε άλλα συντελέσαμε θετικά, δεν τα κάναμε όλα, δεν μπορέσαμε να τα κάνουμε όλα. Αλλά κάναμε πολλά. Κι όταν φύγαμε, ας το επαναλάβω, φύγαμε για τους λόγους που προανέφερα, διότι πια δεν υπήρχε ούτε κυβέρνηση συνεργασίας, ούτε εφαρμογή της προγραμματικής συμφωνίας που είχαμε κάνει. Και δεν είναι αν θέλετε η ΕΡΤ το μόνο θέμα, αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ήταν και ο αντιρατσιστικός νόμος, ήταν και ο νόμος που αφορούσε την μεταναστευτική πολιτική που έχει σχέση με τη χορήγηση ιθαγενειών, ήταν και τα εργασιακά ζητήματα. Ήταν και η απόσταση που κρατούσε η κυβέρνηση από κάθε δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Η περίπτωση με το χαράτσι είναι χαρακτηριστική. Είχαμε συμφωνήσει να διεκδικήσουμε την κατάργηση του χαρατσιού και την αντιμετώπιση του συνολικού ζητήματος του ενιαίου φόρου ακινήτων. Ε, δεν έγινε αυτό. Δεν υπήρξε καμία διαπραγμάτευση. Ακόμη σήμερα που μιλάμε δεν υπάρχει το δίχτυ κοινωνικής προστασίας που επανειλημμένα και συστηματικά διεκδικούσε να υπάρξει η Δημοκρατική Αριστερά. Και να σας πω και κάτι άλλο. Ήταν πολλές οι επιλογές που δεν αφορούσαν τα προαπαιτούμενα, για να χρησιμοποιήσω τη γνωστή έκφραση, για την εκταμίευση των δόσεων που περίμενε η Ελλάδα. Δεν υπήρξε καμία διαπραγματευτική διάθεση από τη μεριά της κυβέρνησης και όπως αυτή προσδιορίζονταν από τη μονοκομματική συμπεριφορά της Νέας Δημοκρατίας, βεβαίως δια του κ. Σαμαρά».

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013

Δικαιοσύνη για όλους

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Ελπίζουμε ότι οι υπόδικοι βουλευτές και στελέχη της Χρυσής Αυγής, που απέφυγαν την προφυλάκιση, να πήραν ένα μάθημα χθες: η Δημοκρατία λειτουργεί με κανόνες και οι ανοησίες που εκτόξευαν περί συνωμοσίας εναντίον τους ή πολιτικής εξόντωσής τους ήταν απλές μπαρούφες. Λέμε «ελπίζουμε» διότι αν κρίνουμε από τη συμπεριφορά του Ηλία Κασιδιάρη, μετά την ανακουφιστική γι’ αυτόν απόφαση να μην προφυλακιστεί, δηλαδή αν κρίνουμε από την επίθεσή του κατά ενός ανύποπτου καμεραμάν, φαίνεται ότι ο ηγετικός πυρήνας της Χρυσής Αυγής είναι ανεπίδεκτος μαθημάτων δημοκρατίας. Νιώθουν κατά κάποιο τρόπο ελεύθεροι να βιαιοπραγούν, όχι μόνο στο σκοτάδι της νύχτας, ούτε κατά μεταναστών (οι οποίοι δεν έχουν και πολλές ελπίδες να βρουν το δίκιο τους), αλλά στο φως της ημέρας και σε κοινή θέα.

Οπως και να έχει το ζήτημα πάντως, πέρα και παρά το κατηγορητήριο περί κακουργημάτων και σύστασης εγκληματικής συμμορίας, υπάρχει ένα ερώτημα: μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι άνθρωποι που γρονθοκοπούν γυναίκες σε ζωντανή μετάδοση ή κλωτσούν ανύποπτους καμεραμάν στον δρόμο, ακόμη κι αν αυτοί οι τραμπούκοι είναι βουλευτές; Ή, καλύτερα, ειδικά αν είναι βουλευτές; Στο κάτω κάτω της γραφής ένας απλός πολίτης με τόσο «οξύθυμο» χαρακτήρα θα αντιμετώπιζε ήδη τις συνέπειες του νόμου. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι αυτή που σχίζει με κάθε ευκαιρία τα ιμάτιά της για τη διαφορετική ποινική μεταχείριση των πολιτικών από τους απλούς πολίτες; Φανταζόμαστε ότι τα υπόλοιπα στελέχη και ψηφοφόροι της δεν θα έχουν αντίρρηση να πληρώσει ο κ. Κασιδιάρης τον ενεργό τραμπουκισμό του.

Για την απόφαση ανακριτή-εισαγγελέα περί μη προφυλάκισης, ουδείς νουνεχής άνθρωπος μπορεί να πει πολλά, αφού δεν μπορεί να έχει καλύτερη γνώση από τους δικαστές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η προφυλάκιση είναι ένα ακραίο μέτρο, σε κατάχρηση του δημοκρατικού κανόνα που θέλει να μη φυλακίζεται κανείς χωρίς προηγούμενη δικαστική απόφαση. Ετσι, όπως η προφυλάκιση δεν σημαίνει ενοχή του κατηγορουμένου, αντιστοίχως η μη προφυλάκιση δεν σημαίνει αθωότητά του και ορθώς πράττουν όσοι δικαστές επιδικάζουν τις αμφιβολίες υπέρ των κατηγορουμένων και δεν προφυλακίζουν όποιον κατηγορούμενο βρεθεί μπροστά τους.

Η προφυλάκιση, λοιπόν, ως ακραίο μέτρο θεσπίστηκε ώστε κάποιοι υπόδικοι 1) να μη διαφύγουν τη δίκη, 2) για να μην τελέσουν κι άλλα αδικήματα, 3) για να μην αλλοιώσουν στοιχεία της δικογραφίας. Για το πρώτο, μάλλον δεν υπάρχει φόβος. Τα υπόλοιπα θα κριθούν από τα μελλούμενα. Αν για παράδειγμα οι μάρτυρες κατηγορίας «ξεχάσουν» κάποια σημαντικά πράγματα για τους κατηγορούμενους από εκείνα που κατέθεσαν, οι δικαστές θα πρέπει να ελεγχθούν για την ευθυκρισία τους, διότι και οι κρίνοντες κρίνονται.

Ζούμε κρίσιμες στιγμές. Για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση βουλευτές και στελέχη ενός κόμματος κατηγορούνται για κακουργήματα, αλλά και για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση έχουμε κόμμα σαν τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή και για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση βουλευτές -καλυπτόμενοι από την ασυλία- δέρνουν σε κοινή θέα πολίτες. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνουν εκπτώσεις στα δικαιώματα των κατηγορουμένων, αλλά δεν σημαίνει επίσης ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει επειδή οι κατηγορούμενοι είναι πολιτικοί.

kathimerini.gr

Καθημερινή: Οχι, δεν κρύβουμε όλοι έναν Κασιδιάρη μέσα μας

Από την προσέγγιση τύπου lifestyle στο προφίλ, την εμφάνιση τα τατουάζ των Χρυσαυγιτών περάσαμε στην αποδόμηση της Χρυσής Αυγής αλλά και σε με ιδιότυπη αυτοκριτική για το φασίστα που κρύβει ο καθένας μέσα του. 

Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα, γράφει σήμερα η Ξένια Κουναλάκη στην Καθημερινή.

Η αρθρογράφος μιλά για τις ευθύνες που φέρουν όλοι για την εξέλιξη της Χρυσής Αυγής αλλά επισημαίνει πως δεν πρέπει να πολτοποιούνται όλα, πως δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Γράφει χαρακτηριστικά σήμερα στην Καθημερινή.

«Ευτυχώς που η Ουρανία Μιχαλολιάκου δεν είναι όμορφη γιατί η Χ.Α. θα είχε κερδίσει ένα πρόσθετο 10%». Η σκέψη αυτή πέρασε για κλάσματα του δευτερολέπτου από το μυαλό μου όταν παρακολούθησα τη σκηνή, στην οποία η κόρη του γ.γ. της Χ.Α. έπεσε στην αγκαλιά του κατά την προσαγωγή του στη ΓΑΔΑ με χειροπέδες. Στη συνέχεια ντράπηκα γι' αυτήν τη χυδαία σεξιστική προσέγγιση. Ακολούθησε ένας καταιγισμός δημόσιου αυτομαστιγώματος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από ανθρώπους που έκαναν παρόμοιες σκέψεις με μένα. Κεντρική ιδέα: «κρύβουμε όλοι έναν Κασιδιάρη μέσα μας».

Μία πρώτη παρατήρηση είναι ότι η καταγραφή τέτοιων υποθέσεων από την τηλεόραση δημιουργεί αυτού του είδους τα αντανακλαστικά. Η προσκόλληση στα πορτρέτα, τις χειρονομίες, τις εκφράσεις του προσώπου εντείνει την πορνογραφική δίψα των πολιτών-τηλεθεατών και τους στερεί οποιαδήποτε αφαιρετική ικανότητα συνολικής αντιμετώπισης του νεοναζιστικού φαινομένου. Οι συναισθηματικές αντιδράσεις στη θέα του παχέως κοντοκουρεμένου σβέρκου, της κλωτσιάς στους φωτορεπόρτερ, της ροχάλας στις κάμερες είναι λοιπόν αναπόφευκτες. Το αποτέλεσμα είναι μια χουλιγκανικού τύπου κριτική θεώρηση της Χ.Α., διανθισμένη με στοιχεία σεξισμού, ρατσισμού και ρεβανσισμού.

Τα ίδια κανάλια και ο ίδιος κίτρινος Τύπος που ασχολήθηκαν στο παρελθόν με τις σβάστικες-τατού και τα κορίτσια των χρυσαυγιτών, έχουν αναλάβει τώρα την αποδόμηση της εγκληματικής συμμορίας. Πόσο αξιόπιστη ή αποτελεσματική μπορεί να είναι αυτή η εκστρατεία; Η κυβέρνηση, οι δικαστές και τα ΜΜΕ θα έπρεπε γι' αυτόν τον λόγο να συμφωνήσουν σε μία διακριτικότερη μεταχείριση της υπόθεσης, αν κοινός στόχος τους είναι να μην εξοικειωθούν οι πολίτες με το κακό. Προφανώς δεν είναι.

Από την άλλη, αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι νομιμοποιείται η πολτοποίηση των πάντων. Οχι, δεν είμαστε όλοι τα ίδια. Δεν έχουμε όλοι ένα νεοναζιστή στον κόρφο μας. Καλή κι αγαθή η τάση της ελληνικής κοινωνίας για αυτοκριτική, αλλά ούτε Χ.Α. ψηφίζουμε το 99,9%, ούτε μετανάστες κυνηγάμε τα βράδια, ούτε δυο τρία όπλα έχουμε στα συρτάρια μας. Συνεπώς, η ταύτιση είναι όχι απλώς ατυχής, αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνη. Μπορεί ο καθένας από μας να ξαπλώσει στο ντιβάνι και να πει στον ψυχαναλυτή του ή έστω στον εξομολογητή του τις αμαρτίες του, αλλά δημόσιες τοποθετήσεις που καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι «πάνω κάτω στο ίδιο καζάνι βράζουμε» το μόνο που εξυπηρετούν είναι η αθώωση της Χ.Α. και των στελεχών της. Η υπόθεση δεν έχει τελεσιδικήσει. Ας μη σπεύσουμε να πιάσουμε στασίδι στο εδώλιο του κατηγορουμένου, παραδίδοντας άσπιλους κι αμόλυντους στην κοινωνία τους αληθινούς θύτες.»

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Ένας ελληνικός ιστορικός συμβιβασμός σε καιρούς κρίσης και απειλής του ναζιστικού μορφώματος της ΧΑ

Του
ΚΩΣΤΑ ΧΑΪΝΑ

Διαβάσαμε στην κυριακάτικη  έκδοση της  «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» ένα  άρθρο του κου Ξυδάκη με τίτλο  «Ιστορικός συμβιβασμός σε καιρούς  κρίσης» και κατ’ αρχήν χάρηκα ιδιαίτερα, αφού για πρώτη φορά ο συμπαθής αρθρογράφος, μιλούσε ανοικτά για την αναγκαιότητα αναζήτησης ενός ελληνικού ιστορικού συμβιβασμού ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά, σε συνθήκες κρίσης και της απειλής του ναζιστικού μορφώματος της «Χρυσής Αυγής».  (http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_29/09/2013_520798)

Εντύπωση βέβαια μου έκανε η  αναφορά του κου Ξυδάκη ότι  φορέας αυτού του ελληνικού ιστορικού συμβιβασμού είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Γράφει συγκεκριμένα ο κος Ξυδάκης : «Κυβέρνηση της Αριστεράς ή κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας με την Αριστερά; Ο Μπερλινγκουέρ είχε θέσει το δίλημμα και είχε απαντήσει υπέρ του δεύτερου σκέλους. Την ίδια απάντηση δίνει και ο Αλέξης Τσίπρας του ΣΥΡΙΖΑ».

Τι έγινε λέω ρε παιδιά ; Μου έχει ξεφύγει κάτι που  δεν το έχω υπόψη μου ; Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει Κυβέρνηση εθνικής  σωτηρίας και δεν το έχουμε καταλάβει  κανένας στην Ελλάδα και το κατάλαβε ο κος Ξυδάκης ; Και ξαναβάζω κάτω τα κείμενα, τις ανακοινώσεις τις αποφάσεις, τις ομιλίες και τις συνεντεύξεις του κου Τσίπρα και προσπαθώ να βρω κάτι, έστω ως ψήγματα αυτής της πολιτικής. Μάταια. Και όχι μόνο δεν βρήκα πουθενά, έστω και ως υποψία αναζήτησης ενός ελληνικού συμβιβασμού, αντίθετα κάποιες δυνάμεις που προσπάθησαν να κάνουν πράξη αυτή τη στρατηγική, δέχθηκαν τα λυσσασμένα πυρά του ΣΥΡΙΖΑ. Και εξηγούμαι :

Μετά τα γνωστά αποτελέσματα των εκλογών του Ιουνίου του 2012, και την αδυναμία συγκρότησης αυτοδύναμης Κυβέρνησης, ο Φώτης Κουβέλης και η Δημοκρατική Αριστερά, με μια φωτεινή πρωτοβουλία –πρωτοβουλία στο πνεύμα της στρατηγικής ενός ελληνικού ιστορικού συμβιβασμού- ζητούν την συγκρότηση Κυβέρνησης εθνικής συνευθύνης από όλες τις δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις. Ανταποκρίνονται θετικά η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και το ΠΑΣΟΚ. Απορρίπτει κατηγορηματικά την πρόταση ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κος Τσίπρας. Ο ρόλος της ΔημΑρ στη Κυβέρνηση αυτή είναι καταλυτικός. Το ΠΑΣΟΚ και Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, εξαιτίας των αμαρτωλών πολιτικών τους στο παρελθόν από τις μονοκομματικές αυτοδύναμες Κυβερνήσεις τους, είχαν χάσει στην κοινωνία εκείνα τα ηθικά ερείσματα που χρειάζεται να έχει μια Κυβέρνηση, που εκαλείτο να πάρει επώδυνες και σκληρές αποφάσεις, μπροστά στην ανοικτή χρεοκοπία της χώρας. Παίζει τον ρόλο εκείνης της συνεκτικής δύναμης για να μπορέσει να σταθεί μια τέτοια Κυβέρνηση.

Η αποστολή αυτής της Κυβέρνησης του ιστορικού συμβιβασμού έχει δύο στόχους. Ο πρώτος είναι να σώσει τη χώρα από την ανοικτή χρεοκοπία, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας. Ο δεύτερος είναι να προχωρήσει σε εκείνες τις απαραίτητες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις ώστε να μετατρέψουμε το Κράτος μας σε μια σύγχρονη, δημοκρατική, κανονική ευρωπαϊκή χώρα. Περισσότερο από ένα χρόνο τώρα μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι ο πρώτος στόχος επιτεύχθηκε. Η χώρα δεν έζησε τις εφιαλτικές εικόνες με τις χατζάρες που έζησαν άλλες χώρες που πέρασαν παρόμοιες καταστάσεις με τις δικές μας. Και η χώρα και η κοινωνία έμειναν όρθιοι. Ασφαλώς με μεγάλες θυσίες στα εισοδήματα, με κλείσιμο επιχειρήσεων, με μεγάλη ανεργία. Όμως αποφύγαμε την ανοικτή χρεοκοπία. Και η αποφυγή της ανοικτής χρεοκοπίας της χώρας, είναι έργο αυτής της Κυβέρνησης του ιστορικού συμβιβασμού. Αλλά και των εταίρων μας οι οποίοι συνέβαλλαν στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ώστε να γίνει κάποια στιγμή βιώσιμο, μέσα από το μεγαλύτερο πρόγραμμα χρηματοδότησης που έχει ποτέ υλοποιηθεί σε χώρα. Σήμερα δεν πληρώνουμε χρεολύσια, δανειζόμαστε με ένα επιτόκιο της τάξεως του 1.8%-2%  και η εξόφληση του χρέους έχει μετατεθεί στο απώτερο μέλλον. (http://kostasxainas.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html)

Ο δεύτερος στόχος, που ήταν οι αναγκαίες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στη χώρα δεν είχαμε και τις καλύτερες επιδόσεις. Και αυτό οφείλεται κυρίως, γιατί το πολιτικό μας σύστημα και οι κυβερνητικοί εταίροι, δεν θέλουν να συγκρουσθούν αποφασιστικά με τις διάφορες συντεχνίες και τα κατεστημένα πελατειακά συστήματα που κυριαρχούν στο δημόσιο χώρο, πράγμα όμως που δεν είναι και πολύ εύκολο. Έτσι βλέπουμε θλιβερούς υπουργούς να κρύβονται πίσω από την τρόικα και το μνημόνιο. Να προσπαθούν αντί να πουν την αλήθεια στον ελληνικό λαό, να χρεώνουν στην τρόικα και στο μνημόνια κάθε δυσάρεστη απόφαση. Όμως την υπόθεση του ευρωπαϊκού δημοκρατικού εκσυγχρονισμού της χώρας δεν μπορούμε να την αναθέσουμε σε καμιά τρόικα και σε κανένα μνημόνιο. Πολλά από αυτά που προβλέπονται από το μνημόνιο είναι σωστά και μάλιστα θα έπρεπε να τα είχαμε υλοποιήσει εδώ και δεκαετίες. (Όπως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, το περιουσιολόγιο, το δασολόγιο, το κτηματολόγιο, την ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων, τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος κ.ά.).Δηλαδή, τα πολιτικά κόμματα που συγκρότησαν τη Κυβέρνηση συνευθύνης, αντί να συντάξουν το δικό μας «μνημόνιο», συνέταξαν ένα γενικόλογο και νεφελώδες κείμενο προγραμματικής συνεργασίας, το οποίο όμως αποδείχθηκε ο αδύναμος κρίκος στην Κυβέρνηση αυτή.

Έτσι τον περασμένο  Ιούνιο η ΔημΑρ αποχωρεί από την  Κυβέρνηση, με αφορμή την απόφαση για το κλείσιμο της ΕΡΤ. Ασφαλώς τα αίτια είναι βαθύτερα. Μάλλον η ΔημΑρ δεν μπορούσε να σηκώσει αυτό το βαρύ φορτίο στους μικρούς ώμους της. Μάλλον ήταν συνέχεια μιας πολιτικής που οι εμπνευστές της, δεν πίστεψαν ποτέ πραγματικά την αναγκαιότητα αυτού του ελληνικού ιστορικού συμβιβασμού.  Γιατί αν πιστεύεις βαθειά αυτή την ανάγκη, τότε αναζητάς καθημερινούς μικρούς συμβιβασμούς, δεν επιδιώκεις να επιδεικνύεις κάθε τόσο και λιγάκι τις διαφορές σου από τους κυβερνητικούς σου εταίρους, βάζεις τα καλύτερα στελέχη σου σε θέσεις ευθύνης, συγκροτείς ομάδες επεξεργασίας και παρακολούθησης του κυβερνητικού έργου με στόχο να βοηθήσεις να προχωρήσουν οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις, δεν υποκύπτεις στους λαϊκισμούς και στις επιθέσεις κάθε ψεκασμένου, δεν, δεν,…Τέλος πάντων, η συμβολή της ΔημΑρ στον έναν χρόνο συμμετοχής της στην Κυβέρνηση, θα καταγραφεί θετικά στο ισοζύγιό της συνεισφοράς της κάθε πολιτικής δύναμης στο ιστορικό κάλεσμα για την σωτηρία της χώρας. Βεβαίως με την αποχώρησή της από τη Κυβέρνηση δημιούργησε πολλά ερωτήματα και προβλήματα σε πολλούς φίλους και ψηφοφόρους της, αλλά η ζωή δεν τελείωσε... Μπορεί να συμβάλλει θετικά από τη νέα της θέση για να προχωρήσουν κάποια πράγματα για το καλό της κοινωνίας και της χώρας.(http://kostasxainas.blogspot.gr/2013/06/blog-post_24.html)

Ποια ήταν η στάση  του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές του 2012; Κατ’ αρχήν απέρριψε την ελληνική εκδοχή του ιστορικού συμβιβασμού και δεν δέχθηκε να συμμετάσχει στην Κυβέρνηση εθνικής συνευθύνης, αναλαμβάνοντας τις δικές του ευθύνες και συμβάλλοντας και αυτός από την πλευρά του στη σωτηρία της χώρας. Αντίθετα, όλο αυτό το διάστημα, η αντιπολιτευτική του ρητορεία έχει δύο πλευρές. Από τη μία απορρίπτει κάθε πολιτική της Κυβέρνησης και από την άλλη υπόσχεται στους πάντες τα πάντα. Πουθενά όμως δεν εξηγεί πειστικά πως θα κάνει όλα αυτά και κυρίως από πού θα βρει τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι στο ίδιο διάστημα έχει κάνει κάποια βήματα ρεαλισμού. Απομακρύνθηκε από τις θέσεις των μονομερών ενεργειών. Για παράδειγμα η θέση του για το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση μετατοπίσθηκε από την απόλυτη άρνηση για κατάργησή του σε μια μέρα, στην διαπραγμάτευση με τους εταίρους. Δηλαδή αυτό που κάνει και η σημερινή Κυβέρνηση. Διαπραγμάτευση με τους συμμάχους και εταίρους μας. Απλά τονίζει ότι αυτός (ο ΣΥΡΙΖΑ) θα διαπραγματευτεί σκληρά, πράγμα που δεν το κάνει αυτή η Κυβέρνηση! Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώσει την ρεαλιστική του στροφή και προσγειωθεί πραγματικά στο εθνικό πεδίο του ιστορικού συμβιβασμού, τότε πραγματικά θα συμφωνήσουμε με τον κο Ξυδάκη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ (ή η συντριπτική του πλειοψηφία) ανήκει στους κληρονόμους της παράδοσης του Μπερλιγκουέρ. Μέχρι τότε θα πρέπει να το αποδείξει εμπράκτως.

Η χώρα περνάει  σε μια νέα φάση, ιδιαίτερα σήμερα μετά τις εξελίξεις με το νεοναζιστικό μόρφωμα του εθνικοσοσιαλισμού  της «ΧΑ», αλλά και μπροστά στις νέες διαπραγματεύσεις που έχουμε μπροστά μας ενόψει της λήξης της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου. Και σ΄αυτές τις προκλήσεις η αναγκαιότητα ενός ελληνικού ιστορικού συμβιβασμού, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίος. Και η πρόσκληση – πρόκληση απευθύνεται προς όλες τις δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις. θα δούμε βέβαια στην πράξη ποιες θα ανταποκριθούν.


30-9-2013
Κώστας Χαϊνάς


Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Πόσες νύχτες μαχαιριών ακόμη;

Το πολιτικό σύστημα οφείλει  να αντιδράσει αποφασιστικά


Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Ευβοίας

Από το «εγέρθητω» της πρώτης μετά τις  εκλογές συνάντησης του Μιχαλολιάκου με τους δημοσιογράφους μέχρι τη σφαγή  του Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη  έχει κυλήσει πολύ αίμα στο μύλο της Χρυσής Αυγής. Οι ευθύνες είναι πολλές και διαχέονται από το πολιτικό σύστημα μέχρι την ελληνική κοινωνία.

Η Βουλή ασχολήθηκε πρώτη φορά με τη Χ.Α. πριν από ένα  χρόνο, όταν η Επιτροπή Δεοντολογίας συνεδρίασε με θέματα τις επιθέσεις  βουλευτών της εναντίον μεταναστών και μικροπωλητών σε διάφορα σημεία της χώρας αλλά και εναντίον της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Βασιλικής Κατριβάνου εντός του περιβόλου της Βουλής.

Ως μέλος της Επιτροπής, τόνισα τότε: «Τα περιστατικά βίας όπου πρωταγωνιστεί η Χ.Α. δείχνουν ότι πρόκειται για τάγματα  εφόδου που πέρασαν τον Ρουβίκωνα. Δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά στην ελληνική πραγματικότητα, με πρωταγωνιστή τη Χ.Α., εντάσσονται στην ιδεολογία της και στην τρομοκρατική πρακτική της. Δεν μπορεί αυτό να αποτελεί κανονικότητα και μέσα στη Βουλή και έξω στην κοινωνία.

Είναι χρέος της πολιτείας, όχι μόνο να αντιμετωπίσει άμεσα  τις σκηνές βίας, αλλά και να εξαλείψει  τα αίτια που εκμεταλλεύεται για  να ασκεί τη βία της. Πρέπει να ρίξουμε  άπλετο φως στις γκρίζες ζώνες  αλλά και να μην κλείνουμε τα μάτια  μας σε όσα παρέχουν τη δυνατότητα στη Χ.Α. να μπαίνει στα σπίτια, στα σχολεία και σε χώρους δουλειάς.

Πρέπει να οδηγήσουμε τη Χ.Α. σε πολιτική, ιδεολογική και πολιτιστική  ασφυξία. Μόνον έτσι θα την απαξιώνουμε  κάθε μέρα στα μάτια της ελληνικής  κοινωνίας».

Η Επιτροπή έκανε ένα βήμα καταδικάζοντας ομόφωνα την πρακτική της Χ.Α., ενώ την ίδια στιγμή πρότεινε στον Πρόεδρο της Βουλής, εφόσον συνεχιστεί (έγινε την επομένη) η αντικοινοβουλευτική και παράνομη συμπεριφορά των βουλευτών της, να ζητήσει προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή, που, βέβαια, δεν έγινε ποτέ. Και, όπως φαίνεται, θα γίνει με καθυστέρηση ενός χρόνου και, δυστυχώς, μετά το μαχαίρωμα του Παύλου.

Είναι όμως χαρακτηριστικό ότι η Επιτροπή απέρριψε την πρόταση  ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ να κατονομάσει  τη βία της Χ.Α. όπως είναι, δηλαδή ρατσιστική και φασιστική. Και, δυστυχώς, ορισμένα μέσα ενημέρωσης -ευτυχώς ελάχιστα- διέστρεψαν την πραγματικότητα και έφθασαν μέχρι του σημείου να παρουσιάσουν το άσπρο μαύρο «ενημερώνοντας» το κοινό ότι η Αριστερά ψήφισε λευκό για την καταδίκη της Χ.Α.

Η κυβέρνηση, αντί να προσεγγίσει το πρόβλημα και να αντιμετωπίσει τη Χ.Α. ως εγκληματική συμμορία, όπως τα αλλεπάλληλα επεισόδια αποδείκνυαν, προτίμησε την απαράδεκτη για το κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα θεωρία των δύο άκρων, εξισώνοντας έτσι την αξιωματική αντιπολίτευση, δηλαδή την αυριανή κυβέρνηση, με τα τάγματα εφόδου.

Στη μεταδικτατορική  πολιτική ιστορία της χώρας μας  η ακροδεξιά είχε κατά περιόδους  κοινοβουλευτική εκπροσώπηση αλλά δεν είχε συμμετοχή στη διακυβέρνηση της χώρας. Ο σημερινός πρωθυπουργός κανακεύοντας την ακροδεξιά δημιούργησε έδαφος για την ενίσχυση της Χ.Α. και, όπως γράφει ο Παντελής Μπουκάλας στην «Καθημερινή της Κυριακής» (22/9/2013), «με την προσφορά κυβερνητικών θέσεων σε στελέχη του ΛΑΟΣ οδήγησε στη χαλάρωση των κριτηρίων, στην ύπνωση του δημοκρατικού ενστίκτου και στην εξοικείωση με το αδιανόητο». Και το χειρότερο όλων είναι ότι αυτό το αδιανόητο βρήκε ανταπόκριση στην ελληνική κοινωνία.

Η δολοφονία  του Παύλου πρέπει να γίνει το έναυσμα  για αλλαγή συμπεριφοράς απέναντι στη  Χ.Α. Το πολιτικό σύστημα οφείλει  να αντιδράσει αποφασιστικά πριν το φαινόμενο πάρει διαστάσεις κατάλυσης της δημοκρατίας μας. Και αυτό που πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη σε αυτή την εγρήγορση είναι ότι η Χ.Α. προϋπήρχε της κρίσης.

Η μνημονιακή διαχείριση της οικονομικής κρίσης με τη φτωχοποίηση  που έφερε στην κοινωνία, αλλά και η διαφθορά και η αδιαφάνεια που κυριάρχησαν στην πολιτική ζωή τα τελευταία χρόνια είναι αυτά που έδωσαν το έρεισμα στη Χ.Α. για να φουσκώσει.

Οφείλουμε όλοι μαζί να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την εξάπλωση του ναζισμού. Η άρνηση του πρωθυπουργού στη σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών δεν αποτελεί μόνο μια πολιτική υστεροβουλία, αδιανόητη για ένα κορυφαίο για τον τόπο ζήτημα, αλλά και δημιουργεί ερωτήματα για την αληθινή πολιτική βούλησή του για το ξερίζωμα του φαινομένου.

Αλήθεια, μέχρι  πότε η δημοκρατία μας θα χρειάζεται το αίμα των παιδιών μας για  να ξεπερνά τις κρίσεις της;


Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Το τακουνάκι στην καρωτίδα.

Από τη μια τα μαύρα μαντάτα, από την άλλη μια (μελετημένη; τυχαία; ύποπτη;) βουβαμάρα-ανοχή. ΟΛΩΝ.


Παγωμάρα στα Πανεπιστήμια. Η βόμβα της διαθεσιμότητας (πόσο εκνευριστικά κωμικοτραγικός, για να μην πω γελοίος, ο όρος.. ) έπεσε κι εδώ.

Στο όνομα ποιου εξορθολογισμού, ποιών επιταγών, ποιάς τρόικας ;;

Σιωπή αρχικά και μετά …ήρθαν οι μέλισσες. Σε ποιο μετά ; Ποιο παρόν διαγράφει το παρελθόν και σβήνει το μέλλον; Τι να υποθέσεις πια.. Προφανώς κανείς δεν αντιλαμβάνεται ότι σε εποχές κρίσης, ένας λαός στρέφεται -πρέπει να στρέφεται- στην Παιδεία για να καταφέρει να ορθοποδήσει. Αν έχουν προβλήματα τα Πανεπιστήμια, διορθώνεις τα προβλήματα, δεν εξαφανίζεις τα Πανεπιστήμια για να λύσεις τα προβλήματα.

118 διοικητικοί υπάλληλοι του Πανεπιστημίου Πάτρας σε διαθεσιμότητα από σύνολο 450 περίπου. Διοίκηση, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, Φοιτητική Εστία, Γραμματείες Τμημάτων θα αδυνατούν να λειτουργήσουν, λέει η διοίκηση. Η αποδυνάμωση, δώρο στα πενηντάχρονα γενέθλια του.

Ανάλογα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Εξορίζονται υπάλληλοι, καταργούνται ολόκληροι κλάδοι.(Αλήθεια γιατί στην Πάτρα μπήκαν το στόχαστρο ΜΟΝΟ διοικητικοί υπάλληλοι κατηγορίας ΔΕ;; )

Το Πανεπιστήμιο Αθηνών (στο οποίο φοίτησα), ιδρύθηκε το 1837. Δυο αιώνες μετά ,δηλώνει αδυναμία λειτουργίας.

Δεν ξέρω και δεν με νοιάζει, στην τελική , ποιος εκβιάζει ποιον, ποιος βάζει το τακουνάκι στην καρωτίδα, γιατί σφυρίζουν αδιάφορα. Πονάει αυτή η κατάντια όπως κι αν τη λένε, ανάγκη, ανοησία ή αδυναμία. Εξοργίζουν τα χέρια που παγώνουν το χρόνο με προγραφές.

Είπαμε, μαύρες οι μέρες και βολική η σιωπή.

Το σκηνικό έχει τίτλο «κατάρρευση της δημόσιας Παιδείας».

Η ανεργία συνεχίζει ακάθεκτη να καταβροχθίζει τους Έλληνες. Ή πρέπει με κάποιο τρόπο να εξαιρεθούν τα Πανεπιστήμια ή οφείλουν «να φτύσουν και να κολυμπήσουν» χωρίς σωσίβιο... Τι λες να γίνει; Ήθελες να σπουδάσεις; Σπούδασες; Έχεις παιδιά; Σκέψου και κρίνε .

Το τακουνάκι είναι η τρόικα , το ΔΝΤ, οι επιταγές της Γερμανίας, τα δάνεια της Αγγλίας.

Η καρωτίδα είναι η ελληνική Παιδεία.

Αυτά.



Νατάσα Ράγιου

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς


Η Κεντρική Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ ενέκρινε την εισήγηση του Φώτη Κουβέλη. Μετά από τη συζήτηση και τη δευτερολογία του προέδρου η απόφαση έχει ως εξής...

Ο νεκρός αντιφασίστας Παύλος Φύσσας στο Κερατσίνι και η δολοφονική επίθεση κατά μελών του ΚΚΕ στα Πέραμα, μεγαλώνουν επικίνδυνα τον κύκλο αίματος στη χώρα και απειλούν τη Δημοκρατία και την ομαλότητα.

Η Δημοκρατία πρέπει να αμυνθεί.

Όλα τα κόμματα του Δημοκρατικού τόξου πρέπει να συμφωνήσουν στη συγκρότηση ενός μετώπου υπεράσπισης της ομαλότητας και της Δημοκρατίας, απέναντι στους δολοφόνους νεοναζιστές.

Καμία πολιτική διαφορά και αντίθεση δεν πρέπει να εμποδίσει την ενότητα απέναντι στο «απόλυτο κακό». Η εφαρμογή του νόμου, η ψήφιση του αντιρατσιστικού νόμου, που ματαίωσαν κύκλοι της Νέας Δημοκρατίας και η εξάρθρωση των παρακρατικών μηχανισμών της Χρυσής Αυγής, πρέπει άμεσα να υπάρξουν. Η απομόνωσή της, κοινωνικά και πολιτικά, είναι δημοκρατική υποχρέωση.

Η χώρα παρά τα βήματα προς τη μείωση των ελλειμμάτων και τη σταθεροποίηση των δημοσίων οικονομικών, βρίσκεται αντιμέτωπη με οξυμένα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Αποφεύχθηκε η έξοδος από την ευρωζώνη, όμως η κατάσταση παραμένει κρίσιμη.

Η κοινωνία συνεχώς δοκιμάζεται! Έχει υπερβεί τα όρια της αντοχής της.

Τα μέτρα προκαλούν αντιδράσεις που εδράζονται στο έδαφος πραγματικών προβλημάτων.

Η κυρίαρχη αφήγηση της απαρέγκλιτης εφαρμογής του μνημονίου, με την οποία ταυτίστηκε η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, δεν αποδεικνύεται η αποτελεσματική μέθοδος για έξοδο από την κρίση. Περιελάμβανε βεβαίως αρκετές αναγκαίες αλλαγές, αλλά στον πυρήνα της αποδείχθηκε κοινωνικά άδικη και οικονομικά αναποτελεσματική. Είχε ως αποτέλεσμα μια σχετική σταθεροποίηση στα δημόσια οικονομικά, αλλά δεν οδηγεί στην ανάκαμψη.

Είχαμε εγκαίρως και επανειλημμένως τονίσει ότι ο στόχος εξόδου από την κρίση μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν το πρόγραμμα υποστεί ουσιαστικές αλλαγές.

Η δεύτερη αφήγηση, με βασικό εκπρόσωπό της τον ΣΥΡΙΖΑ, υποσχέθηκε και υπόσχεται μαγικές λύσεις. Καλλιεργεί αυταπάτες για κατάργηση εν μία νυκτί των συμβατικών υποχρεώσεων της χώρας. Πρόκειται για την πολιτική που θέτει σε διακινδύνευση την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Ψηφοθηρεί, τροφοδοτώντας τη δημόσια σφαίρα με λαϊκισμό και παροχολογία που θυμίζει παρωχημένες εποχές, υποσχόμενος τα πάντα στους πάντες. Αυτή η πολιτική ουσιαστικά υπόσχεται την επαναφορά των πραγμάτων στην προηγούμενη κατάσταση.

Καμιά όμως δημοκρατική πολιτική εξόδου από την κρίση δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς την αντιμετώπιση των παθογενειών του προηγούμενου μοντέλου και την ταυτόχρονη προώθηση ουσιαστικών δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων. Η χώρα χρειάζεται μια ρεαλιστική και εφαρμόσιμη πολιτική εξόδου έξοδο από την κρίση.

Οι δύο αυτές αφηγήσεις δεν συγκροτούν μια πραγματική πολιτική διέξοδο για τη χώρα. Επενδύουν η μία στο φόβο και η άλλη στην αγανάκτηση.

Η οξεία πόλωση, με ακρότητες, υπερβολές και δημαγωγίες, οι αυταρχικές μέθοδοι της κυβέρνησης, αλλά και η χρήση λαϊκιστικών μεθόδων από την αντιπολίτευση, αναπαράγουν μία καρικατούρα δικομματισμού.

Η χώρα όμως χρειάζεται τις ευρύτερες δυνατές συναινέσεις και τις προγραμματικές συνεργασίες στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Αυτό σημαίνει πολιτική αντιπαράθεση γόνιμη, προγραμματική και επί της ουσίας και όχι επικοινωνιακή. Και βεβαίως συνθέσεις και συμπαρατάξεις, όπου αυτό είναι δυνατόν.

Αντιστεκόμαστε στην καταστροφική λογική «ή αυτοί ή εμείς». Για αυτό είμαστε παρόντες, προτείνουμε και διεκδικούμε λύσεις.

Στον πυρήνα της δικής μας πολιτικής λογικής βρίσκεται η βαθειά εδραιωμένη πεποίθηση ότι μπορεί και πρέπει να αντιμετωπιστούν οι παθογένειες του προηγούμενου συστήματος, χωρίς να αποδιαρθρωθεί η κοινωνία. Εμείς δεν ψηφίσαμε τα μνημόνια.

Συμμετείχαμε στην κυβέρνηση για να αποφύγει η χώρα τη χρεοκοπία. Αποχωρήσαμε όταν αυτή μετατράπηκε σε μονοκομματική, επέλεξε αυταρχικές μεθόδους, αναδιπλώθηκε συντηρητικά και υποχώρησε σε ανορθολογικές απαιτήσεις της τρόικας. Η πολιτική που επέλεξε να υλοποιήσει η κυβέρνηση, θα καταγράφει κάθε μέρα και περισσότερο τα αδιέξοδά της.

Εμείς μπορούσαμε εξαρχής να μείνουμε στη «σιγουριά» της αντιπολίτευσης, όπως, επίσης, μπορούσαμε να παραμείνουμε στην κυβέρνηση με ακυρωμένη τη δυνατότητα παρέμβασης. Αυτές θα ήταν όντως κομφορμιστικές επιλογές. Δεν πράξαμε έτσι.

Αποχωρήσαμε από την κυβέρνηση, όχι όμως από την προσπάθεια για τη χώρα. Διεκδικήσαμε και διεκδικούμε έναν διαφορετικό τρόπο.

Μαγικός τρόπος να ξεφύγουμε από την κρίση δεν υπάρχει.

Αποτελεσματικότερος και δικαιότερος τρόπος όμως υπάρχει.

Δεν είναι νομοτέλεια η διαρκής υποβάθμιση, η απίσχναση της οικονομίας, η επιβάρυνση φορολογουμένων – μισθωτών και συνταξιούχων. Δεν μπορεί να βάζουν πλάτη για να κρατάνε τη χώρα όρθια οι ίδιοι και οι ίδιοι.

Αυτό το διαφορετικό σχέδιο προϋποθέτει μια διαρκή και επίμονη διεκδίκηση έναντι των εταίρων για αλλαγή πολιτικών ώστε να συνδεθεί το πρόγραμμα προσαρμογής με δίκαιο επιμερισμό των βαρών και αναπτυξιακές παρεμβάσεις. Προϋποθέτει την εφαρμογή ενός συνεκτικού προγράμματος εξυγιαντικών, εκσυγχρονιστικών και δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων στο κράτος και την οικονομία και ταυτόχρονα και την προώθηση ενός εθνικού προοδευτικού προγράμματος ανασυγκρότησης.

Μόνο έτσι θα γίνει εφικτή η ανάκαμψη της οικονομίας και της κοινωνίας.

Η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει σε μια ισχυρή και αποφασιστική διαπραγμάτευση με τους δανειστές – εταίρους για τη διεκδίκηση αλλαγών και τροποποιήσεων του ίδιου του προγράμματος προσαρμογής. Τώρα είναι η ώρα της διαπραγμάτευσης με κύριους άξονες:

• Την αποτροπή της επιβολής νέων μέτρων.

• Την τροποποίηση αναποτελεσματικών μέτρων, όπως η αύξηση φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης και οι μη αποδοτικές ρυθμίσεις διακανονισμού των υποχρεώσεων των πολιτών στο κράτος και τις τράπεζες.

• Τη διατήρηση της προστασίας της πρώτης κατοικίας.

• Τη λήψη υποστηρικτικών μέτρων για τους ανέργους και τη δημιουργία ενός δικτύου κοινωνικής προστασίας, με προτεραιότητα την προώθηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος και την ανεμπόδιστη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας.

• Την παροχή ρευστότητας στη πραγματική οικονομία.

• Την επανατοποθέτηση της διοικητικής μεταρρύθμισης, με αξιολόγηση δομών, επιχειρήσεων και προσωπικού και αποσύνδεση της κινητικότητας από απολύσεις.

Η κυβέρνηση οφείλει να διεκδικήσει το τέλος της εποχής των μνημονίων λιτότητας και μια νέα συμφωνία με τους εταίρους που θα περιλαμβάνει:

• Μείωση των επιβαρύνσεων του χρέους με περικοπή μέρους του, μείωση των επιτοκίων και χρονική μετακύλιση των ομολόγων.

• Ενίσχυση με ένα ισχυρό πρόγραμμα αναπτυξιακών παρεμβάσεων που να στοχεύει στην ανάκαμψη, με διάχυση των ωφελειών σε όλους τους συντελεστές.

• Στήριξη για να πετύχουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση με διαρθρωτικές αλλαγές στη διοίκηση και στο αναπτυξιακό πρότυπο, την αποδοτική διαχείριση πόρων και την προώθηση μεταρρυθμίσεων.

Αυτό χρειάζεται σήμερα η χώρα και οι πολίτες.

Η Δημοκρατική Αριστερά διεκδικεί και στηρίζει μια διαπραγματευτική στάση που θα είναι πραγματική και θα στοχεύει σε ουσιαστικές και θετικές, για την οικονομία και την κοινωνία , αλλαγές του προγράμματος.

Η έκβαση της προσπάθειας της χώρας θα κριθεί όχι μόνο από την διεκδίκηση αλλαγών, αλλά και από την ικανότητα προώθησης μεταρρυθμίσεων στο κράτος και την οικονομία. Δημοκρατικές, εξυγιαντικές και ορθολογικές μεταρρυθμίσεις με σεβασμό στους θεσμούς, το κράτος δικαίου και τις βασικές κοινωνικές ανάγκες. Μεταρρυθμίσεις που δεν θα μεταφέρουν τα βάρη της εφαρμογής στους πολίτες αντί να εξαλείφουν τις παθογένειες.



Προτεραιότητα έχουν:
Μεταρρυθμίσεις στο πολιτικό σύστημα.


Αλλαγή του εκλογικού συστήματος, με καθιέρωση της απλής αναλογικής. Διαφάνεια παντού - έλεγχος των οικονομικών των πολιτικών και των στελεχών του δημόσιου τομέα που διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα. Αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου περί ευθύνης υπουργών. Διάλυση όλων των ειδών πελατειακών σχέσεων, με πάταξη της διαπλοκής και της διαφθοράς.

Χρηματοδότηση των κομμάτων με διαφάνεια και μείωση του κόστους του πολιτικού συστήματος. Η θητεία σε πολιτικό αξίωμα δεν πρέπει να δίνει κανένα συνταξιοδοτικό ή φορολογικό προνόμιο έναντι των υπολοίπων πολιτών.

Μεταρρυθμίσεις στο κράτος και τη δημόσια διοίκηση.

Προώθηση της ανασυγκρότησης της δημόσιας διοίκησης, με ανάκληση των αποφάσεων που συνδέουν την κινητικότητα με απολύσεις, ώστε αυτή να αφορά την αναγκαία ορθολογική κατανομή του προσωπικού.

Ολοκλήρωση των νέων οργανογραμμάτων, των περιγραφών θέσεων εργασίας , της στοχοθεσίας και των διαδικασιών ελέγχου της απόδοσης. Αξιολόγηση των δομών και του προσωπικού. Προτεραιότητα στην καταπολέμηση της γραφειοκρατίας για να αναβαθμιστούν οι υπηρεσίες προς τους πολίτες και τις επιχειρήσεις.

Μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στο κοινωνικό κράτος.

Υποστηρίζουμε το κοινωνικό κράτος. Αντιμαχόμαστε ιδεολογίες και πολιτικές που προωθούν την ανάκαμψη σε βάρος του κοινωνικού κράτους ή αντιμετωπίζουν το κοινωνικό κράτος ως τροχοπέδη της ανάπτυξης. Προτείναμε: την υιοθέτηση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος έγκαιρα. Την αναμόρφωση των Συστημάτων Επιδότησης Ανεργίας, με στόχο την αύξηση του χρόνου επιδότησης και διεύρυνση των ωφελουμένων. Υγειονομική περίθαλψη όλων των εγγεγραμμένων ανέργων, χωρίς προϋποθέσεις. Έκτακτες και εκτεταμένες δράσεις υποστήριξης των ανέργων.

Οι μεγάλες παρεμβάσεις στο φορολογικό σύστημα.

Το φορολογικό σύστημα παραμένει άδικο και αντιαναπτυξιακό. Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι επιβαρύνονται δυσανάλογα, η φοροδιαφυγή διατηρείται στα ίδια υψηλά επίπεδα με το παρελθόν. Πρέπει να υπάρξει φορολόγηση όλων των εισοδημάτων βάσει μιας ενιαίας και προοδευτικής φορολογικής κλίμακας. Επανεξέταση από μηδενική βάση όλων των φοροαπαλλαγών και διατήρηση εκείνων που έχουν σαφή κοινωνικό ή αναπτυξιακό στόχο. Ανασυγκρότηση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών και καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.

Ορθολογική διαχείριση δαπανών

Υλοποίηση του κρατικού προϋπολογισμού απόδοσης που ελέγχει τη σκοπιμότητα και το μέγεθος κάθε δημόσιας δαπάνης, καθώς και την αποδοτικότητα των μηχανισμών εσόδων.

Εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης και νέο αναπτυξιακό μοντέλο.

Ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, με αιχμή ένα μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης που δεν θα στηρίζεται στη φτηνή εργασία και την υψηλή ανεργία. Εξωστρεφές. Με παραγωγικότητα. Με προσανατολισμό στην καινοτομία. Σεβασμό στο ρόλο των εργαζομένων και διάχυση των ωφελειών σε όλους τους συντελεστές. Σεβασμό στο περιβάλλον. Με υπέρβαση της αντιεπιχειρηματικής κουλτούρας που επικράτησε κατά τη μεταπολίτευση και ένα νέο σημείο ισορροπίας ανάμεσα στους κοινωνικούς εταίρους.

Όλα αυτά συγκροτούν ένα μεταρρυθμιστικό μέτωπο που θα κρίνει πολλά στην πορεία της χώρας.

Σε αυτήν την πολιτική κατεύθυνση θέλουμε να προχωρήσουμε μαζί με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις, κινήσεις και πρόσωπα, που συμφωνούν ότι ούτε η ασκούμενη κυβερνητική πολιτική ούτε και ο λαϊκισμός της μονομερούς καταγγελίας του μνημονίου και της παροχολογίας από την αξιωματική αντιπολίτευση, συνιστούν πολιτική διέξοδο. Δυνάμεις που επιδιώκουν να συγκροτήσουν και να υπηρετήσουν μια νέα πολιτική διέξοδο για τη χώρα. Μια νέα πορεία εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με δημοκρατία και κοινωνική συνοχή.

Η πρότασή μας, από καιρό διατυπωμένη, είναι η συγκρότηση ενός τρίτου προοδευτικού πόλου. Είναι μια πρόταση που δεν στοχεύει στην κομματική αναπαραγωγή. Στοχεύει στη συγκρότηση ολοκληρωμένης εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης του τόπου.

Η πρόταση αυτή θα βασίζεται στην προγραμματική σύγκλιση των δυνάμεων που θα τον απαρτίζουν. Θα έχει συγκεκριμένη ιεράρχηση των ζητημάτων και των λύσεων. Θα εκκινεί από το παρόν και θα βλέπει στο μέλλον. Θα απαντά στις πολιτικές εξόδου από την κρίση και ταυτόχρονα θα ενσωματώνει τα στοιχεία της πολιτικής μας πρότασης για τη νέα μεταμνημονιακή Ελλάδα.

Οι δυνάμεις που μπορούν να συγκροτήσουν τον τρίτο πόλο εντοπίζονται σε ένα ευρύ φάσμα πολιτικών δυνάμεων, στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας, της πολιτικής οικολογίας, των νέων κοινωνικών κινημάτων. Όσοι βλέπουν το μέλλον της Ελλάδας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν πειραματίζονται σε επικίνδυνες ατραπούς εύκολων λύσεων. Όσοι αποδέχονται την αναγκαιότητα μεγάλων αλλαγών, πιστεύοντας ταυτόχρονα ότι η διεκδίκηση μιας δίκαιης κοινωνίας είναι παρούσα. Όσοι θέλουν να εμβαθύνουν τη δημοκρατία με την οικονομική, κοινωνική και πολιτική έννοια. Όσοι θέλουν να ανανεώσουν το ευρωπαϊκό κοινωνικό πρότυπο μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Όσοι υποστηρίζουν τα ατομικά, κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα.

Επιδίωξή μας είναι ο πόλος αυτός να συνδεθεί με τους ενεργούς προοδευτικούς πολίτες και να εκφράσει ό,τι καλύτερο διαθέτει η ελληνική κοινωνία. Να ανανεώσει την πολιτική και τη σχέση της με την κοινωνία. Να καλέσει τη νέα γενιά με όρους δημοκρατικούς.

Να δώσει πολιτικό χώρο στους νέους ανθρώπους.

Η πρόσκληση που απευθύνουμε δεν είναι πρόσκληση ένταξης στην κομματική μας δομή. Σχέσεις ισοτιμίας θα χαρακτηρίζουν αυτή την προσπάθεια. Οργανωτικά θα συγκροτηθεί με διαδικασίες ουσιαστικής συμμετοχής στη διαμόρφωση της πολιτικής και στις δράσεις.

Το εγχείρημα αυτό δεν μπορεί να αφορά βέβαια όσους ταυτίζονται με τις σημερινές κυβερνητικές επιλογές. Ο τρίτος πόλος δεν μπορεί και δεν θα γίνει συνιστώσα συντηρητικής πολιτικής, ούτε βέβαια μιας λαϊκιστικής και ανεύθυνης Αριστεράς που επαγγέλλεται την επιστροφή στο χθες, αγνοώντας την ανάγκη μεγάλων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Αγνοώντας τη στρατηγική σημασία της ευρωπαϊκής πορείας του ελληνικού λαού.

Επιδιώκουμε ο προοδευτικός τρίτος πόλος να γίνει μια ελκυστική πρόταση εξουσίας η οποία θα καθορίσει τη νέα πορεία της χώρας. Να λειτουργήσει ως σταθεροποιητικός παράγοντας για την κυβερνησιμότητα της χώρας. Να ανατρέψει τις διλημματικές επιλογές του νέου διπολισμού. Να επηρεάσει τις κυβερνητικές λύσεις που θα δοθούν και τις πολιτικές που θα ασκηθούν.

Ο προοδευτικός τρίτος πόλος πρέπει να είναι ισχυρός. Αυτό θα αποτελέσει το κρίσιμο μέγεθος για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, την προώθηση δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων, τη σύνδεση της δημοσιονομικής προσαρμογής με την ανάπτυξη και την κοινωνική προστασία, την προώθηση μιας ανάπτυξης νέου τύπου με διάχυση των ωφελειών για όλους, την εμβάθυνση της δημοκρατίας.

Οι βασικοί άξονες της πολιτικής μας πρότασης τίθενται προς συζήτηση στους δυνητικούς μας συμμάχους. Η προγραμματική σύγκλιση και η διαμόρφωση μιας ενιαίας πολιτικής και προγραμματικής πλατφόρμας δεν είναι μία αποστεωμένη διαδικασία που θα αποφασιστεί μόνον από τη Δημοκρατική Αριστερά. Είναι μια διαδικασία ανοιχτή και σε αυτήν την προσπάθεια αυτονόητα θα συμμετέχουν όλες οι συμπαρατασσόμενες δυνάμεις, ισότιμα.

Τον Μάιο του 2014 θα διεξαχθούν οι ευρωεκλογές ταυτόχρονα με τις αυτοδιοικητικές εκλογές για Δήμους και Περιφέρειες.

Οι πολιτικές της λιτότητας, της εθνικής θεώρησης και του κρατικού ηγεμονισμού που κυριαρχούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αλλάξουν.

Η προώθηση με ταχύτατα βήματα της οικονομικής και πολιτικής ενοποίησης, είναι η μόνη στρατηγική με προοπτική για την Ευρώπη. Και αυτή η διαδικασία ευρωπαϊκής ενοποίησης πρέπει να γίνει με την ουσιαστική λειτουργία των ευρωπαϊκών θεσμών και την ισότιμη σχέση μεταξύ των κρατών.

Είναι αναγκαία η συμπαράταξη και η προώθηση κοινών δράσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο όλων των δυνάμεων του ευρύτερου πολιτικού φάσματος που υποστηρίζουν αυτή την αλλαγή.

Ο χώρος της αυτοδιοίκησης είναι ο κατ΄ εξοχήν χώρος των ενεργών πολιτών και των ευρύτερων συμπαρατάξεων στη βάση των αυτοδιοικητικών προγραμμάτων με προοδευτικό περιεχόμενο. Προγραμμάτων που διεκδικούν την αναβάθμιση και τη μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, την ενίσχυση της ανάπτυξης, την αναβάθμιση της κοινωνικής πολιτικής, τη βελτίωση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών προς τον πολίτη, την ενθάρρυνση της συμμετοχής του δημότη.

Οι ανεξάρτητες αυτοδιοικητικές κινήσεις ενεργών πολιτών που υποστηρίξαμε την προηγούμενη φορά στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και σε άλλους Δήμους, θεωρούμε ότι απέδωσαν για τις τοπικές κοινωνίες και συνέβαλαν στη ανανέωση των αντιλήψεων για την τοπική αυτοδιοίκηση.

Μέλη μας δραστηριοποιούνται ενεργά σε αυτές τις κινήσεις, χωρίς κομματική κηδεμόνευση, ισότιμα και συνεργατικά με άλλους ενεργούς πολίτες. Η δημοκρατική λειτουργία τέτοιων σχημάτων και η προγραμματική τους συνέπεια είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για μια επιτυχημένη συνέχεια. Οι επιλογές για αυτή τη συνέχεια είναι υπόθεση των αυτοδιοικητικών μας δυνάμεων. Τις καλούμε να εξετάσουν άμεσα το θέμα.

Οι αυτοδιοικητικές κινήσεις πρέπει να αποτελέσουν πεδίο προτάσεων και πολιτικής για τη μεταρρύθμιση και την ενίσχυση των αυτοδιοικητικών θεσμών, να ενισχύσουν τη δημοκρατική συμμετοχή των πολιτών, να αναδείξουν Δημάρχους και Δημοτικά Συμβούλια, στη βάση αυτοδιοικητικών προγραμμάτων και αξιοσύνης προσώπων. Η ΔΗΜΑΡ υποστηρίζει τη συγκρότηση, σε όλη την Ελλάδα, ανεξάρτητων προοδευτικών κινήσεων που θα στηρίζονται στην αυτενέργεια των ενεργών πολιτών, πάνω και πέρα από κομματική προτίμηση.

Σε ό,τι αφορά τις Περιφερειακές εκλογές, θεωρούμε ότι ο χαρακτήρας τους είναι περισσότερο πολιτικός, ακριβώς λόγω των αρμοδιοτήτων που ασκούν πλέον οι Περιφέρειες. Επιδίωξή μας θα είναι να συμμετέχουμε σε συνεργατικά σχήματα που στο πρόγραμμα και στα πρόσωπα θα αποτυπώνουν μια προοδευτική πρόταση περιφερειακής διαχείρισης και ανάπτυξης. Οι οργανώσεις μας πρέπει να εξετάσουν το θέμα τον επόμενο μήνα.

Σε ό,τι αφορά τη φημολογούμενη αλλαγή το εκλογικού νόμου:

Οι όποιες αλλαγές πρέπει να μην εξυπηρετούν μικροκομματικές σκοπιμότητες, αλλά να εξασφαλίζουν την απλή αναλογική, την αποτελεσματικότητα στην άσκηση της διοίκησης και την ευρύτερη δημοκρατική νομιμοποίηση εκλογής του Δημάρχου.

Η μάχη που δίνει σήμερα η ΔΗΜΑΡ δεν είναι μια μάχη με κομματική αυτοαναφορικότητα. Αφορά την ίδια την πορεία της χώρας και την προσαρμογή της με δημοκρατία.

Η ΔΗΜΑΡ ήταν και παραμένει υπεύθυνη δύναμη έναντι της χώρας και της κοινωνίας. Για αυτό υπερασπιζόμαστε τη ΔΗΜΑΡ και τις συλλογικές αποφάσεις της.

Πρέπει να πρωταγωνιστήσουμε στην υπεράσπιση και προώθηση αυτής της πολιτικής. Με μια βαθιά αίσθηση της συλλογικότητας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει πάντα να σκεπτόμαστε την ανάγκη αυτά που δημοκρατικά αποφασίζουμε να προβάλλονται και να τους δίνεται η δυνατότητα να δοκιμαστούν. Να κατανοούμε ότι υπάρχουν πολιτικοί ανταγωνισμοί και διαφορετικά πολιτικά σχέδια και με αυτή την έννοια είναι γόνιμη η αντιπαράθεση απόψεων, αλλά πρέπει να συμβάλλει στην παρουσίαση της πολιτικής και των προβληματισμών του κόμματος. Στην κατεύθυνση αυτή πρέπει να ενισχυθεί ο διάλογος και οι διαδικασίες συζήτησης εντός των οργάνων, της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και των οργανώσεων.

Πρέπει να αναδείξουμε τη δική μας ατζέντα και να ενδυναμώσουμε την παρέμβασή μας στις πολιτικές εξελίξεις. Να αναδείξουμε με σαφήνεια τη δική μας πολιτική πρόταση. Η διαδικασία του συνεδρίου πρέπει να γίνει μια εξωστρεφής διαδικασία. Να αποτελέσει ένα μεγάλο άνοιγμα του κόμματος σε νέο κόσμο. Να αναβαθμίσει τις διαδικασίες παραγωγής πολιτικής και δημόσιας παρέμβασης του κόμματος.

Η πορεία προς το συνέδριο μαζί με τη διαδικασία της δημιουργίας του τρίτου πόλου, πρέπει να αποτελέσουν τους βασικούς άξονες για την ανατροφοδότηση και αναβάθμιση των πολιτικών μας προτάσεων.

Το επόμενο διάστημα η παρέμβαση μας πρέπει να αναπτύσσεται πολύπτυχα: στα πεδία της κοινωνίας, της πολιτικής επικοινωνίας, της κοινοβουλευτικής δραστηριότητας. Η συλλογική μας λειτουργία είναι η βάση της δύναμής μας.
Enhanced by Zemanta

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

O Λοβέρδος για τη συνάντησή του με τον Κουβέλη και τη «δημοκρατική συμπαράταξη»

Συνέντευξη του προέδρου της Συμφωνίας Για τη Νέα Ελλάδα, Ανδρέα Λοβερδου στη Βραδυνη της Κυριακής‏.

1. Η συνάντησή σας με τον κ. Κουβέλη ήταν κομβική. Η συμφωνίας σας για κοινή κάθοδο στις δημοτικές εκλογές και στις ευρωεκλογές προμηνύει και κοινή κάθοδο στις εθνικές εκλογές όποτε γίνουν;

Η κοινή διαπίστωση για την ανάγκη μιας «δημοκρατικής συμπαράταξης», εστιάζεται σε αυτή τη φάση, με αφορμή την πρότασή μας προς τους 49 βουλευτές του χώρου για μια κοινή πρόταση για την αναθεώρηση του Συντάγματος, σε κοινές δράσεις και θέσεις, πού όμως; Όχι στα «μεγάλα», αλλά απόμακρα για τον πολίτη, αλλά σε αυτά που τον αφορούν άμεσα. Που τον καίνε. Στην ανεργία, την ύφεση, τη διοίκηση και τη δικαιοσύνη. Από αυτά θα ξεκινήσουμε, τώρα και όχι προεκλογικά και τα υπόλοιπα έπονται.

2. Ποια είναι τα βασικά σημεία σύγκλισης που θα επιμείνετε σε μια προγραμματική συμφωνία με τον κ. Κουβέλη;

Ο κ. Κουβέλης με τη ΔΗΜΑΡ, φυσικοί κληρονόμοι μιας σημαντικής παράδοσης της ανανεωτικής Αριστεράς, με προσφορά στον τόπο, αντιλαμβάνονται πλήρως-μετά και την πρόσφατη κυβερνητική τους εμπειρία- τις προτεραιότητες του πολίτη στην καθημερινή του πάλη για μια αξιοπρεπή και καλύτερη ζωή. Παρεμβάσεις, με τόλμη και φαντασία, στο Κράτος στους τομείς που συναντάται με την οικονομία και την καθημερινότητα, μαζί με μια σταθερή προσήλωση σε όλα εκείνα που συνιστούν μια σύγχρονη, ευρωπαϊκή και προοδευτική χώρα, θα αποτελέσουν τη βάση της συζήτησης και των προτάσεων μας. Και όλα με γνώμονα την οικοδόμηση της κυρίαρχης Ελλάδας που θα γίνει πραγματικότητα γρηγορότερα, εφόσον μαζί διαμορφώσουμε ένα ρεαλιστικό κι ελπιδοφόρο σχέδιο που θα πείσει.

3. Ο τρίτος πόλος της κεντροαριστεράς που οραματίζεστε να διεκδικήσει την τρίτη θέση στις επόμενες εκλογές, ποια μορφή θα έχει; Πρόκειται για ένα νέο κόμμα ή για μια συμπαράταξη κομμάτων;

Ο στόχος της δημιουργίας ενός τρίτου πόλου, που θα αλλάξει τη σημερινή εικόνα εκλογικής επιρροής των κομμάτων στις έρευνες, είναι ιστορικό ζητούμενο και αναγκαιότητα. Θα ωφελήσει τον τόπο, επαναφέροντας μια ισορροπία που είναι οικεία σε όλη την Ευρώπη. Αν και έχει εξαγγελθεί πολλές φορές, τώρα μόνο διαμορφώνονται πραγματικά οι συνθήκες για κάτι ουσιαστικό κι ελπιδοφόρο. Δεν θα διαλύσουμε τα κόμματα που θα συμπράξουν. Θα συγκροτήσουμε ένα κοινό εκλογικό μέτωπο. Προχωράμε με πολιτική εντιμότητα, ειλικρίνεια, μόνο μέσα από δημόσιες διαδικασίες και χωρίς βυζαντινισμούς και μέσα από κοινή προγραμματική δουλειά θα διαμορφώσουμε το ζητούμενο, δηλαδή μια πρόταση με την οποία θα συναντηθούμε ξανά με την κοινωνία.

4. Εκτός από τον κ. Κουβέλη με ποιους άλλους έχετε ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας;

Η πρόσκληση που απηύθυνα, εκτός από το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, απευθύνθηκε και στους πέντε ανεξάρτητους βουλευτές του χώρου. Τις επόμενες μέρες θα γίνουν οι σχετικές συναντήσεις. Η βάση της πρότασης ήταν η αναθεώρηση του Συντάγματος, αλλά η ουσία της ήταν μέσω της κοινής πρότασης αναθεώρησης να περάσουμε το τεστ εντιμότητας και πολιτικής ειλικρίνειας που προυποτίθενται για ένα εκλογικό μέτωπο του κέντρου, της κεντροαριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού.

5. Στο νέο σχήμα υπάρχει χώρος για την κ. Άννα Διαμαντοπούλου;

Δεν πρόκειται να κάνω αναφορές σε ονόματα, όσο κι αν τα τιμώ. Τα πολιτικά πρόσωπα του χώρου, με αναγνωρισμένη ή υπό διαμόρφωση διαδρομή, αποκτούν τη θέση τους στα δρώμενα με βάση τη συγκεκριμένη επιθυμία και δράση τους, αλλά και το ρόλο που τους αποδίδει η δημοκρατική συλλογικότητα. Όλα πάντως πρέπει να ολοκληρωθούν έως το τέλος του 2013. Μετά δεν θα υπάρχει χρόνος κι ο πολίτης της συγκολήσεις της τελευταίας στιγμής δεν θα τις εμπιστευτεί.

6. Παράλληλα με την πολιτική πρωτοβουλία τη δική σας και του κ. Κουβέλη για την ανασύσταση της κεντροαριστεράς υπάρχει και η προσπάθεια του κ. Βενιζέλου και του ΠΑΣΟΚ για τη δημιουργία τρίτου πόλου. Είναι δυο δράσεις αντίθετες και συγκρουόμενες; Γιατί δεν μπορείτε να συμπλεύσετε με τον κ. Βενιζέλο;

Την 3η Σεπτεμβρίου απευθύναμε μια πρόσκληση σε όλους. Το ΠΑΣΟΚ, για λόγους που η ηγεσία του γνωρίζει, δεν ανταποκρίθηκε. Εμείς προχωράμε μπροστά και αναδεικνύουμε, με σχέδιο και πίστη, νέες δυνάμεις, σύγχρονες λύσεις και φρέσκα πρόσωπα που θα πάρουν τη σκυτάλη. Όλα τα υπόλοιπα είναι ανοικτά, αλλά θα υπάρχουν επ' αυτών κοινές αποφάσεις με την ΔΗΜΑΡ.

7. Ένας πόλος της κεντροαριστεράς μπορεί να υπάρξει με τον ηγεμονισμό ενός η περισσότερων κομμάτων;

Τα λάθη αυτά έγιναν στο παρελθόν και κόστισαν τόσο στο χώρο όσο και στον τόπο. Πρώτα απ’ όλα δημιούργησαν αισθήματα καχυποψίας και έλλειψης εμπιστοσύνης. Αυτά τα προβλήματα ακόμη μας βασανίζουν. Θεωρώ κι ελπίζω πως έχουμε πια διδαχθεί και θα προχωρήσουμε με νέες αντιλήψεις. Όχι πια στους ηγεμονισμούς.


8. Πως εννοείτε το χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού που θέλετε να καλύψετε;

Όπως πιστεύω, στη φάση που διανύουμε σχετική σημασία έχουν οι ιδεολογικές «ταμπέλες». Τα ιδεολογικά «χαρακώματα» κούρασαν και μπορούν να περιμένουν.Πάντως το κόμμα μας, η «Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα», ως κόμμα ευρωπαϊκό, πατριωτικό, λαϊκό, δημοκρατικό, με καταστατικό στόχο τη συνεργασία στο χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης, δεν αναφέρεται μόνο στη σοσιαλδημοκρατία. Κινούμαστε και στο χώρο του δημοκρατικού κέντρου και το υπογραμμίζουμε αυτό, διότι η πολιτική ένταση που προκαλεί η κρίση δημιουργεί μεγαλύτερες ανάγκες για φωνές λογικής και δημιουργίας.

9. Πώς κρίνετε την μέχρι τώρα πορεία της δικομματικής κυβέρνησης;

Έχει θετικά και αρνητικά στοιχεία. Με πολύ κόστος, και βασισμένη στην πολλή δουλειά των προηγούμενων Κυβερνήσεων, δείχνει να πετυχαίνει το στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος, που θα μας δώσει και όπλα διαπραγμάτευσης. Αποτυγχάνει όμως κατά τρόπο καθοριστικό στη μάχη κατά της ύφεσης και της ανεργίας. Επιδίδεται σε μια μάχη οπισθοφυλακής, με επικοινωνιακά τερτίπια και παλαιοκομματική διαχείριση κι αυτό κοστίζει ακριβά στο μέτωπο των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων.

10. Εάν ένα κόμμα της κεντροαριστεράς βγει τρίτο κόμμα μετά από εθνικές εκλογές, θα συνεργαστεί τον ΣΥΡΙΖΑ;

Η συζήτηση είναι άκαιρη. Η «εκλογολογία» χωρίς εκλογές βλάπτει τον τόπο. Γι' αυτό στην πρότασή μας για το νέο Σύνταγμα η θητεία της Βουλής είναι υποχρεωτικά τετραετής κι αν διαλυθεί πρόωρα οι εκλογές γινονται για να συμπληρωθεί το υπόλοιπο της τετραετίας. Πάντως το κέντρο και η κεντροαριστερά, ως τρίτος πόλος, θα αποτελέσει εγγύηση σταθερότητας για τον τόπο.

11. Πολλοί εκφράζουν τον φόβο ότι η Χρυσή Αυγή μπορεί να βγει ακόμη και δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές. Εσείς συμφωνείτε ότι μπορεί να συμβεί;

Τη σειρά ΣΥΡΙΖΑ,ΝΔ,ΧΑ θα την ανατρέψουμε εμείς, ο τρίτος πόλος. Στην πολιτική δεν είμαστε για να φοβόμαστε, αλλά για να παίρνουμε με θάρρος τις αναγκαίες αποφάσεις. Η πρωτοβουλία μας, που καρποφορεί, θα αναδείξει μια μεγάλη πολιτική δύναμη.

12 Μετά από το τραγικό γεγονός της δολοφονίας στο Κερατσινι πιστεύετε ότι υπάρχει κίνδυνος αποσταθεροποίησης της Δημοκρατίας και ότι η Χρυσή Αυγή θα πρέπει να αντιμετωπισθεί ως εγκληματική οργάνωση και να τεθεί εκτός νόμου;

Η Δημοκρατία, εφόσον λειτουργεί κανονικά, μπορεί και πρέπει να προστατεύεται, γι’ αυτό και πρέπει συνεχώς να υπενθυμίζει έμπρακτα στους πολίτες της πως υπερέχει από κάθε άλλη πρόταση. Άρα πρέπει να είναι και αποτελεσματική. Δεν μας λείπει το ποινικό οπλοστάσιο. Κι όπου η πράξη απέδειξε πως χρειάζεται συμπλήρωση, ας πάρει πρωτοβουλία ο υπουργός Δικαιοσύνης. Λείπει όμως η αποφασιστικότητα και η απαρέγκλιτη, χωρίς καμία εξαίρεση, τήρησή του! Στο Κερατσίνι, σε μια πόλη που μαστίζεται από την ανεργία, χέρια οπλισμένα από ναζιστικό μίσος διέπραξαν ένα στυγερό έγκλημα εν ψυχρώ. Πού θέλουν να μας γυρίσουν οι κήρυκες του μίσους; Στη μετεμφυλιακή περίοδο; Ας ακούσουν λίγο Μίκη Θεοδωράκη κι ας διαβάσουν Γιάννη Ρίτσο. Κι εμείς οι πολιτικοί ας δώσουμε κοινό μήνυμα καταλλαγής και υπευθυνότητας.

Για το αυγό του φιδιού - Άρθρο της Μαρίας Ρεπούση

Το φαινόμενο «Χρυσή Αυγή», εκτός από αποδοκιμασία, χρειάζεται ερμηνεία. Διαφορετικά δεν αντιμετωπίζεται. Μια ερμηνευτική ατραπός είναι αυτή που συνδέει την άνοδο της Χρυσής Αυγής, με την οικονομική κρίση και τις ανατροπές που αυτή φέρνει στη ζωή των πολιτών. Προσωπικοί και οικογενειακοί σχεδιασμοί ανατρέπονται άρδην και μεγάλα στρώματα του πληθυσμού αντιμετωπίζουν πια πολύ σοβαρά ενδεχόμενα που δεν υπήρχαν ούτε στα χειρότερα όνειρά τους. Η εκτροπή αυτή οδηγεί σε ακραίες επιλογές. Και η κατεξοχήν ακραία, είναι αυτή της Χρυσής Αυγής. Αφού καταστρέφεις τη ζωή μου, σκέπτεται ο πολίτης, «γαία πυρί μιχθήτω». Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για ν’ αναμειχθεί το χώμα με τη φωτιά, από την εδραίωση της Χρυσής Αυγής. Η Δημοκρατία μας, όπως και κάθε Δημοκρατία, δοκιμάζεται σε περιόδους οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Και τραυματίζεται. Αυτός ο τραυματισμός είναι πολύ επικίνδυνος, αν κακοφορμίσει. Η Χρυσή Αυγή είναι η εγγύηση για το χειρότερο σενάριο.

Μια άλλη πορεία ερμηνευτικής πλεύσης, αποδίδει την άνοδο της Χρυσής Αυγής στην απουσία του κράτους από τον έλεγχο της μετανάστευσης και της εγκληματικότητας, στο σοβαρό έλλειμμα για τη διασφάλιση της ασφάλειας των πολιτών. Πράγματι, το κράτος απουσιάζει από πολλές γειτονιές και η Χρυσή Αυγή τρυπώνει εκεί που απουσιάζει το κράτος. Γίνεται μ’ αυτόν τον τρόπο απαραίτητη στους πολίτες, που αισθάνονται ανασφαλείς είτε διότι απειλούνται, είτε διότι αισθάνονται ότι απειλούνται, είτε διότι χρησιμοποιούν την απειλή ως τροφή για το ρατσισμό τους. Η Χρυσή Αυγή είναι για κάποιους κάτι σαν τα κανάλια της προηγούμενης δεκαετίας. Πολύ πιο σοβαρό βέβαια. Θα φωνάξουμε τα κανάλια, απειλούσαν οι αδικημένοι του κόσμου αυτού όταν αισθάνονταν ότι η δικαίωσή τους συναντούσε εμπόδια. Η απειλή των καναλιών και η συγκάλυψή της από τμήμα των ΜΜΕ, αποτέλεσε συστατικό στοιχείο ενός από τους βασικούς αντιπάλους της δημοκρατίας, του λαϊκισμού. Τώρα, η προσφυγή στην προστασία της Χρυσής Αυγής εκτρέφει τον κατεξοχήν αντίπαλο του δημοκρατικού πολιτεύματος, τον εκφασισμό. Η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιεί τη δύναμη που αντλεί από τους πολίτες, για να πλήξει τους δημοκρατικούς θεσμούς και να τους εθίσει σε ακραίες φασιστικές νοοτροπίες και συμπεριφορές. Αναμφίβολα λοιπόν η απουσία του κράτους είναι μια βασική ερμηνεία για να εξηγήσουμε και να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο που λέγεται Χρυσή Αυγή.

Να μη γελιόμαστε, όμως. Αρκεί η ανάληψη της ευθύνης από την πολιτεία για να περιθωριοποιήσει τη Χρυσή Αυγή; Μπορεί το κράτος να λειτουργήσει με τρόπο που να ικανοποιήσει αυτόν που απειλείται, ή που χρησιμοποιεί την απειλή; Ισχυρίζομαι πως όχι. Η πολιτεία οφείλει να προστατεύει τους πολίτες της, να ελέγξει τη μετανάστευση, να πατάξει την εγκληματικότητα. Οφείλει, με άλλα λόγια, να αφαιρέσει ένα μέρος της νομιμοποιητικής βάσης ανοχής για τη δράση της Χρυσής Αυγής. Μπορεί επίσης να τιμωρήσει την εκτροπή από την έννομη τάξη. Να μην κάνει τα στραβά μάτια στην όσμωση κράτους και παρακράτους. Να κάνει σαφές στους πολίτες ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι το κράτος, αλλά το παρακράτος. Δεν μπορεί ωστόσο να κάνει τη βρώμικη δουλειά της Χρυσής Αυγής και μ’ αυτόν τον τρόπο να την αχρηστέψει. Δεν μπορεί να παραβιάσει τα δικαιώματα των νόμιμων ή παράνομων μεταναστών. Δεν μπορεί να τους χτυπήσει, να τους στείλει στο νοσοκομείο, να τους θέσει το δίλημμα: ή το φευγιό σας ή τη ζωή σας. Η Χρυσή Αυγή επιτελεί αυτό ακριβώς το έργο. Λέει σε όλους τους τόνους στους μετανάστες, ή φεύγετε ή πεθαίνετε. Και για το έργο της αυτό, δεν στηρίζεται στην απουσία του κράτους, αλλά σε αυξανόμενα ιδεολογικά ρεύματα που απειλούν συθέμελα το δημοκρατικό πολιτισμό.

Η Χρυσή Αυγή τρέφεται από μια ακραία ιδεολογία, που γίνεται όλο και περισσότερο κανονική και κανονιστική από το τέλος της δεκαετίας του ’90 και εξής. O Λόγος της Χρυσής Αυγής, είναι σήμερα κυρίαρχος κοινωνικός λόγος. Ρατσιστικός, εθνικιστικός, σεξιστικός είναι ο κρυφός Λόγος πολλών ελλήνων πολιτών. Τον ακούς στις παρέες, στο ραδιόφωνο, σε υψηλής τηλεθέασης εκπομπές. Τον χαϊδεύουν καθημερινά κόμματα, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και άλλοι έγκριτοι πολίτες. Δέρνει στον αέρα ο χρυσαυγίτης τη βουλευτή του ΚΚΕ και βοά το πανελλήνιο, «Καλά της έκανε!». Κρυφογελούν όσοι την αντιπαθούν. Μαζί τους και ορκισμένοι εκσυγχρονιστές. Ρωτούν τον υπουργό οι χρυσαυγίτες βουλευτές, γιατί να έχουν θέση στους παιδικούς σταθμούς παιδιά μεταναστών και να παίρνουν τη θέση ελληνοπαίδων - και ο υπουργός, αντί να απαντήσει ότι οι νόμιμοι μετανάστες έχουν το δικαίωμα να στέλνουν τα παιδιά τους στους παιδικούς σταθμούς, απολογείται, διαβεβαιώνοντας με αριθμούς πόσο λιγοστοί είναι οι μετανάστες στους παιδικούς σταθμούς. Θέτουν οι χρυσαυγίτες βουλευτές θέμα για την εισαγωγή των Μουσουλμάνων στα ΑΕΙ της χώρας με ειδικό ποσοστό και την επομένη παίρνουν φωτιά οι δημοσιογράφοι για την αδικία που συντελείται εναντίον των ελληνοπαίδων. Κάνει ερώτηση ο χρυσαυγίτης βουλευτής για την προσβολή της προσωπικότητας του γέροντα Παϊσιου από δημιουργό ιστοσελίδας και αμέσως κινείται η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος. Αυτό είναι το πρόβλημα της Δημοκρατίας μας. Εθνικιστικές, ρατσιστικές και σεξιστικές αντιλήψεις, γίνονται κοινοί τόποι. Αυτή είναι η νομιμοποιητική βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η Χρυσή Αυγή. Η κοινωνία μας αφέθηκε ανυπεράσπιστη στα ρατσιστικά αισθήματα, στα εθνικιστικά συνθήματα και στα σεξιστικά ανέκδοτα. Μόνον μειοψηφίες θίγονται απ’ αυτά. Η δράση της Χρυσής Αυγής ακουμπάει σ’ αυτήν τη συνομιλία, σ’ αυτήν την ανοχή.  Όσο δεν υπάρχουν μέτωπα, η άνοδος της Χρυσής Αυγής είναι βέβαιη…

Το δημοκρατικό πολιτισμό απειλεί επίσης η βία, απ’ όπου και αν προέρχεται. Δεν είναι όμως η ώρα να γίνουν συμψηφισμοί. Στη φασιστική ιδεολογία και βία, δεν αντιπαρατίθεται καμία άλλη βία. Ο φασισμός δεν αστειεύεται. Τα εγκλήματά του είναι μοναδικά. Είναι το σημείο μηδέν. Δεν υπάρχει πιο κάτω. Και μια και οι συνειρμοί με τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης είναι στην ημερήσια διάταξη, να θυμίσω τους στίχους του Μπέρτολντ Μπρεχτ.

«Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους, δεν αντέδρασα.

Δεν ήμουν τσιγγάνος.

Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.

Δεν ήμουν κομμουνιστής.

Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.

Δεν ήμουν Εβραίος.

Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό δεν έκανα τίποτα.

Δεν ήμουν καθολικός.

Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα

Δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει.»



*Η Μαρία Ρεπούση είναι καθηγήτρια ιστορίας και βουλευτής Πειραιά της ΔΗΜΑΡ.

Η Μαρία Ρεπούση είναι Καθηγήτρια Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Παν. Θεσσαλονίκης, Βουλευτής Αʼ Πειραιά της Δημοκρατικής Αριστεράς

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...